Ο ΙΛΙΓΓΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΘΗΣΗ ΑΛΛΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑ

Σας κάνει εντύπωση ο τίτλος της ανάρτησης; Όποιον γιατρό και να ρωτήσετε για τον ίλιγγο, θα σας πει ότι δεν είναι πάθηση αλλά σύμπτωμα, επίπτωση κάποιας πάθησης. Αυτό που πρέπει να γίνει λοιπόν είναι να θεραπευθεί το αίτιο που προκαλεί το σύμπτωμα.

Έχω πει πολλές φορές παλαιοτέρα, ότι η ιλιγγιώδης καταστροφική πορεία που βρισκόμαστε, αυτή η θλιβερή κατάσταση που ονομάστηκε οικονομική κρίση με όλα τα επακόλουθα, δεν είναι το πρόβλημα.  Αλλά είναι η επίπτωση, του προβλήματος. Το αποτέλεσμα της αιτίας. Που δεν είναι άλλη από την πνευματική μας παρακμή.

Με δύο λόγια βρήκαν και κάνουν. Ή μάλλον δεν βρήκαν αλλά δημιούργησαν το έδαφος για να πράξουν. Ένα έδαφος αμάθειας φιλοτομαρισμού και άκρατου υλισμού.

Ο Αδαμάντιος Κοραής τότε, προσπάθησε με το έργο του να αφυπνίσει τους σκλαβωμένους Έλληνες. Να τους μάθει από πού κατάγονται, να τους μάθει ποιοι είναι ποια είναι η ιστορία των προγόνων τους για να τους ανάψει την σπίθα της κυτταρικής τους μνήμης.

«Εις αυτήν την δυστυχισμένη κατάσταση μερικοί από τους φυγάδες γραμματισμένους εμετάφραζαν και έστελναν εις την Ελλάδα βιβλία, και εις αυτούς πρέπει να χρωστούμε ευγνωμοσύνη, διότι ευθύς οπού κανένας άνθρωπος από το λαό εμάνθανε τα κοινά γράμματα, εδιάβαζεν αυτά τα βιβλία και έβλεπε ποίους είχαμε προγόνους, τι έκαμεν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης και άλλοι πολλοί παλαιοί μας, και εβλέπαμε και εις ποίαν κατάσταση ευρισκόμεθα τότε. Όθεν μας ήλθεν εις το νου να τους μιμηθούμε και να γίνουμε ευτυχέστεροι». Από την ομιλία του Θ. Κολοκοτρώνη στην Πνύκα.

Τότε όλοι ήταν αγράμματοι άνθρωποι. Κι όμως μόλις άρχισαν να ξαναθυμούνται ποιοι είναι, άρχισαν να δίνουν Ελληνικά ονόματα στα παιδιά τους και στα καράβια τους, ανέβηκε το ηθικό τους και πήραν την απόφαση να κερδίσουν την ελευθερία τους.

Σήμερα; Σήμερα η γνώση και η μόρφωση δεν διώκεται. Μπορεί όποιος θέλει να διαβάσει να ψάξει, να μάθει. Κι όμως η πλειοψηφία των νεοελλήνων δεν έχουν πιάσει στα χέρια τους ένα βιβλίο Αρχαίου Έλληνα κλασσικού. Δεν ασχολήθηκαν με την Ελληνική Φιλοσοφία. Δεν γνωρίζουν τα ονόματα των γεννητόρων του ανθρώπινου πολιτισμού και τα έργα τους,  παρά μόνο ότι έχουν ακούσει από τους άλλους από δω κι από κει και από την τηλεόραση και αυτά παραποιημένα…

Αν οι νεοέλληνες είχαν μελετήσει τους Αρχαίους δικούς τους προγόνους προς όφελος δικό τους και των παιδιών τους, ίσως να μην είχαμε φτάσει εδώ. Διότι η Ελληνική Φιλοσοφία έχει τις απαντήσεις για κάθε πρόβλημα και η μελέτη της Ιστορίας διδάσκει και προφυλλάσει. Και δυστυχώς οι ρωμιοί αγνοούν και το ένα και το άλλο…

Τι είναι όμως αυτό που κράτησε τους νεοέλληνες μακριά από το Ελληνικό πνεύμα;

Όχι, εδώ δεν θα τα βάλω με την θρησκεία και στους ηγέτες της. Αυτοί, την πολλή χοντρή ζημιά την έκαναν κατά το παρελθόν.
Σήμερα δεν μπορούν πιά να εμποδίσουν κανέναν να διαβάσει και να μελετήσει τους Αρχαίους.

Όμως και πάλι οι νεοέλληνες δεν έχουν καλή σχέση με το πνεύμα. Τι τους εμποδίζει λοιπόν;

Τι άλλο από την ύλη.

Όχι απλώς η ύλη, αλλά ή υπέρμετρη προσκόλληση σε αυτήν τα τελευταία 30-40 χρόνια… Θυμάστε τα εορτοδάνεια τα διακοποδάνεια και όλους τους άλλους λάκκους που έσκαψε μόνος του ο νεοέλληνας και έπεσε μέσα… 

Η ύλη και το πνεύμα δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Όπου βρίσκεται το ένα δεν έχει θέση το άλλο. Είναι όπως το φως με το σκοτάδι. Και όπως έλεγε ο Σωκράτης στο Φαίδων του Πλάτωνος, το κάθε τι στο σύμπαν έχει και το αντίθετό του. Όπου βρίσκεται το ένα δεν μπορεί να υπάρξει το αντίθετό του.

Οι Έλληνες του 21 ήταν φτωχοί άνθρωποι. Αν και αγράμματοι οι περισσότεροι, με την δίψα τους για ελευθερία και με την αυτογνωσία που τους έδωσαν οι διαφωτιστές, έγιναν ημίθεοι και δεν λογάριασαν τίποτα γιατί τίποτα δεν είχαν να χάσουν.

Η σημερινή κρίση μας βρήκε χαμένους στην άβυσσο της ύλης και στον νόμο της αδράνειας. Μπλεγμένους μέσα σε άχρηστες κατασκευασμένες ανάγκες βουτηγμένους στα σκοτάδια της πνευματικής παρακμής και της ημιμάθειας. Ποτισμένους τα τελευταία χρόνια με την διεθνιστική προπαγάνδα των κουλτουριαροπροοδευτικών. Οι οποίοι μια χαρά κατάφεραν να περάσουν στην κοινή αντίληψη ότι οι λέξεις έθνος και φυλή χαρακτηρίζουν ακραίους και άλλες παρόμοιες αηδίες. Μια ολόκληρη γενιά γεννήθηκε γαλουχήθηκε και μεγάλωσε με την διεθνιστική προπαγάνδα, με τους ανύπαρκτους όρκους του Μ. Αλεξάνδρου και με πολλά άλλα κατασκευάσματα εναντίον του έθνους. Έτσι μέσα στην αμάθεια και την πνευματική παρακμή και με τον φόβο μη μας κολλήσουν καμιά κατασκευασμένη ταμπέλα κάνοντας το άσπρο μαύρο, ξεχάσαμε και ποιοι είμαστε.

Μετά από όλα αυτά πέστε μου. Πόσο δύσκολο ήταν να μπλέξουμε;

Αυτό που λέμε Δημοκρατία σήμερα, πόσο Δημοκρατία είναι; Αν είχαμε μελετήσει την ιστορία θα ξέραμε ότι στην Αρχαία Δημοκρατία οι βουλευτές έβγαιναν με κλήρωση και όλοι είχαν τις ίδιες πιθανότητες εκλογής. Δεν θέλω να επεκταθώ διότι αυτή η σελίδα δεν ασχολείται με πολιτική και πολιτικούς. Θα πω μόνο ότι όταν ψηφίζουμε, δεν εκλέγουμε, αλλά απλώς εγκρίνουμε αυτούς που άλλοι ήδη επέλεξαν. Και συνεχώς εγκρίνουμε αυτούς που μας έφτασαν εδώ.

Μας κοπανάνε συνέχεια ότι η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα. Έλα όμως που βρισκόμαστε σε αδιέξοδο. Άρα για ποια Δημοκρατία μας μιλούν.

Κομματοκρατία. Με τα ποίμνια των κομμάτων που δημιουργούν αντιπαλότητες και έχθρες, που δεν έχουν διαφορά με κάθε είδους ποίμνιο. Και που μοναδικός τους σκοπός είναι να καλοπερνάνε μόνο οι ποιμένες.

Το ζήτημα είναι τώρα τι κάνουμε.

Είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Αυτό είναι βέβαιο. Αλλά τι μπορούμε να κάνουμε; Δεν ξέρω αν έχουν συνειδητοποιήσει όλοι σε τι κατάσταση βρισκόμαστε. Σε τι είδους δουλεία.

Αυτές τις μέρες ένας φίλος blogger, μετά από αγώνα ενημέρωσης και αφύπνισης, ανακοίνωσε ότι σταματάει να ασχολείται, παύει τις αναρτήσεις και εγκαταλείπει την προσπάθεια. Θέλω να πιστεύω ότι θα αλλάξει γνώμη. Κι εγώ πολλές φορές αναρωτιέμαι αν αξίζει τον κόπο αυτή η προσπάθεια. Σκέφτομαι μήπως τελικά τα βάζω με ανεμόμυλους. Αυτήν την σημασία είχε η προηγούμενη ανάρτηση. Δεν ήταν τυχαία…

Δεν μας έχει απομείνει τίποτα πια εκτός από την Ελπίδα. Από την ελπίδα να συμβεί κάτι το απροσδόκητο. Είναι νόμος μετά την ακμή να έρχεται η παρακμή και το αντίθετο. Έχω να πω στον φίλο που εγκατέλειψε ότι μαζί με το όποιο λιθαράκι ενημέρωσης και γνώσης που μπορούμε να προσθέτουμε  πρέπει να καλλιεργούμε και να συντηρούμε το φρόνημα και την ελπίδα.

Κάποτε στα χρόνια της δικής μας αθωότητας, είχα ερασιτεχνικό ραδιοσταθμό. Δεν με ενδιέφερε να έχω μεγάλο ακροατήριο. Ήθελα μόνο να ακούγομαι όσο πιο μακριά γίνεται. Απλώς να ακούγομαι. Και αν κάπου μακριά, με άκουγε με ευχαρίστηση έστω ένας μόνο ακροατής, αυτό για μένα ήταν υπέρ αρκετό.

Το ίδιο ισχύει και τώρα με την σελίδα αυτή. Χαίρομαι όταν βλέπω να ψάχνει κάποιος κάτι και να το βρίσκει ακριβώς, εδώ σε κάποια από τις αναρτήσεις μου.
Αδέρφια μην χάνεται την ελπίδα σας. Διαβάστε Ιστορία. Μελετήστε τους Ιερούς προγόνους σας. Συνομιλήστε μαζί τους. «Ρωτήστε τους». Θα σας απαντήσουν. Τα έχουν πει όλα. Είναι γραμμένα και είναι στην διάθεση όλων. Τους μελετούν χρόνια τώρα οι ξένοι. Και μας δουλεύουν με την δική μας χαμένη γνώση. Την δική μας κληρονομιά που απαρνηθήκαμε. Δική μας είναι η κληρονομιά που μας άφησαν οι πατέρες μας. Ο Αριστοτέλης ο Πλάτων ο Θαλής ο Αναξίμανδρος ο Αναξιμένης ο Εμπεδοκλής είναι οι πατέρες μας. Όχι ο Αβραάμ ο Ισαάκ και ο Ιακώβ. Οι ξένοι γνωρίζουν και μελετούν την δική σου Ελληνική Ιστορία και Φιλοσοφία και εσύ μένεις στα σκοτάδια. Πως το ανέχεσαι αυτό; Μην περιμένεις πολλά από τα σχολεία. Είναι γεμάτα από διεθνιστικά μηνύματα. Διάβασε μάθε μορφώσου μόνος σου και δίδαξε και στα παιδιά σου. Αυτά τα παιδιά μας, τα πιο αθώα θύματα αυτής της πρωτόγνωρης δουλείας.

Έλληνα ξαναγίνε έλληνας και τότε υπάρχει ελπίδα.

Μόνο τότε υπάρχει ελπίδα.

Σείριος

________________________

 «Κι αν είναι πλήθος τ' άσχημα
κι αν είναι τ' άδεια αφέντες
φτάνει μια σκέψη, μια ψυχή
φτάνεις εσύ, εγώ φτάνω
να δώσει νόημα στων πολλών την ύπαρξη ένας φτάνει…» 
Κ. Παλαμάς

Βίντεο: GreekTerminator (ΚΥΩΝ)