Η ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Κοιτάζοντας νύχτα τον έναστρο ουρανό μαγεύεσαι από το απέραντο μεγαλείο του. Το ανεξήγητο μυστήριο φλογίζει τη σκέψη και η φαντασία καλπάζει στ' απύθμενα Βάθη, αναζητώντας κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί, δεν το γνωρίζουμε και ούτε μπορούμε να φανταστούμε πώς είναι. Η αναζήτηση του δημιουργού, που έφτιαξε το Σύμπαν και εμάς, είναι μια ξέφρενη προσπάθεια να εισχωρήσουμε στα μυστικά της δημιουργίας.

Ποιος έκανε το δημιουργό; Ένα θρασύ ερώτημα που γεννιέται χωρίς να το θέλουμε. Και τον δημιουργό του δημιουργού; ...και ... και το κυνήγι της τρέλας δεν έχει τελειωμό. Μετά ακολουθεί ένα ατελείωτο πλήθος ερωτημάτων:

-Πώς έγινε το χάος και μέχρι πού εκτείνεται;

-Πώς προέκυψε αυτός ο τερατώδης όγκος της ύλης από το τίποτε;

-Μέχρι πού εκτείνεται το σύμπαν και εκεί που σταματά τι υπάρχει;

Σκέψεις ασαφείς και συγκεχυμένες χωρίς νόημα και χωρίς να μπορεί κάποιος να σου απαντήσει. Βουλιάζεις στον ωκεανό της αγνοίας σου, γράφεις το σύμβολο «∞», το ονομάζεις άπειρο, το προσομοιάζεις με τον θεό και έχεις την ψευδαίσθηση ότι απάντησες. Βάζεις το κεφάλι σου στην άμμο σαν τη στρουθοκάμηλο και πιστεύεις ότι έλυσες τις απορίες σου.

Το πεπερασμένο του ανθρώπινου μυαλού δεν μπορεί να κατανοήσει το άπειρο του σύμπαντος. Αν δεν υπήρχε η δημιουργία τι μπορούσε να υπάρξει; Ή γιατί οπωσδήποτε έπρεπε να δημιουργηθεί κάτι; Ποιός ήταν ο εμπνευστής αυτής της ιδέας;

Πού βρίσκεται η βάση της δημιουργίας; Παντού, κοντά και μακριά. Οι Ολύμπιοι έχουν επικοινωνία με τη βάση της δημιουργίας. Αν μας την εξηγήσουν θα μπορέσουμε να την κατανοήσουμε; Γιατί κόλλησε ο ανθρώπινος νους στη βλακώδη ερμηνεία της δημιουργίας με το ΒΙG-ΒΑNG (Μεγάλη Έκρηξη) που δεν απαντά σε κανένα ερωτηματικό, αφού για να τη στηρίξει η επιστήμη διατύπωσε ένα πλήθος άλλων θεωριών;

Πώς βρέθηκαν οι απώτατοι Γαλαξίες σε 160.000.000.000 έτη φωτός αφού η ακτίνα του σύμπαντος είναι 20.000.000.000 έτη φωτός; Μετά τους απώτατους Γαλαξίες και μέχρι1.000.000.000.000 έτη φωτός που μας είπε το διαστημικό τηλεσκόπιο ότι υπάρχουν ουράνια σώματα και γαλαξίες τι γίνεται; Και πάλι ο φωστήρας άνθρωπος που δεν ξέρει τι κρύβει η ζούγκλα του Αμαζονίου και τα βάθη των Ωκεανών, με μια αυθαίρετη παραδοχή χωρίς να χρειάζεται να δώσει εξηγήσεις, μας είπε ότι στα αρχικά στάδια της μεγάλης έκρηξης τα σώματα διασκορπίστηκαν με ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτή του φωτός. Πώς το ξέρουν; Μας είπε ότι η αρχέγονη σφαίρα της δημιουργίας είχε θερμοκρασία 1Ο βαθμούς Κελσίου. Ποιος τη μέτρησε; Προκύπτει μόνο από παραδοχές. Γιατί να είναι θερμή και όχι κρύα; Πώς έγινε η έκρηξη χωρίς καμιά εξωτερική επέμβαση; Γιατί έγινε μια καθορισμένη στιγμή; Ποιός καθόρισε το πρότυπο των φυσικών νόμων; Τι νόημα έχει για το άπειρο σύμπαν η συστολή και διαστολή των διαστάσεών του; Ο χρόνος πώς εκδηλωνόταν πριν την έκρηξη; Ήταν αχωρό-Χρονο σύμπαν; Πώς γεννήθηκε ο χρόνος ακαριαία με το χώρο;

Πριν το χρόνο μηδέν πώς εκδηλωνόταν οι διαστάσεις; Τί νόημα μπορούσαν να έχουν οι έννοιες αυτές; Η πηγή είναι αρχή του ποταμού όχι όμως ποτάμι. Η αρχή του χρόνου και των διαστάσεων δεν είναι χρόνος και διαστάσεις. Όμως επειδή δεν μπορούσαν να τεκμηριώσουν με τίποτε την αρχική έκρηξη, εντόπισαν κάποιες ελάχιστες ποσότητες μικροκυμάτων που τις θεώρησαν υπολείμματα αυτής. Αν συνέβαινε αυτό τα μικροκύματα έπρεπε να είναι ανώμαλα όμως αυτά που βρήκαν ήταν ομαλά και για να μην πονοκεφαλιάζουν διατύπωσαν τη θεωρία λείανσης των μικροκυμάτων και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται.

Αν θέλουμε να καταλάβουμε το σύμπαν πρέπει να ξεχάσουμε αυτά που ξέρουμε και να επεκτείνουμε τα όρια του μυαλού μας, εξετάζοντας όλα τα ακατανόητα που μας περιβάλουν, αναθεωρώντας όλον τον υποτιθέμενο σαν γνωστό κόσμο των αισθήσεων.

Μια άλλη επιστημονική απορία, την οποία είχε διατυπώσει ο Πυθαγόρας πριν 2600 χρόνια, είναι αυτή που σχετίζεται με τη μικρή μάζα των γαλαξιών σε σχέση με τις ελκτικές δυνάμεις που ασκούνται ώστε τα ουράνια σώματα να πειθαρχούν ακολουθώντας καθορισμένες τροχιές. Η ποσότητα μάζας - ενέργειας που λείπει, είναι της τάξεως του 82% περίπου, γι' αυτό υποψιάζονται την ύπαρξη Σκοτεινής Ύλης, όχι Κουάζαρς, ήτοι σκοτεινές συμπαγείς μάζες, πλανήτες ή νεκρά άστρα που περιφέρονται και αυτά γύρω από το γαλαξία μας, συντηρώντας το νόμο της παγκόσμιας έλξης. Η σκοτεινή ύλη, των πλανητών, νεκρών άστρων, πρέπει να ισοδυναμεί με την ύλη που βρίσκεται στο στάδιο των δημιουργικών διεργασιών και είναι ορατή. Άλλη μια θεωρία που προσπαθεί να ερμηνεύσει το φαινόμενο της παγκόσμιας έλξης, υπολογίζει στην ύπαρξη μαζικών νετρίνο, γκραβιτονίων, αξιονίων και άλλων σωματιδίων, με τη χρήση των οποίων διατύπωσαν τη θεωρία της «Ασθενούς Αλληλεπίδρασης Σωματιδίων Μεγάλης Μάζας». Αν υπάρχει η σκοτεινή ύλη, που μάλλον υπάρχει με τα νεώτερα στοιχεία, δεν γνωρίζουν από ποιους φυσικούς νόμους διέπεται, αφού το φαινόμενο της ελλείπουσας μάζας παραμένει ανεξήγητο.

Όλα αυτά τα στοιχεία που παραθέτω έχουν σαν μοναδικό σκοπό να δώσουν βασικές γνώσεις προκειμένου να κατανοηθεί το γεγονός πως η επικοινωνία με τους Ολύμπιους μας έβαλε σε ένα άλλο επίπεδο γνώσεων.

Στον γιγαντιαίο αστερισμό α Κύκνου παρατηρείται θύελλα ενεργείας και ακτινοβολιών που βομβαρδίζουν χωρίς διακοπή τον πλανήτη μας, με μορφή καταιγίδων πυρηνικής ενεργείας. Ραδιοσήματα και ακτινοβολίες, ανεξήγητα αστρικά φαινόμενα, μαύρες τρύπες, ραδιογαλαξίες και άλλα συνθέτουν το κοσμικό αίνιγμα που ρυθμίζει τη ζωή μας. Μέσα σ' αυτόν τον κυκεώνα της αγνοίας μας, πρέπει να προστεθεί και η ανεξήγητη φυγή των γαλαξιών με ταχύτητες μεγαλύτερες του φωτός, καθώς και η εμφάνιση νέων από το πουθενά. Η ταχύτητα φυγής των Γαλαξιών δεν είναι αισθητή στον ανθρώπινο παρατηρητή αφού ξεπερνά την ταχύτητα του φωτός. Ο Σπειροειδής Γαλαξίας προσεγγίζει τον αντίστοιχο της Ανδρομέδας με ταχύτητα 792.000 χιλ. την ώρα, απέχουν 2.300.000 έτη φωτός και θα συγκρουστούν αν αυτό γίνει κάποτε μετά από 3.200.000.000 χρόνια (για τα γήινα δεδομένα τεράστιο διάστημα για τον συμπαντικό χρόνο του απείρου όμως είναι μικρό).

Οι Γαλαξίες ανάλογα με τον αριθμό τους ταξινομούνται σε ομάδες, υποσμήνη, σμήνη και υπερσμήνη και φαίνεται να συνδέονται μέσω δικτύου ύλης ή με κάποιες ακατανόητες αστρικές γέφυρες, δηλαδή κάποια άστρα που δεν ανήκουν σε γαλαξίες και δεν μπορούν να ερμηνεύσουν οι αστρονόμοι, γι' αυτό πάλι αυθαίρετα και χωρίς αποδείξεις κατασκεύασαν κάποιες υποθετικές κενές σφαίρες χώρου πάνω στις οποίες επικάθονται τα σμήνη. Αν στην παραδοξότητα αυτή προστεθεί και το γεγονός ότι οι γαλαξίες συμπεριφέρονται σαν παχύρρευστα υλικά ενώ αποτελούνται από λεπτή ύλη, τότε το μυστήριο μεγαλώνει και οι γνώσεις μας εξανεμίζονται.

Το σύμπαν είναι μια ζωντανή οντότητα που έχει τη δυνατότητα δημιουργίας και ανάπλασης των συμπαντικών κυττάρων της ύλης του. Δημιουργεί μόνο του τη ζωή. Ίσως μπορεί και δημιουργεί και έξω από την ύλη πραγματικότητες που ούτε τις διανοείται ο άνθρωπος, που αυτοθαυμάζεται με ανακοινώσεις ότι «Το σύμπαν έλυσε τη σιωπή του», ενώ αγνοεί τη δομή, τη φύση, το σχήμα του και αμέτρητα άλλα μυστικά. Άλλη αυθαιρεσία των επιστημόνων είναι το σχήμα του σύμπαντος, που το καθόρισαν σε σφαίρα ακτίνας 20.000.000.000ετών φωτός· και αυτά που βρίσκονται εκτός της ακτίνος αυτής που ανήκουν; Τα σχήματα των γαλαξιών ποικίλουν σε εκατομμύρια, γιατί το δικό μας σύμπαν πρέπει να είναι σφαιρικό; Ο παλμός του σύμπαντος δεν μπορεί να γίνει αντιληπτός από τον άνθρωπο του δικού μας χωροχρόνου, αφού δεν έχει σχήμα και μορφή, είναι μαθηματική έννοια.

Τι θα γίνει αν ο άνθρωπος ταξιδεύει με την ταχύτητα του φωτός; Τι έννοια θα έχει ο χρόνος; Εικασίες κάνουμε και πάνω σε αυτό. Όταν διατρέχουμε τις ακτινοβολίες φωτός του φάσματος ο κόσμος μας θα γίνει, κόκκινος ή κίτρινος ή πράσινος και άλλα ανάλογα με την ακτινοβολία που διατρέχουμε. Πως θα βιώσει μια τέτοια κατάσταση ο άνθρωπος; (Φαινόμενο DOΡLΕR. συμβατικής Φυσικής). Αν τεντώσουμε με δύναμη μια χορδή κιθάρας και την αφήσουμε στα αρχικά στάδια πάλλεται γρήγορα και δεν φαίνεται, αν και ο παρατηρητής συντονιστεί στην ίδια συχνότητα θα βλέπει τη χορδή και μάλιστα ακίνητη. Η Γη κινείται συμμετέχουσα σε 24 κινήσεις με διαφορετική συχνότητα και συντονισμό για κάθε σύστημα αναφοράς. Μαζί με τη γη συντονίζονται και τα όντα που είναι πάνω σε αυτή επομένως οι αισθήσεις μας συλλαμβάνουν ό,τι κινείται σε συγχρονισμό με εμάς και συνιστούν το γνωστό τρισδιάστατο χώρο και ασυντόνιστα και ασύγχρονα με άλλες διαστάσεις, που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν. Επομένως αυτό που καλούμε τρισδιάστατο χώρο σε σχέση με το χρόνο, είναι αποτέλεσμα κινήσεως, ταχύτητος και συχνοτήτων που συντονίζονται με τις διαστάσεις αυτές.

Αν σταματήσουμε την κίνηση του ηλεκτρονίου γύρω από τον πυρήνα του ατόμου, αν η γη πάψει να κινείται γύρω από τον ήλιο, αν ο ήλιος πάψει να κινείται προς τον γαλαξία μας και ο γαλαξίας ως προς το σύμπαν τότε όλα θα ενωθούν σε ένα νεκρό σύνολο και θα επικρατήσει ο αφανισμός και ο αιώνιος θάνατος. Δεν θα έχουμε χρώματα, οσμές, ήχους, ζωή. Τα πάντα θα μεταβληθούν σε σκοτεινή μάζα χωρίς ελπίδα αναδημιουργίας. Η κίνηση είναι η ζωή, η ακινησία ο θάνατος. Όλο αυτό το μυστηριώδες κυνηγητό, από το ακατανόητο και αόρατο ηλεκτρόνιο μέχρι τους τερατώδεις γαλαξίες, γύρω από ένα άγνωστο κέντρο που για το Σύμπαν ή τα Σύμπαντα θα το ονομάσουμε όπως και οι Ολύμπιοι ΟΛΟΝ ΦΩΣ ή Δημιουργό, είναι ασύλληπτο από την ανθρώπινη νοημοσύνη και γι' αυτό το αμφισβητούμε.

Οι ανθρώπινες αισθήσεις αδυνατούν να συλλάβουν ήχους πάνω και κάτω από την ακουστική κλίμακα ή να ιδούν ακτινοβολίες εκτός φάσματος, υπέρυθρες ή υπεριώδεις. Χρησιμοποιούμε τους υπερήχους και τις ακτίνες «Χ» και δεν τις βλέπουμε, και ενώ κάθε δευτερόλεπτο βομβαρδιζόμαστε από ένα τεράστιο αριθμό κοσμικών σωματιδίων και ακτινοβολιών, δεν αντιλαμβανόμαστε τίποτε.

Το οπτικό φάσμα τί νόημα μπορεί να έχει για τους επιβάτες διαστημοπλοίου που κινείται με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός, αφού δεν θα το προλαβαίνουν οι ακτίνες του φωτός; Κυριαρχεί σκοτάδι; Κυριαρχεί άβυσσος φωτός που πλημμυρίζει το «σύμπαν; Κανείς δεν γνωρίζει. Οι γαλαξίες όταν χάνονται πού μεταβαίνουν, αφού τη φυγή τους δεν μπορεί να την προλάβει η ανθρώπινη όραση; Ο άνθρωπος είναι ένας ενεργός ηλεκτρομαγνήτης που αντλεί κοσμική ενέργεια και γήινη επίσης, που παράγεται στο εσωτερικό της γης από τις διεργασίες του διάπυρου μάγματος και συσσωρεύεται στην επιφάνειά της. Αν το μάγμα ψυχθεί τελείως, που θα συμβεί σε κάποια εποχή, τότε θα μεταβληθεί τελείως ο γήινος βιορυθμός και θα πάρει άλλη μορφή ο κόσμος των αισθήσεων, η χλωρίδα και η πανίδα. Θα μοιάζουν με ηλεκτρικούς αφόρτιστους συσσωρευτές.

Η γήινη επιστήμη άρχισε να εγκαταλείπει τη γνωστή πραγματικότητα των τριών διαστάσεων και μιλά για 12 διαστάσεις. Οι Ολύμπιοι μας μίλησαν για 13 που διαφέρουν από γαλαξία σε γαλαξία, και για τη γαλαξιακή συνομοσπονδία σμήνους 13 γαλαξιών.

Πριν τη μεγάλη έκρηξη μας λένε οι επιστήμονες ότι το σύμπαναν απτυσσόταν σε 11 διαστάσεις οι οποίες με το ΒΙΟ BANG αναδιπλώθηκαν στο εσωτερικό τους και έμειναν τρεις. Είναι λάθος να θεωρούμε το σύμπαν ανεξάρτητη συνάρτηση από το χρόνο. Κάθε σύμπαν έχει τους δικούς του νόμους που δεν ισχύουν στα άλλα. Το Σύμπαν=ΣΥΝ+ΠΑΝ δηλαδή περιέχει κάθε τι που βλέπουμε ή υποψιαζόμαστε ή ούτε φανταζόμαστε, δηλαδή απείρους κόσμους, περιπεπλεγμένους κόσμους, παραλλήλους, ανεξάρτητους, ανοικτούς, κλειστούς, διαμορφωμένους, χαοτικούς, υλικούς, αντιϋλικούς, υπερυλικούς.

Το δικό μας σύμπαν αποτελεί μια απειροελάχιστη διακλάδωση του συμπαντικού οργανισμού που αποτελείται από άπειρα σύμπαντα, αντισύμπαντα, αντιϋλικάσύμπαντα τα οποία δεν διαχωρίζονται μεταξύ τους άλλα εφάπτονται, άλλα περιπλέκονται, τέμνονται ή και συγκρούονται. Δεν υπάρχει διαχωριστική γραμμή μεταξύ των συμπάντων. Το κέντρο του δικού μας συστήματος προσδιορίζεται μετά το γαλαξία της Ανδρομέδας στο γνωστό νεφέλωμα του Μαγγελάνου. Η ύλη, η ενέργεια, ο χρόνος, όπως εκδηλώνονται στις αισθήσεις μας, πιθανόν προέρχονται από το πλησιέστερο σ' εμάς παράλληλο Σύμπαν, μέσω μιας λευκής τρύπας που εμείς δεν μπορούμε να αντιληφθούμε.

«Υπάρχουν σύμπαντα αρχαιότερα του δικού σας με άλλους βιορυθμούς και άλλους ορίζοντες γεγονότων, με διαφορετική ύλη και διαφορετικό χωροχρόνο κάτι που μόνο η δύναμη της δημιουργίας μπορεί να εννοήσει και όχι οι δικοί σας νόες».

 Όλες αυτές οι διαδικασίες πείθουν ότι τίποτε δεν μπορεί να έγινε τυχαία. Όλα διέπονται από μια αλάθητη και πάνσοφη συμπαντική νομοτέλεια, ο Δημιουργός; η φύση; η ύλη ή το Όλον Φως, όπως μας πληροφορούν οι Ολύμπιοι. Όπως και να το ονομάσουμε όλοι το ίδιο εννοούμε. Τίποτε δεν μπορεί να γίνει από μόνο του.

Πάνω σ' αυτές τις απορίες έρχεται η επιστήμη με έτοιμη την απάντηση, παρουσιάζοντας τη θεωρία παραγωγής αντιγράφων συμπάντων και τη θεωρία των πολλαπλών κόσμων και του διακλαδιζόμενου σύμπαντος. Υπάρχουν ανεξάρτητα σύμπαντα. Το δικό μας σύμπαν πιθανόν να εξελίσσεται ταυτόχρονα με όλους τους δυνατούς τρόπους κι εμείς αντιλαμβανόμαστε μόνο τον ένα. Για τη δική μας πραγματικότητα υποψιαζόμαστε ότι στο σύμπαν αντιστοιχεί ένα αντισύμπαν, ένα αντιϋλικό σύμπαν και ένα παράλληλο, καθρέφτης του δικού μας σύμπαντος. Όλα αυτά μαζί συνυπάρχουν μέσα στο δικό μας Υπερσύμπαν, στο οποίο δεν υπάρχει ύλη για δόνηση. Το φαντάζονται με μορφή δίσκου που υπερκαλύπτει τα υπόλοιπα που το συνιστούν. Για σχηματική αναπαράσταση χρησιμοποιούνται οι συμβολισμοί: Το Υπερσύμπαν παρίσταται με κύκλο με μια τελεία στο κέντρο και μια διάμετρο. Από αυτό ξεκινούν όλα. Η ύλη παρίσταται με κύκλο. Η αντιΰλη με ευθεία. Η υπερύλη με τελεία. Σ' αυτήν δεν υπάρχουν αντιθέσεις σε ύλη και όντα, υπάρχει μόνο το αιώνιο φως, η ύλη δεν ανανεώνεται. Επικρατεί τελειότητα και τάξη. Στο Υπερσύμπαν υπάρχει ο Δημιουργός και τα υπερσυμπαντικά όντα, το ΟΛΟΝ ΦΩΣ.

Τα όντα του υπερσύμπαντος, είναι υπερεξελιγμένα όντα που εισέρχονται στο δικό μας τρισδιάστατο χώρο από τις πύλες του ιώδους χρώματος. Η κατάστασή τους είναι υπερβατική και φωτοφόρα, μπροστά τους διασπάται το φως του ηλίου και δεν φωτίζει. Φωτίζουν αυτά αφού το δικό τους φως είναι ισχυρότερο.

Οι επιστήμονες έχουν απόλυτη άγνοια και σύγχυση γύρω από το φαινόμενο της ζωής που το απέδωσαν στην τύχη. Όλες οι διατυπωθείσες θεωρίες, επιστημονικές και θρησκευτικές, αμφισβητούνται και δεν πείθουν. Οι επιστημονικές με τα τυχαία γεγονότα και οι θρησκευτικές με τις απλοϊκές αφηγήσεις.

Το 1977 διατυπώθηκαν επιστημονικές απόψεις για τη μεταφορά της ζωής από άλλα αστρικά συστήματα, καθώς και με το νέφος ζωής που έφερε τη ζωή στο σύμπαν και τη Γη. Μια ζωή που συναρτά την ύπαρξή της από την ποσότητα φωτός που αντλεί από τον ήλιο.

Επομένως η ζωή είναι αποκλειστική έκφραση του φωτός, όπως διατύπωσαν την έννοιά της οι Ολύμπιοι. Επειδή και η ίδια η επιστήμη αμφέβαλε για τον εαυτό της αναγκάστηκε να αναθεωρήσει τις απόψεις της και απέκλεισε την τυχαία περίπτωση της δημιουργίας, επιμένει στην αναζήτηση των πατέρων που μας έφεραν στην Γη με εντολή της Γαλαξιακής Συνομοσπονδίας και του Όλου Φωτός. Και αν ακόμη δεχθούμε ότι η ζωή ήρθε με το ζωικό νέφος, πάλι δεν αρκεί για να εξηγήσει την εκρηκτική πανσπερμία που παρουσιάζει η Γη των 8.600.000 ειδών όπως αναφέρουν τα Ινδικά χειρόγραφα.

Η ζωή είναι η τάξη του χάους· τα φαινόμενα διατροφής, αναπνοής και αναπαραγωγής που παρουσιάζει συμπληρώνουν το έργο του δημιουργού αφού ο ζωντανός οργανισμός συνεχίζει το έργο της δημιουργίας με την αναπαραγωγή. Όλα αυτά τα ακατανόητα φαινόμενα ο σημερινός πρωτόγονος άνθρωπος έχει την ψευδαίσθηση ότι τα γνωρίζει, αρκεί να διατυπώσει μια λογική έκφραση. Μπορεί ν' αποκτήσει πρόσβαση στην παγκόσμια νοημοσύνη; Αφού δεν είναι σε θέση να κοιτάξει τον ήλιο κατάματα πώς θα κοιτάξει το δημιουργό που είναι τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων ήλιοι. Μπροστά στον γιγαντιαίο μακρόκοσμο προβάλλει εξ ίσου άγνωστος και ο μεγαλειώδης μικρόκοσμος, με τον αόρατο πυρήνα του ατόμου που συντίθεται από 200 υποατομικά σωμάτια που ζουν μερικά εκατομμυριοστά ή δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου και από την άλλη ο μυστηριώδης κώδικας της ζωής με τα αρκετά δισεκατομμύρια μνήμες, εκφράζουν την απέραντη σοφία του δημιουργού.

Και μέσα σ' όλα αυτά υπάρχει και το μυστήριο της ψυχής που δεν γνωρίζουμε ούτε που εδράζεται ούτε πως λειτουργεί. Η παραδοχή ότι η ψυχή αποτελείται από κάποιες μικροσκοπικές γέφυρες φωτός που την συνδέουν με το συμπαντικό οργανισμό πρέπει να είναι και η πιο σωστή εκτίμηση.

Όλο το βιοκύκλωμα του ανθρώπου, σώμα - ψυχή - πνεύμα, είναι συνδεδεμένα σε απόλυτη αρμονία με την κοσμική οντότητα. Ο θάνατος απλά μεταστοιχειώνει αυτά τα τρία συστατικά σε ένα άλλο χωροχρονικό συνεχές. Οι Ολύμπιοι, υπερβατικά όντα που μπορούν να αποσυμπυκνώνονται και να υλοποιούνται κατά βούληση, με τις ασύλληπτες για τον ανθρώπινο νου τεχνολογικές δυνατότητες, στο χάραμα του αιώνα μας θα δώσουν απάντηση στα αναπάντητα ερωτηματικά του ανθρώπου. Όντα εξελιγμένα και νοήμονα θα έρθουν σε επαφή με το σύγχρονο άνθρωπο του τρισδιάστατου χώρου, στον οποίο έχει δοθεί το εξαιρετικό προνόμιο της συνεχούς βελτίωσης και ανόδου για το πλησίασμα του θείου και τουΟΛΟΥ ΦΩΤΟΣ.

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗΣ - Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΝ ΘΕΩΝ Συμπαντική νομοτέλεια ή θεία βούληση; Σελ. 38-50 εκδ. Διον