Η ΕΠΟΧΗ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ & Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΟΧΗ – ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ

Όσοι γνωρίζουν λίγη ιστορία, ξέρουν και βλέπουν, ότι αυτά που ζούμε σήμερα, είναι παρόμοια με ότι ζούσαν στην Κωνσταντινούπολη, πριν αυτή τουρκέψει.
Για πρώτη φορά μετά την περίοδο του Βυζαντίου, παρουσιάζουμε τέτοιου είδους εθνική κατάπτωση, περιφρόνηση της ιστορίας, απαξίωση της παιδείας, υλιστική λατρεία και ηθικό κατήφορο.
Και τότε ζούσαν μέσα στη χλιδή αλλά και στην αμάθεια (και βέβαια η αιτία της αμάθειας είναι γνωστή. Ξέρουμε ποιοι ήταν οι διώκτες της γνώσης).
Ας κάνουμε μερικές συγκρίσεις των δύο εποχών. Της εποχής πριν την άλωση με την σημερινή εποχή:

Στο τέλος του Βυζαντίου: Χιλιάδες νέοι για να αποφύγουν την στράτευση φορούσαν ράσα και κλείνονταν στα μοναστήρια. Ο στρατός αποτελούνταν από μισθοφόρους. Φώναζε ο Πλήθων και ζητούσε μάταια την εθνικοποίηση του στρατού. Με αποτέλεσμα όταν οι ανθενωτικοί παπάδες παρέδωσαν την πόλη στον κατακτητή, ο Παλαιολόγος δεν είχε στρατό να πολεμήσει. Μετά βίας ήταν 7000 οι στρατιώτες του.
Σήμερα: Ελαχιστοποιήθηκε η θητεία, έκλεισαν στρατόπεδα που υπηρετήσαμε [Το στράτευμα και αξιόμαχο είναι και υπερήφανο και με ηθικόν ακμαιότατον. Απλώς αυτό το αναφέρω ως παρατήρηση διότι εμείς που υπηρετήσαμε την πατρίδα 22 μήνες δεν πάθαμε τίποτα και ούτε μου αρέσει να βλέπω σε αυτήν την κατάσταση τα στρατόπεδα από τα οποία πέρασα και υπερασπίστηκα.], και κάποιες φωνές δεν θέλουν τις παρελάσεις γιατί είναι αναχρονιστικές και φασιστικές…  λένε…

Στο τέλος του Βυζαντίου: Δεν υπήρχε εθνική συνείδηση, εθνικό φρόνιμα. Το έχουμε εξαντλήσει αυτό… Ρωμαίοι πολίτες αυτοαποκαλούνταν. Δεν είχε καμία σημασία η εθνική καταγωγή στο βυζάντιο αρκεί να ήσουν χριστιανός. Έλλην;;; Ούτε για αστείο. Το όνομα Έλληνας ήταν απαγορευμένο επί ποινή ΘΑΝΑΤΟΥ.
Σήμερα: Τα τελευταία περίπου είκοσι χρόνια, παρακολουθούμε από τα ΜΜΕ αλλά και από τα σχολεία, μια προβολή του διεθνισμού, όπου κάθε πολυπολιτισμικό προβάλλεται και ότι πατριωτικό το παρουσιάζουν κάποιοι κύκλοι ως ακραίο φασιστικό και ρατσιστικό. Κάποτε τα αναγνωστικά του δημοτικού ξεχείλιζαν από Ελλάδα και πατριωτισμό. Σήμερα τα παιδιά είναι ανιστόρητα και αδιάφορα. Και έτσι έχουμε σήμερα μια ολόκληρη γενιά που γεννήθηκε γαλουχήθηκε και μεγάλωσε με διεθνιστική προπαγάνδα….

Στο τέλος του Βυζαντίου: Και συγκεκριμένα τον Δεκέμβριο του 1452, δηλαδή έξι μήνες πριν την άλωση, συγκρούονταν στους δρόμους της Κωνσταντινούπολής, σε οδομαχίες δυο παρατάξεις.
Κρατηθείτε για το, ποιος ήταν ο λόγος.
Η μία πλευρά υποστήριζε ότι οι άγγελοι έχουν φύλο, είναι δηλαδή αρσενικοί και θηλυκοί, και οι άλλοι ότι δεν έχουν. Και ρήμαζαν την Πόλη (όπως παλαιότερα έκαναν τα ίδια κάποιοι άλλοι για το ποιος είναι καλύτερος από τους τρείς ιεράρχες δείτε εδώ: http://enneaetifotos.blogspot.gr/2014/01/blog-post_2056.html ). Φανταστείτε λοιπόν σε τι σημείο πνευματικής παρακμής είχαν φτάσει, ενώ την ίδια στιγμή ο κατακτητής όλο και πλησίαζε…
Σήμερα: Οι χριστιανοί συνεχίζουν να αποκαλούν ειδωλολάτρες τους Αρχαίους Έλληνες αλλά και όσους νεοέλληνες επιστρέφουν στην Αρχαιοελληνική Πατρώα Κοσμοθέαση. Παράλληλα όμως προσκυνούν παντόφλες, κάστανα, και ότι άλλο, να μη τα αναφέρω δεν θέλω, αλλά γι αυτούς αυτά δεν είναι είδωλα, οοοχι… Οι καυγάδες σήμερα δεν γίνονται όπως τότε στο βυζάντιο στους δρόμους. Γινόταν μέχρι προσφάτως στις τηλεοπτικές εκπομπές…. και τώρα στο διαδίκτυο. Ανταλλάσουν μεταξύ τους διάφορα «γαλλικά», όλο «αγάπη».
Αλλά και στον ελληνοκεντρικό χώρο, κι εκεί υπάρχει η ίδια φαγωμάρα. Ο καθένας λέει τα δικά του, χλευάζει, ειρωνεύεται  κλπ, όποιον δεν συμφωνεί με τις ιδέες του. Γιατί αυτός ξέρει τι είναι οι θεοί και τα ξέρει καλύτερα, οι άλλοι όχι….
Και βέβαια έχουμε και τα επεισόδια μεταξύ αριστεριστών αντιεξουσιατών και πατριωτών ή φασιστών όπως τους αποκαλούν οι πρώτοι.

Υπενθύμιση: Σε περίπτωση μάχης, όταν ο εχθρός σηκώσει το όπλο του προς τους έλληνες, του είναι παγερά αδιάφορο σε ποια θρησκεία και σε ποια κομματική/πολιτική ιδεολογία πιστεύει ο καθένας. Γκέ γκε;;;

Σήμερα λοιπόν επικρατεί η φράση  «πολίτης του κόσμου» όταν την ίδια στιγμή οι γείτονες επιβουλεύονται την πατρίδα μας. Ονειρευόμαστε;;; Ναι, είναι ωραίο να είμαστε πολίτες του κόσμου αλλά όχι μόνο εμείς, αλλά όλοι.
Μα αυτά και μ’ αυτά το βυζάντιο αφού έχασε όλη την επικράτεια του, ήταν θέμα χρόνου να πέσει και η Πόλη…. Πως να κρατιόταν άλλωστε αφού έπεσε από μέσα…

Είπα πιο πάνω ότι πριν την άλωση ζούσαν στην χλιδή. Το ίδιο και τώρα. Δηλαδή μέχρι προσφάτως. Η καλοπέραση του νεοέλληνα από την δεκαετία του ’80 και μετά με δανικά λεφτά και ο σκοπός του διορισμού του στο δημόσιο, από το κόμμα, τον έκανε υλιστή φιλοτομαριστή επιδειξία αλαζόνα με την γνωστή φράση της εποχής των ΄80ς, «ξέρεις ρε ποιος είμαι εγώ;;;».
Σήμερα ξέρεις ποιος είσαι;;;

Τότε με όλα αυτά χάθηκε η βυζαντινή αυτοκρατορία, η οποία όπως είπαμε δεν είχε ελληνική εθνική συνείδηση και μόνο  στο τέλος θυμήθηκε ο Αυτοκράτορας ότι είναι έλληνες, αναφέροντας την λέξη στον τελευταίο του λόγο. Άλλα πλέον ήταν πολύ αργά.

Σήμερα φτάσαμε να ζούμε μια οικονομική κατοχή, μια πρωτόγνωρη σκλαβιά, δούλοι πίσω από τριανταφυλλένια κάγκελα, σκλάβοι πολυτελείας. Και δεν κουνιέται φύλο…
Αποτελούμε διαχρονικό παράδειγμα εθνικής αδιαφορίας και για πρώτη φορά ενώ η πατρίδα μας βυθίζεται εμείς δεν έχουμε διάθεση να τη σώσουμε. Όχι μόνο δεν έχουμε διάθεση να πολεμήσουμε, αλλά ούτε καν να χαλάσουμε την ησυχία μας.
Οποίος ξεχνά την Ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει.

Σείριος (Χ.Γ.)

-------------------------------

Φως της αλήθειας, μάρτυρας των καιρών, δάσκαλος της ζωής είναι η Ιστορία. (Κικέρων).

ΟΛΒΙΟΣ ΟΣΤΙΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΕΣΧΕ ΜΑΘΗΣΙΝ. Δηλαδή ευτυχισμένοι όσοι από την ιστορία τους έχουν μάθει. (Ευριπίδης).

Οι αληθινοί άνθρωποι της προόδου είναι αυτοί που τρέφουν ένα βαθύ σεβασμό στο παρελθόν. (Ζ. Ρενάν).

Νιώθοντας περηφάνια για τους προγόνους σου, μη στερήσεις αυτήν τη δυνατότητα και απ' τους απόγονούς σου. (Κικέρων).