ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ Ο ΤΥΑΝΕΥΣ, ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ

Τα Πυθαγόρεια Μυστήρια παρουσίαζαν πολλές ομοιότητες προς τα Ορφικά, ώστε δικαίως ο Ηρόδοτος αποφαίνεται: «Ομολογέουσι δε ταύτα τόϊοι ορφικοίσι καλεομένοισι και Βακχικοίσι, εούσι δε Αιγύπτιοι και Πυθαγορίοισι».

Οι Πυθαγόρειοι φιλόσοφοι ακολουθούσαν λιτό βίο, ενώ τέλεια αγνότητα ήταν το στοιχείο εκείνο που χαρακτήριζε τη ζωή τους. Κάθε πρωί προγραμμάτιζαν τις εργασίες τους και τα ημερήσια καθήκοντα με τα οποία επιφορτίζονταν. Κατά την έλευση της νύκτας οι Πυθαγόρειοι πραγματοποιούσαν λογοδοσία, απέδιδαν δηλαδή λόγο των πράξεων που επιτέλεσαν κατά τη διάρκεια της ημέρας, υποβαλλόμενοι σε έναν συνειδησιακό αυτοέλεγχο. Η Αυγή έβρισκε τους Πυθαγορείους να αποδίδουν τιμές προς τον Ήλιο απαγγέλοντας στίχους του Ομήρου και του Ησιόδου. Μελέτη, γυμναστική και περίπατοι, συμπλήρωναν το πρόγραμμα επί καθημερινής βάσεως.

Εν κατακλείδι, περί της ωφελιμότητος της συμμετοχής στα Πυθαγόρεια Μυστήρια, αποφαίνεται ο Απολλώνιος ο Τυανεύς: «Εκ του συγχρωτισμού σας με έναν Πυθαγόρειον Δάσκαλον, τι έχετε να ωφεληθήτε; Θα σας το είπω συντόμως: Θα μάθετε κατά πρώτον την επιστήμην των Νομοθετών, την επιστήμην της Γεωμετρίας, της Αστρονομίας, της Αριθμητικής, την επιστήμην της αρμονίας, της μουσικής· εκείνην της θεραπευτικής και όλα τα θεία μυστικά της μαντικής. Αλλά δεν είναι ταύτα μόνον. Ιδού άλλα πλεονεκτήματα, περισσότερον σημαντικά: Θα αποκτήσετε ευρύτητα πνεύματος, μεγαλοκαρδίαν, μεγαλοφροσύνην, σταθερότητα χαρακτήρος, μεγάλην υπόληψιν, την γνώσιν των θείων και όχι απλώς μίαν δοξασίαν περί αυτών. Την εύλογον πίστιν εις την ύπαρξιν ωρισμένων ανωτέρων οντοτήτων. Την αγάπην προς τους πάντας και τα πάντα. Το θάρρος της υπομονής. Την τέχνην της μετριοφροσύνης και εκείνην του να μην έχετε μεγάλας και πολλάς ανάγκας. Την εγκράτειαν των αισθήσεων, την ευστροφίαν πνεύματος. Την εκτεταμένην και αποκαταστατικήν αναπνοήν, χρώμα προσώπου υγιές· καλήν γενικώς υγείαν, πνεύμα ήρεμον και τέλος το μυστικόν μιας αθανάτου υπάρξεως. Αναπολήσατε τώρα τι εξ’ αυτών όλων λαμβάνουν από σας εκείνοι που σας συναναστρέφονται;...»

Η σοφία του Πυθαγόρα ήταν γενικώς αποδεκτή, σε σημείο που όταν προσήρχετο σε κάποιον Ναό, καθίστατο αντικείμενο αποδώσεως σεβασμού, εκ μέρους δε των Ιερειών επροσεφωνείτο με την ακόλουθη ρήση: «Ως ευ Παρέστης, υϊέ του Απόλλωνος».

http://www.geocities.ws/ichor10/pithagoras.html

Εικόνα: Απολλώνιος ο Τυανεύς, Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου