ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΚΡΙΤΗΡΙΩΝ ΕΙΣΔΟΧΗΣ ΣΤΗΝ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ

Περί των κριτηρίων εισδοχής στην Πυθαγόρεια Κοινότητα, ο Ιάμβλιχος (Πυθαγορικός Βίος, ΙΖ, 71-74), αναφέρει τα ακόλουθα: 

«Όταν έρχονταν οι νέοι οι οποίοι ήθελαν να ζήσουν μαζί του, ο Πυθαγόρας δεν τους δεχόταν αμέσως κοντά του, μέχρι να τους δοκιμάσει και να τους κρίνει. Πριν απ’ όλα ζητούσε να μάθει πώς συμπεριφέρονται στη συναναστροφή με τους γονείς τους και τους άλλους συγγενείς. Ακολούθως παρατηρούσε τα παράκαιρα γέλια τους, τη σιωπή και προπάντων την ομιλία τους. Επίσης εξέταζε ποιες ήταν οι επιθυμίες τους, ποιοί οι γνωστοί, τους οποίους είχαν και ποια ήταν η συναναστροφή με αυτούς και με ποιον κυρίως κάνουν παρέα όλη την ημέρα, με τι χαίρονται και με τι συνέβαινε να λυπούνται. Κοίταζε ακόμα το παράστημα, το βάδισμα και όλη την κίνηση του σώματος και μετά έθετε υπό έλεγχο χαρακτηριστικά γνωρίσματα της φύσης τους, διακρίνοντας καθαρά τον αθέατο χαρακτήρα και το ήθος τους.
Και όποιον θεωρούσε ότι ανταποκρινόταν τα κριτήριά του, του επέβαλλε να απομονωθεί τρία χρόνια, για να διαπιστώσει εάν έχει σταθερότητα και διακατέχεται από αληθινή φιλομάθεια. Επίσης ήθελε να γνωρίζει εάν έχει προετοιμασθεί σε ικανοποιητικό βαθμό, ώστε να είναι σε θέση να περιφρονήσει τις υλικές ανταμοιβές και τις τιμές. Κατόπιν υπέβαλλε τους μαθητές του σε μία πενταετή σιωπή, δοκιμάζοντας ουσιαστικά την εγκράτειά τους, δοκιμασία η οποία έχει θεσπισθεί από αυτούς που ίδρυσαν τα Μυστήρια.
...Αυτοί, λοιπόν, εφ’ όσον κρίνονταν πιστοί από τη ζωή και την υπόλοιπη συμπεριφορά τους, μετά την πενταετή σιωπή καθίσταντο εσωτερικοί μαθητές, ακούγοντας προσεκτικά τον Πυθαγόρα, εντός ενός παραπετάσματος. Πριν όμως συμπληρωθεί αυτό το διάστημα, βρίσκονταν εκτός παραπετάσματος, χωρίς να μπορούν να τον δουν...»

http://www.geocities.ws/ichor10/pithagoras.html