Όταν ο Φρόιντ βρέθηκε μπροστά στον Παρθενώνα άρχισε να αμφιβάλλει για όσα αντίκριζε

Από τα παιδικά χρόνια του Φρόιντ, όταν μαθητής του δημοτικού ακόμη μάθαινε Αρχαία Ελληνικά, γλώσσα στην οποία κρατούσε και το ημερολόγιό του, ενώ πρότεινε στους γονείς του, το μικρότερο αδελφάκι του να πάρει το όνομα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Με αυτό το υπόβαθρο φανταστείτε την απογοήτευσή του – αλλά και πόσο αστεία θα ήταν η σκηνή – όταν φτάνοντας στην Αθήνα δεν κατάφερε να συνεννοηθεί με τον αμαξά, όταν επιχείρησε να του ζητήσει να τον μεταφέρει στο ξενοδοχείο του, στα Αρχαία Ελληνικά!

Ήταν Σεπτέμβριος του 1904 όταν ο Σίγκμουντ Φρόιντ ξεκίνησε με τον αδελφό του Αλέξανδρο για διακοπές στη Μεσόγειο.

Τα δύο αδέλφια αποφάσισαν να επισκεφθούν την Ακρόπολη.

Όταν αποφάσισε να ανέβει στον Ιερό Βράχο, μια επίσκεψη ιδιαίτερης σημασίας για εκείνον, φόρεσε το καλό του πουκάμισο. Και όταν πλέον βρέθηκε μπροστά στον Παρθενώνα άρχισε να αμφιβάλλει για όσα αντίκριζε.

Όταν έφτασε στην κορυφή, ο «πατέρας της ψυχανάλυσης» περιέγραψε την εμπειρία του ως εξής: «Όλες μου οι αισθήσεις με βεβαιώνουν πως τώρα βρίσκομαι μπροστά στην Ακρόπολη, αλλά και πάλι αδυνατώ να το πιστέψω».

Η αντίδραση του Φρόιντ δεν ήταν η χαρακτηριστική έκπληξη θαυμασμού ενός τουρίστα.

Βίωσε πλήρως τη δυσπιστία ότι η Ακρόπολη υπήρχε στην πραγματικότητα.

Είχε διαβάσει για τον Ιερό Βράχο από τα μαθητικά του χρόνια και από μικρός μελετούσε χαρακτικά και δαγκεροτυπίες του Παρθενώνα. Όταν όμως βρέθηκε ενώπιον του μνημείου, κυριάρχησαν τα συναισθήματα ενοχής του γιου προς τον πατέρα (που δεν  είδε ποτέ τον Παρθενώνα) και η έντονη δυσπιστία για όσα αντίκριζε. Η εμπειρία αυτή θα τον μπέρδευε για δεκαετίες.

Η φρικτή δυσπιστία του θα συγκριθεί, αργότερα, στο δοκίμιό του, με το να βλέπει κάποιος το σώμα του τέρατος του Λοχ Νες να βρίσκεται ξαπλωμένο στην όχθη και να συνειδητοποιεί ότι αυτό που του είπαν στο σχολείο αποδείχθηκε τελικά αληθινό.

Η επίσκεψη στην Ακρόπολη φαίνεται πως στοίχειωνε τον Φρόιντ για χρόνια, χωρίς όμως να αναφέρεται ανοιχτά σε αυτήν παρά μόνο τρεις δεκαετίες αργότερα σε μια επιστολή-δοκίμιο που έγραψε με αποδέκτη τον συγγραφέα Ρομέν Ρολάν, όταν ήταν πλέον 80 ετών.

Και εκεί ουσιαστικά αποκαλύπτεται τι του προκάλεσε τη σύγχυση και τη δυσπιστία όταν βρέθηκε μπροστά στο κορυφαίο μνημείο της κλασικής Αρχαιότητας: η ενοχή ότι είχε ξεπεράσει τον πατέρα του.

Όταν λοιπόν στάθηκε απέναντι στον Παρθενώνα διαπίστωσε ότι είχε ταξιδέψει μέχρι την Ελλάδα και είχε ξεπεράσει τόσο πολύ τον πατέρα του που η αμηχανία του τού προκάλεσε αμφιβολία για την ύπαρξη των ίδιων των μνημείων.

Κείμενο Μαίρη Αδαμοπούλου

(απόσπασμα) 

Ολόκληρο: Η Ακρόπολη και οι ενοχές του Φρόιντ  ,   https://www.in.gr/