ΤΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΣΥΜΠΑΝΤΑ της ΕΥΡΥΝΟΜΗΣ

Η έννοια των παράλληλων κόσμων ή παράλληλων συμπάντων δεν είναι εύκολο να περιγραφεί, ωστόσο η ύπαρξή τους μπορεί να αποδειχθεί από την νέα φυσική συμπεριλαμβανομένης και της κβαντικής μηχανικής. Ενδείξεις πάρα πολλές μπορούμε να βρούμε σε διάφορες μεταφυσικές εμπειρίες, μα όλες αυτές μαζί δεν στοιχειοθετούν εύκολα την έννοια των παράλληλων κόσμων, όπως ακριβώς και τα μαθηματικά μοντέλα δεν μπορούν να μας δώσουν σαφή και χειροπιαστή εικόνα τους.
Όταν εννοούμε Παράλληλο Σύμπαν, σίγουρα, δεν εννοούμε ότι το ηλιακό μας σύστημα βρίσκεται δίπλα ή παράλληλο σε ένα άλλο. Το ίδιο ισχύει για τον γαλαξία μας, για τους άλλους γαλαξίες και κατ’ επέκταση για το σύμπαν.
Τι είναι Παράλληλο Σύμπαν;
Ας υποθέσουμε ότι ο καθένας από εμάς είναι τόσο μικρός που ο πλανήτης του είναι ίσος με ένα κύτταρο ενός ανθρώπινου οργανισμού. Ή ότι ο κάθε άνθρωπος αποτελεί ένα και μόνο κύτταρο σε έναν ανθρώπινο οργανισμό. Τότε, δεν μπορεί να αντιληφθεί παρά μόνο τον «κόσμο» που υπάρχει εκεί γύρω του. Δεν μπορεί να «δει» έναν άλλο άνθρωπο. Ακόμα κι αν διαθέτει το καλύτερο τηλεσκόπιο, το πολύ-πολύ να «δει» μέχρι την εσχατιά του σύμπαντός του, δηλαδή την επιδερμίδα.
Ωστόσο, μπορεί να «νιώσει» σαν θαύμα ή σαν μεταφυσικό φαινόμενο όταν ο άνθρωπος που ζει (σύμπαν) πιει νερό, λαχανιάσει, δεχτεί ένα εξωτερικό χτύπημα.
Ο ολοκληρωμένος άνθρωπος (σύμπαν 1) μπορεί κάλλιστα να αντιληφθεί με όλες του τις αισθήσεις έναν άλλο άνθρωπο (σύμπαν 2). Μάλιστα, εκτός από τους διάφορους τρόπους επικοινωνίας, οι δύο αυτοί άνθρωποι (σύμπαν 1+2) μπορούν να ενωθούν (σαν  αρσενικό και θηλυκό) και ενδεχομένως να αποκτήσουν έναν απόγονο (σύμπαν 3).
Όλο αυτό το Ολοκληρωμένο Σύμπαν (δηλαδή όλα τα σύμπαντα -παράλληλα και μη- που ενυπάρχουν μέσα του), ενδεχομένως «κολυμπάει» σε έναν αιθέρα ή μία κοσμική ψυχή, όπου και αποτελεί τον «ολοκληρωμένο χωροχρόνο», μέσω του οποίου, εμείς και άλλα όντα, αντιλαμβανόμαστε συμβάντα –έστω και συγκεχυμένα– ως θαύματα ή μεταφυσικά φαινόμενα.

Όλα αυτά περιγράφονται θαυμάσια μέσα από τα διάφορα αποσπάσματα και σπαράγματα που (ευτυχώς διασώθηκαν) αποτελούν τον αρχαιότατο και Ελληνικό μύθο της Ευρυνόμης και της δημιουργίας του Σύμπαντος κόσμου:

Η Ευρυνόμη ξεπηδάει από το Χάος (ενδεχομένως την μήτρα κάποιου σύμπαντος). Η ίδια «γεννάει» τον Οφίωνα (ένα άλλο σύμπαν) και μαζί του «εγγυμονεί» το δικό μας σύμπαν όπως το ξέρουμε. Αργότερα, η Ευρυνόμη και ο Οφίωνας φεύγουν από το Σύμπαν μας, ίσως, για να «γεννήσουν» κάποιο άλλο.

Σύμφωνα με τον Robert Charroux στο βιβλίο του Παράλληλοι Κόσμοι:
Το Ολοκληρωμένο Σύμπαν «δεν είναι κενό, αλλά αντίθετα υπερπλήρες, εφόσον περιέχει τον κόσμο μας και αναρίθμητους άλλους. Διαθέτει την αυθυπαρξία του και κατοικείται από άγνωστες σ’ εμάς μορφές ζωής. Η αντίληψη της αντικειμενικότητας των φαινομένων μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως οι κάτοικοι του ολοκληρωμένου σύμπαντος – ιδέες, δυνάμεις, πραγματικά όντα – δεν αποτελούνται από συγκεντρώσεις συμπεπυκνωμένης ύλης, όπως εμείς, κι αυτό γιατί η επιστήμη μας διδάσκει, ότι η εξέλιξη προχωράει πάντα από τις πιο χοντροκομμένες στις πιο εκλεπτυσμένες μορφές. Έτσι μπορούμε να φανταστούμε όντα που αποτελούνται αποκλειστικά από ενέργεια. Μ’ αυτό τον τρόπο, είναι λογικό να υποθέσουμε πως όντα άυλα και ενεργειακά, διαθέτουν την ικανότητα να προσαρμόζονται σε κάθε είδος παράλληλου κόσμου, εφόσον από την φύση τους ανήκουν στο ολοκληρωμένο σύμπαν».

Η υπόθεση που προτείνει ο Charroux ταιριάζει απόλυτα με την φύση των Ελλήνων Θεών.

http://diadrastiko.blogspot.com/