ΤΗΛΕΜΕΤΑΦΟΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

Ιλιάδος ραψ.0΄ στιχ. 80

...ὣς ἔφατ᾽, οὐδ᾽ἀπίθησε θεὰλευκώλενος Ἥρη, βῆδ᾽ ἐξ Ἰδαίων ὀρέωνἐς μακρὸν Ὄλυμπον.ὡς δ᾽ ὅτ᾽ ἂν ἀΐξῃ νόοςἀνέρος, ὅς τ᾽ ἐπὶπολλὴν γαῖανἐληλουθὼς φρεσὶπευκαλίμῃσι νοήσῃἔνθ᾽ εἴην ἢ ἔνθα, μενοινήῃσί τε πολλά,ὣς κραιπνῶς μεμαυῖα διέπτατο πότνια Ἥρη· ἵκετο δ᾽ αἰπὺνὌλυμπον, ὁμηγερέεσσι δ᾽ ἐπῆλθεν ἀθανάτοισι θεοῖσι Διὸς δόμῳ.

Νεοελληνική απόδοσις: Είπε, και τον υπάκουσεν η Ήρα η λευκοχέρα και στον υψηλόν Όλυμπον ανέβη από την Ίδην. Και όπως ανθρώπου πόχει βγει του κόσμου πολλά μέρη πετά το πνεύμα και βαθιά του λέγει ο λογισμός του: «Αυτού να ήμουν, είτε αυτού», και άπειρα πλέκει ο νους του. Όμοια πετούσε η θεά, και στην κορφή του Ολύμπου έφθασε κι ήβρε τους θεούς εκεί συναθροισμένους μέσα στο δώμα του Διός.