ΧΡΥΣΑ ΕΠΗ ΤΩΝ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΩΝ

Μεταξύ των κανόνων του είδους τούτου οι όποιοι συντείνουν προς την οικουμενική Φιλοσοφία, τα Πυθαγορικα Έπη τα επικαλούμενα Χρυσά, κατέχουν την πρώτη θέση και Δικαίως. Διότι περιέχουν τας γενικάς Αρχάς ολοκλήρου της πρακτικής και θεωρητικής Φιλοσοφίας. Δι' αυτών πράγματι δύναται κάνεις να κατάκτηση την Αρετή και την Αλήθεια, να καταστήση τον Εαυτό του καθαρό και να ευτυχήσει εξομοιούμενος προς των Θεό, αφού καταστεί υγιής και ολοκληρωμένος, επανακτήσει την πρωταρχική του κατάσταση της Αγνότητας και του Φωτισμού. Προς τούτοις ονομάζονται ΧΡΥΣΑ δια να σημανθεί ότι εν αυτοίς περικλείεται ότι τελειότερο και Θειότερο υπάρχει. Όπως αποκαλούμε ΧΡΥΣΟ ΓΕΝΟΣ, την Εποχή οπού Άκμασαν Άριστοι Άνθρωποι, χαρακτηρίζοντες αναλογικώς τα Ήθη από την Τελειότητα των μετάλλων. Ο Χρυσός είναι Μέταλλο καθαρό και μη αναμιγμένο με αλλά γήινα υλικά, όπως συμβαίνει με αλλά κατώτερα μέταλλα όπως ο Άργυρος, ο σίδηρος η ο χαλκός. Είναι το μόνον ανώτερων διότι δεν οξειδώνεται, ενώ τα αλλά αλλοιώνονται προσμειγνυομενα με ξένα γήινα συστατικά. Δεδομένου ότι η σκουριά είναι το έμβλημα του ελαττώματος, λογικώς απεκλήθη ΧΡΥΣΟ ΓΕΝΟΣ και ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ, η περίοδος εκείνη της γης οπού βασίλευαν η Αγιοτης και η Αγνοτης, απαλλαγμένοι πάσης φθοράς των Ηθών. Ομοίως, επειδή οι ανά χείρας στίχοι είναι απ' άκρου εις άκρον τέλειοι, απεκλήθησαν και Θειοι. Εις αυτούς δεν απαντάται, όπως τα αλλά ποιήματα, εις στίχος ωραίος και εις στίχος άσχημος. Είναι όλοι τέλειως καλοί και αναγραφούν απ΄ άκρου εις άκρον την Αγνότητα των Ηθών, οδηγούν προς την εξομοίωση με το Θείον και αποκαλύπτουν τον τελειότατων σκοπό της Πυθαγορείου Φιλοσοφίας. ΔΑΙΔΑΛΟΣ