ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΡΘΩΣ (ΔΙΑ)ΛΟΓΙΖΕΣΘΑΙ. ΤΟ ΑΓΓΙΓΜΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΥΧΗ.

- Για την απόκτηση της φρονήσεως τί γνώμη έχεις; Είναι το σώμα εμπόδιο ή όχι, αν κάποιος το έχει κοινωνό (συνεργάτη); Για παράδειγμα λέγω· Άραγε έχει αλήθεια η όραση και η ακοή στους ανθρώπους ή γίνονται αυτά που θρυλούν οι ποιητές ότι δεν ακούμε ούτε βλέπουμε τίποτα το ακριβές; Και έτσι, αν αυτές οι δύο σωματικές αισθήσεις δεν είναι ακριβείς και σαφείς, δύσκολα θα είναι οι άλλες· διότι όλες είναι άλλες είναι πιο φαύλες από αυτές· ή δεν συμφωνείς;

- Βέβαια, είπε ο Σιμμίας

- Πότε, λοιπόν, η ψυχή άπτεται της αλήθειας; Διότι, όταν επιχειρεί να ερευνήσει κάτι μετά του σώματος, εξαπατάται από αυτό.

- Αληθή λέγεις

- Άρα, με τον λογισμό, περισσότερο από οπουδήποτε αλλού, της γίνεται ολοφάνερο η ουσία των όντων;

- Ναι

- Λογίζεται, δε, κάλλιστα, όταν αυτή δεν την ενοχλούν τίποτε από αυτά, μήτε η ακοή, μήτε η όραση, μήτε το άλγος (πόνος), μήτε η ηδονή, αλλά αντίθετα γίνεται ένα με τον εαυτό της, χωρίς να λογαριάζει το σώμα, και όσο γίνεται να μην κοινωνεί, ούτε να άπτεται μαζί του, ορέγεται το ον.

- Έτσι είναι

- Και σε αυτή την περίπτωση, λοιπόν, η ψυχή του φιλοσόφου περιφρονεί το σώμα, φεύγει από αυτό και ζητά να μείνει μόνη με τον εαυτό της;

- Έτσι φαίνεται.

(Πλάτων “Φαίδων“ 65.a.9 – 65.d.3)

Για τη συγγραφή: Γουλέτας Α. Παναγιώτης (Αλκίνοος), 18η Γαμηλιῶνος του 3-ου έτους της 696-ης Ολυμπιάδας (09/01/2011)

http://eleysis69.wordpress.com/