ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ

Ο άνθρωπος συμβιώνει με έναν ορατό και έναν αόρατο κόσμο, που χαρακτηρίζεται από την απειρία των μορφών του. Τους κόσμους αυτούς τους επισκεπτόμαστε και επικοινωνούμε μαζί τους δια ζώσης, με τη σκέψη μας, με τη φαντασία μας, ακόμη και στον ύπνο με τα όνειρα μας.

Ο ύπνος είναι μια κατάσταση, όπου η ψυχή εγκαταλείπει το σώμα και επισκέπτεται τον κόσμο από τον οποίον προέρχεται και στον οποίον ζει περισσότερο χρόνο, από ότι ζει στη γήινη υλική κατάσταση.

Το αστρικό σώμα του ανθρώπου είναι ο ταξιδευτής του απείρου και του χάους. Αναχωρεί οικειοθελώς για το σύμπαν και επισκέπτεται τα υπερβατικά πεδία. Διασχίζει τα αστρικά ρεύματα, δέχεται οράματα και πληροφορίες τις οποίες ακολούθως μετατρέπει σε νοητικές εικόνες που αποθηκεύει στο υποσυνείδητο του.

Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω τον αόρατο κόσμο που επισκέπτεται ο άνθρωπος στον ύπνο του, ή και στον ξύπνιο του. Και όμως υπάρχουν πολύπλοκες επιστημονικές συσκευές που φωτογραφίζουν τα ανθρώπινα όνειρα και τις ανθρώπινες σκέψεις που είναι ενεργειακές οντότητες.

Η φαντασία μεταφέρει τον άνθρωπο πέρα από την πραγματικότητα σε γνώριμους κόσμους που ξέχασε με την ενσάρκωση του στη γη. Τι είναι η φαντασία; Είναι η αναδρομή του ανθρώπου σε μέρη που έζησε σε προηγούμενες ενσαρκώσεις του, στη γη ή σε άλλα αστρικά συστήματα και τις εκδηλώνει πότε με εικόνες και πότε με περιγραφές ή αφηγήσεις. Προβάλλει η ανάγκη να ερευνήσουμε τον κόσμο που μας περιβάλλει και να ενταχθούμε μέσα σε αυτόν με τον αρμονικότερο τρόπο, αν θέλουμε να συμβαδίζουμε με τη λογική του σύμπαντος.

Ο άνθρωπος είναι μια πολύπλοκη ενεργειακή οντότητα, που ανήκει σε πολλά επίπεδα και διαστάσεις. Ανήκει στον ουρανό και τη γη, τον ορατό και αόρατο κόσμο, στον υλικό και τον άϋλο, τον θεϊκό και τον ανθρώπινο, είναι μέρος του σύμπαντος. Συνυπάρχουμε με τις συχνότητες και τους κραδασμούς, τις υπερβατικές και τις ουράνιες οντότητες, χωρίς ο κόσμος της ύλης να αντιλαμβάνεται την ύπαρξη τους ή να ενοχλείται από την αόρατη παρουσία τους, γιατί είμαστε δύο χωριστές πραγματικότητες.

Η γη σύμφωνα με τις πανάρχαιες φιλοσοφικές θεωρίες, είναι ο τόπος της υλικής δοκιμασίας της ανθρώπινης ψυχής, από την οποία όποιος βγαίνει νικητής, ανέρχεται στον ανώτερο βαθμό μακαριότητας στους ουρανούς. Για να βγει νικητής ο άνθρωπος πρέπει να κυριαρχήσει στις επιθυμίες του, να αποφύγει τη θανατηφόρα αποπλανητική μαγεία των παθών και τη λαγνεία της ύλης που ρίχνουν σε λήθαργο την ψυχή και το πνεύμα και τον οδηγούν στην άβυσσο της ανυπαρξίας, στην οποία υπάρχει μόνο ο ναός του σκότους και του αφανισμού.

Υπάρχουμε και δεν υπάρχουμε ανάλογα με τα κριτήρια, το σύστημα αναφοράς και τη μονάδα μέτρησης που χρησιμοποιούμε για να προσδιορίσουμε τη ζωή. Αν συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με τους γιγαντιαίους αστέρες, μοιάζουμε μπροστά τους όπως μοιάζουν τα αόρατα μικρόβια μπροστά μας, τα οποία φαίνονται μόνο με ισχυρότατα ηλεκτρονικά μικροσκόπια. Αν συγκρίνουμε τη διάρκεια της ζωή μας σε σχέση με την ηλικία του σύμπαντος, μοιάζει με τη ζωή των υποατομικών σωματιδίων συγκρινόμενη με τη δική μας, γιατί αυτά ζουν μερικά δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου. Αν συγκρίνουμε τη δομή των κυττάρων του ανθρώπινου σώματος σε σχέση με την πυκνότητα των άστρων του γαλαξία μας, τα κύτταρα παρουσιάζουν μεγαλύτερα κενά από ότι τα άστρα του γαλαξία μεταξύ τους.

Σύμφωνα με τις νεώτερες επιστημονικές θεωρίες η ύλη παρουσιάζει 95% κενό. Τα άτομα δεν συνδέονται μεταξύ τους και μόλις που εφάπτονται οι τροχιές των ηλεκτρονίων τους. Οι κραδασμοί, οι δονήσεις και οι συχνότητες του ηλιακού μας συστήματος και του ανθρώπινου σώματος, ως προς τις αόρατες ενεργειακές οντότητες, βρίσκονται σε πολύ χαμηλά επίπεδα, «στον πάτο του πηγαδιού», γιατί οι οντότητες αυτές κινούνται πέρα από τις συχνότητες του φάσματος του ηλιακού φωτός.

Τα περισσότερα επιστημονικά όργανα κατασκευάστηκαν έτσι ώστε να βλέπουν μόνο την ύλη που γίνεται αντιληπτή από τις αισθήσεις, πλην του υπερηχογράφου του φασματογράφου, των ακτινών «γ», «χ» κ.α. Οι αισθήσεις δημιουργούν απατηλές πραγματικότητες και μας παραπλανούν· αυτό δεν σημαίνει ότι είναι άχρηστες, όμως δεν λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο σε όλους τους ανθρώπους· άλλος δεν βλέπει ή δεν ακούει καλά· άλλος δεν έχει καλή όσφρηση ή γεύση, ή υπολειτουργεί η αφή του. Σε μερικούς λειτουργεί η τηλεπάθεια και η έκτη αίσθηση και σε άλλους όχι. Για ποιους λόγους υπάρχουν αυτές οι διαφορές; Μήπως για να επικοινωνούμε ή όχι με τον υπερβατικό κόσμο;

Ονομάζουμε επιστημονική έρευνα κάθε τι που βλέπουν οι ειδικοί με το μικροσκόπιο, το τηλεσκόπιο και τα διάφορα όργανα μέτρησης και το εντάσσουν σε μια κατηγορία ή το δικαιολογούν με εξισώσεις. Είναι η παραδοχή των πολλών, έστω και αν ξεκίνησαν με λαθεμένες εκτιμήσεις και αρχές, και βασίζεται κατά κανόνα μόνο σε ότι αντιλαμβάνονται οι πέντε αισθήσεις του ανθρώπου και σε ότι μπορεί να μετρήσει με τα επιστημονικά όργανα.

Η επιστήμη χαρακτήρισε τις φιλοσοφικές και τις θρησκευτικές θεωρίες πλάνη και επειδή δεν μπορούσε να εντάξει την ψυχή στις μαθηματικές εξισώσεις, ή να την παρατηρήσει στο εργαστήριο με το μικροσκόπιο ή στον ουρανό με τα διαστημικά τηλεσκόπια, την αγνόησε τελείως και αρνείται την ύπαρξη της. Οι επιστημονικές απόψεις περί ψυχής, κατεβάζουν τον άνθρωπο σε πολύ χαμηλό επίπεδο, στο ίδιο επίπεδο με τους πιο ασήμαντους μικροοργανισμούς, που δεν έχουν κανένα άλλο προορισμό από την αυτοσυντήρηση και την αναπαραγωγή τους. Έτσι η επιστήμη παρέμεινε παγερά αδιάφορη για τις μεταθανάτιες δοξασίες και εξάντλησε όλη τη δραστηριότητα της γύρω από την ύλη, για να βελτιώσει τις υλικές απαιτήσεις του ανθρώπου ή να τον σκοτώσει ή να τον καταστρέψει, αδιαφορώντας για την ανθρώπινη ψυχή.

Ο σύγχρονος άνθρωπος συμφώνησε με τους επιστήμονες από ανάγκη και έθεσε σκοπό της ζωής του τον απόλυτο υλισμό. Έτσι όταν ακούει για αορασία, ενέργεια, κραδασμούς και συχνότητες, δεν νοιώθει τίποτε, γιατί δεν μπορεί να τα κατανοήσει. Και όμως αυτά μπορούν να εξηγήσουν όλα τα ανεξήγητα που συμβαίνουν γύρω του. Οι άνθρωποι δεν βλέπουν στο απόλυτο σκοτάδι αλλά και όταν κοιτάζουν κατ' ευθεία τον ήλιο· δεν βλέπουν όμως και τα αόρατα μικρόβια, τους ιούς και τα ατομικά σωμάτια, που είναι όλα υπαρκτές πραγματικότητες, αλλά δεν φαίνονται λόγω της ατέλειας των αισθήσεων. Η δομή του ανθρώπινου σώματος αποτελείται από μικροσκοπικά κύτταρα και ενεργειακά πλέγματα, τα οποία κάτω από ορισμένες συνθήκες συχνοτήτων και κραδασμών, μπορούν να μεταβάλλουν τη δομή τους και να μετατρέψουν το ανθρώπινο σώμα σε ένα ενεργειακό αόρατο σκεπτόμενο σύνολο. Για να συμβούν αυτά χρειάζονται οι κατάλληλοι ενεργειακοί χώροι, οι χρονολογικές προϋποθέσεις, η ψυχολογική και σωματική προετοιμασία του ανθρώπου. Η σημερινή ανθρωπότητα έχει πολώσει όλες της τις προσπάθειες της γύρω από υλιστικά θέματα και απολαύσεις, έτσι αδράνησε το πνεύμα και έχασε ο άνθρωπος την ουράνια λάμψη της ψυχής και του σώματος του. Ο υλισμός μας έκανε να φοβόμαστε τον θάνατο, αν και είναι αναπόφευκτος και ενώ θα έπρεπε να είμαστε προετοιμασμένοι γι αυτόν, δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι κάποτε θα έρθει και η δική μας σειρά για να τον αντιμετωπίσουμε.

Αν θέλουμε να ζήσουμε ευτυχείς και να πεθάνουμε γαλήνιοι, θα πρέπει να προσπεράσουμε τις φοβίες του θανάτου και να πιστέψουμε ότι μπορούμε να γίνουμε αθάνατοι αν το επιδιώξουμε, ή ότι θα ξαναεπιστρέψουμε ενσαρκωμένοι και πάλι στη γη αν το θελήσουμε. Είναι συμπαντική νομοτέλεια ο συνεχής κύκλος των ενσαρκώσεων, όχι μόνο στη γη και σε άλλους πλανήτες, αλλά και σε άλλα σύμπαντα, μια δοξασία που πρέπει να αποτελέσει την πίστη μας που εκφράζει τη σοφία και την αγάπη του δημιουργού. Πρέπει να εξαλείψουμε τα ελαττώματα μας, την αρνητικότητά μας, να βελτιώσουμε τη συμπεριφορά μας και να γίνουμε μυσταγωγοί της Αρχαίας Ελληνικής σκέψης, των Αρχαίων Ελληνικών Μυστηρίων για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τον Υπέρτατο Νου.

Όσο πιο γρήγορα εγκαταλείψουμε το μαντρί του δόγματος τόσο πιο γρήγορα θα αντιληφθούμε τι γίνεται γύρω μας. Τα δόγματα ευθύνονται για την αποκτήνωση των ανθρώπων και την παρακμή των κοινωνιών. Τα ιερατεία είναι οι εμπνευστές και κήρυκες των πολέμων· αυτά τους ευλογούν και τους συντηρούν. Θρησκεία εναντίον θρησκείας, πιστοί εναντίον απίστων.

Γεράσιμος Καλογεράκης «Η Υπέρτατη Μύηση», σελ. 36 – 44, εκδ. Δίον