Η ΕΠΙΦΥΣΗ, «ΕΔΡΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ»

Μπορείς να δείς νοητά μια εικόνα; Οτιδήποτε. Αν ναι, τότε έχεις υπόφυση. Μπορείς να κρατήσεις την εικόνα και να «δράσεις» μέσα σε αυτήν, τότε ή υπόφυση είναι ενεργοποιημένη. Και ακόμα, αν βλέποντας ή ακούγοντας κάτι με τις αισθήσεις σου, μπορείς να κατανοείς την ουσία του χωρίς λόγια και αναλύσεις; Τότε έχεις ενεργοποιημένη και την Επίφυση.
Αυτό όμως που μας έχουν στερήσει κατά βάση, είναι η έκφραση της φαντασίας μας, η οποία αναπτύσσεται μόνο με την συνλειτουργία του συνειδητού με το υποσυνείδητο. Ο χώρος μέσα στον οποίο προβάλλετε είναι ο Θάλαμος.

Το μαγικό σημείο λοιπόν, αλλά και σημείο ανάπτυξης και έκφρασης της Φαντασίας, είτε μέσω του υπερφυσικού από την μια πλευρά με την επίδραση της Επίφυσης, είτε της υλικής πραγματικότητας από την άλλη μέσω της Υπόφυσης, βρίσκετε μέσα στον εγκέφαλό μας και λέγεται Θάλαμος.
Στο κέντρο αυτό, βρίσκεται η Υπόφυση και η Επίφυση. Ο Θάλαμος ακόμα, είναι το σημαντικό σημείο που μας δίνει την δυνατότητα του οραματισμού. Εκεί όπως είπαμε λειτουργεί η Φαντασία που είναι η αιτία της δημιουργίας. Με άλλα λόγια είναι το καθοριστικό σημείο όπου δρά η Θέληση.

Ο Θάλαμος λοιπόν δημιουργεί μέσω των παλμικών δονήσεων από τον αισθητό κόσμο εικόνες, τις οποίες του τις μεταβιβάζει ο υποθάλαμος ο οποίος βρίσκεται στο οπτικό χίασμα μαζί με την υπόφυση.

Έχουμε δηλαδή κάτι σαν «αίθουσα προβολής», όχι μόνο των αισθητών, αλλά και εικόνων που προέρχονται από τις εσωτερικές μας σκέψεις, αλλά και από τον κόσμο των Ιδεών και του Πνεύματος, μέσω της επιτάχυνσης της παλμικής συχνότητας που προέρχεται από την Επίφυση. Την δημιουργική φαντασία δηλαδή. 
Έτσι η Υπόφυση, συνδέεται με το ρήμα «βλέπω», είτε με την όραση, είτε με την ηθελημένη φαντασία την κατόπιν σκέψεως και ανάλυσης, δηλαδή τον συνειδητό οραματισμό του νού.
Ενώ η Επίφυση , συνδέεται με το ρήμα «γνωρίζω», είτε με την διορατική σκέψη είτε με την διαίσθηση μέσω της ενοποίησης συνειδητού και υποσυνείδητου.Τώρα μπορούμε να καταλάβουμε που βρίσκετε ή ικανότητα και ή δύναμη της πίστεως και των θαυμάτων.
Ο νούς κάνει την σκέψη, η ψυχή την εμψυχώνει και η καθοριστική εικόνα πού δημιουργείται δονείται ως πληροφορία στο πεδίο της υλοποίησης. Μέσω της δραστηριοποιήσεως αυτών εκπέμπονται ηλεκτρικές ώσεις στον χώρο. Οι ηλεκτρικές αυτές ώσεις – εικόνες, με την συγκινησιακή διέγερση του ψυχικού παράγοντα, μαγνητίζουν τα στοιχεία εκείνα στο μορφογενετικό χώρο και δημιουργούν την πραγματικότητά μας.
Μια πραγματικότητα που θα έπρεπε να ήταν αυτή της ευτυχίας και της χαράς όπως του Χρυσού γένους και όχι της δυστυχίας και του πόνου όπως αυτού που ζούμε σήμερα.
Και ενώ οι Έλληνες διαθέτουν Επίφυση, που τους δίνεται η δυνατότητα πρόσβασης στην «Γνώση», οι Άτλαντες έχοντας χάσει την επαφή με την Επίφυση δηλαδή έχει απενεργοποιηθεί, και ενεργούν μόνο μέσω τής «Υπόφυσης» που σημαίνει ότι μόνο «βλέπουν».
Αυτή η διαφορά είναι πολύ σημαντική γιατί μας λέει πώς η μόνη δυνατότητά τους είναι η «αντιγραφή» και η επανάληψη μιας ουράνιας γνώσης, με τεχνητό τρόπο και κάτω από τους νόμους της φύσης, χωρίς πρόσβαση στην ίδια την ουράνια αυτή δύναμη που έχει και άμεση σύνδεση με την ψυχή.

Έτσι η Επίφυση, που όπως αναφέραμε συνδέεται με την παρεγκεφαλίτιδα, τον εσωτερικό μας εαυτό, δηλαδή το υποσυνείδητο, και εφόσον η παρεγκεφαλίτιδα συνδέεται με την ψυχή, κατά τον ίδιο λόγο και η επίφυση έχει και την επωνυμία «Έδρα της Ψυχής».
Η σημαντικότητα μάλιστα αυτού του εγκεφαλικού αδένα , της Επίφυσης, φθάνει μέχρι του σημείου τού να μας δίνετε η δυνατότητα του ελέγχου της επέκτασης των τελομερών των κυττάρων μας, ώστε να αποκτήσουμε μακροζωία ή ακόμα και αθανασία.
Μην σας φαίνεται καθόλου περίεργο.

Σύμφωνα με έρευνες που γίνονται σε επιστημονικό επίπεδο, στις άκρες των κυττάρων βρίσκονται τα στοιχεία εκείνα που ονομάζονται τελομερή και προστατεύουν το κύτταρο κατά την διαίρεσή του. Με το πέρασμα του χρόνου όμως εκφυλίζονται και έτσι παύει η διαίρεση και έρχεται το τέλος.

Το 1961 ο Leonard Hayflick είχε ανακαλύψει πώς το γήρας προέρχεται όταν σταματήσει η διαίρεση των κυττάρων που έχει ένα όριο. Σήμερα γνωρίζουμε πώς το όριο αυτό είναι τα τελομερή. Σε έρευνες που γίνονται, με την χρήση του ενζύμου τελομεράση επιδιώκεται η διεύρυνση του ορίου αυτών των άκρων. Όμως είναι μόνο έτσι τα πράγματα;
Μήπως όλα αυτά ισχύουν μόνο για όσους δεν διαθέτουν Επίφυση;
Μήπως μπορούμε από μόνοι μας να ελέγξουμε αυτές τις κυτταρικές άκρες;

Γιατί, η Επίφυση παράγει μια ορμόνη, έναν νευροδιαβιβαστή μέσω χημικών διαδικασιών συμμετοχής της Σερατονίνης, που λέγεται Μελατονίνη, η οποία είναι ένα είδος ελιξιρίου της ζωής, αφού από αυτήν εξαρτώνται πολλές ζωτικές λειτουργίες του οργανισμού μας, καθώς επίσης είναι η καλύτερη πηγή ικανότητας αντίδρασης του στις ασθένειες. Το ένζυμο ΗΙΟΜΤ (υδροξυ-ινδολο-Ο-μεθυλοτρανσφεράση) αποτελεί το κλειδί της παραγωγής της μελατονίνη και βρίσκεται μόνο στην επίφυση.

Όμως, πέρα και από αυτό, υπάρχει μέσα σε όσους την έχουν, αλλά και συγχρόνως μαζί έχουν ενεργοποιήσει την Επίφυση, η ικανότητα μιας απλής εντολής προς όλα τα σημεία του σώματός μας για αναδόμηση και συντήρηση του οργανισμού μας, ώστε να παραμένουμε υγιείς και νέοι.
Και αυτό οφείλετε στην γνώση της μυστικής βιβλιοθήκης που εδρεύει στην παρεγκεφαλίτιδα.
Είναι κάτι σαν την κβαντική πληροφορία. Σαν το βιολογικό μας πρότυπο που είναι η ιδέα του εαυτού μας στον αιθερικό κόσμο και που μέσω της θελήσεως προβάλουμε στον Θάλαμο και που κατ’ επέκταση ενεργεί πληροφοριακά στο σώμα.
Όμως για την εκροή αυτής της ουσίας, μέσα στον μορφικό χωροχρονικό μας είναι, θα πρέπει να έχουμε, όπως είπαμε πιο πάνω, Επίφυση.

Αν η Επίφυση είναι ο αδένας του εγκεφάλου του οποίου ένα από τα βασικά του χαρακτηριστικά είναι η παραγωγή Σερατονίνης που με την σειρά της παράγει την Μελατονίνη η οποία θεωρείται ο ρυθμιστής του σώματος, τότε τι μπορεί να σημαίνει το ότι στους ενήλικες αποτιτανώνεται;
Ποιος αναλαμβάνει το ρόλο του ρυθμιστή;
Η Μελατονίνη βέβαια και πάλι, όμως με μια σημαντική διαφορά. Είναι αυτή που παράγετε από την Σερατονίνη άλλων ιστών του σώματος. Συγκεκριμένα, από την γαστρεντερική οδό.
Και η διαφορά της είναι ότι, η Μελατονίνη που προέρχεται από την Σερατονίνη που παράγετε στην Επίφυση , οφείλετε στην επίδραση που δημιουργεί το αμινοξέο Τριπτοφάνη. Αυτό δημιουργείται από την επιρροή επί της Επιφύσεως των φωτονίων.

Η ενεργοποιημένη Επίφυση

Η Μελατονίνη που παράγεται από την γαστρεντερική οδό, και η οποία αντικαθιστά τον ρόλο, τής από τήν Επίφυση προερχόμενης, είναι ότι η πρώτη εκφράζει το μεγαλύτερο ανθρώπινο δυναμικό του πλανήτη που έχει αποκοπεί από την θεϊκή του επαφή, ενώ η δεύτερη αφορά ένα μικρό μέρος ανθρώπων που έχουν σε ενεργοποιημένη κατάσταση, ή ενεργοποίησαν την Επίφυση, και διατηρούν την επαφή με την πρώτη αρχή μέσω της συνειδητοποίησης του εαυτού των.
Η ενεργοποιημένη Επίφυση δέχεται και λαμβάνει μηνύματα από τον κόσμο των Ιδεών.
Ο Θάλαμος του εγκεφάλου, είναι η πύλη μέσα από την οποία περνούν, οι εικόνες των μορφών, τα ακούσματα των ήχων, αλλά και οι ιδέες που μετουσιώνονται σε εικονικές μορφές με την φαντασία. Έτσι θα μπορούσαμε να πούμε πώς η φαντασία είναι το φάσμα των ιδεών πρίν υλοποιηθούν σε μορφές.

Η υλοποίηση γίνεται μέσω του ηλεκτρικού ενεργειακού πεδίου που δονείται στον κοσμικό χώρο από τα εγκεφαλικά κύματα.
Η δυνατότητα όμως του να πραγματοποιηθεί και στο υλικό επίπεδο η ιδέα- εικόνα του νού μας, χρειάζεται την συνδρομή της Θέλησης που είναι συνεργασία της Νοήσεως και της ενέργειας της ψυχής.
Η Θέληση, αυτή για την οποία γίνονται τόσες έρευνες για να μας την ελέγχουν και να μας την κατευθύνουν, μεταφράζετε σε ψυχικό μαγνητισμό.
Έτσι, η ενέργεια του ηλεκτρισμού του εγκεφάλου μαζί με την μαγνητική ενέργεια της ψυχής, μεταφέρουν στο πεδίο της μορφοποίησης , μέσω της φαντασίας που εκδηλώνετε στον Θάλαμο , την πιστή εικόνα της θέλησης ηλεκτρομαγνητικά δονούμενη, και αυτή υλοποιείται.

Έτσι έχουμε τα θαύματα. Ο κόσμος μεταμορφώνεται κατά έναν μαγικό τρόπο. Παύει ο μαγνητισμός της ψυχής να ενισχύει της εικόνες των αρνητικών σκέψεων έλκοντας τα ανάλογα στοιχεία από τον χώρο που δομούν δαίμονες, και οι οποίοι τροφοδοτούνται από την ενέργεια μας και σαπίζουν το σώμα. Αλλά, έλκοντας τα θετικά και τα ωραία, δημιουργείται ο Παράδεισος.

Την ίδια αρχή χρησιμοποιούσαν και ο Ασκληπιός και ο Ιπποκράτης στους ασθενείς τους.

Με πρώτο ιστορικά καταγεγραμμένο ιατρό τον Μελάμπους, ο οποίος αναφέρετε όχι τυχαία, ως ιατρός της ψυχής, γιατί γνώριζε πολύ καλά ότι όλες οι ασθένειες έχουν την εκκίνηση τους από τον τρόπο που σκεπτόμαστε και εν συνεχεία την μετάδοση και έκφρασή τους στο σωματικό μέρος όπου και δεν είναι άλλο από την υλοποίηση των αρνητικά επιβαρημένων ενεργειακών δονήσεων.
Έτσι, με λουτρά και νηστεία για την εξωτερική και εσωτερική καθαριότητα του σώματος, επερχόταν ηρεμία των καρδιακών παλμών που έχουν σχέση με την κίνηση του αίματος και κατ’ επέκταση με την ψυχή, και μέσω των κατάλληλα επιλεγμένων θετικά ενεργοποιημένων περιοχών όπου ήταν τα ιατρικά τους κέντρα, θεράπευαν κάθε ασθένεια.

Από TO ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΒΛΑΧΟΥ