Η ΣΩΚΡΑΤΙΚΗ ΕΙΡΩΝΕΙΑ!

Η γνωστή «Σωκρατική ειρωνεία» δεν έχει σχέση με την σημερινή της έννοια. Ο Σωκράτης απέφευγε να λοιδορεί τους συνομιλητές του, και αν ακόμη άκουγε κάποια βλακεία από κάποιον, φρόντιζε να μην τον θίξει αλλά να τον διορθώσει βοηθώντας τον να σκέπτεται ορθά. Ο Σωκράτης σάρκαζε μόνον αυτούς που προσπαθούσαν να του πουλήσουν πνεύμα.

Για να αντεπεξέλθει στην αποστολή του, ο Σωκράτης θα υιοθετήσει τη στάση κάποιου που δεν ξέρει τίποτα. Δηλαδή θα υιοθετήσει μια αφελή στάση. Πρόκειται για την περίφημη σωκρατική ειρωνεία: η προσποιητή άγνοια, το αθώο ύφος με το οποίο ρωτούσε.

Η σωκρατική ειρωνεία έγκειται στο να καμώνεται πως θέλει να μάθει κάτι από τον συνομιλητή του έτσι ώστε να τον οδηγήσει να ανακαλύψει πως δεν γνωρίζει τίποτα στον τομέα όπου ισχυρίζεται ότι είναι γνώστης.

Στην περίφημη «σωκρατική ειρωνεία» ο Σωκράτης κρύπτει εκείνο που αποκαλύπτει, αποκαλύπτων συγχρόνως εκείνο το οποίο κρύπτει.

Με την «ειρωνεία» ο φιλόσοφος, ανακάλυπτε και καθιστούσε φανερή την άγνοια. Προβάλλοντας με αυτήν την μέθοδο την άγνοια των συνομιλητών, φαινόταν ότι τηρούσε στάση ειρωνική. Ουσιαστικώς όμως η ειρωνεία του όπως ελέχθη, ήταν σύστημα. Τακτική αναζητήσεως της αλήθειας, και φυσικά όχι πείραγμα.

Η σωκρατική ειρωνεία είναι τρόπος απελευθέρωσης του ανθρώπου από τα δεσμά της αυθεντίας και του δογματισμού.