ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ: Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΙΝΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΚΑΛΛΟΣ

Όταν κάποιος επιζητά την αναγνώριση της αλήθειας, οι γνώσεις τού είναι πολύ χρήσιμες και τον βοηθούν στην πρόσβαση αυτή. Αλλά αν παραμείνει μόνον στις γνώσεις, τότε αυτές λειτουργούν ανασταλτικά ως πνευματική πέδηση. Όμως ο μαθητής του Πυθαγόρου γνωρίζει ότι «δεν πρέπει να ομιλή δίχως φως», όπως λέει ένα Άκουσμα του μεγάλου αυτού διδασκάλου της Δύσεως και της ανθρωπότητας.

Ο μέγας φιλόσοφος Εμπεδοκλής (480 - 430 π.Χ.) έγραψε για τον Πυθαγόρα: 

«Ανάμεσά τους ζούσε ένας άνδρας που υπερτερούσε σε γνώση, που μέσα του περιείχε τον πιο περιεκτικό πλούτο και που ήταν γνωστός με τα βαθιά σοφίας έργα του. Όταν εξαντλούσε όλη την δύναμη της διάνοιάς του, εύκολα διέβλεπε το κάθε τι σε κάθε οντότητα, μέχρι δέκα ή είκοσι αιώνες της ανθρώπινης φυλής».

Η Πυθαγόρεια φιλοσοφία είναι κάτι πολύ περισσότερο από μιά διδασκαλία ή ένα σύστημα. Μπορεί να αφυπνίζει μιά δύναμη και να προκαλεί μιά θέαση, που εκφράζεται δημιουργικά στην όλη σκέψη και πράξη του μαθητή του Πυθαγορισμού.

Πίστη, γνώση και ζωή σχηματίζουν μιά δυναμική ενότητα.

«Φιλοσοφία» σημαίνει για τους πυθαγόρειους «αγάπη της σοφίας». Ένας φιλόσοφος είναι, συνεπώς, φίλος της σοφίας και της επιστήμης. Όπου όμως υπάρχει αγάπη και φιλία, υπάρχει κάτι πολύ περισσότερο από την γνώση εκείνη που προσπαθεί να προσανατολίζεται με τα εξωτερικά δεδομένα. Τότε ο φίλος της σοφίας δεν ικανοποιείται πιά με το απτό, αλλά αναγνωρίζει πνευματικές αξίες. Γι’ αυτό έλεγε ο Πλάτων ότι η επιστήμες πρέπει να διδάσκονται μόνον αν συμβάλλουν «στην κατεύθυνση της ψυχής προς το ύψιστο, προς τις αιώνια αληθινές ιδέες. Όταν το πράττουν, πρέπει να διδάσκονται».

Σε κάθε εποχή είναι μόνον λίγοι εκείνοι που προσεγγίζουν τον υψηλό σκοπό, αφού η Γη είναι ο τόπος στον οποίο ενσαρκώνονται άνθρωποι κάθε πνευματικής και ηθικής απόχρωσης και ψάχνουν τον δρόμο τους. Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του πεπρωμένο, τις δικές του επιτυχίες και αποτυχίες. Ο κάθε άνθρωπος ευρίσκεται πάνω στην δική του βαθμίδα της αναπτυξιακής κλίμακας. Όμως ο σκοπός όλων των ανθρώπων, αρχάριων, πεπειραμένων ή ακόμα και τέτοιων που φαίνεται ότι αρνούνται τον σκοπό αυτό, είναι ίδιος.

Λέγεται ότι ο Πυθαγόρας εδίδασκε πως η πνευματική ανάπτυξη είναι ένα εσωτερικό κάλλος που είναι κοινό στους καλύτερους κάθε γενεάς.

Αθήναι, 1998
Γερ.Στουραΐτης

ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ - ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΩΝ [ΧΡΥΣΑ ΕΠΗ] (Τόμος. Α’) ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΣΤΟΥΡΑΪΤΗΣ

https://www.tetraktys.gr/