ΕΛΕΓΧΟΣ - Ο ΚΑΘΑΡΜΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Πλάτων, Σοφιστής 230d6-231b8

καὶ τὸν ἔλεγχον λεκτέον ὡς ἄρα μεγίστη καὶ κυριωτάτη τῶν καθάρσεών ἐστι, καὶ τὸν ἀνέλεγκτον αὖ νομιστέον, ἂν καὶ τυγχάνῃ βασιλεὺς ὁ μέγας ὤν, τὰ μέγιστα ἀκάθαρτον ὄντα, ἀπαίδευτόν τε καὶ αἰσχρὸν γεγονέναι ταῦτα, ἃ καθαρώτατον καὶ κάλλιστον ἔπρεπε τὸν ὄντως ἐσόμενον εὐδαίμονα εἶναι …. Ἔστω δὴ διακριτικῆς τέχνης καθαρτική, καθαρτικῆς δὲ τὸ περὶ ψυχὴν μέρος ἀφωρίσθω, τούτου δὲ διδασκαλική, διδασκαλικῆς δὲ παιδευτική· τῆς δὲ παιδευτικῆς ὁ περὶ τὴν μάταιον δοξοσοφίαν γιγνόμενος ἔλεγχος ἐν τῷ νῦν λόγῳ παραφανέντι μηδὲν ἄλλ᾿ ἡμῖν εἶναι λεγέσθω πλὴν ἡ γένει γενναία σοφιστική.

Ο έλεγχος είναι ο πιο μεγάλος και ο πιο σπουδαίος καθαρμός και πρέπει να πιστεύουμε ότι όποιος δεν δέχεται να του γίνεται έλεγχος, κι αν ακόμα είναι ο μεγάλος βασιλιάς των Περσών, είναι στον μεγαλύτερο βαθμό ακάθαρτος κι απαίδευτος και κακόμορφος σ’ εκείνα ίσα ίσα όπου πρέπει να ‘ναι καθαρότατος και πανέμορφος, όποιος αληθινά πρόκειται να είναι ευτυχισμένος… Ας παραδεχτούμε, λοιπόν, ότι ένα μέρος της τέχνης των διακρίσεων είναι η καθαρτική, και ας ξεχωρίσουμε από την καθαρτική το μέρος που καταγίνεται με τον καθαρμό της ψυχής. Από τούτο το μέρος ας ξεχωρίσουμε τη διδασκαλική και από τη διδασκαλική πάλι την τέχνη που προσφέρει παιδεία. Και τέλος από την τελευταία τον έλεγχο, που γίνεται στην μάταια δοκησισοφία και που μας τον έδειξε πριν λίγο η έρευνά μας. Ας μην τον πούμε ότι είναι τίποτε άλλο παρά η από γενιάς ευγενική σοφιστική. (Μτφ. Δ. Γληνός)

Από το βιβλίο “Οι σοφιστές και ο Σωκράτης”, σελ. 175, Συγγραφή Χλόη Μπάλλα Καλλιόπη Παπαμανώλη, ΚΑΛΛΙΠΟΣ, ΑΝΟΙΚΤΕΣ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

------------------------------

Ο Σοφιστής είναι διάλογος του Πλάτωνα που εντάσσεται στην τρίτη και τελευταία περίοδο της συγγραφικής του δραστηριότητας, γι’ αυτό και θεωρείται ένα από τα ώριμα βιβλία του. Γράφτηκε περί το -360, ανάμεσα στο δεύτερο και το τρίτο ταξίδι του φιλοσόφου στη Σικελία, και αποτελεί το πρώτο μέρος μιας τριλογίας, το δεύτερο μέρος της οποίας είναι ο Πολιτικός και το τρίτο μέρος ο Φιλόσοφος, ένας διάλογος που δεν έχει διασωθεί ή ίσως δεν γράφτηκε ποτέ.

Κύριο θέμα αυτού του διαλόγου είναι ο ορισμός τού σοφιστή και, κατά συνέπεια, το κατά πόσον αυτός διαφέρει από τον φιλόσοφο. Διαμέσου του ορισμού επιδιώκεται ταυτόχρονα η απομυθοποίηση των σοφιστών της εποχής και η αποδόμηση της όποιας επίπλαστης αίγλης τους, ενώ προκειμένου να επιτευχθεί ένας ικανοποιητικός ορισμός κρίνεται απαραίτητη η κριτική αναμέτρηση με οντολογικά σημαντικές θεωρίες της εποχής και πρωτίστως με τον μονισμό της Ελεατικής Σχολής και ειδικότερα του Παρμενίδη.

Τα συνδιαλεγόμενα πρόσωπα είναι ο Σωκράτης, ο μαθηματικός Θεόδωρος ο Κυρηναίος, ο ανώνυμος "Ελεάτης ξένος" (οπαδός της Ελεατικής Σχολής) και ο μαθηματικός Θεαίτητος, μαθητής του Θεόδωρου και του Σωκράτη. Είναι αξιοπρόσεχτο ότι ο Σωκράτης, που συνήθως παίζει οδηγητικό ρόλο στους πλατωνικούς διαλόγους, εδώ παραμένει στο περιθώριο και αφήνει την πρωτοκαθεδρία στον Ελεάτη ξένο και στον Θεαίτητο. Έτσι, είναι δύσκολο να αποφασιστεί, ποιο από τα πρόσωπα του διαλόγου εκπροσωπεί τις απόψεις του ίδιου του Πλάτωνα.

https://el.wikipedia.org

Εικόνα:Πλάτωνας, αντίγραφο του πορτρέτου που φιλοτέχνησε ο Σιλανίωνας περίπου το -370. για την Ακαδημία στην Αθήνα. Μουσεία του Καπιτωλίου.

-------------------------------

Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΟΦΙΣΤΕΣ 

ΑΛΛΟ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΚΙ ΑΛΛΟ ΣΟΦΙΣΤΗΣ!

ΣΟΦΙΣΤΙΚΗ - Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΩΝ ΣΟΦΙΣΤΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΚΛΑΣΣΙΚΟ ΑΝΤΙΛΟΓΟ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ

ΟΜΗΡΙΚΟΙ ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ – Δήμητρα Λιάτσα

Οι ΦΡΥΚΤΩΡΙΕΣ παρουσιάζουν σε επανάληψη την ομιλία: "ΟΜΗΡΙΚΟΙ ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ". Αναλύει και τεκμηριώνει η κα ΔΗΜΗΤΡΑ ΛΙΑΤΣΑ, φιλόλογος και συγγραφέας. Στην ομιλία εξηγούνται και αποσαφηνίζονται αλληγορίες και σύμβολα των ομηρικών μύθων. Τι συμβολίζει η ασπίς του Αχιλλέως, ο Πρωτέας, ο μύθος των Αλωάδων, κ.ά.. Η ομιλία πραγματοποιήθηκε στο βιβλιοπωλείο «Αριστοτέλειον» της Θεσσαλονίκης, στις 26 Απριλίου 2018

ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΟΜΙΛΙΑΣ

Τα Ομηρικά έπη βρίθουν από αλληγορίες και σύμβολα και υπάρχει ένας ολόκληρος κλάδος μελετητών του Ομήρου από την Αρχαιότητα ακόμη που εξηγούν και αποσαφηνίζουν τα αινίγματα αυτά. Για παράδειγμα, η ασπίς του Αχιλλέως αλληγορεί την γέννηση της Γης. Ο Πρωτέας είναι η αδιαμόρφωτη και ασχημάτιστη ύλη και η δημιουργός κοσμοτόκος αρχή. Παρουσιάζονται οι γνώσεις του Ομήρου περί της σφαιρικότητος της γης, καθώς και μύθος των Αλωάδων που αλληγορεί τον στηριγμό του πλανήτη Άρη. Ολόκληρος ο σχολιασμός δίδεται αποκλειστικά και μόνον μέσα από την Ελληνική Γραμματεία. 

Φρυκτωρίες Τηλεοπτικό Διαδικτυακό Κανάλι

Η Δήμητρα Λιάτσα γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη. Έκανε φιλολογικές σπουδές. Ξένες γλώσσες: Αγγλικά, Γαλλικά και Ιταλικά. Εργάστηκε επί σειρά ετών στην επιμέλεια βιβλίων. Μετέφρασε άνω των 30 τίτλων κυρίως από την Αγγλική γλώσσα. Έγραψε άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες, με αντικείμενο την Ελληνική Γραμματεία. Έδωσε σειρά ομιλιών προσκεκλημένη από το Ινστιτούτο Αριστοτέλης, με θέμα την Ελληνική Γραμματεία, την Ιστορία και την παιδεία. Από το 2009 ασχολείται με την συστηματική μελέτη του Ομήρου και από το 2014 με την ανάγνωση, τον σχολιασμό και την ανάρτηση στο διαδίκτυο ολόκληρης της Οδύσσειας. Από το 2017 έχει ξεκινήσει και την ανάγνωση, τον σχολιασμό και την ανάρτηση στο διαδίκτυο ολόκληρης της Ιλιάδος.

Η Δήμητρα Λιάτσα είναι συγγραφεύς των βιβλίων: «Τα ψέματα που λένε για την Ελλάδα» (2004) και «Η Ελληνική καταγωγή του Χριστιανικού μύθου» (2013), από τις εκδόσεις Δήλιος.

Λόγοι και Ομιλίες της Δήμητρας Λιάτσα: ΕΔΩ

Ομήρου Ιλιάς: ΕΔΩ

Ομήρου Οδύσσεια: ΕΔΩ

Από «Φρυκτωρίες» και «Βισάλτη»: ΕΔΩ

ΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Άννα Μίσσιου (2007) 

O κανονικός τρόπος γραφής στην αρχαιότητα, σε κάθε τύπου κείμενα, ήταν η scriptio continua, η συνεχόμενη δηλαδή γραφή, στην οποία οι λέξεις και οι προτάσεις δεν ξεχώριζαν μεταξύ τους. Λ.χ., ένα αττικό ψήφισμα του 5ου αιώνα π.X. είχε την ακόλουθη μορφή:

EΔOXΣENTEIBOΛEIKAITOIΔEMOIAIΓEIΣEΠPYTANEYENEOKΛEIΔEΣEΓPAMMATEYEAΓNOΔEMOΣEΠEΣTATE κλπ.

Ἔδοξεν τῆι βουλῆι καὶ τῶι δήμωι, Aἰγηὶς ἐπρυτάνευε, Nεοκλείδης ἐγραμμάτευε, Ἁγνόδημος ἐπεστάτει κλπ.

H αρχή των Περσών του Aισχύλου θα ήταν γραμμένη ως εξής:

TAΔEMENΠEPΣONTONOIXOMENONHEΛΛAΔEΣAIANΠIΣTAKAΛETAIKAITONAΦNEONKAIΠOΛYXPYΣONHEΔPANONΦYΛAKEΣKATAΠPEΣBEIAN κλπ.

Tάδε μὲν Περσῶν τῶν οἰχομένων Ἑλλάδ' ἐς αἶαν πιστὰ καλεῖται, Καὶ τῶν ἀφνεῶν καὶ πολυχρύσων ἑδράνων φύλακες κατὰ πρεσβείαν κλπ.

https://www.greek-language.gr

«Γέλως, δύναμις ἀγαθὴ»

Πλουτάρχου, Θεμιστοκλῆς, 18, 5-6 Τοῦ δὲ Σεριφίου πρὸς αὐτὸν εἰπόντος ὡς οὐ δι᾽ αὑτὸν ἔσχηκε δόξαν, ἀλλὰ διὰ τὴν πόλιν, «ἀληθῆ λέγεις» εἶπεν· «ἀλλ᾽ οὔτ᾽ ἂν ἐγὼ Σερίφιος ὢν ἐγενόμην ἔνδοξος, οὔτε σὺ Ἀθηναῖος» [Όταν κάποιος Σερίφιος τού είπε, πως η δόξα του δεν οφείλεται στον ίδιο αλλά στην πόλη, απάντησε: «σωστό αυτό που είπες· αλλά ούτε εγώ θα αποκτούσα δόξα αν ήμουν Σερίφιος, ούτε εσύ αν ήσουν Αθηναίος».]

Ἑτέρου δέ τινος τῶν στρατηγῶν, ὡς ἔδοξέ τι χρήσιμον διαπεπρᾶχθαι τῇ πόλει, θρασυνομένου πρὸς τὸν Θεμιστοκλέα καὶ τὰς ἑαυτοῦ ταῖς ἐκείνου πράξεσιν ἀντιπαραβάλλοντος, ἔφη τῇ ἑορτῇ τὴν ὑστεραίαν ἐρίσαι, λέγουσαν ὡς ἐκείνη μὲν ἀσχολιῶν τε μεστὴ καὶ κοπώδης ἐστίν, ἐν αὐτῇ δὲ πάντες ἀπολαύουσι τῶν παρεσκευασμένων σχολάζοντες· τὴν δ᾽ ἑορτὴν πρὸς ταῦτ᾽ εἰπεῖν· «ἀληθῆ λέγεις· ἀλλ᾽ ἐμοῦ μὴ γενομένης σὺ οὐκ ἂν ἦσθα·» «κἀμοῦ τοίνυν» ἔφη «τότε μὴ γενομένου, ποῦ ἂν ἦτε νῦν ὑμεῖς;»

[Όταν κάποιος από τους στρατηγούς, επειδή νόμιζε πως είχε προσφέρει στην πόλη κάποια χρήσιμη υπηρεσία, συμπεριφερόταν με θρασύτητα προς τον Θεμιστοκλή και συνέκρινε τα δικά του κατορθώματα με τα κατορθώματα εκείνου, ο Θεμιστοκλής του είπε: «η επομένη της Γιορτής τσακώθηκε με τη Γιορτή και της είπε ότι ενώ εκείνη είναι γεμάτη ασχολίες και μόχθους, στην ίδια όλοι απολαμβάνουν αυτά που ετοίμασαν και δεν δουλεύουν. Και η Γιορτή σ’ αυτά απάντησε: «Σωστά λες, αλλά, αν δεν ήμουν εγώ, εσύ δεν θα υπήρχες!» Και εγώ λοιπόν, είπε ο Θεμιστοκλής, αν δεν υπήρχα τότε, πού θα ήσασταν τώρα εσείς;»]

Πλουτάρχου - Θεμιστοκλῆς, 18, 5-6

Πηγή: Τουλουμάκος, Ι. Σ. (2017). Χιούμορ και Σάτιρα των Αρχαίων Ελλήνων. Τρόποι Ζωής, Ιδέες, Πρόσωπα και Περιστάσεις. Εκδόσεις Κυριακίδη.

https://archeia.moec.gov.cy/sm/970/e_diagonismos_gelos_parartima.pdf

Ε΄ Παγκύπριος Μαθητικός Διαγωνισμός Γυμνασίων στην Αρχαία Ελληνική Γλώσσα: «Γέλως, δύναμις ἀγαθὴ»

[ΕΙΚΟΝΑ: Θεμιστοκλής. Προτομή με κορινθιακό κράνος. Μαρμάρινο ρωμαϊκό αντίγραφο, από την εποχή του Αδριανού, ελληνικού πρωτότυπου του 400 π.Χ. Μουσεία του Βατικανού https://eranistis.net]

Η ψευδαίσθηση της γνώσης

«Ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν οἶδα»

Απολογία Σωκράτους 21d. Ίσως η πιο γνωστή φράση που συνδέεται με τον Σωκράτη (μέσα από τα έργα του Πλάτωνα). Σχετίζεται με το ότι ο σοφός αναγνωρίζει τα όριά του, σε αντίθεση με τον αμαθή που νομίζει ότι γνωρίζει.

Η μωρία ως «ψευδαίσθηση γνώσης»

Απολογία Σωκράτους 22d–23a. Ο Σωκράτης περιγράφει όσους «νομίζουν πως ξέρουν ενώ δεν ξέρουν», ως το βασικό πρόβλημα της ανθρώπινης άγνοιας.

Η καταστροφή έρχεται όταν οι ανόητοι πιστεύουν πως γνωρίζουν

Πολιτεία 476d. Ο Πλάτωνας εξηγεί ότι οι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν τι είναι η αλήθεια αλλά νομίζουν πως ξέρουν, οδηγούνται σε λανθασμένες κρίσεις και πράξεις.

Οι φλύαροι και οι «πολὺ λέγοντες»

Πρωταγόρας 347c–348a. Ο Σωκράτης κριτικάρει όσους μιλούν για πράγματα που δεν κατέχουν πραγματικά και επιδεικνύουν σοφία που δεν έχουν.

Γιατί ο σοφός μιλά λιγότερο

Φαίδων 89c–d. Ο Σωκράτης εξηγεί ότι ο φιλόσοφος μιλά με μέτρο, επειδή τα λόγια του πρέπει να βασίζονται σε αληθινή γνώση και όχι σε επίδειξη.

Η άγνοια ως «τη χειρίστη νόσο» της ψυχής

Σοφιστής 229c–230d. Ο Πλάτωνας λέει ότι η άγνοια – ιδιαίτερα η άγνοια που πιστεύει πως είναι γνώση – είναι η πιο επικίνδυνη μορφή πνευματικής ασθένειας.

-------------------------------------------------

Η ΣΙΓΗ

ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΡΕΤΕΣ ΑΠΟΥΣΙΑΖΟΥΝ…

Η ΔΙΠΛΗ ΚΑΙ Η ΣΟΦΙΣΤΙΚΗ ΑΓΝΟΙΑ

Η ΔΙΠΛΗ ΑΓΝΟΙΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ

ΑΓΝΟΙΑ - Η ΡΙΖΑ ΚΑΙ Ο ΜΙΣΧΟΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ [ΠΛΑΤΩΝ]

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΔΟΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΑΖΩΝ

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΥΧΑΙΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΑΛΛΑ ΑΓΝΟΙΑ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ

ΛΕΓΕ ΕΙΔΩΣ: Να λες ότι γνωρίζεις, να διακρίνεις που θα μιλάς και τι θα λες (Δελφικό Παράγγελμα) 

ΤΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΑΓΑΛΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΗΡΩΑ ΙΑΣΟΝΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ

Κατά τη διάρκεια της τελετής (1/11/25), τονίστηκε η σημασία του έργου ως φόρος τιμής στον Ιάσονα και την Αργοναυτική Εκστρατεία, αλλά και ως ένα νέο σύμβολο πολιτιστικής ταυτότητας για τον Βόλο, που φιλοδοξεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς για επισκέπτες και κατοίκους.

Το επιβλητικό έργο, φιλοτεχνημένο από τον γνωστό γλύπτη Αχιλλέα Βασιλείου, αποτελεί δωρεά της οικογένειας Δράγνη προς την πόλη του Βόλου και έρχεται να αναδείξει τη στενή σχέση της περιοχής με τον μύθο των Αργοναυτών, που έχει τις ρίζες του στην τοπική ιστορία και παράδοση.

Ο γλύπτης κ. Αχιλλέας Βασιλείου που φιλοτέχνησε το έργο, ευχαρίστησε τον δωρητή του έργου κ. Δράγνη, ενώ αναφέρθηκε και στον κ. Νίκο Ντόκο λέγοντας πως ήταν ο εμπνευστής της ιδέας για το άγαλμα που συμβολίζει την πόλη. 

Αναφερόμενος μάλιστα στη σύλληψη της ιδέας για την παρουσίαση του Ιάσονα, είπε πως η ιδέα είναι ο Ιάσονας μετά την επιστροφή του από την Κολχίδα, σαν να αναπαύεται από όλες τις περιπέτειες που πέρασε. 

ΦΩΤΗΣ ΣΠΑΝΟΣ

Περισσότερα: https://e-thessalia.gr

----------------------------------

Παλαιότερη ανάρτηση: ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΩΝ ΦΑΡΣΑΛΩΝ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ!

ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΩΝ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

Μπορείτε να καταλάβετε ότι λέω την αλήθεια γι' αυτά και ότι οι Λακεδαιμόνιοι, στη φιλοσοφία και τους λόγους, είναι άριστα εκπαιδευμένοι, με τον εξής τρόπο: αν κάποιος, πράγματι, θελήσει να συζητήσει με τον πιο ασήμαντο Λακεδαιμόνιο, στα λόγια, στην αρχή , θ' ανακαλύψει ότι φαίνεται ασήμαντος' όμως έπειτα, σε ανύποπτο σημείο της συζήτησης, ρίχνει, σαν κάποιος ικανός ακοντιστής, μια φράση αξιόλογη, σύντομη και νευρώδη, ώστε εκείνος που μαζί του συζητεί να μη φαίνεται καθόλου καλύτερος από παιδί.

Κάποιοι λοιπόν, και σύγχρονοι και παλαιότεροι, κατάλαβαν ακριβώς πως να μιμείται κανείς τους Λάκωνες πολύ περισσότερο σημαίνει ότι φιλοσοφεί παρά πως επιδίδεται στη γυμναστική, γιατί γνωρίζουν ότι τέτοια λόγια, μόνο ο τέλεια μορφωμένος άνθρωπος μπορεί να τα πει.

Ανάμεσα τους ήταν και ο Θαλής ο Μιλήσιος και ο Πιττακός ο Μυτιληναίος και ο Βίας ο Πριηνεύς και ο δικός μας ο Σόλων και ο Κλεόβουλος ο Λίνδιος και ο Μύσων ο Χηνεύς και έβδομος, μέσα σ' αυτούς, αναφερόταν ο Λακεδαιμόνιος Χίλων.

Όλοι αυτοί ήταν ζηλωτές και εραστές και μαθητές της παιδείας των Λακεδαιμονίων. Άλλωστε, μπορεί κανείς να καταλάβει ότι τέτοια ήταν η σοφία τους από τα σύντομα και αξιομνημόνευτα αποφθέγματα που διατύπωσε καθένας' συγκεντρώθηκαν μάλιστα όλοι και αφιέρωσαν τους πρώτους καρπούς της σοφίας τους στον Απόλλωνα, στο ναό του που βρίσκεται στους Δελφούς, γράφοντας εκείνα που όλοι υμνούν: «Γνώρισε τον εαυτό σου» και «Τίποτα υπερβολικό» (Γνώθι σαυτόν καί Μηδέν άγαν).

Για ποιο λόγο, τώρα, τα λέω αυτά; Επειδή αυτός ήταν ο τρόπος των παλαιών της φιλοσοφίας, μια κάποια λακωνική βραχυλογία' (ούτος ό τρόπος ήν τών παλαιών τής φιλοσοφίας, βραχυλογία τις Λακωνική) ιδιαίτερα, μάλιστα, κυκλοφορούσε τούτη η φράση του Πιττακού -που εγκωμιάζουν οι σοφοί, το «δύσκολο κανείς να' ναι καλός» (Χαλεπόν έσθλόν 'έμμεναι).

ΠΛΑΤΩΝΟΣ - ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΗΛΙΑΣ Σ. ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΕΙΡΑΣ ΔΗΜ. ΛΥΠΟΥΡΛΗΣ, θ. ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ, Κ. ΖΗΤΡΟΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΖΗΤΡΟΣ, 2009

----------------------------------

ΔΥΣΚΟΛΟ ΠΡΑΓΜΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΛΟΣ

Είπε επίσης (o Πιττακός) ότι είναι δύσκολο πράγμα να είναι κανείς καλός· τον λόγο του αυτόν τον αναφέρει και ο Σιμωνίδης ως εξής: «του Πιττακού τον λόγο: “Δύσκολο κανείς να ᾿ναι πραγματικά καλός”»· [1.77] τον αναφέρει, επίσης, και ο Πλάτωνας στον Πρωταγόρα του· «Με την ανάγκη δεν τα βάζουν ούτε και οι θεοί».

(εἶπέ τε χαλεπὸν ἐσθλὸν ἔμμεναι· οὗ καὶ Σιμωνίδης μέμνηται λέγων· «ἄνδρ᾽ ἀγαθὸν ἀλαθέως γενέσθαι χαλεπόν, τὸ Πιττάκειον.» [1.77] μέμνηται αὐτοῦ καὶ Πλάτων ἐν Πρωταγόρᾳ· «ἀνάγκᾳ δ᾽ οὐδὲ θεοὶ μάχονται.»)

ΕΠΤΑ ΣΟΦΟΙ: ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΛΑΕΡΤΙΟΣ, Βίοι Φιλοσόφων - ΠΙΤΤΑΚΟΣ

https://www.greek-language.gr. 

--------------------------------

ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ

ΔΕΛΦΙΚΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΜΑΤΑ

«Λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν»

ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΕΠΤΑ ΣΟΦΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΤΑ ΔΕΛΦΙΚΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΜΑΤΑ – ΩΦΕΛΗΜΑΤΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ ΕΙΣ ΒΙΟΝ