Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Εκείνη τήν εποχή οί δύο μεγάλοι μελωδοί, ό Άνθιμος πού υποστήριζε τίς αποφάσεις τής συνόδου τής Χαλκηδόνος (451) εναντίον τού Μονοφυσιτισμού καί ό Τιμοκλής πού τίς απέρριπτε, βρέθηκαν σέ δύο στρατόπεδα ενός αμείλικτου πολέμου. Ό Άνθιμος διεύθυνε ολονύχτιες τελετές, όπως παλαιότερα έκαναν πρός τιμήν τής Αφροδίτης, Ίσιδος καί Μίθρα, όπου Oρθόδοξη χορωδία σέ απρόσιτες σπηλιές, έψελναν τήν θεανθρώπινη φύση τού Ιησού.

Οί φανατικοί διώκτες των, αφού τούς έβρισκαν, τούς διαπόμπευαν καί τούς έκλειναν φυλακή. Όσοι επέμεναν στήν «ειδωλολατρική» ολονυχτία, τούς παρέδιδαν στήν άγρια εκδίκηση τού όχλου. Ό Θεόφιλος, εικονομάχος έκ πεποιθήσεως, κυνήγησε καί βασάνισε πολύ κοσμο, όπως τούς αδελφούς Θεόδωρο καί Θεοφάνη, στά πρόσωπα τών οποίων κέντισε (τατουάζ) ιαμβικούς ύμνους. Ή Θεοδώρα σοφίζεται κάτι πού κάνει ευκολότερη τήν αντιγραφή τής Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας. Τά κείμενα μέχρι τότε γράφονταν στά κεφαλαία, καί ή Θεοδώρα δίπλα σέ κάθε κεφαλαίο γράμμα βάζει ένα μικρό, δημιουργώντας μία φιλολογική επανάσταση. Τό παλαιότερο αντίγραφο μέ μικρογράμματα είναι τού 836 καί βρίσκεται στήν αγία Πετρούπολιν.

Οί διωγμοί τών θεατρίνων σταμάτησαν καί σιγά σιγά εισήλθε ή φιλοσοφία στά Πανεπιστήμια. Ό Λέων ό Σοφός, ό Φώτιος, ό Μεθόδιος, ό Κύριλλος, ό Λέων ό Χοιροσφάκτης καί άλλοι διαμόρφωσαν έναν άλλο πολιτισμό. Αντιπροσωπεύουν τήν τελευταία εικονομαχική περίοδο. Τό 842 πεθαίνει ό Θεόφιλος καί Βασιλείς ανακηρύσσονται ή Θεοδώρα καί ό ανήλικος υιός της Μιχαήλ Γ΄.Βασιλικοί επίτροποι ήσαν δύο: Θεόκιστος ό πατρίκιος καί ό πρωτομάγιστρος Μανουήλ. Σύμβουλοι τού θρόνου τοποθετήθηκαν τά αδέλφια της Θεοδώρας, Βάρδας καί Πατρωνάς μαζί μέ τόν θείο των μάγιστρο Νικητιάτων. Μετά τήν στέψη καί κατά τό συμπόσιο πού ακολούθησε, ό Βασιλικός επίτροπος Μανουήλ προσεβλήθη από μία μυστηριώδη αρρώστια πού τού έφερε υψηλό πυρετό καί νεκρική χλωμάδα. Φαίνεται πώς ή Θεοδώρα σοφίστικε κάτι ακόμα καλλίτερο. Κάποιοι μοναχοί Στουδίτες, πιστοί φίλοι τής Θεοδώρας, επισκέφτηκαν τόν Μανουήλ, δήθεν γιά νά τόν εξομολογήσουν.

Μόλις ό Μανουήλ άνοιξε τά μάτια του καί τούς είδε, οί μοναχοί τού είπαν: «άν υποσχεθής στόν Θεό ότι θά φροντίσεις νά αναστηλωθούν οί εικόνες, εμείς σέ βεβαιώνουμε ότι θά σού χαρίση τήν ζωή». Ό Μανουήλ έντρομος επήγε στήν Θεοδώρα καί τής ζήτησε νά αναστηλώση τίς εικόνες. Εκείνη έξυπνη, είπε ότι δέν μπορούσε νά χαλάση τήν μεταρρύθμιση. Τότε ό Μανουήλ κινήθηκε απειλητικά, καί εκείνη εδέχθη. Ή Θεοδώρα είχε θριαμβεύσει. Μέ προτροπή τού πρωτομαγίστρου Μανουήλ, κλείνει γιά πάντα τό μεγάλο κεφάλαιο τής εικονομαχίας. Καθαιρούνται καί διώκονται όλοι οί εικονομάχοι, ιερείς, αξιωματούχοι κ.α. Ό Ιωάννης Ζ΄εξορίσθη καί καταδικάσθηκε σέ τύφλωση. Ακόμη εκτοξεύθηκαν αναθέματα όπως: «Ούκ έδει σε, ώ παράνομε, ονομάζεσθαι ταύτην τήν κλήσιν, μάλλον δέ Πυθαγόραν καί Κρόνου καί Απόλλωνα ή τινά τών άλλων Θεών ών τού βίου εζηλώσας τερπόμενοις ταίς ασελγείας αυτών».

Στά αναθέματα εναντίον τού Ιωάννη ή Ιάννη ενσωματώθηκε καί μία σειρά αναθεμάτων εναντίον τών Ελλήνων.
Αυτά πού διαβάζονται κατά τήν διάρκεια τού Τριωδίου, δείχνουν άν μή τί άλλο, τό μίσος εναντίον τών Ελλήνων.

Τήν αναστήλωση τών εικόνων ακολούθησε διωγμός καί εναντίον όλων τών αιρέσεων.

Ή αναστήλωση όμως τών εικόνων επανέφερε τίς μετάνοιες καί γονυκλισίες μπροστά στά τέμπλα τών «θαυματουργών» ελαιογραφιών. Μοναχοί καί κοινοβιάτες επεδόθηκαν στήν χρυσοφόρο ενασχόληση τής αγιογραφίας. Επίσης κάθε λίγο καί λιγάκι κάποιοι μοναχοί, «έβρισκαν» μετά από αρκετό σκάψιμο ή ψάξιμο, μία μεγαλοπρεπή εικόνα. Κατόπιν ακολουθούσε επίδειξη τής εικόνας στούς πιστούς.
Σήμερα οί εικόνες αποτελούν τό πλέον προσοδοφόρο μέσον κερδοσκοπίας. Ή «Ιεροσολυμίτισσα» γιά παράδειγμα μάζεψε 1,5 δις δρχ. γιά τόν πανάγιο τάφο, τό ίδιο γίνεται στήν Τήνο καί σέ διάφορα μοναστήρια. Ποτέ όμως δέν έγινε σοβαρή αξιοποίηση αυτών τών κερδών υπέρ τών πιστών, εκτός ελαχίστων τοπικών εξαιρέσεων.

Αναδημοσίευση (απόσπασμα) από το: http://alithislogos.blogspot.gr