Ένας
εξαιρετικός Ιαπωνικός μύθος.
Αν η
μοίρα υπάρχει πραγματικά, ας ελπίσουμε ότι λειτουργεί ακριβώς με τον τρόπο που
περιγράφεται εδώ.
Κλείστε
τα μάτια σας και φανταστείτε, ότι το σώμα σας είναι διάφανο. Μπορείτε να κάνετε
εικόνα όλο το ατέλειωτο και πολύπλοκο δίκτυο των αιμοφόρων αγγείων, που συνδέει
όλα τα μέρη του σώματος; Οφείλουμε την ύπαρξή μας σε αυτά τα αιμοφόρα αγγεία.
Τώρα, δώστε ιδιαίτερη προσοχή στο αγγείο που συνδέει την καρδιά με το μικρό
δάχτυλο. Σχηματισμένο από την ωλένιο αρτηρία, αυτό το αγγείο δείχνει ξεκάθαρα,
ότι το μικρό δάχτυλο είναι «εκπρόσωπος» της καρδιάς μας. Για αυτόν τον λόγο, σε
πολλούς πολιτισμούς, όταν δυο άνθρωποι κάνουν ανακωχή ενώνουν τα μικρά τους
δάχτυλα.
Σύμφωνα
με την ιαπωνική παράδοση, αυτό το νήμα που προέρχεται από την καρδιά δεν
τελειώνει στην άκρη του δακτύλου. Συνεχίζει με την μορφή μιας αόρατης κόκκινης κλωστής, η οποία
«ρέει» από το μικρό μας δάχτυλο και ενώνεται με τις κόκκινες κλωστές των άλλων
ανθρώπων.
Δύο
άνθρωποι που συνδέονται με αυτόν τον τρόπο συνδέονται μεταξύ τους με την ίδια
μοίρα.
Αργά ή
γρήγορα, είναι μοιραίο να συναντηθούν, άσχετα από το πόσο μακριά μένουν ο ένας
από τον άλλον ή πόσο διαφέρουν οι συνθήκες ζωής τους.
Και, όταν
συμβεί αυτό είναι σίγουρο, ότι η συνάντηση αυτή θα επηρεάσει βαθιά και τους
δυο.
Οι
κλωστές μπορεί μερικές φορές να τεντωθούν και να μπερδευτούν και αυτό μπορεί να
αναβάλλει την συνάντηση, αλλά οι δεσμοί δεν θα σπάσουν ποτέ.
Αυτή η
προσέγγιση στην ζωή και τις σχέσεις γέννησε την ολιστική φιλοσοφία, η οποία
πρεσβεύει, ότι η ουσιαστική ύπαρξή μας δεν περιορίζεται στα όρια του φυσικού
μας σώματος. Επίσης, οι υποστηρικτές της ολιστικής φιλοσοφίας αναφέρουν, ότι
είμαστε ένα με το Σύμπαν και η έννοια της κόκκινης κλωστής είναι ένας τρόπος να
κατανοήσουμε αυτή την ενότητα.
Έχετε
αναρωτηθεί ποτέ: «Αυτός
ο άνθρωπος μπήκε για κάποιον λόγο στην ζωή μου.» Πιθανότατα έχετε δίκιο.
Μπορεί να είναι η
μοίρα που σας οδηγεί σε κάποιο σημείο στο οποίο μπορείτε να φέρετε την αλλαγή
στις ζωές των άλλων.
Η
ολιστική φιλοσοφία υποστηρίζει, ότι ακόμα και αν δεν μπορούμε να το
συνειδητοποιήσουμε, οι ζωές μας κινούνται σε μια προαποφασισμένη κατεύθυνση που
καθοδηγείται από
αόρατες κλωστές, τις οποίες έχει υφάνει το ίδιο το Σύμπαν.
Και όσο περνάει ο καιρός, η κόκκινη κλωστή
που μας συνδέει με την αδελφή ψυχή μας γίνεται όλο και μικρότερη.
Και όπως θα
έλεγαν οι Ιάπωνες: «Ο κόσμος μας είναι γεμάτος εμπόδια, αλλά τίποτα δεν
συμβαίνει τυχαία.»
(σ.σ.: Η κλωστή αυτή δεν σπάει ποτέ, όσο μακριά κι αν βρίσκονται οι άνθρωποι που ενώνει, γιατί δεν είναι ύλη, ούτε ανθρώπινο κατασκεύασμα! Εγώ την αποκαλώ χρυσή κλωστή!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου