ΑΝ ΞΑΝΑΖΩΝΤΑΝΕΨΕ ΜΙΑ ΣΒΗΣΜΕΝΗ ΨΥΧΗ, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕ, ΟΥΤΕ ΕΓΩ ΟΥΤΕ ΟΣΟΙ ΕΤΥΧΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΟΝΤΕΣ

XLV. Ένα από τα θαύματα του Απολλώνιου είναι και το εξής. Μια κοπέλα είχε πεθάνει, όπως φαινόταν, τον καιρό του γάμου της και ο γαμπρός ακολουθούσε το φέρετρο θρηνώντας για τον ανολοκλήρωτο γάμο. Μαζί του θρηνούσε όλη η Ρώμη γιατί η κοπέλα καταγόταν από οικογένεια υπάτων. Ο Απολλώνιος έτυχε να παρευρεθεί σ' αυτή τη συμφορά και είπε: «Αφήστε κάτω το φέρετρο κι εγώ θα δώσω τέλος στα δάκρυα που χύνετε για τη νέα». Αμέσως ρώτησε το όνομα της κοπέλας. Οι περισσότεροι νόμισαν πως θα εκφωνήσει λόγο, σαν τους επικήδειους που εγείρουν θρήνους, όμως ο Απολλώνιος το μόνο που έκανε ήταν να αγγίξει την κοπέλα και, αφού ψιθύρισε κάτι, ξύπνησε την κοπέλα από τον φαινομενικό θάνατο. Η νέα έβγαλε μια φωνή και επέστρεψε στο σπίτι του πατέρα της, όπως η Άλκηστη, όταν ο Ηρακλής την ξαναέφερε στη ζωή. Οι συγγενείς ήθελαν να του δώσουν χρηματική αμοιβή εκατόν πενήντα χιλιάδες, όμως τους είπε να κρατήσουν τα χρήματα για την προίκα της νέας. Αν βρήκε στη νέα κάποια σπίθα ζωής, που διέφυγε απ' αυτούς που τη φρόντιζαν, — γιατί λέγεται ότι, παρ' όλο που ψιχάλιζε τότε, ατμός βγήκε από το πρόσωπο της— ή αν ξαναζωντάνεψε μια σβησμένη ψυχή, αυτό είναι κάτι που κανείς δεν το κατάλαβε, ούτε εγώ ούτε όσοι έτυχε να είναι παρόντες.

ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΣ - ΤΑ ΕΣ ΤΟΝ ΤΎΑΝΕΑ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΝ Δ'