ΠΩΣ ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥΣ

Για να εξελιχτούμε, οι ψυχές μας έρχονται στην γη περισσότερο από μια φορά.
Για εσάς που απορρίπτετε την μετενσάρκωση σας προσκαλώ να εξερευνήσετε την ιδέα πως η ψυχή γεννιέται σε διαφορετικά σώματα για πολλές ζωές.

Μόλις η ψυχή αποφασίσει να έχει (ακόμα μια) ενσάρκωση, το πρώτο βήμα είναι να αποφασίσει τι είδους ζωή θέλει. Αυτό εξαρτάται και από τα μαθήματα που θέλει να μάθει. Αυτό συμπεριλαμβάνει στο να ταιριάζει με έναν γονέα ή με ένα ζευγάρι γονέων. Αυτή η διαδικασία εξαρτάται από τον σκοπό της ψυχής και τις επιθυμίες για συγκεκριμένα μαθήματα και τρόπο ζωής. Για παράδειγμα, αν 2 ψυχές ήταν μαζί και πριν, σαν μητέρα με κόρη μπορεί να επιθυμούν να ξαναζήσουν αυτή την εμπειρία ίσως αντιστρόφως, έτσι ώστε η κόρη να γίνει η μητέρα στην καινούργια ζωή.

Κάποιες φορές όταν η ψυχή επιθυμεί να ενσαρκωθεί σε ένα συγκεκριμένο μέρος του κόσμου, η επιλογή θα είναι λιγότερο βασισμένη στον γονέα. Όπως και οι άνθρωποι είναι τόσο διαφορετικοί έτσι είναι και οι ψυχές μας και αυτό που επιθυμούμε να δημιουργήσουμε στην ζωή/ζωές μας. Μόλις η σύνδεση στον ενδεχόμενο γονέα γίνει, η ψυχή τότε δημιουργεί μια σύνδεση με αυτό το άτομο και είναι παρούσα γύρω από την ενέργεια του, περιμένοντας να γεννηθεί την κατάλληλη στιγμή.

Φυσικά, οι γονείς έχουν σημαντική επιρροή για το ποια ψυχή θα ενωθεί με την οικογένειά τους. Οι καθημερινές σκέψεις, επιθυμίες και στόχοι δημιουργούν έναν φάρο για τις ψυχές που ανταποκρίνονται σε αυτές τις ενέργειες.

Αυτό συγκεκριμένα αληθεύει για την μητέρα. Σύμφωνα με τα αναγνώσματα του Edgar Cayce οι καθημερινές δραστηριότητες της γυναίκας και οι εσωτερικές σκέψεις δημιουργούν ένα πεδίο σαν μαγνήτη που προσελκύει τις ψυχές για την ευκαιρία ζωής όπως εκείνη θα πρόσφερε στο παιδί της. Όσο αναφορά τις οικογένειες με περισσότερα από ένα παιδιά, οι ψυχές επίσης κάνουν συμφωνίες με τους πιθανούς συγγενείς. Η απόφαση για το ποιος θα γεννηθεί πρώτος γίνεται σύμφωνα με την ενέργεια του πεδίου, την επιθυμία της μητέρας και τις ψυχές που θέλουν να ενσαρκωθούν.

Στην περίπτωση αποβολής μια συγκεκριμένη ψυχή συχνά έρχεται μέσα από μια μεταγενέστερη εγκυμοσύνη αν παρουσιασθεί η ευκαιρία. Για παράδειγμα το παιδί που απέβαλε μια γυναίκα μπορεί να γεννιέται από την καλύτερη της φίλη. Σίγουρα επιλέγουμε τα μέλη της οικογένειας, την τοποθεσία που θα ενσαρκωθούμε και τα διαφορετικά γεγονότα που θα πραγματοποιηθούν. 
Πιστεύετε πως οι ψυχές διαλέγουν τους γονείς; Έχετε καμία ιστορία παιδιών (η δική σας) που να θυμάστε την προηγούμενη ζωή και στις συνδέσεις μαζί τους;

Μετάφραση: awakengr.com via consciousreminder

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.awakengr.com/

-----------------------------------

Τα στοιχεία περί ψυχής που ακλουθούν είναι από τα βιβλία του Γερ. Καλογεράκη, «Η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΜΥΗΣΗ» και «Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΑ».

Ο χρόνος αναμονής για νέα ενσάρκωση δεν μπορεί να ξεπερνά την διάρκεια του ψυχογονικού χρόνου (6 χ 6 χ 6 = 6 3 =216) που είναι ο χρόνος δοκιμασίας αλλά και ο χρόνος των γονέων οι οποίοι δεν ενσαρκώνονται αν δεν υποδεχθούν τη ψυχή και του τελευταίου παιδιού τους.
Αν ένας νέος πεθάνει πριν τον πατέρα του, τότε τη ψυχή του την παραλαμβάνουν υπερβατικές οντότητες εντεταλμένες για το σκοπό αυτό.
Οι αγνές ψυχές, αυτές που είχαν συντονισθεί με τους κραδασμούς του Όλου Φωτός, μεταβαίνουν στο σημείο τομής όλων των παραλλήλων του Ωρίωνα (ΝΕΒ ULA-42) και ανάλογα με το βαθμό τελείωσης δίνεται και η εντολή ενσάρκωσης ή ανόδου.
Οι ψυχές των παιδιών και των νέων ατόμων μπαίνουν αμέσως στην κατάσταση αναμονής για ενσάρκωση.

«Η επαναγέννηση σε πεδία αραιώσεων γίνεται από την επιθυμία της οντότητας να ανανεώσει το ενεργειακό περίβλημα της ψυχής της.
Αυτός που πρόκειται να επαναγεννηθεί προεπιλεγεί τους γονείς του με προσοχή και πάντα σε συνεννόηση μαζί τους, για να σχηματίσουν τη μορφή που αυτός ο ίδιος έχει επιλέξει.
Η επαναγέννηση του ανθρώπου συντελείται με την εκπομπή νιονικής ενέργειας του εγκεφάλου των δύο γονέων, πάνω στο αιθερικό πεδίο. Εμφανίζονται δύο έντονες κυανές φλόγες οι οποίες ενώνονται μεταξύ τους μόλις γίνει εκπομπή της νιονικής ενέργειας του προς αναγέννηση ανθρώπου. Τότε εμφανίζεται μια τρίτη πιο έντονη φλόγα που είναι η μέλλουσα να αναγεννηθεί ψυχή. Πάνω σε αυτή προβάλλεται όλο το αρχείο νόησης των γονέων και του μελλοντικού τέκνου με νιονικές ακτίνες. Μέσα από την τριπλή φλόγα και σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, εμφανίζεται το υπερβατικό σώμα του νεογέννητου τέκνου το οποίο πρέπει να βιώσει μια μικρή περίοδο προσαρμογής στις συνθήκες του ενεργειακού πεδίου που ζει και κατόπιν συνεχίζει να ζει κανονικά τη ζωή του.
Στις περιπτώσεις αυτές το άτομο γεννιέται σοφό, γιατί έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει στη νέα του ζωή όλες τις εμπειρίες του παρελθόντος που βρίσκονται καταχωρημένες στην ουδετέρα υπόφυση του δικού του εγκεφάλου, αλλά και των γονέων του και τις οποίες κληρονόμησε.
Μπορεί πριν αναγεννηθεί να παραδίδει στο κοσμικό αρχείο φύλαξης όλο το αρχείο των ασχολιών της ζωής του και να το παραλαμβάνει με την αναγέννηση του ώστε να είναι σε θέση να συνεχίσει τις ίδιες ασχολίες στη νέα του ζωή ΕΦ' ΟΣΟΝ ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΕΙ.
Τον ίδιο τρόπο δημιουργίας εφαρμόζουν πολλοί εξωγήινοι ανεπτυγμένοι πολιτισμοί τους σύμπαντος, που έχουν μελετήσει τον τρόπο αναγέννησης των υπερβατικών οντοτήτων.»

Καθένας από εμάς πολλές φορές έχει βιώσει τις δικές του εμπειρίες που βρίσκονται έξω από τα όρια αντίληψης των αισθήσεων του. Όλα αυτά γράφονται για να κατανοήσουμε την ψυχή μας και να τη βοηθήσουμε στην άνοδο της στον φωτεινό κόσμο του σύμπαντος, για να μην βρεθεί άστεγη. Το υλικό σώμα δεν θεωρείται σπουδαίο τμήμα του συμπαντικού οργανισμού, αλλά μόνο η ψυχή. Εμείς του δώσαμε μεγάλη αξία γιατί πολώσαμε την ύπαρξη μας στην ύλη και αδιαφορήσαμε για το πνεύμα.

Ο θάνατος δεν είναι εχθρός του ανθρώπου , είναι ο ευεργέτης του σώματος και ο Λυτρωτής της ψυχής. Είναι η πνευματική μεταφορά από τον υλικό κόσμο στον επόμενο ανώτερο κόσμο ύπαρξης. Είναι η ανανέωση της ψυχής για την αρχή μιας νέας ζωής. Οδηγεί την ψυχή στα φωτεινά πεδία ή τη δοκιμασία μέχρι τη νέα ενσάρκωση της.
Ο θάνατος διαφοροποιεί μόνο την υλική υπόσταση του ανθρώπου, αφού η ψυχή έρχεται από την αιωνιότητα, περνά στην υλική ζωή και φεύγει για την αθανασία. Είναι αθάνατη εμποτισμένη από τη θεία ουσία του Όλου Φωτός.

Η ψυχή είναι ο μόνος αληθινός εαυτός του ανθρώπου, που το φέρνει σ' επαφή με το Δημιουργό. Με το θάνατο του σώματος η ψυχή αφυπνίζει μνήμες. Ενεργοποιεί τις δυνάμεις της. Πολλαπλασιάζει τις γνώσεις χωρίς μάθηση. Αναζητά το παρελθόν της και αναγνωρίζει ότι είχε ξεχάσει με την ενσάρκωση της. Εντάσσεται εκεί που ανήκει αν δεν τη βαραίνουν τύψεις και ενοχές όπου απαιτείται χρόνος μεταμέλειας και εξιλέωσης. Η ψυχή είναι ενέργεια που καλύπτει κάθε κύτταρο του ανθρώπινου σώματος. Ο θάνατος συμπυκνώνει την ψυχή που είναι το σύνολο ενέργειας των κυττάρων και έχει φωτοφόρα μορφή, αφού είναι δημιούργημα του φωτός.

Η ψυχή δε μετατρέπεται σε ύλη κι ας είναι ενέργεια, μπορεί να εισχωρεί σε υλικά σώματα και να τα ενεργοποιεί, μεταφέροντας τη θεία πνοή σ ' αυτά. Όταν η ψυχή εγκαταλείπει το σώμα, μετατρέπεται σε φωτεινό στρόβιλο, που δε σας επιτρέπει η ατέλεια των αισθήσεων σας να τον ιδείτε. Ο θάνατος απλά προδικάζει τη δημιουργία ενός άλλου υλικού σώματος με τα στοιχεία της ψυχής του παλαιού, το οποίο είχε χρησιμοποιηθεί σαν όχημα μεταβίβασης στο υλικό πεδίο. Οχι βέβαια υποχρεωτικά στη Γαία. Ο θάνατος οδηγεί στην αιωνιότητα και την αθανασία, τις ψυχές εκείνες που με την ενσάρκωση τους ανέβηκαν στα ανώτερα πεδία και συντονίστηκαν στις υψηλότερες συχνότητες του Όλου Φωτός. Οι ενσαρκώσεις της ψυχής αποτελούν προσπάθειες βελτίωσης της και ανόδου, κατατείνοντας στην τελείωση της. Το εφαλτήριο για την τελείωση της είναι η αγάπη που την εκτοξεύει μέχρι το θείο με το οποίο προσπαθεί να συνενωθεί και από το οποίο προέρχεται. Γεννιέται αγαθή, μεταβάλλεται από την κακία και τα υλιστικά ερεθίσματα, τα οποία τη μεταμορφώνουν σε εχθρό του κόσμου και του εαυτού της. Είναι ωραία ή άσχημη από τις εκδηλώσεις του υλιστικού σώματος, των αισθήσεων, το καλό ή το κακό, το δίκαιο ή το άδικο, ανθρώπινες αντιλήψεις που έρχονται με τη ζωή και φεύγουν με το θάνατο, που τη μεταφέρει στα επίπεδα της συμπαντικής πραγματικότητας.

Όταν η ψυχή εγκαταλείπει το νεκρό σώμα είναι συμπυκνωμένη σε ενεργειακό σκεπτόμενο σύνολο. Στον αστερισμό των Ταρτάρων (Κάνωπος με δική μας ονομασία) υπάρχουν ισχυρά ηλεκτρομαγνητικά πεδία διπλής πολικότητας (κόλαση με δική μας ονομασία) στα οποία εγκλωβίζεται η ψυχή των κακών ανθρώπων, όπου αναδύονται μνήμες, τύψεις και φοβίες, που είναι καταχωρημένες στην ουδέτερα υπόφυση του εγκεφάλου  και παρέχεται ο χώρος και ο χρόνος για μεταμέλεια, περισυλλογή και εξιλέωση, μέχρι την εντολή της νέας ενσάρκωσης.

Οι ψυχές που καταλήγουν στο σημείο τομής όλων των παραλλήλων, αναγνωρίζονται μεταξύ τους. Οι σχέσεις δεσμού των ψυχών μεταφέρονται και στις ενσαρκώσεις σαν συμπάθεια, φιλία, έρωτας και αγάπη.
Ο χρόνος και οι αποστάσεις δεν έχουν νόημα για τη ψυχή που κινείται με την ταχύτητα της σκέψης, λάμπει σαν το φως του ήλιου και αναζητά την αιώνια πηγή φωτός.
Η ενεργειακή δομή των ψυχών των γονέων βρίσκεται σε συνεχή επαφή με αυτή των τέκνων τους, είτε ο γονέας ζει, είτε έχει πεθάνει.
Η εντολή μετενσάρκωσης δεν δίδεται υποχρεωτικά για τη Γαία, μπορεί να δοθεί και για άλλους πλανήτες, γαλαξίες ή σύμπαντα μετά από επιθυμία της ψυχής.
Οι πολύ κακές ψυχές (κακούργες ψυχές) δεν είναι αθάνατες · δεν ενσαρκώνονται ξανά, αποσυντίθενται, κονιορτοποιούνται, χάνονται στο διάστημα, αφού η κακία εξανεμίζει και το τελευταίο ίχνος ενεργείας που απαιτείται για τη συγκόληση και συνοχή των μορίων της.