Το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ) ενέκρινε την αρχιτεκτονική μελέτη για την ανάδειξη τμήματος του ναού της Αφροδίτης, στην περιοχή των Ιερών, στην πλατεία Αντιγονιδών, στο Κέντρο της Θεσσαλονίκης.

Πριν από αρκετά χρόνια η Θεσσαλονίκη σηκώθηκε στο πόδι όταν βρέθηκαν αρχιτεκτονικά μέλη του σπουδαίου μνημείου και αργότερα αποφασίστηκε η κατάχωσή τους.

Η «Κίνηση για τη Διάσωση του Ναού της Αφροδίτης» ανάρτησε πανό στον χώρο της Πλατείας Αντιγονιδών και έκανε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας απαιτώντας την ανάδειξη του μνημείου και τη μεταφορά εκεί των ευρημάτων που κατά καιρούς βρέθηκαν στις ανασκαφές του χώρου και σήμερα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης (εικόνες).

Η πολύχρονη διαμάχη του υπουργείου Πολιτισμού με τους ιδιοκτήτες του οικοπέδου που βρίσκεται επί των οδών Καραολή Δημητρίου 32 και Αντιγονιδών 38 ολοκληρώθηκε με την απαλλοτρίωσή του και στη συνεδρίασή του το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο ενέκρινε τη μελέτη για την προστασία και την ανάδειξη των αρχιτεκτονικών μελών που βρίσκονται στο οικόπεδο. 

Μέχρι σήμερα έχουν αποκαλυφθεί τα 2/5 του κτίσματος, ενώ ο ναός συνεχίζεται κάτω από τις πολυκατοικίες της περιοχής, σε άγνωστο εύρος έκτασης. 

Μεταξύ των σπουδαίων ευρημάτων που έχουν βρεθεί είναι δύο αγάλματα αυτοκράτορα, πιθανόν του Αδριανού, ένα άγαλμα του Δία Αιγίοχου και ένα της θεάς Ρώμης, καθώς επίσης κίονες και άλλα αρχιτεκτονικά μέλη, που βρίσκονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης (εικόνες). 

«Γνωρίζουμε ότι ο υπόλοιπος ναός συνεχίζει δυτικά κάτω από το οδόστρωμα της οδού Καραολή Δημητρίου και της πλατείας Αντιγονιδών, αλλά η περιοχή είναι χτισμένη και δεν μπορούμε να ξέρουμε την ακριβή του έκταση», ανέφερε ο κ. Καραδέδος, προσθέτοντας ότι η επιλογή του χώρου για την ανέγερση του μνημείου δεν ήταν τυχαία, καθώς εκεί ήταν ο χώρος των Ιερών της Θεσσαλονίκης και το Σαραπείο. 

Το μνημείο καταχώθηκε επειδή δεν μπορούσε να συνεχιστεί η ανασκαφή και προκειμένου να προστατευτούν τα ευρήματα, μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία της απαλλοτρίωσης του οικοπέδου. 
Σύμφωνα με την απόφαση του ΚΑΣ θα ξεκινήσουν επεμβάσεις για την προστασία, συντήρηση και αναστήλωση του μνημείου, ενώ παράλληλα θα διαμορφωθεί ο περιβάλλων χώρος, έτσι ώστε να γίνει επισκέψιμο το ορατό τμήμα του Ναού της θεάς Αφροδίτης.

Οι φωτογραφίες προέρχονται από τη σελίδα της Κίνησης για τη Διάσωση του Ναού της Αφροδίτης.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: https://www.voria.gr/

ΚΑΥΣΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ – ΤΑ ΚΥΝΙΚΑ ΚΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ Ο ΣΕΙΡΙΟΣ

Ο καύσωνας και οι υψηλές θερμοκρασίες, δεν είναι ένα στοιχείο που βασανίζει τους σύγχρονους ανθρώπους την καλοκαιρινή περίοδο. Ο καύσωνας υπήρχε από την Αρχαιότητα. Αυτές οι μέρες χαρακτηρίζονταν ως «καύμα». Με το χαρακτηρισμό αυτόν εννοούσαν εκείνη την περίοδο όπου ανέτειλε ο Σείριος μαζί με τον Ήλιο Απόλλωνα, τον Ήλιο μας.

Ο ΚΑΥΣΩΝΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

Στην κλασική Αρχαιότητα οι πρόγονοί μας δεν χρησιμοποιούσαν την λέξη “καύσων”, αλλά την λέξη “καύμα” και αναφέρονταν σε εκείνη την περίοδο όπου ανέτειλε ο Σείριος ταυτόχρονα με τον Ήλιο μας. Αυτό είναι η επιτολή του ΣΕΙΡΙΟΥ. Η επιτολή του ΣΕΙΡΙΟΥ είναι ένα κοσμικό φαινόμενο που συμβαίνει μια φορά κάθε έτος την 31 Ιουλίου την ώρα που ανατέλλει ο Ήλιος μαζί με τον ΣΕΙΡΙΟ και ευθυγραμμίζονται με τον πλανήτη μας διαχέοντας στο περιβάλλον του πλανήτη όλες της ενεργειακές επιδράσεις της συμπαντικής μήτρας του ΣΕΙΡΙΟΥ.

Στην Αρχαιότητα λοιπόν το χρονικό διάστημα μετά την 21 Ιουλίου αναφέρεται σαν «Κυνάδες ημέρες». 

Σήμερα, οι επίσημες μέρες έναρξης για τα «Κυνικά Kαύματα» για το Βόρειο ημισφαίριο είναι από τις 3 Ιουλίου και διαρκούν περίπου μέχρι τα μέσα Αυγούστου. 

Ο ποιητής Αλκαίος γράφει: «Δροσίστε τα πνευμόνια σας με κρασί, γιατί το αστέρι του Κυνός ο Σείριος έρχεται τριγύρω. Η εποχή είναι δύσκολη και όλα διψούν κάτω από τη ζέστη και το τζιτζίκι τραγουδάει γλυκά κάτω από τα φύλλα….. οι γυναίκες τότε είναι αρκετά μιαρές και οι άνδρες αδύναμοι, όσο ο Σείριος τσουρουφλίζει τα κεφάλια τους και τα γόνατά τους».

Ο Κικέρων και ο Βιργίλιος συνδέουν τον Σείριο με την καλοκαιρινή ζέστη. Στα έργα συγγραφέων όπως του Απολλώνιου, του Διόδωρου Σικελιώτη και άλλων αναφέρεται η ταυτόχρονη Ανατολή του Ηλίου και του Σείριου αυτή την περίοδο καθώς και τα αντίστοιχα φαινόμενα.

https://slpress.gr/ , https://www.news247.gr/

------------------------

ΤΑ ΚΥΝΙΚΑ ΚΑΥΜΑΤΑ

Ο ΑΡΙΣΤΑΙΟΣ ΤΑ ΚΥΝΙΚΑ ΚΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ Ο ΣΕΙΡΙΟΣ

Ο ΑΡΙΣΤΑΙΟΣ ΤΑ ΚΥΝΙΚΑ ΚΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ Ο ΣΕΙΡΙΟΣ

Στα έργα συγγραφέων όπως του Απολλώνιου, του Διόδωρου Σικελιώτη και άλλων αναφέρεται η ταυτόχρονη Ανατολή του Ηλίου και του Σείριου αυτή την περίοδο καθώς και τα αντίστοιχα φαινόμενα.

Αυτό είναι η επιτολή του ΣΕΙΡΙΟΥ. Η επιτολή του ΣΕΙΡΙΟΥ είναι ένα κοσμικό φαινόμενο που συμβαίνει μια φορά κάθε έτος την 31 Ιουλίου την ώρα που ανατέλλει ο Ήλιος μαζί με των ΣΕΙΡΙΟ και ευθυγραμμίζονται με τον πλανήτη μας διαχέοντας στο περιβάλλον του πλανήτη όλες της ενεργειακές επιδράσεις της συμπαντικής μήτρας του ΣΕΙΡΙΟΥ.

Συγκεκριμένα, περιγράφουν ότι όταν ο Σείριος πλησίαζε σε τροχιά τις Κυκλάδες, τις κατέκαιγε με τη μορφή των Κυνικών Καυμάτων με αποτέλεσμα να στερεύουν οι πηγές, να μην φυσάει καθόλου δροσερός άνεμος και να προκαλούνται λοιμικές αρρώστιες. Έτσι λοιπόν, οι κάτοικοι των Κυκλάδων ζήτησαν τη βοήθεια του θεού Απόλλωνα και του μαντείου του στους Δελφούς για να δώσει λύση στο πρόβλημά τους. Ο Απόλλωνας τους έδωσε χρησμό να καλέσουν τον ήρωα/θεό από τη Θεσσαλία Αρισταίο.

Ο Αρισταίος ήταν γιος του Απόλλωνα και της Κυρήνης. Η ανατροφή που πήρε κοντά στους Κενταύρους, στις Μούσες και τις Νύμφες του πρόσφερε πάρα πολλές γνώσεις. Έμαθε κοντά τους τις τέχνες της ιατρικής, της μαντικής, της καλλιέργειας της αμπέλου και της ελιάς, της φροντίδας των μελισσιών κτλ. Όλα όσα έμαθε ο Αρισταίος αποφάσισε να τα μοιραστεί με τους ανθρώπους και σε αρκετές περιοχές του αρχαίου κόσμου λατρεύτηκε σαν μία γεωργική θεότητα. Ο Αρισταίος, λοιπόν, πήρε εντολή από τον πατέρα του Απόλλωνα να φύγει από τη Φθία (πρωτεύουσα του βασιλείου των Μυρμιδόνων στη Θεσσαλία) και να εγκατασταθεί στην Κέα. Τον ακολούθησαν μαζί η φυλή των Παρασσίων που ήταν απόγονοι του Λυκάωνα από την Αρκαδία. Όταν έφθασε στην Κέα πάνω στα βουνά του νησιού έχτισε βωμό προς τιμή του Ικμαίου Δία (ο Δίας της βροχής–υγρασίας) και θυσίασε προς αυτόν και τον Σείριο, όπως αναφέρει και ο Θεόφραστος στο έργο του Περί Ανέμων.

Τότε ο Δίας έστειλε τους ετησίους ανέμους ή αλλιώς τα γνωστά μας μελτέμια που έπνεαν για σαράντα μέρες. Αυτοί οι ευεργετικότατοι και σωτήριοι για τις Κυκλάδες άνεμοι έσωσαν τους κατοίκους των νησιών και βοήθησαν σε κάθε πτυχή της ζωής τους. Από τότε και στο εξής, αναφέρουν οι πηγές, οι κάτοικοι της Κέας για να “καταπραΰνουν” τον Σείριο άρχισαν να παρατηρούν και να υπολογίζουν εκ των προτέρων την Ανατολή του άστρου και το πόσο ζεστό θα ήταν το επόμενο καλοκαίρι. Όλα αυτά με τη βοήθεια του Αρισταίου.

https://www.news247.gr/

------------------------------

ΤΑ ΚΥΝΙΚΑ ΚΑΥΜΑΤΑ

ΚΑΥΣΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ – ΤΑ ΚΥΝΙΚΑ ΚΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ Ο ΣΕΙΡΙΟΣ

Ο όρος «ἕξις»

Η λέξη ἕξις παράγεται από το θέμα του ρήματος ἔχω (μέλλ.: ἕξω + παραγωγική κατάληξη -σις, η οποία δηλώνει ενέργεια.

Αρχική σημασία της λέξης είναι το να κατέχει κανείς συνέχεια κάτι που έχει αποκτήσει (πβ. τη γνωστή φράση ἕξις δευτέρα φύσις = η ιδιό­τητα που αποκτήθηκε με τον εθισμό είναι μόνιμη και σταθερή, σαν να υπάρχει από τη φύση).

Για τον Αριστοτέλη η λέξη απέκτησε ηθικό περιεχόμενο: είναι τα μόνιμα στοιχεία του χαρακτήρα μας, που αποκτώνται με την επίμονη άσκηση και επανάληψη κάποιων ενεργειών.

Οι «ἕξεις» είναι ένα από τα τρία «γινόμενα ἐν τῇ ψυχῇ». Τα άλλα δύο είναι τα πάθη και οι δυνάμεις.

Πάθη (πχ. επιθυμία, οργή, φόβος, χαρά, φιλία, μίσος) είναι όσα έχουν ως αποτέλεσμα την ευχαρίστηση ή τη δυσαρέσκεια. Οι δυνάμεις είναι οι δυνατότητες συμμετοχής στα πάθη, οι οποίες δεν αρκούν από μόνες τους για να χαρακτηριστεί κάποιος καλός ή κακός.

Σήμερα η λέξη έχει αποκτήσει ψυχολογικό περιεχόμενο και είναι η συνήθεια ως αποτέλεσμα επανάληψης, μάθησης ή συνεχούς επίδρασης του ίδιου παράγοντα.

Η αρετή της δικαιοσύνης διερευνάται στο πλαίσιο των κοινωνικών σχέσε­ων («τὰ ἐν τοῖς συναλλάγμασι τοῖς πρὸς τοὺς ἀνθρώπους»), στις οποίες ο πολίτης εκτίθεται σε καθημερινή βάση. Πρόκειται για τις δραστηριότητες εκείνες που κατά κύριο λόγο οδηγούν στη συνειδητοποίηση του πολίτη ότι ανήκει ως οργανικό μέλος σε μια ευρύτερη ομάδα, στις σχέσεις της οποίας βασικό χαρακτηριστικό που αναδύεται είναι η σύγκρουση ανάμεσα στο προσωπικό όφελος και το κοινωνικό συμφέρον. 

Με βάση τα παραπάνω αποκτά, βέβαια, καθοριστικό πλέον ρόλο το είδος των ενεργειών που επιλέγονται, γιατί ανάλογα με την ποιότητα των ενερ­γειών θα καθοριστεί και ο χαρακτήρας των «ἕξεων» («κατὰ γὰρ τὰς τούτων διαφορὰς ἀκολουθοῦσιν αἱ ἕξεις») και, τελικά, η ποιότητα της συμπεριφοράς μας.

Επειδή οι «ἕξεις» είναι μόνιμα και δύσκολα αναστρέψιμα γνωρίσματα, πρέπει να δίνουμε ιδιαίτερη έμφαση στο είδος και την ποιότητα των ενεργειών που επιλέγου­με σε σχέση με το στόχο που επιδιώκουμε να πε­τύχουμε («διὸ δεῖ τὰς ἐνεργείας ποιὰς ἀποδιδόναι»).

Την απάντηση περί της ου­σίας των ενεργειών ο Αριστοτέλης την δίνει σε κάποιο άλλο σημείο των «Η­θικών Νικομαχείων», αναφέροντας ότι «ἡ μετὰ τοῦ ὀρθοῦ λόγου ἕξις ἀρετή ἐστίν» (= αρετή είναι η έξη που ενσωματώνει την έννοια του ορθού λόγου). Ο «ορθός λόγος» πρέπει να διαπερνά το σώμα των ενερ­γειών και να τούς δίνει υπόσταση και αναγνωρισιμότητα.

Και στον Πλάτωνα συναντούμε την ίδια διδασκα­λία: «ἐμφύεται πᾶσι... τὸ πᾶν ἦθος διὰ ἔθος». Λέει, μάλιστα, ο Πλάτωνας ότι ο άν­θρωπος μπορεί να αποκτήσει κάποια ψυχικά χαρακτηριστικά ήδη από τα πρώτα στάδια της ανάπτυξης του.

http://pronoos.blogspot.com/2018/04/4.html

--------------------------------------

Πώς λέγεται η έξις

Η ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΔΟΣ ΓΛΩΣΣΗΣ ΣΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΕΞΕΩΣ SEX

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΔΙΔΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΜΑΣ ΜΙΑ ΟΡΙΣΜΕΝΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑ

ΗΘΙΚΑ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΑ (νεοελληνική απόδοσις)

Το ίδιο, λοιπόν, συμβαίνει και με τις αρετές· δηλαδή, κάνοντας όσα συμβαίνουν στη συναλλαγή μας με τους άλλους ανθρώπους, γινόμαστε άλλοι δίκαιοι και άλλοι άδικοι, ενώ κάνοντας όσα έχουν μέσα τους το στοιχείο του φόβου, και συνηθίζοντας να αισθανόμαστε φόβο ή θάρρος, άλλοι γινόμαστε ανδρείοι και άλλοι δειλοί. Το ίδιο, βέβαια, συμβαίνει και με όσα έχουν σχέση με τις (σωματικές)επιθυμίες και με την οργή· δηλαδή, άλλοι μεν γίνονται σώφρονες και πράοι, ενώ άλλοι γίνονται ακόλαστοι και οργίλοι, οι πρώτοι με το να συμπεριφέρονται σ’ αυτά με αυτόν το συγκεκριμένο τρόπο, ενώ οι άλλοι με το να συμπεριφέρονται με τον αντίθετο τρόπο. Και μ’ ένα λόγο, λοιπόν, από όμοιες ενέργειες διαμορφώνονται οι «έξεις» (τα μόνιμα στοιχεία του χαρακτήρα μας). Γι’ αυτό πρέπει να προσδίδουμε στις ενέργειές μας μια ορισμένη ποιότητα· γιατί σύμφωνα με τις διαφορές αυτών ακολουθούν και οι «έξεις» (τα μόνιμα στοιχεία του χαρακτήρα μας). Δεν έχει, λοιπόν, μικρή σημασία το να αποκτά κανείς αυτήν ή την άλλη συνήθεια από την πιο μικρή ηλικία, αλλά έχει πολύ μεγάλη σημασία, ή μάλλον σημαίνει το παν.

http://pronoos.blogspot.com/2018/04/4.html

ΕΙΚΟΝΑ: Αττικό αγγείο του  -470. Μουσείο του Λούβρου. Ο Απόλλων και η Άρτεμις. https://el.wikipedia.org/

-------------------------------------

ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ: Αποτελέσματα αναζήτησης για ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ

ΚΑΤΑ ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΑΤΑ ΣΥΝΘΗΚΗ

Με αναγραμματισμό των λέξεων μπορούμε να κατανοήσουμε αν ο δημιουργός τους τις ονόμασε έτσι κατά Φύση η κατά συνθήκη. 

Γι αυτό είναι πολύ σπουδαίο να γνωρίζουμε την ετυμολογία κάθε λέξης, πχ η "λέξις" με αναγραμματισμό σχηματίζει έλξις δηλ. Έλικας.

Οι λέξεις είναι τα εργαλεία που πρέπει να κάνουν τον νου να γυρίζει σαν έλικας (να σκέπτεται).

Επίσης τα έργα-λεία δημιουργούν λεία-έργα. Άρα η λέξις δημιουργήθηκε κατά φύσιν και όχι κατά συνθήκη. 

Κάθε λέξη και κάθε γράμμα δεν είναι τυχαίο στη Ελληνίδα Γλώσσα.  

Η Αστυπάλαια είχε Αρχαίους ναούς – Ιερά Διός, Ποσειδώνος, Αθηνάς, Απόλλωνος, Ασκληπιού, Αρτέμιδος, Περσεφόνης, Διονύσου, Αχιλλέως, Ολυμπιονικών, κ.ά.!

Εκκλησία Αγ. Βαρβάρας πάνω στο Ιερό της Θεάς Αρτέμιδος...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟ ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ Του ΓιώργουΛεκάκη

----------------------------------

Δείτε επίσης: Τα ακέφαλα αγάλματα τού καμπαναριού…

ΕΛ.ΔΥ.Κ. 1974: ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΩΝ ΜΑΧΩΝ! ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΠΟΤΕ, ΑΛΛΑ ΓΕΡΝΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΞΑΠΟΣΤΑΣΟΥΝ

Κεντρί της σφήκας, ο κάθε Ιούλιος...

Την 20η Ιουλίου του 1974, οι Ελλαδίτες Αξιωματικοί, Υπαξιωματικοί και Οπλίτες που υπηρετούσαν στην Ελληνική Δύναμη Κύπρου με κύριο εφόδιό τους την υπέρμετρη αγάπη τους προς την πατρίδα μαζί με τον αδελφό Ελληνοκυπριακό λαό ρίχτηκαν στην μάχη κατά των ιταμών Τούρκων εισβολέων, γράφοντας με τα αιματοβαμμένα τους κορμιά σελίδες άφθαστου ηρωισμού.
Όπου και να κλήθηκαν, σε όποιες μάχες και να έλαβαν μέρος, με αποκορύφωμα την τριήμερη επική μάχη του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, υπερασπίστηκαν με σθένος τα ιερά και τα όσια της πατρίδας.

Η ΕΛΔΥΚ που είχε το στρατόπεδο της δίπλα στην Λευκωσία, στον δρόμο προς το Γερόλακο, ήταν κυριολεκτικά σαν την μύγα μες στο γάλα στο εκτεταμένο και επίπεδο κάμπο. Χτυπήθηκαν λυσσαλέα και οι βόμβες Ναπάλμ κατέκαιαν τα πάντα!
Οι μισοί από τους ηρωικούς μαχητές είχαν αφιχθεί μόλις την προηγούμενη το βράδυ από την Ελλάδα. Αυτοί δε, που είχαν φύγει με το Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ για να απολυθούν ξαναγύρισαν εθελοντικά για να πολεμήσουν. Οι Τούρκοι πίστεψαν ότι μετά τον βομβαρδισμό θα μπορούσαν εύκολα να καταλάβουν το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ. Όμως γελάστηκαν, αφού οι ΕΛΔΥΚάριοι όχι μόνο δεν εκάμθησαν από τους βομβαρδισμούς, αλλα κατέλαβαν το στρατόπεδο της ΤΟΥΡΔΥΚ και επιχείρησαν και νυχτερινή επίθεση προς το ΚΙΟΝΕΛΙ, εναντίον των Τουρκικών μονάδων, που είχαν φτάσει στον Τουρκικό θύλακα με ελικόπτερα και αλεξίπτωτα.
Οι Τούρκοι λόγω της αρχικής πικρής εμπειρίας τους στην σύγκρουση με την ΕΛΔΥΚ, συγκέντρωσαν τα επίλεκτα συντάγματά τους (καταδρομών και αλεξιπτωτιστών) και αμέσως με την υπογραφή της ανακωχής (22 Ιουλίου 1974 ώρα 16.00) άνανδρα επιτέθηκαν το ίδιο βράδυ κατά της ΕΛΔΥΚ, ώστε να ξεκαθαρίσουν αυτό το ισχυρό εμπόδιο.
Οι ΕΛΔΥΚάριοι είχαν εντολή να μην κάνουν χρήση πυρών λόγω της ανακωχής. Οι Τούρκοι πλησίασαν ανενόχλητοι μέχρι τα 150 μέτρα και κανείς από την ΕΛΔΥΚ δεν έβαλε λόγω της απαγορευτικής διαταγής...
Είχε αρχίσει να πέφτει σκοτάδι όταν μια κραυγή έσκισε τον αέρα «ΒΑΡΑΤΕ ΤΟΥΣ ΘΑ ΜΑΣ ΦΑΝΕ ΟΛΟΥΣ». Ήταν ο Λοχαγός Αρώνης Σπύρος του 6ου Λόχου όπου παρέβη την απαγορευτική εντολή και έτσι άρχισε μια από της μεγαλύτερες μάχες της πρώτης φάσης του ΑΤΤΙΛΑ όπου και διαλύσαμε τους Τούρκους!

Οι Τούρκοι Κομάντος είχαν βάλει στην πρώτη σειρά Κούρδους για να σκοτωθούν αυτοί πρώτα από τα πυρά μας (το ομολόγησαν άλλωστε οι συλληφθέντες αιχμάλωτοι). Δεν μπορούσαν να χωνέψουν την αποτυχία τους από μια μονάδα αριθμητικά κατώτερη, που δεν ήταν σε ισχυρό έδαφος και την όλη επιχείρηση την είχαν χαρακτηρίσει σχετικά εύκολη.
Μετά την αποτυχία τους προσπάθησαν να κυκλώσουν την ΕΛΔΥΚ και γι’ αυτό άρχισαν τις μετακινήσεις βαρέων αρμάτων και πυροβολικό προς το Αεροδρόμιο της Λευκωσίας που ήταν στα νώτα της ΕΛΔΥΚ. Οι Τούρκοι αργά αλλά σταθερά άρχισαν να μεταφέρουν τις πιο επίλεκτες μονάδες τους γύρω από την ΕΛΔΥΚ και την 14η Αυγούστου το πρωί, ολόκληρο το 50ον Σύνταγμα ενισχυμένο με δύο επιπλέον Τάγματα, με 45 άρματα μάχης και Πυροβολικού, με συνεχή υποστήριξη από την αεροπορία, επιτέθηκαν κατά του Στρατοπέδου. Το Στρατόπεδο το υποστήριζαν δύο Λόχοι των 100 περίπου ανδρών (2ος και 4ος Λόχος) και ορισμένα κομμάτια του Λόχου διοικήσεως, όπως οι Μουσικοί, το Μηχανικό, οι γραφείς οι Στρατονόμοι και άλλοι. Μόλις που έφθαναν τους 300ους, πιθανώς να τους ξεπερνούσαν κατά τι. Όλοι αυτοί οι άνδρες ήμασταν καταταλαιπωρημένοι από τον Α' γύρο του πολέμου.

Υποφέραμε από την ζέστη, την έλλειψη νερού και φαγητού καθώς και αϋπνία. Η κρούση της πρώτης επίθεσης ήταν εξαιρετικά βίαιη κυρίως λόγω των βομβών Ναπάλμ από τον αέρα. Σε όλη την διάρκεια των βομβαρδισμών χωνόμαστε μέσα σε χωμάτινα ορύγματα και μόλις οι Τούρκοι έφθαναν σε απόσταση βολής τους χτυπούσαμε με φονικό πυρ.
Όλη η Κύπρος έπεφτε από την άνευ αντιστάσεως προέλαση των Τούρκων και στην ΕΛΔΥΚ, η καλύτερη Τουρκική δύναμη δεν είχε προχωρήσει ούτε μέτρο. Ενώ οι επιθέσεις διαδέχονταν η μια την άλλη χωρίς κανένα αποτέλεσμα.

Πρωί πρωί της Παναγίας οι Τούρκοι αναμένονται αλλά δε φαίνονται πουθενά. Οι φήμες έλεγαν ότι έγινε ανακωχή. Όμως κατά τις 11.00 η ώρα οι Τούρκοι με ξαφνικό και συντονισμένο πυρ επιτέθηκαν ξανά κατά των ΕΛΔΥΚάριων. Παρά τις λυσσώδεις επιθέσεις μιας ολόκληρης μέρας, η ΕΛΔΥΚ δεν πέφτει. Το πιο σημαντικό όμως είναι οι απώλειες, αφού η πεδιάδα είχε στρωθεί με τα κορμιά των Τούρκων στρατιωτών.
Οι απώλειες της ΕΛΔΥΚ είναι μικρές και όσο προχωρεί ο πόλεμος είναι ακόμα μικρότερες λόγω της εμπειρίας των μαχητών...

Όταν άρχισε να σκοτινιάζει της Παναγίας για πρώτη φορά το πυροβολικό των Τούρκων σταμάτησε. Για μας η νύχτα ήταν λυτρωμός από την αεροπορία και εκείνο το καταραμένο όπλο που λέγεται όλμος. Με την κατάσταση στην ΕΛΔΥΚ άρχισαν πλέον να ασχολούνται Τούρκοι, Έλληνες, ΟΗΕδες μη μπορώντας να εξηγήσουν τα συμβαίνοντα μέσα σε μια γενική κατάρρευση. Ακόμα και ο Στρατηγός της εισβολής ΝΤΕΜΙΡΕΛ το μνημονεύει.

Έτσι φθάσαμε στην αποφράδα ημέρα της 16ης Αυγούστου.
Αυτή η μέρα δεν μπορεί να περιγραφεί με τίποτα. Ήταν μια μέρα που άνοιξαν οι πύλες της κολάσεως. Ενίσχυση δεν ερχότανε, αλλά και ο απεγκλωβισμός των ΕΛΔΥΚάριων δεν απασχολούσε κανέναν!!!
Πίστευαν ότι τελικά δεν θα ζούσαμε κανένας.
Η Τουρκική επίθεση άρχισε με το σύνολο των δυνάμεων της και των πυρών. Τα άρματα άρχισαν να καβαλούν τα ορύγματα και εκεί έγινε μάχη σώμα προς άρμα! Οπότε άρχισαν και οι απώλειες...
Τι θαύμα και πάλι!! Οι 300ΕΛΔΥΚάριοι κράτησαν και δε χάσανε το Στρατόπεδο ώσπου ήρθε η διαταγή στις 13.45 από τον Υποδιοικητή και Στρατοπεδάρχη Σταυρόπουλο Παναγιώτη για οπισθοχώρηση. Οπισθοχώρηση βέβαια την ημέρα είναι ένας θάνατος. Πράγματι κινηθήκαμε προς τα πίσω στην Σχολή Γρηγορίου με σκοπό να απεγκλωβιστούμε από τους Τούρκους.

Μερικοί δεν ειδοποιήθηκαν εγκαίρως για την οπισθοχώρηση και έμειναν εκεί, πολεμώντας, πέφτοντας νεκροί ή συλλαμβανόμενοι τραυματίες από τους Τούρκους. Μεταξύ αυτών και ο γίγαντας του 4ου Λόχου Ανθ/της Κέντρας Κ. με την Διμοιρία του.

Τότε άρχισαν και οι πολύ μεγάλες απώλειες. Όσοι σωθήκαμε μπήκαμε κατά της 18.00 στις γραμμές μας οπότε έγινε και ανακωχή...

ΣΧΟΛΙΑ

Αυτοί οι ήρωες και όλοι οι υπόλοιποι που καταφέραμε και επιβιώσαμε πιστεύουμε ότι πράξαμε στο ακέραιο το καθήκον μας απέναντι στην πατρίδα. Η πατρίδα όμως όλα αυτά τα χρόνια έλαμψε και εξακολουθεί να λάμπει δια της απουσίας της.
Στην πατρίδα μας την Ελλάδα όμως όλα μπορεί να συμβούν. 

Το τι υποστήκαμε από την πρώτη στιγμή που πατήσαμε το πόδι μας επιστρέφοντας στην Ελλάδα από την φρίκη και την αγριότητα του πολέμου, με νωπές τις μνήμες της αθλιότητας και τα βιώματα μας, δεν περιγράφεται. Περιμέναμε από την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία να μας καλέσουν κάποια στιγμή όταν ηρεμήσουν τα πράγματα και να μας δώσουν να καταλάβουμε ότι η πολιτεία αναγνωρίζει των αγώνα μας, την προσφορά μας και ότι μας τιμούν σαν ήρωες πολέμου. Αντ’ αυτών όμως εισπράξαμε αδιαφορία, εγκατάλειψη, κλειστές πόρτες, περιφρόνηση και βέβαια το στίγμα του Χουντικού! Λες και εμείς οι Έφεδροι που μας έστειλε στην Κύπρο η ίδια μας η Πατρίδα για να την υπηρετήσουμε οργανώσαμε και κάναμε το Πραξικόπημα!!! 

Βέβαια αν ανατρέξουμε στην Ιστορία μας θα θυμηθούμε το τέλος του Αθηναίου Ναυάρχου Θεμιστοκλή νικητή της ναυμαχίας της Σαλαμίνας, του Λακεδαιμόνιου αντιβασιλιά Παυσανία νικητή της μάχης των Πλαταιών, την καταδίκη σε θάνατο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, τον Ελευθέριο Βενιζέλο κλπ.

Εμείς οι μικροί και ταπεινοί γιατί να έχουμε διαφορετική αντιμετώπιση;;;

Η σκέψη μας καθημερινά κάποια στιγμή του 24ώρου επιστρέφει και περιηγείται τα πεδία του ηρωισμού και της θυσίας και συγκινούμαστε και δακρίζουμε. Η καρδία μας όμως σας διαβεβαιώνουμε δεν έφυγε ποτέ από την Κύπρο μας. Βρίσκεται πάντα εκεί, για να συντροφεύει τους συμπολεμιστές μας που έγειραν στην γη της μαρτυρικής Μεγαλονήσου και λέω έγειραν γιατί όπως όλοι θα γνωρίζετε, οι ήρωες δεν πεθαίνουν ποτέ, αλλά γέρνουν για να ξαποστάσουν.

Επαναλαμβάνουμε, ότι όλοι εμείς πράξαμε το καθήκον μας προς την πατρίδα στο ακέραιο και θεωρούμε πως μας αντιπροσωπεύει πλήρως ο παρακάτω στίχος:

Εμείς ήμασταν πάντα με τον Έκτορα

Που ήξερε πως δεν έχει ελπίδα,

Μα βγήκε από τα Τείχη και σκοτώθηκε,

Για της ψυχής του την Πατρίδα!!!

https://www.tideon.org/

-----------------------------

- Δημήτρη, δεν υπάρχει άλλος, είμαι ο τελευταίος, φεύγουμε.

- Δεν φεύγω, μου απάντησε.

Είχε μαζέψει 3-4 όπλα που παρατήθηκαν από νεκρούς ή τραυματίες και τα τοποθέτησε γύρω από το όρυγμα. Στεκόταν όρθιος και πυροβολούσε, πότε με το ένα και πότε με το άλλο... Δύο άλλα ορύγματα ήταν γεμάτα τραυματίες. Προχώρησα με πυρ και κίνηση, ενώ οι Τούρκοι γάζωναν τα πάντα. Είχαν εισέλθει εντός του στρατοπέδου και οι μάχες γίνονταν πια σώμα με σώμα».

Δεκάδες άνδρες της ΕΛΔΥΚ φονεύθηκαν, καθώς υποχωρούσαν προς το ύψωμα «Γρηγορίου» νοτιοανατολικά του στρατοπέδου. Άλλοι παρέμειναν στα ορύγματά τους αρνούμενοι να τα εγκαταλείψουν. Την απαγκίστρωση των τελευταίων ανδρών κάλυψε ο ανθυπασπιστής Κώστας Κέντρας και λίγοι στρατιώτες, οι οποίοι έταξαν τα διαθέσιμα πολυβόλα και έβαλλαν κατά των Τούρκων. Αγνοούνται ώς σήμερα. Κατά την υποχώρηση, φονεύθηκε και ο λοχαγός Βασίλης Σταμπουλής.

Από τις 13.30 και για τουλάχιστον δύο ώρες διήρκεσαν οι μάχες μέσα στο στρατόπεδο, ακόμα και σώμα με σώμα. Αρκετοί παρέμειναν εκεί και έδωσαν την τελευταία μάχη, είτε γιατί τραυματίστηκαν είτε γιατί δεν θέλησαν να υποχωρήσουν.

Λοχίας Διονύσης Πλέσσας

------------------------------------------

Σχετικές αναρτήσεις: ΚΥΠΡΟΣ - ΕΛ.ΔΥ.Κ.

ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΟΙ ΜΟΥΣΕΣ ΗΤΑΝ ΑΚΟΜΗ ΕΔΩ....

Η ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΜΠΕΜΠΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΚΟΡΥΦΑΙΩΝ ΤΟΛΗ ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΟΥ (Μουσική) ΚΑΙ ΜΙΜΗ ΘΕΙΟΠΟΥΛΟΥ (Στίχοι). ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ Η ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΚΑΙ Η ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΤΟΛΗ ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΟΥ.

Από δίσκο 45 στροφών 1970 ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΠΡΩΤΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ!!!!

HIS MASTER'S VOICE ΕΛΛΑΔΟΣ

----------------------

Δεύτερη εκτέλεση: ΤΟΛΗΣ Μαρινέλλα - Άλμπουμ: Εγώ τι έχω και τι θα 'χω 1975

https://www.youtube.com/watch?v=N7UfCEJI5xg

ΤΑ ΕΞΙ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΑ ΕΙΔΗ ΑΝΤΙΛΗΨΕΩΣ (Η εν Προμηθείοις 2023 ομιλία του Παναγιώτη Τερπάνδρου)

Ένα εγχειρίδιο αυτογνωσίας επιτρέποντα έκαστον εξ ημών να ταυτιστή με το είδος το οποίον είναι η αντίληψή του. 

Παναγιώτης Τερπάνδρου Ζαχαρίου 

ΕΟΡΤΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ (Συνέχεια...)

ΕΙΚΟΝΑ: Eρυθρόμορφη κύλικα. Γυναίκα - πιθανότατα ιέρεια με βάση τη συνολική της εμφάνιση - κάνει σπονδή σε αναμμένο βωμό, ενώ πίσω της βρίσκεται ένα θυμιατήριο. Με βάση τα χρώματα πρόκειται για σπονδή οίνου. Χρονολογία αγγείου: ca 490-480 π.Χ. Τολέδο, Museum of Art, no. 1972.55 (Gift of E. Drummond). Πηγή: https://olympias.lib.uoi.gr/jspui/bitstream/123456789/30034/1/Μ.Ε.%20ΚΙΤΣΙΟΥ%20ΕΛΕΝΗ%202020.pdf 

ΑΝΘΕΣΦΟΡΙΑ Ή ΗΡΟΑΝΘΕΙΑ

Τα Ανθεσφόρια ή Ηροάνθεια ήταν γυναικεία γιορτή. Γιορταζόταν στη Σικελία την πρώτη μέρα της Ανοίξεως, προς τιμή της Περσεφόνης και περιελάμβανε χορούς στεφανωμένων κοριτσιών που ονομάζονταν «ανθεσφόροι». Η ίδια γιορτή ετελείτο την ίδια μέρα στο Άργος, προς τιμή της Ήρας-Ανθείας και του Διονύσου, στο ομώνυμο Ιερό της Θεάς.

Η γιορτή περιελάμβανε πομπή των «ανθεσφόρων», με τη διαφορά ότι τα κορίτσια εδώ δεν ήταν στεφανωμένα, αλλά κρατούσαν κάνιστρα γεμάτα με άνθη. Η πομπή γινόταν με την συνοδεία αυτών που έπαιζαν το «Ιεράκιον Μέλος», το οποίο ήταν λατρευτική μουσική γραμμένη από τον Αργείο μουσικό Ιέρακα, τον 7ο αιώνα της Αρχαίας χρονολόγησης.

Τα Ανθεσφόρια τελούνταν επίσης στην Κνωσσό, προς τιμή της Ανθείας Αφροδίτης, καθώς επίσης και στην Μεγαλόπολη στο ιερό των Μεγάλων Θεών, όπου υπήρχαν αγάλματα ανθεσφόρων κορών που κρατούσαν στο κεφάλι τους καλάθι γεμάτο άνθη.

ΑΡΡΗΦΟΡΙΑ
Τα Αρρηφόρια γιορτάζονταν στην Αθήνα στις 22 του μηνός Σκιροφοριώνος προς τιμή της Θεάς Αθηνάς. Κάθε χρόνο εκλέγονταν τέσσερα κορίτσια, από τις εκλεκτότερες οικογένειες, ηλικίας από 7 έως 11 ετών, οι οποίες ονομάζονταν Αρρηφόροι. Οι Αρρηφόροι κατοικούσαν στην Ακρόπολη από τις τελευταίες ημέρες του μηνός Πυανεψιώνος μέχρι την ημέρα την ημέρα της γιορτής των Αρρηφοριών. Δύο από αυτές ύφαιναν το πέπλο της Αθηνάς για τη γιορτή των Παναθηναίων. Φορούσαν όλες λευκό χιτώνα και χρυσά κοσμήματα, τα οποία μετά τη γιορτή γίνονταν ιερά (τα έξοδα για το πέπλο και τα κοσμήματα τα αναλάμβαναν οι οικογένειες των Αρρηφόρων).
Έτρωγαν ένα ιδιαίτερο είδος πλακούντος, τον «ανάστατον» και έπαιζαν σε ορισμένο χώρο της Ακροπόλεως, στη «σφαιρίστραν των Αρρηφόρων». Την ημέρα της γιορτής έφεραν στο κεφάλι κάνιστρα με τα μυστικά ιερά αντικείμενα της Θεάς, τα οποία τους τα έδινε η Ιέρεια της.
Μετά πήγαιναν στον Ιλισσό, στον περίβολο κοντά στο Ιερό της Αφροδίτης, μέσα στο οποίο υπήρχε υπόγεια κάθοδος. Εκεί άφηναν τα Ιερά αντικείμενα και έπαιρναν άλλα κάνιστρα τα οποία μετέφεραν καλυμμένα στην Ακρόπολη. Μετά την τελετή οι Αρρηφόροι απολύονταν και έπερναν τη θέση τους νέα κορίτσια.

ΑΡΟΤΟΙ
Οι Αροτοί ήταν γεωργικές γιορτές, οι οποίες τελούνταν σε τρεις διαφορετικές εποχές.
Πρώτος άροτος «επί Σκύρω» εις ανάμνηση της πρώτης σποράς. Ετελείτο την άνοιξη μεταξύ Ελευσίνας και Αθηνών.
Ο δεύτερος άροτος ετελείτο στη Ραρία (πεδιάδα κοντά στην Ελευσίνα).
Ο τρίτος άροτος που λεγόταν «βουζύγιο» ετελείτο στους πρόποδες της Ακροπόλεως στη βόρεια πλευρά της, μεταξύ του Ηφαιστείου και του πύργου των ανέμων, κοντά στο Ναό της Δήμητρος Χλόης και της Γης Κουροτρόφου. Εκεί για πρώτη φορά σύμφωνα με τις Αττικές παραδόσεις ζεύχθηκαν βόδια, καλλιεργήθηκε η γη και σπάρθηκε σιτάρι. Κατά τη διάρκεια του «βουζυγίου» σε εκείνο το μέρος γινόταν η σπορά του σίτου που προοριζόταν για τη λατρεία της Αθηνάς και του πολιέως Διός.

ΑΡΤΕΜΙΣΙΑ
Τα Αρτεμίσια ήταν πανελλήνια γιορτή προς τιμή της Αρτέμιδος. Πιο ξακουστή απ’ όλες ήταν η Γιορτή της Πόλεως της Εφέσου, η οποία περιελάμβανε αγώνες και πομπή με περιφορά του αγάλματος της Θεάς, ντυμένο με δορά αγρίου ζώου. Την πομπή έκλεινε όμιλος νέων γυναικών μεταμφιεσμένων σε νύμφες οι οποίες χόρευαν.

ΑΣΚΛΗΠΙΕΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΔΑΥΡΙΑ
Τα Ασκληπιεία και τα Επιδαύρια ήταν γιορτές προς τιμή του Ασκληπιού στην Επίδαυρο και τελούνταν στο Ιερό του Θεού.
Τα Ασκληπιεία τελούνταν ανά τετραετία και περιελάμβαναν αγώνες γυμνικούς, ιππικούς και μουσικούς.

ΑΦΡΟΔΙΣΙΑ
Τα Αφροδίσια ήταν γιορτή προς τιμή της Αφροδίτης. Οι πανηγυριστές παραδίνονταν στη χαρά και τις απολαύσεις της ζωής, ενώ η γιορτή εμπλουτιζόταν με αγώνες και λαμπαδηφορίες.
Η γιορτή είχε πανελλήνιο χαρακτήρα και τα μέλη των λατρευτικών συλλόγων που επιμελούνταν τον εορτασμό των Αφροδισίων, ονομάζονταν «Αφροδισιαστές».
Αφροδίσια επίσης ονομάζονταν οι ευχαριστήριες τελετές που γίνονταν μετά το τέλος επιτυχούς επιχειρήσεως ή μετά από ασφαλές ταξίδι προς τιμή της Αφροδίτης. Ανάλογες Θυσίες γίνονταν και προς τον Αποβατήριο Δία που ονομάζονταν «Αποβατήρια».

ΒΑΣΙΛΕΙΑ

Τα Βασίλεια ήταν Παμβοιωτικοί αγώνες. Οι οποίοι τελούνταν στη Λιβαδειά προς τιμή του Βασιλέως Διός. Θεσπίστηκαν μετά τη νίκη των Θηβαίων κατά των Σπαρτιατών στα Λεύκτρα το 371 της Αρχαίας Χρονολόγησης. Οι αγώνες καθιερώθηκαν επειδή πριν την έναρξη της μάχης ήλθε αγγελιοφόρος από τη Λιβαδειά φέρνοντας το χαρμόσυνο άγγελμα ότι το Μαντείο του Τροφωνίου προφήτευσε νίκη των Θηβαίων. Η γιορτή περιελάμβανε αγώνες γυμνικούς μουσικούς και ιππικούς.

Στα Βασίλεια εκτός των Βοιωτών, έπαιρναν μέρος και άλλοι Έλληνες. Ο Αλέξανδρος ο Γ΄, συνέστησε γιορτή με το ίδιο όνομα και με το ίδιο περιεχόμενο στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

ΒΕΝΔΙΔΙΑ
Τα Βενδίδια γιορτάζονταν την 19η του μηνός Θαργηλιώνος στον Πειραιά από την εποχή του Περικλέους προς τιμή της Σεληνιακής Θρακικής Θεάς Βενδίδος που ταυτιζόταν με την Άρτεμη και συχνά με την Εκάτη ή και με την Περσεφόνη.
Η γιορτή περιελάμβανε δημόσιες τελετές.

ΒΟΗΔΡΟΜΙΑ
Τα Βοηδρόμια ήταν γιορτή προς τιμή του παραστάτου των πολεμιστών Απόλλωνος Βοηδρομίου και ετελείτο στην Αθήνα την 7η του μηνός Βοηδρομιώνος.
Η γιορτή αυτή πρωτοκαθιερώθηκε εις ανάμνηση της νίκης του Θησέως κατά των Αμαζόνων, ενώ υπάρχει άλλη μια παράδοση που αναφέρει ότι η γιορτή καθιερώθηκε από τον Ίωνα εις ανάμνηση της νίκης του εναντίον του Ελευσινίου Ευμόλπου.

Συνεχίζεται.....

https://www.tapantareinews.gr/

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΔΟΣ

Αθανάσιος Μπίντας, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νις: «Αυτός είναι ο τάφος της Ολυμπιάδος». Μας τα λένε όλα οι πρόγονοι. Εμείς είμαστε και τυφλοί και κουφοί. Δεν θέλουμε. Δεν υπάρχει πιο κουφός απ’ αυτόν που δε θέλει ν’ ακούσει.

Έτσι, κάποιοι συνειδητοποιημένοι από την περιοχή της Αρχαίας Πύδνας εξακολουθούν να διοργανώνουν τα τελευταία χρόνια, κόντρα στο πείσμα των καιρών, εκδηλώσεις Μνήμης στο ίδιο χώρο όπου θυσιάστηκαν 20.000 Μακεδόνες μαχητές κατά την περίφημη Μάχη της Πύδνας το -168 μεταξύ των Ρωμαίων και των Μακεδόνων. 

Η Μάχη αυτή καθόρισε οριστικά την πτώση του Μακεδονικού βασιλείου και δημιούργησε νέες συνθήκες εξέλιξης για την ιστορία της οικουμένης αφού ο Ελληνισμός έπαψε να υπάρχει έκτοτε, ως κρατική οντότητα, και η Ελλάδα μετατράπηκε σε Ρωμαϊκή Επαρχία. 

Στην Εκδήλωση Τιμής και Μνήμης που πραγματοποιήθηκε, συμμετείχαν λάτρεις της ιστορίας από όλη την Ελλάδα και ακούστηκαν ενδιαφέροντα πράγματα από τους ομιλητές. Οικοδεσπότης – συντονιστής υπήρξε ο ακάματος Αστέριος Δημητριάδης.

Η εκδήλωση αυτή Τιμής για τους πολυπληθείς πεσόντες Μακεδόνες, θα πρέπει να περιβληθεί με περισσότερο ενδιαφέρον να προσεχθή από την Πολιτεία διότι τα οφέλη από τη διοργάνωση αυτή είναι πολλαπλά. https://www.pierianews.gr/

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΠΙΝΤΑ : https://www.odeg.gr/

Η Μάχη της Πύδνας | Εκδήλωση Τιμής για τους 20.000 πεσόντες Μακεδόνες https://www.pierianews.gr/

Ομηρικός Κύκλος

--------------------------------------------

Δείτε επίσης: ΣΤΟΝ ΤΥΜΒΟ ΚΟΡΙΝΟΥ ΠΙΕΡΙΑΣ ΒΡΕΘΗΚΕ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΔΟΣ, ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ!!!

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ - Η ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

Δεν είναι διαβατάρικο πουλί, που για μια μέρα

σχίζει τα νέφη και περνά γοργό σαν τον αγέρα,

ούτε κισσός, π’ αναίσθητος την πέτρα περιπλέκει

ούτ’ αστραπή, που σβήνεται χωρίς αστροπελέκι,

δεν είναι νεκροθάλασσα, βοή χωρίς σεισμό,

νιώθω για σε, πατρίδα μου, στα σπλάχνα χαλασμό.

 Αριστοτέλης Βαλαωρίτης

ΑΝΘΕΣΤΗΡΙΑ - ΜΕΓΑΛΗ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΗΣΙΑ ΕΟΡΤΗ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΘΟΝΙΟΥ ΕΡΜΟΥ

ΕΙΚΟΝΑ: Αττική ερυθρόμορφη οινοχόη που χρησιμοποιούνταν στα Ανθεστήρια. Παρουσιάζει ένα νεαρό να τραβά το άρμα ενός άλλου παιδιού, ίσως παρωδία της ιερογαμίας που τελούνταν κατά την εορτή.  Μουσείο του Λούβρου.

Τα Ανθεστήρια γιορτάζονταν στην Αττική και σε πολλές ιωνικές πόλεις από την 11η ως την 13η του μηνός Ανθεστηριώνος (τέλη Φεβρουαρίου- αρχές Μαρτίου) προς τιμή του Διονύσου και του χθονίου Ερμού.
Κατά τη διάρκεια της γιορτής τελούνταν αγωνίσματα και τα βραβεία των νικητών τα διένεμε ο άρχων βασιλεύς, ο οποίος είχε και την επιμέλεια της γιορτής.

Η πρώτη μέρα των Ανθεστηρίων ονομαζόταν «πιθοίγια», επειδή εκείνη την ημέρα άνοιγαν τους πίθους για να δοκιμάσουν τα νέα κρασιά και στεφάνωναν τα παιδιά που γεννήθηκαν τον προηγούμενο χρόνο.

Η δεύτερη μέρα των Ανθεστηρίων λεγόταν «Χόες» και γίνονταν συμπόσια, «ασκώλια» και ο «εξ αμαξών κώμος» δηλαδή ανταλλαγές σκωμμάτων μεταξύ των θρησκευτών οι οποίοι βρίσκονταν πάνω σε άμαξες και πείραζαν τους περαστικούς. Τη μέρα αυτή γινόταν και ο «Ιερός Γάμος» μεταξύ του Διονύσου και της συζύγου του Άρχοντος Βασιλέως στο «Βουκολείον» Ιερό. Ο Διόνυσος έφτανε εκεί πάνω σε ένα πλοίο με τροχούς, ενώ η βασίλισσα λίγο πριν την έλευση του Θεού έδινε τον όρκο της αγαμίας των Ιερουργών.

Την ίδια επίσης μέρα η σύζυγος του Άρχοντος Βασιλέως τελούσε στο «εν Λίμναις» Ιερό του Διονύσου στο όνομα της πολιτείας. Θυσίες και τελετές. Το Ιερό άνοιγε μόνο μια φορά το χρόνο, τη νύκτα της 12ης Ανθεστηριώνος, για την τέλεση των εκεί γυναικείων Μυστηρίων. Στα μυστήρια αυτά απαγορευόταν αυστηρά η παρουσία ανδρών. Οι γυναίκες εξαγνίζονταν με αέρα, νερό και φωτιά και φορούσαν δέρματα ελάφου ή πάνθηρος.

Οι ιεροπραξίες άρχιζαν με θυσία χοίρου και τελεστής ήταν μία Ιεροφάντις μαζί με 14 Ιέρειες που ονομάζονταν «Γεραραί» (σεβάσμιες).
Οι Ιέρειες έδιναν και αυτές τον όρκο της αγαμίας των Ιερουργών και υπόσχονταν επίσης πως θα τελούν προς τιμή του Διονύσου τα «Θεοίνια», τη γιορτή του Θεού Οίνου και τα «Ιοβάκχεια». Μπροστά στην Ιεροφάντιδα η σύζυγος του Άρχοντος Βασιλέως, πρόσφερε θυσία στο Διόνυσο για την ευημέρια της πόλεως.

Η Τρίτη μέρα των Ανθεστηρίων ονομάζονταν «Χύτροι», επειδή την ημέρα προσφέρονταν αγγεία με άνθη, μαγειρεμένα λαχανικά και πανσπερμία σιτηρών. Μέσω του Ψυχοπομπού Ερμού γινόταν επίσημη ανάκληση νεκρών και σπονδές ύδατος που ονομάζονταν «Υδροφόρια» στο «Ολυμπείον» Ιερό της Γης προς τιμή των πνιγέντων στο Κατακλυσμό του Δευκαλίωνος. 

Στο τέλος των ιεροπραξιών γινόταν η επάνοδος των Ψυχών στον Άδη με την φράση «Θύραζε, Κήρες …..ουκέτ’ Ανθεστήρια».

Σύμφωνα με τον Θουκυδίδη

[2.15.4] τεκμήριον δέ· τὰ γὰρ ἱερὰ ἐν αὐτῇ τῇ ἀκροπόλει καὶ ἄλλων θεῶν ἐστὶ καὶ τὰ ἔξω πρὸς τοῦτο τὸ μέρος τῆς πόλεως μᾶλλον ἵδρυται, τό τε τοῦ Διὸς τοῦ Ὀλυμπίου καὶ τὸ Πύθιον καὶ τὸ τῆς Γῆς καὶ τὸ ‹τοῦ› ἐν Λίμναις Διονύσου, ᾧ τὰ ἀρχαιότερα Διονύσια [τῇ δωδεκάτῃ] ποιεῖται ἐν μηνὶ Ἀνθεστηριῶνι, ὥσπερ καὶ οἱ ἀπ᾽ Ἀθηναίων Ἴωνες ἔτι καὶ νῦν νομίζουσιν. ἵδρυται δὲ καὶ ἄλλα ἱερὰ ταύτῃ ἀρχαῖα. Από τη Βικιθήκη ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ – Ἱστορίαι.

[2.15.4] Τεκμήριο ότι έτσι ήταν τα πράγματα είναι ότι και άλλων θεών οι ναοί βρίσκονται στην Ακρόπολη και ότι όσοι ναοί βρίσκονται έξω από την πόλη είναι χτισμένοι μάλλον προς το νότιο μέρος, όπως ο ναός του Ολυμπίου Διός, του Πυθίου Απόλλωνος, της Γης, του Λιμναίου Διονύσου, όπου τον Ανθεστηριώνα μήνα, στη δωδεκάτη μέρα του εορτάζονται τα αρχαιότερα Διονύσια. Την παράδοση αυτή την διατηρούν έως σήμερα οι Ίωνες που κατάγονται από τους Αθηναίους. Στην ίδια περιοχή είναι άλλωστε χτισμένοι και άλλοι αρχαίοι ναοί.

https://www.tapantareinews.gr/ , https://el.wikipedia.org/

ΠΟΜΠΗ ΤΗΣ ΘΕΑΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ - Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΓΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ ΑΔΙΑΚΟΠΗ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ, ΣΤΗ ΣΙΚΕΛΙΑ.

Η λατρεία της Μητέρας Γης Δήμητρας, παρέμεινε αδιάκοπη κατά τη διάρκεια των αιώνων και εκφράζεται σήμερα, μέσα από διάφορες εκδηλώσεις. Επιβίωση ενός Αρχαίου Ελληνικού τελετουργικού της λατρείας της θεάς Δήμητρας, της συγκομιδής και προστάτης της Σικελίας.

https://fb.watch/lMTm8HmhsT/

Στα γραπτά των «Ελλήνων» κατά τον 4ο αιώνα, οι άνθρωποι ξανάβρισκαν τη χαμένη αίσθηση οικειότητας με τον κόσμο που τους περιέβαλλε.

Η υπηρεσία που προσέφερε ο Πλωτίνος στους συγχρόνους του και στους διαδόχους του ήταν ότι υπογράμμισε το σύνδεσμο ανάμεσα στο ορατό και το αόρατο, -ανάμεσα σ’ έναν άρρητο εσωτερικό κόσμο και τη συγκροτημένη έκφρασή του στον εξωτερικό κόσμο-, καθώς επίσης και τη δυνατότητα των φυσικών πραγμάτων να φορτιστούν με νόημα από την ψυχή.

Δύο χριστιανοί των οποίων η σκέψη κυριάρχησε στο Μεσαίωνα, ο άγιος Αυγουστίνος στη Δύση και ο άγνωστος συγγραφέας του έργου Ουράνιες ιεραρχίες (μετέπειτα γνωστός ως «Ψευδο-Διονύσιος») που έγραφε στην Ανατολή γύρω στο 500, οφείλουν εξίσου πολλά στην ισορροπία που υποστήριξε με πάθος ο Πλωτίνος.

Για έναν πλατωνιστή, η σχέση ανάμεσα στο σώμα και την ψυχή ήταν μια μικρογραφία του δύσκολου προβλήματος της σχέσης του Θεού με το σύμπαν.

Η απάντηση του Πλωτίνου είναι χαρακτηριστική. Αποφάνθηκε πως το να έχει κανείς σώμα δεν ήταν μεγαλύτερη «αμαρτία» από το να δημιουργεί σκιά. Πράγματι, το σώμα ήταν ένα όμορφο όργανο μέσα από το οποίο αναζητούσε έκφραση η ψυχή: ο άνθρωπος πρέπει να φροντίζει και να γυμνάζει το σώμα του, όπως ο μουσικός κρατάει τη λύρα του κουρδισμένη. Πρόκειται για ένα λεπτό, ευαίσθητο ιδεώδες, κάθε άλλο παρά ασκητικό.

Μπορούμε να καταλάβουμε καλύτερα τι εννοούσε ο Πλωτίνος αν στραφούμε προς την τέχνη που υποστήριζε η γενιά των ακροατών του. Η τέχνη αυτή δεν είναι του «άλλου κόσμου»· είναι του «ένδον κόσμου». Χωρίς να εγκαταλείπεται η χάρη και η ατομικότητα του σώματος, εκείνο που τονίζεται στα πορτραίτα της ύστερης αυτοκρατορίας είναι οι θύρες μέσω των οποίων περνάει κανείς κατευθείαν από το σώμα στο πνεύμα του ανθρώπου. Η έμφαση βρίσκεται στα μάτια. Μας καθηλώνουν με το βλέμμα τους αποκαλύπτοντας μια εσωτερική ζωή κρυμμένη σ’ ένα φορτισμένο σύννεφο σάρκας. Η ύστερη αρχαιότητα είναι μια εποχή συναρπαστικών πορτραίτων.

Στα γραπτά των «Ελλήνων», οι άνθρωποι ξανάβρισκαν τη χαμένη αίσθηση οικειότητας με τον κόσμο που τους περιέβαλλε.

Οι μαύρες εικασίες των γνωστικών, ο χριστιανικός μονοθεϊσμός και ο ύστερος χριστιανικός ασκητισμός απειλούσαν τον άνθρωπο με τη μοναξιά ενός κόσμου στερημένου νοήματος. Για τους φιλοσόφους της ύστερης αρχαιότητας, ο κόσμος ήταν, ομολογουμένως, μυστηριώδης. Ατένιζαν την ομορφιά του με σκέψεις θλιβερές, σαν το τελευταίο, εύθραυστο φως ενός ήλιου που έχει δύσει προ πολλού. Αλλά αυτός ο κόσμος, αν και μυστηριώδης, ήταν γεμάτος νόημα: ήταν ένα σημάδι από τον Θεό. Τους κληρονομημένους μύθους μπορούσαν οι φιλόσοφοι να τους δεχτούν σαν σημάδια (σαν να είχαν κληρονομήσει οι σημερινοί πυρηνικοί φυσικοί από το παρελθόν – αντί να τα φτιάξουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους- τα απλοϊκά δισδιάστατα σκίτσα της τροχιάς των νετρονίων και των πρωτονίων που, για τον απλό άνθρωπο, συνοψίζουν καίριες αλήθειες για τον φυσικό κόσμο).

Απέναντι στην κενότητα της «πνευματικής λατρείας» των χριστιανών μέσα στις κρύες βασιλικές τους, οι παγανιστές φιλόσοφοι αντιπαρέθεταν την «ψυχική φόρτιση» της παραδοσιακής θυσίας, όπου ο καιόμενος βωμός μετέτρεπε το θυσιαστικό αφιέρωμα σε μια απλή, διάφανη, υψούμενη φλόγα.

Η λαχτάρα για οικειότητα μέσα σε ένα αχανές σύμπαν εκφράζεται με την επανάληψη των όρων που χρησιμοποίησαν οι νεοπλατωνικοί για να αποδώσουν τη συγγένεια του Ενός Θεού με τις άπειρες εκφάνσεις του ορατού κόσμου: υπογράμμιζαν την «αλυσίδα» των όντων, τη «συνύφανση», την «ανάμιξη» που συνέδεαν τον άνθρωπο με την Επιβλητική πηγή του. Όλα τα πλάσματα ανταποκρίνονταν σ’ αυτό το αόρατο κέντρο, όπως τα άνθη του λωτού ανοίγουν τα πέταλά τους στον ήλιο που ανεβαίνει στο στερέωμα.

Κατά τον 4ο αιώνα τέτοιες ιδέες θεωρούνταν το πιο υψηλό επίτευγμα και η μόνη ελπίδα όλων των πολιτισμένων στοχαστών της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τις συμμερίζονταν και οι χριστιανοί στο βαθμό που θεωρούσαν τους εαυτούς τους πολιτισμένους.

Peter Brown - Από το βιβλίο του Ο Κόσμος Της Ύστερης Αρχαιότητας
Πηγή: https://ekivolosblog.wordpress.com

-----------------------------

ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΠΟΚΑΛΟΥΣΑΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ «ΕΛΛΗΝΕΣ» ΚΑΙ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΤΟΥΣ «ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ»

ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΡΙΖΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΑΚΟΠΤΕΣ, ΕΞΑΛΕΙΦΕΙ ΤΟΝ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟ;;;

Ηλιογέννητη - Αλέξανδρος Παρχαρίδης

-Αν θες να μάθεις που θα πας και να σωθείς γυρεύεις

παιδί να γίνεις μάτια μου στο μύθο να πιστεύεις!!!

pontiaful

ΣΗΜΕΡΑ Η ΠΙΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ

Πιστότατα σαν χρησμολόγος απεικόνισε τον βίο των πολλών, o Σωκράτης και για όσους δεν εγνώρισαν την Σοφία και την Αρετή είπε:

[586a] Επομένως εκείνοι που δεν γνωρίζουν τί θα ειπεί σοφία και αρετή, και είναι παραδομένοι στις ευωχίες και στις παρόμοιες υλικές απολαύσεις, φέρονται, καθώς φαίνεται, προς τα κάτω και το πολύ έως το μέσον, και σ᾽ όλη τη ζωή τους ανεβοκατεβαίνουν ανάμεσα στα δύο αυτά σημεία (οι θαυματοποιοί του Σπηλαίου), χωρίς ποτέ να μπορέσουν να το ξεπεράσουν και χωρίς ποτέ να σταθούν ικανοί να σηκώσουν τα βλέμματά τους προς το αληθινά απάνω, ούτε πραγματικά να απολαύσουν το αληθινά ον και να γευθούν τη γνήσια και καθαρήν ηδονή· αλλά πάντα βλέποντας προς τα κάτω, σαν ζώα, και σκυμμένοι στη γη και σε τραπέζια βόσκουν χορταίνοντας την κοιλιά τους και τις σαρκικές τους επιθυμίες, [586b] και από την πλεονεξία αυτών των ηδονών κλωτσούν και χτυπούν με τα κέρατα ο ένας τον άλλο, και στο τέλος σκοτώνονται μεταξύ τους με σιδερένια κέρατα και οπλές από την απληστία τους, γιατί δεν είναι σε θέση να γεμίσουν με πράγματα ουσιαστικά εκείνο το μέρος του εαυτού των που μετέχει στο ον και είναι το μόνο που μπορεί να δεχτεί αληθινή πλήρωση.
- Πιστότατα σαν χρησμολόγος απεικόνισες τον βίο των πολλών, Σωκράτη.

ΠΛΑΤΩΝΟΣ - ΠΟΛΙΤΕΙΑ 586 a - b

https://www.greek-language.gr/

---------------------------------------

ΝΑΥΑΓΙΟ, ΤΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΜΟΙΟΣ ΚΑΙ ΑΠΑΡΑΛΑΚΤΟΣ ΜΕ ΟΛΟΥΣ

ΟΙ ΠΡΟΙΚΙΣΜΕΝΕΣ ΨΥΧΕΣ, OΤΑΝ ΔΕΝ ΤYΧΟΥΝ ΚΑΛHΣ ΑΝΑΤΡΟΦHΣ... (ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ) 

Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΙΚΙΣΜΕΝΟΣ ΜΕ ΕΥΜΑΘΕΙΑ, ΑΝΤΡΕΙΑ, ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΕΙΑ