Ο ΗΛΙΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΟΥ

«Ο Ήλιος του Μεσονυκτίου» ή «Ιερόν Πυρ» ή «Ιερόν Αθάνατον Πυρ»

Ήταν γνωστός σε όλον τον αρχαίο κόσμο, από τους Δελφούς και την Ακρόπολη των Αθηνών μέχρι το Μεξικό και τα υψίπεδα του Περού, και την Αίγυπτο μέχρι την Ισλανδία την χώρα των Υπερβορείων. Εμφανιζόταν στα Μεγάλα Μυστήρια, στις Ισημερίες (21/3 & 21/9) και στα Ηλιοστάσια (21/6 & 21/12).

Όταν ο άνθρωπος αναζητά το θείο χωρίς ενδιάμεσους μεσίτες, σαν ανάγκη ψυχής και με αγαθή πρόθεση, είναι βέβαιον ότι στο τέλος θα το βρει. Το «Όλον Φως», κάνει αισθητή την παρουσία του με πολλούς τρόπους και καθιστά τον άνθρωπο φωτισμένο Μύστη και Ιεροφάντη, που μπορεί να θαυμάζει τον Ήλιο του Μεσονυκτίου, στο Σούνιο, στην Ακρόπολη, στους Δελφούς, στο Δίον, στην Ολυμπία και αλλού.

Στους Δελφούς, στο βάθος της Κασταλίας πηγής, εκεί που ο ένας βράχος προσεγγίζει τον άλλον, πάντα υπάρχει μια φωτεινή στήλη, που φαίνετε όχι μόνο στις σκοτεινες νύχτες αλλα και με πανσέληνο ακόμη. Μέσα στον χώρο της πηγής, εμφανίζεται ο Ήλιος του Μεσονυκτίου, η υλοποίηση του οποίου είναι ένα μεγαλειώδες θέαμα, που προκαλεί δέος. Δεν ισχυρίζομαι ότι όποιος πάει στους Δελφούς , στις Ισημερίες και στα Ηλιοστάσια, θα δει τον Ήλιο του Μεσονυκτίου, λέω όμως ότι όποιος τον αναζητά θα τον ιδεί. Θα τον ιδούν ανυποψίαστοι που δεν ξέρουν τι είναι, θα τον ιδούν οι ευσεβείς αναζητητές του υπερβατικού του ουράνιου και του θείου. Αυτοί που πλημυρίζει η καρδιά τους από καλοσύνη και αγάπη για τον Θεό και τον άνθρωπο, αυτοί που περιμένουν να φωτίσει την ψυχή τους , μια ακτίνα του Όλου Φωτός. ΚΑΘΕΝΑΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΝΗΚΕΙ και ΟΧΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ.

Αυτά και άλλα περίεργα συμβαίνουν γύρω μας που περνούν απαρατήρητα. Έφτασε πλέον το πλήρωμα του χρόνου, να αρχίσουμε να ψάχνουμε τα ερείπια των ναών ΜΑΣ και να πάρουμε τα μηνύματα των Ελλήνων προγόνων μας, που τους ξερίζωσε η χριστεπώνυμη λαίλαπα του ασιατισμού και της βαρβαρότητας. Όποιος ψάχνει είναι βέβαιο ότι θα βρεί. Καιρός πια να αναστηλώσουμε τα λευκά μαρμαρά μας και να στείλουμε για άλλη μια φορά το παγκόσμιο μήνυμα του Ελληνικού στοχασμού και της Ελευθερίας.

Πηγή: Περιοδικό Ελλάνιον Ήμαρ, τεύχος 19^ο, σελ. 46, του Γεράσιμου Καλογεράκη