Ο ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ ΣΤΟΝ ΤΥΜΒΟ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ

X I . Αφού εξάγνισε τους Εφέσιους από τη νόσο και φρόντισε αρκετά τους Ίωνες, στράφηκε προς την Ελλάδα. Πήγε λοιπόν προς την Πέργαμο και ευχαριστήθηκε με το ιερό του Ασκληπιού. Συμβούλεψε τους ικέτες του θεού τι να κάνουν για να πετύχουν ευοίωνα όνειρα, γιάτρεψε πολλούς και έφτασε στο Ίλιο 9.

Αφού το μυαλό του γέμισε με όλα τα σχετικά με το παρελθόν τους, πήγε στους τάφους των Αχαιών. Είπε πολλά γι ' αυτούς και πρόσφερε πολλές αναίμακτες και αγνές θυσίες. Στη συνέχεια είπε στους συντρόφους του να επιβιβαστούν στο καράβι και ο ίδιος είπε ότι θα περάσει τη νύχτα στον τύμβο του Αχιλλέα.

Οι σύντροφοι προσπάθησαν να τον εμποδίσουν — γιατί οι γιοι του Διόσκουρου και του Φαίδιμου και όλοι αυτού του είδους ήταν ήδη μαζί με τον Απολλώνιο λέγοντας ότι ο Αχιλλέας παρουσιάζεται ακόμη φοβερός — τέτοια πίστευαν γι' αυτόν οι κάτοικοι του Ιλίου — και ο Απολλώνιος τους είπε:

«Εγώ ξέρω ότι ο Αχιλλέας χαίρεται πολύ με την παρέα. Τον Νέστορα της Πύλου τον αγαπούσε πολύ γιατί πάντα είχε κάτι χρήσιμο να του πει και τον Φοίνικα 10 τον ονόμαζε δεύτερο πατέρα και σύντροφο και τα τοιαύτα, επειδή τον συμβούλευε. Τον Πρίαμο, αν και ήταν ο χειρότερος εχθρός του, τον αντιμετώπισε με πραότητα όταν τον άκουσε να μιλά. Με τον Οδυσσέα, όταν διαφώνησε, του αποκαλύφθηκε τόσο μετρημένος ώστε ο Οδυσσέας τον έκρινε περισσότερο καλό παρά φοβερό. Η ασπίδα του και η περικεφαλαία, που κουνιόταν τρομακτικά, καθώς λένε, αποτελεί απειλή για τους Τρώες, πιστεύω, γιατί δεν ξεχνά τι έπαθε απ ' αυτούς όταν τον εξαπάτησαν για τον γάμο 11 .

Εγώ όμως δεν έχω καμιά σχέση με το Ίλιο. Θα συζητήσω μαζί του πολύ πιο ευχάριστα απ' ό,τι οι τότε σύντροφοι του κι αν, όπως λέτε, με σκοτώσει, θα πέσω νεκρός μαζί με τον Μέμνονα και τον Κύκνο 12 και ίσως η Τροία με θάψει σε κοίλο τάφο 13, όπως τον Έκτορα».

Έτσι μίλησε στους συντρόφους του, μισοαστεία, μισοσοβαρά, και πήγε μόνος του στον τύμβο, ενώ οι άλλοι προχωρούσαν προς το πλοίο γιατί είχε ήδη πέσει το δειλινό.

XII . Ο Απολλώνιο ς επέστρεψε τα ξημερώματα και είπε: «Πού είναι ο Αντισθένης ο Πάριος;» Έτυχε ο Αντισθένης να βρίσκεται μαζί του στο Ίλιο εδώ και επτά μέρες και απάντησε ότι ήταν εκεί. Τότε ο Απολλώνιο ς είπε: «Νέε, έχεις καμιά σχέση με την Τροία;» «Βέβαια», απάντησε. «Κατάγομαι από Τρώες». «Μήπως κατάγεσαι και από τη γενιά του Πρίαμου; » «Ναι, μα τον Δία», είπε, «και γι' αυτό πιστεύω πως είμαι ανδρείος καταγόμενος από ανδρείους». «Εύλογα λοιπόν», είπε ο Απολλώνιος, «μου απαγορεύει ο Αχιλλέας να σε συναναστρέφομαι. Γιατί, αφού με προέτρεψε να πάω στους Θεσσαλούς για να εξηγήσω γιατί τους κατηγορεί 14, όταν τον ρώτησα τι άλλο θέλει να κάνω για χάρη του, μου είπε τον νέο από την Πάρο να μην τον κάνω μέτοχο της σοφίας μου, γιατί είναι γνήσιος απόγονος του Πριάμου και δεν σταματάει να εξυμνεί τον Έκτορα».

XIII. Ο Αντισθένης έφυγε παρά τη θέληση του. Όταν ξημέρωσε, ο άνεμος που ερχόταν από την ακτή δυνάμωσε και το πλοίο ήταν έτοιμο να αποπλεύσει. Αν και ήταν μικρό, εισέρρεαν σε αυτό πολλοί άλλοι που ήθελαν να συνταξιδέψουν με τον Απολλώνιο. Ήταν ήδη φθινόπωρο και η θάλασσα ελάχιστα ασφαλής. Όλοι όμως, θεωρώντας τον άνδρα ισχυρότερο από τις κακοκαιρίες και τη φωτιά και τους μεγαλύτερου ς κινδύνους, ήθελαν να συνταξιδέψουν και τον παρακαλούσαν να τους κάνει τη χάρη να μοιραστούν το ταξίδι του.

Επειδή οι επιβάτες ήταν πολύ περισσότεροι απ' όσους χωρούσε το καράβι, πήγε σε άλλο καράβι, μεγαλύτερο — υπήρχαν πολλά αραγμένα γύρω από τον τύμβο του Αίαντα — και είπε: «Εδώ θα επιβιβαστούμε γιατί είναι καλό να επιστρέφει κανείς με ασφάλεια μαζί με όσο το δυνατόν περισσότερους».

Ταξίδεψαν γύρω από το Τρωικό ακρωτήριο και είπε στον κυβερνήτη του πλοίου να κατευθυνθεί προς τη γη των Αιολέων, που βρίσκεται απέναντι από τη Λέσβο, και να ρίξει την άγκυρα όσο το δυνατόν κοντύτερα στη Μήθυμνα.

«Ο Αχιλλέας λέει», είπε, «ότι κάπου εκεί κοντά κείτεται ο Παλαμήδης και υπάρχει άγαλμα του με ύψος ενός πήχη που παριστάνει ωστόσο κάποιον μεγαλύτερο στην ηλικία από τον Παλαμήδη». Βγαίνοντας από το πλοίο, είπε: «Έλληνες, ας φροντίσουμε έναν ενάρετο άνδρα που του οφείλουμε κάθε σοφία 15. Θα αποδειχτούμε καλύτεροι από τους Αχαιούς, τιμώντας για την αρετή του αυτόν που εκείνοι τελείως άδικα σκότωσαν 16».

Αυτοί λοιπόν πηδούσαν ακόμα έξω από το πλοίο, όταν και ο Απολλώνιος βρήκε τον τάφο και το άγαλμα θαμμένο κοντά. Στη βάση του αγάλματος υπήρχε η επιγραφή «Στον θεϊκό Παλαμήδη». Το έστησε όρθιο, όπως το είδα κι εγώ, και ίδρυσε εκεί ιερό σαν αυτά που ιδρύουν προς τιμή της Ενοδίας 17 — δέκα άτομα πρέπει να μπορούν να συντρώγουν και να ευχαριστιούνται μέσα — κάνοντας την εξής ευχή: «Παλαμήδη, μακάρι να ξεχάσεις την οργή που είχες κάποτε προς τους Αχαιούς και κάνε να πληθύνουν και να γίνουν σοφοί. Κάν'το, Παλαμήδη, δημιουργέ της ευφράδειας, των Μουσών και του ίδιου μου του εαυτού».

XIV. Όταν αγκυροβόλησαν στη Λέσβο, επισκέφθηκε και το άδυτο του Ορφέα. Λένε ότι κάποτε εκεί ο Ορφέας ασχολούνταν με τη μαντική, προτού ο Απόλλωνας στρέψει την προσοχή του σ' αυτόν. Επειδή οι άνθρωποι δεν πήγαιναν πια για χρησμούς ούτε στο Γρύνειο ούτε στην Κλάρο 18 ούτε εκεί όπου βρισκόταν ο τρίποδας του Απόλλωνα 19 και μόνο ο Ορφέας έδινε χρησμούς, ενώ το κεφάλι του πρόσφατα είχε έρθει από τη Θράκη, παρουσιάστηκε ο θεός μπροστά σε αυτόν που χρησμοδοτούσε και είπε: «Σταμάτα ν ' ανακατεύεσαι με τις υποθέσεις μου, γιατί αρκετά έχω ανεχτεί τις προφητείες σου».

ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΣ - ΑΠΑΝΤΑ

ΤΑ ΕΣ ΤΟΝ ΤΥΑΝΕΑ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΝ, ΒΙΒΛΙΟΝ Δ' κεφ Χ I

ΚΑΚΤΟΣ

-----------------------

ΔΙΑΒΑΣΤΕ: ΟΤΑΝ Ο ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ

(σ.σ.: Για περισσότερες αναρτήσεις σχετικά με τον Απολλώνιο, χρησιμοποιήστε την εφαρμογή “Αναζήτηση στο ιστολόγιο” πληκτρολογώντας, Απολλώνιος Τυανεύς)