ΑΝ ΔΕΝ ΔΡΑΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ, ΕΡΩΤΑ ΚΙ ΑΓΑΠΗΣ, ΑΣ ΚΑΘΙΣΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ...

Κάθε ένας από εμάς είναι ένας κρίκος μιας συμπαντικής αλυσίδας. Είμαστε όλοι κύτταρα του ίδιου οργανισμού. Πίσω από κάθε αποτέλεσμα, στα παρασκήνια της ζωής, λαμβάνει χώρα ένας αόρατος χορός ανθρωπίνων δράσεων, μέχρις ότου αυτό εμφανιστεί στο προσκήνιο. Ένας συμπαντικός χορός, δίχως σύνορα, ακριβώς επειδή η σκέψη του ανθρώπου δεν έχει όρια.

Ανάμεσα στη σκέψη και στην εμφάνιση των συνεπειών της στο φυσικό πεδίο, μεσολαβεί μια αλληλουχία νόμων που μπαίνουν σε λειτουργία κι η συνδυασμένη δράση τους διαμορφώνει το τελικό αποτέλεσμα. Μέσα σ’ αυτή την αλυσιδωτή δράση των νόμων κρύβονται οι απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα, όσον αφορά στη χρονοκαθυστέρηση της εμφάνισης, στην καθημερινότητα, όλων όσων οι σκέψεις μας έχουν συλλάβει.

Για παράδειγμα, υπάρχει ο νόμος της έλξης με τις δικές του προϋποθέσεις κι ιδιότητες, ο νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος, ο νόμος των πεποιθήσεων, ο νόμος της συνήθειας, των συναισθημάτων, πάνω απ’ αυτά του Έρωτα, υπεράνω όλων ο συμπαντικός νόμος της Αγάπης (το άλφα με κεφαλαίο επειδή η Αγάπη είναι μια και μοναδική αλλά στη γη χρωματίζεται κατά το δοκούν και φυσικά εν πολλοίς γίνεται εγωιστική, ιδιοτελής).

Αν δεν δράσει κάποιος σύμφωνα με αυτούς τους δύο τελευταίους νόμους, Έρωτα κι Αγάπης, ας καθίσει καλύτερα εκεί που βρίσκεται, γιατί τα αποτελέσματα θα είναι πολύ φτωχά, σχεδόν μηδαμινά, αλλά ακόμη κι ως τέτοια, κάποτε, θα γίνουν ορατά.

Το παρόν άρθρο αποτελεί μέρος της σειράς άρθρων: «Το λυχνάρι του Αλαντίν»

Συντάκτης | Κωνσταντίνος Σμιξιώτης

https://enallaktikidrasi.com/