Μαρία Ευθυμίου ιστορικός: Είμαστε σε έναν διαρκή διχασμό που αποτελεί ένα μεγάλο κοινωνικό εμπόδιο

«Έχουμε εμφύλιο πόλεμο από το 1915 μέχρι σήμερα - Είναι βλακώδες» δήλωσε σε συνέντευξή της η ιστορικός Μαρία Ευθυμίου.

Η Μαρία Ευθυμίου, διακεκριμένη ιστορικός, προχώρησε σε ένα σχόλιο για την πολιτική πραγματικότητα στην Ελλάδα, λέγοντας ότι είμαστε σε εμφύλιο από το 1915 και κάνοντας λόγο για έναν διαρκή διχασμό που επηρεάζει την κοινωνία και την πολιτική ζωή της χώρας.

Όπως ανέφερε σε συνέντευξή της στο MEGA, ο εμφύλιος πόλεμος μπορεί να έχει τελειώσει επίσημα, όμως οι συγκρούσεις και οι ακυρωτικές αντιλήψεις μεταξύ πολιτικών παρατάξεων παραμένουν βαθιά ριζωμένες, κάτι που, κατά την ίδια, αποτελεί ένα μεγάλο κοινωνικό εμπόδιο.

Έκανε λόγο για μια «μακρόσυρτη σύγκρουση, καθώς έχουμε έναν εμφύλιο που διαρκεί από το 1915 μέχρι σήμερα. Ο τρόπος που κυλάει η πολιτική ζωή και οι αντιπαραθέσεις είναι απόλυτος, δεν υπάρχει αποδοχή του άλλου. Αν δείτε στην πολιτική, ευτυχώς όχι τόσο πολύ όσο πριν από δεκαετίες, βλέπουμε ότι η αντιπολίτευση είναι ακυρωτική συνολικά. Έχουμε εθιστεί στη σύγκρουση, δεν μπορούμε να φανταστούμε αλλιώς τον εαυτό μας. Από 1915 έως το 1940 ήμασταν βενιζελικοί και αντιβενιζελικοί και από το 1940 μέχρι σήμερα είμαστε δεξιοί και αριστεροί».

«Δεν είναι μόνο τοξικό και αυτοκαταστροφικό, είναι βλακώδες. Η βλακεία είναι μεγάλο πράγμα, είναι πανίσχυρη και απέραντη όπως λέει ο Αϊνστάιν. Το να επιμένουμε στην ακύρωση του άλλου, στάσου, έχουν γίνει τόσες διεργασίες.

Μόνο στην Ελλάδα από όλη την Ευρώπη μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου κάναμε εμφύλιο πόλεμο. Από το 1943 έως το 1949 κάναμε εμφύλιο, μέσα σε συνθήκες κατοχής και εθνικής αντίστασης είχαμε εμφύλιο πόλεμο».

Παράλληλα η ιστορικός σχολίασε ότι «το μάθημα της ιστορίας στηρίχθηκε στην αποστήθιση που είναι ό,τι πιο γελοίο»

«Υπάρχουν δάσκαλοι και καθηγητές που έχουν μεράκι, είναι θέμα τύχης αν σου τύχουν. Ο μέσος Έλληνας ενδιαφέρεται για την ιστορία και είναι σοβαρός, είμαστε πολύ καλύτεροι από αυτό που δείχνουμε» συμπλήρωσε.

Κατά την ίδια «οι ίδιοι εμείς (σ.σ. οι Έλληνες) έχουμε τα δύο πρόσωπα του Ιανού, είμαστε ταυτοχρόνως αγενείς, τοξικοί ηττοπαθείς και ταυτόχρονα ζεστοί, γλυκοί και ευγενείς. Εάν την όμορφη πλευρά την καλλιεργήσουμε έχουμε δυνάμεις».

Περισσότερα: https://www.ieidiseis.gr

ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑΠΙΑΣΤΗΚΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΥ

15. Ο Δημήτριος (ο Μάγνης) γράφει στους “Ομωνύμους” του πως (ο Ηράκλειτος) δεν δέχθηκε ούτε των Αθηνών την πρόσκληση αν και τον περιέβαλλαν με μεγάλη εκτίμηση. Και μολονότι καταφρονούνταν από τους Εφέσιους, προτίμησε μάλλον να μείνει εκεί. Τον αναφέρει κι ο Δημήτριος ο Φαληρεύς στη “Σωκράτους απολογία” του.

Πάρα πολλοί είναι εκείνοι που καταπιάστηκαν με την ερμηνεία του συγγράμματος του (Ηρακλείτου), και ιδίως ο Αντισθένης κι ο Ηρακλείδης ο Ποντικός, ο Κλεάνθης κι ο Σφαίρος ο Στωικός, καθώς κι ο Παυσανίας που τον αποκάλεσαν και Ηρακλειτιστή, τέλος κι ο Νικομήδης κι ο Διονύσιος. Από τους γραμματικούς ασχολήθηκε ο Διόδοτος, ο οποίος λέει ότι το σύγγραμμα δεν έχει ως θέμα του την φύση αλλά την πολιτείαν, το δε τμήμα το πραγματευόμενον περί φύσεως έχει τεθεί εν είδη παραδείγματος.

16. Ο Ιερόνυμος μας λέει ότι ο Σκυθίνος ο σατυρικός ποιητής κατέγινε να γράψει σε στίχους τη διδασκαλία του. Πολλά δε επιγράμματα τον έχουν ως θέμα, ανάμεσα στα οποία και το ακόλουθο:

Ο Ηράκλειτος είμαι εγώ. Τι με βασανίζετε άξεστοι άνθρωποι;

Δεν κουράστηκα και για σας αλλά για κείνους που με καταλαβαίνουν.

Για μένα ένας (άριστος) άνθρωπος αξίζει όσο τριάντα χιλιάδες (είς εμοί άνθρωπος τρισμύριοι) κι οι αναρίθμητοι τίποτε.

Αυτά θα τα διακηρύξω και στην κατοικία της Περσεφόνης (στον Άδη).

Ηράλειτος εγώ τι μ’άνω κάτω έλκετ’ άμουσοι;

ούχ υμίν επόνουν, τοις δ’ έμ επισταμένοις.

Είς εμοί άνθρωπος τρισμύριοι, οι δ’ ανάριθμοι

ουδείς, ταύτ’ αυδώ και παρά Φερσεφόνη.

ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ ΛΑΕΡΤΙΟΥ – ΒΙΟΙ ΦΙΛΟΣΌΦΩΝ – ΒΙΒΛΙΟΝ Η’ - ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ 15-16

------------------------------------------

Λένε ότι όταν ο Ευριπίδης έδωσε σ’ αυτόν [στον Σωκράτη] το σύγγραμμα του Ηράκλειτου τον ρώτησε «πώς σου φάνηκε;» και εκείνος απάντησε: «Όσα κατάλαβα μου φάνηκαν εξαιρετικά (γενναῖα)· το ίδιο νομίζω και όσα δεν κατάλαβα· χρειάζεται όμως ένας Δήλιος κολυμβητής.»

Διογένης Λαέρτιος, Βίοι φιλοσόφων 2.22

Όταν ο Σωκράτης διάβασε τον Ηράκλειτο

Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΑΝΔΑΛΙ - Ο ΔΙΑΡΚΗΣ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΙΚΗΣ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΗ

Η Αφροδίτη, η σεβαστή Ελληνίδα θεά της αγάπης και της ομορφιάς, είναι γνωστή όχι μόνο για τη μαγευτική της γοητεία αλλά και για την απεικόνισή της ως μια στοργική αλλά γνήσια μητέρα. Στην Αρχαία Ελληνική Τέχνη, απεικονίζεται να χρησιμοποιεί ένα σανδάλι ως εργαλείο για να πειθαρχήσει τον άτακτο γιο της, τον Έρωτα. Αυτή η συμβολική πράξη μητρικής πειθαρχίας έχει ξεπεράσει τον χρόνο και τους πολιτισμούς, και έγινε επαναλαμβανόμενο μοτίβο σε διάφορα έργα τέχνης σε διαφορετικούς πολιτισμούς.

Μια αξιοσημείωτη αναπαράσταση αυτού του θέματος μπορεί να παρατηρηθεί σε ένα αγγείο που χρονολογείται από το -360, που εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Τάραντα. Το έργο τέχνης αποτυπώνει μια στιγμή όπου η Αφροδίτη προειδοποιεί αυστηρά τον Έρωτα με το σηκωμένο της σανδάλι, μια χειρονομία που υποδηλώνει τον ρόλο της ως τροφός αλλά σταθερής μητέρας. Ο Έρως, που συχνά απεικονίζεται ως μια παιχνιδιάρικη και μερικές φορές ανυπάκουη φιγούρα στην Ελληνική Μυθολογία, παρουσιάζεται να δέχεται μια ευγενική παραίνεση από τη μητέρα του, τονίζοντας τη σημασία της καθοδήγησης και των ορίων ακόμη και μεταξύ των θεϊκών όντων.

Η χρήση του σανδαλιού ως πειθαρχικού εργαλείου στην Αρχαία Ελληνική Τέχνη εκτείνεται πέρα ​​από τη σχέση Αφροδίτης και Έρωτα. Σε μια άλλη σαγηνευτική απεικόνιση, η Αφροδίτη απεικονίζεται να διώχνει τον Πάνα, τον άτακτο θεό της άγριας φύσης, με το έμπιστο σανδάλι της. Αυτό το επαναλαμβανόμενο μοτίβο υπογραμμίζει το παγκόσμιο θέμα της μητρικής εξουσίας και της επιβολής κανόνων, ακόμη και στη σφαίρα των ισχυρών θεοτήτων.

Ο διαρκής συμβολισμός της μητρικής πειθαρχίας που απεικονίζεται μέσω της Αφροδίτης και του σανδαλιού χρησιμεύει ως μια οδυνηρή υπενθύμιση των διαχρονικών αξιών της καθοδήγησης και της διόρθωσης στις γονικές σχέσεις. Η εικόνα της θεάς που κρατά το σανδάλι της σε μια χειρονομία νουθεσίας μεταδίδει ένα αίσθημα ευθύνης και φροντίδας σε συνδυασμό με μια απαραίτητη σταθερότητα, που αντικατοπτρίζει την πολυπλοκότητα της μητρότητας και τη σημασία της διατήρησης της τάξης και της πειθαρχίας.

Μέσα από την καλλιτεχνία των Αρχαίων Ελληνικών αναπαραστάσεων, η αφήγηση της μητρικής πειθαρχίας ξεπερνά την απλή μυθολογική αφήγηση για να αντηχεί ως ένα σχετικό και διαρκές θέμα στους πολιτισμούς. Η κληρονομιά της χρήσης του σανδαλιού από την Αφροδίτη ως πειθαρχικού εργαλείου χρησιμεύει ως ισχυρό σύμβολο της γονικής αγάπης, της εξουσίας και της διαχρονικής σημασίας του καθορισμού ορίων για την ευημερία και την ανάπτυξη των παιδιών, που απαθανατίζονται στα σαγηνευτικά αριστουργήματα της Αρχαιότητας.

Mark Nam

https://nam25k.icestech.info/14637/

-------------------------------------

Ο ΕΡΩΤΑΣ, Η ΨΥΧΗ ΚΑΙ Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ

ΑΦΡΟΔΙΤΗ, ΠΑΝΔΗΜΟΣ ΚΑΙ ΟΥΡΑΝΙΑ

ΤΑ ΑΙΝΙΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΚΤΙΚΗΣ: ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΟΥ ΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΗΠΕΙΡΟ

Κρυμμένος πίσω από τα τείχη της Ανταρκτικής βρίσκεται ένας κόσμος ίντριγκας και μυστηρίου που αιχμαλωτίζει τη φαντασία των επιστημόνων και των θεωρητικών συνωμοσίας. Αυτή η παγωμένη ήπειρος, τυλιγμένη σε πάγο πάχους έως και 4 χιλιομέτρων, κρύβει μυστικά που θα μπορούσαν να φέρουν επανάσταση στην κατανόησή μας για τον πλανήτη. Αυτό που βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια πυροδοτεί την περιέργεια και τροφοδοτεί την έρευνα για το άγνωστο.

Ένα από τα πιο συναρπαστικά μυστήρια της Ανταρκτικής είναι η παρουσία υποπαγετώνων λιμνών, όπως η αινιγματική λίμνη Βοστόκ. Με περισσότερα από 400 από αυτά τα κρυμμένα σώματα νερού, οι επιστήμονες εικάζουν ότι μπορεί να φιλοξενούν άγνωστες μορφές ζωής που έχουν απομονωθεί για εκατομμύρια χρόνια, ανέγγιχτες από τον έξω κόσμο.

Η παγωμένη έκταση της Ανταρκτικής χρησιμεύει επίσης ως θησαυρός για τους κυνηγούς μετεωριτών. Τα στρώματα πάγου της ηπείρου διατηρούν διαστημικούς βράχους που έχουν πέσει στη Γη, προσφέροντας πολύτιμες γνώσεις για την προέλευση του ηλιακού μας συστήματος. Αυτά τα εξωγήινα υπολείμματα παρέχουν ζωτικές ενδείξεις για το σύμπαν και τη θέση μας μέσα σε αυτό.

Μια δελεαστική θεωρία που περιβάλλει την Ανταρκτική περιστρέφεται γύρω από την πιθανότητα ενός αρχαίου χαμένου πολιτισμού που κάποτε άκμασε στην ήπειρο. Χάρτες όπως ο χάρτης Piri Reis υπαινίσσονται μια εποχή που η Ανταρκτική μπορεί να είχε κατοικηθεί ή εξερευνηθεί από προηγμένες κοινωνίες πριν υποκύψει στην παγωμένη λαβή των πολικών θερμοκρασιών.

Επιπλέον, οι ψίθυροι για μυστικές βάσεις και μυστικές επιχειρήσεις στην Ανταρκτική προσθέτουν στρώματα ίντριγκας στην ήδη μυστηριώδη φήμη της. Οι φήμες επιμένουν για κρυφές στρατιωτικές εγκαταστάσεις και μυστικές επιστημονικές εγκαταστάσεις, με ορισμένους να κάνουν εικασίες για ναζιστικές βάσεις που ιδρύθηκαν κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Παρά τον χαρακτηρισμό της ως φάρο ειρήνης και επιστημονικής συνεργασίας, η Ανταρκτική παραμένει εκτός ορίων για το ευρύ κοινό σε πολλούς τομείς. Η περιορισμένη πρόσβαση σε ορισμένες περιοχές τροφοδοτεί εικασίες σχετικά με το ποιες ανακαλύψεις μπορεί να κρύβονται από κυβερνήσεις και οργανισμούς, προσθέτοντας ένα στοιχείο μυστικότητας στο μυστήριο της ηπείρου.

Η Ανταρκτική αποτελεί ένα από τα τελευταία σύνορα στη Γη, μια τεράστια και αινιγματική ξηρά που συνεχίζει να καλεί εξερευνητές και ερευνητές σε αναζήτηση απαντήσεων. Η δυνατότητα για πρωτοποριακές ανακαλύψεις που κρύβονται κάτω από την παγωμένη της επιφάνεια κρατά τον κόσμο αιχμάλωτο, περιμένοντας την επόμενη αποκάλυψη που μπορεί να ρίξει φως στα μυστήρια που είναι κλειδωμένα στην καρδιά της νοτιότερης ηπείρου.

Mark Nam

https://nam25k.icestech.info/14471/

ΦΡΟΝΗΣΗ: Παρουσίαση και ανάλυση της αρετής

Η φρόνηση είναι μια σημαντική αρετή που συνδέεται με τη σοφία, την κρίση και την ικανότητα να παίρνουμε σωστές αποφάσεις. Στην Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία, θεωρείται μία από τις τέσσερις κύριες αρετές μαζί με τη δικαιοσύνη, την ανδρεία και την εγκράτεια. Η φρόνηση περιλαμβάνει την ικανότητα να αξιολογούμε καταστάσεις, να προβλέπουμε συνέπειες και να δρούμε με βάση τη λογική και την ηθική. 

ΣΤΩΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ