Η λυρική ποίηση είναι λογοτεχνικό είδος, το οποίο αναπτύχθηκε στην Αρχαία Ελλάδα. Είναι ποίηση η οποία, μέσα από τα μονοπάτια της τέρψης, εκφράζει τα προβλήματα του ανθρώπου.
Η προέλευση του όρου
Στον
-7ο αιώνα, κατά τη μαρτυρία του Αρχίλοχου,
παρά το ότι υπήρχε η λυρική ποίηση, δεν
υπήρχε ο όρος «λυρικός». Αντ’ αυτού,
χρησιμοποιείτο ο όρος μέλος που
σήμαινε μελωδική γραμμή, μελωδία (οι
ποιητές αναφέρονται ως «μελικοί»). Τον
-5ο αιώνα προστίθεται ο όρος «μέλπος».
Η λέξη "λυρικός" παράγεται από το
ουσιαστικό «λύρα» και είναι μεταγενέστερη
επινόηση των Αλεξανδρινών γραμματικών για
να δηλώσει την ποίηση η οποία μπορεί να
τραγουδηθεί με συνοδεία λύρας, μουσικού
οργάνου συνηθισμένου στην Αρχαιότητα,
(για το οποίο πιστεύεται ότι ήρθε
στη Μυκηναϊκή Ελλάδα μέσω
της Μινωικής Κρήτης), αλλά και από
τη συνοδεία φόρμιγγας καθώς και
άλλων έγχορδων μουσικών οργάνων.
Η λέξη, ως όρος, πρωτοεμφανίζεται στον Φιλόδημο, ο οποίος ήταν φιλόσοφος και επιγραμματοποιός και έζησε τον -1ο αιώνα. Αυτός, στο έργο του Περί Ποιητικής, ορίζει τρεις κατηγορίες ποίησης: την κωμική, την τραγική και την λυρική.
Θεματική της λυρικής ποίησης
Η
λυρική ποίηση ασχολείται με ποικίλα
θέματα, όπως η καθημερινότητα, τα
ανθρώπινα συναισθήματα, οι πολεμικές
αφηγήσεις. Ο έρωτας, επίσης, αποτελεί
κύριο θέμα της λυρικής ποίησης η οποία,
ανέκαθεν συνόδευε τις θρησκευτικές
τελετές και τις οικιακές ή αγροτικές
εργασίες.
Εμφάνιση της λυρικής ποίησης -7ος αιώνας
Το ανώνυμο ή δημώδες
τραγούδι είναι η αποτύπωση της λυρικής
ποίησης. Πρωτοεμφανίστηκε ως προφορικό έπος.
Τα πρώτα όμως δείγματα λυρικής ποίησης
με τα είδη, τα μέτρα, τις θεματικές
προτιμήσεις και τις τεχνοτροπικές
συμβάσεις που σώζονται μέχρι σήμερα,
αναφέρονται στις αρχές του 7ου αιώνα,
με εκπρόσωπο τον Αρχίλοχο και
τον Αλκμάνα. Παρόλα αυτά, κάποια
χαρακτηριστικά (π.χ. μέτρο, λογότυποι,
εκφράσεις), μας αναγκάζουν να τοποθετούμε
τη λυρική ποίηση σε παλαιότερα χρόνια,
στα χρόνια του Ομήρου και του Ησιόδου,
λόγω κοινών χαρακτηριστικών. Στα Ομηρικά
Έπη ανιχνεύονται ίχνη λυρικών
τραγουδιών (π.χ. ο παιάνας εξιλέωσης
στον οργισμένο Απόλλωνα, (Ιλιάδα 1.472),
το τραγούδι του υμέναιου (Ιλιάδα 18.493),
ή οι θρήνοι του Πάτροκλου,
του Έκτορα (Ιλιάδα Ω 678-805) και το
τραγούδι της Καλυψώς στην Οδύσσεια).
---------------------------------------------
Αρχίλοχος ο Πάριος - η συναρπαστική ιστορία του πολεμιστή / ποιητή
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου