ΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ, ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ.

Σύμφωνα με την επιστήμη, ένα ενιαίο πεδίο πληροφοριών είναι ένα τεράστιο αρχείο το οποίο περιβάλει τον πλανήτη μας και στο οποίο το σύμπαν αποθηκεύει όλες τις ιδέες τις σκέψεις των ανθρώπων που έχουν προκύψει ποτέ στην πραγματικότητα. Όλες οι ξαφνικές ιδέες και εμπνεύσεις των επιστημόνων αντλούνται από αυτό το ενιαίο συμπαντικό πεδίο.

Όλα όσα αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας, αποτελούν τον φυσικό μας κόσμο. Εκτός από την ύλη που βλέπουμε, υπάρχουν και αυτά που δεν βλέπουμε αλλά επηρεάζουν τη ζωή μας, γνωστές και άγνωστες ακτινοβολίες, σκοτεινή ενέργεια και ύλη, υποατομικά σωματίδια που διαπερνούν κατά εκατομμύρια ανά δευτερόλεπτο τον οργανισμό μας και ενεργοποιούν τον κώδικα γενετικής. Υπάρχει το φυσικό κενό που δεν είναι καθόλου κενό, αφού αυτό δημιουργεί τα πάντα και περιέχει τα πάντα, φιλοξενώντας διάφορα ενεργειακά πεδία και όλες τις μνήμες του παρελθόντος, τις γνώσεις τον μέλλοντος ακόμη και τις ανθρώπινες σκέψεις.

Το ότι δεν καταλαβαίνουμε κάτι, δεν σημαίνει ότι αυτό δεν συμβαίνει. Την επιστήμη την εξοργίζουν περισσότερο οι έρευνες για την ψυχή, τον θάνατο και τη μετενσάρκωση, γιατί αν επιβεβαιωθούν οι επιστημονικές έρευνες για τα παραψυχικά φαινόμενα, θα απειληθεί ολόκληρος ο ιστός της κλασικής επιστήμης που θεοποίησε τον υλισμό, και της θρησκείας που θα χάσει το ποίμνιό της.

Ο άνθρωπος από τότε που καταλαβαίνει τι γίνεται γύρω του, κατακλύζεται από ένα τεράστιο πλήθος αποριών, αφού τα πάντα του είναι άγνωστα και προσπαθεί να φωτίσει την άγνοια που σχετίζεται όχι μόνο με τον υλικό αλλά και τον υπερβατικό κόσμο, γιατί δεν καταλαβαίνει για ποιο λόγο γεννήθηκε, τι ήρθε να κάνει στη Γη και τι συμβαίνει μετά τον θάνατο.

Απέναντι στην ανθρώπινη άγνοια, στέκεται ειρωνικά ο μονοκύτταρος οργανισμός, η αμοιβάδα, η οποία είναι η πιο ευτυχισμένη ύπαρξη του πλανήτη γιατί δεν φοβάται τον θάνατο αφού είναι αθάνατη, πολλαπλασιάζεται με διχοτόμηση, δεν μισεί και δεν ερωτεύεται, δεν πληρώνει ενοίκιο, αέριο και ΔΕΗ, και ούτε νοιάζεται για τον τιμάριθμο και τα ταξίδια αναψυχής.

Πολύ μεγαλύτερα από την αμοιβάδα είναι τα αρθρωτά ζωύφια όπως τα μυρμήγκια, που αριθμούν 22.000 είδη. Δεν έχουν εγκέφαλο, μας λέει η επιστήμη και όμως τα μυρμήγκια έχουν τέλειο καταμερισμό εργασίας, τρέχουν για την εξασφάλιση τροφής και τη δημιουργία αποθεμάτων, έχουν αρίστη συγκρότηση της αποικίας τους και από εκεί και πέρα πολλαπλασιάζονται με παρθενογένεση αυγών. Δεν γνωρίζουν τίποτε για θεό, ούτε για διαβόλους, δεν ξέρουν τίποτε για παράδεισο και κόλαση. Δεν ξέρουν τι είναι τ' αεροπλάνα και τα πλοία και ούτε μπορεί κανένας να τους εξηγήσει τη χρησιμότητά τους γιατί δεν θα την καταλάβαιναν. Δεν έχουν ντίσκο, δεν ντύνονται και δεν διασκεδάζουν, όμως ζουν ευτυχισμένα.

Όσο ανεβαίνουμε τη βιολογική κλίμακα τόσο το εξελικτικό επίπεδο ανεβαίνει και φθάνουμε στην «αυτού μεγαλειότητα» τον άνθρωπο, που τον θεωρούμε το τελειότερο δημιούργημα της συμπαντικής σοφίας. Είμαστε γεμάτοι απορίες, για την ύπαρξη μας, για τα θέλω και τα πρέπει, αυτά όμως δεν μας εμποδίζουν να πιστεύουμε ότι είμαστε η κορωνίδα της δημιουργίας.

Πιστεύουμε ότι είμαστε σοφοί και παντογνώστες και με εξωφρενική επιπολαιότητα αναπαριστάνουμε τον Θεό. Αφού λοιπόν ξέρουμε πώς είναι ο δημιουργός μας, τότε δεν υπάρχει τίποτε άλλο για να μάθουμε...

Όση γνώση έχουν τα μικρόβια, τα μυρμήγκια και τα υπόλοιπα είδη της δημιουργίας για τον ανθρώπινο πολιτισμό, τόση ακριβώς είναι και η ανθρώπινη γνώση για το σύμπαν και τους προηγμένους αστρικούς πολιτισμούς.

Πώς θα κατανοήσουμε την έννοια του απολύτως αρνητικού και θετικού απείρου; Πώς φανταζόμαστε το χωρίς αρχή και τέλος σύμπαν; Πώς Θ' αξιολογήσουμε την αυτογένεση εκ του μηδενός του σύμπαντος; Πώς θα διαχειριστούμε την έννοια της αθανασίας και της αιωνιότητας;

Κυρίως, πώς Θα αξιολογήσουμε την απόλυτη έννοια του Κοσμικού Δημιουργού;

Ο άνθρωπος δεν μπορεί να κατανοήσει τις έννοιες αυτές, αλλά και αν ακόμη υπήρχε κάποιος να τις εξηγήσει, δεν θα τις καταλάβαινε, γιατί η απειρία των σχετικών παραμέτρων που καλύπτουν τις απορίες του αυτές, είναι νοητικά απαγορευτικές και μη προσεγγίσιμες. Πώς λοιπόν έχουμε τόση έπαρση ότι είμαστε παντογνώστες, ότι ξέρουμε πολλά, ενώ στην πραγματικότητα δεν ξέρουμε τίποτε;

Από το βιβλίο “Κόσμημα Σκέψης”, του στρατηγού και συγγραφέως Γεράσιμου Καλογεράκη, (αποσπάσματα από τις σελίδες, 72, 88. 141, 142) εκδ. ΔΙΟΝ, Θεσσαλονίκη 2023, Α’ έκδοση

---------------------------------------------

Σχόλια:

Στον Μεσαίωνα οι άνθρωποι πίστευαν ότι η Γη είναι το κέντρο όχι μόνο του ηλιακού συστήματος αλλά ολόκληρου του σύμπαντος!

Αργότερα ανακαλύφτηκε ότι η Γη είναι ένας μικρός πλανήτης σ’ ένα ηλιακό σύστημα, που ανήκει σ’ έναν γαλαξία με εκατομμύρια άστρα (ήλιους) και φυσικά, ότι είναι άγνωστο το κέντρο του σύμπαντος.

Ύστερα ανακαλύφτηκε ότι υπάρχουν τουλάχιστον 200.000.000.000 γαλαξίες που ο καθένας τους έχει τουλάχιστον 200.000.000.000 άστρα (ήλιους, άρα ηλιακά συστήματα).

Η άποψη ότι μόνο η Γη έχει το προνόμιο της νοήμονος ζωής μέσα στο χωρίς αρχή και τέλος σύμπαν, μόνο ως έπαρση μπορεί να εκληφθεί. Άποψη που εξυπηρετεί την εγωκεντρικότητα του ανθρώπου και στηρίζει τη θρησκευτικότητα του! 

Η άποψη αυτή θα γινόταν δεκτή μόνο αν μπορούσαμε ταυτόχρονα να τεκμηριώσουμε και την απουσία νοήμονος ζωής στο υπόλοιπο σύμπαν...

Σήμερα ξέρουμε πάρα πολλά για να πούμε ότι… απλά, πολλά δεν ξέρουμε. Και δεν ξέρουμε αν θα μάθουμε.

Τρομαχτική η αύξηση της γνώσης σε όλους τους τομείς. Τρομακτική και η ανακάλυψη της αγνοίας, του μη γνωστού, του α-γνώστου.

Επιστήμονες από το Ινστιτούτο Self Mastery Earth υποστηρίζουν: «Στο σύμπαν μας μπορούμε μέχρι στιγμής να μετρήσουμε και να ανιχνεύσουμε μόνο το 1%. Όλοι οι φυσικοί πιστεύουν ότι υπάρχει ένα 99% αχαρτογράφητο και απροσμέτρητο. Υπάρχουν πολλαπλά επίπεδα και διαστάσεις».

Πριν από πολλά χρόνια είχε πει ο Τόμας Κάρλαιλ: «Δεν ισχυρίζομαι ότι κατανοώ το Σύμπαν, είναι πολύ μεγαλύτερο από μένα».

Αυτό ισχύει και σήμερα. Και προφανώς θα ισχύει για πολύ ή ίσως και για πάντα, παρά την αλματώδη αύξηση της γνώσης.