Η ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΙΑΜΒΛΙΧΟΝ «ΑΡΡΗΤΟΣ ΑΡΧΗ»

«Ο Θείος Ιάμβλιχος αντιλαμβάνεται ως κυβερνήτη το “Ένα” της ψυχής και ως ηνίοχο τον νου της. Χρησιμοποιεί τον όρο «θεατή» για να δηλώσει όχι ότι αντιλαμβάνεται τούτο το Νοητό με βάση την ετερότητα, αλλά ότι ενώνεται με αυτό και έτσι απολαμβάνει το Νοητό. Διότι αυτό δηλώνει ότι ο κυβερνήτης είναι ανώτερος από τον ηνίοχο και τους ίππους. Αφού το “Ένα” της ψυχής ενώνεται εκ φύσεως με τους Θεούς.»

[Βλ. Ερμείας, «Σχόλια στον πλατωνικό Φαίδρο, 150.24 – 28»: In Platonis Phaedrum scholia 150.24 ` to In Platonis Phaedrum scholia 150.28 Ο θεῖος Ἰάμβλιχος κυβερνήτην τὸ ἓν τῆς ψυχῆς ἀκούει· ἡνίοχον δὲ τὸν νοῦν αὐτῆς· τὸ δὲ <θεατῇ> οὐχ ὅτι καθ᾽ ἑτερότητα ἐπιβάλλει τούτῳ τῷ νοητῷ ἀλλ᾽ ὅτι ἑνοῦται αὐτῷ καὶ οὕτως αὐτοῦ ἀπολαύει· τοῦτο γὰρ δηλοῖ τὸν κυβερνήτην τελειότερόν τι τοῦ ἡνιόχου καὶ τῶν ἵππων· τὸ γὰρ ἓν τῆς ψυχῆς ἑνοῦσθαι τοῖς θεοῖς πέφυκεν.»]

Επίσης: «Τὸ γὰρ ἓν τῆς ψυχῆς τοῖς ἄκροις νοητοῖς ἑνοῦσθαι δύναται. Εἰ γὰρ καὶ ὁ ἐνεργείᾳ νοῦς ὁ ὑπεριδρυμένος αὐτῆς ἀεὶ θεᾶται τὰ ὄντα, ἀλλ᾽ οὐδὲν τοῦτο πρὸς τὴν ἡμῶν ψυχήν· ἡμῶν γάρ ἐστιν ὅταν πρὸς αὐτὸν στραφῶμεν· ἡ δὲ ὕπαρξις τῆς ψυχῆς, ὅ ἐστι τὸ ἓν αὐτῆς, κυρίως τότε ἐνθουσιᾷ, ὅταν τὸ <τῆς ἀληθείας> ἴδῃ <πεδίον>». (Βλ. Ερμείας, «Σχόλια στον πλατωνικό Φαίδρο, 152.8 – 152.25».)

Δηλαδή, «το άνθος» της ψυχής διακρίνεται σε δύο είδη: σε αυτό του νου της ψυχής και σε αυτό ολόκληρης της ψυχής. Με το πρώτο η ψυχή αφενός συνδέεται με τον νοητό Πατέρα – τον Ορφικό Αιθέρα – με το «Ένα-ΟΝ» που είναι το πρώτο μέλος της 1ης τριάδας των 3ων τριάδων των νοητών θεών ή αλλιώς με την πρώτη νοητή ενάδα/Θεό και τον νοεί, αφετέρου η ψύχη δύναται να νοεί τα πάντα με απλές και αμέριστες συλλήψεις. Με το δεύτερο άνθος η ψυχή ενώνεται με τον πρώτο Θεό, με το αμέθεκτο και υπερούσιο Πλατωνικό «Ένα» ή Αγαθό ή Ορφικό Χρόνο που βρίσκεται υπεράνω ολόκληρης της βαθμίδας του Νου, πάνω δηλ. και από τον πρώτο νοητό Πατέρα της 1ης νοητής τριάδας των 3ων νοητών τριάδων των Νοητών Θεών!!!

Συγγραφέας κειμένου : Κεφάλας Ευστάθιος [1/6/2012, ΕΛΛΑΣ]

--------------------

Ο Πλωτίνος ομιλεί περί του Ενός, ως πρώτης αρχής των όντων. 

Υπεράνω όμως αυτού ο Ιάμβλιχος, τοποθετεί την λεγομένην «Άρρητον Αρχήν».

Εξ αυτής προέρχεται το Έν, που είναι και το αγαθόν, το οποίον ακολουθεί ο νούς διηρημένος εις το νοερόν μέρος (ψυχαί) και το νοητόν (ιδέαι). Εν συνεχεία το νοερόν διαιρείται εις νουν, δύναμιν, δημιουργόν και το νοητόν εις ύπαρξιν, δύναμιν υπάρξεως, νόησιν δυνάμεως.

Μετά από αυτάς τα διακρίσεις, έχομεν νέας κατά τριάδας υποδιαιρέσεις, όπου ανήκουν οι Υπερκόσμιοι Θεοί και οι Εγκόσμιοι, με πολλάς κατά τριάδας διαιρέσεις. Και τελικώς καταλήγομεν εις τους αγγέλους, τους δαίμονες και τους ήρωας.

https://enneaetifotos.blogspot.com/2013/04/blog-post_7.html

Κατά συνέπεια ο Αιθέρας έχει πλήρη αντίληψη του εαυτού του, απ’ άκρη σ’ άκρη του. Επιπλέον έχει νοημοσύνη. Όλα τα δημιουργήματα που υπάρχουν μέσα στον Αιθέρα, βρίσκονται σε ένα κραταιό δεσμό με χρυσό σχοινί από τον Αιθέρα. (Ορφικά Αποσπάσματα 10)

Είναι η κοσμική πνοή που διαπερνάει τα πάντα και βρίσκεται παντού στο Σύμπαν. Είναι η ενέργεια που πληρεί τα πάντα, είναι το ίδιο το θείον. Είναι η ίδια η φύση του σύμπαντος κόσμου. Μας επισκέπτεται από τα ουράνια, τον συναντούμε καθημερινά, τον περιέχουμε μέσα μας και τον εκπέμπουμε παντού. Διαποτίζει τα πάντα και ανανεώνεται από τα πάντα. Είναι η μουσική του κόσμου και ο κόσμος αποτελεί το ακροατήριό της. Είναι αυτό που μας δονεί και μας τρέφει. Υπήρχε πάντα και θα συνεχίσει να υπάρχει.