"ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ"

Μουσική ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΟΥΓΙΟΥΛ στίχοι ΜΙΜΗΣ ΤΡΑΪΦΟΡΟΣ

Βίντεο & διασκευή ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ με τους ΟΡΕΙΒΑΤΕΣ της Σχολής Μιτσή στη Λεμύθου.

Η Σχολή ΜΙτσή είναι ένα δημόσιο εξατάξιο Γυμνάσιο στο χωρίο Λεμύθου στα βουνά του Τροόδους της Κύπρου.

Parakentro

Τι σημαίνει Έθνος; Μια μεγαλειώδης απάντηση από τον μεγάλο ηθοποιό και άνθρωπο Γιάννη Βογιατζή

Σε ερώτηση της δημοσιογράφου Μαρίας Ανδρέου: Τι σημαίνει έθνος και πώς διαμορφώνεται η εθνική συνείδηση; ο μεγάλος αυτός άνθρωπος, καλλιτέχνης και Έλληνας απάντησε:

Στο σχολείο είχαμε έναν Ιταλό καθηγητή, με λατρεία στην Ελληνική Παιδεία, τον Κάρλο Μπρικέλι. Μας έκανε ιταλικά και μας μάθαινε να λέμε ότι στο αίμα μας ρέει αίμα ιταλικό. Τότε όλα τα παιδιά και χωρίς να συνεννοηθούμε -αυτή είναι πιο η δυνατή μου ανάμνηση, που με κάνει και κλαίω όταν θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια- φωνάζαμε:

«Στο αίμα μας ρέει αίμα ελληνικό»!

Οι κατακτητές πιστεύουν ότι με την προπαγάνδα μπορούν να αλλάξουν οι λαοί. Η συνείδηση ενός έθνους φτιάχνεται από την κοινή γλώσσα, την ιστορία και τη γνώση του ποιος είσαι. Το κράτος δεν έχει την ίδια ισχύ με το έθνος.

Κράτος φτιάχνεις με τη μείξη πολλών εθνοτήτων. Αυτά τα κράτη συνήθως είναι σκληρά απέναντι στους πολίτες τους. Η ελευθερία δεν παρέχεται αφειδώς στις εθνότητες, για να μην μπορούν να ξεσηκωθούν και το κράτος διαλυθεί.

Δεν υπάρχει ουσιαστική δημοκρατία. Ενώ στο έθνος υπάρχει ο άγραφος νόμος των εθίμων, των κοινών αγώνων και καημών, του πολιτισμού, της θρησκείας, των παρόμοιων χαρακτηριστικών.
Για αυτό είμαστε τυχεροί που ζούμε σε μια χώρα που δεν χάθηκε ποτέ το εθνικό της DNA, ακόμη και με τετρακόσια χρόνια τουρκικής σκλαβιάς.

Πηγή: https://destora.com/ , Πηγή εικόνας: https://www.themoviedb.org/

«Μόνο οι ελεύθερες ψυχές κρατάνε ελεύθερες πατρίδες» – Το μήνυμα του πιλότου του F-16 | 28/10/23|

ΕΡΤ Α.Ε. , LifeEvents

«ΑΜΜΕΣ ΔΕ Γ’ ΕΣΟΜΕΘΑ ΠΟΛΛΩ ΚΑΡΡΟΝΕΣ»

Οι περισσότεροι από τους φίλους το γνωρίζουν, ίσως όμως μερικοί να μην γνωρίζουν πότε λέγονταν και από ποιους. Αλλά και τον σκοπό που εξυπηρετούσε αυτή η έκφραση της νεολαίας των Λακεδαιμονίων.

Οι άνδρες των Λακεδαιμονίων είναι γνωστό ότι είχαν αναλάβει την άμυνα, και ευρίσκονταν σε διαρκή στρατιωτική εκπαίδευση . και η νεολαία προετοιμάζονταν για τον ίδιο λόγο.

Για να τονώσουν το ηθικό των ανδρών, και για να είναι πιο ικανοί πολεμιστές στις διάφορες γιορτές που τελούνταν οργάνωναν και το χορό των Ανδρών.

Πρώτοι οι γέροντες άρχιζαν το χορό. Και έβρισκαν την ευκαιρία να καυχηθούν για τα κατορθώματα τους όταν ήταν νέοι. Μέσα από τους στοίχους που τραγουδούσαν ξεχώριζε το «Άμμες ποκ’ ήμες άλκιμοι νέοι» (Εμείς υπήρξαμε κάποτε ρωμαλέοι και ισχυροί νέοι).

Στη συνέχεια οι Άνδρες τραγουδούσαν τους παρακάτω στοίχους «Άμμες δε γ΄ειμεν, αι δε λης πείραν λάβε» (Εμείς όμως είμαστε τώρα και αν θέλεις έλα να δοκιμάσεις).

Το χορό έκλιναν οι νεολαίοι τραγουδώντας τους παρακάτω στοίχους «Άμμες δε γ΄ εσόμεθα πολλώ κάρρονες» (Εμείς, όμως, θα γίνουμε πολύ καλύτεροι). 

Σε αυτόν τον τελευταίο στοίχο θα σταθώ που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Εδώ βλέπω ότι ο συντάκτης του στοίχου είχε στο μυαλό του ότι πρέπει να δώσει στην νεολαία το βασικότερο σκοπό της ζωής τους, δηλαδή να γίνουν πολύ καλύτεροι από τους πατεράδες τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την πρόοδο, σε όλους τους τομείς που η νεολαία θα προσπαθήσει να είναι καλύτερη. Με αυτή τη λογική δρούσαν οι Αρχαίοι πρόγονοι μας και δημιούργησαν το αρχαίο θαύμα.

Μέχρι που οι χριστιανοπατέρες τους επέβαλαν τον χριστιανισμό, και τους έλεγαν «μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι».

Τα συμπεράσματα δικά σας.

Ιωαννης Θεοδωροπουλος

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΟΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ

Του Γιάννη Θεοδωρόπουλου.

Ελληνικά η γλώσσα μας, η γλώσσα των προγόνων μας, η γλώσσα η οποία στήριξε τη Φιλοσοφία, τη Ρητορική, την Επιστήμη, τις Τέχνες, τη Δημοκρατία. Η γλώσσα που εξέφρασε τις μύχιες σκέψεις ενός λαού, γέννησε τη διαλογική και οδήγησε σε ένα απόγειο γραμμάτων και τεχνών, τον πολιτισμό των Αρχαίων Ελλήνων, δημιουργώντας φιλοσοφικά ρεύματα, επιστήμες και τέχνες απαράμιλλης πολιτισμικής αξίας, δίνοντας έτσι τα φώτα του πολιτισμού σε όλον τον κόσμο.

Δεν σας κρύβω ότι ως υπάλληλος του ΟΤΕ και δη ηλεκτρονικός αισθάνθηκα την ανάγκη και την υποχρέωση θα έλεγα για περαιτέρω έρευνα του θέματος αυτού. Άλλωστε και τα αντικείμενα του ΟΤΕ είναι η Υψηλή Τεχνολογία ηλεκτρονικών Τηλεπικοινωνιακών συστημάτων, οι Η/Υ και τα φιλόδοξα προγράμματα αυτών.

Το ενδιαφέρον για την Ελληνική γλώσσα προέκυψε από τη διαπίστωση των επιστημόνων πληροφορικής και υπολογιστών, ότι οι Η/Υ προχωρημένης τεχνολογίας, δέχονται ως «Νοηματική» γλώσσα μόνο την Ελληνική, όλες τις άλλες γλώσσες τις χαρακτήρισαν «σημειολογικές».

«Νοηματική» είναι η γλώσσα στην οποία το «σημαίνον» και το «σημαινόμενο» έχουν μεταξύ τους πρωτογενή σχέση, π.χ. Γεωμετρία = γη-μετρώ, προφητεία = προ-φάω, Άνθρωπος = ο αναθρών – οπωπάς, (ο αθρώνον λόγο), τηλέφωνο = μακριά – ομιλώ, τηλεόραση = μακριά βλέπω, μικροκύματα = μικρού μήκους – κύματα. Με άλλα λόγια στην Ελληνική έχουμε σχέση μεταξύ λέξεως και πράγματος, ενώ όλες η άλλες γλώσσες είναι συμβατικές, δηλαδή σημαίνουν κάτι απλώς επειδή έτσι συμφωνήθηκε μεταξύ εκείνων που τη χρησιμοποιούν.

Τα πιο τέλεια προγράμματα Η/Υ «Ίβυκος», «Γνώσις» και «Νεύτων» αναπαριστούν τους λεξικούς τύπους της Ελληνικής σε ολοκληρώματα και σε τέλεια σχήματα παραστατικής, πράγμα που αδυνατούν να κάνουν για τις άλλες γλώσσες. Και τούτο διότι η ελληνική έχει μαθηματική δομή που επιτρέπει την αρμονική γεωμετρική της απεικόνιση. Ιδιαιτέρως χρήσιμα στους Η/Υ είναι τα Ελληνικά προσφύματα, -τήλε – μικρό – μέγα – λάνδη – ισμός – συν κ.λ.π.

Αυτές οι ιδιότητες της Ελληνικής ώθησαν το Πανεπιστήμιο ΙΡΒΑΪΝ της Καλιφόρνιας να αναλάβει την αποθησαύριση του πλούτου της. Επικεφαλής του έργου τοποθετήθηκαν η γλωσσολόγος - Ελληνίστρια Μάκ Ντόναλντ και οι καθηγητές της Ηλεκτρονικής Μπρούνερ και Πάκαρντ.

Στον Η/Υ «Ίβυκο» αποθησαύρισαν 6.000.000 λέξεις και 78.000.000 λεξικοί τύποι της γλώσσα μας. Όταν η Αγγλική έχει συνολικώς 490.000 λέξεις και 300.000 τεχνικούς όρους, δηλαδή ως γλώσσα είναι μόλις το 1/100 της δικής μας.

Στον «Ίβυκο» ταξινομήθηκαν 8.000 συγγράμματα, 4.000 αρχαίων Ελλήνων.

Μιλώντας γι’ αυτό ο καθηγητής Μπρούνερ είπε: << Σε όποιον απορεί γιατί τόσα εκατομμύρια δολάρια για την αποθησαύριση των λέξεων της Ελληνικής απαντούμε : Μα πρόκειται για τη γλώσσα των προγόνων μας, και η επαφή με αυτούς θα βελτιώσει τον πολιτισμό μας.>>

Οι υπεύθυνοι του προγράμματος υπολογίζουν ότι οι Ελληνικοί λεξικοί τύποι φθάνουν στα 90.000.000 έναντι 9.000.000 της λατινικής.

Οι Η/Υ θεωρούν την Ελληνική ως « μη οριακή » δηλαδή ότι μόνο σε αυτήν δεν υπάρχουν όρια και γι’ αυτό είναι αναγκαία στις νέες επιστήμες. (Πληροφορική, Ηλεκτρονική, Κυβερνητική κ.α. ) Αυτές μόνο στην Ελληνική βρίσκουν τις νοητικές εκφράσεις που χρειάζονται και χωρίς τις οποίες η επιστημονική σκέψη αδυνατεί να προχωρήσει πλέον.

Γι’ αυτούς τους λόγους οι Ισπανοί Ευρωβουλευτές ζήτησαν να καθιερωθεί η Ελληνική ως Επίσημη της Ε.Ε. διότι « το να μιλά κανείς για την Ε.Ε. χωρίς την Ελληνική είναι σαν να μιλά σε ένα τυφλό για χρώματα. »

Μήπως λοιπόν δεν έχουμε συνειδητοποιήσει έναν αστείρευτο πλούτο που διαθέτουμε σαν λαός και αναζητάμε επίλυση προβλημάτων κοιτώντας σε λάθος μεριά, όταν αρκεί να δούμε τις παρακαταθήκες μας, τη στιγμή ακριβώς που οι άλλοι λαοί στην Ευρώπη κοιτούν να ξαναπάρουν όραμα από την Ελλάδα αναζητώντας έτσι διέξοδο στα αδιέξοδα του αιώνα της υψηλής τεχνολογίας, αλλά και στον αιώνα της πολιτισμικής γύμνιας μας.

Ιωαννης Θεοδωροπουλος

ΚΑΛΠΑΚΙ: ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΧΩΡΙΟ ΚΑΙ Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ 1940 ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Το έπος του 1940 γράφτηκε σε παγωμένα βουνά και ακριτικά χωριά. Οικισμούς που μέχρι και σήμερα τιμούν τους Έλληνες που έπεσαν στα χώματά τους για την ελευθερία της Ελλάδας. Στα ελληνοαλβανικά βουνά γράφτηκε μεγάλο μέρος της ιστορίας και στα χωριά της Ηπείρου δόθηκαν αλησμόνητες μάχες. Όπως η περίφημη Μάχη στο Καλπάκι. Ένα μικρό ελληνικό χωριό κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα, το Καλπάκι έπαιξε καθοριστικό ρόλο κατά την πρώτη φάση του ελληνοϊταλικού πολέμου.

Η ιστορική μάχη στο Καλπάκι

Το ιστορικό χωριό Καλπάκι αποτέλεσε σημείο σφοδρών συγκρούσεων το Νοέμβριο του 1940. Τα ιταλικά σχέδια για την κατάληψη της Ελλάδας προέβλεπαν αρχικά την αιφνιδιαστική επίθεση σε Ήπειρο και Κέρκυρα για την κατάληψή τους. Έπειτα επρόκειτο να περάσουν προς τη Μακεδονία και την Αθήνα. Καταστρώνοντας τα ελληνικά σχέδια αναχαίτισης των Ιταλών, ο υποστράτηγος Χαράλαμπος Κατσιμήτρος, Διοικητής της 8ης Μεραρχία Πεζικού ήταν σίγουρος για το πώς έπρεπε να αντιμετωπιστεί ο εχθρός. Ήταν πεπεισμένος ότι στα στενά του Καλπακίου (της Ελαίας δηλαδή) ήταν το ιδανικό σημείο για να ανακοπεί η προέλαση των ιταλικών στρατευμάτων προς τα Ιωάννινα. Και υπήρχε πολύ συγκεκριμένος λόγος που το πίστευε αυτό.

Το έλος του Καλαμά θα αποτελούσε το φυσικό εμπόδιο που θα αποδυνάμωνε και θα αποτελούσε ένα σημαντικό εμπόδιο για τα ιταλικά τεθωρακισμένα. Και πράγματι επιβεβαιώθηκε σε αυτή του τη σκέψη. Τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940 εκδηλώνεται η ιταλική επίθεση. Οι ιταλικές φάλαγγες άρχισαν να περνούν τα ελληνικά σύνορα. Το έργο της 8ης Μεραρχίας δεν ήταν καθόλου εύκολο.

Τις δύο πρώτες μέρες του Νοεμβρίου του 1940 οι Ιταλοί επιχειρούν πλέον να μπουν στα στενά του Καλπακίου ενώ η ιταλική αεροπορία και το πυροβολικό άρχισαν να βομβαρδίζουν τις θέσεις των Ελλήνων στρατιωτών. Η άμυνα των Ελλήνων δε θα έσπαγε τόσο εύκολα. Ο ελληνικός στρατός απάντησε με πυρά πεζικού και πυροβολικού ανακόπτοντας την πρώτη επίθεση.

Οι κρίσιμες ώρες και η μεγάλη νίκη

Η συνέχεια είναι πιο δύσκολη για τους Έλληνες καθώς τα ιταλικά και αλβανικά στρατιωτικά τμήματα επωφελούμενα από τη χιονοθύελλα αιφνιδίασαν την ελληνική διμοιρία που βρισκόταν στο ύψωμα της Γκραμπάλας και κατάφεραν να το καταλάβουν. Μόνο για λίγες ώρες μιας και τα ξημερώματα της επόμενης μέρας το ύψωμα τελικά ανακαταλήφθηκε από τους Έλληνες. Οι Ιταλοί πέτυχαν με τη σειρά τους την ανακατάληψη της Γκραμπάλας.

Εκεί δόθηκε μάχη σώμα με σώμα και τα ελληνικά τμήματα κατάφεραν την οριστική κατάληψη και τον έλεγχο του υψώματος της Γκραμπάλας. Ταυτόχρονα μια εχθρική φάλαγγα αρμάτων επιτέθηκε στο Καλπάκι ανεπιτυχώς. Κατάφεραν μόνο να γίνουν εύκολη λεία για τα ελληνικά πυροβόλα. Οι επόμενες μέρες έδειχναν ότι οι Ιταλοί δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν εύκολα τους Έλληνες στο Καλπάκι. Την 8η Νοεμβρίου τα ιταλικά τμήματα άρχισαν να υποχωρούν και να παίρνουν αμυντική θέση. Η νίκη ήταν πλέον γεγονός.

Οι απώλειες της 8ης Μεραρχίας κατά τη μάχη του Καλπακίου (Ελαία-Καλαμά), από την 1η μέχρι την 5η Νοεμβρίου, ανήλθαν σε 3 αξιωματικούς και 57 οπλίτες νεκρούς και σε 5 αξιωματικούς και 203 οπλίτες τραυματίες. Οι απώλειες των ιταλικών δυνάμεων, ωστόσο, σύμφωνα με τα στοιχεία του στρατηγού Πράσκα, ανήλθαν σε 17 αξιωματικούς και 354 οπλίτες νεκρούς και σε 65 αξιωματικούς και 1.134 οπλίτες τραυματίες. Ως αγνοούμενοι φέρονται 10 αξιωματικοί και 648 οπλίτες.

Η νίκη των Ελλήνων στη μάχη του Καλπακίου αποδείχθηκε καθοριστική. Αποτέλεσε εξαιρετικά κομβικό σημείο για την έκβαση του ελληνοϊταλικού πολέμου. Η κατάσταση ήταν σχεδόν μη αναστρέψιμη για τους Ιταλούς από τις πρώτες κιόλας μέρες.

Αν βρεθείς στο Καλπάκι θα δεις ότι στο λόφο πάνω από το χωριό δεσπόζει ο επιβλητικός μπρούντζινος ανδριάντας του Μαχητή του ’40. Πρόκειται για ένα μνημείο των πεσόντων στη Μάχη του Καλπακίου, που φιλοτεχνήθηκε από τον καθηγητή του Πολυτεχνείου και γλύπτη Λάζαρο Λαμέρα.

Το σίγουρο είναι ότι θα σε κυριεύσει δέος και συγκίνηση.

Στην είσοδο του χωριού υπάρχει επίσης και το Μουσείο Πολέμου 1940-41 το οποίο εγκαινιάστηκε το 1975. Στον προαύλιο χώρο του Μουσείου εκτίθενται βαρέα όπλα Πυροβολικού που χρησιμοποιήθηκαν στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο.

Το Καλπάκι είναι ένα ελληνικό χωριό με μεγάλη ιστορία που σου θυμίζει με τον πιο δυνατό τρόπο τις θυσίες και τον αγώνα των Ελλήνων για ελευθερία.

https://exploringgreece.tv/

--------------------------

Σχετικές αναρτήσεις αφιερωμένες στο Έπος του 1940

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΗΠΕΙΡΩΤΙΣΣΕΣ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ ΜΑΝΑΔΕΣ!!!!

27 OΚΤΩΒΡΙΟΥ – Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ

ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΟΥ «ΟΧΙ», ΣΤΙΣ 27 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΙΜΑΤΑΙ Η ΕΝΔΟΞΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ.

Η γαλανόλευκη μας σημαία, το σύμβολο του Ελληνικού Έθνους, προκαλεί σκίρτημα χαράς και περηφάνιας στον κάθε Έλληνα, όπου κι αν βρίσκεται.

Το Αιώνιο σύμβολο του Έθνους μας, η σημαία μας, θα κυματίζει περήφανη πάντα, να υπενθυμίζει στον Έλληνα το χρέος, τις πανανθρώπινες Αξίες, τα ιδανικά της φυλής μας και το αίμα των ηρώων μας.

Γιατί η Γαλανόλευκη είναι η υπενθύμιση στο Αθάνατο χρέος του κάθε Έλληνα Πατριώτη.

https://pakppa.gr/

ΤΟ ΑΝΑΚΤΟΡΟ ΤΟΥ ΝΕΣΤΟΡΑ (3D)

Το ανάκτορο του βασιλιά Νέστορα της Πύλου όπως το περιγράφει ο Όμηρος: "Δώματα καλά. Ξακουσμένα παλάτια".

Ομήρου Οδύσσεια, ραψωδία γ`, 386 – 416:

O Γερηνιώτης Νέστορας ξεκίνησε ως στα ώρια παλάτια του, με τους γαμπρούς κατόπι και τους γιους του. και φτάνοντας στα ξακουστά του βασιλέα παλάτια, αράδα σ΄ έδρες και θρονιά καθίσανε, κι ο γέρος κροντήρι σμίγει τους κρασί γλυκόπιοτο, που χρόνους το ΄χε έντεκα η κελάρισσα, και τώρα τ΄ άνοιγέ τους, Αυτό τους έσμιξε να πιουν, και στάλα έχυσε χάμου, μ΄ ευκές στου αιγιδόσκεπου του Δία τη θυγατέρα. και στους θεούς σαν έσταξαν κι ήπιαν όσο αγαπούσαν, κινήσανε για πλάγιασμα στο σπίτι του ο καθένας, μα τον Τηλέμαχο, το γιο του θεϊκού Οδυσσέα, ο αλογολάτης Νέστορας τον κοίμισε στου πύργου τη σάλα την πολύβοη, σε τορνευτό κλινάρι, με πλάγι τον Πεισίστρατο, το λυγερό λεβέντη, που όντας ακόμα ανύπαντρος στου κύρη κατοικούσε. Ίδιος ο γέρος πλάγιασε στα ολόβαθα του πύργου, σαν έσιαξέ του η σύγκλινη στρωσίδια και κλινάρι. Έφεξ΄ η ροδοδάχτυλη της νύχτας κόρη Αυγούλα, κι ο αλογολάτης Νέστορας σηκώθη από την κλίνη, κι ήρθ΄ όξωθε και κάθισε στα σκαλιστά λιθάρια, που ολόμπροστα στις αψηλές βρισκόντουσαν τις θύρες, άσπρα, γυαλιστερά. Εκεί καθόταν κι ο Νηλέας στα παλιά χρόνια, που ήτανε στη γνώση θεός μονάχος. Όμως εκειόνε ο θάνατος τον έφερε στον Άδη, και τώρα φύλακας εκεί των Αχαιών καθόταν ο ρήγας Νέστορας· σιμά κι οι γιοι του μαζευτήκαν, από την κλίνη ότ΄ ήρθανε· ο Εχέφρονας, ο Στράτης, με τον Περσέα ο Άρητος, κι ο ομοιόθεος Θρασυμήδης. Αδέρφι έχτο ο ήρωας Πεισίστρατος τους ήρθε, κι αντάμα το θεόμοιαστο Τηλέμαχο σα βάλαν. https://users.sch.gr/

Η μεγάλη σημασία αλλά και το μέγεθος του παλατιού της Πύλου, είναι σε «συμφωνία» με τον Όμηρο και τους θρύλους που υπήρχαν και ήθελαν τον Νέστορα ως τον ισχυρότερο και πλουσιότερο ηγεμόνα, μετά τον Αγαμέμνονα. Ο Όμηρος μας μιλά για το Μέγαρον, την αίθουσα του θρόνου, το καθιστικό, την τραπεζαρία, τους κοιτώνες, τα ψηλοτάβανα δωμάτια (δόμου ὑψηλοῖο), το αίθριον, τα κελάρια με τα πιθάρια του κρασιού αλλά και για τους θρόνους, τα καθίσματα, τους λίθινους πάγκους της αυλής..

Οι περιγραφές του Ομήρου, συμπίπτουν με τα ανασκαφικά ευρήματα. Στην Οδύσσεια έχουμε τις περιγραφές των ανακτόρων του Νέστορα στην Πύλο ( ραψωδία γ`), του Μενελάου στη Σπάρτη ( ραψωδία δ`), του Οδυσσέα στην Ιθάκη ( ραψωδίες ρ` κ.ε.), του Αλκίνοου στην Κέρκυρα ( ραψωδίες η`, θ`), της Κίρκης ( ραψωδία κ`).

Ο Όμηρος στα έπη του αναφέρεται σε χάλκινα κατώφλια, χάλκινα κεραμίδια και χάλκινες επενδύσεις τοίχων. Αναφέρεται σε χρυσά πατώματα και θύρες καθώς και ασημένια υπέρθυρα. Τίποτα απ` αυτά δεν βρέθηκε, είτε γιατί ως πολύτιμα και σπάνια υλικά, αφαιρέθηκαν ή εκλάπησαν αργότερα είτε γιατί μ` αυτόν τον τρόπο ο ποιητής εξέφραζε τα πλούτη και τους θρύλους των Αχαιών βασιλέων.

Το Ανάκτορο του Νέστορος βρίσκεται στον επιμήκη λόφο του Άνω Εγκλιανού, μόλις 4 χιλιόμετρα από την Χώρα και 17 χιλιόμετρα από την Πύλο. Ο αρχαιολογικός χώρος του ανακτόρου καταλαμβάνει μία έκταση 170x90 μέτρων και είναι μία από τις σημαντικότερες θέσεις της Μυκηναϊκής εποχής σε ολόκληρη την Ελλάδα. Πρόκειται για το καλύτερα σωζόμενο Μυκηναϊκό ανάκτορο. Οι πρώτες έρευνες για τον εντοπισμό του ανακτόρου του Νέστορα ξεκίνησαν το 1888 από τον Ερρίκο Σλήμαν (Heinrich Schliemann), ο οποίος, όμως, δεν κατόρθωσε να το εντοπίσει. Το 1939, ο αρχαιολόγος Κωνσταντίνος Κουρουνιώτης επισήμανε το ανάκτορο και την έρευνά του ολοκλήρωσε ο Καρλ Μπλέγκεν (Carl Blegen). Με την κήρυξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου οι ανασκαφές διεκόπησαν και επαναλήφθηκαν το 1952.

Το Ανάκτορο του Νέστορος είναι ένα συγκρότημα διαφόρων κτιρίων με σύνολο 105 ισογείων διαμερισμάτων ή άλλων χώρων. Αποτελείται από τέσσερα κύρια κτίρια (νοτιοδυτικό, κεντρικό, βορειοανατολικό, αποθήκη οίνου), καθώς και από ορισμένα μικρότερα κτίσματα. Περιελάμβανε αποθηκευτικούς χώρους, εργαστήρια, λουτρά, φωταγωγούς, χώρους υποδοχής και κεντρικό σύστημα αποχέτευσης. Το ανάκτορο ήταν διώροφο,  περιβαλλόταν από οχυρωματικό περίβολο και ήταν διακοσμημένο με πολύχρωμες τοιχογραφίες. Η θεματολογία των τοιχογραφιών ήταν πλούσια από θρησκευτικές και διηγηματικές παραστάσεις, πολλές εκ των οποίων παρίσταναν λυράρηδες και γρύπες, σύμβολο της εξουσίας του Νέστορα.

Για την κατασκευή του ανακτόρου χρησιμοποιήθηκε ως βασικό δομικό υλικό, το ξύλο. Ακόμη και οι πέτρινοι τοίχοι είχαν χτιστεί με σύστημα ξυλοδεσίας που τους προσέδιδε μεγαλύτερη στερεότητα. Για τις προσόψεις των εξωτερικών τοίχων χρησιμοποιήθηκαν λαξευτοί ορθογώνιοι πωρόλιθοι, ενώ οι εσωτερικοί τοίχοι κτίστηκαν κυρίως με κοινές ακατέργαστες πέτρες.

Το σημαντικότερο διαμέρισμα του Ανακτόρου είναι η μεγάλη ορθογώνια «Αίθουσα του Θρόνου» με την κυκλική εστία, το λουτρό με τον πήλινο λουτήρα και τις αποθήκες με τα πολυάριθμα αποθηκευτικά αγγεία. Ο βασιλικός θρόνος βρισκόταν στη μέση σχεδόν του δεξιού τοίχου, αντικριστά στην εστία. Ήταν κατασκευασμένος από φθαρτό υλικό (πιθανώς ξύλο) διακοσμημένο με ελεφαντόδοτο ή άλλου είδους ένθετο υλικό. Το δάπεδο ήταν χωρισμένο σε τετράγωνα που το κάθε ένα είχε γραμμικά κοσμήματα διαφόρων χρωμάτων. Κοντά στην εστία βρέθηκε πήλινη τράπεζα προσφορών, επιχρισμένη με κονίαμα. Νωπογραφίες κάλυπταν τους τοίχους σε όλες τις πλευρές της αίθουσας. Συγκεκριμένα, τον θρόνο «φρουρούσαν» δύο όμοιοι αντικριστοί γρύπες, που ο κάθε ένας πίσω του (σε βάθος)είχε και από ένα λιοντάρι. Επίσης, κοντά στην ανατολική γωνία της αίθουσας βρέθηκαν τμήματα τοιχογραφίας που εικονίζει ανδρική μορφή να παίζει λύρα καθισμένη επάνω σε βράχο.

Πίσω από την Αίθουσα του Θρόνου υπάρχουν δύο μεγάλες αποθήκες όπου φυλασσόταν το λάδι σε πιθάρια, βαθειά τοποθετημένα σε πήλινα πεζούλια επιχρισμένα με κονίαμα. Βρέθηκαν επίσης πολυάριθμες πινακίδες σχετικές με τις διάφορες ποσότητες του αποθηκευμένου λαδιού. Η λέξη «έλαιον» που εμφανίζεται στις πινακίδες, χρησιμοποιείται έως και σήμερα.

Η βασική είσοδος προς το Κεντρικό Κτίριο του ανακτόρου βρισκόταν στη νοτιοανατολική πλευρά για να δέχεται όσο το δυνατόν περισσότερο φως. Η είσοδος ήταν ένα απλό πρόπυλο με έναν κίονα εμπρός κι άλλον έναν πίσω σε κάθε πρόσοψη. Σήμερα, σώζονται οι πέτρινες βάσεις των κιόνων. Οι κίονες ήταν ξύλινοι, με 64 ραβδώσεις, όπως δείχνουν τα αποτυπώματα που μείνανε στα περιζώματα. Στον διάδρομο και απέναντι σχεδόν από την πλάγια πόρτα του Προδρόμου (που βρίσκεται μπροστά στην Αίθουσα του Θρόνου) διατηρούνται στη θέση τους οκτώ πέτρινα σκαλοπάτια του κλιμακοστασίου, που οδηγούσε στον επάνω όροφο.

Το δωμάτιο του λουτρού είναι το μοναδικό στο είδος του που έχει ανακαλυφθεί, έως τώρα, σε Μυκηναϊκό ανάκτορο στην ηπειρωτική Ελλάδα. Στον νοτιοανατολικό τοίχο του δωματίου (μέσα σε πήλινο πεζούλι επιχρισμένο με κονίαμα) βρίσκεται ο πήλινος λουτήρας με γραπτές διακοσμήσεις.  Ένα βοηθητικό πήλινο σκαλοπάτι διευκόλυνε να μπει κανείς στο λουτήρα. Τέλος, στη νότια γωνία του δωματίου υπάρχει επίσης ένα ψηλό πήλινο πεζούλι, μέσα στο οποίο είναι τοποθετημένα δύο μεγάλα πιθάρια, ύψους 1,20 μέτρων.

Από την μελέτη των κειμένων των 1100 και πλέον πήλινων πινακίδων της Γραμμικής Β που βρέθηκαν στο συγκρότημα του ανακτόρου, επιβεβαιώθηκε η ορθότητα της αποκρυπτογράφησης της Γραμμικής γραφής Β  από τους Michael Ventris και John Chadwick, τo 1952, ενώ προέκυψαν και άφθονα στοιχεία για την έντονη βιοτεχνική και εμπορική δραστηριότητα που είχε αναπτυχθεί με κέντρο το ανάκτορο. Περαιτέρω, οι πήλινες πινακίδες επιβεβαιώνουν ότι το ανάκτορο χρησιμοποιήθηκε ως το κατεξοχήν διοικητικό, πολιτικό, θρησκευτικό και οικονομικό κέντρο της Μυκηναϊκής Μεσσηνίας. Στο σημείο αυτό να σημειώσουμε πως οι πήλινες πινακίδες σώζονται έως τις μέρες μας.

Τέλος, τα πολυάριθμα αρχαιολογικά ευρήματα από τον χώρο του Ανακτόρου του Νέστορος φυλάσσονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Χώρας και στο Αρχαιολογικό Μουσείο Μεσσηνίας, στην Καλαμάτα.

Τρισδιάστατη αναπαράσταση του Μυκηναϊκού Ανακτόρου του Νέστορα

Η τρισδιάστατη αναπαράσταση του Μυκηναϊκού Ανακτόρου του Νέστορα στην Πύλο δημιουργήθηκε για την εταιρεία «Διάδρασις ΙΤ» για το έργο «Ψηφιακή Ανάδειξη Πυλίας» από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Μεσσηνίας. Το τρισδιάστατο μοντέλο δημιουργήθηκε από τον Δημήτρη Τσαλκάνη και οι τοιχογραφίες από τη Φιλίτσα Ιωαννίδου. Το 3D μοντέλο ενσωματώνεται σε διάφορες διαδραστικές εφαρμογές στον αρχαιολογικό χώρο, ενώ εικόνες των αναπαραστάσεων χρησιμοποιούνται επίσης ως εποπτικό υλικό στον αρχαιολογικό χώρο.

Ancient Athens 3D , https://messinia.mobi/el/ , https://www.efsyn.gr/ , https://dimitsal.com/

ΜΑΓΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΙΑΝΔΡΟΥ – ΨΗΦΙΑΚΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ

Παρακολουθήστε στο βίντεο ΕΔΩ

Πηγή: https://proceduralmagnesia.com/index.html

-------------------------------

Η Μαγνησία του Μαιάνδρου μέσα στο χρόνο [#1]

Η Μαγνησία του Μαιάνδρου μέσα στο χρόνο [#2]

ΜΑΓΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΙΑΝΔΡΟΥ - ΕΝΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΝΑΣΚΑΦΗ ΑΡΧΑΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΑΔΙΟΥ

Η Μαγνησία του Μαιάνδρου μέσα στο χρόνο [#2]

Συνέχεια από το ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ

Η Ελληνιστική Περίοδος (-323 με -145)

Στο δεύτερο μισό του -3ου αιώνα η Μαγνησία γνώρισε μια περίοδο αυξανόμενης αρχιτεκτονικής ανάπτυξης που άφησε το στίγμα της στα σημαντικότερα μνημεία της πόλης. Μετά από μια θεοφάνεια της Άρτεμης το -220 που οδήγησε στον θεσμό των αγώνων της Λευκόφρυενα (Kern 1900, No.16), η πόλη επένδυσε στην ανακαίνιση των δημόσιων κτιρίων της. Σε αυτή τη φάση ανήκει και η κατασκευή του ναού της Αρτέμιδος, που αποδίδεται στον Ερμογένη. Εκτός από τον ναό, σε αυτήν την περίοδο ανήκουν και οι στοές που περιβάλλουν το ιερό, ο βωμός της Αρτέμιδος, οι στοές της Αγοράς και ο ναός του Δία Σωσίπολη (άλλο πιθανό έργο του Ερμογένη) (Humann 1904, σ.22). 

Απόδοση της Μαγνησίας στην ελληνιστική περίοδο. 

Από τον αυτοκινητόδρομο είναι ορατό το ιερό του Αρτεμισίου (3ος - 2ος αι. π.Χ.), η πιο εκτενώς ανασκαφική περιοχή της Μαγνησίας. Ο προσανατολισμός του ναού της Αρτέμιδος ήταν σαφώς αρκετά σημαντικός ώστε να διατηρηθεί και μάλιστα να τονιστεί από τον περίβολό του. Τελετουργικά, οι Μαγνήσιοι παρέμειναν προσανατολισμένοι προς τον Θώρακα.

Απόδοση της στοάς, του ναού και του βωμού του Αρτεμισίου στην ελληνιστική περίοδο. 

Η αγορά αυτή την εποχή πήρε τη μορφή του «ιωνικού τύπου» που ξεκάθαρα παραδειγματίζονται από τις αγορές της Μίλητου και της Πριήνης. Αποτελούσε μια στοά σε σχήμα U που συνόρευε στο νότιο άκρο από τον κεντρικό δρόμο της πόλης, με μια άλλη στοά με καταστήματα πίσω να κλείνουν το σχήμα U για να σχηματίσουν ένα πλήρες ορθογώνιο. 

Στην ελληνιστική περίοδο, ο δρόμος αφέθηκε πιθανότατα ανοιχτός στην κυκλοφορία, με πύλες να παρεμβάλλονται μόνο στη ρωμαϊκή περίοδο (Humann 1904, σ. 109-110). Η αγορά, αν και εν μέρει ανασκάφηκε από τον Humann στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα, είναι τώρα ως επί το πλείστον υπόγεια και πάλι, αποκλείοντας πρόσφατες ανασκαφικές εργασίες στην ανατολική στοά που είχαν ως αποτέλεσμα την ανακάλυψη μιας κρυπτοθύρας. 

Εντός της αγοράς βρισκόταν ο ελληνιστικός ναός του Διός Σωσίπολης, που εικάζεται ότι είναι επίσης έργο του Ερμογένη, καθώς αποτελεί χαρακτηριστικό το ευστύλιο που περιγράφει ο Βιτρούβιος (3.3.6). Εάν μπορεί να τεκμηριωθεί η χρονολογία που δίνεται σε επιγραφή του +2ου αι. που καταγράφει την ίδρυση της λατρείας του Διονύσου, τότε περίπου αυτή την εποχή κτίστηκε ναός του Διονύσου. 

Ένας ναός του Σέραπη εικάζεται επίσης ότι χρονολογείται στην ελληνιστική περίοδο με βάση την αφιερωματική επιγραφή των αρχών του 2ου αιώνα (Kern, 1900, αρ.99). 

Στην ελληνιστική περίοδο προστέθηκε και ο στρογγυλός ναός της Αθηνάς στο λόφο πάνω από το θέατρο, όπως και ναός αφιερωμένος στους Διόσκουρους (Humann, 1904, σ.27). 

Επιστροφή στο ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ

https://proceduralmagnesia.com/index.html

------------------------

ΜΑΓΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΙΑΝΔΡΟΥ - ΕΝΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΝΑΣΚΑΦΗ ΑΡΧΑΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΑΔΙΟΥ

Η Μαγνησία του Μαιάνδρου μέσα στο χρόνο [#1]

Η Μαγνησία του Μαιάνδρου είναι μια Αρχαία Ελληνική πόλη στη δυτική Τουρκία που ιδρύθηκε από Έλληνες αποίκους πριν από σχεδόν τρεις χιλιετίες. Έγινε μια ακμάζουσα πόλη με όλα τα αρχιτεκτονικά στοιχεία του ελληνιστικού πολιτισμού, και αργότερα, του ρωμαϊκού αυτοκρατορικού. Σήμερα η τοποθεσία του κυρίως ιερού του ναού διασχίζεται από έναν αυτοκινητόδρομο, αλλά λίγοι τουρίστες σταματούν για να τον επισκεφθούν που βρίσκετε ανάμεσα σε οπωρώνες συκών και μικρές φάρμες.

Θέση της Μαγνησίας του Μαιάνδρου

Η Αρχαϊκή Περίοδος (-800 με -479)

Η πόλη της Μαγνησίας αρχικά βρισκόταν όχι στη σημερινή της θέση, αλλά περίπου τρία μίλια μακριά κοντά στον ποταμό Μαίανδρο. Σύμφωνα με τον Diodorus Siculus (14.36), η αρχική τοποθεσία της Μαγνησίας ήταν 120 στάδια (15km) από την Έφεσο, απόσταση που αντιστοιχεί στη συμβολή του Μαίανδρου και ενός από τους παραπόταμους του, του Ληθαίου. Στους αρχαϊκούς χρόνους αυτή η τοποθεσία θα ήταν κοντά στον κόλπο της Μιλήτου και στην πλούσια σε προσχώσεις βόρεια όχθη του Μαίανδρου. Ο Bingöl (2007, σ. 25) υποστηρίζει ότι η παλιά πόλη της Μαγνησίας είχε συνδεθεί με το ιερό της Αρτέμιδος Λευκοφρένειας μέσω ενός ιερού μονοπατιού πολύ πριν χτιστεί ο περίφημος ναός του Ερμογένη, οπότε η αρχική πόλη θα είχε συνδεθεί με το παρούσα τοποθεσία μέσω της τοπογραφικής μνήμης. 

Πιθανή αρχική τοποθεσία της Μαγνησίας κοντά στον ποταμό Μαίανδρο.

Ο αρχαϊκός ναός της Αρτέμιδος βρισκόταν, σύμφωνα με τον Ξενοφώντα, κοντά σε «λίμνη μήκους μεγαλύτερου του σταδίου, με αμμώδη βυθό και άφθονη παροχή πόσιμου, ζεστού νερού» (Ξεν. Ελλ. 3.2.19). Η Άρτεμις είναι μια θεά που συχνά σχετίζεται με ελώδη μέρη (Scully, 1979). Στη Μαγνησία μπορεί να είναι ενσάρκωση της προελληνικής μητέρας θεάς (Κυβέλη/Δινδυμένη) στην οποία ο Θεμιστοκλής έχτισε ναό και αφιέρωσε την κόρη του ως ιέρεια όταν ήταν ηγεμόνας της Μαγνησίας στα μέσα του -5ου αιώνα. (Πλουτ.Θεμ.30.3 ). Η λίμνη πιθανότατα θα βρισκόταν στην ελώδη περιοχή της πεδιάδας κοντά στο σημείο όπου αργότερα θα εκτείνονταν η βορειοδυτική γωνία του τείχους της πόλης. Μπορεί να τροφοδοτήθηκε από μια ιαματική πηγή που υπάρχει ακόμα στο χωριό Yeniköy. Τα υψηλά υπόγεια νερά συνεχίζουν να πλημμυρίζουν την περιοχή εποχιακά. Ένας οικισμός, που ίσως ονομάζεται Λευκόφρυς, μπορεί να καταλάμβανε το υψηλότερο έδαφος προς τους πρόποδες, οριοθετημένος στα δυτικά από τον Ληθαίο. Ο αρχαϊκός ναός ήταν εξάστυλος σε κάτοψη και από ντόπιο ασβεστόλιθο. Στα θεμέλια του ελληνιστικού ναού βρέθηκαν τύμπανα ιωνικού ρυθμού, με βάσεις τύπου Εφέσου, και ο Humann πρότεινε ότι τα τοιχώματα κάτω από την ανατολική κιονοστοιχία του ελληνιστικού ναού αποτέλεσαν τα θεμέλια του αρχαϊκού (Humann 1904, σσ. 46-49). Αυτό θα έδειχνε ότι και οι δύο είχαν τον ίδιο προσανατολισμό προς τον Θώρακα.

Απόδοση του αρχαϊκού ναού της Αρτέμιδος κοντά στον Ληθαίο ποταμό και μια ιαματική λίμνη που τροφοδοτείται από πηγές.

Σύμφωνα με τον ιδρυτικό μύθο της πόλης (Kern 1900, αρ.17) οι Μαγνήσιοι, που είχαν εγκατασταθεί στην Κρήτη αφότου εγκατέλειψαν την αρχική τους πατρίδα στη Θεσσαλία, είδαν λευκά κοράκια να πετούν από πάνω τους. Νομίζοντας ότι αυτό ήταν σημάδι ότι έπρεπε να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, συμβουλεύτηκαν το μαντείο στους Δελφούς. Ο χρησμός τους είπε ότι αντ' αυτού επρόκειτο να εγκατασταθούν σε άλλη χώρα και ότι θα τους οδηγούσε εκεί ένας άντρας που ονομαζόταν Λεύκιππος («λευκό άλογο»). Ο Λεύκιππος τους οδήγησε σε ένα μέρος που ονομαζόταν Μανδρολυτία, όπου η κόρη του βασιλιά, η Λευκοφρύνη, τον ερωτεύτηκε και πρόδωσε την πόλη του πατέρα της ανοίγοντας τις πύλες στον Λεύκιππο, επιτρέποντάς του έτσι να ιδρύσει την αρχαϊκή πόλη της Μαγνησίας στον Μαίανδρο. Η επανάληψη του όρου «λευκό» -- στο χρώμα των κορακιών, τα ονόματα του ήρωα και της ηρωίδας του ιδρυτικού μύθου, το όνομα του ιερού της Άρτεμης -- έχει συνδεθεί από τον Bingöl με την παρουσία του ασημιού-λευκού χρωματιστή πέτρα μαγνησίου στα βουνά κοντά στην πόλη, αν και το όνομα «μαγνήσιο» αναφέρεται στην περιοχή της Θεσσαλίας, και δεν συνδέθηκε με το μέταλλο μέχρι τον δέκατο όγδοο αιώνα. Στην αρχαιότητα ο «λίθος της Μαγνησίας» που αναφέρεται από τον Ευριπίδη και τον Πλάτωνα αναφέρεται είτε σε μαγνητικό σίδηρο-πέτρα είτε σε ασήμι. Αυτές οι αναφορές μπορούν να εντοπιστούν με μεγαλύτερη σιγουριά στη Μαγνησία στην Καρία. Εάν η «πέτρα της Μαγνησίας» ήταν αρχικά ασήμι, αυτό θα επιβεβαιωνόταν από την παρουσία σύγχρονων ορυχείων αργύρου στο όρος Θώρακα, που ονομάζεται Gümüşdağ (ασημένιο βουνό) στα τουρκικά, ενώ ο ποταμός Lethaios είναι γνωστός ως Gümüşçay (ρυάκι αργύρου). , και ένα κοντινό χωριό ονομάζεται Gümüşköy (ασημένιο χωριό). Σε κάθε περίπτωση, το όρος Θώρακας και το ιερό της Αρτέμιδος φαίνεται ότι ήταν δεμένα μεταξύ τους σε συνειρμούς λευκότητας και φωτεινότητας από τους πρώτους οικισμούς της περιοχής.

Η Κλασική Περίοδος (-480 με -322)

Καθώς οι εκβολές του ποταμού σταδιακά λάσπωσαν την κοιλάδα του Μαίανδρου, οι αρχαίες θαλάσσιες πόλεις στον κόλπο της Μιλήτου εγκαταλείφθηκαν. Περίπου την ίδια περίοδο, η ανάγκη για άμυνες έγινε πιεστική και η αρχική Μαγνησία δεν διέθετε αμυντικά τείχη ή τοπογραφία. Ο Διόδωρος (16.36) αφηγείται ότι ο Θίβρων, ένας Σπαρτιάτης διοικητής που είχε έρθει στη Μαγνησία μέσω Εφέσου για να πολεμήσει κατά των Περσών το -400, ανησυχούσε ότι η ανοχύρωτη τοποθεσία της πόλης θα οδηγούσε τους Πέρσες να την ανακαταλάβουν μετά την αναχώρησή του. Μετέφερε λοιπόν προσωρινά τον πληθυσμό στους πρόποδες του Θώρακα. Ο Bingöl (2007, σ.30) ταυτίζει αυτήν την τοποθεσία με τα ερείπια ενός αρχαίου οικισμού που ονομάζεται «Büyük Manastır» (μεγάλο μοναστήρι) από ντόπιους κατοίκους και «Leukophrys» από μελετητές.

Σχέδιο Μαγνησίας και περιχώρων. Οδός και τοποθεσία Leukophrys/Hylai μετά Philippson (1936). 

Κάτω από αυτό το ορεινό φρούριο οι Μαγνήσιοι ίδρυσαν τη νέα τους πόλη κάποια στιγμή μετά την Ειρήνη της Αντιαλκίδας το -386. (Bingöl 2007, 31). Εκείνη την εποχή, περίπου 60 χρόνια αφότου ο Ιππόδαμος σχεδίασε τη νέα πόλη του Πειραιά, είναι πιθανό να είχε σχεδιαστεί ένα πλέγμα και να είχαν επινοηθεί οι βασικές διαστάσεις των οικοπέδων της. Η αγορά, το θέατρο και το στάδιο πρέπει να υπήρχαν κατά την ίδρυση της πόλης, αλλά η μορφή τους σε αυτήν την περίοδο είναι άγνωστη, επισκιασμένη από μεταγενέστερες ανακαινίσεις. Πιθανότατα σε αυτό το σημείο, η αγορά ήταν απλώς ένας ανοιχτός χώρος λαξευμένος από το πλέγμα της πόλης και βασισμένος στις διαστάσεις των νήσων, ίσως πλαισιωμένος από ανεξάρτητες στοές ή κτίρια. 

Δύο αποδόσεις της Μαγνησίας στην Κλασική περίοδο. 

Η Συνέχεια στο ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ

https://proceduralmagnesia.com/index.html

------------------------------

ΜΑΓΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΙΑΝΔΡΟΥ - ΕΝΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΝΑΣΚΑΦΗ ΑΡΧΑΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΑΔΙΟΥ

ΜΑΓΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΙΑΝΔΡΟΥ - ΕΝΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΝΑΣΚΑΦΗ ΑΡΧΑΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΑΔΙΟΥ

Δείτε αυτή την εκπληκτική φωτογραφία πριν και μετά από την ανασκαφή ενός Αρχαίου Ελληνικού σταδίου.

Για όσους ενδιαφέρονται, αυτό είναι το Στάδιο της Μαγνησίας που βρίσκεται, στην Τουρκία.

Σύμφωνα με το  Archaeology & Art στο Twitter , «το στάδιο, ευθυγραμμισμένο στον άξονα Βορρά-Νότου, ανεγέρθηκε ανάμεσα σε δύο λόφους. Έπρεπε να ανέβει κάποιος πενήντα δύο σκαλοπάτια για να φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο και μπορούσε να φιλοξενήσει 30 χιλιάδες θεατές. 

Το στάδιο είχε μήκος 189 μέτρα.

Αν ενδιαφέρεστε να μάθετε περισσότερα για την Αρχαία Ελληνική πόλη Μαγνησία και την πρόοδο των ανασκαφών της, μπορείτε να ξεκινήσετε από τη  Wikipedia και να εμβαθύνετε ακόμη περισσότερο  εδώ.

https://themindcircle.com/

--------------------------------

Η Μαγνησία του Μαιάνδρου μέσα στο χρόνο [#1]

Η Μαγνησία του Μαιάνδρου μέσα στο χρόνο [#2]

ΜΑΓΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΙΑΝΔΡΟΥ – ΨΗΦΙΑΚΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ 

ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΣΚΕΨΗ

“Πρέπει να υποθέσουμε, την ύπαρξη ενός συνειδητού και ευφυή νου πίσω από αυτή τη δύναμη της συνείδησης και του παρατηρητή. Αυτό το μυαλό είναι η μήτρα όλων των καταστάσεων της ύπαρξης.” Max Ρlank

Η επιστήμη της φυσικής και δη της κβαντικής διαμέσου των σύγχρονων τεχνολογιών και των ανώτερων μαθηματικών έχει εισάγει έννοιες όπως η πλάνη των αισθήσεων, η ανυπαρξία της ύλης και του χρόνου, η συλλογική συνειδητότητα, η ολότητα των πάντων και πολλές άλλες που ο μέσος άνθρωπος είναι σχεδόν αδύνατο να κατανοήσει πόσο μάλλον να τις αφομοιώσει στον τόσο σκληρά δομημένο τρόπο σκέψης του, Κι όμως για τους επιστήμονες αυτές οι έννοιες φαίνονται τόσο αληθινές.

Ας δούμε όμως τι έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες θετικοί φιλόσοφοι για όλες τις παραπάνω έννοιες όπως και για το τι είναι σύμπαν, ποια είναι τα δομικά συστατικά του και πως αυτά ενυπάρχουν στο όλο και ας αναλογιστούμε τις απίστευτες ομοιότητες που αυτές έχουν με τη σημερινή θετική σκέψη.

Ο Δημόκριτος όριζε ότι άτομα είναι τα έσχατα μόρια ύλης που δεν επιδέχονται τομές (άτμητα) ή αυξομειώσεις, είναι αγέννητα, άφθαρτα, αναλλοίωτα και αδιαίρετα, πλήρη και τέλεια, συμπαγή, ενιαία και απλά, ενώ είναι αριθμητικά άπειρα, απέραντα ποικιλόμορφα σε σχήμα και κινούνται αδιάκοπα στο κενό. Με σημερινή ορολογία εισήγαγε δηλαδή ο Δημόκριτος και μία «αρχή διατηρήσεως» της ενέργειας του ατόμου (ή όπως θα ονομαζόταν σήμερα το ελάχιστο άτμητο τμήμα της ύλης-το δομικό συστατικό του σύμπαντος). 

Ο Δημόκριτος εφάρμοζε την ατομική θεωρία του για κοσμολογικές εξηγήσεις του σύμπαντος: Το σύμπαν (κόσμος) δεν είναι δημιούργημα, ούτε έχει κατάληξη! Στο εσωτερικό του υπάρχουν όμως άπειροι «κόσμοι», οι οποίοι γεννιούνται και πεθαίνουν.

https://www.schizas.com/

Ο ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ ΘΕΩΡΗΣΕ ΤΗ ΜΑΖΑ ΤΟΥ ΑΠΕΙΡΟΥ «ΑΘΑΝΑΤΟΝ» ΚΑΙ «ΑΝΩΛΕΘΡΟΝ», ΜΕΤΑΒΙΒΑΖΟΝΤΑΣ ΑΥΤΑ ΤΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΣΤΗΝ ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΚΗ ΑΡΧΗ

Ο Σιμπλίκιος, νεοπλατωνιστής φιλόσοφος του 6ου αιώνα, παραθέτει το μοναδικό σωζόμενο απόσπασμα του Αναξίμανδρου στο έργο του Εις Φυσικά. «Ο Αναξίμανδρος είπε ότι αρχή των όντων είναι το άπειρο, από το οποίο έγιναν όλοι οι ουρανοί και οι κόσμοι που υπάρχουν. Και απ' όπου προέρχεται η γένεση των όντων εκεί ακριβώς συντελείται και η διάλυση τους σύμφωνα με την ανάγκη, γιατί τιμωρούνται και επανορθώνουν αμοιβαία για την αδικία, σύμφωνα με την τάξη του χρόνου»

Ο Πλούταρχος μας λέει σχετικά: «Λέγει λοιπόν ο Αναξίμανδρος ότι το άπειρο δεν έχει πέρας, ώστε από την γένεση των πραγμάτων τούτο να μη λιγοστεύει».

Ο Διογένης ο Λαέρτιος γράφει: «Αναξίμανδρος, αρχήν τε και στοιχείον είρηκε των όντων το άπειρον πρώτος τούτο τ' όνομα κομίσας της αρχής».

Το πρώτο σωζόμενο απόσπασμα

Το πρώτο σωζόμενο απόσπασμα Προσωκρατικού Φιλοσόφου καταγράφηκε από τον Θεόφραστο και στη συνέχεια το αναπαρήγαγε στα γραπτά του ο Σιμπλίκιος.

Simplikios in Phys., p. 24, 13sq.; Theophrastos, Phys. op. fr. 2 Diels (DK 12 A 9, B 1)

Ἀναξίμανδρος μἐν Πραξιάδου Μιλήσιος Θαλοῦ γενόμενος διάδοχος καὶ μαθητὴς ἀρχήν τε καὶ στοιχεῖον εἴρηκε τῶν ὄντων τὸ ἄπειρον, πρῶτος τοῦτο τοὔνομα κομίσας τῆς ἀρχῆς. λέγει δ’ αὐτὴν μήτε ὕδωρ μήτε ἄλλο τι τῶν καλουμένων εἶναι στοιχείων, ἀλλ’ ἑτέραν τινὰ φύσιν ἄπειρον, ἐξ ἧς ἅπαντας γίνεσθαι τοὺς οὐρανοὺς καὶ τοὺς ἐν αὐτοῖς κόσμους· ἐξ ὧν δὲ ἡ γένεσίς ἐστι τοῖς οὖσι, καὶ τὴν φθορὰν εἰς ταῦτα γίνεσθαι κατὰ τὸ χρεών· διδόναι γὰρ αὐτὰ δίκην καὶ τίσιν ἀλλήλοις τῆς ἀδικίας κατὰ τὴν τοῦ χρόνου τάξιν, ποιητικωτέροις οὕτως ὀνόμασιν αὐτὰ λέγων. δῆλον δὲ ὅτι τὴν εἰς ἄλληλα μεταβολὴν τῶν τεττάρων στοιχείων οὗτος θεασάμενος οὐκ ἠξίωσεν ἕν τι τούτων ὑποκείμενον ποιῆσαι, ἀλλά τι ἄλλο παρὰ ταῦτα· οὗτος δὲ οὐκ ἀλλοιουμένου τοῦ στοιχείου τὴν γένεσιν ποιεῖ, ἀλλ’ ἀποκρινομένων τῶν ἐναντίων διὰ τῆς αἰδίου κινήσεως.

Το Άπειρον

Ο Αναξίμανδρος είναι γνωστός για τη θέση του ότι αρχή των πάντων είναι το Άπειρον. Ο Διογένης ο Λαέρτιος , αναφέρει:

“Ἀναξίμανδρος Πραξιάδου Μιλήσιος. οὗτος ἔφασκεν ἀρχὴν καὶ στοιχεῖον το ἄπειρον, οὐ διορίζων ἀέρα ἢ ὕδωρ ἢ ἄλλο τι. καὶ τὰ μὲν μέρη μεταβάλλειν, τὸ δὲ πᾶν ἀμετάβλητον εἶναι.”

“Ο Αναξίμανδρος, ο γιος του Πραξιάδη ισχυρίζονταν ότι αρχή της Φύσης είναι το άπειρον. Θεωρούσε ότι δεν είναι ο αέρας ή το νερό ή ο,τιδήποτε άλλο. Τα μέρη μεταβάλλονται όμως το όλον αμετάβλητο μένει”

Diogenes Laertios II 1 (DK 12 A 1)

Ο Αναξίμανδρος προσέφυγε στο άπειρο γιατί δεν ήθελε η πρωταρχική του ουσία να μοιάζει με οτιδήποτε υπάρχει στον γνωστό μας κόσμο. Αυτό που κυριαρχεί στον κόσμο πρέπει να είναι πιο ισχυρό (πιο «μεγάλο») από ό,τι υπάρχει στον κόσμο. Αυτό που γεννά τα πάντα πρέπει να είναι διαφορετικό από όλα τα γεννήματά του, να μη μοιράζεται μαζί τους κανένα κοινό χαρακτηριστικό, να μην έχει καμιά συγκεκριμένη μορφή, ιδιότητα ή προσδιορισμό. Αν το πρωταρχικό υλικό ήταν κάποιο από τα γνωστά στοιχεία, για παράδειγμα το νερό ή ο αέρας, πώς θα ασκούσε τον κυριαρχικό του ρόλο στον κόσμο; Η κυριαρχία του δεν θα καταντούσε μονοκρατορία, δεν θα κατέστρεφε την τάξη και την ισορροπία που παρατηρούμε στον κόσμο; Ότι κάπως έτσι είχε σκεφτεί ο Αναξίμανδρος επιβεβαιώνεται και από το μοναδικό απόσπασμα του έργου του που έχει διασωθεί.

 «Αποκλείεται ως πρώτη αρχή των όντων πάσα γνωστή ουσία, διότι εφ όσον θα ήταν γνωστή, αυτομάτως παύει να είναι Άπειρος» ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ

Ο Αέτιος έγραψε για τη θεωρία αυτή του Αναξίμανδρου: "Τό γάρ άπειρον ουδέν άλλο ή ύλη έστιν ού δύναται δ' ή ύλη είναι ενέργεια, αν μή τό ποιούν ύποκέηται". (Επειδή το άπειρον (ή η ενέργεια) δεν είναι τίποτ' άλλο παρά ύλη· δεν μπορεί δε η ύλη να είναι ενέργεια αν δεν υπάρχει η δημιουργός αιτία).

ΣΤΟΝ ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟ ΛΟΙΠΟΝ ΑΝΗΚΕΙ Η ΤΙΜΗ ΤΟΥ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΡΩΤΟΣ ΑΥΤΟΣ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΜΑΖΑΣ ΣΕ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ (αρχή που διατυπώθηκε αρκετούς αιώνες μετά, από τον Αλβέρτο Αϊνστάιν και που εκφράζεται από τον τύπο E = mc2 ).

Ο ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ ΘΕΩΡΗΣΕ ΤΗ ΜΑΖΑ ΤΟΥ ΑΠΕΙΡΟΥ «ΑΘΑΝΑΤΟΝ» ΚΑΙ «ΑΝΩΛΕΘΡΟΝ». ΜΕΤΑΒΙΒΑΖΟΝΤΑΣ ΑΥΤΑ ΤΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΣΤΗΝ ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΚΗ ΑΡΧΗ, ΠΕΤΥΧΕ ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙ, ΣΑΝ ΕΝΝΟΙΑ, ΤΗΝ ΑΦΘΑΡΣΙΑ ΤΗΣ ΥΛΗΣ.

Οι πολλαπλοί κόσμοι

Ο Θεόφραστος μας πληροφορεί ότι ο Αναξίμανδρος είχε διατυπώσει την άποψη ότι δεν είναι μόνον ο Αέρας και η Φωτιά που χωρίζονταν από το Άπειρον αλλά και κόσμοι ολόκληροι. 

https://filologiko.edu.gr/ , https://www.greek-language.gr/ , https://enneaetifotos.blogspot.com/