ΕΠΙΜΕΝΙΔΗΣ Ο ΚΡΗΣ

Ο Διογένης ο Λαέρτιος στους βίους των φιλόσοφων, αναφέρει ότι σύμφωνα με όσα γράφει ο ιστορικός Θεόπομπος και άλλοι συγγραφείς, ο Επιμενίδης ήταν ονομαστός θεολόγος και μάντης. Γεννήθηκε στην πανάρχαια πόλη της Κνωσού της Κρήτης, τον -6^ο αιώνα.

Η ζωή και το έργο του δίνουν σε αυτόν μια απόκοσμη όψη και τον τοποθετούν στον χώρο του θρύλου. Πράγματι τα όσα διασώζονται γι αυτόν, μας δίνουν την εικόνα ενός ανθρώπου, ο οποίος άγγιζε τα όρια της θεότητας.

Καίτοι Κρητικός, τα μακριά μαλλιά του, του έδιναν εντελώς άλλη εντύπωση. Από τα γεγονότα με τα οποία τον συνδέει η παράδοση, εμφανίζεται να έζησε από 150 – 300 έτη. Λέγουν επίσης, ότι όταν ήταν νέος, ο πατέρας του τον έστειλε να βρει κάποιο πρόβατο που είχε χαθεί. Αυτός περιπλανήθηκε και μπήκε σε μια σπηλιά όπου ξάπλωσε και κοιμήθηκε για 57 ολόκληρα χρόνια. Όταν ξύπνησε, άρχισε να ψάχνει πάλι για το πρόβατο, διότι νόμισε ότι κοιμήθηκε έναν ύπνο ελαφρύ.

(σ.σ. Προφανώς δεν κοιμήθηκε όπως νόμιζε, αλλά μάλλον πέρασε σε άλλη διάσταση και επανήλθε. Εν τω μεταξύ για τα γήινα δεδομένα, πέρασαν 57 έτη. Είναι ένα άκρως ενδιαφέρων ζήτημα για το οποίο ίσως δώσει απάντηση η επιστήμη του μέλλοντος σε αυτό που σήμερα υποψιάζεται.)

Καθώς δεν το έβρισκε και έβλεπε τα πάντα γύρω αλλαγμένα και το χωράφι που είχε πάει να βρει το πρόβατο, να το έχει άλλος, επέστρεψε στην πόλη απορημένος. Έφτασε και στην οικία του και ρωτούσε ποιος ήταν εκεί. Τέλος βρήκε τον μικρότερο αδελφό του γέροντα ήδη, από τον οποίο έμαθε όλη την αλήθεια. Το πράγμα μαθεύτηκε από όλους τους Έλληνες, που τον θεώρησαν ως πολύ αγαπητό στους θεούς. Πέθανε στην πατρίδα του Κρήτη σε ηλικία εκατόν πενήντα επτά ετών, όπως λέγει ο Φλέγων, εις το «Περί μακροβίων» βιβλίο του.

Κατά τους Κρήτες, έζησε 299 έτη, ο δε Ξενοφάνης ο Κολοφώνος λέγει πως πέθανε σε ηλικία 154 ετών.

Στον Επιμενίδη αποδίδονταν υπερφυσικές ιδιότητες, όπως η παραπάνω που αναφέρθη κατά την εγκοίμηση του στο σπήλαιο και ακόμη η αποχή του από κάθε τροφή, η περιπλάνηση της ψυχής του έξω από το σώμα κ.λπ. 

(σ.σ. Αυτόν κάλεσαν οι Αθηναίοι να τους απαλλάξει από το Κυλώνειον άγος, κατόπιν εντολής του μαντείου των Δελφών http://enneaetifotos.blogspot.com/2010/05/blog-post_6368.html)

 Όλα τα παραπάνω αναφερόμενα για τον Επιμενίδη, τον κατατάσσουν στο θρησκευτικό πρακτικό πνευματικό ρεύμα που επικράτησε στις Ελληνικές πόλεις μετά την ακμή του έπους, όπου η λαϊκή προγονική σοφία, συνδυάστηκε με μια ενθουσιαστική θρησκευτικότητα της οποίας εκπρόσωποι , όπως ο Αριστεύς*, ο Άβαρις**, ο Επιμενίδης και άλλοι με υπερφυσικές ικανότητες τέθηκαν κάτω από την προστασία του θεού Απόλλωνα Πυθίου και πατρώου, του θεού που ίδρυσε με καθοδήγηση του τις αποικίες, επομένως τις πόλεις και τα γένη τους. 

Πηγή: Περιοδικό Ελλάνιον Ήμαρ, τεύχος 6^ον, σελ.48-49 του Κίμωνος Αθηναίου.

(σ.σ. *Αριστεύς: Γιος του Απόλλωνα με ανεξήγητες υπερφυσικές ιδιότητες. Όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος, έζησε 240 χρόνια, εγκατέλειψε πολλές φορές το σώμα του και εμφανιζόταν σαν ενεργειακό ολόγραμμα. (Ηροδ.4,13,14,15) 

**Άβαρις: Ιερέας του Απόλλωνα, με υπερφυσικές ικανότητες, ζούσε χωρίς τροφή δεν είχε βάρος (α-βαρις) και έκανε θαύματα. (Ηροδ. 36).)

Θεάγης Πυθαγόρειος – Περί αρετής

Οι αρχές τού συνόλου τής αρετής είναι τρεις: η γνώση, η δύναμη και η προαίρεση.

Η γνώση είναι σαν την όραση, με την οποία εξετάζουμε και κρίνουμε τα πράγματα, η δύναμη είναι σαν μία σωματική αλκή, με την οποία υπομένουμε και εμμένουμε στα πράγματα, και η προαίρεση είναι κάτι σαν χέρια τής ψυχής, με τα οποία ορμούμε και αρπάζουμε τα πράγματα. Ο διάκοσμος, πάλι, τής ψυχής έχει ως εξής: το πρώτο στοιχείο της είναι το λογικό, το δεύτερο το συναίσθημα, το τρίτο η επιθυμία. Το λογικό, λοιπόν, επικρατεί στην γνώση, το συναίσθημα επικρατεί στο πάθος, και η επιθυμία είναι αυτή που επικρατεί στο επιθυμητικό είδος.

Όταν αυτά τα τρία στοιχεία γίνουν ένα, μόλις δεχτούν την συναρμογή, τότε η αρετή και η ομόνοια γεννιούνται στην ψυχή.

Όταν επαναστατούν και το ένα αποσπάται από το άλλο, τότε στην ψυχή γεννιέται η κακία και η ασυμφωνία. Όταν, πάλι, το λογικό επικρατεί στα άλογα μέρη τής ψυχής, τότε γεννιέται η καρτερία και η εγκράτεια, η καρτερία στην αντιμετώπιση των καταπονήσεων, η εγκράτεια στην αντιμετώπιση των ηδονών.

Όταν τα άλογα μέρη τής ψυχής επικρατούν στο λογικό, τότε γεννιέται η μαλθακότητα και η ακράτεια, η μαλθακότητα στην αποφυγή των καταπονήσεων, η ακράτεια στην ήττα μας από τις ηδονές.

Όταν εξουσιάζει το καλύτερο μέρος τής ψυχής, ενώ εξουσιάζεται το χειρότερο, και ηγείται το πρώτο και έπεται το δεύτερο, ενώ αμφότερα συναινούν και ομονοούν μεταξύ τους, τότε σε όλη την ψυχή γεννιέται η αρετή και η πλήρης αγαθότητα.

Όταν, πάλι, το επιθυμητικό μέρος τής ψυχής ακολουθεί το λογικό, γεννιέται η σωφροσύνη. Όταν το συναισθηματικό ακολουθεί το λογικό, γεννιέται η ανδρεία. Όταν όλα τα μέρη τής ψυχής ακολουθούν το λογικό, γεννιέται η δικαιοσύνη, επειδή αυτή είναι που διαχωρίζει μεταξύ τους όλες τις κακίες και τις αρετές τής ψυχής.

Είναι, λοιπόν, η δικαιοσύνη σαν ένα σύστημα συναρμογής των μερών τής ψυχής, και τέλεια αρετή και πανυπέρτατη, επειδή τα πάντα είναι μέσα της, ενώ τ’ άλλα αγαθά τής ψυχής δεν υφίστανται χωρίς αυτήν, γι’ αυτό και η δικαιοσύνη κατέχει μεγάλη εξουσία και μέσα στους Θεούς και μέσα στους ανθρώπους.

Αυτή εδώ η αρετή, λοιπόν, συνέχει και την θεϊκή και την ανθρώπινη κοινωνία τού όλου και τού σύμπαντος.

Μεταξύ των ουράνιων Θεών ονομάζεται θέμις, και μεταξύ των χθόνιων Θεών δίκη, και μεταξύ των ανθρώπων νόμος.

Αυτά είναι σημεία και σύμβολα τού ότι η δικαιοσύνη είναι πανυπέρτατη αρετή, αλλά και διαφορετικά διαπιστώνεται ο λόγος, από τα παρακάτω. Όταν, δηλαδή, ο νους τής ψυχής αστοχεί, αυτή η κατάσταση ονομάζεται αφροσύνη. Όταν αστοχεί το συναίσθημα, θρασύτητα ή δειλία. Όταν αστοχεί η επιθυμία, ακράτεια. Όταν, πάλι, ο νους αστοχεί κατ’ έλλειψη, η κατάσταση ονομάζεται αφροσύνη. Όταν αστοχεί καθ’ υπερβολή, πανουργία. Όταν το συναίσθημα αστοχεί κατ’ έλλειψη, δειλία. Όταν αστοχεί καθ’ υπερβολή, θράσος. Όταν η επιθυμία αστοχεί κατ’ έλλειψη, μισηδονία. Όταν αστοχεί καθ’ υπερβολή, ακολασία. Η συνολική συναρμογή, πάλι, που δεν γίνεται κατά την ορθή αναλογία, ονομάζεται κακία. Όταν αυτή δεν συμβαίνει εξαιτίας κάποιου λόγου, καλείται αβελτηρία. Όταν συμβαίνει εξαιτίας τού φόβου, δειλία. Όταν συμβαίνει εξαιτίας τής ηδονής, ακολασία. Όταν συμβαίνει εξαιτίας τού κέρδους, αδικία.

Όταν η ψυχή συντάσσεται κατά την ορθή αναλογία ως προς την εξέταση και την κρίση, αυτή η κατάσταση καλείται φρόνηση. Όταν αυτό συμβαίνει ως προς την αντιμετώπιση [...] των ηδονών, σωφροσύνη. Όταν συμβαίνει ως προς την αποτροπή από το κέρδος και από την βλάβη σε βάρος τού πλησίον, δικαιοσύνη.

Η σύνταξη τής ψυχής κατά την ορθή αναλογία και η παράβαση τής ορθής αναλογίας είναι – αντίστοιχα – κατεύθυνση προς το σωστό και απόκλιση από το σωστό. Το σωστό, πάλι, είναι αυτό που πρέπει να είναι. Δεν απαιτεί ούτε αφαίρεση ούτε πρόσθεση, διότι είναι αυτό που πρέπει να είναι. Τού μη σωστού τα είδη είναι δύο: η υπερβολή και η έλλειψη. Υπερβολή είναι το περισσότερο από το σωστό, και έλλειψη το λιγότερο, ενώ αρετή είναι η κατοχή τού σωστού, και γι’ αυτό είναι ευθέως και ακρότητα και μεσότητα. Ακρότητα, γιατί συνδέεται με το σωστό, και μεσότητα, γιατί βρίσκεται μεταξύ τής υπερβολής και τής έλλειψης. Έτσι, λοιπόν, τυγχάνουν και μεσότητες και ακρότητες. Μεσότητες, γιατί πέφτουν μεταξύ τής υπερβολής και τής έλλειψης. Ακρότητες, γιατί δεν απαιτούν ούτε πρόσθεση ούτε αφαίρεση, επειδή τούτα είναι αυτά που πρέπει να είναι.

ΙΩΑΝΝΗΣ  ΣΤΟΒΑΙΟΣ

Εκλογές, Αποφθέγματα, Υποθήκες Βιβλίο Τρίτο Κεφάλαιο Πρώτο

http://eistorias.wordpress.com

ΑΝ ΤΥΧΟΝ ΤΟΥΤΗ Η ΓΗ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΑΛΥΘΕΙ…

ΤΟ ΕΤΟΣ 2525. Γραμμένο το 1964. Στίχοι: Ρέττη Ζαλοκώστα. Μουσική: Zager & Evans.

The Sounds. Ερμηνεύει ο ΤΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΟΒΑΙΟΣ

Έκδοση του 1536

Ο Ιωάννης Στοβαίος έζησε κατά τον +5^ο αιώνα. Καταγόταν από τους Στόβους, μία εύπορη πόλη τής Μακεδονίας, που βρισκόταν χτισμένη στην συμβολή των ποταμών Εριγώνα και Αξιού. Σ’ αυτή την πόλη ο Ιωάννης – ο οποίος ήταν «γραμματικός», δηλαδή μελετητής τής κλασικής γραμματείας – οφείλει και το επώνυμό του, που σώζεται και με την μορφή «Στοβεύς» (στο Λεξικό Σούδα).

Γιά τον βίο τού Ιωάννη διαθέτουμε ελάχιστες πληροφορίες. Γνωρίζουμε, όμως, ότι είχε έναν γιό, τον Σεπτίμιο, τού οποίου την παιδεία φρόντιζε με ιδιαίτερη επιμέλεια. Υποθέτουμε, επίσης, ότι – τόσο εξαιτίας τού επαγγέλματός του, όσο και λόγω τού έργου που μας κληροδότησε – πρέπει να διέθετε μία αρκετά μεγάλη προσωπική συλλογή βιβλίων τής Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας.

«Εκλογές, Αποφθέγματα, Υποθήκες»

Το πολυσέλιδο «Ανθολόγιο» τού Ιωάννη Στοβαίου φέρει την ονομασία «Εκλογές, Αποφθέγματα, Υποθήκες» και αποτελείται από τέσσερα βιβλία, τα οποία περιέχουν εκλεκτά αποσπάσματα από έργα ποιητών, θεολόγων, φιλοσόφων, ιστορικών και ρητόρων τής Αρχαιότητας και των ελληνιστικών χρόνων, καλύπτοντας μία χρονική περίοδο περίπου δώδεκα αιώνων.

Το πρώτο και το δεύτερο βιβλίο – με μεταφυσικό και με γνωσιολογικό και ηθικό περιεχόμενο αντίστοιχα – έχουν υποστεί σοβαρούς ακρωτηριασμούς, οπότε η ανάγνωσή τους καθίσταται προβληματική. Το τρίτο βιβλίο ασχολείται αποκλειστικά με θέματα ηθικής, ενώ το τέταρτο με θέματα ηθικής, παιδαγωγικής και πολιτικής.

Το «Ανθολόγιο» συντάχθηκε από τον Ιωάννη γιά χάρη τού γιού του, με σκοπό να βοηθήσει τον νεαρό Σεπτίμιο στην ταχύτερη ανάγνωση και στην επιτυχέστερη μελέτη των καλύτερων και διδακτικότερων αποσπασμάτων τής Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας. Σήμερα, το ίδιο έργο αποτελεί πολύτιμη πηγή γνώσεων και πληροφοριών, αφού μέσα στις σελίδες του σώζονται χωρία από έργα διάσημων συγγραφέων, των οποίων τα βιβλία δυστυχώς δεν έφτασαν ακέραια μέχρι την εποχή μας.

Περισσότερα: http://eistorias.wordpress.com

«Η ΑΡΕΤΗ ΔΙΑΒΑΙΝΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠ’ ΤΟΥΣ ΜΟΧΘΟΥΣ» ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ

«Αρετή τού λογικού είναι η φρόνηση, τού θυμοειδούς η ανδρεία, τού επιθυμητικού η σωφροσύνη, και όλης τής ψυχής η δικαιοσύνη. [...] Η Κακία τού λογικού μέρους είναι η παράνοια, τού θυμοειδούς η δειλία, τού επιθυμητικού η ακολασία, και όλης τής ψυχής η αδικία. Οι αρετές προέρχονται από την ορθή πολιτεία, την καλή ανατροφή και την παιδεία. Οι κακίες προέρχονται από τ’ αντίθετα».

Σαλούστιος, Περί Θεών και Κόσμου, κεφάλαιο ιη΄

«Οι ψυχές, λοιπόν, που έχουν ζήσει κατ’ Αρετή και είναι ευδαίμονες ως προς τα άλλα και έχουν χωριστεί από την άλογη φύση και είναι καθαρές από παντός είδους σώμα, συνάπτονται με τους Θεούς και μαζί τους συνδιοικούν ολόκληρο τον Κόσμο. Όμως, ακόμη και αν τίποτε απ’ αυτά δεν τις συνέβη, η ίδια η Αρετή και η εκ τής Αρετής προερχόμενη ηδονή και δόξα και ο άλυπος κ’ ελεύθερος βίος θ’ αρκούσε να κάνει ευδαίμονες όσους επιλέγουν και δύνανται να ζουν κατ’ Αρετή».

Σαλούστιος, Περί Θεών και Κόσμου, κεφάλαιο λβ΄

Πηγή.

Πλάτων - Τίμαιος 47 c

[απόδοση στα νεοελληνικά]

Η εξοικείωση με τις ουράνιες κινήσεις, μας επιτρέπει να κατανοούμε την σύμφυτη ορθότητα των μαθηματικών τους σχέσεων, οπότε μπορούμε να διορθώνουμε την πλάνη των εσωτερικών μας κινήσεων, μιμούμενοι τις απλανείς θεϊκές τροχιές.

Τα ίδια ισχύουν και για την φωνή και την ακοή. Οι θεοί μας τις δώρισαν για τον ίδιο σκοπό (όπως για την όραση) και για τις ίδιες αιτίες. Ο έναρθρος λόγος είναι προφανές ότι εξυπηρετεί αυτόν τον σκοπό, συμβάλει δε αποφασιστικά στην εκπλήρωση του. Το ίδιο όμως ισχύει και για το μέρος εκείνο της μουσικής που χρησιμοποιεί φωνή και προσφέρεται στην ακοή - γιατί μας έχει δοθεί χάριν της αρμονίας. Η αρμονία περιέχει περιφορές συγγενείς προς τις τροχιές της ψυχής μας. Αυτός λοιπόν που επικαλείται τις Μούσες με σύνεση δεν προσφεύγει στην αρμονία (μουσική) επειδή θέλει να επιτύχει αλόγιστη (χωρίς λογική) ηδονή, όπως όλοι νομίζουν, αντιθέτως η αρμονία (μουσική) μας έχει δοθεί από τις Μούσες ως σύμμαχος στην προσπάθεια μας να επιβάλουμε τάξη στην διαταραγμένη κίνηση της ψυχής και να την φέρουμε σε αρμονία με τον εαυτό της (την υλική υπόσταση του ανθρώπου, το σώμα). Για τον ίδιο σκοπό οι Μούσες μας έδωσαν ως βοηθό τον ρυθμό, γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι χαρακτηρίζονται από έλλειψη μέτρου και έχουν ελάχιστη χάρη.

Αποκωδικοποίηση:

1. Μας ενημερώνει ότι τα ουράνια σώματα κινούνται βάση μαθηματικών αλγόριθμων

2. Μας ενημερώνει ότι εμείς οι άνθρωποι είμαστε μικρογραφία του Σύμπαντος.

3. Μας ενημερώνει ότι αν έχουμε απόκλιση από την αρμονία του Σύμπαντος πρέπει να εναρμονιστούμε με αυτό, άρα οδηγός για την ορθότητα μας είναι το σύμπαν, άρα κάποιο κλειδί για την υγεία βρίσκεται εκεί.

4. Μας ενημερώνει ότι η όραση είναι μέσον εκμάθησης, και ότι η ακοή παίζει κάποιο αντίστοιχα σοβαρό ρόλο.

5. Μας ενημερώνει ότι ο έναρθρος λόγος παίζει κάποιον πολύ σημαντικό ρόλο, μέσω της φωνής και της ακοής. Όλα αυτά μας δόθηκαν ως δώρο για να μπορέσουμε να ακολουθήσουμε την αρμονία του Σύμπαντος με ότι αυτό συνεπάγεται.

6. Μας ενημερώνει ότι υπάρχει συνάρτηση μεταξύ της αρμονίας (μουσικής) μέσω του ήχου και του ανθρώπου.

7. Μας ενημερώνει ότι μέσω της αρμονίας (μουσικής) ο άνθρωπος δύναται να φέρει σε ισορροπία και την ψυχή και το σώμα.

8. Να γιατί στα μεγάλα αρχαία θέατρα (μεγάφωνα προς το Σύμπαν) υπήρχαν Ασκληπιεία, στα οποία θεράπευαν και το σώμα και την ψυχή με ήχους.

9. Παλμός - Παλλάδα Αθηνά - Σοφία

10. Μελέτες έχουν δείξει ότι η επίδραση του ήχου επάνω στην ύλη έχουν δείξει ότι όσο υψηλότερη είναι η συχνότητα του κύματος (που δημιουργεί η δόνηση) τόσο πιο πολύπλοκα είναι τα γεωμετρικά σχήματα δημιουργούν τα μόρια του υλικού που υπόκεινται στην ενέργεια του. Με άλλα λόγια όταν μια πηγή δονεί ένα υλικό τότε το υλικό τείνει να συντονιστεί με την συχνότητα της πηγής.

http://ellinon-pnevma.blogspot.gr/

Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Μετά την εκπαίδευση, η παιδεία". Πνευματικό Κέντρο Γιαννιτσών. Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

dkatsios  

Τι είναι η πατρίδα μας;

ISSUU - ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟ B 1963 by patat patat

Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

Στίχοι, Μουσική, Ερμηνεία: Φίλιππος Νικολάου – 1971.

AggelosV2002

Η ΠΙΟ ΚΡΙΣΙΜΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΚΙ Ο ΕΣΧΑΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Όμως αυτά έτσι ας έχουν και ας λέγονται, όπως αρέσει στον θεό εμείς ας εξετάσουμε τώρα το λόγο, εξαιτίας του οποίου η ψυχή χάνει τα φτερά της, που πέφτουν. Ο λόγος, λοιπόν, είναι περίπου ο ακόλουθος: Η δύναμη του φτερού, από τη φύση της, καθώς κινείται προς τα πάνω, παίρνει μαζί της το βαρύ στοιχείο και το οδηγεί στα ύψη, εκεί όπου κατοικεί το γένος των θεών και, περισσότερο από καθετί που συνδέεται με το σώμα, η ψυχή έχει επικοινωνήσει με το θεϊκό. Το θεϊκό είναι όμορφο, σοφό, καλό, και έχει όλες τις σχετικές με αυτά ιδιότητες με τούτες πιο πολύ τρέφεται και μεγαλώνει το φτέρωμα της ψυχής, ενώ φθείρεται και καταστρέφεται από το άσχημο, το κακό και τις άλλες αντίθετες ιδιότητες.

Ο Δίας λοιπόν ο μεγάλος ηγεμόνας του ουρανού, οδηγώντας ένα φτερωτό άρμα, προχωρεί πρώτος και βάζει σε τάξη και φροντίζει όλα τα πράγματα. Τον ακολουθεί μια στρατιά θεών και δαιμόνων, διαταγμένη σε έντεκα μέρη. Στον οίκο των θεών μένει μόνη η Εστία από τους άλλους θεούς.

Όσοι, μέσα στους δώδεκα, έχουν ταχθεί να διευθύνουν, προηγούνται, ορίζοντας ο καθένας τον τομέα που του τάχθηκε. Μέσα στον ουρανό υπάρχουν πολλά μακάρια θεάματα και περάσματα, όπου περιφέρεται το γένος των ευδαιμόνων θεών, ασκώντας ο καθένας τους το δικό του έργο και ακολουθεί όποιος πάντα θέλει και μπορεί, μια και ο φθόνος παραμένει έξω από το θεϊκό χώρο.

Αλλά όταν πηγαίνουν σε γιορτινό γεύμα και σε συμπόσιο και προχωρούν ανεβαίνοντας μέχρι την άκρη της επουράνιας αψίδας, τότε, τα οχήματα των θεών καθοδηγούνται αποτελεσματικά, κινούνται με ισορροπία και πορεύονται με ευχέρεια.

Εκεί, λοιπόν, εκδηλώνεται η πιο κρίσιμη προσπάθεια και δίνεται ο έσχατος αγώνας της ψυχής.

Οι ψυχές που αποκαλούνται αθάνατες, όταν φθάσουν στην άκρη της αψίδας, περνούν έξω και εγκαθίστανται στην πλάτη του ουράνιου θόλου όταν μάλιστα σταθούν εκεί, τις πηγαίνει γύρω-γύρω η περιφερική κίνηση, και, έτσι, αυτές βλέπουν τα πράγματα που είναι πέρα από τον ουρανό.

Όμως τον υπερουράνιο τόπο δεν τον ύμνησε, ούτε θα τον υμνήσει ποτέ κανείς από τους ποιητές αυτού εδώ του κόσμου, όπως του αξίζει.

Τα σχετικά όμως με τον τόπο αυτόν, έχουν όπως θα πω αμέσως. Γιατί πρέπει να τολμήσουμε να πούμε το αληθινό, αφού, άλλωστε, συζητούμε για την αλήθεια. Η άχρωμη, άμορφή και ανέγγιχτη ουσία, που όντως έτσι είναι, και γύρω από την οποία γεννιέται η αληθινή γνώση, είναι θεατή μόνο από το νου, τον κυβερνήτη της ψυχής, και υφίσταται σε αυτόν ακριβώς τον τόπο. Η θεϊκή σκέψη, λοιπόν, καθώς τρέφεται με νου και με εντελώς καθαρή γνώση, και η σκέψη κάθε ψυχής που της μελετάται να δεχθεί ό,τι της αρμόζει, όταν, μετά από ένα σημαντικό χρονικό διάστημα, δει πάλι το ον, το αγαπά, και, όταν θεωρεί τα αληθινά, τρέφεται και ευφραίνεται, εωσότου η περιφερική κίνηση συμπληρώσει τον κύκλο και τη φέρει στο ίδιο σημείο.

Όμως, κατά την περιφερική αυτή πορεία θεάται, έχοντας την κάτω από τα μάτια της, την ίδια τη δικαιοσύνη, θεάται τη σωφροσύνη, θεάται και τη γνώση, όχι βέβαια εκείνην που συνδέεται με τις μεταβολές του γίγνεσθαι, ούτε εκείνη που είναι διαφορετική για κάθε (διαφορετικό) πράγμα απ' όσα εμείς τώρα αποκαλούμε όντα, αλλά την αληθινή επιστήμη που αφορά στο αληθινό ον. Και αφού η ψυχή θεαθεί με τον ίδιο τρόπο και τα άλλα αληθινά όντα και χορτάσει από τούτη τη θέαση, βυθίζεται πάλι στο εσωτερικό μέρος του ουρανού και επανέρχεται στο κατάλυμά της και όταν αυτή γυρίσει, ο ηνίοχος βάζει τα άλογα μπροστά στη φάτνη, τους δίνει να φάνε αμβροσία, και μετά τα ποτίζει με νέκταρ.

Σωκράτης

Πλάτωνος -  Φαίδρος

Προς περισυλλογή...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ: ΕΛΕΝΗ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ – Η ΗΡΩΙΔΑ ΜΑΝΑ ΤΟΥ ’40 ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ, ΠΟΥ ΑΝΑΒΙΩΣΕ ΤΟ «Ή ΤΑΝ ‘Η ΕΠΙ ΤΑΣ»

ΤΟ ΡΟΔΙ - Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΡΠΟΥ ΤΗΣ ΡΟΔΙΑΣ

Αρχαίος καρπός. Αρχαιολογικές ανασκαφές αποδεικνύουν με ευρήματα ότι αυτός ο πολυσήμαντος καρπός ανά τους αιώνες είναι ενδημικός στη Μεσόγειο και αυτόχθων.

Ρόδια βρέθηκαν ζωγραφισμένα σε αγγεία, στη Φυλακωπή της Μήλου, καρποί βρέθηκαν στην προϊστορική πόλη του Ακρωτηριού, στην Σαντορίνη και αργότερα εντοπίστηκαν χρυσά περίαπτα ροδιών σε κοσμήματα των Μυκηνών.

Καρπός της αιωνιότητας, της αφθονίας, της γονιμότητας, της καλοτυχίας, του πλούτου, του έρωτα, αλλά και των νεκρών ή του θανάτου.

Το ρόδι είναι ένα από τα 7 αντικείμενα που επεδείκνυε ο Ιεροφάντης σε αυτούς που επρόκειτο να μυηθούν στα Ελευσίνια Μυστήρια.

Ο Όμηρος αναφέρει στην Οδύσσεια, ότι καλλιεργούσαν ροδιές στους κήπους του Βασιλιά Αλκίνοου στο νησί των Φαιάκων, ενώ ο Θεόφραστος αναφέρει τη ροδιά με τα ονόματα «ροιά» και «ρόα».

Ύστερα από όλα αυτά δεν είναι καθόλου ανεξήγητο γιατί το ρόδι σπάει στο κατώφλι του καινούριου χρόνου, με την προσδοκία μιας καλής χρονιάς.

Περιδέραιο με χρυσά περίαπτα ρόδια, από τον Τάφο III
 (τάφος των Γυναικών), στις Μυκήνες Ταφικός κύκλος Α, 
-16ος αιώνας, Αθήνα, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.

Τα μοναδικά χαρακτηριστικά που έχει το ρόδι είναι αυτά που το κάνουν σύμβολο. Η ιδιαιτερότητα στα εξωτερικά του χαρακτηριστικά είναι ο κάλυκας που έχει στην κορυφή του και έχει τη μορφή κορώνας ή στέμματος. Στο εσωτερικό του είναι επίσης μοναδικό, χωρισμένο σε πολλά «διαμερίσματα» με κίτρινα χωρίσματα, που έχουν «θήκες» για τους ζουμερούς κόκκινους καρπούς και διάφανες μεμβράνες που τους προστατεύουν. Το ανοιγμένο ή σπασμένο ρόδι δίνει με το πλούσιο εσωτερικό του μια εικόνα αφθονίας, ενώ το κόκκινο χρώμα των ζουμερών και γευστικών καρπών του συμβολίζει την ευτυχία, τους χυμούς του ‘Ερωτα, αλλά και την αιωνιότητα.

Πριν από πέντε χιλιάδες χρόνια, την -3η χιλιετία, η ροδιά είναι βέβαιο ότι φύεται στη Σαντορίνη. Στις ανασκαφές που έφεραν στο φως την προϊστορική πόλη στο Ακρωτήρι εντοπίζεται απανθρακωμένο ξύλο ροδιάς. Από τη Σαντορίνη είναι και τα δίχρωμα αγγεία του -17ου αιώνα, που έχουν κεντρικό ζωγραφικό μοτίβο τους το ρόδι.

Στη Μινωική Κρήτη έχουν βρεθεί αγγεία που είχαν τελετουργική χρήση, όπως το αγγείο σε σχήμα ροδιού, του -17ου αιώνα, (Μεσομινωική III περίοδος), που βρέθηκε στο ανάκτορο της Φαιστού και του αποδίδεται τελετουργική χρήση. Στο παλάτι της Κνωσού έχουν βρεθεί  οστέινα ομοιώματα άνθους ροδιού, που χρονολογούνται στην Υστερομινωική ΙΑ περίοδο, δηλαδή στον -16ο αιώνα.

Και από τις τελετουργίες με τα ρόδια στα Μινωικά Ανάκτορα της Κρήτης, να πάμε στο Αιγαίο και στη Μήλο αυτή τη φορά του -17ου αιώνα (στην πόλη της Φυλακωπής III ), απ’ όπου και έχουν έρθει στο φως ανασκαφικά, αγγεία με παραστάσεις ροδιού.

Ρόδια έχουν βρεθεί και στις Μυκήνες (Ταφικός Κύκλος Α, τάφος III, γυναικών, -16ος αιώνας). Είναι ένα περιδέραιο με πολλά μικρά χρυσά ρόδια, σύμβολα της αφθονίας.

Ορειχάλκινο ρόδι από την Ακρόπολη των Αθηνών, 
αφιέρωνα στην Αθηνά,
όπως συνήθιζαν στην αρχαιότητα οι Αθηναίοι
Αθήνα, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.

Ρόδια όμως έχουν βρεθεί και στην Ακρόπολη των Αθηνών, σύμβολα και εδώ ευκαρπίας, γονιμότητας και ευδαιμονίας. Τα ρόδια ήταν αναθήματα στην Αθηνά από τους Αθηναίους, ιδιαίτερα τον -6ο αιώνα. Μια από τις Κόρες της Ακρόπολης (-570) κρατάει ρόδι στο αριστερό της χέρι και στο δεξί ένα στεφάνι.

Καρπός πολυσήμαντος, με μια μεγάλη διαδρομή στο χρόνο και με τους ανθρώπους να εναποθέτουν πάνω του ευχές, προσδοκίες και δοξασίες, που διασώζονται ακόμη και σήμερα.

Χρήσιμος καρπός για τους γιατρούς και την ιατρική της αρχαιότητας, ενώ και η σύγχρονη ιατρική επιβεβαιώνει τη χρησιμότητα του ροδιού και τις ευεργετικές του ιδιότητες. Αυτός είναι ένας πρόσθετος λόγος να πιστεύουν οι γιατροί της αρχαιότητας, ότι «το ρόδι είναι θαυματουργό».

Στην Αρχαία Ελλάδα το ρόδι ήταν έμβλημα πολλών γυναικείων θεοτήτων και η χρήση του είχε θέση στη λατρεία του. Η Ήρα, η Αθηνά, η Αφροδίτη, η Δήμητρα και η Περσεφόνη είναι ορισμένες από τις θεότητες αυτές.

Στην εορτή των Θεσμοφορίων, προς τιμή της Δήμητρας, οι γυναίκες έτρωγαν σπόρους ροδιού για να έχουν ευημερία και γονιμότητα, ενώ η Ήρα, Θεά προστάτιδα του γάμου, έχει έμβλημά της το ρόδι, που κρατά στο χέρι της.

Η σύγχρονη επιστήμη διαπιστώνει ότι το ρόδι είναι πλούσιο σε βιταμίνες A, C, και E, σε φυλλικό οξύ, σίδηρο και κάλιο. Διαπιστωμένες είναι και οι αντιοξειδωτικές του ουσίες (τανίνη, ελλαγικό οξύ και ανθοκυανίνη), με μεγάλη αντιοξειδωτική δράση.

«Το σύμβολο αυτό, είναι πολύ παλιό. Βλέπετε πως δίνεται με δυο διαφορετικές όψεις – παρουσιάσεις. Η πρώτη παρουσίαση δείχνει τον καρπό, το ρόδι ανοιχτό. Η δεύτερη παρουσίαση, δείχνει τον καρπό κλειστό. Η πρώτη παρουσίαση συμβολίζει το υπαρκτό Σύμπαν. Η δεύτερη συμβολίζει την επαναφορά των κόσμων όλων, μέσα στην ίδια αρχική εστία. Ο κάθε σπόρος του ροδιού είναι και ένας ήλιος, που τυλιγμένος στα λεπτά του χιτώνια, κάποτε θα τα αποτινάξει για να σκορπίσει τη ζωή στα όντα που θα κατοικήσουν στους πλανήτες του. Είναι λοιπόν ο κάθε σπόρος του ροδιού, το σύμβολο συγκέντρωσης και αποταμίευσης ζωής.

Μοιάζει στην ίδια τον Παγκόσμια Ψυχή που έχει μέσα του τους κόσμους – ήλιους και που κάποια στιγμή σαν σπέρματα (ροδιάς κόκκους) θα τα εξαπολύσει με τις ακτίνες του να σχηματίσουν τη ζωή στους νέους κόσμους – διαστάσεις – υποστάσεις.

Ακόμη συμβολίζει το σχήμα του, το σχήμα κάθε Σύμπαντος. Όπως το ρόδι είναι στρογγυλό, κατά τον ίδιο τρόπο και το δικό μας Σύμπαν είναι στρογγυλό. Όπως η διάταξη των σπόρων του ροδιού είναι διατεταγμένη κατ’ ευθεία γραμμή από μέσα προς τα έξω, κατά τον ίδιο τρόπο και οι κόσμοι αρχίζουν από τα έσω και βγαίνουν προς τα έξω, με μια μαθηματική ακρίβεια και μια νοήμονα τάξη και διάταξη απόλυτη.

Όπως το ρόδι μέσα εγκλείει τη μέλλουσα ενέργεια ζωής και παρουσίας της αδιάκοπης αναπαράστασης του είδους του, κατά τον ίδιο τρόπο και η Αρχική – Πηγή – Ουσία – Σκέψη – Νους, μέσα της περιέχει όλα τα σπέρματα και όλα θα παρουσιασθούν στα μέλλοντα δημιουργήματα.»

Το «Χάσμα» στο Πλουτώνιο της Ελευσίνας, 
απ’ όπου πιστεύεται ότι ανεβοκατέβαινε στον Άδη η Περσεφόνη.
Διακρίνεται ένα σπασμένο ρόδι, αφημένο εκεί, 
προφανώς από σημερινούς «μύστες», 
που τιμούν ακόμη την «Κόρη» και τα «Μυστήρια».

Όποιος κατάλαβε καλά την υπερβατική αποκάλυψη του γέροντα Αρχιερέα, θα μπήκε εύκολα μέσα στο βασικό και αρχικό μυστήριο της πλάσης και της παρουσίασης της πολλαπλότητας των κόσμων.

«Το σύμβολο κλεισμένο ρόδι συμβολίζει το Πρωτοσπέρμα που δεν ανοίχτηκε για το σχηματισμό καινούργιων κόσμων. Αλλά στον άπειρο μέλλοντα χρόνο, κάποια στιγμή θα ανοίξει για να εκχύσει τα νέα ανάτυπα που σύμφωνα με τη σκέψη του και το καινούριο σχέδιο, θα σχηματίσουν τους διαδοχικούς κόσμους.»

Εδώ κλείνει ο συμβολισμός του καρπού της ροδιάς και όλο το ομοίωμα ρόδι. Ίσως να είπε περισσότερα, ακόμη πιο ανώτερα από τα λίγα που σαν απλός αποσυμβολισμός εδώ τώρα γράφεται. Αλλά εκείνα τα περισσότερα και σοβαρότερα, τα βαθυστόχαστα και τα εσώτερα, είναι στην ουσία τους και δυσνόητα για τους ανθρώπους της εποχής.

Ας παραμένουν λοιπόν αυτά τα σοβαρότερα κλεισμένα στα άγια αρχεία τους, ώσπου να σημάνει η ώρα να αποκαλυφθούν για να εννοηθούν από τους άξιους ερευνητές.

Πηγές: Νικόλαος Μαργιωρής – Τα Ελευσίνια Μυστήρια   ΜΥΘΑΓΩΓΙΑ - http://zervonikolakis.lastros.net/rodi.html

ΙΣΤΟΡΙΑ

«Από την ιστορία μαθαίνουμε πως τίποτα δεν γίνεται τυχαία, αλλά όλα έχουν τις αιτίες τους.»
Πολύβιος

«Για να γράψεις καλά την ιστορία πρέπει να ζεις μέσα σε χώρα ελεύθερη.»
Βολτέρος

«Είναι ευτυχής όποιος μελέτησε την ιστορία, γιατί αυτός ούτε τους πολίτες παρακινεί στην καταστροφή, ούτε ο ίδιος γίνεται άδικος.»
Ευριπίδης

«Η ελληνική ιστορία είναι ένα ποίημα, η λατινική μια εικόνα, η σύγχρονη είναι ένα χρονογράφημα.»
Φρανσουά Ρενέ Ντε Σατομπριάν

«Η ιστορία γνωρίζει ένα νόμο, το νόμο να κυνηγάει το ψέμα και να παρουσιάζει την αλήθεια.»
Τάκιτος

«Η ιστορία δεν μπορεί ούτε στιγμή να ανεχθεί το ψέμα, καθώς η τραχεία αρτηρία, σύμφωνα με τους γιατρούς, δεν ανέχεται ό,τι μπει μέσα σ' αυτή ενώ καταπίνουμε.»
Λουκιανός ο Σαμοσατεύς

«Η ιστορία διδάσκει τα πάντα, ακόμα και το μέλλον.»
Αλφόνς Μαρί Λουί Ντε Λαμαρτέν

«Η ιστορία είναι θεματοφύλακας μεγάλων πράξεων, μάρτυρας του παρελθόντος, παράδειγμα και δάσκαλος για το παρόν και μεγάλος σύμβουλος για το μέλλον.»
Μιγκέλ Ντε Θερβάντες

«Η ιστορία είναι ο μάρτυρας των εποχών, η λαμπάδα της αλήθειας, η ζωή της μνήμης, ο δάσκαλος της ζωής, ο αγγελιοφόρος της αρχαιότητας.»
Μάρκος Τούλιος Κικέρων

«Η ιστορία μου είναι έργο που θα επιζήσει και όχι ρητορική επίδειξη, που σκοπό έχει να αποσπάσει τα χειροκροτήματα των συγχρόνων μου.»
Θουκυδίδης

«Η μελέτη της ιστορίας μπορεί πολύ να συντελέσει στη διόρθωση του βίου των ανθρώπων, γιατί απ' αυτή ποριζόμαστε πολλά και σοφά βιοτικά διδάγματα.»
Πολύβιος

«Η μυθολογία είναι η πρωτότοκη αδελφή της ιστορίας.»
Βολτέρος

«Ο ιστορικός πρέπει να έχει απ' τη φύση δύο κυρίως αρετές: πολιτική σκέψη και περιγραφική δύναμη.»
Λουκιανός ο Σαμοσατεύς

«Ο συγγραφέας ιστορίας πρέπει να είναι άφοβος, αδέκαστος, ελεύθερος, φίλος του θάρρους και της αλήθειας, και να λέει τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη.»
Λουκιανός ο Σαμοσατεύς

«Όποιος την ιστορία του την ίδια δεν ξέρει, το πώς και το γιατί εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια, στης αμάθειας το σκοτάδι μένει και ζει μονάχα απ' τη μια στην άλλη μέρα.»
Γιόχαν Βόλφγκανγκ Φον Γκέτε

«Πρώτο καθήκον του ιστορικού είναι να αναζητεί την αλήθεια με πείσμονα επιμονή.»
Θουκυδίδης

«Την ιστορία μελέτα παιδί μου, γιατί έτσι όχι μόνο τον εαυτό σου και τη ζωή σου θα κάμεις ένδοξη και χρήσιμη στην ανθρώπινη κοινωνία, αλλά και το μυαλό σου οξυδερκέστερο και διαυγέστερο.»
Ιπποκράτης

Πηγή.

Ο ΙΕΡΟΣ ΒΡΑΧΟΣ

Το επίτομο λεξικό «Πρωίας» (εκδ. 1932) γράφει ότι η Ακρόπολη των Αθηνών κατοικείτο πριν το -10.000, με άνθιση του πολιτισμού της γύρω στο -3.500 επί Ερεχθέα.

Τα αριθμητικά στοιχεία του βράχου είναι: Μήκος 330 μέτρα, στην κορυφή 270 μ . μέσο πλάτος 156μ . και ύψος από την επιφάνεια της θάλασσας 156,20 μ .

Ο βράχος της Ακρόπολης σε παλαιότερες εποχές είχε μεγαλύτερο ύψος. Στο σημείο που βρίσκονται σήμερα τα ιερά είναι στην κυριολεξία ισοπεδωμένο για να δεχθεί τα έργα.

«Όλος ο βράχος είναι ισχυρότατος ενεργειακός χώρος, χώρος επικοινωνίας με το διάστημα και πύλη εξόδου σε άλλη διάσταση με επίκεντρο το σημείο τομής των διαγωνίων του Παρθενώνα». Ο βράχος της Ακρόπολης ήταν ισχυρός συσσωρευτής παντοειδούς ενέργειας, θετικών ηλεκτρομαγνητικών πεδίων και ο ναός μεταβαλλόταν σε πυκνωτή, που τη δέσμευε με το σχήμα, το υλικό κατασκευής και θεμελίωσης. Ο συνδυασμός του πεντελικού μαρμάρου, του πωρόλιθου θεμελίωσης και του ασβεστολιθικού βράχου, δημιουργούσαν πιεζοηλεκτρικά και ηλεκτροστατικά φορτία και αυτά παρήγαγαν μαγνητικό πεδίο, με αποτέλεσμα να έχουμε αδιάκοπη παραγωγή ηλεκτρισμού που συσσωρευόταν στον ναό. Η ενέργεια αυτή χρησιμοποιείτο και για την ενεργοποίηση του Γοργονείου όταν απαιτείτο... (.....)

Από την «Διαθήκη Του Προμηθέα Για Τη Δημιουργία Και Τους Έλληνες», του Γεράσιμου Καλογερακη, Εκδόσεις Δίον.

 σ.σ. Για τους λάτρεις του μη συμβατικού που δεν αρκούνται σε ότι βλέπει το μάτι και ότι αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις, που χάνονται στην μαγεία της αναζήτησης, του αγνώστου, του ξεχασμένου, του κρυμμένου, του μυστηρίου και του μεταφυσικού. Όμως δεν υπάρχει μεταφυσική. Τα πάντα είναι φυσική. Αυτό που αποκαλούμε μεταφυσική, είναι όσα συμβαίνουν με φυσικούς νόμους που ακόμη δεν έχουμε ανακαλύψει, ή έχουμε «ξεχάσει…» και περιμένουν να τους (ξανά) ανακαλύψουμε. Τα πάντα διέπονται από φυσικούς, συμπαντικούς Νόμους. Γνώσεις που οι δημιουργοί του γήινου πολιτισμού, οι Αρχαίοι Έλληνες, κατείχαν. 

airpanoru

ΔΟΜΗ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ - ΝΟΗΤΙΚΟΣ ΣΤΡΟΒΙΛΟΣ

Το κάθε σύμπαν ανάλογα με την ηλικία και το μέγεθος του, πιέζει τα εφαπτόμενα με αυτό, άλλα τα συστέλλει, σε άλλα εισχωρεί μέσα σ ' αυτά και σε άλλα σημεία υποχωρεί αυτό. Έτσι εξηγείται η συστολή και διαστολή του κάθε σύμπαντος. Η φυγή γαλαξιών, η εμφάνιση νέων και ο παλμός του σύμπαντος διαμορφώνουν το σχήμα του σε τελείως ακανόνιστο και όχι σφαιρικό.

Κατά τη φάση της μεγάλης έκρηξης που δεν υπήρχε χώρος και χρόνος, δεν γνωρίζουμε τη συμπεριφορά της εκτίναξης των υλικών στο χάος. Μιλάμε για χωροχρονικές στρεβλώσεις χωρίς να ξέρουμε τι είναι, ενώ με αυτή την παραδοχή προσπαθούμε να εξηγήσουμε τα ανεξήγητα. Η ροή της δημιουργίας και αναδημιουργίας είναι συνεχής και αέναη ώστε να προκαλεί ίλιγγο ακόμη και η γραφή του αριθμού ετών της δημιουργίας.

Οι συμπαντικές διεργασίες απελευθερώνουν ασύλληπτες ποσότητες ενέργειας, ισχυρότατα ηλεκτρομαγνητικά κύματα, τρομακτικές πιέσεις, ισχυρούς κραδασμούς και υψηλές συχνότητες παλμοδονήσεων, και παράγουν φως δισεκατομμύρια φορές ισχυρότερο από αυτό του ηλίου. Πολλά νεφελώματα κινούνται με ταχύτητες μεγαλύτερες του φωτός που αδυνατεί το ανθρώπινο μάτι να ιδεί. Στην ίδια κατηγορία υπάγονται και υπερβατικές οντότητες που γίνονται αντιληπτές με μείωση της συχνότητας τους, ή με συντονισμό τους με τις ανθρώπινες συχνότητες. Καταστάσεις μυστηριώδεις αλλά υπαρκτές, που ο άνθρωπος θέσπισε νόμους και κανόνες για να μπορεί να μετρήσει και να παραστήσει με αυθαίρετα σύμβολα. Όλη η γήινη επιστήμη είναι ένα σύνολο αυθαιρέτων παραδοχών που σιγά σιγά αναθεωρείται γιατί οι αρχικές εκτιμήσεις αποδεικνύονται λάθος. Ο χρόνος ακολουθεί σε κυματισμούς την παλμοδόνηση της δημιουργίας· λόγω αναταράξεων φθείρει ανομοιόμορφα τη ζωή και τη νεκρή ύλη, δεν μπορούμε να αντιληφθούμε την υφή του, να ελέγξουμε τη ροή του, να τον εντάξουμε σε θεωρήματα και μαθηματικούς τύπους.

Σήμερα η επιστήμη κατέρριψε το θεώρημα της αναδίπλωσης του χρόνου όταν η ταχύτητα είναι μεγαλύτερη από αυτή του φωτός αφού η ίδια πέτυχε, την επιτάχυνση φωτονίου 3-4 φορές περισσότερο από την ταχύτητα του φωτός. Επομένως οι ανθρώπινες γνώσεις περιορίζονται στις πραγματικότητες του τρισδιάστατου χώρου και αγνοούν τα εκτός αντιλήψεων του γεγονότα. Από την άλλη πλευρά οντότητες που πέτυχαν να απαλλαγούν από το υλικό περίβλημα του σώματος, ρυθμίζοντας βιοβαρυτικούς και βιορυθμικούς κύκλους κατά βούληση, έχουν τη δυνατότητα να κινούνται και έξω από τη σφαίρα της ανθρώπινης φαντασίας. Αυτά που γνωρίζουμε για το σύμπαν μπροστά στην πραγματικότητα είναι ένα τεράστιο τίποτα, ασχέτως αν συνέχεια καυχόμαστε ότι ανακαλύψαμε και κάτι νέο.

Επειδή ο άνθρωπος προσπαθεί να εισχωρήσει στο σύμπαν με λογικές παραδοχές, θα βρίσκεται συνέχεια σε σύγκρουση με τη συμπαντική πραγματικότητα που αποτελείται από σύνολο παραλογισμών ακατανόητων από την ανθρώπινη λογική. Επομένως όλες αυτές οι υποθέσεις περί δημιουργίας δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια κοινή παραδοχή χωρίς στοιχεία απόδειξης. Ο άνθρωπος θα πληροφορηθεί τα πάντα για τα μυστικά της δημιουργίας μόνον αν του τ ' αποκαλύψουν οι ουράνιοι, ή απελευθερώσουν το νοητικό του στρόβιλο με την ενεργοποίηση ολόκληρου του ανθρώπινου εγκέφαλου. Το να αρνούμαστε κάποιες μη απτές πραγματικότητες είναι λογικό για πολλούς λόγους, διότι ανατρέπουμε κατασκευασμένες δομές, κουράζουμε τον εγκέφαλο που προτιμά τις εύκολες λύσεις της ανθρώπινης λογικής.

Πηγή: «Η Διαθήκη Του Προμηθέα Για Τη Δημιουργία Και Τους Έλληνες», του Γεράσιμου Καλογερακη, Εκδόσεις Δίον.

Διαβάστε επίσης: ΤΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΣΥΜΠΑΝΤΑ της ΕΥΡΥΝΟΜΗΣ

Ο ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΥΣΕΛΕΦΑΝΤΙΝΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Κατά την ανέγερση του Παρθενώνα όπως αναφέρει ο Πλούταρχος στο «Βίος Περικλή» (13) συνέβησαν μυστηριώδη γεγονότα .

«Ο αρχιτεχνίτης του Παρθενώνα Μνησικλής, έπεσε από το ικρίωμα ανέγερσης του ναού από μεγάλο ύψος και τραυματίστηκε πολύ σοβαρά. Από το ατύχημα αυτό ο Περικλής είχε περιέλθει σε απόγνωση, όχι μόνο γιατί θα καθυστερούσαν οι εργασίες αλλά και γιατί ο Μνησικλής ήταν επιστήθιος φίλος του. Ξαφνικά εμφανίστηκε σαν όραμα η Αθηνά και του υπέδειξε ένα βότανο, με το οποίο θα γινόταν καλά ο τραυματίας.

Την επομένη το πρωί έστειλε και βρήκαν το βότανο που παραδόθηκε στους θεραπευτές, ενώ η κατάσταση του αρχιτεχνίτη είχε επιδεινωθεί. Μετά τη χορήγηση του βοτάνου, ο Μνησικλής άρχισε να συνέρχεται πολύ γρήγορα, αποθεραπεύτηκε τελείως και είναι αυτός που αποπεράτωσε τον Παρθενώνα».

Εκείνο για το οποίο δε γνωρίζουμε απολύτως τίποτε είναι η τεχνολογία με την οποία κατασκευάστηκαν τα μεγαλουργήματα του Παρθενώνα. Η προσπάθεια που καταβάλλεται να πείσουν ότι τα πάντα έγιναν με πρωτόγονα μέσα είναι τουλάχιστον άστοχη. Το επιχείρημα ότι χρησιμοποιήθηκαν μόνο τα χέρια δεν απαντά σε πλήθος ερωτημάτων. Τα γεγονότα μαρτυρούν ότι υπήρχε τεχνολογία εφάμιλλη της σημερινής. Αφού κατασκευάστηκαν με όλους τους κανόνες αντισεισμικότητας.

Το Χρυσελεφάντινο Άγαλμα της Αθηνάς στον Παρθενώνα ήταν το καύχημα του Φειδία που χρησιμοποίησε πάνω από ένα τόνο χρυσό, ακόμη περισσότερο ελεφαντοστό, τεράστιους πολύτιμους λίθους για τα μάτια και το Γοργόνειο και για το συγκρότημα της Αιγίδας. Σύμφωνα με τα σωματομετρικά στοιχεία του αγάλματος τα διαμαντένια μάτια της θεάς σε οβάλ σχήμα είχαν 25 εκατοστά μήκος και 12 πλάτος, και το Γοργόνειο από πολύτιμο λίθο κοραλλένιου χρώματος είχε διάμετρο 30 εκατοστά . (Σε επιστημονικά πειράματα εξάχνωσης χρυσού σε κρυστάλλους, αποδείχθηκε η άριστη συνεργασία αυτού με τους κρυστάλλους των πολυτίμων λίθων).

Η Αθηνά φορούσε μακρύ ποδήρη χιτώνα, το στήθος ήταν σκεπασμένο με την αινιγματική Αιγίδα που την συγκρατούσε κοραλλένιος πολύτιμος λίθος με σχεδιασμένο το κεφάλι της Μέδουσας πάνω σε αυτό.

Τι μπορεί να ήταν η Αιγίδα και το Γοργόνειο, πληροφορίες μπορείτε να βρείτε ΕΔΩ.

Η Αθηνά ήταν τελείως διαφορετική οντότητα από τις άλλες που έφεραν την ονομασία θεότητες, γι αυτό και δε γέννησε ποτέ, φαίνεται δε ότι είχε διαφορετικό κώδικα γενετικής.

Στην κορυφή της περικεφαλαίας του αγάλματος της Αθηνάς υπήρχε σκαλισμένη μια σφίγγα και αριστερά και δεξιά δύο γρυπολέοντες. Με το δεξί χέρι κρατούσε την Νίκη και με το αριστερό την ασπίδα και το δόρυ όρθιο που ακουμπούσε στο έδαφος και στον ώμο της Αθηνάς. Στο εσωτερικό της ασπίδας φαινόταν ο Εριχθόνιος.

Ποιος ήταν ο Εριχθόνιος, πληροφορίες στην εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ανάρτηση ΕΔΩ.

Ο Εριχθόνιος, φίδι, ο οποίος φοβούμενος μη θανατωθεί κρύφτηκε πίσω από την ασπίδα της Αθηνάς όπου και μεγάλωσε. Το φίδι κρυπτογραφεί τα έντονα ενεργειακά και ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα του βράχου που ελεγχόταν από την ασπίδα της θεάς, και για το λόγο αυτό ο Φειδίας το σκάλισε μέσα στην ασπίδα. Ήταν η παράσταση, διακόπτης θα λέγαμε σήμερα, που έθετε σε λειτουργία όλα τα ενεργειακά φαινόμενα του βράχου. Μόνο ο Ιεροφάντης και η Ιέρεια του ναού είχαν πρόσβαση στο διακόπτη αυτό.

Αν κρίνουμε από τα 13 μέτρα ύψους του αγάλματος, ήταν όσο μια τετραώροφη οικοδομή.

Πηγή: «Η Διαθήκη Του Προμηθέα Για Τη Δημιουργία Και Τους Έλληνες», του Γεράσιμου Καλογερακη, Εκδόσεις Δίον.

Ο ΤΡΟΠΟΣ ΣΚΕΨΗΣ ΓΙΑ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΣΟΦΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ, ΤΟΝ ΣΩΚΡΑΤΗ, ΠΟΥ ΕΛΕΓΕ:

«Θα υποστήριζα όμως με όλη μου τη δύναμη, με λόγια και με έργα, ότι αν πιστεύαμε πως πρέπει ν' αναζητούμε όσα δεν γνωρίζουμε, θα γινόμασταν καλλίτεροι, πιό θαρραλέοι και λιγότερο νωθροί, παρά αν νομίζαμε πως ούτε είναι δυνατό να βρούμε όσα αγνοούμε, ούτε πρέπει να τ' αναζητούμε.»

(Πλάτωνος Μένων86 Β6)

ΤΟ ΓΝΩΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΩΡΑΙΟΥ

Πρώτα πρώτα ας φυλαχτούμε από μια κοινή παρανόηση. Το γνώρισμα του ωραίου για τους Έλληνες δεν είναι αυτό που αρχικά μας παρουσιάστηκε μέσα από τα γλυπτά του Παρθενώνα που έκλεψε ο Έλγιν και τις Αφροδίτες που βρίσκονται στα Ευρωπαϊκά μουσεία. Αυτά μας έδωσαν την πρώτη αίσθηση ότι οι Έλληνες ήταν πάνω από όλα εραστές του κάλλους.

Έτσι στα πρώτα αναγεννησιακά χρόνια η εικόνα που μας ερχόταν από την Ελλάδα ήταν πόλεις καμωμένες με πανέμορφα κτίρια, ναοί στολισμένοι με ωραία γλυπτά, πληθυσμός εξ ολοκλήρου σχεδόν από ωραίους νέους, που ξόδευαν την ζωή τους θαυμάζοντας τη γύρω τους ομορφιά. Ίσως την ίδια άποψη να έχουν και σήμερα αρκετοί μορφωμένοι άνθρωποι που μόνο συμπτωματική γνώση έχουν από την Ελληνική Παιδεία και μερικοί πολύ γνωστοί ζωγραφικοί πίνακες διαιωνίζουν το λάθος με το να παριστάνουν τους νέους Αθηναίους σαν απαλές μορφές, που μόνο μια λεπτή μεταβολή στην αμφίεση θέλουν για να τους πάρεις για γυναίκες.

Η καθημερινή ασχολία των Ελλήνων όμως δεν ήταν να μένουν με το στόμα ανοιχτό μπροστά στα δημιουργήματα του Φειδία. Αν αλήθεια μπορούσαμε να μιλήσουμε με έναν από αυτούς, θα είχαμε να ξεκαθαρίσουμε αρκετές προεισαγωγικές παρανοήσεις. Φαντάσου τον Παπαρρηγόπουλο να συναντάει στον κάτω κόσμο τον Θουκυδίδη. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο νεοέλληνας ιστορικός στρέφει την συζήτηση στον Αισχύλο και τον Παρθενώνα και εξηγεί πως αυτός και οι νεοέλληνες κοιτούν πίσω με άπειρη επιθυμία προς την Αθήνα. Ο Θουκυδίδης θα δεχόταν αυτή την ραψωδία με ευγένεια, αλλά θα δοκίμαζε και κάποια έκπληξη για έναν πολιτισμό που έδινε αποκλειστική σημασία σε αυτά τα πράγματα. Θα μπορούσε να τον ονομάσει κάπως πολύ "απράγμονα", πολύ ράθυμο. "Ναι" μπορεί να τον φανταστεί κανείς να λέει, "οι ναοί που αναγείραμε με το συμμαχικό χρήμα ήταν ωραίοι και ο Αισχύλος ήταν ένας μεγάλος παλιός μαχητής και ποιητής. Αλλά στην Αθήνα υπήρχαν μεγαλύτερα πράγματα από αυτά. Εξεχάσατε στοχάζομαι, το κράτος και το πνεύμα που το δημιούργησε. Η αιώνια δόξα της Αθήνας σ' αυτό στηρίζεται.

Η πραγματική ιδιορρυθμία του Έλληνα ήταν μία καταπληκτική ενεργητικότητα. Ήταν πάντα απασχολημένος με κάτι. Με παιδική ευφροσύνη έριξε τον εαυτό του στον κόσμο που ανοίχτηκε μπροστά του, με τα ταξίδια, το εμπόριο, τις προοπτικές για το μέλλον, τις μάχες, τις ιδρύσεις μικρών εμπορείων, την αποστολή στο εξωτερικό μικρών στρατών, τα σχέδια για εξάπλωση στα ξένα, την εκτέλεση μεταρρυθμίσεων στην πόλη του, εκλογέας, ψηφοφόρος, κυβερνήτης, δημόσιος υπηρέτης, όμως όχι φορτωμένος με τόσες πολλές φροντίδες που να μην τον αφήνουν να προσέξει την ψυχαγωγία ή την θρησκεία του. Την τέχνη, την φιλοσοφία και την λογοτεχνία τις έβαζε ανάμεσα στις χίλιες δυο ασχολίες του. 

Ο λαός αυτός δεν έχει την αισθητική μανία για επιφανειακά καλλωπίσματα.

http://emmanouilpapas.blogspot.gr/