Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΚΡΥΦΟΣ ΑΡΧΑΙΟΣ ΝΑΟΣ ΣΤΟ ΑΚΡΑΙΦΝΙΟ ΒΟΙΩΤΙΑΣ

 Fryktories Net

ΝΑ ΝΟΣΤΑΛΓΕΙΣ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΣΟΥ, ΖΩΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΣΟΥ, ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΠΙΚΡΟ - ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ

Γιώργος Σεφέρης, Μέρες (αποσπάσμα)

Αύγουστος [1936]. Αίγινα, οικία Φλώρου

[...]

Όσο προχωρεί ο καιρός και τα γεγονότα, ζω ολοένα με το εντονώτερο συναίσθημα πως δεν είμαστε στην Ελλάδα, πως αυτό το κατασκεύασμα που τόσο σπουδαίοι και ποικίλοι απεικονίζουν καθημερινά δεν είναι ο τόπος μας αλλά ένας εφιάλτης με ελάχιστα φωτεινά διαλείμματα, γεμάτα μια πολύ βαριά νοσταλγία. Να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτε δεν είναι πιο πικρό. Ωστόσο νομίζω πως αυτό το συναίσθημα, συνειδητό ή όχι — αδιάφορο, χαραχτηρίζει όσους από τους ανθρώπους μας των εκατό τόσων τελευταίων χρόνων αξίζει να τους λογαριάσει κανείς. Οι μεγάλοι κολυμπητάδες, που αγωνίστηκαν, όσο κρατούσαν τα μπράτσα τους, να φτάσουν και να ιδούνε από πιο κοντά αυτό το σκληρό νησί του Αιόλου, την άλλη Ελλάδα. [Όλοι τους βούλιαξαν...]

[πηγή: Γιώργος Σεφέρης, Μέρες Γ΄. 16 Απρίλη 1934 - 14 Δεκέμβρη 1940, Ίκαρος, Αθήνα 1984, σ. 33]

http://ebooks.edu.gr/

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ. Η ΑΡΧΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΤΟ ΠΗΡΑΜΕ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟΝ, ΔΙΟΤΙ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ.

Η Ελληνική Γλώσσα δεν είναι τυχαία… Χτίστηκε πάνω στα μαθηματικά, και αυτό που ελάχιστοι ακόμα ξέρουν είναι ότι κάθε λέξη στην Ελληνική έχει μαθηματικό υπόβαθρο…
Τα γράμματα στην Ελληνική Γλώσσα δεν είναι στείρα σύμβολα. Όρθια, ανάποδα με ειδικό τονισμό, αποτελούσαν το σύνολο των 1620 συμβόλων που χρησιμοποιούνταν στην Αρμονία (Μουσική στα νεοελληνικά).
Η πιο σημαντική τους ιδιότητα είναι ότι το κάθε γράμμα έχει μια αριθμητική τιμή/αξία, κάθε γράμμα είναι ένας αριθμός, οπότε κατ’ επέκταση και κάθε λέξη είναι ένας αριθμός.
Μια τεράστια γνώση κλειδωμένη - κωδικοποιημένη μέσα στις λέξεις λόγω των μαθηματικών τιμών που έχουν. Ένας από τους Πρωτοπόρους επί του θέματος ήταν ο μέγιστος Πυθαγόρας.

Για να είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε τα νοήματα των εννοιών των λέξεων της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης πρέπει πρωτίστως να γνωρίζουμε κάποια πράγματα για την ίδια την Ελληνική Γλώσσα. Η Αρχαία Ελληνική Γλώσσα είναι η μοναδική η οποία δεν είναι βασισμένη στο ότι κάποιοι απλά καθίσαν και συμφώνησαν να ονομάζουν ένα αντικείμενο «χ» ή «ψ» όπως όλες οι υπόλοιπες στείρες γλώσσες του κόσμου.

Η Ελληνική Γλώσσα είναι ένα μαθηματικό αριστούργημα.

Η αρχή των πάντων είναι το ίδιο το Ελληνικό Αλφάβητο (το οποίο φυσικά δεν το πήραμε από κάποιον άλλον όπως θα δούμε παρακάτω διότι εκ των πραγμάτων δεν γίνεται). Τα γράμματα του Ελληνικού Αλφαβήτου στο σύνολο τους ήταν 33 όσοι και οι σπόνδυλοι. Οι 5 τελευταίοι σπόνδυλοι (που παίζουν τον ρόλο της κεραίας) έχουν άμεση σχέση με τον εγκέφαλο και αντιστοιχούν στα 5 τελευταία Άρρητα Γράμματα τα οποία γνώριζαν μόνο οι ιερείς. Ένα από αυτά ήταν η Σώστικα (ή Γαμμάδιον) η οποία στα λατινικά έγινε swstika και οι Ναζί το έκλεψαν και την ονομάσανε Σβάστικα. Το σύμβολο αυτό είναι του ζωογόνου Ηλίου (Απόλλωνα), οι Ναζί το αντέστρεψαν για να συμβολίσουν το αντίθετο του ζωογόνου Ήλιου, δηλαδή του σκοτεινού θανάτου. Υπήρχαν ακόμα κάποια γράμματα τα οποία στην πάροδο του χρόνου καταργήθηκαν όπως το Δίγαμμα (F), Κόππα (Q), Στίγμα (S”), Σαμπί (ϡ)

Η Ελληνική Γλώσσα είναι η μοναδική η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για Η/Υ λόγω της μαθηματικότητας και μουσικότητας όχι μόνο του Αλφαβήτου-λέξεων, αλλά και των μαθηματικών εννοιών που γεννώνται π.χ. η λέξη ΘΕΣΙΣ γίνεται: συνΘεσις, επίΘεσις, κατάΘεσις, υπόΘεσις, εκΘεσις, πρόσΘεσις, πρόΘεσις, ανάΘεσις, διάΘεσις, αντίΘεσις κτλ κτλ αν τώρα αυτές τις λέξεις τις μεταφράσουμε στα Αγγλικά είναι εντελώς άσχετες μεταξύ τους.

Το ότι δεν γίνεται το Αλφάβητο να είναι αντιγραμμένο από κάπου αλλού φαίνεται από το ότι εν έτη -2300 (με μελέτες της Τζιροπούλου και άλλων και όχι το -800) ο Όμηρος ήδη έχει στην διάθεση του 6.500.000 πρωτογενής λέξεις (πρώτο πρόσωπο ενεστώτα & ενικού αριθμού) τις οποίες αν τις πολλαπλασιάσουμε Χ72 που είναι οι κλήσεις, θα βγάλουμε ένα τεράστιο αριθμό ο οποίος δεν είναι ο τελικός, διότι μην ξεχνάμε ότι η Ελληνική Γλώσσα δεν είναι στείρα, ΓΕΝΝΑ.

ΑΝ συγκρίνουμε τώρα π.χ. την Αγγλική γλώσσα που έχει 80.000 λέξεις εκ των οποίων το 80% είναι Ελληνικές όπως μας ενημερώνει το Πανεπιστήμιο της Ουαλίας, και μετρήσουμε ότι αυτή η στείρα γλώσσα εξελίσσεται 1000 χρόνια, μπορούμε αβίαστα να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι ο Όμηρος παραλαμβάνει μια γλώσσα η οποία έχει βάθος στον χρόνο -100.000 -500.000 ποιος ξέρει…

Όμως η απόλυτη απόδειξη είναι η ίδια η μαθηματικότητα της, η οποία δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα του πλανήτη.

Πριν όμως από το «Κρύπτον» υπάρχει το «Σημαίνον», δηλαδή η σύνδεση των λέξεων με τις έννοιες αυτών. Οι ξένες διάλεκτοι ορίστηκαν κατόπιν συμφωνίας, δηλαδή κάποιοι συμφώνησαν ότι το τάδε αντικείμενο θα το ονομάσουν «Χ», κάτι που κάνει τις γλώσσες στείρες, άρα δεν μπορούν να γεννήσουν νέες λέξεις, άρα δεν υπάρχει μαθηματικότητα, άρα δεν δύναται να περιγράψουν νέες έννοιες που υπάρχουν στην φύση, με αποτέλεσμα ο εγκέφαλος εφόσον δεν μπορεί να περιγράψει μέσω των νέων λέξεων καινούριες έννοιες μένει στο σκοτάδι, έτσι οι νευρώνες του εγκεφάλου δεν γεννούν νέους εν αντιθέσει με όσους χρησιμοποιούν την Ελληνική.

Πως θα μπορούσε π.χ. ο Άγγλος ή ο Γάλλος ή ο Χ, Υ με μια λέξη που έχει 10 έννοιες να περιγράψει με ακρίβεια άρα και σαφήνεια μια βαθύτερη έννοια; Πόσο μάλλον τις πολλαπλές πλευρές αυτής; Δεν μπορεί.

Να λοιπόν το γιατί όλα ξεκίνησαν εδώ.

Το Σημαίνον λοιπόν είναι η σύνδεση του σήματος με το σημαινόμενο, δηλαδή η ίδια η λέξη είναι δημιουργημένη με τέτοιο τρόπο που περιγράφει την έννοια που εσωκλείει μέσα της.

Το μουσικό – αριθμητικό αλφάβητο δημιουργεί μουσικο – μαθηματικές λέξεις οι οποίες περιγράφουν αντίστοιχες έννοιες, οι οποίες προέρχονται από την παρατήρηση της φύσεως. Αλλά η ερώτηση είναι πόσες χιλιετίες μπορεί να χρειάστηκαν για να δημιουργηθεί αυτό το τέλειο μαθηματικό σύμπλεγμα που τα γράμματα είναι αριθμοί και συνάμα μουσικοί τόνοι και οι λέξεις δηλαδή το σύνολο των αριθμών και των μουσικών τόνων κρύβουν μέσα τους εκτός από σύνθετες μουσικές αρμονίες, έννοιες οι οποίες δεν είναι καθόλου τυχαίες αλλά κατόπιν εκτενέστατης παρατηρήσεως της φύσης;

Ευλόγως λοιπόν ο Αντισθένης μας υπενθυμίζει «Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις»

http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2015/01/blog-post_5752.html#ixzz3QKpKYlkb

Ο ΜΑΡΤΥΡΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΥΠΑΤΙΑΣ

Πόσοι άραγε γνωρίζουν την Υπατία; Το όνομά της σίγουρα λέει πολλά στους μελετητές φιλοσοφίας και Ελληνικών Γραμμάτων. Είναι η πρώτη γυναίκα μαθηματικός. Δίδαξε φιλοσοφία και αστρονομία στη ρωμαϊκή Αίγυπτο και βρήκε τραγικό θάνατο από φανατισμένους χριστιανούς. Την κατηγόρησαν για αναταραχές και ξέσκισαν το σώμα της με σπασμένα όστρακα.

Το 415, ενώ η Υπατία επέστρεφε στο σπίτι της, από ένα περίπατο, μια ομάδα Χριστιανών Παραβολάνων (ομάδα νεαρών που λειτουργούσαν ως στρατιωτικό σώμα του Πατριάρχη) της επετέθηκε! Την έσυραν στην εκκλησία Καισάρειον κι εκεί ξέσκισαν τα ρούχα της και κομμάτιασαν το σώμα της με όστρακα. Οι τοίχοι της εκκλησίας βάφτηκαν κόκκινοι, απ’ το αθώο αίμα της Υπατίας! Το μένος τους δεν σταμάτησε εκεί! Έσυραν τα κομμάτια της σ’ όλη την πόλη και τα κάψανε στην πυρά έξω από την Αλεξάνδρεια, μαζί με τα γραπτά της, στην θέση Κίναρο.

Ο Ορέστης ζήτησε απ’ τη Ρώμη να ξεκινήσουν έρευνες, για την δολοφονία της Υπατίας. Οι έρευνες αναβλήθηκαν πολλές φορές, γιατί δεν βρέθηκαν μάρτυρες!! Τελικά ο Επίσκοπος της Αλεξανδρείας Κύριλλος ισχυρίσθηκε, πως η Υπατία ήταν ζωντανή και ζούσε στην Αθήνα. Μαζί με την Υπατία δολοφονήθηκε κι ο Ελληνικός κλασσικός Πολιτισμός, γιατί η Υπατία ενσάρκωνε το περήφανο πνεύμα του, την ομορφιά του, την λάμψη του! Και ξεκίνησε ο σκοταδισμός του Χριστιανικού Μεσαίωνα.

Η Υπατία έγραψε σχόλια για την Αριθμητική του Διοφάντους, επίσης για τον Αστρονομικό Κανόνα του Πτολεμαίου και για τις Κωνικές Τομές του Απολλώνιου της Πέργας. Κανένα έργο της δεν έχει διασωθεί ολοκληρωμένο!

Ο μαρτυρικός θάνατος της Υπατίας, συμβολίζει τον αργό μαρτυρικό θάνατο του Ελληνικού Πνεύματος στην Ελλάδα του σήμερα, που ο σκοταδισμός κι ο μισελληνισμός κυριαρχούν.  Η θυσία της, φωτεινός φάρος κάθε Ελληνικής Ψυχής ας μας δώσει την δύναμη ν’ αντισταθούμε και να παλέψουμε για να λάμψει ξανά το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΩΣ στην χώρα των Θεών και των Θρύλλων…

A.X.

ΕΛΛΑΣ

Όχι άλλα δάκρυα για την αγαπημένη μας σοφή  γυναίκα!
Το πένθος δεν μας ταιριάζει πια ούτε οι επιτάφιοι περιφερόμενοι λόγοι!
Με έργα να τιμούμε τους ήρωες νεκρούς τονίζει  ο Περικλής στον  Επιτάφειο λόγο του!
Αστραία

ΤΙΜΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΠΑΤΙΑ ΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΗ - ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

1/2/2015 Τιμούμε την Ελληνική Παιδεία και τα Ελληνικά Γράμματα στο πρόσωπο της Υπατίας της Αλεξανδρινής.

Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2015, μεσημέρι ώρα 12:00

Πολυχώρος ΕΡΜΟΥ (καφέ «ΕΝΩ») Γωνία Ερμού 11 & Ι. Δραγούμη, Θεσσαλονίκη. Είσοδος από το Καφέ «Ενώ» και ανεβαίνετε στον όροφο.

Διοργάνωση: Πολιτιστικός Σύλλογος Προμηθεύς Πυρφόρος,

Κήπος της Ελεύθερης Σκέψης

Είσοδος ελεύθερη

Υπατία η Ελληνίδα φιλόσοφος, πίνακας του Elbert Hubbard, 

επεξεργασία Τρύφων Μανώλης.

Τιμούμε την Ελληνική Παιδεία και τα Ελληνικά Γράμματα στο κατ’ εξοχήν πρόσωπο που θα μπορούσε, στη διαχρονική πορεία της Ιστορίας, να εκπροσωπήσει συμβολικά τις έννοιες των Ελληνικών Γραμμάτων και της Ελληνικής Παιδείας. Στο κατ’ εξοχήν πρόσωπο που τίμησε τις έννοιες αυτές με την μόρφωσή του, με το ήθος του, με τον τρόπο ζωής του. Στο πρόσωπο που η αγάπη του για την Ελληνική Παιδεία και τα Ελληνικά Γράμματα, το οδήγησε μέχρι το τραγικό μαρτύριο και τον ακόμη μαρτυρικότερο θάνατο. Σ’ έναν θάνατο που την βαρβαρότητα και τον φανατισμό με τον οποίο προήλθε, σπάνια θα συναντήσουμε σε ολόκληρη την πολιτισμένη ιστορία της ανθρωπότητας.

Εκδήλωση με αναφορά στο βίο, το πλούσιο και ακτινοβόλο έργο της και στον τραγικό της θάνατο, διανθισμένη με:

δραματοποίηση,

εικόνες,

ποίηση

και κινηματογραφικές προβολές για την εποχή της, την καταστροφή της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας από τον καθοδηγούμενο θρησκόληπτο όχλο και τις τελευταίες τραγικές στιγμές της μεγάλης μαθηματικού, φιλοσόφου και αστρονόμου.

Προμηθεύς Πυρφόρος

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΕΩΣ

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

…ὡς ἄρα τελευτήσαντα ἕκαστον ὁ ἑκάστου δαίμων, ὅσπερ ζῶντα εἰλήχει, οὗτος ἄγειν ἐπιχειρεῖ εἰς δή τινα τόπον, οἷ δεῖ τοὺς ξυλλεγέντας διαδικασαμένους εἰς Ἅιδου πορεύεσθαι, μετὰ ἡγεμόνος ἐκείνου ᾧ δὴ προστέτακται τοὺς ἐνθένδε ἐκεῖσε πορεῦσαι· [107e] τυχόντας δὲ ἐκεῖ ὧν δὴ τυχεῖν καὶ μείναντας ὃν χρὴ χρόνον, ἄλλος δεῦρο πάλιν ἡγεμὼν κομίζει.

Πλάτων 133. – Φαίδων 107c-108c

…όταν κανείς πεθάνει, ο δαίμων του καθενός, αυτός που τον φροντίζει και ζωντανό, τον παίρνει και τον οδηγεί σε κάποιον τόπο, εκεί που συναθροίζουνται οι νεκροί για να κριθούν κι έπειτα να αρχίσουν την πορεία τους στον Άδη με οδηγό εκείνον που έχει προσταχτεί να τους οδηγήσει. Κι αφού λάβουν την τύχη που είναι να λάβουν και μείνουν το διάστημα που πρέπει, άλλος οδηγός τους φέρνει πάλι εδώ, έπειτα από πολλά και μεγάλα γυρίσματα του καιρού.

Απόδοση: Γιώργος Σεφέρης

Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Κ. ΠΑΛΑΜΑΣ - Η ΨΥΧΗ

Είμαι η ψυχή και ντύθηκα το σώμα

για να σε βρω.

Και το φιλί που φλόγισα το στόμα,

για να σε χαρώ.

Για να σε γράψω, γίνηκα κοντύλι,

στη ζωγραφιά.

Είμαι η σάρκα, ζωντάνεψα την ύλη

με την ομορφιά.

Είμαι η μέλισσα κι ήρθα στο δικό σου

το δροσανθό...

λάδι, θα σε φωτίσω μες στο ναό σου

όσο να σωθώ.

Είμαι ο νεκρός που θα ξαναγυρίσω

με νέα πνοή,

με σχήμα νέο, για να την ξαναρχίσω

μ' εσέ τη ζωή.

ΜΙΑ ΚΟΥΚΙΔΑ…

Από το διαστημικό σκάφος της NASA Cassini. Τα δαχτυλίδια του Κρόνου και ο πλανήτης Γη.

 http://news.yahoo.com/photos/nasa-handout-image-taken-july-19-2013-wide-photo-152706764.html

Η ΙΔΙΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΗ ΦΩΝΗ

Δε χρειάζεται να θυμηθείς. Ἡ φλέβα του πλάτανου
έχει το αίμα σου. Και το σπερδούκλι του νησιού κ᾿ η κάπαρη.
Το αμίλητο πηγάδι ανεβάζει στο καταμεσήμερο
μία στρογγυλή φωνή από μαύρο γυαλί κι από άσπρο άνεμο
στρογγυλή σαν τα παλιά πιθάρια - η ίδια πανάρχαιη φωνή.

Γιάννης Ρίτσος

Visit Greece 

Η ΛΕΞΗ "ΦΙΛΟΤΗΣ"

Στο "Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσης" του Ερρίκου Στεφάνου (Αθήναι, 1852) πολύ ορθώς η ετυμολογία από το ρήμα φιλέω / φιλώ, αιολιστί φίλημι, χρησιμοποιήθηκε από τους πραγματικούς Έλληνες για να εκφράσει την ασύλληπτη και άπειρη συμπαντική δύναμη που σε όλες τις σφαίρες, τόσο σε εκείνες των Αθανάτων όσο και σε εκείνες των θνητών, λειτουργεί συνθετικά και διατηρητικά, και πολύ όμορφα την χρησιμοποίησε στην κοσμοσχεδίασή του ο Ακραγαντίνος φιλόσοφος και θεουργός Εμπεδοκλής. Αυτή η υπέροχη, αλλά ιδιαίτερα μισητή για τους χριστιανούς λέξη, αντικαταστάθηκε από τους θεωρητικούς των τελευταίων με τον όρο "Αγάπη", ο οποίος όμως είναι υπερβολικά στενός και μάλιστα εμπεριέχει και το αρνητικό, λόγω της υπερβολής, "άγαν" (πιθανή ετυμολογία της λέξεως η "άγαν" και "πάομαι", άρα η λέξη στέκει περισσότερο κοντά στην πολύ αρνητική εκδοχή της, δηλαδή στην προσκόλληση). 

ΕΝ ΠΡΟΜΗΘΕΙ...    Σκέψεις Πάνω Στην Αθανασία Και Την Γνώση (του Βλάση Γ. Ρασσιά)   

ΟΜΗΡΙΚΗ ΦΙΛΟΤΗΣ

Δεν πρόκειται για μεταγενέστερη λέξη. Απαντά ήδη στα ομηρικά έπη, τόσο στην Ιλιάδα (έξι φορές) όσο και στην Οδύσσεια (τέσσερις φορές), συνοψίζοντας όλες περίπου τις εκδοχές και τις εφαρμογές που υπόκεινται στο ρήμα φιλέω, στο επίθετο φίλος και στο επίρρημα φίλως - επίσης ομηρικά, με πυκνή μάλιστα τα δύο πρώτα συχνότητα. Γύρω από αυτόν τον πυρήνα περιστρέφονται δεκατέσσερα, αν μετρώ καλά, σύνθετα (ρηματικά ουσιαστικά, επίθετα αλλά και κύρια ονόματα), με θετική ή αρνητική σημασία. Παραδείγματα ευπρόσδεκτα: φιλοφροσύνη, φιλόξενος, φιλομειδής, φιλοπαίγμων. Παραδείγματα απωθητικά: φιλοκτέανος (άπληστος, πλεονέκτης), φιλοκέρτομος (χλευαστικός), φιλοψευδής. Και τρία  ευρηματικά κύρια ονόματα: Φιλοίτιος, Φιλητορίδης, Φιλοκτήτης.

Η ιλιαδική πάντως φιλότητα δεν περιορίζεται μόνο στο εσωτερικό των δύο στρατοπέδων, που βρίσκονται κατά κανόνα σε εμπόλεμη σύγκρουση. Καθώς ο ιλιαδικός πόλεμος εξελίσσεται, οδεύοντας προς την απρόβλεπτη έξοδό του, ίχνη έντιμης φιλότητας διακρίνονται και μεταξύ αντιπάλων. Παράδειγμα η έκβαση της ευγενέστερης μονομαχίας του έπους μεταξύ Έκτορα και Αίαντα στην έβδομη ραψωδία. Όπου, καθώς πέφτει το βράδυ και οι δύο μονομάχοι παραμένουν ισόπαλοι και ισότιμοι, αποσύρονται ανταλλάσσοντας φιλικά δώρα μεταξύ τους. Παραθέτω τους οικείους στίχους (Η 293-303) σε απόδοση - απευθύνεται ο Έκτωρ στον Αίαντα:

Τώρα ωστόσο πέφτει η νύχτα κι είναι σωστό να δείξουμε / στη νύχτα υπακοή. Στο μεταξύ εσύ, γυρίζοντας στα πλοία, / τους Αχαιούς να ευφράνεις, τη συντροφιά σου πιο πολύ / και τους δικούς σου που σου παραστέκουν./ Όσο για μένα, φτάνοντας στο μεγάλο κάστρο του Πριάμου, / τους Τρώες θα ευφράνω και τις μακρόπεπλες Τρωάδες / όσες για χάρη μου θα ευχηθούν στην τελετή. //
Έλα όμως τώρα οι δυο μας ν' ανταλλάξουμε δώρα πολύτιμα, / που κάποιος βλέποντας να ομολογήσει, Τρώας ή Αχαιός: / Αυτοί εχθροί αντικρίστηκαν σ' αγώνα φονικό, / και τώρα φίλοι αποχωρίζονται (στο πρωτότυπο: ηδ' αύτ' εν φιλότητι διέτμαγεν αρθμήσαντε).

Μαρωνίτης Δημήτρης Ν. (απόσπασμα)

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=514633

ΑΙΓΙΝΑ - Η ΤΡΙΤΗ ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΤΡΙΓΩΝΟΥ

Στα βόρεια του νησιού της Αίγινας, ανάμεσα στα πεύκα της Αγίας Μαρίνας και με θέα το γαλάζιο του Αργοσαρωνικού, στέκει εντυπωσιακά καλοδιατηρημένος ο Ναός της Αθηνάς Αφαίας. 
Χτισμένος στον χρυσό αιώνα της Αθήνας, ο ναός είναι η τρίτη κορυφή του Ιερού Τριγώνου, αυτού που σχηματίζει ο Παρθενώνας της Αθήνας, ο ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο και ο αιγινήτικος ναός με τους 34 κίονες, εκ των οποίων σήμερα μπορείτε να θαυμάσετε τους 24.

Το προσωνύμιο της θεάς «Αφαίας» σημαίνει «άφαντη» και αναφέρεται στον Μύθο της κόρης του Δία, Βριτομάρτιδος, που για να γλιτώσει από τον έρωτα του Μίνωα κρύφτηκε σε ένα καράβι ψαράδων. Εκεί την ερωτεύτηκε ένας ναύτης, και εκείνη για να γλιτώσει (και πάλι) έπεσε στη θάλασσα και έφτασε κολυμπώντας στην Αίγινα, όπου εξαφανίστηκε – έγινε δηλαδή άφαντη – σαν από θεϊκή επέμβαση.

http://agnosthgh.blogspot.gr/

Ο ΜΟΝΟΦΘΑΛΜΟΣ ΒΟΣΚΟΣ & Ο ΣΟΦΟΣ ΛΥΚΟΣ

Γράφει η Φίλις Χρυσού

[Andromeda Galactica]

Οι καθημερινές ιστορίες των Ανθρώπινων Θεάτρων με εμπνέουν να γράφω. Πολλές φορές Παίζω Ρόλους για να δοκιμάσω τα Όρια των Ανυποψίαστων Ανθρώπων… Αυτή τη φορά έγραψα ένα παραμύθι για «Μεγάλα Παιδιά». Καθένας θα αποκωδικοποιήσει την ιστορία σύμφωνα με το δικό του βίωμα.
Καλό Αναγνωστικό Ψυχαγωγικό Ταξίδι…

"Ο ΜΟΝΟΦΘΑΛΜΟΣ ΒΟΣΚΟΣ & Ο ΣΟΦΟΣ ΛΥΚΟΣ"

Ήταν μια φορά ένας μονόφλαθμος βοσκός ο οποίος είχε πρόβατα. Στο χωριό του – ένα χωριό τυφλών – ήταν και πρόεδρος. Επειδή δεν είχε τι να κάνει, δεν έβρισκε ιδέες για να ψυχαγωγηθεί και νιώθοντας τόσο σπουδαίος συνάμα, άρχισε να ενοχλεί ο ίδιος το μοναχικό λύκο.
Πήγαινε έξω από τη φωλιά του και την ημέρα - γιατί τη μέρα κοιμόταν καθώς το βράδυ αυτός κυνηγούσε – και χτυπούσε μια μεγάλη κατσαρόλα για να τον ξυπνήσει με αυτό τον τρόπο.
Μετά έτρεχε στην ασφάλεια του κοπαδιού του και περίμενε αν και πότε θα κάνει εμφάνιση ο λύκος. Κάποια μέρα ο λύκος βαριεστημένος εμφανίστηκε. Κι ο βοσκός στη μέση του κοπαδιού του κόμπαζε και τον κορόιδευε.

«Τι θες;! Τι νομίζεις ότι κάνεις;!» Του λέει ο λύκος.

Εκείνος γελούσε μέσα στη θαλπωρή των προβάτων του που βέλαζαν γιατί νόμιζαν ότι έτσι τρόμαζαν το λύκο. Νόμιζαν ότι το Ποσοτικό Ποσοστό θα έκανε κάποια εντύπωση στο Λύκο ο οποίος εργάζεται με ένα Ποιοτικό Ποσοστό, που είναι οι εμπειρίες του, το μυαλό του, ως και η καρδιά του πολλές φορές. Γιατί δεν έτρωγε τους αδύναμους αλλά κυνηγούσε μόνο αυτούς που μάχονταν, που έτρεχαν να σώσουν τον εαυτό τους σε μια δίκαιη ηρωική αναμέτρηση. Δεν έτρωγε τα μωρά προβατάκια. Ούτε τα κουτσά και άρρωστα πρόβατα.

Λέει τότε ο λύκος στο βοσκό: «Πόσο πολύ νομίζεις ότι σε αγαπούν τα πρόβατά σου ώστε να νομίζεις ότι θα σε υπερασπιστούν σε κάθε περίπτωση;!»

Εκείνος σάστισε. Δεν το είχε ποτέ σκεφτεί. Ίσως γιατί πριν δεν είχε προκαλέσει τόσο πολύ τις καταστάσεις στη ζωή του.

«Θέλεις να δεις πόσο σε αγαπάνε;!»

Και λέγοντας αυτό ορμάει μέσα στο κέντρο του κύκλου και βρίσκεται μπροστά στο βοσκό. Τα πρόβατα βελάζοντας διασκορπίστηκαν εδώ κι εκεί τρομαγμένα. Άλλα είχαν από ώρα αρχίσει να κουράζονται και είχαν ήδη ξεμακρύνει - την ώρα που ο βοσκός και ο λύκος βρισκόντουσαν σε αυτή τη γεμάτη παύσεις και σιωπές συζήτηση.

«Από πού αντλείς τη δύναμή σου βοσκέ τώρα;! Ψάξε…»
Ο βοσκός λουσμένος στον κρύο ιδρώτα και τρέμοντας, ψέλλισε:
«Τι θα μου κάνεις τώρα;!»
«Τι πιστεύεις ότι θα σου κάνω;!» Του λέει ο λύκος.

«Θα με φας»…

Ο λύκος τον κοίταξε μέσα στα μάτια για ώρα. Και μετά του είπε:
«Κάθισε. Θα σου πω μια ιστορία. Τώρα που είμαστε μόνοι μας».
Και άρχισε να του μιλά κοιτώντας τον σταθερά μέσα στα μάτια.

«…Υπήρξαν πολλοί άνθρωποι στην ιστορία αυτού του κόσμου που ένιωθαν δυνατοί, μοναδικοί, σοφοί. Πιότερο από όλους τους άλλους. Κι επειδή δεν είχαν κανέναν να αναμετρηθούν και να αποτιμήσουν έτσι οι ίδιοι την πραγματική αξία τους, είχαν εδραιώσει μία ματριξική - πλασματική εικόνα για τον εαυτό τους και τα πράγματα. Ζούσαν στον «κόσμο» τους.

Όταν όμως ήρθε ο καιρός να δουν ότι πάνω και πέρα από αυτούς υπήρχαν και άλλοι, άλλα πράγματα, άλλοι κόσμοι, τότε αναγκάστηκαν να σκεφτούν σοβαρά. Γιατί αλλοτινά, είχαν χάσει τις περιουσίες τους, τα χωριά τους – ως πρόεδροι ή μικροβασιλιάδες τόπων ή όπως έδειξε η ιστορία τα μυαλά τους, οπότε στην καίρια στιγμή ήταν ανήμποροι να δράσουν αναλόγως των προκλήσεων με τις οποίες ήρθαν αντιμέτωποι.

Θα μπορούσα να κατασπαράξω όσα ήθελα από τα πρόβατά σου κι εσένα τον ίδιο αν το ήθελα. Καθώς μην ξεχνάς ότι η φύση μου είναι να με φοβάται ο άνθρωπος επειδή δεν έχω Διάκριση και κάνω ό,τι θέλω. Το να απαρνηθώ τη φύση μου δεν είναι θέμα και για αυτό δε θα το κάνω, γιατί ο Δημιουργός μας όρισε σε αυτές τις θέσεις ώστε να μάθουμε ο ένας από τον άλλο. Όμως εγώ απέκτησα Διάκριση στο πέρας των ζωών μου ως λύκος και δεν ενοχλώ, ούτε κυνηγάω τους Αδύναμους που δεν μπορούν να αναμετρηθούν μαζί μου, έστω κι αν το πιστεύουν με το μικρό μυαλό τους και το «ένα τους μάτι που ούτε αυτό δε βλέπει καλά».

Με λίγα λόγια, γνωρίζω τη Δύναμή μου και τι μπορώ να κάνω, αλλά δεν είναι σκόπιμο να κάνω επίδειξη αυτής ιδίως σε αυτούς που μπορώ να τους νικήσω ανά πάσα στιγμή. Αλλά τι θα έβγαινε με αυτό;! Σημασία λοιπόν έχει να γνωρίζεις ότι μπορείς αλλά να έχεις τη Διάκριση και να μην το κάνεις. Άρα, εγώ ο λύκος αναμετρώμαι μόνοι μόνο με τους ομοίους μου. Γιατί καύχημά μου δεν είναι ο εύκολος στόχος. Αν σε φάω θα χάσεις την ευκαιρία μια μέρα να αλλάξεις κι εσύ, όπως μέσα από αυτή την εμπειρία.

Το ότι διοικείς ένα κοπάδι πρόβατα – που στην ουσία ξέρουν ότι δεν τα αγαπάς παρά τα χρειάζεσαι για να τα απομυζείς καθημερινά από το «γάλα» τους και μια μέρα τα σφάζεις – το να είσαι ημίτυφλος πρόεδρος ενός χωριού τυφλών… Αυτό σε κάνει μοναδικό και ανώτερο από όλους αυτούς πιστεύεις;!

Αλλά να ξέρεις ότι πέρα από αυτούς τους λόφους που βλέπεις υπάρχει ένας τεράστιος κόσμος.

Και δεν έχεις ιδέα η θέση σου ανάμεσά τους αν έχει αληθινή βαρύτητα ή θα μοιάζεις ανύπαρκτος, όπως μοιάζουν για εσένα τα πρόβατά σου και ο κόσμος σου.

Και πάραυτα, θα πρέπει να εκτιμάς τα πρόβατά σου και τους συγχωριανούς σου. Γιατί μια μέρα θα δεις ότι η κοροϊδευτική διάθεσή σου για όλους αυτούς κι ακόμη προς εμένα, θα γίνει η Κοροϊδία προς τον ίδιο τον Εαυτό σου από εσένα τον ίδιο. Ακόμη και οι χαζοί μπορεί ξαφνικά να σου αποδείξουν πόσο πιο χαζός είσαι εσύ ο ίδιος που βασίζεσαι στη χαζομάρα τους. Γιατί κατά βάθος γνωρίζεις την αδυναμία σου να Υπάρξεις χωρίς όλους αυτούς.

Άρα, τώρα που βρίσκεσαι μπροστά μου, μόνο έλεος μπορείς να ζητήσεις γιατί δε σου έμεινε τίποτα. Η δύναμή σου είναι οι άλλοι δίπλα σου και κομπάζεις μόνο όταν βρίσκονται γύρω σου ως ασπίδα. Εφόσον λοιπόν χρειάζεσαι τα πρόβατα και τους συγχωριανούς σου ξεκίνα να τους Σέβεσαι και να τους Αγαπάς. Σταμάτα να τους χρησιμοποιείς για λογαριασμό σου χωρίς αυτοί να ωφελούνται αληθινά από το Σεβασμό σου στο πρόσωπό τους. Ακόμη και οι ηλίθιοι μια μέρα μπορεί να σε εκδικηθούν.

Σταμάτα να χρησιμοποιείς τους άλλους ή τα έργα των άλλων για να ψυχαγωγηθείς και άντλησε από μέσα σου το υλικό ώστε να βρεις νέες ιδέες δικές σου τις οποίες θα αναπτύξεις ώστε να βγει κάτι καλό και να διδάξεις μέσα από το πηγαίο σου δημιούργημα και τους άλλους.

Ίσως έτσι «βρεις μια μέρα το Φως και στο άλλο σου μάτι» κι επειδή θα αναβαθμιστείς εσύ, θα αναβαθμιστούν και οι συγχωριανοί σου και θα αρχίζουν να βλέπουν το Φως κι αυτοί σιγά – σιγά.

Εμένα θα καταλάβεις τότε ότι δε με έχεις ανάγκη ως πρόκληση και τότε θα εξαφανιστώ.

Γιατί εγώ ο λύκος δεν είμαι παρά η Σκιά σου που προσκαλείς μέσα από πρόσωπα να σου δώσω «Μαθήματα Οντολογικής Υπόστασης». Όσο Προκαλείς θα Προκαλείσαι. Όσο με Χρειάζεσαι, θα Υπάρχω. Όσο με μισείς ή με Πολεμάς θα Αγριεύω στο μέτρο όμως που μπορείς να αντέξεις. Όσο με Αγαπάς, θα Εξημερώνομαι…

Και τώρα βοσκέ μου σε αφήνω να σκεφτείς ίσως για πρώτη φορά στη ζωή σου με ένα διαφορετικό τρόπο. Και ο λόγος που βρίσκομαι εδώ τώρα είναι γιατί πιστεύω ότι το μπορείς. Αλλιώς η Διάκρισή μου δε θα το επέτρεπε να σου μιλήσω τώρα γιατί θα ήταν ανώφελο…»

Αυτά είπε ο λύκος και έφυγε σιγά – σιγά μην κοιτώντας πίσω ώσπου χάθηκε μέσα στο δάσος…

Δίδαγμα1: «Μεταξύ Τυφλών ο Μονόφθαλμος είναι Βασιλιάς». Δες τον κύκλο [θαυμαστών, ακόλουθων, φίλων] κάποιου για να καταλάβεις το Βεληνεκές Σοβαρότητας του ίδιου.

Δίδαγμα2: «Ο Πολεμιστής του Φωτός Γνωρίζει την Άπειρη Δύναμή του. Δεν Παλεύει Ποτέ Με Όποιον Δεν του Αξίζει η Τιμή της Μάχης» - Ο Σοφός Λύκος ξέρει ότι μπορεί να σκοτώσει αλλά δεν το κάνει. Γιατί αν αναμετράται με αδύναμα προβατάκια για να νιώσει σπουδαίος,

τότε η σπουδαιότητά του θα ήταν ισοδύναμη αυτής ενός αδύναμου πρόβατου.

Συμπέρασμα: Ο Σοφός Λύκος δε θέλει να εκμηδενίσει το "Μονόφθαλμο Βοσκό" αλλά του δίνει μια ευκαιρία να σοβαρευτεί και να ανυψωθεί κι αυτός ώστε να υφίστανται ίσοι.

Πολύ απλά γιατί ο Λύκος βλέπει το Εσωτερικό Φως και την Ομορφιά της Ψυχής του Βοσκού που ο ίδιος αγνοεί - νιώθει Αγάπη για αυτόν κι ας μην το πιστεύει κανείς αυτό. Και τον βοηθά να αναστήσει κι αυτός το Φως της Ψυχής του ώστε κάποια μέρα έως και να κάνουνε παρέα, ως Ίσοι, ως Αδελφοί. Γιατί τι νόημα θα είχε ο Λύκος να είναι Εγωιστής;! Ο Εγωισμός είναι Μικρόψυχος κι Ανόητος. Το να κάνεις έναν Αδελφό να έρθει στα συγκαλά του και να μεγαλουργήσει ανακαλύπτοντας τον Πραγματικό Θεό μέσα του, αυτό είναι το Ύψιστο…

Με Πολλή Αγάπη,

Φίλις Χρυσού

[Andromeda Galactica]

http://andromeda-ires.blogspot.gr/2015/01/blog-post_27.html

ΣΥΜΗ - ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΝΗΣΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Μια κουκιδίτσα του ελληνικού χάρτη, ένα από τα πιο γραφικά και όμορφα νησιά των Δωδεκανήσων με ανέπαφη ομορφιά και ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, θα σας αφήσει τις ωραιότερες εντυπώσεις.

Ολόκληρο το νησί αρχαιολογικός χώρος. Δεν είναι υπερβολή. Όντως, το 2011, το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο πήρε την απόφαση να ονομάσει ολόκληρο το νησί της Σύμης, καθώς και τα γειτονικά νησάκια, ενιαίο αρχαιολογικό χώρο, λόγω της σημασίας των ευρημάτων και της Ιστορίας της περιοχής.

Συγκεκριμένα, ούτε μία ούτε δύο αλλά 159 θέσεις (ήτοι αρχαιολογικοί χώροι και μνημεία) έχουν ανακαλυφθεί στη Σύμη, από την προϊστορική ως τη σύγχρονη εποχή. Ούτως ή άλλως οι οικισμοί του νησιού έχουν χαρακτηριστεί διατηρητέοι λόγω της ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής παράδοσης, αλλά σε αυτόν τον «θησαυρό», πλέον με επίσημη «βούλα» προστίθενται και χώροι όπως οι δύο οχυρωματικοί περίβολοι στη θέση Κάστρο, τα λείψανα βασιλικών ναών στη Σύμη, στο Πέδι και στον Πανορμίτη, ο παλαιοχριστιανικός ναός στο Νημπορειό και κλασικά, ελληνιστικά και ρωμαϊκά λείψανα, μέρη των οποίων μπορείτε να βρείτε συγκεντρωμένα και στο Αρχαιολογικό-Λαογραφικό Μουσείο Σύμης – περισσότερες πληροφορίες εδώ.

Επιπλέον, αρχαιολογικοί χώροι κηρύχθηκαν και οι νησίδες Νίμος, Αγία Μαρίνα, Σεσκλί, Κουλουντρός, Αρτικονήσι, Τρούμπετο, Πήδημα και Μαρμαράς. Πάντως αν και υπήρξε σχετικό αίτημα, δεν κηρύχθηκε αρχαιολογική και η θαλάσσια περιοχή γύρω τους, αφού θα πρέπει πρώτα να προηγηθεί έρευνα από την Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων.

Σύμη ήταν το όνομα της συζύγου του Γλαύκου, πρώτου κατοίκου του νησιού. Σύμφωνα με το μύθο ο Γλαύκος ήταν άριστος κολυμβητής, ναυπηγός και ψαράς και είναι αυτός που κατασκεύασε την «Αργώ», το πλοίο της Αργοναυτικής εκστρατείας.
Το νησί ήταν γνωστό και με άλλα ονόματα: Καρική, Μεταποντίς, Αίγλη και Έλκουσα.
Η Σύμη αναφέρεται και από τον Όμηρο, στην Ιλιάδα, καθώς στον Τρωικό πόλεμο μετείχε και ο βασιλιάς της, Νηρέας, με 3 πλοία, εθεωρείτο δε, ο ωραιότερος άντρας της εκστρατείας.
Από το νησί πέρασαν οι Κάρες, Λέλεγες και Φοίνικες ενώ τον 11^ο αιώνα εποικίστηκε από τους Δωριείς. Μετείχε στη Δωρική Αμφικτιονία, τη Δωρική Εξάπολη.

Πηγές: www.in2life.gr , http://www.newsbomb.gr/

Ο ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΑ

«Παρόμοια, κάποια πράγματα δεν είναι στο χέρι του ανθρώπου να αποκτήσει, ενώ η απόκτηση μόρφωσης εξαρτάται από τη δική του προαίρεση και έτσι θα φανεί αργότερα ότι ρίχνεται στις πολιτικές υποθέσεις όχι από θρασύτητα, αλλά από τη μόρφωσή του. Γιατί, βέβαια, στην αγωγή διαφέρουν οι άνθρωποι από τα θηρία, οι Έλληνες από τους βαρβάρους, οι ελεύθεροι από τους δούλους και οι φιλόσοφοι από τους τυχαίους ανθρώπους».

Ιάμβλιχος, «Περί του Πυθαγορείου Βίου», παρ. 44, εκδόσεις Κάκτος, σειρά Προσωκρατικοί, τόμος 5ος (Πυθαγόρας 2), σελ. 119

Ο Ιάμβλιχος (245-325) είναι μία από τις κορυφές της αξιοβάδιστης οροσειράς της νεοπλατωνικής φιλοσοφίας. Έγινε γνωστός στην ύστερη αρχαιότητα λόγω της βαθιάς και ουσιαστικής γνώσης του στον πυθαγορισμό και ειδικά το έργο από το οποίο ελήφθη το απόσπασμα στην αρχή του κειμένου, το «Περί του Πυθαγορείου Βίου», του χάρισε αναγνώριση και διατήρηση του ονόματός του στην επιφάνεια του φιλοσοφικού ωκεανού που περιβάλλει τον κόσμο των ιδεών, περιγράφοντάς τον. Ο Ιάμβλιχος καθόρισε τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται σήμερα ο κόσμος την Πυθαγόρεια Διδασκαλία και, ευτυχώς για όλους μας, εν πολλοίς όσα γράφει θεωρούνται ακριβή. Ανταποκρίνονται στην ουσία της Πυθαγόρειας Διδασκαλίας αλλά και στο ευρύτερο πνεύμα του Ελληνισμού.

Από το σύνολο του έργου του Ιάμβλιχου αλλά και όλων των μελετητών του Πυθαγόρα συνάγεται αβίαστα ότι η Ελλάς εθεάτο από τον Πυθαγόρα ως τόπος ιερός. Το έθνος μας οριζόταν από τον Σάμιο πολυεπιστήμονα, μύστη και φιλόσοφο ως μια εκδήλωση υπέρτερης, εκλεπτυσμένης και αληθώς πνευματικής αγωγής - όχι ως ένα άθροισμα εμβίων όντων που απλά υπάρχουν, αναπαράγονται και διατηρούνται στη ζωή. Ο Πυθαγόρας δεν ήταν ένας από τους πολλούς «θαυματοποιούς» της σειράς και ένας διδάσκαλος άρρητων μυστηρίων που δεν είχε πατρίδα. Μπόρεσε και έγινε παγκόσμιος, εξέφρασε πανανθρώπινες αξίες, αγωνίες και απάντησε σε αγωνιώδη ερωτήματα αιώνων επειδή ανταποκρινόταν ιδανικά στην ιδιότητα του Έλληνα. Η αγωγή του ξεχώριζε επειδή ταυτιζόταν με την αρετή του, το μοναδικό εργαλείο που έχει στα χέρια του ο φιλόσοφος για να σμιλέψει την εικόνα της ευτυχίας του και να οικοδομήσει αθάνατο ενδιαίτημα εντός του φθαρτού κόσμου.

Η παρακαταθήκη

Ο βατήρας, όπου πάτησε ο Πυθαγόρας για να κάνει το άλμα στην αλήθεια και στον χρόνο, ήταν η πατρίδα μας. Η Ελλάδα, επειδή είναι ιερή, μας βοηθά να ξεχωρίζουμε εύκολα τις οντότητες που εκφράζουν χθόνιες, χαμηλές συχνότητες και επιθυμούν να τη βεβηλώνουν. Εκείνοι που αποπειρώνται διαρκώς να αποδομήσουν τα σύμβολα, τις έννοιες, τις αξίες, να υποτιμούν τα γνωρίσματα που μας ξεχωρίζουν από τους άλλους λαούς, να ειρωνεύονται τις μορφές που μας ενώνουν, δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά δαιμονικές, κακόηχες παρεμβολές στην αρμονία που χρειάζεται η κοινωνία μας για να εξελιχθεί.

Όπως αναφέρει σχετικά ο Ιάμβλιχος για τις απόψεις του Πυθαγόρα, «έλεγε ακόμα ότι πρέπει να θεωρούν την πατρίδα τους ως κοινή παρακαταθήκη που τους δόθηκε από το σύνολο των πολιτών. Πρέπει λοιπόν να τη διοικούν με τέτοιον τρόπο, ώστε να είναι έτοιμοι να παραδώσουν και αυτοί στους μεταγενέστερους αυτό το οποίο άλλοι τους εμπιστεύτηκαν».

Έχοντας όλα τα παραπάνω κατά νου, εύκολα κάποιος μπορεί να κάνει τις συγκρίσεις του και να θέσει ερωτήματα, τα οποία ήδη από τη διατύπωσή τους φέρουν την απάντηση... εντός. Πόσο Έλληνες είναι εκείνοι που δεν αντιμετωπίζουν την πατρίδα ως ένα ιερό μέσα στο οποίο οφείλουν να κινούνται και να περνούν τον βίο τους με σεβασμό και ευλάβεια; Πόσο άξιοι λόγου (να δώσουν και να λάβουν) είναι όσοι δεν μεριμνούν για την αγωγή τους και περιφέρουν την εσωτερική ασχήμια τους παντού; Μπορούμε να τους ξεχωρίσουμε από τους «βαρβάρους», για τους οποίους μιλούσε και ο Πυθαγόρας; Πώς μπορούμε να χαρακτηρίσουμε σήμερα τα κίνητρα της συντριπτικής πλειονότητας του πολιτικού κόσμου; Κινούνται στη δημόσια σφαίρα από θρασύτητα ή η μόρφωσή τους επιβάλλει τη συμμετοχή στα κοινά; Η εικόνα της πατρίδας σήμερα δεν είναι το αντικαθρέφτισμα της ηγεσίας της; Είναι Έλληνες οι απάτριδες;

Παναγιώτης Λιάκος

Πηγή: http://www.dimokratianews.gr/

Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΑΓΝΟΙΑΣ

Στον Μεσαίωνα οι άνθρωποι πίστευαν ότι η Γη είναι το κέντρο όχι μόνο του ηλιακού συστήματος αλλά ολόκληρου του σύμπαντος!

Αργότερα ανακαλύφτηκε ότι η Γη είναι ένας ασήμαντος πλανήτης σ’ ένα ηλιακό σύστημα, που ανήκει σ’έναν γαλαξία με εκατομμύρια άστρα (ήλιους) και φυσικά, ότι είναι άγνωστο το κέντρο του σύμπαντος.

Ύστερα ανακαλύφτηκε ότι υπάρχουν τουλάχιστον 200.000.000.000 γαλαξίες που ο καθένας τους έχει τουλάχιστον 200.000.000.000 άστρα (ήλιους, άρα ηλιακά συστήματα).

Σήμερα ξέρουμε πάρα πολλά για να πούμε ότι… απλά, πολλά δεν ξέρουμε. Και δεν ξέρουμε αν θα μάθουμε.
Τρομαχτική η αύξηση της γνώσης σε όλους τους τομείς. 
Τρομακτική και η ανακάλυψη της αγνοίας, του μη γνωστού, του α-γνώστου.

Αυτό που είχε πει πριν από πολλά χρόνια με σκωπτικό τρόπο ίσως ο Τόμας Κάρλαιλ: «Δεν ισχυρίζομαι ότι κατανοώ το Σύμπαν – είναι πολύ μεγαλύτερο από μένα», ισχύει και σήμερα.

Και προφανώς θα ισχύει για πολύ ή ίσως και για πάντα, παρά την αλματώδη αύξηση της γνώσης.  

http://www.isth.gr/images/uploads/01-TSINIKOPOULOS.pd

______________________________________

Επιστήμονες από το Ινστιτούτο Self Mastery Earth υποστηρίζουν: «Στο σύμπαν μας μπορούμε μέχρι στιγμής να μετρήσουμε και να ανιχνεύσουμε μόνο το 1%. Όλοι οι φυσικοί πιστεύουν ότι υπάρχει ένα 99% αχαρτογράφητο και απροσμέτρητο . Υπάρχουν πολλαπλά επίπεδα και διαστάσεις».

Η ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΜΙΑ ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΓΕΜΑΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ. 
Μια μικρή περιήγηση στα αξιοθέατα των διαφόρων λαών, θα μας κάνει για άλλη μια φορά να συνειδητοποιήσουμε την σημασία που είχε κάποτε ο Ελληνικός πολιτισμός σε ολόκληρο τον κόσμο και θα μας δείξει την τεράστια διάδοση του σε όλους τους λαούς. Και αυτό διότι το 80% των αξιοθέατων, που έχουν να δείξουν τα ξένα κράτη από τον αρχαίο κόσμο, είναι πέρα για πέρα Ελληνικά!

Στο Ελληνικό Αρχείο, γνωρίζουμε ότι τα Ελληνικά ιερά, τα θέατρα και γενικά όλα τα κτίσματα, ήταν αμέτρητα και φτάνουν από τα βάθη της Ασίας μέχρι και την.... Αμερική. Σε αυτό το άρθρο θα ασχοληθούμε με τους κυριότερους ναούς και κτίσματα στην περιοχή της Μεσογείου. Ας αρχίσουμε την περιήγηση:

ΛΙΒΥΗ              

Ναός Διός - Σαχάτ (Shahat)

Η Σαχάτ ιστορικά γνωστή ως Κυρήνη, είναι μια πόλη στα βόρεια της Λιβύης. Η πόλη δημιουργήθηκε το -631 από Έλληνες και βρίσκεται χτισμένη πάνω στα ερείπια της Κυρήνης. Έχει χαρακτηριστεί ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς και θεωρείται ένα από τα πιο όμορφα απομεινάρια της ελληνικής ιστορίας σήμερα.

Ναός Απόλλωνος - Απολλωνία

H Απολλωνία δημιουργήθηκε τον -7 αιώνα από Έλληνες αποίκους της Λιβύης. Αποτέλεσε ένα σημαντικότατο κέντρο εμπορίου και διατέλεσε το λιμάνι της Κυρήνης για περισσότερο από μια χιλιετία. Έξω από τα τείχη της πόλης, διατηρείται ακόμα το Αρχαίο Ελληνικό θέατρο της Απολλωνίας σε ένα εκπληκτικό σημείο χτισμένο μέσα στα βράχια, έχοντας θέα την θάλασσα. Ένα μεγάλο μέρος της πόλης, βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, λόγο ενός μεγάλου σεισμού το 365 μ..

Αρχαία Αγορά - Πτολεμαΐδα

Η Τολμέïθα παλαιότερα γνωστή ως Πτολεμαΐδα, είναι μια ήσυχη πόλη στο Al Marj, στην βορειοανατολική Λιβύη. Eκεί υπάρχει ο ναός της Δήμητρας και η εκπληκτική Αρχαία Ελληνική αγορά. Κάτω από την αγορά υπάρχει το εκπληκτικό υδρευτικό σύστημα που δημιούργησαν οι Έλληνες άποικοι τον -4ο αιώνα.

ΜΙΚΡΑΣΙΑ               

Αρτεμίσιο - Έφεσος

Η Έφεσος είναι Αρχαία πόλη της Μικράς Ασίας στα παράλια του Αιγαίου. Γύρω στον -8ο αιώνα, η Έφεσος έγινε το οικονομικό κέντρο της Μικράς Ασίας. Το -334 απελευθερώθη από τα στρατεύματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ενώ βρισκόταν υπό την κατοχή των Περσών. Η Έφεσος ήταν πόλη αφιερωμένη στην Αρτέμιδα. Η πόλη είχε το μεγαλόπρεπο Αρτεμίσιο. Ο ναός αυτός, αποτελεί ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου.

Τετράπυλον - Αφροδισία

H Αφροδισία βρίσκεται ανατολικά της Κώ στην  μικρασιατική πόλι Καρακασους. Η τοποθεσία ήταν αφιερωμένη στην Θεά Αφροδίτη και χτίστη από τους Έλληνες τον -3ο αιώνα.  O πανέμορφος ναός της Αφροδίτης, ο οποίος ονομάστηκε "Τετράπυλον" υπολογίζεται ότι χτίστη τον 1ο αιώνα μ..

Ναός Απόλλωνος - Δίδυμα

Τα Δίδυμα ήταν ένα πολύ σημαντικό αρχαίο ιερό και μαντείο αφιερωμένο στον Απόλλωνα και την Άρτεμις. Το περίφημο μαντείο του Απόλλωνα ήταν το 2ο σημαντικότερο στον αρχαίο κόσμο, μετά τους Δελφούς. Σύμφωνα με τον Παυσανία, τα Δίδυμα κατασκευάστηκαν από τους Έλληνες τον -10ο αιώνα. Σημερινοί αρχαιολόγοι αναφέρουν ότι η Ελληνική ιστορία τους φτάνει μέχρι το -2000. Το ιερό βρισκόταν λίγο νοτιότερα της Μιλήτου και σήμερα κοντά του βρίσκονται το τουρκικό χωριό Yenihisar και η μικρή τουρκική πόλη Didim.

Αρχαία Αγορά - Μίλητος

H Μίλητος αποτελούσε μια από τις σημαντικότερες Αρχαίες Ελληνικές πόλεις. Χτίσθη το -1400 από τους Μινωίτες της Κρήτης και στην συνέχεια κατοικήθη από τους Μυκηναίους. Η Μίλητος ήταν από τις πρώτες Ελληνικές πόλεις που έφτιαχνε νομίσματα. Αποτελούσε τον τόπο καταγωγής των μεγάλων Θαλή, Αναξίμανδρου και Αναξιμένους. Ο "Ιερός δρόμος" όπως αποκαλείται, της Μίλητου, οδηγεί στον ναό του Απόλλωνα στα Δίδυμα.

Bωμός του Διός - Πέργαμος

O βωμός του Διός, δημιουργήθη το -197  από τον Έλληνα στρατηγό Ευμένη προς τιμήν του Περγάμου για την νίκη του εναντίων των Γαλατών. Αποτελούσε μια δεύτερη Ακρόπολι του αρχαίου κόσμου λόγο της εκπληκτικής τοποθεσίας του στο υψηλότερο σημείο της πόλεως. Στα χρόνια του Βυζαντίου, αυτός ο υπέροχος ναός καταστράφη και τα μάρμαρα του χρησιμοποιήθηκαν για το χτίσιμο αμυντικών τειχών για τους Βυζαντινούς.

ΙΤΑΛΙΑ              

Ναός της Ήρας - Ποσειδωνία

Η Ποσειδωνία ήταν Αρχαία Ελληνική αποικία της Κάτω Ιταλίας στην περιοχή της Καμπανίας και ιδρύθηκε τον -7ο αιώνα  κατά την διάρκεια του δεύτερου ελληνικού αποικισμού. Ο ναός της Ήρας είναι ο παλαιότερος ναός που διασώζεται στην Ποσειδωνία και ανήκει στον -6ο αιώνα. Κοντά στον πρώτο ναό υπάρχει και ένας δεύτερος ναός αφιερωμένος στην Ήρα χτισμένος τον -5ο αιώνα. Στο παρελθόν θεωρούσαν πως ο ναός αυτός ήταν αφιερωμένος στον Ποσειδώνα.

Nαός του Ποσειδώνος - Ποσειδωνία

O Ναός του Ποσειδώνος στην Ποσειδωνία, βρίσκεται δίπλα ακριβώς από τον ναό της Ήρας και χτίστηκε το -450 και ήταν ο πιο τελειοποιημένος από τους 3 μεγάλους ναούς της Ποσειδωνίας. Κάποιοι πιστεύουν ότι ο ναός ήταν αφιερωμένος στον Απόλλωνα, λόγω των αγαλμάτων που υπάρχουν στον ανατολικό βωμό του ναού.

Ναός της Αθηνάς - Ποσειδωνία

O πανέμορφος ναός της Αθηνάς βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο της πόλεως και χτίσθη περίπου το -500. Αποτελεί τον τρίτο και τελευταίο, μεγαλοπρεπή Ελληνικό ναό της Αρχαίας Ποσειδωνίας. Λανθασμένα στο παρελθόν πίστευαν πως ήταν αφιερωμένος στην Δήμητρα.

Ναός του Απόλλωνος - Συρακούσσαι

Ο ναός του Απόλλωνος βρίσκεται στο νησί Ortygia στις Συρακούσες. Θεωρείται ο αρχαιότερος, Δωρικού τύπου ναός, της δυτικής Μεσογείου. Δημιουργήθηκε τον -6ο αιώνα από τους Έλληνας αποίκους των Συρακουσών. Στους βυζαντινούς χρόνους, ο ναός μετατράπη σε "εκκλησία" και στην συνέχεια, όταν οι μουσουλμάνοι κατέλαβαν τις Συρακούσσας, ο ναός μετετράπη σε μουσουλμανικό τέμενος.

Ναός Ηρακλέους -  Ακράγας

O Ναός του Ηρακλέους, δημιουργήθη από Έλληνες αποίκους το -500 περίπου και βρίσκεται στην περίφημη "Κοιλάδα των Ναών" στο Agrigento της Σικελίας, δίπλα από την είσοδο της πόλης. Αποτελεί τον δεύτερο μεγαλύτερο ναό της Ακράγας με διαστάσεις 67 x 25 μ. Ο ναός ήταν φημισμένος για το εντυπωσιακό άγαλμα του Ηρακλέους. Επίσης ένα μεγάλο άγαλμα του Ασκληπιού, ανακαλύφθη σε ένα από τα δωμάτια εσωτερικά του ναού.

http://www.ellinikoarxeio.com/