Θεσσαλονίκη - Γιώργος Ζαμπέτας (Ορχηστρικό)

Thomaida Kotsali

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΜΑΚΡΟΖΩΙΑΣ ΠΑΡΑΔΙΔΟΥΝ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΙΚΑΡΙΑΣ - ΤΟ «ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΙΚΑΡΙΑΣ»

Το «φαινόμενο της Ικαρίας» έχει τραβήξει το επιστημονικό ενδιαφέρον ελλήνων και ξένων ειδικών.
Οι μέχρι τώρα παρατηρήσεις των επιστημόνων αποδεικνύουν ότι ο τρόπος ζωής των κατοίκων της Ικαρίας δρα προστατευτικά στην εμφάνιση καρδιαγγειακών και νεοπλασματικών νοσημάτων. Φαίνεται ότι η μακροχρόνια κατανάλωση Μεσογειακού τύπου διατροφής σε συνδυασμό με την ορεσίβια ζωή και την χαλιναγώγηση του στρες έχουν σημαντικό ρόλο, χωρίς όμως οι ακριβείς μηχανισμοί να έχουν διευκρινιστεί.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.kala-nea.gr/archives/44309#sthash.XDV9RcZi.dpuf

Ικαριακή Ραδιοφωνία

ΑΝΑΨΕ Η ΦΛΟΓΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ 2014

O θεός του Ήλιου, Απόλλωνας, όπως πάντα γενναιόδωρος έστειλε τις ακτίνες του ολοκληρώνοντας με επιτυχία μια ακόμα Τελετή Αφής της Ολυμπιακής Φλόγας στην Αρχαία Ολυμπία, αυτή τη φορά για τους Χειμερινούς Αγώνες του Σότσι 2014.

Παρουσία πλήθους κόσμου και επισήμων, το μεσημέρι της Κυριακής, άναψε η Φλόγα στον ναό της Ήρας και η πρωθιέρεια Ινώ Μενεγάκη, την έδωσε στον πρώτο λαμπαδηδρόμο, τον 18χρονο αθλητή της χιονοδρομίας καταβάσεων Γιάννη Αντωνίου, με τον οποίο άρχισε η λαμπαδηδρομία επί ελληνικού εδάφους.

euronewsGreek                                                        Περισσότερα: http://www.tanea.gr

Ο ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ ΚΑΙ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

Προτομή του Επίκουρου.

Στην πλάτη o μαθητής του Μητρόδωρος.

Μουσείο του Λούβρου, Παρίσι.

«Οὐκ ἔστιν ἡδέως ζῆν ἄνευ τοῦ φρονίμως καὶ καλῶς καὶ δικαίως οὐδὲ φρονίμως καὶ καλῶς καὶ δικαίως ἄνευ τοῦ ἡδέως· ὅτῳ δὲ τοῦτο μὴ ὑπάρχει͵ οὐκ ἔστι τοῦτον ἡδέως ζῆν».
«Δεν είναι δυνατό να ζει κανείς ευχάριστα, αν δεν ζει φρόνιμα, ηθικά και δίκαια, όπως και δεν μπορεί να ζει φρόνιμα, ηθικά και δίκαια, αν δεν ζει ευχάριστα».
—Επίκουρος, Κύριαι δόξαι εδ.5

Λάθε βιώσας
Η φράση Λάθε βιώσας είναι το κλασικό επικούρειο «σύνθημα» και σημαίνει: «ζήσε απαρατήρητος, έχε αθόρυβη ζωή, ξέφυγε από τους πολλούς»

Οι άνθρωποι πρέπει να μελετούν τη φύση, γιατί αυτό τους κάνει περήφανους και ανεξάρτητους;
«Η μελέτη της φύσης δεν κάνει τους ανθρώπους κομπαστές ούτε πολυλογάδες, ούτε και τέτοιους που να επιδεικνύουν την, αξιοζήλευτη για τους πολλούς, μόρφωσή τους, αλλά υπερήφανους και ανεξάρτητους ανθρώπους που πιστεύουν στην αξία των δικών τους αγαθών, και όχι σε ξένα πράγματα.» Επίκουρος, Κύριες Δόξες

Οι Ερινύες
Όπως γνωρίζουμε, μετά τη δολοφονία του Αγαμέμνονα από την Κλυταιμνήστρα και τον Αίγισθο, η Ηλέκτρα τον φυγάδευσε στη Φωκίδα, στο βασιλιά Στρόφιο, που ήταν θείος του. Ύστερα από χρόνια, ο Ορέστης επέστρεψε στις Μυκήνες με το φίλο και ξάδελφό του Πυλάδη, και εκδικήθηκε το θάνατο του πατέρα του σκοτώνοντας την Κλυταιμνήστρα και τον εραστή της. Οι Ερινύες, όμως, οι θεές της εκδίκησης, άρχισαν να τον καταδιώκουν, μέχρι που έφτασε στην Αθήνα και δικάστηκε στον Άρειο Πάγο, όπου με την ψήφο της θεάς Αθηνάς αθωώθηκε. Κατά τον Επίκουρο, τα ομοιώματα των πλασμάτων που καταδίωκαν τον Ορέστη ήταν πραγματικά, κινητοποίησαν δηλαδή τις αισθήσεις του, μόνο που δεν ήταν σώματα στερεά. Αναλόγως, προκειμένου να απαντήσει στις βεβαιότητες χιλιάδων ανθρώπων, λέει ότι και οι θεοί είναι φτιαγμένοι από πολύ λεπτά μόρια, και μπορούσαν να εμφανιστούν, μακάριοι και άφθαρτοι στους θνητούς:

«Όλα τα αισθητά είναι αληθινά και κάθε εντύπωση είναι προϊόν υπαρκτού πράγματος, και ορίζεται από το αντικείμενο που κινεί την αίσθηση. Γελιούνται όσοι υποστηρίζουν ότι άλλες εντυπώσεις είναι αληθινές κι άλλες ψευδείς· κι αυτό διότι δεν μπορούν να κάνουν διάκριση ανάμεσα στη γνώμη και στο ολοφάνερο. Στην περίπτωση του Ορέστη, που του φάνηκε πως είδε τις Ερινύες, η μεν αίσθηση του, κινητοποιημένη από τα ομοιώματα (των Ερινυών) ήταν αληθινή, καθώς τα ομοιώματα υπήρχαν. Ο νους του όμως, νομίζοντας πως οι Ερινύες ήσαν σώματα στερεά., έκανε λάθος.» Επίκουρος

Σύμφωνα με τον ίδιο, τα όνειρα δεν έχουν θεϊκή φύση ούτε μαντική δύναμη, αλλά γεννιούνται από τις εικόνες που εισέρχονται στο υποσυνείδητο.»

Οι κόσμοι μπορεί να είναι άπειροι: «Μα και οι κόσμοι είναι άπειροι· και οι όμοιοι με τον δικό μας και οι ανόμοιοι. Καθώς τα άτομα είναι άπειρα, όπως δείξαμε πριν, διανύουν τις πιο μακρινές αποστάσεις. Και τα άτομα απ’ τα οποία θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένας κόσμος, δεν εξαντλούνται σε ένα κόσμο ούτε σε ορισμένο αριθμό κόσμων -είτε μοιάζουν αυτοί οι κόσμοι με το δικό μας είτε είναι αλλιώτικοι. Τίποτα, λοιπόν, δεν αποκλείει το να είναι άπειροι οι κόσμοι.»

Η τύχη
Ο σοφός αναλαμβάνει τις ευθύνες του και δεν τις ρίχνει στην Τύχη ή την οργή των θεών. Καμμιά μεταφυσική δύναμη δεν επηρεάζει τη ζωή μας, οι θεοί δεν είναι τιμωροί ούτε ευεργέτες, ούτε οργίζονται, ούτε γαληνεύουν, κάτι τέτοιο δεν θα ταίριαζε με την θεία και μακάρια φύση τους.  Η τύχη ελάχιστα μπορεί να επηρεάσει τη ζωή και την ευτυχία του ανθρώπου και μπορεί να μάς διδάξει να εκτιμούμε την καλοτυχία και να προετοιμαζόμαστε για τα κακά:

“Η φύση μάς διδάσκει να θεωρούμε μικρά τα όσα μας φέρνει η τύχη· μας διδάσκει, όταν είμαστε τυχεροί να μην αγνοούμε την ατυχία, αλλά κι όταν δυστυχούμε να μην υπερεκτιμούμε την καλοτυχία και να δεχόμαστε ατάραχοι τα καλά που μας φέρνει η τύχη αλλά και να είμαστε προετοιμασμένοι να αντιταχθούμε σε όσα μας φαίνονται κακά· μας διδάσκει πως όλα όσα οι πολλοί θεωρούν καλά και κακά είναι εφήμερα και πως η σοφία δεν έχει απολύτως τίποτα κοινό με την τύχη.” Επίκουρος

Ο σοφός ορίζει το βίο του με φρόνηση, λογική και ορθή κρίση: «Σε λίγα μόνο πράγματα επηρεάζει η τύχη τον σοφό· τα μεγαλύτερα και τα πλέον σημαντικά θέματα τα ορίζει η λογική του, και θα τα ορίζει σε όλη τη διάρκεια της ζωής του.»

«Καλύτερα να πάει στραβά κάτι το οποίο βασίστηκε σε σωστή κρίση παρά να πετύχει ένας σκοπός που δεν τέθηκε με σωστή κρίση.»

Και αλλού: «Σε έχω προλάβει, τύχη, και σου έχω κλείσει όλες τις πόρτες της ζωής μου, και ούτε σ’ εσένα ούτε σε καμιάν άλλη από τις εξωτερικές συνθήκες θα παραδοθούμε. Κι όταν έρθει ο καιρός να φύγουμε, θα φτύσουμε περήφανα τη ζωή και όσους, μάταια, είναι εξαρτημένοι από αυτήν, και θα την εγκαταλείψουμε μ’ ένα ωραίο τραγούδι που θα λέει πόσο όμορφα ζήσαμε.» Μητρόδωρος

Αποσπάσματα. Περισσότερα: http://eranistis.net/wordpress

«Το έργο του Ιουλιανού, “Μισοπώγων”, είναι τόσο θαυμάσιο και πνευματώδες, ώστε με δυσκολία μπορεί κανείς να το αποδώσει σε αυτοκράτορα». Will Durrant

Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου, Ιουλιανός, έγραψε τον «Μισοπώγωνα» στις αρχές του 363, όταν βρισκόταν στην Αντιόχεια, προετοιμαζόμενος για να εκστρατεύσει εναντίον των Περσών.

Ο Ιουλιανός είχε την πρόθεση να μεταφέρει την πρωτεύουσα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Βυζάντιο), από την Κωνσταντινούπολη στην Αντιόχεια. Εκεί συνάντησε όμως μια εχθρότητα, κυρίως λόγω του ότι δεν ήταν χριστιανός (Ο φιλέλληνας Ιουλιανός ήταν ο μοναδικός μη χριστιανός αυτοκράτορας του Βυζαντίου και είχε απαγορέψει μάλιστα με νόμο, να τον αποκαλούν «δεσπότη»), αλλά ακολουθούσε την ελληνική θρησκεία.

Η σεμνότητά του και ο λιτός τρόπος ζωής του, που δεν συμβάδιζε με ζωή αυτοκράτορα, έγιναν αντικείμενο χλεύης και ειρωνείας απ’ τους χριστιανούς κατοίκους της Αντιόχειας. Τον παρομοίαζαν σαν πίθηκο και νάνο, ενώ δεν παρέλειπαν να επικρίνουν τις θυσίες ζώων στους θεούς, παρομοιάζοντάς τον με χασάπη. Βασικός στόχος όμως της χλεύης, αποτέλεσε η «φιλοσοφική» γενειάδα του Ιουλιανού, με την οποία όπως έλεγαν ειρωνικά, μπορούσε να πλέξει κάποιος σκοινιά.

Ο Ιουλιανός έγραψε πικραμένος τον «Μισοπώγωνα», αποδίδοντας στους Αντιοχείς αγνωμοσύνη και αχαριστία, όταν υπέπεσε στην αντίληψή του, ένα σημείωμα που κυκλοφορούσε στην πόλη, το οποίο έγραφε: «Tò Χ δεν αδίκησε σε τίποτε την πόλη, ούτε το Κ», δηλαδή «Ο Χριστός δεν αδίκησε σε τίποτε την πόλη, ούτε ο Κωνστάντιος» (σ.σ.: Ο προηγούμενος αυτοκράτορας). 

Όταν τέλειωσε το γράψιμό του, ολόκληρο το κείμενο του Mισοπώγωνα «προετέθη» -δηλαδή αναρτήθηκε- στα προπύλαια του παλατιού, σε σημείο όπου μπορούσε να διαβαστεί από τον κάθε κάτοικο της Αντιόχειας. Δύσκολο να φανταστεί κάποιος την αντίδραση των Αντιοχέων σ’ αυτό που διάβαζαν. Σίγουρα πάντως είχαν άγνοια ότι πρωταγωνιστούσαν κι αυτοί σε ένα γεγονός μοναδικό: Ήταν η πρώτη και τελευταία φορά στην ιστορία, που ηγέτης κράτους απευθυνόταν με τέτοιο ύφος και ήθος σε πολίτες -ή, καλύτερα, σε υπηκόους, τους οποίους πάσχιζε να μετατρέψει σε πολίτες… Το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι έναν μήνα αργότερα ο Ιουλιανός -όπως είχε προειδοποιήσει και μέσα από τον «Μισοπώγωνα»- εγκατέλειψε την Αντιόχεια.

Οι Αντιοχείς τού έστειλαν αντιπροσωπία για να αποκαταστήσουν τις σχέσεις τους, όμως χωρίς αποτέλεσμα. Είχε άλλωστε ξεκινήσει την εκστρατεία κατά των Περσών (όπου κι έχασε τη ζωή του), και τα στρατιωτικά ζητήματα προείχαν των πολιτικών…

Ο «Μισοπώγων», αποτελεί ένα μοναδικό μνημείο στα παγκόσμια χρονικά, αποκαλυπτικού και ειλικρινούς λόγου, ηγέτη κράτους προς πολίτες. Ποτέ δεν έχει διδαχθεί μάθημα ήθους με τέτοια παρρησία, αστεϊσμό και (αυτο)σαρκασμό. Ο «Μισοπώγων», εκτός από τη μεγάλη αξία του ως ιστορικό έγγραφο μεγάλης λογοτεχνικής αξίας, το οποίο φανερώνει το πνευματικό και ηθικό επίπεδο του Ιουλιανού (αν και κάποιοι χριστιανοί συγγραφείς επιχείρησαν να τον προβάλλουν ως διαταραγμένη ψυχολογικά προσωπικότητα, θέλοντας έτσι να ακυρώσουν τον λόγο του).

Είναι ένα γραπτό μνημείο ελληνικού ήθους, αν λάβει κανείς υπόψιν ότι κάποιος άλλος αυτοκράτορας, ενδεχομένως να απαντούσε στις κοροϊδίες και την χλεύη, όχι διά του γραπτού (δια)λόγου, αλλά με βασανιστήρια, φυλακίσεις κι εκτελέσεις («Όσο για τις βρισιές με τις οποίες με λούσατε –δημόσια και ιδιωτικά- με στίχους αναπαίστων· τώρα που και εγώ ο ίδιος έχω κατηγορήσει τον εαυτό μου, σας επιτρέπω ακόμη μεγαλύτερη αθυροστομία, μιας και δεν πρόκειται να σας κάνω ποτέ κανένα κακό –να σφάξω κανέναν ή να χτυπήσω ή να αλυσοδέσω ή να φυλακίσω»).

Διαβάζοντας κάποιος τον λόγο αυτό, κάποιες στιγμές θα μπει στον πειρασμό να κάνει θλιβερές συγκρίσεις με σημερινούς πολιτικούς και διανοούμενους…

Πηγή και ανάγνωση του «Μισοπώγων» εδώ: http://www.pare-dose.net/?p=3661 - more-3661

ΑΡΧΑΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ - ΝΑΟΣ ΟΛΥΜΠΙΟΥ ΔΙΟΣ

AutoToGnwrizeis

ΈΠΑΘΛΟ ΣΤΕΦΑΝΙ, ΟΧΙ ΧΡΗΜΑ

 26. ……Οι Πέρσες λοιπόν τους έφεραν μπροστά στο βασιλιά και ρωτούσαν να μάθουν για τους Έλληνες, με τι καταγίνονταν· κι εκμέρους όλων ένας τους υπέβαλε αυτή την ερώτηση. Κι οι άλλοι τους αποκρίθηκαν πως γιορτάζουν τα Ολύμπια κι απολαμβάνουν το θέαμα αγωνισμάτων και ιπποδρομιών. Κι ο άλλος τούς έκανε μια δεύτερη ερώτηση, ποιό βραβείο έχει αθλοθετηθεί για τους αγώνες αυτούς· κι εκείνοι αποκρίθηκαν, το στεφάνι από ελιά που δίνεται στο νικητή. Τότε ο Τριτανταίχμης, ο γιος του Αρταβάνου, με το να πει γνώμη γνήσιου ευπατρίδη, χαρακτηρίστηκε από τον βασιλιά δειλός. Γιατί, ακούοντας πως το έπαθλο ήταν στεφάνι κι όχι χρήματα, δεν μπόρεσε να κρατήσει το στόμα του κλειστό και είπε έτσι που να τον ακούν όλοι τα εξής: «Μαρδόνιε, Μαρδόνιε, με τί  άνδρες μάς έφερες να δώσουμε μάχη! Με άντρες που δεν αγωνίζονται για χρήματα, αλλά για να δείξουν τη λεβεντιά τους».

Ηροδότου Ιστορίες: Ουρανία

http://gym-platan.chan.sch.gr

ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ

Παρακάτω σταχυολογούμε μερικές μόνο (γιατί είναι πολύ περισσότερες) από τις απόψεις των Αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων πάνω στην σχετικότητα και την αδυναμία της ανθρώπινης γνώσης για την προσέγγιση της αλήθειας των πραγμάτων.

Περιοριζόμαστε στους Προσωκρατικούς που ο λόγος τους ήταν περισσότερο αποφθεγματικός.

Παρμενίδης ‘‘το γαρ αυτό νοείν εστίν τε και είναι’’ (διότι είναι το ίδιο να σκεπτόμαστε κάτι και αυτό να υπάρχει)

Ηράκλειτος ‘‘ανθρώπους μένει αποθανόντας άσσα ουκ έλπονται ουδέ δοκέουσιν’’ (τους ανθρώπους μετά τον θάνατό τους, τους περιμένουν όσα ούτε ελπίζουν ούτε φαντάζονται)

Ξενοφάνης ‘‘και το μεν ουν σαφές ούτις ανήρ ίδεν ουδέν τις έσται ειδώς αμφί θεών τε και άσσα λέγω περί πάντων, ει γαρ και τα μάλιστα τύχοι τετελεσμένον ειπών, αυτός όμως ούκ οίδε –δόκος δ’ επί πάσι τέτυκται’’ (και την αλήθεια για τους θεούς και για όλα τα πράγματα για τα οποία μιλώ, ουδείς άνθρωπος γνωρίζει και ούτε θα γνωρίσει. Και αν κάποιος τύχει να πει όλη την αλήθεια, ο ίδιος δεν γνωρίζει –μονάχα πιθανή γνώση για όλα τα πράγματα υπάρχει)

Αναξαγόρας ‘‘πάντα χρήματα ην ομού, νους δε αυτά διέκρινε και διεκόσμησε’’ (όλα τα πράγματα ήταν μαζί, ο νους αυτά τα διαχώρισε και τα έβαλε σε τάξη)

Δημόκρητος - ‘‘δηλοί μεν δη και ούτος ο λόγος, ότι ετεήι ουδέν ίσμεν περί ουδενός, αλλ’ επιρυσμίη εκάστοισιν η δόξις’’ (για τίποτε δεν γνωρίζουμε την πραγματικότητα, αλλά για κάθε άνθρωπο η γνώμη του είναι η εισροή -των αισθητηριακών εικόνων- του)

- ‘‘ότι ετεήι οίον έκαστον γιγνώσκει εν απόρωι εστί’’ (ότι δεν υπάρχουν τρόποι που να επιτρέπουν να αποκαλυφθεί η αληθινή ουσία κάθε πράγματος)

- ‘‘ετεήι δε ουδέν ίδμεν –εν βυθώι γαρ η αλήθεια’’ (τίποτε δεν γνωρίζουμε πραγματικά – διότι η αλήθεια βρίσκεται στον βυθό)

Και τέλος, ο περίφημος διάλογος μεταξύ της νόησης και των αισθήσεων, που αποδίδεται επίσης σε κάποιο από τα ολικά απολεσθέντα συγγράμματα του Δημοκρίτου:

‘‘Νόηση: Νόμωι γλυκύ, νόμωι πικρόν, νόμωι θερμόν, νόμωι ψυχρόν, νόμωι χροιή, ετεήι δε άτομα και κενόν.

Αισθήσεις: Τάλαινα φρην, παρ’ ημέων λαβούσα τας πίστεις, ημέας καταβάλλεις; –πτώμα τοι το κατάβλημα’’

(Νόηση: Συμβατικά είναι το γλυκό, το πικρό, το ζεστό, το ψυχρό, συμβατικά είναι το χρώμα, πραγματικά είναι τα άτομα και το κενό 

Αισθήσεις: Καημένη νόηση, παίρνεις τα στοιχεία σου από εμάς και περιμένεις να μας νικήσεις με αυτά; Η νίκη σου είναι η ήττα σου!’’).

Δημήτρης Αργασταράς, 2007

http://www.antidogma.gr/

ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΙΑ 2013 "ΔΙΑ-ΧΡΟΝΙΚΟΣ ΕΛΛΑΝΙΟΣ ΥΜΝΟΣ"

Ο “Διαχρονικός Ελλάνιος Ύμνος” μπροστά στο μνημείο του Λεωνίδα, γραμμένος και απαγγελθείς από το μέλος του “Προμηθέως Πυρφόρου” Ελλάνθεια.

ΕΛλάνθεια Ε.Φ.Η. Παππά

ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΙΑ 2013. Συμμετοχή και απόδοση τιμών "Προμηθεύς Πυρφόρος"

Financial Times: Οι Σκοπιανοί δεν έχουν καμία σχέση με τον Μέγα Αλέξανδρο - Alexander the Great, son of Philip of Macedon, was a Macedonian Greek, not a Slav!

Την... ανύπαρκτη σχέση των Σκοπιανών με τον Μέγα Αλέξανδρο επισημαίνουν και τεκμηριώνουν οι Financial Times, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν τίθεται θέμα αμφισβήτησης της καταγωγής του Μακεδόνα βασιλιά.

Σε άρθρο του στους FT, ο Stephen Schwartz, εκτελεστικό μέλος του Δ.Σ. του κέντρου Ισλαμικού Πλουραλισμού των ΗΠΑ, επισημαίνει πως έχοντας ζήσει επί σειρά ετών στα Σκόπια αναφέρεται στο ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ και αναφέρει, μεταξύ άλλων, πως ο μεγάλος βασιλιάς ήταν «Έλληνας Μακεδόνας. Η κουλτούρα του ήταν ελληνική και τμήματα της εξαπλώθηκαν σε όσα μέρη κατέκτησε ο Αλέξανδρος, ο οποίος δεν ήταν ''Μακεδόνας'' με την δημογραφική έννοια, την οποία επικαλούνται οι κάτοικοι της ΠΓΔΜ», τονίζει και αναφέρει πως ο Μακεδόνας βασιλιάς έζησε τον 4ο αιώνα π.Χ., ενώ οι Σλάβοι της περιοχής , οι πρόγονοι των σημερινών Σκοπιανών κατοίκησαν τα Βαλκάνια τον 6ο-7ο αιώνα μ.Χ.

«Το κενό χιλίων χρόνων ανάμεσα στις δύο ''Μακεδονικές'' κουλτούρες, δεν μπορεί να ''κλείσει'' με τον συμβολικό συσχετισμό της τωρινής ΠΓΔΜ με τον κατακτητή της Περσίας και της Ανατολής. Ο Μέγας Αλέξανδρος δεν ήταν Σλάβος και η περίφημη συνομιλία του με τον Διογένη δεν έγινε στα σλαβικά».

Κλείνοντας, το δημοσίευμα των Financial Times επισημαίνει πως «η κυβέρνηση της ΠΓΔΜ έχει ανταποκριθεί απερίσκεπτα στις κινήσεις των Ελλήνων όσον αφορά την ονομασία του κράτους, με χειρονομίες που επιδεινώνουν την διαμάχη όπως για παράδειγμα με τους ισχυρισμούς πως ο Μέγας Αλέξανδρος είναι δικός τους. Οι κάτοικοι της ΠΓΔΜ μπορούν και πρέπει να κάνουν κάτι καλύτερο».

Από τον Π.Χ.

 Financial Times: Alexander the Great, son of Philip of Macedon, was a Macedonian Greek, not a Slav!

 Βy Stephen Schwartz, Executive Director, Center for Islamic Pluralism, US
Εxcerpt:
“… Alexander the Great, son of Philip of Macedon, was a Macedonian Greek. His culture was Greek and, as such, aspects of it were carried everywhere Alexander achieved conquest.
Alexander was not a Macedonian in the sense conveyed by the demographic title attached to residents of the republic, independent since 1991, of which the capital is Skopje.
Alexander the Great lived in the fourth century BC. The Slav Macedonians, as ancestors of the now-dominant ethnicity in the Republic of Macedonia, arrived in the Balkans during the sixth and seventh centuries AD.
The thousand-year gap between the two "Macedonian" cultural traditions cannot be closed by symbolic association of the present-day Republic of Macedonia with the conqueror of Persia and points east. Alexander the Great was not a Slav and did not conduct his famous conversation with Diogenes in a Slavic language.
The government of the Republic of Macedonia has responded unwisely to the antics of the Greeks over the state name, by gestures that aggravate the controversy, such as claiming Alexander the Great as one of their own. Today's Macedonians can and must do better”.

   ΠΡΟΩΘΗΜΕΝΟ ΜΗΝΥΜΑ
 http://www.newsit.gr/

ΜΟΥΣΙΚΗ - ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ ΤΕΧΝΗ

Ως μουσική ορίζεται η τέχνη που βασίζεται στην οργάνωση ήχων με σκοπό τη σύνθεση, εκτέλεση και ακρόαση/λήψη ενός μουσικού έργου. Με τον όρο εννοείται επίσης και το σύνολο ήχων από το οποίο απαρτίζεται ένα μουσικό κομμάτι.

Γνωστή και ως Απολλώνια Τέχνη, η μουσική παίρνει το όνομά της από τις Εννέα Μούσες της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας. Καθ' αυτή την έννοια, η μουσική διέφερε σημασιολογικά της σημερινής χρήσης του όρου, και περιελάμβανε το σύνολο των τεχνών που βρίσκονταν υπό την προστασία των Μουσών (σ.σ. πάσα τέχνη καλείται μουσική).

Στην Αρχαία Ελλάδα, ο όρος εννοούσε την Ποίηση, το Μέλος και τον Χορό ως μια αδιάσπαστη ενότητα τεχνών η οποία καλλιεργήθηκε ιδιαίτερα στο Θέατρο, ενώ τη θεωρία της Μουσικής εξέφραζε ο κλάδος της Αρμονικής. Ο διαχωρισμός αυτός υιοθετήθηκε και αναπτύχθηκε από τον δυτικοευρωπαϊκό πολιτισμό. Έτσι σήμερα μπορούμε να πούμε ότι η μουσική ως τέχνη, έρχεται να καλύψει την ανάγκη του ανθρώπου να εκφράσει με τους ήχους, τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις ψυχικές του καταστάσεις.

Τόσο ο ορισμός της μουσικής, όσο και σχετικά με τη μουσική θέματα όπως η εκτέλεση, η σύνθεση και η σπουδαιότητά της, διαφέρουν από πολιτισμό σε πολιτισμό και ανάλογα με το κοινωνικό πλαίσιο. Η ερώτηση «τί είναι μουσική;» έχει γίνει θέμα συζητήσεων - μεταξύ λογίων και μη -, έχει δεχτεί πληθώρα απαντήσεων, όμως καμία δεν ερμηνεύει το φαινόμενο της εν λόγω τέχνης σε καθολικό, διαπολιτιστικό επίπεδο. Μεταξύ άλλων, λεξικοί ορισμοί ορίζουν τη μουσική ως «τέχνη και επιστήμη των ήχων» ενώ το Βρετανικό Λεξικό της Οξφόρδης εξηγεί πως πρόκειται για «μια από τις καλές τέχνες που ασχολείται με το συνδυασμό ήχων με σκοπό την ομορφιά ως προς τη φόρμα και την έκφραση των σκέψεων και συναισθημάτων.»

http://el.wikipedia.org/wiki

Fereniki7

Η ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΕΞΩΓΗΙΝΟΥΣ ΒΛΑΠΤΕΙ ΤΙΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ

Ένας από τους μεγαλύτερους σοφούς των καιρών μας, ο φυσικός Πολ Ντέιβις, με ερευνητική δράση σε κοσμολογία και αστροβιολογία, μιλά στην «Ε».

«Κρατώ την έδρα στο τμήμα του SETI στην Παγκόσμια Αστροναυτική Ακαδημία. Είναι δουλειά μας να εξετάσουμε το τι θα συνέβαινε εάν εξωγήινοι έρχονταν σε επαφή μαζί μας».

- Αν ανακαλύψουμε άλλες μορφές ζωής, θα ανακαλύψουμε τελικά και τον Θεό;

«Οποιαδήποτε όντα ενδεχομένως ανακαλύψουμε, πιθανότατα θα είναι τόσο μπροστά από εμάς που θα μας φαίνονται σαν τον Θεό στο θέμα της δύναμής τους και της ηθικής τους φύσης. Από την άλλη, «ο Θεός» των περισσοτέρων γήινων θρησκειών είναι ξεκάθαρα ένα προϊόν της ανθρώπινης κουλτούρας, συνεπώς δεν θα έχει καμία σημασία για τους εξωγήινους. Αντίθετα, η ανακάλυψη νοημόνων ξένων θα αποδειχθεί βαθιά διασπαστική για τις περισσότερες γήινες θρησκείες, ειδικά τη χριστιανική, εξαιτίας του θέματος της μετενσάρκωσης. Οι θεολόγοι είναι γνώστες της συγκεκριμένης «απειλής» για αιώνες και έχουν συζητήσει και διαφωνήσει πολλές φορές σχετικά με όλα αυτά».

- Η μελέτη των Αρχαίων φιλοσόφων όπως ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης κ.ά. θα μπορούσε να λειτουργήσει επικουρικά σε αυτή την αναζήτηση νέων κόσμων από τον άνθρωπο;

«Οι Αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι είχαν ήδη κατανοήσει τις βασικές αρχές που διέπουν την αναζήτηση ζωής σε κάποιο άλλο μέρος του Σύμπαντος. Κάποιος θα μπορούσε να μάθει πολλά σε αυτό το θέμα εάν διαβάσει τον Δημόκριτο».

«Ε». 16/7/2009 Συνέντευξη Γιάννης Τριανταφύλλου

Πηγή: diadrastiko: Η επαφή με εξωγήινους βλάπτει τις θρησκείες http://diadrastiko.blogspot.com/2013/09/blog-post_329.html#ixzz2foLNhnU3

ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΩ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ - ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ – ΔΑΗΜΩΝ

Μέλος: ΔΑΗΜΩΝ (Γιάννης Φουστέρης)

Λόγος: ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ ΙΩ. ΜΠΟΥΣΙΟΣ

Απαγγελία: ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ ΙΩ. ΜΠΟΥΣΙΟΣ

TheUtubistas

Ακέσανδρος, Αλέξανδρος και Φιλίων - Τα ''Γράμματα από το Υπόγειο'' της Μεθώνης

«Τα ''Γράμματα από το Υπόγειο'' της Μεθώνης μας έστειλαν αδιάβαστους. Τα νέα ευρήματα αλλάζουν την Ιστορία, τη φιλολογία, τη γλωσσολογία. Η ελληνική γλώσσα, όπως φαίνεται στα ενεπίγραφα αγγεία του ύστερου 8^ου και του πρώιμου 7^ου αιώνα π.Χ., όχι μόνον υπάρχει, αλλά εμφανίζεται με παγιωμένη γραμματική και συντακτική δομή». Αυτά λέει στη Γιώτα Μυρτσιώτη της «Καθημερινής» ο καθηγητής ΑΠΘ Γιάννης Τζιφόπουλος, αναφερόμενος στις αρχαιολογικές ανασκαφές στη Μεθώνη της Πιερίας, με την ευκαιρία έκθεσης σχετικών ευρημάτων στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης -από 12 Σεπτεμβρίου 2013 μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2014. Ο τίτλος της Έκθεσης «Γράμματα από το Υπόγειο. Γραφή στη Μεθώνη της Πιερίας»).

Το θέμα τίθεται ως εξής: Στις ανασκαφές της Μεθώνης ήρθε στο φως «μια υπόσκαφη κατασκευή, λάκκος βάθους 11 περίπου μέτρων, πιθανότατα αποθηκευτικού χαρακτήρα. Κατασκευάστηκε για τις ανάγκες της (αρχαίας) αγοράς, αλλά λόγω στατικών προβλημάτων δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Επιχώθηκε βιαστικά λίγο μετά το 700 π.Χ. […] αφήνοντας ανέπαφα επί 28 αιώνες στη Μεθώνη Πιερίας…[…]»… πλείστα αρχαιολογικά αντικείμενα από μια περίοδο κατά την οποία άρχισε να χρησιμοποιείται η αλφαβητική γραφή στον ελλαδικό χώρο. «Από τα χιλιάδες θραύσματα ξεχωρίζουν 191 ενεπίγραφα αγγεία, τα περισσότερα από τα οποία χρονολογούνται στον ύστερο 8^ο και τον πρώιμο 7^ο αιώνα π.Χ.».

Τι είναι γραμμένο σ' αυτές τις επιγραφές με τα αρχαιότατα δείγματα της ελληνικής αλφαβήτου, η οποία 1.500 χρόνια αργότερα χρησίμευσε ως βάση για τη γραφή της σλαβικής γλώσσας, την οποία ομιλεί ο κ. Γκρούεφσκι; Πολλά και διάφορα, αλλά κυρίως υπογραφές… ιδιοκτησίας! Σε αντίθεση με πολλούς σύγχρονους Έλληνες, που αδιαφορούν αν διαπράττεται, υπό την προστασία ενός διεθνούς πνεύματος κλεπταποδοχής, ξεδιάντροπη κλοπή του ιστορικού και πολιτισμικού αποθέματος της Μακεδονίας, οι αρχαίοι πρόγονοί τους φαίνεται ότι δεν σήκωναν τέτοια αστεία. Και έτσι, σ' ένα αγγείο της Μεθώνης διαβάζουν οι επιγραφολόγοι στην παγιωμένη πλέον ελληνική γραφή: «Είμαι του Ακεσάνδρου. Όποιος μου το στερήσει, τα μάτια του ή τα χρήματά του θα στερηθεί». (Τέτοιου είδους «αποφθέγματα»/ δείγματα μιας μακραίωνης επιβίωσης και μιας πολιτισμικής συνέχειας απαντούν ακόμη στον λαϊκό βίο. Π.χ., στη Θάσο απαγγέλλεται το τετράστιχο: «Όποιος λυγαριά δεν πιάσει/ την αγάπη του θα χάσει,/ Κι όποιος δεν τη μυριστεί/ θα την αποχωριστεί»). Σε άλλο αγγείο γράφει επίσης: «Είμαι του Φιλίωνα».

Ο Ακέσανδρος, παρατηρεί η κ. Μυρτσιώτη, «φαίνεται πως μόνο τα χείλη του ήθελε να αγγίζουν (το αγγείο) στα συμπόσια της αρχαίας Μεθώνης. Μεγάλη η κοινωνιολογική, η ανθρωπολογική και η ιστορική διάσταση της περιπαικτικής εντολής του Ακέσανδρου για τα συμποσιακά γλέντια. Πιο πολύτιμο, ωστόσο, αναδεικνύεται το αρχαιότερο συμποτικό επίγραμμα σε ιαμβικό τρίμετρο που φέρει εγχάρακτα το αγγείο του, αποκαλύπτοντας μια από τις πρωιμότερες επιγραφές του ελλαδικού χώρου και τη μοναδική στον βορειοελλαδικό και τη Μακεδονία».

Ο γράφων, πάντως, θα προσθέσει και μια άλλη διάσταση της εντολής του Ακέσανδρου: την ετυμολογική! Όπως το Αλέξανδρος βγαίνει από το αλέξω και το άνδρας, έτσι και το όνομα Ακέσανδρος βγαίνει από το άκεσις, ακέσιος (θεραπεία, θεραπευτικός -λόγου χάριν ο θεός Απόλλων προσονομαζόταν και Ακέσιος, γιατί θεράπευε τις ασθένειες) και το άνδρας. Το δε Φιλίων της άλλης επιγραφής προδήλως προέρχεται από τη λέξη φίλος, φιλία. Τι προκύπτει από αυτά; Απλούστατα, ότι ο σφετερισμός του Μεγαλέξανδρου και του Φιλίππου και του ονόματος της Μακεδονίας από τους συμπαθείς μας γείτονες οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η παράνοια του «Μακεδονισμού» και των εθνικιστικών του ληρημάτων δεν έχει τόσο ανάγκη ενός Αλεξάνδρου, αλλά ενός Ακεσάνδρου, που να την υποβάλει στη θεραπευτική αγωγή εκμάθησης της Ιστορίας. Αυτά δε, από ελληνικής πλευράς, με όλη τη φιλική διάθεση που εκπηγάζει από την ετυμολογική καταγωγή ενός αρχαίου Φιλίωνα…

ΤΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΜΙΧ. ΔΩΣΣΑ

Περισσότερα: Ακέσανδρος, Αλέξανδρος και Φιλίων | ΓΝΩΜΕΣ | Agelioforos.gr

Αυτός που δεν γνωρίζει..... πως ονομάζεται;;;;;

Αναδημοσίευση από το diaelefsis  Απόσπασμα.
Το περίεργο και πρωτοφανές έγκειται στο γεγονός ότι ο εθνικός ευεργέτης στις προθέσεις εκλιπαρεί τους θεσμικούς  άρχοντες της χώρας ΝΑ ΔΕΧΘΟΥΝ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙ ΕΠ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΑΠΌ ΤΗΝ 28 ΣΕΠΤ 2012. Παρακαλάει δηλαδή να πάρουν τα χρήματά του!!!!!! Θα σας ζητήσω να μου δώσετε κάποιο συναφές παράδειγμα, το οποίο να έχει ξανασυμβεί στον κόσμο που ζούμε. Ο κόσμος πένεται και βρίσκεται σε μεγάλη οικονομική δυσπραγία και κοινωνικά αδιέξοδα. Δηλαδή διατελεί σε μαύρη απελπισία και όμως «οι άρχοντες κωφεύουν»,  αδιαφορούν για το κόστος των ζωών που χάνονται μέσα στην απελπισία τους. Η χώρα καταρρέει και ξεπουλιέται σε εξευτελιστικές τιμές. Οι άρχοντες «το βιολί βιολάκι» και ο Λαός αρνείται αδιαφορώντας, κατατρομαγμένος, να συνταχθεί και να ζητήσει επιτακτικά από τους κρατούντες να αναλάβουν την σωτηρία του.
Τέτοια παράνοια έχετε ξανασυναντήσει;;;;;;;
Και όμως όσο ποιο γρήγορα μπορέσει να γίνει κατανοητό, αυτό το κάτι, που μισοκρύβεται ή δεν μας έχει αποκαλυφθεί γιατί το κρατούν ναρκωμένο ..... Τόσο θα ευκολυνθεί η συλλογική προσπάθεια που γίνεται. Αυτό σας το δηλώνω ξεκάθαρα: ότι λέγεται  επανΕλληνισμός που είναι το ακριβώς αντίθετο του επιδιωκόμενου αφΕλληνισμού. Υπάρχει μια ανάκαμψης από την δεκαετία του 1990 όπου κόντευε να σβήσει, αλλά υπονομεύεται και χτυπιέται από πολλές μεριές. Πρέπει να επανέλθουμε τρέχοντας στα πατρογονικά μας.. Να καταλάβουμε ποιοι μας ζημίωσαν αφάνταστα και να τους αποδιώξουμε. Να φωτισθούν αυτοί που επιμένουν σε ψεύτικες και ανθελληνικές θεωρίες και θέσεις. Αυτοί που προσπαθούν να κρατήσουν δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη. Υπάρχουν δεδομένα τα οποία δεν μπορούν να συνηγορήσουν σε παντρέματα όσο καλή διάθεση και άν υπάρχει. Σκοτωμένοι και γκρεμίσματα παρεμβάλλονται!!!!! Είθε να μας φωτίσει ο της Ελλάνιας ΄Ηλιος!!!!

Αστερίων (ΚΒ)

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ. ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΟ diaelefsis

Εορτασμός Φθινοπωρινής Ισημερίας «2013» Τιμές Δήμητρας και Κόρης

Labrys Hellas

ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΙΜΗΣ ΣΤΟΥΣ ΜΑΡΑΘΩΝΟΜΑΧΟΥΣ - ΜΙΑ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ ΤΕΛΕΤΗ

Σε ένα απόγευμα γεμάτο κατάνυξη, συγκίνηση και, εν τέλει, πραγματική Ελλάδα, η Ελληνική Εθνική Θρησκεία γιόρτασε για 11^η χρονιά στις 21 Σεπτεμβρίου στο τρόπαιο Μαραθώνος την φθινοπωρινή ισημερία σε συνδυασμό με την απόδοση τιμής στην μνήμη εκείνων που πριν από 25 αιώνες πολέμησαν στο Μαραθώνα για την πολιτική ελευθερία της Ελλάδας, αλλά και της ευρωπαϊκής ηπείρου γενικότερα.

Στους ήρωες μαραθωνομάχους προσφέρθηκαν σπονδές και κατατέθηκαν στέφανοι από φορείς της Ελληνικής Θρησκείας, ενώ την διπλή ιεροπραξία τέλεσε ο αρμόδιος βραχίονας του Υπάτου Συμβουλίου των Ελλήνων Εθνικών (ΔΕΛΦΥΣ).

Περισσότερα και φωτογραφίες: http://www.theasis.gr

Jean Michel Jarre - Oxygen II

Δημήτρης Μητροπάνος - Πρώτο Φθινόπωρο

Στίχοι: Βαγγέλης Κορακάκης    Μουσική: Βαγγέλης Κορακάκης 

seerer09

...Ό,τι φαντάστηκα ήταν απάτη κι αν κάτι έλπιζα έχει χαθεί... stixoi.info: Πρώτο φθινόπωρο

ΔΙΗΝΕΚΗΣ - ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 300 ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ

Ο Διηνέκης ήταν ένας από τους 300 Σπαρτιάτες που έλαβαν μέρος στη μάχη των Θερμοπυλών το - 480 υπό τον βασιλιά Λεωνίδα.

Ο Διηνέκης έμεινε γνωστός εξαιτίας της απάντησης του «καλύτερα, θα πολεμήσουμε υπό σκιά», όταν κάποιος παρατήρησε ότι οι Πέρσες είναι τόσοι πολλοί ώστε τα βέλη τους θα σκέπαζαν τον ήλιο. Η φράση αυτή έμελλε να γίνει συνώνυμη της ανδρείας, της τόλμης και της περιφρόνησης του θανάτου, μιας και αυτός όταν έρχεται στο πεδίο της μάχης, τιμημένα, αποτελεί το ύψιστο ιδανικό κάποιου για τη χώρα – πόλη του.

Ο Ηρόδοτος μας πληροφορεί ότι την τρίτη και τελευταία μέρα της μάχης και αφού ο Λεωνίδας είχε πληγωθεί θανάσιμα, ο Διηνέκης μαζί με ορισμένους από τους συντρόφους του 4 φορές τράβηξαν το πτώμα του από τα χέρια των εχθρών μέχρις ότου πέθαναν όλοι τους από τον καταιγισμό βελών.

Το παράδοξο με τον Διηνέκη ήταν πως κανονικά δεν είχε το δικαίωμα να πολεμήσει στην μάχη των Θερμοπυλών, διότι έπρεπε βάσει του σπαρτιατικού νόμου να έχει τουλάχιστον ένα γιο για να συνεχίσει την γενιά του. Ο Διηνέκης αντίθετα είχε 4 κόρες, όμως μέσω της παρέμβασης μιας δούλης, που ισχυρίστηκε πως γέννησε το γιο του, του δόθηκε το δικαίωμα να λάβει μέρος στη μάχη.

Ήταν ένας από τους γενναιότερους και πιο διακεκριμένους Σπαρτιάτες, γνωστός για τη μεγάλη του εμπειρία, αφού είχε πολεμήσει σε πάρα πολλές μάχες. Ήταν αγαπητός στο Λεωνίδα και υπάρχουν αποσπάσματα που τους παρουσιάζουν να γευματίζουν μαζί.

http://www.eoellas.org/

ΤΡΙΠΤΟΛΕΜΟΣ

Ο Τριπτόλεμος είναι ο κατεξοχήν ήρωας, που συνδέεται με το μύθο της Δήμητρας και τη διάδοση της καλλιέργειας της γης.

Από τις μυθικές εκδοχές της γενεαλογίας του, η επικρατέστερη είναι εκείνη που τον θέλει γιο του βασιλιά της Ελευσίνας Κελεού και της Μετανείρας.

Η Δήμητρα, για να ανταμείψει τη φιλοξενία που δέχτηκε από τους γονείς του στην Ελευσίνα, χάρισε στον Τριπτόλεμο ένα άρμα, που το έσερναν φτερωτοί δράκοντες και μεγάλη ποσότητα σιταριού για να το σπείρει σε όλη την οικουμένη. Σε μερικές χώρες ο Τριπτόλεμος αντιμετώπισε αντιδράσεις. Ο βασιλιάς π.χ. των Γετών Κάρναβος, αφού έμαθε ο ίδιος την τέχνη της καλλιέργειας των δημητριακών, σκότωσε έναν από τους δράκοντες του άρματός του, για να μη διαδοθεί το μυστικό σε άλλες χώρες. Η Δήμητρα μεταμόρφωσε τον Κάρναβο σε δράκο, για να αντικαταστήσει τον σκοτωμένο. Αλλού, στην Πάτρα, ο Ανθείας, γιος του βασιλιά Εύμηλου, προσπάθησε να ζέψει τους δράκοντες στο θεϊκό άρμα μόνος του, την ώρα που ο Τριπτόλεμος κοιμόταν, αλλά έπεσε από το άρμα και σκοτώθηκε. Ο Εύμηλος και ο Τριπτόλεμος, για να τον τιμήσουν, ίδρυσαν την πόλη Άνθεια.

Όταν γύρισε στην Ελευσίνα, η Δήμητρα τον μύησε στη λατρεία της και έγινε ο πρώτος ιερέας της. Στην Ελευσίνα υπήρχε βωμός του, καθώς και το αλώνι όπου κατά το θρύλο είχε αλωνιστεί το πρώτο σιτάρι που έβγαλε η σπορά του, και που ήταν γνωστό σαν Άλως Τριπτολέμου. Ο Τριπτόλεμος λατρευόταν και στην Αθήνα, στο Ελευσίνιο άντρο, μέσα στο οποίο υπήρχε άγαλμά του.

http://www.hellenica.de/

http://www.mlahanas.de/Greeks/Mythology/Triptolemus.html

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΚΟΙΤΟΥΜΕ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ…

Η ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

Ισημερία είναι, όπως προκύπτει και από την ίδια τη λέξη, μία έννοια - ένα φαινόμενο που υποδηλώνει ότι η διάρκεια της νύχτας, είναι ακριβώς ίδια με τη διάρκεια της ημέρας.
Αυτό το φαινόμενο, συμβαίνει δύο φορές - δύο ημέρες το χρόνο: μία την άνοιξη και μία το φθινόπωρο.
Η ισημερία που συμβαίνει την άνοιξη ονομάζεται εαρινή (εαρινή ισημερία), συμβαίνει στις 21 ή 22 Μαρτίου κάθε χρόνο και απλά σε αυτή την ημερομηνία η ημέρα με τη νύχτα έχουν ακριβώς την ίδια διάρκεια.
Η δεύτερη είναι η φθινοπωρινή (φθινοπωρινή ισημερία), συμβαίνει στις 22 ή 23 Σεπτεμβρίου όπου και εδώ αντίστοιχα έχουμε ίδια διάρκεια μέρας - νύχτας.
Κατά την εαρινή και φθινοπωρινή ισημερία, η γη παίρνει μία ιδιαίτερη θέση "απέναντι" στον ήλιο, με αποτέλεσμα να συμβαίνουν τα προαναφερθέντα. http://ti-einai.gr/index.php

Τα ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ αποτελούν αναμφισβήτητα ένα από τους πιο ιερούς και σεβαστούς θεσμούς, ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού.

Σύμφωνα με την Μυθολογία μας, ιδρυτής των Ελευσινίων Μυστηρίων πιστεύεται ότι ήταν ο Εύμολπος ή ο Μουσαίος ο οποίος ήταν γιος του Ορφέα.

Υπήρχαν τα ΜΙΚΡΑ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ, τα οποία αποτελούσαν την βασική προετοιμασία για την διεξαγωγή των ΜΕΓΑΛΩΝ ΕΛΕΥΣΙΝΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ που ήταν βεβαίως και τα σημαντικότερα, τα οποία διαρκούσαν 9 Ημέρες, ξεκινώντας από την δέκατη Πέμπτη ημέρα του μήνα Βοηδρομιώνα.

Γνωρίζουμε ότι οι αρχαίες μυστηριακές τελετές, ήταν πάντοτε άμεσα συνδεδεμένες με κάποια συγκεκριμένα αστρονομικά φαινόμενα.

Μέσα στον μήνα Σεπτέμβριο λοιπόν, τον μήνα της διεξαγωγής των Ελευσινίων Μυστηρίων, συμβαίνει ένα αστρονομικό γεγονός κορυφαίας σημασίας, το οποίο δεν θα μπορούσε σε καμμία περίπτωση να περάσει απαρατήρητο από το, επίσης κορυφαίο, αυτό θρησκευτικό γεγονός.

Πρόκειται βεβαίως για την ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ η οποία πραγματοποιείται στις 23/9.

Από την στιγμή που γνωρίζουμε ότι τα Ελευσίνια Μυστήρια διαρκούσαν 9 ημέρες, είναι πολύ λογικό να υποθέσει κανείς ότι η Φθινοπωρινή Ισημερία θα έπρεπε να συμπίπτει με την ημέρα της ΛΗΞΗΣ τους!
Στην περίπτωση αυτή είναι φυσικά πολύ εύκολο να υπολογίσουμε την ημέρα της έναρξής τους, η οποία θα έπρεπε να ήταν στις 14/9.

Όπως γνωρίζουμε, κατά την διάρκεια ενός ημερολογιακού έτους, υπάρχουν 4 ιδιαιτέρως καθοριστικές ημέρες, που αποτελούν ΤΑ ΠΟΛΙΚΑ ΖΕΥΓΗ ΔΥΟ ΑΞΟΝΩΝ:
Ο πρώτος άξονας, εμφανίζεται από την θέση της γης επάνω στην τροχιά της, κατά τις ημέρες των δύο Ισημεριών και αντίστοιχα ο δεύτερος άξονας, εμφανίζεται κατά τις ημέρες των δύο Ηλιοστασίων.
Το ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ στις 22 Δεκεμβρίου που είναι η μικρότερη σε διάρκεια ημέρα του έτους,
Το ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ στις 22 Ιουνίου που είναι η μεγαλύτερη σε διάρκεια ημέρα του έτους,
Η ΕΑΡΙΝΗ ΚΑΙ Η ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ στις 21 Μαρτίου και 23 Σεπτεμβρίου που είναι οι δύο μοναδικές απολύτως χρονικά ΙΣΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΝΥΧΤΕΣ κατά την διάρκεια ενός έτους.

Θα μπορούσαμε επομένως να κατανοήσουμε την αξία και την μυστική διδασκαλία των Ελευσινίων Μυστηρίων, μόνο αν καταφέρουμε να ερμηνεύσουμε την εσωτερική ψυχική λειτουργία της «ΗΜΕΡΑΣ» και της «ΝΥΧΤΑΣ» της Ψυχής μας.

Κάθε Άνθρωπος λειτουργεί σαν ένα ΔΙΠΟΛΟ, όπου ο ένας πόλος της εκφράζει τον ΝΟΥ μας και άλλος πόλος εκφράζει την ΨΥΧΗ μας.

Βάσει αυτής της λειτουργίας της διπολικής έκφρασης, πραγματοποιείται το σύνολο όλων των Ανθρώπινων ενεργειών.

Είναι γνωστό ότι ο ΝΟΥΣ και η ΨΥΧΗ μας χαρακτηρίζονται από αντίθετες ιδιότητες, όπως ακριβώς η ΛΟΓΙΚΗ και το ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ που απορρέουν από αυτά τα δύο βασικά ζωτικά μας όργανα.

Έτσι λοιπόν, όταν παίρνουμε μία απόφαση χρησιμοποιώντας τον Νου ή την λογική μας, σαν αποτέλεσμα αυτής της ενέργειάς μας, «διαμαρτύρεται» το συναίσθημα ή η Καρδιά μας.

Το γεγονός αυτό μάς οδηγεί σε μία κατάσταση ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ, η οποία μας οδηγεί και τελικά δεν μας επιτρέπει να βιώσουμε την ευτυχία, αφού λόγω αυτής της εσωτερικής μας σύγκρουσης, είναι προφανές ότι ποτέ δεν μένουμε ικανοποιημένοι από το τελικό αποτέλεσμα των πράξεων μας.

Για να συνδεθούμε με τα Ελευσίνια Μυστήρια, θα μπορούσαμε να συγκρίνουμε αυτήν την διαρκή ανισορροπία της Ανθρώπινης συμπεριφοράς που αφορά στην εσωτερική λειτουργία ενός Ανθρώπου, με την διαρκή ανισορροπία της διάρκειας της ημέρας και την νύχτας, δηλαδή τον τρόπο λειτουργίας του Ημερονυκτίου στον πλανήτη Γη.

Όπως γνωρίζουμε, κατά την διάρκεια ενός έτους, κάθε εικοσιτετράωρο που περνάει, διακρίνεται από διαφορετική διάρκεια ημέρας και νύχτας, που διαρκώς διαφοροποιούνται, ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΙΣΗΜΕΡΙΩΝ.
Συνδέοντας λοιπόν το Ανθρώπινο Σώμα μας, με το Σώμα του πλανήτη μας, θα μπορούσαμε να πούμε ότι:
Ο Πόλος της Ψυχής μας αντιστοιχεί στην Νύχτα και ο Πόλος του Νου μας, αντιστοιχεί στην Ημέρα.
Νύχτα= Ψυχή
Ημέρα= Νους

Σίγουρα δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς συνέβαινε κατά την διάρκεια της Ελευσίνιας Μύησης. Θα μπορούσαμε όμως να συμπεράνουμε ότι το τελικό αποτέλεσμα της τελευταίας ημέρας της Μύησης, το οποίο συμπίπτει με την ημέρα της Φθινοπωρινής ΙΣΗΜΕΡΙΑΣ, αφορά στην απόκτηση μιας μοναδικής δυνατότητας:

Να φέρουμε σε ΙΣΟ ΜΕΡΟΣ αυτές τις δύο άνισες και ανισομερείς λειτουργίες των δύο πόλων μας, έτσι ώστε να καταφέρουμε να εισέλθουμε σε ένα νέο εξελικτικό επίπεδο, κατά το οποίο θα μπορούμε πλέον να λειτουργούμε συνδυάζοντας απολύτως τις αποφάσεις της λογικής και του συναισθήματός μας, όπως ακριβώς συμβαίνει την ημέρα της ΙΣΗΜΕΡΙΑΣ, έτσι ώστε να βιώσουμε τελικά την πραγματική ευτυχία, που σήμερα λείπει από την ζωή μας!

Βεβαίως ο τελικός στόχος των Μυστηρίων, δεν αφορά απλώς σε αυτήν την κατανόηση της λειτουργίας αυτής της διπολικής μας κατάστασης, αλλά στην ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ της «ΙΣΗΣ ΜΕΡΑΣ και ΝΥΧΤΑΣ», δηλαδή του απόλυτου ελέγχου των αντιδράσεών μας, σε ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ!

http://www.astrology.gr/

Μην βάζετε τον εαυτό σας στην λογική της μισαλλοδοξίας και της διαίρεσης!

Διαβάστε στους Αυτόχθονες Έλληνες: Έλληνες, προσοχή στην παγίδα!

ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΕΝΑ ΑΤΟΜΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΧΕΡΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΑΤΗΘΕΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΑΡΔΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ

Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΧΝΑ Η ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ ΚΡΑΥΓΗ 
Υπάρχει πάντα κάποια αλήθεια πίσω από το «απλά αστειευόμουν», γνώση πίσω από το «δεν ξέρω», συναίσθημα πίσω από το «δεν με νοιάζει» και πόνος πίσω από το «είμαι εντάξει». Για αυτό δώσε ιδιαίτερη προσοχή στο πως αισθάνονται οι άνθρωποι, ειδικά αυτοί για τους οποίους νοιάζεσαι περισσότερο. Και θυμήσου, η σιωπή είναι συχνά η πιο δυνατή κραυγή. Μερικές φορές αυτό που χρειάζεται περισσότερο ένα άτομο είναι ένα χέρι για να κρατηθεί και μια καρδιά να το καταλάβει.

Περισσότερα: http://enallaktikidrasi.com

Σόλων ερωτηθείς υπό Περιάνδρου παρά πότον επεί σιωπών ετύγχανε, πότερα δια λόγων σπάνιν ή δια μωρίαν σιωπά· αλλ’ ουδείς αν, είπε, μωρός εν συμποσίω σιωπάν δύναιτο.

 Απόδοσις: ερωτηθείς, ενώ τα πίνανε και δεν μιλούσε, αν σιωπά επειδή δεν έχει τίποτα να πει ή επειδή είναι βλάκας.
- Κανένας βλάκας δεν μπορεί να μείνει σιωπηλός σε ένα συμπόσιο

 (Από το ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ του Στοβαίου)

gnomikologikon.gr