ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ - ΓΙΑΤΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΤΟΝ ΑΦΟΡΙΣΕΙ ΚΑΙ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ΑΠΕΙΛΟΥΣΕ ΟΤΙ ΘΑ ΕΜΠΟΔΙΣΕΙ ΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ...

«Ν’ αγαπάς την ευθύνη, να λες εγώ,
εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. 
Αν χαθεί, εγώ θα φταίω»... 

Τη δεκαετία του ’50 ο Νίκος Καζαντζάκης ήταν ήδη καταξιωμένος συγγραφέας με παγκόσμια αναγνώριση. Το 1955 όμως, πολεμήθηκε σκληρά από την εκκλησία, που έφτασε στο σημείο να ζητήσει ακόμα και τον αφορισμό του. Τα έργα του «ο Τελευταίος Πειρασμός», «ο Χριστός ξανασταυρώνεται» και «Καπετάν Μιχάλης», έγιναν αφορμή ώστε η ιερά σύνοδος με έγγραφό της, να ζητήσει από την κυβέρνηση την απαγόρευσή τους....

Ο Καζαντζάκης κατηγορήθηκε ως ιερόσυλος και τα έργα του θεωρήθηκαν προσβολή για τα χρηστά ήθη. Στον «τελευταίο πειρασμό» ο συγγραφέας παρουσίαζε τον Χριστό με ανθρώπινες αδυναμίες, ενώ στο  έργο του «ο Χριστός ξανασταυρώνεται»  έδειχνε τις αμαρτωλές αδυναμίες των ιερέων. Ο «Καπετάν Μιχάλης» χαρακτηρίστηκε «αντιχριστιανικόν και αντιεθνικόν έργον», που εξευτελίζει τα ιερά και τα όσια του έθνους καθώς και τον αγώνα του κρητικού λαού....

Ο συγγραφέας είχε αντίθετη άποψη: ...

«προσπάθησα να εξαίρω όσο μπορούσα τους αγώνες της Κρήτης για την ελευθερία και συνάμα την ηρωική και μαρτυρική συμμετοχή της εκκλησίας στους αγώνες αυτούς κι όμως βρέθηκαν συνειδήσεις που κατασυκοφάντησαν το βιβλίο αυτό, ως ενάντιο της θρησκείας και της πατρίδας»....

Οι αντιδράσεις της εκκλησίας δίχασαν την κοινή γνώμη. Πολλοί πίστεψαν ότι όντως ο συγγραφέας δεν έδειχνε σεβασμό στα «Θεία», ενώ άλλοι υποστήριξαν ότι τα έργα του ήταν συγγραφικά αριστουργήματα, που δεν είχαν καμία πρόθεση να προσβάλουν την εκκλησία. Πολλά θρησκευτικά σωματεία υποστήριζαν, ότι ο Καζαντζάκης με τα έργα του «θέλει να κάμη τους αναγνώστας του να ζουν ζωή πολύ κατωτέραν και από αυτήν των ζώων». Ο συγγραφέας με επιστολή απάντησε δημόσια στις απειλές της εκκλησίας ότι θα τον αφορίσει: «Μου δώσατε μια κατάρα, Άγιοι Πατέρες, σας δίνω μια ευχή: Σας εύχομαι να 'ναι η συνείδησή σας τόσο καθαρή όσο η δική μου και να 'στε τόσο ηθικοί και θρήσκοι όσο είμαι εγώ»....

Το αίτημα της εκκλησίας για αφορισμό του Καζαντζάκη προκάλεσε αντιδράσεις στον πολιτικό, αλλά και συγγραφικό κόσμο. Ο δήμος Αθηναίων ζήτησε την αποτροπή οποιασδήποτε δίωξης των έργων του συγγραφέα, ενώ οι δημοτικοί σύμβουλοι Θεσσαλονίκης χαρακτήρισαν την απαγόρευση «πλήγμα για τον πολιτισμό». Το θέμα πέρασε και στον τύπο της εποχής και οι εφημερίδες μεγέθυναν την κόντρα. Ο συγγραφέας τήρησε διακριτική στάση και απέφευγε να πάρει θέση. Η στάση του ενδεχομένως να υποδηλώνει και την πικρία του για αυτή την ακραία αντιμετώπιση....

Το ζήτημα του αφορισμού του Καζαντζάκη έφτασε στην Ιερά Σύνοδο, όπου αποφασίστηκε από την πλειοψηφία ότι η εκκλησία δεν θα έπρεπε να παρέμβει επίσημα και ότι το θέμα θα εξετάζονταν από το Μητροπολίτη Κασσανδρείας Καλλίνικο και από δύο καθηγητές της Θεολογικής Σχολής. Ο Μητροπολίτης, φοβούμενος τις αντιδράσεις, αποφάσισε ότι δεν ήταν σωστό να κατηγορηθεί ο συγγραφέας σαν άπιστος, αλλά ότι καλό θα ήταν να μην κυκλοφορήσει το βιβλίο του «ο Τελευταίος Πειρασμός» γιατί μπορεί οι αναγνώστες να μην καταλάβαιναν τους συμβολισμούς του και να το παρεξηγήσουν. Η εκκλησία περιορίστηκε στο να αποτρέπει τους αναγνώστες να διαβάζουν τα βιβλία του Καζαντζάκη και το θέμα παραπέμφθηκε στο Πατριαρχείο. Ο τότε πατριάρχης Αθηναγόρας, όμως, δεν ενέκρινε τον αφορισμό του συγγραφέα και το ζήτημα έκλεισε...

Η επιγραφή στον τάφο του συγγραφέα... 

Παρόλο που ο συγγραφέας είχε γλιτώσει τον αφορισμό, το στίγμα του άπιστου και ιερόσυλου, τον συνόδευε ακόμα και μετά τον θάνατό του. Χτυπημένος από λευχαιμία, ο Νίκος Καζαντζάκης, άφησε την τελευταία του πνοή στις 26 Οκτωβρίου του 1957 στη Γερμανία, όπου νοσηλευόταν. Ο Αρχιεπίσκοπος Θεόκλητος δεν έδωσε την άδεια να τεθεί η σορός του συγγραφέα σε λαϊκό προσκύνημα, ενώ ο νεαρός τότε αρχιμανδρίτης και μετέπειτα σκληρός Μητροπολίτης Φλώρινας Καντιώτης, έκανε γνωστή  την πρόθεση του, να κατέβει στην Κρήτη και να εμποδίσει τη νεκρώσιμη ακολουθία. 
Τελικά την κρίσιμη ώρα δεν υπήρχε ιερέας για να τελέσει την λειτουργία. Την τελευταία στιγμή, οι απειλές των αγριεμένων Κρητικών, αλλά και η παρουσία του τότε υπουργού παιδείας Αχιλλέα Γεροκοστόπουλου, που έχαιρε εκτίμησης ανάγκασαν τον Αρχιεπίσκοπο να στείλει έναν εκπρόσωπο της εκκλησίας, ώστε να γίνει κανονικά η ταφή του συγγραφέα. Στον τάφο του χαράχτηκε η επιγραφή: «Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος». Ο Νίκος Καζαντζάκης γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου του 1883. Το έργο του έχει αναγνωρισθεί παγκοσμίως τόσο πριν, όσο και μετά τον θάνατό του....

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/

ΠΟΙΟΙ ΒΑΝΔΑΛΙΣΑΝ ΤΟΝ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ

Οι κένταυροι (κενταυρομαχία) στις νότιες μετόπες τις έσωσαν
από το χέρι των χριστιανών όπως φαίνεται εδώ, 
στη νοτιοδυτική γωνία του Παρθενώνα. 
Ενώ οι μυθικές Αμαζόνες, που απεικονίζονται να πολεμούν
με τους Αθηναίους (αμαζονομαχία) στη δυτική πλευρά του ναού
σφυροκοπήθηκαν ανελέητα.

Της Ν. ΚΟΝΤΡΑΡΟΥ-ΡΑΣΣΙΑ

Ήταν ιερείς, φανατικοί Χριστιανοί, διώκτες των ειδώλων, ζηλωτές ή οποιοιδήποτε άλλοι βάνδαλοι, αυτοί που πελέκησαν άγρια τα γλυπτά του Παρθενώνα, αετώματα και μετόπες; Και πότε ακριβώς συνέβη αυτό; Υπάρχουν πηγές που να αναφέρουν το γεγονότα αυτά;

Τα ερωτήματα αυτά έχουν ανακύψει με αφορμή το «κόψιμο» αποσπάσματος της ταινίας-ανιμέισον του Κώστα Γαβρά από το βίντεο που προβάλλεται έξω από τη γυάλινη αίθουσα του Παρθενώνα στο Μουσείο της Ακρόπολης, όπου παρουσιάζεται το μνημείο και οι καταστροφές που υπέστη ανά τους αιώνες. Η σκηνή που κόπηκε απεικόνιζε ρασοφόρους -όχι κατ' ανάγκην ιερωμένους- που είχαν ανέβει με μια σκάλα πάνω στο μνημείο και έσπαγαν με σφυριά τα γλυπτά του Φειδία από το ανατολικό αέτωμα και τις βόρειες μετόπες. Αυτή η εικόνα ενόχλησε το ισχυρό λόμπι των παπάδων, οι οποίοι τελικά τα κατάφεραν να κοπεί κι έτσι να γίνουμε ρεζίλι διεθνώς, παρουσιάζοντας τη χώρα μας περίπου ως θεοκρατική που υποκύπτει στις πιέσεις θρησκευτικών κύκλων οι οποίοι, ειρήσθω εν παρόδω, δεν κατονομάζονται κιόλας.

Αριστερά: Εικονική αναπαράσταση  της Παναγίας της Αθηνιώτισσας μέσα στον Παρθενώνα. 
Απευθυνθήκαμε στους καθ' ύλην αρμόδιους για να απαντήσουν στα παραπάνω ερωτήματα. Αυτούς που έχουν μελετήσει όσο κανείς το μνημείο. 
Το μόνο που δεν αμφισβητείται από κανέναν είναι ότι οι μεγαλύτερες καταστροφές του μνημείου στους 25 αιώνες της ύπαρξής του, συνέβησαν από ανθρώπινο χέρι. 
Ένα από αυτά τα χέρια ήταν των φανατικών Χριστιανών. Αυτό αποδεικνύεται από την παρατήρηση όλων των αρχαιολόγων μέχρι σήμερα, αν και δεν αναφέρεται στις πηγές εκείνης της εποχής.*

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΩΝ
* 3ος αι. καίγεται από τους Ερούλους
* 5ος αι. μετατρέπεται σε εκκλησία, σφυροκοπούνται τα γλυπτά
* 14ος αι. στεγάζει τη Santa Maria de Atene των Λατίνων
* 15ος αι. μετατρέπεται σε ισλαμικό τέμενος
* 17ος αι. ανατινάσσεται από τον Μοροζίνι
* 19ος αι. πριονίζεται ο γλυπτός του διάκοσμος από τον Έλγιν

Πηγή: Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009 http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=68729

ΤΑ ΑΕΤΩΜΑΤΑ, ΟΙ ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΕΣ

Επάνω στα αετώματα των Ναών αποτυπώνεται η ανοδική πορεία των ενσαρκωμένων ψυχών προς τον θείον Διά-κοσμον.
12 x 12 = 144.
Το τρίγωνον των αετωμάτων απολήγει σε γωνίαν κορυφής 144 μοιρών. Δώδεκα είναι οι Ολύμπιοι Θεοί και δώδεκα οι Ελλάνιες Συμπαντικές Αξίες, τις οποίες η κάθε Θεία Οντότης προβάλλει. Το άθροισμα των ψηφίων του αριθμού 144 είναι το 9, το οποίον σηματοδοτεί τον τελικόν Νέον Κύκλον της θεώσεως (Εννέα = Έν + Νέον), στον οποίον δύναται να ανέλθει η ψυχή ακολουθώντας το άρμα των Δώδεκα Θεών και τις ποιότητες των Αξιών, τις οποίες εκείνοι προβάλλουν.
Οι γωνίες της βάσεως του τριγώνου των αετωμάτων, έχει εκάστη άνοιγμα 18 μοιρών. Όμως 18 είναι και οι Αξιακές Αρχές της βάσεως του λειτουργικού πλαισίου της πολιτείας, με την εφαρμογή των οποίων, το σύνολον της κοινωνίας δύναται να κατακτήσει μέσα από τον λειτουργικό της κύκλον (1+ 8 = 9), το αγαθόν της Ευδαιμονίας στον υλικόν κόσμον.

18/8/2015
ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΡΟΣΟΣ
(ΜΕΓΙΣΤΙΑΣ)

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ

Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ 10 «ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ» ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Με τίτλο «10 Ευρωπαϊκά κρυμμένα διαμάντια για νέους ταξιδιώτες» η έγκυρη αμερικανική εφημερίδα USA Today σε άρθρό της, προτείνει 10 προορισμούς μεταξύ των οποίων και τη Θεσσαλονίκη.
Ο τίτλος της Ευρωπαϊκής Πρωτεύουσας Νεολαίας του 2014 που με επιτυχία φιλοξένησε ο δήμος Θεσσαλονίκης πέρυσι, είναι το βασικό επιχείρημα της παρουσίας της πόλης στη λίστα αυτή. Ταυτόχρονα την χαρακτηρίζει ως φοιτητούπολη, πόλη των πάρτυ.
Συγκεκριμένα διαβάζουμε:
«Με ένα πλούσιο ιστορικό και πολιτιστικό παρελθόν, η Θεσσαλονίκη ψηφίστηκε ως Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας για το 2014. Το Lonely Planet την έχει αξιολογήσει ως ένα από τα καλύτερα μέρη για διασκέδαση στον κόσμο».

http://www.voria.gr/ , Visit Greece

Η ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΛΩΤΟΦΑΓΩΝ

Οι Λωτοφάγοι είναι μυθικός, φιλόξενος και ειρηνικός λαός της Ελληνικής Μυθολογίας. Ορισμένοι ιστορικοί που έχουν ασχοληθεί με την γεωγραφία της Οδύσσειας τοποθετούν το νησί τους κοντά στις ακτές της Β. Αφρικής, περιοχή όπου είναι ευρύτατα διαδεδομένο το φυτό λωτός. Ειδικότερα την λωτοφαγίτιδα νήσο την ταυτίζουν με εκείνη στον Κόλπο της Σύρτης στο μυχό όπου βρίσκεται η σημερινή νήσος Ζέρμπα ή Τζέρμπα, που διοικητικά ανήκει στην Τυνησία.

Τα άνθη και οι καρποί του λωτού ήταν η κύρια τροφή των κατοίκων αυτού του νησιού και θεωρούντο σαν ναρκωτικά που προκαλούσαν ειρηνική απάθεια. Τον καρπό αυτό πρόσφεραν στους ταξιδιώτες επισκέπτες τους οι οποίοι στη συνέχεια έχαναν την επιθυμία της επιστροφής στη πατρίδα τους ή τη συνέχιση του ταξιδιού τους.

Αναφέρονται για πρώτη φορά στην Οδύσσεια (ι – 92-105) όπου και περιγράφονται ως φιλήσυχοι και φιλόξενοι άνθρωποι που φιλοξένησαν μερικούς ναύτες του Οδυσσέα που αποβιβάστηκαν εκεί όταν ο στόλος τους προσορμίστηκε στην ακτή τους, κάπου στην Αφρική. Οι Λωτοφάγοι τους υποδέχτηκαν ευμενώς και τους πρόσφεραν τον καρπό ενός περίεργου φυτού, του λωτού, που φύτρωνε στην περιοχή τους και αφαιρούσε την μνήμη. Έτσι, οι ναύτες του Οδυσσέα δεν επιθυμούσαν πλέον να επιστρέψουν στην Ιθάκη, λησμονώντας από που έρχονται και που κατευθύνονταν. Τελικά ο Οδυσσέας τους οδήγησε στα πλοία τους με τη βία, όπου και συνήλθαν. ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Από πού ξεκίνησε ο Οδυσσέας;
ἀλλά με κῦμα ῥόος τε περιγνάμπτοντα Μάλειαν
καὶ Βορέης ἀπέωσε, παρέπλαγξεν δὲ Κυθήρων.
ἔνθεν δ᾽ ἐννῆμαρ φερόμην ὀλοοῖς ἀνέμοισιν
πόντον ἐπ᾽ ἰχθυόεντα• ἀτὰρ δεκάτῃ ἐπέβημεν
γαίης οἵ τ᾽ ἄνθινον εἶδαρ ἔδουσιν.
ι Οδύσσειας 84

Ο αβάσταχτος επικουρισμός των Λωτοφάγων

Από τον πρωτόγονο ευδαιμονισμό έως τον χυδαίο υλισμό.

Εντύπωση προκαλούν  καθ΄ όλη την μελέτη των Ομηρικών Επών τα  πολλά υπέροχα  συμπόσια, γεύματα, δείπνα, οι δειπνοσοφιστές τα τραπέζια οι τραπεζοκόμοι τα φαγητά οι ταμίες οι θαλαμηπόλοι και  ταύροι, βόδια γουρούνια αιγοπρόβατα τα ζώα που σφάζονται από τον ΛΑΙΜΟ τους, τα σφαχτά.

Από την τελευταία ραψωδία της Ω της Ιλιάδος στην οποία ο Πρίαμος με την βοήθεια του Ερμή εισέρχεται αθέατος στου Αχιλλέα την σκηνή μέχρι το μεγάλο τραπέζι φαγοπότι στης Ιθάκης την σκηνή με ενδιάμεσο  σταθμό των Φαιάκων τον υπερβατικό  επικουρείων ευδαιμονισμό.

Ο Οδυσσέας συμβουλεύει πατρικά τον Αχιλλέα να συμφάγουν σε ομηρικό συμπόσιο πρώτα πριν στην μάχη ριχτούν μετά την συμφιλίωση και την επάνοδο του στην επιθετική γραμμή. Στο νησί των

Λωτοφάγων όμως τους κλαίγοντας συντρόφους του δυναμικά τους απομακρύνει από την μεγάλη αποχαύνωση κρεπάλη μαλθακότητα και τρυφηλή ζωή.

Land of the Lotos Eaters
Ο Οδυσσέας μεταξύ των λωτοφάγων.Σχέδιο του 18^ου αι.

Τι αντιπροσωπεύουν οι Λωτοφάγοι σε μια σύγχρονη ερμηνεία διαχρονική;

Είναι ένα είδος επικουρισμού ευδαιμονισμού που ποικίλει στις διάφορες μορφές του από τις απλές έως τις πιο σύνθετες και σχετίζεται με τον Ταύρο της Κρήτης στους Άθλους του Ηρακλή.

Περιγράφεται χαρακτηριστική στην ραψωδία ι της Οδύσσειας στίχοι 91

Είναι το νησί που οι άνθρωποι ξεχνιούνται στις υλικές μόνο απολαύσεις καλό φαγητό  πληρωμένο σεξ ακριβό αυτοκίνητο εξοχικό, τζίπ, καφέ τσιγάρο  ποτά, να περνάμε καλά να περνάμε καλά …αλλά αλίμονο αν λέγαμε ευτυχισμένα τα βόδια που βόσκουν σε λιβάδια χλοερά και η ευδαιμονία δεν συνοδεύεται και από  μία πνευματική αναπτυξιολογία.

Οι Λωτοφάγοι δηλώνουν αναίσχυντα πως το πιο ακριβό πράγμα που βρίσκεται πάνω τους είναι η τσάντα Λουί  Βιτόν και ότι  ψωνίζουν από τα Τίφανυς  ψώνια μεγάλης ανοησίας για να καταλήξουν ΠΟΛΥΒΟΙ, πολύβοες πολυβόοι μνηστήρες με πολλά βόδια,  πανάκριβα γκαλά συνέδρια και μεγάλη φασαρία βοή σε ποδοσφαιρική αρτολαγνεία.

Στην χώρα της φαιδράς πορτακαλέας όλοι οι ΚΤΗΣΙΠΠΟΙ και τα ΜΜΕ ομιλούν ακαταπαύστα για συνταγές μαγειρικής σε τηλεθέασης μεγάλης προβολής. Πλήθος συνταγές σε ηδονές πνευματικής νόησης χαμηλής. Οι δε  ΑΓΕΛΑΟΙ δικτάτορες  πάντα προσφέρουν φθηνό άρτον και θεάματα στο σύγχρονο καλοσσαίον της ταυροφονικής αγελαίας λησμονικής.

Ο επικουρισμός και η ευδαιμονία είναι έντονο στοιχείο της ομηρολογίας καθ΄ όλη την διάρκεια της ομηρογνωσίας σε έλλειψη και υπερβολή αναζητώντας μια ισορροπία ευσταθή. Οι άνθρωποι πολεμούν ερωτεύονται αγαπούν ταξιδεύουν συνεστιάζονται συμποσιάζονται συντρώγουν καταχρώνται φιλοξενίες σε μνηστηριακή και ιλιακή των Τρώων κλοπή. Σφάζουν τον ταύρο  από τον λαιμό αντί να τον πιάσουν από τα κέρατα ή τον αφήνουν να καταστρέφει πεδιάδες σε αγαμεμνονική αυταρχική πολιτική.

Το πρόβλημα της ευδαιμονίας είναι ένα πρόβλημα  μεθόδων όχι μόνο της Λακεδαιμονίας ή κακοδαιμονίας δεισιδαιμονίας, ηθικής  και οικονομικής  χρεωκοπίας  αλλά και ένα πρόβλημα σωστής πνευματικής επιχορηγίας… γιατί ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ σημαίνει βοηθός χορηγός.

Αστραία

https://astreaastreaa.wordpress.com/

ΟΡΦΕΩΣ ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΑ

Κείμενα του Ορφέα και των μαθητών του, τα μέλη των Ορφικών. Αποτελούνται από τις ακόλουθες ενότητες: (α) Ύμνοι, (β) Αργοναυτικά, (γ) Λιθικά και (δ) Αποσπάσματα.

Όπως είναι φανερό, πρόκειται για τα κείμενα που διασώθηκαν από τη μήνη του χρόνου και των ανθρώπων.

Η πρώτη ενότητα περιέχει τους ύμνους των Ορφικών προς τις θεότητες του Πανθέου, του Ελληνικού Πανθέου.

Στα Λιθικά, έργο και αυτό του Ορφέα, αναφέρονται πληροφορίες για τη φύση και ειδικότερα τους λίθους. Πρόκειται για ημιπολύτιμους και πολύτιμους λίθους των οποίων τη χρήση, τις προστατευτικές ή θεραπευτικές ιδιότητες και τις επιδράσεις περιγράφει ο Ορφέας στο κείμενο των «Λίθων».

Μια σημαντική πληροφορία που περιέχεται στα «Λιθικά» αναφέρεται στη γνώση και χρησιμοποίηση του λάμποντος λίθου «Κρύσταλλον φαέθοντα, διαυγέα», δηλαδή του λίθου, που είναι διαφανής και λάμπει και μέσω του οποίου και τη δύναμη των ηλιακών ακτινών ήταν δυνατό να ανάψουν φωτιά. Αναφέρεται δηλαδή αναμφισβήτητα η γνώση της χρήσης του φακού, κάτι που επιβεβαιώνεται από εντυπωσιακές ανακαλύψεις που αναφέρουν οι Ορφικοί, όπως ότι η Σελήνη έχει όρη. Στην ομάδα κειμένων των Λιθικών μπορούν να συμπεριληφθούν και άλλα με το ίδιο ή παραπλήσιο αντικείμενο τα οποία είναι (α) «Λιθικά κηρύγματα – Σωκράτους και Διονυσίου περί λίθων» και (β) «Όσοι των λίθων εις ανακωχήν ζάλης και τρικυμίας θαλάσσης».

Στα Αποσπάσματα από Ορφικά κείμενα περιλαμβάνονται οι χρυσές νεκρικές πινακίδες.

Τα Αργοναυτικά του Ορφέα είναι ένα ποιητικό κείμενο στο οποίο περιγράφεται οργανωμένη Πανελλήνια ενέργεια. Κίνηση στην οποία συμμετείχαν ήρωες των Ελλήνων, άνθρωποι αναγνωρισμένης αξίας και ικανοτήτων.
Η εκστρατεία αυτή περιγράφηκε από πολλούς Έλληνες και Λατίνους ποιητές. Το πρώτο κείμενο που περιγράφει την Αργοναυτική εκστρατεία γράφηκε από τον Ορφέα. Το κείμενο αυτό δε σώθηκε.
Στο Ελληνικό έπος οι ήρωες είναι και μύστες και εραστές και σοφοί. Το κείμενο του Ορφέα για την εκστρατεία είναι ταυτόχρονα εκπαιδευτικό, πολιτιστικό και αποκρυφιστικό. Είναι ένα συμβολικό κείμενο, ένας εφαλτήρας για περαιτέρω βελτίωση όποιου προσπαθήσει να το αποσυμβολίσει.

Το ερώτημα είναι, αν το αντικείμενο οδηγεί στην ανύψωση και την ελευθερία ή η αναζήτησή του! Την απάντηση σ’ αυτό μπορεί να τη δώσει μόνο ο Αργοναύτης, εκείνος που πέρασε όλη τη διαδικασία.
Σ’ όλο το ταξίδι ελλοχεύουν κίνδυνοι, οι γυναίκες της Λήμνου, η οργή των θεών, ο Άμυκος, ο Αιήτης, ο δράκοντας, οι Σειρήνες, ο Τάλως. Ο Αργοναύτης πρέπει να πολεμήσει και να νικήσει.

Ένα ιδανικό έχει χαθεί και πρέπει να επανέλθει. Σύμβολό του είναι ο Φρίξος και η Έλλη. Ένα αντικείμενο μπορεί να εξυψώσει, να ελευθερώσει από τα δεσμά της ύλης, της βαρύτητας, το Χρυσόμαλλο Δέρας.
Κατεβαίνουν στα βάθη της ψυχής τους, στα σκοτάδια των Καβειρίων, για να μαζέψουν όλες τις δυνάμεις που χρειάζονται για το Μέγα Έργο. Πορεύονται μέσα από δοκιμασίες και κινδύνους. Φθάνουν στην ύστατη δοκιμασία και έρχονται αντιμέτωποι με το δράκοντα, το αιώνιο σύμβολο του εχθρού, του σκότους. Ο Ιάσονας θα κατέβει στην κοιλιά του δράκοντα για να τον σκοτώσει. Έχει βοηθό τη σκοτεινή Μήδεια, τη σκοτεινή όψη της δικής του ψυχής, τη διαίσθηση.

Λέει ο Βαλέριος Φάλκος Γάιος στα Αργοναυτικά του:

«Τραγουδάω για τα στενά που πρώτα πέρασαν τα μεγάλα τέκνα των θεών και για το θαυμαστό το πλοίο που τόλμησε να περιπλεύσει τις Σκυθικές ακτές του Φάσι και να περάσει ανάμεσα από πέτρες συμπληγάδες και που τελικά ήρθε και άραξε πάνω στο φλογισμένο Όλυμπο.
Αγωνιστείτε για τα άστρα, άνδρες. Εγώ πριν τον κόσμο κυβερνήσω, είχα να τα βάλω με το μανιασμένο Ιαπετό και έπρεπε τους άθλους στην πεδιάδα της Φλέγρας να πραγματοποιήσω. Για σας έστρωσα ένα δύσκολο και σκληρό δρόμο προς τον ουρανό».

Στη διδασκαλία των Ορφικών Μυστηρίων ο νήπιος βασιλέας θεών και ανθρώπων, ο Διόνυσος, σκοτώθηκε και κατασπαράχθηκε από τους Τιτάνες και κατόπιν αναστήθηκε ως Διόνυσος γιος της Σεμέλης από την Αθηνά, τον Απόλλωνα και τον Δία.

Στο παρόν έγινε μια προσπάθεια παρουσίασης του μύθου και κάποιων από τους συμβολισμούς του πρώτου Πανελλήνιου εγχειρήματος, της Αργοναυτικής Εκστρατείας, όπως αυτή σώθηκε από τα κείμενα του μεγαλύτερου μύστη της Ελληνικής Αρχαιότητας, του Ορφέα. Ο αποσυμβολισμός ενός τέτοιου κειμένου δε μπορεί να γίνει στα πλαίσια μιας εργασίας. Μόνο ψήγματα μπορούν να παρατεθούν. Πολύ δε περισσότερο, όταν ο αποσυμβολισμός είναι μια διαδικασία τόσο πολύπλοκη και, ταυτόχρονα, απόλυτα ιδιαίτερη.

(Απόσπασμα) http://greeksurnames.blogspot.gr

ΑΡΓΩ - ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΔΙΑΣΤΗΜΟΠΛΟΙΟ #1

ΑΡΓΩ - ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΔΙΑΣΤΗΜΟΠΛΟΙΟ # 2

ΟΡΦΙΚΕΣ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ - ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ

ΟΡΦΙΚΑΙ ΜΝΗΜΑΙ ΠΡΟΓΟΝΙΚΑΙ

Οι Ορφικοί Ύμνοι τραγουδούνταν ή απαγγέλονταν κατά την διάρκεια των Ορφικών Μυστηρίων των Αρχαίων Ελλήνων. Η λατρεία τους ήταν γνωστή μόνο στους Mυημένους σ' αυτά.
Αποσπασματικά μόνο σώζονται μερικοί ύμνοι καθώς και εικονικές παραστάσεις από τα μυστήρια ή σποραδικές αναφορές και σχόλια. Χαρακτηριστικό των Ορφικών Υμνων είναι η μυστικιστική λατρεία και η απόκρυψη από τα μάτια των αμύητων σ' αυτά. ΟΙ ΟΡΦΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ ΕΔΩ

Στα κύματα (Εκείνο το καλοκαίρι) - Γ. Σπανός

Οπτικοακουστικό: Φωτεινή Καρκαλή (Άρωμα Ψυχής)

«Στιγμές φυλαγμένες από φως Καλοκαιριού,

αναμνήσεις χρυσοπράσινες, θλιμμένου Φθινοπώρου…»

Σείριος

«Οι ελπίδες είναι τα όνειρα όσων δεν κοιμούνται.» Πίνδαρος

Αφιερωμένη η ανάρτηση στους φίλους/ες της σελίδας..

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΟΥΨΑΛΑΣ: ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΙΝ 5000 ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΔΑΞΑΝ ΤΗΝ ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΚΑΝΔΙΝΑΒΟΥΣ

[Η μεγάλη θεά της βλάστησης και της καρποφορίας Δήμητρα, δασκάλευε από μόνη της τους ανθρώπους πως να καλλιεργούν την γη και να τους δίνει καλύτερη σοδιά. Η ίδια έδωσε τον σιτόσπορο στον Τριπτόλεμο, τον μικρότερο γιο του βασιλιά της Ελευσίνας Κελεού και της Μετάνειρας.
Ο Τριπτόλεμος, έφυγε με το θαυμαστό του άρμα το οποίο το έσερναν δυο φτερωτοί δράκοι και συνέχισε την διδασκαλία της σιτοκαλλιέργειας σε όσους περισσότερους ανθρώπους μπορούσε.

Από το βιβλίο, «Γαλαξίας, Ελληνική Μυθολογία Ελληνισμός η μήτρα του πολιτισμού» Π. Κώστας, Εκδόσεις Αξίωμα.]

----------------------------------------

Η γεωργία εξαπλώθηκε στην Ευρώπη πριν από χιλιάδες χρόνια από το Νότο έως τον μακρινό Βορρά, με διαδοχικά μεταναστευτικά βήματα, σύμφωνα με μία νέα σουηδο-δανική επιστημονική έρευνα.

Η μελέτη ανέλυσε το DNA τεσσάρων σκανδιναβών αγροτών της νεολιθικής εποχής και διαπίστωσε ότι είχαν πολύ περισσότερα κοινά γονίδια με τους σημερινούς νοτιοευρωπαίους, όπως οι Έλληνες, οι Κύπριοι και οι κάτοικοι της Σαρδηνίας, παρά με οποιοδήποτε άλλο ευρωπαϊκό λαό.

Οι ερευνητές των πανεπιστημίων της Ουψάλα, της Στοκχόλμης και της Κοπεγχάγης, με επικεφαλής τους Πόντους Σκόγκλουντ και Ματίας Γιάκομπσον, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο αμερικανικό περιοδικό «Science», σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο και το «Nature», ανέλυσαν, με νέες εξελιγμένες τεχνικές, το γενετικό υλικό που πήραν από σκελετούς ενός αγρότη και τριών κυνηγών – συλλεκτών, οι οποίοι βρέθηκαν στη Σουηδία και χρονολογούνται πριν από περίπου 5.000 χρόνια.

Οι δύο διαφορετικοί πολιτισμοί, ο γεωργικός και ο κυνηγετικός – συλλεκτικός, συνυπήρχαν επί περίπου 1.000 χρόνια σε απόσταση περίπου 400 χλμ., ο πρώτος στη σουηδική ενδοχώρα και ο δεύτερος στη νησί Γκότλαντ νότια της Στοκχόλμης.

Συγκρίνοντας το DNA αυτών των ανθρώπων της Λίθινης εποχής με το DNA σύγχρονων πληθυσμών της Ευρώπης, οι ερευνητές βρήκαν ότι, από γενετική άποψη, οι μεν κυνηγοί – συλλέκτες, που ήσαν οι λιγότερο εξελιγμένοι, είχαν μεγαλύτερη συγγένεια με τους βόρειους λαούς, ιδίως τους σημερινούς Φινλανδούς, ο δε αγρότης είχε πολύ στενή γενετική συγγένεια με τους σημερινούς μεσογειακούς κατοίκους, ιδίως τους Κύπριους και τους Έλληνες.

Η ανακάλυψη, κατά τους σκανδιναβούς επιστήμονες, δείχνει ότι οι αρχαίοι γεωργοί μετέφεραν τις καλλιεργητικές γνώσεις και τεχνικές τους από το Νότο στην υπόλοιπη Ευρώπη, μέχρι τον παγωμένο Βορρά, όπου τελικά αναμίχθηκαν γενετικά με τους ντόπιους, ενώ παράλληλα τους δίδαξαν να παράγουν την τροφή τους από τη γη πλέον και όχι από το κυνήγι και τη συλλογή καρπών και φρούτων.

http://www.diadrastika.com

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΑΝΟΠΟΥΛΟΣ: Η ΤΗΛΕΜΕΤΑΦΟΡΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ, ΗΔΗ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ

Τελικά οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας φαίνεται πως δεν απέχουν πολύ από την πραγματικότητα και από τις δυνατότητες της τεχνολογίας. Ο διακεκριμένος διεθνώς Έλληνας φυσικός Δημήτρης Νανόπουλος περιγράφει σκηνές από το μέλλον.

Όπως υποστήριξε, η τηλεμεταφορά θα είναι σε λίγο καιρό γεγονός.

«Θα γίνει. Θα μπαίνουμε σε ένα σωλήνα, φαντάζομαι, δεν ξέρω πώς θα το κάνουν, και μετά θα βγαίνουμε στη Νέα Υόρκη κατευθείαν και θα μας ξαναφτιάχνουν. Θα γίνει, είμαι σίγουρος, ήδη το κάνουν», αποκάλυψε μιλώντας στον Βήμα FM.

Πριν από ενάμιση περίπου χρόνο, Ολλανδοί επιστήμονες κατάφεραν να πραγματοποιήσουν ακριβή τηλεμεταφορά κβαντικών πληροφοριών σε απόσταση τριών μέτρων. Όπως εκτιμούν πολλοί επιστήμονες παγκοσμίως -και ο Δ. Νανόπουλος- οι επιστήμονες θα επιτύχουν τη μεταφορά ανθρώπων από το ένα μέρος στο άλλο. Όπως στο «Σταρ Τρεκ», με τους διακτινισμούς στο Διάστημα.

Μερικές από τις απαντήσεις του κ. Νανόπουλου.

Για τον θεό και τη θρησκεία

«Πάντοτε έλεγα αυτό που έλεγε ο Σπινόζα ότι dues iva natura, θεός είναι η φύση. Ο καθένας έχει στο μυαλό του κάτι διαφορετικό με τον θεό. Δεν βλέπω καμία, δεν υπάρχει ανάγκη στην επιστήμη και μάλιστα εγώ είμαι εναντίον του να μπερδεύουμε την επιστήμη με τον θεό, γιατί εγώ ομολογώ ότι αυτό είναι μια εσωτερική ανάγκη του καθενός. Δηλαδή, ο άλλος έχει ανάγκη να πιστέψει και ο άλλος δεν έχει ανάγκη. Και δεν μιλάω για συγκεκριμένες θρησκείες ή οτιδήποτε. Ακριβώς, αν έχουμε μια μεγάλη αρρώστια, το οποίο είναι ανθρώπινο, μπορούμε να πούμε ότι δεν είναι ανθρώπινο; Όλα αυτά έχουν δημιουργηθεί, όλα αυτά ξεκίνησαν με τους μάγους, με τους ανθρωποφάγους και προχωρούσαμε και κάναμε. Όλα αυτά ήταν κατά κάποιον τρόπο η μεγάλη αναζήτηση, το άγχος που έχει ο άνθρωπος να καταλάβει τι γίνεται και σιγά σιγά είχαμε το πολυθεϊκό, πήγαμε στο μονοθεϊκό. Όπως επίσης και μην ξεχνάμε ότι η θρησκεία πατάει πάνω στον φόβο του θανάτου, που λέγαμε στην αρχή. Αυτό είναι το βασικό. Η ζωή είναι από εδώ μέχρι εκεί και πρέπει να τη ζήσουμε στο maximum. Και κοινωνικά να μην την αφήνουμε να χάνεται και δημιουργικά».

Για την απόσταση της Γης από τον Ήλιο και τη ζωή στον πλανήτη

«Αν ήμασταν πιο κοντά θα καιγόμασταν, αν ήμασταν πιο μακριά θα είχαμε παγώσει, δηλαδή δεν θα μπορούσε να αναπτυχθεί αυτό που λέμε ζωή. Είμαστε τυχεροί από πολλές απόψεις, οι συμπτώσεις είναι απίστευτες. Άρα λοιπόν, το να υπάρξουμε και να είμαστε και αύριο, θα μπορούσαμε να είμαστε άλλα μέλη του ζωικού βασιλείου, του οποίου είμαστε εμείς η κορωνίς κατά κάποιον τρόπο, μια συνέχεια. Η δημιουργία γενικότερα μιλάω, η τέχνη, οτιδήποτε, είναι να περάσεις τον καιρό, να μην σκέφτεσαι καθόλου το φόβο του θανάτου. Αυτό το πράγμα, είναι ένα είδος παιχνιδιού στο τέλος, εντός εισαγωγικών.

Αυτό νομίζω βοηθάει πάρα πολύ πέρα από το πρόσωπο το ίδιο, νομίζω και το περιβάλλον βοηθάει πάρα πολύ. Γιατί το τονίζουμε συνέχεια μέσα, ότι δεν είναι τυχαίο ότι ο πολιτισμός ξεκίνησε από εδώ, από την ανατολική Μεσόγειο. Δεν μπορούσε να είχε ξεκινήσει στη Στοκχόλμη ή στο Γκρατς. Λόγω κλίματος κατ’ αρχάς. Όλο αυτό παίζει ρόλο και το τονίζω αυτό το πράγμα, είμαστε προϊόντα και του εαυτού μας, εντάξει, του μπαμπά μας και της μαμάς μας, αλλά είμαστε και προϊόντα και του περιβάλλοντος μας. Και γι’ αυτό ξαναγυρίζω και σταματώ, έχουμε και το περιβάλλον».

(απόσπασμα)

Πηγή: Δημήτρης Νανόπουλος: Η τηλεμεταφορά θα είναι γεγονός, ήδη το κάνουν | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/236373/dimitris-nanopoylos-i-tilemetafora-tha-einai-gegonos-idi-kanoyn#ixzz3sVJgrp3w

ΠΙΝΔΟΣ: Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΑ "ΣΥΝΝΕΦΑ"

Σε υψόμετρο 1.200 μέτρων (ίσως στην υψηλότερη στην Ελλάδα αρχαιολογική ανασκαφή) στην Πίνδο, οι αρχαιολόγοι βρέθηκαν «αντιμέτωποι» με τα ερείπια μιας άγνωστης πόλης του 4ου π.Χ. Αιώνα.

Ύστερα από 17 και πλέον χρόνια ανασκαφών μιας μικρής ομάδας αρχαιολόγων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) με ιδιαίτερα περιορισμένα τα κονδύλια, που δεν αφορούσαν σε μια «ηχηρή» και εντυπωσιακή αποκάλυψη, οι επιστήμονες κατόρθωσαν να αποφέρουν σημαντικά αποτελέσματα και ευρήματα- όχι όμως και την ταύτισή της με συγκεκριμένη αρχαία πόλη...

Τα σπαράγματα επιγραφών με τα γράμματα «ΙΕΡ...», «ΙΕΡΟ...» που εντοπίστηκαν στο Καστρί –οχυρωμένη ακρόπολη μιας αρχαίας πόλης της χώρας των Τυμφαίων, τμήματος του βασιλείου της Μακεδονίας, του 4ου π.Χ. αιώνα κάνουν τους αρχαιολόγους να εικάζουν πως πρόκειται για μια ιδιαίτερα σημαντική θέση των αρχαίων Μακεδόνων με ναούς και λατρευτικούς χώρους, το ακριβές όνομα όμως των οποίων παραμένουν άγνωστοι...

«Αν και τα ευρήματα είναι πολλά και σημαντικά, εξακολουθούν πεισματικά να μένουν κρυμμένα το όνομα του θεού που λατρεύεται στον ναό και το όνομα της πόλης. Ωστόσο, όλα τα στοιχεία, η γεωγραφική θέση, τα ευρήματα ακόμη και τα χρόνια της ακμής της ακρόπολης στο τέλος του 4ου αι. π. Χ., προδίδουν τη σημασία της μέσα στο ιστορικό πλαίσιο του βασιλείου της αρχαίας Μακεδονίας» τονίζει -μεταξύ άλλων- στην εισήγησή της η επικεφαλής της ανασκαφικής ομάδας – ομότιμη πλέον καθηγήτρια του ΑΠΘ Στέλλα Δρούγου.

Η συστηματική ανασκαφική έρευνα στο Καστρί έφερε στο φως μεγάλα τμήματα της οχυρωμένης ακρόπολης της αρχαίας πόλης, η οποία, όπως αποδεικνύουν τα ευρήματα, έχει θρησκευτικό χαρακτήρα. Παρά την εκτεταμένη καταστροφή που σημειώνεται στα λείψανα της ακρόπολης, τα νομίσματα, η χαρακτηριστική εισαγμένη και εγχώρια κεραμική, τα ποικίλα μετάλλινα αντικείμενα, φανερώνουν μια οργανωμένη οικονομία και κατά συνέπεια οργανωμένη ζωή της πόλης. Οι ανασκαφικές ενδείξεις και τα ευρήματα, τα αρχιτεκτονικά μέλη και τα νομίσματα χρονολογούν την αποκαλυφθείσα εγκατάσταση στο τέλος του 4ου/αρχές 3ου αι. π.Χ., ενώ η καταστροφή της ακρόπολης που πρέπει να υπήρξε βίαιη, τοποθετείται στα μέσα του 2ου αι. π.Χ. Το πλήθος των χάλκινων βελών και τα εκτεταμένα ίχνη φωτιάς δηλώνουν ως αίτιο την πολεμική σύρραξη.

(Με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ)

http://www.huffingtonpost.gr/

Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΑΝΑΤΡΟΦΗΣ

Σ᾽ αυτό τον κόσμο οι άνθρωποι τείνουν να μπερδεύουν την εκπαίδευση με την παιδεία. Αν και τα δυο προέρχονται απ᾽ το ρήμα «παιδεύω», στην ουσία πρόκειται για δύο διαφορετικές έννοιες.

Η εκπαίδευση παρέχεται από τα σχολεία και πιστοποιείται με πτυχία, ενώ η παιδεία είναι αποτέλεσμα τόσο του περιβάλλοντος στο οποίο γαλουχήθηκες, όσο και προϊόν εσωτερικών ζυμώσεων του εκάστοτε ατόμου.

Η παιδεία είναι αυτή που σου μαθαίνει να ξεχωρίζεις το καλό απ᾽ το κακό. Σε διδάσκει τι είναι δικαιοσύνη και τι σεβασμός. Απ᾽ την άλλη, η εκπαίδευση επιτελεί το ρόλο του μορφωτικού αγαθού μέσω του οποίου αποκτάς γνώσεις, που με τη σειρά τους θ᾽ αποτελέσουν εφόδιο για ένα καλό βιοτικό επίπεδο.

Στις μέρες μας, εν αντιθέσει με τα παλαιότερα χρόνια, υπάρχει τέτοια πληθώρα εκπαιδευτικών μέσων και πτυχίων που φτάνουν να γεμίσεις έναν τοίχο. Στην ουσία, όμως, οι άνθρωποι είναι απαίδευτοι.

Οι παλιότεροι μπορεί να μην είχαν τη δυνατότητα να μορφωθούν, όμως, είχαν ιδιαίτερα αυξημένη την αίσθηση δικαίου. Τώρα γιατί εμείς χάσαμε την ουσία, είναι απορίας άξιο.

Προσποιούμαστε πώς γνωρίζουμε τα πάντα κι εκφράζουμε τη γνώμη μας επί παντός επιστητού. Μπορεί να μάθαμε να μιλάμε πολλές και διαφορετικές γλώσσες αλλά δε μιλάμε την κυριότερη: αυτή της πεπαιδευμένης αντίληψης.

Παιδεία: ένας τόσο ηχητικά εύκολος,  μα τόσο δυσπρόσιτος στην πράξη όρος. Κανένας απ᾽ τους φιλοσόφους δεν όρισε τον όρο «εκπαίδευση» παρά μόνο τον όρο της παιδείας και ποτέ δεν έκανε το λάθος να τους ταυτίσει.

Ίσως γιατί ήξεραν ποιο απ᾽ τα δυο είναι ο θεμέλιος λίθος μιας υγιούς προσωπικότητας και κοινωνίας.

Εκπαίδευση χωρίς παιδεία μοιάζει με δέντρο χωρίς κορμό. Θα συναντήσεις πολλούς ανθρώπους με πτυχία, μα με παιδεία λίγους. Κι ας πιστεύουν λανθασμένα πως το ένα επιφέρει το άλλο.

Αν υπήρχε ουσιαστική παιδεία θα υπήρχε σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή. Θα υπήρχε δικαιοσύνη. Ο κόσμος θα έβλεπε όμορφες και άσπρες μέρες. Οι μαύρες και κόκκινες μέρες που ζούμε είναι προϊόν της εκπαίδευσης που χρησιμοποιείται απ᾽ τους μεγάλους για να χειραγωγήσουν τους λαούς.

Το χέρι του ανθρώπου που έχει γαλουχηθεί με τα ιδανικά της παιδείας δεν οπλίζεται ποτέ για να επιτεθεί. Ο άνθρωπος ο πεπαιδευμένος δίνει αξία στην ανθρώπινη ζωή, την τιμά, τη σέβεται και την υπερασπίζεται.

Σίγουρα η εκπαίδευση είναι  ζωτικής σημασίας. Χωρίς αυτήν ο πολιτισμός μας δε θα είχε κάνει άλματα. Το πρόβλημα δεν είναι η εκπαίδευση ως μορφωτικό αγαθό, αλλά η έλλειψη της ουσιαστικής παιδείας ως βάση για να στηριχθεί και να ευοδώσει.

Κανένα βιβλίο και δε θα στη διδάξει. Η οικογένεια σου κι η ίδια η ζωή θα στη μάθουν, αρκεί να έχεις τα μάτια και τα αυτιά ανοιχτά να αφουγκραστείς τα γεγονότα γύρω σου.

Δυστυχώς στους τέσσερις μουντούς τοίχους του σχολείου η κριτική σκέψη αντικαθίσταται απ᾽ την παπαγαλία. Τα παιδιά μαθαίνουν για τις ιδέες της παιδείας χωρίς να μπορούν να τις αντιληφθούν πρακτικά.

Μα πώς θα μάθουμε να φερόμαστε σαν κοινωνικά όντα όταν μεγαλώνουμε σ᾽ ένα εκπαιδευτικό σύστημα που δε σέβεται τη διαφορετικότητα και προάγει ως την παπαγαλία αντί της κριτικής  σκέψης;

Δεν ξέρω για εσάς, πάντως οραματίζομαι μια κοινωνία ανθρώπων για ανθρώπους. Μια κοινωνία που χαμογελά συχνότερα, που είναι αισιόδοξη και που δε λειτουργεί τυχοδιωκτικά για άτυπα χαρτιά πιστοποίησης ικανοτήτων.

Οφείλουμε να πλάσουμε έναν κόσμο ανθρωποκεντρικής συνείδησης κι όχι τεχνογνωσίας. Μια πραγματικότητα που δε θα φοβίζει τις νέες γενιές που θα ακολουθήσουν. Που θα τους μάθει να συνυπάρχουν αρμονικά και με σεβασμό προς τον συνάνθρωπο.

Η ελπίδα είναι σαν τον αέρα: Μόλις βρει μια μικρή χαραματιά στην ψυχή μας, ορμάει μέσα γυρεύοντας να γεμίσει το κενό που συνάντησε. Αρκεί να το πιστέψουμε!

Ευαγγελια Τζιακα

http://www.ilov.gr/2015/11/i-paideia-einai-thema-anatrofis.html

31ος ΓΥΡΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΤΩΝ ΣΕΡΡΩΝ – ΚΥΡΙΑΚΗ 22 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015

Pantelis Voukantsis

Η ΜΟΙΡΑ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

ΜΑΣ ΕΚΔΙΚΕΙΤΑΙ Ο ΘΕΟΣ; Η ΤΡΩΜΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΜΑΣ;

Νομίζουμε, ότι για όλα τα άσχημα η τα όμορφα που συμβαίνουν στην ζωή μας, οφείλονται στο έλεος που θα μας δείξει ο Θεός.

Και αναλλωνόμαστε να προσκυνάμε από το πρωί μέχρι το βράδυ τον  θεό κάνοντας συνεχώς μεγαλοσταυρούς και μετάνοιες.

Κούνια που μας κούναγε!!
Αναρωτιόμαστε γιατί υπάρχει τόση δυστυχία στον κόσμο, και γιατί αφήνει να συμβαίνει αυτό ο θεός. Αλλά ποτέ δεν αναρωτηθήκαμε να γνωρίσουμε τον ανώτερο ιδεατό εαυτό μας, μα πάντα είμαστε ερωτευμένοι με την σάρκα μας, το εγώ μας,  και τον υλικό αισθητό κόσμο της Γης.

Τόσα ξέρουμε, μέχρι εκεί φτάνει το θνητό μυαλό μας, αφού δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να σκεφτόμαστε και να ενεργούμε με το δυαδικό θνητό μυαλό μας, την δυαδική διπολική φύση μας, την εικόνα του αληθινού μας ιδεατού εαυτού, που ενεργεί σε όλα με το δίπολο καλό-κακό, της δράσης και αντίδρασης.

Αν δεν είμαστε καλοπροαίρετοι, αν δεν είμαστε καθαροί στις σκέψεις μας, αν δεν ακούμε την συνείδηση μας, αν δεν σκεφτόμαστε ποτέ με την αγαθή πρόθεση μας  για τα πάντα, μην περιμένουμε να ευτυχίσουμε ποτέ. Μα το κυριότερο! Αν δεν κατανοήσουμε, ότι είμαστε θνητοί στην σάρκα, και πως έχουμε το φως στην ψυχή μας, τότε είναι επόμενο να υποφέρουμε ανάλογα με τις σκέψεις και τις πράξεις μας.

Διότι, η σάρκα είναι θνητή, και ότι σκέψεις, πράξεις, ενέργειες, κάνει, είτε επιθυμεί, με πάθος, εγωισμό,  αλλά ακόμη και οτιδήποτε πράττει με πονηριά με πρόθεση ή από αμέλεια, σημαίνει ότι εξουσιάζεται από την θνητή του φύση!

Διότι δεν μπορείς να ζητάς υλικά αγαθά με πρόθεση το ατομικό σου συμφέρον! Αυτό σημαίνει ότι σκέφτεσαι και πράττεις σύμφωνα με την σάρκα και την λογική της! Και σε εξουσιάζει η λογική της σάρκας! Το δυαδικό θνητό πνεύμα της δικής σου θνητής φύσης! Και εξουσιάζεται η ψυχή σου από την σάρκα.

Η αληθινή φύση της ψυχής μας, δεν έχει υλική υπόσταση, και είναι μονοπολική. Ούτε καλή είναι η ψυχή, μα ούτε κακή, αλλά τέλεια προερχόμενη εκ του φωτός! 

Οτιδήποτε έχει να κάνει με αγαθή αγάπη, εκ της αγαθής μας πρόθεσης, θα έλξει στην ζωή μας οτιδήποτε το αγαθό, το φωτεινό, το μεγαλείο της απεραντοσύνης, της απόλυτης αγάπης που μπορεί να υπάρξει σε αυτό το θνητό πεδίο..

Αν όμως ζητάμε μια καλή ζωή εδώ, είναι ΣΑΝ ΝΑ ΖΗΤΑΜΕ ΝΑ ΧΟΡΤΑΣΕΙ Η ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΨΥΧΗ!!

Τι κάνουμε για την ψυχή λοιπόν; Τίποτα!

Αναζητάμε την αλήθεια της ή ποτέ δεν ασχοληθήκαμε μαζί της;

Διότι η ψυχή δεν νοιάζεται για τα υλικά αγαθά, αλλά για τις σκέψεις που προέρχονται από τον δικό της Νου! Εσείς, εγώ, και όλοι μας, ζητάμε να μας δώσει ο θεός οικονομική ευμάρεια, ώστε να ζούμε μια «ευκατάστατη» ζωή, υγεία της σάρκας, και ποτέ πνευματική ευμάρεια της ψυχής μας!!

Η ψυχή ποτέ μα ποτέ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΑΞΕΙ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ αλλά τα πάντα θα τα βλέπει με αγάπη ως Όλον, αφού από εκεί προέρχεται, έναν κόσμο, όπου όλα ζουν ως ΕΝΑ… κάτι που είναι αδύνατον να το αντιληφθούμε, πόσο δε να το ζούμε.

Γι’ αυτό μην περιμένουμε ζητώντας λεφτά, ή το ατομικό μας συμφέρον, να ευτυχίσουμε σε αυτή την ζωή, γιατί πολύ απλά θα ξανάρθουμε εδώ,  και αν πράττουμε το καλό, ενσαρκώμενοι ζώντας μια απλή κοινή θνητή ζωή μέσα από την σκλαβιά…. αλλά…. αν πράττουμε με πονηριά άστο καλύτερα!

morfeas sky

http://maiandros-lykaon.gr

Η ΕΛΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΔΩ

Στον γνωστό Αρχαίο μύθο για το πώς οι Αθηναίοι επέλεξαν τον πολιούχο θεό τους, η Ελληνίδα Θεά Αθηνά κέρδισε τη συμπάθεια των ανθρώπων της πόλης, προσφέροντάς τους την ελιά ως δώρο.

Αυτός ο μύθος, τοποθετεί την προέλευση της ελιάς στα χέρια της θεάς της σοφίας κάποια στιγμή σε ένα πολύ μακρινό παρελθόν.

Η ελιά όμως είναι σημαντική για όλους τους Έλληνες. Και τη Μεσόγειο γενικότερα.

Στο νησί της Κρήτης, το μεγαλύτερο και πολυπληθέστερο από τα ελληνικά νησιά, η παραγωγή του ελαιολάδου χρονολογείται από τη Μινωική εποχή.  Μερικοί από τους ελαιώνες του νησιού είναι πραγματικά χιλιάδων ετών, έχοντας μεγαλώσει με τη φροντίδα αμέτρητων γενεών των Κρητών.

Ένα εικαστικό ταξίδι στο Ελαιώνες της Κρήτης από το https://www.yatzer.com

 https://vimeo.com/112261027

Φωτογραφία: Νέλλη Σουγιουλτζόγλου

ΤΟ ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΙΑΣ ΛΕΗΛΑΣΙΑΣ

της Αργυρώς Μποζώνη  

Στις αρχές του 1800 ο Έντουαρντ Ντόντγουελ φτάνει στην Ελλάδα και απαθανατίζει μέσα από 600 χαρακτικά την μαγευτική ομορφιά της αλλά και τη λεηλασία του Παρθενώνα.

Η αφαίρεση των Γλυπτών του Παρθενώνα από τον Λόρδο Έλγιν 1801, 

Edward Dodwell; watercolor. The Packard Humanities Institute

..."Κατά τήν πρώτην μου περιοδείαν εἰς τήν Ἑλλάδαν, γνώρισα τόν ἀνείπωτον ἐξευτελισμόν νά παραστῶ εἰς τήν λεηλασίαν τοῦ Παρθενῶνος ἀπό τά ἐκλεκτότερα γλυπτά του καί στήν καταστροφή ὁρισμένων ἀπό τά ἀρχιτεκτονικά τμήματά του.
Εἶδα νά ἀφαιροῦνται ἀπό τό νοτιοανατολικό ἂκρο τοῦ ναοῦ πολυάριθμες μετόπες. Ἦταν στερεωμένες σέ ἓνα εἶδος ὑποδοχής ἀνάμεσα στίς τριγλύφους καί, γιά νά τίς ἀποσπάσουν, χρειάστηκε νά ρίξουν καταγῆς τό θαυμάσιο γεῖσο πού τίς κάλυπτε.
Ἡ νοτιοανατολική γωνία τοῦ ἀετώματος συμμερίστηκε αὐτήν τήν μοίραν. Ἐνῶ τό μνημεῖο ἦταν ἐντυπωσιακά ὠραῖο καί εἰς ἀρίστην κατάστασιν ὃταν τό ἀντίκρισα τήν πρώτην φορά, συγκριτικά ἒχει ὑποβαθμιστεῖ πλέον σέ μίαν κατάστασιν ἐρείπωσης καί ἐγκατάλειψης.
Σέ μερικά σκίτσα πού ἒκανα ἐπιτόπου, τόσο πρίν ὃσο καί ὓστερα ἀπό τό συμβάν, φαίνονται τά ἀντικείμενα τά ὁποῖα ἀφαιρέθηκαν ἢ καταστράφησαν καί ἡ ἀξιοθρήνητος ἀντίθεσις ἀνάμεσα στήν τωρινήν καί τήν παλαιότερην εἰκόνα αὐτῶν τῶν ἀξιοσέβαστων καί ἐνδόξων μνημείων τῆς ἀρχαιότητος...»!

Αυτή είναι η συγκλονιστική μαρτυρία του Ιρλανδού ζωγράφου, περιηγητή Έντουαρντ Ντόντουελ, ο οποίος περιγράφει την λεηλασία του Παρθενώνα.

Ο Παρθενώνας, 1805 Edward Dodwell; watercolor. The Packard Humanities Institute

Ο Ντόντουελ Γεννήθηκε στο Δουβλίνο το 1767 και πέθανε στη Ρώμη το 1832. Ταξίδεψε στην Ελλάδα τρεις φορές από το 1801 μέχρι το 1806.

Μετά τις περιηγήσεις του στην Ελλάδα δημοσίευσε το έργο «Κλασική και Τοπογραφική Περιήγηση στην Ελλάδα», το οποίο εξακολουθεί να είναι μια πολύτιμη πηγή πληροφοριών σχετικά με τις συνθήκες στην Ελλάδα πριν την Απελευθέρωση. Συνοδός του Ντόντγουελ ήταν ο Ιταλός ζωγράφος Σιμόνε Πομάρντι. Κατά τη διάρκεια των ταξιδιών τους έκαναν πάνω από 600 σχέδια.

Ο Παρθενώνας από τα Προπύλαια Edward Dodwell; watercolor. The Packard Humanities Institute

Στην γερμανική μετάφραση του έργου το 1821 περιλαμβάνονται τριάντα έγχρωμα χαρακτικά με τοπία της χώρας.

Ερέχθειο, Edward Dodwell; watercolor. The Packard Humanities Institute

Η εικόνα της Ελλάδας μέσα από τις υδατογραφίες του Edward Dodwell και του Simone Pomardi, αποτελεί το θέμα της έκθεσης στη Βίλα Γκετί μέχρι τις 15 Φεβρουαρίου 2016. Η έκθεση φέρνει στο προσκήνιο τις εικόνες ενός κόσμου που μάγεψε τους ξένους περιηγητές και όσους ήταν παθιασμένοι με την Κλασική Αρχαιότητα.  Τα μνημειώδη πανοράματα του Ντόντγουελ αποδίδουν με εξαιρετική λεπτομέρεια της Αθήνα των αρχών του 19^ου αιώνα.

http://www.thetoc.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ: ΠΟΙΟΣ ΜΟΙΡΑΖΕ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΛΟΧΕΡΙΑ ΤΙΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΝΑΩΝ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑΣ ΤΟΥ, ΣΤΟΝ ΕΛΓΙΝ