ΤΑ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ & Η ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ

“Φαίνεται ότι εκείνοι οι οποίοι ίδρυσαν τα Μυστήρια δεν είναι τυχαίοι, αλλά πράγματι από παλαιούς χρόνους συμβολικώς υποδηλούν ότι, όποιος ακατήχητος και μη μεμυημένος έρχεται εις τον Άδη, θα κείται εις τον βόρβορον, ο δε κεκαθαρμένος και μεμυημένος, όταν μεταβεί εκεί, θα κατοικεί μετά των θεών” (ΦΑΙΔΩΝ 69 c).

“Τελέους αεί τελετάς τελούμενος, τέλεος όντως μόνος γίγνεται” δηλ. “μυούμενος (κάποιος) ολοένα εις τα Μυστήρια της Τελειότητος, μόνος αυτός αληθώς γίνεται τέλειος” (Πλάτωνος “Φαίδρος” 249C).

Τα ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ αποτελούν αναμφισβήτητα έναν από τους πιο ιερούς και σεβαστούς θεσμούς, ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού.

Σύμφωνα με την Μυθολογία μας, ιδρυτής των Ελευσινίων Μυστηρίων πιστεύεται ότι ήταν ο Εύμολπος ή ο Μουσαίος ο οποίος ήταν γιος του Ορφέα.

Υπήρχαν τα ΜΙΚΡΑ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ, τα οποία αποτελούσαν την βασική προετοιμασία για την διεξαγωγή των ΜΕΓΑΛΩΝ ΕΛΕΥΣΙΝΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ που ήταν βεβαίως και τα σημαντικότερα, τα οποία διαρκούσαν 9 Ημέρες, ξεκινώντας από την δέκατη Πέμπτη ημέρα του μήνα Βοηδρομιώνα.

Γνωρίζουμε ότι οι Αρχαίες Μυστηριακές τελετές, ήταν πάντοτε άμεσα συνδεδεμένες με κάποια συγκεκριμένα αστρονομικά φαινόμενα.

Μέσα στον μήνα Σεπτέμβριο λοιπόν, τον μήνα της διεξαγωγής των Ελευσινίων Μυστηρίων, συμβαίνει ένα αστρονομικό γεγονός κορυφαίας σημασίας, το οποίο δεν θα μπορούσε σε καμμία περίπτωση να περάσει απαρατήρητο από το, επίσης κορυφαίο, αυτό θρησκευτικό γεγονός. 

Πρόκειται βεβαίως για την ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ η οποία πραγματοποιείται στις 23/9.

Ας φέρουμε σε ΙΣΟ ΜΕΡΟΣ αυτές τις δύο άνισες και ανισομερείς λειτουργίες των δύο πόλων μας της λογικής και του συναισθήματός μας, όπως ακριβώς συμβαίνει την ημέρα της ΙΣΗΜΕΡΙΑΣ!

http://www.astrology.gr/

--------------------------------

Ο ΠΛΑΤΩΝΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

Η ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

ΤΑ ΣΤΑΔΙΑ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

ΤΑ ΜΥΗΤΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ - ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΛΑΒΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ  

Η Μάχη της Ιμέρας

Η μάχη της Ιμέρας διεξήχθη το -480 ανάμεσα στο συνασπισμό των ελληνικών πόλεων της Σικελίας και των Καρχηδονίων. Κατά τον Ηρόδοτο και τον Αριστοτέλη, η μάχη της Ιμέρας πραγματοποιήθηκε την ίδια ημερομηνία με τη ναυμαχία της Σαλαμίνας.

Οι Έλληνες της Σικελίας πέτυχαν μια σημαντική νίκη, η οποία σήμανε τον τερματισμό των επιθετικών ενεργειών των Καρχηδονίων στην ευρύτερη περιοχή της Ιταλίας, προσφέροντας σταθερότητα στην περιοχή για τον επόμενο αιώνα.

Καθ' όλη τη διάρκεια του -6ου αι. Έλληνες και Φοίνικες, αποικία των οποίων ήταν η Καρχηδόνα, επιδίδονταν σε έναν αγώνα για την κυριαρχία στη δυτική Μεσόγειο, από τις ακτές της Ισπανίας μέχρι τις ακτές της Ιταλίας και από την Αφρική έως τη Γαλατία. Στην προσπάθειά τους να επιβληθούν ως ναυτική δύναμη οι Φοίνικες σύναψαν συμμαχία με τους πειρατές από την περιοχή της Ετρουρίας και οργάνωσαν ένα σύστημα πόλεων κρατών στις ακτές της Σικελίας, με σκοπό να αποτελέσουν ανασχετική δύναμη εναντίων των Ελλήνων. 

Η Καρχηδονιακή επίθεση και η μάχη της Ιμέρας

Οι Καρχηδόνιοι όρισαν αρχηγό τον καλύτερο στρατηγό τους, τον Αμίλκα, ο οποίος και κατεύθυνε την προετοιμασία της εκστρατείας. Το εκστρατευτικό σώμα έφτανε, κατά τους αρχαίους ιστορικούς, τους 300.000 άνδρες και 200 πλοία. Το αποτελούσαν, στο μεγαλύτερο βαθμό, μισθοφόροι από όλες τις περιοχές της Δυτικής Μεσογείου, όπως Φοίνικες Καρχηδόνιοι πολίτες, Λίβυοι, Ίβηρες, Λίγυρες, Σαρδηνοί, Κύρνιοι (Κορσικανοί) καθώς και επίλεκτοι Καρχηδόνιοι στρατιώτες.

Απόβαση στη Σικελία και πολιορκία της Ιμέρας

Ο στόλος διέσχισε το Λιβυκό πέλαγος, χάνοντας πολλά αποβατικά πλοία σε τρικυμία. Τελικά έφτασε στο λιμάνι του Πανόρμου (σημ. Παλέρμο), όπου ο Αμίλκας ξεκούρασε για τρεις ημέρες τους άνδρες του. Από εκεί κατευθύνθηκε στην Ιμέρα. Μόλις έφτασε έστησε δύο στρατόπεδα ενώ οι Ιμεραίοι τρομοκρατήθηκαν.

Ο Θήρων του επιτέθηκε αιφνιδιαστικά αλλά νικήθηκε και, αφού κλείστηκε πίσω από τα τείχη της Ιμέρας, ζήτησε βοήθεια από τον Γέλωνα, τον τύραννο των Συρακουσών. Εκείνος συγκέντρωσε 50.000 άνδρες και 5.000 ιππείς, κυρίως μισθοφόρους. Όταν έφτασε ο Γέλωνας, στρατοπέδευσε κοντά στην πολιορκημένη πόλη και έδωσε εντολή στο ιππικό του να καταστρέψει την ύπαιθρο, ώστε να δυσχεράνει τον ανεφοδιασμό των αντιπάλων. Το ηθικό των κατοίκων της Ιμέρας εξυψώθηκε με την άφιξη του Γέλωνα και πολυάριθμων Καρχηδονίων αιχμαλώτων, τους οποίους οι ιππείς φέρεται να συνέλαβαν κατά την επιδρομή στην ύπαιθρο.

Το σχέδιο του Γέλωνα ήταν να καταφέρει ισχυρό χτύπημα στον εχθρό χωρίς να διατρέξει κίνδυνο. Η ευκαιρία του δόθηκε όταν οι άνδρες του συνέλαβαν έναν γραμματοκομιστή, ο οποίος έφερνε γράμμα στον Αμίλκα από την ελληνική αποικία του Σελινούντα. Το γράμμα αυτό επιβεβαίωνε ότι, σε συμφωνημένη ημερομηνία, οι Σελινούντιοι θα έστελναν ιππείς στους Καρχηδόνιους, ως βοήθεια. Επιπλέον, εκείνη την ημέρα, ο Αμίλκας θα προσέφερε θυσία. Έτσι ο Γέλωνας συνέλαβε το τολμηρό σχέδιο να εισβάλλει αμαχητί στο καρχηδονιακό στρατόπεδο, στέλνοντας δικούς του ιππείς αντί για τους Σελινούντιους, οι οποίοι θα έκαιγαν τα εχθρικά πλοία, θα σκότωναν τον Αμίλκα και θα έδιναν το σύνθημα για γενική επίθεση.

Η μάχη

Μόλις ξημέρωσε, οι ιππείς του Γέλωνα εμφανίστηκαν στο καρχηδονιακό στρατόπεδο, ως Σελινούντιοι, και οι φύλακες του στρατοπέδου τους δέχτηκαν. Αμέσως κινήθηκαν κατά του Αμίλκα και τον σκότωσαν, ενώ έβαλαν φωτιά στα καρχηδονιακά πλοία. Κατά την εκδοχή του Ηροδότου, η οποία προέρχεται από την καρχηδονιακή πλευρά και εντάσσεται στην ηρωική παράδοση γύρω από το πρόσωπο του Καρχηδόνιου στρατηγού, ο Αμίλκας ρίχτηκε απελπισμένος στη φωτιά, όταν είδε τη φυγή των στρατιωτών του.

Έτσι, όλος ο στρατός των Συρακουσών και του Ακράγαντα ακολούθησε και επιτέθηκε στο στρατόπεδο των Καρχηδονίων. Ακολούθησε μάχη η οποία ήταν ιδιαίτερα φονική. Τότε διαδόθηκε η είδηση του θανάτου του στρατηγού Αμίλκα. Οι Καρχηδόνιοι αποθαρρύνθηκαν ενώ εξυψώθηκε το ηθικό των Συρακοσίων και των Ακραγαντίνων. Επακολούθησε σφαγή των Καρχηδονίων που τρέπονταν σε φυγή ενώ, όσοι από αυτούς συγκεντρώθηκαν σε οχυρή θέση για να αμυνθούν, παραδόθηκαν εξαιτίας της δίψας. Ελάχιστοι φέρεται να διέφυγαν για να μεταφέρουν τα δυσάρεστα νέα στην Καρχηδόνα.

Ο Γέλωνας, εμεταλλευόμενος στο έπακρο την ευκαιρία που του δόθηκε με το γράμμα των Σελινούντιων, κέρδισε περηφανή νίκη και απέκτησε τεράστια δόξα στην πατρίδα του ενώ οι Συρακούσες αναδείχτηκαν στο μεγαλύτερο πολιτικό και πολιτιστικό κέντρο της ελληνικής Δύσης. Από τα λάφυρα και την αποζημίωση, οι Συρακούσιοι και οι Ακραγαντίνοι έχτισαν πολλούς ναούς και έστειλαν αναθήματα στους Δελφούς και την Ολυμπία. Επιπλέον, ο Θήρωνας, με τα χρήματα από τα λάφυρα και την εργασία των αιχμαλώτων, έκανε τον Ακράγαντα την πιο όμορφη πόλη της Σικελίας.

Οι ήττα οδήγησε τους Καρχηδόνιους σε δραστική αλλαγή πολιτικής για τις επόμενες δεκαετίες. Σταμάτησαν τις προστριβές με τους Έλληνες της Σικελίας, περιόρισαν τις εκεί κτήσεις τους στο νοτιοδυτικό άκρο της και αφοσιώθηκαν στην παγίωση της αφρικανικής αυτοκρατορίας τους και τα ταξίδια προς τη Δυτική Μεσόγειο και τον Ατλαντικό Ωκεανό. Τα αρχαιολογικά ευρήματα από την περίοδο αυτή δείχνουν σημαντική μείωση των καρχηδονιακών εισαγωγών από τους Έλληνες, τους Ετρούσκους και τη Φοινίκη.

ΠΗΓΕΣ:

Διόδωρος Σικελιώτης, Η μάχη της Ιμέρας

Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, 1971, τ. Β'.

Αριστοτέλης. Ποιητική, Ι, 459, a324, όπως παρατίθεται από Asheri (1988), σ. 774.

Asheri, David (1988). Cambridge Ancient History (επιμ. J.Boardman, N.G.L.Hammond, D.M.Lewis, M.Ostwald), 2η έκδοση, τ. IV, Cambridge University Press, 1988.

Wilcken, Ulrich. Αρχαία Ελληνική Ιστορία, εκδόσεις Παπαζήση.

[1] "Wikipedia"

[2] "Ελληνικός Πολιτισμός"

[3] "ΣΠΑΡΤΙΑΤΙΚΕΣ ΜΟΡΕΣ"

https://www.ancientgreecereloaded.com/

--------------------------

O ΔΩΡΙΚΟΣ "ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ" ΣΤΗΝ ΙΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΣΙΚΕΛΙΑ

Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΟΣ - Η ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗΣ ΝΑΥΤΙΚΗ ΝΙΚΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΠΙ ΤΩΝ ΠΕΡΣΩΝ (Λόγω των ημερών)

29 Σεπτεμβρίου -480

Ἡ μεγαλειώδης ναυτικὴ νίκη τῶν Ελλήνων ἐπί τῶν Περσῶν εἶναι πλέον γεγονὸς ποὺ πέρασε γρήγορα στὸν θρῦλο, ἔγινε θέμα γιὰ τοὺς ῥήτορες καὶ τοὺς μεγάλους τραγικοὺς («Φοίνισσες» τοῦ Φρυνίχου καὶ «Πέρσες» τοῦ Αἰσχύλου), ἀποτέλεσε δίδαγμα γιὰ τοὺς λαοὺς καὶ καθιερώθηκε ὡς ἀφετηρία ὄχι μόνο τῆς Ἑλληνικῆς, ἀλλά καὶ τῆς παγκόσμιας Ναυτικῆς ἱστορίας. 

Στὴν ναυμαχία διέπρεψαν ὁ Αίγινήτης Πολύκριτος καὶ οἱ Ἀθηναίῖοι Εὐμένης ἀπό τὸν Ἀνάγυρο (Βάρη) καὶ Ἀμεινίας ἀπό τὴν Παλλήνη. 

Ὁ Θεμιστοκλῆς, συνεχίζοντας τὸ παίγνιο τῶν στρατηγημάτων του, φρόντισε νὰ στείλῃ τὸν παιδαγωγὸ τῶν γιῶν του στὸν Ξέρξη, γιὰ νὰ τὸν «πληροφορήσῃ» ὅτι οἱ Ἕλληνες σκόπευαν νὰ πλεύσουν στὸ ζεῦγμα ποὺ εἶχε σχηματίσει μὲ τὰ πλοία του, καὶ νὰ τὸ καταστρέψουν. Φοβούμενος ὁ Ξέρξης τὸν ἀποκλεισμό τῆς ἐπανόδου του στὴν Ἀσία, ἀποφάσισε [2/10], νὰ περάσῃ ὅσο πιὸ γρήγορα γινόταν ἀπό τὴν Εὐρώπη στὴν Ἀσία, ἀφήνοντας τὸν Μαρδόνιο στὴν Ἑλλάδα μαζὶ μὲ τοὺς ἄριστους ἱππεῖς καὶ πεζοὺς, τῶν ὁποίων ὁ συνολικὸς ἀριθμός δὲν ἦταν μικρότερος ἀπό τετρακόσιες χιλιάδες. 

Τὸν ἐπόμενο χρόνο ἡ Περσική στρατιᾶ θὰ ἀντιμετωπίσῃ τοὺς Ἕλληνες στὴν τελικὴ μάχη τῶν Πλαταιῶν. Ὡς ἐπίλογος στὰ προαναφερόμενα, ἡ στρατηγικὴ ἰδιοφυΐα τοῦ Θεμιστοκλέους καὶ ἡ ναυτοσύνη τῶν Ἑλλήνων, πρωτοστατούντων τῶν Ἀθηναίων, ἔδωσαν στὴν Ἑλλάδα τὴν μεγάλη νίκη. (“Μέγα τὸ τῆς θαλάσσης κράτος“, Θουκ. Α’143). 

Τὸ Αἰγαῖο, λίκνο τῆς φυλῆς καὶ τοῦ πολιτισμοῦ μας, ἀποδεικνύεται καὶ πάλι πηγὴ τῆς ζωῆς, τοῦ πλούτου καὶ τῆς δυνάμεώς μας. Ὁ παιᾶν τῶν Σαλαμινομάχων ἀντηχεῖ καὶ θ’ ἀντηχῆ γιὰ πάντα στοὺς αἰῶνες τῆς Ἱστορίας:

“ Ὦ παῖδες Ἑλλήνων ἴτε, ἐλευθεροῦτε πατρίδ’, ἐλευθεροῦτε δὲ παῖδας, γυναῖκας, θεῶν τέ πατρῴων ἕδη, θήκας τε προγόνων: νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγῶν”. (Αἰσχύλος, “Πέρσαι”, 402-405).

[Ἡ ἀκριβής ἡμερομηνία τῆς ναυμαχίας εἶναι ἄγνωστη (ἴσως καὶ 29 Σεπτεμβρίου), ἐνῶ τὸ Ἑλληνικό Πολεμικὸ Ναυτικὸ ἐορτάζει τὴν ἐπέτειο στὶς 12 Σεπτεμβρίου].

.—Την ίδια ημέρα, που έγινε η Ναυμαχία της Σαλαμίνος, στην νοτιοανατολική Σικελία, ο στρατός του τυράννου των Συρακουσών Γέλωνος (σύμφωνα με τους αρχαίους ιστορικούς 50.000 πεζοί και 5.000 ιππείς) συντρίβει στην Μάχη της Ιμέρας τον στρατό των Καρχηδονίων και μισθοφόρων Φοινίκων, Λιβύων, Ιβήρων κ.ά. του Αμίλκα (οι αρχαίοι ιστορικοί δίνουν τους αριθμούς 300.000 ανδρών, 3.000 μεταγωγικών και 200 πολεμικών πλοίων). Ο Αμίλκας σκοτώθηκε στην μάχη. Από τον Καρχηδονιακό στρατό γλύτωσαν 20 μόνο πλοία, από τα οποία ένα μόνο κατάφερε να επιστρέψει στην Καρχηδόνα.

http://eistorias.wordpress.com/

Ένα υπέροχο βίντεο από την ενότητα "Πολυμεσικές εφαρμογές" του "Πολεμικού Μουσείου Αθηνών". (Κανάλι: Ηλίας Φωλιάς)

ΑΜΕΙΝΙΑΣ

Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΙΑΚΧΟΣ

Ο ΗΡΟΔΟΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΡΗΣΜΟΥΣ

Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΟΣ

Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ Η ΔΥΣΗ ΟΦΕΙΛΕΙ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΗΣ

Ο ΕΠΑΙΝΟΣ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΛΑΤΑΙΩΝ

ΤΟ ΤΕΧΝΑΣΜΑ ΤΟΥ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΟΣ

Η ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΣΑΛΑΜΙΝΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ - Η ΕΥΡΩΠΗ ΩΣ ΛΕΞΗ ΚΑΙ ΩΣ ΕΝΝΟΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ

Βαγγέλης Γκλιάτης - Ψηλά βρε Έλληνες βαστάτε το κεφάλι

 Στίχοι: Βούλα Σταματίου - Μουσική: Βαγγέλης Γκλιάτης

Βαγγέλης Γκλιάτης

1700 χρόνια Εξορίας του Κάλλους… Και πόσα ακόμα; – Γιώργος Λαθύρης-Ιαλυσσός

Οι ΦΡΥΚΤΩΡΙΕΣ παρουσιάζουν την ομιλία: «1700 ΧΡΟΝΙΑ ΕΞΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΛΛΟΥΣ… ΚΑΙ ΠΟΣΑ ΑΚΟΜΑ;».

Μία ομιλία βασισμένη στην πραγματεία "Περί αγαλμάτων" τοῦ Πορφυρίου, το μοναδικό διασωθέν έργο της Ελληνικής Γραμματείας πού κάνει λόγο για τους Συμβολισμούς των Αρχαίων Αγαλμάτων.

Αναλύει και τεκμηριώνει ο κ. ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΘΥΡΗΣ - ΙΑΛΥΣΣΟΣ, νομικός, φιλόλογος και συγγραφέας, ιδρυτής και διευθύνων της Ερευνητικής Εταιρείας ΗΛΙΟΔΡΟΜΙΟΝ. 

--------------------------------------------

ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΟΜΙΛΙΑΣ Ενότητες ομιλίας:

-Ορισμός του Αγάλματος.

-Διάκριση από παρεμφερείς έννοιες: Άγαλμα, ξόανον, βρέτας, ανδριάντας, όμοια, ανάγλυφα έκτυπα, εσώγλυφα.

-Η Τέχνη της Γλυπτικής και οι Γλύπτες.

-Καλλιτεχνική Δημιουργία: Το ανθρώπινο σώμα ως σύμβολο δυνάμεων. Έκφραση του αφανούς και ανεικονικού μέσω του φανερού και απεικονιζόμενου.

-Τα Αγάλματα ως Αισθητικά Πρότυπα Κάλλους: Το άγαλμα είναι τρισδιάστατο, ολόγλυφο, περίοπτο, και ποτέ "είδωλο".

-Αντικειμενικά Έργα Τέχνης: Προκαλούν την ίδια εντύπωση, τα ίδια συναισθήματα σε όλους. Παράδειγμα, το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Διός στην Ολυμπία.

-Η Αγαλματική «Γραφή» ως μια μυστηριακή «Γλώσσα του Σώματος»: 12 Σωματότυποι, ήτοι 6 άρρενες και 6 θήλεις.

-Μνεία συμβόλων και Αποσυμβολισμός πλειάδος Αγαλμάτων: Ενδεικτικά παραδείγματα τα Αγάλματα Διός, Πλούτωνος, Ηφαίστου, Ασκληπιού, Ερμού.

-Οι Δημιουργοί, οι Καταστροφείς και το Επαμφοτερίζον Πλήθος.

-Ο αγώνας για την ανάκτηση του Θαυμαστού Κόσμου των «Αγαλματοποιών» Ελλήνων: Ο "Τρωικός Πόλεμος" έγινε για την ανάκτηση του απολεσθέντος Κάλλους, για την αρπαγείσα Ελένη – Ελενόη, "απόρροια του νοητού Κάλλους"…

-Η «Κάθοδος» του Κάλλους: Σύνδεση με την "Καλλοποιόν αιτίαν". Κάθοδος αλλά και επιστροφή. Ψήφισμα. "Εψηφίσαντο κάθοδον των εξορίστων…". Έσσεται Ήμαρ… Νόστιμον Ήμαρ… Ήμαρ Επιστροφής! 

Παρακολουθήστε την ομιλία εδώ:

 1700 χρόνια Εξορίας του Κάλλους… Και πόσα ακόμα; – Γιώργος Λαθύρης-Ιαλυσσός - YouTube

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΑΡΠΟΣ ΤΗΣ ΕΥΣΕΒΕΙΑΣ, ΝΑ ΤΙΜΑΣ ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΑΤΑ ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ! (Πορφύριος)

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ ΜΑΡΚΕΛΛΑΝ ΤΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ

οὗτος γὰρ μέγιστος καρπὸς εὐσεβείας τιμᾶν τὸ θεῖον κατὰ τὰ πάτρια, οὐχ ὡς ἐκείνου προσδεομένου, ἀλλ᾽ ἀπὸ τῆς ἐκείνου εὐλαβεστάτης καὶ μακαρίας σεμνότητος εἰς τὸ σέβας αὐτοῦ ἐκκαλούμενον. βωμοὶ δὲ θεοῦ ἱερουργούμενοι μὲν οὐδὲν βλάπτουσιν, ἀμελούμενοι δὲ οὐδὲν ὠφελοῦσιν.

(Πορφύριος, Προς Μαρκέλλαν)

Αυτός είναι ο μεγαλύτερος καρπός της ευσέβειας, να τιμάς το θείο κατά τα πάτρια, όχι με την σκέψη ότι εκείνο έχει κάτι ανάγκη, αλλά ότι εκείνο, από της ευλαβεστάτης και μακαρίας σεμνότητάς του μας καλεί στο σέβας. Οι βωμοί του Θεού ιερουργούμενοι δεν βλάπτουν κανέναν, αμελούμενοι όμως κανέναν δεν ωφελούν.

Απόδοσις Ηλίας Σταματιάδης

Το Γράμμα προς Μαρκέλλαν είναι μια επιστολή τον φιλοσόφου Πορφυρίου προς την σύζυγό του, Μαρκέλλα. Ο φιλόσοφος, καθώς βρίσκεται μακριά από το σπίτι του σε κάποιο ταξίδι, γράφει στην σύζυγό του για να την παροτρύνει να συνεχίσει να εξασκεί την φιλοσοφία, ακόμη και τώρα που εκείνος λείπει και δεν μπορεί να της προσφέρει την καθοδήγησή του. Θα ζητήσει από την σύζυγό του να μην απομακρυνθεί από τις αρετές πού πρεσβεύει ο αληθινός φιλοσοφικός βίος και να μην παρασυρθεί από πάθη ή από λανθασμένες θεωρίες. Ολόκληρη η επιστολή είναι ένας προτρεπτικός λόγος προς τη σύζυγό του ώστε εκείνη να συνεχίσει να ζει σύμφωνα με τις επιταγές του φιλοσοφικού βίου πού διήγαν μαζί. Ταυτόχρονα το Γράμμα προς Μαρκέλλαν είναι ένας έπαινος της.

--------------------------

Η συγκεκριμένη επιστολή θυμίζει έντονα το Βιβλίο Κ των Ηθικών Νίκομαχείων, όπου ο Αριστοτέλης αναφέρεται στον θεωρητικό βίο. Και οι δυο φιλόσοφοι θεωρούν τον θεωρητικό βίο και την άσκηση της νοητικής δραστηριότητας κοπιαστικό έργο πού απαιτεί αφοσίωση και σκληρές δοκιμασίες. Όμως μέσα από τον βίο αυτόν ο άνθρωπος - φιλόσοφος μπορεί να ξεπεράσει την ανθρώπινη υπόστασή του και να ανέλθει σε ένα ανώτερο επίπεδο.

Η φιλοσοφία είναι τόσο για τον Αριστοτέλη όσο και για τον Πορφύριο ο μόνος δρόμος προς το Θείο. Βεβαίως όλοι οι άνθρωποι δεν μπορούν να διάγουν αυτόν τον βίο, γι' αυτό και οι δυο φιλόσοφοι διαχωρίζουν τρία είδη βίων ή νόμων και στην κορυφή βάζουν το νόμο τον Θεού ή τον Θεωρητικό βίο.

Βασική ιδιότητα και για τους δυο είναι η αυτάρκεια που επιτρέπει στον φιλόσοφο να είναι ανεξάρτητος από τους άλλους ανθρώπους.

Βασιζόμενοι στα παραπάνω φαίνεται πως ο Πορφύριος είχε δεχτεί και αριστοτελικές επιρροές.

https://hellenictheology.gr/ , https://www.pdcnet.org/

...

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ - ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΚΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ (232-305)

ΠΕΡΙ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ

ΙΔΟΥ ΓΙΑΤΙ ΕΔΩΣΑΝ ΣΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΜΟΡΦΗ - ΤΙ ΚΡΥΒΕΙ Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥΣ

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

ΟΤΙ ΑΠΕΜΕΙΝΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΡΙΧΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΠΥΡΑ

Το σημαντικότερο στοιχείο τού Ελληνικού Πνεύματος, είναι η τάσις εναρμονίσεως πρός τίς άπειρες καί ανορίζουσες, Συμπαντικές λειτουργίες.

Αυτή η εναρμόνισις είναι η διαβαθμιστική, ποιοτικά, προσέγγιση τής Συμπαντικής Αρμονίας, που εν πλεγματώσει καί εν λόγω, εκφράζει, εμπεριέχει καί συνλειτουργεί τίς Αρετές καί Αξίες που οι πρόγονοί μας διείδαν, περιέθαλψαν, ιδανικοποίησαν καί Θεοσεβώς ελάτρευσαν.

Έννοιες που συγκροτούν καί αλληλο-πλεγματώνουν αυτήν τήν Αρμονία, είναι: ο Λόγος (αρμονική αναλογία), τό Μέτρον καί τό Μηδέν Άγαν, τό Ήθος, ο Έρως καί η Φιλότης, τό Καλόν καί Αγαθόν, η Δίκη καί η Ελευθερία. Όλα αυτά, ενούμενα καί προβαλλόμενα σέ άπειρα, διαβαθμιστικά, ποιοτικά επίπεδα τού Πανάρμονου Σύν-Παντός Όλου.

Η Φύσις είναι ο άμεσος εκφραστής, εν λόγω, όλων αυτών τών Αξιών καί μέσα σ' αυτήν καί απ' αυτήν, αυτές προσεγγίστηκαν ανθρώπινα καί ανθρωπόμορφα, Ιεροποιήθηκαν καί Θεοποιήθηκαν.

Η Φύσις είναι μία προβολή καί μία αναλογική εκδήλωσις τού Σύμπαντος Όλου. Είναι ένα αντιληπτικό, αρμονικό Είδωλον αυτού. Η μέσω αυτής, ενόρασις καί συνείδησις τού Όλου (Είδωλον = Είδος του Όλου). Αυτή είναι η μόνη Ειδωλολατρία. Η λατρεία τού Νοητού μέσα από τό αρμονικά αντιληπτόν. Όλα τά άλλα περί λατρείας ειδώλων-αντικειμένων, είναι κακόβουλα καί υστερόβουλα, ανιστόρητα, συκοφαντικά καί απαράδεκτα καί δείχνουν μόνο τήν έλλειψη Ήθους και κάθε Αρετής, αυτών που τά εφηύραν καί τά διέδωσαν.

Ότι δέν εκδηλώνεται με Αρμονία και δέν συνδέεται μέσω αυτής, μέ τό Πάνσοφο καί Πανάγαθο Σύν-πάν... ότι δυσαρμονεί πρός αυτό... ότι εκβάλλει κυριαρχικότητα, μισαλλοδοξία, δουλεία, εξουσία κι αλαζονική μεταχείριση ανθρώπων καί φύσεως... ότι απαγορεύει τό Χαίρειν, τόν Έρωτα, τό Κάλος, τήν Έρευνα, τά Ετερόδοξα... αυτό επιβάλλεται μέ Δόγμα ή αυθαίρετη και βολική «εξ αποκαλύψεως Αλήθεια». 

Η ξένη πρός τήν Ελληνικότητα, επιβολή αυτής τής μή Κριταίας κι ερευνητέας καί μή εξελίξιμης «αλήθειας», είναι ο Δογματισμός. 

Επαμεινώνδας Παντελεμίδης

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ

------------------------------------

ΠΟΙΟΙ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ;

ΠΕΡΙ ΣΥΜΒΟΛΩΝ - ΤΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ - ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΚΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ (232-305) - ΟΤΙ ΑΠΕΜΕΙΝΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΡΙΧΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΠΥΡΑ

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ - ΠΕΡΙ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ - ΙΔΟΥ ΓΙΑΤΙ ΕΔΩΣΑΝ ΣΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΜΟΡΦΗ - ΤΙ ΚΡΥΒΕΙ Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥΣ

Η «ευφυΐα της Πνευματικότητας»

Στο δρόμο του Homo Universalis

Δρ Μάνος Δανέζης

Αστροφυσικός ΕΚΠΑ

Στις ημέρες μας υπάρχουν πολλοί τύποι λογικής και εξυπνάδας τους οποίους προβάλει και διαφημίζει ο Δυτικός Πολιτισμός.

Κάποιοι άνθρωποι έχουν το χάρισμα της μαθηματικής και φιλοσοφικής σκέψης, Κάποιοι άλλοι είναι συναισθηματικά προικισμένοι, και μπορούν να αποτυπώσουν ή να μεταφέρουν το συναίσθημά τους στο ευρύ κοινό.

Κάποιοι άλλοι διαθέτουν πρακτική ευφυΐα έχοντας τη δυνατότητα να δίνουν λύσεις σε πρακτικά προβλήματα της καθημερινότητας.

Επιπλέον, υπάρχει και η καλλιτεχνική νοημοσύνη, αυτή που διαθέτουν οι καλλιτέχνες, οι ζωγράφοι και οι μουσικοί.

Αυτό όμως το οποίο σχεδόν αγνοεί πλέον ο Δυτικός Πολιτισμός είναι ένα είδος ευφυΐας «η ευφυΐα της πνευματικότητας», το πλέον αναγκαίο προσόν ενός ανθρώπου προκειμένου να περάσει από τον πολιτισμό του Homo Sapiens στον πολιτισμό του Homo Universalis.

Τι είναι η «ευφυΐα της Πνευματικότητας»;

Το περιεχόμενο αυτού του είδους της ευφυΐας αναπτύσσεται από τον καθηγητή του Χάρβαρντ Robert Coles στο βιβλίο του The Moral Intelligence Of Children.

Η ηθική της πνευματικότητας προϋποθέτει την ανάπτυξη μιας νέας γνώσης και μιας νέας συνειδητότητας ικανής να ερμηνεύει όσα νιώθουμε και να δημιουργεί μια σιγουριά γι’ αυτά που ξέρουμε. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται μια συναισθηματική ασφάλεια επειδή εμπιστευόμαστε την εσωτερική αίσθηση που διαθέτουμε ως εργαλείο επιλογής σε κάθε δίλημμα μας

Οι επτά βασικές αρετές της «ευφυΐα της πνευματικότητας»

Στο βιβλίο Building Moral Intelligence (Χτίζοντας την Ηθική Νοημοσύνη) ο καθηγητής Dr Michele Borba δίνει ένα σαφές πλάνο των αρετών τις οποίες πρέπει να δουλέψουμε μέσα μας, και το ακριβές περιεχόμενο τους

Ενσυναίσθηση: Είναι η ικανότητα να μπορούμε να αναγνωρίσουμε τα συναισθήματα και τις ανάγκες των άλλων.

Συνείδηση: Είναι η ικανότητα να αναγνωρίζεις τοπικά και χρονικά το εκάστοτε (και αεί μεταβαλλόμενο) σωστό και να μπορείς να το επιλέγεις και να το πραγματοποιείς

Αυτοέλεγχος: Είναι η ικανότητα να ελέγχουμε τις σκέψεις και τις πράξεις μας και να λειτουργούμε με τον τρόπο που η συνείδηση εγκρίνει ως σωστό (ή λογικό).

Σεβασμός: Είναι το να δείχνεις πως εκτιμάς τους άλλους φροντίζοντάς τους, αλλά και μιλώντας τους με πολιτισμένο τρόπο.

Καλοσύνη: Το να νοιάζεσαι για την ευημερία και τα αισθήματα των άλλων.

Ανεκτικότητα: Το να σέβεσαι τις αξίες και τα δικαιώματα όλων των ανθρώπων ακόμη κι αν διαφωνείς με τα πιστεύω τους.

Δικαιοσύνη: Η δυνατότητα εκφοράς κρίσης σύμφωνης με όλα τα προηγούμενα και όχι σύμφωνα με το οποιοδήποτε προσωπικό συμφέρον

Πώς μπορούμε να χτίσουμε μια τέτοια ευφυΐα;

Σύμφωνα με την αμερικανίδας ψυχολόγο Mimi Doe ο δρόμος προκειμένου να επιτύχουμε την πνευματική μας ευφυΐα βρίσκεται στην άσκηση προκειμένου:

Να σκεπτόμαστε θετικά: Μην ξεχνάμε ότι η σκέψη μας δημιουργεί την μελλοντική υλική μας πραγματικότητα και ότι, είμαστε ότι σκεφτόμαστε

Να μάθουμε να ζούμε τις στιγμές: Η ανθρώπινη ευτυχία δεν είναι μια διαρκής κατάσταση, αλλά μια σειρά διακριτών στιγμών οι οποίες μπορούν να μας συντηρήσουν στα μεγάλα διαστήματα κόπου, πόνου και θλίψης

Να μην βιαζόμαστε στην προσμονή της γνώσης: Μην προσπαθούμε άκαιρα, γρήγορα και επιπόλαια, να χωρέσουμε στο μυαλό μας περισσότερα από ότι την δεδομένη στιγμή αυτό χωράει.

Να επιβραβεύουμε κάθε συλλογική προσπάθεια: Συλλογική προσπάθεια σημαίνει την κατανόηση του ότι όλα μέσα στο Σύμπαν είναι ένα και την ανάγκη πραγματοποίησης αυτής της αλήθειας στο επίπεδο της κοινωνίας

Ας γίνουμε χαρούμενοι: Ας θυμηθούμε να χαμογελάμε, να χαιρόμαστε τα απλά πράγματα , τη φύση, την παρέα των φίλων, την αγάπη και την συντροφικότητα

Ας ξαναβρούμε την ψυχή μας: Την ψυχή μας μπορούμε να την βρούμε ακόμα και έξω από δογματικά «εσωτερικά» μοντέλα. Η πνευματικότητα είναι προϊόν άσκησης και πηγάζει αυθόρμητα από μέσα μας, αν την αναζητήσουμε. Και τέλος

Ας κάνουμε πράξη όλα τα προηγούμενα

Με το να συζητάμε μόνο, ή να σκεφτόμαστε όλα τα προηγούμενα μην περιμένουμε να οδηγηθούμε στην ευφυΐα της πνευματικότητας. Μόνο η «πράξη» οδηγεί στην πνευματικότητα του Homo Universalis

https://www.manosdanezis.gr/pneymatikotita/

ΠΕΡΙ ΖΩΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΦΥΣΕΩΣ...!!!

Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ φιλόξενη αγκαλιά στο ηλιακό μας σύστημα είναι η Γή. Δεδομένου ότι τά διαπλανητικά ταξίδια μαζικής κλίμακος είναι απίθανο νά υλοποιηθούν πρίν περάσουν πολλοί αιώνες, η μοναδική μας επιλογή γιά νά ζήσωμε (κυριολεκτικώς) είναι αυτός ο πλανήτης τόν οποίον τώρα κατοικούμε (=καταστρέφομε) καί αυτός, όχι ολόκληρος (δέν μπορούμε νά ζήσωμε σέ υψόμετρο άνω τών 4.000 μέτρων, στίς ερήμους, στούς ωκεανούς, στούς πόλους).

Στήν Αρχαία Ελλάδα υπήρχαν θεοί καί θεές γιά κάθε στοιχείο τής φύσεως (πανθεϊσμός, κάθε τί θεϊκό, ο άνθρωπος μέρος τού σύμπαντος, ο άθρωπος "θεϊκός") καί σεβασμός στίς δυνάμεις καί στά στοιχεία τής ΦΥΣΕΩΣ. Εγράφησαν καί εψάλλοντο ύμνοι γιά τήν ΦΥΣΙΝ.

Σήμερα στήν ίδια χώρα, ψάλλονται ύμνοι γιά αλλοεθνείς "ήρωες", γιά ανθρώπους οι οποίοι υπήρξαν αρνητές τής ζωής, γιά ανθρώπους οι οποίοι κατεσηκοφάντησαν τούς γεννήτορες τού πολιτισμού.

Σήμερα, κυρίως στήν πατρίδα μας αλλά καί σέ άλλες "πολιτισμένες χώρες", οι άνθρωποι προσκυνούν εικόνες, ασπάζονται ζώνες καί ξύλα, φιλούν ταριχευμένα λείψανα, επαφίονται στήν "θαυματουργή" ικανότητα τού "αγιασμένου" (από κάθε άλλο παρά αγίους) ύδατος, άγονται από ικανούς ελπιδεμπόρους, πλανευτές, γητευτές, δημαγωγούς, πλανητάρχες, ποιμένες.

Η ΦΥΣΙΣ δέν εκδικείται, δέν έχει τέτοια χαρακτηριστικά (όπως έχουν κάποιοι "σύγχρονοι θεοί"). Η ΦΥΣΙΣ λειτουργεί ακολουθόντας τούς δικούς αιωνίους συμπαντικούς φυσικούς νόμους. Κατά κάποιον τρόπον "αμύνεται", ή ακριβέστερον "προσαρμόζεται". Η ΦΥΣΙΣ "μεταλλασομένη", θά συνεχίση νά υπάρχη. Ο άνθρωπος, μή δυνάμενος νά ζήση στίς νέες "μεταβολές" μοιρέως θά εξαφανισθή, ίσως καί ολοσχερώς από τόν πλανήτη Γή. Καί η μητέρα Γη, η ΓΑΙΑ, κάποιες χιλιετίες ή χιλιετίες χιλιετιών αργότερα, θά δημιουργήση μία άλλη μορφή ζωής, ίσως ευφυέστερη καί συνετώτερη από τήν σημερινή.
Τό πρόβλημα δέν τό έχει η ΦΥΣΙΣ. Τό έχει ο άφρων άνθρωπος, μέ τήν "πολιτική" του, μέ τήν συμπεριφορά του, μέ τίς δοξασίες του περί ζωής πίστεως καί ΦΥΣΕΩΣ.

http://greatlie.com/ 

---------------------------

Ύμνος Ορφέως εις την Μητέραν Θεάν Φύσιν

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ

Αστρονομικό φαινόμενο, κατά το οποίο η ημέρα και η νύχτα έχουν την ίδια διάρκεια. Συμπίπτει πάντα με την 22α ή 23η Σεπτεμβρίου (23 Σεπτεμβρίου 2023).

Αρκετά Αρχαιοελληνικά ημερολόγια, ανάμεσά τους των Λακεδαιμονίων και των Μακεδόνων, είχαν ως αφετηρία (Πρωτοχρονιά) τη Φθινοπωρινή Ισημερία.

Η Φθινοπωρινή Ισημερία του ηλίου συμβολίζει την εμφάνιση της ανθρώπινης ψυχής που αντιπροσωπεύει την εκδήλωση της ΛΟΓΙΚΗΣ ΝΟΗΣΕΩΣ.

Οι Ορφικοί κατά την Φθινοπωρινή Ισημερία εκδήλωναν την λατρεία τους προς την Φύση γιατί έφερε στο Είναι τους τα Όντα. Πρωτίστως όμως ο εορτασμός στρεφόταν στο γεγονός της εμφάνισης της ανθρώπινης ψυχής. Την ψυχή αυτήν την ονόμαζαν Κόρη Πρωτογόνη.

Στα Ελευσίνια Μυστήρια κατά την Φθινοπωρινή Ισημερία γινόταν η εισαγωγή των αμύητων. Κατά την εισαγωγή ελάμβανε χώρα μακρά τελετή για την εμφάνιση στο Είναι της Κόρης της Πρωτογόνης.

Με την τελετή αυτήν οι Μύστες της Ελευσίνας απέδιδαν ευγνωμοσύνη προς την θεία Φύση η οποία έφερε στο Είναι το ψυχικό Είναι κάθε οντότητας.

Είναι η εποχή που φως και σκοτάδι βρίσκονται σε ισορροπία, αλλά και φθίνουν οι καρποί.

Όπως λοιπόν ο αφανής σπόρος ενυπάρχει στο Βασίλειο της γης Δήμητρας – Περσεφόνης,  αλλά  θα ανθίσει αργότερα όπως ορίζει η φύση, ο χρόνος και η ανάγκη, με την ζωοποιό δύναμη του Απόλλωνος – Ηλίου, και την  βλαστική δύναμη του Ιάκχου - Διονύσου, έτσι και ο ανθρώπινος Βίος είναι ένα μονοπάτι συνεχών αλλαγών, και  εξελίξεων.

Σκοπός των αλλαγών αυτών είναι να προσφέρει στην ψυχή των θνητών διαφορετικές εμπειρίες ώστε να πορευθούν με ζωή αγαθή, και την βοήθεια των Θεών προς την τελειότητα. 

Μόνο τότε οι ψυχές τους θα κατορθώσουν να σταθούν όρθιες και να δουν και πάλι τα φτερά τους να «φυτρώνουν».

---------------------------

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ - Η ΘΕΙΑ ΠΝΟΗ ΣΤΗ ΓΑΙΑ

Η ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

Η ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ (ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΝΟΗΣΗΣ)

Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ

Οι άνθρωποι προορίζονται να γίνουν αυτoσυνειδητά πνευματικά όντα.
Δεν δημιουργήθηκαν από χώμα και δεν θα ξαναγυρίσουν στο χώμα.
Δημιουργήθηκαν από μεγάλα θεία όντα και προορίζονται να ομοιάσουν σε αυτά όπως το επισημαίνει η εσωτερική μυσταγωγία και να γίνουν και οι άνθρωποι όμοιοι με τους θεούς.
Και αυτό γιατί συνδέονται με τις μεγάλες και μυστηριώδεις τάξεις θείων όντων.

ΕΝΩΔΩΝ - Αναστάσιος Ασημακόπουλος

https://www.youtube.com/watch?v=QoShIYkxCI8

-------------------------

ΑΥΞΗΣΤΕ ΤΟ ΦΩΣ ΠΑΝΤΟΥ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ

Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΣΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΜΕ ΟΛΟΥΣ…

ΕΧΟΥΜΕ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΑΠΛΩΣ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΜΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ

ΤΟ ΝΑ ΞΕΡΙΖΩΝΕΙΣ ΤΙΣ ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΙΟ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΦΕΡΝΕΙΣ ΣΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΞΗ

Τόσοι και τέτοιοι είναι οι θρόνοι και οι δυναστείες των προλήψεων. Και γ’ αυτό ο άξιος δάσκαλος και ο δίκαιος που κάνει άξια και δίκαια τη δουλειά του τη μέρα χτίζει και τη νύχτα γκρεμίζει. Από δω, δηλαδή, ξεχερσώνει την ψευτιά και τις προλήψεις και από κει σπέρνει καθαρό το χωράφι του παιδιού με το φως των γνώσεων.

Δάσκαλος που αγνοεί το πρώτο μισό, το χρέος δηλαδή του χαλαστή, δε μορφώνει ανθρώπους. Απλά γιατροπορεύει άρρωστους…
Όμως το φως δεν το αντέχει ο μισότυφλος. Θυμηθείτε τους πεδουκλωμένους στην παραβολή της Σπηλιάς του Πλάτωνα. Όταν ο φωτισμένος οδηγητής τους βγάζει από τα σκότη και ζητεί να τους ξαναφέρει εμπροστά στον ήλιο, πονούν τα μάτια τους, φεύγουν το φως, και ξαναγυρίζουν στα σκοτάδια τους…
Πολλές φορές αναρωτήθηκα ποια εικόνα και ποια ιδέα ανθρώπου είχε στο μυαλό του ο Βάρναλης, όταν σκάρωσε το Πρωτοχρονιάτικο. Ακούστε βροντές και αστροπελέκια που είναι δυνατότερα από τα κανόνια του Ναπολέοντα…

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΟ
«Σαράντα σβέρκοι βωδινοί με λαδωμένες μπούκλες,
σκεμπέδες σταυροδόλωτοι και βρώμιες ποδαρούκλες,
ξετσίπωτοι, ακαμάτηδες, τσιμπούρια και κορέοι,
ντυμένοι στα μαλάματα κ’ επίσημοι κι ωραίοι.

Σαράντα λύκοι με προβιά (γι’ αυτούς βαρά η καμοπάνα),
καθένας γουρουνόπουλο, καθένας νταμιτζάνα!
Κι απέ ρεβάμενοι βαθιά ξαπλώσανε στο τζάκι
κι αβάσταγες ενιώσανε φαγούρες στο μπατζάκι.

Όξ’ ο κοσμάκης φώναζε:
– Πεινάμε τέτοιες μέρες, γερόντοι και γερόντισσες, παιδάκια και μητέρες.
Κι οι των επίγειων αγαθών σφιχτοί νοικοκυρέοι,
ανοίξαν τα παράθυρα και κράξαν:
– Είστε αθέοι».

Άθεοι είναι οι γερόντοι και οι γερόντισσες που ζητούνε ψωμί. Αλλά και τον Δελμούζο τον άθεο, κοντά στα άλλα εκείνος ο μαύρος δεσπότης τον κατηγόρησε ότι ξεσήκωνε τους φτωχούς ενάντια στους πλούσιους. Εκεί ήταν ο κόμπος.

Ο καλόγερος μαμελούκος, όσο αμβλύνους και να ‘τανε, την αλήθεια την οσμιζότανε κάπου στον αέρα. Ότι, δηλαδή, το να ξεριζώνεις τις προλήψεις από τα παιδιά είναι όμοιο με το να φέρνεις στις κοινωνίες τη δικαιοσύνη και την τάξη…

Η ιστορία του Έλληνα δάσκαλου έχει τη δική της Ιερή Εξέταση, και τις Επιτροπείες της. Είναι αυτές που έκαιγαν βιβλία και ανθρώπους. Η φάρα του Εξαρχόπουλου, του Σκιά, του Μεγαρέα, του Οικονόμου, του Κουκουλέ, του Καλλιάφα. Και των άλλων με τη μίζερη βολή και την τετραπέρατη μυωπία. Ο Αμίλκας Αλιβιζάτος μίλησε για δυσώδη εγωισμό και ταπεινά νιτερέσα.

Αντικρύ στους αετούς και τα ύψη χαμοπετάνε και πηδοκοπούν ετούτοι οι κόρακες και οι γύπες. Τη θανάσιμη αλλά και ηρωϊκή αντιπαράθεση την έχει παραστήσει ο Πίνδαρος από τον παλαιό καιρό:
«Κόρακες, με ακράτητη γλώσσα ανόητα γαυριούν,
παραβγαίνοντας τον αετό, το θεϊκό όρνιο του Δία».

Από το βιβλίο του Δημήτρη Λιαντίνη «Τα Ελληνικά»

https://www.thessalonikiartsandculture.gr/

-----------------------------

ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ

Δημήτρης Λιαντίνης: “Κόκκινο σαν παπαρούνα και κίτρινο σαν τη χολή είναι το αφιονοτόπι της ψευτιάς και των προλήψεων”

Δημήτρης Λιαντίνης: “Κόκκινο σαν παπαρούνα και κίτρινο σαν τη χολή είναι το αφιονοτόπι της ψευτιάς και των προλήψεων”

Τέτοιας λογής είναι ο φέροντας σκελετός της πνευματικής οργάνωσης των παιδιών μας. Τα πέλματα και τα πέδιλα, οι κολόνες τα συνάζια και οι δοκοί συνδέσεως της ζωής τους είναι οι δεισιδαιμονίες και οι πρoλήψεις.

Αγωνιζόμαστε να αφαιρέσουμε τη φύση μέσα από το παιδί, και την ανταλλάζουμε με την άρρωστη γνώμη μας.
Και δώστου οι παπάδες με τα θυμιατά στις γωνιές των κοιμητηρίων. Για να βουτάνε τα όβολα των πονεμένων. Σαν το φίδι κοιτάνε πώς να μαγνητίσουν το θύμα.

Άσε πια όταν τύχει να τους ιδείς να πιάνουνται σε πρόστυχο καβγά για τον πελάτη. Χάρμα. Και βέβαια ημπορεί να εννοήσει κανείς τη λυσσαλέα τους αντίδραση, όταν χρόνια τώρα ζητούμε να καθιερωθεί και στην Ελλάδα το αποτεφρωτήριο και η προαιρετική καύση των νεκρών. Όπως είναι σε όλες τις φτασμένες χώρες.

Και δώστου οι αγύρτες με τα ωροσκόπια και τους ζωδιακούς σε εφημερίδες και περιοδικά και τελεβίζια. Βλέπεις κάτι χοντρές κυρίες, που σαν αρχίσουν να σου μιλούν για τον Στάχυ της Παρθένου και για τις επιρροές του Αιγόκερου με τα κέρατα στα ερωτικά σου, βουβαίνουν τον Πεντζίας και τον Ουίλσον…
Και δώστου οι προσευχές του Ρήγκαν (κάποιος πρόεδρος της Αμερικής ήταν αυτός) για να πάνε στον παράδεισο οι οχτώ άτυχοι αστροναύτες που χαθήκανε τη στιγμή της εκτόξευσης.

Τον πόλεμο των άστρων ήθελε να φτιάξει ο άνθρωπος. Για να καταστραφούν στον Γ’ Παγκόσμιο του Αϊνστάιν όλοι οι λαοί, και να γλιτώσουν μόνο oι Ενωμένες Πολιτείες. Μόνες τους πια στο φρύδι της Γης να κορδεύουνται και να κοκορεύουν πάνω στις στάχτες της ιστορίας.

Και δώστου το τροπάρι για την καλή ψυχή και τα καλά στερνά. Να γίνεις δίκαιος και να γίνεις καλός για τους άλλους. Να πηγαίνεις το δείλι στο παρεθύρι, και να διαβάζεις τη Θεία Γραφή και τη Χαλιμά, που έλεγε της θυγατρός της η «Γυναίκα της Ζάκυθος». Εσύ ν’ αγιάσεις. Και μην προσέχεις που οι άλλοι είναι λύκοι έτοιμοι να σε φάνε. Και προπαντός αυτό: Τα μάτια σου τέσσερα για τον Ουρανό και τη Βασιλεία του.

Και δώστου τα σακιά το αλεύρι και οι ασπιρίνες. Να στέλνουμε οι πολιτισμένοι στους λιμοκτόνους της Αφρικής και της Ασίας κατά τις σιτοδείες και τις μεγάλες στέγνιες. Τους παίρνουμε το άλογο, κι απέ γενναιόδωρα τους χαρίζουμε το πέταλο. Έχεις ακουστά για το χαλκό της Χιλής, και για το ουράνιο στο πρώην γαλλικό Κογκό;

Και δώστου τα μεγάφωνα του κράτους να γεννάμε αβέρτα παιδιά, μην τύχει και χάσουμε το σόι. Όταν ο πληθυσμός της γης έχει ξεπεράσει πέντε φορές το μέτρο, που χωρίς κίνδυνο θα μπορούσε να σηκώσει ο πλανήτης. Και όταν κινδυνεύουμε να φάμε ο ένας τον άλλο.

Κόκκινο σαν παπαρούνα και κίτρινο σαν τη χολή είναι το αφιονοτόπι της ψευτιάς και των προλήψεων. Η στρατηγική να καταστρέφεται το φυσικό τοπίο του παιδιού με τις προλήψεις είναι σκόπιμη, κατευθυνόμενη, κακουργηματική τρις και τετράκις σε θάνατο, και απάνθρωπη.

Οι έξυπνοι, λίγοι, ασελγούν στο σώμα της συνείδησης των αφελών πολλών. Όπου η αφέλεια των τελευταίων παίζει το ρόλο του μαστρωπού και του ρουφιάνου.
Έτσι, όταν τα παιδιά μας φτάνουν στην ηλικία να δώσουν τον όρκο του άντρα, και όταν οι κοπέλες μας φτάνουν στην ώρα τους, γίνουνται ωραίες – δηλαδή, έχουνε χωριστεί σε δύο τάξεις.

Η μία, που είναι η μάζα σχεδόν του συνόλου, έχει αφομοιώσει το δηλητήριο της ψευτιάς. Και έχει ανοσοποιηθεί στα υδροκυάνια και στα κώνεια, κατά τον τρόπο του παλαιού εκείνου Μιθριδάτη. Είναι η πλαστική στόφα ανθρώπου, τα μηχανημένα νευρόσπαστα, που παραλαβαίνουν τη σκυτάλη των προλήψεων και αναπαράγουν το ίδιο στις νέες γενεές.

Η άλλη είναι η τάξη που καταλογογραφεί τους Ελάχιστους. Ετούτοι είναι οι χρηστηριασμένοι από κάποια βούληση, και οι φορτοβαστάκτες της προσωπικής τους ευθύνης. Λίγοι, αλλά όλοι τους, ξανασαρκώνουν τον Ορέστη, τον πρίγκιπα Μύσκιν, τον Τσε Γκεβάρα, τον ποιητή Σέλλεϋ, τον Άμλετ τον Δανό. Καθώς τους μαστιγώνει η οργή της αλήθειας, ο τρόμος της εμορφιάς, και το μεγαλείο του ανθρώπου.

Περνούν και πηγαίνουν να απαντήσουν τη μοίρα τους… Και ζητούν να μάθουν την αλήθεια, έστω κι αν είναι να τους τυφλώσει. Όπως εζήτησε να μάθει την αλήθεια ο Οιδίποδας, και όταν την έμαθε έβγαλε ο ίδιος τα μάτια του.

Κάτω από τυφλωτικές καταλαμπές και θερινές καταιγίδες όλοι αυτοί κρατούν μέσα τους τον άνθρωπο όρθιο και στο φυσικό του ανάστημα. Που πάει να πει: Λεύτερο από ψευτιές και δεισιδαιμονίες.

Από το βιβλίο του Δημήτρη Λιαντίνη «Τα Ελληνικά»

https://www.thessalonikiartsandculture.gr/

-------------------------------

ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ

ΤΟ ΝΑ ΞΕΡΙΖΩΝΕΙΣ ΤΙΣ ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΙΟ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΦΕΡΝΕΙΣ ΣΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΞΗ

ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ

Η πρώτη εντολή είναι να χτίζουμε την ψυχή του παιδιού στην πέτρα της ζωής. Η δεύτερη να καθαρίζουμε από μέσα του τη σκουριά των προλήψεων.
Χωρίς να το ξέρουμε και χωρίς να το εννοούμε, από τα γεννοφάσκια του φιδοζώνουμε το παιδί με δεισιδαιμονίες προλήψεις και μαγικούς κατάδεσμους. Και με τα δηλητήρια αυτά πνίγουμε την ψυχή του. Όπως τα ζιζάνια και τα άλλα αγριόχορτα πνίγουν το στάρι.

Λερναία Ύδρα είναι οι προλήψεις. Και Λεβιάθαν που καταπίνει τις θάλασσες. Φορτώνουμε στη ράχη του νέου ανθρώπου την άρρωστη φαντασία μας, τις ψευτιές, την άγνοια, την ηθική μας απολίθωση, τις έντρομες παραστάσεις και όλο τον καταποντισμένο αταβισμό των προγόνων. Και το αναγκάζουμε να σηκώσει στον ώμο αυτό το γιουσουρούμ της αχρηστίας και της οξείδωσης, όπως εσήκωνε ο αρχαίος τιτάνας τον ουρανό.Τα παιδιά. Στο όνομα και στο άδικο της μωρίας μας, όλα τους με το φυσερό στο στήθος και τις κνήμες ετοιμόρροπες και πρησμένες, γίνουνται μικροί μάταιοι Άτλαντες.

Στα «Ψηλά Βουνά» του Ζαχαρία Παπαντωνίου χάθηκε στα 1917 ένα παιδί στο δάσος. Και ο Χατζιδάκις, ο σοφός γλωσσολόγος, αγανάχτησε, γιατί ο συγγραφέας του Αναγνωστικού λησμόνησε να το βάλει να προσευχηθεί. Για να κατέβει ο θεός από τα ύψη, να το πιάσει από το χέρι, και να το ξαναφέρει στον καταυλισμό. Μα είναι συλλογισμοί και προτάσεις επιστήμονα αυτές; Ή κοάσματα βατράχου;

Στην Αλβανία του Ελληνικού ’40 η Παναγιά της Ελλάδας πολέμησε τη Μαντόνα των Ιταλών. Την πήρε του κυνηγού και της έδωκε έναν σκοτωμόν, όπως θα ‘γραφε ο Μακρυγιάννης, που ακόμη τρέχει και κλαίει. Ιδού ο τρόπος να ανταγωνιστούμε σήμερα και να συντρίψουμε τη FIAT με τις βιομηχανίες της κουβαρίστρας και της τσατσάρας.

Αυτά είναι δουλειές και καμώματα για τους Βουσμάνους, φίλε. Αυτά και τα άλλα συναφή τους. Βασκανίες ξεματιάσματα, αστρολογία, τσαρλατανιά και λωποδύτες. Ευχές και κατάρες, θεοί διάβολοι άγγελοι και φαντάσματα. Τελώνια τούλπες και δαιμονικά, το χερικό και το ποδαρικό, η μυρωδιά, το θυμίαμα και το λιβάνι. Λιτανείες για την ανεβροχιά, οταυροκοπήματα και μετάνοιες, φυλαχτά γκόλφια, κόκαλα χάντρες νυχτερίδες, και το τετράφυλλο τριφύλλι.

Στον Αη-Γιώργη της Φιλιππιάδας, πάνω ακριβώς από το υδραγωγείο της αρχαίας Νικόπολης υπάρχει ένας τρύπιος βράχος. Φαίνεται από τη δημοσιά που τραβάει για Γιάννενα. Ε, λοιπόν έκαμα έρευνα και βρήκα: Όλοι οι κάτοικοι του χωριού από εβδομήντα και πάνω και όλα τα παιδιά ως τα δώδεκα πιστεύουν ότι το βράχο τον ετρύπησε παλιά ο Αη-Γιώργης, όταν χυμώντας καβαλάρης κυνηγούσε κάποια παγανά. Η πίστη τους έχει την ίδια ασφάλεια με τη γνώση τους ότι η πόλη που βρίσκεται στα δεκαπέντε χιλιόμετρα είναι η Άρτα.

Από το βιβλίο του Δημήτρη Λιαντίνη «Τα Ελληνικά»

https://www.thessalonikiartsandculture.gr/

-----------------------------------

Δημήτρης Λιαντίνης: “Κόκκινο σαν παπαρούνα και κίτρινο σαν τη χολή είναι το αφιονοτόπι της ψευτιάς και των προλήψεων”

ΤΟ ΝΑ ΞΕΡΙΖΩΝΕΙΣ ΤΙΣ ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΙΟ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΦΕΡΝΕΙΣ ΣΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΞΗ