Σε
όλες τις φίλες και όλους τους φίλους
του Εννέα Έτη Φωτός, εύχομαι ολόψυχα
καλή χρονιά με Υγεία και κάθε καλό.
Μέσα
από αυτές τις "συμπληγάδες", ας
περάσουμε με όπλο την φιλοσοφική σκέψη,
με αυτογνωσία και με σταθερότητα, πιστοί
στον κοινό σκοπό, ξαναβρίσκοντας και
διατηρώντας την ταυτότητα μας.
Η
νοερή επαφή μας, είναι ουσιαστική και
αμφίδρομη και τα θετικά μηνύματα που
δέχομαι από εσάς, είναι για μένα δύναμη.
Ο
Όμηρος παρουσιάζει τους Έλληνες με τα
καράβια τους συγκεντρωμένους στην
Αυλίδα [Ιλιας Β, 300κ.εξ.] κάτω από ένα
πλατάνι και σε βωμούς αγιασμένους να
προσφέρουν στους θεούς θυσίες πολυδάπανες
[τεληέσσας εκατόμβας] και να εξετάζουν
τα σημάδια.
Καμία
Ιφιγένεια δεν καταφθάνει για να θυσιαστεί.
Η
Ιφιγένεια ως κόρη του Αγαμέμνονος είναι
άγνωστη για τον Όμηρο. Ο ίδιος ο Αγαμέμνων
στην Ραψωδία Ι της Ιλιάδος και στον στίχο 145κατονομάζει τις κόρες του:
Χρυσόθεμις, Λαοδίκη, Ιφιάνασσα και
διατείνεται ότι βρίσκονται όλες στο
σπίτι του στο Άργος. Μάλιστα, για να
κατευνάσει την οργή του Αχιλλέα του
προσφέρει όποια θέλει για γυναίκα του.
Η
Ιφιγένεια και η “θυσια” της, όπως την
γνωρίζουμε, αναφέρεται μόνο σταΚύκλια έπη και κυρίως στις τραγωδίες των
μεγάλων τραγικών ποιητών. Σώζονται οι
τραγωδίες “Ιφιγένεια εν Αυλίδι” και
“Ιφιγένεια εν Ταύροις” του Ευριπίδη.
Τα Κύκλια έπη βασίζονταν σε παλιούς μύθους,
αλλά είναι βέβαιο ότι συντέθηκαν αρκετά μετά
την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, στη διάρκεια
του -7ου ή του -6ου αιώνα. Η σημασία τους
για τη μεταγενέστερη ελληνική λογοτεχνία
υπήρξε τεράστια, αφού από αυτά εμπνεύστηκαν
πολλές τραγωδίες.
Ένα
από τα δεινά που χαρακτηρίζει τον δύστυχο
νεοέλληνα είναι η απώλεια της ιστορικής
του μνήμης. Δεν έχει συνείδηση της
συνεχούς πορείας του στον χρόνο και ότι
στον κώδικά του DNA είναι καταγεγραμμένες
μνήμες χιλιάδων ετών. Συνήθειες,
εκδηλώσεις της κοινωνικής ζωής,
συμπεριφορές, αντιδράσεις, ήθη και
έθιμα, χοροί κ.λ.π. έχουν τις ρίζες
τους σε πανάρχαιες καταβολές.
Μία
ζωντανή απόδειξη της ιστορικής συνέχειας
είναι οι μεγάλες θρησκευτικές εορτές
και οι πανηγύρεις. Μαρτυρούν ότι από
την προχριστιανική εποχή ως σήμερα τα
έθιμα παραμένουν αμετάβλητα στον χρόνο.
Η
νέα θρησκεία, μην μπορώντας να εκβάλλει
ή να αλλάξει τις πρότερες συνήθειες του
Έλληνα, καθιέρωσε τις θρησκευτικές
εορτές κατ’ αντιστοιχία του αρχαίου
εορτολογίου. Σε κάθε μεγάλη χριστιανική
εορτή αντιστοιχεί και μία ανάλογη μεγάλη αρχαιοελληνική
εορτή. Δεν είναι επί του παρόντος να
γίνει εκτενής αναφορά στο ενδιαφέρον
αυτό θέμα, αλλά θα σταθώ στις μεγάλες
εορτές του Ιουλίου, του προφήτη Ηλία
και της Αγ. Παρασκευής.
Αναρωτιέται
κανείς, πώς ο Έλληνας υιοθέτησε τόσο
εύκολα έναν προφήτη του lσpαήλ
και τον τιμά με τέτοια λαμπρότητα κάθε
χρόνο σε κάθε γωνιά της Ελλάδος; Η
καθιέρωση της εορτής στην συγκεκριμένη
ημερομηνία και η επιλογή του ονόματος
δεν είναι καθόλου τυχαία. Στην αρχαιότητα
τον ίδιο καιρό, στις αρχές της δεύτερης
περιόδου του μηνός ΕΚΑΤΟΜΒΑΙΩΝ ήτοι
στις 20-21 Ιουλίου τότε που η γή δέχεται
την μεγίστη φωτεινή ηλιακή ακτινοβολία,
ήτοι ένα μήνα μετά το θερινό ηλιοστάσιο
(22 Ιουνίου), εορτάζετο ο Εκατομβαίος ή
Εκατηβόλος Απόλλων –
Ήλιος.
Προς τιμή του γιόρταζαν όλα τα ιερά τα
οποία ήταν αφιερωμένα σ’ αυτόν και
βρίσκονταν στις κορυφές των λοφίσκων
πέριξ των πόλεων και οικισμών. Ο Απόλλων
ως γνωστόν συμβόλιζε το Θείο, το πνευματικό
και υλικό φώς. Ήταν η έκφραση της ζωοδότου
φωτεινής ενέργειας και της κάθε
πνευματικής εκφάνσεως. Μία συνήθεια
αιώνων την οποία δεν ήταν εύκολο να
ξεριζώσεις από τον ετήσιο εορταστικό
κύκλο του Έλληνα. Γι’ αυτό η εκκλησία,
όπως έπραξε και με πολλές άλλες εορτές,
υποκατέστησε την εορτή του νοητού ΗΛΙΟΥ
με το ομόηχο ΗΛΙΑΣ με μία καταπληκτική
σειρά αντιστοιχιών, ήτοι:
Κοινή
ημερομηνία της εορτής
Κοινό
όνομα ΉΛΙΟΣ – ΗΛΙΑΣ
Προφήτης-
Μάντης ο Απόλλων – Προφήτης ο Ηλίας
Άρμα
του Ηλίου-Απόλλωνα, άρμα του Ηλία που
τον οδηγεί στον ουρανό.
Ο
Κόρακας είναι το ιερό πτηνό του Απόλλωνα
σύμβολο της μαντικής. Ο Κόρακας επίσης
είναι το πουλί που συνοδεύει τον Ηλία
και απεικονίζεται μέσα στην σπηλιά σε
όλες τις σχετικές εικονογραφίες.
Τα
ιερά του Απόλλωνα Ηλίου ήταν κτισμένα
στις κορυφές των λόφων όπως και τα
εκκλησάκια του Αη-Λιά στα ψηλώματα των
χωριών και των πόλεων.
Η
εορτή ήταν η μεγαλύτερη καλοκαιρινή
εορταστική εκδήλωση προχριστιανικά
όπως και σήμερα, μαζί με εκείνη της
Αγίας Παρασκευής 26 Ιουλίου, η οποία
υποκατέστησε την δίδυμη αδελφή του
Απόλλωνα την Άρτεμη που κατά «σύμπτωση»
εορτάζετο και τότε μία εβδομάδα μετά.
Η Άρτεμις ήταν προστάτιδα της φυσικής
τάξεως, των πηγών, της ευγονίας, των
οφθαλμών, των εγκύων γυναικών, του
τοκετού αλλά των ποιμνίων και των
ποιμένων. Ιερά της υπήρχαν διάσπαρτα
σε δάση, σε υψώματα, σε σπηλιές και
κοιλώματα, σε πηγές και νάματα. Όπως
και σήμερα τα εκκλησάκια και τα
προσκυνήματα της Αγ. Παρασκευής η οποία
στις αγιογραφίες απεικονίζεται κρατώντας
δίσκο πάνω στον οποίο είναι δύο οφθαλμοί.
Στην χάρη της μέχρι σήμερα οι βοσκοί
αφιερώνουν πολλά ζώα τα οποία σφαγιάζονται,
μαγειρεύονται και προσφέρονται προς
φιλοξενία των επισκεπτών.
Έθιμα
αιώνων που για χιλιάδες χρόνια είναι
βαθειά ριζωμένα στην συμπεριφορά του
Έλληνα. Απλώς οι αντιλήψεις
μεταλλάχθηκαν και προσαρμόστηκαν σε
μία διαφορετική θρησκευτική έκφραση.
Οι συνήθειες όμως παρέμειναν ίδιες. Ο
Έλληνας εξακολουθεί να ανεβαίνει στην
κορυφή του λόφου και στα εξωκλήσια για
να γιορτάσει και πανηγυρίσει χωρίς να
ενδιαφέρεται αν το Ηλιος έγινε Ηλίας.
Καλό
θα είναι αυτοί που ασχολούνται με την
καταγραφή θρησκευτικών και λαογραφικών
εκδηλώσεων (εορτές, πανηγύρεις,
έθιμα, χορούς), να μην περιορίζονται
μόνον σε απλές περιγραφές, αλλά να
ανιχνεύουν βαθύτερα στοιχεία τα οποία
αποδίδουν μία ευρύτερη ιστορική διάσταση
στο δρώμενο, τεκμηριώνοντας έτσι και
την αδιάλειπτη χωρο-χρονική συνέχεια
του Ελληνισμού, που πιστεύω ότι σήμερα
περισσότερο από κάθε άλλη φορά πρέπει
να γίνει συνείδηση στον αλλοτριωμένο
πνευματικά νεοέλληνα.
Έλληνας
στρατιώτης στέλνει στην οικογένειά του
γράμμα από την πρώτη γραμμή.
“Αγαπημένες
µου, Χρόνια πολλά. Μέ τό καλό ο καινούργιος
χρόνος …
Είναι
η πρώτη χρονιά, έπειτα από τόσα χρόνια,
πού κάνω Πρωτοχρονιά μακρυά σας. Πάντα,
αυτή…τήν στιγµή, κάθε χρόνο, µέ αξίωνε
ο Θεός νά κρατώ τό µαυροµάνικο µαχαίρι
τού σπιτιού γιά νά κόψω από τήν πήττα
πού φιλοτεχνούσαν δυό αγαπηµένα χεράκια,
τό κοµµάτι τού Χριστού, τής Παναγίας,
τού Σπιτιού, … γύρω από τό στολισµένο
τραπέζι µας.
Κι’
ερχόταν τότε η αγωνία τής τύχης τού
νοµίσµατος. Ποιός θά είναι ο τυχερός
τής χρονιάς; Σέ ποιανού κοµµάτι θά βρεθη
τό νόµισµα; Α!
όχι, εφέτος τήν ωραία Πρωτοχρονιά τού
41, εγώ, παιδιά µου, είμαι ο τυχερός!
Το
άγνωστο βυθισμένο λιμάνι της ΑρχαίαςΕρέτριας, απέχει μόλις 30 μέτρα από το
σύγχρονο λιμάνι, αλλά το χωρίζουν 2.400
χρόνια απ’ αυτό.
Ο
λιμενοβραχίονας αυτός αποτελεί το
δυτικό άκρο του λιμανιού της Ερέτριας.
Πρόκειται για μία μνημειώδη κατασκευή
από αργούς λίθους που εκτείνεται για
600 περίπου μέτρα με κατεύθυνση από ΒΒΔ
προς ΝΝΑ. Στο ΝΝΑ άκρο του, όπου και
βρίσκεται ο φάρος του σύγχρονου λιμανιού,
στρέφεται προς ανατολικά για 55 περίπου
μέτρα, κλείνοντας και προστατεύοντας από
νότια, την είσοδο του λιμανιού.
Τα
πρώτα 300 μέτρα της κατασκευής καλύπτονται
από τον σύγχρονο λιμενοβραχίονα ο οποίος
μετά τα πρώτα αυτά μέτρα "τρέχει" παράλληλα
προς τον Αρχαίο σε όλο το μήκος του.
Η
Αρχαία κατασκευή καθ’ όλο το μήκος της
διατηρεί σταθερό πλάτος (8 μέτρα) και
βρίσκεται -86 εκ. χαμηλότερα από το
σημερινό επίπεδο της θάλασσας. Η αρχική
κατασκευή χρονολογείται στις αρχές του
δεύτερου μισού του -4ου αιώνα με κάποιες
ενισχυτικές μετασκευές στις αρχές του
-3ου αιώνα.
Η
πρώτη αναφορά της Ερέτριας στην Αρχαία
Ελληνική Γραμματεία γίνεται στα Ομηρικά
έπη (Ιλιάς Β, 537) όπου μαζί με τις υπόλοιπες
ευβοϊκές πόλεις συμμετέχει στην Τρωική
εκστρατεία.
Στην
Αρχαία Ελληνική Γραμματεία είναι έντονη
η μνήμη της Ερετρικής θαλασσοκρατορίας,
απόηχος των γεγονότων της γεωμετρικής
και πρώιμης αρχαϊκής περιόδου.
Σύμφωνα
με μία επιγραφή η οποία βρέθηκε
ενσωματωμένη σε σύγχρονο τοίχο, στην
περιοχή του σημερινού λιμανιού, κατά
το πρώτο ήμισυ του -6ου αιώνα η Ερέτρια
ελέγχει με τον στόλο της τόσο το νότιο
όσο και το βόρειο πέρασμα του Ευβοϊκού
προς την ανοικτή θάλασσα. Κατά την
διάρκεια της Ιωνικής εξέγερσης, η Ερέτρια
βοηθά τους εξεγερμένους Ίωνες στέλνοντας πέντε τριήρεις.
Δύο
λιμάνια δίπλα- δίπλα που τα χωρίζουν
2.500 χρόνια.
Ο
Ήλιος κατεβαίνει στο χαμηλότερο σημείο
του ουρανού παραμένει στάσιμος ("νεκρός" τρείς ημέρες - Τριέσπερο των προγόνων
μας) και ξαφνικά ξαναγεννιέται, ανίκητος
λαμπερός και φωτεινός και μαζί του και
η ελπίδα για την επερχόμενη Άνοιξη.
Αυτήν
την Γέννηση του Θεού Ηλίου γιόρταζαν
οι Γάλλοι ανέκαθεν και την ονόμαζαν
Noël καμμία σχέση με αυτό που νομίζουν
οι πλείστοι σήμερα. Είναι από το γαλάτικο
(Gaulois ) Noio Hel το οποίο για μας του Έλληνες
δίνει αμέσως εξήγηση αφού κατάγεται
από το Νέος Ήλιος - Néo Helios.
Την
ίδια γιορτή είχαν και οι βορειοανατολικές
φυλές της χώρας, εκείνες πού ανήκαν στα
γερμανοσαξωνικά φύλα, οι Φράγκοι, που
την ονόμαζαν Νeue Helle (Neos Helios) που σημαίνει
στα γερμανικά νέο φώς, νέα αναλαμπή.
Όλα
τα δασικά, υδάτινα και αέρινα ιερά
στοιχεία (θεότητες) ήταν σε αναβρασμό
εφόσον ο ζωοδότης Ήλιος και η Μάνα Γαία
αναγενιόντουσαν μαζί υπό την επίβλεψη
του Ιερού Θεϊκού Αιθέρα (Πύρ, Γαία, Αήρ,
Ύδωρ και Αιθέρας τα 5 Ιερά στοιχεία).
Οι
Μύστες φορώντας κέρατα ελαφιών άναβαν
ιερές εξαγνιστικές πυρές παντού προς
τιμή τους αλλά κυρίως προς τιμή της θεάς
του φωτός, Άρτεμις για μας.
Όσον βαθύ
και πυκνό και να είναι το σκοτάδι γύρω
μας, κυριολεκτικά και μεταφορικά, το
φώς πάντα το Νικά.
Καλό
Τριέσπερο και Καλό Ηλιοστάσιο σε όλους
και είθε ο Ήλιος της Γνώσης να λάμπει
πάντα και να φωτίζει τον δρόμο της ψυχής
σας.
«Η
Ελληνική γλώσσα είναι το αγκωνάρι του
πολιτισμού μας και η μητρική γλώσσα του
Δυτικού πολιτισμού», δηλώνει σε
συνέντευξή του ο Καναδός καθηγητής
Νεοελληνικής Φιλολογίας στο πανεπιστήμιο
του Μόντρεαλ, Ζακ Μπουσάρ, μέλος της
Βασιλικής Εταιρείας Καναδά.
Ο
Ζακ Μπουσάρ γεννήθηκε και ζει στο
Μόντρεαλ και, από το 1973, είναι καθηγητής
Νεοελληνικής Φιλολογίας στο πανεπιστήμιο
της καναδέζικης μεγαλούπολης. Ο
ίδιος, μιλώντας σε συνέντευξη που
παραχώρησε στο διαδικτυακό κανάλι hellenicdna.com,
από το πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ, στο
οποίο διδάσκει, αναφέρεται με ένθερμα
λόγια για την Ελληνική
γλώσσα.
Δείτε
το απόσπασμα από τη συνέντευξη του
Καναδού καθηγητή Νεοελληνικής Φιλολογίας
στο πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ
στο hellenicdna.com στο
19:37.
Τοhellenicdna.comστόχο
έχει να κάνει γνωστές όλες τις δράσεις
των Ελλήνων στην Αμερική.
Σε
παλαιότερο άρθρο μου με τον τίτλο, ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΟΔΟΣ; είχα γράψει ότι
πολιτισμός δεν είναι τα υπεραυτόματα
πλυντήρια που μοιάζουν με διαστημόπλοια,
ούτε το κινητό τηλέφωνο που σου λέει τι
καιρό θα κάνει αύριο. Δεν είναι αυτά
πολιτισμός.
Οι
νεοπλατωνικοί και ο Πρόκλος στην εποχή
τους, τότε που έβλεπαν το τέλος του
Αρχαίου κόσμου και του πολιτισμού, όχι αδίκως την εποχή εκείνη την
χαρακτήριζαν ως «εποχή της μεγάλης
σύγχυσης». Ήταν η εποχή που ξεκινούσε
“η μεγάλη νύχτα”, ο σκοτεινός μεσαίωνας. Μήπως βιώνουμε και τώρα κάποιο είδος σύγχυσης;
Ας μη βλέπουμε μόνο την αλματώδη έκρηξη των τεχνολογικών εφευρεσεων. Η εξέλιξη του ανθρώπου δεν έγκειται μόνο στην πρόοδο της τεχνολογίας και στις μεγάλες τεχνολογικές ανακαλύψεις.
Σήμερα
ζούμε σε έναν κόσμο που η ανθρωπότητα
βαδίζει ανάποδα προς τη φύση.... και ίσως βιώνει την μεγαλύτερη σύγχυση στην
ιστορία της...Τα τελευταία χρόνια, ενώ η τεχνολογία
έκανε τεράστια άλματα, η πνευματικότητα
έμεινε πίσω. Η τεχνολογία έχει ξεπεράσει
κατά πολύ την πνευματικότητα μας (είναι
η γνώμη μου, αν κάνω λάθος διορθώστε με)
και όταν σε έναν κόσμο, προηγείται η
τεχνολογία και υστερεί η πνευματικότητα,
τότε αυτός ο κόσμος, πιθανόν
αυτοβλάπτεται, με διαφόρους τρόπους,
όπως, στον τομέα των
αξιών, των ιδανικών, της ειρήνης κλπ.
Το
ιδανικό σε έναν πολιτισμένο κόσμο είναι
η πνευματικότητα να έχει πρωταρχικό
ρόλο και να βρίσκεται στις πρώτες
προτεραιότητες της κοινωνίας. Ο σκοπός
του ανθρώπου δεν είναι να τα κάνουν όλα
γι' αυτόν οι μηχανές και να σκέφτεται
και να λειτουργεί εγωιστικά μέσα στην
διπλή άγνοια όπως λέει ο Σωκράτης. Με
το “εγώ”, δεν προχωρά ο κόσμος. Βέβαια
αν μας ενδιαφέρει να προχωρήσουμε...Γιατί,
δεν ξέρω αν τα μάθατε τα νέα, αλλά το
“εγώ” τελείωσε.
Η μητέρα Γη αλλάζει τη συχνότητα της δόνησής της κι εμείς οι άνθρωποι, τα ζώα
και τα φυτά, οφείλουμε να την ακολουθούμε.
Η Γη ως μια Οντότητα με συνειδησιακή
υπόσταση, καλεί - όπως η μάνα τα παιδιά
της - σε μια νέα πλανητική πραγματικότητα,
μακριά από τη σημερινή κατάσταση!
Ας επιλέξουμε σχέσεις Αγάπης αντί
μίσους, στοργής και αλληλεγγύης αντί
αδιαφορίας. Εδώ δεν χωράει το ΕΓΩ.
Ο
σκοπός του ανθρώπου είναι η συναίσθηση,
η ακριβής γνώση της πραγματικότητας, η
άνοδος της συνειδητότητας του και η
πνευματική του ανέλιξη ώστε να γίνει
και να είναι συνδημιουργός υπέρ του
όλου. Ίσως αυτά για κάποιους να είναι
ψιλά γράμματα, αλλά όσοι αντιλαμβάνονται
καταλαβαίνουν.
Ελληνίδα
ιστορικός και καθηγήτρια πανεπιστημίου
λέει: «Πριν
40 χρόνια οι μαθητές δημοτικού ήξεραν
περισσότερα από τους αποφοίτους λυκείου
σήμερα». Προτείνω
να μελετήσετε το άρθρο εδώ:
https://filoitexnisfilosofias.com/
και θα δείτε τις αιτίες της σημερινής
πραγματικότητος.
«Ως
χαρίεν έστ’ άνθρωπος, όταν άνθρωπος
η». (Μένανδρος)
Πόσο
χαριτωμένος είναι ο άνθρωπος, αν
είναι άνθρωπος.
Δεν
είναι ότι δεν μπορούμε να βρούμε τη
λύση. Το ζήτημα είναι ότι δεν μπορούμε να δούμε ποιο είναι το πρόβλημα. Νομίζουμε ότι οι επιπτώσεις και τα συμπτώματα είναι το πρόβλημα μας. Θα επαναλάβω αυτό που έχω γράψει πολλές
φορές σε άρθρα μου. Μόνο με τις αξίες
του Ελληνικού στοχασμού έχει ο άνθρωπος
ελπίδα.
Οι
Έλληνες πρέπει να θυμηθούν το παρελθόν
τους. Να ρωτήσουν τους δικούς τους
προγόνους, οι οποίοι τα έχουν πει όλα
και έχουν απαντήσεις και λύσεις για
κάθε πρόβλημα, μέσα στην κληρονομιά που μας άφησαν, την Αρχαιοελληνική Γραμματεία. Ακόμη και σε αυτήν την
εποχή με αυτά τα πρωτόγνωρα που ζούμε, η αφύπνιση
μπορεί να γκρεμίσει τα είδωλα και τον
φόβο που τρομάζουν το πνεύμα και την
ψυχή.
Το ΕΓΩ του Έλληνα είναι η αιτία
των περισσότερων δεινών του, γι' αυτό κλείνω με τα
λόγια του Περικλή
Γιαννόπουλου(1869
- 1910)που έγραφε πριν έναν αιώνα:
“Ελληνική Φυλή ο μεγαλύτερος Εχθρός
Σου είναι: Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ. [...] ΕΡΩΤΑΤΑΙ ΛΟΙΠΟΝ Η ΦΥΛΗ: ΕΧΕΙ ΟΡΕΞΙΝ ΝΑ ΣΚΕΦΘΗ;”
Το
μόνο πουλί που τολμά να τσιμπήσει έναν
αετό είναι το κοράκι. Κάθεται στην πλάτη
του και δαγκώνει το λαιμό του.
Ωστόσο,
ο αετός δεν αποκρίνεται ούτε επιτίθεται
στον κόρακα. Δεν χάνει χρόνο ή ενέργεια
μαζί του. Απλώς
απλώνει τα φτερά του και αρχίζει να
ανεβαίνει ψηλότερα στον ουρανό.
Όσο
πιο ψηλά πετάει, τόσο πιο δύσκολο είναι
για το κοράκι να αναπνέει και έτσι πέφτει
από την έλλειψη οξυγόνου.
Σταμάτα
να χάνεις χρόνο με κοράκια!!! Πήγαινε
στα ύψη σου και θα εξαφανιστούν. Γίνε
και συ αετός!
Να
θυμάσαι πως
μόνο εσύ ελέγχεις την αντίδραση που θα
έχεις απέναντι στην κακία των ανθρώπων! Μάθε
να αντιδράς στις αρνητικές προκλήσεις
των ανθρώπων με ψυχραιμία. Nα πηγαίνεις
στα δικά σου ύψη, στην ποιότητα του
δικού σου χαρακτήρα. Να ανεβαίνεις
επίπεδο!
Ένας έξυπνος
άνθρωπος και καλοσυνάτος απλά
θα ανέβει στα “ύψη” του, όταν κάποιος
είναι διαρκώς μοχθηρός απέναντι του.
Θα γίνει αετός! Και τότε ο μοχθηρός δεν
θα αντέχει και θα εξαφανιστεί.
Σταμάτα
να χάνεις χρόνο και ενέργεια με… κοράκια.
Πίσω
από εκδηλώσεις κακίας βρίσκονται
“μικροί” άνθρωποι, μικρόψυχοι. Μην
γίνεις σαν κι αυτούς αλλά και ούτε και
να μείνεις να προσπαθήσεις να τους
αλλάξεις. Μόνοι τους θα πάρουν το μάθημά
τους, όταν σε δουν να πετάς ψηλά. Ή θα
γίνουν και εκείνοι αετοί, ή απλά θα
πέσουν!
Κράτα
απόσταση από την κακία. Και σκέψου ότι
εσύ είσαι ο νικητής, εσύ που θα φυλάξεις
στην καρδιά σου αγάπη, που δεν θα την
μολύνεις με μοχθηρία.
Πέτα
μακριά από την μικρότητα των ανθρώπων
και μην την αφήνεις να σε πληγώνει
περισσότερο. Ένα μάθημα αρκεί για να σε
κάνει αετό!
Το
νέο τραγούδι των «ΕΡΩΣ ΕΛΛΑΣ» δίνει ένα
μήνυμα ελπίδας και ζωής. Ότι
και να γίνει το Φως θα νικήσει το σκοτάδι
και η ανθρώπινη δύναμη θα υπερισχύσει. Κρατήσετε την ελπίδα
ζωντανή! Θέλουμε την ζωή μας πίσω.
Θέλουμε
την Πατρίδα μας πίσω για να «Τραγουδήσουμε
ξανά»!
Θα
τραγουδήσουμε ξανά, στους δρόμους και
στα πάρκα..
Είναι
η Ελλάδα μια αγκαλιά, και τα όνειρα μια
βάρκα..
Θα
τραγουδήσουμε ξανά, με θέα το φεγγάρι..
Είναι
η Ελλάδα δυό φιλιά του Ήλιου μαξιλάρι
!
Το
τραγούδι υπογράφουν οι Αρτ Κυδωνάκης
και Φώτης Μήλιος.
Χρειάζεται
να γνωρίζεις πως ακόμη και η δυσφορία
που νιώθεις κάποιες φορές, αποτελεί κι
αυτή ένα πολύ μεγάλο δώρο! Όλη
η έλλειψη ικανοποίησης που αισθάνεσαι
δεν είναι τίποτα άλλο παρά η καλύτερη
ζωή που νιώθεις πως αξίζεις και η οποία
σου χτυπά δυνατά την πόρτα της τωρινής
σου πραγματικότητας. Με άλλα λόγια
δηλαδή, ο ψυχικός αυτός πόνος που
αισθάνεσαι είναι ο ανώτερος εαυτός
σου, που σου υπαγορεύει ότι υπάρχει κι
ένας άλλος δρόμος, τον οποίο, αν θέλεις
να τον συναντήσεις, χρειάζεται να
εναρμονιστείς με το μεγαλείο που
υπάρχει μέσα σου.
Να
γνωρίζεις πως ο κάθε άνθρωπος έχει έναν
προορισμό.
Η
αποστολή του είναι να ανακαλύψει τον
ανώτερο σκοπό της ζωής του και να τον
υποστηρίξει αποφασιστικά και ολοκληρωτικά.
Είναι
πράγματι στενάχωρο που οι περισσότεροι
άνθρωποι δεν δίνουν την ανάλογη
προσοχή σε αυτή τη δυσφορία, σε αυτό το
κενό που υπάρχει μέσα τους. Απλώς θεωρούν
τη δυστυχία τους φυσιολογική…
Πώς
όμως μπορείς να ευθυγραμμιστείς με τον
ανώτερο εαυτό σου; Εκείνο που χρειάζεται
είναι να αρχίσεις να γνωρίζεις πραγματικά
τον εαυτό σου κάνοντας σταδιακά και
συνειδητά βήματα κάθε μέρα. Να γνωρίζεις
πως η αυτογνωσία είναι το σημείο εκκίνησης
για την προσωπική σου ανέλιξη. Εξέτασε
λοιπόν τις βασικότερες αξίες σου. Όρισε
πως θα ήθελες πραγματικά να ζήσεις τη
ζωή σου και σκέψου τι σε κάνει αληθινά
ευτυχισμένο. Άνοιξε επιτέλους έναν
ειλικρινή διάλογο με τον εαυτό σου.
Είναι πολύ σημαντικό να συζητάς με τον
εαυτό σου αν θέλεις να γνωρίσεις ποιος
πραγματικά είσαι. Κοίτα μέσα σου.
Η
πρώτη προτεραιότητα κάθε ανθρώπου είναι
να κάνει μια βαθιά βουτιά μέσα του. Αν
κοιτάξεις μέσα σου, αρχίζεις να βλέπεις
τους περιορισμούς που καλύπτουν την
πραγματική σου δύναμη και θα εκπλαγείς
όταν δεις πόση κρυμμένη και ανενεργή
δύναμη διαθέτεις!
Να
γνωρίζεις εξάλλου πως ο άνθρωπος ζει
από μέσα προς τα έξω.
Όλες
οι αιτίες για όσα σου συμβαίνουν
βρίσκονται μέσα σου, εσωτερικά.
Εξωτερικά υπάρχουν μόνο οι αφορμές.
Οτιδήποτε λοιπόν σου συμβαίνει, συμβαίνει
εξαιτίας σου! Εξαιτίας των δονήσεων που
έχεις μέσα σου και τις εκπέμπεις. Όπου
πηγαίνεις, δημιουργείς το προσωπικό
σου στίγμα. Σε ό,τι κι αν κάνεις, μεταφέρεις,
κουβαλάς πάντα τον εαυτό σου. Μεταφέρεις
δηλαδή πάντοτε όλα αυτά που έχεις
μέσα σου. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσεις
πως κάθε στιγμή μεταφέρεις και
εκπέμπεις αυτό που είσαι. Για τον λόγο
αυτό είναι απολύτως απαραίτητη η
αυτογνωσία. Γιατί μόνο μέσα από την
αληθινή γνωριμία με τον εαυτό σου θα
μπορέσεις να δεις, να αναγνωρίσεις, να
παρατηρήσεις τις δικές σου περιοριστικές
πεποιθήσεις, να τις αποδεχτείς και να
τις απελευθερώσεις, αντικαθιστώντας
τες με δημιουργικές πεποιθήσεις που θα
σε βοηθήσουν να αναγνωρίσεις την
κρυμμένη δύναμη μέσα σου, και τότε θα
αλλάξουν και οι δονήσεις που εκπέμπεις.
Γι’
αυτό χρειάζεται να εργαστούμε με τον
εαυτό μας και μέσω της αυτογνωσίας να
φέρουμε μέσα μας τις υψηλές συχνότητες
της αγάπης. Γιατί οι θετικές αλλαγές
συμβαίνουν μόνο μέσα από την εργασία
με τον εαυτό μας και την εξέλιξή του.
Για να έχεις λοιπόν μια νέα ζωή, με νέες
συνθήκες, χρειάζεται πρώτα να σκεφτείς,
να νιώσεις και να πράξεις σαν νέος
άνθρωπος. Για να έχεις νέα πράγματα στη
ζωή σου, όπως μια νέα σχέση, περισσότερα
χρήματα, καλύτερη υγεία, νέες ικανοποιητικές
εμπειρίες, χρειάζεται επιτέλους κι εσύ
να αρχίσεις να κάνεις νέα πράγματα.
Απόσπασμα
από το βιβλίο: “Άλλαξε ζωή και σώμα σε
42 ημέρες“, των Βίκυ Χατζηβασιλείου και
Χάρη Παπαδόπουλου, από τις εκδόσεις
Κλειδάριθμος.
Πηγή: Το μήνυμα του ανώτερου εαυτού σου
Η
ανθρώπινη ύπαρξη έχει πάρα πολλές
ομοιότητες με ένα από τα πιο πρόσφατα
δημιουργήματα της, τον ηλεκτρονικό
υπολογιστή. Η τεχνολογία ...εμπνέεται
από τις δυνατότητες του ανθρωπίνου
σώματος και την πορεία της ψυχής κατά
τη διαδικασία των μετενσαρκώσεων.
Η
ψυχή πριν την ενσάρκωση της στο γήινο
πεδίο φτιάχνει το σχέδιο της παρούσας
ζωής με τη βοήθεια των οδηγών της (τρεις
μοίρες κλπ).
Για
την κατασκευή αυτού του σχεδίου
λαμβάνονται υπ΄ όψη:
τα μαθήματα που έχει ήδη μάθει, τα
μαθήματα που επιλέγει να μάθει και
οι καρμικές
υποχρεώσεις που χρειάζεται να
εξοφλήσει (αν υπάρχουν).
Στη
διάρκεια της ενσάρκωσης καλείται, με
τα εφόδια
που
έχει, να διαχειριστεί
τις
αδυναμίες
της
και να κάνει το καλύτερο που μπορεί για
να εξελιχθεί.
Δημιουργία
αντιπεπονθότος
(κάρμα)
Οποιαδήποτε
κακοποίηση προγράμματος (ή και του ιδίου
του υπολογιστή) κατά τη χρήση δημιουργεί
δυσλειτουργίες και φθείρει τα δεδομένα
του υπολογιστή. Αυτά μπορούν να διορθωθούν
κατά τη λειτουργία του υπολογιστή και
αν δεν συμβεί αυτό, θα τα βρει μπροστά
του ο χρήστης στην επόμενη εκκίνηση του
υπολογιστή του.
Αντίστοιχα,
αν ο άνθρωπος κατά τη διάρκεια της
ενσάρκωσης κακοποιήσει
κάποιον ή κάποιους από τους Συμπαντικούς
Νόμους που δημιουργούν Κάρμα και
δεν διευθετηθεί αυτό στην παρούσα ζωή,
θα ξεκινήσει την επόμενη ενσάρκωση με
επιπλέον θέματα που καλείται να επιλύσει
λόγω Καρμικών
Υποχρεώσεων. Να σημειωθεί ότι αυτό δεν
αποτελεί τιμωρία (διότι στο Σύμπαν δεν
υπάρχει κάτι τέτοιο), αλλά είναι
αναπόφευκτο κομμάτι της εξέλιξης μας,
διότι πως θα μάθουμε να χρησιμοποιούμε
τον υπολογιστή σωστά αν δεν "καταστρέψουμε"
και κανένα αρχείο;
Κατά
την πρώτη
ενσάρκωση στην
εξελικτική βαθμίδα του ανθρώπου γίνεται
η αρχική "εγκατάσταση" του βασικού
λειτουργικού συστήματος, που μας
επιτρέπει να λειτουργούμε ως ανθρώπινο
ον, και του αρχικού σχεδίου ψυχής.
Στη
συνέχεια, σε κάθε
ενσάρκωση πάνω
σε αυτό το βασικό λειτουργικό σύστημα
"εγκαθίσταται" και το λειτουργικό
της τρέχουσας ενσάρκωσης με
το Σχέδιο
Ψυχής της παρούσας ζωής.
Αυτό συμβαίνει όταν το έμβρυο
δώσει
την πρώτη πολύ δυνατή κλωτσιά
στην
κοιλιά της μητέρας του (μια διαδικασία
που οι Αρχαίοι
Έλληνες
έλεγαν το ζωντάνεμα).
Μόλις
αποφασιστεί αυτό, η ψυχή σε συνεργασία
με τη Συμπαντική Διάνοια επιλέγει
τις παραμέτρους
της ενσάρκωσης που
πρέπει να καλυφθούν για να υλοποιηθούν
τα προκαθορισμένα μαθήματα επιτυχώς
πχ. γονείς, χώρα γέννησης, περιβάλλον,
όνομα νεογνού, ημερομηνία γέννησης, κλπ
(να σημειωθεί ότι το όνομα του παιδιού
είναι επανελεγμένο πριν την ενσάρκωση
από τη ψυχή και οι γονείς νομίζουν ότι
το επιλέγουν αυτοί).
Στην
πορεία της ενσάρκωσης μας ζούμε
κυριολεκτικά "παίρνοντας εντολές"
από αυτό το λογισμικό με το Σχέδιο Ψυχής
που μας έχει τοποθετηθεί κατά το ζωντάνεμα
(είναι κωδικοποιημένο με αριθμούς, που
είναι η μόνη γλώσσα κωδικοποίησης στο
Σύμπαν).
Η
ΕΥΛΟΓΗ
ΕΡΩΤΗΣΗ
Που
είναι η ελεύθερη βούληση στη διάρκεια
της ενσάρκωσης, αφού ερχόμαστε με έτοιμο
λογισμικό;
Η
απάντηση είναι ότι η ψυχή πριν την
ενσάρκωση έχει μεγαλύτερο ποσοστό
ελεύθερης βούλησης όταν καταστρώνει
το σχέδιο της και μικρότερο ποσοστό
κατά τη διάρκεια της ενσάρκωσης.
Στην
παρούσα ζωή υπάρχει ελεύθερη βούληση
στο αν θα χρησιμοποιήσουμε τη θετική
ή αρνητική όψη των αριθμών που
αντιστοιχούν στο προσωπικό
μας
λογισμικό(το
πρόγραμμα περιέχει τα χαρακτηριστικά
του κατώτερου και του ανώτερου εαυτού
μας), αλλά δεν έχουμε καμία
ελεύθερη
βούληση να λειτουργήσουμε σαν να είχαμε
άλλους αριθμούς. Αν συνέβαινε αυτό θα
ήταν σαν να βάζαμε ένα πρόγραμμα στον
υπολογιστή και να περιμέναμε να βγάλει
αποτελέσματα σαν να του είχαμε βάλει
άλλο πρόγραμμα, κάτι εντελώς παράλογο.
Καλούμαστε
λοιπόν όλοι να γίνουμε το καλύτερο
που περιέχει το "λογισμικό" της
τρέχουσας ενσάρκωσης (το
προσωπικό μας καλύτερο και όχι σε
σύγκριση με το καλύτερο των άλλων που
έχουν άλλα "προγράμματα").
Η
σύγκριση με τα προγράμματα των άλλων
είναι μια από τις μεγαλύτερες ανοησίες
του γήινου πεδίου.Εμείς είμαστε εδώ για να εκπληρώσουμε
το δικό μας σχέδιο και να ζήσουμε τη
ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΖΩΗ!
Ο
Υπέρτατος Νόμος:“Ότι έσπειρες, θα θερίσεις”
ή αλλιώς “ο Νόμος της Αιτίας και του
Αποτελέσματος”. Ό,τι δίνουμε στο
σύμπαν αυτό θα μας ανταποδοθεί, συνεπώς
αν επιθυμούμε ευτυχία, ειρήνη, αγάπη
και φιλία θα πρέπει εμείς οι ίδιοι να
προωθούμε πρώτα αυτές τις αξίες.
Ο
Νόμος της Δημιουργίας: Η
ζωή δεν είναι κάτι που απλά συμβαίνει.
Χρειάζεται την ενεργή συμμετοχή μας.
Μην ξεχνάτε πως είμαστε ένα με το σύμπαν
και πως οτιδήποτε μας περιβάλλει
αντανακλά τον εσωτερικό μας κόσμο.
Ο
Νόμος της Ταπεινοφροσύνης:Αυτά
που αρνούμαστε να αποδεχτούμε, είναι
αυτά που μας στοιχειώνουν περισσότερο.
Αν επικεντρωνόμαστε μόνο στα αρνητικά,
τότε σίγουρα δεν είμαστε συντονισμένοι
σε υψηλότερες “συχνότητες”.
Ο
Νόμος της Ανάπτυξης:“Για
όπου ξεκίνησεις να πας, εκεί θα βρεθείς“.
Προκειμένου να ωριμάσουμε, εμείς οι
ίδιοι είμαστε αυτοί που πρέπει να
αλλάξουν – να εξελιχθούν – και όχι οι
άνθρωποι ή οι καταστάσεις γύρω μας. Στην
τελική, μόνο εμείς μας ανήκουμε και ο
εαυτός μας είναι το μόνο πράγμα πάνω
στο οποίο έχουμε έλεγχο.
Ο
Νόμος της Υπευθυνότητας:Αντικατοπτρίζουμε
όσα μας περιβάλλουν και το αντίστροφο
και αυτό είναι μια Συμπαντική Αλήθεια.
Πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη για
όσους και όσα έχουμε επιτρέψει να
βρίσκονται στη ζωή μας.
Ο
Νόμος της Σύνδεσης: Ακόμη
κι αν κάτι που κάνουμε μοιάζει ασήμαντο,
πρέπει όλες μας οι ενέργειες να εκτελούνται
σαν τα πάντα στο σύμπαν να είναι
συνδεδεμένα, γιατί κάθε μας πράξη, κάθε
μας βήμα, οδηγεί στο επόμενο και εν τέλη
στον προορισμό μας. Κανένα βήμα δεν έχει
μεγαλύτερη βαρύτητα από κάποιο άλλο,
μιας και όλα είναι απαραίτητα για την
τελική ολοκλήρωση. Παρελθόν, παρόν και
μέλλον είναι άρρηκτα συνδεδεμένα.
Ο
Νόμος της Συγκέντρωσης: Δεν
μπορούμε να σκεφτόμαστε δύο πράγματα
ταυτόχρονα. Ειδικά αν σκοπεύουμε να
αφοσιωθούμε σε υψηλότερες έννοιες και
ιδανικά, είναι πρακτικά αδύνατο να μας
απασχολούν ταυτόχρονα ευτελή πράγματα
όπως η απληστία.
Ο
Νόμος της Γενναιοδωρίας και της Φιλοξενίας: Αν
πιστεύουμε βαθιά σε μια αλήθεια, κάποια
στιγμή στη ζωή μας θα καλεστούμε να την
αποδείξουμε. Αυτή θα είναι η στιγμή που
θα κάνουμε την θεωρία μας πράξη.
Ο
Νόμος του Εδώ και Τώρα:Το
να αναπολούμε το παρελθόν μας αποτρέπει
από το να ζούμε στο παρόν.
Ο
Νόμος της Αλλαγής:Η
ιστορία επαναλαμβάνεται μέχρι να μάθουμε
από τα λάθη μας και να αλλάξουμε.
Ο
Νόμος της Υπομονής και της Ανταμοιβής:Για
να απολαύσουμε μία ανταμοιβή απαιτείται
να μοχθήσουμε. Η αληθινή ευτυχία προκύπτει
όταν κάνουμε αυτό που πραγματικά αγαπάμε,
ενώ παράλληλα γνωρίζουμε ότι η ανταμοιβή
γι’ αυτό θα έρθει εν καιρώ.
Ο
Νόμος της Έμπνευσης:Η
πραγματική αξία από κάτι είναι αποτέλεσμα
της ενέργειας και της πρόθεσης που του
έχουμε αφιερώσει.
Σε κάθε σας επίσκεψη, εδώ εμφανίζονται διαφορετικές τυχαίες παλαιότερες αναρτήσεις.
Ο ΗΦΑΙΣΤΟΣ, Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΙ Ο ΑΡΗΣ- Η ιδέα της αιθερικής πραγματικότητας που υφαίνει ως δίχτυ ο Ήφαιστος με το πυρ του, αποτελεί μια κορύφωση για την Ελληνική Μυθολογία– ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ
Η ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΕΡΙΧΘΟΝΙΟΥ– ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ
ΟΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ & ΤΟ ΔΩΔΕΚΑΕΔΡΟ- ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ.
Ύδωρ θολερόν και απαίδευτον ψυχήν ου δει ταράττειν.
(Το θολωμένο νερό και τον απαίδευτο άνθρωπο δεν πρέπει κανείς να τα ταράζει) - ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ
Οι δημοφιλέστερες αναρτήσεις των τελευταίων 30 ημερών
«ΟΛΟ ΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΧΩΡΗΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΝΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ, ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ»
ΑΙΘΗΡ: ΤΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΡΕΥΣΤΟ ΠΟΥ ΠΛΗΡΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ - ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ.
ΈΠΑΘΛΟ ΣΤΕΦΑΝΙ, ΟΧΙ ΧΡΗΜΑ
26. ……Οι Πέρσες λοιπόν τους έφεραν μπροστά στο βασιλιά και ρωτούσαν να μάθουν για τους Έλληνες, με τι καταγίνονταν· κι εκμέρους όλων ένας τους υπέβαλε αυτή την ερώτηση. Κι οι άλλοι τους αποκρίθηκαν πως γιορτάζουν τα Ολύμπια κι απολαμβάνουν το θέαμα αγωνισμάτων και ιπποδρομιών. Κι ο άλλος τούς έκανε μια δεύτερη ερώτηση, ποιό βραβείο έχει αθλοθετηθεί για τους αγώνες αυτούς· κι εκείνοι αποκρίθηκαν, το στεφάνι από ελιά που δίνεται στο νικητή. Τότε ο Τριτανταίχμης, ο γιος του Αρταβάνου, με το να πει γνώμη γνήσιου ευπατρίδη, χαρακτηρίστηκε από τον βασιλιά δειλός. Γιατί, ακούοντας πως το έπαθλο ήταν στεφάνι κι όχι χρήματα, δεν μπόρεσε να κρατήσει το στόμα του κλειστό και είπε έτσι που να τον ακούν όλοι τα εξής: «Μαρδόνιε, Μαρδόνιε, με τί άνδρες μάς έφερες να δώσουμε μάχη! Με άντρες που δεν αγωνίζονται για χρήματα, αλλά για να δείξουν τη λεβεντιά τους».
Ηροδότου Ιστορίες: Ουρανία
Αδείμαντος εναντίων Θεμιστοκλή
59. ……Κι ενώ αυτός αγόρευε, ο στρατηγός της Κορίνθου Αδείμαντος, ο γιος του Ωκύτη, είπε: «Θεμιστοκλή, στους αγώνες, αυτούς που ξεκινούν πριν δοθεί το παράγγελμα, τους δίνουν μια με το ραβδί». Κι αυτός, απολογούμενος, είπε: «Όμως κι αυτοί που μένουν παραπίσω χάνουν το στεφάνι της νίκης»
Ηροδότου Ιστορίες: Ουρανία
« ...τελειουμένοις δε δια του εθους».
«Ουτ’ άρα φύσει ούτε παρά φύσιν εγγίνονται αι αρεταί, αλλά πεφυκόσι μεν ημίν δέξασβαι αυτάς, τελειουμένοις δε δια του εθους».
[Oι αρετές δεν υπάρχουν μέσα μας εκ φύσεως - ούτε όμως και είναι αντίθετη προς τη φύση μας η γένεσή τους μέσα μας, η φύση μας έκανε επιδεκτικούς στις αρετές, τέλειοι όμως σ' αυτές γινόμαστε με τη διαδικασία του έθους (1103a 25).] Αριστοτέλης «Ηθικά Νικομάχεια»
Κάποιοι φίλοι του Σωκράτη γνώρισαν ένα διάσημο φυσιογνωμιστή. Του έδειξαν από μακριά τον Σωκράτη και του ζήτησαν να περιγράψει το χαρακτήρα του. Εκείνος, αφού τον κοίταξε καλά, απάντησε, ότι είναι ευέξαπτος και ανίκανος για αυτοέλεγχο, φιλήδονος, ψεύτης κ.λπ.. Κατάπληξη και γέλια των φίλων, που τα μετέφεραν όλα στον Σωκράτη. Έτσι ακριβώς ήμουν, τους απαντά· έκτοτε άλλαξα τον εαυτό μου, τα ελαττώματα όμως αυτά παρέμειναν χαραγμένα στο πρόσωπο μου.
(Κικέρων, Τusculanes, IV, 37).
Η ΑΙΤΙΑ
Πεθαίνετε, διότι εσκοτώσατε το Πνεύμα. Ενόσω δεν αναστηθή και αναστηλωθή το Πνεύμα, αδύνατον να αρχίση η υπάρχουσα Ζωντανή Ελλάς. Περικλής Γιαννόπουλος (1870-1910)
Ου μετανοείν αλλά προνοείν χρη τον άνδρα τον σοφόν. (Ο φρόνιμος άνθρωπος δεν πρέπει να μετανοεί, αλλά να προνοεί) – ΕΠΙΧΑΡΜΟΣ
Η ΑΜΑΘΕΙΑ...
«Η αμάθεια γεννά πρώτον την οίησιν και την θρασύτητα, μετά ταύτα την αναισχυντίαν, όλα δε ταύτα αποκορυφούνται εις την ακόλαστον ελευθερίαν, η οποία πρώτον εκδηλώνεται με απείθειαν εις τους άρχοντας, έπειτα με ασέβειαν προς τους γονείς και τους πρεσβυτέρους, δια να καταλήξη εις την ασύστολον παράβασιν των νόμων και τέλος εις την εσχάτην αδιαφορίαν και περιφρόνησιν προς τους όρκους, τα συνθήκας και προς αυτούς ακόμη τους θεούς» Πλάτων στην «Πολιτεία» βιβλίο Η, 562-569 (Απόδοσις Ι. Πασσά)
Μεγάλην παιδείαν νόμιζε δι' ής δυνήση φέρειν απαιδευσίαν. (Να θεωρείς μεγάλη μόρφωση εκείνη, που θα σου δώσει την ικανότητα να υποφέρεις την αμορφωσιά) - ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ
...ΠΡΙΝ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΕΧΕΙ ΓΝΩΣΗ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ, ΔΕ ΘΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΧΕΙΡΙΣΤΕΙ ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ...
Πριν να γνωρίζει κανείς την αλήθεια για το κάθε πράγμα, για το οποίο μιλάει ή γράφει, και να μπορεί να το ορίζει στο σύνολο του, και, πάλι, αφού το ορίσει κατά είδη, να ξέρει να τα χωρίζει μέχρι εκεί όπου δεν είναι πια δυνατή η διαίρεση, και πριν να μπορεί να διαβλέπει με τον ίδιο τρόπο τη φύση της ψυχής, έτσι ώστε να βρίσκει το είδος του λόγου που ταιριάζει σε κάθε ψυχή, και ανάλογα να στηρίζει και να διαμορφώνει το λόγο του, και στην πολυδιάστατη ψυχή να δίνει πολύμορφους και συνολικής αρμονίας λόγους, και στην απλή, απλούς, πριν λοιπόν να έχει γνώση όλων αυτών, δε θα του είναι δυνατό να χειριστεί το γένος των λόγων με τέχνη, στο βαθμό που υπαγορεύει η φύση, ούτε για να διδάξει ούτε για να πείσει.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
ΠΛΑΤΩΝΟΣ – ΦΑΙΔΡΟΣ
Ο ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΦΑΚΕΣ
Μία μέρα ο Διογένης έτρωγε ένα πιάτο φακές καθισμένος στο κατώφλι ενός τυχαίου σπιτιού. Δεν υπήρχε σε όλη την Ελλάδα πιο φθηνό φαγητό από μία σούπα με φακές. Μ’ άλλα λόγια, αν έτρωγες φακές σήμαινε ότι βρισκόσουν σε κατάσταση απόλυτης ανέχειας.
Πέρασε ένας απεσταλμένος του άρχοντα και του είπε:
«Α! Διογένη, Αν μάθαινες να μην είσαι ανυπότακτος κι αν κολάκευες λιγάκι τον άρχοντα, δε θα ήσουν αναγκασμένος να τρως συνέχεια φακές.»
Ο Διογένης σταμάτησε να τρώει, σήκωσε το βλέμμα και κοιτάζοντας στα μάτια τον πλούσιο συνομιλητή του αποκρίθηκε:
«Α, φουκαρά αδελφέ μου! Αν μάθαινες να τρως λίγες φακές, δεν θα ήσουν αναγκασμένος να υπακούς και να κολακεύεις συνεχώς τον άρχοντα.»
ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΘΕΩΝ
«Απόγονοι των θεών και παιδιά των θεών» ονομάζονται οι Έλληνες. (Πλάτωνας Τίμαιος 40β)
«Γεννήματα και θρέμματα θεών γεμάτοι αρετές» χαρακτηρίζονται οι Έλληνες. (Πλάτωνας Τίμαιος 24 d).
«Είναι φυτά τ' ουρανού οι Έλληνες, και όχι της γης, γιατί στον ουρανό Βρίσκονται οι ρίζες τους. Τους ανέθρεψε η Αθηνά.» (Πλάτωνας Τίμαιος 23 d - e).
«Θεοί και άνθρωποι έχουν την ίδια καταγωγή». (Ησίοδος: Έργα και Ημέρες και Πίνδαρος Ωδή Νεμεονίκου).
ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ (ΚΥΡΙΑΙ ΔΟΞΑΙ)
ΤΟ ΜΑΚΑΡΙΟΝ ΚΑΙ ΑΦΘΑΡΤΟΝ ΟΥΤΕ ΑΥΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΧΕΙ ΟΥΤΕ ΑΛΛΩ ΠΑΡΕΧΕΙ, ΩΣΤΕ ΟΥΤΕ ΟΡΓΑΙΣ ΟΥΤΕ ΧΑΡΙΣΙ ΣΥΝΕΧΕΤΑΙ,ΕΝ ΑΣΘΕΝΕΙ ΓΑΡ ΠΑΝ ΤΟ ΤΟΙΟΥΤΟΝ.
Το μακάριο και άφθαρτο ον ούτε το ίδιο γνωρίζει ενοχλήσεις ούτε σε άλλους προξενεί ενοχλήσεις. Ώστε δεν επηρεάζεται ούτε από θυμούς ούτε από ευχαριστίες. Γιατί όλα αυτά είναι γνωρίσματα ενός αδύναμου όντος.
_____________
«Αποκλείεται ως πρώτη αρχή των όντων πάσα γνωστή ουσία, διότι εφ όσον θα ήταν γνωστή, αυτομάτως παύει να είναι Άπειρος»
ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ
Το Άπειρο κατά τον Αναξίμανδρο, το οποίο είναι ποιοτικώς ακαθόριστο και ποσοτικώς απεριόριστο είναι αδύνατον να κατανοηθεί από την ανθρώπινη νοημοσύνη και τις ανθρώπινες αισθήσεις, οι οποίες έχουν περιορισμένες δυνατότητες με αρχή και τέλος.
ΑΘΑΝΑΤΟΙ
Για κείνους που πέθαναν στις Θερμοπύλες, ένδοξη η τύχη, ωραίος ο θάνατος, βωμός ο τάφος, μνήμη παντοτινή αντί για θρήνος, κι η μοίρα τους αντικείμενο εγκωμίων. Σάβανο σαν κι αυτό μήτε η σαπίλα μήτε ο χρόνος ο πανδαμάτορας θα αμαυρώσει των γενναίων ανδρών. Και το μνήμα την καλή φήμη της Ελλάδας διάλεξε για ένοικό του. Μάρτυρας είναι ο Λεωνίδας, ο βασιλιάς της Σπάρτης, που μέγα στολίδι άφησε πίσω του την αρετή και δόξα αιώνια.
Σιμωνίδης, λυρικός ποιητής
ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ
ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΒΙΒΛΙΟ ΕΒΔΟΜΟ
Πρόσωπα του συγκεκριμένου διαλόγου: Ο Σωκράτης και ο Γλαύκων γιός του Αρίστωνα, μεγαλύτερος αδερφός του Πλάτωνα.
Μετά από αυτά όμως, είπα, φαντάσου την ανθρώπινη φύση ως προς την παιδεία και την απαιδευσία, σαν μια εικόνα που παριστάνει μια τέτοια κατάσταση. Δες λοιπόν με τη φαντασία σου ανθρώπους που κατοικούν μέσα σε μια σπηλιά κάτω από τη γη, που να έχει την είσοδό της ψηλά στην οροφή, προς το φως, σε όλο το μήκος της σπηλιάς μέσα της να είναι άνθρωποι αλυσοδεμένοι από την παιδική ηλικία στα πόδια και στον αυχένα, έτσι ώστε να είναι καρφωμένοι στο ίδιο σημείο και να μπορούν να βλέπουν μόνο μπροστά τους και να μην είναι σε θέση, εξαιτίας των δεσμών, να στρέφουν τα κεφάλια τους ολόγυρα. Κι οι ανταύγειες της φωτιάς που καίει πίσω τους να είναι πάνω και μακριά από αυτούς. Και ανάμεσα στη φωτιά και στους δεσμώτες, προς τα πάνω, να υπάρχει ένας δρόμος που στο πλάι του να είναι χτισμένο ένα τοιχάκι, όπως τα παραπετάσματα που τοποθετούν οι θαυματοποιοί μπροστά από τους ανθρώπους, και πάνω απ' αυτά τους επιδεικνύουν τα ταχυδακτυλουργικά τους.
Βλέπω, είπε.
Φαντάσου λοιπόν κοντά σε τούτο το τοιχάκι, ανθρώπους να μεταφέρουν αντικείμενα κάθε είδους, που προεξέχουν από το τοιχάκι, καθώς και ανδριάντες και κάποια άλλα αγάλματα ζώων, πέτρινα και ξύλινα και κατασκευασμένα με κάθε είδους υλικό, και, όπως είναι φυσικό, από αυτούς που τα μεταφέρουν άλλοι μιλούν και άλλοι μένουν σιωπηλοί.
Παράδοξη εικόνα περιγράφεις, και παράδοξους συνάμα δεσμώτες, είπε.
Μα είναι όμοιοι με μας, είπα εγώ και πρώτα και κύρια, νομίζεις πως αυτοί έχουν δει κάτι άλλο από τους εαυτούς τους και τους υπόλοιπους που είναι μαζί, εκτός από τις σκιές που δημιουργεί η φωτιά, και που αντανακλούν ακριβώς απέναντί τους στον τοίχο της σπηλιάς;
Μα πως είναι δυνατόν, είπε, αφού είναι αναγκασμένοι να κρατάνε ακίνητα τα κεφάλια τους εφ' όρου ζωής;
Κι από αυτά που μεταφέρονται ; Δεν θα έχουν δει ακριβώς το ίδιο;
Τι άλλο;
Κι αν θα μπορούσαν να συνομιλούν μεταξύ τους, δεν νομίζεις πως σ' αυτά που βλέπουν θεωρούν πως αναφέρονται οι ονομασίες που δίνουν;
Αναγκαστικά.
Τι θα συνέβαινε, αν το δεσμωτήριο τους έστελνε αντίλαλο από τον απέναντι τοίχο, κάθε φορά που κάποιος από τους περαστικούς μιλούσε, νομίζεις πως θα θεωρούσαν πως αυτός που μιλάει είναι τίποτε άλλο από τη φευγαλέα σκιά;
Μα το Δία, όχι βέβαια, είπε.
Και σε κάθε περίπτωση, είπα εγώ, αυτοί δεν θα θεωρούν τίποτα άλλο σαν αληθινό, παρά τις σκιές των αντικειμένων.
Απόλυτη ανάγκη, είπε.
Σκέψου όμως, είπα εγώ, ποια θα μπορούσε να είναι η λύτρωσή τους και η θεραπεία τους και από τα δεσμά κι από την αφροσύνη, αν τους συνέβαιναν τα εξής: Αν κάθε φορά, δηλαδή, που θα λυνόταν κάποιος και θ' αναγκαζόταν ξαφνικά να σταθεί και να βαδίσει και να γυρίσει τον αυχένα του και να δει προς το φως,κι όλ' αυτά θα τα έκανε με μεγάλους πόνους και μέσα από τα λαμπυρίσματα δεν θα μπορούσε να διακρίνει εκείνα, που μέχρι τότε έβλεπε τις σκιές τους, τι νομίζεις πως θ' απαντούσε αυτός, αν κάποιος του έλεγε πως τότε έβλεπε φλυαρίες, ενώ τώρα είναι κάπως πιο κοντά στο ον και πως έχει στραφεί προς όντα που πραγματικά και βλέπει με σωστότερο τρόπο, και αν του έδειχνε το καθένα από αυτά που περνούσαν, ρωτώντας τον τι είναι και αναγκάζοντάς τον ν' αποκριθεί, δεν νομίζεις πως αυτός θ' απορούσε και θα νόμιζε πως αυτά που έβλεπε τότε ήταν πιο αληθινά από τα τωρινά που του δείχνουν;
Και πολύ μάλιστα, είπε.
Κι αν λοιπόν τον ανάγκαζε να βλέπει προς το ίδιο το φως, δεν θα πονούσαν τα μάτια του και δεν θα έφευγε για να ξαναγυρίσει σ' εκείνα που μπορεί να δει καλά, και δεν θα νόμιζε πως εκείνα στην πραγματικότητα είναι πιο ευκρινή από αυτά που του δείχνουν;
Έτσι, είπε.
Και αν, είπα εγώ, τον τραβούσε κανείς με τη βία από εκεί, μέσα από ένα δρόμο κακοτράχαλο κι ανηφορικό, και δεν τον άφηνε, πριν τον τραβήξει έξω στο φως του ήλιου, δεν θα υπέφερε τάχα και δεν θα αγανακτούσε όταν τον έπαιρναν, κι αφού θα έφτανε στο φως, δεν θα πλημμύριζαν τα μάτια του από τη λάμψη και δεν θα του ήταν αδύνατο να δει ακόμα κι ένα απ' αυτά που τώρα ονομάζονται αληθινά;
Όχι βέβαια, δεν θα μπορούσε έτσι ξαφνικά, είπε.
Έχω την εντύπωση πως θα χρειαζόταν να συνηθίσει, αν σκοπεύει να δει τα πράγματα που είναι πάνω. Και στην αρχή θα μπορούσε πολύ εύκολα να διακρίνει καλά τις σκιές, και μετά απ' αυτό, πάνω στην επιφάνεια του νερού τα είδωλα των ανθρώπων και των άλλων πραγμάτων, και κατόπιν αυτά τα ίδια. Και μετά από αυτά, τ' αντικείμενα που είναι στον ουρανό και τον ίδιο τον ουρανό θα μπορούσε να δει ευκολότερα τη νύχτα, βλέποντας το φως των άστρων και της σελήνης, παρά στη διάρκεια της μέρας, τον ήλιο και το ηλιόφως.
Πως όχι;
Τελευταίο θα μπορούσε νομίζω να δει τον ήλιο, όχι στην επιφάνεια του νερού ούτε σε κάποια διαφορετική θέση τα είδωλά του, αλλά θα μπορούσε να δει καλά τον ήλιο καθαυτό στο δικό του τόπο και να παρατηρήσει προσεκτικά τι είδους είναι.
Κατ' ανάγκη, είπε.
Και μετά θα συλλογιζόταν τότε για κείνον, πως αυτός είναι που ρυθμίζει τις εποχές και τους χρόνους και που κανονίζει τα πάντα στον ορατό κόσμο, καθώς και ο αίτιος, κατά κάποιο τρόπο, όλων εκείνων που έβλεπαν αυτοί.
Είναι φανερό, είπε, πως αυτά θα συμπεράνει ύστερα από τα προηγούμενα.
Τι λες λοιπόν; Όταν αναλογίζεται την πρώτη του κατοικία και την εκεί σοφία που είχε αυτός και οι τότε συνδεσμώτες του, δεν νομίζεις πως θα καλοτυχίζει τον εαυτό του για τούτη την αλλαγή και θα οικτίρει τους άλλους;
Και πολύ μάλιστα.
Κι αν υπήρχαν μεταξύ τους τότε κάποιες τιμές και έπαινοι και βραβεία γι' αυτόν που θα μπορούσε να διακρίνει πιο καθαρά αυτά που περνούσαν μπροστά από τα μάτια του και γι' αυτόν που θα μπορούσε να θυμηθεί περισσότερο ποια συνήθως περνούσαν πρώτα, ποια μετά και ποια ταυτόχρονα, και έτσι θα μπορεί να προβλέπει τι θα έρθει στο μέλλον, νομίζεις πως αυτός θα κατεχόταν από σφοδρή επιθυμία και θα ζήλευε τους τιμημένους από κείνους και τους μεταξύ εκείνων κυρίαρχους ή θα είχε πάθει αυτό που λέει ο Όμηρος, και πολύ θα επιθυμούσε "να ήταν ζωντανός στη γη κι ας δούλευε για άλλον, που είναι ο φτωχότερος" και θα προτιμούσε να έχει πάθει τα πάντα, παρά να νομίζει εκείνα που νόμιζε και να ζει έτσι εκεί;
Έτσι νομίζω τουλάχιστον, είπε, πως θα προτιμούσε να πάθει οτιδήποτε παρά να ζει έτσι.
Και τώρα βάλε στο μυαλό σου το εξής, είπα εγώ. Αν κατέβει αυτός πάλι και καθίσει στον ίδιο θρόνο, δεν θα ξαναγεμίσουν τάχα τα μάτια του σκοτάδι, αφού ήρθε ξαφνικά από τον ήλιο;
Και πολύ μάλιστα, είπε.
Αν χρειαζόταν ν' ανταγωνιστεί αυτός με κείνους τους παντοτινούς δεσμώτες, λέγοντας την άποψή του σχετικά με τις σκιές, καθόσον χρόνο η όρασή του είναι αμβλεία, πριν προσαρμοστούν τα μάτια του, και για να συνηθίσουν δεν θα χρειαζόταν και τόσο μικρός χρόνος, άραγε δεν θα προκαλούσε περιπαιχτικά γέλια και δεν θα έλεγαν γι' αυτόν πως με το ν' ανεβεί επάνω, γύρισε με καταστραμμένα τα μάτια του και πως δεν αξίζει ούτε να προσπαθήσουν καν να πάνε επάνω; Και αυτόν που θα επιχειρήσει να τους λύσει και να τους ανεβάσει, αν τους δινόταν κάπως η ευκαιρία να τον πιάσουν και να τον σκοτώσουν, δεν θα τον σκότωναν;
Αναμφίβολα, είπε.
Αυτή την εικόνα λοιπόν, φίλε μου Γλαύκωνα, είπα εγώ, πρέπει να την προσαρμόσεις σε όλα όσα είπαμε πρωτύτερα και να παρομοιάσεις τον ορατό κόσμο με την κατοικία του δεσμωτηρίου, και τη φωτιά που αντιφέγγιζε μέσα σ' αυτή με τη δύναμη του ηλιακού φωτός. Αν όμως παρομοιάσεις την ανάβαση και τη θέα των αντικειμένων, που βρίσκονται στον επάνω κόσμο, με την άνοδο της ψυχής στον νοητό κόσμο, δεν θα σφάλεις ως προς τη δική μου άποψη, αφού επιθυμείς να την ακούσεις. Κι ο θεός τουλάχιστον ξέρει αν τυχαίνει να είναι αληθινή. Εμένα λοιπόν έτσι μου φαίνεται. Πως στην περιοχή του γνωστού η ιδέα του αγαθού είναι τελευταία και μετά βίας διακρίνεται, όταν όμως τη διακρίνει κανείς δεν μπορεί να μην συλλογιστεί πως αυτή είναι η αιτία για όλα γενικά τα σωστά και καλά πράγματα, γεννώντας μέσα στον ορατό κόσμο το φως και τον κύριο του φωτός, και γιατί μέσα στον νοητό κόσμο αυτή είναι που διευθύνει και παρέχει την αλήθεια και τον νου και πως πρέπει να την ατενίσει οπωσδήποτε αυτός που εννοεί να ενεργήσει φρόνιμα και στην ιδιωτική και στη δημόσια ζωή.
ΟΙ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ
Οι συμβολισμοί στην αλληγορία του σπηλαίου είναι :
Σπήλαιο = η αισθητή πραγματικότητα και η κοινωνία στην οποία δεν διοικούν οι πεπαιδευμένοι.
Οι δεσμώτες = οι απαίδευτοι άνθρωποι, αυτοί δηλαδή που βρίσκονται στα σκοτάδια της αμορφωσιάς, της αμάθειας και της αγνοίας.
Φωτιά = το φως του ήλιου της κοινωνίας μας.
Σκιές & αντίλαλοι ήχων = είδωλα των πραγματικών όντων, όχι τα πραγματικά αντικείμενα και οι ήχοι.
Αλυσίδες = οι αισθήσεις (μέσω των αισθητηρίων οργάνων γίνεται αντιληπτός ο αισθητός κόσμος, ενώ μέσω της νόησης προσεγγίζεται ο κόσμος των ιδεών)
Φωτεινός χώρος εκτός σπηλιάς = ο κόσμος των ιδεών, ο πραγματικός κόσμος που γίνεται αντιληπτός με την νόηση.
Οι άνθρωποι που κινούνται εκεί έξω, όσα κουβαλάνε, οι ήχοι που εκπέμπουν = τα αληθινά όντα, οι ιδέες.
Το φως του ήλιου = η πραγματική αλήθεια, η ιδέα του αγαθού.
Η ανηφορική οδός που οδηγεί στην έξοδο = διαδικασία Παιδείας.
Ο απελευθερωμένος δεσμώτης = φιλόσοφος
Σείριος
Η απόσταση του Σειρίου από την Γη είναι 2,76 Parsec* (όπου Parsec ισοδυναμεί με 3,26 έτη φωτός) ή 8,9976 έτη φωτός. Δηλαδή κατά προσέγγιση, περίπου ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ. Η εννεάδα (9) ήταν το σήμα κατατεθέν των αρχαίων Ελλήνων.
Ο Θειοφόρος Ησίοδος μέσα από την Θεογονία του, κωδικοποιεί την απόσταση Σειρίου – Γης, με την περιγραφή της πτώσεως των υδάτων της Στυγός. Λέει λοιπόν πως 9 ολόκληρα ημερονύκτια πέφτει το νερό και την δέκατη ημέρα φτάνει στα Τάρταρα. Το φάως (=φως), ταξιδεύει από τον Σείριο στην Γη 9 ολόκληρα έτη και φτάνει στο δέκατο έτος. Λέει ακόμη, πως ο ιερότερος όρκος των Θεών, είναι το νερό της Στυγός και μάλιστα όχι τόσο τα 9/10 των τμημάτων αυτής, αλλά κυρίως το Δέκατο. Θέλοντας να υποδείξει την τοποθεσία αφίξεως του φωτός (σύμφωνα με τα παραπάνω) στον Σείριο. Να λοιπόν ο ιερότερος όρκος πάσης φύσεως ελλόγου όντος.
Το φάσμα του Σειρίου (α Μεγ. Κυνός) είναι περίπου 450 nm (νανόμετρα) ενώ του συνοδού, γύρω στα 550 nm. Το α είναι θερμό αστέρι και το φάσμα του του δίδει το κυανόλευκο χρώμα, ενώ ο συνοδός είναι ψυχρότερο άστρο έχοντας το πορτοκαλί χρώμα φάσματος. Ωστόσο, ως φαινομενικό οπτικό φάσμα, εμείς εισπράττουμε συνδυασμό και των δυο φασμάτων, δηλαδή το σμαραγδί (περίπου στα 500 nm).
Να λοιπόν, από πού πηγάζει και η λατρεία των Αρχαίων Ελλήνων για τους σμαράγδους λίθους!
Τέλος, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο Σωκράτης έπαιρνε όρκο στον Αστερισμό του Κυνός , «Μα τον Κύνα…», λέγει στο έργο του Πλάτωνος «ΓΟΡΓΙΑΣ».
ΣΑΛΟΥΣΤΙΟΣ – ΠΕΡΙ ΘΕΩΝ και ΚΟΣΜΟΥ
Οι ουσίες των Θεών ποτέ δεν δημιουργήθησαν (διότι τα αιώνια όντα ποτέ δεν δημιουργούνται. Και υπάρχει αιώνια ότι κατέχει την πρωταρχική δύναμη και από τη φύση του δεν παθαίνει τίποτα). Ούτε συνίστανται οι ουσίες των Θεών από σώματα. Διότι πάντα οι δυνάμεις μέσα στα σώματα είναι ασώματες. Ούτε περιέχονται στο χώρο διότι αυτή είναι ιδιότητα των σωμάτων. Ούτε διαχωρίζονται από την Πρώτη Αιτία ούτε και μεταξύ τους, όπως ακριβώς και οι σκέψεις διαχωρίζονται από το νου, ούτε οι πράξεις γνώσης από την ψυχή. Ακολουθεί η γνώση για την Πρώτη Αιτία και οι συνακόλουθες προς αυτήν τάξεις των Θεών, καθώς και η φύση του Κόσμου, η ουσία του νου και της ψυχής, έπειτα η Πρόνοια, η Ειμαρμένη, και η Τύχη, μετά η Αρετή και η Κακία και οι διάφορες μορφές κοινωνικής οργανώσεως, καλές και κακές, που προέρχονται από αυτές, και η πιθανή προέλευση του Κακού στον Κόσμο. Καθένα από αυτά τα θέματα απαιτεί πολλές και μεγάλες συζητήσεις. Δεν θα έβλαπτε όμως, αν τα εκθέταμε εν συντομία, ώστε ο ακροατής να μην τα αγνοεί παντελώς. Αρμόζει στην Πρώτη Αιτία να είναι Μία -διότι η μονάδα προηγείται κάθε πλήθους - και να ξεπερνά τα πάντα σε δύναμη και αγαθότητα. Επομένως τα πάντα μετέχουν αυτής. Διότι λόγω της δύναμής της, τίποτα δεν γίνεται να την παρακωλύσει και λόγω της αγαθότητάς της είναι αδύνατον να παραγκωνισθεί. Αν η Πρώτη Αιτία ήταν Ψυχή, τα πάντα θα ήσαν Έμψυχα. Αν ήταν Νους, τα πάντα θα είχαν Νόηση. Αν ήταν Ύπαρξη, τα πάντα θα αποτελούνταν από την Ύπαρξη. Και βλέποντας αυτή την ιδιότητα στα πάντα, μερικοί άνθρωποι νόμισαν ότι ήταν η Πρώτη Αιτία η Ύπαρξη. Αν τα πράγματα απλώς υπήρχαν, χωρίς να είναι αγαθά, αυτό το επιχείρημα θα ήταν ορθό, αν όμως τα πράγματα που υπάρχουν, υπάρχουν λόγω της αγαθότητάς τους και μετέχουν του Αγαθού, η Πρώτη Αιτία πρέπει απαραιτήτως να είναι πέρα από την Ύπαρξη και από το Αγαθό. Σημαντική απόδειξη αυτού είναι ότι οι ευγενικές ψυχές περιφρονούν την Ύπαρξη προς χάριν του Αγαθού, όταν κινδυνεύουν για την πατρίδα τους ή τους φίλους τους ή για την αρετή. Μετά από αυτή την άρρητη δύναμη έχουμε πάντως τις τάξεις των Θεών.
«Οι μύθοι παρουσιάζουν τους ίδιους τους Θεούς και την αγαθότητα τους -σύμφωνα πάντα με τον διαχωρισμό ανάμεσα στο ρητό και το άρρητο, το αφανές και το φανερό, το σαφές και το κρυφό. Εφόσον, όπως ακριβώς οι Θεοί έχουν κάνει κοινά για όλους τα αγαθά των αισθήσεων, τα αγαθά όμως της νόησης τα έχουν δώσει μόνο στους σοφούς, έτσι και οι μύθοι λένε σε όλους ότι υπάρχουν οι Θεοί, αλλά ποιοί είναι αυτοί και ποιές οι δυνάμεις τους το φανερώνουν μόνο σε εκείνους που μπορούν να το κατανοήσουν. Παρουσιάζουν επίσης και τις ενέργειες των Θεών. Διότι μπορούμε να ονομάσουμε και τον Κόσμο Μύθο, όπου σώματα και πράγματα είναι ορατά, ΑΛΛΑ ΨΥΧΕΣ ΚΑΙ ΝΟΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΡΥΦΟΙ. Επιπλέον, αν θέλεις να διδάξεις σε όλους την αλήθεια για τους Θεούς, ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΟΙ ΑΝΟΗΤΟΙ ΘΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΟΥΝ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΝ, από την άλλη οι καλοί θα την βαρεθούν. ΕΝΩ ΑΝ ΚΡΥΨΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ, ΑΠΟΤΡΕΠΕΙΣ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΟΗΤΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΖΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΥΣ ΝΑ ΑΣΚΗΣΟΥΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ.»