ΔΕΙΠΝΟΣΟΦΙΣΤΕΣ - ΠΡΩΤΑ ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ

deipno2012

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
Το Ελληνικό ρήμα ΕΧΩ δεν έχει τύχει ενδελεχούς μελέτης. Στην Αρχαιότητα, εκτός του κατέχω εσήμαινε και ΤΕΙΝΩ και αυτή είναι μία του έννοια η οποία ναι μεν δεν ισχύει σήμερα, ωστόσο, υφίσταται ως συνθετικό άλλων λέξεων.
Αυτό φαίνεται παράξενο αλλά δίνει λύση σε λέξεις όπως το ΕΞΕΧΩ που σημαίνει τείνω προς τα έξω… ΕΣΟΧΗ λοιπόν αντιστοίχως σημαίνει ότι τείνει προς τα μέσα.
ΥΠΕΡΕΧΩ σημαίνει τείνω υπέρ ή ξεπερνώ και ΠΡΟΣΕΧΩ σημαίνει τείνω την ενέργειά μου προς κάποιο συγκεκριμένο σημείο.
Αυτά εξηγούν την πολύ σημαντική λέξι ΕΥΧΗ=ΕΥ-ΕΧΩ, η οποία σημαίνει κατά λέξιν ΤΕΙΝΩ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΛΟ…
Όταν λοιπόν δίνουμε σε κάποιον μία ευχή, ουσιαστικά εννοούμε ΝΑ ΤΕΙΝΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΕΥΧΗΣ… οπότε το ΓΕΙΑ ΣΟΥ σημαίνει ΝΑ ΤΕΙΝΗΣ ΠΡΟΣ ΑΚΡΑΣ ΥΓΕΙΑΣ και το ΧΑΙΡΕΤΕ σημαίνει ΝΑ ΤΕΙΝΗΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΧΑΡΑ Ή ΝΑ ΤΕΙΝΗΣ ΝΑ ΛΑΒΗΣ ΚΑΘΕ ΧΑΡΗ.
Γεγονός είναι ότι προσλαμβάνουμε ερεθίσματα μέσω των 5 αισθήσεων. Βλέπουμε, ακούμε, μυρίζουμε, ακουμπάμε, γευόμαστε και ακολούθως ενεργοποιούνται οι μηχανισμοί της ΜΝΗΜΟΣΥΝΗΣ και των συναισθημάτων. Τα ερεθίσματα μετουσιώνονται σε συναισθήματα τα οποία πλημμυρίζουν τον νου. Αυτά τα συναισθήματα, σε γενικές γραμμές είναι δύο ειδών… θετικά ή αρνητικά.

Στα αρνητικά ανήκουν η ζήλεια, ο φθόνος, το μίσος, η δειλία, η δουλοφροσύνη, η αυτολύπηση, η θυματοποίηση, ο οίκτος, η δουλοπρέπεια κλπ κλπ

Ενώ στα θετικά ανήκουν η γενναιότης, η ανδρεία, η αξιοπρέπεια, η εν μέτρω υπερηφάνεια, ο εν μέτρω εγωισμός, η αγάπη, η φιλότης, ο έρως κλπ κλπ
Οι ΜΟΥΣΕΣ λοιπόν, ως υγρές ενέργειες, είναι οι ενέργειες οι οποίες συνεργούσης της ΜΝΗΜΗΣ, δημιουργούν στον άνθρωπο τα θετικά, εξυψωτικά εκείνα συναισθήματα τα οποία, στο επόμενο επίπεδο θα οδηγήσουν σε ΝΟΗΣΗ και πλήρη εκλογίκευση του συναισθήματος. Πότε όμως; Όταν το συναίσθημα τιθασευθεί, περιορισθεί και αφήσει τον νου να αναλάβει τα ηνία των πράξεων. Αυτός είναι ο ρόλος του λεγομένου ΔΙΟΝΥΣΟΥ.
Επομένως, επιθυμητό για τον νοήμονα άνθρωπο είναι να προσπαθεί διαρκώς τόσο να τιθασεύει και να εκλογικεύει τα πολυποίκιλα συνεχή συναισθήματά του όσο και να απορρίπτει τα αρνητικά συναισθήματα προς όφελος των θετικών ώστε να ανελιχθεί σε ανώτερο επίπεδο λογικής και νοήσεως. Αυτή η διαδικασία είναι εσωτερική. Δηλαδή γίνεται από τον ίδιο τον άνθρωπο ο οποίος πρέπει, αυτοσυγκεντρωμένος, μιλώντας με τον εαυτό του, να βρίσκει την ανελικτική του πορεία με την βοήθεια των πυξίδων τύπου ΜΟΥΣΩΝ-ΔΙΟΝΥΣΟΥ.
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΜΩΣ Η ΛΕΞΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗ;

Βάσει του ΕΥ-ΕΧΩ σημαίνει να βάλω τον εαυτό μου να προσηλωθή και να τείνη προς το ευ-καλό.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΕΞΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗ προτείνει την απαιτουμένη ανά πάσα στιγμή και απαραίτητη για κάθε λογικό άνθρωπο, προσπάθεια ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ, διεισδύσεως στα άδυτα της ΜΝΗΜΟΣΥΝΗΣ και της ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ ώστε να σκεφθεί, να διορθώσει την πορεία του, να επαναπροσδιορίσει τις σταθερές του, να αυτο-τονώσει το ηθικό του και το σθένος του, να τα “βρη” με τον εαυτό του.

Πρόκειται για μεγαλειώδη άκρως νοητική λειτουργία, άνευ της οποίας ο άνθρωπος θα ήταν έρμαιο των αισθητηρίων-των ενστίκτων και των συναισθημάτων.
ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΕΝΟΙ ΕΛΛΗΝΟΤΡΟΠΩΣ, γνωρίζουμε να ηρεμούμε τα πάθη, να χαλιναγωγούμε τα ένστικτα, να επιβαλλόμεθα επί των αγρίων ορέξεων, να φέρνουμε ειρήνη στον εαυτό μας, να επιστρατεύουμε τις δυνάμεις μας προς επίτευξιν των λογικών στόχων μας, και τελικά γνωρίζουμε τον εαυτό μας με τις δυνάμεις και αδυναμίες του. Ταυτοχρόνως, ερχόμαστε σε εσωτερική ισορροπία και πιθανώς, σε ακραίες και δυνατές στιγμές, ακουμπάμε την αρχή της θεϊκής υπογραφής μέσα μας.

Περισσότερα:  ΕΛΕΥΣΙΣ ΔΙΑΓΟΡΙΔΩΝ

ΧΕΛΙΔΟΝΙΣΜΑΤΑ

Η Αρχαία Ελλάδα καλά κρατεί.

Το τέλος του Χειμώνα και τον ερχομό των χελιδονιών γιόρταζαν τα παιδιά από την Αρχαιότητα με τα "χελιδονίσματα". Ο συγγραφέας Αθήναιος (+2ος αιώνας) έχει διασώσει ένα "χελιδόνισμα" που τραγουδούσαν τα παιδιά στη Ρόδο. Κρατώντας ένα ομοίωμα χελιδονιού, τριγύριζαν στην πόλη και ζητούσαν φιλέματα.

Στα πρώτα βυζαντινά χρόνια, το Ελληνικό έθιμο της χελιδόνας θεωρήθηκε ειδωλολατρικό και απαγορεύτηκε από την εκκλησία.  Παρ' όλα αυτά όμως τα παιδιά συνέχιζαν να τραγουδούν τον ερχομό της Άνοιξης και έτσι το έθιμο διατηρήθηκε όπως ακριβώς και στην Αρχαιότητα. Σε κάθε μεριά της Ελλάδας, την 1^η του Μάρτη τα παιδιά ξεχύνονταν στους δρόμους για να καλωσορίσουν τα χελιδόνια τους, τους αγγελιοφόρους της Άνοιξης. Κρατούσαν στα χέρια τους ένα ξύλινο χελιδόνι και του κρεμούσαν στο λαιμό κουδουνάκια. Πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι και έλεγαν τα "χελιδονίσματα" ενώ τα κουδουνάκια συνόδευαν το τραγούδι τους.

«Ήρθε ήρθε χελιδόνα ήρθε και άλλη μεληδόνα κάθησε και λάλησε και γλυκά κελάηδησε: "Μάρτη, Μάρτη μου καλέ, και Φλεβάρη φοβερέ κι αν φλεβίσεις κι αν τσικνίσεις καλοκαίρι θα μυρίσεις. Κι αν χιονίσεις κι αν κακίσεις, πάλιν άνοιξη θ' ανθίσεις.»

Με το ίδιο τρόπο, εμείς τα παιδιά της δευτέρας τάξης, υποδεχτήκαμε την 1^η  Μαρτίου, τον ερχομό της Άνοιξης. Κρατώντας ο καθένας στα χέρια του τη χελιδόνα τραγουδήσαμε στους συμμαθητές μας τα χελιδονίσματα. Πολλοί από αυτούς ξαφνιάστηκαν, γιατί δε γνώριζαν αυτό το έθιμο. Σίγουρα όμως τους άρεσε, αφού μας χειροκρότησαν ζεστά, και την επόμενη Άνοιξη ίσως με τη σειρά τους τραγουδήσουν σε άλλα παιδιά της πόλης τον ερχομό της Άνοιξης. http://30dim-athin.att.sch.gr/ta_xelidonismata.htm

Βίντεο: ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΤΕΡΠΝΗΣ ΣΕΡΡΩΝ, από την τηλεόραση ΕΠΙΛΟΓΕΣ, Σερρών.

Τον μήνα Μάρτη - Βαδράμιο εορτή της  Ρόδου σε άγνωστη ημέρα του τοπικού μήνα γινόταν τα "Χελιδόνεια" για την υποδοχή της άνοιξης και των χελιδονιών, της οποίας η ίδρυση αποδίδεται στον Λίνδιο Κλεόβουλο. Μικρά παιδιά τριγυρνούσαν από πόρτα σε πόρτα και ζητούσαν χρήματα και σύμφωνα με τον Αθήναιο, χρονολογείται στον -6^ο αιώνα. Ο Αθήναιος σημειώνει ότι το χελιδονίζειν ήταν για τους Ροδίτες, ένα είδος αγερμού (συλλογή χρημάτων, όπως στα σύγχρονα κάλαντα) και διασώζει ένα τέτοιο τραγούδι μνημονευόμενο από τον Θέογνι στο δεύτερο βιβλίο του “Περί θυσιών” στη Ρόδο.

Τραγουδώντας μικρά άσματα αντίστοιχα με τα σημερινά κάλαντα Τα χελιδόνεια,
Παλάθαν συ προκύκλει........... Φέρε σύκα αρμαθιασμένα
εκ πίονος οίκου .........................απ' το πλούσιο το σπίτι
οίνου τε δέπαστρον ..................ένα κύπελλο κρασί
τυρού τε κανίστρου. .................και καλάθι με τυρί.
που κατά την Ελληνιστική περίοδο διαδόθηκαν  στον Ελληνικό κόσμο, επέζησαν έως τον 10^ο αιώνα, οπότε και απαγορεύθηκαν από την "εν Τρούλλω"  6η Οικουμενική σύνοδο +939 ως κατάλοιπο του Ελληνικού εθνισμού.
ΗΛΘ΄ ΗΛΘΕ ΧΕΛΙΔΩΝ, ΚΑΛΑΣ ΩΡΑΣ ΑΓΟΥΣΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟΥΣ ΕΝΙΑΥΤΟΥΣ, ΕΠΙ ΓΑΣΤΕΡΙ ΛΕΥΚΑ, ΕΠΙ ΝΩΤΑ ΜΕΛΑΙΝΑ, ΑΝΟΙΓ  ΆΝΟΙΓΕ ΤΑΝ ΘΥΡΑΝ ΧΕΛΙΔΟΝΕΙ, ΟΥ ΓΑΡ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΕΣΜΕΝ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ {Κλεόβουλος ο Λίνδιος}.
Υπάρχει μάλιστα κι ένας συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο Αρχαίο και σύγχρονο χελιδόνισμα, που κατέγραψε τον 12^ο αιώνα ο Γάλλος κληρικός Benoit όταν άκουσε να το τραγουδούν Έλληνες μαθητές στο Collegio Greco στη Ρώμη. Οι στίχοι που κατέγραψε ο Benoit (στο βιβλίο του Liber Politicus) έχουν εντυπωσιακή ομοιότητα με τα σημερινά χελιδονίσματα. Επιπλέον, μάλιστα και το φιλοδώρημα που ζητούν οι καλαντιστές παραμένει το ίδιο από την Αρχαιότητα !
Αk : ΕΠΙΣΤΡΟΦΉ ΣΤΗΣ ΡΙΖΕΣ ΜΑΣ ΕΛΛΗΝΕΣ !!! ΟΛΑ ΣΤΟ ΦΩΣ ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΩΡΑ ΠΑΝΤΟΥ!!! ΕΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ http://eleusisdiagoridon.blogspot.gr/2012/12/blog-post_7691.html

Δείτε και ένα βίντεο που είχε γυριστεί παλιότερα, αφιέρωμα στα Χελιδονίσματα, στο Σιτοχώρι Σερρών, εδώ: http://www.serrestv.gr/tv/musicvideo.php?vid=ed51f900f

Η ΥΛΗ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΓΑΠΗΣ

"ΟΙ ΘΕΟΙ ΔΕΝ ΦΥΓΑΝΕ ΠΟΤΕ! ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΠΟΥ "ΠΕΡΑΣΑΝΕ" ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ, ΜΑΣ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΒΛΕΠΟΥΜΕ...
Η ΥΛΗ ΠΟΥ ΔΕΘΗΚΑΜΕ, ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΠΟΥ ΑΦΗΣΑΜΕ...
ΚΑΙ Η ΥΛΗ ΕΙΝΑΙ: ΦΩΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΗΓΗ…
ΦΩΣ ΠΟΥ ΠΑΓΩΣΕ…
ΚΑΙ Η ΥΛΗ ΕΙΝΑΙ: ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΓΑΠΗΣ…
ΕΤΣΙ… ΟΣΟ ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΜΕ…
ΘΕΟΥΣ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΤΑΜΩΣΟΥΜΕ.."

ΜΥΘΙΚΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Ο ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ!

Το Εμπόριον, λοιπόν, βρίσκεται περίπου 138 χλμ. βόρεια της Βαρκελώνης, στην επαρχία της Τζιρόνα, και αρκετά κοντά στα γαλλικά σύνορα. Αν και δεν έχει ανασκαφεί ακόμη ολόκληρος ο χώρος όπου κάποτε εκτεινόταν η ελληνική και αργότερα η ρωμαϊκή πόλη, εντούτοις συγκεντρώνει το ζωηρό ενδιαφέρον της ισπανικής αρχαιολογικής κοινότητας και αποτελεί σταθερά πόλο έλξης για Ισπανούς και Γάλλους. Σε καμιά άλλη αρχαία πόλη, άλλωστε, δεν ανακαλύφτηκαν ποτέ τόσο λεπτομερή στοιχεία για μια πόλη όπου επί αιώνες συνυπήρξαν ο ελληνικός, ο ρωμαϊκός και ο ιβηρικός πολιτισμός. Μια βόλτα ανάμεσα στα ευρήματα της αρχαίας πολιτείας μάς ταξιδεύει σε εποχές λίγο πολύ άγνωστες για μας τους Έλληνες, που ωστόσο περιγράφουν ένα κομμάτι της ιστορίας δύο χωρών: της Ελλάδας και της Ισπανίας. 

Μονάχα το 25% του αρχαιολογικού χώρου έχει εκσκαφεί πλήρως. Παρ’ όλ’ αυτά, ο περίπατος ακόμη και στο ένα τέταρτο της αρχαίας πολιτείας αποκαλύπτει εντυπωσιακές εικόνες και λεπτομέρειες της τότε καθημερινής ζωής. Στο ελληνικό κομμάτι του Εμπορίου σώζεται σήμερα το νεότερο τμήμα της πόλης, η Νεάπολη. Εδώ, λοιπόν, μπορούμε να δούμε ερείπια του τείχους, που, αν και αποσπασματικά, μαρτυρούν την ισχυρή οχύρωση της περιοχής. Μια πρώτη ματιά φέρνει στον νου τα κυκλώπεια τείχη των Μυκηνών, με τους τεράστιους ογκόλιθους, μόνο που ετούτα εδώ χτίστηκαν πολύ αργότερα απ’ ό,τι στο βασίλειο των Ατρειδών. Εδώ τα τείχη χρονολογούνται στο δεύτερο μισό του -2^ου αι., και για την κατασκευή τους χρησιμοποιήθηκαν μεγάλες ποσότητες ασβεστόλιθου, καθώς και υλικά από μια παλαιότερη οχύρωση που βρισκόταν στην περιοχή από τον -4^ο αι., επίσης ελληνικής κατασκευής. Φαίνεται πως με την ανάπτυξη της πόλης και την ανάγκη επέκτασης των κατοικιών, το παλιό τείχος περιόριζε σημαντικά τις χωροταξικές δυνατότητες.
Στη νέα οχύρωση δέσποζαν δύο ψηλοί, τετραγωνικοί πύργοι και μια οχυρωματική κατασκευή στο νότιο τμήμα της, από τα οποία σήμερα δυστυχώς δεν σώζονται παρά κάποια υπολείμματα, ελάχιστα μεν για να αντιληφθεί ο επισκέπτης την τότε εικόνα της περιοχής, αρκετά ωστόσο για τους αρχαιολόγους ώστε να εξηγήσουν με πολλές λεπτομέρειες το πολεοδομικό σχέδιο της οχύρωσης.

Ο ΘΕΟΣ-ΓΙΑΤΡΟΣ 

Δε θέλει ρώτημα. Το πιο εντυπωσιακό εύρημα στον αρχαιολογικό χώρο του Εμπορίου είναι ο ανδριάντας του Ασκληπιού. Ύψους άνω των 2 μέτρων, το άγαλμα του θεού της Ιατρικής ανακαλύφθηκε στον χώρο που λόγω του ευρήματος διαπιστώθηκε πως ήταν το θεραπευτικό ιερό της πόλης, το Ασκληπιείο. Χτισμένο κι αυτό χάρη στην επέκταση της πόλης, το Ασκληπιείο περιέκλειε τρεις λατρευτικούς ναούς, χώρους αναμονής και προσευχής των ασθενών καθώς και το άδυτο του ιερέα του θεού.
Σήμερα στον χώρο βλέπουμε τα τετραγωνικά περιγράμματα του λατρευτικού συγκροτήματος, με το άγαλμα του θεού να ξεχωρίζει από μακριά. Δεν πρόκειται ασφαλώς για τον πρωτότυπο ανδριάντα αλλά για ένα αντίγραφο: το αυθεντικό εύρημα, η πιο πολύτιμη αρχαιολογική ανακάλυψη στην περιοχή, φυλασσόταν επί πολλά χρόνια στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Καταλονίας, στη Βαρκελώνη, και μόλις το 2008 μεταφέρθηκε στο παράρτημα του μουσείου, στον ίδιο τον χώρο του Εμπορίου, με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την έναρξη των ανασκαφών.
Όταν έρθετε στο Εμπόριον, θα πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφτείτε το μουσείο και να δείτε εκεί τον ανδριάντα: φωτισμένος, σε μαύρο φόντο, ο Ασκληπιός φαντάζει υπέροχα επιβλητικός, σαν να μην πέρασε από πάνω του ούτε μία μέρα από τότε που διέσχισε τη Μεσόγειο για να έρθει έως εδώ. Κι όμως, έτσι είναι: το άγαλμα αυτό δεν κατασκευάστηκε εδώ αλλά στην Ελλάδα, και κατά πάσα πιθανότητα στη Δήλο. Φτιαγμένο σχεδόν εξ ημισείας από πεντελικό και παριανό μάρμαρο, είναι ένα από τα αριστουργήματα της δηλιακής γλυπτικής, και σίγουρα αποτελεί το πιο μακρινό από την Ελλάδα εύρημα αρχαιοελληνικής κατασκευής. Δεν είναι και λίγο να βρεθεί ένα γλυπτό, τέτοιων διαστάσεων μάλιστα, 2.000 χλμ. μακριά από το… σπίτι του!

Ο θεός της Ιατρικής είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής του Εμπορίου, δεν μονοπωλεί ωστόσο το ενδιαφέρον. Η Αγορά, η Στοά, το ιερό του Σέραπι Δία, οι δεξαμενές, τα εργαστήρια επεξεργασίας του αλατιού και ο εντυπωσιακός κυματοθραύστης στην παραλία κερδίζουν το δικό τους μερίδιο «δημοσιότητας» στον αρχαιολογικό χώρο. Ο κυματοθραύστης, μάλιστα, από τα πιο εμβληματικά ευρήματα της αρχαίας πολιτείας, δεν ανακαλύφτηκε από την αρχαιολογική σκαπάνη: το αντίθετο, η σκόνη των αιώνων δεν τον σκέπασε ποτέ, ήταν πάντοτε ορατός και επί αμέτρητα χρόνια επιτελούσε το έργο για το οποίο κατασκευάστηκε, εκεί γύρω στον 1^ο αι. Και οι διαστάσεις του, συνολικού μήκους 82 μέτρων, πάχους 6 και ύψους 6,50 μέτρων φανερώνουν πως μάλλον έκανε αρκετά καλά τη δουλειά του.
Ευχαριστούμε τον Dr. Joaquim Monturiol, υποδιευθυντή του Αρχαιολογικού Μουσείου Καταλονίας στο Empuries, και τον Eusebi Ayensa Prat, διευθυντή του Ινστιντούτου Θερβάντες Αθηνών, για την πολύτιμη βοήθειά τους.

Η… ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ
Eίναι 24 Οκτωβρίου 1909. Η έξαψη όλων στο συνεργείο ανασκαφών στο Empuries (Εμπούριες), δύσκολα περιγράφεται με λόγια: η σκαπάνη των αρχαιολόγων μόλις χτύπησε πάνω σε ένα μεγάλο κομμάτι μάρμαρο και όλοι, με πρώτο τον επικεφαλής των εργασιών Εμίλι Γκαντία (Emili Gandia), εύχονται αυτή να είναι επιτέλους η ανακάλυψη που τόσο καιρό περιμένουν.
Τα λίγα λεπτά που περνούν μέχρι να καταφτάσει στο σημείο και ο υπεύθυνος της όλης προσπάθειας, ο αρχιτέκτονας και πολιτικός Τζουζέπ Πουτς ι Καδαφάλκ (Josep Puig i Cadafalch), φαντάζουν αιώνες. Καθώς το μάρμαρο σιγά σιγά καθαρίζεται, αποκαλύπτεται η μεγαλοπρεπής σιλουέτα ενός αγάλματος αρχαιοελληνικής τεχνοτροπίας. Δεν είναι ολόκληρο· λείπει το κομμάτι από το στέρνο και πάνω, που θα βρεθεί ωστόσο κι αυτό λίγο παραπέρα, μιαν εβδομάδα αργότερα. Είναι ο θεός της ιατρικής, ο Ασκληπιός, που έπειτα από αιώνες έρχεται ξανά στο φως, για να διηγηθεί ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας της Καταλονίας. Και μάλιστα τη στιγμή που οι Καταλανοί το χρειάζονται περισσότερο από καθετί…
Στα τέλη του 19^ου αι. και τις αρχές του 20^ου, ολόκληρη η Καταλονία ζει έντονα το κίνημα της «Αναγέννησης», μια κοινωνική κινητοποίηση που στόχο έχει την επανάκτηση των θεσμών, της γλώσσας και της μισοχαμένης πια εθνικής ταυτότητας.
Μετά την υποταγή της Βαρκελώνης το 1714 στην κορώνα της Καστίλης, οι καταλανικοί θεσμοί είχαν σταδιακά διαλυθεί ενώ η γλώσσα είχε απαγορευτεί στη δημόσια εκπαίδευση ήδη από το 1857, με τον περίφημο «Νόμο Μογιάνο», που καθιστούσε υποχρεωτική τη διδασκαλία της ισπανικής στα σχολεία. Ετσι, εκεί γύρω στα μέσα του 19^ου αι. ο πνευματικός κόσμος της Καταλονίας, καλλιτέχνες (κυρίως οι νεοεμφανιζόμενοι μοντερνιστές), συγγραφείς και εμβληματικές προσωπικότητες όπως ο ακαδημαϊκός Πομπέου Φάμπρα μπαίνουν μπροστάρηδες σ’ αυτήν την πρωτοβουλία που πραγματικά βοήθησε τα μέγιστα ώστε οι Καταλανοί να ανακτήσουν μέρος της χαμένης κοινωνικής συνοχής αλλά και της αυτοπεποίθησής τους.
Σημαντικό βάρος της προσπάθειας της «Αναγέννησης» επωμίζονται οι αρχαιολόγοι, ιδιαίτερα όταν ο ίδιος ο πρόεδρος της Καταλανικής Κοινότητας Ενρίκ Πρατ ντε λα Ρίμπα γράφει στα 1906: «Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες στους αρχαιολόγους, εκείνοι είναι που μας παρέχουν αυτό που χρειαζόμαστε: την ψυχή της Καταλονίας».
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡΜΑΧΟΥΣ ΤΗΣ «ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ», ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΝΑ ΚΑΤΑΔΕΙΞΟΥΝ ΠΩΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΓΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΛΑΣΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ, ΠΩΣ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΣΤΟΝ ΘΕΪΚΟ ΟΛΥΜΠΟ!

Και η αρχαιολογική σκαπάνη θα τους κάνει τελικά τη χάρη, ακριβώς σε μια περίοδο που οι ανασκαφές στο Εμπορείον έμοιαζαν ατελέσφορες…
Ετσι, 200 περίπου χρόνια μετά την εγκατάλειψή του, το Εμπόριον γίνεται ξανά κέντρο του ενδιαφέροντος· και όχι μόνο! Η ανασκαφή της αρχαίας πόλης από τους Γκαντία και Καδαφάλκ γίνεται πλέον εθνική υπόθεση και με εξαίρεση τα χρόνια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου (1936-1939) οι εργασίες δεν θα σταματήσουν μέχρι και σήμερα.
Το 2008 γιορτάστηκαν τα 100 χρόνια από την έναρξη των ανασκαφών, με την επιστροφή του αγάλματος του Ασκληπιού από τη Βαρκελώνη στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Εμπούριες ενώ εν έτει 2012 έχει ανασκαφεί περίπου το 25% του αρχαιολογικού χώρου.
Σήμερα, το Εμπορείον αποτελεί πια το πιο σημαντικό αρχαιολογικό μνημείο ολόκληρης της Ισπανίας, ανοιχτό βιβλίο ενός από τους πρώτους ιβηρικούς πολιτισμούς αλλά και «επιβεβλημένη» ιστορική επίσκεψη για όλους τους μαθητές και φοιτητές της Ισπανίας.

Κείμενο: Γιάννης Μαντάς
Φωτογραφίες: Παναγιώτης Σαρρής
Περισσότερα: http://molonlabe.blog.com

ΟΝΕΙΡΟ…

«Τα όνειρα κοστίζουν ακριβά, τα πιο πολλά πάνε χαμένα…», λέει ένα παλιό τραγούδι… και ένα άλλο λέει, «μ’ ένα όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό… μα στου δρόμου τα μισά σβήσαν τ’ άστρα τα χρυσά ξαφνικά από τον ουρανό μας…»
Ας ονειρευτούμε λίγο, αλλά προ πάντων ας απολαύσουμε αυτήν την πολύ όμορφη δημιουργία από το  κανάλι του χρήστη aristikopoulos

Και μετά το βίντεο, ας προσγειωθούμε στην γήινη, θλιβερή πραγματικότητα.

ΔΕΝ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ, ΑΝ ΠΡΩΤΑ ΔΕΝ  ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΝΤΑΞΙΟΙ ΤΟΥΣ…;;;
Η βοήθεια θα έρθει στην πραγματικότητα από εμάς τους ίδιους, ΑΝ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ξαναγίνουμε αντάξια παιδιά Ολυμπίων, εφαρμόζοντας τα δικά τους υπερήφανα προστάγματα!
Οι Ολύμπιοι Έλληνες ήταν υπερήφανοι και ελεύθεροι. Δεν ήταν δούλοι κανενός, ούτε θεού ούτε ανθρώπου… Ήταν φίλοι με τους θεούς τους. Φίλε Πάνα, έλεγε ο Σωκράτης. Ο θείος Όμηρος μέχρι που έβαζε να πολεμούν οι θνητοί με τους Θεούς στα πεδία των μαχών, στα Ιερά του έπη και μάλιστα να τραυματίζουν οι πρώτοι τους δεύτερους και να ρέει ο Ιχώρ. Ο ΙΧΩΡ!!! Τέτοιους Έλληνες θέλουν οι Θεοί! Να μάχονται και να αγωνίζονται. Όχι να περιμένουν άπραγοι το «μάνα» εξ’ ουρανού (…).

«Ποτέ δεν πρέπει να λησμονούμε, ότι εμείς είμαστε η πραγματικότητά μας και κανείς έξω από εμάς δεν ευθύνεται ουσιαστικά για τα όσα εμείς επιτρέπουμε να διαμορφώνουν αυτή την πραγματικότητα. «Οι Θεοί θέλουν Θεούς» έγραψε κάποτε, όλος ρομαντισμό, ο Novalis, αλλά και έτσι εν τέλει ισχύει. Το να στεκόμαστε όρθιοι, «όρθιοι και όχι ορθούμενοι από τους άλλους» μάλιστα, «ίσοι και όχι ισιωμένοι», όπως θα το έλεγε και ο Μάρκος Αυρήλιος, είναι μία μεγάλη Τέχνη, στην υπηρεσία της οποίας μπορούμε να περάσουμε, δίχως νεκρό χρόνο και δίχως ίχνος θλίψεως ή πλήξεως, μία ολόκληρη ζωή. http://www.rassias.gr/1050.html»

ΤΑ "ΙΕΡΑ" ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ ΚΑΙ "ΠΑΤΕΡΩΝ"

«Τριακόσιους χρόνους μετά την Ανάστασιν του Χριστού μας έστειλεν ο Θεός τον άγιον Κωνσταντίνον και εστερέωσε βασίλειον χριστιανικόν και το είχαν χριστιανοί το βασίλειον 1150 χρόνους. Ύστερα το εσήκωσεν ο Θεός το βασίλειον από τους Χριστιανούς και ήφερε τον Τούρκο μέσα από την Ανατολήν και του το έδωκε διά εδικόν μας καλόν... Και τι; Αξιος ήτον ο Τούρκος να έχη βασίλειον; Αλλά ο Θεός του το έδωκε διά το καλόν μας. Και διατί δεν ήφερεν ο Θεός άλλον βασιλέα, οπού ήτον τόσα ρηγάτα εδώ κοντά να τους το δώση, μόνον ήφερε τον Τούρκον μέσαθε από την Κόκκινην Μηλιά και του το εχάρισε; Διατί ήξευρεν ο Θεόςπως τα άλλα ρηγάτα μας βλάπτουν εις την Πίστιν, και ο Τούρκος δεν μας βλάπτει, άσπρα δώσ' τον και καβαλλίκευσέ τον από το κεφάλι. Και διά να μην κολασθούμεν το
έδωκε του Τούρκου και τον έχει ο Θεός τον Τούρκον ωσάν σκύλλον να μας φυλάη».
(Ιωάννου Μενούνου, Κοσμάς Αιτωλού Διδαχές, εκδ. Τήνος, Αθήνα 1999, Διδαχή ΕΆ, σελ. 269-270). 

Αυτός ο λόγος θα πρέπει να μας συγκλονίσει και να μας αφυπνίσει: Ο Θεός προτίμησε να πέσει ο ελληνισμός στα χέρια ενός τυραννικού δυνάστη που σκότωνε, βίαζε, έκλεβε, βασάνιζε και ατίμαζε τους χριστιανούς, γιατί είδε με την παντογνωσία του ότι αν έμενε ελεύθερος θα πάθαινε κάτι απείρως χειρότερο: Θα έχανε την ορθή Πίστη του και θα εκλατινιζόταν! Προτίμησε ο Θεός τη βαριά σκλαβιά των τεσσάρων αιώνων από την εξωτερική «ελευθερία» που θα ήταν, όμως, πνευματική δουλεία! (τι γαρ ωφεληθήσεται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή, ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού; Ματθ. 16:26)
Ως εκ τούτου, κατά τον Αγιο, η Τουρκική σκλαβιά ήταν ευλογία Θεού και ο Τούρκος ένα «τσομπανόσκυλο» που μας φύλαξε από τον Πάπα!
ΠΗΓΗ: ΖΩΝΤΑΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Ο γνωστός «Θρήνος της Πόλης» λέει: «Πάψετε το Χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τ΄άγια, γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει.» 

ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΧΟΛΙΟ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ,  ΠΩΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΜΟΥ ΕΧΩ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕ ΑΠΟΨΗ.

ΟΜΑΔΑ ΕΘΝΙΚΩΝ ΛΑΚΩΝΙΑΣ

ΟΡΦΕΥΣ - ΟΡΦΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΝ

Ο Ορφεύς, τα Ορφικά Μυστήρια αλλά και οι Ορφικοί Ύμνοι, αποτελούν μέγιστες Γνώσεις για να κατανοήσουμε το Σύμπαν αλλά και να σκεφτούμε με ποια μέσα κατάφεραν να αναλύσουν τόσο πολύ το Διάστημα οι πρόγονοί μας.

Διότι οι Ορφικοί είναι ύμνοι με υπόβαθρο δεκάδων χιλιάδων χρόνων. Ούτε τυχαία γράφτηκαν ούτε πρόχειρα. Είναι έρευνες και Γνώσεις που δεν συμβαδίζουν με τα όσα μας μαθαίνουν ως «Ιστορία» σήμερα. Το οπτικοακουστικό που παρουσιάζω αναφέρει απειροελάχιστα για τις γνώσεις των Ορφικών. Κάθε ύμνος και κάθε χειρόγραφό τους σηκώνει τεράστια ανάλυση γιατί κρύβουν κωδικοποιημένα μηνύματα. Προσπαθώ να δώσω το ερέθισμα στον καθένα να εξετάσει από πολλές οπτικές γωνίες τους Ορφικούς και θα μείνει έκπληκτος μ' αυτά που θα ανακαλύψει. Ειδικά αν τα ταυτίσει με τις σύγχρονες έρευνες...

Άκρατος Αετός

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΈΛΛΗΝΕΣ ΗΤΑΝ ΕΥΦΥΕΣΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Όλο και λιγότερο ευφυής ο άνθρωπος με την πάροδο του χρόνου σύμφωνα με Αμερικανό γενετιστή.

Τι αναφέρει για τους Αρχαίους Έλληνες;
Αν Αθηναίος του -1000 ερχόταν πίσω στη ζωή σήμερα, το πιθανότερο είναι ότι θα ήταν ...ευφυέστερος από όλους εμάς, υποστηρίζει ο Dr. Gerald Crabtree, κορυφαίος γενετιστής του Πανεπιστημίου Stanford των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, πρόσφατη έρευνα του οποίου αποκαλύπτει ότι ο άνθρωπος, με την πάροδο του χρόνου γίνεται όλο και λιγότερο ευφυής.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα του αυστραλιανού τύπου, ο Αμερικανός επιστήμονας υποστηρίζει ότι αναπόφευκτες αλλαγές στο γενετικό μας σύστημα, σε συνδυασμό με τεχνολογικές εξελίξεις, είχαν ως αποτέλεσμα να καταλήξουμε σε ένα ακρωτηριασμένο σώμα του πρώην εαυτού μας και πολύ λιγότερο ευφυείς από τους προγόνους μας.
Ο ίδιος θα πει ότι ο άνθρωπος βρισκόταν στην ακμή του όταν ήταν αναγκασμένος να παλέψει μ’ όλες του τις δυνάμεις για να επιβιώσει, δεδομένου ότι τότε ήταν υποχρεωμένος να βασιστεί στο μνημονικό του, στο πρακτικό πνεύμα του και την ψυχολογική ισορροπία που του επέτρεπαν να εμπιστεύεται το ένστικτό του και να προσαρμόζεται στις περιστάσεις γρήγορα.
Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, υποστηρίζει ο διακεκριμένος επιστήμονας, έχει άλλες απαιτήσεις από το σώμα και το μυαλό μας, η τεχνολογία όμως έχει αντικαταστήσει την ανάγκη να βασιζόμαστε στις φυσικές ικανότητες και τα ένστικτά μας.
Επίσης, οι βιομηχανοποιημένες τροφές, δεν είναι ακριβώς η καλύτερη επιλογή για το σύστημά μας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι Βρετανοί επιστήμονες ανακάλυψαν πρόσφατα ότι τροφές που περιέχουν υψηλά επίπεδα φρουκτόζης ενδέχεται να μειώσουν δραστικά το IQ μας.

http://ermionh.blogspot.gr/   

ΣΤΑ ΑΔΥΤΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΕΧΝΟΓΝΩΣΙΑΣ

Ο σημερινός Έλληνας είναι γνωστό ότι γνωρίζει ελάχιστα για το μεγαλείο της ιστορίας των προγόνων του διότι η επαφή του με αυτή είναι από μικρή ως ελάχιστη.
Βλέποντας ο αναγνώστης αυτό το ντοκιμαντέρ από τις εκδόσεις Κάδμος θα δοκιμάσει μια τεράστια πρόκληση αφού θα εισέλθει στα άδυτα της Αρχαίας Ελληνικής τεχνολογίας.

Μη λέγειν άνευ φωτός

ΑΙΘΡΑ

Η Αίθρα ήταν η μητέρα του Θησέα. Κόρη του Πιτθέα, βασιλιά της Τροιζήνας.  Ο Αιγέας, γυρίζοντας από τους Δελφούς, πέρασε από εκεί, και ο Πιτθέας «τον διηπάτησε» (όπως αναφέρει ο Πλούταρχος, Βίος ΘΗΣΕΩΣ,  3.4) ώστε να συνευρεθεί με την κόρη του την Αίθρα και να αποκτήσει από αυτόν έναν γιο, τον Θησέα. Ο Θησέας όταν ήταν παιδί, θαύμαζε τον ΗΡΑΚΛΗ.  Η Αίθρα αυτή βρίσκεται, γερόντισσα πλέον, να είναι θεραπαινίδα της Ελένης, στην Τροία. Η Αίθρα (μητέρα του Θησέα) και η Αλκμήνη (μητέρα του Ηρακλή) ήταν  ξαδέλφες. Ο Πιτθέας (πατερας της Αίθρας και η Λυσιδίκη η μητέρα της Αλκμήνης ήταν αδέλφια, παιδιά της Ιπποδάμειας και του Πέλοπα.  Ο Θησέας δηλαδή και ο Ηρακλής ήταν δεύτερα ξαδέλφια. mikrosapoplous.gr

Στη νήσο Σφαιρία (Πόρο), όπου η Αίθρα είχε πάει με εντολή της Αθηνάς, να προσφέρει χοές στον τάφο του Σφαίρου (ηνίοχου του Πέλοπα), ήρθε σε επαφή με τον Ποσειδώνα.  Στον μύθο αυτόν στηρίζεται η θεϊκή καταγωγή του Θησέα. Η Αίθρα έκτισε στη Σφαιρία ναό προς τιμή της θεάς Αθηνάς, καθιστώντας τη νήσο ιερή και δημιουργώντας νόμο (έθιμο) οι παρθένες να αφιερώνουν εκεί τη ζώνη τους πριν παντρευτούν.
Αργότερα ο γιος της Αίθρας, ο Θησέας με τον φίλο του, τον Θεσσαλό ήρωα Πειρίθοο, άρπαξαν την ωραία Ελένη, αδελφή των Διοσκούρων, Κάστορα και Πολυδεύκη, από τη Σπάρτη, πριν την παντρευτεί ο Μενέλαος. Εγκατέστησε την Ελένη για λόγους ασφάλειας στις Αφίδνες, στο σπίτι του φίλου του Αφίδνου κι έβαλε κοντά της τη μητέρα του, την Αίθρα. Αλλά, όταν οι Θησέας και Πειρίθοος κατέβηκαν στον Άδη να αρπάξουν την Περσεφόνη, οι Διόσκουροι βρήκαν ευκαιρία να πάρουν πίσω στη Σπάρτη την αδελφή τους και μαζί της την Αίθρα.
Όταν ο Πάρις απήγαγε στην Τροία την Ελένη, πήρε μαζί και την Αίθρα. Όταν οι Αχαιοί κατέλαβαν την πόλη, την αναγνώρισαν και την απελευθέρωσαν οι εγγονοί της, γιοί του Θησέα, Ακάμας και Δημοφών. Ο πρόωρος θάνατος των εγγονών της οδήγησε την Αίθρα στην αυτοκτονία.

Ο αστεροειδής 132 Αίθρα (132 Aethra), που ανακαλύφθηκε το 1873, πήρε το όνομά του από τη μητέρα του Θησέα.

Από τη Βικιπαίδεια.

ΟΛΑ ΟΣΑ ΞΕΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ

Παρατηρώ γύρω μου τον κόσμο και βρίσκω ότι έχει ένα σημαντικό πρόβλημα. Είναι λίγο βαρετός. Όλοι οι άνθρωποι κάνουν συνεχώς τα ίδια, γι αυτό τελικά όλοι βαριούνται. Είναι βέβαια και θέμα παιδείας. Όλοι ξέρουν τα ίδια, πάνω κάτω, πράγματα, βλέπουν τις ίδιες εκπομπές στην τηλεόραση, μιλούν συνέχεια για το παρελθόν τους. Σχεδόν κανείς δεν ασχολείται με τίποτα ενδιαφέρον. Κανείς δεν αναρωτιέται για τα πιο βασικά πράγματα που ενώ τα ρωτούσε όταν ήταν παιδί και κανείς δεν του απαντούσε, αποφάσισε πια να μην ξαναρωτήσει και επομένως να μην μάθει. Μα τα πιο σπουδαία πράγματα, τα μαθαίνεις όταν είσαι παιδί, αλλά μετά πρέπει να τα ξεχάσεις, αν θέλεις να μεγαλώσεις. Το ψιθύρισμα του γρύλλου και το μονότονο τραγούδι της βροχής έρχονται σε σένα από το σκοτάδι, σαν μακρινό κρυφομίλημα των παιδικών σου ονείρων.

Ξέρω όμως, πιο είναι το πρόβλημα. Εγώ. Και οι φίλοι μου, που είναι σαν και μένα παράξενοι, και θέλουμε να αλλάξει ο κόσμος  και να γίνει σαν και εμάς. Να μπορεί να ακούει το κλάμα του ξύλου στο τζάκι, το  παράπονο του λουλουδιού όταν ο ήλιος του κλέβει την τελευταία του δροσοσταλίδα, τη μουσική της αιωνιότητας στο θόρυβο των στιγμών που διαβαίνουν. Μα καλά, πώς δεν τα ακούτε; Έχω παρατηρήσει ότι έχετε πολύ οξυμένη ακοή, μόλις πέσει ένα νόμισμα στο πάτωμα, γυρίζετε αμέσως το κεφάλι σας να δείτε μήπως είναι δικό σας. Αλλά ξέχασα, έχετε εξασκήσει τις αισθήσεις σας, τη λογική σας, τη φαντασία σας, σε ότι σας δίδαξαν. Στο χρήμα.

Μα χρήμα είναι ότι είναι χρήσιμο ("χρήματα είναι αν χρήσιμα είη" Πλατ. Ερυξ.17) και σας διαβεβαιώνω ότι υπάρχουν πολύ πιο χρήσιμα πράγματα από το χρήμα.
Σκεφτείτε λίγο τι σας έχουν μάθει.
Ότι το χρήμα (το χρήσιμο δηλαδή) είναι το νόμισμα. Μα το νόμισμα ετυμολογείται από το νέμω (=μοιράζω) και παρόλα αυτά δεν σας το μοιράζουν. Από το νέμω παράγεται το νομίζω, άρα τα νομίσματα νομίζετε ότι τα έχετε. Άλλοι τα έχουν. Εσείς κρατάτε κάτι τσαλακωμένα βρομόχαρτα που νομίζετε ότι είναι νομίσματα.
Και είστε τόσοι πολλοί που το πιστεύετε ώστε το κάνατε πραγματικότητα.

Γι αυτό σας λέω ότι το πρόβλημα είμαι εγώ και οι φίλοι μου, που δεν νομίζουμε το ίδιο πράγμα. Εμείς για νόμισμα έχουμε τον άνεμο (α στερητικό + νέμω), ο οποίος δεν μοιράζεται, ανήκει σε όλους. Ανοίγουμε το στόμα μας, αναπνέουμε (ανα+ πνοή=πνεύμα) το πνεύμα που ανήκει σε όλους μας και γινόμαστε πλούσιοι. Παίρνουμε με την αναπνοή μας , το πνεύμα που εξέπνευσαν οι παππούδες μας, και εκπνέουμε αφήνοντας το πνεύμα πάλι ελεύθερο να ταξιδέψει στις επόμενες γενιές, να το γευτούν και να ζήσουν τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας.

Εμείς ζητάμε την ουσία.

Εσείς γυρίζετε γύρω από αυτήν, περί αυτής, και ψάχνετε την περι-ουσία. 

Και νομίζετε ότι αν αποκτήσετε περιουσία θα αποκτήσετε και εξουσία. ΛΑΘΟΣ. Η εξ-ουσία προέρχεται εκ της ουσίας, αλλά εσείς γυρίζετε γύρω γύρω και δεν φτάνετε ποτέ σε αυτήν. Και όταν λέμε εξουσία, δεν εννοούμε εξουσία πάνω σε άλλους, αλλά στον εαυτό μας. Κι αυτό λάθος σας το έχουν μάθει. Η ουσία προέρχεται από το ρήμα ειμί (είμαι, με  μετοχή θηλυκού= ούσα) και αφορά εμένα όχι τους άλλους.

Και ενώ μαζεύετε αυτά που νομίζετε ως νομίσματα, πλούσιοι δεν γίνεστε. Γιατί πλούσιος είναι αυτός που έχει πλέονα ουσία και όχι νομίσματα. Είστε πτωχοί (εκ του πτώσσω=δειλιώ, φοβάμαι, ζαρώνω), δηλαδή φοβητσιάρηδες. Δεν τολμήσατε ποτέ να αμφισβητήσετε τα νομίσματα των άλλων και να ψάξετε για τα δικά σας. Σας κάλυψαν την αλήθεια, και αυτός που καλύπτει λέγεται κλέπτης.
Καταλαβαίνετε τώρα, ότι αυτά που ξέρετε είναι όλα λάθος.

Ξεκινήστε από την αρχή, αφήστε την ψυχή σας ελεύθερη να ταξιδέψει να βρει τα χρήματα. Βγείτε το βράδυ, την ώρα που όλοι κοιμούνται στο μπαλκόνι σας και ακούστε τον άνεμο. Επικεντρώστε εκεί την προσοχή σας. Θα τον ακούσετε να μιλάει στη μυστική γλώσσα των πουλιών. Και όταν σας ρωτήσει ποιά είναι αυτή η αόρατη φλόγα του σκοταδιού που το τρεμόπαιγμα της είναι τ΄άστρα, εσείς μην ντραπείτε να δακρύσετε. Γιατί τ΄άστρα τρεμοπαίζουν καθώς το μάτι ανοιγοκλείνει λίγο πριν δακρύσει .

Πηγή: http://anthimoss.blogspot.gr/2010/11/blog-post_18.html

Η ΖΩΗ ΚΑΙ Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΙΚΟΥ ΒΙΟΥ

ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ – ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΙΚΟΥ ΒΙΟΥ
Ο πατέρας του Πυθαγόρα Μνήμαρχος και η μητέρα του Πυθαϊδα κατάγονταν από τον οίκο και τη γενιά που δημιουργήθηκε από τον Αγκαίο, τον ιδρυτή της αποικίας. Υπάρχουν αρκετοί θρύλοι για την ευγενική του καταγωγή (κάποιος Σάμιος ποιητής ισχυρίστηκε ότι είναι γιος του Απόλλωνα άλλοι λένε ότι την γέννησή του την ανήγγειλε η Πυθία γι’ αυτό και ο Μνήμαρχος μετονόμασε τη γυναίκα του από Παρθενίδα σε Πυθαϊδα για να τιμήσει και το παιδί και την Πυθία. (Το όνομα του Πυθαγόρα σημαίνει την αγόρευση της Πυθίας).
Όταν μεγάλωσε και εμφανιζόταν μεταξύ των ανθρώπων, φαινόταν σε όποιον τον αντίκριζε θαυμαστός, μια ακόμα επιβεβαίωση από πολλούς ότι είναι παιδί Θεού.

Ο ίδιος έδινε σημασία στο να αναδείξει άξιο τον εαυτό του δίνοντας έμφαση στα μαθήματά του στη διατροφή τη σωματική νηστεία και τον έλεγχο των συναισθημάτων του, χωρίς να κυριεύεται από γέλια, ούτε από ζήλια, ούτε από άλλη διαταραχή ζώντας στη Σάμο ως σαν κάποια αγαθή θεότητα.
Αν και έφηβος η φήμη του διαδόθηκε στις γειτονικές πόλεις που τον αποκαλούσαν «εν Σάμω κομήτην» εκθειάζοντάς τον με αποτέλεσμα στα μετέπειτα χρόνια η προσωπικότητά του να είναι θρυλική.

Ο Πυθαγόρας προσπάθησε να κάνει με συμβολικό τρόπο τη διδασκαλία του όμως αυτό δεν είχε ιδιαίτερη απήχηση από τους συμπολίτες του.
Σε σύντομο διάστημα απέπλευσε από τη Σάμο έχοντας μαζί του έναν μόνο Μαθητή που ήταν και συνονόματός του, θεωρώντας πατρίδα του τη χώρα που έχει τους περισσότερους με καλή διάθεση για μάθηση κατοίκους. Έτσι φθάνοντας στην πόλη του Κρότωνα απέκτησε αρχικά γύρω στους εξακόσιους μαθητές.

Η ηθική ζωή και η καλή αγωγή των νέων ήταν φανερή στη διδασκαλία του. Στους λόγους που εκφώνησε προέτρεπε τους νέους να σέβονται τους πρεσβύτερους διότι αυτό φαίνεται και στη φύση και ότι οφείλουν τόση χάρη στους γονείς τους όση θα όφειλε ένας νεκρός σε αυτόν που θα μπορούσε να τον ξαναφέρει στη ζωή.
Επίσης προέτρεπε τους νέους προς την παιδεία, με σκοπό να την εξασκούν το ίδιο τόσο όσο και το σώμα τους.

Παρά τους επαίνους που είχε στη μακρόχρονη πορεία του ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε για τον εαυτό του τον όρο φιλόσοφο αντί σοφό.

«Σοφία είναι η όντως επιστήμη που ασχολείται αποκλειστικά με τα ωραία, τα πρώτα, τα θεία, τα αγαθά …… Φιλοσοφία είναι ο ζήλος για αυτή τη θεωρία».

…"Αλλά και για τις ασχολίες των ανθρώπων έθεσε ως αρχή να μάθουν την αλήθεια και περί άλλων πραγμάτων επαναφέροντας στη μνήμη πολλών την προηγούμενη ζωή τους, στην οποία έζησε η ψυχή τους στο παρελθόν, προτού κατεβεί στο παρών σώμα.
Για τον εαυτό του μάλιστα, ανέφερε ότι στο παρελθόν είχε υπάρξει ως Εύφορβος αυτός που είχε κατανικήσει τον Πάτροκλο.

..Καθόρισε επίσης ως πρώτη μορφή εκπαίδευσης τη Μουσική διότι με κάποιες συγκεκριμένες μελωδίες και ρυθμούς θεράπευε συμπεριφορές και ανθρώπινα πάθη, επινοούσε καταστολές και θεραπείες για τα σωματικά και ψυχικά νοσήματα.
Είναι άξιο λόγου ότι συνέθετε τις «παρασκευές» και «επαφές» σκεπτόμενος συνδυασμούς διατονικών, χρωματικών και εναρμονίων κλιμάκων για τη θεραπεία των παθών της ψυχής μετατρέποντάς τα σε αρετή με τις αρμόζουσες μελωδίες, σαν να ήταν κάποιοι σωτήριοι συνδυασμοί φαρμάκων.

… Πρόσθετα με αυτά υπέδειξε στους συντρόφους του να απέχουν να τρώνε οποιοδήποτε έμψυχο και κάποια άλλα φαγητά που εμποδίζουν την εγρήγορση και την κριτική σκέψη. Οι σύντροφοι ασκούνταν μαζί για πολλά χρόνια στην εχεμύθεια και την απόλυτη σιωπή, έτσι ώστε να ελέγχουν τα λεγόμενά τους, για να μπορούν με οξύτητα να ασχολούνται με την εξέταση και εμπέδωση δυσνόητων θεωρημάτων.

Έτσι καταλαβαίνουμε γιατί ο Πυθαγόρειος που ακολουθεί τους λόγους
του δασκάλου του κατορθώνει να γιατρέψει την ψυχή και το σώμα από τους πόνους.

ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΥΘΑΓΟΡΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΛΛΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ:

Ηρόδοτος: "Ένας σοφός μεταξύ των σημαντικότερων σοφών"
(Ιστορία Δ’ Μελπομένη).

Ίων ο Χίος: "Ο Πυθαγόρας είναι αληθώς ο Σοφός ύπερθεν όλων των άλλων ανθρώπων είδε και εδίδαξε την Αλήθεια"
(Διογ. Λαέρτιος Ι).

Διόδωρος ο Σικελιώτης: "Ουδέποτε κανείς εκ των φιλοσόφων ηξιώθη τόσο όσο αυτός να παραμείνη στη μνήμη των ανθρώπων…
..αλλά δεν επεβάλλετο μόνο δια της ευγλωττίας του, ήταν άξιος θαυμασμού και λόγω της αγνότητας των ηθών του".
(Ιστορική Βιβλιοθήκη Χ)

Κικέρων: "Ο Πυθαγόρας δεν είναι μόνο ο εφευρέτης του όρου φιλοσοφία αλλά εκείνος που ανέπτυξε την φιλοσοφία…"
(Tuskulanes I, XVI)

Ισοκράτης: "Είχε τόσο υπερτερήσει τους φιλοσόφους της εποχής του και αναγνωρισθεί, ώστε όλοι οι νέοι επεζήτουν να καταστούν μαθηταί του.."
(Βούσιρις 28)

Από το βιβλίο του Πέτρου Γράβιγγερ
"Ο Πυθαγόρας και η Μυστική Διδασκαλία του Πυθαγορισμού"
Εκδόσεις: ΙΔΕΟΘΕΑΤΡΟΝ * ΔΙΜΕΛΗ

http://spacezilotes.wordpress.com/  

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ

Ο Πυθαγόρας, ο μέγας αυτός μύστης επέβαλε πρακτικά στους μαθητές του την άσκηση της αυτογνωσίας.
Κατά τον Ιάμβλιχο (του 3ου μ.Χ. αιώνα), οι μαθητές του ήσαν:
- Οι ακουστικοί (άκουγαν μόνο, δεν ρωτούσαν τίποτε, δεν έλεγαν τίποτε).
- Οι μαθηματικοί (η φιλοσόφηση γινόταν με αριθμούς, ως σύμβολα ερμηνευόμενα).
- Οι φυσικοί (ανώτερου βαθμού, εισάγονταν σε πληρέστερη γνώση της φύσης και των όντων) και....
- Η τέταρτη τάξη: αυτοί που κατείχαν την ανώτατη μύηση και γνώση.
Ασκούντο σε μυστηριακές αρετές, πρώτα της σιγής (να σιωπούν) και της εχεμύθειας (να κρατούν απόλυτα μυστικά απ' τους άλλους ό,τι άκουγαν ή διδάσκονταν και μάθαιναν). Μ' αυτά κατόρθωναν τη θεληματική χρήση του Νου, ηρεμία, αταραξία, αυτόβουλη κατεύθυνση της σκέψης, όπου η ηθική και η λογική απαιτούν και όχι όπου το συναίσθημα (η συγκίνηση) και η τυχαία παρόρμηση απ' τους ερεθισμούς. Επιδίωκαν και την καταστολή των ορμών, των επιθυμιών, των ορέξεων και γενικά των παθών και όλων όσων αποτελούν εμπόδιο στην αυτογνωσία.

Επέβαλε έπειτα ο Πυθαγόρας στους μαθητές του να εφαρμόζουν στη ζωή τους τις αρετές:
α) της ευσέβειας. "Θεόν τίμα, πρώτα και σέβου".
β) της ευορκίας. "Σέβου όρκον" που θα πει συνέπεια και ακριβή τήρηση του όρκου που δόθηκε, αλλά και κάθε υπόσχεσης.
γ) τιμή προς τους γονείς. "Τους γονείς τίμα".
δ) της εγκράτειας. "Ειθίζεο, γαστρός μεν πρώτιστα και ύπνου, λαγνείας, θυμού...", δηλ. να συνηθίζεις να κυριαρχείς στις επιθυμίες πρώτα, πρώτα του φαγητού και του ποτού, του ύπνου, των αφροδισίων, της οργής (θυμού). Απόφευγε τις αισχρές πράξεις και με άλλους και μόνος.
ε) της δικαιοσύνης. "Δικαιοσύνην ασκείν έργω τε λόγω τε".
στ) να γνωρίζουν ότι πεπρωμένο είναι όλοι ανεξαιρέτως να πεθαίνουν. `Αρα να είναι πάντα έτοιμοι, αγνοί και ενάρετοι. "Γνώθι θανέειν, πέπρωται άπασι".
ζ) της λιτότητας. "Υγείας της περί το σώμα χρη έχειν· αλλά μέτρον (το κανονικό ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο) ποτού, σίτου, γυμνασίων". `Αριστη συμβουλή και προτροπή.
η) η ελευθερία, μεγάλο αγαθό· αρετή η διαφύλαξή της. "Μηδέ ανελεύθερον ίσθι· επί πάσι μέτρον άριστον".
θ) δια της προσευχής κατάκτησε μεγάλες δυνάμεις. Αλλά αναλάμβανε με θάρρος το έργο αφού προσευχηθείς στο Θεό να σε βοηθήσει να τελειώσεις. "Αλλ' έρχου επ' έργον θεοίσιν επευξάμενος τελέσαι".
ι) Δια της καθάρσεως του σώματος και της ψυχής σώζεται το Εγώ.
ια) συνεχής επιδίωξη της φρόνησης. "Ηνίοχον γνώμιν στήσας καθύπερθεν αρίστην" δηλ. πάνω απ' όλα ας έχεις άριστο κυβερνήτη το νου.

Το κορύφωμα όμως της πρακτικής εφαρμογής της αυτογνωσίας απ' τους Πυθαγόρειους κατορθωνόταν με τον αυτοέλεγχο κάθε βράδυ πριν τον ύπνο με τα πολυθρύλητα τρία ερωτήματα: Οι περίφημοι αυτοί στίχοι των "χρυσών επών" (στίχ. 40-45) έχουν ως εξής:
"Μηδ' ύπνον μαλακοίσιν επ' όμμασι προσδέξασθαι. Πριν των ημερινών έργων λογίσασθαι έκαστον·΄Πη παρέβην; Τι δ' έρεξα; Τι μοι δέον ούκ ετελέσθη; Αρξάμενος δ' από πρώτου επέξιθι και μετέπειτα. Δεινά μεν εκπρήξας επιπλήσσεο· χρηστά δε τέρπου. Ταύτα πόνει· ταύτ' εκμελέτα· τούτων χρη εράν σε".
Δηλ. κατά πιστή και κατά λέξη απόδοσή μας: μη δεχθείς ποτέ στα μάτια σου τον ύπνο πριν εξετάσεις προσεκτικά ένα ένα τα έργα της ημέρας εκείνης ρωτώντας τον εαυτό σου: σε ποια έσφαλα; Τι καλό έκανα; Τι έπρεπε να κάνω και το παρέλειψα;
Αφού αρχίσεις από το πρώτο έργο της ημέρας προχώρα μέχρι το τελευταίο. Έπειτα από τον έλεγχο να επιπλήττεις (καταδικάζεις) τον εαυτό σου για τις κακές πράξεις για δε τις καλές να ευχαριστιέσαι ολόψυχα. Μ' αυτά ασχολήσου, αυτά μελέτα με προσοχή, αυτά είναι ανάγκη να αγαπήσεις με ζήλο. 

Τα σχόλια περιττεύουν.
ΜΟΝΟ Η ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΑΥΤΗ, ΑΠ' ΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΩΝ ΑΝ ΠΑΡΕΜΕΝΕ, ΘΑ ΗΤΑΝ ΙΚΑΝΗ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΗΘΙΚΟ ΤΗΣ ΥΨΟΣ. ΚΙ ΟΜΩΣ ΠΕΡΑΣΑΝ 2500 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΑΥΤΗ ΜΕΘΟΔΟ, ΤΗΣ ΑΝΥΨΩΣΗΣ ΤΟΥ ΕΓΩ ΣΕ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗ ΘΕΣΗ, ΜΕ ΤΟΝ ΑΥΤΟΕΛΕΓΧΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ, ΔΕΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΑΝ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΝ ΟΙ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΙ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ.

Δεν είναι παράδοξο. Η καθολίκευση της εκπαίδευσης μόλις απ' τις αρχές του 19^ου αιώνα άρχισε και στον 20^ο επιβλήθηκε συστηματικότερα. Έπειτα κατά τους δυο αυτούς τελευταίους αιώνες οι επιστημονικές επιτυχίες των ερευνητών στις θετικές λεγόμενες επιστήμες θάμπωσαν τους συντάκτες των εκπαιδευτικών προγραμμάτων και πίστεψαν στην παντοδυναμία της ετερογνωσίας και για την αυτογνωσία δεν έμεινε θέση...
Να μια σημαντική και κεφαλαιώδης ατέλεια των εκπαιδευτικών μας προγραμμάτων όλων των βαθμίδων.
Είναι ακατανόητο όσο και απαράδεκτο να αφιερώνονται τόσοι κόποι και μόχθοι και δαπάνες και αγωνίες και να δοκιμάζονται πικρίες και απογοητεύσεις για την ετερογνωσία και για την αυτογνωσία, αυτό τούτο ΤΟ "ΝΟΟΥΝ", ΤΟ ΕΚΛΕΚΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΙΟ ΕΓΩ, ΝΑ ΜΗ ΔΙΑΤΙΘΕΝΤΑΙ ΟΥΤΕ ΛΙΓΑ ΛΕΠΤΑ ΤΗΣ ΩΡΑΣ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ.
Επιβάλλεται σήμερα, όταν ο άνθρωπος έχει τέτοιες καταπληκτικές επιτυχίες στην ετερογνωσία, να στραφεί και στην αυτογνωσία. Τι ωφελεί αν οι επιστήμονες πέτυχαν να "ζυγίσουν" τα άστρα και να υπολογίζουν το βάρος τους ή να μετρούν τον αριθμό των πρωτονίων και των ηλεκτρονίων των ατόμων της ύλης και με τη διαταραχή της αναλογίας της σύνθεσής τους να αποδεσμεύουν την γιγάντια ενέργεια που εκλύουν, αν δεν αποκαλύψουν και δεν αξιοποιήσουν και την μέσα στο Εγώ, εξίσου αξιοθαύμαστη δυναμικότητα;
Κάθε πνευματική ή ηθική κατάκτηση συντελείται με τον ανθρώπινο νου. Το Εγώ νοεί, επινοεί, θαυματουργεί στις αποκαλύψεις των νόμων της φύσης.

Δεν θα αποκάλυπταν περισσότερα και ωφελιμότερα οι επιστήμονες ερευνητές, αν διέθεταν ισόρροπο χρόνο για τη μελέτη της φύσης του Εγώ του ανθρώπου και υπεδείκνυαν σε κάθε άνθρωπο την αυτοπροσπάθεια για αυτομελέτη και αυτοκαλλιέργεια των δυνατοτήτων του;
"Εις εαυτόν συνελού..." (στον εαυτό σου συγκεντρώσου) παραγγέλει ο αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος, "ένδον βλέπε" (μέσα σου βλέπε) "ένδον η πηγή του αγαθού και αεί αναβλύειν δυναμένη εάν αεί σκάπτης".
Ώστε, η πηγή του αγαθού (αυτού δηλ. που σώζει και ωφελεί) αναβλύζει μέσα απ' το Εγώ, αν όμως πάντοτε ανασκάπτεται (επίμονα προσπαθεί το ίδιο το Εγώ, δια του στοχασμού να αυτοαποκαλυφθεί) και αυτοκαλλιεργείται και αξιοποιεί τις ικανότητές του και αυτοδιερευνάται και καταστέλλει τις ορμές και τα πάθη του. Αν γίνεται συνεχώς αυτή η προσπάθεια, τότε και διαυγής σαν την πηγή του νερού, θα αναβλύζει από μέσα του και θα πλημμυρίζει το Είναι του από χαρά και ευτυχία.

Το κλειδί, λοιπόν, της θύρας δια της οποίας διερχόμενος ο άνθρωπος κατευθύνεται στην ευδαιμονία είναι η αυτογνωσία.
Με την αυτογνωσία φερόμαστε ταχύτερα και σταθερότερα στη γνώση και στη μάθηση, των οποίων την ακρότατη βαθμίδα κατέχει η απροσπέλαστη για τον άνθρωπο Σοφία. Φτάνουμε στη δυνατή γαλήνη και ηρεμία πνεύματος και ψυχής, προϋποθέσεων της ευτυχίας. Οδηγούμαστε με την ηθική διαβίωση, στην τελείωση, τον μοναδικό αλλά και ύψιστο σκοπό της γήινης ύπαρξης του ανθρώπου.

Πηγή : gr.news.yahoo.com
Επιμέλεια : Συντακτική Ομάδα Mykonos Ticker http://www.mykonosticker.com/