Εισαγωγή
πρόλογος από Εννέα Έτη Φωτός: Η συμβατική ιστορία είναι προϊόν συμβάσεων,
δηλαδή συμφωνιών. Και ως γνωστόν, η ιστορία γράφεται από τους νικητές. Στην μη συμβατική ιστορία όμως, αυτή που δεν διδαχθήκαμε,
κρύβονται συνήθως γεγονότα που έχουν καθορίσει την πορεία μας στους αιώνες…
Εκεί βρίσκονται κρυμμένες αλήθειες… που ούτε καν φανταζόμασταν…
Οι παρακάτω
χρονολογικές λεπτομέρειες της μη συμβατικής ιστορίας, ίσως είναι άχρηστες για
κάποιους, αλλά και ενοχλητικές. Όμως όλοι θα πρέπει να γνωρίζουμε την
πραγματική ιστορία και όχι αυτήν που χαϊδεύει αυτιά.
---------------------------------
335
Εγκαίνια της Εκκλησίας του. «Αγίου Τάφου», ο οποίος κτίσθηκε στη θέση του Ναού
της Θεάς Αφροδίτης που ο Κωνσταντίνος κατέστρεψε το 326 – 327, και για τον
διάκοσμό του λεηλατούνται όλα σχεδόν τα Εθνικά Ιερά της Παλαιστίνης και της
Μικράς Ασίας. Με ειδικό αυτοκρατορικό διάταγμα σταυρώνονται ως τάχα… υπαίτιοι
της κακής συγκομιδής εκείνου του έτους (…) όλοι οι «μάγοι και μάντεις», και
ανάμεσά τους μαρτυρεί ο Νεοπλατωνικός φιλόσοφος Σώπατρος εξ Απαμείας, μαθητής
του Ιαμβλίχου.
355
Στους «Αποστολικούς Κανόνες», συνταχθέντες εκείνη ακριβώς την εποχή, διαβάζουμε
τα εξής ανατριχιαστικά:
«Απόφευγε
όλα τα βιβλία των Εθνικών. Τι χρειάζεσαι τις ξένες συγγραφές, τους νόμους και
τους ψευδοπροφήτες που οδηγούν τους άφρονες μακριά από την πίστη; Τι βρίσκεις
να λείπει από τις εντολές του Θεού και το αναζητάς στους μύθους των Εθνικών;
Αν
επιθυμείς να διαβάζεις ιστορίες έχεις το βιβλίο των Βασιλειών, αν ρητορική και
ποιητική έχεις τους Προφήτες, έχεις τον Ιώβ, έχεις τις Παροιμίες, όπου θα βρεις
σοφία μεγαλύτερη από κάθε ποιητική και σοφιστική, γιατί αυτά είναι τα λόγια του
Κυρίου, του μόνου σοφού.
Αν
επιθυμείς τραγούδια έχεις τους Ψαλμούς, αν επιθυμείς αρχαίες γενεαλογίες έχεις
την Γένεση, αν νομικά βιβλία και επιταγές, έχεις τον ένδοξο Θείο Νόμο. Γι’ αυτό
απόφευγε με επιμονή κάθε εθνικό και διαβολικό βιβλίο».
356
Κοινό έδικτο του Κωνσταντίου και του Κώνσταντος («Προς τον Φλάβιο Ταύρο, Έπαρχο
του Πραιτωρίου»), την 20η Φεβρουαρίου ή κατ’ άλλους την 1η Δεκεμβρίου του έτους
αυτού, διατάσσει την απομάκρυνση του Βωμού της Θεάς Victoria – Νίκης από την
αίθουσα συνεδριάσεων της Συγκλήτου (η Θεά αποτελούσε από την εποχή του
Διοκλητιανού. τμήμα της ανωτάτης Τριάδος -Jupiter, Hercules, Victoria- του
Πανθέου των Εθνικών), το σφράγισμα των Εθνικών Ιερών και την κατάσχεση των
περιουσιών τους, καθώς και την θανάτωση δι’ αποκεφαλισμού όλων όσων ασκούν (ή
και απλώς… ανέχονται !) την Παραδοσιακή Λατρεία
365
Έδικτο της 17ης Νοεμβρίου απαγορεύει στους Εθνικούς αξιωματικούς να διατάσσουν
χριστιανούς στρατιώτες. Άπειροι σωροί βιβλίων, όλα τους λογοτεχνικά, φιλοσοφικά
κι επιστημονικά ελληνικά συγγράμματα -και όχι.. «εγχειρίδια μαγείας», όπως
ήθελε η διαστροφή των ιεροεξεταστών- καίγονται στις πλατείες των αστικών
κέντρων, ενώ μέσα στα πλήθη των διωκομένων Ελληνικώς θρησκευόμενων
(«ειδωλολατρών» κατά τους χριστιανούς), βρίσκονται όλοι σχεδόν οι
εναπομείναντες αξιωματούχοι του Ιουλιανού, που είτε καθαιρούνται, όπως λ.χ. ο
γνωστός Καίσαρ Σαλλούστιος (συγγραφεύς της θαυμαστής πολυθεϊστικής θεολογικής
επιτομής «Περί των Θεών και του Κόσμου», ο οποίος και είχε επίσης προτρέψει τον
Ιουλιανό στη θέσπιση της απολύτου ανεξιθρησκείας), είτε ρίχνονται στις φυλακές
και οι πιο άτυχοι από αυτούς καίγονται ζωντανοί, αποκεφαλίζονται, ή
στραγγαλίζονται μετά από φρικτά βασανιστήρια με την κατηγορία, φυσικά, της…
«ασκήσεως μαγείας» (!), όπως λ.χ. ο ιατρός Ορειβάσιος, ο φιλόσοφος Σιμωνίδης
που τον έκαψαν ζωντανό (στην πρώτη ιστορικά χριστιανική καύση, πολύ πριν τα
περιβόητα «auto da fe» των παπικών), ο αρχιερεύς των Εθνικών Ναών της Τρωάδος
Πηγάσιος, κ.ά
373
Επαναλαμβάνεται η απαγόρευση των μαντικών πρακτικών και της Αστρολογίας, και
πρωτοχρησιμοποιείται ο απαξιωτικός όρος «pagani» (παγανιστές, άνθρωποι της
υπαίθρου) για μείωση των Εθνικών. Εφεξής, οι Εθνικοί δεν θ’ αναφέρονται πλέον
στα έδικτα των αυτοκρατόρων ως «gentiles» ή «ethnici», αλλά με τον απαξιωτικό
όρο «pagani» με τον οποίο το θράσος των χριστιανών προσπαθεί να παρουσιάσει τον
Εθνισμό ως τάχα σύμφυρμα δεισιδαιμονικών αντιλήψεων αμόρφωτων χωριατών
«.gentiles quos vulgo paganos vocamus» («Θεοδοσιανός Κώδιξ» 16. 3. 46).
380 Στις
27 Φεβρουαρίου, ο αυτοκράτωρ Φλάβιος Θεοδόσιος απαγορεύει όλες τις θρησκείες
πλην της χριστιανικής. Όλοι οι μη χριστιανοί χαρακτηρίζονται στο εξής
«σιχαμεροί, αιρετικοί, μωροί και τυφλοί». Ο επίσκοπος Μεδιολάνου Αμβρόσιος
εξουσιοδοτείται να καταστρέψει όλους τους Ναούς των Εθνικών και να κτίσει επάνω
στα θεμέλιά τους εκκλησίες. Οι αρχηγοί μερικών γοτθικών φυλών βαπτίζονται
χριστιανοί.
Καθοδηγούμενος
από το μισαλλόδοξο ιερατείο, ο χριστιανικός όχλος επιτίθεται στο ελληνικό Ιερό
της Ελευσίνος, το βεβηλώνει και απειλεί να λυντσάρει τους ιερείς Νεστόριο και
Πρίσκο. Ο 95χρονος Ιεροφάντης Νεστόριος, γεμάτος θλίψη και αγανάκτηση,
ανακοινώνει το οριστικό τέλος των πανάρχαιων Ελευσινίων Μυστηρίων και την
απαρχή της επί γής βασιλείας του πνευματικού σκότους. Ο αυτοκράτωρ Θεοδόσιος
αποκαλεί σε διάταγμά του «παράφρονες» όλους όσους διαφωνούν με το χριστιανικό
δόγμα της Αγίας Τριάδος και απαγορεύει κάθε διαφωνία με τις θελήσεις της
Εκκλησίας.
389
Κηρύσσεται εκτός νόμου κάθε μη χριστιανική μέθοδος χρονολογήσεως. Πλήθη μοναχών
της ερήμου εισβάλουν στις πόλεις της Μέσης Ανατολής και καταστρέφουν με μανία
αγάλματα, βωμούς και Ιερά, λυντσάρουν Εθνικούς και καίνε Βιβλιοθήκες. Ο
Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος κινητοποιεί τον φανατισμένο χριστιανικό όχλο
για να κάνει μεγάλους διωγμούς κατά των Εθνικών. Μετατρέπει σε εκκλησία τον Ναό
του Θεού Διονύσου, πυρπολεί το Μιθραίο και καταστρέφει τον Ναό του Διός.
392
Νέος μεγάλος διωγμός κατά των Εθνικών σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία. Σβήνουν τα
Μυστήρια της Σαμοθράκης μετά από κατασφαγή των ιερέων και όλων των θρησκευτών
από απόσπασμα «διωκτών» που αποβιβάσθηκε στο νησί.
Καταστροφή
του Μαντείου του Άμμωνος Διός στην Άφυτο της Χαλκιδικής. Στις αίθουσες των
δικαστηρίων «κυλούν ρυάκια αίματος», όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Λιβάνιος.
Στην Κύπρο, ο εβραϊκής καταγωγής επίσκοπος («Άγιος» και αυτός !) Επιφάνειος και
ο «Άγιος» Τύχων εκχριστιανίζουν μαζικά και με την απειλή του φασγάνου (σφαγή) και
της πυράς χιλιάδες Εθνικούς και καταστρέφουν όλα τα Ιερά της νήσου. Παύουν
οριστικά τα κυπριακά Μυστήρια της Αφροδίτης.
Το
σχετικό διάταγμα του Θεοδοσίου δηλώνει κυνικά: «όποιος δεν υπακούσει στον πατέρα Επιφάνειο δεν έχει θέση πάνω στο
νησί». Στις
μεσανατολικές πόλεις Πέτρα, Αερόπολη, Ράφια, Γάζα και Βααλβέκ (Ηλιόπολη)
ξεσπούν απελπισμένες εξεγέρσεις των Εθνικών κατά των διωκτών τους, των
χριστιανών οχλοκρατών και των μοναχών ροπαλοφόρων. Στην πόλη Σούφες της Β.
Αφρικής, 60 χριστιανοί πληρώνουν με τη ζωή τους την προσπάθειά τους να
γκρεμίσουν το εκεί άγαλμα του Ηρακλέους. Στη Γαλατία σφάζονται όλοι οι ιερείς
και κατάσχονται οι περιουσίες όλων των Εθνικών Ναών που στη συνέχεια
πυρπολούνται κι εκθεμελιώνονται.
393 Ο
αυτοκράτωρ Ευγένιος φθάνει στην Ιταλία, όπου ο διανοούμενος στρατηγός Βίριος
Νικόμαχος Φλαβιανός ξαναστήνει τον Βωμό της Νίκης στην αίθουσα της Συγκλήτου κι
επαναφέρει τη λατρεία των παραδοσιακών Θεών. Στην Ανατολή, ο Θεοδόσιος καταργεί
τα Πύθια, τα Άκτια και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δήωση της Ολυμπίας και
ισοπέδωση όλων των βωμών της.
395 Οι
αυτοκράτορες Αρκάδιος και Ονώριος απαγορεύουν ακόμα και την είσοδο στους
Εθνικούς Ναούς («Θεοδοσιανός Κώδιξ» 16. 10. 13), ενώ με τα έδικτα της 22ας
Ιουλίου και 7ης Αυγούστου, κηρύσσουν νέους διωγμούς κατά των Εθνικών. Το ίδιο
έτος, ο ευνούχος πρωθυπουργός του αυτοκράτορος Αρκαδίου Ρουφίνος κατευθύνει
ορδές χριστιανών πλέον, πρώην Γότθων,
υπό τον Αλάριχο, προς τον ελλαδικό χώρο. Ακολουθούμενοι από πλήθη
φανατισμένων μοναχών, οι Γότθοι του Αλαρίχου (ο οποίος είχε πολεμήσει με τον
Θεοδόσιο κατά των Εθνικών του Φλαβιανού) κατασφάζουν αμέτρητους Εθνικούς
Έλληνες και καταστρέφουν πόλεις και Ιερά στο Δίον, τη Θεσσαλία, τους Δελφούς,
τη Βοιωτία, την Αττική, τα Μέγαρα, την Κόρινθο, τη Φενεό, το Άργος, τη Νεμέα,
τη Λυκόσουρα, τη Σπάρτη, τη Μεσσήνη, τη Φιγαλεία, την Ολυμπία.
Στην
Ελευσίνα πυρπολείται το εκεί πανάρχαιο Ιερό και θανατώνονται στην πυρά ο
Θεσπιεύς Ιεροφάντης Ιλάριος και όλοι οι ιερείς των Μυστηρίων τα οποία είχαν
αναβιώσει από τους Μιθραϊστές λίγο μετά τον θάνατο του Νεστορίου. Την ίδια
εποχή περίπου, το βεβηλωθέν Ιερό της Θεάς Κελαιστίδος αρχίζει να επαναλειτουργεί
ως χριστιανική εκκλησία έως το έτος 421 που οι χριστιανοί θα το πυρπολήσουν
επειδή οι θρησκευτές μέσα από την χριστιανική λατρεία έκαναν ένα μεγάλο
έγκλημα, τιμούσαν και... την Θεά !
Στο
έργο του «Paraenesis», ο Ισπανός επίσκοπος Βαρκελώνης Πασιανός (Pacianus)
δυσανασχετεί, με πολύ γλαφυρό μάλιστα τρόπο («Me Miserum ! Quid ego facinoris
admisi !»), για το γεγονός ότι παρά τους διωγμούς, εξακολουθούν να υπάρχουν
στην περιοχή του ενεργοί Εθνικοί που τιμούν τους Θεούς τους, πράξη η οποία,
κατά το μισαλλόδοξο μυαλό του, είναι στον ίδιο βαθμό. «εγκληματική» με την
ανθρωποκτονία !
401 Ο
χριστιανικός όχλος της Καρχηδόνος λυντσάρει Εθνικούς και καταστρέφει Ναούς και
αγάλματα. Ο («άγιος») επίσκοπος Πορφύριος, οργανώνει μαζικά λυντσαρίσματα
Εθνικών και καταστρέφει με τη βοήθεια του φανατισμένου όχλου τους οκτώ εν
ενεργεία Ναούς της Γάζης. Η ΙΕ Σύνοδος της Καρχηδόνος, εκδίδει κανόνα με τον
οποίο αφορίζονται ακόμη και μετά θάνατον όλοι όσοι δημιουργούν συγγένειες με
Εθνικούς ή δεν αποκληρώνουν τους ήδη συγγενείς τους που παραμένουν Εθνικοί.
440 –
450 Καταστροφή όλων των μνημείων, βωμών και Ναών που έστεκαν ακόμη στην Αθήνα,
την Ολυμπία και τις άλλες ελληνικές πόλεις.
448 Ο
Θεοδόσιος διατάσσει να παραδοθούν στις φλόγες όλα τα «αντιχριστιανικά» βιβλία.
Ανάμεσά τους καταστρέφονται και τα βιβλία του νεοπλατωνικού Πορφυρίου που βήμα
προς βήμα ξεσκέπαζαν την αληθινή φύση του Χριστιανισμού.
500 Η
χριστιανική εσχατολογία προβλέπει, ανεπιτυχώς φυσικά, ότι το συγκεκριμένο έτος
θα γίνει η συντέλεια του Κόσμου. Νέες πυρές των χριστιανών καταστρέφουν ό,τι
είχε απομείνει από την σοφία και επιστήμη των Εθνικών. Η ανθρωπότητα πέφτει σε
ακόμη μεγαλύτερη αποκτήνωση. Εξαφανίζονται παντελώς η αποχέτευση των οικιών, η
κεντρική θέρμανση και τα κρεβάτια.
528 Με
έδικτο του αυτοκράτορος Γιουτπράδα-Ιουστινιανού, καταργούνται οι εξόριστοι στην
Αντιόχεια Ολυμπιακοί Αγώνες. Ο ίδιος έχει ήδη νομοθετήσει να θανατώνονται με
κατασπαραγμό από θηρία, θάνατο στην πυρά, σταύρωση ή ξέσκισμα με σιδερόνυχα
όλοι οι «καταγινόμενοι με την μαγείαν, την μαντικήν, την γοητείαν και την
Ελληνική θρησκεία (ειδωλολατρίαν)» και απαγορεύει να διδάσκουν «οι πάσχοντες
από την ιερόσυλη ψυχική νόσο των Ελλήνων» δηλαδή οι Εθνικοί.
529 Με
έδικτο του αυτοκράτορος Γιουτπράδα-Ιουστινιανού, κλείνει η Ακαδημία των Αθηνών
και κατάσχεται η περιουσία της. Οι επτά τελευταίοι διδάσκαλοι καταφεύγουν στον
βασιλιά των Περσών Χοσρόη που τους δίδει έδρες στο Πανεπιστήμιο του
Ιουντισαπούρ (Jundishapur).
540 Η
ελληνική Ιατρική έχει ήδη απαγορευθεί ως «γνώση του Διαβόλου» και τα
συγγράμματά της έχουν ήδη χαθεί για πάντα στη φωτιά των χριστιανών. Με μόνη
θεραπευτική μέθοδο, την αφαίμαξη και το διάβασμα εξορκισμών, αρχίζει στην
Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία η μεγάλη επιδημία που υπολογίζεται (Panati
Charles, 1989) ότι εξόντωσε 100 εκατομμύρια ανθρώπους. Η Εκκλησία βγαίνει
παρόλα αυτά κερδισμένη, καθώς αποδίδει την επιδημία στην οργή του Θεού για την
επιβίωση των «αιρέσεων» και της Ελληνική θρησκεία («ειδωλολατρίας» κατά τους
χριστιανούς).