ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ - ΤΟ "ΓΙΑΤΙ" ΤΗΣ ΖΩΗΣ

«Φιλοσόφησέ το λίγο», «ποια είναι η φιλοσοφία σου τέλος πάντων;». Αυτές αποτελούν απλές, καθημερινές φράσεις, που σε μικρό η μεγάλο βαθμό όλοι τις έχουν χρησιμοποιήσει, όλοι τους έχουν δώσει μια θέση στο καθημερινό, ανεπίσημο και μη, λεξιλόγιό τους.
Σχεδόν πάντοτε όμως, οι προκείμενες φράσεις βγαίνουν ασυναίσθητα, αβασάνιστα, αυθόρμητα. Το κακό όμως είναι  πως αν ζητηθεί από τα άτομα που τις ξεστομίζουν, η γνώμη τους για την πρακτική αξία της φιλοσοφικής επιστήμης, η απάντηση στην καλύτερη περίπτωση θα είναι αδιευκρίνιστη και αόριστη και στη χειρότερη χλευαστική: «Ασε τις άχρηστες θεωρίες επιτέλους και κοίτα τα πρακτικά προβλήματα που βρίσκονται μπροστά στα μάτια σου».
Ας αφήσουμε λοιπόν τις ανούσιες θεωρίες σύμφωνα με το κάλεσμα του αντιδραστικού της υπόθεσης και ας το φιλοσοφήσουμε επαγωγικά, με τον πλέον αγαπητό μαθηματικό τρόπο δηλαδή των ανθρώπων της πράξης.
Όταν λοιπόν κάποτε κάποιοι άνθρωποι πρωτόγονοι μέσα στην απελπισία της γύμνιας τους αναρωτήθηκαν για ποιο λόγο κρυώνουν και υποφέρουν, ενώ θα μπορούσαν κάλλιστα να δανειστούν το τομάρι κάποιου άγριου ζώου, σκέφτηκαν πρακτικά και το έπραξαν, το φόρεσαν. Έτσι κατόρθωσαν να κερδίσουν μια βασική μάχη στον αδυσώπητο αγώνα της επιβίωσης. Το τομάρι αυτό έγινε η βασική ασπίδα τους απέναντι στις αντίξοες παγωνιές. Το αρχικό όμως ερώτημα που τους έδωσε το έναυσμα για να περάσουν στην πράξη, όσο και αν μας φαίνεται σύμφωνα με τα σύγχρονα δεδομένα απελπιστικά αυτονόητο, ήταν προϊόν πρωτοποριακού για την εποχή συλλογισμού. Ήταν με λίγα λόγια προϊόν φιλοσοφίας, γέννημα γνήσιου στοχασμού. Όταν αργότερα το ένα «γιατί» έφερνε το άλλο ο άνθρωπος προόδευε. Ανακάλυψε τη φωτιά, τον τροχό, την οδό αναζήτησης της υπαρξιακής του αιτίας και τόσα άλλα. Κι όταν έφτασε η χρονική στιγμή που η ζωή συσσώρευσε πολλά «γιατί», η ζωή είχε πλέον αυξήσει σημαντικά τις απαιτήσεις της. Τότε ήταν που αυτά τα «γιατί» ταξινομήθηκαν και έγιναν συστηματικά για να εκπληρώσουν αποτελεσματικότερα το σκοπό τους. Αυτό το χρονικό σημείο στάθηκε η ιστορική στιγμή γέννησης επιμέρους κλάδων αναζήτησης, επιμέρους δηλαδή επιστημών. «Γιατί αστράφτει ο ουρανός στην κακοκαιρία;», θα σε ρωτήσει ο φυσικός επιστήμονας.  «Γιατί το υδροκυάνιο σκοτώνει;», θα σε ρωτήσει ο χημικός. «Γιατί δυο παράλληλες ευθείες γραμμές δεν έχουν κανένα κοινό σημείο; », ρωτά  κάποτε και ο Μαθηματικός.
Και ο φιλόσοφος τι ρωτά τελικά; Αυτός αρκείται στο «γιατί». Τώρα βέβαια αρχίζει να καταλαβαίνει ο αντιδραστικός φίλος που αμφισβήτησε την πρακτική αξία της φιλοσοφίας ότι αυτή είναι η επιστήμη των επιστημών. Είναι ο κορμός ολόκληρης της συστηματικής αναζήτησης, ο κορμός του επιστημονικού δένδρου που διακλαδώνεται συνεχώς και γιγαντώνεται ανά τους αιώνες. Η Φιλοσοφία, ως η ευρύτερη επιστήμη λοιπόν, αποτελεί το «γιατί» των «γιατί», τη σκέψη των σκέψεων και καθαρά επαγωγικά την πράξη των πράξεων.
Είναι φανερό πλέον το τι είδους θέματα πραγματεύεται η Φιλοσοφία. Δεν επιδιώκει αποκλειστικά να δώσει λύση σε κάποιο συγκεκριμένο πρόβλημα, αλλά να καταστήσει τον άνθρωπο γνώστη της δύναμής του, ώστε να πορευθεί με σταθερά βήματα προς την ουτοπική κατάκτηση του Όλου. Βέβαια εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς αν είναι λογικό, σκόπιμο ή ωφέλιμο να επιδιώκει κάτι που από την αρχή γνωρίζει πως ελάχιστες πιθανότητες έχει να το φτάσει, όπως είναι η προαναφερθείσα ουτοπία. Δε θα βιαστούμε όμως να του δώσουμε εξηγήσεις αφού αναπόφευκτα θα καταλάβει από μόνος του ότι όσο μεγαλύτερος είναι ο σκοπός, τόσο μεγαλύτερη είναι και η προσπάθεια. Κυνηγώντας συστηματικά και μεθοδικά το Όλο θα κατακτά ολοένα και περισσότερο το Μερικό, εκείνο δηλαδή που αναφέρεται στις διάφορες πτυχές της καθημερινής του ζωής, στα πρακτικά προβλήματα που συνεχώς τίθενται ενώπιόν του. Το Μερικό αναφέρεται στην επιβίωση ενώ το Όλο στην αυτοπραγμάτωση. Το Μερικό πηγάζει από το Όλο.
Εναπόκειται πλέον στη κρίση του καθενός, το που αξίζει να αφιερώσει τη βάση της επίγειας διαμονής του.  
Και τώρα αντιδραστικέ μου φίλε, θα μας επιτρέψεις να το φιλοσοφήσουμε λίγο, και εμείς με τη σειρά μας θα διαβούμε ανενδοίαστα τους δρόμους της λογικής.
Παρ’ όλα αυτά, θα επιτρέψουμε και σε σένα να μας ακολουθήσεις και να ανακαλύψεις την αλήθεια που ίσως αναζητάς και συ εδώ και καιρό, ενδεχομένως σε εσφαλμένη οδό. Μην αιφνιδιαστείς όμως αν κάπου στη διαδρομή συνειδητοποιήσεις πως η πολυπόθητη ουσιαστική αλήθεια βρίσκεται κάπως βαθύτερα από όσο περίμενες, πέρα από αυτά που μέχρι τώρα είχες συνηθίσει να βλέπεις. Ίσως να τη βρεις και μπροστά σου αν είσαι από τους τυχερούς, ίσως τη βρεις όμως και κάπου στο αινιγματικό Επέκεινα...

http://www.filosofia.gr/

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Από το κανάλι του χρήστη sintalkas1

Η ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΗΣ «ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ» ΜΕ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ

Στα σχολικά βιβλία υποστηρίζεται ότι ο Χριστιανισμός έγινε ασμένως δεκτός από τους λαούς της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και οι όποιες βιαιότητες κατά την επιβολή του δεν είχαν σημαντική έκταση. Αυτό το επιχείρημα καταρρίπτεται από μόνο του, αν εξετάσουμε όλες τις ιστορικές περιόδους.
Διαπιστώνεται ότι η επιβολή του Χριστιανισμού υπήρξε πάντα βίαιη, όταν ο υπό εκχριστιανισμό λαός είχε συγκροτημένη θρησκεία και εθνικές παραδόσεις, κατά τεκμήριο υψηλότερου πολιτισμικού επιπέδου από τις μεσανατολικές και δεν ενδιαφερόταν να προσχωρήσει σε οποιαδήποτε νέα θρησκεία.
Η χριστιανική θρησκεία σταθεροποιήθηκε στον ευρωπαϊκό χώρο, παρά την ιουδαϊκή προέλευσή της, επειδή κατάφερε να ενσωματώσει σταδιακά στη διδασκαλία και στο τελετουργικό της στοιχεία από τη θρησκεία του Δωδεκαθέου και του Ορφισμού, τις διάφορες θεότητες των ευρωπαϊκών εθνικών θρησκειών, τις αρχαίες αιγυπτιακές θρησκείες του Όσιρι, της Ίσιδος, της Αστάρτης και του Άττι, την ινδοπερσική του Μίθρα κ.ά.
Η ύστερη αρχαιότητα κλείνει και ο Μεσαίωνας ξεκινάει με συστηματικές επιδρομές χριστιανών κληρικών, μοναχών και λαϊκών εναντίον ιστορικών, θρησκευτικών και άλλων δημιουργημάτων ενός ανώτερου πολιτισμού, του ελληνικού και του διαδόχου του, ρωμαϊκού. Οι πυρπολήσεις βιβλιοθηκών με τα έργα των Ελλήνων και Ρωμαίων διανοητών, οι καθαιρέσεις ναών και έργων τέχνης του ένδοξου παρελθόντος και η καταπίεση κάθε εθνικής παραδόσεως, αλλά και κάθε δημιουργικής έμπνευσης που ξέφευγε από τον έλεγχο του εκκλησιαστικού ιερατείου και των νεοφώτιστων στον Χριστιανισμό Ρωμαίων μεν, βαρβαρικής καταγωγής δε στρατηγών, προδιέγραψαν το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινήθηκε έκτοτε και για αρκετούς αιώνες η πνευματική ζωή στην Ευρώπη, τη Μικρά Ασία και τη Μέση Ανατολή. Να σημειώσουμε εδώ ότι οι επιθέσεις και οι καταστροφές από φανατισμένους χριστιανούς είχαν αρχίσει ήδη κατά τους αποστολικούς χρόνους, βλέπε π.χ. την περιγραφή της επίσκεψης του Παύλου στην Έφεσο (Πράξεις ΙΘ’ 19 κ.ε.), γεγονός που αποτυπώθηκε κατά την Αναγέννηση και σε πίνακα ζωγραφικής.
Η ειρήνη ως πολιτικός και κοινωνικός στόχος και αγαθό είχε για τους εκκλησιαστικούς κύκλους μια συγκεκριμένη σημασία και όχι μόνο εκείνες τις εποχές. Μια ειρήνη που δεν αναφέρεται στην απουσία πολέμου, θανάτων και καταστροφών, αλλά στην εγκαθίδρυση της «ορθής τάξης», φυσικά της χριστιανικής και σε αντιστοιχία με την «επουράνια τάξη». Πρώτος είχε εισαγάγει την έννοια του «δίκαιου πολέμου» (bellum iustum) ο Αυγουστίνος και έκτοτε κάθε κατακτητική και καταστροφική δραστηριότητα χαρακτηρίστηκε ως δίκαιη με πατερική κάλυψη. Όποτε θίγεται η «ορθή τάξη» επιβάλλεται η πολεμική σύγκρουση για την αποκατάστασή της. Έτσι, καμιά καταστροφή, καμιά λεηλασία και μαζική δολοφονία δεν υπήρχε περίπτωση να καταδικαστεί ηθικά, γιατί ήταν εξ ορισμού «δίκαιη».
Στο πλαίσιο αυτών των καταστροφών και δηώσεων μετατράπηκε στα τέλη του 6^ου αιώνα ο Παρθενώνας, το κατεξοχήν σύμβολο του ελληνικού πολιτισμού και ειδικότερα της αθηναϊκής δημοκρατίας, σε τρίκλιτη βασιλική, με υπερώα, δύο νάρθηκες και βαπτιστήριο -κατά τη χριστιανική ορολογία «εξαγνίστηκε». Κατά τη μετατροπή αυτή προκλήθηκαν σημαντικές καταστροφές σε μεγάλο μέρος του γλυπτού διακόσμου του αρχαίου ναού. Ακόμα και το 12^ο αιώνα, οπότε λειτουργούσε ο Παρθενών ως μητροπολιτικός χριστιανικός ναός, πραγματοποιούνταν σ’ αυτόν επισκευές, προσθήκες και εργασίες εξωραϊσμού, με ολέθριες συνέπειες για το συνολικό οικοδόμημα και τον διάκοσμό του (Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών).

Οι καταστροφείς αρχαίων ναών και βωμών, όσοι έγιναν γνωστοί, αγιοποιήθηκαν από την Εκκλησία και παρουσιάζονται σε εικόνες, ακόμα σήμερα, με ένα σφυρί στο χέρι! Γράφει ο φιλόσοφος Λιβάνιος (314-394) στην επιστολή του προς Θεοδόσιο («Υπέρ των ελληνικών ναών» – Εκδόσεις Θύραθεν, Αθήνα): «(Οι χριστιανοί) ορμούν πάνω στους ναούς κρατώντας ξύλα και πέτρες και σίδερα, και μερικές φορές χωρίς αυτά, με χέρια και πόδια. Ακολουθεί η εκ του ασφαλούς λεηλασία, το γκρέμισμα της στέγης, η κατεδάφιση των τοίχων, σπάσιμο των αγαλμάτων, αναποδογύρισμα των βωμών… Κι αποχωρούν τελικά οι εισβολείς κουβαλώντας τη λεία τους από τα μέρη που εκπόρθησαν. Και δεν τους φτάνει αυτό αλλά σφετερίζονται και ξένα κτήματα, λέγοντας οτι η γη του τάδε γεωργού ήταν περιουσία του ναού, και πολλοί έχουν χάσει έτσι πατρικές περιουσίες, επειδή προβάλλοντα ψεύτικοι τίτλοι. Από τα δεινά των άλλων καλοπερνούν αυτοί, που ισχυρίζονται οτι κάνοντας νηστείες λατρεύουν το θεό τους».

Γράφει ο Θεοδώρητος (393–457), χριστιανός επίσκοπος και ιστορικός που έζησε στα έτη 393–457, «ο μεγαλύτερος ερμηνευτής της Ανατολής» όπως γράφουν τα χριστιανικά κείμενα, στην εκκλησιαστική ιστορία, «Επιστολή Δαμάσου» (Τόμος 5ος, 329/8 – 330/8): «Ο δε μέγας Ιωάννης (ο λεγόμενος Χρυσόστομος) ασκητάς πυρπολούμενους από ζήλον θεού συνέλεξε, με βασιλικούς δε νόμους αυτούς οπλίσας, κατά των ειδωλικών έπεμψε τεμενών. Με τούτον τον τρόπον, τους υπολειπόμενους Σηκούς (ελληνικούς ναούς) εκ βάθρων απέσπασεν».

Γράφει ακόμα ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος Ευνάπιος (346-414), στο σύγγραμμά του «Βίοι Φιλοσόφων και Σοφιστών» (6.11): «Θεοδόσιου βασιλεύοντος και (πατριάρχου Αλεξανδρείας) Θεοφίλου πρωτοστατούντος… του Σεραπείου (ναός και παράρτημα της αλεξανδρινής βιβλιοθήκης) κατελυμένοντο. Τους ανδριάντες και τα αναθήματα τόσο γενναία εμάχοντο, ώστε όχι μόνο νικούσαν, αλλά και έκλεπτον… του δε Σεραπείου μόνο το έδαφος δεν απέσπασαν κι αυτό διά το βάρος των λίθων. Αυτοί δε ήσαν αμετακίνητοι. Οι πολεμικότατοι δε αυτοί φιλοχρήματοι γενναίοι… την ασέβειαν αυτήν εις έπαινον αυτών των ιδίων καταλόγιζαν. Έπειτα εισέβαλαν οι καλούμενοι μοναχοί, άνθρωποι κατά το είδος, ο δε βίος αυτών συώδης και εμφανώς πάσχοντες, μύρια έκαμον κακά και ανείπωτα, αλλά αυτά ευσέβειαν ενόμιζαν…τότε πας άνθρωπος μέλαιναν φορών αισθήτα τυραννικήν είχεν εξουσίαν και δημοσίως να ασχημονεί ημπορούσε. Σε τόση αρετή άλλαξε η νέα θρησκεία τους ανθρώπους…».

Αλλά δεν είχαν μόνο τα κτήρια και τα κτήματα ως στόχο τους οι χριστιανοί πλιατσικολόγοι! Γράφει ο χριστιανός χρονογράφος Σωζομενός (400-450): «Όλοι σχεδόν οι Ελληνιστές θανατώθηκαν, δόθηκε διαταγή να καούν και άλλοι να φονευτούν με το ξίφος. Και κοντά σ’ αυτούς έχασαν για τον ίδιο λόγο τη ζωή τους, σ’ ολόκληρη την επικράτεια, όσοι λάμπρυναν τη φιλοσοφία. Αλλά έχαναν τη ζωή τους ακόμα και άνθρωποι που δεν ήσαν καν φιλόσοφοι και που απλώς φορούσαν ρούχα ίδια με αυτά των φιλοσόφων». Η θρησκεία της αγάπης προετοίμαζε με τις ορδές δολοφόνων τα εγκλήματα του Μεσαίωνα που αποτέλεσαν και την πιο λαμπρή προσφορά της στην ανθρωπότητα!

Σήμερα εξηγούν οι απολογητές αυτού του εγκληματικού παρελθόντος ότι ξένοι επιδρομείς κατέστρεφαν τους ελληνικούς ναούς και τα ιερά. Είναι αυτονόητο ότι σε ορισμένες περιπτώσεις επιτάθηκαν οι μεθοδικές καταστροφές που επέφεραν ο κρατικός και ο εκκλησιαστικός μηχανισμός, από ενέργειες βάρβαρων επιδρομέων, αλλά και από φυσικές καταστροφές (σεισμοί, πλημμύρες κ.ά.) Αν και είναι αδύνατον να επιμεριστεί ακριβοδίκαια η υπαιτιότητα γι’ αυτές τις ανυπολόγιστες καταστροφές, αυτό που μπορεί να καταγραφεί με βεβαιότητα είναι ότι οι σεισμοί και οι πλημμύρες, ως φυσικά φαινόμενα, επέδρασαν απρόβλεπτα, οι βάρβαροι κατέστρεφαν λόγω άγνοιας, ΑΛΛΑ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΔΡΟΥΣΑΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ…
http://www.pare-dose.net/

Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Στοιχειώδης εκπαίδευση: Γραφή, ανάγνωση, λυρική και επιλεγμένη επική ποίηση, χορός. Περίπου μέχρι δώδεκα χρονών.
Μέση και ανωτέρα εκπαίδευση: Μέχρι περίπου τα είκοσι της χρόνια εκπαιδεύεται συνήθως από την μητέρα της στην οικονομία και διαχείριση του νοικοκυριού, υφαντική, χειροτεχνία, διακοσμητική. Επίσης υπήρχαν ιδιωτικά οικοδιδασκαλεία στα οποία σπούδαζαν μουσική, κιθαρωδία, όρχηση κ.λ.π.
Ανωτάτη εκπαίδευση: Πλήθος ανωτάτων σχολών δεχόταν ευχαρίστως γυναίκες!
Επειδή η ιστορία ασχολείται κυρίως με πολέμους οι οποίοι με εξαίρεση των Αμαζόνων και ολιγοστών εξαιρέσεων άλλων γυναικών είναι ανδροκρατική, δεν έχουμε όλα τα ονόματα των γυναικών επιστημόνων. Παρ όλα αυτά υπάρχουν πάρα πολλές γυναίκες που διέπρεψαν στον χώρο της επιστήμης.
Στην Ανωτάτη Φιλοσοφική και Μαθηματική Σχολή του κορυφαίου Διδασκάλου Πυθαγόρα διέπρεψαν: Οι Θεανώ, Θεόκλεια, Ασκληπιγένεια, Περικτιόνη, Φιλτύς, Μελίσσσα, Τιμύχα, Μιλλία, Χειλωνίς, Κρατησόκλεια,Βοιώ, Θεάδουσα και πολλές άλλες.
Και ξέρετε ποιος ήταν ο Διδάσκαλος των « Ηθικών αρχών» του Πυθαγόρα; Η Θεμιστόκλεια, η Ιέρεια των Δελφών!
Η Σχολή του Επίκουρου: Οι Ανθεια, Λεόντιον, Ερώτιον.
Η Πλατωνική Ακαδημία:Το Πανεπιστήμιο της Αρχαίας Ελλάδας, διήρκεσε σχεδόν 1000 χρόνια μέχρι που ο Ιουστινιανός για να σώσει τον κόσμο από …την ιερόσυλο τρέλα των Ελλήνων (Ιουστινιανός Κώδιξ) το έκλεισε. Διεσώθησαν τα ονόματα της Λασθένειας, και της Αξιοθέας.
Ανώτατες Σχολές Ιατρικής: Κνίδος, Κως, Αλεξάνδρεια.
Διέπρεψαν οι: Αγνοδίκη, Δεινομάχη, Ερμιόνη, Ευτυχία, Φιλονίλα, Κλεοπάτρα μάλιστα βοηθός και συνεργάτρια του μεγάλου ιατρού Γαληνού, Ολυμπιάς, Σάλπη και πολλές άλλες. Γνωρίζετε ότι η Ελληνίδα Φαραώ της Αιγύπτου Κλεοπάτρα δεν έφτιαχνε μόνο δηλητήρια αλλά και φάρμακα και ότι έγραψε ένα βιβλίο περί φαρμάκων;
Αυτά εν ολίγοις για την ανώτατη εκπαίδευση στην Αρχαία Ελλάδα. Αλλά σκεφτήκατε από πότε συμμετέχουν οι γυναίκες στην ανώτατη εκπαίδευση στον μοντέρνο κόσμο;
Το +1890 διέγραψαν όλες τις γυναίκες που θέλησαν να λάβουν μέρος στην ανώτατη εκπαίδευση. Αυτό δεν έγινε ούτε στην Αφρική ούτε στην Ασία, αλλά στην πεπολιτισμένη Μ Βρετανία! Στην Ελλάδα παρά τις επελάσεις της έφιππης αστυνομίας στο πανεπιστήμιο τόλμησε να σπουδάσει μόλις το 1896 η Ελληνίδα Αγγελική Παναγιωτάκη.

Το Όρος του Άθω και οι γυναίκες
Η εντύπωση ότι στο όρος Άθως ζούσαν μόνο άντρες είναι λάθος. Μάλλον θα πρέπει οι αρθρογράφοι να μας εξηγήσουν για ποίο λόγο δεν το αναφέρουν. Είναι ύποπτο να ξεκινάς την Ιστορία της Ελλάδος από τους μοναχούς…. Από την μυθολογία μαθαίνουμε ότι το όρος είχε παραχωρηθεί από τον Δία στην χρυσόθρονον αγνήν Αρτέμιδα. Σε πολλούς είναι επίσης γνωστό ότι λέγεται και ο … «κήπος της Παναγίας», και πρωτύτερα ονομαζόταν ο κήπος της Αρτέμιδος. Μάλιστα ο αρχιμανδρίτης Ανδρέας Αγιορείτης ο οποίος έζησε μία δεκαετία σε Σκήτη αναφέρει ότι βρέθηκε εκεί νόμισμα με απεικόνιση της θεάς Αρτέμιδος. Επίσης ο Παυσανίας (Αρκαδικά 31,8) αναφέρει ότι σε ιερά αφιερωμένα σε θεές επιτρεπόταν η είσοδος σε γυναίκες αλλά σε άνδρες μόνο μία φορά τον χρόνο. ΔΙΑΒΑΣΤΕ: ΤΟ ΙΕΡΟΝ ΑΘΩΣ ή ΑΛΣΟΣ ΤΗΣ ΘΕΑΣ ΑΡΤΕΜΗΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑIΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ...

Γυναικεία ιερατικά αξιώματα
Τα ιερατικά αξιώματα των γυναικών ήταν: Ιέρεια, Πρωθιερέα, Μυσταγωγός, Υδρανός, Παναγείς (πάναγνες), Ιεροφάντιδες, Ιεαραπόλοι, Αρχιέρεια, Προμάντις.
Γιορτές γυναικών
Ανθεσφόρια ( Ηροσάνθεια), Γυναικοθύνθια (Αλεαία), Εκδύσια (Αποδύσια), Ενδυμάτια, Ηρώα, Ηραία Θύεια: Οι γυναικείοι Ολυμπιακοί αγώνες, Θυίεια, Μύσια, Τιτθηνίδια, Μύσια, Καρυάτεια.
Στα Καρυάτεια, πόλη της Αρκαδίας όμορφες γυναίκες έδειχναν τα κάλλη τους σε άνδρες και επιλέγανε έναν για σύζυγο.

http://gomedusa.blogspot.com/

ΑΣΤΕΡΙΑ

 ΚΩΣΤΑΣ ΤΟΥΡΝΑΣ 1976 album "Στο σινεμά"            loporinis

Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ GREEKLISH

Τον τελευταίο καιρό έχει αρχίσει να εκδηλώνεται μία τάση να αντικατασταθεί το ελληνικό αλφάβητο από το λατινικό. Η τάση αυτή γίνεται φανερή κυρίως σε κείμενα παραγόμενα από ηλεκτρονικούς υπολογιστές - με χρήστες κρατικές υπηρεσίες ακόμη και Α.Ε.Ι. - σε κείμενα προβαλλόμενα από την..... τηλεόραση αλλά και από σχετικές...
προτροπές ξένων ραδιοφωνικών σταθμών. Είναι χαρακτηριστικό ότι η προσπάθεια αυτή, η οποία θα καταφέρει καίριο πλήγμα κατά της ελληνικής σκέψης και όλων των πτυχών του ελληνικού πολιτισμού που εκφράζονται με γραπτά κείμενα, αλλά και των γένει ανθρωπιστικών σπουδών, έφτασε μέχρι ν' απασχολήσει τον Τύπο και ν' αποτελέσει αντικείμενο ερωτήσεων βουλευτών προς τον Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Η γλώσσα μας η Αρχαιότατη αλλά πάντα σύγχρονη και ζώσα, αυτή η γλώσσα που εμπλούτισε όχι μόνο τη λατινική, αλλά και τις κυριότερες ευρωπαϊκές γλώσσες, που έχει και οπτικά συνδεθεί άρρηκτα με το αλφάβητό της, δεν είναι δυνατό να υποστεί μείωση με την κατάργησή του από εμάς τους ίδιους. Είναι αδιανόητο να δεχθούμε ως Έλληνες την μεταμφίεση της γραφής μας με την κατάργηση πολλών γραμμάτων της, που δεν πέρασαν στο λατινικό αλφάβητο, και με την αντικατάστασή τους από άλλα υποτίθεται ηχητικώς παραπλήσια γράμματά του.
Όταν άλλοι λαοί, όπως π.χ. Γάλλοι και Ισπανοί μάχονται ως σήμερα να διατηρήσουν μέχρι τη τελευταία τους λεπτομέρεια τον τρόπο γραφής των κειμένων τους με το δικό τους αλφάβητο, εδώ, με την δικαιολογία της δήθεν διευκόλυνσής μας στην παγκόσμια επικοινωνία, επιχειρείται η αντικατάσταση του ελληνικού αλφαβήτου των 2.500 και πλέον χρόνων με το λατινικό. Ως λαός, που μέσα από το ίδιο αλφάβητο της γλώσσας του μετέδωσε τον πολιτισμό σε όλο των κόσμο, εμείς οι Έλληνες δεν είναι δυνατόν παρά να αρνούμεθα να εγκαταλείψουμε την ιστορική μας γραφή. Όχι μόνο γιατί αχρηστεύεται ένα από τα θεμελιακά στοιχεία του πολιτισμού μας, αποκόβοντάς μας από τις μέχρι σήμερα εκδηλώσεις του, αλλά και γιατί έτσι αγνοείται η σχέση αλφαβήτου και γλώσσας. Μιας γλώσσας, που ο τρόπος της γραπτής της απόδοσης έμεινε αναλλοίωτος επί ολόκληρες χιλιετίες ως σήμερα.
Θεωρούμε ανόσια αλλά και ανόητη κάθε προσπάθεια να αντικατασταθεί η ελληνική γραφή στο λίκνο της, εφ' όσον μάλιστα σε άλλες χώρες ανάλογες απόπειρες μεταβολής του τρόπου γραφής - σε μερικές περιπτώσεις πολύ δυσχερέστερης της ελληνικής - προσέκρουσαν στην καθολική και οργισμένη αντίδραση των λαών των χωρών αυτών. Όπως και επί Ενετών, όταν αυτοί στα μέρη που κυριαρχούσαν προσπάθησαν να αντικαταστήσουν στα ελληνικά κείμενα τους ελληνικούς χαρακτήρες με λατινικούς, έτσι και τώρα θα αντισταθούμε, καλώντας όλους τους συνέλληνες ν' αντιδράσουν για την πρόρριζα εξαφάνιση των ανίερων αυτών σχεδίων. 

http://www.geitoniamas.net

 «Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΔΙΑΣΑΛΕΥΣΙΝ ΤΟΥ ΛΟΓΙΚΟΥ» ΠΛΑΤΩΝ 

ΜΙΑ ΠΟΝΤΙΚΟΠΑΓΙΔΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ! ΜΙΑ ΠΟΝΤΙΚΟΠΑΓΙΔΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ!

Ένα ποντικάκι κάποτε, παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο. Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο; Αναρωτήθηκε.
Όταν οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο, δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε, όταν διαπίστωσε πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα!
Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο!
- Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι!
Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε:
"Κύρ Ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για σας. Αλλά δεν βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε μένα! Δε με ενοχλεί καθόλου εμένα η ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"
Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε:
"Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"
Το γουρούνι έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε:
"Λυπάμαι πολύ κυρ ποντικέ μου, αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα".
Τότε το ποντίκι στράφηκε προς το βόδι και του φώναξε κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου:
"Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"
Και το βόδι απάντησε:
"Κοιτάξτε, κύριε ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για τον κίνδυνο που διατρέχεις, αλλά εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που μπορεί να μου κάνει, είναι ένα τσιμπηματάκι στο δέρμα μου!"
Έτσι, ο καλός μας ποντικούλης, έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας!
Την επόμενη νύχτα, ένας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν το θόρυβο που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα του αγρότη που έτρεξε να δει τι συνέβη.
Μέσα στη νύχτα όμως, δεν πρόσεξε πως στην παγίδα πιάστηκε από την ουρά ένα φίδι... Φοβισμένο το φίδι δάγκωσε τη γυναίκα.
Ο άντρας της έτρεξε γρήγορα και την πήγε στο νοσοκομείο. Αλίμονο όμως, την έφερε στο σπίτι με πολύ υψηλό πυρετό. Ο γιατρός τον συμβούλεψε να της κάνει ζεστές σουπίτσες…
Έτσι ο αγρότης «έσφαξε την κότα» για να κάνει μια καλή κοτόσουπα!
Η γυναίκα όμως πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες ερχόταν στη φάρμα να βοηθήσουν. Ο καθένας με τη σειρά του καθόταν στο προσκεφάλι της γυναίκας από ένα 8ωρο.
Για να τους ταΐσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να «σφάξει το γουρούνι».
Τελικά όμως η γυναίκα δε τη γλίτωσε! Πέθανε! Στην κηδεία της ήρθε πάρα πολύς κόσμος, γιατί ήταν καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι.
Για να φιλοξενήσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης αναγκάστηκε να «σφάξει το βόδι».
Ο κυρ Ποντικός μας, έβλεπε όλο αυτό το πήγαιν'-έλα από την τρυπούλα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη...
ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ:
Χάσαμε την ανθρωπιά μας και ενισχύσαμε τον ατομισμό μας...!
Όταν κάποιος δίπλα μας κινδυνεύει, βρισκόμαστε όλοι σε κίνδυνο.
Είμαστε όλοι συνεπιβάτες σ' αυτό το πλοίο που λέγεται ζωή.
Ο καθένας μας αποτελεί τον κρίκο της ίδιας αλυσίδας.
Eίμαστε σαν τις ίνες ενός υφάσματος.
Και αν ένα μέρος του υφάσματος χαλάσει, το ύφασμα είναι άχρηστο...
Καλή χρονιά!!!

http://o-keramidogatos.blogspot.com/

ΑΙΕΝ ΔΥΣΤΥΧΕΙΝ...

(υποπαράγραφοι: αιέν θρησκευτικοκρατείν και αιέν πολιτικοκρατείν)
Μήπως θα πρέπει να επονομαστεί «η δυστυχία του να είσαι Έλλην»; Ο κόσμος το έχει τούμπανο και εμείς κρυφό καμάρι.  Ο εχθρός μας είναι ορατός δια γυμνού οφθαλμού. Είναι επώνυμος είναι διεθνώς αναγνωρισμένος. Οι πράξεις του δεν απαιτούν αποκωδικοποίηση, είναι ερμηνεύσιμες και από παιδιά του Δημοτικού σχολείου. Όμως οι ενήλικοι συμπατριώτες μας τυφλοί και κουφοί δεν μπορούν να αντιληφθούν τα τεκταινόμενα. Θέλουν ντε και καλά  κάπου να ανήκουν. Το να είναι ελεύθεροι τους πειράζει στα ... νεφρά, τους προκαλεί  συχνουρία, νοιώθουν ξεκρέμαστοι, ανερμάτιστοι, νοιώθουν ένα κενό. Ότι δεν φταίνε δεν φταίνε. Έτσι τους έμαθε το σύστημα. Δεν νοείται να βρισκόμαστε 11 χρόνια στην νέα χιλιετία και να κουβαλάμε δεδομένα των αρχών του προηγούμενου αιώνα. Υποτίθεται ότι πρέπει να έχουμε παραστάσεις από την εποχή που ζούμε και να βλέπουμε όσα συμβαίνουν γύρω μας έστω και σαν εικονική πραγματικότητα. Πρέπει να προσαρμοζόμαστε στα γεγονότα που τρέχουν. Βλέπουμε τους πανάξιους ιεράρχες μας πως προσαρμόζονται στα σημεία των καιρών και ο έχων δύο χιτώνας αρπάζει και έναν τρίτο ή δημιουργεί αποδοτικές επενδύσεις σε αχτύπητες μετοχές σε μεγάλες πολυεθνικές ή ετοιμάζει τις βαλίτσες του για την νέα παγκόσμια θρησκεία που θα δημιουργηθεί. Γενικά ενεργούν για να βρίσκονται στην κορυφή του κύματος και προσπαθούν να μην τους πάρει από κάτω. Όμως το ποίμνιο επειδή είναι ποίμνιο και κάθε αλλαγή σκηνικού μπορεί να του προκαλέσει τραυματικές ψυχολογικές καταστάσεις, το κρατάνε προσηλωμένο σε αυτά που του έχουν μάθει. Έτσι έχουν το κεφάλι τους ήσυχο επειδή σήμερα με την πρόοδο της επιστήμης μπορεί να μεταλλαχθεί, αν δεν προσέξουμε, κάποιο πρόβατο σε Λύκο. Και ο Λύκος είναι αιμοβόρο ζωντανό δεν κάνει αστεία. Έτσι λοιπόν έχουμε φορτωθεί κάποια θρησκεία που μας φοβερίζει που μας θέλει να σερνόμαστε και να προσκυνάμε, να έχομε «τον φόβο του Θεού» ενώ διατείνονται ότι μας αγαπάει και είναι ο Θεός της αγάπης. Πως τώρα ο Θεός της αγάπης είναι Εβραίος είναι από τα παράξενα μαζί με το περιβόητο «των προπατόρων ημών Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ» «υπέρ του αγίου lσραήλ» και μετά φταίω εγώ ή ο οποιοσδήποτε να μιλήσει για Ιουδαιοχριστιανισμό. Γενικά τα έχουν πολύ μπλεγμένα τα πράγματα και ενώ υποτίθεται ότι ήλθε για να διδάξει την αγάπη και την δικαιοσύνη στον κόσμο και την Ειρήνη. Έκτοτε έχουμε πνιγεί στους πολέμους στην αδικία και το μίσος. Απλά πράγματα που δεν χρειάζονται πολύ μυαλό για να γίνουν κατανοητά. Αδειάστε το μυαλό σας από πλάνες ιδέες και βάλτε καλά στο μυαλό σας ότι σας έχουν παρασύρει σε λάθος δρόμο με το ζόρι, με διώξεις με βασανιστήρια με θανάτους. Το Έθνος μας παραλίγο να εξοντωθεί. Το υπέρτατο όν δέχεται τις ευχαριστίες των παιδιών του οπουδήποτε και αν είναι. Ξεφύγετε από το μαντρί πάψτε να είσαστε πρόβατα. Ψηλά το κεφάλι και ακούστε την φωνή της λογικής που λέει ότι πρέπει να ψάχνουμε την αλήθεια όπου μπορούμε να την βρούμε, δηλαδή να διαβάσουμε, να μην είμαστε όπως μας θέλουν απαίδευτοι αλλά πάντοτε με καθαρό μυαλό.

Το άλλο Αιέν που περιμένει είναι το πολιτικοκρατείν. Δεν είναι σημερινό φαινόμενο, πάντοτε και ανέκαθεν οι λίγοι πονηροί ήθελαν και επιθυμούσαν διακαώς να εξουσιάζουν τους πολλούς. Ε! όχι κι έτσι!!!!!! Πρέπει δηλαδή να έχεις κάποιο χρώμα να έχεις κάποιον πάνω από το κεφάλι σου να σε ελέγχει για να αισθάνεσαι άνετα; Δηλαδή ούτε ελευθερία σκέψεως ούτε ελευθερία θέλησης αλλά όλα υποταγμένα στο κόμμα ή στην ομάδα όποια και αν είναι. Συμφωνώ ότι δεν μπορεί να κυβερνήσει η οχλοκρατία. Κάποιος ηγέτης πρέπει να υπάρχει κοινής αποδοχής. Οι μηχανισμοί των κομμάτων που εκτρέφουν ένα σωρό άχρηστους και τελευταίας κοινωνικής στάθμης παρατρεχάμενους, τσιμπούρια της εξουσίας που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στην ζωή τους αλλά διαβιούν παρασιτικά κάνοντας την ζημιά τους και μόνον με την παρουσία τους, της οποίας ένα μεγάλο τμήμα του μηχανισμού, είναι ο συνδικαλισμός. Αυτός ο τελευταίος έχει εκτραπεί του σκοπού του και χρειάζεται ριζική εκκαθάριση. Είναι το μεγάλο παράσιτο της εξουσίας. Έχουν εξελιχθεί σε δημίους των εργαζομένων που υποτίθεται ότι προασπίζουν τα συμφέροντά τους. Είναι πάντοτε προσκείμενοι στο μεγαλειώδες στο ανυπέρβλητο, στο ασύγκριτο μεγάλο Τοτέμ της εξουσίας την αυτού μεγαλειότητα του κόμματος. Οι ευτυχισμένοι κάτοικοι της χώρας αισθάνονται υπερβολικά ασφαλείς και άβουλοι, κυριολεκτικά πιόνια, στην αγκαλιά του κόμματος και τους περιέργους και πολύπλοκους μηχανισμούς του. Όταν βρίσκεται στην εξουσία είναι δυο με τρία σκαλιά πάνω από τον πρωθυπουργό. Γιατί;;;;; Επειδή κάποιοι ανόητοι σαν κάποιους από εσάς πιστεύουν σε αυτούς. Τους έχουν θεοποιήσει, όποια βλακεία και αν κάνουν, συνήθως οι εξυπνάδες απουσιάζουν, αλλά επικρατεί η μέθη της εξουσίας με την παντοδυναμία που την συνοδεύει και τους θεοποιούν. Συνήθως πάσχουν από οποιουδήποτε είδους οφθαλμικές παθήσεις και χρόνια κώφωση ή μάλλον επιλεκτική ακοή. Κρύβουν ή διαστρεβλώνουν τις πικρές αλήθειες από τα μάτια και τα αυτιά των υπευθύνων και τους παρουσιάζουν μια εικονική πραγματικότητα και όπως είναι επόμενο μη έχοντας επαφή με την σκληρή επικρατούσα πραγματικότητα ενεργούν και ασκούν μια αλόγιστη εξουσία. Μήπως έχετε την εντύπωση ότι επειδή δηλώνουν πολιτικοί ή εν πάση περιπτώσει ασχολούμενοι με το ευγενές άθλημα της εκμετάλλευσης των μαζών είναι δύσκολο να το ασκήσει κάποιος; Αυτοί οι ίδιοι το έχουν κάνει επιστήμη την οποία έχουν συνθετοποιήσει για να δείχνει δύσκολη. Τίμιοι άνθρωποι και πατριώτες υπάρχουν και μπορούν εύκολα να αναλάβουν με πολύ επιτυχία την διοίκηση της χώρας. Το αποφεύγουν επειδή είναι όλα τόσο βρώμικα, που κινδυνεύουν να λερωθούν για όλη τους την ζωή.
Δεν ξέρω αν υπάρχει ο Δίκης οφθαλμός ή του έχετε βγάλει τα μάτια. Είναι όμως δεδομένο ότι οι συμπαντικοί νόμοι λειτουργούν άμεσα  αποτελεσματικά και ανταποδοτικά. Ηδη στους ουρανούς κάποιων χωρών έγιναν ορατοί οι δύο Ήλιοι. Είθε ο ύψιστος Ζεύς να φανεί   μεγαλόθυμος.

Αστερίων(ΚΒ)  (Απόσπασμα) Περισσότερα ΕΔΩ

ΚΥΝΙΚΑ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ…

Αντισθένης
-"Η πιο αναγκαία μάθηση είναι το να ξεμάθει κανείς τις κακές συνήθειες."
-"Οι άνθρωποι που ζηλεύουν καταστρέφονται από την ίδια τους τη ζήλια, ακριβώς όπως ο σίδηρος καταστρέφεται από τη σκουριά."
-"Όταν πολλοί άνθρωποι σε επαινούν, ν' αναρωτιέσαι: "Γιατί, τι κακό έχω κάνει;"
-"Είναι καλύτερα να πέσει κανείς ανάμεσα στα κοράκια, παρά ανάμεσα σε κόλακες· διότι τα κοράκια καταβροχθίζουν τα πτώματα, αλλά οι κόλακες καταβροχθίζουν τους ζωντανούς."

Διογένης
-"Οι άνθρωποι σπεύδουν με όλη τη σοβαρότητα για ν' ακούσουν ανοησίες, αλλά είναι πολύ αργοί και περιφρονητικοί όταν το θέμα είναι σοβαρό."
-"Ανάμεσα στα άγρια ζώα το χειρότερο δάγκωμα είναι του συκοφάντη, και ανάμεσα στα ήμερα του κόλακα."
-"Ο άνθρωπος έχει περιπλέξει κάθε απλό δώρο των θεών."
-"Είμαι ο Διογένης ο Κύων. Πλησιάζω τους καλούς, γαβγίζω τους άπληστους, και δαγκώνω τους παλιανθρώπους."

Κράτης
-"Ο νόμος είναι καλό πράγμα αλλά όχι τόσο καλό όσο η φιλοσοφία. Εκεί όπου ο νόμος χρησιμοποιεί τη βία εναντίον της αδικίας, η φιλοσοφία μας πείθει με τη διδασκαλία. Η φιλοσοφία είναι καλύτερη από την κοινωνική πίεση ακριβώς στο βαθμό που είναι καλύτερο να κάνει κανείς κάτι με τη θέλησή του παρά με καταναγκασμό."
-"Για τον σοφό άνδρα, η φτώχεια και η κοινωνική ασημότητα πρέπει να θεωρούνται πατρίδα του· διότι αυτές ακόμη και η τύχη δεν μπορεί να του τις στερήσει."

Δημώναξ
-"Εκείνους που φροντίζουν τα σώματα αλλά αμελούν τους εαυτούς των (δηλαδή τον εσωτερικό τους κόσμο) να μέμφεσαι, διότι είναι σαν κι αυτούς που φροντίζουν την κατοικία τους αλλά αμελούν τους ενοίκους."
-"Τόσο περισσότερο θα προσθέσεις εις την αρετή, όσο αφαιρέσεις από τις ηδονές. Διότι είναι αισχρό να παραδέχεσαι τις αρετές στους άλλους, εάν στον εαυτό σου έχεις κακίες."
-"Λιγότερα κακά υποφέρουν οι άνθρωποι από τους εχθρούς παρά από τους φίλους. Διότι από τους μεν εχθρούς φυλάσσονται, επειδή τους γνωρίζουν, στους δε φίλους ανοίγονται και υποπίπτουν σε σφάλματα, γινόμενοι ευάλωτοι."

http://gomedusa.blogspot.com/

Η ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΤΩΝΑ

Υπάρχει κάποια παλαιά παράδοση, την οποία διατηρούμε στη μνήμη μας, ότι οι ψυχές από εδώ πηγαίνουν εκεί (στον `Αδη) και πάλι εδώ επιστρέφουν και είναι οι ψυχές των πεθαμένων που επανενσαρκώνονται.
Παλαιός μεν ουν έστι τις λόγος, ου μεμνήμεθα, ως εισίν ενθένδε αφικόμενα εκεί, και πάλιν γε δεύρο αφικνούνται. (Φαίδων 70C)

Πράγματι γίνεται επαναφορά στη ζωή και οι ζωντανοί γεννιούνται από τους πεθαμένους και οι ψυχές των πεθαμένων υπάρχουν και οι μεν αγαθές είναι σε καλύτερη κατάσταση, οι δε κακές σε χειρότερη.
Αλλ' έστι τω όντι και το αναβιώσκεσθαι και εκ των τεθνεώτων τους ζώντας γίγνεσθαι και τας των τεθνεώτων ψυχάς είναι, και ταις μεν γ' αγαθαίς άμεινον είναι, ταις δε κακαίς κάκιον. (Φαίδων 72 D,E)

Η ψυχή του ανθρώπου είναι αθάνατη και συμβαίνει άλλοτε μεν να τελειώνει (τη συνεργασία της με το σώμα), πράγμα που ως γνωστόν οι άνθρωποι το ονομάζουν θάνατο, άλλοτε δε να ξαναγεννιέται, ποτέ όμως δε χάνεται.
Φασί γαρ την ψυχήν του ανθρώπου είναι αθάνατον, και τότε μεν τελευτάν, ο δη αποθνήσκειν καλούσι, τότε δε πάλιν γίγνεσθαι, απόλλυσθαι δ' ουδέποτε. (Μένων, 81 Β)

Η ψυχή (μετά το θάνατο) εισέρχεται πάλι σε σώμα και πάλι αποχωρίζεται του σώματος και αυτό συμβαίνει πολλές φορές κατά κύκλους. Γι' αυτό οι Ορφικοί (...) προσεύχονταν να λήξουν οι κύκλοι αυτοί (των ενσαρκώσεων) και να λυτρωθούν από την κακότητα των ανθρώπων.
Ότι παλαιός ο λόγος, ορφικός τε γαρ και πυθαγόρειος, ο πάλιν άγων τας ψυχάς εις το σώμα και πάλιν από του σώματος ανάγων και τούτο κύκλω πολλάκις. ης και οι παρ' Ορφεί τω Διονύσω και τη κόρη τελούμενοι τυχείν εύχονται κύκλου τ' αν λήξαι και αναπνεύσαι κακότητος. (Τίμαιος,E)

Η ψυχή πάντα συζεί άλλοτε μ' ένα σώμα κι άλλοτε με άλλο.
Αεί ψυχή συντεταγμένη σώματι τοτέ μεν άλλω, τοτέ δε άλλω. (Νόμοι, 903D)

http://www.xrysalogia.gr/

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ Η ΨΥΧΗ

Κάποτε ένας ευγενής είχε τρεις κόρες, μία εξ αυτών η Ψυχή. Η Ψυχή ήταν πάρα πολύ όμορφη, και η εμφάνισή της αυτή προκάλεσε τον αμέριστο θαυμασμό των ανθρώπων αλλά και την ζήλια της θεάς Αφροδίτης...
Από το φθόνο της η θεά έβαλε τον γιο της Έρωτα, να χτυπήσει την Ψυχή με τα βέλη του και να την κάνει να ερωτευτεί κάποιον πάρα πολύ άσχημο. Ο Έρως όμως αντικρίζοντας την, γοητεύτηκε τόσο πολύ που έστρεψε κατά λάθος, τα βέλη του πάνω του...
Οι γονείς της νέας, επειδή ανησυχούσαν για την τύχη της και την αποκατάστασή της πήγαν να συμβουλευτούν μαντείο. Ο μάντης, με διαταγή του Έρωτα, έδωσε χρησμό πως λόγω της ομορφιάς της η Ψυχή προορίζεται για θεό και πως πρέπει να την αφήσουν σε ένα βουνό για να την πάρει, όπως και έγινε...
Ολομόναχη η Ψυχή στο βουνό περίμενε την άγνωστη της μοίρα, όταν ο Ζέφυρος με εντολή του Έρωτα την μετέφερε στο παλάτι που είχε κτίσει για αυτήν. Ο γάμος έγινε, αλλά ο Έρωτας έβαλε όρο στην Ψυχή να μην προσπαθήσει ποτέ να δει την μορφή του, γιατί θα έφευγε μακριά της για πάντα. Αντάμωναν λοιπόν στο σκοτάδι και μόνο.
Ο καιρός περνούσε, η Ψυχή ήταν ευτυχισμένη, βέβαια δεν είχε δει ποτέ τον άντρα της και φυσικά δεν γνώριζε και την ταυτότητά του, αλλά κάποια στιγμή ένοιωσε την ανάγκη να δει τουλάχιστον την οικογένεια της. Παρακάλεσε τον σύζυγο της να επιτρέψει στις αδερφές της να την επισκεφθούν. Οι αδερφές, ζηλεύοντας την τύχη της Ψυχής, βάλθηκαν να την τρομάξουν και να την απογοητεύσουν. Την έπεισαν πως ο άντρας της είναι ένα τέρας και για αυτό τον λόγο δεν της παρουσιάζεται ποτέ, και πως το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να τον σκοτώσει...
Τρομαγμένη πια η Ψυχή, κρύβει ένα λύχνο και ένα μαχαίρι, προκείμενου να πραγματοποιήσει το μακάβριο σχέδιο της. Όταν το βράδυ, υπό το αμυδρό φως της φλόγας έσκυψε πάνω από τον Έρωτα για να τον μαχαιρώσει, είδε την μορφή του και τα έχασε. Μία σταγόνα λάδι ξέφυγε τότε από το λυχνάρι και έπεσε πάνω στον Έρωτα με αποτέλεσμα να τον ξυπνήσει. Ο Έρως βλέποντας την Ψυχή να τον κοιτάει, πέταξε μακριά όπως την είχε προειδοποιήσει....
Απελπισμένη η Ψυχή άρχισε να τον ψάχνει…. Κάποια στιγμή έφτασε σε έναν ναό, αφιερωμένο στη Δήμητρα. Αναθαρρημένη πέρασε το κατώφλι και παρακάλεσε τη θεά να τη βοηθήσει. Η Δήμητρα, ανήμπορη, την παρέπεμψε στην Αφροδίτη, μητέρα του Έρωτα...
Η θεά Αφροδίτη έγινε έξαλλη με την Ψυχή, έστειλε γυναίκες της ακολουθίας της να τη βρουν, και στην συνέχεια την υπέβαλε σε τρομακτικές δοκιμασίες που θα δοκίμαζαν την υπομονή, την επιμονή και το θάρρος της και τη θεά θα βοηθούσαν στις δοκιμασίες αυτές η Ανησυχία και η Λύπη.
Η πρώτη ήταν να διαχωρίσει σε μια μέρα ένα σωρό ανακατεμένους σπόρους από πολλά και διαφορετικά φυτά. Από κριθάρι μέχρι μπιζέλια και από φακές και σπόρους παπαρούνας μέχρι στάρι. Δε θα τα κατάφερνε, αν δεν τη βοηθούσαν τα μυρμήγκια, που λυπήθηκαν την αγαπημένη του θεού Έρωτα.
Η δεύτερη δοκιμασία ήταν να φέρει μια τούφα μαλλί από το χρυσόμαλλο δέρας ενός κοπαδιού άγριων προβάτων με κοφτερά κέρατα και δηλητήριο στο στόμα, που έβοσκαν πίσω από το ορμητικό ποτάμι, στην απόκρημνη κοιλάδα ενός επικίνδυνου δάσους. Στο έργο αυτό τη βοήθησε η Νύμφη Σύριγγα, που είχε μεταμορφωθεί σε καλάμι για να γλιτώσει από τον έρωτα του θεού Πάνα. Της είπε να περιμένει το μεσημέρι, που τα πρόβατα δεν αντέχουν τη ζέστη και κοιμούνται. Τότε ήταν η κατάλληλη στιγμή να μαζέψει τις τούφες από μαλλί που είχαν πιαστεί στα κλαδιά των θάμνων και στις καλαμιές.
Η τρίτη δοκιμασία ήταν ως είθισται, η χειρότερη. Η Ψυχή έπρεπε να φέρει στην Αφροδίτη νερό από μια παγωμένη πηγή που βρισκόταν σε έναν ψηλό, απότομο και γλιστερό βράχο που τον φυλούσαν μερικοί ακοίμητοι δράκοι. Η Ψυχή το κατόρθωσε και αυτό με τη βοήθεια ενός αετού του Δία.
Η Αφροδίτη, αμφισβήτησε τις επιτυχίες της ψυχής, θεωρώντας ότι δεν οφείλονταν αποκλειστικά στις δικές της προσπάθειες, αλλά κυρίως σε βοήθεια που έλαβε. Γι' αυτό της ανέθεσε ακόμα μια δοκιμασία, πολύ δυσκολότερη από τις προηγούμενες. Η Ψυχή έπρεπε να πάει στον Κάτω Κόσμο και να ζητήσει από την σύζυγο του Άδη Περσεφόνη, να της δώσει ένα κουτάκι με τη θαυματουργή αλοιφή που χάριζε υπερφυσική ομορφιά.
Κάτι που φάνταζε τόσο αδύνατο που η ψυχή σκέφτηκε να αυτοκτονήσει. Μια μυστηριώδη φωνή όμως, την συμβούλεψε πώς να κατέβει στον Άδη, πώς να δώσει το νόμισμα στον Χάροντα και πώς να καλοπιάσει τον Κέρβερο, καθώς και τον τρόπο για να επιστρέψει στον κόσμο των ζωντανών. Επίσης, την προειδοποίησε κατηγορηματικά να μην ανοίξει επ' ουδενί το κουτί που θα της έδινε η Περσεφόνη. Ακολουθώντας τις συμβουλές η αποστολή ήταν επιτυχής αλλά, η Ψυχή άνοιξε το κουτί για να δει το περιεχόμενο του. Δεν πρόλαβε όμως να δει τίποτα, απλώς κοιμήθηκε. Το κουτί περιείχε τον ύπνο της Στυγός. Και δεν ήταν ένας απλός ύπνος, ήταν ο ύπνος του θανάτου. Η Ψυχή έμεινε για κάποιο διάστημα κοιμισμένη, όχι όμως για πάντα, όπως έλπιζε η Αφροδίτη. Ο Έρωτας, παρά τον θυμό του, είχε μετανιώσει για τη σκληρή συμπεριφορά του και έψαχνε να τη βρει.
Όταν την βρήκε, την αποδέσμευσε από τα δεσμά του θανάτου. Η ψυχή έγινε η αιώνια σύζυγος του Έρωτα.
Ο Έρως τη συγχώρεσε, τη συμφιλίωσε με την Αφροδίτη και τέλος την οδήγησε στον Όλυμπο, όπου ο Δίας της πρόσφερε Αμβροσία και έγινε αθάνατη...
Ο Έρωτας και η Ψυχή, αγαπημένοι και μονιασμένοι, έφεραν κάποια στιγμή στον κόσμο και την κόρη τους... την Ηδονή.
                                                      ********************************************

Ο ΜΥΘΟΣ ΒΡΙΘΕΙ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΩΝ, που έχουν να κάνουν με το ταξίδι της αθάνατης ουράνιας ψυχής στον κόσμο της ύλης, και την τελική ένωση της εκ νέου με το Ουράνιο λίκνο της. Εν τάχη θα μπορούσαμε να υποδείξουμε, κάποια στοιχεία.
Ο Έρωτας συμβολίζει σε κοσμογονικό επίπεδο, την αέναο ενοποιό δύναμη, που εξελίσσει το σύμπαν. Η ψυχή σε ανθρώπινο επίπεδο, έχει άλλες δύο αδελφές, γεγονός που μας παραπέμπει στο τρισυπόστατο της ανθρώπινης φύσης (Νους, ψυχή, σώμα). Η ψυχή στην κατώτερη φύση της, μετέχει του θείου έρωτα, δίχως όμως να το γνωρίζει, καθώς υποτάσσεται από τα ανθρώπινα πάθη, και την δέσμευση της ύλης, ξεχνώντας την ουράνια καταγωγή της. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος πρέπει να υποβληθεί σε δοκιμασίες, πριν επιτύχει την μέθεξη και την μακαριότητα της αθανασίας.
Στην πρώτη δοκιμασία υποδεικνύεται πως Θειο ενυπάρχει και ζωοποιεί κάθε τμήμα του σύμπαντος, όσο ασήμαντο και εάν φαίνεται. Συνεπώς και ο άνθρωπος σε ένα τέτοιο πλαίσιο, οφείλει να συνειδητοποιήσει, πως αποτελεί το τμήμα ενός συνόλου, το οποίο, µε τη σειρά του, συνδέεται και εξαρτάται από άλλα σύνολα εντός ενός ευρύτερου οικοσυστήματος.
Στην δεύτερη δοκιμασία, παρότι οι ανθρώπινες ψυχές μετέχουν του Θείου, (τα κέρατα υποδηλώνουν την επαφή με το Θείο), οι αντιληπτικές δυνάμεις του ανθρώπου (και ο τρόπος έκφρασης τους, ομιλία) επικεντρώνονται στην ικανοποίηση του «εγώ» και της κατώτερης φύσης του. Κατά την διάρκεια μόνο του ύπνου, η ψυχή, ασυνείδητα έχει την δυνατότητα να ταξιδεύει πέρα από όρια του χωροχρόνου.
Η Τρίτη δοκιμασία έχει σχέση με την κάθαρση (νερό - πηγή), και την χαλιναγώγηση των παθών( δράκοι) που οφείλει να υποστεί η ψυχή, πριν την ανάβαση της (αετός του Δία) προς το ουράνιο λίκνο της.
Τέλος η κατάβαση στον Άδη και η επιστροφή, (ένα κοινό αρχετυπικό μοτίβο σε όλες τις μυήσεις) υποδεικνύει πως το τέλος του επίγειου κύκλου, είναι απλώς μία μετάβαση της μορφής σε κάποια άλλη, και καταδεικνύει την αιωνιότητα της ψυχής.
Τίποτα δεν περισσεύει στην φύση. Χαρακτηριστικό είναι αυτό που πρέσβευε ο Aναξίμανδρος. «Οτιδήποτε γεννιέται μέσα στη φύση έχει ένα χρέος, που το πληρώνει όταν αποσυντίθενται, δίνοντας έτσι καινούργια ζωή»...

http://xletsos-basilhs.blogspot.com/         http://gomedusa.blogspot.com/

ΟΡΦΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ ΕΣΤΙΑΣ

Εστία ευδυνάτοιο Κρόνου θύγατερ Βασίλεια ή μέσον οίκον έχεις πυρός αενάοιο, μεγίστου τούσδε συ εν τελεταίς οσίους μύστας αναδείξαις θείσ’ αιειθαλέας, πολυόλβους, εύφρονας, αγνούς οίκε θεών μακάρων, θνητών στήριγμα κραταιόν, αιδίη, πολύμορφε, ποθηνοτάτη, χλοόμορφε μειδιόωσα, μάκαιρα, τάδ’ ιερά δέξο προθύμως όλβον επιπνείουσα και ηπιόχειρον υγείαν.

Εστία του παντοδυνάμου Κρόνου θυγατέρα βασίλισσα, συ που κατέχεις τον μέσον οίκον του αενάου πυρός, του μεγίστου, είθε αυτούς τους οσίους μύστες ν’ αποδείξεις στις τελετές, κάμνοντας τους αειθαλείς, πανευτυχείς, ευφροσύνους, αγνούς ώ οίκε μακαρίων θεών, κρατερό στήριγμα θνητών, αιωνία πολύμορφη, ποθεινοτάτη, χλοόμορφη χαμογελαστή, μακαρία, δέξου προθύμως τούτες τις θυσίες, εμπνέοντας ευτυχία και απαλόχερη υγεία.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΕΩΣ ΕΣΤΙΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΥΛΟ
Την λέξη που εμείς λέμε «ουσία» κάποιοι άλλοι την ονομάζουν «εσσία» και κάποιοι άλλοι «ωσία». Κατ’ αρχήν λοιπόν σύμφωνα με το όνομα «εσσία’ που είναι η ουσία των πραγμάτων, εύλογα ονομάζεται Εστία επειδή και εμείς λέμε γι’ αυτό που μετέχει της ουσίας των πραγμάτων ότι «εστί» (είναι, υπάρχει), κατά τούτο ορθώς την ονομάζουμε Εστία. Φαίνεται ότι παλαιά και εμείς ονομάζαμε την ουσία «εσσία». Ακόμη και εάν κάποιος συμπεράνει με βάση τις θυσίες θα θεωρήσει πως έτσι σκέφτηκαν αυτοί που όρισαν το όνομα, αφού άλλωστε πριν από όλους τους θεούς πρώτα στην Εστία θυσιάζουμε, φυσικό ήταν να την ονομάσουν Εστία την ουσία των πάντων.
Όσοι πάλι την ονομάζουν «ωσία» αυτοί μάλλον θεωρούν, ακολουθώντας τον Ηράκλειτο, ότι τα πάντα κινούνται και τίποτα δεν μένει ακίνητο.
Η δε αιτία και η αρχή αυτού του φαινομένου είναι να ωθούν, (αυτό που κινεί) και επομένως σωστά την ονόμασαν «ωσία». Και αυτά ας έχουν ειπωθεί με τον τρόπο αυτό, σαν από ανθρώπους που τίποτα δεν γνωρίζουν.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΑΡΑΣ Ερευνητής – Μελετητής Ιστορίας- Φιλοσοφίας

ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ 2011 – ΠΕΛΑΣΓΙΣ

Εορτή Χειμερινού Ηλιοστασίου 2011 από την τελεστική ομάδα Πελασγίς.
                                          Καλή Χρονιά σε όλες και όλους!!!

SuperALEXANDRA83

ΤΟ ΣΩΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ. Η ΜΝΗΜΗ ΑΝΗΚΕΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ. (ΠΛΩΤΙΝΟΣ)

Το ΕΝ υπερβαίνει τη δυνατότητα της ανθρώπινης αντίληψης, και  η ανθρώπινη έκφραση θα μπορούσε μόνο να το αλλοιώσει.
Μπορούμε να πούμε κάτι γι' αυτό, αλλά δεν μπορούμε να το περιγράψουμε. Ούτε έχουμε κάποια γνώση ή διανοητική αντίληψή του. Μπορούμε να πούμε τι δεν είναι και όχι τι είναι.
Για το λόγο αυτό δεν υπάρχει όνομα για το ΕΝ, είναι ανέκφραστο..
Υπάρχει πριν από την ζωή και είναι η αιτία της, εφόσον η ενέργεια της ζωής δεν προηγείται αλλά αντίθετα απορρέει από την ανέκφραστη πηγή του ΕΝΟΣ.
Ο άνθρωπος είναι ψυχή κι έχει ένα σώμα. Η φύση και η ουσία αυτών των δύο πρέπει να διαχωριστεί. Από τη στιγμή που το σώμα είναι σύνθετο, η ανάγκη δεν μπορεί να το διατηρήσει για πάντα στην ίδια κατάσταση. Η γνώση ομοίως δείχνει πως, ότι διαλύεται κατά το θάνατο, δέχεται διαχωρισμούς μιας και κάθε τι που ενυπάρχει σε κάτι, τείνει στο όλο και όμοιό του απ' όπου προήλθε. Η ψυχή λοιπόν, διαχωρίζεται κατά το θάνατο απ' το σώμα.
Λέγεται ότι η ψυχή είναι το σώμα, για το λόγο ότι το σώμα είναι ορατό. Αλλά αν μπορούσαμε να δούμε τη ψυχή, και αν μπορούσαμε να δούμε ότι περιβάλει το σώμα με τη ζωή που κατέχει, θα λέγαμε ότι η ψυχή δεν είναι με κανένα τρόπο το σώμα, αλλά αντίθετα το σώμα περιέχεται μέσα σ' αυτήν, αυτό που ρέει μέσα στο ακίνητο.
Η ψυχή λέγεται ότι υπάρχει στο σώμα όπως ο καπετάνιος σ' ένα πλοίο. Αλλά αυτό δεν είναι σωστό. Γιατί αφ' ενός βρίσκεται στο πλοίο κατά τύχη και αφ' ετέρου γιατί ο καπετάνιος κυβερνά όλο το πλοίο, ενώ βρίσκεται σ' ένα μόνο μέρος του, ενώ η ψυχή κυβερνά το σώμα και είναι παρούσα παντού. Ένα καλύτερο παράδειγμα θα ήταν εάν λέγαμε ότι η ψυχή είναι παρούσα στο σώμα όπως το φως στον αέρα. Το φως είναι παρόν στον αέρα χωρίς να ανακατεύεται μ' αυτόν. Όταν το φως αποσύρεται απ' τον αέρα, μέσα στον οποίο ακτινοβολεί, αυτός (ο αέρας) δεν κρατά τίποτα απ' το φως, αλλά φωτίζεται μόνο για όσο ο αέρας παραμένει το μέσα του.
Η ψυχή δεν εισέρχεται ολοκληρωτικά στο σώμα. Το υψηλότερο μέρος μένει πάντα ενωμένο με τον νοήμονα κόσμο, ενώ το κατώτερο μέρος της παραμένει ενωμένο με τον αισθητό κόσμο.
Το ανώτερο μέρος της είναι ανεπηρέαστο από την έλξη των παροδικών απολαύσεων και οδηγεί σε μια ατάραχη ζωή. Κάθε ψυχή έχει ένα κατώτερο μέρος που είναι στραμμένο προς το σώμα και ένα ανώτερο που είναι στραμμένο προς τη θεία διάνοια.
Η ψυχή έχει διπλή δράση στη σχέση της με το πάνω και το κάτω. Με την πρώτη της ενέργεια ελέγχει το σώμα και με τη δεύτερη, μελετά τις καταληπτές οντότητες.
Η ψυχή έχει οντότητα με χαρακτηριστική φύση και ενέργειες. Μια απ' αυτές είναι η μνήμη, της οποίας η άσκηση εμποδίζεται μόνο απ' το σώμα. Όταν η ψυχή δένεται στο σώμα, ξεχνάει. Όταν διαχωρίζεται θυμάται. Γι' αυτό το λόγο, το σώμα είναι η πηγή της λήθης. Η μνήμη ανήκει μόνο στην ψυχή.
Αυτό που ονομάζεται αναπόφευκτη ανάγκη και θεία δικαιοσύνη, κυβερνά τη φύση που προκαλεί κάθε ψυχή να εισέρχεται σ' εκείνο το σώμα που έχει επιλέξει. Όταν έρθει η κατάλληλη ώρα, η ψυχή πλησιάζει το σώμα σ' εκείνο όπου οφείλει να εισέλθει. Κάθε ψυχή έχει την δική της ώρα.
Ο καθένας από μας κουβαλά μαζί του αυτόν το νόμο, ένα νόμο του οποίου η ισχύς δεν πηγάζει απ' έξω, αλλά που είναι έμφυτη.
Ποιος είναι ο σκοπός της μετενσάρκωσης;
Η ψυχή κατέρχεται για να εξελίξει τις δυνάμεις της και για να στολίσει ό,τι βρίσκεται κάτω απ' αυτήν. Η ψυχή αλλάζει σώματα με τον ίδιο τρόπο που σ' ένα θεατρικό έργο ο ηθοποιός πεθαίνει, αλλά στην επόμενη σκηνή, αλλάζει ενδύματα και υποδύεται ένα άλλο πρόσωπο και επιστρέφει στη σκηνή.
Θάνατος είναι μόνο η αλλαγή του σώματος, όπως και να έχει, αυτός που αναχωρεί θα ξαναγυρίσει να παίξει..
Η Ζωή είναι ένας συνεταιρισμός της ψυχής και του σώματος. Θάνατος είναι ο χωρισμός. Τόσο στη ζωή όσο και στο θάνατο, η ψυχή νοιώθει σαν στο σπίτι της.
Υπάρχουν δυο στάδια μετά θάνατο. Στο πρώτο η ψυχή έλκεται απ' το σώμα που αναπολεί ό,τι ο άνθρωπος έκανε ή υπέφερε κατά την διάρκεια της ζωής του. Στη διάρκεια του χρόνου όμως η ανάμνηση προηγούμενων ζωών θα επιτευχθεί. Για το λόγο ότι με τον καιρό η ψυχή εξαρτάται όλο και λιγότερο απ' το σώμα κι έτσι αρχίζει να θυμάται πράγματα που είχε ξεχάσει στην παρούσα ζωή.
Συναντά τις συνέπειες των προηγούμενων οφειλών της. Αυτοί που στην προηγούμενη ζωή τους, ήταν ιδιοκτήτες σκλάβων, εάν καταχράστηκαν την εξουσία τους, θα γίνουν αυτοί σκλάβοι. Δεν εναπόκειται μόνο στην τύχη το να γίνει κάποιος σκλάβος, φυλακισμένος ή ατιμασμένος. Θα πρέπει να έχει διαπράξει τη βία την οποία εισπράττει.
Εάν επιθυμείς να ανακαλύψεις την διανεμόμενη δικαιοσύνη, δεν είναι αρκετό να εξετάζεις μόνο το παρόν αλλά τόσο το παρελθόν, όσο και το μέλλον. Το σύστημα αυτό ανταποδοτικότητας είναι απόλυτο, δίκαιο και σοφό. Η τάξη που κυριαρχεί στο σύμπαν είναι αιώνια. Επενεργεί στο κάθε τι ακόμα και στα μικρότερα πράγματα.
Ο Θείος νόμος είναι αναπόφευκτος και περιέχει μέσα του τη δύναμη της δικαιοσύνης. Μέσω του νόμου καθορίζεται πώς και για πόσο είναι αναγκαίο κάποιος να υποφέρει. Οι τιμωρίες που εξαγνίζουν το κακό, πρέπει να προέρχονται απ' την τάξη που κυβερνά όλα τα πράγματα. Οι κακές πράξεις τα ατυχήματα και η δυστυχία που καταπιέζουν το καλό, μπορεί να ειπωθεί ότι είναι οι συνέπειες προηγούμενων σφαλμάτων. Η παγκόσμια τάξη δεν πρέπει να κατηγορείται ως άδικη , αλλά πρέπει να επιμένουμε στη διανομή του δίκαιου. Εάν δεν καταλαβαίνουμε κάποιες πτυχές του Θείου νόμου είναι λόγω κρυφών αιτιών που διαφεύγουν της γνώσης μας.
Υπάρχουν τρεις τύποι ανθρώπων.
Ο πρώτος αφορά τους ανθρώπους εκείνους που θεωρούν την επίγεια ζωή σαν την αρχή και το τέλος.
Ο δεύτερος αφορά αυτούς που είναι ικανοί σε κάποιο βαθμό να στρέφουν τη ψυχή τους σε πιο υψηλές αξίες.
Και τέλος υπάρχουν οι σοφοί άνθρωποι των οποίων τα μάτια στρέφονται προς το Φως..

ΠΛΩΤΙΝΟΣ ( +204 έως +270)  (Επιλογή)                    http://www.xrysalogia.gr/