ΕΛΛΑΣ Η ΩΡΑΙΑ ΚΟΙΜΩΜΕΝΗ

Η ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΟΥ ΩΡΑΙΟΥ, ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΟΥ
Οι Αθηναίοι του 1ου αιώνα γέλασαν με την καρδιά τους όταν άκουσαν από τον παμπόνηρο Σαούλ - Παύλο την ιστορία ενός θαυματοποιού από την μακρινή Ιουδαία που τον έστειλε, λέει, κάποιος θεός να σώσει τον κόσμο! Με την ανωτερότητα και το πνεύμα ανοχής που τους διέκρινε, τον ξεπροβόδισαν με συμπάθεια, αφού του εξήγησαν ότι ο δικός τους δρόμος για την ανθρώπινη πρόοδο περνούσε από την Λογική και ακολουθούσε την δύσκολη αλλά σίγουρη πορεία της Προμηθεϊκής Γνώσης.
Το γέλιο τους όμως πάγωσε μετά τρεις αιώνες, όταν οι επίγονοι του Παύλου, βάφτισαν χριστιανούς τους βάρβαρους του Αλάριχου και έστειλαν τις ορδές του να τους κατηχήσουν στην "μοναδική αλήθεια", σφάζοντας, καίγοντας και γκρεμίζοντας.
Στους αιώνες που ακολούθησαν το γέλιο έγινε πόνος, δάκρυ και αίμα πάνω από τα ερείπια του Ελληνικού Πολιτισμού που ισοπεδώθηκε από την "θρησκεία της αγάπης". Η ανθρωπότητα μπήκε στα σκοτάδια ενός ατέλειωτου Μεσαίωνα, άγρια χορτάρια σκέπασαν τα υψηλά διανοήματα, η μνήμη ατόνησε και οι έννοιες αναποδογύρισαν. ΙΧΩΡ Κόσμος-Ελλάς η Ωραία Κοιμωμένη

ΤΟ ΠΕΡΙΦΗΜΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Το περίφημο «τέλος του κόσμου» είναι προ των πυλών εδώ και χιλιάδες χρόνια και τόνοι μελάνης έχουν χυθεί από συγγραφείς, ερευνητές, «προφήτες» και κερδοσκόπους, που προσπαθούν να προετοιμάσουν τον κόσμο για τον επερχόμενο Αρμαγεδδώνα, γεμίζοντας παράλληλα τις τσέπες τους με αξιοσέβαστα ποσά. Ως ένα βαθμό, δεν θα ήταν λανθασμένο να υποστηρίξουμε ότι η καταστροφολαγνεία υποκινείται και συντηρείται.... από τα ίδια Θρησκευτικά Ιερατεία.
Δεν είναι τυχαίο ότι η εσχατολογία αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο όλων των θρησκειών του κόσμου, με τα Ιερά Βιβλία της εκάστοτε Θρησκείας να αφιερώνουν ολόκληρα κεφάλαια στο Τέλος των Ημερών και τον τρόπο που αυτό θα έρθει. Στο Χριστιανισμό, η εσχατολογία βασίζεται σχεδόν εξ ολοκλήρου σε ένα από τα πλέον αμφιλεγόμενα βιβλία που έχουν γραφτεί ποτέ και σήμερα αποτελεί το τελευταίο (27ο) βιβλίο (το μοναδικό  Προφητικό Βιβλίο) της Καινής Διαθήκης.: την «Αποκάλυψη» του Ιωάννη. Κατά τη Χριστιανική παράδοση, η «Αποκάλυψη» γράφτηκε περί το 96 από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη …αλλά ποιόν Ιωάννη;
Όπως προαναφέραμε, ο συγγραφέας του κειμένου της «Αποκάλυψης» ονομάζεται Ιωάννης και κατά τη Χριστιανική παράδοση δεν είναι άλλος από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη. Όμως, σήμερα η πατρότητα του βιβλίου αμφισβητείται από πολλούς μελετητές.
Το πρώτο πρόβλημα στην ταύτιση του Ιωάννη της «Αποκάλυψης» με τον Ιωάννη τον Ευαγγελιστή είναι ότι ο πρώτος σε κανένα σημείο του κειμένου δεν ταυτίζεται με τον δεύτερο! Το μόνο που έχουν κοινό είναι το όνομα, ενώ ο Ιωάννης της «Αποκάλυψης», περιγράφοντας τη «Νέα Ιερουσαλήμ», μας πληροφορεί ότι στα θεμέλια της πόλης ήταν γραμμένα τα ονόματα των δώδεκα αποστόλων του Χριστού, χωρίς να αναφέρει το παραμικρό για τον εαυτό του (21:14)
Το δεύτερο πρόβλημα, που θεωρείται από πολλούς ως απόδειξη για το ότι η «Αποκάλυψη» δεν γράφηκε από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, είναι η παρουσία συντακτικών και γραμματικών λαθών στο πρωτότυπο κείμενο, κάτι που δεν συναντάται στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο. Με την άποψη αυτή ταυτίστηκαν και αρκετοί πατέρες της Εκκλησίας.
Από τη συγγραφή της μέχρι σήμερα, η «Αποκάλυψη» απασχολεί τους μελετητές, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν προτείνει πιθανές ερμηνείες που επιβεβαιώνουν τις προφητείες του κειμένου. Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε πλήθος τέτοιων ερμηνειών, όπως το πώς η «Αποκάλυψη» προφήτευσε επιτυχημένα (;) την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το Τσέρνομπιλ και πολλά άλλα κοσμοϊστορικά γεγονότα. Η ουσία όμως είναι μία: όλες αυτές οι ερμηνείες αποδίδονται στο κείμενο αφότου συμβούν τα γεγονότα. Συνεπώς, πρόκειται για μια κλασική περίπτωση «προφητείας του παρελθόντος» κατά την οποία ένα αόριστο, πιθανώς συμβολικό, κείμενο -που αφήνει περιθώρια για πλήθος ερμηνειών- χρησιμεύει ανά τους αιώνες στην «κατασκευή» προβλέψεων για γεγονότα που έχουν ήδη συμβεί!Το ζήτημα δεν είναι κατά πόσον η «Αποκάλυψη» μπορεί να χρησιμεύσει ως προφητικό κείμενο. Αυτό ουσιαστικά μπορεί να επιβεβαιωθεί μόνο μετά το τέλος του κόσμου (όταν και αν αυτό έρθει) και συνεπώς δεν το μάθουμε ποτέ.
Το ζήτημα είναι, γιατί οι άνθρωποι είναι τόσο πρόθυμοι να επιδοθούν στην καταστροφολογία και την εσχατολογία, ανεξαρτήτως πολιτισμού ή εποχής.
Γιατί άραγε δεν υπάρχουν προφητείες που μιλούν για ανθρώπινη ευημερία και άνθηση του πολιτισμού στο μέλλον; Ή μήπως υπάρχουν αλλά δεν γίνονται ευρέως γνωστές γιατί, ως γνωστόν, η καταστροφή «πουλάει» περισσότερο από τη δημιουργία;
Πρέπει, επιτέλους, ως ανθρωπότητα, να αποτινάξουμε τα δεσμά της καταστροφολογίας και να στραφούμε στο πώς θα μπορέσουμε να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο, κλείνοντας τα αυτιά μας σε όλους εκείνους που «υπόσχονται» σεισμούς, λιμούς και καταποντισμούς με αντάλλαγμα το χρήμα, τη δόξα ή τον έλεγχο μιας φοβισμένης μάζας. Φυσικά δεν αναφέρομαι συγκεκριμένα στην «Αποκάλυψη» αλλά στη γενικότερη ενασχόληση με την καταστροφολογία -βλ. 2012, Millennium κ.ά.
Αντί να αναλωνόμαστε σε ανούσιες προβλέψεις και απόπειρες ερμηνείας ενός βαρύτατα συμβολικού κειμένου που γράφηκε 2.000 χρόνια πριν, να κάνουμε ότι μπορούμε για να βοηθήσουμε το συνάνθρωπό μας σήμερα, ειδικά σε αυτή την τόσο δύσκολη περίοδο. Πηγή..

Σχόλιο: Οι Ιεροί πρόγονοί μας, οι γεννήτορες του γήινου πολιτισμού, με την μοναδικότητα τους, έδωσαν απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα που απασχόλησαν και απασχολούν τον άνθρωπο. Δεν υπάρχει κάτι για το οποίο δεν είπαν. Έτσι λοιπόν, μια ηχηρή απάντηση και σε όλα τα πάρα πάνω έρχεται να δώσει η Ελληνική σκέψη μέσα από την Φιλοσοφία: «Αυτός ο ίδιος ο Κόσμος πρέπει κατ' ανάγκη να είναι άφθαρτος και αγέννητος. Άφθαρτος επειδή, αν τυχόν καταστραφεί, πρέπει ή καλύτερος, ή χειρότερος, ή ο ίδιος με αυτόν, ή χάος να δημιουργηθεί. Αν είναι χειρότερος, η δύναμη που δημιουργεί κάτι χειρότερο από το καλύτερο πρέπει να είναι κακή. Αν είναι καλύτερος, ο δημιουργός που δεν έφτιαξε εξ αρχής το καλύτερο πρέπει να είναι ατελής. Aν είναι ο ίδιος, μάταια δημιουργήθηκε. Αν είναι το χάος... είναι ασέβεια και να λέγονται τέτοια πράγματα» ΣΑΛΟΥΣΤΙΟΣ. ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΩΤΗΤΟΣ ΤΟΥ.
Όσο αγνοούμε την πνευματική κληρονομιά που μας άφησαν οι παππούδες μας, θα πελαγοδρομούμε παλεύοντας με τα θεόρατα κύματα της αγνοίας και των δεισιδαιμονιών του κατασκευασμένου φόβου, βυθισμένοι στην άβυσσο της ύλης και στην πνευματική αδράνεια… προς όφελος κάποιων…
Κλείνω την ανάρτηση με ένα απόσπασμα της Τζένη Χώλλ, Αμερικανίδας συγγραφέα, από το βιβλίο της “Ζώντας στην Αρχαία Ελλάδα”: «Οι Θεοί ποτέ δεν έπαψαν να προσφέρουν τους αειφόρους καρπούς τους σε αυτή την Ιερή Χώρα. Οι Αρχαίοι Έλληνες αναγνώριζαν και εδέχοντο τα δώρα των Θεών, γι΄ αυτό και αναδείχθηκαν ως παγκόσμιοι ηγήτορες σε όλους τους τομείς. Οι σημερινοί Έλληνες, παρασυρόμενοι από αλλότριες δυνάμεις και ενεργώντας υπό το κράτος μιας συνεχιζόμενης πνευματικής κατοχής 17 περίπου αιώνων, "αρνήθηκαν" τους πατρώους Θεούς και τα δώρα τους».

ΥΠΑΤΙΑ. Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ, ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΩΝ ...ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ

Η Υπατία, η τελευταία φιλόσοφος της Αλεξάνδρειας, έζησε μέσα στην ταραχή των συγκρούσεων των χριστιανών και των εθνικών, κατά τις οποίες ομάδες φανατικών χριστιανών, ανάμεσα σε άλλα, κατέστρεφαν με σφυριά τις παραστάσεις των Αιγυπτιακών ναών, πιστεύοντας ότι εκτελούσαν "θεάρεστο" έργο.
Οι μεγάλες γνώσεις και η ευγένεια του χαρακτήρα της Υπατίας, που είχε αναλάβει τη διεύθυνση του Μουσείου (έτσι ονομαζόταν η φιλοσοφική Νεοπλατωνική σχολή στην Αλεξάνδρεια), προσέλκυσαν πάρα πολλούς μαθητές. Ασχολήθηκε με τα μαθηματικά και θεωρείται σαν μια από τις εξέχουσες φυσιογνωμίες της εποχής της στο χώρο της φιλοσοφίας. Οι σχέσεις της με όλους ήταν πολύ καλές. Όμως ο χριστιανικός φανατισμένος όχλος - οπαδοί του επίσκοπου Κύριλλου- καιροφυλακτούσε. Λόγω των καλών σχέσεών της με τον έπαρχο, "θεώρησαν" ότι αυτή έφταιγε για κάποια δυσμενή απόφαση. Έτσι μια μέρα, ενώ διέσχιζε το δρόμο, όρμησαν, την κατέβασαν από την άμαξα και την τράβηξαν μέχρι την πιο κοντινή εκκλησία. Εκεί την κομμάτιασαν ζωντανή σε μικρά κομμάτια με κοχύλια, την έκαψαν και σκόρπισαν τη στάχτη. Μέσα σ' ένα πανδαιμόνιο εγκληματικής ατμόσφαιρας εξόρκιζαν το "σατανά" που προσωποποιούσε και ενσάρκωνε η φιλοσοφία. Ο αυτοκράτορας για «τιμωρία…» απαγόρευσε στους μοναχούς να εμφανίζονται δημόσια στην πόλη.
O πατριάρχης Αλεξανδρείας, Κύριλλος τη μισούσε θανάσιμα. Με παρακίνησή του, γράφει ο σύγχρονός της Σωκράτης ο Σχολαστικός, την κατακρεούργησαν φανατικοί μοναχοί το 415. Το ειδεχθές έγκλημα οδήγησε στη φυγή πολλούς λόγιους και επιστήμονες. Ήταν η αρχή του τέλους της Αλεξάνδρειας ως φάρου της γνώσης στον ύστερο αρχαίο κόσμο. Ευτυχώς, υπάρχει μια εκτενέστατη βιβλιογραφία για τον Κύριλλο και, ακόμα, έχουμε στη διάθεσή μας τα έργα του. Και ξέρουμε από αυτά ότι ένιωθε βαθύτατο μίσος για το σύνολο της Φιλοσοφίας, την οποία χαρακτήριζε «ελληνιστική βλακεία». Αισθανόταν μια περιφρόνηση εξίσου βαθιά για τον Όμηρο και τον Ησίοδο, όπως και για όλους τους Έλληνες δραματουργούς. Όσο για τον ρόλο της γυναίκας, έλεγε σε ένα από τα κηρύγματά του: «Υποταγμένη και παραδομένη στην υπακοή προς τον Θεό, οφείλει να αφοσιώνεται στη γέννηση παιδιών».

H Υπατία έλαμψε στην πνευματική ζωή της υστερορωμαϊκής Αλεξάνδρειας με την ευγλωττία, την ομορφιά, τα πνευματικά της χαρίσματα. Έγινε σύμβολο της θετικής γνώσης σε χρόνους όπου ο χριστεπώνυμος ζήλος ταύτιζε το φιλέρευνο πνεύμα με την πλάνη και τη μαγεία. 
Η Υπατία ήταν ο τελευταίος μάρτυρας της φιλοσοφίας στην Αλεξάνδρεια. Τα έργα της χάθηκαν και το όνομά της παραμελήθηκε για αιώνες. Δεν παύει όμως να ανήκει στους μάρτυρες της ελεύθερης σκέψης και στα θύματα της μισαλλοδοξίας και του θρησκευτικού φανατισμού. Πηγή1 Πηγή2

Ο ΥΠΝΟΣ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΑΦΑΣΙΑΣ ΜΑΣ, ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ…

Από το κανάλι του χρήστη Pilaeus

ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

Η φιλοσοφία ήταν πάντα ένας τρόπος ζωής για τους ανθρώπους που ήθελαν και θέλουν να νικήσουν την άγνοια. Αυτό δείχνει και η ίδια η λέξη φιλοσοφία, αγάπη στη Σοφία, που αποδίδεται στον Πυθαγόρα.
Μέσω της φιλοσοφίας ο άνθρωπος μπορεί να ξεπεράσει κάθε δογματισμό, φανατισμό και σκοταδισμό, γιατί όλα αυτά είναι παιδιά της άγνοιας, την οποία πάντα πολεμά ο φιλόσοφος με όπλο τη γνώση. Μέσα στην πορεία του χρόνου βρίσκουμε πολλούς φιλόσοφους και φιλοσοφικές σχολές, που με αθάνατα έργα και με αντίστοιχο προς αυτά τρόπο ζωής - π.χ. Πυθαγόρας, Σωκράτης, Πλάτωνας, Πλωτίνος και πολλοί άλλοι - έδωσαν απαντήσεις σε αιώνια ερωτήματα του ανθρώπου σε σχέση με τον εαυτό του, τον Θεό, το Σύμπαν. Ποιος είμαι -πού βρίσκομαι και πού πηγαίνω, είναι ένα τριπλό ερώτημα που πάντα απασχόλησε τον άνθρωπο. Ποιοι κανόνες καθορίζουν τη σχέση μου με τους άλλους ανθρώπους; Πάντα η φιλοσοφία έδωσε απαντήσεις.
Ο ενδιαφερόμενος δεν έχει παρά να μελετήσει για τους φιλοσόφους και τα φιλοσοφικά ρεύματα όλων των εποχών και σε όλες τις χώρες, στην Ανατολή και τη Δύση.
Όμως σ' αυτή την προσπάθεια η φιλοσοφία πάντα κυνηγήθηκε από το κατεστημένο κάθε εποχής, που στηρίζεται στην άγνοια της μάζας, την οποία ποδηγετεί και ελέγχει, και αυτή με τη σειρά της είναι ο καλύτερος φίλος και υποστηρικτής του κάθε λογής δογματισμού και κατεστημένου τρόπου σκέψης. Κι αυτό γιατί οι φιλοσοφικές γνώσεις και αξίες προϋποθέτουν τον άνθρωπο - άτομο και όχι τον άνθρωπο μάζα. Ο άνθρωπος της μάζας πάντα ήταν υποχείριος της κάθε μορφής εξουσίας και κυρίως της άγνοιας και του φανατισμού του.
Έτσι κάθε μορφή φιλοσοφικής σκέψης που απελευθέρωνε τον άνθρωπο από τα δεσμά της άγνοιας και της μισαλλοδοξίας κυνηγήθηκε με κάθε τρόπο. Οι φανατικοί πιστοί - κυρίως στον Μεσαίωνα - πάντα ήταν από τους πρωτοπόρους στις διώξεις κατά των φιλοσόφων.
Μερικά ξεχωριστά παραδείγματα στην ιστορία της φιλοσοφίας του Δυτικού πολιτισμού, δείχνουν ακριβώς ότι διώξεις και διωγμοί δεν έγιναν μόνο κατά των Χριστιανών - που μια και έγιναν επίσημη θρησκεία σίγουρα τους έχουν μεγαλοποιήσει - αλλά και κατά των φιλοσόφων. Ακόμη φαίνεται ότι οι διωγμοί κατά της φιλοσοφίας δεν σταματούν, κάτι που δείχνει ότι η φιλοσοφία ποτέ δε γίνεται κατεστημένο και πάντα ενοχλεί - σαν αλογόμυγα όπως έλεγε ο Σωκράτης - τους κάθε λογής "βολεμένους". Πηγή…

ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΕΙ ΠΑΙΔΕΣ ΕΣΤΕ

Ίσως η αφήγηση του Κριτία, προς την συντροφιά, την αποτελούμενη από τον Πλάτωνα, τον Τίμαιο και τον Ερμοκράτη, θα μπορούσε να μας αφήσει κάποια συμπεράσματα: «Υπάρχει στην Αίγυπτο, στο Δέλτα μια περιοχή που λέγεται Σαιτική. Η μεγαλύτερη πολιτεία αυτής της περιοχής ήταν η Σαίς, από την οποία καταγόταν ο Άμασις. Σύμφωνα μ’ εκείνον, ιδρυτής της πόλης ήταν η θεά Νήιβ, και στα Ελληνικά Αθηνά. Όταν ο Σόλων ζήτησε πληροφορίες για τους κατοίκους, από τους ιερείς, διαπίστωσε ότι ούτε ο ίδιος, ούτε κανένας άλλος Έλληνας γνώριζε τίποτα σχετικά μ’ αυτούς. Τότε ένας ηλικιωμένος ιερέας του είπε : «Σόλωνα, εσείς οι Έλληνες είστε αιώνες παιδιά. Δεν υπάρχει γέρος Έλληνας. Είστε όλοι νέοι στην ψυχή, γιατί δεν έχετε μέσα σας παλιές αντιλήψεις από αρχαία παράδοση, ούτε και καμιά διδασκαλία που να πάλιωσε με το πέρασμα του χρόνου. Η αιτία όλων αυτών είναι: Συνέβησαν πολλές και διάφορες καταστροφές στο ανθρώπινο γένος. Οι σημαντικότερες προήλθαν από φωτιές και από πλημμύρες. Η παράδοσή σας ότι κάποτε ο Φαέθων, ο γιός του Ηλίου, αφού έζεψε το άρμα του πατέρα του, επειδή δεν κατάφερε να το οδηγήσει στη διαδρομή του πατέρα του, κατάστρεψε οτιδήποτε βρισκόταν κάτω στη Γη και τελικά σκοτώθηκε από κεραυνό, αναφέρεται σαν απλός μύθος. Η πραγματικότητα, όμως, είναι η μεταβολή στις κινήσεις των ουράνιων σωμάτων γύρω από την Γη και η καταστροφή όσων βρίσκονται στην επιφάνεια της από τεράστιες φωτιές, ανάμεσα σε μεγάλα χρονικά διαστήματα… Όσα έχουν γίνει μεγάλα ή όμορφα ή με κάποιο τρόπο αξιοθαύμαστα στη  δική σας ή στη δική μας χώρα, όλα αυτά είναι καταχωρημένα στους ναούς μας από τα παλιά χρόνια. Στη χώρα σας, όμως, αλλά και σε αρκετές άλλες, έρχεται κάθε τόσο το ρεύμα του ουρανού σαν φοβερή αρρώστια και καταστρέφει όλα όσα έχουν αναπτυχθεί με τα γράμματα και όλα όσα χρειάζονται οι πόλεις, αφήνοντας ζωντανούς μόνο τους αγράμματους και τους ακαλλιέργητους από σας, ώστε να γίνεστε σαν νέοι από την αρχή, χωρίς να γνωρίζετε τίποτα από εκείνα που έγιναν τον παλιό καιρό. Εσείς θυμάστε μόνον έναν κατακλυσμό, αν και προηγουμένως έγιναν πολλοί. Δεν ξέρετε, επίσης, ότι στη δική σας χώρα γεννήθηκε το πιο όμορφο και ευγενικό ανθρώπινο γένος, από το οποίο κατάγεσαι κι εσύ κι όλοι οι συμπολίτες σου, επειδή βέβαια διασώθηκε λίγο σπέρμα…

Κάποτε, Σόλωνα, πριν γίνει ο μεγάλος κατακλυσμός, αυτή που είναι η πολιτεία των Αθηναίων ήταν πολύ γενναία στον πόλεμο και εξαιρετικά ευνομούμενη από κάθε άποψη. Λέγεται μάλιστα ότι εκεί έγιναν τα πιο σημαντικά έργα και τα καλύτερα πολιτεύματα απ’ όσα τώρα έχουμε ακούσει πως υπήρξαν στον κόσμο. Δεν θα σου το αρνηθώ, Σόλωνα. Θα σου τα πω όλα, τόσο για χάρη της πολιτείας σου, αλλά για χάρη της θεάς που προστάτευσε, ανέθρεψε και εκπαίδευσε και τον δικό σας και μετά τον δικό μας τόπο, αρχίζοντας από σας χίλια χρόνια πιο πριν, όταν πήρε το σπέρμα για χάρη σας από τη Γη και τον Ήφαιστο. Η διάρκεια του πολιτισμού μας, όπως λένε τα ιερά μας βιβλία, είναι οκτώ χιλιάδες χρόνια. Θα σου μιλήσω λοιπόν με συντομία για τους νόμους και τα υπέροχα έργα των συμπολιτών σου, που έζησαν πριν από εννέα χιλιάδες χρόνια…
Τα βιβλία μας γράφουν πόσο ισχυρή δύναμη ήταν κάποτε η πολιτεία σας που κατεστράφη από κάποιους που ξεκίνησαν με αλαζονεία από κάποιο σημείο του Ατλαντικού ωκεανού και ξεχύθηκαν εναντίον της Ευρώπης και της Ασίας. Πραγματικά, τότε μπορούσε κάποιος να διασχίσει εκείνη τη θάλασσα, γιατί στην είσοδο της που την ονομάζετε Ηράκλειες Στήλες, υπήρχε νησί το οποίο ήταν μεγαλύτερο από τη Λιβύη και την Ασία μαζί. Σ’ αυτό λοιπόν, το νησί της Ατλαντίδος, υπήρχε μεγάλη οργάνωση βασιλιάδων που εξουσίαζε όλο εκείνο το μέρος από τη Λιβύη μέχρι την Αίγυπτο, και από την Ευρώπη μέχρι την Τυρρηνία. Και τότε ακριβώς, Σόλωνα, η δύναμη της Πολιτείας σας αποδείχτηκε μοναδική ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους… (και) έχοντας την αρχηγία των Ελλήνων είτε αναγκαστικά είτε μόνη, όταν την εγκατέλειψαν οι άλλοι, και, αφού έφθασε σε σοβαρότατους κινδύνους, νίκησε τους εισβολείς, έστησε τρόπαια, κατάφερε να μην υποδουλωθούν, όσοι δεν ήταν ακόμη δούλοι, και πέτυχε ν’ απελευθερώσει όλους εμάς τους άλλους που κατοικούμε μέσα από τις Ηράκλειες Στήλες, χωρίς ν’ απαιτήσει το παραμικρό. Ύστερα όμως από αρκετό καιρό έγιναν οι μεγάλοι σεισμοί και πλημμύρες και, μέσα σ’ ένα φοβερό μερόνυχτο η γη κατάπιε ολόκληρο το στρατό σας ενώ η Ατλαντίδα βούλιαξε στη θάλασσα…».

Ο Κριτίας επίσης αναφερόμενος στην Ατλαντίδα λέγει: «Ήταν τότε τόσο μεγάλη και τόσο καλά οργανωμένη η δύναμη σ’ εκείνα τα μέρη. Για πολλές γενιές, ήταν νομοταγείς και τιμούσαν το θεϊκό στοιχείο. Μα όταν το θεϊκό στοιχείο άρχισε να εκφυλίζεται από μέσα τους, τότε άρχισαν να συμπεριφέρονται με απρέπεια μη έχοντας τη δύναμη να βαστάξουν πια το βάρος του πλούτου τους. Και σ’ αυτόν μεν, που είχε τη δυνατότητα να κρίνει, φαίνονταν επαίσχυντοι, αφού είχαν χάσει τα πιο καλά απ’ τα πολυτιμότερα αγαθά τους, ενώ εκείνοι, που δεν είχαν τη δυνατότητα να ξεχωρίσουν ποια είναι στην πραγματικότητα η ευτυχισμένη ζωή, τους θεωρούσαν ότι είναι υπερβολικά καλοί κι ευτυχισμένοι, αυτοί που είχαν κυριευτεί από αδικαιολόγητη πλεονεξία του πλούτου και της δύναμής τους με οποιοδήποτε τρόπο. Ο θεός όμως των θεών, ο Δίας, που βασιλεύει σύμφωνα με τους νόμους, επειδή είναι σε θέση να παρακολουθεί όλα αυτά, καταλαβαίνοντας ότι ο ηθικός λόγος έπαιρνε τον κατήφορο, αποφάσισε να τους επιβάλει τιμωρία για να βάλουν μυαλό και να συνετιστούν. Για το λόγο αυτό συγκάλεσε το συμβούλιο των θεών μέσα στο μεγαλειώδες οίκημά τους, το οποίο βρίσκεται στο κέντρο όλου του κόσμου και βλέπει καλά όλα όσα έχουν συμβεί. Και αφού τους μάζεψε όλους, είπε…»
«Τέκνα Διός Ελλάνιοι…» «Δεν θα χρησιμοποιήσετε, Τέκνα των θεών, τα όπλα που στέλνουν τις ακτίνες του θανάτου εντός της Ατλαντίδος, ακόμη και στον τόπο σας οι συνέπειες θα είναι οδυνηρές».

Γνώμες συγγραφέων επιστημόνων κι ερευνητών, που υπηρετούν την αλήθεια και όχι την κατεστημένη (συμβατική και σκοταδιστική), λέγουν ότι η συνέχεια του διαλόγου «Κριτίας» βρίσκεται σε ελληνικά χέρια. Κάποιοι όμως δειλιάζουν και φοβούνται να τη φέρουν στο φως. Εκτός αυτού, γνώμες επιστημόνων (Φίλιπς, Μερτζ, Ντιν, Νεκράσωφ, Μανιάς, Χασάπης, Σταμάτης, Ματτίεβιτς, Χάιζεμπεργκ, Ντρέικ, Ντόνοβαν, Αβίνσκι, Μάρη Μτεμ, Άντριου Τόμας… ), υποστηρίζουν ότι ο Πλάτωνας αφαίρεσε τη συνέχεια λόγω της «μεγάλης προφητείας», που αναφέρεται στους Ελλάνιους (Έλληνες) και στη θεϊκή πορεία τους έως τη μεγάλη Εποχή του Υδροχόου, οπότε θα αναλάβουν και πάλι τα ηνία της ανθρωπότητας. «Κάποιοι» άλλοι βέβαια που γνωρίζουν τη «μεγάλη προφητεία» παραμυθιάζουν τον κόσμο με σκοταδισμούς του τύπου αντίχριστος, Υδροχόος, η εμφάνιση του κακού κλπ.
Αλλά ποιος πιστεύει ότι σήμερα ο κόσμος βαδίζει με αρετή και σύνεση για το κοινό καλό; Sirius5

ΤΑ ΓΑΛΑΖΙΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΜΑΣ, ΚΟΙΤΑΖΑΝ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΤΑ ΕΒΓΑΛΑΝ.

Από πού προήλθαν τα «ματάκια»;
Τα γαλάζια μάτια των θεών μας, κοίταζαν αυτούς που τους τα έβγαλαν.
Τα φυλακτά πού είναι τόσο διαδεδομένα στην λεκάνη της Μεσογείου και είναι γνωστά ως «ματάκια» έχουν και αυτά την Ελληνική καταγωγή τους, καθόσον η Μεσόγειος από Αρχαιοτάτων χρόνων υπήρξε Ελληνική λίμνη.
Μία χαρακτηριστική λεπτομέρεια: Τα ματάκια είναι γαλάζια και γαλανομάτηδες στην Μεσόγειο είναι μόνο οι Έλληνες.
Όταν στην Ελλάδα επεβλήθη η θρησκεία της ερήμου τότε τα αγάλματα των θεών θεωρήθηκαν περιττά με αποτέλεσμα τα μαρμάρινα να μετατρέπονται σε ασβέστη (ένα καμίνι με χιλιάδες τμήματα από σπασμένα αγάλματα ανακαλύφθηκε στην περιοχή Καλοίνδια της Χαλκιδικής- Μακεδονία – Ελλάς γεγονός που σκοπίμως αποσιωπήθηκε από τα φιλομαθή ΜΜΕ) (εδώ) ενώ τα χάλκινα τα έλοιωναν για να γίνουν όπως λέει ο ποιητής Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς, δεκάρες και κατσαρόλες.
Τα συνεργεία ανακύκλωσης των χριστιανών έπαιρναν τα χάλκινα αγάλματα και αφαιρούσαν τα μάτια των θεών τα οποία αφού θεωρούσαν πως έχουν μαγικές ιδιότητες τα φύλασσαν.
Τα μάτια αυτά αργότερα τα έφεραν επάνω τους σαν φυλακτά. Επειδή όμως με τον καιρό δημιουργήθηκε έλλειψη, τότε αποφάσισαν να τα κατασκευάζουν σε μικρές βιοτεχνίες.
Έτσι τα γαλάζια μάτια των θεών μας, κοίταζαν αυτούς που τους τα έβγαλαν. AFAIA

ΠΙΤΤΑΚΟΣ

Έζησε από το -640 έως το -569, ή κατ' άλλους, 648-576.
Ηρόδοτος, Πλάτων, Αριστοτέλης, Πλούταρχος κ.ά.  μίλησαν με ενθουσιασμό για την σοφία του Λήμνιου σοφού, που επί 10 χρόνια διοίκησε  δίκαια και με σοφία την πατρίδα του.
Έλεγε: «Ανάγκα και οι θεοί πείθονται» στην δύναμη της ανάγκης πείθονται ακόμη και οι θεοί.
Το μικρό δένδρο γλυτώνει από τον δυνατό αέρα γιατί έχει την δυνατότητα να λυγίζει το κορμί του.

Ο Κροίσος είχε αρχίσει να ναυπηγεί μεγάλο στόλο, για να επιτεθεί στην Ελλάδα. Τότε έτυχε να βρεθεί και ο Πιττακός στην αυλή του.
-Τι νέα από την Ελλάδα;
- Οι Έλληνες ετοιμάζουν ιππικό να σου επιτεθούν.
-Θα τους τσακίσω με τόσο λαμπρό ιππικό που έχω.
-Το ίδιο θα πάθεις και συ αν τα βάλεις με τους έμπειρους Έλληνες ναυτικούς…

«Πετυχημένος άρχων είναι εκείνος, που κάνει εχθρούς και φίλους να φοβούνται όχι… αυτόν, αλλά γι αυτόν και την υγεία του».
Περί Δημοκρατίας: «Αρίστη Δημοκρατία είναι εκείνη , που δεν επιτρέπει στους κακούς να άρχουν, αλλά και στους καλούς να μην άρχουν»

Πηγή: Περιοδικό Ελλάνιο Ήμαρ τεύχος 9ο, σελ. 19 του Άγγελου Τσαγκαρόπουλου .

ΧΑΙΡΕ ΦΟΙΒΕ !!!

«Άναξ Απόλλων, προστάτη σε κάθε φύσι 
Και ηγεμόνα που κατευθύνεις όλα τα άλλα μεταξύ τους σε ένα.
Και μάλιστα αυτό το παν και πολυμερές, που είναι πολύχορδο
Πολυθόρυβο, το φέρνεις σε αρμονία· Εσύ, βέβαια, δίνεις την ομόνοια και την φρόνησι στις ψυχές. Και την δικαιοσύνη, τα οποία είναι τα κάλλιστα από τα δικά σου (πράγματα)
Και (δίνεις) υγεία στα σώματα και κάλλος βέβαια σε αυτά· Εσύ να μας δίδης πάντοτε την επιθυμία για τα καλά.
Άναξ στις ψυχές μας, σε ώ παιάν».

ΤΗΝ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ ΣΕ ΙΔΑΝΙΚΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΟΥ ΕΓΩΙΣΜΟΥ ΘΑ ΤΗΝ ΠΕΤΥΧΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗ ΣΥΓΚΟΛΛΟΥΣΑ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΓΚΡΑΤΟΥΣΑ ΑΥΤΟ ΣΕ ΑΡΜΟΝΙΑ

Η αλληγορική εικόνα του θανάτου και της εν συνεχεία αναστάσεως στον χριστιανισμό εμφανίζεται με τον οδυνηρό σταυρικό θάνατο του Ιησού και ακολούθως την ανάστασή του. Ο θάνατος και εν συνεχεία η ανάσταση του Ιησού δεν τιμάται από τους χριστιανούς σε κάποια συγκεκριμένη ημερομηνία, όπως θα έπρεπε να γίνει αν επρόκειτο για ένα ιστορικό γεγονός αλλά κατά την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο της εαρινής ισημερίας. Εδώ έχει ιδιαίτερη σημασία να επισημανθεί ότι έχει συνδυαστεί:
α) με το αστρονομικό γεγονός της εαρινής ισημερίας και
β) με την πρώτη πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία που, ως γνωστόν για όσους έχουν μελετήσει την Ελληνική παράδοση, αρχίζει η κυριαρχία της Θεάς Αθηνάς. Η σχετική παράδοση αναφέρει επίσης ότι ο Ιησούς μετά την ανάστασή του παραμένει στο γήινο επίπεδο και εμφανίζεται συχνά στους μαθητές του επί 40 ημέρες και κατόπιν έχουμε την ανάληψή του που σημαίνει την απομάκρυνσή του από το γήινο επίπεδο και η οποία γίνεται λίγο πριν από την θερινή τροπή του Ηλίου. 
Στην Ελληνική παράδοση έχουμε τους πλέον αποκαλυπτικούς συμβολισμούς σχετικά με τον θάνατο και την ανάσταση που συμβαίνουν κατά την εαρινή ισημερία ως και την αποθέωση του μύστου που λαμβάνει χώραν κατά την θερινή τροπή του Ηλίου. 
Τι είναι πάθη και πως εξαλείφονται. ΠΑΘΗ είναι οι από πλάνη σχηματισμένες ιδέες στην διά­νοιά μας οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα να εκδηλώνουμε κακίες και να οδηγούμεθα σε πράξεις εσφαλμένες, οι οποίες είναι αντίθετες προς τον σκοπό και προορισμό μας ως πνευματικών οντοτήτων. Τα πάθη είναι συσσω­ρευμένες ενέρ­γειες, τις οποίες όταν επιχει­ρήσουμε να εξαλείψουμε ή να περιο­ρί­σουμε, μεγα­λώνουν και αν δεν βρουν διέ­ξοδο μπορεί να γί­νουν δυνατότερες από την λο­γική. Το σημαντικότερο από τα πάθη είναι ο εγωι­σμός που αποτελεί το βάθρο εδράσεως όλων των παθών. Όμως τα πάθη βασίζονται στις ψευδής δοξασίες που έχουμε και οι οποίες μας έχουν καλλιεργηθεί μέσα στο κοινωνικό περιβάλλον που ζούμε. 
ΨΕΥΔΕΙΣ ΔΟΞΑΣΙΕΣ είναι πίστη που σχη­ματίζουμε στη διά­νοιά μας από τις εκ πλάνης σχη­ματισμένες ιδέες. Αυτό σημαίνει ότι οι ψευδείς δοξασίες είναι εκείνο το νοητικό υπόβαθρο το οποίο αφενός μεν μας εξωθεί σε εκδήλωση παθών και αφετέρου δε μας παρεμποδίζει να κατανοήσουμε ότι έχουμε πάθη ώστε να εξαλείψουμε. Ο άνθρωπος γενικά κυριαρχείται από ψευδείς δοξασίες όταν διάγει μη φυσικό βίο και βρίσκεται σε σκοτεινό περι­βάλλον. Οι ψευδείς δοξασίες συνήθως προέρχονται από θρησκευτικά ή πολιτικά ή κοινωνικά πιστεύω και καλλιεργεί και εκτρέφει πάθη και ιδιαίτερα τον εγωισμό. Οι σημαντικότερες από τις ψευδείς δοξασίες είναι αυτές που προέρχονται από τα θρη­σκευτικά πιστεύω με τα οποία μας γαλουχούν από την τρυφερή  παιδική ηλικία.
Ο άνθρωπος εκείνος που ζει καθη­λωμένος στα πάθη του και τις ψευ­δείς του δοξασίες δεν έχει την δυνατότητα να απαλλαγεί εύκολα απ' αυτά γιατί ο ίδιος τα εκτρέφει. Η αποβολή των παθών για τον κάθε άνθρωπο είναι μια οδυνηρή εμπειρία, γι' αυτό και ο θάνατος του κεντρικού ήρωα στις θρησκείες, που υπαινίσσεται τον θάνατο των παθών δηλαδή την εξάλειψη των παθών, αναφέρεται ως οδυνηρός. Η εξάλειψη των παθών γίνεται από την διάνοια εκείνη που της το επιτρέπει ο τρόπος ζωής και το περι­βάλλον στο οποίο ευρίσκεται. Συνεπώς προϋ­πό­θεση για την απαλλαγή μας από τα πάθη εί­ναι ο φυ­σικός βίος και το κατάλληλο περι­βάλλον.
Τα πάθη όμως δεν εξαλείφονται εύκολα γιατί ομοιά­ζουν με τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας, που όταν ο Ήρωας Ηρακλής έκοβε ένα, στη θέση του φύτρω­ναν δύο νέα. Απαι­τείται ηρωισμός για να κοπούν όλα τα κεφά­λια της Λερναίας Ύδρας που εδρεύει μέσα μας και που δεν είναι άλλη από τον εγωισμό. Την μετα­τροπή όλων των παθών σε ιδανικά και την εξάλειψη του εγωι­σμού θα την πε­τύχουμε με την δύναμη εκείνη που δημιούρ­γησε τον άνθρωπο. Η δύναμη αυτή είναι η παγκόσμια αγάπη που αποτελεί τη συγκολλούσα το άπειρο δύ­ναμη και τη συγκρατούσα αυτό σε αρμο­νία. Η ΑΓΑΠΗ είναι ο υπέρ­τερος Νό­μος της Φύ­σεως και εκδηλώνεται στην ψυχή εκεί­νου που έχει εκ­δηλώσει τον Νόμο της Δι­καιοσύνης και τον Νόμο της Αρμονίας.

Από το βιβλίο  Πυθαγόρειος Εσωτερισμός, Στυλιανός Τάκας, φυσικός και πτυχιούχος της νομικής.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ:  Schizas.Com - Πύλη Ιάσωνος - Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΕΥΡΥΔΙΚΗ

ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ…

Ο Πλούταρχος, κάνει μία αναφορά στο έργο του «Θησεύς» (από τους «Βίους παραλλήλους»), όπου λέγει ότι κατά την εορτή των Παναθηναίων, τα οποία γιορτάζονται απ ’τα πανάρχαια χρόνια του Θησέως, μεταφερόταν ο κυανόλευκος πέπλος της Θεάς Αθηνάς στην Αθήνα. Αυτό γινόταν προς ανάμνηση του γεγονότος, κατά το οποίο η Θεά Αθηνά κατανίκησε τους Άτλαντες (Ατλαντίδα). Η Θεά Αθηνά εκφράζει την Γνώση και την Σοφία, με την ιδιότητα της απονομής της δικαιοσύνης σε αντίθεση με τους Άτλαντες που τιμωρήθηκαν για την ασέβειά τους και την αλαζονεία τους. Η υπέροχη εκείνη πολιτεία της Ατλαντίδος έφτασε στο σημείο να καταστραφεί λόγω πτώσης των κατοίκων της απ ’τους νόμους, που θέσπισε ο Θεός Ποσειδών. Από την λατρεία της Θεάς Αθηνάς, γεννήθηκαν πλήθος έργα τέχνης, εξαιρετικής ομορφιάς. Στη μακροχρόνια πορεία της η λατρεία της Θεάς πέρασε από ποικίλες φάσεις, με διάφορες ταυτίσεις… (όπως άλλωστε συνέβη με όλους τους Έλληνες Θεούς). Πολλοί Aρχαίοι Ναοί και πολλά Αρχαία χειρόγραφα καταστράφηκαν από τους μετέπειτα χριστιανούς, όπως ο Πατριάρχης Θεόφιλος, το +391 να παραδίδει στις φλόγες το Σαραπείο, τον μεγάλο ναό της Αλεξανδρείας, δίνοντας το παράδειγμα και για πολλές άλλες τέτοιες «σκοτεινές» πράξεις, με συνέπεια την καταστροφή ανεκτίμητων μνημείων του Αρχαίου πολιτισμού!
Η περίφημη επιγραφή των Τυρρηνών – Ετρούσκων στην «Χρυσή σαλαμάνδρα», όπου στη βάση της υπάρχει μια επιγραφή στα Ελληνικά που λέγει: «Τω Ζηνί Απολλόδωρος. Φεύγων μεν το κακόν ουκ αν τις νικώη, απαντών δε», δηλαδή, «Προς τον Δία, ο Απολλόδωρος. Δεν μπορεί κάποιος να νικήσει το κακό αποφεύγοντάς το, αλλά μόνον αντιμετωπίζοντάς το». Χαρακτηριστικά δε, τα λόγια του Δία όταν νίκησε τον Τυφώνα, κατά την Γιγαντομαχία, όπως μας τα μεταφέρει ο Νόννος στο έργο του (Διονυσιακά – Γιγαντομαχία): «Ωραίο μιμητή βρήκε ο γέροντας Κρόνος, Τυφώνα! Η Γη με δυσκολία εγκυμόνησε, το μεγάλο απόγονο του Ιαπετού. Όπως και να’ χει, αν και είχες ακόλαστο νού, αν και με ελπίδες απατηλές επιτέθηκες στον Όλυμπο, θα σου φτιάξω, άτυχε, κενοτάφιο και σαν ύστατο λόγο πάνω στον τύμβο του τάφου σου, ακόλαστε, θα χαράξω αυτό : ¨Αυτός εδώ είναι ο τάφος του Τυφώνα, του γιού της Γης, τον οποίο κάποτε, επειδή με πέτρες τον ουρανό χτυπούσε, κατέκαψε η ουράνια φωτιά¨».
Ύπαρξη Γιγάντων αναφέρει ο Όμηρος (Οδύσσεια, η53), όταν η Αθηνά πληροφορεί τον Οδυσσέα περί της ιστορίας των Φαιάκων στην Σχερία, λέγοντας μάλιστα πως οι γίγαντες απωλέσθησαν δύο γενεές πριν από τον Αλκίνοο. Αυτό συνδυαζόμενο με την υψηλή τεχνολογία των Φαιάκων στην Σχερία (πλοία που ταξίδευαν με αυτόματο πιλότο – αφού με την  σκέψη σου σε πήγαιναν όπου ήθελες – όπως αναφέρεται στο Αρχαίο κείμενο), δείχνει ότι πρόκειται για παράδοση του προκατακλυσμιαίου πολιτισμού. Sirius5

ΣΤΗΝ ΑΧΛΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Ο Διόδωρος Σικελιώτης αναφέρεται στον Άτλαντα, στον οποίο έδωσε η τύχη τα μέρη, που είναι δίπλα στον ωκεανό. Ο Άτλαντας ονόμασε τους κατοίκους των τόπων εκείνων Ατλαντίους και το ψηλότερο βουνό του τόπου ονόμασε Άτλαντα. Τελειοποίησε την αστρολογία, αφού υπήρξε ο πρώτος που έμαθε στους ανθρώπους τη θεωρία της σφαιρικότητας του Σύμπαντος. Ο Άτλαντας έκανε πολλά παιδιά, μα ο Έσπερος διακρίθηκε για την δικαιοσύνη, την ευσέβεια και τη μεγάλη φιλανθρωπία του. Επίσης ο (Διόδωρος Σικ.) μας λέγει: «Υπάρξαι δ’Ατλαντί και θυγατέρας επτά, τας κοινώς μεν από του πατρός καλουμένας Ατλαντίδας, ιδία δ’ εκάστην ονομαζομένην Μαίαν, Ηλέκτραν, Ταυγέτην, Στερόπην, Μερόπην, Αλκυόνην και τελευταίαν Κελαινώ. Ταύτας δε μιγείσας τοις επιφανεστάτοις ήρωσι και θεοίς αρχηγούς καταστήναι του πλείστου γένους των ανθρώπων, τεκούσας τους δι ‘αρετήν θεούς και ήρωας ονομασθέντας, οίον την πρεσβυτάτην Μαίαν Διί μιγείσαν Ερμήν τεκνώσαι, πολλών ευρετήν γενόμενον τοις ανθρώποις παραπλησίως δε και τας άλλας Ατλαντίδας γεννήσαι παίδας επιφανείς, ων τους μεν εθνών, τους δε πόλεων γενέσθαι κτίστας».
Οι Ατλάντιοι, όμως, στη συνέχεια (οι επόμενες γενεές) στράφηκαν στην δοξασία του Κρόνου (η ασέβεια και η πλεονεξία διέκρινε τους Ατλάντιους την εποχή εκείνη του κατακλυσμού και της καταστροφής της ηπείρου τους). Οι άνομοι και ασεβείς Ατλάντιοι εισέβαλαν στη Μεσόγειο για να υποδουλώσουν τους ευεργέτες τους Έλληνες και ν’ αρπάξουν την υπόλοιπη Γνώση και τα Μεγάλα Μυστικά της Ζωής και του Σύμπαντος («Την Ουρανίαν οδόν», που αναφέρουν ο Ερμότιμος και ο Μέλισσος απ’ την Σάμο). Οι Ατλάντιοι γεμάτοι αλαζονεία και υπεροψία ξεσηκώθηκαν εναντίον της Αθήνας και ένας καταστρεπτικός πόλεμος έγινε μεταξύ των δύο πλευρών (αφού χρησιμοποιήθηκαν «υπερόπλα») με αποτέλεσμα ένα φοβερό κατακλυσμό, τρομερούς σεισμούς  κλπ. Μερικοί από τους Ατλάντιους διέφυγαν της πέραν του Ατλαντικού ηπείρου, δηλαδή της αμερικανικής, αφού προειδοποιήθηκαν από συνετούς ιερείς της Ατλαντίδας. Υπάρχουν φυλές Ινδιάνων στην Κεντρική και Βόρεια Αμερική, οι οποίοι θεωρούν πως είναι απόγονοι των Ατλάντων. Όπως συνέβη και με τους περίφημους Τελχίνες της Ρόδου, οι οποίοι έσωσαν πολλές ζωές στην Αιγηίδα, πηγαίνοντας στην Αίγυπτο.
Ο Απολλώνιος Μόλων στο έργο του μας αναφέρει για τον «κακό λαό» των Ατλαντίων, ο οποίος, αφού κατήργησε την πατρώα θρησκεία, λάτρευε τον «Λίθινο Όφι», ονομαζόταν «Λαός του Πύθωνος» και οδήγησε στον ηθικό ξεπεσμό τους κατοίκους της Ατλαντίδας, ξεκίνησε δε την εκστρατεία προς υποδούλωση των Ελλήνων και των υπολοίπων λαών της Μεσογείου με τα γνωστά πλέον αποτελέσματα. Από την τρομερή εκείνη καταστροφή σώθηκαν ορισμένοι απ’ τους Έλληνες, που ήταν ευσεβείς και προνοητικοί, όπως σώθηκαν και άλλοι άνθρωποι, που διεκπεραιώθηκαν απέναντι στην Εσπερία (Αμερική), κάποιοι στην ασιατική ήπειρο, ενώ εκείνοι που διασώθηκαν απ’ το «Λαό του Πύθωνος» (στο παρελθόν ο Απόλλων είχε φονεύσει τον Πύθωνα) κατά την εισβολή των Ατλαντίων στη Μεσόγειο αιχμαλωτίστηκαν απ’ τους Αιγύπτιους, οι οποίοι ήταν πιστοί σύμμαχοι των Ελλήνων. Ο Πορφύριος ο Τύριος στο έργο του μας πληροφορεί για τους «άνομους, ασεβείς και υπερήφανους Ατλάντιους», που αιχμαλωτίστηκαν απ’ τους Αιγυπτίους, ότι με την πάροδο των αιώνων οι Ατλάντιοι εκείνοι (του Πύθωνος) απέκτησαν κάποια δικαιώματα κι ελευθερίες, αλλά δεν λησμόνησαν πως ήταν μοχθηροί κι εκδικητικοί, με αποτέλεσμα να σκέφτονται πώς να εκδικηθούν τους Αιγύπτιους και τους Έλληνες, που τους κατανίκησαν σ’ εκείνο τον φοβερό πόλεμο. Κάποτε δε έφτασαν στο σημείο να ενωθούν μέσω επιμειξιών με άλλους, που βρίσκονταν στην Αίγυπτο και ήταν ληστές, λεπροί κλπ. Το αποτέλεσμα ήταν να δολοφονούν αξιωματούχους και Ιερείς των Αιγυπτίων κλπ., έως ότου αποφασίστηκε η εκδίωξη τους από την Αίγυπτο… Αυτά μας λέει ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος Πορφύριος ο Τύριος, ένας από τους τελευταίους Αρχαίους Έλληνες Σοφούς. Sirius5

Ο ΚΑΤ’ ΕΞΟΧΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ

Όλοι οι Ήρωες που κοινώνησαν τα Άγια Μυστήρια, έγιναν ευσεβέστεροι, δικαιότεροι, καλύτεροι γενικώς στον χαρακτήρα τους, και επέτυχαν με την βοήθεια των θεών σε όλα τα επιχειρήματά τους. Η λέξη ΗΡΩΑΣ ενέπνευσε και εμπνέει τους Έλληνες όλων των εποχών. Η λέξη ΗΡΩΣ που υπάρχει μόνο στην Ελληνική Γλώσσα και έχει γίνει παγκόσμια λέξη, χαρακτηρίζει τον άνθρωπο που ξεπερνά την κοινή θνητή φύση του. Κατά τον Πλάτωνα παράγεται από την λέξη ΕΡΩΣ και έχει συμπαντική αναφορά. Όπως ο Έρως συνέχει το Σύμπαν ως δημιουργός ελκτική δύναμη κατά την Θεογονία που εξέδωσε ο Ησίοδος, έτσι και ο Ήρως, που αποτελεί το πρότυπον της εξελίξεως του ανθρώπου κατά την Ελληνικήν Κοσμοθέασιν, συνέχει την ανθρώπινη σκέψη, στηρίζει τις επιλογές μας, καθοδηγεί τις πράξεις μας. Γι’ αυτούς τους Ήρωες οικοδομήθηκαν Ναοί, Πόλεις και τιμήθηκαν από τον λαό ως ευεργέτες που με τις υπεράνθρωπες πράξεις των ευεργέτησαν και προστάτεψαν τους ανθρώπους. Αυτοί οι Ήρωες υπηρέτησαν τον Λαό και την Χώρα. Η συμβολή τους στον εκπολιτισμό της Οικουμένης μέγιστη. Τα ταξίδια τους από την μια χώρα στην άλλη δημιούργησαν τον Οικουμενικό πολιτισμό, που μόνο Έλληνες κάθε φορά δημιουργούν, προς όφελος ολόκληρου του ανθρώπινου είδους. Οι εκστρατείες του Διονύσου και του Ηρακλέως πριν τον Μ. Αλέξανδρο στην Ινδία – Πενταποταμία (Πακιστάν), άφησαν πολιτείες (Μοχέντζο Ντάρο, Χαράπα), άφησαν ανθρώπους (Δραβίδες), άφησαν Γλώσσα (Σανσκριτική). Η άγνοια όμως αυτών των γεγονότων ή η αποσιώπησίς των, οδηγεί σήμερα την συμβατική ιστορία, να θεωρεί ως Ινδοευρωπαική (αντί πρωτο – Ελληνική) αυτή την ομοιογλωσία, λες και ήρθαν εδώ οι Ινδοί. Οι Έλληνες ονόμασαν την Οικουμένη. Σε όλον τον κόσμο ελληνικά ονόματα συναντά κανείς, από χωριά και πόλεις μέχρι κράτη! Ο Ελληνικός είναι ο κατ’ εξοχήν Οικουμενικός Πολιτισμός, ο οποίος προσέφερε πρόοδο με αρετή στους ανθρώπους. Γι’ αυτό μας αγαπούν όλοι οι λαοί της Γης, ενώ μας εχθρεύονται οι Εξουσιαστές των! Όπως λέγει και ο Αριστοτέλης: «είναι φυσικόν οι Έλληνες να άρχουν των βαρβάρων». Τότε εξανθρωπίζονται και κοινωνούν τα ύψιστα ιδανικά της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης, της Παιδείας, που η Ελληνική Πολιτεία συνθέτει, σε αντίθεση με την Δεσποτεία, Απολυταρχία και Αποκλεισμό, που τα βάρβαρα καθεστώτα επιβάλλουν.

Ο Δίας είναι ο υπέρτατος θεός του Ολύμπου. Στην αρχαία Αίγυπτο τον συναντάμε ως Άμμωνα. Ο Μανέθων στα «Σχόλιά του επι του γενεαλογικού υπομνήματός του», περί την μυθική ιστορία του Άργους, («Μαναίθωνος Αιγυπτιακά») γράφει περιληπτικά τα εξής: «Η μυθική ιστορία του Άργους αρχίζει από τον Ίναχο. Αυτός, μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνος, οδήγησε, τους εναπομείναντες από τα όρη, στην πεδιάδα του Άργους και, αφού συνέλεξε τα νερά σε μια κοίτη, τους εγκατέστησε εκεί …και γίνεται πρώτος πατέρας του ανθρώπινου γένους στην περιοχή. Ο Ζεύς ερωτεύεται την κόρη του Ινάχου, την Ιώ, και η γυναίκα του η Ήρα, από αντιζηλία, της αλλάζει μορφή και την καταδιώκει, με αποτέλεσμα η Ιώ, να καταφύγει στην Αίγυπτο. Εκεί την χάιδεψε ο Ζεύς και με την αφή του την επανέφερε στην αρχική της μορφή. Σε λίγο γέννησε τον Έπαφο (το τέκνο της επαφής)». Στην Αίγυπτο, εκτός από την Ελληνική Αθηνά, ταυτίστηκε με την Ίσιδα και η Ιώ, ο δε Έπαφος με τον Άπιν, ο οποίος ίδρυσε την Μέμφιδα και βασίλεψε στην κοιλάδα του Νείλου. Πάντως η ταύτιση της Ιούς με την Ίσιδα, δικαιολογεί την εκδοχή της Αιγυπτιακής προελεύσεως του Δαναού, καθώς και την προτίμησή του να επιστρέψει στην Ελλάδα σαν κληρονόμος της δυναστείας του Ινάχου. Οι ερευνητές, προσπαθώντας να ανιχνεύσουν στο μύθο την κρυπτογραφημένη αλήθεια, δικαιολογημένα καταλήγουν στο συμπέρασμα πως οι Έλληνες είχαν ιδρύσει από τους πανάρχαιους χρόνους αποικίες στην Αίγυπτο και οι πολεμικές ομάδες, που εμφανίστηκαν εκεί ως Δαναοί, Καδμείοι, Άβαντες κλπ., θα πρέπει, σύμφωνα με τα πορίσματα των αρχαιολογικών ερευνών στη Μέση Ανατολή, να σχετίζονται και με την εκδίωξη των Υξώς από την Αίγυπτο. Επίσης ότι, προ της διαλύσεως των Ύξως, αρχηγός αυτών των πολεμικών μονάδων εικάζεται ότι ήταν ο Αγήνωρ και αφού επέτυχαν το σκοπό τους και μετά από περιπλανήσεις, επανέκαμψαν στις αρχικές τους κοιτίδες: οι Δαναοί στο Άργος, οι Κάδμιοι στη Θήβα, οι Άβαντες στην Εύβοια κλπ.
Και αφού υπήρξαν οι αρχαίες ελληνικές Θήβες, στην Αίγυπτο, που δημιουργήθηκαν από μεταναστεύσεις Ελλήνων μετά από τον κατακλυσμό του Ωγύγη, και συγκεκριμένα από την περιοχή της Ελληνικής πόλης της Θήβας, τότε υπήρξε κάποτε και στην Αίγυπτο η Πόλη των Εκατό Πυλών, η πανάρχαια Διόσπολη, αφιερωμένη στον Δία (εκεί εδρεύει ένας εξαίσιος ναός προς τιμή του Δία και της Ήρας, κι η λατρεία παρουσιάζεται μ’ όλο της το τελετουργικό οπλισμό), μετανομασθείσα σε Μέμφιδα, όπου αναπαύεται η αινιγματική Σφίγγα (που το βλέμμα της, κοιτά στον αστερισμό του Λέοντος) κι όπου κρατιέται όρθια η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας, πάνω στο γεωμετρικό παράλληλο του Αιγόκερω. Από τη χώρα με τις ελληνογέννητες πολιτείες, όπως της Διόσπολης, της Ηλιούπολης, της Απολλωνόπολης, της Πανόπολης και της Ερμούπολης (ένα άλλο κέντρο δραστηριότητας του Ερμή Τρισμέγιστου), ξαναρχόμαστε στους Δελφούς, στο λατρευτικό κέντρο του θεού Απόλλωνα και στο Δελφικό «Ε». Κατά την ταραγμένη εκείνη εποχή της καταστροφής της θαλασσοκρατορίας της Κρήτης.
Με τον τρόπο αυτό κι οι Αιγύπτιοι απέκτησαν δυο σημαντικές θεότητες: τον Όσιρι, με τα πολλά ονόματα (Σαχ, Σαχού, Άσαρ κλπ.), ήταν η προσωποποίηση του αστερισμού Ωρίωνα, και την Ίσιδα (ή Σώθιδα στα ελληνικά), την προσωποποίηση του αστερισμού Σείριου Α, του συστήματος του Μεγάλου Κυνός. Και οι δύο μαζί αποτελούσαν το ερωτικό ουράνιο δίδυμο, γι’αυτό και τους είχαν ονομάσει συζύγους. Από τις θερμές περιπτύξεις τους αναδύθηκε ο γιός τους ο Ώρος (Απόλλωνας), καρπός της ανταλλαγής της τρομακτικής λάμψης τους. Εκείνο που γοήτευε περισσότερο τους Αιγύπτιους, απ’ όλα αυτά τα συμπλέγματα, ήταν αυτό του Σείριου, με τον ήλιο του τον Σείριο Α.

Ο Σείριος αντιπροσωπεύει στην αρχαία Αίγυπτο το λαμπερό αστέρι που πυρπολεί τα πάντα με τη φωτιά του, αλλά ταυτόχρονα σταθεροποιεί και προσδιορίζει, κατανέμει και ταξινομεί την πορεία της Φύσης και του χρόνου. Είναι το βασικό στοιχείο της αστρονομίας και της γνώσης των ουρανών, η εγγύηση για τις ευλογίες που πέφτουν πάνω στη γη, είναι ο φύλακας που αγρυπνάει πάνω στη γη, στο στερέωμα, στα ουράνια σώματα, στ’ αστέρια, στους αστερισμούς. Τον Όσιρη (Διόνυσο) και την Ίσιδα (Αθηνά) συνοδεύει ο Ερμής που είναι ο πιστός τους υπηρέτης και σύμβουλος. Αυτοί οι τρείς είναι καλοί θεοί. Η Ίσιδα και ο Όσιρης χαρίζουν τα σωματικά αγαθά, ενώ ο Ερμής, ο ιερέας χαρίζει τα πνευματικά αγαθά. Στην Αιγυπτιακή μυθολογία ο Ερμής κατέχει του Κόσμου το μαγικό καθρέφτη. Ο Ερμής, που είναι η σοφία, η νόηση και η ιερή γραφή προσωποποιημένες, είναι επίσης η ιερογλυφική κολόνα και το ίδιο το ιερό αλφάβητο, είναι η ομιλούσα κολόνα στη γλώσσα των ιερέων, όπως στη γλώσσα των απλών ανθρώπων. Οι κολόνες αυτές ήταν στην Αίγυπτο οι θεματοφύλακες κάθε γνώσης, όπως άλλωστε και στην Aρχαία Αθήνα, όπου «όρια διακοσμημένα, με τ’ όνομα Ερμαί, προσέφεραν  στους διαβάτες τ’ άγια αξιώματα της ηθικής κι αποτελούσαν ένα είδος λαικής κατήχησης». Κάθε τι που γράφεται είναι ο Ερμής, ο οποίος είναι ο κατ’ εξοχήν παιδαγωγός, ο προφήτης κι ο ιερός των νόμων εξηγητής. Όπως ο Ερμής των Ελλήνων και Λατίνων, ο Ερμής της Αιγύπτου είναι ο νεκροπομπός των ψυχών.  Sirius5