ΚΡΥΠΤΕΙΑ: Η ΠΡΩΤΗ ΜΥΣΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Η Κρυπτεία είναι ένας από τους αρχαιότερους θεσμούς που μας έρχεται από την Αρχαία Λακεδαιμονία και είναι σύμφυτη με το στρατιωτικό πνεύμα της πόλης και τις μεγάλες απαιτήσεις εσωτερικής ασφαλείας που υπήρχαν.

Ήταν η Μυστική Υπηρεσία της εποχής, επιφορτισμένη με τη Φύλαξη της Λακεδαίμονος από εσωτερικούς στην αρχή εχθρούς, όπως οι είλωτες, και αργότερα και από εξωτερικούς εχθρούς.

Ήταν η ίδια Ομάδα που μετά από χρόνια παρακολούθησης, εκτέλεσε παραδειγματικά τον Εφιάλτη, ή Επιάλτη, τον Γεφυραίο χωλό (κουτσό στην πιο ... Μυστική Παράδοση) που πρόδωσε στους Πέρσες το μονοπάτι των Θερμοπυλών, με αποτέλεσμα τη σφαγή των 301 Σπαρτιατών και 700 Θεσπιέων.

Το -480 ένας Γεφυραίος, ο γνωστός Επιάλτης, πρόδωσε την Ελλάδα στον ξένο κατακτητή, με αποτέλεσμα να θυσιασθεί η αφρόκρεμα της Ελληνικής νεολαίας. Ο προδότης πληρώθηκε πλουσιοπάροχα από τους Πέρσες, οι οποίοι και του έδωσαν καταφύγιο.

Το -469 μας αναφέρει ο Ηρόδοτος ότι ο Επιάλτης γύρισε στην πατρίδα του όπου και δολοφονήθηκε από κάποιον Αθηνάδη. Ο Ηρόδοτος υποσχέθηκε ότι αργότερα στην ιστορία του θα αποκάλυπτε τα περιστατικά γύρω από αυτή την παραδειγματική τιμωρία. Ποτέ δεν το έκανε... η Κρυπτεία τον προειδοποίησε...

Για 11 ολόκληρα χρόνια η Κρυπτεία διατηρούσε Κλιμάκιο στο Καλλίδρομο, ο Αθηνάδης είχε στήσει μια νέα ζωή εκεί, αλλά περίμενε... Η Νέμεσις θα έπρεπε να αποδοθεί. Όπως και έγινε, και η Λακεδαίμονα, πόλη του Λύκου, τον τίμησε ιδιαίτερα για την επιβολή του Νόμου στον προδότη. Η Κρυπτεία είχε μάτια σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο.

Κάτι που δεν είναι και τόσο γνωστό στους διάφορους "ερευνητικούς" κύκλους, είναι ότι ο θεσμός της Κρυπτείας ενέπνευσε τον Hasan i Sabbah, γνωστότερου και ως "Γέρος του Βουνού", να ιδρύσει το γνωστό Τάγμα των Hashshashins, ή Ασσασίνων.

Στην Ιαπωνία η κάστα των Ninja έπαιρνε την ίδια εκπαίδευση με τους Λακεδαιμόνιους...

Πηγή:  http://www.apocalypsejohn.com/  , http://www.logiosermis.net

ΛΕΥΚΩΣΙΑ

Στα Αρχαία χρόνια, η πόλη ονομαζόταν Λήδρα. Αργότερα, σύμφωνα με την ιστοσελίδα του δήμου, μετονομάστηκε σε Καλλινίκιση και στην συνέχεια σε Λευκοθέα, Λευκουσία και Λευκωσία. Οι Φράγκοι κατακτητές, για ανεξήγητους λόγους, μετά το πέρασμά τους από την περιοχή έγραψαν για την «Civitas Nicosie», δίνοντας στην πόλη το διεθνές της όνομα «Nicosia».

Ωστόσο, το Λευκωσία συνδέεται με το προσωνύμιο της Αρχαιότητας «η πόλη των Λευκών Θεών» ή με την φράση «Λευκή Περιουσία».

http://antikleidi.com/

Πηγή εικόνας: File: Λευκωσία πανόραμα από day.jpg - Wikimedia Commons

ἔαρ

ΑΝΟΙΞΗ

Εποχή του έτους, μεταξύ της εαρινής ισημερίας και του θερινού ηλιοστασίου. Στο βόρειο ημισφαίριο αρχίζει στις 21 Μαρτίου, τελειώνει στις 21 Ιουνίου και διαρκεί 93 ημέρες. Οι ημέρες έχουν μέση διάρκεια και συνεχώς μεγαλώνουν. http://greek_greek.enacademic.com

ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ

Λυσήμαχος Σιτάλκας

ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΑΝΑΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΡΙΖΙΚΩΣ!

Την συστηματική διδασκαλία της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας προτείνουν ξένοι καθηγητές, ως θεραπεία σε δυσλεκτικά παιδιά.
Σύμφωνα με την θεωρία, του Καθηγητού της Φιλολογίας Eric Havelock η οποία στηρίζεται στον Πλάτωνα, το αρχαίο Ελληνικό αλφάβητο προκάλεσε πακτωλό αφηρημένων εννοιών στον Αρχαίο Ελληνικό κόσμο, λόγω ενεργοποίησης του εγκεφάλου των χρηστών του.
Στον συνεδριακό τόμο των τετρακοσίων σελίδων «Alphabet and the Brain, έκδοση Springer του 1988» παρουσιάζονται τα συμπεράσματα πλήθους κορυφαίων επιστημόνων φιλολόγων, γλωσσολόγων και άλλων ειδικοτήτων, πλην Ελλήνων αντιστοίχων ειδικοτήτων.
Επιμελητές της έκδοσης ήταν ο Καθηγητής της Ιατρικής Charles Lumsden του Πανεπιστημίου του Τορόντο και ο Διευθυντής του Κέντρου Θεωρίας της Επικοινωνίας “Marchal McLuhan” Derrick De Kerckhove.

Tα επιστημονικά αποτελέσματα τα οποία υποστηρίζουν την θεωρία του Havelock είναι τα εξής:
1. Η περιοχή Broca, που βρίσκεται στην αριστερή πλευρά του εγκεφάλου, ενεργοποιήθηκε λίγο περισσότερο, λόγω του Ελληνικού αλφαβήτου διότι χρησιμοποιήθηκαν επιτυχώς φωνήεντα σε γραφή για πρώτη φορά.
2. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος επαναπρογραμματίστηκε ριζικώς.
3. Η πιο πάνω αναφερθείσα συγκλονιστική μεταβολή στην λειτουργία του εγκεφάλου προκάλεσε μία ουσιώδη αλλαγή στην ψυχολογία των χρηστών του αλφαβήτου από την οποία προέκυψε η ανάγκη επικοινωνίας των πολιτών δια της λειτουργίας του θεάτρου.

Οι δημοσιευμένες έρευνες της επιστημονικής ομάδας του Ιωάννη Τσέγκου παρουσιάζονται στο βιβλίο «Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΤΟΝΩΝ». Σε αυτές, αλλά και σε νεώτερες έρευνες 1999-2010, απέδειξαν ότι οι μετρήσιμοι δείκτες της Λεκτικής Νοημοσύνης και της Αφαιρετικής Σκέψης με αποδεκτές τεχνικές επιταχύνθηκαν σε ομάδα 25 μη-δυσλεξικών παιδιών. Η διδασκαλία στα παιδιά αυτά καθώς και οι μετρήσεις των δεικτών άρχισαν από την ηλικία των 8 ετών και συνεχίστηκαν μέχρι και τα 12 χρόνια τους.

Οι ίδιοι δείκτες επιβραδύνθηκαν στην ισάριθμη ομάδα μη-δυσλεξικών παιδιών τα οποία δεν διδάχθηκαν εβδομαδιαίως και εξωσχολικώς επί δίωρο την Αρχαία Γλώσσα. Ας σημειωθεί ότι οι δύο ομάδες διδάχθηκαν τα ίδια προγραμματισμένα μαθήματα στο κανονικό ωράριο η δε στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων έγινε με γενικώς αποδεκτό πρότυπο.

Ωστόσο, η Αυστραλή Πανεπιστημιακή ερευνήτρια Kate Chanock έκανε ένα βήμα παράλληλο ως προς τον Ιωάννη Τσέγκο διότι στο έργο της «Help for a dyslexic learner from an unlikely source: the study of Ancient Greek, Literacy 2006» περιγράφει πως κατέστησε ένα αγγλομαθή δυσλεξικό σε μη-δυσλεξικό με τα Αρχαία Ελληνικά!

Εν τούτοις, από φέτος, τα μεν παιδιά της Αγγλίας του Δημοτικού στην περιοχή της Οξφόρδης, με επιστημονική πρόταση, επιπροσθέτως των μαθημάτων τους θα μαθαίνουν Αρχαία Ελληνικά, τα δε αντίστοιχης ηλικίας Ελληνόπουλα, μόνον με πολιτική απόφαση, δεν θα διδάσκονται την Αρχαία Γλώσσα ενώ θα έπρεπε, αλλά Αγγλικά!!

(Σταύρος Π. Παπαμαρινόπουλος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών Μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας 2004-2010 ).

http://www.eleysis-ellinwn.gr/el/

«ΝΑΟΙ ΣΤΟ ΣΧΗΜΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ...»

Ιεροί χώροι κάτω από τον έναστρο ουρανό της Ελλάδος.

Ένα σύντομο και εκπληκτικό slide-show με τις φωτογραφίες μπορείτε να δείτε στο: Loukas Hapsis-Ναοί Στο Σχήμα του Ουρανού

dpsastro

Η ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΕΩΣ «ΑΝΘΡΩΠΟΣ» ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΣΩΚΡΑΤΗΝ

Η Ελληνική γλώσσα, είναι η μόνη εννοιολογική γλώσσα της γης, δηλαδή η μόνη γλώσσα στην οποίαν το σημαίνον (όνομα) εμπεριέχει απολύτως και άνευ παρερμηνείας το σημαινόμενον (νόημα). Το ότι δίδονται σήμερα διά κάθε λέξιν της Ελληνικής καθομιλουμένης διάφορες ερμηνείες, αυτό είναι απόδειξις της απωλείας της σοφίας, η οποία ενυπάρχει στην γλώσσα μας, από τους σημερινούς χρήστες αυτής, δηλαδή από εμάς τους σημερινούς Έλληνες.

Όμως, σχετικά με το θέμα αυτό, υπάρχει ένας πραγματικός θησαυρός της Ελληνικής Γραμματείας, τον οποίον θα πρέπει όλοι οι Έλληνες να τον μελετήσουν. Είναι ο Πλατωνικός διάλογος «ΚΡΑΤΥΛΟΣ», ο οποίος αναφέρεται ακριβώς στην ιστορία, φιλοσοφία και ετυμολογία των ονομάτων της Ελληνικής γλώσσας. Ειδικά όσοι διακατέχονται από τον ετυμολογικόν της γλώσσας μας οίστρον, θα πρέπει απαραιτήτως να αναγνώσουν προσεκτικά τον εν λόγω διάλογο.

Περί του ονόματος «άνθρωπος», δίδεται από τον Σωκράτη στον «ΚΡΑΤΥΛΟ» η ακόλουθος ετυμολογική ερμηνεία (την παραθέτω εδώ σε νεοελληνική απόδοση):

[……ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Νομίζω ότι και το όνομα των ανθρώπων, μία από αυτές τις αλλοιώσεις υπέστη, καθώς και αυτό έγινε όνομα, ενώ πριν ήταν έκφρασις. Με την αφαίρεσιν του γράμματος Άλφα και με την μεταβολήν του τόνου της λήγουσας από οξύτερο σε βαρύτερο.

ΕΡΜΟΓΕΝΗΣ: Τι εννοείς ;

ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Ιδού τι εννοώ: Το όνομα «άνθρωπος» σημαίνει ότι τα μεν άλλα ζώα τίποτε από όσα βλέπουν δεν μελετούν, δεν συλλογίζονται και δεν αναθρούν … τίποτε ήτοι δεν παρατηρούν με προσοχή… ο δε άνθρωπος άπαξ και δεί κάτι – άπαξ δηλαδή και«όπωπε» κάτι – και αναθρεί και συλλογίζεται ό,τι όπωπε. Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι ο άνθρωπος σωστά ονομάστηκε «άνθρωπος», διότι είναι το μοναδικό ζώον, το οποίον «αναθρεί ά όπωπε», παρατηρεί δηλαδή με μεγάλη προσοχή ό,τι έχει δεί….].

Βλέπουμε λοιπόν ότι ο σοφότερος των ανθρώπων Σωκράτης, μεταφέροντας μέσα από τον συγκεκριμένον διάλογον την πανάρχαια γνώσιν της Ελληνικής ονοματοθετήσεως διά την συγκεκριμένην λέξιν, δίδει την πληροφορίαν ότι η λέξις «άνθρωπος» στην πρωτογένεσιν της ήταν περιφραστικός επιθετικός προσδιορισμός του όντος, το οποίον διέφερε από τα ζώα βασικά ως προς τον τρόπον με τον οποίον χρησιμοποιούσε τον νούν του και ως προς τις διανοητικές του ικανότητες.

Έτσι ο περιφραστικός επιθετικός προσδιορισμός «αναθρών ά οπωπε», συνεπτύχθη μονολεκτικά σε «ανάθρωπος», και εν συνεχεία με την αφαίρεση του γράμματος «α»μεταξύ των φθόγγων «ν» και «θ» και της μεταφοράς του τόνου στην πρώτην συλλαβήν της λέξεως, διεμορφώθη η λέξις «άνθρωπος»!

Εδώ θα πρέπει να τονισθή ότι η Ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική, η οποία χαρακτηρίζει τον άνθρωπο σύμφωνα με τις διανοητικές του ικανότητες. Όλες οι άλλες λατινογενείς διάλεκτοι, χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο μόνον με την υλικήν του υπόστασιν, την χοϊκήν, την χωμάτινη (homo, human, home, κ.λ.π.). Να είναι άραγε τυχαίον αυτό, διότι και ο ορισμός αυτός από Ελληνικήν λέξιν έχει ληφθή, ή μήπως η Ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική, η οποία αναδεικνύει την προτεραιότητα στην οποίαν πρέπει να επικεντρώνεται η προσοχή του ανθρώπου;!

ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΡΟΣΟΣ ΜΕΓΙΣΤΙΑΣ 2/10/ 2013

http://autochthonesellhnes.blogspot.gr/

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ / ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ / ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΓΥΡΩ ΑΠ ΤΗ ΦΩΤΙΑ

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ

ΤΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΕΑΡΙΝΗΣ ΙΣΗΜΕΡΙΑΣ, 23/3/14 ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΠΥΡΦΟΡΟΣ σας προσκαλεί στην τελετή της Εαρινής Ισημερίας η οποία θα τελεστεί την Απολλωνία ημέρα (“Κυριακή”) 23 Μαρτίου 2014, ώρα 11:00 πμ στο Ναό των Ελλήνων, στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης με την ευγενή φιλοξενία και αρωγή της Ομάδος “Ε” Ελλήνων.

Οι εκδηλώσεις των Ισημεριών και των Ηλιοστασίων συμβάλλουν στη γνωριμία και συνάφεια με τις πολιτισμικές μας ρίζες, φέρνοντάς μας σ’ επαφή με την αύρα της Φύσης και της Προγονικής Ψυχής.

Η καθιερωμένη τελετή της Εαρρινής Ισημερίας θα τελεστεί μέσα στον καταπράσινο χώρο του Ναού των Ελλήνων, ανάμεσα στα αγάλματα των Θεών και Ηρώων της Ελληνικής Παράδοσης.

Είσαστε όλοι ευπρόσδεκτοι! Προσέλευση ελεύθερη!

Περισσότερα: Τελετή της Εαρινής Ισημερίας, 23/3/14 στην Θεσσαλονίκη « Προμηθεύς Πυρφόρος

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΠΕΙΡΟΙ ΚΟΣΜΟΙ

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΠΕΙΡΟΙ ΚΟΣΜΟΙ

ΠΕΡΙ ΦΥΣΕΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ - ΒΙΒΛΙΟ ΙΙ 1090-1105

29ο Απόσπασμα: Τίτος Λουκρήτιος Κάρος - Επικούρειος - Υπάρχουν άπειροι κόσμοι.

Πρώτα πρώτα, παντού γύρω μας, απ' όλες τις μεριές, κι από το πλάι και πάνω και κάτω, το σύμπαν δεν έχει όρια σου το απόδειξα και πριν, μα και τα ίδια τα πράγματα το βροντοφωνάζουν και η φύση της αβύσσου το μαρτυρά. Αν το διάστημα απλώνεται δίχως όρια προς κάθε κατεύθυνση, και άτομα αναρίθμητα με χίλιους δυο τρόπους παρασυρμένα σε μια αδιάκοπη κίνηση πετούν σ' όλα τα μήκη και τα βάθη του σύμπαντος, με κανένα τρόπο μη το δεχτείς ως πιθανό πως η δική μας γη και ο δικός μας ουρανός είναι τα μόνα που έχουν δημιουργηθεί, και πως όλη η υπόλοιπη ύλη έξω από αυτά μένει αδρανής.

Πόσο μάλλον που ο κόσμος μας είναι έργο της φύσης: τα άτομα από μόνα τους, αυθόρμητα και τυχαία προσέκρουαν μεταξύ τους και έσμιγαν με χίλιους δυο τρόπους στα τυφλά, μάταια και δίχως σκοπό, ώσπου ήρθε η στιγμή και σχημάτισαν εκείνες τις ενώσεις που στάθηκαν μια για πάντα οι απαρχές των μεγάλων πραγμάτων, της θάλασσας και τ' ουρανού, της γης κι όλων των έμβιων όντων

Γι' άλλη μια φορά, δε μπορείς παρά να ομολογήσεις ότι υπάρχουν και αλλού συσσωρεύσεις ύλης όμοιες μ' ετούτην εδώ που την αγκαλιάζει άπληστα ο αιθέρας.

Κι έπειτα, όσο υπάρχει άφθονη ύλη διαθέσιμη και χώρος ελεύθερος, και τίποτα και καμιά αιτία δεν στέκεται εμπόδιο, τα πράγματα θα πρέπει το δίχως άλλο να γεννιούνται και να ολοκληρώνονται. Κι αν τη στιγμή αυτή υπάρχει τέτοιο απόθεμα σπερμάτων, που δεν σου φτάνουν όλες οι ζωές όλων των ζωντανών για να τ απαριθμήσεις, κι αν διατηρεί η φύση τη δύναμη να συνδυάζει σε όποιον τόπο θέλει τα άτομα, όπως τα συνδύασε εδώ, ΤΟΤΕ ΔΕ ΜΕΝΕΙ ΠΑΡΑ ΝΑ ΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΠΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΟΙ ΚΟΣΜΟΙ ΚΑΠΟΥ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ, ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΦΥΛΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΘΗΡΙΩΝ.

http://planiths-gh.pblogs.gr/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΟΙ ΑΠΕΙΡΟΙ ΚΟΣΜΟΙ ΚΑΙ ΤΑ "ΜΕΓΑΛΑ ΚΕΝΑ"

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ

Η θρησκευτική αντίληψη στην Αρχαία Ελλάδα δεν εκφράστηκε μόνο από την λατρεία των 12 ή περισσοτέρων θεών, αλλά κυρίως από την Ορφική διδασκαλία, την θεογονία του Ησιόδου και τα Μυστήρια (Ελευσίνια, Δελφικά, Καβείρια κ.α.). Η Αρχαία Ελληνική θρησκεία ήταν  Ιδεοκρατική. Εξέφραζε δηλαδή την ενότητα και την πολλότητα ταυτόχρονα. Θεός εξωσυμπαντικός, εκτός της Κοσμικής νομοτέλειας, δεν υφίστανται στον Ελληνικό Κόσμο. Θεότης είναι η Συμπαντική Φύση.

Ο Ξενοφάνης είπε:«`Εν το Παν» κι’ επίσης ότι :«Είς και ασώματος ο Θεός και δεν μοιάζει με τους θνητούς, ούτε στο σώμα ούτε στην σκέψη».

 «Κοσμικός Νούς» είναι το υπέρτατο όν, είπε ο Αναξαγόρας.

Ο Κόσμος είναι «αΐδιος» (άνευ αρχής ή τέλους), δίδασκε ο Φερεκύδης.

Ο Αναξίμανδρος αποκαλούσε το θείον «άπειρον, αθάνατον και ανώλεθρον». 

Ο Πυθαγόρας (όστις ανήγαγε τα μαθηματικά σε μυστικιστική διδασκαλία),  είπε ότι υπάρχουν δύο Κόσμοι:
α/ Ο «νοητός» που έχει ως αρχή την «Μονάδα» (ο Κύκλος, που δεν έχει αρχή ή τέλος) 
β/ ο αισθητός που εκφράζεται με την μορφή της «ιεράς»Τετρακτύος (1.2.3.4 = 10, τέλειος αριθμός. Αυτή συμβολίζει τις ‘4’ συμπαντικές δυνάμεις(ήτοι: Βαρυτική, Ηλεκτρομαγνητικη, Πυρηνική, Ασθενής Ακτινοβολία ), αλλά και τα ‘4’ στοιχεία της Φύσεως[ ήτοι : Γη(=σώμα), Υδωρ(=συναίσθημα), Αήρ(=διάνοια), Πυρ(=ανωτέρα νοημοσύνη)]

Ο Πυθαγόρας δίδαξε και την «Τριμερή Φιλία», ήτοι:
*Την Φιλία των θεών προς τους ανθρώπους, των ανθρώπων προς τους θεούς και της φιλίας μεταξύ των ανθρώπων.

Την τελευταία αντέγραψε ο Χριστιανισμός με το «Αγαπάτε αλλήλους», αλλά δυστυχώς δεν την τήρησαν οι Χριστιανοί και πρώτο το ιερατείο τους. Τις δύο άλλες τις αγνόησε. Αντί της φιλίας προς τον Θεό επέβαλε  τον φόβο Κυρίου. Και αντί της φιλίας του θεού προς τους  ανθρώπους επέβαλε έναν φοβερό τρομερό και εκδικητικό  Θεό.

Ο Μέγας Ηράκλειτος μίλησε για δύο θεμελιώδεις αρχές, ήτοι: α/ το «αείζωον πυρ» (ή συμπαντική ενέργεια, όπως εξηγείται σήμερα) και β/τον θεϊκό Λόγο (ή Κοσμική Αρμονία) Οι“ εμπνευστές” της Καινής Διαθήκης αντέγραψαν στο κατά Ιωάννην ευαγγέλιο με το γνωστό «Εν αρχή ήν ο Λόγος και ο Λόγος ήν προς τον Θεόν και Θεός ήν ο Λόγος». Επίσης  εδίδαξε: «Από τα Πάντα το Εν και απο το Εν τα Πάντα»

*Ο Χριστιανισμός χρησιμοποίησε  την Ελληνική γλώσσα για να διαδοθεί και δανείστηκε αφειδώς από την Ελληνική Φιλοσοφία και λατρεία για να αποκτήσει κύρος. Τούτο δεν είναι κακόν. Κακόν είναι ότι δεν ομολογούν την πρώτη πηγή  εμπνεύσεως και ακόμη χειρότερον ότι κατηγορούν τον Ελληνισμό ως ειδωλολατρικό και τον μισούν και θέλουν να τον καταστρέψουν.

Οι Αρχαίοι Έλληνες  είπαν ότι το Σύμπαν είναι ένα αδιαίρετο σύνολον και όλα σ’ αυτό συσχετίζονται και αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους. Μέσα στον κόσμο (Σύμπαν) ισχύει  ο Παγκόσμιος Φυσικός Νόμος, με επι μέρους νόμους, που  συμβάλλουν στην συμπαντική ισορροπία.  Προφανώς οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν βαθειά γνώση του Παγκόσμιου Συμπαντικού Νόμου και τον τηρούσαν με ευλάβεια , σεβόμενοι τη Φύση και όλα τα όντα της.

Ο Λεύκιππος, Δημόκριτος, Επίκουρος, Ηράκλειτος κ.α δεν δέχονταν ότι θεός είναι ο δημιουργός του Σύμπαντος και  διετύπωσαν  ότι ο Μικρόκοσμος και  Μακρόκοσμος είναι  ένα και το αυτό.

Η Πυθαγόρεια Κοσμολογία δέχεται τον Ερωτα(=Βαρύτητα) και την Εριν(=Εντροπία) σαν τις δύο αντίθετες συνιστώσες που διατηρούν την ισορροπία του Σύμπαντος. Η Βαρύτης τείνει να  έλκει τα πράγματα και να δημιουργεί δομές της Φυσικής, ενώ η Εντροπία  προσπαθεί να φέρει τα συστήματα της Φύσεως σε κατάσταση  αταξίας και να τα διαμοιράσει. Η ισορροπία μεταξύ της βαρύτητος και της εντροπίας καθορίζει την δομήν όλων των αστέρων. Επομένως οι εκάστοτε νίκες του ενός επί του άλλου είναι προσωρινές και ποτέ τελικές. Όλα λοιπόν  αλλάζουν στο χωρο-χρόνο σύμφωνα με την Ηράκλεια ρήση.

Μετά την επιβολή των δογματικών κοσμοπολιτικών θρησκειών τον +3^ον  αιώνα που θέλουν τον κόσμο ακίνητο,  διεσπάσθη η κοσμοαντίληψη για το θείον και την Φύση και ο κόσμος επίστευσε σε δεισιδαιμονίες. Τότε η θεολογία ακολούθησε τον δικό της  δογματικό δρόμο και η επιστήμη τον δικό  της με αποκλίνουσα πορεία. Αυτή η ξεχωριστή πορεία αντικατοπτρίζει και την διάσταση μεταξύ της επιστήμης-τεχνολογίας και της παγκόσμιας κοινωνίας, μιάς διάστασης που αποκλίνει από την λογική και την Αλήθεια και ρέπει προς το μεταφυσικό και τα θαύματα.

Ο Πυθαγόρας μίλησε:
- για  την διαστολή του Σύμπαντος την οποία και υπελόγισε,
- για το πεπερασμένο Σύμπαν, το οποίον και υπελογίζεται,
- για την ύπαρξη ουρανίου κανάβου συντεταγμένων και για Αστοφυσική,
- για την ύπαρξη ειδικών σφαιρικών μηνίσκων στα σύμπαντα , που οι ιδιότητες τους και η συμπεριφορά τους μοιάζει με τις Μελανές Οπές,
- για   υποατομική Φυσική, για Φυσική υψηλής ενέργειας και για δονούμενο Σύμπαν και μας έδωσε το περίφημο σχέδιο της Αρμονίας των Ουρανίων Συμπάντων κλπ («Ο Μυστικός Κώδιξ του Πυθαγόρα», Ι. Δάκογλου)

Η ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΟΔΥΣΣΕΙΑ (Απόσπασμα) ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΧΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ -ΑΜΦΙΚΤΥΩΝΑ

http://amphiktyonbooks.blogspot.gr/2014/01/blog-post_589.html?zx=93273f6687ba06fb

ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ;

Αν κάποτε θες να μάθεις πραγματικά «ποιος είσαι», μην γυρίσεις να κοιτάξεις τι ήσουν στο παρελθόν, ούτε να καταδεχτείς να ρωτήσεις τι θα γίνεις στο μέλλον. Δεν σε αφόρα πλέον πόσο σημαντικός ή ασήμαντος, φτωχός ή ζητιάνος, βασιλιάς ή πολεμιστής «ήσουν», διότι πέρασες από όσα ¨σχολεία¨ εσύ επέλεξες να περάσεις για τους δικούς σου μοναδικούς λόγους. Μην συγκρίνεσαι με κανέναν, δεν μοιάζεις με κανέναν, είσαι ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ στο δικό σου ΜΟΝΑΔΙΚΟ μονοπάτι. Κάθε ζωή και μια αποστολή, κάθε αποστολή και ένα κομμάτι στο πάζλ, που όταν το συμπληρώσεις πλήρως τότε είσαι ο μεγάλος νικητής επί της ύλης. Αποστολή σου δεν είναι να σώσεις τον κόσμο, ούτε να γίνεις ο μοναδικός εκλεκτός στα μάτια των άλλων, όχι όχι…..δεν έχεις τόσο μικρή αποστολή άνθρωπε μου, έχεις ακόμη μεγαλύτερη και δυσκολότερη, αποστολή σου είναι να σώσεις τον ΕΑΥΤΟ σου.

«Όποιος θέλει να αλλάξει τον κόσμο, ας αλλάξει πρώτα τον εαυτό του».

Σωκράτης

Ότι σαρκίο ένδυμα και αν φόρεσες στο παρελθόν, όποια επιτυχία και αν επιτέλεσες, όποιος ήρωας και αν νομίζεις ότι ήσουν στον Αρχαίο κόσμο, πάλι τώρα έχεις την δική σου ξεχωριστή βαρυσήμαντη αποστολή. Δεν υπάρχει ον επάνω στη γη που να μη έχει σημαντική αποστολή, ακόμη και τα σκαθάρια που καθαρίζουν το χώμα από τις ακαθαρσίες, προσφέρουν περισσότερο στην πλάση, από έναν άνθρωπο που συμπεριφέρεται σαν άχθος αρούρης (Άχθος αρούρης = "(περιττό) βάρος της γης", Ιλιάδα Σ 104).

«Είναι δυσκολότερο να νικάς τα πάθη και τις αδυναμίες σου, από το να νικάς στην μάχη τον μεγαλύτερο εχθρό».

Μ. Αλέξανδρος

Ποιος είσαι τελικά; μια μεγάλη προσωπικότητα του παρελθόντος; και αν ναι …τώρα ποιος είσαι; και ενδιάμεσα από τότε μέχρι τώρα τι ήσουν; πάλι δεν θα βρεις ικανοποιητική απάντηση για το ποιος είσαι, διότι περνάς από όλα, δοκιμάζεις τα πάντα και ζεις την διαφορετικότητα. Εσύ όμως εξακολουθείς να παραμένεις ίδιος, απλά αλλάζεις το όχημα σου (σάρκα) και μαζί με αυτό αλλάζει και το ζευγάρι των ματιών που βλέπεις τον κόσμο. Άραγε πως θα σου φαινόταν κάθε φορά που θα πήγαινες να αλλάξεις ρούχα να θεωρούσες ότι ¨αλλάζεις¨ και εσύ ο ίδιος και με κάθε αλλαγή  ενδυμασίας να αναρωτιόσουν στον καθρέπτη…¨ποιος είμαι;¨ το ίδιο συμβαίνει όταν ψάχνουμε να βρούμε μέσα από το παρελθόν των προηγούμενων σάρκινων ενδυμάτων μας, ποιοι είμαστε!

Το μόνο σίγουρο είναι ότι είσαι πολύ παλιός, ο χρόνος δεν σε έχει αγγίξει, δεν έχεις φύλο, ούτε ημερομηνία γέννησης, δεν έχεις συγκεκριμένο όνομα ούτε προκαθορισμένο σχήμα. Κάποτε δεν είχες αυτή την απορία …«ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ», γιατί δεν σε απασχολούσε, ήσουν συνδεδεμένος με ΟΛΑ, και ήσουν τα ΠΑΝΤΑ, δεν είχες ¨ΕΓΩ¨, οπότε δεν προέκυπτε καν το ερώτημα, …¨ποιός είμαι;¨. Αφού διαχωρίστηκες (εν μέρει) από την σύνδεση (όχι γιατί έκανες κάτι κακό ή στο επέβαλε κάποιος, αλλά από δική σου βούληση και για θεϊκούς λόγους), τότε προέκυψε το ¨εγώ¨, και από τότε γεννήθηκε  και το μεγαλύτερο ερώτημα, το…¨ποιος είμαι;¨  Την απάντηση δεν χρειάζεται να την πάρεις, δεν την έχεις ανάγκη, αφορά μόνο το ¨εγώ¨ σου και όχι εσένα, φεύγοντας από την υλη, ξέρεις πλέον ΤΙ ΕΙΣΑΙ και όλα τα υπόλοιπα ερωτήματα παύουν να υφίστανται.

Προς το παρόν είσαι ένας ήρωας, ακόμη και αν δεν το γνωρίζεις είσαι μια πολύ μεγάλη ηρωική ψυχή που παλεύεις με την σκληρή υλη κάθε μέρα, η ψυχή σου ταλαιπωρείται μα αντέχει, ελπίζεις και δημιουργείς την πραγματικότητα σου μέσα σε έναν εικονικό κόσμο. ΓΙΑΥΤΟ ΕΙΣΑΙ ΗΡΩΑΣ, γιατί κάνεις το ψεύτικο ΑΛΗΘΙΝΟ, γιατί ζωντανεύεις τα ΟΝΕΙΡΑ σου μέσα στο χάος, γιατί μπορείς να ΦΩΤΙΖΕΙΣ την ψυχή σου στο σκοτάδι. Μετουσιώνεις τα πάντα σε ότι θελήσεις, είσαι εδώ στην ¨βαριά υλη¨ που αποκαλείς ενσάρκωση, γιατί κάνεις άλλος δεν θα μπορούσε να είναι στην θέση σου έκτος από εσένα, κάνεις δεν αντέχει τόσο πολύ όσο εσύ, ακόμη και οι ¨θεοί¨ θα λύγιζαν. Είσαι ο καλύτερος αλχημιστής του σύμπαντος, γιαυτό είσαι εδώ, γιατί μόνο εσύ μπορεί  ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. 

«Δεν είναι ανάγκη να βγεις από το σπίτι. Μείνε στο τραπέζι σου και αφουγκράσου. Η μην αφουγκράζεσαι, περίμενε μόνο. Η μην περιμένεις, κάθισε εντελώς ήσυχος και μόνος. Ο κόσμος θα σου προσφερθεί για αποκάλυψη, δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, εκστατικός θα κουλουριαστεί μπροστά σου».

Φ. Κάφκα

….τώρα κατάλαβες ΤΙ ΕΙΣΑΙ;    

Υ.Γ.: Αφιερωμένο σε όλους εσάς τους απλούς ανθρώπους της καθημερινότητας, που αγωνιάτε για ότι αγαπάτε, που κοπιάζετε για το καλύτερο της οικογένειας σας μέσα από αντίξοες συνθήκες και όμως έχετε την δύναμη να γυρίσετε σπίτι σας με ένα μεγάλο χαμόγελο. Εσάς που το κουράγιο δεν στερεύει ποτέ μέσα σας, και όσες φόρες και αν πέσετε, άλλες τόσες θα σηκωθείτε. Εσείς είστε οι ανώνυμοι ΗΡΩΕΣ αυτού του κόσμου, εσείς κρατάτε την δάδα αναμμένη, και ποτέ μα ποτέ μην εγκαταλείψετε την προσπάθεια σας, για όποιο λόγο και αν την κάνετε... παρά μαζέψτε την δύναμη σας ξανά και ξανά και συνεχίστε ακόμη πιο παθιασμένα, μέχρι να έρθει η στιγμή που θα νικήσετε, γιατί τελικά ένα είναι βέβαιον… ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΤΕ!

«Υπάρχει στον κόσμο τούτον ένας μυστικός νόμος - αν δεν υπήρχε, ο κόσμος θα ‘ταν από χιλιάδες χρόνια χαμένος - σκληρός κι απαραβίαστος: το κακό πάντα στην αρχή θριαμβεύει και πάντα στο τέλος νικάται».

Καζαντζάκης Ν.

₪₪₪ ΔΙΟ-ΓЄΝЄΙΣ ₪₪₪

Μαρία Τζάνη - 4/3/2014 Σαλαμίνα Εκδήλωση ( ΑΙΑΝΤΙΣ 35 χρόνια ΑΓΩΝΩΝ )

Λυσήμαχος Σιτάλκας - YouTube

Ο ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Το Ολον και το Μέρος.

Το Όλον(=Σύμπαν) είναι το σύνολο των επί μέρους και περιλαμβάνει τα πάντα, ανέκαθεν και για πάντα. Το Όλον υπήρχε και προ της Μεγάλης Εκρήξεως και θα υπάρχει και μετά από την καταστροφή του κόσμου μας,  για πάντα, στους αιώνας των αιώνων.

Το Όλον είναι ο Συμπαντικός Νους.

Ο καθείς εξ ημών φέρει ένα απειροελάχιστο μέρος αυτού του συμπαντικού Νοός. Επομένως  το κάθε τι στο Σύμπαν είναι μέρος του Όλου. Για παράδειγμα ένα κουάρκ, ένα ηλεκτρόνιο, ένα γκλούον, ένα νετρίνο, ένα φωτόνιο ή λεπτόνιο, όπως και ένας άνθρωπος, ένα ζώο, ένα μικρόβιο, ένα δένδρο, ένα φύλλο ένας πίθηκος της Ασίας, ένα πεινασμένο παιδάκι στην Μαύρη Ήπειρο, ο Γαλαξίας μας, όπως και η Κασσιόπεια, η Ανδρομέδα ή το Νεφέλωμα του Μαγγελάνου και ενδεχομένως οι Κόσμοι που ποτέ δεν υποψιασθήκαμε έξω από τον δικό μας είναι αυτά όλα μέρη του Όλου, δηλαδή του Σύμπαντος (Συν-Παντός). Όλα στο Σύμπαν είναι φτιαγμένα στην βάση τους από το ίδιο δομικό υλικό, το άτομον του Δημοκρίτου, που ακόμη δεν έχουν ανακαλύψει οι επιστήμονες πειραματικά.

Έτσι πίστευαν οι Αρχαίοι πρόγονοι μας και έτσι πρέπει να θεωρούμε κι’ εμείς το Σύμπαν, όπως το καθορίζει ετυμολογικά η λέξη Σύν-Παν. Στο Όλο ανήκουν οι Νόμοι του Σύμπαντος, η Υλη, η Ενέργεια, το Πνεύμα, αλλά και η γέννηση  και ο θάνατος που είναι μιά Νομοτέλεια στο Σύμπαν. Οι γεννήσεις όμως και οι θάνατοι σημαίνουν συνεχείς αλλαγές, όπως πρώτος τις καθόρισε ο Εφέσιος Ηράκλειτος με «Τα Πάντα Ρει». Στο Όλο ανήκει το πεπερασμένο και το άπειρο, το γνωστό και το άγνωστο, το καλό και το κακό-που εμείς δημιουργήσαμε- η Γνώση και η Φιλοσοφία, η αισθητική και η Τέχνη, η ενόραση και η συνείδηση, η ψυχή και η λογική. Στο Όλον ανήκουν  τα κακά και τα καλά, η έρις και ο νείκος, η κακία και η αγάπη, η δυσαρμονία και η αρμονία, ο πόλεμος και η ειρήνη και όλα τα αντίθετα.

Όλα είναι γραμμένα στον κώδικα του Νομοτεχνείου της Φύσεως και με ανάλογες μείξεις και αναλογίες δημιουργούνται όλα, με βάση την ύλη και ενέργεια. Όσοι είναι πιστοί εκεί πρέπει να τοποθετήσουν και το θείο και όχι έξω από το Σύμπαν, διότι τότε διαπράττουν ύβρι προς το θείο, αφού του απαγορεύουν να βρίσκεται ανάμεσα στους ανθρώπους που τον δημιούργησαν και τον βιώνουν, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Ας μην ψάχνουν όμως για δημιουργό (Η θεωρία της Δημιουργίας είναι έργο του Ιουδαϊκού ιερατείου . Σύμφωνα με αυτήν ο κόσμος επλάσθη από τον Γιαχβέ σε 7 ημέρες . Τότε έφτιαξε τον Αδάμ και την Εύα  κοκ) διότι τέτοιος είναι η ίδια η Φύση η οποία ακατάπαυστα και όχι άπαξ συνεχίζει την δημιουργία και την καταστροφή, την ζωή και τον θάνατο.

Πουθενά στην Ελληνική Μυθολογία δεν αναφέρεται ότι ο άνθρωπος είναι το τέλος της Δημιουργίας. Η αναζήτηση του «ακόμα τελειότερου» διαποτίζει τον Ελληνικό πολιτισμό. Ποτέ κανείς Έλληνας δεν ισχυρίσθηκε ότι ο Παρθενώνας είναι το τελειότερο κτίριο που μπορεί να υπάρξει. Ούτε ότι το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία είναι το τελειότερο άγαλμα που μπορεί να υπάρξει. Όμως ο Παρθενώνας είναι ένα διαχρονικό σύμβολο της Δημοκρατίας, που τώρα πάνε να γκρεμίσουν οι ολιγάρχες για να επιβάλουν την παγκόσμια κυριαρχία των.

Αντίθετα, στην εβραϊκή μυθολογία αναφέρεται καθαρά ότι ο άνθρωπος είναι το τέλος της Δημιουργίας. Ο Γιαχβέ έπλασε τον άνθρωπο και μετά αναπαύθηκε! Πουθενά καμία νύξη για συνέχεια της Δημιουργίας.

Όπως λέει ο ιστορικός  Γιάννης Βλαχογιάννης : «ο καινούργιος Έλληνας που βγήκε από τη δουλεία αισθάνεται ότι  ανασύρθηκε κάτω από ένα τεράστιο όγκο λάσπης, κάτω από ένα πολυαίωνο βραχνά και τώρα αισθάνεται να ψηλώνει να γιγαντώνεται και να γίνεται ικανός για να δώσει τον απίστευτο σε ένταση , αντοχή διάρκεια αγώνα….»

Ο Χρησμός της Προμηθέας: «Συλλογισθείτε Ελεύθερα, συλλογισθείτε Ελληνικά. Ταχθείτε με το μέρος της Ιστορικής Αλήθειας…»

Κωνσταντίνος Χ. Κωνσταντινίδης-Αμφικτύων

http://amphiktyonbooks.blogspot.gr/2014/01/blog-post_8986.html

Τείχη

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

K.Π.Kαβάφης

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΡΑΓΙΛΙΩΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΟΡΦΕΑΣ – ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ ΤΗΝ KYΡIAKH 23 MAΡΤΙΟΥ 2014 ΣΤΟΝ ΤΡΑΓΙΛΟ ΒΙΣΑΛΤΙΑΣ ΣΕΡΡΩΝ

Τα μέλη του Συλλόγου Τραγιλιωτών Θεσσαλονίκης Ορφέας, οι οποίοι κατάγονται από τον Τράγιλο Βισαλτίας Σερρών, μετά την καθιερωμένη αιμοδοσία στην Θεσσαλονίκη, επαναλαμβάνουν την προσπάθεια τους και στον Τράγιλο, την KYΡIAKH 23 MAΡΤΙΟΥ 2014, με την συνεργασία και του τοπικού συλλόγου του Τραγίλου «Μέγας Αλέξανδρος», αλλά και άλλων συλλόγων της περιοχής.

Τα πολλά λόγια για τέτοιες κινήσεις, είναι περιττά. Μιλούν τα συναισθήματα.

Στο βίντεο, καταγραφή από παλαιότερη αιμοδοσία στον Τράγιλο.

ΟΡΦΕΑΣ ΤΩΝ ΤΡΑΓΙΛΙΩΤΩΝ

ΡΑΨΩΔΙΑ Ν - ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΙΘΑΚΗ

Ο Αλκίνος πήρε τότε τον λόγο και συγκινημένος υποσχέθηκε για μια ακόμα φορά ότι θα βοηθούσε τον βασιλιά της Ιθάκης να φτάσει στην πατρίδα του. Όλοι συμφώνησαν μαζί του κι έτσι την επόμενη ημέρα ετοίμασαν ένα πλοίο που το γέμισαν με δώρα για τον Οδυσσέα. Στο τέλος της ημέρας ήταν όλα έτοιμα. Ο Οδυσσέας αποχαιρέτησε και ευχαρίστησε την βασίλισσα Αρήτη, τον βασιλιά, την Ναυσικά και τα υπόλοιπα πριγκιπόπουλα και επιβιβάστηκε στο πλοίο των Φαιάκων που ξεκίνησε με τελικό προορισμό την Ιθάκη. Η θάλασσα ήταν ήσυχη και ο Οδυσσέας δεν άργησε να αποκοιμηθεί. Το ταξίδι πήρε όλη τη νύχτα, και όταν τελικά έφτασε σε ένα λιμανάκι της Ιθάκης, οι Φαίακες συγκέντρωσαν πολύ ήσυχα τα δώρα κάτω από μια ελιά. Μετά σήκωσαν με προσοχή το στρώμα του Οδυσσέα χωρίς να τον ξυπνήσουν και τον ακούμπησαν δίπλα στα δώρα του.

Όταν ξημέρωσε και ξύπνησε ο Οδυσσέας, αρχικά τρόμαξε ότι ήταν σε ένα άγνωστο τόπο. Η θεά Αθηνά εμφανίστηκε μπροστά του με τη μορφή ενός βοσκού. «Βρίσκεσαι στην όμορφη και ξακουστή Ιθάκη», τον πληροφόρησε. Με το άκουσμα αυτό, ο Οδυσσέας γονάτισε και με δάκρυα χαράς φίλησε το έδαφος των πατέρων του. Το ταξίδι της επιστροφής είχε τελειώσει!

Όταν σήκωσε και πάλι το βλέμμα η Αθηνά είχε πάρει την θεϊκή της μορφή. Τον βοήθησε να κρύψει τα δώρα του και τον πληροφόρησε ότι το σπίτι του λυμαίνονταν οι μνηστήρες της Πηνελόπης, που σπατάλησαν το βιός του για πολλά χρόνια. Έπρεπε λοιπόν να οργανώσει την επάνοδό του, και να τους τιμωρήσει όπως έπρεπε.

Η Αθηνά άλλαξε την μορφή του Οδυσσέα, ώστε να μοιάζει με ένα γέρο ζητιάνο και τον έστειλε να συναντήσει τον χοιροβοσκό που φυλούσε τα ζώα του Οδυσσέα, τον Εύμαιο. Η ίδια του υποσχέθηκε ότι θα φρόντιζε ώστε ο Τηλέμαχος να φτάσει σώος από την Σπάρτη στην Ιθάκη.

ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΑΠΟΨΕ ΟΔΥΣΣΕA;

Ν- Επιστροφή στην Ιθάκη - Οδύσσεια , Τρωικός Πόλεμος , ArpeggiosMP

ΕΠΙΛΟΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΑΝΑΚΡΕΟΝΤΟΣ

Ο Ανακρέων ο Τήιος ( -572 έως -485) ήταν Αρχαίος Έλληνας λυρικός ποιητής, θεωρούμενος ένας από τους εννέα λυρικούς ποιητές της Αρχαιότητας.

Έμμετρη απόδοση: Ι.Ν.Κυριαζή

Μουσική επένδυση: Ευανθία Ρεμπούτσικα, Μέσα από σένα Το αστέρι & η ευχή

Βίντεο επεξεργασία http://enneaetifotos.blogspot.gr/

ΑΡΧΗ ΣΟΦΙΑΣ, Η ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ

Αν ο κυνικός Αντισθένης είχε δίκαιο και είναι " αρχή παιδεύσεως η των ονομάτων επίσκεψις",  ο σύγχρονος μεγάλος δάσκαλος του έθνους, μας δίνει με τον δικό του μοναδικό τρόπο, εβδομήντα και πλέον ονόματα με κατάληξη σε -κλης και -κλεια. Γιατί σε αυτούς τους ανθρώπους τα πάντα ήταν εν σοφία.

Εμπεδοκλής πάει να ειπεί ο άντρας που κατέχει έμπεδο κλέος. Εκείνος, δηλαδή, που η καλή του υπόληψη μένει σταθερή.

Θέλεις γιατί η φύση έτσι τον μοίρανε θέλεις για τον αγώνα του να προσφέρει στο βαθύτερο κύτταρο του κόσμου και της ανθρώπινης ύπαρξης την τιμή που τους αρμόζει θέλεις για το τίμημα που πλήρωσε για να ξεχρεώσει το δώρο της ζωής, το δώρο δηλαδή που κάνει η φύση στον καθένα μας με το να μας γεννήσει άνθρωπο και όχι ζώο κάποιου άλλου είδους θέλεις για το έργο που εδημιούργησε, και το αφήκε διαθήκη ευεργεσίας και χάρης στις ερχόμενες γενεές, ο Εμπεδοκλής είναι ο άντρας που προορίστηκε ν' αφήκει τη δόξα του ανώλεθρη στη μνήμη των ανθρώπων. Όσο χρόνο, εννοείται, θα υπάρχουν οι άνθρωποι σε τούτο το γαλαζοπράσινο πλανήτη, που χορεύει στα κοντινά κράσπεδα του αστέρα μας. Τεσσερεσήμισυ τώρα δισεκατομμύρια χρόνια.

To ονομαστικό του Εμπεδοκλή τον διατάζει, λοιπόν, έναν στη λίστα των ονομάτων της δόξας. Σ' έναν κώδικα προσφωνήσεων έκτακτα θαλερό στην κλασική Ελλάδα. Γιατί είναι τόσα τα ονόματα τα σημαντικά της δόξας, όσα περίπου και τα ονόματα των αστερισμών στον ουρανό.

Το δεδομένο τούτο υποδηλώνει την προαίρεση των ελλήνων, αντί για την αθανασία της ψυχής, ή τη ζωή μετά θάνατο στους ουρανούς και τη δόλια δειλία που τα γέννησε, να ψηφίσουν τη δόξα των προσώπων στη γη και στη μνήμη των ανθρώπων. Αυτό που απλά το λέμε ενδοκοσμική αθανασία.

Δίνω, λοιπόν, πρώτη την καταδήλωση της δόξας που οφείλεται στην τιμιότητα και στην υπεροχή. Αγνοκλής, Αγαθοκλής, Αμεινοκλής, Αριστοκλής, Λαμπροκλής, Τιμοκλής, Κρατησικλής, Ιεροκλής.

Ύστερα φέρνω τη δόξα που χάριζε στους έλληνες ο δύσκολος και γνήσιος δεσμός τους με την πόλη. Η ανταύγεια, ας πούμε, που άφηναν στα πρόσωπα οι δυνατές και καθαρτήριες αστραπές της Αγοράς και του Δήμου. Αγορακλής, Δαμοκλής, Δημοκλής, Δικαιοκλής, Ηγησικλής, Στασικλής, Στρατοκλής, Ανδροκλής, Ξενοκλής, Νικοκλής, Φιλοκλής.

Μετά συμπροπέμπω τη δόξα που κατάγεται από τη χωρητικότητα, από την καπατσοσύνη, από τη ελεύθερη και πλατιά αναπνοή των ελλήνων, που την έκαμνε τέτοια η αψευδής σχέση τους με την άπειρη φύση. Βαθυκλής, Ευρυκλής, Μεγακλής, Ευθυκλής, Παντακλής, Τηλεκλής, Φανοκλής, Μενεκλής, Εχεκλής, Φερεκλής, Νεοκλής.

Ακολουθεί η δόξα που στεφάνωνε τον τίμιο ορίζοντα των επαγγελμάτων. Η εργασία στους έλληνες, που δεν εγνώριζαν από αεριτζήδες και παρασιτοδίαιτους. Ούτε από κομπίνες και μηχανές, και φοροδιαφυγάδες. Ιπποκλής, Ιατροκλής, Ναυσικλής, Ιεροκλής, Πυθοκλής, Ναυκλής, Θηριακλής, Εργοκλής, Λυσικλής, Αλεξικλής, Κτησικλής.

Στο πλάγι της στέκει η δόξα που έστελνε απόηχο στα πρόσωπα η ρωμαλέα γλώσσα των ελλήνων, ωσάν το σύστοιχο του ρωμαλέου βίου τους. Εδώ το δείγμα ανεβαίνει μέσα από τις προθέσεις της γραμματικής τέχνης. Αμφικλής, Προκλής, Αντικλής, Επικλής.

Ακόμη ευρίσκουμε τη δόξα των προσώπων που αντιδονούσε σαν ευαρέσκεια και ευγνωμοσύνη στους τόπους και στους θεούς. Αθηνοκλής, Λεσβοκλής, Διοκλής, Θεοκλής, Μοιρακλής. Από κοντά αποκρατά η δόξα που κατασημαίνει την ποικιλία αιτίων και αιτιατών μιας κοινωνίας ελεύθερης. Πατροκλής, Μητροκλής, Ονομακλής, Αυτοκλής, Τερψικλής, Θουκλής, Θυμοκλής, Χαρικλής, Οϊκλής.

Και τελευταία περπατεί η δόξα του θηλυκού γένους, που δεν απουσίασε ποτέ από τις καθημερινές και τις σκόλες της ζωής μας.

Η Αμφίκλεια του θηλυκού δισυπόστατου, η Κρατησίκλεια της επιβολής, η Χαρίκλεια της αγαλίασης, η Πολύκλεια της αφθονίας, η Ιερόκλεια της ευσέβειας, η Πρόκλεια της τάξης, η Ροδόκλεια της ευωδιάς, οι Ευρύκλεια και Αμφίκλεια τροφός και μάνα του μεγάλου Οδυσσέα.

Αυτά είναι τα ονόματα της δόξας που τιμούν ακόμη και την ανωνυμία ενός λαού, που ήτανε δήμος και σπάνια εκαταστάθηκε όχλος. Που ήτανε εκκλησία και δεν εκατάντησε ποτέ εκκλησιά.

Εάν ερευνήσεις την ατομικότητα στο καθένα από τα ονόματα αυτά, θα ανακαλύψεις μια άρτια δράση ανθρώπου μέσα στο κοινωνικό εορτολόγιο των ελλήνων. Γιατί το καθένα τους ονομάζει κι ένα λειτουργό. Ονομάζει το γλύπτη, τον ολυμπιονίκη, τον ιατρό, το μαθηματικό, τον ποιητή, το ρήτορα, το στρατηγό, τον αιρετό άρχοντα, τον πολιτικό αναμορφωτή, το ζωγράφο, τον πολεμιστή, τον εφευρέτη, τον ιδρυτή αποικίας, το μηχανικό, τον αστρονόμο, τον ενάρετο πολίτη.

Πέρα όμως από τούτο το ονομαστικό προσκλητήριο πεσόντων, υπάρχει και η επωνυμία των περίλαμπρων ηρώων. Ετούτοι είναι μετρημένοι, είναι όλοι τους ακέραιοι, και προσωπικά ακουστοί.

Πρώτος στην τάξη είναι ο Ηρακλής, ο ευφυής ευεργέτης των ανθρώπων. Τη δόξα του κρίνουμε πως δεν την έλαβε από τους άθλους που ετέλεσε. Την έλαβε κυρίως από την ορθή κρίση του, όταν ευρέθηκε στο αφεύγατο σταυροδρόμι να διαλέξει ανάμεσα στη στάση ζωής που τη λέμε κακία, και στη στάση ζωής που τη λέμε αρετή. Ο Ηρακλής είπε, κατά και τον Καβάφη, το μεγάλο Όχι στην κακία, και έδειξε στον άνθρωπο το δρόμο τον παντοτινό. Η επιλογή αυτή, όταν διόδεψε ως το τέλος την ιδική του Οδύσσεια, έφερε τον Ηρακλή να πεθάνει ένα θάνατο παρόμοιο μ' εκείνον του Εμπεδοκλή.  Ο Ηρακλής δένει τη δόξα του με το όνομα της σεβαστής πρωτοθεάς Ήρας, με το θείο μαστό της, και με το Γαλαξία μας. Γιατί, καθώς τη θήλαζε, σαν δάγκωσε τη θηλή και την πόνεσε, τού 'σπρωξε πέρα το κεφαλάκι η θεά, τινάχτηκε το γάλα της, και έγινε ο Γαλαξίας.

Δεύτερος στέκεται ο Θεμιστοκλής, που θέμις και νόμος, ορίζουν να δοξάζεται στην ελληνική ιστορία για δύο λόγους. Πρώτα γιατί εστάθηκε ο αρχιτέκτονας της σωτηρίας των ελλήνων στη φοβερή ώρα των Μηδικών. Και ύστερα, γιατί 'ναι ο ένας από τους ελάχιστους μέγιστος εφευρέτης των ελληνικών στρατηγημάτων. Και την Ελλάδα μέσα στη λαίλαπα του χρόνου γνωρίζουμε πως την έσωσαν τα στρατηγήματα. Οδυσσέας και δούρειος ίππος στην Τροία. Κολοκοτρώνης και Δερβενάκι στη μεγάλη Επανάσταση. Θεμιστοκλής και Ξέρξου απάτη στη Σαλαμίνα.

Τρίτος είναι ο Περικλής Ξανθίππου. Τον περιβάλλει η δόξα, όπως ο ίδιος περιβάλλει με κύκλο την εποχή που έζησε. Ο χρυσός αιώνας του Περικλή, που λένε. Έγινε ονομαστός, γιατί υλοποίησε την ιδέα της εταίρας Ασπασίας να χτίσει την Ακρόπολη. Και γιατί εκφώνησε για νέους νεκρούς μπροστά σε κενοτάφιο ένα λόγο σπουδαίο, που είχε αττική τη γλώσσα και το ήθος δωρικό. Όπως ακριβώς και ο Παρθενώνας του, που είναι δωρική οικοδομή ίωνα εργολάβου. Η Ακρόπολη του ωραία σαν το άνθος του μενεξέ. Και ο Επιτάφιος του ωραίος σαν τον έφηβο Μενέξενο. Τον επιτάφιο λόγο της Ασπασίας, που κατάγραψε ο Πλάτων.

Είναι ακόμη ο Μνησικλής, ο αρχιτέκτονας των Προπυλαίων. Το όνομα του μένει μνήμη της δόξας του σε όσους περνούν την πύλη της Ακρόπολης.

Είναι ο Ευκλής του «Χαίρετε! νενικήκαμεν». Εκλεκτός ανάμεσα σε όλους τους χαρωπούς πεσόντες, που τους υμνούν τα Ηρώα των πόλεων. Και ο πρώτος μαραθωνοδρόμος ολυμπιονίκης, που τίμησε με αυτοθάνατο το αθλητικό του ιδεώδες. Όπως με αυτοθάνατο είχε τιμήσει και ο Λυκούργος το έργο της νομοθεσίας του.

Είναι ο Καλλικλής. Είναι ο  δεινός συζητητής στα ρητορικά του πλατωνικού Γοργία, και αναιμική φιγούρα στο μυθιστόρημα του Σεφέρη.

Ετεοκλής, το όνομα της αληθινής δόξας. Είχε πατέρα τον ακριβό Οιδίποδα, και αδερφό το μεταίχμιο Πολυνείκη. Τον Πολυνείκη τον εκατασπάραξαν οι γύπες και τα όρνεα μέσα στην παγωνιά και το φως. Αφανίστηκε τον ελληνικό αφανισμό θανάτου. Έτσι όπως είχε ικετέψει κάποτε βλοσυρά ο Αίαντας το Δία:

αφάνισε μας μες στο φως!

Ετούτο τον ελληνικό αφανισμό τον είχε κιόλας καθιερώσει από παλιά η διαλεκτική του Προμηθέα με το γύπα του στο όρος του Καυκάσου. Άφησα τελευταίο το Σοφοκλή, τον ποιητή των δύο Οιδιπόδων. Του Οιδίποδα τυράννου που είναι της ζωής, και του Οιδίποδα επί Κολωνώ που είναι του θανάτου.

Από τους εβδομήκοντα έλληνες σε -κλης που ονομάτισα, για να σχολιάσω το όνομα Εμπεδοκλής, ο Σοφοκλής είναι ο πιο σιμοτινός του.

Ο τραγικός ποιητής της Αττικής και ο προσωκρατικός φιλόσοφος της Σικελίας είναι οι δύο ζεμένοι στο άρμα, που έχει ηνίοχο τον αθάνατο Θάνατο. Ο Σοφοκλής με τον Οιδίποδα στον Κολωνό ετραγούδησε το πήδημα του Εμπεδοκλή στην Αίτνα, ύστερα από είκοσι πέντε χρόνους.

Δημητρης Λιαντινης (Γκεμμα, Εδω Μεσολογγι!)

http://emmanouilpapas.blogspot.gr/

ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ των ΑΡΧΑΙΩΝ ΝΑΩΝ και οι... ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ

Όποιον ιερέα κι αν ρωτήσουμε γιατί χτίστηκαν εκκλησίες πάνω σε αρχαίους ναούς και ιερά θα μας επαναλάβουν πως ήθελαν να «εξαγνίσουν» το χώρο από την «ειδωλολατρία» των «εθνικών». Το ίδιο μαθαίνουμε στα σχολεία.

Είναι γνωστό από μύθους και θρύλους αλλά και από σύγχρονες έρευνες -συνήθως επιστημόνων του εξωτερικού- ότι η Γη είναι ένας ζωντανός οργανισμός πάνω στην οποία υπάρχουν διάφορα «κομβικά» μέρη που εκπέμπουν ακτινοβολίες «δύναμης», ενώ κάποια άλλα αν τα επισκεφτούμε αισθανόμαστε δυσφορία και γενικά αρνητική διάθεση.

Για παράδειγμα τα τελλουρικά ρεύματα είναι φυσικά ηλεκτρικά ρεύματα που ρέουν πάνω σε οριζόντιες επιφάνειες οι οποίες βρίσκονται πάνω στην γη. Αν στο δρόμο του ένα τελλουρικό ρεύμα συναντήσει μία υπόγεια φλέβα νερού, το νερό μαγνητίζεται και αποκτά ιδιότητες ευεργετικές και ιαματικές.

Επιστήμονες έχουν αποδείξει ότι ο πλανήτης Γη έχει ιδιότητες κρυστάλλου και γι αυτό παρουσιάζονται ροές ενέργειας. Οι κύριες γραμμές των ροών αυτών «τυλίγουν» την επιφάνειά της σαν δίχτυ σχηματίζοντας δώδεκα νοερά πεντάγωνα το ένα δίπλα στο άλλο. Μέσα σε αυτά υποδιαιρούνται άλλα πεντάγωνα, τρίγωνα κλπ, που οι αρχαίοι γνώριζαν και έχτισαν τους ναούς και τα ιερά τους.

Το χριστιανικό ιερατείο, λοιπόν, έχτισε τις εκκλησίες του σε αυτά τα μέρη δύναμης για να μπορέσει να τις «ελέγξει» ή αλλιώς να τις «εκμεταλλευτεί».

Θα αναρωτιέστε, ίσως, πως μπορεί κάποιος να «κλέψει» την δύναμη ενός τόπου. Θεωρητικά, υπάρχουν πολλοί τρόποι. Όπως, το να κατακτήσεις τον τόπο αυτόν, ή να γκρεμίσεις ό,τι ιερό και όσιο υπάρχει επάνω του. Καταπάτηση των Αρχαίων Ιερών, ανεγείροντας εκκλησίες, και αποκλεισμό των λατρευτών από τις κοσμικές δυνάμεις (παραδοσιακές θρησκείες) για να μην μπορούν να συγκεντρώνονται στην πατροπαράδοτη λατρεία τους και αναγκαστικά πλέον να ακολουθήσουν την δική τους (μονοθεϊστικές θρησκείες).

 Αλλά τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά. Η δύναμη ενός τόπου «λειτουργεί» σύμφωνα με την «ηθική» αυτών που διαμένουν εκεί. Ή για να το πω διαφορετικά: η δύναμη ενός τόπου γίνεται γόνιμη και δημιουργική, για τον άνθρωπο, όταν αυτός που θα κατοικήσει εκεί το κάνει με σεβασμό. Τότε ο άνθρωπος «συντονίζεται» με την δύναμη, ή έρχεται σε συνάφεια με το «θείο». Διαφορετικά η δύναμη μένει στείρα και δεν αποδίδει. Ο τόπος μπορεί να γίνει περίτρανος και λαμπρός αλλά η δύναμη δεν αποδίδει. Ή μάλλον αποδίδεται, διαχέεται αλλά δεν εκλαμβάνεται.

Σε όσες εκκλησίες δεν έχουν «προσαρμοστεί» δεν έχουν εναρμονιστεί στο περιβάλλον, όπως και οι αρχαίοι ναοί πάνω στους οποίους κτίστηκαν, έχουν παρατηρηθεί πολλά διαζύγια και όχι μόνο δεν στεριώνει ο γάμος αλλά και τα παιδιά που βαφτίζονται σε τέτοια μέρη-εκκλησίες δεν έχουν την «απαραίτητη» ή «απαιτούμενη» πνευματική και ψυχική ισορροπία.

Αυτή η μη καλή προσαρμογή των εκκλησιών στις φυσικές ενεργειακές δυνάμεις του τόπου έχουν σαν αποτέλεσμα και την ερήμωση των πρώτων εκκλησιών, εκτός αν αυτές βρίσκονταν σε κεντρικά σημεία πόλεων.

Όταν, λοιπόν, το ιερατείο αντιλαμβανόταν ότι δεν μπορούσε με κανένα τρόπο να «κατακτήσει» τις «δυνάμεις» αυτές τότε αποφάσιζε να μολύνει τους τόπους αυτούς.

Ο πιο απλώς και πιο εύκολος τρόπος για να μολύνουν ήταν με την ίδρυση και τοποθέτηση στην κατάλληλη θέση ενός νεκροταφείου.

Ο κ.κ. Παναγιώτης Μαρίνης στο βιβλίο του «Ελληνική Κοσμοθέσις» μας εξηγεί:

«Επειδή ήτο γνωστό ότι δεν ήτο δυνατόν να τελεσθεί ιερουργία πλησίον πτωμάτων ιδρύθησαν εντός των ιερωτέρων τεμενών πρωτοχριστιανικά νεκροταφεία, ως αυτό της Δάφνης (σ.τ.σ. Αντιοχείας) και αυτό που αποκάλυψε η αρχαιολογική σκαπάνη κολλημένο επί της πλευράς του ναού του Απόλλωνος εις του Δελφούς ή αυτό που επίσης ανεκαλύφθη εις τον χώρο των Ιερών εις την Νεμέα. Τοιουτοτρόπως, λοιπόν, εξηγείται η ύπαρξις αυτών των νεκροταφείων.

 Διατί ο Απόλλων επιτάσσει αιθερική καθαριότητα και απομάκρυνσι των νεκρών; Θα το εξηγήσωμε εν συνόψει. Έχει αποδειχτεί ότι η σκέψις δεν είναι τίποτε άλλο παρά παραγωγή ενός ηλεκτρομαγνητικού νέφους και ακόμη ότι εις συμβάντα εντόνου βιαιότητος παράγονται ισχυρά ηλεκτρομαγνητικά νέφη φέροντα τας αποτυπώσεις των γεγονότων, επί των πτωμάτων δε και των οστών παραμένουν ηλεκτρομαγνητικά ράκη εκ του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου του σώματος. Τα ηλεκτρομαγνητικά αυτά ράκη επικολλώνται και παραμένουν εις τας πέριξ επιφανείας επί ένα διάστημα. Αυτή είναι η έννοια του μιάσματος, δια το οποίον λέγουν οι κλασσικοί ότι είναι απολύτως υλικόν και ότι επικολλάται και επί ανθρώπων που τυχαίως παρέστησαν εις μία βιαία σκηνή διαταράσσον αυτούς, επιμένουν δε ότι αποβάλλεται δια διαδικασιών καθαρώς υλικών που καλούνται καθαρμοί.

Οι σύγχρονοι ερευνηταί εξηγούν και αυτοί τοιουτοτρόπως πλείστα παραψυχολογικά φαινόμενα και ονομάζουν τα ηλεκτρομαγνητικά αυτά ράκη επιψυχίδια, δια του όρου που χρησιμοποίησε πρώτος ο Άγγελος Τανάγρας. Οι κλασσικοί τα ονομάζουν αιθερικά ράκη, διότι αποκαλούν αιθερικόν την ηλεκτρομαγνητική σύστασι ενός τόπου. Διατί λοιπόν ο Απόλλων επιτάσσει απόλυτο αιθερική καθαρότητα; Διότι όταν ευρισκόμενος εις τον ιερόν χώρον ένας πιστός προσπαθεί, καθαρίζων το πεδίον της συνειδήσεώς του από όλο το υπόλοιπο περιεχόμενό του, να δεχτεί την επίδρασιν του θείου, τότε εισερχόμενα αυτά τα ράκη το διαταράσσουν. Αυτό το γεγονός αποδεικνύει εισέτι ότι θρησκευτικές καταστάσεις που έχουν εντός ή πέριξ των χώρων συγκεντρώσεις των πιστών, των ναών ή των μοναστηριών, τάφους και νεκροταφεία, ουδέποτε εγνώρισαν αυτάς τας υψηλάς αληθείας και ουδείς εξ αυτών των πιστών κατέβαλε προσπάθεια προσεγγίσεως του θείου».

http://apokrifamistiria.blogspot.gr/

ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΥΠΑΡΞΙΣ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΩΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΙΕΡΩΝ ΧΩΡΩΝ
ΓΡΑΜΜΕΣ ΛΕΙ & ΓΑΙΩΔΑΙΤΙΚΟΣ ΤΡΙΓΩΝΙΣΜΟΣ ~ LEY LINES