ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ Ο Α΄

(ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ, ΟΤΑΝ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΙΣΩΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΖΟΥΜΕ, ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΙΝΑΙ (ΚΑΠΟΙΟΙ) ΚΑΙ ΣΕ ΤΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ…)

Ο αυτοκράτωρ Φλάβιος Θεοδόσιος του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους γεννήθηκε στην Βόρειο Ισπανία το +346, βασίλευσε από το 379 έως το 395. Ήταν θρησκόληπτος, δογματικός και φανατικός χριστιανός, ήταν όμως καλός πολεμιστής και πολύ φιλήδονος. Όπως αναφέρουν χριστιανοί συγγραφείς, καταπολεμούσε με ζήλο «τα υπολείμματα ειδωλολατρικών φρονημάτων στα ανώτερα διευθύνοντα κοινωνικά στρώματα, όπως π.χ. παρεκκλίνουσες, διαφορετικές γνώμες, απόψεις μέσα στην χριστιανική εκκλησία και άλλα».

Ο Θεοδόσιος για να εδραιώσει την εξουσία του ταυτίστηκε απόλυτα με το χριστιανικό ιερατείο, το οποίο τον υπηρέτησε πιστά και έτσι, οι δύο ηγεσίες ενωμένες στράφηκαν με μίσος κατά των Ελλήνων και του Ελληνισμού. Την 27ηΦεβρουαρίου του 380 κατήργησε την κάποια ανοχή που υπήρχε προς τις διάφορες θρησκευτικές δοξασίες και, καθιέρωσε τον «θρίαμβο της ορθοδοξίας», επέβαλε σαν μοναδική, επίσημη και υποχρεωτική θρησκεία τον Χριστιανισμό. Όλοι οι μη χριστιανοί χαρακτηρίζονταν στο εξής «σιχαμεροί, αιρετικοί, μωροί και τυφλοί».

Το 381 συγκάλεσε την δευτέρα Οικουμενική Σύνοδο για να αποβάλλει τους αιρετικούς χριστιανούς, να ορίσει και να επιλύσει εκείνος τις διάφορες ενδοεκκλησιαστικές διαφορές και έριδες. Όταν το επέτυχε, ξεκίνησε διωγμό εναντίον των αιρετικών χριστιανών και κατά των μη χριστιανών σε όλες τις πόλεις του Ανατολικού κράτους. Όλες οι εκκλησίες και όλα τα ιερά κτήματα δόθηκαν στο ορθόδοξο ιερατείο και, απαγόρευσε στους αιρετικούς να κατέχουν πολιτικά αξιώματα, πολλούς από αυτούς τους εξόρισε και άλλους τους θανάτωσε.

Στράφηκε επίσης με μεγαλύτερη μανία εναντίον εκείνων, που εντρυφούσαν στην φιλοσοφία, την Ελληνική παιδεία και διατηρούσαν την αρχαιοελληνική λατρεία. Για αυτούς υπήρχε μόνον μία ποινή και αυτή ήταν ο θάνατος και η κατάσχεση των περιουσιών τους, που μεταβιβαζόταν αυτόματα στην προσωπική αυτοκρατορική περιουσία.

Τον Δεκέμβριο του 390 ο Γότθος στρατηγός Βοθέριχος, αρχηγός της Βυζαντινής φρουράς της Θεσσαλονίκης, προσπαθεί να επιβάλλει τον εκχριστιανισμό των Ελλήνων κατοίκων της πόλεως με τρομερή βία. Αποτέλεσμα ήταν η εξέγερση του λαού που προσπαθούσε απεγνωσμένα να διατηρήσει την Ελληνική του ταυτότητα. Η Γοτθική φρουρά της πόλεως αρχικά αιφνιδιάστηκε από την μαχητικότητα των Ελλήνων και πολλοί αξιωματικοί και στρατιώτες σκοτώθηκαν. Όταν ο Θεοδόσιος πληροφορήθηκε ότι είχε γίνει Στάση, με δόλια σκέψη ότι τάχα ήθελε να εξευμενίσει τα οξυμένα πνεύματα, κάλεσε τον λαό της πόλεως στον Ιππόδρομο, για να παρακολουθήσουν την ιπποδρομία και να επέλθει η συμφιλίωση. Εκεί μέσα, μόνο σε τρεις ώρες, κατέσφαξε με την βοήθεια των Γότθων 7000 Έλληνες πολίτες, σύμφωνα με τον χριστιανό ιστορικό Θεοδώρητο, ενώ κατά τον Κεδρηνό, τον Θεοφάνη και άλλους, ο αριθμός των θυμάτων ξεπέρασε τις 15000.

Ο εκκλησιαστικός συγγραφέας Θεοδώρητος γράφει, «Τους θέρισαν όλους, σαν καλαμιές στον θερισμό, διότι ήθελε να εκδικηθεί τον θάνατο ενός στρατηγού και των στρατιωτών του. Ο Θεοδόσιος διέταξε ως αντίποινα την γενική σφαγή του πληθυσμού. Αναφέρεται, ότι σε μία και μόνο ημέρα σφαγιάστηκαν από μισθοφόρους του Θεοδοσίου άνω των 7000 Θεσσαλονικέων και, εάν δεν είχε επέμβει ο επίσκοπος των Μεδιολάνων Αμβρόσιος, η σφαγή θα ήταν καθολική για όλο τον πληθυσμό».  

Η σφαγή της Θεσσαλονίκης θεωρείται από τους ιστορικούς, ως ένα από τα πιο αποτρόπαια εν ψυχρώ εγκλήματα, ενός μονάρχη της αρχαιότητας, πραγματική θηριωδία. Ξεπέρασε σε αγριότητα και διαστροφή και τα πιο ειδεχθή εγκλήματα των τυράννων της ιστορίας.

Ο Θεοδόσιος ενώ θα έπρεπε να κατατάσσεται στον εφιαλτικό πίνακα των πλέον κατάπτυστων αιμοβόρων μοναρχών, αναβιβάζεται από την Εκκλησία, χωρίς αιδώ, στο βάθρο του «Αγίου» και  του «Μέγα».

Ο  άγιος  Αυγουστίνος τον αποκαλεί «τέλειο χριστιανό μονάρχη», ενώ ο Θεοδώρητος «Πανεύφημο βασιλέα και θεοφιλέστατο». 

Άλλο ένα μεγάλο έγκλημα που διέπραξε κατά του Ελληνισμού και της ανθρωπότητας, ήταν το ανθελληνικό διάταγμα του 393 για την κατάργηση των Ολυμπιακών Αγώνων και όλων γενικά των Πανελλήνιων Αγώνων – Πύθια των Δελφών - Ίσθμια της Κορίνθου, Νέμεα στην Νεμέα της Πελοποννήσου, καθώς και όλων των λαϊκών εορτών και συνάξεων των Ελλήνων, με τις ίδιες πάντοτε ποινές για όσους δεν υπάκουαν στα διατάγματά του. Αυτά τα μιαρά διατάγματα, στέρησαν στον απανταχού Ελληνισμό, το ευγενές γεγονός των φιλοσοφικών σκέψεων και αλληλοεπιδράσεων, της άμιλλας, του αθλητικού ιδεώδους και του ευ αγωνίζεσθαι, της συνεργασίας των πολιτών, των πόλεων και των κρατών, των πανεθνικών εορτών, της ανακωχής, της κατάπαυσης των εχθροπραξιών και της ιεράς εκεχειρίας, που έτερπαν, μόρφωναν και ένωναν επί χιλιετίες το γένος των Ελλήνων.

Οι φανατικοί χριστιανοί αποθρασύνθηκαν από την στάση του αυτοκράτορα και, προέβαιναν στο γκρέμισμα των αρχαίων ναών, των ιερών, των Ασκληπιείων, των θεάτρων, των βιβλιοθηκών, στην καταστροφή των αγαλμάτων, των βιβλίων και όλων των ανεπανάληπτων έργων τέχνης και πολιτισμού. Τι να πρωτοαναφέρει κανείς, ας αναλογισθούν τι ζημία και οπισθοδρόμηση έφεραν επί σειρά αιώνων. Με αυτόν τον τρόπο και με αυτά τα μέσα θριάμβευσε επί της εποχής του Θεοδοσίου ο Χριστιανισμός επί των «ειδωλολατρών», και των διαφορετικά σκεπτόμενων ανθρώπων, καθώς και η Ορθοδοξία επί των αιρετικών.

Πως να μην τον ανακηρύξει και ονομάσει το ιερατείο και η εκκλησία άγιο και Μέγα, τίτλος με τον οποίον έμεινε στην ιστορία.  

Το 395 και δύο χρόνια μετά την επίσημη κατάργηση των Ολυμπιακών αγώνων και όλων των άλλων εορτών , εισέβαλαν στην Πελοπόννησο και στην Ολυμπία στίφη Γότθων, 2000 μισθοφόροι με χριστιανούς ιερείς και καλογέρους και με αρχηγό τον βάρβαρο Αλάριχο Μπάλτα, ισοπέδωναν και κατέστρεφαν τα πάντα στο πέρασμά τους. «Εις γήν φέρειν», αυτήν την εντολή είχαν από τον Θεοδόσιο,  κάθε πολύτιμου και  ιερού χώρου. Μεταξύ των άλλων ισοπέδωσε την Ελευσίνα, σκότωσε όλους τους συντελεστές του Μυητικού κέντρου, κατέστρεψε το υπέρ πολύτιμο αρχείο με την απωλεσθείσα γνώση του παρελθόντος και τις λίθινες πλάκες που ήταν χαραγμένος ο παμπάλαιος Ορφικός Λόγος - Ορφικά κείμενα.    

Οι Ρωμαίοι όταν υπέταξαν την Ελλάδα, είχαν απαγορεύσει σε όλους τους κατεχόμενους υπηκόους να έχουν και να φέρουν όπλα. Οι Αθηναίοι όταν  πληροφορήθηκαν την καταστροφή και την σφαγή της Ελευσίνας, ανέβηκαν και κλείστηκαν στην Ακρόπολη. Ο Αλάριχος με το συνονθύλευμά του έφθασε στην Αθήνα, οι Αθηναίοι έδειξαν γενναιότητα και προέβαλαν αποφασιστική αντίσταση, έγιναν μερικές μάχες και δεν επέτρεψαν στον Αλάριχο να συλήσει και να καταστρέψει την πόλη και την Ακρόπολη, έτσι σώθηκε ο Παρθενώνας,  τα άλλα μνημεία και η πόλη της Παλλάδος.

Κατά τον πέμπτο αιώνα στον ερειπωμένο χώρο της Ολυμπίας, έχτισαν μία εκκλησία και έναν χριστιανικό οικισμό, περιτοίχισαν τον χώρο με υλικά του αρχαίου τοίχους και, μέσα σε αυτόν έχτισαν την σωζόμενη μέχρι σήμερα Βυζαντινή εκκλησία.

Το 426 πυρπολήθηκε ο ναός του Ολυμπίου Διός κατά διαταγή του αυτοκράτορα της Κωνσταντινουπόλεως Θεοδοσίου του Β΄ του Μικρού. Παρά τους σκληρούς διωγμούς κατά των Ελλήνων και τις καταστροφές που έγιναν κατόπιν διαταγών του και της φανατικής χριστιανής αδελφής του Πουλχερίας, δεν έγινε Μέγας αλλά έμεινε στην ιστορία με το προσωνύμιο Μικρός.

Κατά τoν μεσαίωνα είχαν διαγράψει και αυτό το όνομα της Ολυμπίας.  Τον 14ο  αιώνα, την εποχή της Φραγκοκρατίας, ο οικισμός ονομαζόταν Σέρβια ή Σερβιανά. Κατά δε τον 16ο  αιώνα, επί  Τουρκοκρατίας είχε το όνομα Αντίλαλος, προφανώς από τον αντίλαλο που δημιουργεί ακόμα η υπόγειος Στοά, καθώς έχει άριστη μαθηματική αρχιτεκτονική και λειτουργεί σαν ένα καλό φυσικό ενισχυτικό ηχείο. 

Η Στοά πολλαπλασίαζε τους ήχους και τον βηματισμό των αθλητών, όταν περνούσαν κατά παράταξη και με ρυθμό για να βγουν στο  Στάδιο να αγωνιστούν. Έτσι δημιουργούσε ηχητικές αρμονικές, γεγονός που έδινε αίγλη και εντυπωσίαζε όλους τους αθλητές και τους θεατές. 

Πηγή: http://diamantarasel.blogspot.gr/

----------------------------------------------------

Ολόκληρο το Ιπποδρόμιο της Θεσσαλονίκης, αποκαθηλώθηκε από τους μετέπειτα βυζαντινούς αυτοκράτορες, σε μια προσπάθεια να σβήσουν στη λήθη τα στυγερά και ανόσια κατορθώματα του προκατόχου τους. Έγινε οικοδομικό υλικό, για να οικοδομηθούν ή να επισκευασθούν τα δυτικά τείχη της πόλεως. Δόμοι και κερκίδες, χιλιάδες του Ιπποδρομίου, μπορεί να δει κανείς σήμερα σ’ αυτά, τα τείχη, (στις παρακάτω εικόνες) επί της οδού Ειρήνης (Πλατεία Δημοκρατίας, πρώην Μεταξά). Το ίδιο σκηνικό, φθάνει μέχρι την «Πύλη του Αξιού» (δυτική πύλη της Θεσσαλονίκης), το μέγαρο των δικαστηρίων. Στην ολόλευκη θέα των κερκίδων αυτών (μαρμάρων), ο θεατής σήμερα ας τα αναλογιστεί, ποτισμένα στο αίμα, κατακόκκινα. 
Tο 390 ο Θεοδόσιος, ο πιο στυγερός εγκληματίας και αιματοβαμμένος αυτοκράτορας του Βυζαντίου, ο γενοκτόνος των Ελλήνων Θεσσαλονικέων, ο άνθρωπος που ισοπέδωσε κάθε τι το Ελληνικό στην εποχή του, ανακηρύχθηκε «Άγιος».

Q

ΔΕΙΤΕ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ: Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΙΠΠΟΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

«Θα πάρω μιαν ανηφοριά, θα πάρω μονοπάτια, να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά» Ευαγόρας Παλληκαρίδης (1938-1957)

Στα λόγια τα καταφέρνουν πολλοί. Πόσοι όμως έκαναν τα γραπτά τους πράξη; Πόσοι είχαν το θάρρος ενός νεαρού μαθητή, που επέλεξε να μετακομίσει στα 18 του χρόνια στο «Πάνθεον των Ηρώων»;

Διαβάστε: Ευαγόρας Παλληκαρίδης (1938-1957) – Ο έφηβος ήρωας και ποιητής - Latest News - ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΦΕΔΡΩΝ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟΥ

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ - ΗΘΙΚΑ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΑ

Για καθετί που το έχουμε από τη φύση, πρώτα έχουμε τη δυνατότητα του να ενεργήσει· στην ενέργεια την ίδια φτάνουμε ύστερα (το πράγμα γίνεται φανερό στις αισθήσεις μας· πραγματικά, τις αισθήσεις της όρασης ή της ακοής δεν τις αποκτήσαμε έχοντας δει ή έχοντας ακούσει πολλές φορές, αλλά αντίθετα: έχοντας τες τις χρησιμοποιήσαμε· δεν τις απο­κτήσαμε με τη χρήση)· τις αρετές όμως τις αποκτούμε αφού πρώτα τις εφαρμόσουμε στην πράξη – όπως ακριβώς γίνεται και στις άλλες τέχνες· τα πράγματα δηλαδή που πρέπει πρώτα να τα μάθουμε προτού αρχίσουμε να τα κάνουμε, τα μαθαίνουμε κάνοντας τα· π.χ. οικοδόμοι γίνονται χτίζοντας σπί­τια, κιθαριστές παίζοντας κιθάρα με τον ίδιο τρόπο γινόμαστε: δίκαιοι κάνο­ντας δίκαιες πράξεις, σώφρονες κάνοντας σώφρονες πράξεις, ανδρείοι κάνο­ντας ανδρείες πράξεις.

Την επιβεβαίωση μας την προσφέρει και αυτό που γίνεται στις πολιτείες· πραγματικά, οι νομοθέτες κάνουν καλούς τους πολίτες τους ασκώντας τους να αποκτούν τις συγκεκριμένες συνήθειες -αυτή είναι η θέληση του κάθε νομοθέτη, και όσοι δεν τα καταφέρνουν σ’ αυτό, δεν πετυχαίνουν στο έργο τους· σ’ αυτό, άλλωστε, και διαφέρει τελικά το ένα πολίτευμα από το άλλο, το καλό από το λιγότερο καλό. Επίσης: Η γένεση κάθε αρετής και η φθορά της έχουν την ίδια αρχή και γίνονται με τα ίδια μέσα -έτσι ακριβώς γίνεται και στις τέχνες: παίζοντας κιθάρα γίνονται και οι καλοί και οι κακοί κιθαριστές· το ίδιο και οι οικοδόμοι και όλοι οι άλλοι: χτίζοντας με καλό τρόπο σπίτια θα γίνουν καλοί οικοδόμοι, χτίζοντας τα όμως με κακό τρόπο θα γίνουν κακοί · αν δεν ήταν έτσι, δεν θα υπήρχε ανάγκη δασκάλου, και όλοι θα ήταν καλοί ή κακοί εκ γενετής.

Σημάδι αποδεικτικό των έξεων πρέπει να θεωρούμε την ευχαρίστηση ή τη δυσαρέσκεια που συνοδεύει τις πράξεις μας. Αυτό θα πει: Όποιος μένει μακριά από τις σωματικές ηδονές και αυτό του προκαλεί ευχαρίστηση, είναι άνθρωπος σώφρων ακόλαστος είναι αυτός που το πράγμα αυτό τον δυσαρεστεί επίσης: ο άνθρωπος που στέκεται να αντιμετωπίσει όλα τα επικίνδυνα πράγματα και αυτό του προκαλεί ευχαρίστηση ή, έστω, δεν τον δυσαρεστεί, είναι ανδρείος· δειλός είναι αυτός που το πράγμα αυτό τον δυσαρεστεί. Και όλα αυτά γιατί η ηθική αρετή σχετίζεται στην πραγματικότητα με την ευχαρίστηση και με τη δυσαρέσκεια: η ευχαρίστηση μας εξωθεί να κάνουμε ευτελή πράγματα, η δυσαρέσκεια μας κρατάει μακριά από τα όμορφα πράγματα. Γι’ αυτό και είναι ανάγκη -όπως το λέει ο Πλάτωνας- να έχει πάρει κανείς ήδη από μικρός εκείνη την αγωγή που θα τον κάνει να ευχαριστιέται και να δυσαρεστείται με αυτά που πρέπει’ αυτή είναι η σωστή παιδεία.

Δεν πρέπει όμως, να’το πούμε μόνο έτσι, ότι η αρετή είναι «έξη»· πρέπει να πούμε και τι λογής. «έξη» είναι. Ας πούμε λοιπόν πως η κάθε αρετή, όποιου πράγματος είναι αρετή, και το ίδιο το πράγμα το κάνει να φτάσει στην πιο· τέλεια’ κατάσταση του και επιπλέον το βοηθεί να εκτελέσει με τον σωστό τρόπο το έργο του π.χ. η αρετή του ματιού και το ίδιο το μάτι το κάνει τέλειο, αλλά επίσης και, το έργο του, αφού η αρετή του ματιού· είναι που κάνει να βλέπουμε καλά. Όμοια η αρετή του αλόγου: α) κάνει το ίδιο το άλογο τέλειο, και β) το κάνει ικανό να τρέξει, να κρατήσει τον αναβάτη και να σταθεί αντιμέτωπο με τον εχθρό. Αν λοιπόν έτσι έχει το πράγμα σε κάθε περίπτωση, τότε και του ανθρώπου η αρετή θα είναι, λέω, η «έξη» από την οποία .ξεκινά και το ότι ο άνθρωπος γίνεται καλός και το ότι θα μπορέσει να εκτελέσει καλά το έργο που του ανήκει. Πώς θα γίνει αυτό, μπορεί με τον ακόλουθο τρόπο να γίνει φανερό, αν εξετάσουμε δηλαδή να δούμε την ιδιαίτερη φύση της.

Σε καθετί λοιπόν που είναι συνεχές και διαιρετό μπορούμε να πάρουμε ένα κομμάτι μεγαλύτερο, ένα κομμάτι, μικρότερο, είτε σε σχέση προς το ίδιο το πράγμα, είτε «σε σχέση προς εμάς… Όταν λέω «μέσον σε σχέση προς το πράγμα», εννοώ «αυτό που απέχει εξίσου από καθένα από τα δύο άκρα»· αυτό, φυσικά, είναι ένα, και το ίδιο για όλους· όταν, πάλι, λέω «μέσον σε σχέση προς εμάς»., εννοώ «αυτό που δεν είναι ούτε πάρα πολύ ούτε πολύ λίγο», κάτι που, βέβαια, δεν είναι ούτε ένα ούτε το ίδιο για όλους. Παράδειγμα: Αν τα δέκα είναι πολλά και τα δύο λίγα, μέσον σε σχέση προς το πράγμα θεωρείται το έξι, αφού αυτό υπερέχει και υπερέχεται κατά τον ίδιο αριθμό μονάδων. Αυτό βέβαια είναι το μέσον σύμφωνα με τις διδασκαλίες της αριθμητικής. Το μέσον όμως το σε σχέση προς εμάς δεν θα το ορίσουμε έτσι· γιατί αν για ένα άτομο είναι πολύ το να φάει δέκα «μερίδες» και λίγο το να φάει δύο, δεν θα πει πως ο προπονητής θα ορίσει έξι «μερίδες», γιατί και αυτή η ποσότητα μπορεί να είναι πολλή γι’ αυτόν πού θα τη φάει ή λίγη: λίγη για έναν Μίλωνα, πολλή για τον αρχάριο στη γύμναση. Το ίδιο ισχύει και στο τρέξιμο ή την πάλη. Συμπέρασμα: Ο ειδικός αποφεύγει την υπερβολή ή την έλλειψη και ψάχνει να βρει το μέσον αυτό είναι η τελική του προτίμηση -φυσικά όχι το μέσον το σε -σχέση προς το πράγμα,..αλλά το σε σχέση προς εμάς.              ‘                                                     .

Αν λοιπόν η κάθε τέχνη εκπληρώνει σωστά το έργο της με αυτόν τον τρόπο, έχοντας στραμμένο το βλέμμα της προς το μέσον και κατευθύνοντας προς αυτό όλα τα έργα της (γι’ αυτό και συνηθίζουμε να λέμε στο τέλος για όλα τα πετυχημένα έργα, πως τίποτε δεν έχουμε να προσθέσουμε σ’ αυτά ή να τους αφαιρέσουμε, δεδομένου ότι η υπερβολή και η έλλειψη, φθείρουν το σωστό, ενώ η μεσότητα το διασώζει —και οι καλοί τεχνίτες εργάζονται, όπως λέμε, με το βλέμμα τους στραμμένο προς αυτό), κι αν η αρετή είναι, όπως και η φύση, ακριβέστερη και ανώτερη από κάθε τέχνη, τότε η αρετή έχει, λέω, ως στόχο της το μέσον. Φυσικά, μιλώ για την ηθική αρετή, γιατί αυτή είναι που αναφέρεται στα πάθη και στις πράξεις: σ’ αυτά υπάρχει υπερβολή, έλλειψη και το μέσον.

Παραδείγματος χάριν μπορεί κανείς να φοβηθεί ή να δείξει θάρρος, να επιθυμήσει, να οργισθεί ή να σπλαχνισθεί, γενικά να νιώσει ευχαρίστηση ή δυσαρέσκεια, και σε μεγαλύτερο και σε μικρότερο βαθμό, κι ούτε το ένα ούτε το άλλο από τα δύο αυτά είναι καλό· να τα αισθανθεί όμως κανείς όλα αυτά τη στιγμή που πρέπει, σε σχέση με τα πράγματα που πρέπει, σε σχέση με τους ανθρώπους που πρέπει, για τον-λόγο που πρέπει και με τον τρόπο που πρέπει, αυτό είναι, κατά κάποιον τρόπο, το μέσον και το άριστο -αυτό το δεύτερο έχει, βέβαια, άμεση σχέση με την αρετή. Όμοια και στις πράξεις υπάρχει υπερβολή, έλλειψη και το μέσον- η αρετή αναφέρεται στα- «πάθη» και στις πράξεις: σ’ αυτά η υπερβολή αποτελεί λάθος και ψέγεται, το ίδιο και η έλλειψη, ενώ .το μέσον επαινείται και είναι το ορθό· φυσικά, τα δύο αυτά, ο έπαινος και η επιτυχία του ορθού, πάνε μαζί με την αρετή. Ένα είδος μεσότητας είναι λοιπόν η αρετή, έτσι που έχει για στόχο της το μέσον.

http://blogs.sch.gr/stratilio/

 «Ο φυσικός σκοπός της ανδρείας δεν είναι το χρήμα αλλά η γενναιότητα καθώς και ούτε της στρατηγικής ή της ιατρικής σκοπός είναι το κέρδος, αλλά της πρώτης είναι η νίκη και της άλλης η υγεία»

Αριστοτέλης "Πολιτικά"

ΤΟ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Ν. Λυγερός

Αν σκεφτείς μία μέρα πόσο απλός είναι ο ελληνισμός, τότε θα αντιληφθείς ότι κι εσύ μπορείς να είσαι ένα κομμάτι του με το έργο σου. Στο κάτω κάτω της γραφής, τι άλλο είσαι εκτός από ήλιο, θάλασσα και ουρανό. Ζεις σε μια λεπτή λωρίδα γης, μπορεί και πάνω σ' ένα από τα νησιά μας, αλλά είσαι μία ψηφίδα από το ψηφιδωτό μας; Αναρωτιέσαι λοιπόν τι μπορείς να κάνεις για να συμβάλλεις στο έργο του ελληνισμού και ζητάς κάτι το πρακτικό. Διότι δεν έχεις συνειδητοποιήσει ότι όταν πας να ψαρέψεις, συμπληρώνεις την ταυτότητά σου. Όταν κοιτάς το βυθό μας, κοιτάς τον πλούτο μας. Βλέπεις την κληρονομιά, που σου άφησαν οι πρόγονοι σου με τις μάχες τους. Όταν περπατάς πάνω στους κυματοθραύστες μας, δεν νιώθεις το έργο των δικών μας που άλλαξαν τα λιμάνια της μνήμης για να προστατεύουν το μέλλον των δικών τους; Πρέπει να το χαρείς που μπορείς να έχεις κοντά σου τόση θάλασσα, διότι σε γεμίζει με τα χάδια του χρόνου. Κι αν μένεις ψηλά στα βουνά, μην ξεχνάς ποτέ την δύναμη του άνεμου είναι και αυτή για σένα, διότι οι δικοί σου πολέμησαν για να κρατήσουν αυτά τα βουνά. Κι αν δεν έχεις τίποτα από αυτά, τότε κοίτα τον ήλιο της δικαιοσύνης που σε λούζει με το φως του κάθε μέρα και σκέψου ότι υπάρχουν άνθρωποι στον κόσμο που δεν τον γνωρίζουν καλά καλά. Για όλα αυτά μην κάθεσαι παθητικά περιμένοντας τα πάντα από τους άλλους. Κοίτα τι μπορείς να προσφέρεις κι εσύ, διότι ο ελληνισμός, η προσφορά στην Ανθρωπότητα, δεν λειτούργησε ποτέ αλλιώς. Ξέχνα λοιπόν τους φθόνους και τους εχθρούς, κι αυτοί με κάτι πρέπει ν' ασχοληθούν για να προσπαθήσουν να υπάρξουν. Πάρε την απόφαση να πράξεις με τον δικό σου τρόπο, αλλά για να προσφέρεις. Τότε θα δεις πόσο πιο όμορφη είναι η ζωή. Διότι δεν ζεις πια μόνο για σένα, αλλά και για τους άλλους. Το μάθημα του ελληνισμού είναι αυτό, δεν έχει νόημα η ζωή σου, αν δεν σκέφτεσαι τους άλλους γι' αυτό κατάφερε να γεννήσει τον ουμανισμό. Κι αν όλα αυτά σου φαίνονται αγνά και αγαθά δίχως σημασία, πρέπει να αναρωτηθείς γιατί έχουμε μια διαχρονική αξία κι αγγίζουν ακόμα τόσο τους δικούς μας. Τότε θα νιώσεις κι εσύ την ανάγκη να παλέψεις για το απέραντο γαλάζιο, διότι ζούμε μια ιστορική στιγμή για τον ελληνισμό κι αν το συνειδητοποιήσεις, θα θες κι εσύ να βάλεις την υπογραφή σου σε αυτόν τον αγώνα, για να μπορείς μετά, στο μέλλον, να πεις στα δικά σου παιδιά, ότι κι εσύ ήσουν εδώ την ώρα της ανάγκης και δεν άφησες σε άλλους να γράψουν τη μοίρα σου και τη μοίρα τους. Αυτό δείχνει ο ελληνισμός. Τη μοίρα σου τη γράφεις εσύ όταν παράγεις έργο. Η Ελλάδα προχώρησε πάντα με τα οράματα του ελληνισμού κι όχι με ψεύτικα όνειρα της κοινωνίας της λήθης και της αδιαφορίας. Μην στέκεσαι λοιπόν ηττοπαθής και δέξου την κληρονομιά σου, για να αφήσεις κι εσύ κάτι στο πέρασμα σου.

Υπογραφές

Αφήγηση: Κείρα Σταμπολίδου, Φωτογραφίες: Θανάσης Χριστοδούλου, Στέλιος Καλησπέρης

 http://www.lygeros.org/section.php?name=ZEE - http://www.lygeros.org/articles?n=10147&l=gr - http://www.youtube.com/user/dkatsios

ΓΝΩΣΗ - ΦΩΣ - ΠΝΕΥΜΑ - ΑΡΕΤΗ - ΕΛΠΙΔΑ - ΝΙΚΗ

Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου όπου ο Έλληνας πρέπει να κάνει την πνευματική του επανάσταση. Το πνεύμα του Έλληνα το πολεμούν τόσο αδυσώπητα για 2000 χρόνια. Ο Έλληνας πρέπει να επαναπροσδιορίσει την πορεία του και να αναζητήσει την χαμένη του γνώση.
Έλληνα θυμήσου ποιος είσαι, τι είσαι και γιατί  ήρθες….. Θυμήσου ποιών απόγονος είσαι και ποιο είναι το χρέος σου σε Εκείνους, στα παιδιά σου και στους αγέννητους! 

Βίντεο: ₪ Ι Π Π Ο Κ Ρ Α Τ Η Σ ₪

Η ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΕΝΟΣ ΓΑΛΑΖΙΟΥ ΑΕΤΟΥ ΣΕ ΕΝΑΝ ΓΚΡΙΖΟ ΔΑΚΡΥΣΜΕΝΟ ΟΥΡΑΝΟ....

Κλικ στο: Αυτόχθονες Έλληνες: HAF F-16 DEMO TEAM ''ΖΕΥΣ'',ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 28/10/2012

«ΠΟΛΕΜΟΥΣΑ ΜΙΑ ΒΔΟΜΑΔΑ ΝΗΣΤΙΚΟΣ ΑΛΛΑ ΠΟΛΕΜΟΥΣΑ ΓΙΑ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΑ... ΑΝ ΜΕ ΚΑΛΟΥΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΑ ΞΑΝΑ!!»

Ο Αριστείδης Κασσάρας είναι 103 ετών και ο Αριστοτέλης Παπαντώτης 93. Ήταν ντυμένοι στρατιώτες στο Ελληνοαλβανικό Μέτωπο. Η αφήγησή τους (σε τοπικό κανάλι), καθηλώνει. Θυμούνται την Ιταλική επίθεση που εκδηλώθηκε στις 05:00 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου.
Θυμούνται την σάλπιγγα που έδινε το σύνθημα τής μάχης ως ένα προσκλητήριο στον υπέρτατον αγώνα για την Ελευθερία. Διηγούνται στιγμές από το πρωινό της 28^ης Οκτωβρίου, την αναχώρηση του τάγματος από το Μεσολόγγι , την μεταφορά με το τρένο στο Αγρίνιο, την παρέλαση στο Κέντρο της πόλης και την προώθηση τους στο Ελληνοαλβανικό Μέτωπο.
Αριθμητικώς, υστερούσαν πολύ έναντι των Ιταλών, αλλά η δύναμη της θέλησης και αγάπης για την πατρίδα αποδείχτηκε εξαιρετικά αποτελεσματική. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν ολόκληρος ο πληθυσμός, από τους πιο φτωχούς και πεινασμένους, ξεσηκώθηκε σαν ένας άνθρωπος. 

 «Δεν κάναμε τίποτα περισσότερο από το καθήκον, που φλόγιζε τα μεθυσμένα νιάτα μας σαν ξεκινούσαν για το μέτωπο, με το όραμα της νίκης. Δεν μας χώριζαν διαφορές, δεν μας δηλητηρίαζαν πολιτικά μίση, δεν μας διαιρούσαν τάξεις, ιδέες, φρονήματα. Ήμασταν το Έθνος ενιαίο και αδιαίρετο, που έπρεπε να πολεμήσουμε για την ελευθερία, που μας χάρισαν με αίμα και θυσίες οι πρόγονοι και που εμείς είχαμε απαράβατο χρέος, πάλι με αίμα και θυσίες να την διαφυλάξουμε, για να την κληρονομήσουμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας. 
Λέγαμε όταν κινούσαμε για το Μέτωπο: Όλοι μαζί αδέλφια, για την Λευτεριά μας! Την ώρα που οι άντρες πήγαιναν στον πόλεμο οι μοναδικές γυναίκες των χωριών ανέλαβαν τον ανεφοδιασμό του στρατού και υποκατέστησαν τα μεταγωγικά! 
Σκυφτές, λυγισμένες στα δύο από το βάρος της κάσας των φυσεκιών που τους βάραινε την πλάτη, ανέβαιναν με το ήσυχο, ακούραστο βήμα 18 ώρες κατά συνέχεια, ενώ πίσω ακολουθούσαν τα παιδιά τους, φορτωμένα ταγάρια με γεμιστήρες πολυβόλων ή μια οβίδα ορειβατικού.
Στο γυρισμό κατέβασαν τραυματίες για τα νοσοκομεία... Ακόμα και κανόνια σύρανε με τις τριχιές των ζώων...
Ακόμη και σήμερα σε αυτή την ηλικία εάν η πατρίδα μας φώναζε θα πηγαίναμε. Δεν υπάρχει τίποτα πιο πολύτιμο από την πατρίδα και την οικογένεια». 

----------------------------------

ΔΑΚΡΥΣΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΤΡΕΣ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

όταν οι Λοκατζήδες τραγούδησαν  το ¨Μακεδονία ξακουστή¨ και ο κόσμος δεν σταμάτησε να τους χειροκροτεί ! 

http://nyxtobaths.blogspot.com/

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ - ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΩΣ

Στα βήματα των ελευθερωτών, βάδισαν εκατοντάδες στρατιωτικοί, ιππείς και εθελοντές, οι οποίοι ντυμένοι με στολές ευζώνων και φουστανελοφόρων, μπήκαν στη Θεσσαλονίκη και την «απελευθέρωσαν», όπως ακριβώς είχε συμβεί πριν από εκατό χρόνια, με την είσοδο του ελληνικού στρατού στην πόλη. Η αναπαράσταση απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης ξεκίνησε το πρωί στη δυτική είσοδο της πόλης και τα τμήματα των ευζώνων και των ιππέων ακολούθησαν την ίδια ακριβώς διαδρομή που έκαναν τα νικηφόρα ελληνικά στρατεύματα, το 1912. Η πανηγυρική έπαρση της σημαίας, στο μνημείο του Λευκού Πύργου, συνοδεύτηκε από κανονιοβολισμούς, από πεδινή πυροβολαρχία, και από βολές πλοίων του Πολεμικού Ναυτικού, τα οποία έχουν αγκυροβολήσει από χθες στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, με την ευκαιρία των τριήμερων εορταστικών εκδηλώσεων. 

enikos.gr/ , Βίντεο: PlatanosPlatani

ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ ΜΑΝΑΔΕΣ

Αυτό το Έθνος, από την εποχή του «Ή ΤΑΝ  Ή ΕΠΙ ΤΑΣ» και μέχρι το Έπος του '40, ανδρώθηκε και δοξάστηκε χάρη στην Ελληνίδα Μάνα.

«Η ανατροφή ενός άνδρα είναι η μόρφωσις ενός άνδρα, η ανατροφή μίας γυναίκας είναι η μόρφωσις μιας γενεάς» (Σενέκας).

 Ιδού το παράδειγμα.  Διαβάστε το οπωσδήποτε: ΕΛΕΝΗ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ – Η ΗΡΩΙΔΑ ΜΑΝΑ ΤΟΥ ’40 ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ, ΠΟΥ ΑΝΑΒΙΩΣΕ ΤΟ «Ή ΤΑΝ ‘Η ΕΠΙ ΤΑΣ»

«Οι άνδρες κάνουν τα έργα και οι γυναίκες τους άνδρες» (Ισοκράτης)

 (Προς γνώσιν και περισυλλογή...)

ΑΣΥΓΚΡΙΤΑ ΜΕΓΕΘΗ

«ΣΤΟΝ ΤΥΜΒΟ ΤΟΥΣ ΑΘΑΝΑΤΟΥΣ ΟΙ ΜΟΥΣΕΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ, ΕΔΩ ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΣΤΑΥΡΑΕΤΟΙ, ΚΛΑΜΑΤΑ ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ» ΓΙΑΤΙ ΕΔΩ ΑΕΤΟΙ ΠΕΤΟΥΝ !!!

Αεροπορικό Εμβατήριο

Μουσική: Γιώργος Σπανάκης

Ενορχήστρωση: Γιώργος Σπανάκης, Σταύρος Κατηρτζόγλου

Χορωδία: Φίλοι Μοντέρνας Μουσικής

Γύπες πέταξαν χαμηλά σε Ελληνικούς Αιθέρες 

γαλάζιοι αετοί τους βλέπουνε κι αστράφτουν οι ρομφαίες 

Ανοίγουν τις φτερούγες τους τα νύχια τους τροχάνε

σμίγουν τα μάτια ορθώνονται κι απάνω τους χιμάνε

Οι γύπες σαν τους είδανε σκιρτάνε τρομαγμένοι 

στροφή αμέσως κάνουνε και φεύγουν ντροπιασμένοι 

Βάζουν στα σκέλη την ουρά και με σκυφτό κεφάλι 

την ψεύτικη παλικαριά τη σπρώχνουν στο πηδάλι

Κατά από κει που ήρθανε πάνε για να κρυφτούνε 

και τη λαλιά τους χάνουνε πίσω τους δεν κοιτούνε

Διπλώνουν τις φτερούγες τους και φεύγουν τρομαγμένοι 

χάνονται στον ορίζοντα απ΄ αετούς διωγμένοι .

Εδώ να μην ξανάρθετε λέν οι αετοί στους γύπες

ούτε ημέρα ούτε πρωί μα ούτε και τις νύκτες

Γιατί εδώ αετοί πετούν και όχι περιστέρια

αυτά πετάνε χαμηλά και μείς ψηλά στα αστέρια

Η ΝASA ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙ ΤΗ ΣΥΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΓΓΕΙΩΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΝΩΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΣΤΗΜΟΠΛΟΙΩΝ ΤΗΣ

Το περίφημο μελανό υάλωμα των αττικών αγγείων που κανείς ως τώρα δεν έχει καταφέρει να μιμηθεί, προσέλκυε το ενδιαφέρον των επιστημόνων της NASA, οι οποίοι ενδιαφέρονται να το αναπαράγουν και να το χρησιμοποιήσουν για τη μόνωση των διαστημοπλοίων τους.

Όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα, το υάλωμα αυτό είναι ουσιαστικά ένα νανοϋλικό με ιδιαίτερες μηχανικές και χημικές ιδιότητες και η NASA αναζητά σε αυτό τα μυστικά που θα μπορούσαν να τη βοηθήσουν να βελτιώσει την ανθεκτικότητα των κεραμικών που χρησιμοποιεί για τη μόνωση των διαστημοπλοίων της.

Σύμφωνα με τις έρευνες, το μυστικό της ανθεκτικότητας βρίσκεται στο άργιλο, που υπήρχε σε αφθονία στο ελληνικό χώμα και προμήθευε στους κεραμείς τις πρώτες ύλες για να πετύχουν ένα υάλωμα εξαιρετικής αντοχής και ποιότητας.

Πρόκειται ουσιαστικά για ένα αλκαλοαργιλοπυιτικό γυαλί, με νανοκρυστάλλους μαγνητίτη, το οποίο έχει υψηλό οξείδιο του αργιλίου, το οποίο συμμετέχει στη διαμόρφωση του γυαλιού εξίσου με το οξείδιο του πυριτίου, γεγονός που του προσδίδει μεγάλη ανθεκτικότητα στη διάβρωση και ιδιαίτερη μηχανική αντοχή.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν το γεγονός ότι η NASA αποφάσισε να στραφεί στα μυστικά της αρχαιοελληνικής κεραμοποιίας προκειμένου να βελτιώσει τις δικές της τεχνολογίες.

http://ellinonea.blogspot.gr/

ΥΠΑΡΧΩ ΜΟΝΟΝ ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΙ

Το ένστικτο τού σκλάβου και τής αγέλης αποτελεί αδιαμφισβήτητη ιδιότητα τής πλειονότητας των σημερινών ανθρώπων, η εκδήλωση τής οποίας συνίσταται, στο ότι αυτό το είδος ανθρώπων αντί να ενεργούν σύμφωνα με το λογισμό τους, ακολουθούν τυφλά το παράδειγμα των άλλων, δηλαδή την αγέλη.
Ο άνθρωπος θα έπρεπε πραγματικά να κατέχει μεταξύ όλων των άλλων μορφών ζωής, που υπάρχουν πάνω στη Γη, την υπέρτατη θέση, την θέση τού διευθυντή-ρυθμιστή τής δικής του ζωής, αλλά και της ζωής των άλλων όντων επαγρυπνώντας για την ισορροπία και την ορθότητά τους. Αν και κατά το απώτερο παρελθόν, αυτό φαίνεται, ότι συνέβαινε ως κάποιο σημείο ανάμεσα σε κάποιες ομάδες μυημένων στη γνώση αυτή, που έζησαν σε διάφορα σημεία τού πλανήτη, στην εποχή μας, αυτό δεν φαίνεται να συμβαίνει. 
Η σημερινή ανθρωπότητα ακολουθεί ένα είδος προβατοποίησης.

Στο βίντεο: Το Πείραμα Συμμόρφωσης. Στο πείραμα ζητούνταν από μία ομάδα να πάρει μέρος σε ένα δήθεν "οπτικό τεστ".
Στην πραγματικότητα, όλοι οι συμμετέχοντες πλην ενός ήταν συνεργάτες του ερευνητή, και το αντικείμενο της μελέτης ήταν το πως αυτός ο ένας θα αντιδρούσε στην συμπεριφορά των "συννενοημένων" συμμετεχόντων.

Όλοι μας έχουμε ένα σοφό άνθρωπο μέσα μας, όμως, ο σοφός αυτός κοιμάται. Πρέπει κάποια στιγμή να ξυπνήσει.
http://www.freeinquiry.gr/pro.php?id=2846

ΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΤΟΥ ΚΟΠΑΔΙΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΣΤΟ… ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ!

ΑΙΕΝ ΑΡΙΣΤΕΥΕΙΝ

Κατά τη διάρκεια της οικοδόμησης των Προπυλαίων στην Ακρόπολη, ο καλύτερος τεχνίτης του αρχιτέκτονα Μηνησικλέους, έπεσε από τη σκαλωσιά και το λαμπρό αυτό έργο κινδύνευε να σταματήσει. Λέγεται ότι η Αθηνά παρουσιάστηκε στον ύπνο του Περικλέους και του υπέδειξε πώς έπρεπε να γιατρευτεί ο τεχνίτης. Πράγματι έτσι έγινε και το έργο τελείωσε με επιτυχία.

Το λοφίο της περικεφαλαίας της, του ύψους επτά μέτρων χάλκινου αγάλματος της θεάς Αθηνάς Προμάχου που κοσμούσε την Ακρόπολη, γυάλιζε στον ήλιο και η λάμψη αυτή φαίνονταν από τα πλοία που περνούσαν στο Σούνιο

Η αριστερά πλευρά του βασιλιά Φιλίππου Β' της Μακεδονίας καλύπτονταν από την ασπίδα, ενώ η δεξιά έμενε ακάλυπτη όταν ο Φίλιππος σήκωνε το σπαθί του. Στη δεξιά πλευρά του έχει μία μικρή χρυσή εικόνα της θεάς Αθηνάς.

Οι έλληνες μεγάλωσαν και διαπαιδαγωγήθησαν με τα έπη του Ομήρου που είναι πλούσια σε υψηλές έννοιες και ιδανικά. Διαμόρφωσαν χαρακτήρα αγωνιστή, δίκαιου, πατριδολάτρη."Αιέν αριστεύειν έμμεναι άλλων, μηδέ γένων πατέρων αισχυνέμεν" : "να επιδιώκεις μονίμως να είσαι ο άριστος έναντι των άλλων και να μην ντροπιάσεις ποτέ τη γενιά σου".

Οι τελευταίες συμβουλές του Έκτορος στο γυιό του Αστυάνακτα ήταν τα συγκλονιστικά λόγια : "Εις οιωνός άριστος: Αμύνεσθαι περί πάτρις".

Οι Σπαρτιάτες πολεμιστές, φορούσαν, κατά νόμο του Λυκούργου, κατακόκκινη χλαμύδα, για μη φαίνονται τα αίματα των πληγών τους και δειλιάζουν οι συστρατιώτες τους.

O Λεωνίδας, την τελευταία μέρα πριν την αποφασιστική μάχη των Θερμοπυλών, σύστησε σε Σπαρτιάτες και Θεσπιείς να φάνε ελαφρά για να μη δυσκολευτούν στη μάχη."Απόψε θα δειπνήσουμε πλουσιοπάροχα στα βασίλεια του Πλούτωνος" τους είπε, με αυτοσαρκασμό.
Όταν ο Λεωνίδας κατάλαβε πως ήταν περικυκλωμένος από τους Πέρσες και κάθε αντίσταση μάταια, έπεισε τους Έλληνες συμμάχους να φύγουν για να μη θυσιαστούν άδικα. Ο βασιλιάς των θεσπιέων όμως του απήντησε πως δεν φεύγει."Λεωνίδα, δε θα σε αφήσω να πάρεις μόνος σου τη δόξα των Θερμοπυλών" του είπε, και με τους εφτακόσιους οπλίτες του έπεσαν μέχρις ενός.
Ήταν παροιμιώδης η λεκτική λιτότητα των Σπαρτιατών, το "λακωνίζειν". Σε έναν εχθρό που τους απείλησε: "Αν κυριέψω την πόλη σας θα την ισοπεδώσω", απάντησαν : "Αν".

Κάποιος Αθηναίος ρώτησε έναν Σπαρτιάτη, "ποια είναι η ποινή για τις Σπαρτιάτισσες που απατούν τους συζύγους τους". Ο Σπαρτιάτης αποκρίθηκε πως "πρέπει να θυσιάσουν έναν ταύρο που όταν στέκεται στην κορυφή του Ταϋγέτου, πίνει νερό στον Ευρώτα", εννοώντας πως δε νοείται Σπαρτιάτισσα να απατά το σύζυγό της. 

 Αριστοφάνης: Μια γενιά είμαστε όλοι και από το ίδιο αγιασματάρι όλοι ραντίζουμε τους βωμούς των θεών στην Ολυμπία, στις Θερμοπύλες, στους Δελφούς και σε άλλα μέρη πολλά. Κι ενώ στρατών εχθρών βαρβάρων μας ζώνει, Έλληνες άντρες, πολιτείες ελληνικές χαλάτε και τ’ αδέρφια σας.

http://istoria.exnet.gr/

ΤΑ ΑΣΕΒΗ ΚΑΣΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΥΣΕΒΩΝ ΜΟΥΣΕΙΩΝ

Ο Απόλλων τού Λεωχάρη,
δεξιά με χέρια
και ηθικά βελτιωμένος
με τη σεμνότητα
τού φύλλου συκής

Στα υπόγεια τού βρετανικού μουσείου και όχι μόνο, υπάρχουν αρκετά κασόνια γεμάτα με γεννητικά μόρια αγαλμάτων, τα οποία έκοβαν πριν τα εκθέσουν δημόσια, αν φυσικά δεν τους είχαν προφθάσει οι ευνούχοι τού Γιεχωβά. Τώρα, γιατί τα φύλαξαν είναι ένα από τα μυστήρια, που επέβαλαν και τον ακρωτηριασμό. 
Πολλοί λένε πολλά και διάφορα, σχετικά με τα συναισθήματα των ειδικών, που ασχολούνταν με τα αγάλματα, όταν έβλεπαν τα μάλλον ενοχλητικά τμήματα των αρχαιοτήτων και έκαναν σχετικές συγκρίσεις συνειδητά ή ασυνείδητα, αλλά το πιθανότερο είναι, ότι με την επικρατούσα νοοτροπία τής ηθικής και των αξιών, οι κυρίες τής αριστοκρατίας τής εποχής, παρ΄ότι γνώριζαν καλά τα λάχανα και τα κουνουπίδια, σκανδαλίζονταν.
Ας μην ξεχνάμε, ότι αυτά συνέβαιναν στη βικτωριανή εποχή τής αυτοκρατορίας τής ληστείας, όταν τα ηθικά διδάγματα και αξίες της, επέβαλαν την ποινή τού απαγχονισμού για 167 αδικήματα (όχι δεν είναι λάθος, εκατόν εξήντα επτά) και αυτά εν ονόματι τού θεόπνευστου νόμου.

Περισσότερα: http://www.freeinquiry.gr/pro.php?id=2593

ΓΟΥΙΛΙΑΜ ΝΟΕΛ: ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΑΜΕΝΟ ΚΩΔΙΚΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΜΗΔΗ

Με ποιόν τρόπο διαβάζεται ένα χειρόγραφο δυο χιλιάδων ετών που έχει σβηστεί, έχει κομματιαστεί, έχουν γράψει και έχουν ζωγραφίσει επάνω του; Με τη χρήση ενός δυνατού σωματιδιακού επιταχυντή, ασφαλώς! Ο έφορος αρχαίων βιβλίων Γουίλιαμ Νόελ, διηγείται τη συναρπαστική ιστορία πίσω από το παλίμψηστο του Αρχιμήδη, ένα Βυζαντινό προσευχητάρι που περιείχε άγνωστα μέχρι τότε, πρωτότυπα γραπτά του αρχαίου Έλληνα μαθηματικού Αρχιμήδη και άλλων.
Τα σπουδαία κείμενα της αρχαιότητας δε φτάνουν σ' εμάς στην πρωτότυπη μορφή τους. Φτάνουν επειδή τα αντέγραψαν ξανά και ξανά αντιγραφείς στο Μεσαίωνα. Έτσι συμβαίνει και με τον Αρχιμήδη, τον σπουδαίο ΄Ελληνα μαθηματικό. http://www.ted.com/

Ο ΘΕΪΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΚΕΡΔΙΣΕ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑΥΜΑΣΜΟ ΚΑΙ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΕΡΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ

Κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση. 

[Ένα ακόμη απόσπασμα από το έργο του Φιλόστρατου, "Τα εις τον Τυανέα Απολλώνιον"]

 Στη συνέχεια ο Απολλώνιος με τον Ιάρχα διερμηνέα τον ρώτησε τι από τα δύο συμβαίνει, αν αυτός προσπαθεί να ξεφύγει από τους δούλους ή οι δούλοι απ' αυτόν. Τότε ο βασιλιάς απάντησε αλαζονικά: «Η ερώτηση είναι δουλική, όμως σου απαντώ ότι αυτός που προσπαθεί να ξεφύγει είναι δούλος και μάλιστα κακός. Ο αφέντης δεν έχει λόγο να επιχειρήσει απόδραση, τη στιγμή που έχει τη δυνατότητα να βασανίσει και να κομματιάσει τους δούλους».

«Επομένως, βασιλιά», είπε ο Απολλώνιος, «από τα λόγια σου αποδείχτηκε ότι ο Ξέρξης είναι δούλος των Αθηναίων και μάλιστα κακός, αφού απέδρασε. Γιατί νικήθηκε στη ναυμαχία στα Στενά και ανησυχώντας για τη γέφυρα του στον Ελλήσποντο έφυγε με ένα καράβι».

«Όμως προηγουμένως έκαψε την Αθήνα με τα ίδια του τα χέρια», είπε.

 Ο Απολλώνιος απάντησε: «Γι ' αυτό το τόλμημα όμως τιμωρήθηκε όσο κανείς άλλος, γιατί το έβαζε στα πόδια μπροστά σε αυτούς που νόμιζε ότι είχε καταστρέψει. Εγώ, εξετάζοντας τις φιλοδοξίες που είχε ο Ξέρξης, όταν ξεκίνησε την εκστρατεία, θα έλεγα ότι δίκαια δοξάστηκε από μερικούς και ονομάστηκε Δίας. Από την άποψη της φυγής όμως τον θεωρώ ως τον πιο δυστυχισμένο άνθρωπο. Αν πέθαινε στα χέρια των Ελλήνων, θα υπήρχε άλλος που θα κέρδιζε μεγαλύτερη δόξα; Θα υπήρχε σπουδαιότερος τάφος για να δείχνουν οι 'Έλληνες; Ποιος αγώνας ενόπλων και ποιος αγώνας μουσικός δεν θα θεσπιζόταν προς τιμή του; Διότι, αν άνδρες όπως ο Μελικέρτης και ο Παλαίμων, ο Πέλοπας από τη Λυδία, από τους οποίους οι δύο πρώτοι πέθαναν παιδιά, ενώ ο τελευταίος υποδούλωσε την Αρκαδία, την Αργολίδα και την περιοχή εντός του Ισθμού, αν αυτοί λοιπόν έμειναν στη μνήμη των Ελλήνων ως θεοί, τι δεν θα γινόταν για χάρη του Ξέρξη από άνδρες που από τη φύση τους επιδοκιμάζουν τις αρετές και θεωρούν έπαινο για τους ίδιους να επαινούν αυτούς που νικούν;»

X X X I I . Μ' αυτά τα λόγια του Απολλώνιου ο βασιλιάς ξέσπασε σε κλάματα και είπε: «Αγαπητέ μου, πόσο σπουδαίους άνδρες μου παρουσιάζεις τους Έλληνες!»

« Γιατί, λοιπόν, βασιλιά, δεν τους είχες σε υπόληψη;»

«Τους συκοφαντούν, ξένε», απάντησε, «όσοι έρχονται εδώ από την Αίγυπτο, παρουσιάζοντας τους εαυτούς τους ιερούς και σοφούς και λέγοντας ότι αυτοί καθιέρωσαν τις θυσίες και τις τελετές, που ισχύουν και στους Έλληνες, και ότι οι Έλληνες είναι γένος αρρωστημένο, αλαζονικό, όχλος χυδαίος και άναρχος, μυθολόγοι και τερατολόγοι και επιπλέον φτωχοί. Αυτό το τελευταίο δεν το αναφέρουν ως κάτι που τους κάνει αξιοσέβαστους, αλλά κάτι που χρησιμοποιείται ως πρόφαση για κλεψιές. Ακούγοντας τώρα από σένα πόσο αγαπούν την τιμή και πόσο ενάρετοι είναι, στο εξής συμφιλιώνομαι με τους Έλληνες, τους παρέχω τον έπαινο μου και θα προσεύχομαι γι ' αυτούς όσο μπορώ.
Όσο για τους Αιγυπτίους, έχουν χάσει πια την εμπιστοσύνη μου».

Τότε ο Ιάρχας είπε: « Κι εγώ, βασιλιά, ήξερα πόσο αρνητικά είχες επηρεαστεί από τους Αιγυπτίους, όμως δεν υπερασπιζόμουν τους Έλληνες μέχρι να συναντήσεις τέτοιο σύμβολο τους. Τώρα που βελτιώθηκες από άνδρα σοφό, ας πιούμε στην υγειά του Τάνταλου και ας κοιμηθούμε γιατί έχουμε σπουδαία πράγματα να συζητήσουμε στη διάρκεια της νύχτας. Στο εξής όποτε έρχεσαι θα σου λέω τα λόγια των Ελλήνων και θα σε ευχαριστήσω με αυτά, που είναι τα περισσότερα απ' όλων των άλλων».

Σήκωσε πρώτος το ποτήρι και όλοι ήπιαν αρκετά γιατί υπήρχε άφθονο ποτό, αφού βέβαια έβγαινε από πηγές, και ήπιε και ο Απολλώνιος. Αυτό θεωρείται από τους Ινδούς ποτό της φιλίας. Θεωρούν πως αυτός που το παρέχει είναι ο Τάνταλος, γιατί πιστεύουν ότι υπήρξε ο πιο φιλικός απ' όλους τους ανθρώπους.

X X X I I I . Αφού ήπιαν, ξάπλωσαν και κοιμήθηκαν πάνω στη γη . Τα μεσάνυχτα σηκώθηκαν και ύμνησαν την ακτίνα του φωτός μετέωροι, όπως είχαν κάνει και το μεσημέρι.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
L V I I I . Όταν έφτασαν στις εκβολές του Ευφράτη, προχώρησαν, όπως λένε, προς τα πάνω μέσω του ποταμού και πήγαν στη Βαβυλώνα, στον Ουαρδάνη. Τον βρήκαν όπως τον ήξεραν. Έπειτα πήγαν πάλι στη Νίνο. Επειδή οι κάτοικοι της Αντιόχειας ήταν, ως συνήθως, αυθάδεις και δεν γνώριζαν τίποτε το Ελληνικό, έπλευσαν πάλι προς τα κάτω στη Σελεύκεια. Βρήκαν ένα πλοίο και κατευθύνθηκαν στην Πάφο της Κύπρου, όπου υπάρχει άγαλμα της Αφροδίτης. Εκεί ο Απολλώνιος θαύμασε τη συμβολική κατασκευή και δίδαξε πολλά στους ιερείς του ναού για το τελετουργικό. Έπειτα αναχώρησε για την Ιωνία, έχοντας κερδίσει μεγάλο θαυμασμό και εκτίμηση ανάμεσα στους εραστές της σοφίας.

ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΣ – ΑΠΑΝΤΑ – Τα ες τον Τυανέα Απολλώνιον Α’-΄Β’- Γ’

________________________

σ.σ: «…στην Πάφο της Κύπρου, όπου υπάρχει άγαλμα της Αφροδίτης. Εκεί ο Απολλώνιος θαύμασε την συμβολική κατασκευή και δίδαξε πολλά στους ιερείς του ναού για το τελετουργικό.»

Η φράση αυτή είναι αφιερωμένη σε όσους επιμένουν ακόμη και σήμερα, ότι οι προγονοί μας νόμιζαν τα αγάλματα για θεούς και ήταν ειδωλολάτρες... 

Αποστολή Λείβηθρα

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ - YouTube

ΠΛΑΤΩΝ - Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ Η ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΤΗΣ

Πρέπει, όμως πρώτα να ιδούμε τη φύση της ψυχής, της θεϊκής και της ανθρώπινης, τα πάθη και τα ενεργήματά της για να γνωρίσωμε την αλήθεια.
Και η αρχή της απόδειξης είναι η ακόλουθη· κάθε ψυχή είναι αθάνατη. Γιατί εκείνο που πάντα κινείται είναι αθάνατο· ενώ εκείνο που κινεί κάποιο άλλο και κινείται από κάποιο άλλο, μια που έχει τέλος στην κίνησή του, έχει τέλος και στη ζωή του. Μόνον λοιπόν εκείνο που κινείται μοναχό του, επειδή δεν αφήνει ποτέ τον εαυτό του, δεν παύει ποτέ και να κινήται, αλλά αυτό είναι η πηγή και η αρχή και για την κίνηση των άλλων όσα κινούνται. Η αρχή όμως είναι αγέννητη· γιατί από την αρχή είναι ανάγκη να γίνεται κάθε τι που γίνεται, αυτή όμως να μη γίνεται από κανένα, γιατί αν η αρχή εγίνονταν από κάτι, δεν θα ήτανε πια αρχή. Επειδή όμως η αρχή είναι αγέννητη είναι ανάγκη να είναι και άφθαρτη. Γιατί βέβαια αν χαθή η αρχή, τότε ούτε αυτή η ίδια θα γίνη ποτέ από κάτι, ούτε τίποτε άλλο απ' εκείνη, αν πρέπη δα όλα να γίνωνται από την αρχή. Έτσι λοιπόν η αρχή της κίνησης είναι εκείνο που κινεί τον εαυτό του. Κι αυτό ούτε μπορεί να χαθή, ούτε μπορεί να γίνη, αλλιώς όλος ο ουρανός και όλο το γίγνεσθαι θα γίνονταν ένας σωρός και θα έστεκαν ακίνητα και δεν θα είχαν πούθε να ξανακινηθούν και να ξαναγίνουν. Αφού λοιπόν εδείχθηκε πως εκείνο που κινεί τον εαυτό του είναι αθάνατο, δεν θα ντραπή κανείς να λέη πως αυτή είναι η ουσία κι αυτός ο λόγος της ψυχής. Γιατί κάθε σώμα που παίρνει την κίνηση απ' έξω είναι άψυχο, ενώ εκείνο που την έχει από μέσα του, από τον εαυτό του, είναι έμψυχο· γιατί αυτή δα είναι η φύση της ψυχής. Αν όμως τούτο είναι έτσι, δηλαδή αν εκείνο που κινεί τον εαυτό του δεν είναι τίποτε άλλο παρά ψυχή, τότε είναι ανάγκη η ψυχή να είναι κάτι αγέννητο και αθάνατο.
Όσο λοιπόν για την αθανασία της, αρκετά είναι αυτά· για τη μορφή της όμως πρέπει να ειπούμε τ' ακόλουθα: Τι λογής βέβαια είναι, αυτό για να φανή θέλει δίχως άλλο θεϊκή και μακρόλογη περιγραφή· με τι πράγμα όμως μοιάζει, αυτό για να φανή αρκεί περιγραφή ανθρώπινη και πιο σύντομη. Με τέτοιο λοιπόν τρόπο ας μιλήσωμε. Λέμε λοιπόν πως μοιάζει με τη σύδετη δύναμη που έχει ένα ζευγάρι φτερωτά άλογα μαζί με τον ηνίοχο. Τα άλογα λοιπόν των θεών και οι ηνίοχοι είναι όλοι καλοί κι από καλή γενιά, ενώ στους άλλους είναι ανακατωμένα. Και πρώτα–πρώτα ο δικός μας αρματηλάτης βαστάει με τα χαλινάρια ένα μονάχα ζευγάρι άλογα, κι από τ' άλογα αυτά το ένα είναι όμορφο κι ευγενικό κι από καλή γενιά, ενώ το άλλο είναι απ' αντίθετη κι αντίθετο∙ έτσι η ηνιόχηση είναι σε μας από την ίδια τη μοίρα δύσκολη κι επίπονη. Πώς όμως ειπώθηκε το ένα θνητό και το άλλο αθάνατο ζώο, πρέπει να δοκιμάσωμε να ειπούμε. Όλη η ψυχή εξουσιάζει όλο το άψυχο και διατρέχει όλο τον ουρανό, πότε με τη μια πότε με την άλλη μορφή. Κι εκείνη λοιπόν που είναι τέλεια και φτερωτή περνοδιαβαίνει μέσα στον αέρα κι εξουσιάζει τον κόσμον όλον· εκείνη πάλιν που θα χάση τα φτερά της φέρνεται με βία δώθε κείθε, ως που να πιασθή από κάτι στέρεο· εκεί μέσα πια μένει, παίρνει γήινο σώμα που, μ' εκεινής τη δύναμη, νομίζει πως κινεί το ίδιο τον εαυτό του· κι αυτό το όλο, σύδετο ψυχή και σώμα, το είπανε ζώο και του έδωσαν το παρανόμι θνητό. Σε ποιο όμως να δώσωμε το παρανόμι αθάνατο δεν έχομε ούτε ένα λόγο θεμελιωμένο με τη σκέψη μας, αλλά πλάθομε, χωρίς να ιδούμε και χωρίς να νοιώσωμε καθαρά, το θεό ένα αθάνατο ζώο, που έχει και ψυχή, που έχει και σώμα, μα που είναι τα δυο αυτά σ' όλους τους αιώνες σύδετα. Αυτά ως τόσο ας είναι κι ας λέγωνται όπως ο θεός θέλει.
ΠΛΑΤΩΝ ,ΦΑΙΔΡΟΣ

http://alexkanenas.blogspot.gr/

ΑΕΤΙΣΙΑ ΒΛΕΜΜΑΤΑ

Ν. Λυγερός

Αετίσια βλέμματα θωρούν
το απέραντο γαλάζιο
κι ετοιμάζονται να πετάξουν
με πάθος για την ανάγκη
ενός πληγωμένου λαού
δίχως να υπολογίσουν τίποτα
ούτε το κόστος, ούτε τη ζωή τους
διότι η ιερή αποστολή τους
δεν έχει αλλάξει εδώ και αιώνες
και οι ήρωες είναι πάντα έτοιμοι
όταν πρέπει να θυσιαστούν
για την ελευθερία του έθνους.

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΚΛΑΙΓΟΝΤΑΙ

Ν.  Λυγερός

Οι Έλληνες δεν κλαίγονται. Αυτό το γεγονός πρέπει να είναι ξεκάθαρο και στους δικούς μας ραγιάδες και στους εχθρούς μας. Δεν πρόκειται να υποκύψουμε σε τίποτα. Κανείς δεν πρόκειται να μας φοβίσει.  Ειδικά τώρα που ξέρουμε τι δυνατότητες μας προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ. Και αυτό το ξέρουν και οι αντίπαλοι μας. Άρα ας σταματήσουν τις πιέσεις όλοι τους, διότι όσο πιο πολύ πιέζεις τον ελληνικό λαό, τόσο πιο πολύ αντιστέκεται.

Οι Τούρκοι το προσπάθησαν 400 χρόνια και είμαστε ακόμα εδώ. Οι Ναζί δεν τα έβγαλαν πέρα μαζί μας και δείξαμε το παράδειγμα σε όλους τους μαχητές της ελευθερίας. Ακόμα κι όταν οι Άγγλοι μας πίεσαν οικονομικά και μας πείνασαν, εμείς φάγαμε πέτρες και παραμείναμε Έλληνες.

Κανείς δεν ξέρει πόσο δύσκολο είναι να ξεριζώσεις την ελληνική ψυχή εκτός από τους βάρβαρους που έσπασαν τα μούτρα τους.

Δεν γεννηθήκαμε στη θάλασσα για να γίνουμε σκλάβοι και ποτέ μας δεν ποντάραμε στα χρήματα για να σταθούμε όρθιοι. Απλώς δεν γονατίζουμε και περπατούμε πάντα με το μέτωπο ψηλά. Διότι δεν διαπράξαμε ποτέ εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας και πάντα δίναμε σημασία στη ανθρώπινη αξία, γιατί είναι η μόνη με τη μνήμη της που μπορεί  ν’ αντέξει το βάρος της ιστορίας που μας χαρακτηρίζει εδώ και αιώνες ως ελεύθεροι πολιορκημένοι.

Οι Έλληνες όταν κλαίνε είναι μόνο για τους άλλους, για τους νεκρούς τους. Αυτή είναι η έννοια του μοιρολογιού. Δεν κλαίνε τη μοίρα τους, διότι ξέρουν εδώ και χρόνια ότι οι ίδιοι τη γράφουν δίχως να περιμένουν τίποτα από τους άλλους.

Ο Ελληνισμός δεν παίρνει, μόνο δίνει γιατί είναι μια προσφορά της Ανθρωπότητας.

Αν λοιπόν βλέπεις δάκρυα στα μάτια των δικών σου να ξέρεις ότι κοιτάζουν την πατρίδα τους και είναι από χαρά που βούρκωσαν τα μάτια τους. Ευχαριστούν το Θεό που τους επέτρεψε ν’ αντισταθούν σε όλους τους βάρβαρους δίχως να παραχωρήσουν μία πιθαμή γης.

Αν λοιπόν και εσύ ανήκεις στους Έλληνες, μην στέκεσαι στα προβλήματα του παρόντος, αλλά κοίτα από τώρα το άνοιγμα του μέλλοντος, για να συμμετάσχεις κι εσύ στην επανάσταση της ελληνικής ΑΟΖ.

Υπόγραψε για το μέλλον σου και για τα παιδιά σου, για να κλάψεις κι εσύ από χαρά όταν θα θεσπίσουμε την ΑΟΖ δίχως φοβίες και δισταγμούς που όχι μόνο δεν έχουν νόημα, αλλά ανήκουν στους ραγιάδες και μόνο.

Οι Έλληνες είναι γενναιόδωροι και δεν σταματούν λόγω μιζέριας σκέψης. Θέλουν και αυτοί να προσφέρουν μέλλον στην Ανθρωπότητα. Διότι αυτό έχουν μάθει από τον Ελληνισμό. Ετοιμάσου λοιπόν κι εσύ να πράξεις ένα έργο που αναδεικνύει ότι η υπέρβαση είναι στη φύση μας, γιατί είμαστε τα παιδιά του Προμηθέα, το δώρο του φωτός.

Υπογραφές

tonoikaipnevmata