ΕΛΛΗΝΟΨΥΧΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΒΑΛΑ, ΒΓΗΚΑΝ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΚΑΙ ΞΑΝΑΒΑΨΑΝ ΤΗΝ ΤΑΜΠΕΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΜΑΣ, ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΑΝΔΑΛΙΣΜΟ ΠΟΥ ΥΠΕΣΤΗ.

Περισσότερα: https://www.stoxos.gr/2018/04/blog-post_5135.html

«...ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΟΥΝ»

Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος με τους Έλληνες στρατιώτες του έγραφαν σελίδες ηρωισμού αντάξιες του Μαραθώνα και των Θερμοπυλών και το Ορθόδοξο Πατριαρχείο τον αφόρισε.

.......

Οι καλόγεροι στα μοναστήρια της Πόλης και του Άθω είναι πολλοί και δεν πολεμούν (Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ).

.......

«Ο πληθυσμός της Κωνσταντινουπόλεως στην περίοδο της άλωσης ήταν περίπου 500.000 ψυχές οι οποίες εγκατέλειψαν την Πόλη και έμεναν περίπου 80.000 πολίτες που δεν πολέμησαν κατά την πολιορκία»
(Γ. Σλουμβερζέ «Κ. Παλαιολόγος-Πολιορκία και Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως»).

Οι περισσότεροι μισθοφόροι αλλοεθνείς και αλλόφυλοι επαγγελματίες στρατιώτες ή έφυγαν ή προσχώρησαν στους Τούρκους.
Οι μόνοι μισθοφόροι που έμειναν ήταν παλιοί  βενετοί και  γενουάτες στρατιώτες περίπου 2.000, οι Ισπανοί ήταν 700, ένα πλοίο 3.200 τόνων με το Γενουάτη Ιουστινιάνη και 26 πλοία βυζαντινά του Κερατίου κόλπου.
Οι δυνάμεις των πολιορκούμενων ήταν 4.000 Έλληνες στρατιώτες. Ο χρονογράφος Φραντζής που βρισκόταν πολύ κοντά στον αυτοκράτορα, κάνει λόγο για 5.000 μαχητές συνολικά.

Λίγες μέρες πριν την άλωση ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος τόλμησε να δηλώσει ότι είναι Έλληνας. Το προσωνύμιο αυτό ήταν απεχθές και βαρύτατο αδίκημα, που διώκονταν ποινικά [Οι ανθενωτικοί από τη στιγμή αυτή και μετά θεωρούν τον αυτοκράτορα εχθρό της ορθοδοξίας και τον κατηγορούν ανοιχτά (Γ. Κορδάτος)]. Έτσι το Ορθόδοξο Πατριαρχείο δεν παρέλειψε να αφορίσει τον αυτοκράτορα, ο οποίος με τους Έλληνες στρατιώτες του έγραφαν σελίδες ηρωισμού αντάξιες του Μαραθώνα και των Θερμοπυλών.

«Επειδή η αθλιότητα του ιερατείου είχε ξεπεράσει κάθε όριο, στενοχωριόταν ο Θεός που δεν έπεφτε η Πόλη, και σκέφτηκαν να δολοφονήσουν τον αυτοκράτορα, αλλά φοβήθηκαν μήπως το πληροφορηθεί ο σουλτάνος και θα τους εξόντωνε μέχρι ενός για την ατιμία τους» (Γ. Κορδάτος).

Έτσι είχαν τα γεγονότα, μέχρι τη στιγμή που κυκλοφόρησε η φήμη ότι δεν έπρεπε να πολεμούν, αλλά να εγκαταλείψουν τον αυτοκράτορα γιατί: «Και να πέσει η Πόλη, οι ορθόδοξοι δεν θα πείθουν τίποτε, γιατί θα τους σώσει ο Θεός» (Σάθας).

Ο μοναχισμός την εποχή εκείνη ήταν σε έξαρση. Οι καλόγεροι δεν στρατεύονταν και δεν πολέμησαν, διότι τη σωτηρία τους την ανέθεταν «στην άμαχον δόξα του Κυρίου».
Μέσα στο κάστρο της Κωνσταντινούπολης υπήρχαν τριακόσια μοναστήρια με 10.000 φανατικούς ανθενωτικούς καλόγερους, που προπαγάνδιζαν την ηττοπάθεια (Γ. Κορδάτος) ...και οι καλόγεροι που είχαν κλειστεί στα μοναστήρια σε όλη την επικράτεια, ήταν σχεδόν ισάριθμοι με τον στρατό του Μωάμεθ.

Δεν πολέμησε ούτε ένας καλόγερος ή ιερωμένος, αφού «είχαν ενημερωθεί» για το θέλημα του θεού.

Πληροφορίες για το χρονικό της πολιορκίας και της άλωσης της Κωνσταντινούπολης δίνουν οι χρονογράφοι Γεώργιος και Θεοδώρα Φραντζή, ο αρχιεπίσκοπος Χίου Λεονάρδος, ο Δούκας, ο Κριτόβουλος, ο Νικηφόρος, ο Νικ. Βάρβαρος, και αρκετοί ιστορικοί από την τουρκική πλευρά.

Από το βιβλίο του Γεράσιμου Καλογεράκη,  «Το Ολοκαύτωμα Του Ελληνισμού» σελ. 206 – 208, εκδόσεις Δίον.

----------------------------------

«Ο Μωάμεθ έδωσε το πατριαρχικό αξίωμα στον Γεννάδιο Σχολάριο, ορίζοντάς τον αμέσως αρχηγό του Μιλιέτ, δηλαδή όλων των ορθοδόξων. Κάπως έτσι ξέρουμε γιατί η Εκκλησία κράτησε όλα τα κτήματά της και η αυτοκρατορία τα έχασε», λέει δηκτικά η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ. «Κάπως έτσι φτάσαμε και στα σημερινά βατοπεδινά βακούφια.
Την εποχή της Άλωσης, εξάλλου, υπήρχε έξαρση του μοναχισμού. «Σε όλη τη διαμάχη των ανθενωτικών οι καλόγεροι στα μοναστήρια της Πόλης και του Αθω ήταν πρώτοι. Είναι πολλοί και δεν πολεμούν.

http://www.tanea.gr

.....................

ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΕΣ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ ΑΛΩΣΕΩΣ

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΛΩΣΗΣ

ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ

ΕΤΣΙ ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΕ Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ

ΜΕΛΙΤΟΣ ΜΥΕΛΟΣ

Μέλιτος μυελός = μεδούλι από μέλι -  Αρχαιοελληνική παροιμιακή φράση

Ποτέ οι Έλληνες δε δούλεψαν την τέχνη για την τέχνη· πάντα η ομορφιά είχε σκοπό να υπηρετήσει τη ζωή. Και τα σώματα τα ήθελαν οι αρχαίοι όμορφα και δυνατά, για να μπορούν να δεχτούν ισορροπημένο και γερό νου. Κι ακόμα, για να μπορούν –σκοπός ανώτατος– να υπερασπίσουν το άστυ.

Νίκος Καζαντζάκης

Greeks Worldwide

Ο ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ Φ. ΝΙΤΣΕ

Μια μέρα εκεί που διάβαζα σκυμμένος στη Βιβλιοθήκη της Άγιας Γενεβιέβης, μια κοπέλα με ζύγωσε κι έγειρε από πάνω μου. Κρατούσε ανοιχτό ένα βιβλίο κι είχε βάλει το χέρι της κάτω από τη φωτογραφία ενός αντρός που ‘χε το βιβλίο, για να κρύψει τ’ όνομά του, και με κοίταζε με κατάπληξη.

 -Ποιος είναι αυτός; με ρώτησε δείχνοντάς μου την εικόνα. Σήκωσα τους ώμους:
-Πώς θέλετε να ξέρω; Είπα.
-Μα είστε εσείς, έκαμε η κοπέλα, εσείς, απαράλλαχτος. Κοιτάχτε το μέτωπο, τα πυκνά φρύδια, τα βαθουλά μάτια. Μονάχα που αυτός είχε χοντρά κρεμαστά μουστάκια, κι εσείς δεν έχετε.
Κοίταξα αλαφιασμένος:
-Ποιος είναι λοιπόν; Έκανα προσπαθώντας ν’ αναμερίσω το χέρι της κοπέλας, να δω τ’ όνομα.
-Δεν τον γνωρίζετε; Πρώτη φορά τον βλέπετε;
Ο Νίτσε! Ο Νίτσε! Είχα ακούσει τ’ όνομά του, μα δεν είχα ακόμα τίποτα διαβάσει δικό του.
-Δε διαβάσατε τη Γένεση της Τραγωδίας, το Ζαρατούστρα του; Για τον Αιώνιο
Γυρισμό, για τον Υπεράνθρωπο;
-Τίποτα, τίποτα, απαντούσα ντροπιασμένος, τίποτα.
-Περιμένετε! Είπε κι έφυγε η κοπέλα πεταχτή.
Σε λίγο μου ‘φερνε το Ζαρατούστρα.
-Να, είπε γελώντας, να λιονταρίσια θροφή για το μυαλό σας – αν έχετε μυαλό. Κι αν το μυαλό σας πεινάει.

Ετούτη στάθηκε μια από τις πιο αποφασιστικές στιγμές της ζωής μου. Εδώ, στη Βιβλιοθήκη της Άγιας Γενεβιέβης, με τη μεσολάβηση μιας άγνωστης φοιτήτριας, μου ‘χε στήσει καρτέρι η μοίρα μου.

Μα με είχε συνεπάρει η ορμή του κι η περηφάνια, με είχε μεθύσει ο κίντυνος και βυθίζουμουν μέσα στο έργο του με λαχτάρα και τρόμο, σα να ‘μπαινα σε βουερή ζούγκλα, γεμάτη πεινασμένα θεριά και ζαλιστικά σερνικολούλουδα. Βιάζουμουν να τελειώσουν τα μαθήματα στη Σορβόννη, να βραδιάσει, να γυρίσω σπίτι, να ‘ρθει η σπιτονοικοκυρά να ανάψει το τζάκι και ν’ ανοίξω τα βιβλία του –πυργώνουνταν όλα απάνω στο τραπέζι μου– και να αρχίζω μαζί του το πάλεμα.

Λιονταρίσια η τροφή που με τάισε ο Νίτσε στην πιο κρίσιμη, την πιο πεινασμένη στιγμή της νιότης. Θράσεψα, δεν μπορούσα πια να χωρέσω στο σημερινό άνθρωπο, όπως εκατάντησε, μήτε στο Χριστό, όπως τον κατάντησαν.

Α! φώναζα αγαναχτισμένος, η παμπόνηρη θρησκεία που μετατοπίζει τις αμοιβές και τιμωρίες σε μελλούμενη ζωή, για να παρηγορήσει τους σκλάβους, τους κιότηδες, τους αδικημένους, και να μπορέσουν να βαστάξουν αγόγγυστα τη σίγουρη ετούτη επίγεια ζωή και να σκύβουν υπομονετικά το σβέρκο στους αφεντάδες! Τι οβραίικη Αγία Τράπεζα η θρησκεία ετούτη, που δίνεις μια πεντάρα στην επίγεια ζωή κι εισπράττεις αθάνατα εκατομμύρια στην άλλη! Τι απλοϊκότητα, τι πονηριά, τι τοκογλυφία! Όχι, δεν μπορεί να ‘ναι λεύτερος που ελπίζει Παράδεισο ή που φοβάται την Κόλαση.

Ντροπή πια να μεθούμε στις ταβέρνες της ελπίδας! Ή κάτω στα υπόγεια του φόβου. Πόσα χρόνια και δεν το ‘χα καταλάβει, κι έπρεπε να ‘ρθει ο άγριος ετούτος προφήτης να μου ανοίξει τα μάτια! […] Κι άξαφνα η Εκκλησία του Χριστού, όπως την κατάντησαν οι ρασοφόροι, μου φάνταξε μια μάντρα, όπου μερόνυχτα βελάζουν, ακουμπώντας το ένα στο άλλο, χιλιάδες πρόβατα κυριεμένα από πανικό κι απλώνουν το λαιμό κι αγλείφουν το χέρι και το μαχαίρι που τα σφάζει. Κι άλλα τρέμουν γιατί φοβούνται πως θα σουβλίζουνται αιώνια στις φλόγες, κι άλλα βιάζουνται να σφαχτούν για να βόσκουν στους αιώνες των αιώνων σε αθάνατο ανοιξιάτικο χορτάρι.[…]

http://tvxs.gr

ΕΜΑΘΑ ΠΩΣ…

Έμαθα πως η ψύχη μας είναι ελεύθερη.

Πως οι χειρότεροι άνθρωποι κρύβονται πίσω από πανέμορφες μάσκες. Πως το να μεγαλώνεις σημαίνει να μαθαίνεις. Πως η σιωπή είναι η καλύτερη απάντηση σε ο,τι δεν μας συγκινεί. Πως για να ‘χεις πραγματικούς φίλους πρέπει να είσαι αληθινός. Πως όταν δεν γνωρίζεις έχεις τη απέραντη χαρά να μάθεις. Πως ο στόχος μας δεν πρέπει να είναι τα χρήματα αλλά η έκφραση της ψυχής μας.

Πως οι άνθρωποι που αγαπάμε βρίσκονται πάντα μέσα μας και αυτοί που μας αγαπάνε κοντά μας. Πως το να είσαι καλός με τους άλλους κάνει καλό σε εσένα. Πως η σκέψη, η ευγένεια, η πρόσφορα και η αλληλεγγύη μας κάνει ανθρωπινούς. Πως η φύση είναι ό,τι πιο όμορφο θα συναντήσεις ποτέ. Πως μπορείς να ονειρεύεσαι και να αγαπάς δίχως όρια. Πως με μια σταγόνα έρωτα όλα αλλάζουν. Έμαθα πως για να πεθάνεις πρέπει πρώτα να έχεις ζήσει. Δεν ξέρω τι θα ακολουθήσει σε αυτόν το νέο τόπο. Γνωρίζω όμως ό,τι είμαι ΠΑΡΩΝ και συνεχίζω.

http://www.awakengr.com

ΠΟΛΙΤΕΣ ΑΔΙΑΦΟΡΟΙ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΙΣ ΠΟΡΤΕΣ ΣΕ ΔΕΙΝΑ

Ένας νέος  που δεν μετέχει στα κοινά είναι ανάξιος να λέγεται νέος. Δεν μπορεί ένας νέος να εξαντλείται στα ερωτικά του ενδιαφέροντα, στα χορευτικά και στην… ιδεολογία του Ολυμπιακού! Η νεολαία σήμερα απέχει από τα κοινά κι αυτό θα δημιουργήσει πολίτες αδιάφορους. Και πολίτες αδιάφοροι ανοίγουν τις πόρτες σε δεινά. Πιστεύω  πως μια κυβέρνηση που θα προκύψει μελλοντικά, πρέπει να φροντίσει ώστε να τοποθετήσει ανάμεσα στους νέους τις έννοιες της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας. Ώστε όλα τα σκοταδιστικά στοιχεία, οποθενδήποτε προερχόμενα, να αντιμετωπίζουν την αντίδραση της υγιούς νεολαίας. Μόνο έτσι θα είμαστε ήσυχοι ότι ο τόπος θα προχωρήσει σωστά.
Φτιάξε ελεύθερους ανθρώπους για να έχεις ελεύθερο χώρο.

ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ
από το βιβλίο του Β. Αγγελικόπουλου “ΦΑΡΟΣ ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ”
Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

Σκέψεις

ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΝΤΟΥ!

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΩΣΑΪΚΑ ΑΝΑΚΑΛΥΦΘΗΚΑΝ ΣΤΟ ΖΕΥΓΜΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ!

Η Σελεύκεια η επί του Ζεύγματος ή Σελεύκεια η προς Ευφράτη ή απλώς Ζεύγμα (Ζεῦγμα) ήταν Αρχαία ελληνιστική πόλη στη σημερινή νότιο ανατολική Τουρκία. Η περιοχή εκείνη την εποχή ήταν τμήμα της Άνω Συρίας, ανήκε στο βασίλειο των Σελευκιδών και για ένα διάστημα στο βασίλειο της Κομμαγηνής. Το 80% του αρχαιολογικού χώρου βρίσκεται από το 2000 βυθισμένο στην τεχνητή λίμνη που σχηματίστηκε από το φράγμα Μπιρετσίκ.

Greek Gateway , neritnetwork

Ο ΘΕΪΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται τα κατάλληλα κλειδιά για να ανοίξουν μόνοι τους τις πύλες του χώρου, του χρόνου και των ουρανών ώστε να εισχωρήσουν στα συμπαντικά αρχεία. Η συνέχεια του βιβλίου αποκαλύπτει μυστικά που μοιάζουν παράξενα, μυστηριώδη, ακατανόητα, αινιγματικά και απίστευτα. Μυστικά που σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να τα συλλάβει ο ανθρώπινος νους.

Τα κλειδιά της πνευματικής μας φυλακής τα κρατούν, αιώνες τώρα, οι θρησκείες. Γι’ αυτό η Παγκόσμια Νοημοσύνη ενεργοποιήθηκε, με σκοπό να αφυπνίσει την ανθρωπότητα, αλλάζοντας τη θέση της στον ουρανό 1.300.000 έτη φωτός μακριά, δηλαδή σε απόσταση 12.299.040.000.000.000.000 χιλιομέτρων, διαφοροποιώντας άμεσα και δραστικά την εικόνα που είχαμε μέχρι σήμερα, για το Σύμπαν.

Η ανθρωπότητα εισήλθε πλέον στην εποχή της αποθέωσης, όπου οι άνθρωποι από γήινα όντα θα μετεξελιχτούν σε ουράνια και θεϊκά. Για τον καθένα από μας έχει έρθει η στιγμή να υποδεχτεί τον θεϊκό του εαυτό.

Σήμερα, λείπει από τους Έλληνες η ελπίδα, που είναι το θεϊκό οξυγόνο της Ελλάνιας ψυχής. Λείπει η αυτοπεποίθηση, που είναι το αειφόρο πυρ του Ελλάνιου πνεύματος, αυτό που γιγαντώνει τη θέλησή τους. Λείπει η φωτεινή παρουσία των πατρώων θεών τους. Οι Έλληνες που αποτελούν τη συνέχεια της γενιάς των Ολυμπίων Θεών, της γενιάς του Πανυψίστου Διός, του ακατάλυτου πνεύματος της Αθηνάς και του αιωνίου φωτός του Απόλλωνα κατάντησαν ”απολωλότα πρόβατα” σε μαντριά και στρούγκες μαυροφορεμένων τσοπάνηδων.

Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να πάρουν οι Έλληνες και πάλι τη θέση τους μέσα στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Η αφύπνιση έχει ξεκινήσει και η συμπαντική νομοτέλεια δε θα επιτρέψει καμία άλλη αναβολή στην εκπλήρωση της αποστολής του πνεύματός μας, στη γέννηση του Θεϊκού ανθρώπου.

Από την σύντομη περιγραφή του νέου βιβλίου «Ο ΘΕΪΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ», του στρατηγού και συγγραφέως κυρίου Γερασίμου Καλογεράκη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Δίον.

Κέρασαν κρασί τον στρατηγό με leopard

XanthiNews

ΤΟ ΤΕΡΜΑΤΙΣΑΝ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ – "ΒΑΠΤΙΣΑΝ" ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΗ ΤΟΥΣ ΤΟΝ ΑΧΙΛΛΕΑ - ΕΒΑΛΑΝ ΣΤΟ ΜΑΤΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΑ ΟΜΗΡΙΚΑ ΕΠΗ - ΒΙΝΤΕΟ

[σ.σ.: Μετά την…  «τουρκική» καταγωγή του Ομήρου και του Πυθαγόρα σύμφωνα με τους Τούρκους, το γνωστό σκοπιανό ζήτημα, και τόσα άλλα... έχουμε τώρα νέα παραποίηση της Ελληνικής Ιστορίας, αυτή τη φορά από τους αλβανούς.]

Για άλλη μια φορά οι Αλβανοί παραποιούν την ελληνική ιστορία και φτάνουν στο σημείο να "βαφτίσουν" συμπατριώτη τους τον Αχιλλέα.
Συγκεκριμένα σε ντοκιμαντέρ παρουσιάζουν τον Αχιλλέα ως αρχαίο Αλβανό και την Τροία ως αρχαία αλβανική αποικία που δέχτηκε επίθεση από τους Έλληνες. Υποστηρίζουν μάλιστα ότι ο τρωικός πόλεμος έγινε από τους Έλληνες που κατοικούσαν στην χώρα των Πελασγών δηλαδή των αρχαίων Αλβανών. Επιτέθηκαν, μάλιστα, εναντίον Αλβανών αποίκων που έμεναν στην Μικρά Ασία και φυσικά ο Αχιλλέας δεν είχε καμιά σχέση με την Ελλάδα.

http://www.enikos.gr/

Από το himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο - Θάβονται ελληνικά μνημεία στη Βόρειο Ήπειρο.

Ο ΨΑΡΑΣ ΚΑΙ Η ΧΑΜΕΝΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Ένα όμορφο κείμενο από τον Χόρχε Μπουκάι.

Ένας ψαράς κατεβαίνει κάθε νύχτα στην παραλία για να ρίξει τα δίχτυα του.
Ξέρει πως όταν βγαίνει ο ήλιος έρχονται τα ψάρια στην παραλία για να φάνε αχιβάδες, γι΄ αυτό πάντα ρίχνει τα δίχτυα του πριν ξημερώσει.
Έχει ένα καλυβάκι στην παραλία και κατεβαίνει μες τη νύχτα με τα δίχτυα στον ώμο.
Με τα πόδια γυμνά και τα δίχτυα μισοαπλωμένα, μπαίνει στη θάλασσα.
Αυτή τη νύχτα, για την οποία μας μιλάει η ιστορία, όπως πάει να μπει στο νερό, αισθάνεται το πόδι του να χτυπάει πάνω σε κάτι πολύ σκληρό στον πάτο της θάλασσας. Το πασπατεύει και βλέπει πως είναι πράγματι κάτι σκληρό, σαν πέτρες, τυλιγμένες σε μια σακούλα.

Εκνευρίζεται και μουρμουρίζει :
«Ποιός ηλίθιος πετάει τέτοια πράγματα στην παραλία…»
Και αμέσως διορθώνει : «Στη δική μου παραλία.»
«Κι εγώ, έτσι απρόσεκτος που είμαι, κάθε φορά που θα μπαίνω στο νερό, θα σκοντάφτω πάνω στις πέτρες….»
Αφήνει λοιπόν κάτω τα δίχτυα, σκύβει, πιάνει τη σακούλα και τη βγάζει από το νερό.
Την αφήνει στην ακροθαλασσιά, και ξαναμπαίνει με τα δίχτυα στο νερό.
Είναι θεοσκότεινα… Ίσως γι΄ αυτό, όπως βγαίνει πάλι από τη θάλασσα, πάλι σκοντάφτει πάνω στη σακούλα που είναι τώρα έξω, στην παραλία.

Ο ψαράς σκέφτεται: «Δεν είμαι στα καλά μου».
Βγάζει λοιπόν το σουγιά του, ανοίγει τη σακούλα και ψαχουλεύει. Έχει κάμποσες πέτρες, μεγάλες σαν πορτοκάλια, βαριές και στρογγυλεμένες.
Ο ψαράς ξανασκέφτεται «μα ποιός είναι αυτός ο ηλίθιος που τυλίγει πέτρες και τις πετάει στο νερό…»
Ενστικτωδώς, παίρνει μία, τη ζυγίζει στο χέρι του και την πετάει στη θάλασσα.
Μόλις λίγα δευτερόλεπτα μετά ακούει τον θόρυβο της πέτρας που βουλιάζει στα βαθιά. Πλουπ!
Βάζει το χέρι του στη σακούλα, παίρνει άλλη μια πέτρα και την πετάει στο νερό.
Ακούει ξανά το πλουπ!
Αυτή την πετάει από την άλλη μεριά, πλαφ! Μετά, αρχίζει να τις εκσφενδονίζει δύο δύο και ακούει πλουπ - πλουπ!
Ύστερα προσπαθεί να τις ρίξει πιο μακριά, και με γυρισμένη την πλάτη, και με όλη του τη δύναμη, πλουπ - πλαφ!
Διασκεδάζει… ακούει τους διαφορετικούς ήχους, πετάει πέτρες, υπολογίζει το χρόνο που κάνουν να πέσουν στο νερό, και δοκιμάζει… πότε με δύο, πότε με μία, και με κλειστά μάτια τώρα, και με τρεις μαζί… και συνεχίζει να πετάει τις πέτρες στη θάλασσα.

Μέχρι που αρχίζει να βγαίνει ο ήλιος.
Ο ψαράς ψαχουλεύει και βρίσκει μονάχα μία πέτρα μέσα στη σακούλα.
Ετοιμάζεται λοιπόν να την πετάξει πιο μακριά από τις άλλες, γιατί είναι η τελευταία κι έχει ήδη βγει ο ήλιος.
Και όπως τεντώνει το χέρι του προς τα πίσω για να την πετάξει με όλη του τη δύναμη, αρχίζει να φωτίζει ο ήλιος και βλέπει στην πέτρα μια χρυσαφένια μεταλλική λάμψη που του τραβάει την προσοχή.

Ο ψαράς συγκρατεί την παρόρμηση να πετάξει την πέτρα και την κοιτάζει προσεκτικά.
Η πέτρα αντανακλά τον ήλιο μέσα από τη βρωμιά που την καλύπτει. Την τρίβει ο ψαράς λες κι είναι μήλο πάνω στα ρούχα του, και η πέτρα αρχίζει να λάμπει ακόμη πιο πολύ. Έκπληκτος, τη χτυπάει ελαφρά και αντιλαμβάνεται ότι είναι από μέταλλο. Αρχίζει τότε να την τρίβει και να την καθαρίζει με άμμο και με το πουκάμισό του, και συνειδητοποιεί πως η πέτρα είναι από καθαρό χρυσάφι.

Μια πέτρα από ατόφιο χρυσάφι σε μέγεθος πορτοκαλιού! Η χαρά του σβήνει, όμως, μόλις σκέφτεται ότι η πέτρα αυτή είναι σίγουρα ίδια με όλες τις άλλες που πέταξε στη θάλασσα.
Και σκέφτεται: «Τι χαζός που ήμουνα!»

Είχε στα χέρια του μια σακούλα γεμάτη πέτρες από χρυσό και τις πετούσε στη θάλασσα γιατί του άρεσε να ακούει τον ηλίθιο θόρυβο που έκαναν όταν έπεφταν στο νερό… Αρχίζει τότε να οδύρεται, να κλαίει και να θρηνεί… να λυπάται για τις χαμένες πέτρες… Και να σκέφτεται πως είναι άτυχος, ένας δυστυχισμένος άνθρωπος… είναι τρελός, είναι ηλίθιος…
Μετά σκέφτεται… Αν έμπαινε στη θάλασσα, αν κατάφερνε να βρει μια στολή δύτη και βούταγε στα βαθιά, αν ήταν μέρα, αν είχε τον εξοπλισμό που έχουν οι δύτες για να ψάξει…
Κι όλο κλαίει γοερά και οδύρεται….

Ο ήλιος έχει πια ανατείλει.
Και ξαφνικά συνειδητοποιεί πως έχει ακόμη την πέτρα… συνειδητοποιεί πως, ο ήλιος θα μπορούσε να είχε αργήσει ένα δευτερόλεπτο ακόμη, ή εκείνος θα μπορούσε να είχε ρίξει την πέτρα πιο γρήγορα, και τότε δεν θα είχε μάθει ποτέ για τον θησαυρό που έχει τώρα στα χέρια του.
Αντιλαμβάνεται τελικά ότι κατέχει έναν θησαυρό, κι ότι ο θησαυρός αυτός είναι από μόνος του μια τεράστια περιουσία για έναν φτωχό ψαρά όπως εκείνος.
Αντιλαμβάνεται πόσο τυχερός είναι που μπορεί να κρατήσει τον θησαυρό που έχει ακόμα στα χέρια του.

Μακάρι να μπορούσαμε να είμαστε πάντοτε τόσο σοφοί ώστε, να μην κλαίμε για τις πέτρες, τις ευκαιρίες, που απροετοίμαστοι ίσως τις πετάξαμε, τις χαραμίσαμε, τα πράγματα εκείνα που έφερε η θάλασσα και τα πήρε μετά…
Μακάρι να είμαστε έτοιμοι να δούμε τη λάμψη στις πέτρες που έχουμε στα χέρια μας, και να μπορούμε να τις χαιρόμαστε για την υπόλοιπη ζωή μας.

Σκέψεις

ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΘΥΝΗ

Τίποτα, θαρρώ, δε μου λείπει. Έχω μονάχα την αγιάτρευτη αγωνία της Ελλάδας, που θέλουν να την γκρεμίσουν.

Μα αυτή 'ναι αιώνια, το ξέρω καλά και θα βγει κι από τη δοκιμασία αυτή γιγαντωμένη. Είμαι βέβαιος πως μεγάλες ψυχές και μεγάλα έργα γεννιούνται και θα γεννηθούν από το αίμα αυτό κι από τα δάκρυα. 

Ποτέ δεν είχα τόση πίστη κι εμπιστοσύνη στη ράτσα μας, όπως τώρα. Είναι αιωνίως ο Χριστός, που ξανασταυρώνεται για ν' αναστηθεί. Πρέπει, αλήθεια, να 'μαστε περήφανοι για τη σύμπτωση αύτη να γεννηθούμε Έλληνες. Και συνάμα να νιώθουμε, κάθε στιγμή, σε κάθε μας λόγο, σε κάθε γραμμή και στίχο που γράφουμε, πως έχουμε μεγάλη ευθύνη.

ΕΛΕΝΗΣ Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ – ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ Ο ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΣ

Σκέψεις

ΔΥΟ ΑΠΟΡΙΕΣ, ΜΟΝΟ…

…τότε ο Άγιος Γεώργιος …γκρεμίζει τα πλανεμένα κι αδύναμα είδωλα των θεών, περιγελώντας όλους τους ειδωλολάτρες, που πιστεύουν στα άψυχα αγάλματα των ψεύτικων αυτών θεών.
…χτυπούν τον ‘Άγιο μ’ ένα κοντάρι στην κοιλιά. Μα κατά θαυματουργικό τρόπο, ενώ έτρεξε αίμα πολύ από τη σάρκα του Αγίου, αυτός έμεινε ζωντανός και το κοντάρι λύγισε προς τα πίσω…
…τον δένουν σε ένα τροχό, ο οποίος είχε γύρω του μπηγμένα μαχαίρια κοφτερά και τον κατρακυλούν σ’ έναν κατήφορο. Κι ενώ το σώμα του Αγίου καταματώθηκε και κατατεμαχίστηκε, άγγελος Κυρίου στη στιγμή συναρμολόγησε τα κομμάτια του και παρουσιάστηκε πάλι ο Άγιος γερός, όπως πρώτα.
…τον βάζουν μέσα σε ασβέστη που έβραζε κι εκείνος μένει ανέπαφος. 
…παραγγέλνουν ένα ζευγάρι σιδερένια υποδήματα με καρφιά από μέσα κοκκινισμένα στη φωτιά. Τα φορούν στα πόδια του Αγίου και τον αναγκάζουν να τρέξει. Μα εκείνος δεν χρειάζεται καμιά ώθηση από τους στρατιώτες. Σπρώχνει μόνος του τον εαυτό του… Σαν είδε ο αιμοβόρος τύραννος πως και τα σιδερένια πυρωμένα υποδήματα δεν έβλαψαν τον Άγιο, διέταξε να τον δέσουν και να τον δείρουν χειροδύναμοι στρατιώτες άσπλαχνα μέχρι θανάτου με ξερά βούνευρα. Όμως μάταια κουράστηκαν οι στρατιώτες…
Λέγει λοιπόν στον ‘Άγιο Γεώργιο ν’ αναστήσει, αν είναι αληθινός ο θεός του, ένα νεκρό που κείτονταν εκεί κοντά τους από τα παμπάλαια χρόνια πεθαμένος. Ο νεκρός ανοίγει τον τάφο του, ανασταίνεται, προσκυνάει τον Άγιο... Ρωτούν τον αναστημένο νεκρό ποιος είναι κι αυτός τους αποκρίνεται πως ζούσε πριν ακόμη έρθει ο Χριστός στον κόσμο. Κι επειδή ήταν ειδωλολάτρης καιγόταν μέσα σε φωτιές τόσα χρόνια που ήταν πεθαμένος. Ο ‘Άγιος του ανάστησε το νεκρό βόδι του, για να οργώνει το χωράφι του…
…ο Άγιος στάθηκε μπρος στο άγαλμα του Απόλλωνα και το ρώτησε αν ο Χριστός είναι Θεός κι αν πρέπει να Τον προσκυνούμε. Τότε ο δαίμονας που ήταν μέσα στο είδωλο κλαίγοντας σχεδόν και θρηνώντας αποκρίθηκε πως ο Χριστός είναι ο μόνος αληθινός Θεός! Και με το λόγο τούτο, σα να έγινε σεισμός κι ευθύς όλα τα είδωλα έπεσαν κάτω και συντρίφτηκαν. Και γέμισε ο τόπος από μαρμάρινα συντρίμματα των θεών…

 Στους «Χαιρετισμούς» του αγίου Γεωργίου διαβάζουμε:
• «Χαίρε, ο ειδώλων εκτίλας την άκανθαν.»
• «Χαίρε, θεούς ψευδωνύμους συντρίψας.»
• «Χαίρε, ο συντρίψας τα άψυχα είδωλα.»
• «Χαίρε, δαιμόνων ο καταλύτης»·
• «χαίρε, ελλήνων ο καθαιρέτης.»

-----------------------------------

Φίλοι αναγνώστες, υπάρχει άφθονο υλικό για σχολιασμό στο παραπάνω απόσπασμα, αλλά δεν θα σχολιάσω τίποτα εκτός από ένα σημείο. Ο κάθε ένας είναι ελεύθερος να πιστεύει ότι θέλει. Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο  ΕΔΩ και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα. 
Είπαμε ο καθένας έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να πιστεύει ότι θέλει και είναι ελεύθερος να έχει την δική του προσωπική γνώμη.

Αυτό που θα σχολιάσω είναι το σημείο: «Ρωτούν τον αναστημένο νεκρό ποιος είναι, κι αυτός τους αποκρίνεται πως ζούσε πριν ακόμη έρθει ο Χριστός στον κόσμο. Κι επειδή ήταν ειδωλολάτρης καιγόταν μέσα σε φωτιές τόσα χρόνια που ήταν πεθαμένος».

Δεν μπορώ να μην εκφράσω δυο «απορίες» μου…

1^ον. Τι έφταιγε ο κακόμοιρος αυτός άνθρωπος να καίγεται στην κόλαση; Ήταν δικό του το φταίξιμο, ήταν αμάρτημα, που γεννήθηκε και έζησε πριν ακόμη έρθει ο Χριστός;

2^ον. Σύμφωνα λοιπόν με αυτό, τα εκατομμύρια των ανθρώπων του πλανήτη, των τόσων και τόσων χιλιάδων χρόνων που έζησαν πριν τις 2 τελευταίες χιλιετίες, καίγονται σε φωτιές; (…………)     

Η ΧΕΙΡΑΨΙΑ

Η χειραψία χρονολογείται από τον -5ο  αιώνα στην Αρχαία Ελλάδα και συμβολίζει την εμπιστοσύνη, την ειρήνη και την απουσία όπλων.  

Στην Ακρόπολη των Αθηνών, απεικονίζεται η Ήρα και η Αθηνά να δίνουν τα χέρια ( -5ος αιώνας).

Ο Όμηρος στα έπη του "Οδύσσεια" και "Ιλιάδα", περιγράφει την χειραψία αρκετές φορές ως ένδειξη εμπιστοσύνης.

https://www.thevintagenews.com/2018/04/12/handshake/

ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΕΣ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ ΑΛΩΣΕΩΣ

Έξι μήνες πριν την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης η ανατολική αυτοκρατορία περνούσε σοβαρή κρίση, για θρησκευτικά θέματα που έκαναν την πολιορκία, για τον Μωάμεθ και τους Τούρκους εύκολη υπόθεση.

Στις 9 Απριλίου του 1438 αποφασίστηκε η ένωση των Εκκλησιών ανατολικής και δυτικής και στις 12 Δεκεμβρίου 1452 κηρύχτηκε επίσημα η ένωση με συλλειτουργία ορθοδόξων και καθολικών στην Αγία Σοφία. Οι ανθενωτικοί από τη στιγμή αυτή και μετά θεωρούν τον αυτοκράτορα εχθρό της ορθοδοξίας και τον κατηγορούν ανοιχτά. Τον Αύγουστο του 1452 υπήρχαν μέσα στο κάστρο της Κωνσταντινούπολης τριακόσια μοναστήρια και 10.000 φανατικοί ανθενωτικοί καλόγεροι, που προπαγάνδιζαν την ηττοπάθεια (Γ. Κορδάτος).

Ο Γεννάδιος Σχολάριος κατά κόσμο Γεώργιος Κουρτέσης ιερομόναχος από τη Χίο και πρώτος μετά την άλωση Πατριάρχης, θρησκόληπτος και φανατικός χριστιανός μέχρι παραφροσύνης δεν σταματούσε να συνδαυλίζει το μίσος των καλογέρων κατά των καθολικών και να διχάζει τον λαό. Στις θρησκευτικές του ακρότητες ο Γεννάδιος είχε συνεργάτη του και το Μεγάλο Δούκα Νοταρά. Έβγαλαν στους δρόμους της Πόλεως του καλόγερους και τους παπάδες  και μαζί με το χριστεπώνυμο πλήθος των ανθενωτικών φώναζαν «θάνατος στους αζυμήτες και την ειδωλολατρία. Δεν θέλουμε καμιά βοήθεια από τον Πάπα, θα μας βοηθήσει η υπέρμαχος στρατηγός» μόνο που οι τούρκοι κατέλαβαν την Πόλη.

Ο Γεννάδιος και ο Μεγάλος Δούκας Νοταράς μαζί με τους φανατισμένους οπαδούς τους, φώναζαν στους δρόμους της Πόλεως: «Καλύτερα τουρκικό φακιόλιο παρά παπική τιάρα και καλύτερα οι Τούρκοι οι άπιστοι  παρά οι παπικοί».

Οι θρησκευτικές δεισιδαιμονίες οι κατασκευασμένες προφητείες καταρράκωσαν το ηθικό των μαχητών, επέτειναν την αναρχία και υποβοήθησαν στη γρήγορη παράδοση της Πόλης των αυτοκρατόρων.

Το σύνθημα των χριστιανών καλογέρων  που έφερε τον λαό σε απόγνωση ήταν πως «οι καλοί χριστιανοί δεν χρειάζεται να πολεμήσουν και να κινδυνεύουν  να σκοτωθούν αφού και να καταλάβουν οι Τούρκοι την Πόλη,  θα κατέβει ο αρχάγγελος Μιχαήλ και θα τους εξολοθρεύσει» (Σάθας).

«Είχαν κατασκευάσει τρεις προφητείες οι απόλεμοι για να καλύψουν όλες τις εκδοχές που έλεγαν:
- Θα νικήσουν οι Τούρκοι και μόλις φθάσουν στο προαύλιο της Αγίας Σοφίας  θα κατέβει ο αρχάγγελος και θα τους εξολοθρεύσει.
- Θα νικήσουν οι Τούρκοι και θα σφάξουν μόνο τους Ρωμαίους θα χάσει το θρόνο του ο Κωνσταντίνος ο ενωτικός και οι κάτοικοι δεν θα πάθουν τίποτα» (Γ. Κορδάτος).
Δηλαδή κατά τη λαϊκή  θυμοσοφία «η θα βρέξει η θα χιονίσει η καλό καιρό θα κάνει» και έτσι τα καλύπτουμε όλα.

Τα ηττοπαθή συναισθήματα έφεραν τον πληθυσμό σε κατάσταση αλλοφροσύνης και απόγνωσης και οι μαχητές κατέρρευσαν.
Μέσα στην Αγία Σοφία είχε προκληθεί συνωστισμός από 5.000 καλογέρους και μεγάλο πλήθος γυναικόπαιδων που περίμεναν να τους σώσει ο Θεός.
Ο Γεννάδιος φανάτιζε το λαό εναντίον των ενωτικών και υπέρ των Τούρκων λέγοντας: «Αν κατέβει άγγελος κυρίου από τον ουρανό και σας ρωτήσει, αν δέχεστε την ένωση και την ειρηνική κατάσταση στην Εκκλησία, για να διώξει τους εχθρούς, εσείς να μην το δεχθείτε» (Δούκας).

Έξω από το τείχη ηχούσαν τα τύμπανο του πολέμου σε εικοσιτετράωρη βάση και μέσα οι καμπάνες ηχούσαν πένθιμα και παρέλυαν άμαχους και μαχητές που δεν είχαν καμία διάθεση αντίστασης.

Γυναίκες παιδιά, γέροι και γριές έκλαιγαν και παρακαλούσαν τον κύριο να τους σώσει. Το θέαμα αυτό επιβάρυνε πάρα πολύ την ψυχολογική κατάσταση των μαχητών που άρχισαν να κάμπτονται κάτω από το βάρος της ιερής προπαγάνδας, αφού «ο κύριος μας ο θεός αποφάσισε στον ουρανό να νικήσουν οι άπιστοι κατά την μεγάλη μάχη που θα γίνει την επομένη» (Σάθας, Φραντζης).
«Καθημερινά γίνονταν λιτανείες με συμμέτοχη γυναικόπαιδων που έκλαιγαν γοερά, τραβούσαν τα μαλλιά τους, φώναζαν τις αμαρτίες τους και ζητούσαν συγχώρεση από το θεό. Όλοι στην Πόλη πηγαινόρχονταν τρέχοντας κλαίγοντας και παρακαλώντας.
Ενώ έξω από τα τείχη ακούγονταν οι κραυγές Αλλάχ-Αλλάχ, μέσα στα τείχη το «κύριε ελέησον με».  Και ο αυτοσχέδιος ψαλμός των «απόλεμων καλογέρων «ικετεύομεν σε κύριε μετ'αγωνίας να μην επιτρέψεις την καταστροφή των τέκνων σου. Να ευδοκήσεις και να χτυπήσεις με την θεία δεξιά τον εχθρό χάρη των εκλεκτών σου»,  έγιναν και εκλεκτοί…

Οι ιερωμένοι  εκτός του ότι δεν πολεμούσαν, φρόντιζαν να κάνουν την κατάσταση των πολιορκημένων πιο τραγική:
«Ο μοναχός Νεόφυτος ο Ρόδιος που πήρε αρκετά χρήματα για να επισκευάσει ρήγμα στο τείχος που είχε προκαλέσει το τουρκικό κανόνι (μπομπάρδα), έφαγε τα χρήματα και άφησε το τείχος όπως ήταν και το χρησιμοποίησαν οι Τούρκοι στη φάση της άλωσης» (Επίσκοπος Χίου Λεονόρδος).

«Ἑνα φως που παρουσιάστηκε στην κορυφή της Αγίας Σοφίας στις 26 και 28 Μαΐου και το ταύτισαν με τον άγγελο του θεού που εγκατέλειψε την πάλη, προκάλεσε τρόμο στους κατοίκους» (Δούκας).
Δηλαδή όλοι τα μάζευαν και λιποτακτούσαν. Στην Πόλη έμειναν μόνο οι μαυροφορεμένοι για να χαρούν την προδοσία τους. Το φως πάνω από τον τρούλο της Αγίας Σοφίας προερχόταν από την αντανάκλαση του φωτός πάνω στη βρεγμένη επιφάνεια του τρούλου της Εκκλησίας από τις πολλές και τεράστιες φωτιές που ήταν αναμμένες στο στρατόπεδο των Τούρκων έξω από τα τείχη, αποφαίνονται οι σημερινοί ερευνητές.

Επίσης αναφέρουν σαν κακό σημάδι για την Κωνσταντινούπολη την έκλειψη της σελήνης σε μια περίοδο ομίχλης και καταρρακτωδών βροχών «με χαλάζι σαν καρύδι και σταγόνες βροχής σαν μάτι βοδιού»  (Γ. Σλουμβερζέ).
Με βάση τους σημερινούς αστρονομικούς υπολογισμούς, ουδέποτε συνέβη έκλειψη της σελήνης ολόκληρο τον Μάιο του 1453 που έγινε η άλωση. Και αυτή τη δεισιδαιμονία την κατασκεύασαν οι καλόγεροι, για να ισχυροποιήσουν τη φήμη ότι θα πέσει η Πόλη όταν γίνει έκλειψη σελήνης.

«Όταν πυκνή ομίχλη σκέπασε την πόλη και χάθηκε μετά, οι καλόγεροι διερχόμενοι την πόλη διέδιδαν, ότι μαζί με την ομίχλη έφυγε και ο Θεός, προάγγελος της θείας οργής» (Δούκας,  Κριτόβουλος).
Σε μια λιτανεία μέσα στην  Πόλη η εικόνα της Παναγίας έπεσε καταγής και μπρούμυτα. Θεωρήθηκε κακός οιωνός  που έγινε ακόμη χειρότερος όταν κατά τη διάρκεια της λιτανείας έπεσε  χαλάζι» (Γ. Σλουμβερζέ).

Μπροστά σε αυτόν τον ψυχικό διασυρμό, χιλιάδες χρόνια πριν οι Έλληνες έλεγαν αγνοούντες τους οιωνούς «εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης».

Από το βιβλίο του Γεράσιμου Καλογεράκη,  «Το Ολοκαύτωμα Του Ελληνισμού» σελ. 198 – 202, εκδόσεις Δίον.

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΛΩΣΗΣ

ΕΤΣΙ ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΕ Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ

ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ

«ΡΑΓΙΑΔΕΣ ΕΧΕΙΣ ΜΑΝΑ ΓΗ ΣΚΥΦΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΡΑΤΣΙ» - Κ. ΠΑΛΑΜΑΣ

ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΟΛΥΜΠΕ ΘΕΟΥΣ
ΜΗΔΕ ΛΕΒΕΝΤΕΣ ΟΣΣΑ
ΡΑΓΙΑΔΕΣ ΕΧΕΙΣ ΜΑΝΑ ΓΗ
ΣΚΥΦΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΡΑΤΣΙ

ΚΟΥΦΙΟΙ ΚΑΙ ΟΚΝΟΙ ΚΑΤΑΦΡΟΝΑΝ
ΤΗ ΘΕΙΑ ΤΡΑΧΙΑ ΣΟΥ ΓΛΩΣΣΑ
ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΠΕΡΙΓΕΛΑ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΠΑΛΙΑΤΣΟΙ

Κ. ΠΑΛΑΜΑΣ

ΣΥΝΘΕΣΗ - ΕΡΜΗΝΕΙΑ : ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΤΟΝΙΟΣ

toniosfan

«Κι ήσουν εσύ Δεξίλεε, λεβέντη καβαλάρη…»

www.epitaliotes.gr/paper/en262.pdf

ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ: Η ΕΠΙΤΥΜΒΙΑ ΣΤΗΛΗ ΤΟΥ ΔΕΞΙΛΕΩ ΤΙ ΣΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ;;;

«…αθάνατο άνθος είσαι, ναός να ντύση καρτερεί τη θεία δική σου γύμνια!»

Η ΑΣΑΛΕΥΤΗ ΖΩΗ

Και τ' άγαλμα αγωνίστηκα για το ναό να πλάσω
στην πέτρα τη δική μου απάνω,
και να το στήσω ολόγυμνο, και να περάσω,
και να περάσω, δίχως να πεθάνω.

και τό'πλασα. Κ’οι άνθρωποι, στενοί προσκυνητάδες
στα ξόανα τ' άπλαστα μπροστά και τα κακοντυμένα,
θυμού γρικήσαν τίναγμα και φόβου ανατριχάδες,
κ' είδανε σαν αντίμαχους και τ' άγαλμα κ' εμένα.

Και τ' άγαλμα στα κύμβαλα, κ' εμέ στην εξορία.
Και προς τα ξένα τράβηξα το γοργοπέρασμά μου
και πριν τραβήξω, πρόσφερα παράξενη θυσία
έσκαψα λάκκο, κ' έθαψα στο λάκκο τ' άγαλμά μου.

Και του ψιθύρησα: «Αφαντο βυθίσου αυτού και ζήσε
με τα βαθιά ριζώματα και με τ' αρχαία συντρίμμια,
όσο που νάρθ' η 'ωρα σου, αθάνατ' άνθος είσαι,
ναός να ντύση καρτερεί τη θεία δική σου γύμνια!»

Και μ’ ένα στόμα διάπλατο, και με φωνή προφήτη,
μίλησ’ ο λάκκος: «Ναός κανείς, βάθρο ούτε, φως, του κάκου.
Για δω, για κει, για πουθενά το άνθος σου, ω τεχνίτη!
Κάλλιο για πάντα να χαθή μέσ’ στ’ άψαχτα ενός λάκκου.

Ποτέ μην έρθ’ η ώρα του! Κι αν έρθη κι αν προβάλη,
μεστός θα λάμπη και ο ναός από λαό αγαλμάτων,
τ’ αγάλματα αψεγάδιαστα, κ’ οι πλάστες τρισμεγάλοι
γύρνα ξανά, βρυκόλακα, στη νύχτα των μνημάτων!

Το σήμερα είτανε νωρίς, τ’ αύριο αργά θα είναι,
δε θα σου στρέξη τ’ όνειρο, δε θάρθ’ η αυγή που θέλεις,
με τον καημό τ’ αθανάτου που δεν το φτάνεις, μείνε,
κυνηγητής του σύγγνεφου, του ίσκιου Πραξιτέλης.

Τα τωρινά και τ’ αυριανά, βρόχοι και πέλαγα, όλα
σύνεργα του πνιγμού για σε και οράματα της πλάνης
μακρότερη απ’ τη δόξα σου και μια του κήπου βιόλα
και θα περάσης, μάθε το, και θα πεθάνης!»

Κ’ εγώ αποκρίθηκα: «Ας περάσω κι ας πεθάνω!
Πλάστης κ’ εγώ μ’ όλο το νου και μ’ όλη την καρδιά μου
λάκκος κι ας φάη το πλάσμα μου, από τ’ αθάνατα όλα
μπορεί ν’ αξίζει πιο πολύ το γοργοπέρασμά μου».

KΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ
1903

Σήμερα βρέχει…

Μετά τις καταιγίδες και τον παγωμένο αέρα
Σαν χάδι μοιάζει η ανοιξιάτικη βροχή
Και επιτέλους ήρθε η γλυκιά η εποχή
Που Όμορφη και Λαμπρινή θα είναι η μέρα!!! (Σείριος)

Ούτε η γη ανθίζει χωρίς βροχή, ούτε η ψυχή χωρίς δάκρυα.

ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΗ ΒΡΟΧΗ ΑΣΤΕΡΙΩΝ

Η πρώτη βροχή από «πεφταστέρια» της άνοιξης, οι Λυρίδες, θα κορυφωθούν στον ουρανό του βορείου ημισφαιρίου, στο οποίο ανήκει και η Ελλάδα, το βράδυ του Σαββάτου 21 Απριλίου προς χαράματα της Κυριακής 22 Απριλίου. Οι διάττοντες αστέρες θα είναι ορατοί έως τις 25 του μήνα, εφόσον ο καιρός επιτρέψει τις νυχτερινές παρατηρήσεις.

Οι Λυρίδες θεωρούνται μια μέση «βροχή» και στο αποκορύφωμά τους υπολογίζεται ότι εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα και πυρακτώνονται μέχρι 20 μετέωρα ανά ώρα με ταχύτητα έως 50 χιλιομέτρων. 
Οι Λυρίδες μερικές φορές δημιουργούν φωτεινά πεφταστέρια με μακριές ουρές, οι οποίες παραμένουν ορατές στον ουρανό επί αρκετά δευτερόλεπτα. Κάποιες χρονιές, τα «πεφταστέρια» τους έφθασαν ακόμη και τα 100 ανά ώρα.

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
https://www.eleftherostypos.gr/

Μάνος Χατζιδάκις: Μια νέα Τουρκοκρατία

http://hiropoiito.blogspot.gr/

Η ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ ΑΦΑΙΡΕΙ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ ΠΟΥ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΖΟΤΑΝ ΣΕ ΣΚΛΑΒΟΥΣ

Το χάλκινο άγαλμα ενός γιατρού του 19ου αιώνα,  του Δρ J. Marion Sims, αφαιρέθηκε  με γερανό, την Τρίτη, 17 Απριλίου 2018, από το Central Park της Νέας Υόρκης.

Ο Sims ήταν γνωστός ως πατέρας της σύγχρονης γυναικολογίας, αλλά οι επικριτές λένε ότι η χρησιμοποίηση  των υποδουλωμένων γυναικών της Αφρικής και της Αμερικής στα πειράματα του ήταν ανήθικη. Πραγματοποιούσε  πειραματική χειρουργική χωρίς αναισθησία στις υποδουλωμένες αφροαμερικανές  γυναίκες.

Ο Δρ Bernadith Russell, ένας γυναικολόγος είπε ότι, ο Sims "ορίστηκε ως πατέρας της γυναικολογίας χωρίς καμία αναγνώριση των υποδουλωμένων γυναικών στις οποίες πειραματίστηκε".
Το άγαλμα μεταφέρθηκε στο Νεκροταφείο Green-Wood στο Μπρούκλιν, όπου είναι θαμένος ο Sims. (AP Photo / Mark Lennihan)

Περισσότερα: https://www.yahoo.com/news

ΕΡΩΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΑΜΗΧΑΝΟΙΣ ΕΥΠΟΡΩΤΑΤΟΣ

Έρως εν τοις αμηχάνοις ευπορώτατος = Ο έρωτας στις δυσκολίες είναι εφευρετικότατος

Ευριπίδης

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΚΑΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ

Ο άνθρωπος εκεί που κάτι αξίζει είναι να δημιουργεί.
Η ποίηση, η μουσική, η ζωγραφική, η φιλοσοφία, η επιστήμη.
Nα τα δικαιολογητικά του κόσμου τούτου.
Αν έλειπαν αυτά δεν θα ήταν ανάγκη να υπάρχει ο κόσμος.

...

Και η ποίηση θρησκεία είναι. Ή από το Θεό του πατέρα μας ή από θεούς, κάθε λογής θεούς, βγαλτή και οδηγημένη, ή το Σταυρό κρατώντας ή προσκυνώντας τους Βάαλ και τους Μολόχ, λίγο φροντίζω. 
Η ποίηση με το τραγούδι της, θέλει δε θέλει, και με όποια ιδέα, είναι, θρησκευτική.

Κωστής Παλαμάς

Κάλλιο γλύστρα στο δρόμο το δικό σου παρά στο δρόμο του άλλου να ‘σαι ορθός.

Κωστής Παλαμάς

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΡΟΦΟΔΟΤΗΣΕ ΤΙΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ ΜΕ ΛΕΞΕΙΣ ΥΨΗΛΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ

Οι λέξεις που πήραν οι Ευρωπαίοι από την Ελληνική γλώσσα είναι εικόνες πολιτισμού είναι μορφές πνευματικότητας, κίνητρα της σκέψης και δείκτες της πορείας, που ύψωσε τον άνθρωπο από την εμπειρία και την ύλη στη θεωρία και την επιστήμη.

Παράδειγμα της Ελληνικής παρουσίας στο Δυτικό Πολιτισμό είναι το εξής: Τα Αρχαία δράματα διδάσκονται (παριστάνονται στη σκηνή) 2.500 χρόνια τώρα και θα παίζονται πάντοτε. Χιλιάδες Αμερικανών και Ευρωπαίων τα παρακολουθούν με μεγάλη συγκίνηση και ενδιαφέρον. Η Αρχαία Ελληνική σκηνή και σήμερα συναγωνίζεται νικηφόρα το σύγχρονο θέατρο.
Δεν ζει μόνο το Αρχαίο Ελληνικό θέατρο. Ζουν οι λέξεις και οι όροι της Αρχαίας Ελλάδας, ζουν οι ιδέες, οι Παρθενώνες, τα θέατρα και τα πλαστουργήματα της κλασικής τέχνης, οι παροιμίες της, η σκέψη της, η επιστήμη της, η Φιλοσοφία της, όπως κατά τους χρόνους της Αρχαίας Ελληνικής ζωής.

Ο Γάλλος Ακαδημαϊκός Αντρέ Μπρετόν ομολόγησε την αλήθεια αυτή λέγοντας: «Εσείς οι Έλληνες μας έχετε εικοσιπέντε αιώνες (πνευματική) κατοχή».

Η Ζακλίν Ντε Ρομιγύ μια σοφή γυναίκα σπουδαία Ελληνίστρια καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης (Παρίσι) και Ακαδημαϊκός, που λάτρευε την Αρχαία Ελλάδα και τη νέα, σε μια ομιλία της μεταξύ των άλλων είπε: «Από τον καιρό που η διδασκαλία της Ελληνικής γλώσσας εξαφανίστηκε από τη σχολική εκπαίδευση στη Δυτική Ευρώπη, ο κόσμος πηγαίνει προς το χειρότερο, παρ’ όλο που ο αρχαίος πολιτισμός εξακολουθεί να συγκινεί όσους τον πλησιάσουν «εκ των υστέρων». Και εξήγησε αυτόν τον ισχυρισμό με την παρατήρηση ότι η γλώσσα εκείνη έχει δύο σημαντικές ιδιότητες. Βοηθάει γενικά τη σκέψη με τη λιτότητα της έκφρασης, τη σαφήνεια των εννοιών και τον λεκτικό της πλούτο και συμβάλλει στην ανάπτυξη του ηθικού συναισθήματος των νέων με τις άφθονες αναφορές σε μια απαράμιλλη Μυθολογία, που αναμιγνύει με θαυμαστό τρόπο το θεϊκό με το ανθρώπινο στοιχείο. Δεν πρέπει, είπε η Ρομιγύ, να βλέπουμε την Αρχαία Ελληνική γλώσσα σαν μία επιστροφή στο παρελθόν (UN RETOUR), αλλά σαν αναζήτηση πνευματικής αρωγής (UN RECOURS).

Στην ισπανική γλώσσα η Ελληνική έφθασε μέσω της αγγλικής, διότι τα αγγλικά έχουν πολλές Ελληνικές λέξεις! Πράγματι, είναι απίστευτος ο αριθμός των Ελληνικών όρων, ιδίως επιστημονικών, που έχουν «εγκατασταθεί» όχι μόνον στην αγγλική, αλλά και σε πολλές άλλες σύγχρονες δυτικές γλώσσες. Πολλές μάλιστα από αυτές τις λέξεις διατηρούν την ωραία Αρχαία μορφή τους… μόνο στις ξένες γλώσσες, γιατί στην Ελλάδα έχουν παραφθαρεί ή «απλοποιηθεί».

Ο διάσημος Ισπανός Ακαδημαϊκός Φραγκίσκος Αντράντος, ο οποίος έχει βραβευθεί για το θαυμάσιο λεξικό του και είπε: Τα Ελληνικά αποτέλεσαν και αποτελούν ένα ζωντανό γλωσσολογικό κλάδο, που ανθεί από μόνος του. Αλλά, από την άλλη πλευρά έχει επιδράσει τεράστια, μέσω διαφόρων και περίπλοκων οδών, πάνω στις υπόλοιπες γλώσσες. Τις βοήθησε να μετατραπούν σε εργαλεία σκέψης και λογοτεχνίας. Κατά κάποιον τρόπο, τα ελληνικά επιζούν σε όλες αυτές και τις εμπλουτίζουν καθημερινά. Γι’ αυτό το λόγο η Ελληνική γλώσσα είναι παγκόσμια, με μακρόχρονη παράδοση και ευρεία διάδοση. Αλλά είναι και το πρότυπο ανάπτυξης και ενοποίησης των μοντέρνων γλωσσών.
Τελικά ονόμασε κρυπτοελληνικές τις γλώσσες αγγλική, γαλλική, ιταλική, ισπανική και γερμανική. Διεκήρυξε δε ότι η ελληνική γλώσσα είναι η πλέον παγκόσμια γλώσσα..
Και ο Αντράντος συνεχίζει: «Αν δεν ήταν η Ελληνική γλώσσα, η Ευρώπη θα παρέμενε ένα έδαφος πρωτογόνων…».

https://ekivolosblog.wordpress.com