ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΥΒΡΙΣΤΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Η Ελληνική μύησις κατά την έκφρασιν και το κάλλος υπερέβη πάσαν άλλην μύησιν.

Εάν ανεγεννάτο η Ελληνική μύησις θα εφώτιζε ως πνευματικός Ήλιος και το πνεύμα της ανθρωπότητος θα είχε παύσει να αναπαύεται εις το σκότος.

Εάν αναγεννάτο η Ελληνική μύησις, η ομίχλη, η οποία κρατεί επί των διανοιών των ιθυνόντων τους σημερινούς κόσμους θα είχε διαλυθεί και πανταχού θα επεκράτει πνεύμα ειρήνης.

Η Ελληνική μύησις, η οποία ανέπτυξε τόσους σοφούς, αυτή η οποία ενέπνευσε την ανέγερσιν του Ναού της Ουρανίας Παρθένου Αθηνάς θα είχε, εάν επιζούσε, ανεγείρει άπειρα παρόμοια μνημεία κάλλους και δόξης και σύμπασα η ανθρωπίνη ψυχή θα προσήρχετο σεμνή να προσφέρει την λατρείαν της.

Τα πάθη της Δύσεως θα προσέκρουαν προ των βελών του Ουρανίου Απόλλωνος και όλον εκείνον το αίσχος του Χριστιανισμού, το οποίον εξηπλώθη επί του κόσμου και τον διέφθειρε θα διελύετο και δεν θα μετεφέρετο και εδώ εις την Ελλάδα και πανταχού η μύησις του εγκλήματος.

Τα αίσχη της νεωτέρας Ρώμης, η οποία περικλείει εις θρησκευτικά της μουσεία ιερά αγάλματα των Θεών θα εξέλιπαν και θα ίσταντο αυτά εις τας θέσεις των επιβάλλοντα σεβασμόν προς πάσαν ψυχήν και αγάπην προς την Φύσιν και το πνεύμα της.

Αίσχος υβρισταί του κάλλους και της λατρείας της Φύσεως.

Αι ιεραί προμετωπίδες του Παρθενώνος θα ήτο το προσκύνημα πάσης ψυχής και το έμβλημα πάσης σωματικής δόξης.
Λησταί και βέβηλοι Ελγίνοι δεν θα υπήρχον.
Αίσχος εις σέ Αλβιών (Αγγλία), διότι έχεις τοιαύτη ιστορία! Ίσως αυτή θα είναι η μέλλουσα καταδίκη σου!
Και θα είναι, διότι η Ελληνική μύησις θα ανατείλει!
Δεν γνωρίζω πότε αλλά θα ανατείλει και τότε η Ελλάς θα καταστεί το προσκύνημα πάσης Ψυχής!

Σπυρίδων Νάγος

http://www.schizas.com/

O ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΛΕΝΕ ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ

Η καινούργια προσέγγιση στο μεγαλύτερο φόβο του ανθρώπου λέγεται Βιοκεντρισμός, και προέρχεται τόσο από το χώρο της κβαντοφυσικής και της θεωρίας των παράλληλων συμπάντων, όσο και από τον ίδιο... τον Αϊνστάιν.
Σύμφωνα με ένα από τα θεμελιώδη αξιώματα της επιστήμης, καμίας μορφής ενέργεια δεν χάνεται. Δεν δημιουργείται και δεν καταστρέφεται απλά υπάρχει. Ξεκινώντας από αυτό, και με δεδομένο ότι ο εγκέφαλος, είναι μια τεράστια γεννήτρια ενέργειας, οι επιστήμονες καλούνται να απαντήσουν στο τι γίνεται αυτή η ποσότητα ενέργειας, όταν ο εγκέφαλος σταματήσει λόγω θανάτου να λειτουργεί. Είναι πιθανόν να μεταβιβάζεται σε ένα παράλληλο σύμπαν;

Για τους μελετητές, η θεωρία των παράλληλων συμπάντων, είναι μια πραγματικότητα πολύ πιο αντικειμενική από αυτό που θεωρούμε πραγματικότητα δεδομένου ότι έννοιες όπως ο χώρος και ο χρόνος, θεμελιώδεις όσον αφορά την προσέγγιση μας απέναντι στην πραγματικότητα, δεν υφίστανται όπως τις αντιλαμβανόμαστε.
Οτιδήποτε ο εγκέφαλος επεξεργάζεται και χρησιμοποιεί σαν πληροφορία, είναι απλά ένα εργαλείο κατανόησης ενός συγκεκριμένου χωροχρόνου μιας συγκεκριμένης πραγματικότητας. Κάτι που αποδεικνύεται από την ανικανότητα του εγκεφάλου, να κατανοήσει την ύπαρξη του συμπαντικού απείρου, εφ’ όσον ο προγραμματισμός του, του καθιστά κατανοητά μόνο τα πεπερασμένα σύνολα.

Σε ένα σύμπαν χωρίς χώρο και χρόνο (με τις έννοιες που εμείς τους δίνουμε) όπως στην ουσία έχει αποδειχτεί ότι είναι το σύμπαν, η έννοια του θανάτου, του τέλους, πολύ απλά δεν υφίσταται λένε οι ειδικοί. Υφίσταται η εμπειρία του θανάτου, όπως τον βιώνουμε με το συγκεκριμένης λειτουργίας εγκέφαλο μας, αλλά κατά πόσο αυτή η εμπειρία, ανταποκρίνεται σε μια αντικειμενική πραγματικότητα, για την οποία δεν έχουμε εργαλεία κατανόησης;

Ο ίδιος ο Αϊνστάιν είχε παραδεχτεί με αφορμή το θάνατό ενός φίλου του, του Μπέσο: «Ο Μπέσο έφυγε από αυτόν τον παράξενο κόσμο, λίγο πριν από μένα. Αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα. Άνθρωποι σαν κι εμάς, γνωρίζουμε ότι ο διαχωρισμός ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, είναι απλά και μόνο μια πεισματάρικη ψευδαίσθηση».
Σύμφωνα με τη μελέτη των επιστημόνων, η αθανασία δεν είναι μια διαρκής ύπαρξη σε έναν κόσμο δίχως τέλος γιατί πολύ απλά σαν έννοια, κατοικεί έξω από την έννοια του χρόνου όπως τον ξέρουμε. Σε έναν κόσμο έξω από την αντιληπτική μας ικανότητα, κι από ότι θεωρούμε πραγματικό και μη.
Όσο δεδομένη είναι η περιορισμένη μας ικανότητα στον προσδιορισμό της πραγματικότητας άλλο τόσο είναι και η ικανότητά μας στον προσδιορισμό της μη πραγματικότητας. Αυτής που δεν περιορίζεται από το χώρο, το χρόνο και τους νόμους ενός χιλιοστού του σύμπαντος, αλλά επεκτείνεται σε ολόκληρη την δημιουργία και τις παράλληλες, άπειρες όπως και ο χωροχρόνος, μορφές της.

_____________________________________

«Δεν υπάρχει θάνατος και ζωή, δεν υπάρχει αρχή και τέλος. Τα πάντα είναι εναλλαγές ύλης και ενέργειας. Η ζωή και ο θάνατος είναι οι πύλες της γνώσης, η μία του υλικού και η άλλη του υπερβατικού κόσμου. Η ψυχή είναι φωτογενής ύλη και αποτελείται από συστατικά της ουσίας του Όλου Φωτός. Ανανεώνεται συνέχεια από μόνη της, αναπαράγεται, δεν φθείρεται, δεν γερνά, δεν πεθαίνει. Είναι αθάνατη.» 
(Απόσπασμα από το βιβλίο του Γερ. Καλογεράκη ''Η Μεγάλη Προετοιμασία'')

Στο παρακάτω οπτικοακουστικό, προσέξτε τα λόγια του Μεγάλου Μύστη και θεϊκού φιλοσόφου Απολλώνιου Τυανέα, που πριν 2000 χρόνια μιλούσε για το ίδιο θέμα. 
Μια Φιλοσοφική Ουράνια Γνώση, τελείως άσχετη με παραδείσους και διαβόλους της κολάσεως… 

http://www.ingossip.gr/ . Lynkeas

ΑΝΩΤΕΡΟΙ ΚΟΣΜΟΙ

Μια ομάδα μαθητών στο σχολείο μας ήταν αδύνατον να ελεγχθεί και δεν μπορούσαν να κρατήσουν την συνειδητότητά τους εστιασμένη σε ένα αντικείμενο. Ήταν πολύ ατίθασοι, πολύ διασκορπισμένοι και πολύ αδιάφοροι για όσα ήθελε ο καθηγητής να διδάξει.

Όταν αυτό το γεγονός υπέπεσε στην αντίληψή μου, ένιωσα ότι ήταν δυνατό να δημιουργηθεί μια εστίαση στην τάξη μέσα απ’ την ομιλία για τους Ανώτερους Κόσμους. Σαν διευθυντής του σχολείου, πήγα στην τάξη και αμέσως είπα, “Απ’ αυτήν την τάξη, βγήκε ποτέ κάποιος έξω απ’ το σώμα του στη διάρκεια της νύχτας και είχε κάποιες εμπειρίες ονείρων ή επαφές ή κάτι άλλο;”

Έπεσε μεγάλη σιωπή.

“Γνωρίζετε,” είπα, “ότι μπορούμε να πετάξουμε αφού αφήσουμε το σώμα μα στον ύπνο; Γνωρίζετε ότι δεν είμαστε σώματα; Γνωρίζετε ότι το διάστημα δεν είναι κενό; Γνωρίζετε ότι θα ζήσουμε σε Ανώτερους Κόσμους όταν τα σώματά μας πεθάνουν;”
Δεν υπήρξε καμία κίνηση. Όλοι με κοιτούσαν σα να γέμιζαν τις καρδιές τους με μια νέα ελπίδα.
“Λοιπόν, γιατί να μην το ερευνήσουμε;” Και καθώς μιλούσαμε για τους Ανώτερους Κόσμους, ένας καθηγητής χτύπησε την πόρτα και με πληροφόρησε ότι οι άλλοι καθηγητές περίμεναν για δυο ώρες.
Ένα θαύμα έγινε εκείνη τη στιγμή. Η τάξη με μα φωνή φώναξε, “Όχι, θέλουμε να συνεχίσει!”

Την επόμενη μέρα όταν είχαμε τη συνάντηση των καθηγητών με ρώτησαν για ποιο πράγμα μίλησα στους μαθητές το οποίο ήταν σε θέση να κρατήσει την προσοχή τους για δυο ώρες.
“Μίλησα για τους Ανώτερους Κόσμους”.
“Ανώτεροι Κόσμοι!” ρώτησαν τα στόματα όλων των καθηγητών εκεί.
“Ναι, οι Ανώτεροι Κόσμοι. Ποιο είναι το πρόβλημα με αυτό; Εάν δεν μπορείτε να τραβήξετε την προσοχή τους με αντικείμενα των χαμηλότερων κόσμων, μπορώ να τους τραβήξω την προσοχή με τους Ανώτερους Κόσμους.”
“Αλλά τι γίνεται με τους Ανώτερους κόσμους;” ρώτησαν οι καθηγητές.

Επανέλαβα την ομιλία μου στους καθηγητές όπως την είχα δώσει στην τάξη. Όταν η συζήτησή μας τέλειωσε, ήταν αργά, οι τάξεις είχαν τελειώσει και οι μαθητές είχαν αποχωρήσει.

-Τορκόμ Σαραϊνταριάν

Other Worlds

http://www.elenastral.com/

Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ: ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΕΛΗΜΕΝΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Γεμάτο από σκουπίδια, κάτω από σακιά και πανιά και περικυκλωμένο από συρματοπλέγματα, βρίσκεται ένα αξιοθαύμαστο μνημείο, ένας ασύλληπτης ομορφιάς ναός αφιερωμένος στη Θεά Αφροδίτη. Ένα μνημείο ανυπολόγιστης αρχαιολογικής σημασίας που όμως είναι πλήρως παραμελημένο, χωρίς κανείς να παίρνει την ευθύνη για την ανάδειξή του.

Ρεπορτάζ: Χριστίνα Φωτεινάκη

Ένας θησαυρός βρίσκεται ανάμεσα στις ψηλές πολυκατοικίες της πλατείας Αντιγονιδών. Αν κάποιος δεν γνωρίζει τι υπάρχει εκεί, το πιο πιθανό είναι ότι θα υποθέσει πως απλά πραγματοποιούνται κάποιες εργασίες στο σημείο. Μία μικρή ταμπέλα είναι το μόνο σημάδι που δείχνει πως πρόκειται για αρχαιολογικό μνημείο. Ο Ναός της Θεάς Αφροδίτης που είχε στηθεί στην πλατεία των Ιερών, δηλαδή στον χώρο που βρίσκεται σήμερα η πλατεία Αντιγονιδών είναι ένα σπάνιο εύρημα του 6ου αι. πΧ που μεταφέρθηκε στην πόλη από την Αίνεια, την πόλη που ίδρυσε ο Αινείας έξω από τη Μηχανιώνα.

Πότε ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά

Ο ναός ήρθε για πρώτη φορά στο φως το 1936 όταν έγινε εκσκαφή των θεμελίων για την ανέγερση διώροφης οικοδομής στο οικόπεδο που βρίσκεται στη διασταύρωση των οδών Κρυστάλλη και Διοικητηρίου. Η περιοχή που τώρα πια ονομάζεται Διοικητήριο ήταν γνωστή στους ρωμαϊκούς χρόνους ως περιοχή των ιερών, αφού εκεί ήταν συγκεντρωμένοι οι περισσότεροι ναοί και ιερά.

Το 2000 με την ευκαιρία της κατεδάφισης της διώροφης οικοδομής σε οικόπεδο που βρίσκεται στην πλατεία Αντιγονιδών, πραγματοποιήθηκε ανασκαφή από την αρχαιολόγο Α.Τασιά, η οποία ξανάφερε στο φως τον πολυτάραχο ναό. Αποκαλύφθηκε τότε το ανατολικό τμήμα της κρηπίδας του συγκεκριμένου ναού και πέντε αγάλματα των ελληνορωμαϊκών χρόνων. Οι κίονες του ναού οι οποίοι φτάνουν τα 7 μέτρα ύψος εκτίθενται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης.

Η πολυτάραχη υπόθεση της απαλλοτρίωσης του οικοπέδου

Πολίτες της Θεσσαλονίκης, ανάμεσα στους οποίους και διάφοροι επιστήμονες και αρχαιολόγοι προσπάθησαν να σταματήσουν την κατάχωση, από την οποία πολλές φορές απειλήθηκε ο ναός. Ο αναπληρωτής καθηγητής του ΑΠΘ, αρχιτέκτονας και αρχαιολόγος, Γιώργος Καραδέδος, ο οποίος αποτέλεσε των πυρήνα των αγώνων για τη διάσωση και την ανάδειξη του ναού μίλησε στο seleo για την υπόθεση. "Όταν ανακαλύφθηκε το μνημείο το 2000 πάρθηκε η απόφαση για να συνεχιστεί η ανασκαφή, χωρίς όμως αυτο να προχωρήσει. Μετά από κάποια χρόνια, το 2005 δόθηκε πράσινο φώς στους ιδιοκτήτες του οικοπέδου για να χτίσουν πάνω στο ναό, με την προυπόθεση τα ευρήματα να εκτεθούν στο υπόγειο της πολυκατοικίας.". Αυτή η δυσάρεστη εξέλιξη μετά από παρέμβαση των πολιτών της Θεσσαλονίκης και του ίδιου του καθηγητή αποφεύχθηκε, ενώ αξίζει να προστεθεί πως μόλις το 1/3 του ναού έχει αποκαλυφθεί, ενώ το υπόλοιπο υπολογίζεται πως βρίσκεται κάτω από το σημείο που παρκάρουν τα αυτοκίνητα.

Στη συνέχεια της ιστορίας, ο κ. Καραδέδος αναφέρει: "Το 2008 έγινε αίτηση για να δημιουργηθεί πολυόροφο πάρκινγκ στο σημείο. Τότε εμείς με διαβήματα και επιστολές καταφέραμε για δεύτερη φορά να αποτρέψουμε την κατάχωση του ναού, με αποτέλεσμα να ισχύσει η αρχική απόφαση για ανασκαφή. Πριν από δύο χρόνια, ξαφνικά βγήκαν μηχανήματα για να μπαζώσουν το μνημείο, χρησιμοποιώντας σαν δικαιολογία πως η διπλανή πολυκατοικία κινδυνεύει να πέσει, γεγονός που δεν αληθεύει." Τότε ήταν που ο κόσμος της Θεσσαλονίκης ξεσηκώθηκε. Πλήθος κόσμου συγκεντρωνόταν καθημερινά, επί δύο μήνες περίπου μπροστά από το ναό για να αποτρέψει το μπάζωμά του. Υπάρχει διυπουργική απόφαση που υπαγορεύει την απαλλοτρίωση του οικοπέδου και την ανάδειξη του μνημείου, ωστόσο λόγω έλλειψης χρημάτων τίποτα δεν έχει γίνει ακόμα", προσθέτει ο καθηγητής.  Μέσα στο παραπάνω διάστημα δημιουργήθηκε και ο Σύλλογος Φίλων Μνημείων Θεσσαλονίκης, ο οποίος έχει σαν σκοπό να προασπίζεται τα αρχαιολογικά μνημεία της πόλης.

Πρωτόκολλο συνεργασίας ανάμεσα σε ΑΠΘ, ΥΠΠΟ και δήμο Θεσσαλονίκης

Μέλη του Συλλόγου Φίλων Μνημείων μαζί με τον κ. Καραδέδο προσπάθησαν να προωθήσουν το θέμα, πιέζοντας έτσι ώστε να υπογραφεί πρωτόκολλο συνεργασίας ανάμεσα στο υπουργείο πολιτισμού, το ΑΠΘ και τον δήμο Θεσσαλονίκης, έτσι ώστε να γίνουν οι απαραίτητες μελέτες για τις αλλαγές που θα πρέπει να γίνουν στην πλατεία χωρίς προκληθεί μεγάλο κυκλοφοριακό πρόβλημα στην περιοχή και στους κατοίκους της. Ωστόσο, το πρωτόκολλο αυτό δεν πρόλαβε να υπογραφεί, καθώς λόγω των εκλογών οι ηγεσίες στις παραπάνω υπηρεσίες άλλαξαν, οπότε τώρα γίνεται από την αρχή η συζήτηση για να μπορέσουν τελικά να γίνουν οι μελέτες και σε δεύτερη φάση να γίνει και η ανάδειξη του μνημείου. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Καραδέδος: "Ο μεγαλύτερος φόβος μας είναι να μην ξυπνήσουμε μια μέρα και πάνω στο ναό βρίσκεται μια πολυκατοικία. Τότε θα είναι πολύ αργά."

Στο "πόδι" οι Θεσσαλονικείς για τη διάσωση του ναού

Ο Δημήτρης Τσιάλτας, μέλος του Συλλόγου Φίλων Μνημείων Θεσσαλονίκης μιλάει για το πως ξεκίνησε η κινητοποίηση των πολιτών. "Αρχικά δημιουργήθηκε μία σελίδα στο facebook μέσα από την οποία έγινε κάλεσμα για να καθαριστεί το μνημείο. Η ανταπόκριση από τον κόσμο ήταν μεγάλη. Λίγο αργότερα δημιουργήθηκε και η ιστοσελίδα στην οποία ο καθένας μπορεί να πληροφορηθεί για το ναό της Αφροδίτης". Η τελευταία δράση της ομάδας έγινε το καλοκαίρι, όταν πραγματοποιήθηκε ηλεκτρονική ψηφοφορία για να μπορέσει ο κόσμος να πει τη γνώμη του για το μνημείο. "Η συμμετοχή ήταν τεράστια. Χιλιάδες κόσμου ψήφισαν υπέρ της ανάδειξης του ναού".

Από το: http://www.seleo.gr/

ΕΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΑΛΚΙΝΟ ΚΕΦΑΛΙ ΑΛΟΓΟΥ

Μετά από  μία παρατεταμένη περίοδο για περισσότερο από έναν αιώνα αποθήκευσης στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Φλωρεντίας, ένα ιστορικό ελληνικό χάλκινο κεφάλι αλόγου που κάποτε ανήκε στον Lorenzo the Magnificent είναι υπό αποκατάσταση.

Το χάλκινο γλυπτό, κατασκευασμένο από Έλληνα καλλιτέχνη και που χρονολογείται από το -350, και σύμφωνα με την πορεία του στον χρόνο  αυτό που γνωρίζουμε  είναι ότι κοσμούσε τις αίθουσες του Μεσαιωνικού Palazzo Medici Riccardi στο κέντρο της Φλωρεντίας, και έχει χαρακτηριστεί ως ένα αριστούργημα της ελληνικής κλασικής τέχνης.

Δεν γνωρίζουμε από ποιο μέρος του ελληνικού κόσμου προήλθε και κατέληξε στον Lorenzo the Magnificent, ίσως κατασκευάστηκε στην Δυτική Ελλάδα, ίσως είναι λάφυρο από τον κεντρικό ελληνικό χώρο, ίσως είναι λάφυρο από το πλιάτσικο στην Κωνσταντινούπολη, όπου όπως γνωρίζουμε  είχαν μεταφερθεί  ελληνικά έργα, ή από  πλιάτσικο του ελληνικού κόσμου στους αιώνες που πέρασαν.

Στα χρόνια που πέρασαν  υποβαθμίστηκε  από την κουλτούρα  της οικογένειας των Μεδίκων και τότε  άρχισε να επιδεινώνεται η κατάσταση του και να καταστρέφεται, σώθηκε όμως καθώς βρήκε το δρόμο του  μέσα στο αρχαιολογικό μουσείο, το 1881 όπου τώρα λέγεται ότι είναι σοβαρή η ανάγκη να γίνει η αποκατάσταση του.

Ερευνητές στο Εθνικό Συμβούλιο Έρευνας της Φλωρεντίας έχουν ερευνήσει τα προβλήματα της συντήρησης και αποκατάστασης που σχετίζονται με τέτοια αρχαία υλικά όπως με τα κράματα και την μερική επιχρύσωση που χρησιμοποιείται στην κεφαλή χάλκινου αλόγου.

Το έργο της δύσκολης αυτής αποκατάστασης θα πραγματοποιηθεί μέσα στο Μουσείο και κατόπιν θα μπορεί να προβάλλεται  στο  κοινό κατά τις ώρες λειτουργίας του Μουσείου έως τις 8 Μαρτίου.

Μετά από αυτό, έχει προγραμματιστεί να συμπεριληφθεί σε μια έκθεση στη Φλωρεντία στο Palazzo Strozzi, μαζί με άλλα μπρούντζινα γλυπτά και από την τεχνοτροπία της  Ελληνιστικής περιόδου.

Η έκθεση  συνεχίζεται μέχρι την 21η Ιουνίου πριν από το ταξίδι σε μια έκθεση στο Λος Άντζελες στο Μουσείο J. Paul Getty και αργότερα στο ίδιο  έτος, στην Εθνική Πινακοθήκη, στην Ουάσιγκτον.

Πηγή.

ΠΡΩΤΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΕΡΡΩΝ ΣΕ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΣΙΑΣ ΠΟΥ ΔΙΕΞΗΧΘΗ ΣΤΗΝ ΡΩΜΗ

Σέρρες  -  Πλατεία Ελευθερίας

Διάκριση μαθητριών του Μουσικού Σχολείου Σερρών στον 1ο Ευρωπαϊκό Διαγωνισμό Κλασικών Γλωσσών (Certamen Europeo delle lingue classiche) που διεξήχθη στη Ρώμη στις 19 Φεβρουαρίου 2015

Το Μουσικό Σχολείο Σερρών συμμετείχε στον 1ο Ευρωπαϊκό Διαγωνισμό Κλασικών Γλωσσών (Certamen Europeo delle lingue classiche) που διεξήχθη στη Ρώμη στις 19 Φεβρουαρίου 2015 από το κλασικό Λύκειο «Dante Alighieri” και υπό την εποπτεία ακαδημαϊκών ειδικευμένων στην Αρχαία Ελληνική και Λατινική Γλώσσα ( Sapienza Università di Roma, Università degli studi Roma Tre, Università Pontificia Salesiana).

Για το 2015 θέμα του διαγωνισμού ήταν «Τα πολιτιστικά σύνορα της ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ – μια ιδιαίτερα σημαντική διαδρομή που συνδέει τον κλασικό και τον σύγχρονο κόσμο» (The Cultural Frontiers of COSMOPOLITAN EUROPE – a critical route across the classical and the contemporary world).

Οι μαθήτριες της Γ΄ Λυκείου (θεωρητικής κατεύθυνσης) Λιάκου Μάρθα και Χατζησταυρίδου Τατιανή συμμετείχαν στον διαγωνισμό, που περιελάμβανε κατανόηση Αρχαίου Ελληνικού, Λατινικού και σύγχρονου φιλοσοφικού δοκιμίου γραμμένου στην αγγλική γλώσσα. Στη συνέχεια συνέταξαν κείμενο δοκιμιακού τύπου στην αγγλική.

Και οι δύο μαθήτριες επαινέθηκαν για το συγκροτημένο δοκιμιακό τους λόγο.

Η Χατζησταυρίδου Τατιανή διακρίθηκε λαμβάνοντας το πρώτο βραβείο.

http://www.e-simerini.com/ ,  http://www.voria.gr/

ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ ΚΑΙ ΚΑΒΑΦΗΣ - Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ: ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΣΤΙΣ ΣΕΡΡΕΣ

ΣΕΡΡΕΣ

Με δύο κορυφαίες προσωπικότητες του Ελληνικού και ανθρώπινου πνεύματος, τον Επίκουρο και τον Αριστοτέλη, θα ασχοληθεί στα δύο επόμενα μαθήματα (25 Φεβρουαρίου και 4 Μαρτίου) ο τακτικός συνεργάτης του Πνευματικού μας Συμποσίου, Δεληγιώργης Γιώργος, κλασσικός φιλόλογος...

Επικούρειες επιδράσεις στην ποίηση του Καβάφη – α' μάθημα
Η φιλοσοφία του Επίκουρου που παρουσιάστηκε πέρυσι αποτελεί πραγματικά μια “εκλεπτυσμένη τέχνη της ζωής”. Ο Επίκουρος ζώντας στα Ελληνιστικά χρόνια θέλησε να βοηθήσει τον άνθρωπο να βρει μια ισορροπία και έναν απλό τρόπο ζωής και να φτάσει στην ευδαιμονία.
Ο Καβάφης πιθανόν να προσέγγισε την Επικούρεια φιλοσοφία, όταν άρχισαν να δημοσιεύονται αποσπάσματα από την επιγραφή του Διογένη του Οινοανδέα, που αποτελεί μια σύνοψη του μεγάλου δασκάλου.
Ζώντας εξάλλου στην Αλεξάνδρεια βρίσκει κοινά σημεία ανάμεσα σ' εκείνη την εποχή και τη δική του. Σε πολλά ποιήματά του θα διαπιστώσουμε την επίδραση της Επικούρειας φιλοσοφίας που οδηγεί τον Καβάφη σε μια ποιητική σκέψη με προεκτάσεις φιλοσοφικές και κοινωνικές.
Η ποίηση του όπως και η φιλοσοφία του Επίκουρου γίνεται οικουμενική.

Στο Δεύτερο μάθημα “Αλήθειες και μύθοι για τη ζωή, το έργο και το θάνατο του Αριστοτέλη” θα επιχειρήσουμε μια ουσιαστική εξέταση, αναζητώντας γνωστές και άγνωστες πτυχές της ζωής και της προσωπικότητας του μεγάλου αυτού διανοητή, που αποτελεί το θεμέλιο όλης της μεταγενέστερης φιλοσοφίας, ώστε να τον γνωρίσουμε όσο γίνεται καλύτερα.
Ο Γιώργος Δεληγιώργης είναι φιλόλογος με εξαίρετη πνευματική προίκα και σπουδαία προσφορά στην νεολαία μας, με ζωντανό ενδιαφέρον για την ανάπτυξη της περιοχής μας τόσο σε κοινωνικό όσο και σε πνευματικό – πολιτιστικό επίπεδο.
Με γλαφυρό και ζωντανό λόγο, ψυχαγωγεί  (άγει την ψυχή) των πολλών συμπολιτών μας με εξαίρετες εισηγήσεις, για τον Αριστοτέλη, τη σημασία του λόγου στη δημοκρατική λειτουργία, τη ρητορική, το λόγο και τον αντίλογο, κύριο χαρακτηριστικό της δημοκρατικής λειτουργίας, με τον Επίκουρο και τους φιλοσόφους.

Τα μαθήματα γίνονται κάθε Τετάρτη ώρα επτά (7.00)  το απόγευμα, στο Μαξίμειο  Πνευματικό Κέντρο.
Συντονιστική Επιτροπή είναι οι εκπαιδευτικοί: Θεολόγης  Αδρονίδης,  Θωμάς Νότας,  Ειρήνη Χασιωτάκη
Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.
Από το Μαξίμειο Πνευματικό Κέντρο
ΣΕΡΡΕΣ

http://www.serraikanea.gr/

Η NASA ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΕΙ ΚΡΥΜΜΕΝΕΣ ΠΥΛΕΣ ΣΤΟ ΜΑΓΝΗΤΙΚΟ ΠΕΔΙΟ ΤΗΣ ΓΗΣ

Σημεία-Χ ή περιοχές διάχυσης ηλεκτρονίων.

Ο πλανήτης μας έχει διανύσει πολύ δρόμο σε επιστημονικές ανακαλύψεις και αποκαλύψεις. Η σύγχρονη επιστήμη έχει αρχίσει να ανακαλύπτει νέες έννοιες της πραγματικής φύσης μας που έχουν την δυναμική να αλλάξουν την αντίληψή μας για τον πλανήτη μας και το εξωγήινο περιβάλλον που τον περιβάλλει. Αστρικές πύλες, σκουληκότρυπες, και χρονοπύλες έχουν αποτελέσει το αντικείμενο θεωριών συνωμοσίας και θεωρητικής φυσικής επί δεκαετίες, αλλά αυτό, αργά αλλά σταθερά φτάνει στο τέλος του, καθώς συνεχίζουμε να διευρύνουμε την κατανόηση μας για την αληθινή φύση της πραγματικότητας μέσα στην οποία ζούμε.

Στη φυσική, μια σκουληκότρυπα είναι ένα υποθετικό χαρακτηριστικό του χωρο-χρόνου που συμβολίζει μια θεωρητικά άμεση συντόμευση μέσα σε αυτόν. Πολλές φορές αναρωτιόμαστε με ποιον τρόπο προηγμένοι εξωγήινοι πολιτισμοί θα μπορούσαν να ταξιδέψουν στο διάστημα και η σκουληκότρυπα θα μπορούσε να είναι μία από τις πολλές εξηγήσεις. Αν και οι επιστήμονες ακόμα δεν κατανοούν πραγματικά αυτά που έχουν ανακαλύψει, ωστόσο διευρύνεται το μυαλό σε νέες επιστημονικές ανακαλύψεις και δυνατότητες.

Μετατρέποντας την επιστημονική φαντασία στην επιστήμη πράγμα που φαίνεται να συμβαίνει αρκετά συχνά στην ιστορία της ανθρωπότητας, τις κρυμμένες πύλες η NASA τις ονομάζει σημεία-Χ ή περιοχές διάχυσης ηλεκτρονίων. Είναι μέρη όπου το μαγνητικό πεδίο της γης συνδέεται με το μαγνητικό πεδίο του ήλιου, το οποίο με τη σειρά του δημιουργεί μια συνεχή διαδρομή που οδηγεί από τον πλανήτη μας στην ατμόσφαιρα του ήλιου, που είναι 93 εκατομμύρια μίλια μακριά.

Η NASA χρησιμοποίησε το διαστημόπλοιο THEMIS, (σ.σ. Θέμις!!!) καθώς και ένα ευρωπαϊκό ανιχνευτή σμήνους, για να εξετάσει αυτό το φαινόμενο. Βρήκαν ότι αυτές οι κρυμμένες πύλες ανοίγουν και κλείνουν δεκάδες φορές κάθε μέρα. Οι πύλες που η NASA έχει ανακαλύψει συνήθως βρίσκονται δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τη γη και οι περισσότερες από αυτές είναι βραχύβιες αλλά υπάρχουν και άλλες που είναι γιγαντιαίες, ανεξάντλητες και συνεχής.

Αυτό που οι επιστήμονες μπορούν να κατανοήσουν έως τώρα είναι πως αυτές οι πύλες βοηθούν στη μεταφορά των μαγνητικά φορτισμένων σωματιδίων που ρέουν από τον ήλιο και προκαλούν τα φώτα του βορά και του νότου καθώς επίσης και τις γεωμαγνητικές καταιγίδες στη γη. Βοηθούν επίσης στη μεταφορά του μαγνητικού πεδίου από τον ήλιο στη γη. Το 2014, η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ ξεκίνησε μια νέα αποστολή που ονομάζεται κλίμακα Magnetospheric πολλαπλών αποστολών, η οποία περιλαμβάνει τέσσερα διαστημόπλοια που θα κάνουν το γύρο της γης για να εντοπίσουν και στη συνέχεια να μελετήσουν αυτές τις πύλες που βρίσκονται εκεί όπου η γη και τα μαγνητικά πεδία του ήλιου συναντιόνται και όπου οι ανεξήγητες αυτές πύλες σχηματίζονται.

Η NASA χρηματοδότησε το Πανεπιστήμιο της Αϊόβα για αυτή τη μελέτη, και εξακολουθεί να είναι ασαφής ως προς το ποιες είναι αυτές οι πύλες.

Το μόνο που κάνουν στο πανεπιστήμιο είναι να παρατηρούν τα φορτισμένα σωματίδια που ρέουν μέσα από αυτές τις πύλες και που προκαλούν ένα ηλεκτρομαγνητικό φαινόμενο στη γήινη ατμόσφαιρα.

Κρυμμένες πύλες στο μαγνητικό πεδίο της γης.

ΠHΓΗ: ELLO.gr

ΦΑΛΛΗΦΟΡΙΑ "2015" - ΧΑΙΡΕ ΒΑΚΧΕ!!!

Ο Τελεστικός Θίασος «Διόνυσος Ελευθερεύς», η Λατρευτική Κοινότητα «Λάβρυς» και η Ομάδα Τέχνης & Χορού «Ατραπός» διοργάνωσαν το Σάββατο 21 Φεβρουαρίου το Δρώμενο των Φαλληφορίων.

The Performing Troupe "Dionysus Eleuthereus", the Polytheistic community "Labrys" and the Art & Dance group "Path" organized Saturday, February 21, Phalleforia in Athens.

Labrys Hellas

ΑΙΓΗΙΣ - ΕΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ!!!

Πιστεύω πως δεν υπάρχει κανείς, σήμερα, που να μην αποδέχεται ως γεγονός την ύπαρξη πολιτισμού και μάλιστα αρκετά ανεπτυγμένου, στον προϊστορικό χώρο του Αιγαίου. Την περιοχή που είναι γνωστή ως Αιγηίδα.

Συγκεκριμένα όταν άρχισε το τέλος της παγετώδους περιόδου οι πορθμοί που χωρίζουν την Ευρώπη από την Αφρική και την Ασία δεν υπήρχαν αλλά ήσαν στεριές .Όπως η Ιταλία η Σικελία και η Τυνησία ήταν επίσης ενωμένες. Εκεί λοιπόν που σήμερα βρίσκεται η Μεσόγειος ήταν τότε δύο χωριστές θάλασσες που χώριζαν την Μεσόγειο σε ανατολική και δυτική. Το μεγαλύτερο μέρος που δεν καλυπτόταν από πάγους στην περιοχή της Ευρώπης ήταν η χώρα της Αιγηίδος. Άρχιζε από τα δυτικά των Ιονίων νησιών, που φυσικά δεν ήταν τότε νησιά, περιελάμβανε την ηπειρωτική Ελλάδα, το Αιγαίο που και αυτό δεν ήταν φυσικά θάλασσα, ακόμη, την Μικρά Ασία, την Κρήτη, την Κύπρο και έφθανε έως την Συρία. Την περιοχή αυτή που ονομαζόταν Αιγηίδα ή Αγαιίδα την διέσχιζε ο Αιγαίος ποταμός που ερχόταν από τον Εύξεινο και διέρρεε την μεγάλη πεδιάδα (Ελλάδας - Μικράς Ασίας) σχημάτιζε μία λίμνη ανατολικά της Εύβοιας και χυνόταν στην ανατολική κλειστή θάλασσα νοτιοδυτικά και νοτιοανατολικά της Κρήτης. Στην ίδια θάλασσα χυνόταν και ο Νείλος αλλά και ο Αδριατικός ποταμός που εξέβαλε βορειοδυτικά της Κέρκυρας.

Η χώρα της Αιγηίδος είχε ήπιο κλίμα, άφθονα νερά, μεγάλες και εύφορες πεδινές εκτάσεις.

Αυτή ήταν σε βασικές γραμμές η περιοχή της Αιγηίδος και φυσικά οι άνθρωποι που βρίσκονταν εκεί είναι λογικό πως κάτω από τόσο ευνοϊκές συνθήκες να είχαν την καλύτερη εξέλιξη που μπορεί να πιθανολογήσει ο οποιοσδήποτε ερευνητής. Το ίδιο και η περιοχή παρουσίασε την μεγαλύτερη και αξιολογότερη ανάπτυξη και έτσι έγινε η ουσιαστική κοιτίδα του ανθρώπινου πολιτισμού, μέχρι που ήρθε το λιώσιμο των πάγων με όλα τα δυσμενή έως και απόλυτα καταστροφικά αποτελέσματα για ολόκληρη δυστυχώς την χώρα της Αιγηίδος.

Ακόμη λοιπόν το ίδιο πιστεύω, ότι και μετά το λιώσιμο των πάγων και το πλημμύρισμα της περιοχής με τα νερά που εισέβαλαν από την ευρύτερη περιοχή των Ηρακλείων στηλών, σημερινό Γιβραλτάρ, η καταστροφή ήταν γενικευμένη.

Έτσι έχουμε ξαφνικά ένα φυσικό φαινόμενο(;), που επιφέρει τον πανικό και στην συνέχεια την καταστροφή του τότε κόσμου, κάτω μάλιστα από συνθήκες που δεν επέτρεπαν καμία αντίδραση, εφ’ όσον η χρονική διάρκεια των πλημμύρων ήταν τόσο μικρή που τίποτα δεν μπορούσε να γίνει προς την σωτηρία.

Ο άνθρωπος της περιοχής της Αιγηίδος βρίσκεται κατατρεγμένος από την ίδια την φύση και την μανία της και παραδίδεται σ’ αυτή χωρίς καμία απολύτως αντίδραση! Να συμπληρώσουμε πως τα ευρήματα του γνωστού καθηγητού κ. Άρη Πουλιανού, μάλιστα δε τα οστά του αρχανθρώπου στο σπήλαιο των Πετραλώνων της Χαλκιδικής, έφεραν στο φως μέσα από τις έρευνες που έγιναν σ’ αυτά, συμπεράσματα που ανέδειξαν ότι οι τότε άνθρωποι όχι μόνο ήσαν στο επίπεδο του εχέφρονος άρα εξελιγμένου ανθρώπου αλλά βρίσκονταν σε αρκετά ικανοποιητικό , για να μην πω πάρα πολύ ικανοποιητικό και φανεί υπερβολή, εξελικτικό στάδιο. Και να σημειώσουμε πως γίνεται λόγος για τουλάχιστον 800- 900 χιλιάδες χρόνια π. Χ.!!!

Αν σώθηκαν κάποιοι; Ναι, σίγουρα κάποιοι σώθηκαν… Οι άνθρωποι που κατοικούσαν σε πολύ ψηλές περιοχές, εκείνοι που στην ουσία όπως πάντα συμβαίνει έως και τις ημέρες μας, δεν είχαν την αμεσότητα του πολιτισμού στον βαθμό που λογικά είχαν οι κατοικούντες τις πεδινές περιοχές. Έτσι η Αιγηίδα με τις τρεις λίμνες της ξαφνικά μετατρέπεται σε μία λεκάνη που γεμίζει από άκρη σε άκρη με τα νερά του Ατλαντικού Ωκεανού, δημιουργώντας την Μεσόγειο θάλασσα και το Αιγαίο Πέλαγος.

Εδώ να σημειώσουμε πως υπάρχουν θεωρίες οι οποίες αναφέρονται στην μυθική Ατλαντίδα, την οποία καθόλου μυθική δεν μας παρουσιάζει ο Πλάτων στα βιβλία του Τίμαιος- Κριτίας, και η οποία θεωρία θέλει άμεσους «αυτουργούς» τους κατοικούντες την μεγάλη νήσο, με τον τεράστιο πολιτισμό, που βεβαίως άνθρωποι τον είχαν δημιουργήσει και φυσικά ανθρώπινα και τα χαρακτηριστικά του… Δηλαδή με λίγα λόγια οι ανθρώπινες αδυναμίες δεν άφησαν τα περιθώρια ούτε και σε εκείνο τον τεράστια προηγμένο πολιτισμό να έχει την θετική μορφή που θα μπορούσε να είχε, αλλά η αλαζονεία της εξουσίας του δυνατού έπαιξε και εδώ τον πρωταρχικό της ρόλο.

Η σύγκρουση με τους Έλληνες, τους Αθηναίους όπως λέει ο ιερέας της Σαίδος στον Σόλωνα ήταν εκείνη που ναι μεν ανέκρουσε την κατακτητική πορεία των Ατλάντιων αλλά είχε και τα ανάλογα αποτελέσματα… Γιατί όταν δύο υψηλοί πολιτισμοί συγκρούονται ένα είναι το σίγουρο αποτέλεσμα. Η καταστροφή!!!

Η χρήση των υπερόπλων από τους Ατλάντιους αλλά και τους Αθηναίους, οι οποίοι μην ξεχνάμε ότι ήταν και οι μεταδόσαντες τον πολιτισμό στην Ατλαντίδα την οποία και εποίκησαν καταστήσαντες αυτήν κάτι σαν την σημερινή Αμερική, η χρήση αυτή λοιπόν ήταν και το καθοριστικό σημείο για την επικείμενη καταστροφή. Και να σας πω κάτι; Λογικό μου φαίνεται να συνέβη κάτι παρόμοιο γιατί αλλιώς δεν μπορεί να εξηγηθεί όχι μόνο το αιφνίδιο της καταστροφής αλλά και η μικρή χρονική διάρκεια αυτής που δεν επέτρεψε καμία αντίδραση στους πληγέντες. Αλλά ακόμη και το μαζικό αυτής. Καθότι σχεδόν ολόκληρος ο τότε γνωστός κόσμος επλήγει ολοκληρωτικά!!!

Το λιώσιμο των πάγων και η διείσδυσή των υδάτων τους στην Αιγηίδα είχε ως αποτέλεσμα και άλλες μεταβολές πάνω στον πλανήτη. Κυρίως την δημιουργία του Ρεύματος του Κόλπου, ( Γκολφ Στρήμ), το οποίο μετέφερε θερμά ρεύματα και είχε μετέπειτα ως αποτέλεσμα την δημιουργία περιοχών σε κατοικημένες κάτι που πριν δεν υφίστατο αφού αποτελούσαν παγωμένες εκτάσεις.

Η καταστροφή όπως και να ήταν η πραγματικότητα είναι δεδομένη και η ερήμωση επίσης. Ποιοι έμειναν; Οι βοσκοί και αγράμματοι στα βουνά που σαν παραμύθι, κατά κάποιο τρόπο κράτησαν στο μυαλό έναν πολιτισμό που κάποτε υπήρξε. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι στην μνήμη των προγόνων μας υπήρξαν όχι μόνο ένας αλλά τρεις κατακλυσμοί!!! Του Ωγύγου του Δαρδάνου και του Δευκαλίωνα. Βέβαια αυτός ο τελευταίος είναι από τους πλέον σημαντικούς καθότι οι καταστροφές άλλαξαν ριζικά μια πολύ μεγάλη περιοχή, όπως ήταν αυτή της Αιγηίδος και για τον λόγο αυτό έμεινε στην θύμηση ως το γεγονός που σημάδεψε την ιστορία ενός τόπου και ενός ολόκληρου πολιτισμού. Και όπως προαναφέραμε οι θύμησες αυτές δεν θα μπορούσαν από εκείνους που σώθηκαν να έχουν άλλη μορφή από εκείνη της προφορικής παράδοσης που άγγιζε τα όρια του μύθου. Έναν μύθο που μέσα στα χρόνια που περνούσαν όλο και περισσότερο έπαιρνε την θέση του στο αποκλειστικό χώρο της λαϊκής μυθολογίας μόνο και μόνο για να το διηγούνται στα εγγόνια τους που έμελλε να έρθουν σε έναν κόσμο ο οποίος για ακόμη μία φορά θα έψαχνε να βρει και πάλι τον δρόμο προς τα …επάνω…

"ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ"

ΗΡΑΚΛΗΣ - ΚΕΛΤΕΣ, ΓΑΛΑΤΕΣ

Ο Ιούλιος Καίσαρ στο βιβλίο του «Περί του Γαλατικού Πολέμου», ένα βιβλίο με την μορφή των απομνημονευμάτων μας δίδει τις ακόλουθες πληροφορίες: ότι οι θρησκευτικές τελετές των Κελτών και των Γαλατών ήσαν ίδιες με τις Ελληνικές, ενώ στην γλώσσα όπου έψελναν οι Δρυΐδες ήτο επίσης η Ελληνική. Αλλά και οι αξιωματικοί του συνενοούντο με τους ιερείς των Κελτών, τους Δρυΐδες, ομιλούντες την Ελληνική.
Όπως και οι θεοί τους είχαν ίδιες ή παραφθαρμένες ονομασίες ελληνικές, όπως Diis Pater – Δευς (Ζευς) Πατέρας.
Η Ελληνική Μυθολογία μας αναφέρει ότι όταν ο Ηρακλής εξεστράτευσε στην Δύση, ερωτεύθηκε την Γαλάτεια, μια νύμφη όπου μαζί της απέκτησε δυο υιούς τον Κέλτη και τον Γαλάτη. Όπου από αυτά τα δυο παιδιά του προήλθαν οι Κέλτες και οι Γαλάτες. Πρώτα στην Ιρλανδία και μετά την Βρεττανία.

Στην Ιρλανδία οι κέλτικες παραδόσεις και οι ελληνικότητες δεν εχάθησαν ποτέ. Όπου αυτό φαίνεται και από την Κέλτικη μυθολογία, και πρώτοι ήσαν οι Δαναοί και μετά οι Μιλήσιοι.
Αναφέρει: «Μετά την δεύτερη μάχη του Μάγκ Τουρέδ (ετυμολογία αγγλικών λέξεων), οι Δαναοί (οι Δαναοί αναφέρονται στα Ομηρικά Έπη, όπου είναι η άλλη ονομασία των Αχαιών Ελλήνων) εκυβέρνησαν την Ιρλανδία μέχρι τον ερχομό των Μιλησίων, υιών του Μιλήτου (Η Μίλητος ήτο αποικία των Αθηναίων)».

Ο Ιρλανδικός μύθος αναφέρει ότι η φυλή αυτή κατήγετο από θείους προγόνους.

Συνεχίζει: Ήτο Πέμπτη, Πρωτομαγιά και 17η ημέρα της Σελήνης (σεληνιακό ημερολόγιο), όταν οι Μιλήσιοι έφθασαν στην Ιρλανδία. Πρωτομαγιά αποβιβάσθηκαν και ο Παρθάλων στα νησιά. 
Ο Ιρλανδικός μύθος αναφέρει ότι ο Βασιλέας Παρθάλων, ήρθε στην Ιρλανδία τρεις αιώνες περίπου μετά τον μεγάλο κατακλυσμό. Λέγεται ότι ξεκίνησε από την Μακεδονία ή Μέση Ελλάδα συνοδευόμενος από μια μικρή ομάδα ανθρώπων. Ανάμεσά τους ήσαν 3 Δρυΐδες από την Δωδώνη, που ονομάζοντο Φίος, Αίολος και Φομόρης.     

Ένα αρχαίο Ιρλανδέζικο ποίημα του Αμέργινου λέγει :

«Επικαλούμαι την γη της Ιρλανδίας.
Γαλήνια είναι η γόνιμη θάλασσα
γόνιμα είναι τα βουνά με καρποφόρα δένδρα,
γεμάτα με καρποφόρα δένδρα είναι τα δροσερά δάση,
δροσερά είναι τα νερά των καταρρακτών,
από καταρράκτες σχηματίζονται οι βαθιές λομνούλες,
βαθιές λιμνούλες είναι οι πηγές των πλαγιών.
Μια πηγή φυλών είναι η μεγάλη συνέλευσις,
η συνέλευσις των βασιλιάδων της Τάρας.
Η Τάρα είναι η ακρόπολις των φυλών,
των φυλών των απογόνων του Μίλητου,
του Μίλητου με τα πολλά καράβια και τις λέμβους.
Μια μεγαλειώδης λέμβος είναι η Ιρλανδία,
η μεγαλειώδης Ιρλανδία, η πολυτραγουδισμένη.
Να μια επίκλησις μεγάλης τέχνης
Επικαλούμαι την γη της Ιρλανδίας».

Υπάρχει ακόμη πλήθος Ιρλανδικών μύθων που αναφέρονται στα ελληνικά φύλα που την αποίκισαν.

Ακόμη και σήμερα οι Ιρλανδοί υπερηφανεύονται για την Ελληνική τους καταγωγή, όπου το κυρίαρχο πολεμικό τραγούδι του Ιρλανδικού Επαναστατικού Στρατού (Ι.Ρ.Α), έχει τον τίτλο «Ένα έθνος ενωμένο, ακόμη μια φορά», ανάμεσα στους στίχους του, υμνεί τους 300 του Λεωνίδα που εθυσιάσθηκαν για την Ελευθερία και καλεί τους Ιρλανδούς να θυμηθούν τους προγόνους τους και να τους μιμηθούν.

Σήμερα επίσης υπάρχει στην Ιρλανδία πόλη με το όνομα Salonica, δηλαδή Θεσσαλονίκη, στην πλατεία της οποίας υπάρχει και άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Δεύτερον στην Βρεττανία, οι μύθοι και οι παραδόσεις είναι και εδώ πάρα πολλές.

Ο Αινείας μετά την άλωση της Τροίας, διέφυγε στην Ιταλία. Ο εγγονός του ο Βρούτος, σε ηλικία 15 ετών, αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει την χώρα στην οποία είχε γεννηθεί, και ηγούμενος με 3.000 νεαρούς Τρώες, ξεκίνησε να βρεί την τύχη του. Στην εκστρατεία του αυτή τον ακολούθησαν και οι Έλληνες της κρητικής αποικίας της Καλαβρίας (περιοχή της νοτίου Ιταλίας), με ηγέτη τον Τεύκρο.
Μετά από πολλές περιπέτειες αποφάσισε να αποικήσει την μεγάλη Λευκή νήσο της Βορείου θαλάσσης, όπως ονομάζετο τότε η Βρεττανία.
Έφθασαν εκεί αφού εξερχόμενοι από τις Ηράκλειες στήλες ταξίδεψαν δυτικά, συναντώντες 4 τρωϊκές αποικίες τις οποίες κυβερνούσε ο Τράνιος.   
Έφθασαν στην Λευκή Νήσο, όπου και την ονόμασαν Βρουτανία, από το όνομα του Βρούτου, όπου ίδρυσαν μια πόλη και την ονόμασαν Νέα Τροία, η οποία είναι το σημερινό Λονδίνο.
Συμφώνως με όσα αναφέρει ο Όμηρος στην «Ιλιάδα», οι Τρώες μαζί με τους Κρήτες θεωρούνται οι αποικιστές της Βρεττανίας (παραφθορά του Βρουτανία), αλλά και οι ιδρυτές του πρώτου πολιτισμού στην Λευκή Νήσο.

Απόσπασμα από το βιβλίο του συγγραφέως  Ομήρου Ερμείδη με τον τίτλο «Έλληνες ή Ελληνίζοντες χριστιανοί»

Μυθιστορία, κεφάλαιο 5ο – Οι Κέλτες έχουν ελληνική καταγωγή, σελίδες 51-58, Στέφανος Μυτιληναίος, εκδόσεις Νέα Θέσις 2000

http://pirforosellin.blogspot.gr/

ΝΑΞΙΩΤΙΚΗ ΑΠΟΚΡΙΑ 2015: Ο ΙΕΡΟΣ ΓΑΜΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΙΑΔΝΗ

Με τον Ιερό γάμο του Θεού Διονύσου με την Αριάδνη συνεχίστηκε την Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου το πενθήμερο εκδηλώσεων της Ναξιώτικης Αποκριάς.

Παρά το τσουχτερό κρύο πολύς κόσμος συγκεντρώθηκε τόσο κατά μήκος της Παπαβασιλείου και της κεντρικής παραλιακής οδού της Νάξου όσο και στην κεντρική πλατεία της παραλίας προκειμένου να παρακολουθήσει το δρώμενο, που για μια χρονιά ακόμη ήταν επιτυχημένο.

Ο μύθος...

Ο πολύ γνωστός μύθος, του γάμου του Θεού Διονύσου με την Αριάδνη, είναι αποκλειστικά συνδεδεμένος με τη Νάξο.

Σύμφωνα με το μύθο, ο Θησέας, μετά την εξόντωση του Μινώταυρου με τη βοήθεια της Αριάδνης, κόρης του Μίνωα, απέπλευσε από την Κρήτη με προορισμό την Αθήνα, παίρνοντας μαζί του την όμορφη κόρη. Θαλασσοταραχή τους υποχρέωσε ν’ αγκυροβολήσουν στην Νάξο, για να ξεκουραστούν.

Ο Θησέας άραξε το πλοίο του στο μικρό νησάκι, «τα Παλάτια», όπως τ’ ονομάζουμε σήμερα και η Αριάδνη, ταλαιπωρημένη έγειρε στην αμμουδιά και την πήρε ο ύπνος.

Ο Διόνυσος είδε την Αριάδνη και την ερωτεύθηκε, υποχρεώνοντας τον Θησέα να φύγει, εγκαταλείποντας την μόνη στο νησί.

Τότε ο θεός παρουσιάστηκε στην Αριάδνη ως σωτήρας, προσφέροντας της ένα ολόχρυσο στεφάνι και κάνοντας την γυναίκα του…

Το δρώμενο, το οποίο πραγματοποιήθηκε και φέτος σε μια μοναδική ατμόσφαιρα μυσταγωγίας, ξεκίνησε από το Ενετικό Κάστρο και κατέληξε στην κεντρική πλατεία της παραλίας, με την παρουσία Σατύρων, Μαινάδων και άλλων μυθικών προσώπων.

Τα ηχεία που έχουν τοποθετηθεί στους κεντρικούς δρόμους έπαιζαν την "ανάλογη" με το δρώμενο μουσική, ενώ η πομπή που συνόδευε τον Διόνυσο δε σταμάτησε στιγμή το χορό...

Φέτος υπήρξαν αρκετές διαφοροποιήσεις σε σχέση με την περυσινή παρουσίαση του δρώμενου. Οι σάτυροι και οι Μαινάδες ήταν περισσότεροι, είχαμε αλλαγή της βασικής πρωταγωνίστριας (Αριάδνη), δεν παρουσιάστηκε ο Έρωτας με τα βέλη αλλά η θεά του έρωτα Αφροδίτη, η παρουσίαση έγινε από το Μανόλη Λυκουρόπουλο.

Ντυμένος Σάτυρος και ο πρόεδρος του ΝΟΠΠΑΠΠΠΑ Γιάννης Τσολάκης

Στην κεντρική πλατεία είχε στηθεί κιόσκι για τη γιορτή του κρασιού...

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες και οπτικοακουστικό:

ΠΗΓΗ: http://www.naxostimes.gr/ , Πόπη Αλιμπέρτη

ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΚΟΣ ΔΟΡΥΦΟΡΟΣ «ΣΥΝΕΛΑΒΕ» ΜΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗ ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΑ «ΣΠΕΙΡΑ» ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΤΗΣ ΜΕΛΒΟΥΡΝΗΣ

Ένα μυστηριώδες «δαχτυλίδι» ή «σπείρα», εμφανίστηκε από τα δυτικά προς τα νότια-δυτικά πάνω από την πόλη της Μελβούρνης (Αυστραλία), στις 17 Φεβρουαρίου 2015.

Ένα από αυτά τα «δαχτυλίδια» είχε εμφανιστεί πριν από λίγα χρόνια ακριβώς στις 15 Ιανουαρίου, 2010, όπου είχε διάμετρο 200 έως 400 χιλιόμετρα και κινούταν προς τα ανατολικά, μεταξύ των πόλεων της Καλγκούρλι και Boulder.

Ωστόσο, δεν υπήρχαν σύννεφα και ο καιρός δεν είχε διαταραχθεί, οι εμπειρογνώμονες έφεραν στο προσκήνιο την υπόθεση ότι μπορεί να είχε προκληθεί από τις αντανακλάσεις των σημάτων ραντάρ, αλλά παρ’ όλα αυτά, αυτές οι υποθέσεις απορρίφθηκαν από ορισμένους επιστήμονες και εμπειρογνώμονες του καιρού.

Υπενθυμίζουμε ότι η «σπείρα» δεν κινούνταν και παρέμενε ακίνητη για ένα σύντομο χρονικό διάστημα πάνω από την Μελβούρνη.

Η βιντεοσκόπηση έγινε από τα ραντάρ του καιρού και ραντάρ Doppler. Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν σχετικά τη φύση αυτών των μυστηριωδών κύκλων.

Μερικοί ερευνητές πιστεύουν ότι αυτές οι «σπείρες» μπορεί να είναι ανοίγματα του χωροχρόνου που συχνά εμφανίζονται στον πλανήτη μας.

Ο επιστήμονας Randy Cerveny είπε ότι αυτές οι αφύσικες ανωμαλίες των εμφανίσεων των μυστηριωδών κύκλων, δεν συσχετίζεται με το HAARP ή με τις εκπομπές των κυμάτων ραντάρ.

Υπενθυμίζουμε ότι η NASA, η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ, έχει εντολή από το Πανεπιστήμιο της Αϊόβα να ολοκληρώσει το έργο σε ένα σχέδιο για την κατασκευή ενός διαστημικού σκάφους για να κυνηγάει κρυφές μαγνητικές πύλες, ωστόσο οι ερευνητές των UFO πιστεύουν ότι είναι γιγαντιαία ΑΤΙΑ που πετάνε αόρατα στους ουρανούς.

http://apocalypsejohn.com/

ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΗΛΕΙΑΣ ΚΑΙ Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΟΥ ΑΥΓΕΙΑ

Όπως δεν ξέχασε την εξαπάτηση του Λαομέδοντος ο Ηρακλής, το ίδιο δεν ξέχασε και εκείνη του Αυγείου, όπου κατά τον πέμπτο του άθλο είχε υποσχεθεί ο βασιλιάς της Ήλιδος στον Ηρακλή, αντίδωρο για το κατόρθωμα που υποσχέθηκε στον Αυγεία. Το ένα δέκατο των κοπαδιών του,  ήταν η συμφωνία που δεν τήρησε ο βασιλιάς,  όταν έμαθε πως ο άθλος αυτός ήταν επιβεβλημένος από τον Ευρυσθέα στον Ηρακλή. Ο γιός του Δία όμως του υποσχέθηκε πως θα επιστρέψει μια μέρα να τον τιμωρήσει για την αθέτηση της συμφωνίας του.

Όταν λοιπόν έμαθε ο Αυγείας πως ο Ηρακλής είχε ετοιμάσει στρατό από γενναίους Αρκάδες και κατευθυνόταν εναντίον του, όρισε ως στρατηγούς των Ηλείων τον Εύρυτο και τον Κτέατο. Αυτοί ήταν ενωμένοι σε ένα σώμα και ξεπερνούσαν σε δύναμη όλους τους ανθρώπους. Ήταν παιδιά της Μολιόνης και του Άκτορος  ή ίσως και του Ποσειδώνα όπως λέγεται από κάποιους. Ο Άκτωρ ήταν αδερφός του Αυγείου. Ο Εύρυτος και ο Κτέατος  ήταν δίδυμοι και  μάλλον γι’ αυτό και τους αναφέρουν ως ένα σώμα.

Όμως κατά την διάρκεια της εκστρατείας ο Ηρακλής αρρώστησε και αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει με τους γιούς της Μολιόνης. Λέγεται πως στην πάλη κατά την οποία είχε προσκληθεί από τους Εύρυτο και Κτέατο ο Ηρακλής νικήθηκε. Εξ’ ου και το περίφημο «ουδ’  Ηρακλής προς δύο» !!!Τότε λοιπόν βρήκαν ευκαιρία οι Μολιονίδες (οι γιοί της Μολιόνης Εύρυτος και Κτέατος) και σκότωσαν πολλούς από τους άνδρες του Ηρακλή.

«…Φενεατῶν δὲ ἐκ τῆς ἀκροπόλεως καταβαίνοντι ἔστι μὲν στάδιον, ἔστι δὲ ἐπὶ λόφου μνῆμα Ἰφικλέους ἀδελφοῦ τε Ἡρακλέους καὶ Ἰολάου πατρός. Ἰόλαον μὲν δὴ τὰ πολλὰ Ἡρακλεῖ συγκάμνειν λέγουσιν Ἕλληνες: Ἰφικλῆς δὲ ὁ Ἰολάου πατήρ, ἡνίκα ἐμαχέσατο Ἡρακλῆς πρὸς Ἠλείους τε καὶ Αὐγέαν τὴν προτέραν μάχην, τότε ὑπὸ τῶν παίδων ἐτρώθη τῶν Ἄκτορος, καλουμένων δὲ ἀπὸ Μολίνης τῆς μητρός. καὶ ἤδη κάμνοντα κομίζουσιν οἱ προσήκοντες ἐς Φενεόν: ἐνταῦθα ἀνὴρ Φενεάτης αὐτὸν Βουφάγος καὶ ἡ τοῦ Βουφάγου γυνὴ Πρώμνη περιεῖπόν τε εὖ καὶ ἀποθανόντα ἐκ τοῦ τραύματος ἔθαψαν.Ἰφικλεῖ μὲν δὴ καὶ ἐς τόδε ἔτι ἐναγίζουσιν ὡς ἥρωι…» 
(Παυσανίου Αρκαδικά, κεφ. 14, παραγρ. 9-10)

Μετά από αυτό ο Ηρακλής έφυγε, αλλά κατά την διάρκεια της τρίτης εορτής των Ισθμίων, που οι Μολιονίδες είχαν σταλεί ως εκπρόσωποι των Ηλείων για να λάβουν μέρος στις θυσίες, ο Ηρακλής τους έστησε ενέδρα και τους σκότωσε στις Κλεωνές της Αργολίδας. «…ἐν Κλεωναῖς δὲ τοῦτό ἐστι τὸ ἱερὸν καὶ μνῆμα Εὐρύτου καὶ Κτεάτου: θεωροὺς γὰρ ἐξ Ἤλιδος ἐς τὸν ἀγῶνα ἰόντας τῶν Ἰσθμίων αὐτοὺς ἐνταῦθα Ἡρακλῆς κατετόξευσεν, ἔγκλημα ποιούμενος ὅτι οἱ πρὸς Αὐγείαν πολεμοῦντι ἀντετάχθησαν…»
(Παυσανίου Κορινθιακά,κεφ.15,παραγρ.1)

Μετά από τον θάνατο των Μολιονιδών ο Ηρακλής επιτέθηκε κατά της Ηλείας την οποία και κυρίευσε. Στην μάχη σκότωσε τον Αυγεία και τα παιδιά του,  εκτός του Φυλέα ο οποίος και τον είχε υποστηρίξει κατά την εκτέλεση του πέμπτου του άθλου, όταν επιβεβαίωσε μπροστά στο δικαστήριο την υπόσχεση που είχε δώσει ο πατέρας του Αυγείας προς τον Ηρακλή.  Από τότε ο Αυγείας τον είχε εξορίσει. Ο Ηρακλής λοιπόν επανέφερε τον Φυλέα και τον κατέστησε βασιλιά της Ήλιδας. Τότε μάλιστα ήταν που ο Ηρακλής καθιέρωσε τους Ολυμπιακούς αγώνες με έπαθλο τον Κότινο, το στεφάνι από κλαδιά αγριελιάς.

«…ἐπὶ δὲ τῇ ἑτέρᾳ στήλῃ πεποιημένος ἐστὶν Ἰάσιος ἵππου τε ἐχόμενος καὶ κλάδον ἐν τῇ δεξιᾷ φέρων φοίνικος: νικῆσαι δὲ ἵππῳ φασὶν ἐν Ὀλυμπίᾳ τὸν Ἰάσιον, ὅτε Ἡρακλῆς ἔθετο ὁ Θηβαῖος τὰ Ὀλύμπια. ἐν μὲν δὴ Ὀλυμπίᾳ κοτίνου τῷ νικῶντι δίδοσθαι στέφανον καὶ ἐν Δελφοῖς δάφνης…»
(Παυσανίου Αρκαδικά,κεφ.48, παραγρ.1-2)

Το στεφάνι αυτό ήταν εκείνο που  έφτιαξε όταν είχε ζητήσει από τον Άτλαντα να πάρει για λίγο στους ώμους του την ουράνια σφαίρα, κατά την επίτευξη του άθλου για τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων. Ακόμη έφτιαξε βωμό προς τιμή του Πέλοπος αλλά  έχτισε και  έξη ακόμη ναούς,  προς τιμή των Δώδεκα Θεών.

"ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ"

dionisosb