ΜΕ ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ - Ich bin Grieche - German TV (ZDF) Τρόικα στην Ταβέρνα

Με έναν απλό και έξυπνο τρόπο οι παραγωγοί αυτού του βίντεο εξηγούν ότι οι κανόνες είναι για όλους... 
Δεν πρέπει να πληρώσει μόνο ο Έλληνας τα χρέη του...
Για πολλούς Γερμανούς (νεότερους) όλες αυτές οι κτηνωδίες που έγιναν τότε στην Ελλάδα είναι άγνωστες... 

Το τέλος του βίντεο προκαλεί ανατριχίλα με την εμφάνιση του κυρίου από το Δίστομο... 

http://www.e-eidhseis.com/ , Martiriarhs

Η ΕΛΠΙΔΑ: ΠΩΣ ΤΗΝ ΧΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΒΡΟΥΜΕ

Η απώλεια ελπίδας/απελπισία συχνά προκαλείται από μεγάλες προκλήσεις και δυσκολίες στη ζωή μας  και συνδυάζεται από μελαγχολική διάθεση και σκέψεις αρνητικότητας για το μέλλον. Στην καθημερινότητα μας, η εποχή που ζούμε συχνά ενισχύει την αρνητικότητα που μπορεί να απορρέει από τις προσωπικές δυσκολίες κάνοντας μας όλο και πιο δύσπιστους απέναντι σ’ενα καλύτερο αύριο.

Η διατήρηση όμως της ελπίδας είναι σημαντική για αν μπορέσουμε να προχωρήσουμε  και να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες.

Όταν ελπίζουμε, αισθανόμαστε οτι μπορούμε να κυριαρχήσουμε πάνω στις δυσκολίες και έχουμε την εσωτερική δύναμη να προσηλωθούμε στους στόχους μας.

Όταν ελπίζουμε, υποκινούμαστε από αυτό το βαθύ ένστικτο επιβίωσης που μας λέει ότι τελικά θα τα καταφέρουμε, θα ξεπεράσουμε τα προβλήματα και η τελική έκβαση θα είναι θετική.

Η ελπίδα ενέχει μια βαθιά πεποίθηση ότι είμαστε συνδεδεμένοι με τους άλλους, ότι πάντα θα έχουμε ένα αγαπημένο πρόσωπο να σταθεί δίπλα μας,  να  μας βοηθήσει και το οποίο μπορούμε να εμπιστευτούμε.

Η ελπίδα, τέλος  έχει συχνά και πνευματική διάσταση ,χωρίς αυτή να είναι απαραίτητα θρησκευτική.  Όταν ελπίζουμε,  έχουμε πίστη, αναγνωρίζουμε ένα νόημα στη ζωή και αισθανόμαστε ότι είμαστε συνδεδεμένοι με κάτι μεγαλύτερο από εμάς είτε αυτό το κάτι είναι ο Θεός είτε ένα καλόβουλο Σύμπαν.

Εάν έχεις  χάσει τις ελπίδες σου, είναι πιθανόν να περνούν αρνητικές σκέψεις από το μυαλό σου όπως:
Ποιός ο λόγος να προσπαθήσω; Έτσι κι αλλιώς τίποτα δε θα έχει αποτέλεσμα
Δεν θα αποκτήσω ποτέ αυτό που θέλω
Δεν θα βρώ ποτέ ένα καλό σύντροφο
Ήμουν πάντα κακότυχος κι εξακολουθώ να είμαι, γιατί ν’αλλάξει αυτό;
Εδώ δεν έβρισκα δουλειά τον καλό καιρό, τώρα με την κρίση δεν υπάρχει καμμία περίπτωση
Προσπάθησα τόσο στο παρελθόν και μόνο απογοητεύτηκα. Γιατί να συνεχίσω;
Τίποτα δεν πρόκειται ν’αλλάξει, κουράστηκα να ελπίζω

Οι συνεχείς προκλήσεις συχνά πληγώνουν την πίστη μας σ’ενα καλύτερο αύριο και αποδυναμώνουν ένα από τα μεγαλύτερα όπλα που διαθέτουμε για να συνεχίσουμε: την ελπίδα. 

Πώς να ξαναβρείς τις ελπίδες σου

Όταν δεν ελπίζουμε σε τίποτα σκεφτόμαστε ότι καμμία προσπάθεια δεν έχει νόημα γιατί έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει καμμιά ελπίδα για βελτίωση.  Όσο όμως σκεφτόμαστε έτσι, τόσο δεν θα κάνουμε τίποτα για ν’αλλάξουμε την κατάσταση μας και ο,τιδήποτε μας ενοχλεί, θα επιτείνεται. Για να εξέλθεις από την στατικότητα που επιφέρει η κατάσταση αυτή,

Αμβισβήτησε για μια στιγμή τη σκέψη ότι δεν υπάρχει ελπίδα. Απλά υπέθεσε ότι ίσως να έκανες λάθος μέχρι τώρα και κάνε κάτι για να «δοκιμάσεις» αυτή την υπόθεση. Πάρε μια πρωτοβουλία και κάνε κάτι το οποίο δεν έχεις δοκιμάσει μέχρι τώρα. Ακόμα κι αν πιστεύεις ότι έχεις δοκιμάσει τα πάντα, είναι απίθανο να έχεις πραγματικά δοκιμάσει τα πάντα.

Εάν αιθάνεσαι ανίκανος ή «περιορισμένος», ίσως να ξεχνάς να λάβεις  υπόψη σου τα όποια θετικά υπάρχουν και να μεγαλοποιείς τα αρνητικά. Ίσως να παίρνεις τις όποιες δυσκολίες προσωπικά, ως ενδείξεις της δικής σου ανεπάρκειας αντί ως ένα αποτέλεσμα πολλών παραγόντων. Ίσως να τείνεις να κολλάς αρνητικές ετικέτες στον εαυτό σου κάθε φορά που κάνεις κάτι λάθος ή έχεις μια αποτυχία. Προσπάθησε ν’αναγνωρίσεις τα χαρίσματα και τα ταλέντα σου. Θυμήσου παλιότερες επιτυχίες σου. Ακόμα κι αν έχεις πράγματι κάποια αδυναμία, είναι σχεδόν σίγουρο ότι έχεις και δυνατά σημεία για τα οποία αξίζει να είσαι περήφανος.

Εάν αισθάνεσαι αποκομμένος απ’τους άλλους , ίσως υποθέτεις ότι δεν θα βρεθεί ποτέ κανείς στη ζωή σου για να σταματήσεις να νιώθεις μοναξιά. Ίσως να έχεις απογοητευτεί στο παρελθόν από κάποιους ανθρώπους και να έχεις γενικεύσει μέσα σου την πεποίθηση αυτή. Όμως, αντί να αναλώνεσαι με απαισιόδοξες σκέψεις, δοκίμασε να τεστάρεις ποιά είναι η πραγματικότητα: για να το κάνεις αυτό να έχεις το θα πρέπει να έχεις το θάρρος να εμπιστευτείς ξανά.

Απόλαυσε την παρούσα στιγμή. Το χτές δεν υπάρχει πια και το αύριο δεν έχει έρθει ακόμα.  Αφιέρωσε κάποιες στιγμές στο να παρατηρήσεις την αναπνοή σου, τις αισθήσεις που νιώθεις στο σώμα σου, τα συναισθήματα σου. Ακόμα κι αν κάτι σ’ενοχλεί, για παράδειγμα , εάν νιώθεις κάποιο πόνο ή κάποιο δυσάρεστο συναίσθημα, συμφιλίωσου μαζί τους, μην τα πολεμάς, μην προσπαθείς να τ’αλλάξεις. Για μερικά λεπτά, αποδέξου απόλυτα την εμπειρία σου και τον εαυτό σου.  Μετά, στρέψε την προσοχή σου στο περιβάλλον σου: τι ακούς γύρω σου, τι μυρωδιές υπάρχουν, τι βλέπεις; Όταν αρχίζεις να εκτιμάς την παρούσα στιγμή, η απελπισία χάνει τη δύναμη της.

http://happymind.gr/

ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΧΟΡΕΨΑΝ ΣΤΟ ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟ

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ ΔΕΚΑΔΕΣ ΕΛΛΑΔΙΤΕΣ ΚΑΙ ΚΥΠΡΙΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ, ΧΟΡΕΨΑΝ ΥΠΟ ΤΙΣ ΜΕΛΩΔΙΕΣ ΤΟΥ ΖΟΡΜΠΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟΥ ΤΗΣ ΕΥΔΟΚΙΑΣ ΣΤΗΝ MARKET STREET ΤΟΥ ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ, ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟ.

Η άλλη άποψη

ΟΙ ΗΠΑ ΒΡΑΒΕΥΟΥΝ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΑΣΤΡΟΦΥΣΙΚΟ ΣΤΑΜΑΤΙΟ ΚΡΙΜΙΖΗ

Mε το βραβείο «Συνολικής Προσφοράς» (Lifetime Achievement Trophy), τιμήθηκε από το Εθνικό Μουσείο Αεροπορίας και Διαστήματος των ΗΠΑ ο διακεκριμένος Έλληνας αστροφυσικός Σταμάτιος Κριμιζής. Η απονομή του βραβείου έγινε σε ειδική τελετή στην Ουάσινγκτον.

Σύμφωνα με το skai.gr, το συγκεκριμένο βραβείο, που θεσμοθετήθηκε το 1985, απονέμεται σε αναγνώριση των εξαιρετικών επιτευγμάτων στο χώρο της αεροδιαστημικής επιστήμης και τεχνολογίας. Ο J.R. Dailey, εκ των διευθυντών του Μουσείου, δήλωσε ότι ο δρ. Κριμιζής «έχει συμβάλει όσο λίγοι άνθρωποι στη γνώση μας για το ηλιακό σύστημα».

Ο δρ. Σταμάτιος Κριμιζής, έχει θεμελιώδη συνεισφορά στη διαστημική επιστήμη και εξερεύνηση. Είναι ο μοναδικός επιστήμονας στον κόσμο που έχει ηγηθεί, ή συμμετάσχει, σε πειράματα διαστημικής φυσικής, που έχουν αποσταλεί και στους οκτώ πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Έχει, επίσης, πραγματοποιήσει αξιόλογες ανακαλύψεις στη φυσική του ηλιακού ανέμου και της μαγνητόσφαιρας, που περιβάλλει το ηλιακό μας σύστημα.

Διαδραμάτισε κρίσιμο ρόλο στη διαμόρφωση της διαστημικής εξερεύνησης, ως εισηγητής του προγράμματος διαστημικών αποστολών Discovery της NASA και ως επικεφαλής του τμήματος Διαστημικής του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής του πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς, στη δημιουργία των αποστολών NEAR, Shoemaker, MESSENGER και New Horizons. Σήμερα, συμμετέχει σε αποστολές στον Ερμή, τον Κρόνο, τον Πλούτωνα, και την Ηλιόσφαιρα, καθώς και σε πρωτοποριακές μελέτες για την κατανόηση της μεταβατικής ζώνης προς τον μεσοαστρικό χώρο.

http://www.toxwni.gr/ , Ellinescom

ΑΠΛΩΣ ΜΙΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ...

ΑΡΧΑΪΚΟΣ ΝΑΟΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΑΝΤΙΓΟΝΙΔΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (ΝΑΟΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ)

Αφιέρωμα στον αρχαϊκό Ναό (πιο παλιός από τον Παρθενώνα) της πλατείας Αντιγονιδών (γνωστός ως Ναός της Αφροδίτης). Πότε χρονολογείται, πως βρέθηκε, ποια τα ευρήματα, ποιες ενέργειες έχουν γίνει μέχρι σήμερα, ποια η πρόταση ανάδειξης, μέσα στο Αρχαιολογικό Μουσείο, στην αίθουσα του Ναού, με τον ομότιμο καθηγητή του τμήματος Αρχιτεκτόνων κ. Καραδέδο, τον πρόεδρο του Σωματείου Φίλων Μνημείων Θεσσαλονίκης κ. Νικολαϊδη και τον εκπρόσωπο της Κίνησης για την Διάσωση του ναού κ. Τσιάλτα. Η εκπομπή προβλήθηκε στην Εγνατία Τηλεόραση στις 20/3/15.

Ε.Ο.Ε. Ερευνητικός Οργανισμός Ελλήνων

ΕΝΑΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ, ΣΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ

Βλέπουμε περισσότερο με το μυαλό, παρά με τα μάτια. Έτσι την ψυχή μας την δονούν πράγματα που διδαχτήκαμε σαν όμορφα, ενώ μας αφήνουν αδιάφορους οι πραγματικές ομορφιές τούτου του κόσμου. Έτσι και πνευματικά μας συγκινεί το εύκολο και το ρηχό, αποφεύγοντας το δύσκολο, το βαθύ, νοιώθοντας μάλιστα απέναντί του όχι κατωτερότητα, αλλά περιφρόνηση. Ένα παράδειγμα για την πνευματική ερήμωση, είναι η περιφρόνηση του σύγχρονου κάτοικου της Ελλάδας, για  την φιλοσοφία ή για την κορυφαία παραγωγή του ανθρώπινου πνεύματος, την τραγωδία. Αυτό το πνεύμα που είναι συνδεδεμένο με τούτο τον τόπο, σε τέτοιο βαθμό, όπως η πνοή κρατά ζωντανό το σώμα ενός ανθρώπου και όπως το σώμα συντηρεί την πνοή.

Στον αντίποδα των τουριστών της Μυκόνου, των χοιρογρυλίων και της ανθρώπινης αποσύνθεσης, υπάρχει ένας άλλος μεγάλος αριθμός, πραγματικών προσκυνητών σε αυτό τον τόπο. Ένας από αυτούς είναι ο Γκι Ρασέ, ο οποίος στην εισαγωγή του βιβλίου του "Προσκυνητής στην αρχαία Ελλάδα" θα γράψει: "Στην Ελλάδα πρέπει να καταφεύγουμε με το ίδιο πάθος και ενθουσιασμό με τα οποία ο προσκυνητής του μεσαίωνα ξεκινούσε για την Παλαιστίνη. Το ταξίδι στην Ελλάδα, είναι το προσκύνημα της ψυχής στις πηγές του ευρωπαϊκού πολιτισμού, σε αυτόν τον άγιο τόπο όπου γεννήθηκε το κύτταρο που εξέθρεψε τον δυτικό κόσμο."

Η περίπτωση του Γκι Ρασέ, είναι η περίπτωση των "άλλων ταξιδιωτών", που δεν τους πολυκαταλαβαίνει ο μέσος άνθρωπος τούτης της χώρας. Είναι από εκείνους που στέκονται στην ουρά για την είσοδο στους αρχαίους χώρους, τους οποίους μάλιστα συχνά βρίσκουν κλειστούς, εκείνους που δεν ανεβαίνουν στα μπαρ της Μυκόνου, μα ψάχνουν μία ήσυχη ακρογιαλιά για να ακούσουν εκείνη την υπέροχη μουσική της πανάρχαιης ελληνικής  θάλασσας που έλεγε ο Ρίλκε, είναι εκείνοι που δεν κυλιούνται τα ξημερώματα στα σοκάκια της Ρόδου, μα παίρνουν το πρωινό τους απέναντι από την αρχαία αγορά συντροφιά με ένα βιβλίο. Εκείνους τους παράξενους ταξιδιώτες, ο μέσος κάτοικους τούτου του τόπου, ακριβώς όπως κάθε τι πνευματικό, τους περιφρονεί, μην μπορώντας να τους κατανοήσει.

Αλλά εγώ θα σας μεταφέρω την αρχή και το τέλος τους βιβλίου ενός από αυτούς τους παράξενους ταξιδιώτες. Από εκείνους που έρχονται σαν προσκυνητές και όχι σαν βάρβαροι επιδρομείς σε τούτη την ιερή γη. Και δυστυχώς θα δείτε ότι αυτός ο άνθρωπος βλέπει σε αυτό τον τόπο, εικόνες που δεν τις βλέπει ο νους του μέσου κάτοικου της Ελλάδας. Ένας κάτοικος της χώρας που βλέπει σημαντικά, όσα βλέπει σημαντικά και ο βάρβαρος επιδρομέας.

Πως ξεκινά ο συγγραφέας; Με την επίσκεψη στην Κέρκυρα:

"Ούτε το λιμάνι, ούτε η πόλη της Κέρκυρας είναι δυνατόν να τραβήξουν την προσοχή. Θα χρειαστεί να πάει κανείς ως το κανόνι, από όπου έχει υπέροχη θέα στο νησάκι του Οδυσσέα και σε όλο το παλιό λιμάνι με τα κρυσταλλένια νερά, ή να διαβεί τις δασοσκέπαστες πλαγιές της Παλαιόπολης αναζητώντας την αρχαία Κέρκυρα, για να συνειδητοποιήσει την ομορφιά αυτού του νησιού.Από τη μια απλώνεται η θάλασσα, η Ελληνική θάλασσα που αστράφτει στο φως, και από την άλλη οι γαλαζωποί λόφοι σπαρμένοι με κυπαρίσσια που όμοιά τους σε ομορφιά δεν βρίσκεις πουθενά αλλού."

Οι δύο πρώτες εικόνες που θαυμάζει ο βάρβαρος, είναι το λιμάνι με τα καφέ και η πόλη με τα μπαρ και τα μαγαζιά. Αυτά ακριβώς τα παραβλέπει ο προσκυνητής. Εκείνος ψάχνει την ελληνική ομορφιά. Εκείνη την ομορφιά που η θέα της ενέπνευσε τον Έλληνα. Ο Γκι Ρασέ στην συνέχεια θα ψάξει να βρει τον τόπο που έφτασε ο Οδυσσέας στο νησί των Φαιάκων. Εκεί θα θυμηθεί τις περιγραφές του Ομήρου και την Ναυσικά να γλυκοτραγουδά.

Στην συνέχεια με παρόμοιο τρόπο, ο Γάλλος επισκέπτης θα περιηγηθεί στην δυτικά Ελλάδα, στην Πελοπόννησο,  στην Στερεά, στην Θεσσαλία, θα περάσει τον θεϊκό Όλυμπο, για να καταλήξει στην Θεσσαλονίκη. Στο τέλος του βιβλίου, θα σας μεταφέρω και πάλι τις εντυπώσεις, οι οποίες θα ξαφνιάσουν και πάλι τα αυτιά κάθε Ρωμιού. Έτσι τελειώνει στις δύο τελευταίες σελίδες ο Γκι Ρασέ:

"Η Θεσσαλονίκη, τελευταίος σταθμός του προσκυνήματος στην Ελλάδα πριν περάσουμε σε έναν άλλο, διαφορετικό κόσμο, τον κόσμο των Σλάβων, είναι η ελληνική πόλη με τα περισσότερα βυζαντινά κατάλοιπα. Ο αναγνώστης θα εκπλαγεί ίσως, επειδή στη διάρκεια αυτού του ταξιδιού δεν αναφέρθηκα στα βυζαντινά κατάλοιπα της Χαλκίδας, στα Μετέωρα, στο άγιο όρος κλπ...

Δεν μίλησα για το Βυζάντιο, γιατί σε καμιά περίπτωση δεν είναι Ελλάδα, είναι μάλλον η άρνηση της Ελλάδας. Παρατηρήστε αλήθεια την ιεραρχημένη βυζαντινή αυλή, με τους χίλιους τίτλους που μας φαίνονται σαν παιδιαρίσματα, τη δυσκίνητη δημόσια διοίκηση με τα πλήθη των υπαλλήλων, σε πλήρη αντίθεση προς την απλότητα και την ευκαμψία της διακυβέρνησης των δημοκρατιών ή και των ελληνιστικών βασιλείων. Παρατηρήστε όλη αυτή την επίδειξη, τον δεσποτισμό των αυτοκρατόρων, τον φανατισμό που αποτελεί την τη συνηθέστερη εκδήλωση σε όλη τη διάρκεια της Βυζαντινής ιστορίας. Τη διαμάχη των εικονοκλαστών, που ήταν μια παραφροσύνη ανάμεσα στις τόσες άλλες, εκείνη την σκληρότητα, την βαρβαρότητα, το αίμα που ρέει και κηλιδώνει την ιστορία του Βυζαντίου. απ' αρχής μέχρι τέλους, εκείνες τις μηχανορραφίες, τις επαναστάσεις του παλατιού, πάντοτε θηριώδες και φοβερές. [Αρκεί να διαβάσει κάποιος την χρονογραφία του Ψελλού, η οποία εντούτοις, περιγράφει μικρή μόνον χρονική περίοδο της Βυζαντινής ιστορίας. Δεν συναντούμε σε αυτήν τίποτε άλλο, παρά μόνον, εξεγέρσεις, συνωμοσίες, δολοφονίες, εξορύξεις οφθαλμών κλπ]. Τίποτε άλλο δεν υπάρχει που να έρχεται σε μεγαλύτερη αντίθεση προς το ελεύθερο και φωτεινό πνεύμα της Αθήνας από όλα όσα προαναφέραμε. Συγκρίνετε αυτόν τον Παντοκράτορα Χριστό, τον τόσο τυπικά και θλιβερά βυζαντινό, με τα κοίλα, υπερμεγέθη μάτια, μαύρα όπως ο θάνατος, με το σκυθρωπό και κάτωχρο πρόσωπο, συγκρίνετέ τον με οποιαδήποτε μορφή του Ερμή, του Απόλλωνα ή του Διόνυσου, που ακτινοβολούν από ζωή, ομορφιά, ισορροπία και αρμονία και θα καταλάβετε τη μεγάλη απόσταση που χωρίζει την ελληνική από την βυζαντινή ψυχή. Είναι ο θρίαμβος της ζωής και του καθαρού λόγου, απέναντι στο θρίαμβο του θανάτου και του ανατολίτικου μυστικισμού. Είναι η ψυχή η ξαναμμένη από την ομορφιά, την καλλιτεχνική δημιουργία, την αγάπη για την ζωή, απέναντι σε μια φτωχή και αποστειρωμένη ψυχή, συντεθλιμμένη από μια θρησκεία του θανάτου και του πόνου, μια θρησκεία που περιφρονεί τον άνθρωπο, την φύση, τη ζωή και οτιδήποτε γήινο, όλα δηλαδή όσα κάνουν την ζωή μας να αξίζει.

Η Αθήνα είναι η αξεπέραστη κορωνίδα του πολιτισμού με όλες τις αξίες που αυτός περιέχει, είναι ο θρίαμβος του κάλλους, η κατ' εξοχήν πατρίδα του τίμιου ανθρώπου, του "καλού κ' αγαθού." Το Βυζάντιο είναι ο θρίαμβος των βαρβαροτήτων της ανατολής, ο θρίαμβος της πιο ανήθικης ιδέας που ταλαιπώρησε τον άνθρωπο, ότι δηλαδή η Γη  είναι μια κοιλάδα δακρύων, ότι η αληθινή ζωή βρίσκεται σε έναν νεφελώδη και υποθετικό ουράνιο κόσμο και ότι η ζωή δεν είναι παρά μια προετοιμασία για τον θάνατο.

Η Βυζαντινή λογοτεχνική παραγωγή είναι εξαιρετικά φτωχή και απογοητευτική. Σε έναν Ηρόδοτο, σε έναν Θουκυδίδη, έναν Πολύβιο οι μόνοι που έχει να αντιπαρατάξει το βυζάντιο είναι ο Προκόπιος, ο Ψελλός και ο Φώτιος. Στον Ισοκράτη και τον Δημοσθένη, ο Νικηφόρος Γρηγοράς. Στον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη και τον Πλωτίνο, ο Δημήτριος Κυδωνιεύς. Στον Πλούταρχο, ο Μάρκος ο Διάκονος... Δεν τολμώ να αναφέρω τον Όμηρο... Τα χάνει κανείς μπροστά σε τόση ευτέλεια και ελαφρότητα.

Επιπλέον παρατηρείται παντελής έλλειψη πρωτότυπης σκέψης και ολοκληρωτική απουσία του θεάτρου και της μεγάλης "κοσμικής" ποίησης. Αν εξαιρέσουμε τον Πλήθωνα, πλατωνιστή του 15ου αιώνα, που είναι ο μόνος βυζαντινός ο οποίος μπορεί να χαρακτηριστεί στοχαστής, δεν βλέπω παρά μόνο τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο, που υπήρξε αναμφίβολα μέγας ρήτορας, αλλά που η φιλοσοφική του σκέψη περιορίζεται στην ηθική της κατήχησης."

Σε αυτές τις τελευταίες σελίδες του Ρασέ, κρύβετε το δράμα του εκβαρβαρισμού μας. Αυτή η αδυναμία λόγω της κακής μας παιδείας, ώστε να μπορούμε να ξεχωρίσουμε "τον πάμφωτο ναό της Αφαίας στην Αίγινα, από το μονύδριο της αγίας Ελεούσας στο νησί της λίμνης των Ιωαννίνων, με την αγράμματη καλόγρια που κυνηγά τις έγκυες και τις λεχώνες" όπως μας έλεγε ο Λιαντίνης. Ζούμε σε μία χώρα, την οποία δεν μπορούμε να την δούμε. Περπατάμε τυφλοί στις ακρογιαλιές και δεν ακούμε το θρόισμα της δάφνης. Έτσι μας έμεινε και ανέκδοτο, το μεγαλύτερο ποίημα του εθνικού μας ποιητή, του Δ. Σολωμού:

Κάθε ρείθρο ερωτεμένο,
κάθε αύρα καθαρή,
κάθε δέντρο εμψυχωμένο
με το φλίφλισμα ομιλεί.

Κι` όπου πλέον μοναχιασμένοι
είναι οι βράχοι σιγαλοί
Μ ή ν ι ν  ά ε ι δ ε θε ν` ακούσεις
να σου ψάλλει μια φωνή.

Και συ ακόλουθα τον στίχο
.............................. για να ιδείς,
αν γνωρίζει τη φωνή σου
ο τυφλός ο ποιητής.

Έτσι έφτασε και στην τραγική διαπίστωση ένας άλλος μεγάλος μας ποιητής. Ο Κ. Παλαμάς:

Των Ελλήνων την πατρίδα/ βάρβαροι την ατιμάζουν!
Όπου ανθοπετούσαν οι Έρωτες/ παραδέρνει η νυχτερίδα.
Στη νυχτιά μας μια πυγολαμπίδα,/ των αρχαίων η μνήμη, ψευτοφέγγει,
κ’ είναι μια νυχτιά που δεν τη διώχνεις,/ του παντοτινού μας ήλιου αχτίδα!
Και πατρίδα και ψυχή ρουφάν/ βάρβαροι από βάθη και από ύψη.
Κι όταν, μ’ ένα τρίσβαθο ωχ!/ των Ελλήνων θεέ, ρωτούμε σε:
"Είσαι συ ο ξανθός Απόλλωνας;" / Αποκρίνεσαι:- "Ειμ’ εγώ ο Μολώχ!".

Πηγή: http://emmanouilpapas.blogspot.gr/

ΑΝΔΡΕΙΑΣ ΗΘΟΣ - ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΠΡΟΣ ΙΜΠΡΑΗΜ

1827. Το μένος του Ιμπραήμ κατά των Μωραϊτών είναι απύθμενο. Τα χωριά καίγονται, οι ραγιάδες που προσκύνησαν σώζονται, οι άλλοι, οι πιο ζόρικοι και ατίθασοι πρέπει να καμφθούν. Πέτρα στην πέτρα δεν αφήνει, ισοπεδώνει τά πάντα, δενδροκοπεί τη γή που ζουν οι Έλληνες.

Η Επανάσταση, σβήνει...

Όμως, την στιγμή εκείνη ο Κολοκοτρώνης, ο Γέρος του Μωριά, αποφασισμένος να σώσει την Επανάσταση του Γένους, με όλες του τις δυνάμεις εμψυχώνει τους Έλληνες για να αντισταθούν και να διώξουν τους Αιγύπτιους, αλλά και τους δείχνει με τη "φωτιά και το τσεκούρι" πως το Έθνος δε μπορεί να ανεχθεί άλλους προσκυνημένους και ο δρόμος είναι ένας.

Στον Ιμπραήμ απέστειλε ένα γράμμα, "μνημείο λόγου και στρατιωτικού ήθους" (Σαράντος Καργάκος, "Νεώτερη Ελληνική Ιστορία" τ.Β1, σελ 198, εκδόσεις Γεωργιάδη), απόσπασμα του οποίου παραθέτουμε εδώ, στο οποίο αποτυπώνεται το μέγεθος του ανδρός και το ηθικό του μεγαλείο.

theosgg

«…ο Κάμπος της Καρύταινας δεν ηθέλησε να πιάση τα άρματα· έτζι μ’ έγραφε αυτός.

Εγώ δεν έλλειψα να κάμω μία προσταγή, και επάτησα την βούλα μου· όποιο χωριό δεν ήθελε να ακολουθήση την φωνήν της Πατρίδος τζεκούρι και φωτιά.»

ΔΙΗΓΗΣΙΣ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΥΛΗΣ ΑΠΟ ΤΑ 1770 ΕΩΣ ΤΑ 1836. (ΕΚΔΟΣΙΣ ΤΟΥ 1846)

ΥΠΑΓΟΡΕΥΣΕ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ.

«Τι σκέφτεστε;»

HigtonBros 

Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Διήγησις συμβάντων της Ελληνικής Φυλής από τα 1770 έως τα 1836.

Υπαγόρευσε Θεόδωρος Κωνσταντίνου Κολοκοτρώνης. [Κρατήσαμε την ορθογραφία της έκδοσης του 1846]

...

25 Μαρτίου ήτον η ημέρα της γενικής επαναστάσεως. Οι Άγγλοι έμαθαν ότι έλαβα κάτι γράμματα, και ήλθε η Αστυνομία για να με εξετάση την νύκτα, αλλ’ εγώ τα γράμματα τά είχα φυλάξει.

Εις τας 3 Ιανουαρίου… και εις τας 6 Ιανουαρίου εβγήκα εις την Μάνη εις του καπετάν Παναγιώτη του Μούρντζινου το σπήτι· - Εις αυτό το διάστημα, πριν να εβγώ εις την Πελοπόννησον, επήγα εις τους Κορφούς με την πρόφασιν να ζητήσω 4,000 τάλληρα από μισθούς μου του Μέτλαντ, και δια να ανταμώσω τον Ιωάννη Καποδίστρια· τον αντάμωσα· εκάθησα 30 ημέρας και επέστρεψα οπίσω εις την Ζάκυνθο· - εκεί ωμιλήσαμε πολλά περί της υποθέσεως.

Εδώ τελειώνει η ζωή μου η περασμένη, και αρχινά της επαναστάσεως· οσάκις έμβαινα εις δούλευσιν έμβαινα πάντοτε με την συμφωνία, ότι από την Επτάνησον να μην απομακρύνωμαι, και να μην πολεμώ παρά εις Τούρκικο τόπο, και το φόρεμα να μην εβγάλω· εις τα νησιά εγνωρίσθηκα με τους Βοτζαραίους, και έκαμα τον Μάρκο Βότζαρη αδελφοπητό.

(…)

Τέλος πάντων το μυστήριον της εταιρίας άρχισε να διαδίδεται εις κάθε λογής ανθρώπους και καλούς και κακούς, και εβιασθήκαμε να κινήσωμε μίαν ώραν αρχήτερα την επανάστασιν.

Ο Ντιόγος το εμαρτύρησε εις τον Αλή-Πασά. Έτζι λοιπόν εις τας 3 Ιανουαρίου ανεχώρησα από την Ζάκυνθον, και εις τας 6 Ιανουαρίου έφθασα εις την Σκαρδαμούλα εις του πατρικού μου φίλου Καπετάν Παναγιώτη Μούρτζινου.

Το κίνημά μας έγεινε εις τας 22 Μαρτίου εις την Καλαμάταν· Από τας 6 του Ιανουαρίου έως εις τας 22 Μαρτίου, επροσπάθησα, ενέργησα εις την Μάνην να ενώσωμεν διάφορα σπήτια Μανιάτικα κατά την συνήθειάν τους, και τούς ενώσαμεν, τούς αδελφώσαμεν· έστειλα και εις τας επαρχίας της Μεσσηνίας, Μιστρός, Καρύταινας, Φαναριού, Λεονταριού, Αρκαδίας, της Τριπολιτζάς, και ήλθαν εκεί οπού ευρισκόμουν, και τούς έλεγα, ότι: την ημέρα του Ευαγγελισμού να ήναι έτοιμοι, και κάθε Επαρχία να κινηθή εναντίον των Τούρκων των τοπικών, και να τούς πολιορκήσουν εις τα διάφορα φρούρια, καθώς οι Αρκαδιανοί να πολιορκήσουν το Νεόκαστρο, οι Μοθωναίοι την Μοθώνη, και ούτω καθεξής.

(…)

Εις τας 23 Μαρτίου επιάσαμε τούς Τούρκους εις την Καλαμάτα, τον Αρναούτογλην σημαντικόν Τούρκον της Τριπολιτζάς. Είμεθα, 2,000 Μανιάτες, ο Πετρόμπεης, ο Μούρτζινος, Κυβέλος.

(…)

Εις την Καλαμάτα εκάμαμε Συνέλευσι, πόθεν να πρωτοκινήσωμε τα στρατεύματα. Οι Καλαματιανοί εκατάφεραν τον Μπέη να πάμε εις την Κορώνη δια να μην βάλουν σπαθί οι Τούρκοι εις τους Χριστιανούς· εγώ δεν εστρέχθηκα, είπα να πάμε εις την παλαιάν Αρκαδίαν, εις το κέντρο διά να βοηθούμε τους άλλους· τότενες τούς είπα: εάν μου δώσετε βοήθεια από τούτο το στράτευμα, καλώς, ειμή αναχωρώ να υπάγω εις το Κέντρο. Είχα λάβει γράμμα από τον Κανέλο, μ’ επροσκαλούσε, ότι είχε 10,000 άρματα, και να έμβω επί κεφαλής.

Του Μούρτζινου αρρώστησε το παιδί του ο Διονύσιος, και έτζι δεν εκίνησαν όλοι οι Μανιάται· έλαβα 200 από αυτόν και 70 από τον Μπέη με τον Καπετάν Βοϊδή και με 30 εδικούς μου εγενήκαμε 300, και έκοψα ευθύς 2 σημαίες με Σταυρό και εκίνησα.

Οι Ανδρουσιανοί Τούρκοι, 360 άνδρες, μανθάνοντας ότι είμεθα ασκέρι φεύγουν, πάνε 'ς τα Κάστρα της Μεσσηνίας. Κινώντας εγώ, είχαν μίαν προθυμίαν οι Έλληνες οπού όλοι με τας εικόνας έκαναν δέησι και ευχαριστήσεις· - Μου ήρχετο πότε να κλαύσω… από την προθυμίαν που έβλεπα. – Ιερείς έκαναν δέησι. Εις τον ποταμόν της Καλαμάτας ανασπασθήκαμε και εκινήσαμε.

Τας 24 τον Μάρτι 1821, εφθάσαμε εις ένα χωριό της Μεσσηνίας, Σκάλα λεγόμενον, που είναι καμμιά πενηνταριά οικογένειαις. Όσοι άνδρες ήτον, τούς έστειλα πεζοδρόμους, και τούς έλεγα: σύρτε 'ς τα Κάστρα, πολιορκήσετε, και σας προφθάνω με 3.000 στρατήγημα.

Την αυγήν εξημέρωσε εις ταις 25 του Ευαγγελισμού· έμαθαν εις το Λεοντάρι ότι εβγήκα με τόσαις χιλιάδες Μανιάταις, παίρνουν τα ζώα των ραγιάδων και αναχώρησαν διά την Τριπολιτζά.

Κινώντας από την Σκάλα, έριξα καμμιά χιλιάδα τουφέκια, 3 μπαταριαίς διά να τ’ ακούση ο κόσμος να σηκωθή κατά την παραγγελίαν. Ακούοντες οι Γαραντζαίοι τα τουφέκια, εσκότωσαν τους Κεχαϊάδες – αυτοί ήθελαν να φύγουν – και έγινε η αρχή του σκοτομού.

(…)

Εγώ εις τα 25 όπου εκίνησα από την Σκάλα, ’βγαίνωντας εις το Δερβένι του Λεονταριού, απάντησα ένα πεζοδρόμο σταλμένον από τον Βασίλη Μπούτουνα Καριώτη, και μου έγραφε, ότι: οι Τούρκοι της Καρυταίνης και ο Βοΐβοδας του Ημελακίου Μουσταφάς Ριζιώτης εκλείσθηκαν εις το παλιόκαστρο της Καρύταινας και 2 προεστοί της Καρύταινας ο Σπήλιος Κουλάς και ο Μιχαλής δεν ήτον εις την εταιρία ’μβασμένοι και δεν ήξευραν τι εγίνετο, και επαρακίνησαν τούς Τούρκους να μη φύγουν, αλλά να μείνουν εις το Κάστρο· ο Κάμπος της Καρύταινας δεν ηθέλησε να πιάση τα άρματα· έτζι μ’ έγραφε αυτός.

Εγώ δεν έλλειψα να κάμω μία προσταγή, και επάτησα την βούλα μου· όποιο χωριό δεν ήθελε να ακολουθήση την φωνήν της Πατρίδος τζεκούρι και φωτιά.

Μανθάνωντας ότι εβγήκα εις το Δερβένι, οι 70 καβαλαραίοι ευθύς αναχώρησαν δια την Τριπολιτζά· εγώ επήγα εις ένα χωριό Τετέμπεη ανάμεσα Λεοντάρι και Καρύταινα.

Οι Μανιάτες μου είπαν: να πάμε εις το Λεοντάρι· τους είπα, να πάρωμε χαλκώματα; - Την αυγή εξημέρωσε, 'ς ταις 26, έριξα 1,000 τουφέκια· έκαμα να πάγω εις την Καρύταινα να ακαρτερέσω τους Φαναρίτας και τους Καρυτινούς, και ακούοντες ταις μπατερίαις ο κόσμος εκινήθηκαν όλοι.

Εις τον δρόμον απάντησα ένα γράμμα του Βασίλη Μπούτουνα, και μου έλεγε: ιδές το γράμμα των Φαναριτών που κάθονται εις την Σουλτίνα· το έγραφαν εις τους Καρυτινούς Τούρκους και έγραφε το γράμμα, ότι· αύριο περνάμε διά Τριπολιτζά· είμεθα τόσοι· ετοιμασθείτε να ενωθούμε· ευγήκε ο Κολοκοτρώνης με τόσαις χιλιάδες Μανιάτες.

ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΕΑΡΙΝΗΣ ΙΣΗΜΕΡΙΑΣ “2015” & ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ

Η Λατρευτική κοινότητα ΛΑΒΡΥΣ εόρτασε την Εαρινή Ισημερία στον ναό του Διός στην Αρχαία Νεμέα και στη συνέχεια τίμησε τον Ηρακλή στον ναό του στις Αρχαίες Κλεωνές.

LABRYS polytheistic community, celebrated "Spring Equinox" in Zeus temple at ancient Nemea and honored Herakles at his temple at ancient Kleones.

Labrys Hellas

ΜΟΝΟΝ ΟΙ "ΥΠΟΔΟΥΛΟΙ" ΈΛΛΗΝΕΣ ΗΤΑΝ ΑΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΙ

Επί σουλτανικής Τουρκίας γινόταν στα ανάκτορα της Κωνσταντινούπολης η επίσημη τελετή του προσκυνήματος, κατά την οποία οι πολιτικοί και στρατιωτικοί αξιωματούχοι, αλλά και οι δυτικοί πρεσβευτές, υπέβαλλαν τα συγχαρητήρια τους στον σουλτάνο προσκυνώντας κροσωτή ταινία στα πόδια του θρόνου του. Μόνον οι "υπόδουλοι" Έλληνες ήταν Απροσκύνητοι.

Γράφει ο σουλτάνος Σελίμ Β' πρός τον υιό του, το 1572: «Παιδί μου, ο θεός εβοήθησε και ενίκησα και πήρα την Κύπρο, τους άπιστους ανθρώπους όπου δεν με επροσκενούσαν...»

Ο Ι. Κακρίδης αναφέρει χαρακτηριστικά: «Στα Λαηνά του Σουφλιού, είναι ένας τσοπάνος που φτιάνει θαυμάσιες γκλίτσες. Σε μία απο αυτές παρίστανε τον Τούρκο να κόβει το κεφάλι ενός Έλληνα. Ο Έλληνας στέκει όρθιος, και με χωρίς κεφάλι που είναι. Κι όταν ρωτήσαν τον τσοπάνο γιατί στέκει όρθιος, αφού είναι χωρίς κεφάλι, αποκρίθηκε: - Γιατί είναι Έλληνας».
Οι Αρχαίοι Έλληνες στην Νεοελληνική Παράδοση, εκδ. ΜΙΕΤ, σελ. 32, 52

Η προσκύνησις ανθρώπου απο άνθρωπο αντιμετωπίζετο και ώς μεγάλη βλακεία και αφέλεια. Γράφει ο Φιλόστρατος, στον βίο Απολλωνίου του Τυανέως (Κέφ. XXVII): «Αφικομένω Απολλωνίω ές Βαβυλώνα, ο σατράπης ο επί των μεγάλων πυλών ορέγει (απλώνει) χρυσήν εικόνα του βασιλέως ήν, εί μή προσκυνήσειέ τις, ού θεμιτόν ήν εσφοιτάν έσω (να εισέλθει στην πόλη) σατραπεύεται παρά τοίς βαρβάροις τα ούτω ευήθη...» (ευήθης = ανόητος, μωρός, ηλίθιος).

Γι'αυτό οι ξένοι Ελληνιστές συγκρίνοντας τις δύο νοοτροπίες - βαρβάρων και Ελλήνων - σχολιάζουν εντυπωσιασμένοι: «Στην Ελλάδα κανείς ελεύθερος πολίτης δεν υποκλίνεται ούτε προσκυνάει μιά ζωντανή θεότητα πεσμένος κατά Γής»
Hanson & Heath - Ποιός σκότωσε τον Όμηρο;

«Οι Έλληνες είχαν καταλάβει ότι η ιδιαιτερότητα τους ήταν να μην υποκλίνονται μπροστά σε άνθρωπο, να μη δέχονται την απόλυτη εξουσία. Άν υπερασπίζουμε την Παιδεία της Αρχαίας Ελλάδος στην σημερινή εκπαίδευση, δεν το κάνουμε επειδή ανήκει στο παρελθόν όλων μας, αλλά επειδή είναι το καλλίτερο εχέγγυο μέλλον.»
Ζακλίν ντέ Ρομιγύ - Ομιλίας της στην Πνύκα, 11-7-1995

Το απροσκύνητον, ώς Ελληνική συνήθεια, ώς βίωμα και αρετή, ώς τρόπος ζωής, επέρασε και στα δημοτικά, αλλά και στα σύγχρονα τραγούδια. Ο σκλαβωμένος Έλληνας παραμένει στο φρόνημα αδούλωτος, απροσκύνητος, σαν αετός που κυτάεει τον ήλιο (τον δυνάστη) κατάματα.
Μα εγώ δεν ζώ γονατιστός είμαι της γερακίνας γιός - Βασίλης Τσιτσάνης.
Το Γεράκι, ο Ιέραξ, το έμβλημα του Διός. Και δεν είναι τυχαίο που το αέτωμα  - αετός με ανοιχτά φτερά - είναι το πατρογονικό μας σχήμα. Οι αρματωλοί και οι κλέφτες που τόσο έχει υμνήσει η λαϊκή μούσα, παραμένουν απροσκύνητοι και άκαμπτοι σαν Αρχαίοι κούροι.

" Όσο είν' ό κλέφτης ζωντανός, πασά δέν προσκυνάει
κι άν πέσει το κεφάλι του, δεν μπαίνει στο ταγάρι.
Το παίρνουν οι σταυραετοί να θρέψουν τα παιδιά τους
να κάνουν πήχυ το φτερό και πιθαμή το νύχι. "
-
" Εγώ ραγιάς δεν γίνομαι, Τούρκο δεν προσκυνάω. "
-
" Τρείς Τούρκοι τρείς γενίτσαροι και οι τρείς τον Γιάννο θέλουν
για να τον παραδώσουνε στις πύλες του σουλτάνου.
- Σαν τι κακό του έκαμα μπρέ Τούρκοι του Σουλτάνου;
- Μα πώς δεν τώκανες κακό που δεν τον προσκυνάεις.
- Ούτε τον επροσκύνησα ούτε τον προσκυνάω. "
-
" - Προσκύνα Διάκο τον Πασά, προσκύνα τον Βεζύρη...
- Όσο είν' ο Διάκος ζωντανός, πασά δεν προσκυνάει. "
-
" - Μάρκο μου πάρε τα κλειδιά κι έλα να προσκυνήσει.
- Μένα με λένε Μπότσαρη, μένα με λένε Μάρκο
ποτέ μου δεν προσκύνησα κι ούτε θα προσκυνήσω. "
-
" - Έβγα Γιώργη, προσκύνησε, τζουράκι να σε κάμω.
- Δεν είμαι νύφη πατρινιά να βγώ να προσκυνήσω. "
-
" - Χρήστο, σε θέλει ο πασάς, σε θέλουν οι αγάδες.
- Όσο είν' ο Χρήστος ζωντανός, Τούρκο δεν προσκυνάει. "
-
" Τ'αντρειωμένα κόκκαλα ξεθάψτε των γονιών σας.
Τούρκους δεν έπροσκύνησαν. Τούρκοι μην τα πατήσουν. "

Στα Απομνημονεύματα του Κολοκοτρώνη, διαβάζουμε ότι ο Κολοκοτρώνης εννόησε ότι η ύπουλη αμνηστεία του Ιμπραήμ υπέσκαπτε το φρόνημα των αγωνιστών. Οι προσκυνημένοι φέρνανε πολύ μεγαλύτερη ζημιά στον αγώνα παρά οι ίδιοι οί αλλόφυλοι. Και έριξε το σύνθημα: «Τσεκούρι και φωτιά στους προσκυνημένους... η πατρίς κινδυνεύει απο το προσκύνημα». Στον ίδιο τον Ιμπραήμ απάντησε: «Όχι τα δέντρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, πέτρα απάνω στην πέτρα να μη μείνει, εμείς δεν προσκυνούμεν».

Παρόμοια απάντηση έδωσε και ο Καραϊσκάκης στον Κιουταχή κατά την συνάντηση τους στην ναυαρχίδα του Γάλλου ναυάρχου Δεριγνύ. Όταν εισήλθε στο σαλόνι ο Καραϊσκάκης, του είπε ο Κιουταχής: «Έλεγα πως θάρθεις να με προσκυνήσεις». Κι εκείνος απάντησε: «Εγώ να σε προσκυνήσω; βαλεσής εσύ, Ρούμελης βαλεσής κι εγώ».
Φωτιάδη - Καραϊσκάκης

Ανάλογες απαντήσεις βγαλμένες μέσα απο την διαχρονική αυτή πεποίθηση του Ελληνισμού, έχει να επιδείξει η Ιστορία και απο τον νεώτερο Κυπριακό αγώνα.
Η μητέρα του Α. Αυξεντίου (ο οποίος κάηκε ζωντανός απο τους Άγγλους μέσα στο κρησφύγετο του αρνούμενος να παραδωθεί), λίγο μετά τον θάνατο γιού της δήλωσε: «Κάλλιο μιά φούχτα χώμα ο λεβέντης μου, παρά γονατισμένος».

" Δεν προσκυνώ Αγαρηνό, κρατάω απ'τον Όμηρο εγώ
είμαι του Τεύκρου αγγόνι και του Κολοκοτρώνη.
Παιδί του Μακρυγιάννη δέ με νικούν βαρβάροι... "
Α. Ανδρέου

Ο Κωστής Παλαμάς μέσα απο τους στίχους του ποιήματος του "Ο γιός της Χήρας" προβάλλει με τρόπο εντυπωσιακό και μεγαλειώδη, "την ιδιαιτερότητα των Ελλήνων να μην υποκλίνωνται μπροστά σε άνθρωπο".
Άς σταθούμε σε λίγους αλλά χαρακτηριστικούς στίχους του εκτενούς αυτού ποιήματος:

"Έβγαλε διάτα ο Κρούταγος, της Βουργαριάς ο τσάρος. Προσκύνημα...
Κοπαδιαστά περνάν, κι όλο περνάν οι σκλαβωμένοι εμπρός του.
Προσκύνημα. Μπρός του περνάν και γονατάν και σκύβουν.
Μόν'ένας μπρός του σαν περνά, δεν γονατά, δεν σκύβει...
Μόνος αυτός δε γονατά, μόνος αυτός δε σκύβει.
Κι ο βασιλιάς ξαφνίζεται, ρωτά: Ποιός είν' εκείνος που δέ με προσκυνά;
Για φέρτε τον μπροστά μου. Κι άν τον κρατήση ο Κρούταγος, και τι κακό θα κάμη;
Φέρθηκε ο νιός απόκοτα και θάνατος του πρέπει...
Κι ήρθε και η μάννα κι έσκυψε πρός το παιδί της και είπε:
...εσένα είναι η πατρίδα σου τ'Αλεξάνδρου ή πατρίδα."

http://eineken.pblogs.gr/2010/12/oyk-eithistai-tois-ellhsi-proskyneein.html

LAURENT PERNOT: Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ!

Οι σύγχρονοι ψευτο-προοδευτιστές εφευρίσκουν συνεχώς νέα «κόλπα», προκειμένου να προκαλέσουν ανεπανόρθωτα πλήγματα στον φορέα του πνεύματος, που δεν είναι άλλος από την Ελληνική Γλώσσα. Αν μπορούσαν, μάλιστα, όχι μόνο θα την εξαφάνιζαν αλλά θα την έσβηναν παντελώς από την παγκόσμια ιστορία!

Εκτός ελλαδικού κράτους δίνεται τεράστιος αγώνας για την διατήρηση και εκ νέου εξάπλωση του ελεύθερου πνεύματος των Ελλήνων, μοναδικού αντίβαρου στον σκοταδισμό της παγκοσμιοποίησης. Εντός των τειχών δυσφημείται και χλευάζεται από δήθεν «μορφωμένους»…

Γιατί;

Γιατί γνωρίζουν αυτό ακριβώς… Τον όρο «παγκόσμιος»! Γιατί μόνο αυτός μπορεί να περιγράψει την πορεία της… Γιατί η Ιατρική, η Φιλοσοφία, η Ιστορία, η Αρχαιολογία, η Φυσική, τα Μαθηματικά, οι Τέχνες και κάθε τομέας της ανθρώπινης διανόησης το αποδεικνύει, κατακλυσμένος από τον χείμαρρο των λέξεών της.

Γιατί αυτή υπήρξε η βάση όλων των υπολοίπων γλωσσών. Και όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να την παραγκωνίσουν, να την αλλοιώσουν και να την εξαφανίσουν, πάντα θα υπάρχουν φωνές (και δυστυχώς κυρίως εκτός Ελλάδας) που θα την κρατούν ζωντανή και θα βροντοφωνάζουν την παγκόσμια εμβέλεια και συμβολή της.

Ένας εξ αυτών και ο Ελληνιστής Γάλλος Καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Λογοτεχνίας, στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου, διευθυντής του Ελληνικού Ινστιτούτου, τέως πρόεδρος της Διεθνούς εταιρείας της Ιστορίας της ρητορικής (International Society for the History of Rhetoric) και ακαδημαϊκός Laurent Pernot, ο οποίος σε συνέντευξή του στην Διδάκτορα Κλασσικής Φιλολογίας, Αλεξάνδρα Δήμου για την θέση της ελληνικής παιδείας στην Ευρώπη, μεταξύ άλλων δήλωσε:

«η Ευρώπη οφείλει ένα τεράστιο χρέος στην Ελλάδα τόσο στον χώρο της διανόησης  όσο και του πολιτισμού (…) Eίναι σαφές πως οι Ευρωπαίοι πολίτες παραμένουν συνδεδεμένοι με τα ελληνικά, αν κρίνουμε από την επιτυχία που γνωρίζουν βιβλία αφιερωμένα στην αρχαία ελληνική σκέψη ή ακόμη από την επισκεψιμότητα των αρχαιολογικών χώρων στην Ελλάδα. Υπάρχει ακόμη μία επιθυμία για τα ελληνικά στην κοινωνία της Ευρώπης.

Στην περίπτωση των χωρών την Δύσης, αυτή η δραστηριότητα περιλαμβάνει υποχρεωτικά τα ελληνικά και μάλιστα σε περίοπτη θέση. Η Ελλάδα μάς προσφέρει τις πολιτισμικές αναφορές στους τομείς της αισθητικής, του ωραίου, της διανόησης και της πολιτικής, χωρίς τις οποίες οι πολίτες θα αδυνατούσαν να κατανοήσουν τον πολιτισμό μας. Προσφέρει τις ρίζες, την παράδοση, τη μνήμη, κι αυτό είναι χρήσιμο σε μια περίοδο κατά την οποία η Ευρώπη επιδιώκει  όλο και περισσότερο την ένωση και τη συνεργασία των πολιτών της. Αυτές τις ρίζες τις βλέπουμε κιόλας στο λεξιλόγιο : το ίδιο το όνομα της Ευρώπης κατ΄αρχήν είναι ελληνικό, όπως και οι λέξεις «δημοκρατία», «πολιτική», «οικονομία», «ιστορία», «φιλοσοφία», «θέατρο», «μαθηματικά», «βιολογία» κ.τ.λ., που έχουν περάσει στις ευρωπαϊκές γλώσσες. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Ευρωπαίοι χρησιμοποιούν τις ίδιες λέξεις που προέρχονται από τα ελληνικά για να ονομάσουν τους πιο σημαντικούς τομείς στη ζωή τους. Αυτές οι λέξεις δεν είναι απολιθώματα, αντιθέτως περιγράφουν έναν τρόπο συμβίωσης των ανθρώπων στο παρόν και το μέλλον».

Την ίδια στιγμή που τέτοιοι άνθρωποι, οι οποίοι έχουν αφιερώσει μεγάλο μέρος της ζωής τους στην έρευνα, εξυψώνουν την ελληνική γλώσσα και μαρτυρούν την τεράστια σημασία της, χωρίς «εθνικιστικά κίνητρα» -για να προλάβουμε μερικούς-, στην Ελλάδα η ίδια αυτή γλώσσα κατακρεουργείται από δήθεν ειδήμονες, οι οποίοι προσπαθούν με κάθε αθέμιτο μέσο να την ξεριζώσουν από μέσα μας, χαρακτηρίζοντάς την ως κάτι το παλιομοδίτικο, το στριφνό και το άχρηστο.

Πρωτεργάτες, άνθρωποι άσχετοι τόσο σε θέματα παιδείας όσο και ιστορίας, οι οποίοι υποστηρίζουν (και σίγουρα όχι από αφέλεια ή ελλιπή γνώση) την αφαίρεσή της από τα σχολεία, καθώς πρόκειται, σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, για γλώσσα νεκρή, που δυσκολεύει τα παιδιά και τους προκαλεί σύγχυση.

Ας δούμε ποια είναι η άποψη του καθηγητή Pernot:

«Πρέπει η δευτεροβάθμια εκπαίδευση να εξακολουθήσει να προτείνει την αρχαία ελληνική γλώσσα (…) Και αυτό όχι για να δημιουργήσει ειδικούς φιλολόγους αλλά για να δώσει την δυνατότητα σε μαθητές που στην συνέχεια θα προσανατολιστούν σε κάθε είδους επαγγέλματα να γνωρίσουν την αρχαία ελληνική γλώσσα και τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Αυτή η επαφή με την ελληνική αλλά και με την λατινική γλώσσα  και γενικά με τις λογοτεχνικές σπουδές είναι σημαντική για την διατήρηση του πολιτισμού στην κοινωνία μας.

Κατά καιρούς επανέρχονται προτάσεις για την κατάργηση των λατινικών και των αρχαίων ελληνικών στην εκπαίδευση και γίνεται πάντοτε η ίδια συζήτηση : από την μία πλευρά το ωφελιμιστικό επιχείρημα, ότι πρέπει να εξαλείψουμε από τα σχολεία τα μαθήματα που υποπτευόμαστε ότι δε χρησιμεύουν και από την άλλη η δίκαιη αγανάκτηση των εκπαιδευτικών, που βλέπουν στην καθημερινή άσκηση του επαγγέλματός τους την τεράστια συνεισφορά των αρχαίων ελληνικών και των λατινικών στους μαθητές. Αυτή η συζήτηση προέρχεται από την ανικανότητα κατανόησης. Για να εξέλθουμε πρέπει να ξαναγυρίσουμε στην κοινή βάση. Για να δημιουργήσουμε μία κοινότητα φωτισμένων  και υπεύθυνων πολιτών (γιατί αυτός είναι ο σκοπός του σχολείου) δεν μπορεί να μην ρίξουμε μια ιστορική ματιά σ΄αυτά που μας ενώνουν και πρώτ΄ απ΄ όλα στην γλώσσα».

Επομένως η Αρχαία Ελληνική ΔΕΝ είναι μία νεκρή γλώσσα αλλά αντιθέτως είναι απαραίτητη στην εποχή μας, καθώς συνιστά το “εισιτήριο” όλων μας στον τεράστιο αυτό πολιτισμό που συνεχίζει να “σημαδεύει” ολόκληρη την υφήλιο…

Εκτός συνόρων δίνεται μεγάλος αγώνας για την διατήρηση της γλώσσας μας από ανθρώπους, τους οποίους, όπως ήταν αναμενόμενο, το ελληνικό κράτος αφήνει παντελώς ανεκμετάλλευτους. Ευτυχώς για εμάς, όμως, υπάρχουν τέτοιοι επιστήμονες που κρατούν άσβεστη την φλόγα του Ελληνισμού.

Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς;

Να μην «μασάμε» στην προπαγάνδα των καιρών που θέλει να αφανίσει καθετί ελληνικό, αλλά αντιθέτως να ερευνάμε, αντιμετωπίζοντας κριτικά ό,τι ακούμε, γιατί μόνο έτσι θα προσεγγίσουμε την αλήθεια.

Ίσως κάποιος να νοιώσει μόνος του σε όλο αυτό.. Και το πιο πιθανό να χαρακτηριστεί γραφικός. Αλλά ας θυμάται αυτό που είχε πει  ο Μαχάτμα Γκάντι: «Πρώτα σε αγνοούν, μετά σε κοροϊδεύουν, μετά σε πολεμούν, μετά τους νικάς»!

Γιατί αρκεί μία σπίθα για να «θεριεύσει» η φλόγα!

http://www.egriechen.info/2014/05/laurent-pernot-i-sygxroni-koinonia-exei-anagki-ta-ellinika.html

ΕΤΣΙ ΣΩΘΗΚΕ ΤΟ ΕΘΝΟΣ

Το ελληνικό γένος, αν σώθηκε ως τα σήμερα, αν επέζησε ύστερα από τόσους εχτρούς, ύστερα από τόσους αιώνες κακομοιριά, σκλαβιά και πείνα, το χρωστάει όχι στη λογική. Το χρωστάει στο θάμα. Στην ακοίμητη σπίθα που καίει μέσα στα σωθικά της Ελλάδας. Θυμηθείτε το ’21.  Ευλογημένη η σπίθα αυτή, που αψηφάει τις φρόνιμες συμβουλές της λογικής κι όταν φτάσει το Γένος στα χείλια του γκρεμού, βάζει φωτιά σε ολόκληρη την ψυχή και φέρνει το θάμα. Στα θάματα χρωστάει η Ελλάδα τη ζωή της.

Πατρίδα! πατρίδα! αναστενάζει ο Μακρυγιάννης, μόνο ο Θεός σε κυβερνάει και σε διατηρεί ακόμη. Αλήθεια μόνο ο Θεός, μόνο η σπίθα τη στιγμή που κιντυνεύει σε μια γωνιά της Ελλάδας να σβήσει, πετιέται σε μιαν άλλη και γίνεται πυρκαγιά...

Αυτό ’ναι το μυστικό της Ελλάδας. Σαν το παραμυθένιο πουλί καίγεται, γίνεται στάχτη κι από τη στάχτη ξεπετιέται ανανιωμένη. Δε θα πεθάνει λοιπόν ποτέ η ράτσα ετούτη; Όχι!

Απ' τον Καπετάν Μιχάλη του Νίκου Καζαντζάκη

Πύλη Ιάσωνος

Ο Δρόσος Κόκκινος, αγωνιστής του ‘21, αφηγείται την παρακάτω σκηνή: Ήμην εις την σκηνήν του Καραϊσκάκη και υπηρέτουν αυτόν συντρώγοντα μετά του Γενναίου -του υιού του Θ. Κολοκοτρώνη- ότε ήκουσα τον εξής διάλογον:
-Γενναίε, του λέγει ο Καραϊσκάκης, να μου κάνης την χάριν να μην εκτίθεσαι εις τας μάχας.
-Συ, γιατί εκτίθεσαι; του λέγει ο Γενναίος.
-Έτσι το λέω κι έτσι είναι, απήντησεν ο Καραϊσκάκης.
-Αν πας εσύ, πάει ο Γέρος. Και αν πάη ο Γέρος πάει η Ελλάς, ενώ σαν εμένα έχει και άλλους το έθνος.

“Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ Θ. ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ” Εκδόσεις ΜΕΡΜΗΓΚΑΣ 

...

Ο Κολοκοτρώνης πρωτοπάτησε το πόδι του στη Μάνη, αρχίζοντας η Επανάσταση. Από εκεί τράβηξε με Μανιάτες και Μεσσήνιους για την Τριπολιτσά, με σκοπό να την πολιορκήσει. Στο δρόμο, με το πρώτο τουφέκι που κάνανε με τους Τούρκους, ο κόσμος άμαχος κι άπειρος φοβήθηκε και σκόρπισε. Οι άλλοι καπετάνιοι είπανε στον Κολοκοτρώνη:
-Τι θα κάνουμε πια εδώ; Να πάμε κατά το Λιοντάρι, να δούμε τι γίνεται κι εκείνος ο κόσμος.
- Εγώ δεν πάω πουθενά! είπε ο Κολοκοτρώνης. Αν θέλετε εσείς τραβάτε. Εγώ θα μείνω εδώ, να με φάνε τα πουλιά της πατρίδας μου, που με ξέρουνε.

(Ο Γέρων Κολοκοτρώνης, Φιλήμονος Δοκίμιον Ιστορικόν) συλλογή Γ. ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗ από το βιβλίο “ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ – ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ – ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ” Εκδόσεις ΔΑΜΙΑΝΟΣ 

ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ – ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ

Βασιλέας δὲ αὐτῶν εἶναι τοὺς ἐν φιλοσοφίᾳ τε καὶ πρὸς τὸν πόλεμον γεγονότας ἀρίστους.

Καὶ βασιλεῖς (ἄρχοντες - ἀρχηγοί) αὐτῶν θὰ εἶναι ὅσοι ἔγιναν ἄριστοι στὴν Φιλοσοφία καὶ στὸν Πόλεμο.

Πλάτων, «Πολιτεία», βιβλίο Η᾿, κεφ. 1

ΑΡΙΣΤΟΣ ΒΙΟΣ

Ἄριστον ἀνθρώπωι τὸν βίον διάγειν ὡς πλεῖστα εὐθυμηθέντι καὶ ἐλάχιστα ἀνιηθέντι. Τοῦτο δ΄ ἂν εἴη, εἴ τις μὴ ἐπὶ τοῖς θνητοῖσι τὰς ἡδονὰς ποιεῖτο.

Άριστο είναι για τον άνθρωπο να περνά την ζωή του όσο το δυνατόν περισσότερο με ευθυμία (ευδαίμονα ψυχική διάθεση) και ελάχιστα με λύπη. Αυτό όμως είναι δυνατόν να γίνει αν δεν αναζητά κανείς τις ηδονές στα θνητά πράγματα.

Δημόκριτος

http://pyrisporos.blogspot.gr/

Ο ΜΙΚΡΟΣ LUIZ ANTONIO ΠΕΡΙ ΣΑΡΚΟΦΑΓΙΑΣ

Δεν έχω λόγια…

ourVideoPlayer

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ: ΠΕΡΙ ΣΑΡΚΟΦΑΓΙΑΣ ΛΟΓΟΣ Α'

ΛΟΥΝΑ ΠΑΡΚ 9/5/1981

Αναγγελία από την τηλεπαρουσιάστρια Ρίτα Ασημακοπούλου της προβολής του τελευταίου επεισοδίου της θρυλικής σειράς "Λούνα Πάρκ" του πολυτάλαντου Γιάννη Δαλιανίδη. ΕΡΤ Σάββατο 9 Μαίου 1981.

Whamegafan35

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: «ΤΟΥΣ ΜΑΘΑΙΝΩ ΝΑ ΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ»

Ο Βασιλιάς Φίλιππος θέλοντας να  διαπαιδαγωγήσει σωστά τον Αλέξανδρο και λίγους ακόμα επιλεγμένους νέους, ανέθεσε  στον Αριστοτέλη την  εκπαίδευση τους σε όλους τους  τομείς και επιστήμες  εκείνης  της εποχής. Έτσι κι έγινε.

Μετά από λίγο καιρό ο Φίλιππος  ρώτησε τον σπουδαίο Φιλόσοφο πως πάνε τα μαθήματα. Πολύ καλά του λέει ο Αριστοτέλης.

Δηλαδή έχετε ξεκινήσει αριθμητική, γεωμετρία, Φιλοσοφία κ.λπ., ρώτησε ο Φίλιππος.

Όχι ακόμα Φίλιππε, απάντησε ο Αριστοτέλης, αλλά σύντομα.

Την ίδια ερώτησε έκανε και μετά λίγους μήνες, και πήρε την ίδια απάντηση. 
Εκνευρισμένος τότε ο Φίλιππος,  ρώτησε τον Αριστοτέλη τι τους μαθαίνει τόσο καιρό...

Και ο Αριστοτέλης του απάντησε: «Τους  μαθαίνω να σκέφτονται σωστά».

http://xletsos-basilhs.blogspot.gr/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ: ΣΚΕΠΤΟΜΟΡΦΕΣ

ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΥΦΥΟΛΟΓΗΜΑΤΑ - ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ

Ο Λυκούργος, ο περίφημος βασιλιάς και νομοθέτης της Αρχαίας Σπάρτης, είχε δύο μικρά σκυλιά τα οποία ήταν αδέλφια. Από τα σκυλάκια αυτά, το ένα δεν το άφηνε να βγει ποτέ έξω από το σπίτι του, καθώς το κρατούσε πάντα κοντά του και το έτρεφε.

Το άλλο το έπαιρνε πάντα μαζί του στο κυνήγι και ύστερα από λίγο το έκανε σπουδαίο κυνηγό.

Μία ημέρα ο Λυκούργος κάλεσε σε συνέλευση τους Σπαρτιάτες και είχε μαζί του τα δύο σκυλάκια. Σε λίγο ήρθε ένας υπηρέτης του, που έφερε ένα πιάτο με κρέας και έναν ζωντανό λαγό.

Ο Λυκούργος  πρόσταξε τον υπηρέτη να αφήσει στην μέση της συγκέντρωσης το πιάτο με το κρέας, καθώς και τον λαγό.  Το κυνηγόσκυλο όρμησε αμέσως να πιάσει το λαγό ενώ το άλλο το οικόσιτο έτρεξε στο πιάτο με το έτοιμο κρέας.

Οι Σπαρτιάτες παραξενεμένοι ρώτησαν γιατί τάχα το έκανε αυτό  μπροστά στην συνέλευση.

-     Αυτά τα δύο σκυλάκια που βλέπετε, αγαπητοί συμπολίτες μου, είπε τότε ο νομοθέτης, είναι αδέλφια, παιδιά των ίδιων γονέων. Επειδή όμως από μικρά τα ανέθρεψα αλλιώτικα το ένα από το άλλο, τώρα, έγιναν, ολότελα διαφορετικά. Το πρώτο το συνήθισα να κάθεται σπίτι και να τρέφεται “εν απραξία”.  Το δεύτερο το έπαιρνα μαζί μου στο κυνήγι και έγινε καλός κυνηγός. Για αυτό είδατε το ένα να τρέχει στο πιάτο, και το άλλο να ορμά να πιάσει το λαγό. Από το παράδειγμα των “άλογων”  ζώων θα καταλάβετε πόσο είναι απαραίτητο στο λογικό ζώο, τον άνθρωπο, να συνηθίσει από την παιδική του ηλικία στα καλά λόγια, στις καλές πράξεις, στις καλές συναναστροφές και γενικά σε όλα τα  καλά και χρήσιμα στην ζωή του επιτηδεύματα….!

Και ο νοών νοείτω.!

http://xletsos-basilhs.blogspot.gr/2014/08/blog-post_63.html

ΣΚΕΠΤΟΜΟΡΦΕΣ - ΙΣΩΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΩΣ Η ΣΚΕΨΗ ΚΥΒΕΡΝΑ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ - ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΑΝΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΓΧΥΣΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΓΚΛΩΒΙΖΟΥΝ ΣΤΡΑΓΓΑΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ, ΚΟΒΟΝΤΑΣ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑΣ ΜΑΣ

Οι σκεπτομορφές, είναι ζωντανές ενεργειακές οντότητες (θετικές ή αρνητικές) οι οποίες γεννιούνται από τον πομποδέκτη εγκέφαλο και για αυτές δεν είναι πρόβλημα η απόσταση ή άλλα εμπόδια.

…

Όταν η ανθρώπινη ενέργεια ρέει προς τα έξω, λειτουργεί-δονείται πάνω σε διάφορες βαθμίδες της λεπτοφυούς ύλης του νοητικού και σε συνέχεια του αστρικού-συγκινησιακού μας κόσμου παράγοντας ενέργεια σε μορφή Ά μαζί με χρώματα. Οι σκέψεις μας δεν έχουν έναν απλό τρόπο έκφρασης, σύμφωνα με την ιδιοσυγκρασία του καθενός αλλά και την ποιοτική αντιληπτική μας ικανότητα. Υπάρχουν σκέψεις με διαφορετικό κραδασμό και με ποικιλία χρωμάτων. Έχουν προσπαθήσει να απεικονίσουν τα χρώματα μιας σκεπτομορφής, αποδίδοντας με αυτόν τον τρόπο την χαρά, την θλίψη, την ελπίδα, την στοργή, την αγάπη, αλλά και το μίσος, τον θυμό, τον φόβο και την οργή.

Οι αρνητικές σκεπτομορφές επηρεάζουν πρόσωπα και καταστάσεις τόσο ατομικά όσο και ομαδικά. Δημιουργούν αλλοιώσεις και όσο παραμένουν σε ένα χώρο και συντηρούνται από αυτόν τόσο δημιουργούν σύγχυση, πλάνες και δυσάρεστες καταστάσεις, καθώς και ένα γενικότερο συναισθηματικό και νοητικό αποπροσανατολισμό.

Είναι πολύ σημαντική η διατήρηση της καθαρότητας της σκέψης και για να το επιτύχουμε αυτό θα πρέπει να εξυψώσουμε τη συνείδησή μας, τα ιδανικά μας, τα οράματά μας, σε ανώτερο επίπεδο, σε ένα επίπεδο πιο κοντά στον χώρο της δημιουργικής φαντασίας και της διανόησης. Μακριά από την πλάνη και τη σύγχυση που μας εγκλωβίζουν στραγγαλίζοντας τα όνειρά μας, κόβοντας τα φτερά της δημιουργικότητάς μας.

Ζούμε μέσα στην πλάνη και χειριζόμαστε την πλάνη σαν να είναι αλήθεια, καταλήγοντας σε πλήρη ανισορροπία με όλες τις αρνητικές επιπτώσεις. Κάθε πράξη είναι αποτέλεσμα μιας σκέψης. Η πράξη ακολουθεί, αυτό που λέμε υποσυνείδητη σκέψη, μέσω του οποίου εκφράζεται το ατομικό ασυνείδητο και ένα μέρος τους φυλετικού ασυνείδητου.

Υπάρχει και η δημιουργική σκέψη, η υπερσυνείδητη σκέψη όπου λειτουργεί η αφηρημένη συνείδηση μέσω των ιδεών.

Ίσως περισσότερο από ποτέ, στη σημερινή εποχή, όταν παράγουμε σκέψεις, έχουμε ανάγκη από σοφία και αγάπη, ώστε να είμαστε δημιουργικοί, φωτεινοί άνθρωποι. Δεν είναι τόσο ονειροπόλο το να θέλουμε να πετάμε στην φαντασία, στον νου μα και στην καρδιά με τα φτερά της σοφίας και της αφοσίωσης, με τη δυνατότητα σύλληψης ανώτερων ιδεών ανιδιοτελώς.

Αυτό που αποκαλούμε θεία δύναμη, αυτά τα ισχυρά κύματα θείου νόμου που ρέουν προς τα κάτω, δεν είναι ό,τι καλύτερο για τους δικούς μας νόες, για τις δικές μας συγκινήσεις, ώστε να οδηγηθεί η ύπαρξή μας σε μια ποιοτική αναβάθμιση και κατ’ επέκταση όλης της ανθρωπότητας και του πλανήτη;

Αυτό δεν είναι που οδηγεί στην ανώτερη έκφραση της ύπαρξής μας είτε ως καλλιτέχνες, είτε ως επιστήμονες, είτε ως διανοητές μα, κυρίως ως Άνθρωποι που επιθυμούν ευλαβικά να ανυψώσουν την σκέψη προς τα εξυψωμένα ανώτερα πνευματικά επίπεδα της ύπαρξής τους;

Και είναι κάτι που μπορούμε να το επιτύχουμε, γιατί δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσουμε λάθος την ισχυρή δύναμη της σκέψης, αν πάντα τη διαχειριζόμαστε σε συνάρτηση με το Θείο Σχέδιο της Εξέλιξης και της εξύψωσης του κόσμου.

Ίσως να δημιουργείται το ερώτημα: Ποια σκέψη είναι αποτελεσματικότερη, η διατυπωμένη ή εκείνη που δεν έχει εκφραστεί; Πράγματι, ίσως φαίνεται πως η χρήση λεκτικών τύπων θα μπορούσε να προσθέσει δύναμη. Οι άνθρωποι που προσελκύονται από εξωτερικά φαινόμενα φαντάζονται ότι ένα λεκτικό πλαίσιο αυξάνει την αποτελεσματικότητα της σκέψης. Εντούτοις, κάτι τέτοιο δεν είναι παρά μια συμβατικότητα. Οι λέξεις δε βοηθούν την ουσία. Η άφατη σκέψη είναι πολύ ισχυρότερη. Ίσως χρειάζεται να συνηθίσουμε στο γεγονός πως η σκέψη κυβερνά το ανθρώπινο πεπρωμένο.

Και εδώ είναι που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε την ευθύνη για τις δικές μας σκέψεις. Παλιότερα, ήταν υπεύθυνος κανείς για τη δράση των σκέψεών του. Αργότερα κατανοήθηκε η σημασία του λόγου και τώρα ίσως ήρθε ο καιρός να γνωρίσουμε την πύρινη δύναμη που εκφράζεται μέσω της σκέψης μας. Είναι προτιμότερο να μάθουμε την έννοια της σιωπής και να εξαγνίσουμε τις ανεξέλεγκτες σκέψεις μας.

Θα πρέπει να αναγνωριστεί ότι η ενέργεια της σκέψης είναι μία από τις ύψιστες εκδηλώσεις της Πρωταρχικής Ενέργειας. Είναι αδύνατο να απομονώσουμε την σκέψη από την θεμελιώδη ενέργεια του Κόσμου.

Η σκέψη γεννά ορισμένα ρεύματα που χρησιμεύουν ως αφυπνιστές ή ανανεωτές του Σύμπαντος. Έτσι σαν σκεπτόμενα όντα μετέχουμε στη δημιουργία του κόσμου κυριολεκτικά, όχι αλληγορικά. Επομένως, ο άνθρωπος έχει μεγάλη ευθύνη για την ποιότητα της σκέψης του. Κάθε ευγενής και ισχυρή σκέψη παράγει ωραίους κραδασμούς, αλλά η κακεντρεχής σκέψη γεμίζει τη Γη με θανατηφόρα σκουπίδια. Κατά τη σύλληψη ή την αποστολή μιας σκέψης παρατηρούμε μια σειρά εκδηλώσεων που επιβεβαιώνουν το γεγονός πως η σκέψη είναι ενέργεια και ως τέτοια παράγει ενέργεια.

Ας κρατήσουμε τις σκέψεις μας αγνές, γιατί είναι ότι καλύτερο για να γίνουν τα φαινόμενα της ζωής πραγματικότητα. Οι αγνές σκέψεις με ομορφιά αποκαλύπτουν το μονοπάτι της αλήθειας και η ομορφιά γεννιέται μέσα από την αστραπή της σκέψης. Η ταχύτητα μετάδοσης της σκέψης ακόμη και από απόσταση είναι απίστευτη. Μια σκέψη μπορεί να εξαγνίσει, αλλά μπορεί και να προσελκύσει χαοτικά φαινόμενα.

Ας μάθουμε να σκεφτόμαστε, ας δώσουμε και στα παιδιά την ευκαιρία να σκέφτονται γιατί καμία διάλεξη, καμία διδασκαλία δεν μπορεί να μας διδάξει να σκεφτόμαστε. Η σκέψη παρέχει μορφή, η σκέψη παρέχει δημιουργικότητα, η σκέψη παρέχει την δυνατότητα εφέλκυσης ενός πλανήτη. Η ανθρώπινη σκέψη είναι σαν το πυρ. Η ποιότητα και η διαδοχή μικρών σκέψεων θέτει τα θεμέλια μεγάλων πράξεων. Μόνο μια ορθή και αταλάντευτη σκέψη μπορεί να υπερνικήσει το σκοτάδι του χάους.

Στην μεταβίβαση της σκέψης μας ο κύριος υποκινητής είναι η καρδιά μας. Στέλνοντας σκέψεις ας συντονίσουμε τις καρδιές μας και σαν αστραπή ας στραφούμε προς την εξύψωση της δημιουργίας, σαν μια αντανάκλαση του ίδιου του Πνεύματος στη Γη.

…

Οι σκέψεις γίνονται πράξεις. Οι σκεπτομορφές είναι ένα σύμπλεγμα ενεργειών που σχηματίζουν μια πραγματικότητα και υλοποιούνται. Όταν κανείς επιθυμεί το αγαθό, αυτό έρχεται μέσω της επιθυμίας, ενώ όταν επιθυμεί το κακό ως αποτέλεσμα κακών σκέψεων, τότε συμβαίνει να έχουμε αρνητική σκεπτομορφή... Γενικότερα οι σκέψεις που κάνουν οι άνθρωποι καθημερινά επιδρούν θετικά ή αρνητικά στην εξελικτική πορεία του πλανήτη.

Πάνω εκεί βασίζεται και η δυνατότητα των σκοτεινών δυνάμεων, αναπτύσσοντας δηλαδή τεχνικές υλοποίησης αρνητικών σκεπτομορφών... Αντίπαλος κάθε αρνητικής σκεπτομορφής είναι η καλή καρδιά που εκπέμπει καλές σκέψεις.

…

ΜΗΝ ΑΜΦΙΒΑΛΕΤΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΑΛΕΥΕΤΕ. ΜΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΕΧΟΥΜΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΠΟΛΥ ΙΣΧΥΡΕΣ ΣΚΕΠΤΟΜΟΡΦΕΣ (δεν μπορείτε να φανταστείτε το ΠΟΣΟ ΙΣΧΥΡΕΣ). ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΚΑΗΣ ΠΟΘΟΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΝΑ ΔΟΥΝΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ. Όσοι είναι ήδη αφυπνισμένοι, ας εστιάσουν πάνω σε αυτό το σημείο και ας ενισχύσουν τις σκεπτομορφές με πιο ακριβείς λεπτομέρειες. Ως ΕΛΛΗΝΕΣ που είμαστε, διαφέρουμε από τις άλλες Εθνότητες στον τρόπο σκέψης και στον τρόπο αντιμετώπισης διαφόρων καταστάσεων. Και μόνον με την χρήση της Ελληνικής Γλώσσης είναι δυνατόν να δημιουργήσουμε κραδασμούς που θα μπορούσαν να κατασκευάσουν η να καταστρέψουν μία "υλική", "συναισθηματική" η και "νοητική"... υπόσταση.  Δεν μπορείτε να φαντασθείτε το τι συμβαίνει κάθε στιγμή γύρω σας και το τι αλλαγές επιφέρονται...  Μπορεί τα όσα γράφω για αρκετούς να είναι λόγια για παραμύθια. Θα το δεχτώ και δεν θα φέρω αντίρρηση- αυτά αγγίζουν μόνον όσους έχουνε ήδη συντονιστεί με ανώτερες κραδασμικές συχνότητες. ΑΛΛΑ ΜΗΝ ΑΜΦΙΒΑΛΕΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ...

ΕΡΡΩΣΘΕ

Πηγές:
http://www.e-zine.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=71

http://www.kazam.gr/online/node/130472

http://alfeiospotamos.pblogs.gr/2013/07/me-thn-dynamh-ths-skepshs.html