ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ο ΠΟΛΙΟΡΚΗΤΗΣ (-337 έως -282)

Ο διαπρεπέστερος από τους επίγονους του Μ. Αλεξάνδρου. Ήταν γιος του Αντίγονου του Μονόφθαλμου και της Στρατονίκης. Ακολούθησε τον πατέρα του όταν το -322 ήρθε σε ρήξη με τον επιμελητή του θρόνου της Μακεδονίας, Περδίκα και κατέφυγε στον Αντίπατρο.

Το -319 παντρεύτηκε την Φίλα, χήρα του Κρατερού και κόρη του Αντίπατρου για να εδραιωθεί η συμμαχία που είχε συνάψει ο αδερφός της Κάσσανδρος με τον πατέρα του Δημητρίου και τον Πτολεμαίο, εναντίον του Ευμένους και του Πολυπέρχοντος.

Το -317 ο Δημήτριος επικεφαλής 1000 εταίρων πολέμησε εναντίον του Ευμένους και διακρίθηκε για την γενναιότητά του και τις στρατηγικές του ικανότητες. Το -316 ήταν επικεφαλής του δεξιού κέρατος του στρατού του πατέρα του, συμβάλλοντας αποφασιστικά στη νίκη του Αντιγόνου εναντίον του Ευμένους στη μάχη της Γαβιηνής .

Το -313, ως αρχιστράτηγος των δυνάμεων του πατέρα του στη Συρία, πολέμησε στη Γάζα κατά του Πτολεμαίου, μάχη που έχασε αν και πολέμησε με τόλμη και αποφασιστικότητα. Την ίδια χρονιά εκστράτευσε στη Μυσούντα της Συρίας εναντίον του Κίλλη στρατηγού του Πτολεμαίου αιχμαλωτίζοντάς τον. Στη συνέχεια καταλαμβάνει την Βαβυλώνα.

Το -307 με πολυάριθμο στρατό και 250 πλοία έφτασε στο Σούνιο και από κει με 20 πλοία μπήκε στο λιμάνι του Πειραιά διακηρύσσοντας ότι έρχεται ως ελευθερωτής για να αποκαταστήσει το πάτριο πολίτευμα. Οι Αθηναίοι των υποδέχτηκαν ως απελευθερωτή και του απένειμαν θεϊκές τιμές. Προς τιμήν του αύξησαν τις αττικές φυλές από 10 σε 12 και ονόμασαν την 11^η «Αντιγονίδα» και την 12^η «Δημητριάδα». Ο μήνας Μουνηχίων ονομάστηκε «Δημητριώνας» και η γιορτή Διονύσια ονομάστηκε «Δημήτρια». Καθιερώθηκαν ετήσιοι αγώνες και βωμός προς τιμήν του.

Το -306 ο Δημήτριος ανέλαβε την αρχηγία του πολέμου εναντίον του Πτολεμαίου. Στη Σαλαμίνα της Κύπρου νίκησε στη στεριά τον Μενέλαο, αδελφό του Πτολεμαίου και στη θάλασσα τον ίδιο τον Πτολεμαίο. Την ίδια χρονιά εκστράτευσε εναντίον της Αιγύπτου αλλά απέτυχε. Μετά την αποτυχία αυτή στράφηκε εναντίον της Ρόδου, συμμάχου του Πτολεμαίου και αξιόλογης ναυτικής δύναμης. Και εδώ δεν κατάφερε τον αντικειμενικό του σκοπό.

Το -304 εγκαταλείπει το νησί, αφού πρώτα υπογράφει ειρήνη σύμφωνα με την οποία οι Ρόδιοι διατηρούν την ανεξαρτησία τους συμμαχώντας με τον Αντίγονο και το Δημήτριο, όχι όμως κατά του Πτολεμαίου.

Το -304 εκστρατεύει κατά της Βοιωτίας και της Χαλκίδας και το -303 μπαίνει πάλι θριαμβευτής στην Αθήνα, αφού πρώτα αναγκάζει τον Κάσσανδρο να λύσει την πολιορκία της Αθήνας. Απολαμβάνει τιμές θεϊκές και μάλιστα οι Αθηναίοι τον βάζουν να κατοικήσει στον οπισθόδομο του Παρθενώνα λέγοντας ότι η θεά ήθελε να τον φιλοξενήσει.

Τον χειμώνα του ιδίου έτους διώχνει από το Άργος και τις αρκαδικές πόλεις τις φρουρές των αιγυπτιακών και μακεδονικών στρατευμάτων.

Στο Άργος παντρεύεται την Δηιδάμεια, αδελφή του βασιλιά της Ηπείρου, Πύρρου. Στην Κόρινθο ανακηρύσσεται αρχιστράτηγος και αμέσως μετά πλέει για την Κέρκυρα την οποία απελευθερώνει και επιστρέφει στην Αθήνα.

Το -302 εκστρατεύει εναντίον του Κασσάνδρου αλλά ο Αντίγονος τον καλεί στην Έφεσο για να πολεμήσει εναντίον του Λυσίμαχου και του Σελεύκου. Αρχικά νίκησε στη Λάμψακο αλλά στη μεγάλη μάχη της Ιψού ηττήθηκε και εκεί σκοτώνεται και ο πατέρας του Αντίγονος. Μετά την αποτυχία του πηγαίνει στην Κόρινθο και εκεί μαθαίνει ότι οι Αθηναίοι δεν τον αναγνωρίζουν πια!

Το -299, ο Σέλευκος κάνει γαμπρό του το Δημήτριο δίνοντας του ως γυναίκα την κόρη του Στρατονίκη.

Στην προσπάθειά του να καταλάβει τη Σπάρτη τον καλεί ο Αλέξανδρος, γιος του Κάσσανδρου να τον βοηθήσει ενάντια στον αδελφό του, τον Αντίπατρο. Ο Αλέξανδρος αποπειράθηκε να τον δηλητηριάσει αλλά ο Δημήτριος τον σκοτώνει και ανακηρύσσεται βασιλιάς της Μακεδονίας.

Αναλαμβάνοντας τη διακυβέρνηση της Μακεδονίας χάνει το μεγαλύτερο μέρος από το κράτος του πατέρα του. Μετά από διάφορες μάχες στη Μακεδονία, πηγαίνει στη Μ. Ασία όπου κυριεύει τις Σάρδεις και επιτίθεται εναντίον της Κιλικίας και του Αγαθοκλή. Μετά από πολλές περιπλανήσεις παραδίδεται στο Σέλευκο, ο οποίος τον έκλεισε στο φρούριο της Αττάλειας όπου και πεθαίνει από το ποτό και την κραιπάλη. Κηδεύτηκε με τιμές στην Κόρινθο ενώ ο Πλούταρχος γράφει γι΄ αυτόν συγκρίνοντας τον με τον Αντώνιο.

Ο χαρακτηρισμός του Δημήτριου ως πολιορκητή ξεκινάει από την πολιορκία της Σαλαμίνας της Κύπρου και ολοκληρώνεται με την πολιορκία της Ρόδου που κράτησε ένα χρόνο. Πολιόρκησε την πόλη από στεριά και από θάλασσα. Κατασκεύασε και τοποθέτησε σε δύο δεμένα πλοία φορτηγά μία διπλή χελώνι η οποία προστάτευε τους άντρες από τα βλήματα των οξυβελών και των πετροβόλων καθώς και δύο τετραόροφους πύργους, ψηλότερους από τα τείχη της πόλης, που και αυτοί ήταν δεμένοι και τοποθετημένοι πάνω σε φορτηγά πλοία. Ακόμη μετέτρεψε ελαφρότερα πλοία σε επιθετικά με τρισπίθαμους οξιβελείς καταπέλτες ικανούς να βάλλουν σε απόσταση 500 μέτρων βέλη 65 εκατοστών ώστε να παρενοχλούν τους Ροδίους όταν προσπαθούσαν να επισκευάσουν τα τείχη τους.

Στην πολιορκία από τη στεριά, αφού συγκέντρωσε 30.000 τεχνίτες και εργάτες, καθώς και μερικούς από τους ικανότερους μηχανικούς της εποχής, όπως ο Ηγήτωρ και ο Επίμαχος, κατασκεύασε την μεγαλύτερη «ελέπολι» ( εννεαώροφο πύργο πάνω σε τροχούς) που το ύψος ξεπερνούσε τους 90 πήχεις και το πλάτος της βάσης τους 45 πήχεις. Επανδρωνόταν με πάνω από 200 άνδρες και πάνω είχε μεγάλους λιθοβόλους καταπέλτες που έριχναν πέτρινα βλήματα των 90 κιλών, καθώς και οξυβελείς καταπέλτες που έριχναν μεγάλα βέλη σε απόσταση 500 μέτρων.

Ο Δημήτριος χρησιμοποίησε τα τελειότερα μηχανικά μέσα της εποχής, μεγαλύτερα και καλύτερα και από αυτά του Αλεξάνδρου στην πολιορκία της Τύρου. Κατασκεύασε μεγάλες κριοφόρους χελώνες που προκαλούσαν ρήγματα στα τείχη καθώς και μεγάλες χωστρίδες οι οποίες επέτρεπαν στους άνδρες τη ακίνδυνη προσπέλαση των τειχών.

Υπήρξε αναμφιβόλως μεγάλης αξίας στρατιωτικός και πολιτικός άνδρας. Επιβαλλόταν στο περιβάλλον του με τη μεγαλοπρέπειά του και την ωραία και επιβλητική του εμφάνιση αλλά και την υπεροπτική του στάση.

Οι εκστρατείες του είχαν ως κύριο σκοπό την ικανοποιήση του στρατιωτικού του μένους και της μεγάλης του φιλοδοξίας χωρίς βαθύτερο εκπολιτιστικό περιεχόμενο. Ήταν επιρρεπής στο ποτό και τις απολαύσεις από τα οποία και πέθανε.

Αποσπούσε τον θαυμασμό και την κολακεία των υπηκόων του όταν ήταν παρών, ενώ τον συκοφαντούσαν κατά την απουσία του.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1.Ιστορία του ελληνικού έθνους , ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ Α.Ε.

2. ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα

3. Εγκυκλοπαίδεια "ΗΛΙΟΣ"

http://www.nea-acropoli.gr/

Η Λάμια

Η Λάμια
Herbert James Draper, 1909
http://el.wikipedia.org

Γράφει ο Δημήτρης Γερμιώτης

Εκτός από τη Λάμια, το μυθολογικό τέρας με μορφή γυναίκας, που επιβίωσε στη νεοελληνική λαογραφία και παράδοση, υπήρξε στην Ελληνική Ιστορία και άλλη μία Λάμια, πανέμορφη όμως αυτή (γεννήθηκε το -340 και πέθανε το -303). Ήταν κόρη του Αθηναίου Κλεάνορα και ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της ως αυλητρίδα και τη συνέχισε ως εταίρα. Πήγε στην Αίγυπτο, όπου γρήγορα την πρόσεξε ο Πτολεμαίος ο Α΄, που την έκανε ερωμένη του, αλλά το -306, σε ναυμαχία στην Κύπρο ο Πτολεμαίος  νικήθηκε από τον Δημήτριο τον Πολιορκητή, που μαζί με πολλά λάφυρα, πήρε αιχμάλωτη και τη Λάμια.

Με τη σειρά του ο νικητής, όχι μόνο υπέκυψε στα θέλγητρα της Λάμιας, αλλά την ερωτεύτηκε παράφορα και την είχε διαρκώς μαζί του.

Η Λάμια είχε επίγνωση της ισχύος που είχε αποκτήσει και έλεγε πως ο Δημήτριος είναι γι΄ αυτήν εραστής ενώ όλες οι άλλες γυναίκες τον είχαν απλώς ερωμένο. 
Όταν ο μεγάλος αντίπαλος του ο Λυσίμαχος [Ο Πλίνιος αναφέρει ότι ο Λυσίμαχος κλείστηκε σε ένα κλουβί με ένα λιοντάρι και κατάφερε να το στραγγαλίσει. Πλίνιος ο Πρεσβύτερος «Φυσική Ιστορία»]τον περιγέλασε πως ήταν υποχείριο μιας πόρνης ο Δημήτριος γελώντας του είπε «η δική μου πόρνη είναι σοφρωνέστερη της δικιάς σου Πηνελόπης». 

Με τη Λάμια ο Δημήτριος ζούσε πολύ έντονη ερωτική ζωή και όταν κάποτε ο Λυσίμαχος του έστειλε πρεσβεία, οι απεσταλμένοι του παρατήρησαν έκπληκτοι πως τα μπράτσα, ο λαιμός και το μπούτια του Δημήτριου  ήταν γεμάτα δαγκωνιές, νυχιές και ουλές.

«Πάλεψε με κανένα θηρίο ο βασιλιάς;»

ρώτησε ένας από τους πρεσβευτές τους ακολούθους του κι εκείνοι του απάντησαν γελώντας

«Δεν έχουμε θηρία εδώ. Έτσι δαγκώνει η Λάμια».

Όταν κυρίεψε την Αθήνα και οι Αθηναίοι κάνανε τούμπες μπροστά του (μέχρι και Θεό τον ανακηρύξανε!) ο Δημήτριος  έφτιαξε ναό αφιερωμένο στην «Λαμία Αφροδίτη» και από τα δώρα σε χρυσό και άργυρο που του δίνανε ο Δημήτριος κατέθεσε στα πόδια της Λαμίας το τεράστιο ποσό των 250 ταλάντων «για τα καλλυντικά σου» όπως της είπε.

Η Λάμια απέκτησε τεράστια πλούτη και όταν ισχυρός σεισμός κατέστρεψε τη Συκιώνα ανέλαβε να ανοικοδομήσει πολλά δημόσια κτίρια στην πόλη και ίδρυσε σ΄αυτήν την Ποικίλη Στοά, όπου συγκέντρωσε πίνακες των πιο διάσημων ζωγράφων. Ήταν η πρώτη πινακοθήκη που αναφέρει η ιστορία.

Από το γεγονός αυτό αλλά και από άλλα παρόμοια, φαίνεται πως η Λάμια εκτός από ομορφιά διέθετε και πνευματική καλλιέργεια, ενδεχομένως δε έγραφε κιόλας. Μολονότι η επιστολή που φέρεται ότι γράφηκε από αυτήν δεν θεωρείται γνήσια, της αποδίδουν διάφορες ιστορίες, μεταξύ των οποίων και η παρακάτω, που αφορά κάποια περίεργη δικαστική απόφαση.

Ζούσε στην (ελληνιστική) Αίγυπτο μια εταίρα ονόματι Θώνις. Κάποτε ένας νεαρός κουβεντιάζοντας μαζί της, της είπε πως είδε στον ύπνο του να κάνουν έρωτα και πως το όνειρο αυτό του χάρισε μεγάλην ηδονή. Τότε η Θώνις του ζήτησε να της πληρώσει τη συνηθισμένη αμοιβή, αφού τη χάρηκε, έστω και στον ύπνο του. Ο νεαρός φυσικά αρνήθηκε και η υπόθεση έφτασε στα δικαστήρια.

Ο δικαστής, που λεγόταν Βόκχωρις αποφάνθηκε πως ο νεαρός έπρεπε να πληρώσει την ενάγουσα αλλά εκείνη δεν θα μπορούσε να πάρει τα χρήματα στα χέρια της, παρά μόνο να αγγίξει τη σκιά τους, γιατί εφ΄όσον ο εναγόμενος είχε κρατήσει στην αγκαλιά του μόνο τη σκιά της και η ενάγουσα έπρεπε να αρκεστεί στη σκιά των χρημάτων.

Η Λάμια, σχολιάζοντας αυτή την απόφαση, την βρήκε άδικη, γιατί η ουσία ήταν πως ο νεαρός έστω και στο όνειρό του ευχαριστήθηκε από την Θώνιδα ενώ εκείνη δεν είχε καμιάν απολαβή αγγίζοντας τη σκιά των χρημάτων.

Πλούταρχος (Δημήτριος κεφ. 27) , http://www.sarantakos.com/arx/arx_lamia24.html

Η ΦΡΥΝΗ

Η ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΦΡΥΝΗΣ

ΟΙ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΑΣ ΒΑΚΧΙΔΑΣ

ΕΤΑΙΡΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Η ΛΑΪΣ Η ΚΟΡΙΝΘΙΑ

Ο ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ - ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ

Άρθρο του: Ανδρέα Κωνσταντινίδη

Ναι, θα ήταν ωραία να βάζαμε στη γωνιά την Εκκλησία – με τους ουράνιους παράδεισους της, και τα «άγια» και αλλόκοτα πνεύματα και πιστεύω της – και να κυβερνούσαμε τον γήινο παράδεισο εμείς, οι «αμαρτωλοί» και… γήινοι άνθρωποι.  Στο κάτω-κάτω, ο ίδιος ο «νυμφίος» της Εκκλησίας – όπως τον αποκαλούν οι παπάδες – δήλωσε απερίφραστα και… κοφτά, πως η κυβέρνηση της Γης είναι υπόθεση του Καίσαρα, και πως η δική του βασιλεία περιορίζεται – αποκλειστικά – στη κυβέρνηση των σύννεφων και του… άλλου κόσμου.  Δηλαδή, όπως φέρεται να είπε,  «Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ.»

Όταν, όμως,  προσπαθούμε  να απομακρύνουμε από το σύγχρονο, δημοκρατικό Κράτος μας, την Εκκλησία  – και να την περιορίσουμε στα παράξενα, «όσια» και «ιερά» μυστήρια της – ερχόμαστε αντιμέτωποι με αφορισμούς, κατάρες και στριγγλίσιες κραυγές, ωσάν να κόβουμε την αναπνοή στους παπάδες – και των ομοούσιων και ομοιουσίων αυτών.  Γιατί άραγε αυτή η σφοδρή αντίδραση; Γιατί οι αφορισμοί και οι κατάρες;  Ναι, ναι, υπάρχει η απάντηση στην ερώτηση αυτή.  Και η απάντηση είναι απλή.  Οι παπάδες σκίζουν τα ιμάτια τους, όταν προσπαθούμε να τους  ξεφορτωθούμε, γιατί δεν έχουν που αλλού να καταφύγουν. Η ανθρώπινη κοινωνία – τουλάχιστον η… χτεσινή κοινωνία – είναι το φυσικό σπίτι τους.  Όταν απαιτούμε να τους παραγκωνίσουμε, είναι το ίδιο σαν να προσπαθούμε να αφαιρέσουμε από τα γονίδια του σημερινού ανθρώπου τα κατάλοιπα των αγριάνθρωπων προγόνων μας, οι οποίοι ζούσαν μέσα στη ζούγκλα και τα σπήλαια – ναι, τα σπήλαια για τα οποία μιλούσε και ο Πλάτωνας. Και, πάραυτα, εξηγώ:

Στο όχι και πολύ μακρινό, ανθρώπινο παρελθόν – δηλαδή, τον καιρό της ζούγκλας και των σπηλαίων – τα πνεύματα, τα φαντάσματα και οι παντοδύναμοι θεοί (οι δήθεν ποιητές των ορατών και των… αοράτων,) ήσαν η μόνη… αληθινή αλήθεια, για τον πρωτόγονο άνθρωπο.  Ούτε επιστήμη   υπήρχε για να σκορπίσει το σκοτάδι, ούτε δημοκρατικά κοινοβούλια για να γράψουν νόμους κοινωνικής συμπεριφοράς.  Έτσι, οι βασιλιάδες – όπως ο Δαυίδ και ο Σολωμός, για παράδειγμα – όπως και οι προφήτες/σύμβουλοι τους – έγραφαν βιβλία και «ψαλμούς» – για να εξηγήσουν τα φυσικά φαινόμενα και να νομοθετήσουν τη κοινωνική συμπεριφορά.

Με δυο λέξεις, η θρησκεία ήταν η επιστήμη και το σύνταγμα μιας κοινωνίας.  Στην ανθρώπινη ιστορία, συναντούμε το φαινόμενο αυτό και στις τρεις μεγάλες θρησκείες της  εποχής μας – τη χριστιανική, τη μωαμεθανική και την εβραϊκή.  Η αποκαλούμενη Παλαιά Διαθήκη των Χριστιανών, είναι η βάση πάνω στην οποία είναι κτισμένη η Εβραϊκή θρησκεία, όπως η δήθεν θεϊκή δημιουργία του κόσμου, οι νόμοι/εντολές του Μωυσή,  οι ύμνοι των Εβραίων βασιλέων και προφητών, κλπ.

Όταν αποσχίστηκε από τη Ρώμη το Βυζάντιο, και δημιουργήθηκε η Βυζαντινή αυτοκρατορία (με πρωτεύουσα την… Νέα Ρώμη/Κωνσταντινούπολη,) οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες βρέθηκαν αντιμέτωποι με την ανάγκη να δημιουργήσουν τη δική τους, καινούρια θρησκεία και νομοθεσία, με την οποία θα κυβερνούσαν –ανενόχλητοι – την καινούρια αυτοκρατορία τους.  Και έτσι γεννήθηκε ο Χριστιανισμός. Το ότι ο Ιησούς δεν ήταν γιός κάποιου θεού, αλλά μια έξυπνη – και δόλια – δημιουργία των Βυζαντινών αυτοκρατόρων, αποδεικνύεται με την δήθεν φράση του Ιησού,  «Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ.»  Κανένας θεός – τουλάχιστον, κανένας «πάνσοφος,» «πανάγαθος» και… λογικός θεός – θα έπλαθε πρώτα τον άνθρωπο, και θα του έλεγε, σύμφωνα με την βίβλο, «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και κατακυριεύσατε την Γή,» και μετά θα άλλαζε γνώμη και θα έλεγε:  Όχι, καλέ μου άνθρωπε.  Έκαμα λάθος.  Η Γη είναι του φίλου μου του Καίσαρα.  Για σένα θα κρατήσω τα σύννεφα και την ανυπαρξία – την… αιώνια ζωή.  Στο κάτω-κάτω τι να κάμεις την ζωή στη Γη, αφού είναι… αμαρτωλή – και γεμάτη φίδια… Κράτησε, λοιπόν, την όρεξη σου για ευτυχία, χαρά και… χαμόγελα, για την καλή εκείνη ώρα που θα σμίξεις και εσύ με την… αγγελική κοινωνία μου στα σύννεφα.

Κάτι παρόμοιο βλέπουμε και με την μωαμεθανική θρησκεία.  Όταν οι Άραβες ξύπνησαν και είπαν: Εμείς δεν είμαστε ούτε Εβραίοι, ούτε χριστιανοί, αλλά Άραβες – και θέλουμε την ελευθερία μας – η πρώτη τους δουλειά ήταν να δημιουργήσουν την δική τους κοσμοθεωρία και το δικό τους… σύνταγμα – δηλαδή τον Μωαμεθανισμό.  Και όταν άρχισε να δημιουργείται η Οθωμανική αυτοκρατορία, βρήκε την θρησκεία-σύνταγμα έτοιμη και την υιοθέτησε.

Εάν, λοιπόν, οι διάφορες θρησκείες δεν είναι μονάχα μεταφυσικές ενασχολήσεις και… φιλόδοξες επιστήμες, αλλά είναι – όπως παρουσιάζουμε ανωτέρω – και αυτοκρατορικά/κρατικά συντάγματα, οι προσπάθειες μας να διαχωρίσουμε το κράτος από την εκκλησία μπορούν να στεφθούν μόνο με περιορισμένη – πολύ περιορισμένη – επιτυχία. Το γεγονός, όμως, αυτό δεν πρέπει να μας απογοητεύει. Όπως γνωρίζουμε, όταν τα δεσμά δεν λύονται… κόβονται. Και στον σημερινό κόσμο, όπου προοδευτικά κυβερνούν τεκμηριωμένες επιστημονικές αξίες, και ενδυναμωμένοι δημοκρατικοί παράμετροι, τα δεσμά μεταξύ κράτους και εκκλησίας θα αποκοπούν – μάλλον γρήγορα παρά αργά – λόγω… σήψης.

Δικός σας,

Ανδρέας Κωνσταντινίδης

 http://www.palmografos.com/permalink/17731.html

ΕΝΑΣ ΜΥΘΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΙΝΕΖΟΥΣ. ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ.

Η παρακάτω παραβολή βρίσκεται στο Κολοσσιαίο έργο μεταφυσικού περιεχομένου, το «Μαθναβί» γραμμένο από τον Πέρση ποιητή και δάσκαλο Θεολογίας Τζελαλεντίν Ρουμί το 1273.

Στην Ιστορία αυτή απεικονίζεται η διαφορά μεταξύ θεολογικής και μυστικιστικής σκέψεως ανάμεσα στους δυο πολιτισμούς των Ελλήνων και των Κινέζων.

«Αν θες μια παραβολή της κρυμμένης γνώσης, πες την ιστορία των Ελλήνων και των Κινέζων.

-Είμαστε οι καλύτεροι καλλιτέχνες, είπαν οι Κινέζοι.

-Κι όμως εμείς υπερέχουμε! Είπαν οι Έλληνες.

Θα διαγωνιστείτε, είπε ο Σουλτάνος, και τότε θα δούμε ποιος έχει δίκιο στον ισχυρισμό του.

Παραχωρήσατε μας ένα ορισμένο δωμάτιο και ένα άλλο στους Έλληνες είπαν οι Κινέζοι.

Τα δωμάτια ήταν απέναντι πόρτα με πόρτα.

Οι κινέζοι ζήτησαν από το βασιλιά εκατό χρώματα. Έτσι ο πλούσιος μονάρχης άνοιξε το θησαυροφυλάκιο του και κάθε μέρα οι Κινέζοι έπαιρναν από την επιχορήγηση του τα χρώματα τους.

Για τη δική μας δουλειά χρώματα και αποχρώσεις δεν είναι κατάλληλα, είπαν οι Έλληνες. Αυτό που θέλουμε είναι να απαλλαγούμε από τη σκουριά. Και βάλθηκαν να γυαλίσουν το δωμάτιο.

Υπάρχει ένας δρόμος από το πολύχρωμο στο άχρωμο. Το χρώμα είναι σαν τα σύννεφα, το φεγγάρι είναι άχρωμο. Οποιαδήποτε ακτινοβολία και λαμπρότητα βλέπουμε στα σύννεφα, ας είμαστε σίγουροι ότι προέρχονται από τα άστρα το φεγγάρι και τον Ήλιο.

Μόλις τέλειωσαν οι Κινέζοι τη δουλειά τους άρχισαν να χτυπούν τύμπανα από την χαρά τους. Ο Βασιλιάς ήρθε μέσα και είδε τις εικόνες τους και από τη στιγμή που αντίκρισε αυτό το θέαμα έχασε το μυαλό του.

Μετά προχώρησε προς το δωμάτιο των Ελλήνων, που μόλις τον είδαν τράβηξαν την κουρτίνα που χώριζε τα δυο δωμάτια, έτσι ώστε τα καταπληκτικά έργα των Κινέζων αντικατοπτρίστηκαν πάνω στους τοίχους, που τους είχαν βγάλει τη σκουριά και τους είχαν γυαλίσει.

Όλα εκείνα που ο βασιλιάς είχε δει στο δωμάτιο των κινέζων φαίνονταν καλύτερα εδώ.

Τόσο καλύτερα που τα μάτια του πετάχτηκαν έξω από τις κόγχες τους! 

Οι Έλληνες πατέρα μου, είναι οι Σούφι χωρίς επαναλήψεις, βιβλία και διαβάσματα και όμως έχουν ελευθερώσει τα στήθη τους από την πλεονεξία, την απληστία, την φιλαργυρία και την κακία.

Η αγνότητα του καθρέφτη είναι χωρίς άλλο η καρδιά που δέχεται αμέτρητες εικόνες. Η αντανάκλαση κάθε εικόνας λάμπει για πάντα στην καρδιά και μόνον. Και κάθε νέα εικόνα που εισχωρεί στην καρδιά προβάλλεται, απαλλαγμένη από κάθε ατέλεια.

Αυτοί που έχουν καθαρίσει την καρδιά τους έχουν ξεφύγει από τα αρώματα και τα χρώματα. Κάθε λεπτό, κάθε στιγμή ατενίζουν την ομορφιά».

Πηγή: Οι Διδάσκαλοι του Γκουρτζίεφ-Raphael Lefort, εκδόσεις: Πύρινος Κόσμος , http://www.elikoncc.info/

ΤΑ ΧΡΥΣΑ ΕΠΗ ΤΩΝ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΩΝ

«Χρυσά Έπη» του Πυθαγόρα ονομάζονται οι 71 στίχοι που απήγγειλαν κάθε μέρα οι «Πυθαγόρειοι σπουδασταί του Ομακοείου».

Οι στίχοι αυτοί ήσαν η βάση της ηθικής και θεολογικής διδασκαλίας του μεγάλου Μύστη, οι οποίοι διασώθηκαν και μας μεταδόθηκαν από τους μεταγενέστερους.

Δεν γνωρίζουμε εάν τα Χρυσά Έπη έχουν γραφεί από τον μεγαλόπνοο φιλόσοφο.

Είναι όμως συγκεντρωμένα στο έργο των Νεοπυθαγορείων φιλοσόφων Πορφύριου και   Ιάμβλιχου, του τέλους του +3^ου αιώνα.

Από τα  Χρυσά Έπη, τα οποία καλούνται και «ακούσματα»  ή  «σύμβολα», θα παραθέσουμε και θα ερμηνεύσουμε έναν μικρό αριθμό από αυτά, από τα οποία εξάγεται η μεγάλη διαχρονική τους σπουδαιότητα:

* «Θεόν μεν δαιμόνων προτιμάν, ήρωας δε ανθρώπων, ανθρώπων δε μάλιστα τους γονείς.»
Να τιμάς τον Θεό περισσότερο από τις κατώτερες θεϊκές οντότητες (οσίους), τους ημίθεους περισσότερο από τους θνητούς και τους γονείς περισσότερο  από  τους άλλους ανθρώπους.

 * «Σπονδάς ποιείσθαι τοίς θεοίς κατά το ούς τών  εύ ακουσμάτων»
Να τιμάς τους θεούς και να τους υμνείς με μουσική ώστε να επιτυγχάνεται η  αρμονία και η ψυχική ανάταση.

* «Αποδημούντα εν τοίς όροις ανεπιστρεπτείν»
Ο μέλλων να αποδημήσει από αυτόν τον κόσμο, να μη σκέπτεται την παρούσα  ζωή, ούτε τις ηδονές της και να μη θλίβεται για αυτό.

* «Ιερόν συμβουλή»
Έχεις την ιερή  υποχρέωση να παρέχεις τη  συμβουλή και τις γνώσεις σου για  την πρόοδο και  βελτίωση του ατόμου και της ανθρωπότητας.

* «Εν οργή μήτε τι λέγειν μήτε πράττειν»
Να μη ομιλείς ούτε και να πράττεις τίποτα όταν είσαι οργισμένος. Ο ήρεμος νους, η πνευματική διαύγεια και η ψυχική ηρεμία, είναι οι καλλίτεροι  σύμβουλοι  του ατόμου.

* «Εκάστοτε ταύτα λέγειν εις τον οίκον εισιών: Τι παρέβην; Τι δ’ έρρεξα;  Τι μοι δέον ουκ ετελέσθη;»
Κάθε φορά που επιστρέφεις στο σπίτι σου, να διερωτάσαι: Ποιό σφάλμα διέπραξα;  Τι καλόν έπραξα;  Τι παρέλειψα να πράξω από ό,τι  ώφειλα να είχα  πράξει;

* «Μη περιφέρεις εν δακτυλίω Θεού εικόνα»
Να μη φανερώνεις στους πολλούς και αδαείς την γνώμη σου για τον Θεό.

* «Ου τα πάντα τοίς πάσι ρητά»
Να μην αποκαλύπτεται η γνώση και τα μυστικά στους αμόρφωτους και στους αδαείς, διότι δεν μπορούν να τα κατανοήσουν και θα τα διαστρεβλώσουν.

* «Τας λεωφόρους μη βαδίζειν»
Να ακολουθείς τις γνώμες εκείνων που γνωρίζουν, των επαϊόντων και, όχι του απαίδευτου όχλου.

*  «Μη ζυγόν υπερβαίνειν»
Να μην υπερβαίνεις το ίσον και το δίκαιον. Τα πάντα με μέτρο.

*  «Μη λέγειν άνευ φωτός»
Να μην ομιλείς δυσνόητα.

*  «Μη στέφανον τίλλειν»
Να μη μαδάς τον στέφανο  (τους νόμους),  δηλαδή να σέβεσαι και να υπακούς  στους νόμους της πολιτείας.

*  «Μη έχειν ομωροφίους χελιδόνας»
Να μη συναναστρέφεσαι φλύαρους ανθρώπους, διότι αυτοί δεν έχουν εχεμύθεια.           

*  «Μη το πυρ μάχαιρα σκαλεύειν»
Να μη προκαλείς την οργή  των κρατούντων ή να μη ρίχνεις λάδι στη φωτιά.  Να καταπραΰνεις τους οργισμένους και όχι να τους ερεθίζεις.

*  «Μη ραδίως την δεξιάν εμβάλλειν»
Να μη δίνεις εύκολα το δεξί σου χέρι εις τον πρώτο  τυχόντα. Να μην εμπιστεύεσαι εύκολα, διότι μπορεί να σε βλάψουν.

*  «Μη επί χοίνικος καθίζειν»
Να μην είσαι τεμπέλης και, να φροντίζεις εξ ίσου για το παρόν και το μέλλον.

*  «Μη καρδίαν εσθίειν»
Να μη λιώνεις την καρδιά σου με στενοχώριες. Όχι στο άγχος που είναι πρόξενος τόσων ασθενειών και συμφορών. 

*  «Μη εσθίειν όσα μη θέμις»
Να μη τρως όσα δεν επιτρέπεται, δηλαδή όσα είναι αντίθετα σε ό,τι πιστεύεται ότι έχουν σχέση με την μετενσάρκωση στην  οποίαν πίστευαν και  δίδασκαν οι Πυθαγόρειοι.

*  «Κυάμων απέχεσθαι»   ή «κυάμους αποστρέφεσθαι»
Να μη τρώγεις κουκιά  ή,  να αποφεύγεις τα κουκιά. Το «κυάμων απέχεσθαι», πρόκειται περί συμβολικού στίχου που αφορά την  Κυάμωση (αιματό - λυση), την οποίαν  ο μεγάλος Πυθαγόρας γνώριζε. Περιέβαλε αυτόν το  στίχο  με τον μύθο του τεμαχισμού και της ωμοφαγίας του σώματος του Ορφέως και του Διονύσου, της αθανασίας της ψυχής και της  μετενσαρκώσεως.

Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι, «οι Αιγύπτιοι κουκιά δεν σπέρνουν καθόλου στην χώρα τους και όσα φυτρώνουν, ούτε ωμά τα τρώγουν, ούτε μαγειρεμένα.  Οι δε ιερείς ούτε να τα ιδούν θέλουν, διότι νομίζουν ότι  το όσπριο  αυτό είναι ακάθαρτον».

*  «Εμψύχων απέχεσθαι»
Η ακριβής θρησκευτική δοξασία του Πυθαγόρα είναι ελάχιστα γνωστή. Είναι βέβαιο ότι καθώς ήταν μυημένος στα Ορφικά Μυστήρια, στα Αιγυπτιακά και τα Μινωικά, πίστευε στην αθανασία της ψυχής και την μετεμψύχωση  ή  αναγέννηση αυτής. Η απέχθειά τους να τρώνε τροφές που προέρχονται από έμψυχα και η απαγόρευση που είχε επιβάλλει, οφειλόταν στην πεποίθησή του ότι, ήταν ενδεχόμενο να είχε μετεμψυχωθεί στο σώμα ζώου, ψυχή ανθρώπου. Κατά την Ορφική διδασκαλία, η ψυχή εθεωρείτο ως «εκπεσών θεός», ήταν δε δυνατόν να ελευθερωθεί από την  φυλακή του φθαρτού σώματος και να αποκτήσει εκ νέου την θεία υπόστασή της, με διαδοχικούς καθαρμούς, μυσταγωγικές τελετουργίες και μετενσαρκώσεις.

*  «Σέβου και Τίμα τον Όρκον»
Κατά την Πυθαγόρειο διδασκαλία το ψέμα ήταν όχι μόνο απαγορευμένο, αλλά   έπρεπε κάθε υπόσχεση να τηρείται και να εκτελείται οπωσδήποτε.

*  «Σέβου τους ήρωας και τοις ευεργέταις των θνητών»
Οι ήρωες και οι ευεργέτες ήσαν οι παιδαγωγοί της ανθρωπότητας. Στην αρχαιότητα οι ήρωες και οι σοφοί είχαν τη  θέση της λατρείας των σημερινών οσίων και αγίων.

*  «Σφράγιζε τούς μέν λόγους εν σιγή, τήν δε σιγήν καιρώ»
Οι βεβιασμένοι λόγοι και οι πράξεις δίχως περίσκεψη, επιφέρουν την ανθρώπινη δυστυχία, έτσι αποφεύγουμε την πίκρα και τις στενοχώριες από τα  ελαφρά λόγια και από τις ανάρμοστες πράξεις.

* «Μην δαπανάς περισσότερα των αναγκών σου, αλλά ούτε να σε κυριεύει η  φιλαργυρία».

Ο φιλόσοφος φτάνει στην αυτάρκεια με την ολιγάρκεια. Οι ακρότητες φέρνουν ανησυχίες και απογοητεύσεις. Με οδηγό το μέτρο, τις αποφεύγουμε.

 Αθήναι  Φεβρουάριος  2013 Ελευθέριος  Διαμαντάρας http://diamantarasel.blogspot.gr/

Ο ΛΕΥΚΙΠΠΟΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΤΟ "BIG BANG" ΑΠ' ΤΟΝ -5o αι. !!!

Είναι πέρα από κάθε κατανόηση το πως ο μέγας αυτός θεωρητικός ο Λεύκιππος ο Αβδηρίτης διέβλεψε από τότε με τέτοια ακρίβεια την μεγάλη κοσμογονική έκρηξη που σήμερα είναι γνωστή ως BIG BANG!

ΠΩΣ ΣΥΝΕΣΤΗΚΕΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ 

ΠΩΣ  ΣΥΝΕΣΤΗΘΗ  Ο  ΚΟΣΜΟΣ

«Ο νυν κόσμος περικεκλασμένω σχήματι 

O Κόσμος αυτός, σε (αυτή την) διασπαρμένη μορφή

εσχημάτισται τον τρόπο τούτον:  

εσχηματίσθη με τον εξής τρόπο: 

                     Των ατόμων σωμάτων απρονόητον                        

Τα σώματα των ατόμων, χωρίς αιτία

και τυχαίαν εχόντων την κίνησιν  

και τυχαία έχοντας την κίνηση,

συνεχώς τε και τάχιστα κινουμένων,  

κινούμενα συνεχώς και ταχύτατα,

εις ταυτό πολλά σώματα συνηθροίσθη,  

πλήθος επί τον αυτό (τόπο) συγκεντρώθησαν...

[και] δια τούτο ποικιλίαν έχοντα

(και) σχημάτων και μεγεθών.

Αθροιζομένων δε εν ταυτώ,  

Συναθροιζομένων στον ίδιο τόπο

τούτων τα μεν οσα μείζονα ην και βαρύτερα  

εξ’ αυτών τα μεν όσα μείζονα και βαρύτερα,

πάντων υπεκάθιζεν,  

υπό κάτω πάντων (στο κέντρο) εκάθιζαν,

όσα δε μικρά και περιφερή  

όσα δε μικρά και περιφερόμενα,

και λεία και ευόλισθα ταύτα εξεθλίβετο,  

λεία και ολισθηρά, επιέζοντο,

κατά την σύνοδον των ατόμων,  

αυτά, κατά την συγκέντρωση των σωμάτων

εις τε το μετέωρον ανεφέρετο. 

σχηματίζοντας  μετέωρο, (ουράνιο φαινόμενο).

ώς δε ουν εξέλειπεν μεν, η πληκτική δύναμις μετεωρίζουσα, 

Όμως όταν εξέλιπε η πληκτική δύναμη

(πλήττω= βαρώ= βαρυτική!!!) που τα μετεώριζε

ουκέτι δε ήγεν η πληγή πρός το μετέωρον,  

κι όταν έπαψε να οδηγεί (η βαρύτητα τα άτομα) προς το μετέωρο,

εκωλύετο δε ταύτα κάτω φέρεσθαι, τους δυνάμενους δέξασθαι.   

εμποδίζοντο (περεταίρω τα άτομα) να φτάσουν κάτω

επιέζετο [δε βιαίως] πρός τους τόπους  

(δηλαδή στο κέντρο του φαινομένου),

βιαίως δε (με έκρηξη) αυτά εσπρώχθησαν

σε τόπους που μπορούσαν να τα δεχθούν.

Ουτοι δε ήσαν οι πέριξ και προς τούτοις  

Αυτοί δε (οι τόποι) ήταν ο περιβάλλον χώρος

το πλήθος των σωμάτων περιεκλάτω:  

περιπλεκόμενα δε αλλήλοις  το πλήθος των σωμάτων διεσπάσθη.

κατά την περίκλασιν τον ουρανόν εγέννησε.  

Περιπλεκόμενα δε μεταξύ τους και σ΄ αυτόν τον χώρο

κατά την διαίρεση τον ουρανό εγέννησαν!

Της δε αυτής εχόμεναι φύσεις αι άτομοι,

Της αυτής δε φύσεως άτομα,

ποικίλαι ούσαι... την των άστρων φύσιν απετέλουν»         

που είναι ποικίλα αυτή των ατόμων...

την φύση των άστρων αποτελούν.

Λεύκιππος ο Αβδηρίτης Testimonia 24.2.

Φιλόσοφος του -5ου αι.!

Είναι πέρα από κάθε κατανόηση το πως ο μέγας αυτός θεωρητικός διέβλεψε από τότε με τέτοια ακρίβεια την μεγάλη έκρηξη την γνωστή σήμερα ως BIG BANG!
Ο ίδιος μεταξύ άλλων δήλωνε: «άπειρα είναι τα πάντα και εις άλληλα μεταβάλλονται».

Μ. Καλόπουλος  1995    http://www.greatlie.com/

Ζιγκ Ζαγκ - Φύσηξε έρωτας

Καλησπέρα στο απέραντο γαλάζιο!!! Καλησπέρα στις γαλάζιες σκέψεις... 

kiatotube

ΤΟ ΦΙΛΟΤΙΜΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΟΥΝ ΠΟΤΕ!!! ΜΑΘΗΜΑ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.

Το περιστατικό συνέβη σε κατάστημα αλυσίδας σουπερ μάρκετ.
Πλησιάζει στο ταμείο  ένας γηραιός, ρακένδυτος άνδρας,  μέ 3-4 κονσέρβες κι ένα γκαζάκι στο καλαθάκι του.
Η νεαρή ταμίας  κτυπάει τις κονσέρβες και το γκαζάκι στην ταμειακή μηχανή, τον κοιτάει και του λέει: "Φύγετε κύριε, η εταιρεία μας  δικαιολογεί κάποια  δωρεάν καλάθια".
Αυτός την κοιτάει με καλωσύνη, την ευχαριστεί εκατό φορές και  της  δίνει χίλιες  ευχές.
Μόλις εκείνος απομακρύνεται, ανοίγει την  τσάντα της καί βάζει τά χρήματα στό ταμείο από τό πορτοφόλι της!! Όσοι ήταν στην ουρά,  2-3 άτομα, έχουν μείνει κάγκελο. Αμέσως   της  λένε "κοπελιά,  να τα πληρώσουμε εμείς. Η νεαρή κοπέλα τους  κοιτάζει αυστηρά και τους απαντά αποφασιστικά:
"Ευχαριστώ, εγώ το ἀποφάσισα, εγώ θα τα πληρώσω. Ελάτε, παρακαλώ, προχωράτε". 

Ἕνα κοριτσάκι τόσο δα. 20 - 22 ετών. Πόσα νά παίρνει; 500 ευρώ το  μήνα; Ίσως και λιγότερα. Μάθημα ζωής και ανθρωπιάς για όλους μας. Ελπίδα και προσμονή για ένα καλύτερο αύριο. Έτσι  για να μη κατηγορούμε μερικές φορές την νεολαία μας. Υπάρχουν και διαμάντια και είναι πολλά, μα πάρα πολλά. Και τώρα σε αυτή την δύσκολη περίοδο, που περνά η πατρίδα,  λάμπουν εκτυφλωτικά και δίδουν ελπίδα, μάθημα αντίστασης, μάθημα ζωής σε όλους μας. Όσο υπάρχουν άνθρωποι, δεν πρέπει να φοβόμαστε τίποτα σε αυτό τον τόπο. Θα τα αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί, με μπροστάρη την νεολαία μας.

ΠΗΓΗ: ΠΡΟΩΘΗΜΕΝΟ ΜΗΝΥΜΑ ΗΛΕΚΤΡ. ΤΑΧΥΔΡ.

Η ΤΡΑΝΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΑΡΗ ΠΟΥΛΙΑΝΟΥ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ!

Επιστολή του αδελφού Γ. Γάκη
Ο Καθηγητής κ. Αρης Πουλιανός, μέλος τού Μόνιμου Διεθνούς Ινστιτούτου Ανθρωπολογικών καί Εθνολογικών Επιστημών τής UNESCO, δικαιώνεται γιά μία ακόμη φορά από τήν διεθνή επιστημονική κοινότητα.
Θεμελίωσε μέ ακλόνητα επιστημονικά στοιχεία:
- ΤΗΝ ΑΥΤΟΧΘΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΗ.
- ΤΗ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.
- ΤΗΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΟΤΟ ΠΡΟΣ ΒΟΡΡΑ ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.
Επίσης,
- ΑΝΕΤΡΕΨΕ ΤΗΝ ΕΩΛΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΑΦΡΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΥ.
- ΚΑΤΕΡΡΙΨΕ ΤΑ ΜΩΡΟΦΙΛΟΛΟΓΗΜΑΤΑ ΠΕΡΙ ΙΝΔΟΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ, ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΟΜΟΕΘΝΙΑΣ.
Τά ευρήματα στά Πετράλωνα τής Χαλκιδικής, στήν Τρίλλια καί στό Ελαιοχώρι, τόν καθιστούν ζωντανό θρύλο τών Ελλήνων καί οι αγώνες μισού αιώνα επιστημονικού, καί όχι μόνο, μόχθου, ο διωγμός του καί οί περιπέτειές του στίς αίθουσες τών δικαστηρίων, τόν ανέδειξαν σέ έναν από τούς επιφανέστερους ΕΡΓΑΤΕΣ τής ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ διεθνώς.
Γ.Γ.
……………………………………….
Δικαίωση για τον Α.Πουλιανό από Καίμπριτζ και Ευρωπαϊκή Ανθρωπολογική Ένωση.
Το Καίμπριτζ επιμένει, ψέγει το υπ. Πολιτισμού: 700.000 (και όχι 300.000) χρόνων το κρανίο των Πετραλώνων.
Παράλληλα με τις εργασίες του 18^ου Συνεδρίου της Πανευρωπαϊκής Ανθρωπολογικής Ενώσεως, που πραγματοποιήθηκε στην Άγκυρα 3-6 Σεπτεμβρίου 2012, συνεδρίασε τρις το Διοικητικό της Συμβούλιο. Ανάμεσα σ’ άλλα ζητήματα εξετάσθηκαν κι εκείνα που σχετίζονται με:
Το Σπήλαιο Πετραλώνων Χαλκιδικής.
Το κρανίο του Αρχανθρώπου και
Την ακατανόητη απομάκρυνση του Άρη Πουλιανού από το Ανθρωπολογικό Μουσείο, το οποίο δημιούργησε ο ίδιος δίπλα στο σπήλαιο, με δικά του έξοδα και μόχθο μισού αιώνος, πρακτικά χωρίς κρατική βοήθεια.
Οι αποφάσεις των παραπάνω συμβουλίων αποτελούν ουσιαστικά συνέχεια προηγούμενων αποφάσεων της Ενώσεως, που είχαν ληφθεί στα Πετράλωνα Χαλκιδικής (1982), την Φλωρεντία (1984) ή το Πόζναν της Πολωνίας (2010).
Οι αποφάσεις της Πανευρωπαϊκής Ανθρωπολογικής Ενώσεως για τα Πετράλωνα συνοψίσθηκαν σε μια επιστολή προς το ελληνικό υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων Πολιτισμού και Αθλητισμού, της 5.9.2012, που υπογράφει ο πρόεδρος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ, Νίκολας Μάτσι-Ταίυλορ (η οποία έλαβε τον αριθμό 49294 / 28.9.2012 με προορισμό την ΔΙΠΚΑ, στο γενικό πρωτόκολλο της Δ/νσεως Διοικητικού).
Παρακάτω δημοσιεύεται η επιστολή αυτή, με την ελπίδα ότι τούτην την φορά – ύστερα από παρέλευση μιας ολόκληρης 30ετίας – να υπάρξουν επί τέλους απαντήσεις, οι οποίες να είναι και αντάξιες του ονόματος που φέρει η Ελληνική Γενική Γραμματεία Πολιτισμού.
University of Cambridge
Department of Archaeology and Anthropology
Professor C G Nicholas Mascie-Taylor
Head of Department
Pembroke Street
Cambridge CB2 3QY
Tel: +44 (0) 1223 335456 +44 (0) 1223 335456
Email: nmt1@cam.ac.uk
Σας γράφω εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ανθρωπολογικής Ενώσεως (η οποία είναι η επαγγελματική και ακαδημαϊκή «στέγη» υπό την οποία συνενώνονται όλες οι εθνικές – ευρωπαϊκές εταιρείες βιολογικής ανθρωπολογίας), με σκοπό να εκφρασθούν οι ανησυχίες μας σχετικά με την διατήρηση του Σπηλαίου και του Κρανίου των Πετραλώνων, την παραπληροφόρηση για την χρονολόγηση του κρανίου, όπως επίσης τους χειρισμούς του προσωπικού φυλάξεως του Σπηλαίου.
Οι βάσεις των ανησυχιών μας εστιάζονται στο γεγονός ότι το κρανίο έχει υποστεί πολλές φθορές από διάφορες χαρακιές, καθώς και το ότι η κορώνα ενός δοντιού (του 1^ου δεξιού γομφίου) έχει αφαιρεθεί. Σύμφωνα με την Ανθρωπολογική Εταιρεία Ελλάδος αυτό που απαιτείται είναι μία λεπτομερής περιγραφή της παρούσης καταστάσεως διατηρήσεως του κρανίου, έτσι ώστε κανείς στο μέλλον να μην μπορεί αυθαίρετα να προκαλέσει κάποια περαιτέρω καταστροφή. Αναφύεται επίσης το πρόβλημα της χρονολογήσεως, η οποία έχει επιστημονικώς προσδιορισθεί περίπου στα 700.000 χρόνια πριν και όχι 300.000, όπως αποδίδεται σε αναρτημένο πίνακα (σήμερα μπροστά στο Σπήλαιο). Παρά την λεπτομερή καταγραφή ανασκαφών και ευρημάτων, τα οποία όμως χρήζουν περαιτέρω δημοσίας παρουσιάσεως, δεν μπορεί να προληφθεί οιαδήποτε απώλεια δειγμάτων (απολιθωμάτων κλπ.), καθ’ ότι ουδέποτε έχουν καταλογογραφηθεί (όπως θα άρμοζε σε επίσημο κρατικό φορέα).
Είναι πολύ ατυχές το ότι η Ελληνική Αρχαιολογική Υπηρεσία σταμάτησε τον δρ. Άρη Πουλιανό από παραπέρα εργασίες στο Σπήλαιο, χωρίς οποιαδήποτε εξήγηση. Είναι επίσης πολύ ανησυχητικό το γεγονός ότι κατά το τρέχον έτος ο δρ. Πουλιανός και η σύζυγός του δέχθηκαν σωματική επίθεση με τραυματισμό μέσα στο σπίτι τους, και οι ένοχοι δεν έχουν εντοπισθεί. Επίσης (ο δρ. Πουλιανός) προκλήθηκε φραστικά εν όσω προσπαθούσε να δώσει μία ομιλία σε εκπαιδευτικούς και μαθητές, μετά από σχετική πρόσκλησή τους.
Αναγνωρισμένοι ανθρωπολόγοι και γεωλόγοι κατ’ επανάληψη έχουν εμποδισθεί κατά την πρόσβαση στο Σπήλαιο και τα ευρήματά του για περαιτέρω έρευνες, ουσιαστικά χωρίς κανέναν λόγο. Εξ άλλου, ενωρίτερα αυτήν την χρονιά υπήρξε παραπληροφόρηση του Ελληνικού Κοινοβουλίου αναφορικά με οικονομικά θέματα του Σπηλαίου.
Προσβλέποντας σε απαντήσεις στα παραπάνω ζητήματα.
Δικός σας,
Καθηγητής Νίκολας Μάτσι-Ταίυλορ

Γιώργος Λεκάκης, xronos.gr, Από το http://www.awakengr.com , mypanathinaikos.wordpress.com , 
 human-philosophie , conspiracyfeeds.blogspot.gr ,  http://filoumenos.com

ΥΑΚΙΝΘΕΙΑ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ - ΑΜΥΚΛΑΙ Ο ΘΡΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ - ΤΟ ΠΑΝΑΡΧΑΙΟ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΣΠΑΡΤΗΣ

Υακίνθεια. Αρχαιοελληνική εορτή, την οποία τελούσαν στις Αμύκλες της Λακεδαίμονας τον μήνα Εκατομβαιώνα (μέσα Ιουνίου – μέσα Ιουλίου), για να τιμήσουν τον Υάκινθο και τον Απόλλωνα.

Διαρκούσε τρεις ημέρες: την πρώτη, που ήταν αφιερωμένη στο πένθος για τον θάνατο της βλάστησης, γίνονταν θυσίες στον τάφο του Υάκινθου· η δεύτερη μέρα περνούσε με δημόσιο πανηγυρισμό για την αναγέννηση της φύσης, στον οποίο έπαιρναν μέρος όλοι οι κάτοικοι, ακόμα και οι δούλοι, για να τιμηθεί ο φίλος του Υάκινθου και ακούσιος φονέας του, Απόλλων· την τελευταία ημέρα η γιορτή ολοκληρωνόταν με αγώνες, θυσίες και προσφορά στον θεό ενός χιτώνα υφασμένου από τις γυναίκες της Σπάρτης.

Στις Αμύκλες βρίσκεται το φημισμένο Ιερό του Αμυκλαίου Απόλλωνα, πολιτικό και θρησκευτικό κέντρο της Αρχαίας Σπάρτης από τους πρώιμους ιστορικούς χρόνους μέχρι και τα μυκηναϊκά χρόνια.

Στο χώρο που τελούνταν κάθε χρόνο η σημαντικότερη ίσως εορτή των Σπαρτιατών, τα Υακίνθεια, προς τιμή του Υάκινθου, φίλου του Απόλλωνα.

Ο Υάκινθος ήταν θεός της βλάστησης, πάνω στον τάφο του οποίου είχε στηθεί το 13 περίπου μέτρων άγαλμα του Απόλλωνα, γνωστό από τις μαρτυρίες των πηγών. Γύρω στα μέσα του +2ου αιώνα ο Παυσανίας είχε μείνει εκστατικός από τον θρόνο που το περιέβαλε και από τον εντυπωσιακό αριθμό των μυθολογικών παραστάσεων που τον διακοσμούσαν.

Για την κατασκευή του λαμπρού όσο και αινιγματικού αυτού μνημείου προς το τέλος του -6ου αιώνα, οι Σπαρτιάτες είχαν μετακαλέσει από τη Μαγνησία της Μικρασίας τον διάσημο αρχιτέκτονα, Βαθυκλή. 

Ένας άγνωστος τόπος στους περισσότερους Έλληνες που απέχει περί τα πέντε χιλιόμετρα απ’ την σημερινή πόλη της Σπάρτης. Και όμως, πολύ πιθανών, ο ιερός χώρος των Αμυκλών να είναι ο πρώτος οργανωμένος μυητικός και λατρευτικός ιερός τόπος στον Ελλαδικό χώρο. Μας είναι άγνωστο πότε κατοικήθηκε, ακόμη και οι αρχαιολόγοι δίδουν μια κατά προσέγγιση χρονολογία, γύρω στο -8000, από τα τελευταία ευρήματα.

Με την πρώτη μυστηριακή λατρεία προς τον θεό Υάκινθο παρουσίασε μια εξαιρετική άνθηση στην εποχή της Μυκηναϊκής περιόδου και που ίσως να έγινε οι αιτία για την εμφάνιση των άλλων μυητικών ιερών κέντρων.

Κατά την προϊστορική αρχαιότητα οι Αμύκλες υπήρξαν σημαντικότατη εστία πολιτισμού και πανάρχαιο θρησκευτικό κέντρο.

Λατρευτικός αρχικά ως ο τόπος του θεού Υάκινθου, η λατρεία και τα μυστήρια του οποίου καθιερώθηκαν ιδιαίτερα κατά τη μυκηναϊκή εποχή, οι Αμύκλες έγιναν αργότερα κραταιή έδρα του "νεήλυδος", δηλαδή νιόφερτου στο λατρευτικό εκείνο τόπο Απόλλωνος, του Ολυμπίου Θεού.

Από το όνομα της εορτής είναι φανερό ότι ο Υάκινθος ήταν προ-Μυκηναϊκός ήρωας που δίδαξε τα πρώτα μυστήρια και τον λάτρευαν σαν το θεό της βλαστήσεως μαζί με την αδελφή του Πολύβοια, όπου αργότερα ταυτίστηκαν μαζί τους η Μάνα-Δήμητρα με τη Κόρη-Περσεφόνη.

Κάθε χρόνο, με το τέλος της Άνοιξης κατά τον σπαρτιατικό μήνα Φλιάσιο -σελήνη Μαϊου-, ή στα μέσα του καλοκαιριού κατά τον μήνα Υακίνθιο -σελήνη Ιουλίου-, οι Λακεδαιμόνιοι εόρταζαν επί τρείς ημέρες στις Αμύκλες τα λεγόμενα «Υακίνθεια» με εναγισμούς, μυήσεις και κοινά δείπνα προς τιμήν του πανέμορφου Υακίνθου, ΤΟΥ ΘΝΗΣΚΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΓΟΝΙΜΙΚΟΥ ΘΕΟΥ, υιού του Αμύκλα, που σκότωσε κατά λάθος ο θαυμαστής του θεός Απόλλων.

Την πρώτη ημέρα των «Υακινθίων» προσφέρονταν μελαγχολικά θυσίες στους νεκρούς από αστεφάνωτους (σε ένδειξη πένθους) θρησκευτές και νεκρόδειπνα δίχως ψωμί, πίττες ή άλλα γλυκίσματα, ενώ γίνονταν επίσης και εναγισμοί, μυητικές τελετές προς τιμή του «ωραίου εφήβου» (Υακίνθου).

Στις δύο επόμενες ημέρες η ατμόσφαιρα άλλαζε σε εορταστική, οι θρησκευτές στεφανώνονταν με κισσό και οι εορτασμοί έκλειναν με παιάνες, χορούς, πομπή, και, τέλος, με αρτοκλασία, θυσίες και συνεστιάσεις προς τιμή του «Καρνείου» Απόλλωνος στις οποίες καλούνταν να συμμετάσχουν και οι δούλοι και οι ξένοι.

«Υακίνθεια» εορτάζονταν επίσης και στο Άργος, τον Τάραντα, τη Θήρα, την Ανάφη, την Κυρήνη και την Κώ.

Η ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ...

Ένα κολοσσιαίο Ιερό του -6ου αιώνα, που όμοιό του δεν υπήρξε στην Ελληνική Αρχαιότητα, βρίσκεται σήμερα ''σπαρμένο'' σε όλες τις βυζαντινές εκκλησίες της κοιλάδας του Ευρώτα. Οι αρχαιολόγοι μαζεύουν τα κομμάτια ένα ένα...

Είναι ένας μικρός λόφος γύρω στα 200 μέτρα ύψος, φαλακρός στην κορυφή του, με μια μικρή εκκλησία που τον ονοματίζει: Αγία Κυριακή. Κάποια ερείπια εδώ κι εκεί δείχνουν ότι πριν από τους χριστιανούς τον είχαν επιλέξει πρώτοι οι Αρχαίοι, αλλά και πάλι τα στοιχεία είναι ελάχιστα ώστε να αντιληφθεί ο τυχαίος επισκέπτης τη σημασία τους. Ποιος μπορεί να φανταστεί ότι εδώ βρισκόταν το πλέον εντυπωσιακό και αινιγματικό κτίσμα της αρχαιότητας;

Ένας κολοσσιαίος θρόνος για τον θεό Απόλλωνα, του οποίου το λατρευτικό άγαλμα, που βρισκόταν στο κέντρο του, υπερέβαινε κατά πολύ σε ύψος το αρχιτεκτονικό οικοδόμημα, αφού έφθανε στα 14,5 μέτρα!

Ενα επιβλητικό, μαρμάρινο και περίτεχνα διακοσμημένο κτίριο του -6ου αιώνα, που όμοιό του δεν υπήρξε άλλο στην Ελληνική Αρχαιότητα, δημιούργημα του φημισμένου γλύπτη και αρχιτέκτονα Βαθυκλή από τη Μαγνησία της Μικράς Ασίας.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ, ΟΜΩΣ, ΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΙΩΡΟΦΟ, ΟΠΩΣ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΤΑΙ, ΙΕΡΟ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΑΜΥΚΛΑΙΟΥ ΣΤΗ ΣΠΑΡΤΗ, ΚΑΤΑΚΕΡΜΑΤΙΣΜΕΝΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ, ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ «ΣΠΑΡΜΕΝΟ» ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΛΑΔΑΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΤΑ;

http://www.ygeiaonline.gr , http://www.sparti.gr , http://kyklwpas.blogspot.gr , http://el.wikipedia.org