ΑΠΟΛΛΩΝ ΑΡΤΕΜΙΣ ΔΗΛΟΣ – Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

Από το κανάλι GALAXY 2374

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΟΓΟ

Έχουμε ένα ανθρωπιστικό καθήκον να καλλιεργήσουμε τον νου μας, τον Λόγο και τις ψυχές μας, αν θέλουμε όχι μόνον να βιώσουμε την ουσιαστική εμπειρία της ανθρώπινης ύπαρξης αλλά και να γευθούμε τους καρπούς της έλλογης Αρετής που κάνουν, όπως σοφά μας εδίδαξε ο Σωκράτης, τον ανθρώπινο βίο βιωτό. Έχουμε καθήκον να γίνουμε Άνθρωποι με την ελληνική σημασία της λέξεως, το οποίο και ίσως τελικά αποτελεί το μοναδικό ουσιαστικό γιατρικό εμπρός στα επικίνδυνα αδιέξοδα στα οποία οδήγησε η αδηφάγος τεχνοκρατία. 

Στην κρίσιμη εποχή με την οποία βρισκόμαστε αντιμέτωποι, όπου η υλιστική πλάνη καταρρέει συθέμελα και ο άνθρωπος αισθάνεται την ύπαρξή του απειλούμενη από την υβριστική τυραννία της ασημαντότητας και της ανουσιότητας, η Αρχαία Ελληνική παράδοση έρχεται και πάλι στο προσκήνιο προσφέροντας για μια ακόμη φορά στην ανθρώπινη ιστορία τον τρόπο για την επανόρθωση, την αναδημιουργία και την επανανθρωποποίηση των κοινωνιών µας.

Δεν είναι ανάγκη να ψάξουμε κάπου μακριά ή έξω από εμάς, σε ξένες αντιλήψεις, πολύπλοκους θεσμούς ή φορείς, για να βρούμε τις λύσεις στα ατοµικά και συλλογικά µας αδιέξοδα: είναι η ίδια η δική μας Ελληνική πνευματική παράδοση, η οποία όσο κι αν παραμελήθηκε, θάφτηκε ή αγνοήθηκε από τους σύγχρονους, αποτελεί ακόμα ζωντανό θησαυρό και το αποτελεσματικότερο βάλσαµο κατά της δυσαρμονίας των καιρών. Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε ως Έλληνες και ως Άνθρωποι ετούτον τον απαράμιλλο πνευματικό θησαυρό πάνω στον οποίο στεκόμαστε και τον οποίο κατέχουµε εντός μας, να εργαστούμε έντιµα και µε συνέπεια να τον φέρουµε και πάλι στην επιφάνεια της συνειδητότητας μας αλλά και να τον αναστηλώσουμε έμπρακτα στην καθημερινή µας ζωή, στον ναό της ιερότερης μορφής θεωρίας που ονομάζεται πράξη. Τότε θα κατανοήσουμε και θα βιώσουμε όχι μόνο πως ετούτος ο πνευματικός θησαυρός είναι προσβάσιµος σε όλους μας άνευ διακρίσεων, αφού απευθύνεται στις ψυχές των ανθρώπων ανεξαρτήτως κοινωνικών διαφοροποιήσεων, αλλά επιπλέον πως μας είναι αναγκαίος σε αυτή την κρίσιμη εποχή ώστε να μπορέσουμε να θεραπεύσουµε τους εαυτούς µας και την πολιτεία µας.

Στην Αρχαία Ελλάδα η Φιλοσοφία δεν διδασκόταν µόνο στις σχολές, και πανεπιστήμια τότε δεν υπήρχαν. Οι Φιλόσοφοι κατείχαν έναν ευρύτερο κοινωνικό ρόλο, το έργο του διδασκάλου των νέων πολιτών, ανεξάρτητα από την οποιαδήποτε τυχούσα επαγγελµατική τους ειδίκευση. Η Ελληνική Φιλοσοφία ως συλλογικό αγαθό διαπερνούσε και διαπότιζε όλα τα στρώµατα και επίπεδα της κοινωνίας, πνευματώνοντας κάθε μόριο, κάθε κύτταρο του κοινωνικού οργανισμού που ονομάζεται πόλις. Λειτουργούσε δηλαδή ως Δίαυλος πνεύματος και φωτός έχοντας ως δυο της άκρα από την μια τον Φιλόσοφο και από την άλλη τον Πολίτη, και ως στύλο σύνδεσης και ενοποίησης των δύο τον αναντικατάστατο φωταγωγικό θεσμό της Ελληνικής Παιδείας.

Έτσι εν µέρει εξηγείται το θαύµα του Ελληνικού Πολιτισμού, το αξεπέραστο ύψος της συλλογικής διάνοιας των Ελλήνων. Μέσω της σύνδεσης του πνεύματος και του πρακτικού, καθημερινού ατομικού και συλλογικού βίου που επιτύγχανε ο ενωτικός δίαυλος της Παιδείας, εξασφαλίζοντας μια έλλογη, ανθρωπιστική και πνευματική ζωή για όλους τους πολίτες αλλά και για την πόλη στην ολότητά της.

Οι Αρχαίοι μας Φιλόσοφοι και νομοθέτες γνώριζαν πως το κλειδί της επίλυσης και της θεραπείας των ατομικών και συλλογικών προβλημάτων της πολιτείας έγκειται στην ορθή φιλοσοφική Παιδεία: στην διασφάλιση της πνευματικότητάς της όσο και στην εξασφάλισή της ως καθοριστικού αρμόδιου θεσμού διαμόρφωσης ενός ενάρετου, ηθικού και αξιοπρεπούς συλλογικού βίου.

Μήπως αυτή είναι η επίγνωση που ήρθε η ώρα να θυµηθούµε και εµείς; Μήπως ετούτο είναι το βαθύτερο κάλεσµα των καιρών µας;

της Δέσποινας Πόταρη, 

Υποψήφια Διδάκτωρ Πολιτικής Φιλοσοφίας,

Διδάσκουσα στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης

(απόσπασμα)

Ολόκληρο το άρθρο: http://www.ekivolos.gr

ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ

Με την Συγγραφέα Δήμητρα Λιάτσα 

Η Δήμητρα Λιάτσα γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη. Έκανε φιλολογικές σπουδές. Ξένες γλώσσες: Αγγλικά, Γαλλικά και Ιταλικά. Εργάστηκε επί σειρά ετών στην επιμέλεια βιβλίων. Μετέφρασε άνω των 30 τίτλων κυρίως από την Αγγλική γλώσσα. Έγραψε άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες, με αντικείμενο την Ελληνική Γραμματεία. Έδωσε σειρά ομιλιών προσκεκλημένη από το Ινστιτούτο Αριστοτέλης, με θέμα την Ελληνική Γραμματεία, την Ιστορία και την παιδεία. Από το 2009 ασχολείται με την συστηματική μελέτη του Ομήρου και από το 2014 με την ανάγνωση, τον σχολιασμό και την ανάρτηση στο διαδίκτυο ολόκληρης της Οδύσσειας. Από το 2017 έχει ξεκινήσει και την ανάγνωση, τον σχολιασμό και την ανάρτηση στο διαδίκτυο ολόκληρης της Ιλιάδος.

Η Δήμητρα Λιάτσα είναι συγγραφεύς των βιβλίων: «Τα ψέματα που λένε για την Ελλάδα» (2004) και «Η Ελληνική καταγωγή του Χριστιανικού μύθου» (2013), τα οποία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Δήλιος.

Λόγοι και Ομιλίες της Δήμητρας Λιάτσα: ΕΔΩ

Ομήρου Ιλιάς: ΕΔΩ

Ομήρου Οδύσσεια: ΕΔΩ

Από «Φρυκτωρίες» και «Βισάλτη»: ΕΔΩ

Ομηρικός Κύκλος

--------------------------------

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΓΕΛΙΟ

ΑΡΧΑΙΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ 

ΑΡΧΑΙΟ ΧΙΟΥΜΟΡ ΑΘΑΝΑΤΟ

ΤΟ ΓΕΛΙΟ – Η ΒΙΤΑΜΙΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ!

ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΟΙΚΟΥ / ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ – ΤΩΝ ΕΠΤΑ ΣΟΦΩΝ ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ

Όταν ετελείωσε και αυτή η συζήτησις, εζήτησα εγώ να μας είπουν επίσης οι σοφοί άνδρες πώς πρέπει να κυβερνάται ο οίκος. “Διότι βασίλεια και πόλεις” είπον “ολίγοι κυβερνούν, ενώ εστίας και σπιτικά όλοι έχομεν”.

Ο Αίσωπος τότε εγέλασε και είπεν:

“Α όχι, εφ' όσον τουλάχιστον εις τους όλους λογαριάζεις και τον Ανάχαρσιν. Διότι αυτός σπίτι δεν έχει, υπερηφανεύεται μάλιστα που είναι άοικος και μεταχειρίζεται άμαξαν (1)· καθώς λέγουν και διά τον ήλιον, ότι περιφέρεται μέσα εις ένα άρμα και έχει διαμονήν του άλλοτε άλλο μέρος του ουρανού”.

Και ο Ανάχαρσις απήντησε: “Διά τούτο ακριβώς, είτε μόνος αυτός μεταξύ των θεών, είτε περισσότερον απ' όλους, είναι ελεύθερος και ανεξάρτητος, και εξουσιάζει όλα, δεν εξουσιάζεται δε από κανένα, αλλά βασιλεύει και διευθύνει το άρμα του. Συ όμως δεν εννοείς πόσον το άρμα του είναι υπερβολικά ωραίον και θαυμάσιον κατά το μέγεθος· ει δ' άλλως, δεν θα το παρέβαλλες με τα ιδικά μας, αστειευόμενος, διά να κάμης τους άλλους να γελάσουν. Μου φαίνεται μάλιστα, Αίσωπε, ότι οίκον (2)  θεωρείς αυτά τα στεγάσματα από ξύλα και πηλόν και κεραμίδια, καθώς θα ενόμιζες κοχλίαν όχι το ζώον αλλά το κέλυφος του. Εξηγείται λοιπόν διατί ο Σόλων σου επροξένησε γέλωτα, όταν είδε το παλάτι του Κροίσου στολισμένον με πολυτέλειαν και δεν είπεν αμέσως ότι ο κάτοχος του ζη εκεί μέσα ευτυχής και μακάριος, και τούτο διότι ήθελε να ίδη τα αγαθά που ήσαν εντός του και όχι πλησίον του. Ενώ συ φαίνεται ότι δεν ενθυμείσαι ούτε την αλώπεκα του μύθου σου: εκείνη, όταν κατήλθεν εις διαγωνισμόν ποικιλίας με την πάρδαλιν, εζήτησεν από τον δικαστήν να γνωρίση καλά τα μέσα της, διότι εξ αυτών θα αποδειχθή περισσότερον ποικίλη (3). 

Ενώ συ γυρίζεις και κοιτάζεις τα έργα που κάμνουν κτίσται και λιθοξόοι, και νομίζεις ότι οίκος είναι αυτά, και όχι όσα έχει μέσα του και ιδικά του ο καθένας, δηλαδή τα τέκνα και την συζυγικήν του ζωήν και τους φίλους του και τους υπηρέτας του, μαζί με τους οποίους, όταν έχουν νουν και φρόνησιν, και αν ακόμη μέσα εις μυρμήκων ή πτηνών φωλεάν ζη και καρπούται τα υπάρχοντα του, έχει καλόν και ευτυχή οίκον. Λοιπόν είπεν “αυτά και ως απόκρισιν εις τον Αίσωπον προσφέρω και ως συμβολήν μου διά τον Διοκλή· οι άλλοι δε δίκαιον είναι να είπη ο καθένας την γνώμην του”.

Έτσι λοιπόν ο Σόλων είπεν, ότι άριστος οίκος φαίνεται εις αυτόν εκείνος, όπου η περιουσία, μήτε όταν την αποκτούν παρακολουθεί αδικία, μήτε όταν την φυλάττουν δυσπιστία, μήτε όταν την εξοδεύουν μετάνοια.

Ο δε Βίας, εκείνος όπου ο οίκοδεσπότης είναι μέσα εξ ιδίας πρωτοβουλίας τοιούτος, οποιος είναι έξω εξ αιτίας του νόμου.

Ο δε Θαλής, εκείνος όπου είναι δυνατόν εις τον οικοδεσπότην να έχη πολύν καιρόν διαθέσιμον.

Ο δε Κλεόβουλος, αν ο οικοδεσπότης έχη περισσοτέρους που τον αγαπούν παρά που τον φοβούνται.

Ο δε Πιττακός είπεν, ότι άριστος οίκος είναι εκείνος που δεν χρειάζεται τίποτε περιττόν και δεν στερείται τίποτε αναγκαίον.

Ο δε Χίλων είπεν, ότι πρέπει ο οίκος να ομοιάζη κυρίως με πόλιν βασιλευομένην· έπειτα επρόσθεσεν ότι και ο Λυκούργος είπεν εις εκείνον που του συνιστά να εισαγάγη δημοκρατίαν εις την πόλιν: “Συ πρώτος κάμε δημοκρατίαν εις το σπίτι σου (4)”.

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ - ΤΩΝ ΕΠΤΑ ΣΟΦΩΝ ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ

(1) Ως γνωστόν, οι Σκύθαι δεν είχον μονίμους κατοικίας, αλλά περιεφέροντο εντός αμαξών, ως νομάδες.

(2) "Οἰκία" είναι το σπίτι, "οἶκος" δε το σπιτικό, δηλαδή η οικογένεια μαζί με τους δούλους, την περιουσίαν και πολλά άλλα.

(3)  Ο μύθος του Αισώπου, τον οποίον ο Πλούταρχος αναφέρει και εδώ και αλλαχού (500c), έχει ως εξής: "Ἀλώπηξ καὶ πάρδαλις περὶ κάλλους ἤριζον. τῆς δὲ παρδάλεως παρ' ἕκαστα τὴν τοῦ σώματος ποικιλίαν προβαλλομένης, ἡ ἀλώπηξ ὑποτυχοῦσα ἔφη· Καὶ πόσον ἐγώ σου καλλίων ὑπάρχω, ἥτις οὐ τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν πεποίκιλμαι"; Διά να εννοήσωμεν την απάντησιν, πρέπει να έχωμεν υπ' όψει, ότι "ποικῖλος" είναι και ο παρδαλός, αλλά και ο πανούργος (ποικίλος τὴν ψυχήν).

(4) Ίδε βίον Λυκούργου 19: "οἶόν ἐστι τὸ περὶ τῶν πολιτειῶν πρὸς τὸν ἀξιοῦντα ποιεῖν δημοκρατίαν ἐν τῇ πόλει· Σὺ γὰρ, ἔφη, πρῶτος ἐν τῇ οἰκίᾳ σου ποίησον δημοκρατίας".

Πηγή: http://www.mikrosapoplous.gr/plut/7s03c.html

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΙΚΡΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ

Ο Πυθαγόρας της κοσμογονικής Μονάδος και Δυάδος εδίδαξε όχι μόνο την αθανασία της ψυχής, αλλά και την προΰπαρξη αυτής και την διαδοχικήν αυτής ενσάρκωση, πιστεύοντας ότι δια των Οργανισμών εξελίσσεται αυτή. Το Γνώθι Σ’αυτόν στρέφει τον άνθρωπο προς τον εσωτερικό του κόσμο, είναι καθαρά εσωτερική φιλοσοφία, αντίλαλος καλώς λειτουργούντων μυστηρίων. 

Ο Πλάτων όπως και ο Σωκράτης, εδίδασκε την έρευνα του ηθικού σκοπού της δημιουργίας και την συμμόρφωση της ανθρωπίνης λογικής προς αυτόν. Eπίστευε ότι ο άνθρωπος είναι συμβολική εικόνα του θεού, όταν άριστα εκτελεί την ηθική και θεία αποστολή του. Ή δε αληθής γνώση (Αλήθεια) είναι έλλαμψις, φωτισμός θεόθεν. Είναι γεγονός ότι διδασκαλίες και δοξασίες ως άνω προέρχονται μυστηριακώς μεν υπό του Ορφέως, συμβολικώς δε υπό του Πυθαγόρου και επιστημονικώς (κατά την εσωτερική επιστήμη) υπό του Πλάτωνος.

Μέγα δίδαγμα του Πλάτωνος είναι ότι για να αυξάνει της ψυχής μας η ομοιότης με την θεότητα, πρέπει να ζούμε εναρέτως, για να πορευθεί η ψυχή μας προς την ανάλογη γι’ αυτήν ευδαιμονία. Η αρετή είναι η υγεία, η τάξη και αρμονία της ψυχής. 

Επίσης μεγίστη σημασία απέδιδε ο Πλάτων στους στοχασμούς μας, διότι γνώριζε ότι οι στοχασμοί του ανθρώπου λαμβάνουν υλική υπόσταση ανάλογη, καλή ή κακή. Εκ της θεωρίας αυτής ο Αριστοτέλης διετύπωσε την διδασκαλία του περί ανελίξεως των πάντων δια των κοσμογονικών νόμων της φύσεως και της δυναμικής εκδηλώσεως και εξελίξεως αυτών, με την ιδέα ότι ο άνθρωπος είναι εν μικρογραφία το Σύμπαν.

Ό,τι έλεγε ο Πλάτων Ύλη, ο Αριστοτέλης έλεγε Δύναμη. Ό,τι ο Πλάτων έλεγε Ιδέα, ο Αριστοτέλης έλεγε Ενέργεια. Ο Αριστοτέλης θεωρούσε την πραγματικότητα ως αποτέλεσμα Δυνάμεως και Ενεργείας και εδίδασκε ότι η Φύση, ανελισσομένη πορεύεται προς την εκπνευμάτωση και η θεία Δημιουργία εξελισσόμενη έχει ως αποτέλεσμα την θεία Πνευματικότητα.

Όταν ο Σωκράτης καθιέρωσε την σπουδαιότητα της ηθικής ως πρακτικό σκοπό πάσης φιλοσοφίας, οι άνθρωποι έστρεψαν την προσοχή τους προς αυτήν με αποτέλεσμα την Στωική διδασκαλία. 

Επί 400 χρόνια το υπέροχο τούτο σύστημα, διδαχθέν υπό του Ζήνωνος, του Χρυσίππου, του Κλεάνθους, του Επικτήτου και των διαδόχων τους, παρήγαγε τους μάλλον υπέροχους χαρακτήρες. Οι Στωικοί δια της απλότητος και ειλικρίνειας του βίου, απέδειξαν ότι πράγματι ήσαν ό,τι συμβούλευαν τους άλλους, να είναι Άρχοντες της ψυχής τους. Ή στωική πίστη, όπως την διετύπωσε ο Επίκτητος δέχεται ότι ο Θεός είναι ο Λόγος, Δημιουργός των πάντων και πατήρ των ανθρώπων (πρόγονος).

Τρεις βαθμίδες οδηγούν τον άνθρωπο προς την τελειότητα: Διαυγής Νους, Υγιής Πόθος και Αγαθή Δράση. Εάν θέλεις να μην είσαι δούλος, έλεγαν, φρόντιζε να μην έχεις κανέναν δούλο σου. Διότι εάν ανέχεσαι να έχεις δούλους είναι τεκμήριο ότι είσαι συ πρώτος δούλος της δουλείας την οποίαν εξασκείς στους άλλους. ο Στωικός είναι απέριττος, κύριος εαυτού, δούλος ουδενός, κόλαξ ουδενός, τύραννος ουδενός και ολιγαρκής. 

Την Πλατωνική φιλοσοφία παλινώρθωσε το 200 ο Αμμώνιος Σακκάς στην Αλεξάνδρεια. Ο Πλωτίνος ο οποίος εκλήθη το ύστατον Φως της Ελλάδος ήταν μαθητής του Αμμωνίου. Οι θεμελιώδεις αρχές του νεοπλατωνισμού κατά τους ανωτέρω είναι: Ενότητα και Αγαθότητα του θεού. Σφαίρες υποστάσεως, εκπορευόμενες εκ του θεού. Ο άνθρωπος είναι μικροσκοπική άναπαράσταση του Σύμπαντος.

Η ψυχή προϋπήρχε του σώματος, εξακολουθεί να υπάρχει μετά τον θάνατο του και ενσαρκώνεται σε νέο σώμα, εξελισσόμενη δια των οργανισμών. Η ψυχή είναι προορισμένη για την θέωση και ο νους φωτίζεται δια ελλάμψεως. Η ψυχή δύναται να έλθει σε έκσταση εσωτερικώς ενουμένη με τόν θεό. Οι διαβαθμίσεις της υποστάσεως είναι: Θεός – Νους – Ψυχή – Λόγος – Αίσθηση – Ζωτικότητα – Ύλη. 

Ο Πλωτίνος δίδει την κάτωθι εντολή σε κάθε άνθρωπο, επιθυμούντα να βαδίσει σε μία πραγματική ψυχική εξέλιξη: Καθάρισον την ψυχήν σου από πάσης φρούδης ελπίδος και από παντός φόβου περί ανθρωπίνων πραγμάτων και τότε ο ενδότερος οφθαλμός σου θα αρχίσει να βλέπει την ευθείαν οδόν. Ενθυμού ότι η αγάπη είναι ο σωτήρ σου και ο φρουρός σου. “Ανευ της αγάπης ο κεντρόφυξ νόμος θα εξεσφενδόνιζε την ψυχήν σου εις πας παγερωτέρας της εξωτέρας ζώνης. Μη λησμονεί ότι υπεράνω της λογικής είναι η Διαίσθησις και ότι το θείον φως, δια της διαισθήσεως, έρχεται πληρούν την καρδίαν γηθοσύνης. Θαύμαζε το κάλλος, την συμμετρίαν και την τάξιν τον υλικόν κόσμον ίνα αισθανθείς αγάπην προς τον πνευματικόν κόσμον, τον οποίον ο ολικός είναι απλή αναπαράστασις και ατελής εικών. Ζήτει την πληρεστέραν απεικόνισιν τον πνευματικού κόσμον εις τον υλικόν, Ίνα μη φοβήσαι περί της τύχης του ατόμου σου.

Περιοδικό Ιδεοθέατρον 

defencenet.gr

http://elnewsgr.blogspot.com/

ΛΕΥΚΙΠΠΟΣ, Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ

Ο Λεύκιππος ήταν Έλληνας φιλόσοφος του -5ου αι. από τα Άβδηρα. Διατύπωσε πρώτος την υπόθεση ότι η ύλη αποτελείται από άτομα. Ήταν σύγχρονος του Εμπεδοκλή και του Αναξαγόρα. Του αποδίδονται δύο συγγράμματα, ο «Μέγας διάκοσμος», το βασικό σύγγραμμα της ατομιστικής σχολής, και το «Περί νου».

Ο Λεύκιππος συνέλαβε τους άξονες της ατομικής θεωρίας, που επεξεργάστηκε στη συνέχεια ο μαθητής του Δημόκριτος. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Λεύκιππος πρώτος, για να εξηγήσει την ποικιλομορφία των όντων, υποστηρίζει την ύπαρξη του κενού που διαχωρίζει τα όντα. Δηλαδή, τις δύο αντίθετες δυνάμεις Φιλότης-Νείκος του Εμπεδοκλή τις αντικαθιστά με το πλήρες και το κενό, που δίνουν μια ποσοτική-επιστημονική διάσταση στο φιλοσοφικό στοχασμό και στην επιστήμη.

Ατομική Θεωρία

Η ύλη κατά τον Λεύκιππο και το Δημόκριτο, αποτελείται από μικροσκοπικά, αόρατα, αιώνια, άφθαρτα, αμετάβλητα, αδιαίρετα σωμάτια, τα άτομα. Τα άτομα δεν έχουν καμμία ποιοτική διαφορά μεταξύ τους, παρά μόνο στο μέγεθος και στο σχήμα τους. Μεταξύ των ατόμων υπάρχει το κενό, ή το μη ον ή μανόν, το οποίο όμως έχει υλική υπόσταση. Λόγω της ύπαρξης του κενού, τα άτομα έχουν την ιδιότητα της κίνησης. Από τις συγκρούσεις των ατόμων δημιουργείται η ύλη. Οι δύο φιλόσοφοι πιστεύουν πως μέσω διαφόρων συνδυασμών, τα όμοια άτομα έλκονται, σχηματίζοντας σώματα.

Κοσμολογία

Όπως αναφέρει ο Διογένης Λαέρτιος, ο Λεύκιππος και ο Δημόκριτος υποστηρίζουν πως οι συγκρούσεις των ατόμων δημιουργούν νέα σώματα αλλά και νέους Κόσμους.
ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΠΕΙΡΟΙ ΚΟΣΜΟΙ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΑΠΕΙΡΑ ΣΕ ΠΛΗΘΟΣ ΑΤΟΜΑ.
Για το Σύμπαν, σύμφωνα με τον Αέτιο, οι δύο φιλόσοφοι υποστηρίζουν πως έχει σφαιρικό σχήμα.

-----------------------------------

ΟΙ ΑΠΕΙΡΟΙ ΚΟΣΜΟΙ ΚΑΙ ΤΑ "ΜΕΓΑΛΑ ΚΕΝΑ"

Ο ΛΕΥΚΙΠΠΟΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΤΟ "BIG BANG" ΑΠ' ΤΟΝ -5o αι. 

ΠΟΛΛΑΠΛΟΙ ΚΟΣΜΟΙ , ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΣΥΜΠΑΝΤΑ , ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ – ΣΥΜΠΑΝΤΑ - ΚΟΣΜΟΙ

ΟΙ ΚΩΔΙΚΕΣ ΤΩΝ ΜΥΘΩΝ

«Ένας Μύθος είναι μία μάσκα του Θεού, μία μεταφορά για ό,τι υπάρχει πίσω από την ορατή πλευρά του κόσμου» «…οι μύθοι είναι ενδείξεις των βαθύτερων πνευματικών μας δυνατοτήτων, ικανές να μας οδηγήσουν στην ευχαρίστηση, τη φώτιση, ακόμη και στην έκσταση…» (Τζ. Κάμπελ, «Η δύναμη του μύθου»)

«Οι μύθοι διεισδύουν βαθιά στην ανθρώπινη ψυχή και σιγοψυθιρίζουν σε κάθε ευαίσθητο αυτί αιώνιες αλήθειες και ανώτερα ιδανικά».
«…είναι ζωντανά σπέρματα αλήθειας, που μπορούν να γονιμοποιήσουν κάθε κατάλληλα προετοιμασμένο ανθρώπινο νου και εκεί να καρποφορήσουν με καρπούς αφάνταστα πλούσιους». «Έχουν μία διεισδυτική ικανότητα και μπορούν να οδηγήσουν στη συνειδητοποίηση μεγάλων αληθειών, καθώς επίσης και στη συνειδητοποίηση του ίδιου μας του εαυτού».
«…είναι φορείς υψηλών αληθειών… Είναι σοφά πλασμένοι και χρησιμοποιώντας τα κατάλληλα αρχέτυπα με τους ανάλογους συμβολισμούς τους, οδηγούν σε ανώτερες συνειδησιακές καταστάσεις». Φιλοσοφικός Σύλλογος Ιάμβλιχος, «Συμβολισμός και Αναζήτηση»

«…μύθος είναι προσέγγιση μιας πνευματικής ή ψυχολογικής ανθρώπινης πραγματικότητας… Ο Μύθος είναι μία αληθινή, Ιερή Ιστορία, μια πραγματικότητα που συνέβη στην αρχή των χρόνων, στη διάσταση των πρωταρχικών προελεύσεων ενός κόσμου, μιας φυλής, μιας κατάστασης, ενός όντος, είτε είναι άνθρωπος είτε ζώο είτε φυτό».
«Ο Μύθος βρίσκεται σε μία διάσταση πιο πέρα από τον ανθρώπινο και γήινο χρόνο. Αυτός ρυθμίζει τον κόσμο του «Υπάρχειν». Ο Μύθος βρίσκεται στον κόσμο του «Είναι», πέρα από κάθε συγκεκριμένη ύπαρξη και υλοποίηση στις ορατές και ιστορικές διαστάσεις της καθημερινής ανθρώπινης ζωής».
Γ. Α. Πλάνας, «Επιλογή ομιλιών στη Νέα Ακρόπολη»

Οι κώδικες των Μύθων

Επειδή ακριβώς, όπως τονίσαμε και παραπάνω, οι μύθοι εμπεριέχουν πολλές αλήθειες κρυμμένες κάτω από σύμβολα, αλληγορίες, μεταφορές, εμφανίζεται η ανάγκη της αποκρυπτογράφησής τους, έτσι ώστε να γίνει κατανοητό το νόημά τους. Σαν πόρτες κλειδωμένες, οι μύθοι, για να ανοίξουν, χρειάζονται ειδικά κλειδιά-κώδικες. Ποιοι μπορεί να είναι  οι κώδικες αποκρυπτογράφησης των μύθων;

Σύμφωνα με τις διδασκαλίες της Εσωτερικής Γνώσης, οι Αλήθειες που έχουν κωδικοποιηθεί μέσα στους Μύθους είναι δυνατό να αποσυμβολιστούν μέσω των λεγόμενων Κλειδιών Ερμηνείας. Αυτά, σύμφωνα με την Ερμητική Παράδοση, είναι επτά. Επιτρέπουν την αποκρυπτογράφηση των Μύθων, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι είναι εύκολη η πραγμάτωση του έργου αυτού. Άλλο πράγμα είναι η γνώση της ύπαρξης των Κλειδιών Ερμηνείας και άλλο η κατοχή και η σωστή χρήση τους.

Τα κλειδιά ερμηνείας είναι τα εξής :
1. Μεταφυσικό (χαρακτήρες του Όντος)
2. Αριθμητικό (εξέλιξη των Ιδεών-Αριθμών)
3. Γεωμετρικό (οργάνωση των Μορφών)
4. Αστρολογικό (αλληλεπιδράσεις Μακρόκοσμου-Μικρόκοσμου)
5. Αλχημικό (σχέσεις της επιθυμίας των Στοιχείων για ένωση)
6. Βιολογικό (κλιμακώσεις της Ζωής)
7. Φιλολογικό (σημειωτικές και συμβολικές μορφές των Ιδεών κλπ)

Συνήθως ένας μύθος περιέχει αλήθειες που συσχετίζονται με ένα ή περισσότερα κλειδιά. Γι’ αυτό μπορεί να εμφανιστούν διάφορες ερμηνείες, οι οποίες δεν είναι αντίθετες μεταξύ τους, αλλά απλά χρησιμοποιούν διαφορετικό κλειδί ερμηνείας σαν τρόπο προσέγγισης του Μύθου. Και βέβαια, το όλο νόημα του Μύθου συσχετίζεται με τη σύνθεση των ερμηνειών, που προέρχονται από τα επιμέρους κλειδιά. Οι Μύθοι λοιπόν περιέχουν αλήθειες. Περιέχουν κωδικοποιημένες γνώσεις, διδασκαλίες και μηνύματα.

Ας ανοίξουμε λοιπόν την ψυχή μας στη δύναμη των Μύθων.  Ας ξανατραφούμε από αυτούς και ας οδηγηθούμε στην ανακάλυψη του πραγματικού εαυτού μας μέσα από το δρόμο που αυτοί υποδεικνύουν και χαράζουν. Ίσως το ταξίδι στη διάσταση του Μυθικού να είναι συγχρόνως ένα ταξίδι στη διάσταση του πραγματικού και Αληθινού

Πηγή: nea-acropoli.gr , https://philosophyreturns.gr/

-------------------------------------------

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΜΥΘΟ ΚΡΥΒΕΤΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ - ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΤΙΜΑΙΟΣ  22, c-d 

Ο ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ ΜΑΣ ΕΔΙΔΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΜΟΛΙΣ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΑΝΤΙΛΗΦΘΗΚΑΜΕ ΤΗΝ ΒΑΡΥΤΗΤΑ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΤΟΥ

Το έργο για τα οποίο γίνεται λόγος είναι το περίφημο μυθιστόρημα που φέρει τον τίτλο «αληθών διηγημάτων». Η βάση αυτού του έργου είναι φανταστική, το παράδοξο όμως είναι οι αναφορές του σε σύγχρονες ανακαλύψεις και επιτεύγματα.

Ο Λουκιανός στην αρχή του έργου προσπαθεί να μας πείσει ότι θα ψευσθεί αναφέροντας το εξής: Γιατί σ’ ένα μονάχα πράμα θα πω την αλήθεια, πως δηλαδή λέω ψέματα. Έτσι νομίζω πως θ’ αποφύγω τις κατηγορίες των άλλων, μια κι ο ίδιος το ομολογώ ότι δεν λέω τίποτα το αληθινό. Γράφω λοιπόν για κείνα που δεν είδα, μήτε έμαθα, μήτε άκουσα από άλλους που και μήτε υπάρχουν, μήτε μπορούν να γίνουν. Για τον λόγο αυτό πρέπει να μην τα πιστέψουν καθόλου όσοι τα διαβάσουν.

Ο λόγος για τον οποίο ερευνούμε θα ήταν άσκοπος και άστοχος αν ο Λουκιανός δεν έλεγε: Για το τι λογής μάτια έχουν, διστάζω να μιλήσω, μη νομίσει κανείς ότι λέω ψέματα επειδή το πράγμα είναι απίστευτο. Και λίγο παρακάτω: όποιος δεν πιστεύει πως ετούτα έτσι είναι, αν κάποτε πάει κι αυτός εκεί θα δει πως λέω αλήθεια. 

Το ερώτημα που θα έθετε κάποιος μελετητής είναι, γιατί ο Λουκιανός ενώ στην αρχή προσπαθεί να μας πείσει ότι θα ψευσθεί, στην συνεχεία καίγεται να τον πιστέψουμε;

Μήπως γιατί φοβόταν την κατακραυγή των ανθρώπων της εποχής του; Μήπως ήθελε να περάσει μηνύματα στους μυημένους; Αυτά, ίσως και άλλα πολλά, τα γνώριζε μόνο ο ίδιος.

Φυσικά ο Λουκιανός μαζί με όλα αυτά, θέλοντας να δώσει κωμικό πνεύμα στην ιστορία αναφέρει και πολλά τερατώδη που προκαλούν το μειδίαμα των αναγνωστών. Αυτοί όμως που έχουν αντιληφθεί την οξύνοια του, έχουν κολυμπήσει στον ποταμό της κωδικοποιημένης του σκέψης.

Στο έργο του Λουκιανού περιγράφεται η απαγωγή του Ενδυμίωνα από εξωγήινους. Οι εξωγήινοι απαγάγωντας τον, τον έχρισαν βασιλιά τους. Συγκεκριμένα αναφέρει ο Λουκιανός: Σε αυτούς λοιπόν τους αλογόγυπες είχε δοθεί προσταγή να πετούν ολόγυρα από τον τόπο κι αν έβρισκαν κάποιον ξένο, να τον πηγαίνουν στον βασιλιά. Έτσι μας έπιασαν και μας έφεραν μπροστά του. Μόλις μας είδε μας κατάλαβε από την φορεσιά μας: «ώστε είστε Έλληνες ξένοι» είπε. Όταν απαντήσαμε καταφατικά ρώτησε «με ποιό τρόπο φτάσατε εδώ, περνώντας τόσο αέρα;». Του διηγηθήκαμε όλα όσα έγιναν. Τότε κι αυτός μας ιστόρησε τα δικά του, πως ήταν κι εκείνος άνθρωπος και τον ονόμαζαν Ενδυμίωνα και πως καθώς κοιμόταν μια φορά στη γη τον άρπαξαν και σαν έφτασε εδώ έγινε βασιλιάς.

Θα νόμιζε κανείς πως ο Λουκιανός δεν αναφέρει εξωγήινους και φαντάζεται την ιστορία, αν παρακάτω δεν τους περιέγραφε. Η περιγραφή που ακολουθεί είναι άκρως αποκαλυπτική και κατατοπιστική: Νομίζουν για όμορφους τους φαλακρούς και χωρίς τρίχες και σιχαίνονταν τους μαλλιαρούς. Πάνω απ’ τον πισινό τους φυτρώνει, σαν ουρά στον καθένα, ένα μακρό βλάσταρο λάχανο, πάντα φρέσκο, που δεν σπάει όταν πέφτουν ανάσκελα. Για το τι λογής μάτια έχουν, διστάζω να μιλήσω μη νομίσει κανείς ότι λέω ψέματα.

Το ερώτημα που τίθεται ως λογική απορία είναι, για ποιο λόγο ο Λουκιανός φοβάται να μην τον πουν ψεύτη ενώ στην αρχή του έργου ομολογούσε ότι δεν θα πει τίποτα αληθινό;

Η Ελληνική Μυθολογία, δηλαδή η πανάρχαια μυστική παράδοση, είναι η μοναδική που αναφέρει εκτενώς ιπτάμενα οχήματα π.χ. Οι πτητικές μηχανές του Δαιδάλου, ο πτητικός τρίποδας του Απόλλωνα κ.τ.λ. Στην κλασσική περίοδο έχουμε μια συγκλονιστική αποκάλυψη από τον Αισχύλο, ο οποίος ήταν βαθύτατος γνώστης πολλών πραγμάτων αφού ως γνωστόν ήταν μεμυημένος στα Ελευσίνια Μυστήρια. Πιο συγκεκριμένα στο έργο προμηθεύς Δεσμώτης γράφει: 

ΧΟΡΟΣ: Μας κάλεσες Προμηθέα και μόνες μας με πόδι ανάλαφρο πρόθυμες το φτερωμένο μας άρμα αφήνουμε. Απ’ τον αέρινο δρόμο μας ήρθαμε στον απάτητο βράχο πατούμε πες μας τα δεινά σου όλα. Να μάθουμε.
ΩΚΕΑΝΟΣ: Μακρύ δρόμο έκανα Προμηθέα να φτάσω. Χωρίς χαλινάρια με μόνη τη σκέψη, τούτο το άρμα το φτερωμένο οδήγησα (στίχοι 284-288).
Ο Λουκιανός γνώριζε όλα τα παραπάνω καθώς και περισσότερα καθώς είχε μελετήσει επισταμένως όλη την Ελληνική Γραμματεία. Οι γνώσεις αυτές είναι πολλαπλάσιες ακόμα και από τον σημερινό μελετητή διότι σήμερα κατέχουμε το 2-3% των κειμένων.

Οι διαστάσεις που δίνει ο Λουκιανός στους «Ιππογύπες» ανταποκρίνονται μόνο σε διαστημόπλοια αφού μας αναφέρει πως το κάθε φτερό ήταν παχύτερο και μακρύτερο από τον ιστό ενός φορτηγού πλοίου. Μερικές παραγράφους πιο κάτω γράφει πως με τους «Ιππογύπες» ταξίδεψαν στην Αφροδίτη και πήραν νερό. Το εντυπωσιακότερο της όλης υποθέσεως είναι ότι μόλις το 1993 μάθαμε για την ύπαρξη ύδατος στην Αφροδίτη προ πολλών δισεκατομμυρίων ετών. Πιο συγκεκριμένα το 1993 από το αμερικανικό σκάφος Pioneer Venus Orbiter εδόθησαν εις την δημοσιότητα στοιχεία τα οποία απεδείκνυαν περιτράνως πως προ πολλών δισεκατομμυρίων ετών η Αφροδίτη είχε 525 φορές περισσότερο νερό απ’ ότι σήμερα.

Ας ακούσουμε τον ίδιο τον Λουκιανό διαβάζοντας με προσοχή τα λόγια του. Λέει λοιπόν: Αλλά αντίκρισα και κάτι άλλο παράδοξο στο παλάτι. Υπάρχει ένας γιγάντιος καθρέφτης σε πηγάδι όχι πολύ βαθύ. Αν κατεβεί κανείς σ’ αυτό το πηγάδι, ακούει όλα όσα λέμε εμείς κάτω στη γη. Αν κοιτάξει στον καθρέφτη βλέπει όλες τις πόλεις, όλους τους λαούς σαν να βρίσκεται ανάμεσα τους. Τότε είδα τους συγγενείς μου κι όλη την πατρίδα, αν όμως μ’ έβλεπαν κι εκείνοι ,δεν μπορώ να το πω με σιγουριά. Όποιος δεν πιστεύει πως τούτα έτσι είναι, αν κάποτε πάει κι αυτός εκεί, θα δει πως λέω αλήθεια. Οι περιγραφές αυτές θυμίζουν τα σύγχρονα οπτικοακουστικά μέσα.
Αυτές τις τόσο σημαντικές πληροφορίες μας έδιδε ο Λουκιανός και εμείς μόλις τις τελευταίες δεκαετίες αντιληφθήκαμε την σπουδαιότητα και την βαρύτητα των λόγων του. Ο Λουκιανός μας αποκάλυψε πράγματα που μόλις τα τελευταία 35 χρόνια μάθαμε.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1) Λουκιανός: Αληθών διηγημάτων (Απόδοση: Τάσος Ρούσσος ) Εκδόσεις Κάκτος

2) Αισχύλος : Προμηθεύς Δεσμώτης (Απόδοση: Κώστας Τοπούζης) Εκδόσεις Επικαιρότητα

3) Εξωγήινη αρχαιολογία (εκδόσεις Έσοπτρον) 

--------------------------------------

ΤΟ ΤΕΤΡΑΣΚΕΛΟ ΠΤΗΝΟ 

ΤΑ EΡΓΑ ΤΟΥ ΑΙΣΧYΛΟΥ ΒΡIΘΟΥΝ ΑΠO ΑΝΑΦΟΡEΣ ΣΕ “ΙΠΤAΜΕΝΑ ΣΚAΦΗ”

ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΜΑΝΙΑΣ - ΤΑ ΑΓΝΩΣΤΑ ΜΕΓΑΛΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Από τις σημαντικότερες προσωπικότητες που πέρασαν τον περασμένο αιώνα και άφησαν αξιόλογο έργο αλλά και ερευνητικό υλικό για τις επόμενες γενιές είναι ο Δρ. Θεοφάνης Μανιάς του Νικολάου, Ταξίαρχος του Υγειονομικού Σώματος και καθηγητής Ανωτάτων Στρατιωτικών Σχολών. 

Γεννήθηκε στο Μόδι Κυδωνίας Χανίων στις 24-8-1912 και απεβίωσε στις 5-6-1985 σε ηλικία 73 χρονών. 

Διετέλεσε Καθηγητής στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων επί δεκαετία περίπου (1955-1965) στην Αθήνα και στην Στρατιωτική Ιατρική Σχολή επί ένα έτος στην Θεσσαλονίκη το 1962. Και σε διάφορες Σχολές Εφέδρων Αξιωματικών στην Αθήνα, Λάρισα και Θεσσαλονίκη.

Ταξίαρχος πια του Υγειονομικού Σώματος του Ελληνικού Στρατού, παραιτήθηκε με αίτησή του το 1965, για να ασχοληθεί με την έρευνα και την συγγραφή, καθώς τότε φαίνεται πως ήταν η στιγμή της εντελέχειάς του. 

Ο Μανιάς συνεργάστηκε με αρκετές μεγάλες προσωπικότητες, προκειμένου να ολοκληρώσει το έργο του. Ανάμεσά τους ήταν ο μαθηματικός Ευάγγελος Σταμάτης, ο δημοσιογράφος και εκδότης Ιωάννης Πασσάς, ο αστρονόμος Κωνσταντίνος Χασάπης, καθώς και πολλοί άλλοι οι οποίοι υπήρξαν θερμοί υποστηρικτές του Γεωμετρικού Γεωδαιτικού Τριγωνισμού. Μάλιστα ο Ευάγγελος Σταμάτης του έδωσε πολλά στοιχεία και πληροφορίες για την εφαρμογή και τον τρόπο σκέψης πάνω σε αρχαία ελληνικά μαθηματικά.

Γεωμετρικός Γεωδαιτικός Τριγωνισμός

Ως Διευθυντής Στρατιωτικού Εργαστηρίου Ερευνών την δεκαετία 1960 και ως Διευθυντής Ινστιτούτου Ερευνών Αρχαιογνωσίας (ΙΕΡΑ) κατόπιν σκληρής, επιπόνου, μακροχρόνιας και πολυδάπανης έρευνας, ανακάλυψε ανάμεσα σε πολλά άλλα, τον Γεωμετρικό Γεωδαιτικό Τριγωνισμό (ΓΓΤ) του αρχαίου Ελληνικού χώρου «ως αρμονία θέσεων και αποστάσεων σε στάδια των αρχαίων ιερών και μνημείων και την σημασία τους». Ο τριγωνισμός αυτός είχε και την πρακτική σημασία της διευκολύνσεως των ταξιδιών δια θαλάσσης ή δια ξηράς τόσο για το εμπόριο όσο και για τις εκστρατείες. Ο ΓΓΤ επισήμαινε στρατηγικές θέσεις, ακρωτήρια, λιμάνια, νησιά κλπ και συνδεόταν επίσης με τις θρησκευτικές επιστήμες της αρχαιότητας.

Το όλο σύστημα του τριγωνισμού με την γεωδαιτική διάταξη και την αρμονική τοποθέτηση των ναών, ιερών και κέντρων λατρείας καθώς και τις μεταξύ αυτών μετρήσεις σε στάδια, είχε την έννοια ενός αθάνατου τοπογραφικού χάρτη.

Από όλα του τα συγγράμματα, σαφώς, ξεχωρίζει το πρωτότυπο βιβλίο «Άγνωστα Μεγαλουργήματα των αρχαίων Ελλήνων (1972), με 62 γεωγραφικούς χάρτες και σχεδιαγράμματα του Γεωδαιτικού Τριγωνισμού.

Πολύ χαρακτηριστική είναι η απάντηση του Ι. Ν. Ζαρονίκου από το «Υπουργείο Πολιτισμού και Επιστημών, Υπηρεσία Επιστημονικής Ερεύνης και Αναπτύξεως» σχετικά με το βιβλίο αυτό (22,2,1973):

«… οι αρχαίοι μας πρόγονοι, δεν επίστευσαν απλώς ότι “ο θεός αεί γεωμετρεί”, αλλά μετέβαλλον και εις έμπράγματον έργον την πίστιν των αυτήν.»

Σπύρος Μακρής (Απόσπασμα) Περισσότερα https://www.diadrastika.com/

------------------------------------

ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΜΑΝΙΑΣ - ΤΑ ΑΓΝΩΣΤΑ ΜΕΓΑΛΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Θ.ΜΑΝΙΑΣ ΤΑ ΑΓΝΩΣΤΑ ΜΕΓΑΛΟΥ... by Ο Λύχνος

-------------------------------

ΓΕΩΜΕΤΡΙΚΟΣ ΓΕΩΔΑΙΤΙΚΟΣ ΤΡΙΓΩΝΙΣΜΟΣ #1

&

ΓΕΩΜΕΤΡΙΚΟΣ ΓΕΩΔΑΙΤΙΚΟΣ ΤΡΙΓΩΝΙΣΜΟΣ #2

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

«Ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο παρά μέρος του Σύμπαντος. Αλλά και μέλος του Σύμπαντος. Κι εδώ θα ήθελα να σας αναφέρω ένα συνήθειο που είχα όταν ήμουν μικρός: όταν συναντούσα για πρώτη φορά ανθρώπους, ανεξαρτήτως ηλικίας, τους έλεγα "Ξέρεις κάτι; Ξέρω τη μελωδία σου",  και όταν τους το έλεγα αυτό, οι περισσότεροι, χωρίς να καταλαβαίνουν, γελώντας μού χάιδευαν τα μαλλιά. Είναι εντυπωσιακό πως όταν προσεκτικά παρατηρείς και ακούς τη φύση, εκείνη σου τα λέει όλα. Άρα, για να μη μακρηγορώ, αυτό που έχω αποκομίσει για αυτό που με ρωτάτε είναι πως μουσική και Σύμπαν είναι ταυτόσημα και αν θέλετε η μουσική είναι ο συμπαντικός κώδικας που διέπει τα πάντα. Με τον όρο μουσική δεν εννοώ ένα μουσικό ρεπερτόριο διαφόρων μουσικών κομματιών αλλά τις προπατορικές παλμώσεις του Σύμπαντος».

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ  

Απόσπασμα από συνέντευξη του Βαγγέλη Παπαθανασίου 

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: «ΕΙΤΕ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΙΤΕ ΟΧΙ, OΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΗ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΕΤΩΝ ΜΝΗΜΗΣ»

ΤΟ «ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΑΚΑΚΟΡ» ΤΟΥ BRUGGER KARL, ΠΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΠΟΥ ΗΡΘΑΝ ΜΕ ΤΑ «ΑΣΗΜΕΝΙΑ ΠΟΥΛΙΑ» ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

ΟΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

Στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού ωκεανού, κάπου εκεί ψηλά στις κορυφές των Άνδεων της νοτίου Αμερικής, στα σύνορα της Βολιβίας, Βραζιλίας και Περού, πριν από 14.000 χρόνια π.Χ., με την καθοδήγηση των Αρχαίων Δασκάλων κτίστηκε η Πόλη Ακακόρ, όπως αναφέρει το σχεδόν άγνωστο στους πολλούς «Χρονικό του Ακακόρ» του Brugger Karl, που μιλάει για τους Θεούς που ήρθαν με τα ασημένια πουλιά από τον ουρανό και από το πλανητικό σύστημα «Schwerta», που είχαν έναν πολύ προηγμένο πολιτισμό.

Η αφήγηση του Χρονικού του Ακακόρ καλύπτει, με δική του χρονολόγηση, χρονική περίοδο από το έτος 2.315, που αντιστοιχεί στο 600.000 π.Χ., έως το έτος 13, που αντιστοιχεί στο 10.481 π.Χ.. Παραθέτω σποραδικά αποσπάσματα του χρονικού που αναφέρονται στους Θεούς και διδασκάλους τους που ήρθαν από τους ουρανούς και φανερώνουν τις σχέσεις των άστρων με τη Γη:

• «Δεν ξέρουμε ποια χρονολογία ήρθαν οι θεοί, ούτε από πού προέρχονταν, όλα μας είναι άγνωστα. Ένα πυκνό μυστήριο καλύπτει την προέλευση των Αρχαίων Δασκάλων μας, το οποίο δεν το γνωρίζουν ούτε και οι ιερείς μας».

• «Ξαφνικά, εμφανίστηκαν στον ουρανό λαμπερά χρυσά πλοία, μεγάλα φώτα και φώτισαν την πεδιάδα. Η Γη τραντάχτηκε και η βροντή έπεσε πάνω στους λόφους. Οι άγνωστοι που βγήκαν από αυτά, είπαν ότι προέρχονταν από ένα μέρος που ονομάζεται Schwerta και είναι ένας απομακρυσμένος κόσμος που βρίσκεται στα βάθη του Σύμπαντος όπου ζούσαν οι πρόγονοί τους και από τους οποίους είχαν αναχωρήσει για να φέρουν τη γνώση σε άλλους κόσμους. Οι ιερείς μας λένε ότι ήταν μια ισχυρή αυτοκρατορία που σχηματίστηκε από πολλούς πλανήτες αστρικών συστημάτων, τόσο πολυάριθμους, ώστε οι δύο κόσμοι, τόσο των αρχαίων δασκάλων όσο και εκείνων της ίδιας της Γης, συναντιούνται ο ένας με τον άλλον κάθε 6.000 χρόνια. Τότε οι Θεοί επιστρέφουν στη Γη».

• «Στη φυσική τους εμφάνιση, οι ξένοι από τον πλανήτη Schwerta, είχαν ωραία σώματα και λευκό δέρμα. Τα πρόσωπά τους ήταν όμορφα, πλαισιωμένα από ωραία μαύρα γαλαζοπράσινα μαλλιά. Παχιά γενειάδα κάλυπτε το άνω χείλος (μουστάκι) και το πηγούνι. Οι άντρες ήταν ευάλωτα πλάσματα από σάρκα και αίμα. Αλλά το αποφασιστικό σημάδι της θείας καταγωγής τους ήταν τα έξι δάχτυλα σε κάθε ένα από τα χέρια τους και τα έξι δάχτυλα σε κάθε ένα από τα πόδια τους».

• «Οι Θεοί καλούσαν τους άντρες και πήγαιναν κοντά τους. Συζητούσαν έκαναν συμβούλια και έπαιρναν αποφάσεις. Και ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους, επέλεξαν τους συνεργάτες τους να ζήσουν μαζί τους και σε εκείνους έδωσαν τη γνώση τους. Αν και οι Αρχαίοι Δάσκαλοι διατήρησαν πολλά μυστικά μαζί τους, η ιστορία του λαού μου εξηγεί επίσης την ιστορία των Θεών».

• «Ποιος μπορεί να αποκαλύψει τις πράξεις των Θεών; Ποιος μπορεί να καταλάβει τις ενέργειές τους; Ήταν σίγουρα ισχυροί και ακατανόητοι για τους συνηθισμένους θνητούς. Γνώριζαν την πορεία των αστεριών και το φως της φύσης. Και ήταν πραγματικά γνώστες των νόμων του Σύμπαντος. Όλες μας τις γνώσεις τις οφείλουμε σε αυτούς. Έβγαλαν τον άνθρωπο από το σκοτάδι στο φως. Αυτή ήταν η αρχή του φωτός, της ζωής και της φυλής στη Γη... ».

• «Οι Θεοί που κυβέρνησαν από το Ακακόρ, είχαν πλοία ταχύτερα από την πτήση των πτηνών, έφθασαν στον προορισμό τους χωρίς πανιά και κουπιά, τόσο τη νύχτα όσο και κατά τη διάρκεια της ημέρας. Είχαν μαγικές πέτρες για να παρατηρούν τα πιο μακρινά μέρη, έτσι ώστε να μπορούν να δουν πόλεις, ποτάμια, λόφους και λίμνες. Οποιοδήποτε γεγονός που συνέβη στη Γη ή στον ουρανό, ζωγραφίστηκε στις πέτρες. Οι Παλιοί Διδάσκαλοι είναι του ίδιου αίματος με τους θεούς και έχουν τον ίδιο πατέρα.

• «Η βασίλισσα Λάσα επισκεπτόταν συχνά τον αδερφό της με τον δίσκο που πετούσε. Ο δίσκος που μετέφερε την Λάσα ήταν ένα περίεργο σκάφος που μπορούσε να περνάει πάνω από τα βουνά και τα νερά. Ο δίσκος είχε χρώμα λαμπερού χρυσού και ήταν κατασκευασμένος από άγνωστο μέταλλο. Το σχήμα του είναι κυλινδρικό και τόσο ψηλό όσο δύο άνδρες τοποθετημένοι ένας πάνω στον άλλον και το ίδιο αντίστοιχα και σε πλάτος. Το παράξενο σκάφος ήταν μυστηριώδες, είχε έξι μακριά πόδια που κρατούσαν ένα μεγάλο δίσκο αργύρου. Τρία από τα πόδια έδειχναν προς τα εμπρός, άλλα τρία προς τα πίσω. Αυτά μοιάζουν με λυγισμένους ράβδους μπαμπού, είναι κινητά και καταλήγουν σε κυλίνδρους με μήκος παρόμοιο με τα κρίνα της κοιλάδας. Στο εσωτερικό υπήρχε χώρος μόνο για δύο άτομα. Δεν έχει ούτε πανιά ούτε κουπιά... Οι ιερείς μας λένε ότι η βασίλισσα Λάσα μπορούσε να πετάξει γρηγορότερα από τον ταχύτερο αετό και να κινηθεί μέσα από τα σύννεφα, τόσο ελαφριά όσο ένα φύλλο στον άνεμο».

• «Κατά το έτος 13.852 π.Χ. οι Διδάσκαλοι εγκατέλειψαν τη Γη γιατί είχε ξεσπάσει φρικτός και καταστροφικός πόλεμος μεταξύ των Θεών» (Αυτός ο πόλεμος αναφέρεται στη Θεογονία του Ησιόδου, στα Ινδικά χειρόγραφα, στα χειρόγραφα των Μάγιας του Μεξικού και των 'Ινκας των Ανδεων).

• «Την ημέρα αναχωρήσεώς τους από τη Γη, οι αρχαίοι Διδάσκαλοι κάλεσαν τον βασιλιά Ίνα και του είπαν: Ίνα επιστρέφουμε στην πατρίδα μας. Σας διδάξαμε σοφία και σας δώσαμε τη γνώση. Ο χρόνος μας στη Γη τελείωσε. Κρατήστε μας στη μνήμη σας και μη μας ΞΕΧΑΣΕΤΕ, επειδή είμαστε αδέλφια του ίδιου αίματος και έχουμε τον ίδιο πατέρα. Θα επιστρέψουμε όταν απειληθείτε. Και ο Ίνα παρακολούθησε τα πλοία των Διδασκάλων που έφευγαν στον ουρανό με πυρκαγιά και με συντριβή και εξαφανίστηκαν πάνω από τα βουνά του Ακακόρ. Όταν ο ουρανός παρέμεινε άδειος δεν υπήρχε αύρα, ούτε ήχος».

• «Η ανάμνηση των παλαιότερων προγόνων μας με θλίβει. Η καρδιά μου είναι λυπημένη επειδή τώρα είμαστε μόνοι, εγκαταλελειμμένοι από τους Αρχαίους Δασκάλους μας...».

Πηγή: Από το βιβλίο “ΤΟ ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ” του Γεράσιμου Καλογεράκη, σελ. 34-39, εκδ. Δίον

Πηγή εικόνας: https://www.monkeyandelf.com/

---------------------------

Σχετικές αναρτήσεις:

 Ο ΠΑΠΥΡΟΣ TULLI

ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΟΠΟΛ ΒΟΥΧ- Η ΒΙΒΛΟΣ ΤΩΝ ΜΑΓΙΑ ΤΗΣ ΓΟΥΑΤΕΜΑΛΑΣ

Διαβάστε επίσης:

ΤΕΟΤΙΟΥΑΚΑΝ - Η ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΠΛΑΚΕΤΑ ΚΥΚΛΩΜΑΤΟΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ

ΕΝΤΟΠΙΣΤΗΚΑΝ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΠΟΛΙΑΔΟΣ ΣΤΗΝ ΛΑΡΙΣΑ

Σημαντικές αποκαλύψεις και ευρήματα με σημαντικότερη τα θεμέλια (στερεοβάτη) αρχαίου ναού, πιθανότατα του γνωστού από τις επιγραφές ναού της Αθηνάς Πολιάδος, έφεραν οι εργασίες της Εφορείας Αρχαιοτήτων στο Μπεζεστένι, στο πλαίσιο του έργου του Δήμου Λαρισαίων για την «Αναστήλωση – Επανάχρηση του κτηρίου του Μπεζεστενίου».

Πρόκειται για σημαντικό εύρημα των αρχαιολόγων που επιβεβαιώνουν την λατρεία της Αθηνάς στον αρχαία Λάρισα, και στην περιοχή της ακρόπολης της πόλης, στον σημερινό λόφο του Φρουρίου. Σύμφωνα με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Λάρισας η λατρεία της Αθηνάς στον λόφο καθιερώθηκε από την αρχαϊκή περίοδο, ωστόσο ο στερεοβάτης πρέπει να ανήκει σε ναό της ρωμαϊκής ή και ελληνιστικής εποχής. 

Τη συγκεκριμένη χρονολόγηση ενισχύει μαρμάρινο άγαλμα της Αθηνάς, που βρέθηκε εντοιχισμένο ως οικοδομικό υλικό στα θεμέλια του δυτικού πεσσού του Μπεζεστενίου. 

Το άγαλμά της Αθηνάς χρονολογείται στην Αδριάνεια περίοδο (117-138 μ.Χ) και αποτελεί ένα από τα καλύτερα αντίγραφα, τα πρότυπα του οποίου ανιχνεύονται σε πρωτότυπες κλασικές δημιουργίες του 5ου αι. π.Χ. 

Πηγές: https://www.ertnews.gr/ , TRT GREECE

ΜΙΚΡΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΑΤΡΑΠΟΥΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ

Στα Αρχαία Ελληνικά Μυστήρια δίδασκαν: «Στη σιωπή των υλικών αισθήσεων βρίσκεται το κλειδί για την αποκάλυψη της σοφίας του σύμπαντος. Εκείνος που μιλάει δεν ξέρει και αυτός που ξέρει δε μιλάει. Μόνο με τη σιωπή μπορεί ο άνθρωπος ν' ακούσει την ομιλία των Θεών και ν' αντιληφθεί την υψηλότερη γνώση, η οποία απαιτεί συνεχή παρακολούθηση γιατί αποτελείται από ιδέες, λέξεις και σύμβολα που συνδυάζονται μεταξύ τους και συνεχώς μεταβάλλονται. Η σιωπή, η περισυλλογή και η αυτοσυγκέντρωση μπορούν να μας ανοίξουν πύλες των ουρανών και της γνώσεως, που ούτε καν υποψιαζόμαστε ότι υπάρχουν». 

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν την αναζήτηση της γνώσεως για την ψυχή, ταξιδεύοντας σιωπηλοί στις ατραπούς των Αρχαίων Μυστηρίων, φθάνοντας στον προηγούμενο μεγάλο ενιαυτό και πριν την εποχή μας 36.000 χρόνια και ας ακούσουμε τις «Διδαχές» του μεγάλου μύστη και μεγάλου ιερουργού Θεού, Ερμή του Τρισμέγιστου:

«O Θεός πήρε πνεύμα από την ουσία Του, όσο Του χρειάζονταν και το ανακάτεψε με το πυρ και με άλλες ουσίες και με κάποιες απόκρυφες επιφωνήσεις Του δημιούργησε ένα κράμα, από το οποίο βγήκε στην επιφάνεια μια λεπτή αύρα ύλης (!), που ήταν ορατή μόνον από Αυτόν, γιατί Αυτός ήταν ο Δημιουργός της. Η αόρατη αυτή ύλη δεν έλιωνε από τη θερμότητα γιατί προέρχονταν από πυρ και δεν πάγωνε από το κρύο γιατί ήταν πνευματικό δημιούργημα, με ξεχωριστή ιδιοσύσταση, κατά φύση. Ο Θεός ονόμασε το μίγμα αυτό «ψύχωση» και από αυτό ο Θεός δημιούργησε μυριάδες μυριάδων ψυχές, με τάξη και συμμετρία, βάσει των σχεδίων του, ως έμπειρος Δημιουργός που είναι και που γνωρίζει το τι και το πώς να δημιουργεί. Έτσι δημιουργήθηκε η τάξη των ψυχών, ο αριθμός των οποίων έφθασε στις εξήντα τάξεις, όχι όμως αιώνιες, γιατί προέρχονταν από μια ουσία που μόνον ο Θεός γνώριζε να τελειοποιεί. Ο Θεός είπε στις ψυχές: «Ω Ψυχές, έργο του πνεύματός μου και της φροντίδας μου, εάν τηρείτε τις εντολές μου ο ουρανός θα είναι πάντα ανοικτός για να σας υποδεχθεί, όπως και ο αστερισμός στον οποίον έχει στηθεί και ο θρόνος της αρετής σας. Πλάσματα της φύσεώς μου, κάθε μία ψυχή ας δημιουργήσει κάτι το συγγενικό με τη φύση της. Και για χάρη, σας δίνω αυτά τα αντικείμενα για να τα έχετε ως πρότυπα. Εάν κάνετε κάτι το αντίθετο προς τη θέλησή μου, θα υπάρξουν συνέπειες».

Ο Πλάτωνας στον Τίμαιο γράφει ότι: «Οι κατώτεροι θεοί δημιουργοί, δημιούργησαν τον υλικό άνθρωπο και ο Θεός δημιουργός, έδωσε στον άνθρωπο την ψυχή αυτού».

Ο εσωτερισμός διδάσκει ότι: «Η ψυχή είναι φωτογενής ουσία και αποτελείται από συστατικά της ουσίας του Όλου Φωτός. Ανανεώνεται συνέχεια από μόνη της με τις μετενσαρκώσεις, αναπαράγεται, δε φθείρεται, δε γερνάει, δεν πεθαίνει, είναι αθάνατη».

Οι διάφορες φιλοσοφικές σχολές της Αρχαίας Ελλάδας έδωσαν τον ορισμό της ψυχής και επέλεξα ως καλύτερο και πιο κατανοητό τον ορισμό του Πλάτωνα, που λέει: «Η ψυχή είναι ουσία άυλη, άφθαρτη και επομένως αθάνατη. Από αυτήν εξαρτώνται η γνώση και η ηθικότητα του ανθρώπου».

Ενώ ο Αριστοτέλης τη συνέδεσε οργανικά με τον άνθρωπο ως μία μορφή ύλης.

Ο Θαλής ο Μιλήσιος (-624 με -546) μας δίνει τον ορισμό της ψυχής που δεν διαφέρει και πολύ από τις σημερινές επιστημονικές θεωρίες: «Η ψυχή διαφέρει από την ύλη και υπάρχει αυτοτελώς, ως μορφή πνευματική. Υπάρχει έξω από την ύλη για να δίνει μορφή στην ύλη. Τα πάντα γύρω μας έχουν ζωή».

Αυτά λέει και η σημερινή κβαντοφυσική. Πως συμβαίνει να μην υπάρχει τίποτα άγνωστο για το ελληνικό πνεύμα;

Ο Δημόκριτος ο Αβδηρίτης (-460 με -370) πατέρας της ατομικής θεωρίας γράψει: «Καθώς τα ψυχικά σωματίδια συγκεντρώνονται για να δώσουν ζωή στην ύλη, κάποια από αυτά σχηματίζουν μια μεγάλη μάζα, η οποία ονομάζεται διάνοια».

Η σημερινή Δυτική επιστήμη έμεινε πολύ πίσω στη μελέτη και έρευνα της ψυχής και δεν έχει να προτείνει κάτι διαφορετικό από τους Αρχαίους ορισμούς.

Από το βιβλίο του Γεράσιμου Καλογεράκη “ΤΟ ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ”, Σελ.: 302 – 305, Εκδ. Δίον

------------------------------

ΤΟ ΣΩΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ. Η ΜΝΗΜΗ ΑΝΗΚΕΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ. (ΠΛΩΤΙΝΟΣ)

Η ΓΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΓΙΑΤΙ Η ΨΥΧΗ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΝΕΚΑΘΕΝ (ΔΙΑΛΟΓΟΣ, ΣΩΚΡΑΤΗΣ - ΜΕΝΩΝ)

Για περισσότερες αναρτήσεις περί ψυχής, χρησιμοποιήστε την εφαρμογή, “Αναζήτηση στο ιστολόγιο”.

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥΣ

«Τα όνειρα ήταν το μυστικό εργαστήριό μου». Dr Wolfgang Pauli (1900-1958). Νόμπελ Φυσικής 1945

Τα όνειρα μέχρι χθες ήταν συνώνυμα του φανταστικού, του ψεύτικου και του ανύπαρκτου, γιατί ζούμε σ' έναν κόσμο όπου ο υλιστικός ορθολογισμός επικρατεί στη σκέψη και στη δράση μας. Όμως η Κβαντοφυσική έχει προχωρήσει σε πολύ πειστικά συμπεράσματα για το πού μπορεί να υπάρχει ο ονειρικός κόσμος που επισκεπτόμαστε στα όνειρά μας και πιστεύει ότι πολύ σύντομα θ' αποκτήσει πρόσβαση σε αυτόν.

Ας ξεχάσουμε ό,τι ξέρουμε μέχρι τώρα για τα όνειρα και ας παρακολουθήσουμε τους προβληματισμούς, τις σκέψεις και τις έρευνες της σύγχρονης Κβαντικής Φυσικής:

Τα όνειρα είναι δύο ειδών, αυτά που βλέπουμε στον ύπνο μας όταν κοιμόμαστε και αυτά που φτιάχνουμε με τις ονειροπολήσεις, με τη φαντασία μας, όταν είμαστε ξύπνιοι. Στις ονειροπολήσεις δημιουργούμε ένα συνειδητό σενάριο επιθυμητών σκέψεων για κάτι μελλοντικό που επιθυμούμε να μας συμβεί ή το δημιουργούμε σαν μια κατάσταση ονείρου. Με αυτόν τον τρόπο γινόμαστε ταυτόχρονα δημιουργοί και θεατές, αφού δημιουργούμε τα επιθυμητά αποτελέσματα των σκέψεων και των ονειροπολήσεών μας.

Ακούμε συχνά πολλούς ανθρώπους να λένε ότι: «όλα τα όνειρά μου έγιναν πραγματικότητα». Αυτά τα όνειρα τα έκαναν όταν ήταν ξύπνιοι και ονειροπολούσαν. Θα πρέπει να χρησιμοποιούμε τη φαντασία μας πολύ περισσότερο από ό, τι κάναμε μέχρι τώρα και ν’ αρχίσουμε να δημιουργούμε καταστάσεις και εικόνες στο μυαλό μας που πραγματικά θέλουμε να ζήσουμε και να μας συμβούν, και κάποια στιγμή, η Κβαντοφυσική επιμένει ότι όλα όσα οραματιζόμαστε θα υλοποιηθούν. Πρέπει σε καθημερινή βάση, σε στιγμές χαλάρωσης, να ονειροπολούμε συνεχώς. Οι ονειροπολήσεις επηρεάζουν τα κβαντικά πεδία και αξιολογούνται σε σειρά προτεραιότητας για να γίνουν πραγματικότητα, όταν υπάρξουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις.

Τα όνειρα είναι καταστάσεις που δημιουργούνται σ’ ένα πολύ υψηλό επίπεδο φανταστικής πραγματικότητας, όπου δεν ισχύουν οι δεσμεύσεις του χωροχρόνου, όπου τα πάντα γίνονται ακαριαία και γίνονται κατανοητά γιατί ερμηνεύονται στη μητρική γλώσσα του καθενός από τον Ανώτερο Εαυτό του, που είναι ο πρέσβης τους στη βάση δημιουργίας. Δεν έχει σημασία αν καταλαβαίνουμε τα όνειρά μας με το συνειδητό μυαλό μας ή όχι. Δεν έχει σημασία αν τα θυμόμαστε ή όχι. Το αστρικό μας σώμα είναι αυτό που βιώνει την εμπειρία των ονείρων και μας δίνει την αίσθηση ότι βιώνουμε σε πολλαπλά επίπεδα της υπάρξεως στα οποία κάνουμε διαφορετικά πράγματα που το συνειδητό μας κομμάτι δεν τα γνωρίζει. Τα όνειρα αποδεδειγμένα μας μεταφέρουν, ταυτόχρονα γνώσεις εμπειρίες και εμπνεύσεις.

Ο κόσμος των ονείρων είναι στην πραγματικότητα μια πτυχή του σύμπαντος, η οποία μας επιτρέπει τη συνειδητή πρόσβαση σε ένα «μη φυσικού επίπεδου» πεδίο, το οποίο, σε αντίθεση με το φυσικό επίπεδο, είναι ένα είδος ρευστής φύσεως στην οποία η σκέψη μπορεί να εκδηλωθεί στιγμιαία, σε διάφορες μορφές αντιληπτών φαινομένων (εικόνες, ήχους κ.ά.).

Φαίνεται ότι στα όνειρα υπάρχει κάποιο είδος μηχανισμού ή ενεργητικής δομής, που χωρίζει τον κόσμο μας από εκείνο των απομακρυσμένων περιοχών των ονείρων, σχηματίζοντας μια διασταύρωση μεταξύ των συχνοτήτων, η οποία, σε κάποιο βαθμό, είναι αποκλειστική για το κάθε άτομο. Διερευνάται η πιθανότητα το επίπεδο των ονείρων να μην είναι υπό τον δικό μας προσωπικό έλεγχο αποκλειστικά, αλλά να είναι ένα συλλογικό περιβάλλον και επομένως υπάρχει δυνατότητα να επηρεαστεί (ή να χειραγωγηθεί) από εξωτερική νοημοσύνη, χωρίς να αποτελεί οποιοδήποτε είδος παραβίαση της κυριαρχίας και της προσωπικής ελευθερίας.

Η μεγάλη απορία των ερευνητών είναι από πού προέρχονται οι πληροφορίες των ονείρων, μήπως προέρχονται από την κοσμική νοημοσύνη και τη βάση δημιουργίας μέσω του Ανώτερου Εαυτού του ανθρώπου ή μήπως είναι διαφορετικής προελεύσεως; Μήπως με τα όνειρα επικοινωνούν οι άνθρωποι με οντότητες κάποιου παράλληλου σύμπαντος; Συνεπώς, θα πρέπει η προσέγγιση των ονείρων να γίνεται με τη μέγιστη δυνατή προσοχή και σοβαρότητα. Κάποια όνειρα είναι τόσο έντονα σαν να μας δείχνουν μια παράλληλη ζωή μας, την οποία δεν μπορούμε να επισκεφτούμε όταν είμαστε ξύπνιοι.

Πιθανόν οι άνθρωποι, όταν ονειρεύονται να αλληλοσυνδέονται και να συσχετίζονται με άλλους κόσμους, οι οποίοι μας είναι άγνωστοι ότι υπάρχουν ή με κόσμους μιας παράλληλης πραγματικότητας η οποία αλληλοεπιδρά με την τρισδιάστατη πραγματικότητα που ζει ο άνθρωπος. Πολλές φορές οι άνθρωποι καλούνται να ερμηνεύσουν τα όνειρά τους σε ένα φανταστικό ή μυστικιστικό πλαίσιο που προσφέρεται για πολλαπλές ερμηνείες και συσχετίσεις.

Η σύγχρονη επιστήμη έχει αποδείξει ότι ο κόσμος στον οποίο ζούμε δεν είναι αυτός που φαίνεται, είναι μια αυταπάτη που οφείλεται στην ατέλεια των ανθρώπινων αισθήσεων, επομένως και ο ονειρικός κόσμος είναι μια άλλη πραγματικότητα και όχι δημιούργημα του νου μας.

Η άποψη ότι τα όνειρα είναι ψευδαισθήσεις δεν αποκλείει τίποτε από τα παραπάνω, αφού και η ζωή μας είναι και αυτή μια ψευδαίσθηση, όπως αποδεικνύει η σύγχρονη τεχνολογία που μιλάει για τις αόρατες πραγματικότητες. Μήπως στα όνειρα ο άνθρωπος παίρνει επαφή με άλλες μορφές ζωής του σύμπαντος, που είναι αληθινές όσο κι εμείς, με τις οποίες επικοινωνούμε όταν κοιμόμαστε και νομίζουμε ότι ονειρευόμαστε; Σε τι διαφέρει λοιπόν το όνειρο από το χθες; Είναι δυο πραγματικότητες που χάθηκαν και δεν υπάρχουν αφήνοντας πίσω τους μόνο μνήμες.

Οι κβαντοφυσικοί πιθανολογούν πως τα όνειρα είναι μια πραγματικότητα πιο αληθινή από αυτό που θεωρούμε εμείς πραγματικότητα και ότι μας φανερώνουν τον κόσμο στον οποίον ζούσαμε πριν ενσαρκωθούμε στη Γη ή συμβιώνουμε μαζί του σε μια παράλληλη πραγματικότητα. Ίσως δεν πρέπει να απορρίψουμε τίποτε από τα παραπάνω.

Ο κόσμος των ονείρων είναι μια πραγματική πτυχή του σύμπαντός μας, ένας τύπος «μη φυσικού» επιπέδου, στο οποίο η συνείδησή μας φαίνεται να έχει πρόσβαση. Τα όνειρα πιθανόν να προέρχονται αποκλειστικά από τον Ανώτερο Εαυτό του ανθρώπου, ο οποίος βρίσκεται σε επαφή με το Θείο και μας ενημερώνει συνεχώς.

Από το βιβλίο "ΑΙΘΕΡΑΣ", του Γερ. Καλογεράκη, σελ. 266-270, εκδ. Δίον.

-------------------------------------

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΚΒΑΝΤΟΦΥΣΙΚΗΣ