Ο ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Λίνου Κόκοτου Και Οδυσσέα Ελύτη με την υπέροχη ερμηνεία της Ρένας Κουμιώτη.

Αφιερωμένο σε όλους εσάς. Χαίρε Γαλανή Πατρίδα μου, χαίρε Ελλάδα μου! 

anastassiou100

Η ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΕΙΧΕ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ 8 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ

Οκτώ χρόνια πριν από τη Μικρασιατική Καταστροφή εκδηλώθηκε στη Φώκαια της Μικράς Ασίας το πρώτο κύμα διωγμών του ελληνικού στοιχείου.

Ενας γάλλος αρχαιολόγος, μέλος της Γαλλικής Αρχαιολογικής αποστολής κατέγραψε με τη φωτογραφική του μηχανή τα γεγονότα.

Στο ντοκιμαντέρ επιζήσαντες αφηγούνται.

SteliosTatakis , http://pamakedonikienwsiellados-australias.blogspot.gr  

1922 - Η ΔΙΑΣΗΜΟΤΕΡΗ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΕΡΟΜΑΧΙΑ ΣΤΗ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ - Ο ΑΓΡΑΦΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΤΙΜΗΣ ΤΩΝ ΠΙΛΟΤΩΝ

ΕΛΛΗΝΙΚΟ NEUPORT

Η ΑΕΡΟΜΑΧΙΑ

Ο ανθυπασπιστής Παπαδάκος πετούσε σε υψόμετρο 2800 μέτρων. Διέγραφε απαλά στον ουρανό μεγάλους κύκλους και σχεδόν απολάμβανε την μοναξιά του εκεί ψηλά. Είχε τα μάτια του ανοιχτά και έλεγχε δεξιά και αριστερά, πάνω και κάτω. Μέσα από το δερμάτινο κασκέτο του έφτανε στα αυτιά του το σφύριγμα του αέρα και ο μονότονος ήχος του κινητήρα του αεροπλάνου του. Η απόλυτη ηρεμία... Κάποια στιγμή που ο ήλιος ήταν πίσω του, του φάνηκε ότι είδε μια μεταλλική λάμψη λίγο πιο κάτω και αριστερά του. Ένα διπλάνο τον πλησίαζε από τα πλάγια...

Ο Έλληνας πιλότος ένιωσε πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Ίσως να είναι και ο Τούρκος που ψάχνει, εκείνη η μεταλλική λάμψη που διέκρινε. Αμέσως οι αισθήσεις του τέθηκαν σε επιφυλακή. Χωρίς να το πολυσκεφτεί τράβηξε απότομα το κλείστρο και όπλισε το μικρό θηρίο, το vickers του. Δεν αύξησε ταχύτητα. Συνέχισε την τροχιά που είχε για να μην καταλάβει ο Τούρκος ότι τον είχε αντιληφθεί, και να τον αιφνιδιάσει.

“Κεμάλ Μπέη” ούρλιαξε ο Τούρκος πιλότος Αχμέτ Μπαχατίν στον συνεπιβάτη του: “ Έλληνας ψηλά και δεξιά μας. Δεν μας έχει δει. Ας τον κυνηγήσουμε. Να είσαι έτοιμος” Το breguet με την ημισέληνο στην ουρά αύξησε ταχύτητα και έσκισε τον ουρανό ανοδικά. Ο Μπαχατίν ήθελε να “πάρει” την ουρά του Έλληνα πιλότου και να τον στείλει μια ώρα αρχύτερα σακατεμένο πίσω στην χώρα του ή ακόμη καλύτερα να τον στείλει να συναντήσει τους προγόνους του, τους Ίωνες...

Το διπλάνο των Τούρκων έπαιρνε την στροφή με ανοδική πορεία για να βγει πίσω από τον Έλληνα πιλότο. Ο Παπαδάκος συνέχιζε αμέριμνος να διαγράφει τους κύκλους του. Ή τουλάχιστον αυτό νόμιζε ο Μπαχατίν. Σε ελάχιστα λεπτά το τουρκικό σκάφος ήταν στις “7 η ώρα”. Έμενε μόνο να τραβήξει τη σκανδάλη και το Lewis να ξεράσει φωτιά. Το δάχτυλο του Κεμάλ Μπέη, χάιδεψε τη σκανδάλη. Με το άλλο του χέρι ίσιωσε το δερμάτινο του κασκέτο και έφτιαξε το λάστιχο από τα προστατευτικά του γυαλιά, πίσω από το κεφάλι του. Πάτησε τη σκανδάλη. Δεκάδες σφαίρες σαν λυσσασμένες μέλισσες έφυγαν καυτές, προς το αντίπαλο αεροπλάνο...

“Αλλάχ Αλλάχ” σκέφτηκε ο Μπαχατίν. Ένιωσε το τράνταγμα όταν το Lewis πυροβόλησε, είδε τις σφαίρες να φεύγουν προς τον στόχο τους και εκεί που περίμενε να δει τον Έλληνα γαζωμένο,... απλά τον έχασε.

Ο Παπαδάκος περίμενε, σαν να μην είχε καταλάβει το παραμικρό. Ο αέρας αυλάκωνε τα μάγουλα του. Το ένα του χέρι ήταν γαντζωμένο στο πηδάλιο και το άλλο κρατούσε απαλά τον μοχλό με το γκάζι. Παρακολουθούσε από το μικρό του καθρεφτάκι, τον Τούρκο να έρχεται αργά από πίσω του. Άφησε τον εαυτό του να χαλαρώσει, περίμενε και εμπιστεύτηκε το ένστικτό του. Κλάσματα του δευτερολέπτου πριν ο Τούρκος πυροβολήσει, ο Παπαδάκος τράβηξε όλο το γκάζι και πίεσε το πηδάλιο με δύναμη. Το αεροπλάνο του έχασε απότομα δεκάδες μέτρα ύψος. Έμοιαζε σαν κάποιος άνθρωπος που περπατάει και ξαφνικά παραπατάει και πέφτει από ένα βάραθρο... Οι σφαίρες από το Τούρκικο αεροπλάνο πέρασαν ξυστά από την άτρακτο και το κεφάλι του Έλληνα πιλότου.

ΤΑ ΣΥΝΤΡΙΜΙΑ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟΥ,
 ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΤΑΦΗ ΤΩΝ 2 ΠΙΛΟΤΩΝ

Το Neuport του Παπαδάκου έχανε ύψος ελεγχόμενα. Ο Τούρκος πιλότος αιφνιδιάστηκε που δεν βρήκε το στόχο του και ξεκίνησε την καταδίωξη. Τώρα όμως δεν είχε εκείνος το πλεονέκτημα. Με δαιμονισμένη ταχύτητα το Ελληνικό αεροπλάνο έπεφτε, ο Τούρκος στο κατόπι του να πυροβολεί. Οι σφαίρες χάνονταν στο κενό. Τότε ο Έλληνας πιλότος έκανε κάτι παράτολμο για να ξεφύγει. Σαν βαρίδι κατηύθυνε το Neuport του πάνω από ένα δάσος. Ήξερε ότι ο Τούρκος δεν θα τολμούσε να τον ακολουθήσει. 'Έπεφτε με ταχύτητα προς τα δέντρα στρίβοντας δεξιά και αριστερά το πηδάλιο του για να αποφύγει τις σφαίρες. Ο Τούρκος ήταν πάντα κολλημένος πίσω του. Οι κορυφές των δέντρων πλησίαζαν επικίνδυνα γρήγορα.

“Ανάθεμα σε γκιαβούρη στάσου να σε πετύχω” σκέφτηκε ο Κεμάλ Μπέης

“Κοίτα και αυτό Μεμέτη και τρέμε” σκέφτηκε ο Παπαδάκος και λίγο πριν οι ρόδες του αεροπλάνου του “γλείψουν” τις κορυφές των δέντρων τράβηξε και άλλο το γκάζι και έφερε το πηδάλιο να κολλήσει στο στέρνο του. Το αεροπλάνο σαν να το σήκωσε κάποιο αόρατο χέρι πήρε ύψος την τελευταία στιγμή. Δεκάδες φύλα και κλαδιά από τα δέντρα στροβιλίστηκαν διαλυμένα...

Ο Μπαχατίν δεν πίστευε στα μάτια του. Σταμάτησε την...αυτοκτονική καταδίωξη του Έλληνα και προσπάθησε να συνέλθει. Αναρωτήθηκε τι θα έπρεπε να κάνει σε αυτή την περίπτωση. Οι Ιταλοί εκπαιδευτές του έμαθαν τα πάντα αλλά όχι πως να αντιμετωπίζει το απρόβλεπτο από τους τρελούς Έλληνες πιλότους. Τράβηξε το πηδάλιο δεξιά και το διπλάνο του άρχισε να παίρνει ύψος και να στρίβει. Μοιραίο λάθος

“Τώρα πράγματι θα τρέμεις μεμέτη” σκέφτηκε ο Παπαδάκος που με φουλ τον κινητήρα διέγραφε ένα αριστερό τόξο και σχεδόν αμέσως έφερε την ζωγραφισμένη κόκκινη ουρά, στο σκοπευτικό του. Το χέρι του ήταν σταθερό αλλά τα δάχτυλα του έτρεμαν από την υπερένταση. Το στομάχι του από τους ελιγμούς και την απότομη αύξηση ύψους κόντευε να αδειάσει. Ένιωθε όμως υπέροχα. Πάτησε τη σκανδάλη και το Vickers “τραγούδησε” μονότονα.

Τα δύο αεροπλάνα έμοιαζαν να σκαρφαλώνουν τώρα στον ουρανό το ένα πίσω από το άλλο. Ένας τρελός μανιασμένος χορός. Ο Τούρκος έβλεπε συνέχεια τον καθρέφτη του “γεμάτο” με την φιγούρα του Ελληνικού αεροπλάνου. Ήξερε ότι δύσκολα θα τα κατάφερνε. Ο Κεμάλ Μπέης γύρισε και κοίταξε με απόγνωση τον Μπαχατίν. Ήθελε μόνο να καταφέρει να έχει μπροστά του για άλλη μια φορά τον Έλληνα και τότε...

ΤΟ ΣΚΟΠΕΥΤΙΚΟ "ΑΡΑΧΝΗ" ΤΟΥ VICKERS

Ο ανθυπασπιστής Παπαδάκος έλεγξε τα ρολόγια από το καντράν του αεροπλάνου. Τα καύσιμα είχαν πέσει αρκετά. Η αερομαχία είχε διαρκέσει ήδη 20 λεπτά. Έπρεπε σιγά σιγά να επιστρέψει στο Μπαλ Μαχμούτ: “Χαιρετίσματα στον Αλλάχ σου Τούρκε” είπε και πάτησε τη σκανδάλη για άλλη μια φορά. Το θηρίο του ανταποκρίθηκε για ελάχιστα δευτερόλεπτα. Οι σφαίρες έφυγαν δαιμονικά προς το Τούρκικο αεροπλάνο και γάζωσαν τα φτερά και την ουρά του. Το είδε πεντακάθαρα. Μετά σιγή. Το στομάχι του σφίχτηκε και δυσκολεύτηκε να ανασάνει. Ένα ρίγος διαπέρασε το κορμί του. Ξαναπάτησε τη σκανδάλη και ένα ξερό μεταλλικό “κλικ” τον έκανε να παγώσει. Οι σφαίρες τελείωσαν...

Περίμενε τώρα τον Τούρκο να γυρίσει και να τον γαζώσει ανυπεράσπιστο. Όμως έβλεπε το Breguet να συνεχίζει ευθεία. Μάλλον είχε πετύχει με τις τελευταίες σφαίρες του, το σύστημα κατεύθυνσης...

Πέρασαν λίγα δευτερόλεπτα. Ήθελε να δει το πρόσωπο του Τούρκου που θα τον σκότωνε πριν λίγο. Το Ελληνικό αεροσκάφος πλησίασε. Έφτασε παράλληλα με το Τούρκικο και στο ίδιο ύψος. Ο Ανθυπασπιστής Παπαδάκος κοίταξε στα μάτια τον Λοχαγό Αχμέτ Μπαχατίν. Τους χώριζαν 10 μέτρα το πολύ. Ελάχιστα δευτερόλεπτα που έμοιαζαν αιώνας. Ο Τούρκος με σεβασμό χαιρέτησε στρατιωτικά, ο Έλληνας με τον ίδιο σεβασμό για τον αντίπαλο έκανε το ίδιο, και έγνεψε το κεφάλι του καταφατικά.

Το Τουρκικό αεροπλάνο είχε πάθει ζημιά και δεν μπορούσε να τον καταδιώξει και εκείνος δεν είχε πλέον σφαίρες να το αποτελειώσει. Πριν τραβήξει το πηδάλιο για να απομακρυνθεί είδε τον συνεπιβάτη του Μπαχατίν στην μπροστινή θέση, τον Κεμάλ Μπεή, να έχει αγκαλιάσει το Lewis με το ένα του χέρι και το άλλο να κρέμεται άψυχο και να κουνιέται πέρα δώθε από τον αέρα. Οι σφαίρες τον είχαν γαζώσει...

Μόλις είχε προλάβει να πάρει τη μισή στροφή όταν άκουσε το Τουρκικό αεροπλάνο να πυροβολεί. Ο Παπαδάκος έκανε μια “λούπα” και επανήλθε στην αρχική του θέση. Ο Τούρκος πυροβολούσε ένα Spad που μόλις είχε εμφανιστεί μπροστά του. Στην ουρά του ήταν βαμμένα τα ελληνικά χρώματα. Ήταν ο Λοχίας Χριστόφορος Σταυρόπουλος.

Ο ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Το Τουρκικό αεροπλάνο ήταν καταδικασμένο. Ο Λοχίας Σταυρόπουλος με έναν ελιγμό απέφυγε τις σφαίρες έκανε στροφή και είδε το breguet με την ημισέληνο μπροστά του. Δεν το σκέφτηκε πολύ. Άδειασε όλη τη δεσμίδα του πάνω του. Το Γαλλικής κατασκευής ασημένιο διπλάνο τυλίχθηκε στις φλόγες και έπεσε αργά αφήνοντας μαύρο καπνό, σε μια πεδιάδα. Η σύγκρουση ήταν σφοδρή...

Μόλις οι 2 Έλληνες πιλότοι επέστρεψαν στο Μπαλ Μαχμούτ έδωσαν εντολή να μεταβεί άγημα στο σημείο πτώσης του Τουρκικού αεροπλάνου. Η αερομαχία τους είχε μεταφέρει μέσα στις Ελληνικές γραμμές. Πήγαν και οι ίδιοι μαζί. Την επόμενη ημέρα δίπλα στο σημείο της συντριβής οι 2 Τούρκοι πιλότοι ετάφησαν με στρατιωτικές τιμές και σύμφωνα με τα μουσουλμανικά έθιμα. Ένας ιμάμης διάβασε τις ευχές από το κοράνι. Τα προσωπικά τους είδη περισυνελέγησαν και τοποθετήθηκαν μέσα σε ένα σάκο.

Το επόμενο απόγευμα από το αεροδρόμιο του Μπαλ Μαχμούτ ένα ελληνικό διθέσιο Breguet απογειώθηκε με προορισμό το Τουρκικό αεροδρόμιο του Εμπέρκιοι. Οι πιλότοι του, ανθυπολοχαγοί Νικόλαος Δέας και Ιωάννης Χατζηκαμάρης της Β Μοίρας, μετέφεραν ένα ασυνήθιστο φορτίο...

Στο Εμπερκιοι οι Τούρκοι φαντάροι και αξιωματικοί μόλις είδαν το Ελληνικό αεροπλάνο να έχει φτάσει ακριβώς από πάνω τους δίχως κανείς να το έχει αντιληφθεί, πάγωσαν. Εάν μετέφερε βόμβες θα μπορούσε άνετα να διαλύσει όλα τα αεροσκάφη στο έδαφος. Αμέσως έτρεξαν στα ορύγματα να προφυλαχθούν. Έπιασαν τα όπλα και τα πολυβόλα και περίμεναν με το δάχτυλο στη σκανδάλη. Οι Έλληνες διέγραψαν ένα αναγνωριστικό κύκλο στον ουρανό, σε απόσταση ασφαλείας και στη συνέχεια άρχισαν να ρίχνουν φωτοβολίδες από το Breguet, γνωστοποιώντας στους Τούρκους να μην πυροβολήσουν διότι οι σκοποί τους δεν είναι εχθρικοί. Ο Διοικητής Τζελάλ Κιοπρουλού έδωσε διαταγή να μην πυροβολήσει κανείς. Βγήκε αγέρωχος από το Διοικητήριο του και στάθηκε στην άκρη του διαδρόμου προσγείωσης, κοιτάζοντας συνέχεια το ελληνικό αεροπλάνο.

ΣΠΑΝΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ 
ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΕΡΟΜΑΧΙΑ.
ΠΑΝΩ  ΑΡΙΣΤΕΡΑ
ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΔΙΠΛΑΝΟ ΦΛΕΓΕΤΑΙ

Εκείνο χαμήλωσε, έφτασε στα 30 μέτρα και άφησε ένα σάκο να πέσει στο έδαφος ακριβώς μπροστά στα πόδια του Τζελάλ Κιοπρουλού, λες και τον είχε βάλει σημάδι. Οι ορντινάντσες και οι άλλοι Τούρκοι αξιωματικοί που ήταν δίπλα στον Τούρκο διοικητή τρομοκρατήθηκαν. Κάποιος φώναξε “βόμβα” και αμέσως έτρεξαν να καλυφθούν. Εκείνος δεν κουνήθηκε καθόλου. Σήκωσε τον ερματισμένο σάκο και τον άνοιξε. Μέσα βρισκόντουσαν τα προσωπικά είδη και οι στρατιωτικές ταυτότητες των 2 Τούρκων πιλότων. Υπήρχε και ένας φάκελος. Έβαλε τον σάκο κάτω από τη μασχάλη του και έσκισε τον φάκελο: “ ΣΑΣ ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΟΥΜΕ ΟΤΙ ΟΙ ΔΥΟ ΠΙΛΟΤΟΙ ΣΑΣ Ο ΚΕΜΑΛ ΜΠΕΗ ΚΑΙ Ο ΑΧΜΕΤ ΜΠΑΧΑΤΙΝ ΕΠΕΣΑΝ ΤΙΜΗΜΕΝΑ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΜΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΙΛΟΤΟΥΣ. ΕΠΙΣΤΡΕΨΤΕ ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΟΤΙ ΕΤΑΦΗΣΑΝ ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΤΙΜΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΑΣ.”

Το Ελληνικό αεροπλάνο διέγραψε άλλον ένα χαμηλό κύκλο και ξαναπέρασε μπροστά από τον Τούρκο Διοικητή. Ο Τζελάλ Κιοπρουλού σε στάση προσοχής χαιρετούσε στρατιωτικά τους Έλληνες πιλότους, μέχρι που το αεροπλάνο με τις δύο γαλάζιες χοντρές κάθετες γραμμές στην ουρά χάθηκε στον ορίζοντα...

Επιμύθιο:

Στον πόλεμο της Μικράς Ασίας η Ελλάδα θρήνησε 23 νεκρούς πιλότους. Η Ελληνική αεροπορία συμμετείχε με 4 Μοίρες που ανέλαβαν αποστολές αναγνώρισης, βομβαρδισμών και αναχαίτισης. Κάλυψε επί 3 χρόνια ένα ευρύ μέτωπο 700 χιλιομέτρων. Ο Λοχίας Σταυρόπουλος προήχθη σε ανθυπολοχαγό. Ένα χρόνο μετά, το 1923 σκοτώθηκε ενώ προσπαθούσε να προσγειώσει ένα αεροπλάνο στο αεροδρόμιο στο Γουδή... Οι πρώτοι Έλληνες πιλότοι είχαν έναν απίστευτο κώδικα τιμής τόσο για εκείνους, όσο και για τους εχθρούς τους. Οι Έλληνες πιλότοι συνεχίζουν και σήμερα να έχουν αυτόν τον άγραφο κώδικα τιμής...

ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΛΕΒΕΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ

http://www.onalert.gr/

ΣΑΜΟΣ - ΗΡΑΙΑ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ 2015

Christos Vettas , ClausLundager

Δείτε φωτογραφίες στο: http://ireon-samos.blogspot.gr

ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΔΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΠΟΤΕ (;;;)

Τη θεωρία σύμφωνα με την οποία το Σύμπαν δημιουργήθηκε από μια μεγάλη έκρηξη πριν από περίπου 13 δισεκατομμύρια χρόνια, έρχεται να ανατρέψει μια ομάδα επιστημόνων, παρουσιάζοντας μια νέα ανατρεπτική κοσμολογική θεωρία.

Ο όρος Big Bang, δηλαδή, μεγάλη έκρηξη, χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Βρετανό αστρονόμο Φρεντ Χόιλ που τον διατύπωσε με σκοπό να ειρωνευτεί αυτή τη  θεωρία. Έπειτα, όμως, ο όρος καθιερώθηκε.  Είτε ισχύει, είτε όχι  η συγκεκριμένη θεωρία προς το παρόν αποτελεί την επικρατούσα επιστημονική θεωρία που αποδέχονται οι περισσότεροι επιστήμονες.

Σύμφωνα με μία νέα κοσμολογική θεωρία, όμως, δεν συνέβη ποτέ Μεγάλη Εκρηξη, για τον απλούστατο λόγο ότι  το σύμπαν υπήρχε πάντοτε και δεν σχηματίστηκε εξαιτίας κάποιου γεγονότος.

Ειδικότερα, ο Σάουργια Ντας θεωρητικός φυσικός του Πανεπιστημίου του Λέθμπριτζ στον Καναδά, εκ των συγγραφέων της σχετικής δημοσίευσης στην επιθεώρηση Physical Letters B, υποστηρίζει τη θεωρία ότι το σύμπαν είναι αέναο και άπειρο ηλικιακά.

Η θεωρία των ειδικών στηρίζεται στις θεωρίες των "κρυφών μεταβλητών", οι οποίες ερμηνεύουν τη συμπεριφορά των υποατομικών σωματιδίων. Στην ουσία είναι μια κατηγορία της  κβαντικής μηχανικής που είναι γνωστή ως "μηχανική του Bohm".

Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη θεωρία υπάρχουν ορισμένες μεταβλητές, που δεν είναι εφικτό εκ των προτέρων να έχουμε ακριβή γνώση των τιμών τους.

Πρόκειται δηλαδή για κρυμμένες μεταβλητές που όμως ευθύνονται για την έκβαση των πειραμάτων (δηλαδή για την ακριβή τιμή των υπό μέτρηση φυσικών μεταβλητών).

Με τη θεωρία αυτή παρέχεται η δυνατότητα στους ειδικούς  να υπολογίζουν την τροχιά ενός σωματιδίου.

Η νέα θεωρία δίνει επίσης τη δυνατότητα στους επιστήμονες να προσδιορίσουν από τι αποτελείται η σκοτεινή ύλη που αποτελεί σημαντικό μέρος της ύλης από την οποία είναι φτιαγμένο το σύμπαν.

http://www.pathfinder.gr

...

κόσμον τόνδε, τὸν αὐτὸν ἁπάντων, οὔτε τις θεῶν οὔτε ἀνθρώπων ἐποίησεν, ἀλλ᾽ ἦν ἀεὶ καὶ ἔστιν καὶ ἔσται πῦρ ἀείζωον ἁπτόμενον μέτρα καὶ ἀποσβεννύμενον μέτρα.

Αυτόν εδώ τον κόσμο, τον ίδιο για όλους, ούτε κανείς θεός ούτε άνθρωπος τον έπλασε, αλλ' ήταν από πάντα και είναι και θα είναι αιώνια ζωντανή φωτιά, που ανάβει με μέτρο και σβήνει με μέτρο.

-ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ-

ΕΣΥ ΑΚΟΜΗ ΓΡΑΦΕΙΣ Greeklish;

Η καταστροφική μόδα των ημερών, η οποία καθόλου αθώα δεν είναι, στα επόμενα χρόνια θα έχει σίγουρα καταστρέψει μεγάλο μέρος του μοναδικού πολιτισμού μας.
Δυστυχώς, η πλειοψηφία θεωρεί το θέμα μη επικίνδυνο και συνεχίζει να το στηρίζει εφόσον δεν καταλαβαίνει την σημαντικότητα του.
Την ίδια ώρα που σε άλλα μέρη του κόσμου η Αρχαία Ελληνική Γλώσσα θεωρείται η βάση και το μέλλον των υπολογιστών και ψηφίζεται η θέση της στα καλύτερα πανεπιστήμια παγκοσμίως η νεολαία (κυρίως) της Ελλάδας επιμένει…. Greeklish-τικα!
Το ποσοστό των αποφοίτων σχολών ανωτάτης εκπαίδευσης (ΑΕΙ και ΤΕΙ) που χρησιμοποιεί τα Greeklish είναι εκτός από αρκετά μεγάλο, είναι επίσης και ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ.

Δεν είναι δυνατόν ένας απόφοιτος ανωτάτης σχολής – όποια και αν είναι αυτή – να χρησιμοποιεί τα Greeklish και να τα αντικαθιστά έναντι της μητρικής του γλώσσας της Ελληνικής αλλά και της παγκόσμιας γλώσσας της Αγγλικής.
Αν θέλετε να θεωρείστε και να αποκαλείστε «επιστήμονες» θα πρέπει πρωτίστως να μάθετε να γράφετε σωστά στην μητρική σας γλώσσα καθώς και στην επίσημη διεθνή γλώσσα. ΑΛΛΙΩΣ ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ ΣΑΣ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΟΥΤΕ ΣΕ ΚΟΡΝΙΖΑ. Οι Ελληνικές επιγραφές κάνουν την εμφάνισή τους σε πολλά πανεπιστήμια του κόσμου καθώς και σε μουσεία.

Λίγα παραδείγματα είναι τα εξής :

1) Το σύμβολο του Boston College της Μασσαχουσέτης – «αἰὲν ἀριστεύειν… καὶ ὑπείροχον ἔμμεναι ἄλλων, μηδέ γένος πατέρων αισχυνέμεν…» (Ιλιάς Ζ’, στ. 208). (Πάντα να αριστεύεις…και να είσαι ανώτερος από τους άλλους, και να μην ντροπιάζεις την γενιά των προγόνων σου…).

2) ΔΙΠΛΟΥΝ ΟΡΩΣΙΝ ΟΙ ΜΑΘΟΝΤΕΣ ΓΡΑΜΜΑΤΑ «Διπλά βλέπουν αυτοί που γνωρίζουν γράμματα». Στην είσοδο στο κτίριο της γραμματείας του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου.

3) «ΠΛΕΩΝ ΕΠΙ ΟΙΝΟΠΑ ΠΟΝΤΟΝ ΕΠ’ ΑΛΛΟΘΡΟΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ» «Μέντης Ἀγχιάλοιο δαίφρονος εὔχομαι εἶναι υἱός, ἀτὰρ Ταφίοισι φιληρέτμοισιν ἀνάσσω. Νῦν δ’ ὧδε ξὺν νηὶ κατήλυθονἠδ’ ἑτάροισιν πλέων ἐπὶ οἴνοπα πόντον ἐπ’ ἀλλοθρόους ἀνθρώπους, ἐς Τεμέσην μετὰ χαλκόν, ἄγω δ’ αἴθωνα σίδηρον.» (Οδύσσεια, Α.180-184) «πως είμαι γιος του Αγχίαλου πέτομαι του καστροπολεμάρχου Μέντη με λεν, κι οι καραβόχαροι Ταφιώτες μ᾿ έχουν ρήγα. Εδώ έχω φτάσει με τους συντρόφους στο πλοίο μου ταξιδεύω για τόπο αλλόγλωσσο, την Τέμεσα, στο πέλαο το κρασάτο, να δώσω σίδερο, χαλκό να πάρω πίσω.» Επιγραφή στη γέφυρα Eiserner Steg της Φρανκφούρτης, Γερμανία.

4) Διόδια έξω από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου προς Κάιρο με την επιγραφή «ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ». Η αναγραφή της πόλης και στα Ελληνικά ήταν απαίτηση των δημάρχων της περιοχής Αλεξάνδρειας προς τιμήν του μεγάλου Αλεξάνδρου.

Είναι δώρο Θεού να μπορούμε να μιλούμε σε αυτή τη γλώσσα από την ημέρα της γέννησης μας. Και φυσικά μπορούμε πολύ πιο εύκολα να μάθουμε και άλλες ξένες γλώσσες σε σχέση με άλλους λαούς.

Μετά από όλα τα παραπάνω – εσύ γράφεις ακόμη Greeklish;

anonymoigr.blogspot.com

http://www.toxwni.gr/index.php

Η ΒΥΘΙΣΜΕΝΗ ΑΡΧΑΙΑ ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ, Η «ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ» ΤΗΣ ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ

Με τον Γιώργο Λεκάκη.

 Fryktories Net

Εἰς Ἀφροδίτην γ’ ( Ὁμήρου )

Τὴν Κυπρογενῆ θὰ ὑμνήσω τὴν Κυθέρειαν
ποὺ δίνει στοὺς θνητοὺς μιλίχια δῶρα
καὶ τὸ ἐρωτικὸ της πρόσωπο
πάντα γελᾷ καὶ λάμψις ἐρωτικὴ τὸ φωτίζει.
Χαῖρε θεὰ τῆς ὄμορφης Σαλαμῖνος
καὶ τῆς θαλάσσης τῆς Κύπρου, δὸς μου τὸ πολυπόθητο ἄσμα.
Ὅμως ἐγὼ καὶ μ’ ἄλλον μου ὕμνο θὰ σὲ μνημονεύσω.
...

Ἀρχαῖο κείμενο

Κυπρογενῆ Κυθέρειαν ἀείσομαι, ἥτε βροτοῖσι
μείλιχα δῶρα δίδωσιν, ἐφ’ ἱμερτῷ δὲ προσώπῳ
αἰεὶ μειδιάει καὶ ἐφ’ ἱμερτὸν θέει ἄνθος.
χαῖρε, θεά, Σαλαμῖνος ἐυκτιμένης μεδέουσα
εἰναλίης τε Κύπρου: δὸς δ’ ἱμερόεσσαν ἀοιδήν.
αὐτὰρ ἐγὼ καὶ σεῖο καὶ ἄλλης μνήσομ’ ἀοιδῆς.

Τᾶσος Γκολέμης

Πηγή: http://filonoi.gr

Osho: ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΧΟΥΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΕΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ, ΟΧΙ ΝΑ ΡΩΤΟΥΝ

Ορίζουν την δημοκρατία ως κυβέρνηση του λαού, για τον λαό, από τον λαό. Δεν είναι κανένα από αυτά τα πράγματα. Δεν είναι ούτε από τον λαό, ούτε του λαού, ούτε για τον λαό.

Οι άνθρωποι που κρατούσαν την εξουσία ανά τους αιώνες μπόρεσαν πάντοτε να πείθουν τον κόσμο πως ό,τι γίνεται, γίνεται για το καλό τους. Και ο κόσμος το έχει πιστέψει, επειδή είναι εκπαιδευμένος να πιστεύει.

Πρόκειται για συνωμοσία ανάμεσα στη θρησκεία και το κράτος για να εκμεταλλευτούν την ανθρωπότητα.

Η θρησκεία κάνει συνεχώς κηρύγματα περί πίστης και καταστρέφει την ευφυΐα των ανθρώπων να ερωτούν, τους κάνει καθυστερημένους. Και το κράτος τούς εκμεταλλεύεται συνεχώς με κάθε δυνατό τρόπο, εξακολουθώντας να διατηρεί την υποστήριξη των ανθρώπων, επειδή οι άνθρωποι έχουν εκπαιδευτεί να πιστεύουν, όχι να ρωτούν. Κάθε είδους κυβέρνηση, μπορεί να είναι μοναρχία, μπορεί να είναι αριστοκρατία, μπορεί να είναι δημοκρατία, μπορεί να είναι κάθε είδους κυβέρνηση΄ αλλάζουν απλώς τα ονόματα, αλλά στο βάθος η πραγματικότητα παραμένει η ίδια.

Osho, Beyond Psychology, Ομιλία #7

http://www.osho.com/el/read/osho/osho-on-topics/democracy

ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ (1964)

Αναγνωστικόν της Αρχαίας Ελληνικής- http://www.projethomere.com

ΔΩΔΩΝΗ 19/8/2015

ΣΙΝΕ ΠΑΛΛΑΣ

ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΔΥΝΑΜΗ – ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Η συμπεριφορά αναπαράγει την συμπεριφορά.  Συμπεριφορά δεν είναι μόνο τι λέμε, αλλά και πως το λέμε, ο τόπος, ακόμη και το κατάλληλο της ώρας.
Οι λέξεις όμως είναι «μάγια!».  Με λέξεις γίνεται ανέκαθεν η δημιουργία, η ευχή, η ευλογία, αλλά και η κατάρα, η καταστροφή και η ύβρις.
Αυτό που βγαίνει από ένα στόμα αλλάζει τον χώρο.

Οι λέξεις έχουν δύναμη- ενέργεια, είναι δονήσεις, εκφράζουν σκέψεις, προκαλούν συναισθήματα και σ’ αυτόν που τις εκστομίζει και σ’ αυτόν που τις ακούει. Ανάλογα με το τι θα πείτε θα προκαλέσετε την ανάλογη αντίδραση. Με τις λέξεις μπορείτε να διευκολύνετε ή να φρενάρετε την εξέλιξη του άλλου. Μπορείτε να τον βάλετε σε κατάσταση άμυνας, να θέλει να δικαιολογείται και να απολογείται ή να τον ανεβάσετε στα μάτια του και να νιώσει την απαραίτητη ασφάλεια για να εξελιχθεί.

Χρειαζόμαστε μια διαρκή εγρήγορση, ευαισθησία και συνειδητότητα για το τι προκαλούμε στους άλλους με αυτά που λέμε.
Θα βοηθούσαμε αν είχαμε περισσότερο αυτοέλεγχο και εισάγουμε όλο και περισσότερο τη σιωπή τη ζωή μας.
Αυτό δεν σημαίνει απομόνωση ούτε αντικοινωνική στάση.
Σημαίνει ακρόαση, αναγνώριση, ενσυναίσθηση, σεβασμό για τον άλλον.

akatsalis.gr
revealedtheninthwave.blogspot.gr
Πηγή: http://www.awakengr.com/2015/08/blog-post.html

.....

ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Η ΣΙΓΗ

Η ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗ ΤΗΣ ΑΔΙΚΙΑΣ

Συγγραφεύς Δήμητρα Λιάτσα: «Όποια σελίδα της Ελληνικής Ιστορίας και να ανοίξει κανείς, είναι βαμμένη με το αίμα των προγόνων μας. Το χώμα που πατάμε δεν είναι χώμα. Είναι η σκόνη από τα οστά των προγόνων μας και όλοι αυτοί ζητούν δικαίωση. Σήμερα είναι η κατάλληλη εποχή για να συμβεί η επανελλήνιση. Διότι σήμερα ανακαλύπτουμε την Ιστορία μας και αντιλαμβανόμαστε τις επανειλημμένες αδικίες που έχουν γίνει εις βάρος μας. Η επανελλήνιση έχει ήδη αρχίσει εδώ και χρόνια και εξελίσσεται ήρεμα και σταδιακά. Διότι η επανελλήνιση αρχίζει από τη στιγμή που κάποιος αναζητά να μάθει τι συνέβη στο παρελθόν και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Η διερεύνηση του παρελθόντος, δηλαδή της Ιστορίας, είναι αυτή που θα μας οδηγήσει στην αποσαφήνιση του παρόντος. Η γνώση της Ιστορίας μας, θα αναπτύξει μέσα μας την αίσθηση του δικαίου. Και η αίσθηση του δικαίου θα μας ξανακάνει Έλληνες.»

Ellenos Ellen

Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΖΕΙ! ΕΙΝΑΙ ΑΙΩΝΙΑ! ΝΟΙΩΣΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΜΕΣΑ ΣΟΥ

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΑΚΑΤΕΡΓΑΣΤΗ ΥΛΗ!

Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΖΕΙ! ΕΙΝΑΙ ΑΙΩΝΙΑ! ΟΣΑ ΕΧΕΙ ΦΥΛΑΚΙΣΕΙ ΤΟ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΕΝΩΝΟΝΤΑΙ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΟΜΗΣ ΕΠΙΣΚΕΨΗΣ ΜΑΣ Σ' ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!

Η ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΑ ΔΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΑΠ' ΟΤΙ ΕΒΛΕΠΕ!

ΟΤΑΝ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΛΥ ΚΑΙ

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΞΑΝΑΔΕΙΣ , ΘΑ ΤΟΝ ΞΑΝΑΔΕΙΣ!
ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΟΜΩΣ ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΝΟΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ!

Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ!
ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ Σ' ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΤΡΓΙΑΣ! Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΝ ΚΑΤΕΧΕΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟΣ!
ΟΤΑΝ ΧΑΝΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ ΚΙ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΠΛΕΥΡΑΣ ΤΟΥ ΚΑΘΡΕΠΤΗ!

ΑΝΑΡΡΩΤΗΣΟΥ ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ!
ΝΟΙΩΣΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ!
ΑΝ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ, ΑΥΤΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΕΔΩ, ΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΑΝΤΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ!
ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΣ!
ΣΑΝ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ ΘΑ ΤΟΝ ΕΧΕΙΣ!
ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ ΕΧΕΙ ΑΝΑΧΩΡΗΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΥΤΟΝ ΘΑ ΤΟΝ ΒΡΕΙΣ!

ΝΟΙΩΣΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΜΕΣΑ ΣΟΥ!!!

ΜΕ ΤΙΜΗ.... Τσιγαρίδας Ανδρέας

http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2015/08/blog-post_3724.html  

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ - 19 ΑΥΓ. 1826

Αναφορά του Γ. Καραϊσκάκη προς τη Διοίκηση, όταν πληροφορήθηκε το θάνατο της γυναίκας του. «προτιμώ και αυτής της οικίας μου την παντελή καταστροφήν, δια να μην παραιτήσω εις αυτάς τας κρίσιμους περιστάσεις την υπηρεσίαν του τόπου μου, υπέρ του οποίου θέλω θυσιάσει το ολίγον αίμα μου» Η γυναίκα του Γκόλφω ήταν κόρη του Αλεξανδρογιαννάκη, της αρματολικής οικογένειας του Βάλτου. Διέμενε στα Γιάννενα και ζούσε στην αυλή του Αλή ως ψυχοκόρη του. Εκεί τη γνώρισε ο Καραϊσκάκης και την έκλεψε, φεύγοντας οριστικά από την υπηρεσία του Αλή. Η Γκόλφω του χάρισε τρία παιδιά, τον Σπύρο και δύο θυγατέρες.. Για ασφάλεια, μετέφερε την οικογένειά του στο νησάκι Κάλαμος, κοντά στο Αιτωλικό. Η γυναίκα του πέθανε το 1826. Οι υποχρεώσεις προς την πατρίδα και τον επαναστατικό αγώνα δεν επέτρεψαν στον Καραϊσκάκη να μεταβεί στον Κάλαμο για να παρευρεθεί στην κηδεία της. https://eistorias.wordpress.com/ 

Ὁ Δ.Φωτιάδης γράφει στήν σελ.289,τοῦ βιβλίου του ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ (Ἐκδόσεις Κέδρος,1959)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Ὁ θάνατος τῆς Καραϊσκάκαινας καί τά γεγονότα πέριξ τῆς Ἀκροπόλεως (19 Αὐγ.1826).

ΕΠΙΛΟΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ - ΕΡΩΤΙΚΑ

ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ

ἤδη λευκόιον θάλλει

Άνθισε ήδη ο άσπρος μενεξές κι ο νάρκισσος ακόμη,
ο αγαπημένος της βροχής, κι οι ορεσίβιοι κρίνοι.
Κι η Ζηνοφίλα, άνθος μες στα άνθη ωραίο, του Έρωτα δοσμένη,
ρόδο γλυκό της γοητείας, άνθισε κι εκείνη.
Γιατί να επαίρεσθε, λιβάδια, για την άνθινή σας κόμη;
Στα ηδύπνοα ανάμεσα άνθη η κόρη πρώτη παραμένει.

ἤδη λευκόιον θάλλει, θάλλει δὲ φίλομβρος
νάρκισσος, θάλλει δ᾽ οὐρεσίφοιτα κρίνα·
ἤδη δ᾽ ἡ φιλέραστος, ἐν ἄνθεσιν ὥριμον ἄνθος,
Ζηνοφίλα Πειθοῦς ἡδὺ τέθηλε ῥόδον.
λειμῶνες, τί μάταια κόμαις ἔπι φαιδρὰ γελᾶτε;
ἁ γὰρ παῖς κρέσσων ἁδυπνόων στεφάνων.
---

ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ

πλέξω λευκόιον

Άσπρο θα πλέξω μενεξέ και νάρκισσο απαλό κι ακόμη
μυρτιά θα πλέξω και μαζί κρίνο αναγαλλιασμένο
και κρόκο ηδυπαθή θα πλέξω κι από τα άλλα θα διαλέξω
υάκινθο πορφυρό με ρόδο ερωτικό να πλέξω.
Και στης μυρόπνοης Ηλιοδώρας τους κροτάφους αφημένο
με άνθη θα ραίνει το στεφάνι την ωραία της κόμη.

πλέξω λευκόιον, πλέξω δ᾽ ἁπαλὴν ἅμα μύρτοις
νάρκισσον, πλέξω καὶ τὰ γελῶντα κρίνα,
πλέξω καὶ κρόκον ἡδύν· ἐπιπλέξω δ᾽ ὑάκινθον
πορφυρέην, πλέξω καὶ φιλέραστα ῥόδα,
ὡς ἂν ἐπὶ κροτάφοις μυροβοστρύχου Ἡλιοδώρας
εὐπλόκαμον χαίτην ἀνθοβολῇ στέφανος.
---

ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ

ἑξήκοντα τελεῖ Χαριτώ
Η Χαριτώ χρόνων εξήντα πλήρεις κύκλους τώρα κλείνει
και τα σγουρά μαύρα μαλλιά της όπως πριν κρατιούνται·
σαν αλαβάστρινα χωνάκια ολόστητα τα δυο της στήθια
ακόμα δεν χρειάζονται στηθόδεσμου βοήθεια·
κι απ᾽ το αρυτίδωτό της δέρμα η αμβροσία κι η σαγήνη
στάζουν ακόμα, στάζουν και χαρίτων μυριάδες.
Όσοι εραστές μπροστά σε φλογισμένους πόθους δεν πτοούνται
ας σπεύσουν, λησμονώντας των ετών της τις δεκάδες

ἑξήκοντα τελεῖ Χαριτὼ λυκαβαντίδας ὥρας,
ἀλλ᾽ ἔτι κυανέων σύρμα μένει πλοκάμων,
κἀν στέρνοις ἔτι κεῖνα τὰ λύγδινα κώνια μαστῶν
ἕστηκεν, μίτρης γυμνὰ περιδρομάδος,
καὶ χρὼς ἀρρυτίδωτος ἔτ᾽ ἀμβροσίην, ἔτι πειθώ
πᾶσαν, ἔτι στάζει μυριάδας χαρίτων.
ἀλλὰ πόθους ὀργῶντας ὅσοι μὴ φεύγετ᾽, ἐρασταί,
δεῦρ᾽ ἴτε, τῆς ἐτέων ληθόμενοι δεκάδος.
---

ΡΟΥΦΙΝΟΣ

ἀρνεῖται τὸν ἔρωτα Μελισσιάς

Λέει πως δεν είναι ερωτευμένη η Μελισσιάς· μα το κορμί της
λέει πως βελών ολόκληρη φαρέτρα έχει αδειάσει
πάνω του· το ίδιο κι η κομμένη ανάσα και η άστατη λαλιά της
κι οι πονεμένοι κύκλοι γύρω από τα βλέφαρά της.
Εμπρός, Πόθοι, στο όνομα της μητέρας σας της Αφροδίτης,
την άθλια αναφλέξτε, ώσπου «Φλέγομαι» να κραυγάσει.

ἀρνεῖται τὸν ἔρωτα Μελισσιάς, ἀλλὰ τὸ σῶμα
κέκραγεν ὡς βελέων δεξάμενον φαρέτρην,
καὶ φάσις ἀστατέουσα καὶ ἄστατος ἄσθματος ὁρμή
καὶ κοῖλαι βλεφάρων ἰοτυπεῖς βάσιες.
ἀλλά, Πόθοι, πρὸς μητρὸς ἐυστεφάνου Κυθερείης,
φλέξατε τὴν ἀπιθῆ, μέχρις ἐρεῖ· «Φλέγομαι».
---

ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ

ψαλμὸς καὶ λαλιή

Το εύγλωττο βλέμμα της Ξανθίππης, της φωνής η μελωδία,
το άγγιγμα της κιθάρας κι η ύπουλη μικρή φωτιά της,
ψυχή μου, θα σε κάψει· μη ρωτάς πώς, πότε ή ποια η αιτία·
θα μάθεις τότε, όταν θα γίνεις παρανάλωμά της.

ψαλμὸς καὶ λαλιὴ καὶ κωτίλον ὄμμα καὶ ᾠδή
Ξανθίππης καὶ πῦρ ἄρτι καταρχόμενον,
ὦ ψυχή, φλέξει σε· τὸ δ᾽ ἐκ τίνος ἢ πότε καὶ πῶς
οὐκ οἶδα· γνώσῃ, δύσμορε, τυφομένη.

(απόδοση Νίκος Χ. Χουρμουζιάδης) Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας - ΕΡΩΤΙΚΑ

Το παρατιθέμενο απόσπασμα προέρχεται από το τρίτο βιβλίο, που αρχίζει με την επίκληση της μούσας Ερατώς, την οποία ήδη το όνομά της συνδέει με τον Έρωτα. Στους συγκεκριμένους στίχους περιγράφεται η στιγμή της πρώτης συνάντησης της Μήδειας με τον Ιάσονα στον ναό της Εκάτης, κυρίως ο συγκλονισμός της Μήδειας καθώς τον περιμένει. ΔΙΑΒΑΣΤΕ: ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ Ο ΡΟΔΙΟΣ 164. – ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΑ 3, 947-972 – Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΟΛΕΘΡΙΟΥ ΠΑΘΟΥΣ

Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΩΣ ΟΥΤΙΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΚΥΚΛΩΠΑ

Απόσπασμα από το βιβλίο Το Σύμπαν, οι Θεοί, οι Άνθρωποι, Ελληνικές ιστορίες για τη δημιουργία του κόσμου, Jean-Pierre Vernant, εκδόσεις Πατάκη

Φεύγουν από το νησί των Λωτοφάγων. Το καράβι του Οδυσσέα αρμενίζει· ξαφνικά τον στολίσκο τον τυλίγει κάτι σαν ομίχλη, όπου δεν διακρίνεται πια τίποτα.

Είναι σκοτάδι, το καράβι προχωράει χωρίς να χρειάζεται οι ναύτες να κωπηλατούν και χωρίς να μπορούν να προβλέψουν τι θα γίνει. Προσαράζουν λοιπόν σε ένα νησάκι που δεν το είχαν δει και όπου δεν διακρίνουν το παραμικρό.

Η θάλασσα, ή οι θεοί, σπρώχνουν το πλοίο προς το αόρατο νησί· εκεί προσαράζει μέσα στο απόλυτο σκοτάδι. Ακόμα και το φεγγάρι έχει κρυφτεί. Δεν βλέπουν απολύτως τίποτα. Έχουν βρεθεί εκεί πέρα χωρίς καθόλου να μπορούν να προβλέψουν τι θα τους συμβεί.

Λες και μετά το νησί της λησμονιάς ανοίχτηκε μπροστά τους η πύλη του σκότους, της νύχτας. Περνώντας την, θα ζήσουν νέες περιπέτειες. Βγαίνουν στη στεριά. Το νησάκι καταλήγει σε ένα ύψωμα, στο ακρωτήρι όπου ζουν οι τερατώδεις γίγαντες με το ένα και μοναδικό μάτι στο μέτωπο, οι Κύκλωπες, όπως τους ονομάζουν.

Ο Οδυσσέας ασφαλίζει το καράβι του σε έναν ορμίσκο και με καμιά δωδεκαριά άντρες ανεβαίνει ως την κορφή του λόφου, όπου έχει εντοπίσει ένα σπήλαιο και ελπίζει ότι θα βρει τρόφιμα να ανεφοδιαστεί.

Μπαίνουν μέσα στην τεράστια αυτή βαθιά σπηλιά, βλέπουν ψαθωτά με τυριά και ανακαλύπτουν έναν ολόκληρο βουκολικό πολιτισμό. Δημητριακά δεν υπάρχουν, υπάρχουν όμως κοπάδια, τυριά, ίσως και μια αγριοκληματαριά λίγο παραμέσα.

Οι σύντροφοι του Οδυσσέα, όπως είναι φυσικό, ένα μόνο έχουν στον νου τους: να βουτήξουν κάμποσα τυριά και να ξανακατεβούν στην ακτή όσο πιο γρήγορα γίνεται, μακριά από την πελώρια σπηλιά που δεν παρουσιάζει γι’ αυτούς κανένα ενδιαφέρον.

Λένε στον Οδυσσέα: «Πάμε να φύγουμε!». Αυτός αρνείται. Θέλει να μείνει, διότι θέλει να δει. Θέλει να γνωρίσει αυτόν που κατοικεί στο μέρος ετούτο.

Ο Οδυσσέας δεν είναι απλώς ο άνθρωπος που οφείλει να θυμάται, είναι επίσης ο άνθρωπος που θέλει να βλέπει, να γνωρίζει, να δοκιμάσει όλα όσα ο κόσμος μπορεί να του προσφέρει, ακόμα και αυτός ο κατώτερος από τον ανθρώπινο κόσμος στον οποίο έχει βρεθεί.

Η περιέργεια του Οδυσσέα τον σπρώχνει συνεχώς όλο και πιο πέρα, πράγμα που μπορεί να τον οδηγήσει αυτή τη φορά ακόμα και στον θάνατο. Η περιέργειά του πάντως θα γίνει αιτία να πεθάνουν πολλοί σύντροφοί του.

Έρχεται σε λίγο ο Κύκλωπας, με τις κατσίκες, τα πρόβατα, το κριάρι του, και όλο αυτό το πλήθος μπαίνει στη σπηλιά.

Ο Κύκλωπας είναι τεράστιος, γιγάντιος. Δεν διακρίνει αμέσως τα μικρά σαν τις ψείρες ανθρωπάκια, που κρύβονται στις γωνιές της σπηλιάς και τρέμουν από τον φόβο τους.

Ξαφνικά, τους ανακαλύπτει, απευθύνεται στον Οδυσσέα, που είναι λίγο πιο μπροστά, και τον ρωτάει: «Μα ποιος είσαι εσύ;»

Ο Οδυσσέας, φυσικά, του λέει άλλα αντί άλλων. Του λέει λοιπόν – ψέμα πρώτο: «Το καράβι μου πάει», την ώρα που το καράβι του τον περιμένει, «καταστράφηκε και βρίσκομαι στο έλεός σου, ήρθα εδώ με τους άντρες μου να ικετέψουμε φιλοξενία, είμαστε Έλληνες, πολεμήσαμε γενναία μαζί με τον Αγαμέμνονα στις ακτές της Τροίας, καταλάβαμε την πόλη και τώρα βρεθήκαμε εδώ πέρα, δυστυχισμένοι ναυαγοί».

Ο Κύκλωπας απαντάει: «Μάλιστα, μάλιστα, πολύ ωραία, εμένα, όμως, όλες αυτές οι ιστορίες, στα παλιά μου τα παπούτσια».

Αρπάζει δυο συντρόφους του Οδυσσέα από τα πόδια, τους κοπανάει πάνω στον πλαϊνό βράχο, τους σπάζει το κεφάλι και τους καταβροχθίζει όπως είναι, ωμούς. Οι υπόλοιποι ναύτες έχουν παγώσει από τον τρόμο τους και ο Οδυσσέας αναρωτιέται πού πήγε έμπλεξε.

Πολύ περισσότερο που δεν υπάρχει οδός διαφυγής, διότι ο Κύκλωπας έφραξε την είσοδο του άντρου του για τη νύχτα με έναν τεράστιο βράχο, που κανένας Έλληνας, ούτε καν μια πολυάριθμη ομάδα, δεν θα κατάφερνε να τον κουνήσει.

Την επομένη το πρωί, επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία, ο Κύκλωπας τρώει άλλους τέσσερις άντρες, δύο το πρωί και άλλους δύο το βράδυ. Έχει ήδη καταβροχθίσει έξι, δηλαδή τους μισούς της ομάδας. Ο Κύκλωπας είναι πανευτυχής.

Όταν ο Οδυσσέας προσπαθεί να τον καλοπιάσει με λόγια όσο δεν παίρνει μελιστάλαχτα, δημιουργείται μεταξύ τους μια στοιχειώδης μορφή φιλοξενίας. Ο Οδυσσέας του λέει: «Θα σου κάνω ένα δώρο που θα το ευχαριστηθείς, πιστεύω, πάρα πολύ».

Αρχίζει ένας διάλογος, στη διάρκεια του οποίου ξεκινάει μια προσωπική σχέση, μια σχέση φιλοξενίας.

Ο Κύκλωπας συστήνεται, ονομάζεται Πολύφημος. Είναι ένας άνθρωπος [κάποιος] που μιλάει πάρα πολύ και έχει πολύ μεγάλη φήμη.

Ρωτάει τον Οδυσσέα πώς τον λένε. Για να δημιουργηθεί μια σχέση φιλοξενίας, η εθιμοτυπία απαιτεί να πει ο ένας στον άλλον ποιος είναι, από πού έρχεται, ποια είναι η γενιά και η πατρίδα του. Ο Οδυσσέας τού δηλώνει ότι ονομάζεται Ούτις, δηλαδή Κανένας.

Του λέει: «Το όνομα με το οποίο με φωνάζουν οι δικοί μου και οι φίλοι μου είναι Ούτις». Πρόκειται για ένα λογοπαίγνιο, διότι οι δύο συλλαβές του ού-τις μπορούν να αντικατασταθούν από δύο άλλες, μή-τις.

Το ου και το μη είναι και τα δύο αρνητικά μόρια της ελληνικής, όμως ενώ το ούτις σημαίνει κανένας, το μήτις δηλώνει την πονηριά.

Φυσικά, όταν αναφερόμαστε στη μήτιν, ο νους μας πηγαίνει αμέσως στον Οδυσσέα, ο οποίος είναι πράγματι ο ήρωας που διαθέτει τη μήτιν, την πονηριά, που μπορεί και βρίσκει διεξόδους στα αδιέξοδα, που ψεύδεται, τυλίγει τους ανθρώπους, τους λέει χαζομάρες και ξεμπερδεύει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

«Ούτις, Κανένας» αναφωνεί ο Κύκλωπας «αφού λοιπόν είσαι ο Κανένας, θα σου κάνω κι εγώ ένα δώρο. Θα σε φάω τελευταίο».

Του δίνει τότε ο Οδυσσέας το δώρο του, κρασί από εκείνο που του είχε χαρίσει ο Μάρωνας, πραγματικό θεϊκό νέκταρ. Πίνει ο Κύκλωπας, το βρίσκει υπέροχο, πίνει κι άλλο. Όπως έχει βαρυστομαχιάσει από τα τυριά και τους δυο ναύτες που έχει κατεβάσει και έχει μεθύσει από το κρασί, τον παίρνει ο ύπνος.

Ο Οδυσσέας προλαβαίνει να πυρώσει στη φωτιά ένα τεράστιο παλούκι από ελιά, που το πελέκησε και το έκανε μυτερό στην άκρη. Όλοι οι εναπομείναντες ναύτες συμμετέχουν στο πελέκημα και στη συνέχεια όλοι μαζί πάλι μπήγουν τον φλεγόμενο πάσσαλο στο μάτι του Κύκλωπα, που ξυπνάει ουρλιάζοντας.

Είναι καταδικασμένος πια στη νύχτα, στο σκοτάδι. Φωνάζει, λοιπόν, όπως είναι φυσικό, για βοήθεια, και οι Κύκλωπες ζουν ο καθένας μόνος του, είναι ο καθένας αφεντικό στο σπίτι του, άλλον θεό και αφέντη δεν αναγνωρίζουν έξω από την εστία τους, έρχονται όμως τρέχοντας και, απ’ έξω από τη σπηλιά, αφού είναι φραγμένη, φωνάζουν: «Πολύφημε, Πολύφημε, τι έπαθες; – Αχ, είναι τρομερό, με σκοτώνουν! – Μα ποιος σε πείραξε; – Ο Κανένας, ο Ούτις! – Αφού κανένας, μήτις, δεν σε πείραξε, τι μας παίρνεις τα αυτιά με τις φωνές σου;». Και σηκώνονται και φεύγουν.

Συνεπώς, ο Οδυσσέας, ο οποίος εξαφανίστηκε, κρύφτηκε, χάθηκε κάτω από το όνομα που πήρε, έχει κατά κάποιο τρόπο σωθεί. Όχι όμως εντελώς, αφού πρέπει τώρα να βγει από το άντρο που είναι κλεισμένο με τον τεράστιο βράχο.

Καταλαβαίνει ότι, για να βγει από τη σπηλιά, ένας τρόπος υπάρχει, να δέσει με λυγαριά έναν έναν τους Έλληνες που έχουν απομείνει στην κοιλιά των προβάτων.

Ο ίδιος κρεμιέται από το πυκνό μαλλί στο αγαπημένο κριάρι του Κύκλωπα. Βγάζει λοιπόν αυτός την πέτρα που έφραζε την είσοδο και στέκει εμπρός στην πόρτα του άντρου του, βάζει όλα τα πρόβατα να περάσουν ανάμεσα από τα σκέλια του και ψηλαφεί την πλάτη τους, μην τυχόν και επωφεληθεί κανένας Έλληνας και περάσει έξω μαζί τους. Δεν αντιλαμβάνεται ότι οι Έλληνες είναι κρυμμένοι στην κοιλιά τους.

Την ώρα που βγαίνει το κριάρι με τον Οδυσσέα, ο Κύκλωπας απευθύνεται στο ζώο, που αποτελεί κατά βάθος τον μοναδικό συνομιλητή του, και του λέει: «Κοίτα το χάλι μου, πώς με κατάντησε ο Κανένας, το φριχτό αυτό τέρας, θα μου το πληρώσει όμως». Το κριάρι προχωράει προς την έξοδο και ο Οδυσσέας βγαίνει και αυτός έξω.

Ο Κύκλωπας βάζει την πέτρα στη θέση της, πιστεύοντας ότι οι Έλληνες έχουν μείνει μέσα στο λημέρι του, την ώρα που αυτοί στέκονται κιόλας ορθοί απ’ έξω: κατηφορίζουν ολοταχώς μέσα από τα στενά, βραχώδη μονοπάτια στον όρμο όπου έχουν κρύψει το καράβι τους. Πηδάνε μέσα, σηκώνουν τις άγκυρες και ξεμακραίνουν από την παραλία.

Βλέπουν τον Κύκλωπα να στέκει ψηλά στην κορφή του βράχου, δίπλα στη σπηλιά του, και να τους πετάει τεράστιες πέτρες στα τυφλά.

Εκείνη τη στιγμή, ο Οδυσσέας παραδίδεται στην απόλαυση της καυχησιάς και της ματαιοδοξίας και του φωνάζει: «Κύκλωπα, όταν σε ρωτούν ποιος σου στέρησε το φως σου, να λες ο Οδυσσέας, ο γιος του Λαέρτη, ο Οδυσσέας από την Ιθάκη, ο καστροπολεμίτης, ο νικητής της Τροίας, ο Οδυσσέας ο πολυμήχανος».

Φυσικά, μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλο λόγο μην πεις. Διότι ο Κύκλωπας είναι γιος του Ποσειδώνα, του μεγάλου θεού που διαφεντεύει όλες τις θάλασσες, αλλά και όσα βρίσκονται στα βάθη της γης· και τους σεισμούς και τις θύελλες ο Ποσειδώνας τα προκαλεί.

Ο Κύκλωπας δίνει φοβερή κατάρα στον Οδυσσέα, η οποία πιάνει μόνο όταν προφέρεις το όνομα εκείνου τον οποίο καταριέσαι.

Αν έλεγε «Κανένας», ίσως η κατάρα να μην είχε κανένα αποτέλεσμα, ο Κύκλωπας όμως φανερώνει το όνομα του Οδυσσέα στον πατέρα του τον Ποσειδώνα και του ζητάει να εκδικηθεί: ο Οδυσσέας να μην μπορέσει να γυρίσει στην πατρίδα του την Ιθάκη, παρά αφού περάσει αμέτρητα βάσανα και αφού έχουν χαθεί όλοι οι σύντροφοί του, και το καράβι του έχει βουλιάξει και έχει μείνει μόνος, χαμένος και καραβοτσακισμένος.

Και αν τυχόν τα καταφέρει και επιζήσει, να γυρίσει σαν ξένος, πάνω σε ξένο καράβι, και όχι σαν ναυτικός, που τον περιμένουνε και γυρίζει πίσω με το δικό του το καράβι.

Ο Ποσειδώνας εισακούει τον γιο του και η κατάρα πιάνει. Στο επεισόδιο αυτό εντοπίζεται η απόφασή του να οδηγήσει τον Οδυσσέα στο έσχατο όριο του σκότους και του θανάτου και να τον υποβάλλει στις πιο τρομερές δοκιμασίες του κόσμου, κι αυτή η απόφαση θα κυριαρχήσει σε όλες τις κατοπινές περιπέτειες του ήρωα.

Όπως θα εξηγήσει αργότερα η Αθηνά, η μεγάλη προστάτιδα του Οδυσσέα, εκείνη δεν ήταν δυνατό να επέμβει επειδή ο Ποσειδώνας δεν μπορούσε να συγχωρέσει το κακό που έπαθε ο γιος του ο Κύκλωπας.

Γι’ αυτό εμφανίστηκε στο τέλος πια, όταν έληξαν οι περιπλανήσεις του, όταν είχε σχεδόν πια επιστρέψει. Για ποιον λόγο; Διότι, αφού βύθισε το μάτι του Πολύφημου στο σκοτάδι, ο Οδυσσέας οφείλει να διασχίσει και αυτός με τη σειρά του τον νύκτιο, σκοτεινό και φοβερό κόσμο. 

http://www.egriechen.info/2015/02/odysseas-outis-kyklopas.html#sthash.gHRsc8UY.dpuf

..............................................

Ο Οδυσσέας ο  πολυμήχανος  χαρισματικός  άνδρας βοήθησε τα μέγιστα στην εκπόρθηση της Τροίας. Σε όλη την διάρκεια της πολιορκίας ήταν ο καταλύτης στις αντιπαλότητες μεταξύ των βασιλέων και όλοι τον  τιμούσαν. Ήταν ο  ευνοούμενος της θεάς Αθηνάς και του Ερμή και είχε εξασφαλίσει την συμπάθεια του Δία.
Με το τέλος του πολέμου όλοι  γύρισαν πίσω στις πατρίδες τους εκτός από τον Μενέλαο που πήγε με την Ελένη, γιατί  ντρεπόταν τον  γυρισμό, στην Αίγυπτο για 8 χρόνια και μάζευε σαν  έμπορος  χρυσάφι.
Ο Οδυσσέας  αφού  ταλαιπωρήθηκε για ακόμη 10  χρόνια  γύρισε πίσω στην Ιθάκη ΝΕΟΤΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΦΡΙΓΗΛΟΣ. Παρατηρούμε ακόμη ότι η Αθηνά  μονοπωλεί το ενδιαφέρον της για τον Οδυσσέα, ο Ερμής του μεταφέρει μηνύματα σωτηρίας και ο μέγας  κυρίαρχος των θαλασσών ο Ποσειδώνας τον καταδιώκει για θρασύτητα, πρόκληση και  προσβολή, αφού  δεν δίστασε να τυφλώσει τον Κύκλωπα Πολύφημο γιο του Ποσειδώνα.
Οι θεές ή  νύμφες Κίρκη και Καλυψώ τον  κάνουν ερωτικό τους σύντροφο και του υπόσχονται την  αθανασία αν μείνει μαζί  τους..... 

Μικρό απόσπασμα από το βιβλίο «Η Άγνωστη Αρχαιολογία Των Ελλήνων», 2002, σελ. 207, του στρατηγού και συγγραφέως κ. Γεράσιμου Καλογεράκη, εκδόσεις Δίον. 
Διαβάστε το άρθρο / απόσπασμα εδώ: ΟΔΥΣΣΕΙΑ