ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ - Ν. ΛΥΓΕΡΟΣ

Αν εξετάσουμε προσεχτικά την έννοια της καινοτομίας μπορούμε ν’ αντιληφθούμε ότι ενώ προέρχονται από πραγματικές σκέψεις, παράγουν εξωπραγματικές κινήσεις, αφού αποτελούν την επόμενη πραγματικότητα. Πραγματικές σκέψεις, όπως είναι αυτές του Leibniz και του Pascal, ξέρουμε ότι αποτελούν αλλαγές φάσης τόσο σε μαθηματικό όσο και φιλοσοφικό.

Με αυτήν την έννοια, βλέπουμε ότι η νοόσφαιρα ξεπερνά την κλειστή πραγματικότητα για την οποία υπάρχει μια κοινωνική σύμβαση. Μέσα σε αυτή, τα άτομα θεωρούν τους στοχαστές ως ανθρώπους στο περιθώριο που δεν διαμορφώνουν στην ουσία την πορεία της πραγματικότητας, διότι θεωρούν ότι είναι οι ίδιοι η κινητήρια δύναμη.

Η ιστορία όμως μας διδάσκει ότι η κοινωνία χαρακτηρίζεται περισσότερο από την αδράνεια και πρέπει να υπάρξει μία ισχυρή σκέψη και δύναμη για να αλλάξει γνώμη. Βέβαια όταν το κάνει, δημιουργείται ένα φαινόμενο μόδας και όλοι πιστεύουν μετά ότι ήταν γενικό, διότι τα άτομα ξεχνούν την αρχική καινοτομία με την οποία θα αντιδρούσαν, αν έπρεπε να αποφασίσουν σε προσωπικό επίπεδο.

Απλοϊκά θεωρούμε ότι αυτό συμβαίνει μόνο στον τομέα των επιστημών, αλλά αυτό γίνεται μόνο και μόνο λόγω λήθης. Στις επιστήμες δεν ξεχνούμε τις καινοτομίες, διότι οι αλλαγές που προκαλούν είναι σημαντικές ακόμα και στο επίπεδο του φορμαλισμού. Ενώ μέσα στο κοινωνικό πλαίσιο, η λήθη κυριαρχεί. Το αποτέλεσμα είναι ότι η κοινωνία αλλάζει δίχως, να το καταλαβαίνει μέσω του έργου μόνο μερικών ανθρώπων.

Βέβαια όταν κοιτάζει ταινίες άλλης εποχής, βλέπει ότι υπάρχει διαφορά δίχως όμως να μπορεί να το εξηγήσει. Το πιο ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι η κλάση της κοινωνίας αλλάζει πραγματικότητες δίχως να το συνειδητοποιεί. Έτσι θεωρεί ότι τα δεδομένα δεν αλλάζουν ποτέ. Μια άλλη επίπτωση είναι ότι η κοινωνία δεν αποδέχεται τις πραγματικές σκέψεις των καινοτόμων, ενώ αυτοί είναι που δημιουργούν την επόμενη πραγματικότητα.

Κατά συνέπεια η κοινωνία έχει μια απέχθεια απέναντι στις καινοτομίες. Υπάρχει μόνο μια εξαίρεση και αφορά την τεχνολογία, αλλά η εξήγηση είναι απλή. Λόγω του μάρκετινγκ, η τεχνολογία επιβάλλεται στην κοινωνία ακριβώς μέσω της μόδας. Δεν επηρεάζεται από τις πιο μεγάλες αλλαγές, οι οποίες είναι οι πιο ουσιαστικές, τουλάχιστον αυτό πιστεύει, ενώ την επηρεάζει η μερική και τεχνική τους υλοποίηση, διότι θέλει να δείξει ότι ξέρει να την διαχειριστεί.

Το μάρκετινγκ δεν προσπαθεί να δώσει εξηγήσεις επί της ουσίας, κάνει αποκλειστικά χρήση της πειθούς.

Σε γενικό πλαίσιο λειτουργεί με τη ρητορική και βασίζεται πάνω σε μία κοινωνική σύμβαση που δημιουργεί τη νοητική αδράνεια, την οποία ονομάζουμε για τον ίδιο λόγο, κοινή λογική.

http://hellas-diaggeleas.blogspot.gr/

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ – ΗΦΑΙΣΤΙΩΝ

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ «ΤΟΞΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ» ΠΟΥ ΡΟΥΦΑΝΕ ΟΛΗ ΤΗ ΘΕΤΙΚΗ ΜΑΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΥΜΕ

Παντού γύρω μας υπάρχουν άνθρωποι που ρουφάνε όλη τη θετική μας ενέργεια προκειμένου να τροφοδοτήσουν την ακόρεστη πείνα τους για απαισιοδοξία, αρνητισμό και καταστροφή.
Το αποτέλεσμα είναι να νιώθουμε μονίμως συναισθηματικά εξαντλημένοι.
Αυτά τα «ψυχολογικά βαμπίρ» χαρακτηρίζονται συχνά από διαταραχές και έχουν την τάση να είναι:

- Άτομα αδιάκριτα, χωρίς όρια

- Άτομα με τάσεις υπερβολής που παρουσιάζουν κάτι ασήμαντο ως τραγικό

- Άτομα επικριτικά που βρίσκουν ελαττώματα στους πάντες και τα πάντα

- Άτομα που γκρινιάζουν συνεχώς που δεν ικανοποιούνται με τίποτα

- Άτομα αδιάλλακτα που δε συμφωνούν ποτέ με τους άλλους

- Άτομα απαιτητικά και επίμονα

- Άτομα αρνητικά και απαισιόδοξα

- Άτομα που δεν αποδέχονται τις ευθύνες τους και κατηγορούν πάντα τους άλλους για τις πράξεις και τα προβλήματά τους

Δείτε τρεις χρήσιμες στρατηγικές που θα σας βοηθήσουν να αντιμετωπίσετε ένα τέτοιο άτομο που υπάρχει στη ζωή σας.

1. Αναγνωρίστε τα σημάδια νωρίς
Η αρνητική φύση αυτών των ανθρώπων δεν είναι πάντοτε προφανής εκ πρώτης όψεως. Οι ιδιοτροπίες τους μοιάζουν αρχικά ασήμαντες, οι ιστορίες τους μοιάζουν ενδιαφέρουσες και ο δραματικός τόνος στη φωνή τους μοιάζει θεατρικός.
Σιγά-σιγά όμως αποκαλύπτεται το πραγματικό τους πρόσωπο και εσείς δεν πρέπει να αγνοήσετε τις ανησυχητικές ενδείξεις.

2. Περιορίστε τις επαφές
Από τη στιγμή που θα εντοπίσετε το «βαμπίρ», προσπαθήστε να περιορίσετε το χρόνο που περνάτε μαζί. Εάν πρόκειται για ένα άτομο που βλέπετε συχνά, βάλτε τα όριά σας.
Επειδή τα άτομα αυτά χώνουν τη μύτη τους παντού και παίρνουν την πρωτοβουλία να ανοίγουν συζήτηση, μην ξεχνάτε να τονίζετε ότι βιάζεστε τρομερά ή ότι έχετε πολλή δουλειά και πολλές υποχρεώσεις.

3. Μην πέσετε στην παγίδα τους
Όσο κι αν θέλετε να πιστέψετε ότι μπορείτε να βοηθήσετε αυτά τα άτομα, το πιο πιθανό είναι ότι δεν μπορείτε.
Οι χρόνια αρνητικοί άνθρωποι είτε αντιστέκονται στην εξωτερική βοήθεια είτε «δημιουργούν» μονίμως νέα προβλήματα στη ζωή τους.

Η λύση στο πρόβλημά τους είναι θέμα ειδικού κι έτσι πρέπει να κάνετε το παν για να προστατεύσετε τον εαυτό σας.
Η ενέργεια – και συγκεκριμένα η θετική ενέργεια – αποτελεί πολυτέλεια τη σύγχρονη εποχή. Μην τη σπαταλάτε λοιπόν σε άτομα που δε θα την εκτιμήσουν και αφιερώστε το χρόνο σας σε θετικούς ανθρώπους που θα σας γεμίσουν χαρά και ζωντάνια

allgreeks.gr

http://thesecretrealtruth.blogspot.com/  

ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ

Ένας από τους μύθους της νεοελληνικής ιδεολογίας είναι η περιβόητη «συνέχεια» αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και βυζαντινού χριστιανισμού. Όμως τέτοια συνέχεια δεν υπήρξε, αλλά αντιθέτως μεταξύ των δύο κόσμων υπήρξε ρήγμα, τομή, χάσμα.

Αυτό που χαρακτηρίζει τον βυζαντινό χριστιανισμό είναι η αντιπαλότητα και η εχθρότητα κατά του αρχαιοελληνικού πολιτισμού σε όλες τις εκφράσεις του. Το εκπληκτικό όμως εν προκειμένω είναι το γεγονός πως το Βυζάντιο δεν υπέταξε τους Έλληνες και τους Εθνικούς μετά από πόλεμο, ούτε άλλωστε αυτοί εξεγέρθηκαν εναντίον του. Όμως η βυζαντινή αυτοκρατορική και εκκλησιαστική εξουσία τούς έχρισε αυθαιρέτως και δογματικώς αντιπάλους και εχθρούς επειδή ήταν αντιπρόσωποι ενός διαφορετικού πολιτισμού και κόσμου, οι οποίοι ήταν εντελώς ξένοι προς την αντίληψή τους. Η χριστιανική ιδεολογία της μοναδικής αλήθειας και της μοναδικής θρησκείας δεν είχε τις έννοιες της ανεκτικότητας, του ανθρωπισμού και της ελευθερίας, δεν μπόρεσε να ανεχθεί την πνευματική διαφορά και πολιτισμική δύναμη του ελληνικού πολιτισμού. Το γεγονός αυτό και μόνο αρκεί για να χαρακτηρίσει τη συμπεριφορά του βυζαντινού εξουσιαστικού χριστιανισμού ως βάρβαρη.

Οι ίδιοι οι Βυζαντινοί χριστιανοί είναι ειλικρινείς, και το δηλώνουν σαφώς και ευθαρσώς: η αρχαιοελληνική παιδεία δεν αποτελεί συνέχεια της δικής τους, αλλά είναι κάτι το ξένο γι’ αυτούς, κάτι το εξωτερικό (ἔξωθεν ἢ θύραθεν). Είναι όμως αναγκασμένοι να την αντιμετωπίζουν αφ’ενός, διότι είναι η μοναδική παιδεία που υπάρχει και από αυτήν μαθαίνουν γράμματα και, αφ’ετέρου, τη χρησιμοποιούν ως εργαλείο, ως θεραπαινίδα της θεολογίας, αφυδατωμένη από τα ουσιαστικά μηνύματα της ισότητας, της ελευθερίας, της αμφισβήτησης, της πολιτικής δικαιοσύνης, της φιλοσοφικής διερώτησης, της πολιτικής συμμετοχής και της δημοκρατίας.

Όμως όχι μόνο οι χριστιανοί είναι εχθρικοί κατά των Ελλήνων και της ελληνικής κουλτούρας, αλλά και οι Έλληνες, οι Εθνικοί, καταφέρονταν κατά των χριστιανών και της θρησκείας τους. Η αντίθεση αυτή των Ελλήνων και των Εθνικών εν γένει στη χριστιανική κουλτούρα είναι μία πτυχή που σπανίως αναφέρεται. Ήδη ο εκλεκτικός φιλόσοφος Κέλσος το 178 μ.Χ. με το έργο του «Αληθής λόγος» θεωρεί το χριστιανικό δόγμα προϊόν βάρβαρης και απολίτιστης σκέψεως. Ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος Πορφύριος, που ζούσε την άνοδο της χριστιανικής θρησκείας τον 3ο αιώνα μ.Χ., στο δεκαπεντάτομο έργο του «Κατά Χριστιανών», έγραφε πως μόνο άρρωστες ψυχές είχαν την ανάγκη του χριστιανισμού.

Επίσης, ο αυτοκράτωρ Ιουλιανός (361-363 μ.Χ.) άσκησε κριτική στον χριστιανισμό και προσπάθησε να επαναφέρει την αρχαιοελληνική θρησκεία. Ο Εθνικός Λιβάνιος (314-393 μ.Χ.), διδάσκαλος στην Αντιόχεια του Ιουλιανού, του Αμμιανού Μαρκελίνου και των χριστιανών θεολόγων Βασιλείου και Ιωάννη, ήταν αντίθετος με τη δογματική σκέψη του χριστιανισμού. Περίπου δύο αιώνες μετά, ο Δαμάσκιος, στη «Φιλόσοφο Ιστορία» του αντιμετωπίζει τον χριστιανισμό ως ένα από τα συμπτώματα της γενικής παρακμής σε μια εποχή μεγάλης βίας. Ο Δαμάσκιος ήταν ο τελευταίος σχολάρχης της πλατωνικής Ακαδημίας, όταν το 529 μ.Χ. την έκλεισε ο χριστιανός Βυζαντινός αυτοκράτωρ Ιουστινιανός, και κατέφυγε με άλλους φιλοσόφους στην αυλή του Πέρση ηγεμόνα.

Δεν υπήρξε λοιπόν καμία συνέχεια, παρά χάσμα και άβυσσος μεταξύ των δύο περιόδων. Τον μύθο της «συνέχειας» κατασκεύασαν εκ των υστέρων οι νεοέλληνες χριστιανοί εθνικιστές για να συγκαλύψουν την ιστορική αλήθεια και για να εξωραΐσουν την Εκκλησία από τον αρνητικό και υπονομευτικό ρόλο της κατά την Επανάσταση του 1821.

Του Γιώργου Ν. Οικονόμου Δρ Φιλοσοφίας. 
Απόσπασμα από το βιβλίο του «Μύθοι και πραγματικότητα για το Βυζάντιο», εκδ. Εξάρχεια, 2014.

http://www.efsyn.gr/?p=217140

ΠΟΛΙΤΙΚΗ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ VS ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Το της πόλεως όλης ήθος, ομοιούται τοις άρχουσιν
Απόδοση: το ήθος όλης της πολιτείας είναι το ίδιο με αυτό αυτών που την κυβερνούν.
Ισοκράτης

Περί μεν θεών ουκ έχω ειδέναι, ούθ’ ως εισίν ουθ’ ως ουκ εισίν.
Απόδοση: σχετικά με τους θεούς, δεν ξέρω ούτε πώς είναι ούτε πώς δεν είναι.
Πρωταγόρας

Υπάρχει Θεός; Όπως είπε και ο Πρωταγόρας δεν ξέρω ούτε πώς είναι ούτε πώς δεν είναι. Αν υπάρχει δεν είναι κακός. Αν υπάρχει δεν τον νοιάζει πως τον πιστεύεις ή όχι, πόσες φορές πας στην εκκλησία και πόσες προσευχές λες. Εσύ καθορίζεις τον Θεό με το ποιός είσαι και πως διάγεις αυτή την ζωή σου. Μην κοιτάτε ψηλά στον ουρανό, ούτε τις εικόνες της εκκλησίας. Ο Θεός είναι μέσα μας. Στην καρδιά μας. Είναι το συναίσθημα της αγάπης και συμπόνιας στον άλλον, στην συγχώρεση, στην ηθική και στις αξίες μας.

Τι να πω για τις ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ;; Εδώ έχουμε το καρότο και το μαστίγιο. Κάθε θρησκεία έχει το δίλημμα του τερματισμού. Παράδεισος ή Κόλαση; Συμφωνείς με τις επιταγές των ηγετών της ή πέφτεις στην αιώνια πυρά; Αντίθετες ισορροπίες στην κοινωνική ζυγαριά με την πολιτική. Να μην ξεφύγει κανένα πρόβατο από το μαντρί.

Το ερώτημα είναι. Ποιες θρησκείες είναι αποδεκτές και ποιες όχι σε μια κοινωνία. Ποιές προάγουν το ανθρώπινο και ποιες το σκλαβώνουν και το στέλνουν στο σκοταδισμό. Ποιες ζούνε ανάμεσα μας και τις θεωρούμε πεθαμένες και ποιες διατυμπανίζουν την ζωντάνια τους μα είναι απλά ένα όπλο χειραγώγησης μαζών, πεθαμένες καθιστώντας τις ανθρώπινες ψυχές ζόμπι.

Και οι δύο εξουσίες ένα όπλο είχαν και έχουν. Και όπως στην ιστορική εξέλιξη, το σπαθί έγινε πυρηνική βόμβα, έτσι και το όπλο των δύο εξουσιών (η χειραγώγηση) ο λόγος των ιερέων στις εκκλησίες και οι πολιτικοί λόγοι στις αγορές έγιναν ΜΜΕ. Πληρωμένα ανδρείκελα, παπαγαλάκια, χειραγωγούν προωθώντας τους εαυτούς τους σαν αδέκαστα πρότυπα κριτών και αναλυτών, μέγιστοι υπερασπιστές της αλήθειας μέσα από τηλεόραση, ίντερνετ κλπ.  παράθυρα του απλού πολίτη στην εικονική πραγματικότητα. Μια εικονική πραγματικότητα που καμία σχέση με την αλήθεια έχει.

Πολύ πιο θεμιτό μέσο από την εξουσία, μιας και δεν έρχεται σε απευθείας επικοινωνία με την μάζα, έχει τους εργάτες της, με αποτέλεσμα η έκθεσή της στην πειθώ να είναι ελεγχόμενη.

Το παράθυρο στο φως που λέγεται οθόνη (είτε τηλεόρασης είτε υπολογιστή κλπ), έγινε η πόρτα της κόλασης και του σκοταδισμού. Η ύπνωση της ψυχής και της σκέψης, η ταυτόχρονη φόρτιση όλων των ανθρωπίνων συναισθημάτων στο μυαλό του απλού ανθρώπου  καταντώντας τον φυτό, χαμένο και αδύναμο να πάρει την όποια απόφαση στην ζωή του.

http://bt47gr.blogspot.gr/2014/03/vs.html

Κρυμμένα σημάδια Hidden signs Σταμάτης Σπανουδάκης

Σταμάτης Σπανουδάκης

ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΟΡΦΕΩΣ, ΠΥΘΑΓΟΡΑ, ΠΛΑΤΩΝΑ

Τόσο ο Θεολόγος Ορφέας όσο και οι Φιλόσοφοι Πυθαγόρας και Πλάτων καλύπτουν την ίδια Φιλοσοφική σκέψη.

Ο μεν Ορφεύς παρουσίασε την θεολογία του κατά τρόπο Συμβολικό και με την χρήση Μύθων, ο Πυθαγόρας και οι Πυθαγόρειοι με την χρήση εικόνων, ο δε Πλάτων και οι Διάδοχοι του με επιστημονικό τρόπο.

(Πρόκλου Πλατωνική Θεολογία - Βιβλιο Α' 20.7)

ΑΠΑΣΑ ΓΑΡ Η ΠΑΡ’ ΕΛΛΗΣΙ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΟΡΦΙΚΗΣ ΕΣΤΙ ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑΣ ΕΚΓΟΝΟΣ, ΠΡΩΤΟΥ ΜΕΝ ΠΥΘΑΓΟΡΟΥ ΠΑΡΑ ΑΓΛΑΟΦΗΜΟΥ ΤΑ ΠΕΡΙ ΘΕΩΝ ΟΡΓΙΑ ΔΙΔΑΧΘΕΝΤΟΣ, ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΔΕ ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΥΠΟΔΕΞΑΜΕΝΟΥ ΤΗΝ ΠΑΝΤΕΛΗ ΠΕΡΙ ΟΥΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗΝ ΕΚ ΤΕ ΤΩΝ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΡΦΙΚΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ.

(Πρόκλου Πλατωνική Θεολογία - Βιβλιο Α' 25.26)

ΟΡΦΙΚΗ ΚΑΙ ΠΛΑΤΩΝΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ

Ο “ΠΡΟΦΗΤΗΣ” ΗΛΙΑΣ ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΒΟΥΝΟΚΟΡΦΕΣ

Ο προφήτη Ηλίας (Ηλί-Γιαχ=Θεός μου είναι ο Γιαχβέ) καταπάτησε όλες τις βουνοκορφές της Ελλάδος

Κοιτάξτε γύρω σας όλα σχεδόν τα ελληνικά βουνά. Από τους δασωμένους λόφους και τα υψώματα, οι μνήμες και τα τοπωνυμία ξεριζώθηκαν απ' την τρισένδοξη αρχαιοελληνική γη και παραδόθηκαν στην πυρά της θρησκευτικής λήθης. Με εύκολους αναβαπτισμούς, χιλιάδες ελληνικά τοπωνύμια φορτωμένα ιστορία, αντικατεστάθησαν από ονομασίες και συμβάντα της νέας απαλλοτριωτικής Συριο-σωτηρίας! Τα αρχαία τοπωνύμια της χώρας στην συντριπτική τους πλειοψηφία "κάηκαν"! Όλα σχεδόν τα ελληνικά υψώματα, φιμωμένα παραδόθηκαν σαν δώρο υποτελείας σ' έναν ξενόφερτο άγιο ... στον άγνωστο μέχρι τότε σε όλους τους Έλληνες άγιο, τον Χαλδαιο-εβραίο Ηλία!

Γιατί πρέπει και μάλιστα με ενθουσιασμό να δεχθούμε, πάνω σε όλες τις μικρές και μεγάλες βουνοκορφές της ιστορικότατης αυτής χώρας, να δεσπόζει το όνομα ενός ήρωα της αρχαιο-ισραηλιτικής ιστορίας; Έστω κι αν αυτός είναι ο προφήτη Ηλί-Γιαχ, ή όπως είναι γνωστός με το εξελληνισμένο του όνομα Ηλίας;!

Ναι αγαπητοί μου, κάθε ένα απ' τα εκατοντάδες χιλιάδες ολόλευκα, ξωκλήσια του εξελληνισμένου πια Αϊ Λιά ... δεν είναι παρά ένας ύμνος υποτέλειας στην μνήμη ενός άγνωστου ήρωα της αρχαιο-Εβραικής ιστορίας! Του Ελίγια ή Ελι-Γιάχ, (Elijah) όνομα που σημαίνει: «θεός μου ο Γιάχ (Ελ=θεός + Γιαχ=Γιαχβέ ή όπως ακριβώς είναι στα Εβραϊκά: Eliyahu (Ελι-γιαχού)!

Ρωτήσαμε δεκάδες Έλληνες και οι περισσότεροι επέμειναν ότι: «ο Ηλίας ... είναι οπωσδήποτε ένας Έλληνας άγιος», ή «είναι ότι απέμεινε απ' τον αρχαίο θεό του φωτός Απόλλωνα» ή ότι: «το όνομα Ηλίας προέρχεται από τον ζωοδότης Ήλιο που βγαίνει πίσω απ' τις κορυφές των βουνών»!

Ο μέσος Έλληνας λοιπόν όχι μόνο δεν ξέρει τι στο καλό ήταν ή έκανε αυτός ο Ηλί-γιαχ, αλλά συγχέει συχνά τον Ηλία με τον ζωοδότη Ήλιο! Βέβαια ακόμα κι αν δεχθούμε ότι ο Ηλίας αυτός, υπήρξε πράγματι μέγας και τρανός της ισραηλιτικής ιστορία, πως εξηγεί αυτό ότι του παραδώσαμε ολόκληρη την ορεινή Ελλάδα!

Δυστυχώς φαίνετε πως τιμούμε το όνομα αυτό, μόνο επειδή κάποιοι κρυπτο-ιουδαίοι, φορτωμένοι σκοπιμότητες το αποφάσισαν, και όχι επειδή μας ενθουσίασαν οι αξιότιμες πράξεις του!

Αν όμως τα ονόματα των παιδιών μας. Οι ετήσιες εορτές μας. Τα τοπωνυμία μας. Η παιδεία μας! Η άποψη μας για το παρελθόν, αλλά κι αυτές οι ελπίδες μας για το μέλλον, παραπέμπουν κατευθείαν σε ότι είπαν και έκαναν οι ήρωες ενός αλλού λαού, δεν είναι αυτό ανησυχητικό δείγμα προχωρημένης παρακμής, αλλοτρίωσης, και υποτέλειας;

Πιστεύετε λοιπόν, πως όταν ο Αβραάμ κατάστρωνε τα μεγαλεπήβολα σχέδια διάπυρου διαμελισμού και άλωσης των εθνών, εννοούσε οπωσδήποτε κάτι περισσότερο απ' αυτό που είδη μας συμβαίνει;! Ή όταν ο Σερούχ, ο παππούς του Αβραάμ, είχε επιφέρει την προγονο-αντικατάσταση στην Ουρ της Χαλδαίας, και κατάφερε στο θρησκιο-εξουσιαστικό παιγνίδι του να λατρεύονται οι δικοί τους προπάτορες, είχε καταφέρει κάτι περισσότερο, απ' αυτό που και σήμερα συμβαίνει σε μας;

Αν ο μέσος Έλληνας ρωτήσει την ίδια του τη μητέρα, «ποιους έχουμε εμείς οι Έλληνες προπάτορες;» θα του απαντήσει με αρχαο-Εβραϊκά ονόματα απ' την εβδομαδιαία εκκλησιαστική της παιδεία ή με σιωπή! Είναι αυτό φυσιολογικό; Δεν έχουν οι Έλληνες καλούς ή κακούς προπάτορες; Είναι φυσιολογικό όποιοι κι αν ήταν να τους αγνοούμε;

Γιατί κανένα ελληνόπουλο της σημερινής παιδείας δεν γνωρίζει: «Ότι (από) Δευκαλίωνος και Πύρας Έλλην, εκ' του οποίου Ελλάς και Έλληνες» Ελλάνικος 1a,4,F.6a & Σχόλ. Απολλώνιο Ρόδιο 248.7

Αλήθεια, για πόσες χιλιετίες ακόμα είμαστε διατεθειμένοι να αφήσουμε τον κεντρικότερο κοινωνικό μας στύλο, την θρησκεία, έξω και μακριά από οποιονδήποτε έλεγχο; Και οι καλύτεροι θεσμοί κάποτε παρακμάζουν. Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι κάτι τέτοιο, δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί στην θρησκεία; Τι είναι η θρησκεία το απόλυτα αδιάφθορο αγαθό; Ή μήπως χωρίς να το έχουμε συνειδητοποιήσει, οι θρησκείες είναι σχεδόν παγκοσμίως, το πλέον πυκνοκατοικημένο άντρο της διαφθοράς;

Είναι πραγματικά τραγικό, μια ολόκληρη χώρα να ακολουθεί χωρίς δεύτερη σκέψη, τις υποδείξεις των "σωτήρων" της, χωρίς καμμία φωνή διαφοροποίησης και έλεγχου ... κι αυτή η χώρα να είναι η ίδια, που κάποτε φιλοξένησε τους μεγαλύτερους και τους πιο πεισματικούς και παραγωγικούς αμφισβητίες όλων των εποχών!

Η μισθωμένη υποταγή, εξαργυρώνει το αύριο και διαιωνίζει τις επιβουλές του χθες. Μόνο η αμφισβήτηση γεννά ελευθερία και ανοίγει χώρο για να γεννηθεί το καινούργιο. Η αμφισβήτηση δεν είναι αφηρημένο ρητορικό στολίδι, αλλά βαρύ εργαλείο διασφάλισης των κεκτημένων του πολιτισμού, και το καλύτερο μνημόσυνο στους ήρωες των στοχασμών. Οι σθεναρές μάλιστα αμφισβητήσεις, γενούν μαχητικότητα αλλά και απίστευτη οξύνοια.

Σκεφτείτε αλώστε πως ακόμα και οι καλύτεροι θεσμοί, αμέσως μετά την γέννηση και την εφαρμογή τους, σταδιακά φορτώνονται σκοπιμότητες και σταθερά διαφθείρονται από θεσμοκάπηλους. Οι σώφρονες ελέγχουν εγκαίρως κάθε επικίνδυνη θεσμική ρωγμή και διάβρωση, και γνωρίζουν ότι και οι καλύτεροι θεσμοί διολισθαίνουν σταθερά στην παρακμή! Τα πράγματα λοιπόν, μόνο πολύ χειρότερα μπορεί να είναι για θρησκευτικούς θεσμούς τέτοιους, που βαθιά στο παρελθόν φαίνεται πως γεννήθηκαν με τις χειρότερες κατασχετικές προφητικές σκοπιμότητες.

Ναι, συμφωνώ πως σε μια πρώτη επαφή με την αμφισβήτηση, όλα αυτά ακούγονται υπερβολές και φανταστικοί φόβοι ...! Θα θέλαμε πράγματι να είναι έτσι!

Πότε όμως στ' αλήθεια ελέγξαμε για τελευταία φορά εξαντλητικά και ασυμβίβαστα τα συνολικά δεδομένα της θρησκευτικής μας ιστορίας; Πότε σκεφτήκαμε σθεναρά προς την κατεύθυνση αυτή;. Τι είναι η θρησκεία, ακατάστρεπτο αγαθό; Ή μήπως το ιστορικότερο άντρο απάτης;

Οι απαντήσεις γίνονται εύκολα ορατές, αν δείτε την θρησκεία σαν παγκόσμιο διαχρονικό φαινόμενο. Κοιτάξτε γύρω σας εξεταστικά το απίστευτα πολύχρωμο θρησκευτικό τοπίο της γης. Σπάνια κάποιες από τις εκατοντάδες χιλιάδες λαοφιλείς θρησκείες, που ξεκίνησαν πράγματι με τις ευγενέστερες προθέσεις ... θυμίζουν σήμερα κάτι απ' το ευγενές καταστατικό της αρχικής σύστασής τους! Οι περισσότερες έχουν μεταβληθεί σε αναίσχυντες ιερατικές ελπιδεμπορικές εταιρίες!

Ποιος το περίμενε λοιπόν, στην ένδοξη αυτή γωνία της γης, να ξεκινήσουμε με ψυχωμένους μυθολογημένους ήρωες, που αδίστακτα τα έβαζαν και με θεούς ακόμα. Να περάσουμε στους ασυμβίβαστους εξερευνητές της αληθείας φιλόσοφους. Να υποστούμε όλους τους πόνους γέννας του μοναδικού ελληνικού πολιτισμού. Να γεννήσουμε τις περισσότερες παγκοσμίως αποδεκτές αλήθειες και θεσμούς των πλέον ευνομούμενων κοινωνιών ... και αντί να συμπληρώσουμε τον κύκλο των επιδόσεων μας, ανεβαίνοντας στο δοξασμένο βάθρο του φυσικού πολιτισμικού ηγέτη του κόσμου ... Αντί από καθέδρας να εποπτεύουμε διαχρονικά την εφαρμογή των ιδεών, προωθώντας τις ιαματικές αρετές στους λαούς όλου του κόσμου, εξασφαλίζοντας τον παγκόσμιο σταδιακό εξανθρωπισμό, ανανεώνοντας και φροντίζονται μάλιστα διαχρονικά τους θεσμούς και τις ιδέες που εμείς οι ίδιοι γεννήσαμε ... εμείς αυτοκα-ταργηθήκαμε, κατεδαφίσαμε και κάψαμε μάλιστα ενθουσιωδώς, ότι ανεπανάληπτο έφτιαξαν οι πρόγονοί μας, και γίναμε αναχωρητές και άγιοι!

Αντί να γίνουμε τουλάχιστον οι χαρισματικοί φροντιστές του κόσμου, εμείς γίναμε άγιοι! «Οι άγιοι Έλληνες»!!! Αν δεν ήταν τόσο τραγικό, θα έλεγα πως ακούγεται απίστευτα αστείο! Αντί να θεωρολογούμε όμως με ατέλειωτους αυτοοικτιρμούς, ας πάρουμε καλύτερα μια ακόμα ξινόπικρη γεύση ... άγιας υποτέλειας ...

Από το βιβλίο του Μ. Καλόπουλου "ΑΒΡΑΑΜ Ο ΜΑΓΟΣ" http://www.greatlie.com/

http://dyismos.pblogs.gr/

ΑΡΙΣΤΩΝ Ο ΚΕΙΟΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΚΟΥΦΙΖΕΙΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΙΑΣ

Αρχικά θεωρήθηκε ότι το Περί του κουφίζειν υπερηφανίας είχε τη μορφή επιστολής, στην οποία ο Αρίστων, αφού κατεδείκνυε την ηθική ασχήμια της αλαζονικής συμπεριφοράς και των κακών που προκύπτουν απ’ αυτήν, στη συνέχεια εξέταζε και περιέγραφε μερικά είδη αλαζονείας, όπως αυτά υλοποιούνται σε συγκεκριμένους ανθρώπινους τύπους ή χαρακτήρες. Ωστόσο προσεκτικότερη μελέτη του φθαρμένου κειμένου  οδήγησε στο γενικά σήμερα αποδεκτό συμπέρασμα ότι το έργο μπορεί να θεωρηθεί μία σύντομη έκθεση (επιτομή) του τρόπου, με τον οποίο μπορεί κανείς να απαλλαχθεί από το βάρος της αλαζονείας.

 1. Ο ΑΥΤΑΡΕΣΚΟΣ

[Φιλόδημος, Περί κακιών βιβλίο 10ο, στήλη 16.29 κ.εξ.]

             Ο άνθρωπος που αποκαλείται «αυτάρεσκος» μοιάζει να είναι ένα μίγμα οίησης, υπερηφάνειας και υπεροψίας, ενώ έχει και ένα μεγάλο μερίδιο απερισκεψίας. Είναι το είδος του ανθρώπου, λέει ο Αρίστων, που στα λουτρά ζητά ζεστό ή κρύο νερό, χωρίς να ρωτήσει προηγουμένως τον διπλανό του αν του αρέσει και εκείνου και...

[στήλη 17]

...όταν αγοράζει δούλο, δε ρωτά ούτε καν το όνομά του, ούτε του δίνει ένα όνομα ο ίδιος, αλλά τον αποκαλεί «δούλε» και τίποτε άλλο. Αν κάποιος τον αλείψει με λάδι, δεν τον αλείφει κι αυτός σε ανταπόδοση. Αν τον φιλοξενήσουν, δεν ανταποδίδει τη φιλοξενία. Όταν χτυπά ξένη πόρτα και τον ρωτήσουν ποιος είναι, δεν απαντά, μέχρι ο άλλος να βγει έξω. Όταν είναι άρρωστος και τον επισκέπτεται κάποιος φίλος, δεν του λέει πώς αισθάνεται, ούτε όταν κάνει ο ίδιος επίσκεψη σε κάποιον θα ρωτήσει κάτι αντίστοιχο. Όταν γράφει επιστολή, δεν προσθέτει το «χαίρε», ούτε στο τέλος το «να είσαι υγιείς».

2. Ο ΙΣΧΥΡΟΓΝΩΜΩΝ

[στήλη 17, συνέχεια]

Ο ισχυρογνώμων, πάλι, δεν είναι πολύ απερίσκεπτος, ούτε παράλογος όπως ο αυτάρεσκος, είναι όμως ιδιότροπος, επειδή επαίρεται ότι μόνο αυτός διαθέτει κρίση. Έχοντας εμπιστοσύνη στον εαυτό του ότι θα κάνει το σωστό σε όλα τα ζητήματα, ενώ αν εμπιστευτεί την κρίση κάποιου άλλου θα αποτύχει, γίνεται και αλαζόνας. Είναι το είδος του ανθρώπου που δε ζητά τη συμβουλή κανενός πριν ταξιδέψει, αγοράσει, πουλήσει, αναλάβει κάποιο αξίωμα ή ολοκληρώσει άλλες υποθέσεις. Αν τον ρωτήσει κανείς τι πρόκειται να κάνει, απαντά: «Ξέρω εγώ». Αν τον κατηγορήσει κανείς, του λέει υπομειδιώντας: «Εσύ (κατηγορείς) εμένα;». Αν τον καλέσουν σε μια συνάντηση για έναν άνθρωπο που ζητά συμβουλή, αρνείται να πει τι πιστεύει, αν ο άνθρωπος αυτός δεν πρόκειται να εφαρμόσει τη συμβουλή του. Και όλα στα οποία απέτυχε...

[στήλη 18]

...και δεν επιθυμεί να παραδεχτεί ότι συνέβη. Δεν ντρέπεται, όταν τον αποκαλούν ισχυρογνώμονα, αλλά λέει ότι είναι παιδάκια όσοι ζητούν την καθοδήγηση των άλλων ως παιδαγωγών, και ότι είναι ο μόνος που, αν και διαθέτει γενειάδα και γκρίζα μαλλιά, θα μπορούσε να επιβιώσει, αν τον άφηναν στην ερημιά.

3. Ο ΠΑΝΤΟΓΝΩΣΤΗΣ

[στήλη 18, συνέχεια]

            Ακόμη χειρότερος από τον προηγούμενο είναι ο παντογνώστης, ο οποίος έχει πείσει τον εαυτό του ότι τα ξέρει όλα: άλλα τα έχει μάθει από τους πλέον ειδικούς, άλλα μόνο με το να τους βλέπει να τα κάνουν, άλλα τα έχει μηχανευτεί από μόνος του. Και δεν αρκείται μόνο να ισχυρίζεται, όπως ιστορεί ο Πλάτων για τον Ιππία τον Ηλείο, ότι κάθε τι που φορά στο σώμα του το έχει φτιάξει από μόνος του, αλλά επιπλέον κατασκευάζει σπίτι και πλοίο από μόνος του και χωρίς αρχιτέκτονα. Συντάσσει για τον εαυτό του συμβόλαια που απαιτούν νομική εμπειρία. Κάνει το γιατρό όχι μόνο στον εαυτό του, αλλά και στους δούλους του, και επιχειρεί να γιατρέψει κι άλλους. Ασχολείται με εκείνα τα είδη της γεωργίας και της εμπορικής ναυτιλίας που περισσότερο από όλα τα άλλα απαιτούν τους πλέον ειδικούς, για να έχουν επιτυχία. Η τρέλα του δεν έχει τέλος, ακόμη κι αν ναυαγήσουν όλα του τα σχέδια. Είναι το είδος του ανθρώπου που γελοιοποιεί τον εαυτό του, εγείροντας αξιώσεις για όλους τους τομείς της γνώσης. Εκείνους που τον περιγελούν τους αποκαλεί ανίδεους…

4. Ο ΥΠΟΚΡΙΤΗΣ

[στήλη 21]

      Ο υποκριτής, πάλι, είναι ως επί το πλείστον ένα είδος αλαζόνα…

[στήλη 22]

            ...έχει στο μυαλό του… αλλά μάλλον τα αντίθετα, με αποτέλεσμα να επαινεί κάποιον που στην πραγματικότητα ψέγει, να ταπεινώνει και να ψέγει τον εαυτό του και εκείνους που… Είναι το είδος του ανθρώπου που σε κάθε περίπτωση συνηθίζει να μιλά με υπονοούμενα για όσα επιθυμεί. Τον βοηθούν στις επινοήσεις του και η δεξιότητα και η αληθοφάνεια που παρουσιάζουν οι μυθοπλασίες του. Είναι το είδος του ανθρώπου που τις περισσότερες φορές περιγελά, μορφάζει, μειδιά και σηκώνεται ξαφνικά να παραχωρήσει τη θέση του σε όσους πλησιάζουν, αναπηδώντας και αποκαλύπτοντας το κεφάλι του. Με μερικούς παραμένει σιωπηλός, μολονότι έχει περάσει πολύ χρόνο μαζί τους. Όταν κάποιος τον επαινεί ή τον προτρέπει να μιλήσει ή λένε γι’ αυτόν ότι θα μείνει στη μνήμη των ανθρώπων, αυτός απαντά: «Και τι ξέρω εγώ, εκτός βέβαια από αυτό, δηλαδή ότι δεν ξέρω τίποτα;» και «Τι αξία έχω εγώ;» και «Αν υπάρξει κάποια περίπτωση να με θυμηθείτε». Συνηθίζει να εκφράζεται ως εξής: «Ευλογημένοι που είναι μερικοί απ’ τη φύση τους» ή «για τις ικανότητές τους» ή «για την τύχη τους». Δεν αποκαλεί τους ανθρώπους μόνο με το όνομά τους, αλλά «ο ωραίος Φαίδρος», «ο σοφός Λυσίας», και επιθέτει λέξεις αμφίσημες, όπως «χρηστός», «γλυκός», «απλός», «ευγενής», «ανδρείος». Κάνει επίδειξη δήθεν σοφών σκέψεων, τις αποδίδει όμως σε άλλους, όπως κάνει ο Σωκράτης με την Ασπασία και τον Ισχόμαχο. Λέει σ’ εκείνους που απορρίφθηκαν στις εκλογές για την ανάδειξη των αρχόντων: «Στ’ αλήθεια έβαλαν σε δοκιμασία εσένα που είσαι ο αξιότερος όλων; …

[στήλη 23]

… είσαι ικανός να φέρεις εις πέρας τα πάντα». Και αν τύχει να συναντήσει κάποιον, παριστάνει στους διπλανούς του ότι μένει κατάπληκτος και θαυμάζει την εμφάνιση, την αξία και το λόγο του. Όταν τον προσκαλούν να μοιραστεί με τους άλλους τις σκέψεις του, λέει ότι φοβάται και ότι και τα πιο ασήμαντα προβλήματα του φαίνονται ανεπίλυτα. Αν κανείς τον περιγελάσει, απαντά: «Σωστά κάνεις και με περιφρονείς εσύ που είσαι τόσο σπουδαίος. Γιατί και ο ίδιος περιφρονώ τον εαυτό μου» και «Μακάρι να ήμουν νέος, κι όχι γέρος, για να γίνω δούλος σου». Aν κάποιος από τους παρόντες κάνει μια ξεκάθαρη δήλωση κι ο άλλος πει «Γιατί άραγε λες κάτι τέτοιο;», ο είρωνας θα αναφωνήσει υψώνοντας τα χέρια του: «Πόσο γρήγορα το κατάλαβες! Όμως εγώ είμαι ανόητος, αργόστροφος και βραδύνους». Αυτόν που μιλά τον κοιτά με προσοχή και ανοιχτό το στόμα, μετά όμως μιλά με υπαινιγμούς και κάνει νεύματα στους άλλους, κάποτε μάλιστα γελά με καγχασμό. Είναι το είδος του ανθρώπου που λέει σ’ εκείνους με τους οποίους τυχαίνει να μιλά: «Φίλοι, κάντε μου φανερή την αγραμματοσύνη και τα άλλα λάθη μου και μη με αφήνετε να γελοιοποιούμαι» και «Δε θα μου διηγηθείτε τις επιτυχίες του τάδε, για να χαρώ και, αν μπορέσω, να τον μιμηθώ;»…

5. Ο ΕΥΤΕΛΙΣΤΗΣ

[στήλη 24]

…ο ευτελιστής ή εξευτελιστής και ο μηδενιστής ή εκμηδενιστής είναι όροι όμοιοι και αναφέρονται στην ίδια συμπεριφορά, διαφέροντας μόνο στη χαλάρωση ή την επίταση της διαβολής προς τον πλησίον. Γιατί ο ευτελιστής για κάποιον που απουσιάζει θα ισχυριστεί ότι δεν του φαίνεται και τόσο σημαντικός, ενώ ο μηδενιστής θα τον παρουσιάσει ως ίσο με το μηδέν…

http://heterophoton.blogspot.gr/2014/07/blog-post_632.html

ΚΥΠΡΟΣ – ΕΛΔΥΚ 1974 - ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕN ΞΕΧΝΙΕΤΑΙ

ΚΥΠΡΟΣ 1974

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΦΡΟΥΡΑΣ

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΙΕΤΑΙ

Είναι οι μαρτυρίες των Ελλήνων που πολέμησαν τους τούρκους. Πρόκειται για τους στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ που το 1974 απέκρουσαν την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Ξεχασμένοι.

YouTube

ΑΝΧΗΣ ΠΑΝ. ΣΤΑΥΡΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΕΛΔΥΚ ΚΥΠΡΟΣ 74 (ΧΑΛΑΡΗΣ)

YouTube

ΜΗ ΑΓΝΟΕΙ ΣΑΥΤΟΝ (ΝΑ ΜΗΝ ΑΓΝΟΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ) - ΘΑΛΗΣ

ΑΠΟ ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΗΜΕΡΑ ΔΟΥΛΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΑΔΕΣ ΑΛΛΟΦΕΡΤΩΝ ΑΞΙΩΝ. ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΝΑ ΣΩΘΟΥΜΕ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ….ΘΑΥΜΑ….

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΕΘΝΙΚΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ΤΟΥ +5ου ΑΙΩΝΑ, ΑΠΟΚΑΛΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥΣ, ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΓΧΥΣΗΣ. ΉΤΑΝ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΜΕ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΑ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΗΚΕ Η ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ Η ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΕ Ο ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΕΣ. ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΓΝΩΣΗ, Η ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΛΗΘΗΣ. Ο ΛΗΘΑΡΓΟΣ ΚΑΛΑ ΚΡΑΤΕΙ. ΜΕ ΧΑΜΕΝΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ, ΟΠΩΣ ΕΛΕΓΕ ΚΑΙ Ο ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ. 1700 ΧΡΟΝΙΑ ΛΗΘΗΣ. ΌΣΟ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΘΑΥΜΑ, ΟΙ ΕΠΟΜΕΝΗ ΓΕΝΙΑ ΘΑ ΒΡΕΘΕΙ ΧΩΡΙΣ ΠΑΤΡΙΔΑ. ΘΑΥΜΑΤΑ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ…  ΤΑ ΕΜΑΘΕΣ ΤΑ  ΝΕΑ; ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΓΙΝΟΤΑΝ. ΑΝ ΛΑΧΤΑΡΑΣ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΞΕΝΟΥΣ ΜΗΝ ΕΛΠΙΖΕΙΣ. ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΠΑΡΤΗΝ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΑΛΛΙΩΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΞΙΖΕΙΣ, ΕΙΠΕ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ.

Ο ΚΟΡΑΗΣ ΤΟΤΕ, ΠΑΡΟΤΡΥΝΕ ΤΟΥΣ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΟΥΣ ΈΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ, ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΝ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ. ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΚΑΡΑΒΙΑ ΤΟΥΣ. ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ ΛΕΓΟΤΑΝ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΛΟΙΟ ΤΗΣ ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑΣ.

ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΚΛΑΒΩΜΕΝΟΙ; ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ; ΠΟΙΑ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΟΠΛΑ ΣΟΥ;

ΜΗΝ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΣΟΥ… ΝΑ ΤΑ ΘΕΩΡΕΙΣ ΑΥΤΑ ΞΕΠΕΡΑΣΜΕΝΑ, ΚΑΙ ΝΑ ΜΠΕΡΔΕΥΕΙΣ ΤΟΝ ΣΩΚΡΑΤΗ ΜΕ ΤΟΝ ΙΣΟΚΡΑΤΗ, ΝΑ ΓΙΝΕΣΑΙ ΠΕΡΙΓΕΛΟΣ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ (ΠΟΥ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ, ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ;) ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΝΑ ΣΕ ΣΩΣΟΥΝ ΤΑ «ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ», ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΝΑ ΣΕ ΣΩΣΟΥΝ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΛΕΣ ΚΑΙ ΣΟΥ ΤΟ ΧΡΩΣΤΟΥΝ, ή ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΣΥ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΖΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΟΥΣΕΣ…

Σείριος

ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ

Ο Πλάτων στους διαλόγους του χρησιμοποίησε πολλούς τεχνικούς και φιλοσοφικούς όρους για να περιγράψει την σκέψη του. Αυτό έγινε όχι μόνον διότι ήταν ανάγκη κάποια πράγματα να παραμείνουν άγνωστα στο ευρύ κοινό, αλλά και διότι η "φιλοσοφική δεοντολογία" (τρόπος του λέγειν) προέτασσε τα θέματα αυτά να παρουσιάζονται με τέτοιους όρους. Την ίδια πρακτική βλέπουμε ότι τηρούν όλοι οι Έλληνες Φιλόσοφοι, οι οποίοι πολύ σπάνια αναφέρονται ονομαστικά σε συγκεκριμένους θεούς.

Για να μπορέσει κανείς να μελετήσει και να προσεγγίσει σε βάθος τα Πλατωνικά κείμενα, πρέπει να γνωρίζει το θέμα που διαπραγματεύεται κάθε διάλογος και να έχει την γενική εικόνα των φιλοσοφικών όρων που χρησιμοποιεί ο Πλάτων.

Ο Διάδοχος της Πλατωνικής Ακαδημίας Πρόκλος, αναφέρει επιγραμματικά τον σκοπό κάποιων Πλατωνικών Διαλόγων, το οποίο είναι πολύ χρήσιμο για όσους προτίθενται να ασχοληθούν με αυτούς.

Συγκεκριμένα αναφέρει για κάποιους διαλόγους τα παρακάτω:

•Φαίδρος: Δόγματα για τους νοερούς θεούς
–Ανεξάρτητοι κυβερνήτες σύμπαντος
–Θεοί που έχουν μοιράσει τον κόσμο σε κλήρους
–Νοητά-Νοερά Γέν
–Τάξη Απολύτων Θεών
–Με ποιό τρόπο από τη μία αρχή των πάντων έχει γίνει η πρόοδος των θεϊκών κόσμων προς το πλήθος των εγκοσμίων θεών

•Σοφιστής: Περί Όντος
–Υποσελήνια Δημιουργία και ιδιότητα των θεών που έλαβαν αυτόν με κλήρο

•Γοργίας: Τρείς Δημιουργοί

•Πρωταγόρας: Διευθέτηση θνητών ζωών από τους θεούς

•Πολιτικός: Ουράνια Δημιουργία
–Σχήματα 5 στοιχείων
–Διπλούς περιοδικούς κύκλους του Σύμπαντος και οι νοερές αιτίες τους

•Φίληβος: Γνώση για το Ένα Αγαθό
–Δύο Πρώτες Αρχές
–Τριάδα που προκύπτει από αυτές

•Τίμαιος: Θεώρηση Νοητών
–Θεόπνευστη Υπόδειξη για την Δημιουργό Μονάδα
–Ολοκληρωμένη Αλήθεια για τους εγκόσμιους θεούς
–Ολόκληρη η θεωρία για την Φύση

•Νόμοι: Ύπαρξη θεών
–Πρόνοια θεών για τα πάντα

•Παρμενίδης: Πρόοδος του Όντος από το Εν
- Τάξεις των θεών και πως συνδέονται μεταξύ τους

Ειδικά ο διάλογος Παρμενίδης είναι μυστηριακός διάλογος και αποτελεί την κορύφωση της Πλατωνικής Σκέψης. Ο ίδιος ο Πρόκλος στα Σχόλια του στον διάλογο αυτό δείχνει τον αμέριστο σεβασμό και δηλώνει ότι παρέχει το Ολοκληρωμένο και τέλειο φως της θεολογικής γνώσης.

Ο Διάλογος αυτός αποτέλεσε κομβικό σημείο για την Ελληνική Φιλοσοφική σκέψη και πολλοί φιλόσοφοι είτε έγραψαν σχόλια πάνω στον διάλογο αυτό είτε αναφέρονται εκτενώς στα κείμενα τους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα που δείχνει το μυστηριακό βάθος του διαλόγου αυτού είναι η αναφορά του Ολυμπιόδωρου, που τον μεν διάλογο "Αλκιβιάδης" τον παρομοιάζει με τα προπύλαια ενός Ναού ενώ τον "Παρμενίδη" με το Άδυτον του Ναού. (Ολυμπιόδωρος – Σχόλια στον Αλκιβιάδη 10.18-11.6)

Πρόκλου Πλατωνική Θεολογία Βιβλίο Α 18.1-19.6, 25.4-31.15

http://empedotimos.blogspot.gr/

ΡΟΥΦΙΝΟΣ (345-410) ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΗ ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ.

Ο Ρουφίνος ήταν γαλατικής καταγωγής και κατ’ άλλους εβραϊκής. Ήταν κρατικός λειτουργός της ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας του 4ου αιώνα που υπηρέτησε ως ύπαρχος της αυλής στους αυτοκράτορες Θεοδόσιο Α’ και Αρκάδιο.

Ο Ρουφίνος υπηρέτησε ως ύπατος (consul) το 392  πριν γίνει ύπαρχος της αυλής (praefectus praetorio) στην Κωνσταντινούπολη. Κατά την περίοδο μετά τον θάνατο του Θεοδόσιου τον Ιανουάριο του 395 ο Ρουφίνος έγινε ουσιαστικά ο κυβερνήτης της ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας αφού είχε πολύ μεγάλη επιρροή στον νεαρό και άβουλο αυτοκράτορα Αρκάδιο. Προσπάθησε να δημιουργήσει και συγγένεια μαζί του παντρεύοντας την κόρη του με τον Αυτοκράτορα, όμως το σχέδιό του ανατράπηκε από έναν άλλο αυτοκρατορικό σύμβουλο, τον Ευτρόπιο. Έδειχνε αφοσιωμένος, ήταν όμως προδότης.

Στις αρχές του 395 είχε κρυφή συνάντηση με τον Αλάριχο αρχηγό των Βησιγότθων  έξω από την Κωνσταντινούπολη. Σύντομα εμφανίστηκαν ο Αλάριχος και οι Βησιγότθοι του να κάνουν επιδρομές και λεηλασίες στη Θράκη,  εξαιρώντας όμως πάντα τα κτήματα του Ρουφίνου. Ο ρωμαϊκός στρατός, προφανώς κάτω από τις διαταγές του Ρουφίνου, δεν αντέδρασε στις επιδρομές του Αλάριχου ο οποίος μετακίνησε τα στρατεύματά του δυτικά. Η αρνητική επίδραση του Ρουφίνου στην ανατολική ρωμαϊκή αυτοκρατορία τέλειωσε με βίαιο τρόπο, όταν ο Ρουφίνος δολοφονήθηκε από τους Γαλάτες μισθοφόρους του Γαϊνά.

Ο Ρουφίνος έτρεφε μίσος για τον ανώτατο στρατιωτικό διοικητή της δυτικής ρωμαϊκής  αυτοκρατορίας  Στυλίχωνα και με την επιρροή του στον Αρκάδιο τον εμπόδισε να δώσει το οριστικό χτύπημα στους Βησιγότθους όταν είχε την ευκαιρία. Ο Στυλίχων είχε παγιδέψει τον Αλάριχο στην Ελλάδα, όμως διατάχθηκε από τον Αρκάδιο να πάρει τον στρατό του από την ανατολική αυτοκρατορία όπου είχε εισβάλλει καταδιώκοντας τους Βησιγότθους. Ο Στυλίχων υπάκουσε και μετακίνησε τα στρατεύματά του πέρα από τα σύνορα στα δυτικά.

Ο Ρουφίνος μισούσε θανάσιμα το Ελληνικό Πνεύμα. Ήταν αυτός που οδήγησε τις βάρβαρες ορδές του Αλάριχου για να ισοπεδώσουν την Σπάρτη, την Κόρινθο, την Ολυμπία, τους Δελφούς, την Ελευσίνα και όλη την Ιερή Ελλάδα. Μάλιστα ήταν εκείνος που πυρπόλησε το Ιερό της Ελευσίνος με αποτέλεσμα να καεί ζωντανός ο Ιεροφάντης και οι άλλοι Ιερείς.

Αργότερα, ο Ρουφίνος ανέλαβε την εποπτεία των ευαγγελίων. Ήταν η τέταρτη φορά που θα παραποιούσαν τα ευαγγέλια σύμφωνα με τα συμφέροντα του Αυτοκράτορα Αρκάδιου και των αξιωματούχων του χριστιανισμού. Ο Ρουφίνος ήταν τόσο ξεδιάντροπος, ώστε έφτασε στο σημείο να λογοκρίνει να αφαιρέσει και να παραποιήσει τα ήδη παραποιημένα ευαγγέλια.

Δεν ντράπηκε να ομολογήσει για τις μεταφράσεις του από τα ελληνικά στα λατινικά, πως αν έβλεπε κάτι που μείωνε τον χριστιανισμό, αμέσως το αφαιρούσε. «Κάθε φορά που συναντούσα μέσα στο ελληνικό πρωτότυπο κείμενο, κάτι που θεωρούσα σκανδαλώδες, το διασκεύαζα το ψαλίδιζα ή το αφαιρούσα ολόκληρο, έτσι ώστε ο αναγνώστης δεν θα μπορούσε να βρει κάτι που θα κλονίσει την πίστη του».

Πηγή: Περιοδικό Ιερά Ελλάς, τεύχος 1ον, σελ.10.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΑΛΑΡΙΧΟΣ ΚΑΙ ΚΑΛΟΓΕΡΟΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΔΡΟΜΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΣ - MAGNA GRECIA

Ένα υπέροχο νοσταλγικό τραγούδι-ύμνος για τον Ελληνισμό της Κάτω Ιταλίας και Σικελίας....

Ένας ακμάζων πολιτισμός με αίγλη και επιτεύγματα.

ΠΑΤΡΩΟΝ ΚΑΛΛΟΣ

ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥ;

Διογένους πυνθανομένου τινός, πῶς ἄν τις ἑαυτοῦ διδάσκαλος γένοιτο, «εἰ ὑπὲρ ὧν ἐπιτιμᾷ τοῖς ἄλλοις», ἔφη, «καὶ ἑαυτῷ ἐπιτιμῴη μάλιστα!»

Ο Διογένης όταν ερωτήθηκε από κάποιον, πώς θα μπορούσε κανείς να γίνει διδάσκαλος του εαυτού του, είπε: «Εάν αυτά για τα οποία ψέγει κανείς τους άλλους, έψεγε πολύ περισσότερο τον εαυτό του!»

ΠΥΡΙΣΠΟΡΟΣ ΖΩΣΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

ΑΝ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΑΣΙΖΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΠΛΗΘΟΣ, ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ ΟΥΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΕΛΛΑΔΑ

«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»

Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός!»

Όταν κάποιος του είπε:

«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»

Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός!»

(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

http://pyrisporos.blogspot.gr/  ,  εικόνα

ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΑΝ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΟ ΛΙΤΟΧΩΡΟ ΟΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ «ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ 2014».

Πλέον ως πανελλήνιος θεσμός, σκοπό έχει να φέρει σ' επαφή με τον πολιτισμό, το πνεύμα και τις αξίες των προγόνων μας. Tα «Προμήθεια 2014» ξεκίνησαν την Πέμπτη 3 Ιουλίου ενώ η πρώτη μεγάλη εκδήλωση έγινε το βράδυ της Παρασκευής στο πάρκο του Λιτοχώρου και οι εκδηλώσεις έκλεισαν το μεσημέρι της Κυριακής στο άλσος του Προμηθέως, στον Όλυμπο.

Τα Προμήθεια λαμβάνουν χώρα κάθε χρόνο στο φυσικό περιβάλλον του Ολύμπου. Πρόκειται για τετραήμερες πολιτιστικές εκδηλώσεις που σκοπό έχουν να φέρουν τον άνθρωπο σε επαφή με τον πολιτισμό, το πνεύμα και τις αξίες των Αρχαίων Ελλήνων, συμπληρώνοντας φέτος το 19ο έτος συνεχούς παρουσίας τους. Οι εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν την Κυριακή στο Άλσος Προμηθέως στο Λιτόχωρο.

Τηλεόραση ΔΙΟΝ

ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ 2014

Την Κυριακή 6 Ιουλίου 2014 του τρέχοντος ημερολογίου μετά χριστιανικής χρονολόγησης, στην περιοχή του Λαιμού Βουλιαγμένης, λίγο πιο πέρα από το Ιερό του Απόλλωνος Ζωστήρος, λίγο πιο πέρα από την μέχρι σήμερα σωζόμενη οικία των ιερέων, λίγο πιο πέρα από… την ραστώνη του καλοκαιριού, Έλληνες λάτρεις της ελληνικής Κοσμοθέασης τίμησαν την αρχέγονη Θεότητα του Ηλίου εορτάζοντας το Θερινό Ηλιοστάσιο με επικλήσεις και σπονδές προς τιμήν των Θεών που από την ‘’Πύλη των θνητών’’ οδηγούν την ψυχή μας στο ΦΩΣ.

Και επικαλέστηκαν τον πατέρα Δία, την μάνα Γη, τον αρχέγονο Ήλιο, τον φωτοδότη Απόλλωνα, τον λόγιο Ερμή…

Στην εκδήλωση συμμετείχαν μέλη της πολιτιστικής και δημοσιογραφικής ομάδας των ‘’ΦΡΥΚΤΟΡΙΩΝ’’, εκπρόσωποι της ‘’Κοινότητας των Ελλήνων Εθνικών Μεσσηνίας’’ και αρκετοί φίλοι που ορμώμενοι από την επιθυμία της μάθησης, παρέστησαν προκειμένου να αντιληφθούν κατ` ιδίαν ποια είναι η ελληνική πατρογονική μας λατρεία και πως τιμάται.

Μετά το πέρας της τελετής ακολούθησε επίσκεψη στο Ιερό του Απόλλωνος Ζωστήρος όπου έγινε ξενάγηση για το πώς ήρθε στο φως που του ανήκει, το ιερό του Θεού του φωτός, όταν το 1924, παιδιά του τότε ορφανοτροφείου Βουλιαγμένης, σκάβοντας στην παραλία έφεραν στην επιφάνεια τμήματα κιόνων και μαρμάρινα βάθρα του Ιερού…

Εν ονόματι της επανελλήνισης, ευχαριστούμε θερμά όσους μας τίμησαν με την παρουσία τους.

Πηγή: http://www.schizas.com/ ,  UCPYQyI5FQZLFHgcS8mpwBCA

ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΑΝΘΕΟΥ

Οι Θεοί εντάσσονται σε Πάνθεον ανάλογα με την παράδοση στην οποία ανήκουν και στις μυθολογικές σχέσεις που έχουν καταγραφεί για αυτούς.

Σε γενικές γραμμές τα χαρακτηριστικά ενός Πανθέου είναι τα εξής:

- Το Πάνθεον έχει μια αρχή ενότητας που θα έχει σημασία για τους Θεούς και όχι μόνο για μας.

- Οριοθετείται από μια αντιστοιχία ένα-προς-ένα μεταξύ των Θεών και των Οντικών Λειτουργιών

- Καθώς ένας Θεός περιέχει για αυτόν το σύνολο του Όντος, η συμμετοχή του σε ένα Πάνθεον από μόνο του παριστάνει το σύνολο του Όντος, πρέπει δε να εκφράζει την ενεργοποίηση ενός μόνο λεπτού τμήματος της δυναμικότητας του Θεού.

- Η σχέση μιας θεότητας σε σχέση με τους Ολυμπίους είναι στενότερη του ρόλου που παίζει το λατρευτικό της κέντρο.

- Ένα Πάνθεον είναι υπερούσιο σύνολο. Οι σχέσεις των Θεών μεταξύ τους δεν είναι βάσει της λειτουργίας τους, αλλά βάσει μυθολογικών και εικονικών σχέσεων.

- Οι Μύθοι δεν είναι προϊόντα ανθρωπίνης φαντασίας, είναι ισοδύναμοι με τα Μαθηματικά. Η ανακάλυψη ενός νέου Μύθου είναι το ίδιο δύσκολη όπως η ανακάλυψη ενός νέου μαθηματικού θεωρήματος!

ΟΡΦΙΚΗ ΚΑΙΠΛΑΤΩΝΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ

Άφοβον ο Θεός!

Η παραπάνω φράση είναι από την "τετραφάρμακο" της Επικούρειας φιλοσοφίας. Οι Έλληνες είχαν ξεπεράσει τον φόβο προς τους θεούς τους, τους έκαναν φίλους και συντρόφους στην ζωή. Ο τελευταίος εστεμμένος φιλόσοφος ο Μάρκος Αυρήλιος, λίγο πριν η ανθρωπότητα βυθιστεί στο σκότος του χριστιανικού μεσαίωνα, δηλώνει τον θαυμασμό του για την απλότητα με την οποία οι Αθηναίοι απευθυνόταν στον Δία. Η προσευχή ήταν   «Βρέξε, βρέξε φίλε Θεέ Ζεύ, στα χωράφια των Αθηναίων και στις πεδιάδες». Και ο Στωικός φιλόσοφος Αυτοκράτορας θα πει: Ή να μην προσεύχεσαι ποτέ ή να το κάνεις έτσι απλά και ανοιχτόκαρδα.

Τέτοια λοιπόν η σχέση μας με τον θεό, όπως μας την αφήκαν οι προγόνοι μας και όπως εμείς οφείλουμε να διατηρήσουμε, αποτινάσσοντας τον ζυγό της δεισιδαιμονίας.

Περισσότερα εδώ: http://emmanouilpapas.blogspot.gr/2012/01/blog-post_14.html

Ο ΘΕΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ Ο "ΗΛΙΟΣ ΝΟΗΤΟΣ" ΤΗΣ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ.

Άλλος ο χρόνος των θεών και άλλος των ανθρώπων.

Στον χρόνο του σύμπαντος η γη φτιάχτηκε πριν μερικές ώρες, τα Ιμαλάια υψώθηκαν πριν μερικά λεπτά και θα ισοπεδωθούν σε μερικά λεπτά από τώρα. Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε πριν μερικά μόλις δευτερόλεπτα, ενώ αυτό που ο ίδιος ονομάζει ιστορία δεν έχει υπάρξει ποτέ διότι δεν είναι ακόμα καν μετρήσιμο!  Τέτοια είναι η σχέση μας με το περιβάλλον μας αν θέλουμε να είμαστε τίμιοι με τον εαυτό μας.

Και φανταστείτε τώρα πως κάποιοι άνθρωποι θέλησαν να καταργήσουν τους θεούς με νομοθετικά διατάγματα και αυτοκρατορικά βουλεύματα!  Κάποιοι άλλοι αναρωτιούνται που να βρίσκονται και γιατί δεν αντιδρούν στην άρνηση του ανθρώπου προς το θείον και την ροπή του προς την δεισιδαιμονία. Μα αυτές είναι δουλειές των θνητών. Τι θα κερδίσουν οι θεοί αν τους δοξολογείς, τους προσκυνάς και τους τιμάς; Ή τι χάνουν πραγματικά που εσύ το κάνεις σήμερα για κάποια δεισιδαιμονία, βαφτίζοντας τα ανθρώπινα πάθη ως θεϊκά; Τίποτα. Διότι εγώ και εσύ ως χωροχρόνος, δεν υπάρχουμε για τον Όλυμπο των θεών. Αυτοί που χάνουν ή κερδίζουν από την προσέγγιση του θείου είναι οι θνητοί. Εκ τις μιμήσεως τα οφέλη, μας είπαν οι μοναδικοί άνθρωποι που αντιλήφθηκαν ορθά το θείον στην μικρή ιστορία της ανθρωπότητας.  Εκ της εναρμονίσεως η αντίληψη θα μας έλεγαν, αλλά αυτό το θεώρησαν προφανώς αυτονόητο. Αυτό που για εμάς με τον κόσμο ανάποδα, μας φαίνεται αφύσικο, αυτό είναι και το πραγματικά φυσικό.

Αυτή είναι η γραμμή της φύσης μας όπως σχεδιάστηκε στους ναούς των Ελλήνων. Όσο την καμπυλώνουμε τόσο αυτή θα έχει την ροπή της εξισορρόπησης για να γίνει και πάλι ευθεία.

Όπου Α είναι το επίπεδο προσβολής της φύσης μας.

Στην πράξη τώρα και στο πεδίο των επιχειρήσεων, αυτή η στρέβλωση της ανθρώπινης φύσης έφτασε στο τέλος της. Ο άνθρωπος την ύβρι απέναντι στο θείον με την αναγωγή του εαυτού του σε θεό, την απαίτηση για αθανασία και κυρίως την μεταβολή και ονομασία των παθών του ως δήθεν θεϊκά πάθη, την πλήρωσε με την νέμεση του χιλιόχρονου και πλέον μεσαίωνα, ενώ ακόμα το σκοτάδι του δεν έχει φύγει και βρισκόμαστε στο λυκόφως του ανατέλλοντος ηλίου, ακόμα η ταλάντωση βρίσκετε στο στάδιο της εκτόνωσης.

Ένας ήλιος όμως που δεν ξέρουμε αν είναι η επιστροφή του Απόλλωνα ή ένας ακόμα "νοητός ήλιος" που κατασκεύασε το μυαλό του ανθρώπου. Η ιδέα είναι μεγάλη και η ιστορία και πάλι βρίσκετε πάνω σε μία κορυφογραμμή, που το από εδώ και το από εκεί το χωρίζουν μερικά χιλιοστά, μα καταλήγουν σε μία αβυσσαλέα διαφορά, όχι μόνο πολλών χιλιομέτρων αλλά άλλων κόσμων.

Αυτή την φορά ο άνθρωπος δεν αναγάγει τον εαυτό του σε θεό, αλλά πάει ακόμα παραπέρα και ονομάζει θεό τα δικά του δημιουργήματα. Αυτά που ο πάνσοφος εκείνος λαός τα ονόμασε νομίσματα, εκ του νομίζονται! Νομίζεις ότι είναι κάτι και έχουν μία αξία η οποία στην πραγματικότητα δεν υπάρχει. Αυτό πλέον ξεπερνά κάθε ύβρι που έχει διαπράξει το ανθρώπινο είδος. Η καμπύλη πλέον τείνει να φτάσει στο να ακουμπήσουν τα άκρα της και η αντίσταση σε αυτή την πίεση του ανθρώπου είναι ήδη αισθητή. Το Άλφα τείνει στο άπειρο. Ο μεσαίωνας λόγο της έντασης ίσως να μην είναι χιλιόχρονος, αλλά κάτι πολύ χειρότερο. Μπορεί να σπάσει την γραμμή της φύσης του. Ίσως να φτάσαμε στην ραψωδία όπου ο άφρονας  άνθρωπος, ο σύντροφος του Οδυσσέα, δεν θα υπακούσει στην εντολή και θα σφάξει τα βόδια του ήλιου...

http://emmanouilpapas.blogspot.gr/

ΘΛΙΜΜΕΝΟΙ, ΧΩΡΙΣ ΕΘΝΟΣ, ΧΩΡΙΣ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΙΔΑΝΙΚΑ...

-Γιατί χαμήλωσαν τα φώτα στους δρόμους; Γιατί χάθηκαν οι παιδικές φωνές; Που είναι η βουή του κόσμου;

-Μα σπίτια ειν' όλοι. Τι νόμιζες; Δεν ξέρεις πως αυτή την ώρα στα τελεβίζια οι δημοσιογράφοι θα μας λεν ξανά τα θλιβερά μαντάτα;

-Μα που πήγαν οι δημοσιογράφοι που μας έλεγαν τόσο ωραία πράγματα; Ποιοι μας τους πήραν και μας έφεραν τούτους εδώ τους θλιβερούς μαυροκόρακες;

-Οι ίδιοι είναι. Μα δεν χαμογελάνε πια, τώρα μιλάνε σοβαρά λεν...

-Και ο κόσμος τι τους ακούει; Γιατί δεν κάνει του κεφαλιού του ντε;

-Μα έμαθε να τους ακούει από τότε που λέγαν όλα τα καλά, δεν ξέρει αλλιώς να κάμει πια. Και όσο για του κεφαλιού του... καημένε που ζεις; Δεν υπάρχουν κεφάλια πλέον εδώ γύρω!

-Μα πως δεν υπάρχουν κεφάλια; Τι μου λες; Που είναι οι ποιητές μας; Που είναι ο Ελύτης; Που ο Σεφέρης, ο Ρίτσος, ο Βάρναλης, ο...

-Τους διώξαμε αυτούς από εδώ. Ένας υπουργός του Μητσοτάκη είπε τους ποιητές λαπάδες. Δεν τους χρειαζόμασταν πια. Μπορείς θαρρείς να πάρεις τζιπ διαβάζοντας ποιητές;

-Μα που είναι οι συνθέτες μας με το μεγάλο ανάστημα; Που είναι ο Χατζηδάκης; Ο Θεοδωράκης; Ο Μαρκόπουλος; Ο Ξαρχάκος; Ο Λοΐζος;

-Τους διώξαμε τούτους τους αποτυχημένους εδώ και χρόνια από αυτό τον τόπο. Ένα βραβείο της γιουροβίζιον δεν ήταν ικανοί να φέρουν! Και εμείς θέλαμε να είμαστε πρώτοι στην Ευρώπη και στα λάιφ στάιλ και όχι να βλέπουμε αναμαλλιασμένους και κακοντυμένους να κουνάνε ένα ξυλάκι μπροστά σε τριάντα σαράντα οργανοπαίχτες. Ούτε ένα πανεράκι γαρούφαλα δεν άξιζαν. Είδες ποτέ εσύ να τους πετάν γαρούφαλα;

-Όχι δεν είδα είναι η αλήθεια. Μα οι ηθοποιοί μας οι μεγάλοι που είναι να μιλήσουν; Που είναι η Τζένη Καρέζη; Που είναι η Ειρήνη Παπά; Που είναι  η Έλλη Λαμπέτη; Που είναι ο Χορν;

-Τους διώξαμε αυτούς τους καθυστερημένους από εδώ. Απορώ που τους θυμήθηκες κιόλας. Τούτοι που λες  έπαιζαν ένα έργο τον χρόνο. Που να χωρέσουν τις διαφημίσεις οι χορηγοί μας;

-Μα δεν μπορεί. Και οι πολιτικοί μας, οι πολιτικοί; Εγώ θυμάμαι μερικούς που μας τα έλεγαν όλα τούτα και εκείνα.   Τάχα δεν ξέρεις και εσύ μερικούς που μας τα είπαν; Ας τους φέρουμε τώρα εδώ να μας πουν τι και πως,  για το από δω και πέρα.

-Τους διώξαμε όλους εκείνους τους αρνητές των πάντων. Τους πείραζε που ζούσαμε καλά και ήταν όλο γκρίνια. Ως και να βγαίνουμε στην σύνταξη στην ώρα μας σαν τους Ευρωπαίους μας έλεγαν.

-Μα διάολε δεν μπορεί. Δω σε τούτο τον τόπο δεν ήταν που περπάτησαν ο Λυκούργος και ο Σόλων; Δεν ήταν που πολέμησαν ο Λεωνίδας και ο Αλέξανδρος; Δεν ήταν που στοχάστηκαν ο Σωκράτης και ο Επίκουρος;  Δεν ήταν που σχεδίασαν ο Καλλικράτης και ο Ικτίνος; Μας τα είπαν ο Θουκυδίδης και ο Πλούταρχος δεν μας τα είπαν; Και μην με πεις τον τραγουδιστή! Δεν αντέχω πια αυτό τον αντίλογο.

-Αυτούς τους έδιωξαν άλλοι πριν από χρόνια όμως. 

-Μα ναι αυτό ευτυχώς το ξέρω. Λευτερωθήκαμε όμως, δεν λευτερωθήκαμε; Μη μου το αναιρέσεις και αυτό... Ούτε Τούρκοι, ούτε Ρωμαίοι δεν υπάρχουν πια, σωστά;

-Οι παπάδες λεν πως είμαστε Ρωμιοί και μας δίνουν Ρωμαϊκές σημαίες με δικέφαλο και οι μουλάδες στην Θράκη τους λένε πως είναι Τούρκοι και τους δίνουν σημαίες με την ημισέληνο...

-Και εσείς τι λέτε εσείς;

-Ωχ... σε είπα εμείς δεν έχουμε κεφάλι. Η τηλεόραση δεν μας είπε ακόμα αν είμαστε Ρωμαίοι ή Τούρκοι ή Έλληνες. Από μόνοι μας θα το αποφασίσουμε;

http://emmanouilpapas.blogspot.gr/