ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ

ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΗΝΙΔΑΣ ΜΑΝΑΣ

Ινδάλματα και όχι είδωλα
Πως να εξηγήσω στα παιδιά μου αυτό που ζούμε σήμερα αν δεν μιλήσω για το χθες.
Πως να διαμορφώσω το μέλλον αν δεν έχω μνήμες της ιστορίας;
Πως να παλέψω στο παρόν που προσπαθούν να υποτάξουν, αν δεν γνωρίζω πως πάλεψαν οι προγονοί μας ;
Η Ελευθερία αναδύεται στον Έλληνα από μόνη της.

Έτσι, όπως και τότε, όπως και στο εκάστοτε «τότε» της λαμπρής ιστορίας μας, δεν θα τους αφήσουμε να μας συνθλίψουν, δεν θα τους αφήσουμε να μετατρέψουν σε άμορφη μάζα τα παιδιά μας. Ούτε να βρωμίζουν την ψυχή τους με τις νεοταξίτικες ανήθικες και ανώμαλες θεωρίες τους. Διαμορφωθήκαμε και δομηθήκαμε έχοντας τα δικά μας οχυρά που δεν τα βλέπεις και μπορεί ακόμα και να μην γνωρίζεις και για κάποιο λόγο ίσως δεν θα τα ακούς, αλλά στις δύσκολες στιγμές αναδύονται από μόνα τους. Και δεν είναι τίποτα περισσότερο από τη Λέξη Ελευθερία!

Μόνη λύση η επιστροφή στις Ρίζες και την Ιστορία μας

Σβουρίζομαι σαν το γαϊτανάκι ώρες ώρες πως θα δώσω στα παιδιά μου αξίες να θωρακίσουν το πνεύμα τους να μην πτοείται από την σαπίλα τους που έχει πλημμυρίσει τόσα χρόνια τα δεδομένά της βάσης της Ελληνικής κοινωνίας.

Βουβή και σκεπτική , γυρίζω πίσω στο χτες ερχόμενη από τις παραδόσεις που περνούν από γενιά σε γενιά, σε Eλληνικά ιδεώδη, από τον Όμηρο στον Σωκράτη διαβάζοντας δυνατά καλώντας το μυαλό μας να δουλέψει ανάποδα από ότι προσπάθησαν τόσα χρόνια να το μουμιοποιήσουν.

Το καθήκον της σύγχρονης Ελληνίδας Μάνας
Επιβάλλεται να τους μιλάμε για ιδανικά και αξίες και δημιουργώντας βαθιά μέσα στην ψυχή τους φωτεινούς αστέρες, προτείνοντας λύσεις και μιλώντας για το υπέρτατο καθήκον.
Ναι είναι καθήκον κάθε Ελληνίδας μάνας, να δομεί λιθαράκι λιθαράκι, χωρίς να αφήνει κενά για να μη μπορεί να εισχωρήσει τίποτα βρώμικο ανάμεσα τους.
Να χτίζει σφικτά δομημένα, γιατί δεν αρκεί να γεννάμε Έλληνες, επιβάλλεται να τους διαμορφώνουμε το χαρακτήρα και τη συνείδησή τους, με την ιστορία μας, με την γλώσσα μας με τον Eλληνικό διαχρονικό πολιτισμό μας. Διαχρονικό όσο ποτέ βαδίζοντας στα χνάρια των αρίστων αμυνόμενοι όσο ποτέ άλλοτε για το βαρύ φορτίο που μας έλαχε και που σήμερα καλούμαστε να υπερασπιστούμε και να αποδείξουμε τι εστί Ελληνική Ελεύθερη Ψυχή.

Φτιάξτε Λιοντάρια και όχι πρόβατα
Οπλίστε τις ψυχές των παιδιών σας με τα ιδανικά, τις αξίες και τις ιδέες των Ελλήνων φιλοσόφων και προγόνων μας και να τα κάνετε λιοντάρια και όχι πρόβατα, ώστε όταν βρεθούν σε μια αγέλη από λύκους και τσακάλια να επιβιώσουν αλώβητοι
Οπλίστε τα κορμιά των παιδιών σας με ιδανικά, ιδέες και αξίες των Ελλήνων Ηρώων προγόνων μας για να μην τους κατασπαράξουν όταν τους περικυκλώσουν στις γειτονιές .

Οπλίστε τα παιδιά με τα Ελληνικά πρότυπα της οικογενείας, με κανόνες που δημιουργούν δεσμούς ριζωμένους πολύ βαθιά και περνάν άγραφοι από τους παλαιότερους στους νέους προχωρώντας με συγκλονιστικά ινδάλματα και όχι με είδωλα, που θρυμματίζονται γιατί δεν προσφέρουν πάρα μόνο κενό και αέρα.

Τι κάνουμε στην Πράξη

Θωρακίζουμε το πνεύμα τους από την αρχή, ναι μια καλή αρχή είναι η κοσμογονία μας που και αυτήν την υφάρπαξαν και την ταιριάξανε στα δικά τους γούστα. Εμείς όμως την έχουμε αυτούσια αναλλοίωτη μέσα στους αιώνες και είναι γνήσια περιμένοντας τα δικά μας παιδιά να την ρουφήξουν με δίψα, ε λοιπόν είναι μια αρχή.
Διαβάζουμε δυνατά μυθολογία έναν-έναν τους άθλους του μεγαλύτερου ήρωα παγκοσμίως όλων των εποχών, του Ηρακλή, μαθαίνουμε Ηλιάδα και Οδύσσεια, φτιάχνουμε δουρείους ίππους επιστρέφοντας στην Ιθάκη ταπεινά σκοτώνοντας τον Αντίνοο αντί της νόησης και ξαναφεύγουμε μαζί με τους Αργοναύτες και τον Ιάσωνα να ανακαλύψουμε το χρυσόμαλλο δέρας.
Γυρνάμε στα χνάρια του Ελληνικού πολιτισμού με την Aρχαία Ελληνική αγωγή, μελετάμε φιλοσόφους, εκείνους που στηρίχτηκε όλη η εξέλιξη των επιστημών πάνω τους και ακόμα και σήμερα το 2018 δεν έχουν αποκωδικοποιηθεί και πολύ περισσότερο δεν έχουν ανατραπεί ή διαψευστεί οι θεωρίες που είχαν διατυπώσει.
Δεν αποκόβουμε τις ρίζες μας, όπως προσπαθούν να μας πείσουν να κάνουμε, αλλά αντιθέτως πατάμε γερά και στηριζόμαστε πάνω τους, με υπερηφάνεια και αισιοδοξία.

Και όπως σοφά λέει ο λαός μας, το μήλο κάτω από την μηλιά θα πέσει και αν ξεφύγει κάπου εκεί κοντά θα είναι, αλλά σε κάθε περίπτωση η Μηλιά θα πρέπει να είναι παρούσα και από πάνω.
Έτσι και η Ελληνίδα μάνα, παρούσα και από πάνω!

Όλγα Πανταζοπούλου
Πηγή: Ελληνογράφος

Η ΣΤΩΙΚΗ ΑΤΑΡΑΞΙΑ - ΑΠΩΤΕΡΟΣ ΣΚΟΠΟΣ Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΑΣΧΗΜΩΝ ΣΤΙΓΜΩΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΕ ΜΕΤΡΟ ΚΑΙ ΗΡΕΜΙΑ

Ο απώτερος σκοπός των στωικών φιλοσόφων είναι η ευτυχία και η αντιμετώπιση των ευτυχισμένων και άσχημων στιγμών της ζωής με μέτρο και ηρεμία.
Για τους στωικούς, ο άνθρωπος μοιάζει με γλύπτη και είναι για την ζωή του ό,τι ο γλύπτης για το υλικό του. Ο γλύπτης βέβαια είναι κάτι ξεχωριστό από το υλικό του, ενώ ένας άνθρωπος δεν είναι διαχωρισμένος από τη ζωή του. Όπως ένα άγαλμα δεν είναι ανακάλυψη αλλά δημιούργημα, έτσι και ο άνθρωπος πρέπει να δημιουργήσει την ίδια του τη ζωή. Πρέπει να την κατασκευάσει κι αυτό έρχεται σε αντίθεση με τη μοιρολατρία. Πώς θα πετύχει τον σκοπό του όμως ένας γλύπτης, αν δεν είναι γνώστης του υλικού και της γλυπτικής τέχνης, να κατασκευάσει δηλαδή ένα άγαλμα που έχει ήδη γεννήσει ο νους του με τη δημιουργική του φαντασία; Και πώς θα πετύχει ο άνθρωπος τον πρωταρχικό του στόχο, να γίνει δηλαδή ευτυχισμένος, αν δεν γνωρίζει τη φύση της ζωής και ειδικά το πώς να ζει;

Ένας ρεαλιστής αντιλαμβάνεται ότι η πραγματικότητα δεν είναι απαραίτητα ιδανική και ότι τα πράγματα δεν είναι πάντοτε, αν όχι ποτέ, όπως θα επιθυμούσε να είναι. Ότι είναι εφήμερα και μεταβλητά, ότι η ζωή είναι αβέβαιη, ότι «τα πάντα υπόκεινται στο θάνατο και τη λεηλασία».

Ο Επίκτητος έλεγε ότι «αυτό που είναι τρομερό δεν είναι ο θάνατος αλλά ο φόβος του θανάτου.»

«Ελεύθερος είναι αυτός που ελεύθερα υπακούει σε αυτά  που κατ’ ανάγκη συμβαίνουν» έλεγε ο Σενέκας.

Να έχει συνείδηση δηλαδή του τι είναι αυτή η Θεία Ανάγκη που κινεί τον κόσμο και ποιος ο ρόλος του μέσα σ΄ αυτή. Από κει πηγάζει και η έννοια του καθήκοντος: γνωρίζω και επιλέγω να ακολουθήσω το Δάρμα, να δράσω, αλλά με βάση την αρετή. Για τους Στωικούς το καθήκον ήταν ζήτημα της ενάρετης δράσης. Οι Στωικοί δέχονταν την ύπαρξη της χαράς της ψυχής που προκύπτει από την άσκηση του καθήκοντος, επειδή αυτό τους οδηγεί στην ευτυχία. Το καθήκον ήταν για κείνους το γνήσιο ηθικό χρέος ή ένα κατόρθωμα. Ο Στωικός φιλόσοφος ήταν διατεθειμένος να παραμερίσει τα πάντα, για να πραγματοποιήσει το χρέος του.
Βάσιζαν την Ηθική τους στο ιδεώδες του σοφού, του ανθρώπου δηλαδή που είναι τόσο ενάρετος ώστε να μπορεί να γίνει ευτυχισμένος. Η αταραξία είναι ο τρόπος ζωής του σοφού που έχει γνωρίσει τον εαυτό του και διακατέχεται από εσωτερική ηρεμία. Είναι λοιπόν ένας σκοπός για το στωικό φιλόσοφο, αλλά και ένας τρόπος ζωής που θα τον οδηγήσει σ’ αυτόν το σκοπό, να φτάσει να κατακτήσει το «Γνώθι σ’ αυτόν».

Η στωική αταραξία πηγάζει από τη βεβαιότητα ότι το κακό υπάρχει ως ένα μέσο για να οδηγήσει τον άνθρωπο στο καλό και ότι όλη η ζωή τους είναι μια εξάσκηση, ακόμη και στα πιο μικρά και καθημερινά. Βασίζεται στην αρχή ότι όταν συμβεί κάτι κακό υπάρχει και κάτι χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί, κι έτσι δεν είναι απροετοίμαστος για ό,τι κι αν του συμβεί, αλλά το αντιμετωπίζει με ηρεμία.

Η αυτάρκεια είναι άλλη μια αρχή που ξεκίνησε από τους Κυνικούς και υιοθετήθηκε και από τους Στωικούς. Προκύπτει από την αξιολόγηση του τι είναι σημαντικό και τι ασήμαντο για τον άνθρωπο που θέλει να δώσει  την ενέργειά του σ’ αυτό που είναι καθήκον του, αλλά και για να μην εξαρτάται η πνευματική του εξέλιξη και ευτυχία από τα υλικά αγαθά. Να φτάσει να μην εξαρτάται η ψυχική του ηρεμία από τον εξωτερικό περίγυρο, καταστάσεις, πλούτη ή φτώχια, ανθρώπους.

Αν αναρωτηθούμε τι είναι εκείνο που αξίζει να κάνουμε σήμερα, για να είναι καλύτερο το αύριο,  ίσως ακούσουμε μια  φωνή που έρχεται από πολύ παλιά, να μας δίνει την απάντηση: “Τι θα έκανα σήμερα, αν ούριο δε ζούσα; ”.

Βιβλιογραφία: 
- ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ, ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ, Εκδόσεις ΕΝΑΛΙΟΣ
- ΣΕΝΕΚΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΗ Η ΖΩΗ, Εκδόσεις ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ
- ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, ΛΙΝΟΣ ΜΠΕΝΑΚΗΣ, Εκδόσεις ΠΑΡΟΥΣΙΑ-ΑΘΗΝΑ 2004

https://www.nea-acropoli-athens.gr

ΚΑΝΕ ΔΩΡΟ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΣΟΥ

Τις θυμάσαι εκείνες τις μέρες. Τις δύσκολες, τις στενάχωρες, που σου έφερναν τεράστια εσωτερική αναστάτωση. Τις θυμάσαι έντονα. Ακόμη και τώρα, όταν το μυαλό σου τις ανακαλεί, σου φέρνουν ταχυκαρδίες, σφίξιμο και μια γεύση πίκρας. Όλοι λίγο-πολύ έχουμε περάσει ή περνάμε δύσκολα.

Σημασία όμως δεν έχει τι περνάμε, αλλά πώς το διαχειριζόμαστε. Πώς μπορούμε να μετατρέψουμε την κακοκεφιά και τη σύγχυση σε κάτι όμορφο. Και τι πιο όμορφο απ’ το να κάνεις δώρο στον εαυτό σου την ηρεμία σου;

Μεγάλη υπόθεση να είσαι ήρεμος. Τίποτα δεν μπορεί να σ’ αγγίξει και τίποτα δεν μπορεί να σε αναστατώσει. Είσαι σε μια κατάσταση πλήρους ζεν. Το μυαλό σου επικεντρώνεται μόνο στα όμορφα, αφήνοντας στην άκρη ό,τι μπορεί να του προκαλέσει σύγχυση και δυσάρεστες σκέψεις. Σαν μια διαδικασία άμυνας απέναντί τους. Σίγουρα δεν είναι εύκολο να γίνει, αλλά όταν συμβεί θα είσαι άλλος άνθρωπος.

Γιατί να μην προσπαθήσεις; Γιατί να αφήσεις να σε επηρεάζουν όλα αυτά; Άγχος, πίεση κι υποχρεώσεις είναι σε ημερήσια διάταξη. Ποιος είναι άλλωστε ο καθένας, που έχει έτσι αυθαίρετα το δικαίωμα, να σε ταράζει; Υπάρχουν πολλοί, που το κάνουν στην καθημερινότητά σου. Γκρίνιες, μουρμούρες, αναρίθμητα κατηγορώ που σου προσφέρουν απλόχερα κι εσύ απλώς σφίγγεις τις γροθιές σου, για να μην εκτοξευτούν στα μούτρα κανενός.

Λάθος τακτική. Αδιαφόρησε. 

Εσύ είσαι εκείνος, που είσαι υπεύθυνος για τη ζωή σου. Κανένας άλλος. Κι όσο πιο σύντομα το ενστερνιστείς, τόσο πιο ήρεμα θα αισθανθείς. Σκληρή τακτική. Θέλει δουλειά. Αλλά τίποτα δεν έρχεται εύκολα, πόσο μάλλον η ηρεμία. Η αδιαφορία σε κάνει να έχεις τόσο γαλήνη στην ψυχή, που αυτό μετά σε βοηθά να έχεις σ’ όλα μια πιο ψύχραιμη αντιμετώπιση.

Άλλωστε το αξίζεις. 

Είσαι σε κανένα πρόγραμμα τιμωρίας και πρέπει να αυτομαστιγώνεσαι συνεχώς κι αδιαλείπτως; Έτσι καταντάει μαζοχισμός. Όλοι αξίζουν μια ήρεμη ζωή, μακριά από συνεχείς διαλόγους στο μυαλό και δεύτερες φωνές, να σε κατακρίνουν. Βούλωσέ τους το στόμα. Κι ακόμη όταν πάνε να ξαναπούν κάτι, κλείσε τα αυτιά σου. Γύρνα το κεφάλι σου αλλού κι ασχολήσου με κάτι όμορφο.
Διότι τα όμορφα κι ήρεμα πράγματα μας κάνουν όμορφους κι ήρεμους τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά. Μας κάνουν να αναλωνόσαστε στα ουσιαστικά και μόνο. Δεν ασχολούμαστε με μικρότητες. Επικεντρωνόμαστε έτσι μόνο στα καλά στοιχεία των άλλων, στην ποιότητα της σχέσης μας μαζί τους και δεν εστιάζουμε στα αρνητικά τους. Βλέπουμε έτσι τη ζωή αισιόδοξα κι αντιμετωπίζουμε τα πάντα με χαμόγελο. Κι όταν κάποιος χαμογελά λάμπει και κάνει και τους άλλους να χαμογελούν. Είναι μεταδοτικό.

Να είστε ήρεμοι λοιπόν. Να φροντίζετε τον εαυτό σας σαν το πολυτιμότερο δώρο. Να του λέτε λόγια γλυκά, να τον παινεύετε και σε καμία περίπτωση να μην τον τιμωρείτε. Μπορεί η ζωή να είναι ομαδικό άθλημα, αλλά στο τέλος μόνος σου είσαι πάντα παρέα με τον εαυτό σου.
Τι λέτε, δεν του αξίζει να είναι τουλάχιστον ήρεμος κι ευτυχισμένος;

Συντάκτης: Εύα Αροτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Αναστασία Νάννου
https://www.pillowfights.gr/

Η ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

Ξέρουμε ότι η Φιλοσοφία δεν χρησιμεύει για να μας κάνει σοφούς ούτε για να βρούμε το κλειδί όλων των μυστηρίων του Σύμπαντος. Αλλά ξέρουμε ότι μας χρησιμεύει για να ξεκαθαρίσουν κάποιες αβεβαιότητες, για να χρησιμοποιήσουμε το δικό μας νου, για να θέσουμε στον εαυτό μας όχι μόνο ερωτήσεις, αλλά και να τολμήσουμε να σκιαγραφήσουμε απαντήσεις. Ξέρουμε ότι δεν ξέρουμε, όπως καλά έλεγε ο Σωκράτης, αλλά γι' αυτό η Φιλοσοφία μας βάζει στο δρόμο της γνώσης. Σιγά σιγά, χωρίς βιασύνη, χωρίς άγχος, αποδεχόμενοι την άπειρη ποικιλία βεβαιοτήτων που αποκτούμε.

Η Φιλοσοφία χρησιμεύει για να ζούμε. Είναι μία τέχνη πολύ δύσκολη με την οποία κανείς δεν ασχολείται και της οποίας κανείς δεν φαίνεται να γνωρίζει την τεχνική. Απλώς ερχόμαστε στη ζωή και αφήνουμε το ένστικτο να υπαγορεύει τους κανόνες του παιχνιδιού, ή τους παραμορφώνουμε σύμφωνα με συγκεκριμένες παροδικές αποδοχές. Αλλά το Ζην, με κεφαλαία, είναι κάτι διαφορετικό. Είναι να ξέρουμε ποιοί είμαστε, ότι δεν είμαστε οι μοναδικοί, ότι αυτές που μας φαίνονται οδυνηρές δοκιμασίες και δυσκολίες δεν είναι άλλο παρά σκαλοπάτια για να μάθουμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας, να τα βγάλουμε πέρα με τα δικά μας μέσα. Είναι να διαισθανθούμε ότι πηγαίνουμε προς κάποιον άλλο χρόνο-χώρο και ας μην είναι αυτός που τώρα γνωρίζουμε. Είναι να αντιλαμβανόμαστε ένα νήμα συνάφειας που μπορούμε να ονομάσουμε -αν θέλουμε- αιωνιότητα.

Η Φιλοσοφία χρησιμεύει για να αιτιολογήσουμε τη Ζωή και όχι να αφηνόμαστε να παρασυρθούμε από αυτή. Χρησιμεύει για να αξιολογήσεις όλα τα ζωντανά όντα και όχι μόνο τα ανθρώπινα. Χρησιμεύει για να κοιτάζεις τον ουρανό και τη γη, για να σκαλίζεις στο βάθος της γης και για να τρυπήσουμε τη βαθύτητα του ουρανού, για να δούμε γύρω γύρω, για να αισθανθούμε, για να σκεφτούμε. Για να είμαστε φιλόσοφοι συνειδητοί των ερωτήσεών τους και των απαντήσεών τους, μη οριστικών, αλλά που οδεύουν προς μία βαθμιαία κατανόηση της Αλήθειας. Κανείς δεν θα μας πληρώσει γι' αυτό. Δεν θα κερδίσουμε τα προς το ζην με αυτό τον τρόπο, αλλά θα κερδίσουμε το να ξέρουμε να ζούμε και θα είμαστε αρκετά πλήρεις με την ίδια τη δική μας εσωτερική σιγουριά και αυτοπεποίθηση.

-ΠΟΙΟΙ ΤΗ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ;

-ΟΛΟΙ.

Η Φιλοσοφία δεν είναι ιδιοκτησία αυτών που μπορούν να σχηματίσουν θεωρίες περισσότερο ή λιγότερο καλά εκθετειμένες, χειριζόμενοι μία γλώσσα που δε συνηθίζει να είναι προσιτή σ' αυτούς που δεν έχουν κάνει ειδικές μελέτες. Η Φιλοσοφία, ως τρόπος ζωής, ως αναζήτηση της γνώσης, είναι για όλους και σε όλους χρειάζεται αυτή η δυνατότητα να αναρωτηθούν ελεύθερα πάνω στις διάφορες όψεις του όντος και του κόσμου. Να αναρωτηθεί κανείς, είναι ένας τρόπος ζωής. Και αν, αφού βρήκαμε κάποιες βασικές απαντήσεις βάσης που προσαρμόζονται στις ανάγκες μας, μπορούμε να τις εφαρμόσουμε καθημερινά, καλύτερα. Αυτό είναι που μας μετατρέπει όλους σε φιλοσόφους και όχι οι πανεπιστημιακοί τίτλοι που, το πολύ, βεβαιώνουν ότι έχουμε παρακολουθήσει μαθήματα σε μία σχολή, αλλά όχι ότι έχουμε μάθει να σκεπτόμαστε και να ζούμε. Ούτε μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η Φιλοσοφία είναι μία απασχόληση που ταιριάζει στους ενήλικες. Ως ζωτική έκφραση εκδηλώνεται στα παιδιά και στα πρώτα τους "γιατί", και στους νεαρούς, τους γεμάτους ερωτηματικά και έκπληξη μπρος στη δική τους ανάπτυξη και μπρος σε ένα περιβάλλον που τους είναι ελκυστικό και συνάμα ταραχώδες.

Ο μεγάλος φιλόσοφος Πλάτων έλεγε στο έργο του "Παρμενίδης": "Είναι όμορφο και θείο η φλογερή ορμή που σε εκτοξεύει στους λόγους των πραγμάτων. Αλλά εξασκήσου και εκπαιδεύσου σ' αυτές τις ασκήσεις που φαινομενικά δε χρησιμεύουν για τίποτα, και που ο λαός ονομάζει λεπτή περιττολογία, ενώ είσαι ακόμα νέος. Αντιθέτως, η αλήθεια θα σου φύγει από τα χέρια".

Οι κλασικοί Έλληνες είχαν ανακαλύψει ότι η "Χρυσή Αφροδίτη" - ή η αιώνια νιότη - σφύζει στις καρδιές που ποτέ δεν κλείνονται στα αινίγματα της Ζωής, αλλά βγαίνουν αποφασιστικά να τα κατακτήσουν.

https://www.nea-acropoli-athens.gr

ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ

Διαμαρτυρία από μαθητές σε πόλεις της Βορείου Ελλάδος

Μαθητική πορεία για το όνομα της Μακεδονίας το πρωί στη Βέροια Βίντεο - Φωτό - Εφημερίδα ΛΑΟΣ Ημαθίας

Πορείες διαμαρτυρίας μαθητών σε Έδεσσα και Γιαννιτσά για το Μακεδονικό | Karatzova.com

ΒΙΝΤΕΟ: Η πορεία των μαθητών για την Μακεδονία στην Αλεξανδρούπολη. Ξεσηκωμός και σε Ορεστιάδα – EVROS NEWS

Μαθητές από την Ηράκλεια Σερρών απαντούν: Να γιατί βγαίνουμε στο δρόμο για τη Μακεδονία

Σέρρες: Μαθητές διαδηλώνουν για τη Μακεδονία (ΦΩΤΟ & VIDEO)

Δράμα: Καταλήψεις και πορείες μαθητών για τη Μακεδονία (ΦΩΤΟ) - seleo.gr

Θεσσαλονίκη: Ο μαθητής πάνω σε άλογο και η πορεία για τη Μακεδονία - Υβριστικά συνθήματα για τους πολιτικούς - video - Ειδήσεις

Καταλήψεις σχολείων στην Κοζάνη και... "Μακεδονία ξακουστή"

Υπό κατάληψη για τη Μακεδονία και τα σχολεία στην Ξάνθη (ΦΩΤΟ)

Στους δρόμους για το Μακεδονικό μαθητές στη Βόρεια Ελλάδα παρά τις αντιδράσεις

ΤΟ ΙΕΡΟ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΣΤΟ ΔΑΦΝΙ

Τo Ιερό του Απόλλωνα στο Δαφνί, βρισκόταν στη νότια πλευρά της Αρχαίας Ιεράς Οδού, στα όρια που καταλαμβάνει σήμερα η βυζαντινή Μονή Δαφνίου. Ο χώρος αυτός υπήρξε μία από τις πιο σημαντικές στάσεις της ελευσινιακής πομπής.

Η προσωνυμία του Απόλλωνα στο λατρευτικό αυτό χώρο ήταν Δαφνηφόρος.

Κατά τον Παυσανία υπήρχε Ιερό με αγάλματα της Δήμητρας, της Κόρης (Περσεφόνης), της Αθηνάς και του Απόλλωνα αν και αρχικά το ιερό έγινε μόνο για τον Απόλλωνα.

Το Ιερό του Απόλλωνα περιλάμβανε ναό και ένα υπόστυλο οικοδόμημα, καθώς στον χώρο βρέθηκε μεγάλος αριθμός σπονδύλων και κιονοκράνων ιωνικού και δωρικού τύπου. Ένας ιωνικός κίονας μάλιστα, έχει χρησιμοποιηθεί στη στήριξη των τοξωτών ανοιγμάτων στη νοτιοδυτική γωνία του εξωνάρθηκα του καθολικού της Μονής Δαφνίου. 

Ο κίονας στη Μονή Δαφνίου
από το Ιερό του Απόλλωνα.
Τους άρπαξε ο Ελγιν.
Βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο.

Υπήρχαν τρεις ακόμα όμοιοι ιωνικοί κίονες, οι οποίοι αφαιρέθηκαν και αντικαταστάθηκαν με χτιστούς στύλους από τον Έλγιν. Οι κίονες αυτοί, όπως και τα υπόλοιπα Ιερά γλυπτά, σήμερα βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο.

Η αρχιτεκτονική μορφή του ναού του Απόλλωνα μας είναι άγνωστη. Ο αρχαιολόγος Νικόλαος Παπαχατζής, βάση των ευρημάτων και την αφήγηση του Παυσανία υποθέτει πως στο ιερό υπήρχε ένας ναός αφιερωμένος στον Απόλλωνα, με άγαλμα του θεού αλλά και της Αθηνάς. Τα αγάλματα της Δήμητρας και της Κόρης θα πρέπει να ήταν σε ξεχωριστό ναϊκό οικοδόμημα, καθώς η ύπαρξη τεσσάρων λατρευτικών αγαλμάτων προϋποθέτει ναό τεραστίων διαστάσεων. Επίσης, ο μεγάλος αριθμός σπονδύλων από κίονες υποδηλώνει την ύπαρξη και δευτέρου ναού, ο οποίος σύμφωνα με τον Παυσανία, ήταν μεταγενέστερος από αυτόν του Απόλλωνα.

Ο περίβολος του Ιερού ήταν χτισμένος από μεγάλους ορθογώνιους λίθους, η πλειονότητα των οποίων χρησιμοποιήθηκε από τους Βυζαντινούς στην κατασκευή της ισχυρής οχύρωσης της Μονής Δαφνίου. Μάλιστα, το βόρειο τμήμα του βυζαντινού τείχους όπως φαίνεται στα κατώτερα σημεία, είναι χτισμένο ακριβώς πάνω στον Αρχαίο περίβολο. Όπως και το τεράστιο λίθινο κατώφλι της ανατολικής εισόδου της μονής είναι κατά πάσα πιθανότητα το κατώφλι του Αρχαίου τεμένους. Η ανατολική πύλη, η σημερινή είσοδος της μονής, πιθανόν να είναι η πύλη του Αρχαίου περιβόλου. 
Ο ακριβής χρόνος ίδρυσης του Ιερού του Απόλλωνα παραμένει άγνωστος, αφού τα Αρχαία στρώματα κάτω από το μοναστήρι δεν έχουν πλήρως ερευνηθεί. Λόγω της έλλειψης στοιχείων, όμως, το μόνο επιβεβαιωμένο γεγονός είναι ότι τι Ιερό υπήρχε ήδη στα μέσα του +2ου αιώνα, όταν το επισκέφτηκε ο Παυσανίας.

Ο περίβολος.

Το Ιερό του Απόλλωνα καταστράφηκε από τους Βησιγότθους του Αλάριχου και τους καλογέρους που τους καθοδηγούσαν, μαζί με την καταστροφή του ιερού της Ελευσίνας το +395.

Ο Ευνάπιος ιστορεί, ότι οι μοναχοί διηυκόλυναν πολύ την επιδρομήν του Αλαρίχου, βεβαιών επί λέξεως ότι «τοιαύτας αυτώ τας πύλας απέδειξε της Ελλάδος, η των τα φαιά ιμάτια εχόντων ακωλύτως προσπαρεισελθούσα ασέβεια. Εκ τούτων πιθανόν υπελήφθη ότι ο Ρουφίνος, (διαβάστε: ΡΟΥΦΙΝΟΣ ένας ακόμη εχθρός του Φωτός) περί την εκτέλεσιν των προδοτικών αυτού βουλευμάτων, ωφελήθη προ πάντων από την κατά της ειδωλολατρείας αντιπάθειαν των χριστιανών, οίτινες, ευάριθμοι όντες εις την ενταύθα Ελλάδα και μέχρι των χρόνων τούτων βλέποντες τους εθνικούς ακωλύτως εκπληρούντας τα της λατρείας αυτών, ήσαν διατεθειμένοι να συμμαχήσωσι μετά των Γότθων ίνα καταφέρωσιν επί τέλους καιρίαν κατά των αντιπάλων πληγήν. Ήσαν δε οι Γότθοι αρειανοί μεν αλλ’ ουδέν ήττον χριστιανοί και επιτήδειοι να συντελέσωσιν εις τον θρίαμβον των συμμάχων αυτών, ιδίως δια της των ιερών καταστροφής….»

Μονή Δαφνίου σήμερα.
 Καλύπτει μεγάλο μέρος του Ιερού του Απόλλωνα.  

Και στην επόμενη σελίδα, 275. «…Όπωσδήποτε ο Αλάριχος, αναχωρήσας εκ Θράκης, προήλασε κατ’ αρχάς εις την Μακεδονίαν και έπειτα εις την Θεσσαλίαν, πάντα καταστρεφόμενος τα εν μέσω. Περί τας αρχάς δε του 396 γενόμενος πλησίον των Θερμοπυλών, ανήγγειλε λάθρα την άφιξιν αυτού προς τε τον Αντίοχον, τον ανθύπατον, και προς τον Γερόντιον, τον προιστάμενον της εν Θερμοπύλαις φυλακής. Και εν τω άμα ο Γερόντιος, αναχωρήσας μετά των φυλάκων, αφήκεν ελευθέραν και ακώλυτον εις τους βαρβάρους την εις την Ελλάδα είσοδον.
Οι δε, καθοδηγούμενοι υπό πολυαρίθμων μοναχών, κατεπλημμύρησαν πάντα τα μεταξύ Θερμοπυλών και Αττικής, Λοκρίδα, Φωκίδα, Βοιωτίαν, λεηλατούντες και καταστρέφοντες χώρας και πόλεις, και τους μεν άνδρας ηβηδόν αποσφάττοντες, παίδας δε και γυναίκας αγεληδόν συνεπαγόμενοι. Η συμφορά υπήρξε τασαύτη ώστε ο πεντηκονταετίαν βραδύτερον ακμάσας Ζώσιμος βεβαιοί, ότι μέχρι των χρόνων αυτού εφαίνοντο έτι τα στίγματα αυτής».

https://omadaorfeas.blogspot.com , https://eleusisdiagoridon.blogspot.com

ΑΛΑΡΙΧΟΣ ΚΑΙ ΚΑΛΟΓΕΡΟΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΔΡΟΜΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΤΟΥ

ΟΧΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΓΙΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΚΑΙΡΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

Από AVAAZ.ORG ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ πολιτών

Σας παρακαλούμε θερμά να σταματήσετε να δίνετε Αρχαία Ελληνικά ονόματα στα επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα. Είναι πολύ κακό ενεργειακά και ψυχολογικά, να ταυτίζετε ονόματα όπως Μίνωας, Ξενοφών, Ορέστης και τώρα Πηνελόπη με καταστάσεις φόβου, ανησυχίας και κινδύνου. Αυτή η νοοτροπία αποδυναμώνει – είτε το καταλαβαίνετε είτε όχι - τα αρχέτυπα του Ελληνισμού. 

Αναλογιστείτε ότι οι Αμερικανοί που μιμείστε, δεν έχουν διανοηθεί ποτέ να ονομάσουν τους τυφώνες τους Τζέφερσον, Λίνκολν, Φραγκλίνο ή Ουάσινγκτον! Τους δίνουν κοινά καθημερινά ονόματα.

Σας ζητούμε να σταματήσετε αυτή την απαράδεκτη νέα μόδα, αναλογιζόμενοι τις ολέθριες συνέπειες που έχει στο ομαδικό Ελληνικό ασυνείδητο. 

ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΔΩ: https://secure.avaaz.org

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ

Ο Jung ορίζει το Συλλογικό ασυνείδητο ως εξής: «Η περιοχή της ψυχής που είναι άπειρα αρχαιότερη από την προσωπική ζωή του ατόμου». «Φαίνεται… ότι περιέχει ορισμένα σχέδια, τα «αρχέτυπα», που είναι κοινά για όλη την ανθρωπότητα». (Carl Jung, Η ολοκλήρωση της προσωπικότητας)

Πρόκειται λοιπόν για μία ψυχική περιοχή της ασυνείδητης πλευράς μας που είναι κοινή σε όλους τους ανθρώπους και περιέχει μνήμες αρχαίων εμπειριών του ανθρώπινου είδους, οι οποίες συχνά αναδύονται στα όνειρα ή φανερώνονται μέσω συμβόλων ή μέσω των μύθων των διαφόρων εθνών.

«Το Συλλογικό ασυνείδητο είναι σαν μια βάση δεδομένων που χρειάστηκε αιώνες για να συγκροτηθεί, αλλά συνοδεύει πλέον κάθε ανθρώπινη ύπαρξη. Εκεί έχουν αποκρυσταλλωθεί πρότυπα ψυχονοητικής συμπεριφοράς και βρίσκονται τα θεμέλια πολλών εκδηλώσεων του ανθρώπου, όπως οι μύθοι, οι αριθμοί, οι συμβολισμοί, οι αρχές της τέχνης και της επιστήμης». (www.tovima.gr)

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ
-Είναι πανάρχαιο

«Τούτη η ιλιγγιωδώς πανάρχαιη ψυχή αποτελεί το θεμέλιο του πνεύματός μας» (Carl Jung, Ο άνθρωπος και τα σύμβολά του)
Το Συλλογικό ασυνείδητο περιλαμβάνει την πνευματική κληρονομιά της εξέλιξης της ανθρωπότητας η οποία γεννιέται μέσα στο κάθε άτομο. 
Η μυθολογία ως μία δεξαμενή βαθιών, κρυμμένων και θαυμαστών αληθειών,  βασίζει, κατά τον Jung,  τις ιστορίες της στ' αρχέτυπα. 

-Προσπαθεί να αποκαταστήσει την ψυχική ισορροπία:
Το Συλλογικό ασυνείδητο προσπαθεί  με τις αποκαλύψεις του να αποκαταστήσει την υγεία στην ανθρώπινη ψυχή. Αυτές κατά κάποιο τρόπο μας γλιτώνουν από την ψυχική αδράνεια και μας δείχνουν ότι υπάρχει κάτι μέσα μας, ασυμβίβαστο, μη αφομοιωμένο και συγκρουόμενο. 
Το συνειδητό και το ασυνείδητο συνυπάρχουν μέσα στο ίδιο το άτομο, σέβονται το ένα την ύπαρξη του άλλου και εναρμονίζονται. Ο άνθρωπος ολοκληρώνεται και εξελίσσεται μόνο όταν το συνειδητό και το ασυνείδητο μάθουν να συνυπάρχουν αρμονικά και να συμπληρώνει το ένα το άλλο. 

-Τα περιεχόμενά του είναι τα αρχέτυπα:
Τα συμβολικά περιεχόμενα του Συλλογικού ασυνειδήτου ονομάζονται αρχέτυπα. Το Συλλογικό ασυνείδητο περιέχει τις συλλογικές πεποιθήσεις, τους μύθους, τα παγκόσμια ασυνείδητα στοιχεία κοινά στο ανθρώπινο είδος και κατάλοιπα του ζωώδους παρελθόντος μας. Επίσης τα ένστικτα που χαρακτηρίζουν την ανθρώπινη φύση βρίσκονται και αυτά εκεί. 

Τα «αρχέτυπα», οι παγκόσμιες δηλαδή νοητικές «προδιαθέσεις» ή σχήματα, δεν προέρχονται από την ατομική και προσωπική εμπειρία του καθενός μας στην καθημερινή ζωή. Όπως και οι μορφές του Πλάτωνα (είδη), τα αρχέτυπα δεν έχουν την προέλευση τους στον κόσμο των αισθήσεων, αλλά υπάρχουν από μόνα τους μέσα στην ίδια τη φύση. Ο Jung πίστευε πως τ' αρχέτυπα αναδύονται αυθόρμητα στο νου, ειδικά σε καταστάσεις κρίσεων. Μια κρίση ανοίγει την πύλη προς το Συλλογικό ασυνείδητο και επιτρέπει σε ένα αρχέτυπο να αποκαλύψει μια βαθιά αλήθεια κρυμμένη από τη συνείδηση.

Τι είναι τα αρχέτυπα;
Ο όρος αρχέτυπο σημαίνει αρχικός τύπος, ό,τι δηλαδή θα χρησιμεύσει ως υπόδειγμα, πρότυπο, μοντέλο. Τα αρχέτυπα είναι αρχέγονες εικόνες του συλλογικού. «Μας καθοδηγούν σε ορισμένες βασικές συμπεριφορές όντας αντιπρόσωποι, ως προς τα πιο χαρακτηριστικά τους στοιχεία, εικόνων, ιδεών, εμπειριών και συναισθημάτων. Στα αρχέτυπα μελετητές διαφόρων σχολών βρίσκουν τα θεμέλια πολλών εκδηλώσεων του ανθρώπου, όπως των μύθων, της λογοτεχνίας, της τέχνης, των συμβολισμών και όλων των βασικών συλλήψεων της επιστήμης».

«Η ύπαρξη των αρχετύπων έχει γίνει ήδη δεκτή, άμεσα ή έμμεσα, σε πολλές επιστήμες: στην Εθνολογία ως συλλογικές αναπαραστάσεις, στη Βιολογία ως πρότυπα συμπεριφοράς και μορφογενετικά πρότυπα, στην Ιστορία ως μοντέλα επανάληψης των βασικών γεγονότων, στη Συγκριτική Μυθολογία και Εθιμογραφία ως θέματα με παρόμοια χαρακτηριστικά, στην Κυβερνητική ως κατασκευή βασικών δυναμικών σχημάτων για την εξομοίωση διαδικασιών».
Για τον Jung τα αρχέτυπα είναι ανεξάρτητες οντότητες, που δομούν το συλλογικό ασυνείδητο. Αυτές οι οντότητες είναι άφθαρτες στην ουσία τους και «συνιστούν τον ακλόνητο άξονα γύρω από τον οποίο η ανθρώπινη ψυχή περιστρέφεται πραγματοποιώντας τις αναρίθμητες παραλλαγές της». (www.tovima.gr)

Τα αρχέτυπα  προϋπάρχουν και ενυπάρχουν μέσα στην ψυχή, είτε συλλογική είτε ατομική. Το αρχέτυπο μπορεί να εκδηλωθεί όχι μόνο σε στατική μορφή σαν εικόνα, αλλά και με μία δυναμική διαδικασία για να διαφοροποιήσει κάποια λειτουργία της συνείδησης. Στην πραγματικότητα όλες οι τυπικές ανθρώπινες εκδηλώσεις της ζωής, βιοψυχολογικές ή πνευματικές στηρίζονται σε μία αρχετυπική βάση.
Τα συναντάμε μέσα  σε σύμβολα, μέσα σε συμβολικές εικόνες που βλέπουμε στα όνειρα, μέσα σε φαντασιώσεις και οράματα αλλά και μέσα σε συμπτώματα-συμπλέγματα. Τα συναντάμε επίσης στην αρχαία μυθολογία, στις λαϊκές παραδόσεις και στα τελετουργικά των πρωτόγονων λαών. 

«Για τον Jung λοιπόν τα αρχέτυπα αντιπροσωπεύουν ένα αχανές απόθεμα προγονικής γνώσης για τις βαθιές σχέσεις μεταξύ θεού, ανθρώπου και σύμπαντος. Τα αρχέτυπα ήταν πάντα και είναι ζωντανές ψυχικές δυνάμεις που απαιτούν να εκληφθούν σοβαρά, διότι από πάντα ήταν φορείς προστασίας και σωτηρίας και η παράβασή τους έχει σαν συνέπεια τους «κινδύνους της ψυχής». (www.tovima.gr)

Η πορεία των αρχετύπων στην ιστορία της σκέψης
Την έννοια του αρχετύπου εισήγαγε τόσο ο Ηράκλειτος, που αντιμετώπιζε την ψυχή ως την αρχετυπική πρώτη αρχή, όσο και ο Πυθαγόρας, που θεωρούσε τον αριθμό αρχετυπικό στοιχείο του κόσμου. Η έννοια αυτή δομήθηκε από τον Πλάτωνα στη θεωρία των μορφών, όπου υποστηρίζει ότι η ουσία ενός πράγματος ή μιας έννοιας είναι η υποκείμενη μορφή ή ιδέα του και ότι αληθινή γνώση αποκτάται όταν η ψυχή φτάσει στην ανάμνηση των αρχέτυπων ιδεών.
Ο όρος αρχέτυπο συναντάται στα Ερμητικά κείμενα. Ο Πλωτίνος αναφέρει την έκφραση «πολύ αρχετυπώτερον και αληθέστερον», ενώ ο Διονύσιος Αλικαρνασσεύς λέει: «αρχέτυπον της αληθείας».

Από καθαρά φιλοσοφική άποψη, το αρχέτυπο μπορεί να θεωρηθεί πλατωνικό είδος ή αριστοτελική κατηγορία εμπειριών, ενώ από επιστημονική άποψη εμπειρική περιγραφή ενός γεγονότος, το οποίο χαρακτηρίζει τις δομικές μορφές που βρίσκονται στη βάση του συνειδητού, όπως ακριβώς το κρυσταλλικό πλέγμα βρίσκεται στη βάση της διαδικασίας κρυστάλλωσης. 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1.    Carl Jung, Η Ζωή και το Έργο του, Gerhard Wehr, εκδ. Αρχέτυπο, Αθήνα, 2003.
2.    Νέστορος Ν. Ιωάννης, Συνθετική Ψυχοθεραπεία με στοιχεία ψυχοπαθολογίας,  εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 1988.
3.    Παπαδόπουλος Ν., Λεξικό Ψυχολογίας,  Αθήνα, 1994.
4.    Jung Carl, Η ολοκλήρωση της προσωπικότητας, εκδ. Αντίνεα, 1981
5.    Jung Carl, Άνθρωπος και Ψυχή, εκδ. Επίκουρος, Αθήνα 1974
6.    Κάρλ Jung, Ο άνθρωπος και τα σύμβολά του, εκδ. Αρσενίδη, Αθήνα 
7.    www.skepdic.gr
8.    www.wikipedia.gr
9.    www.e-zine.gr
10.  www.tovima.gr

Πηγή: https://www.nea-acropoli-athens.gr

ΝΑΟΣ ΕΠΙΚΟΥΡΙΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ – Η ΑΡΠΑΓΗ

Επικούριος Απόλλωνας, με την Αρχαιολόγο Γιώτα Τσέλαλη.

Κρυμμένος μέσα στα Αρκαδικά βουνά, το Κωτίλιον, το Λυκαίο, το Τετράτζι και το Ελάιον βρίσκεται σε υψόμετρο 1.131 μ. ένας από τους σημαντικότερους ναούς της Ελληνικής Αρχαιότητας, ο Ναός του Επικουρίου Απόλλωνα στις Βάσσες ή στη Φιγάλεια.
Η πρώτη συστηματική αναγραφή του ναού έγινε το 1812 από τους: J. Foster, C. R. Cockerell, K. H. von Hallerstein, G. Gropius, J. Linckh, O. M. Stackerlberg, και P. O. Brondsted. Με την ανασκαφή ήρθαν στο φως οι πλάκες της ζωφόρου και το κορινθιακό κιονόκρανο. Τα ευρήματα μεταφέρθηκαν στη Ζάκυνθο, με τη συγκατάθεση του Βελή πασά, αφού είχε πάρει μια μικρή αμοιβή. Το 1814 η ζωφόρος αγοράστηκε με εντολή του άγγλου αντιβασιλιά πρίγκηπα Γεωργίου και το 1815 κατέληξε στο Βρετανικό Μουσείο.
Η υφαρπαγή αυτή χαρακτηρίστηκε από τον άγγλο διανοούμενο Christian Muller ως πράξη βανδαλισμού, αντίστοιχη με εκείνη του λόρδου Έλγιν. 

MessiniaView Η θέα της Μεσσηνίας

------------------------------------

Ο ΝΑΟΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΣΤΡΕΦΕΤΑΙ, Ο ΝΑΟΣ ΠΟΥ ΔΟΝΕΙΤΑΙ... #1

Ο ΝΑΟΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΣΤΡΕΦΕΤΑΙ, Ο ΝΑΟΣ ΠΟΥ ΔΟΝΕΙΤΑΙ... #2

Ο ΠΕΡΙΣΤΡΕΦΟΜΕΝΟΣ ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡEΙΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ ΣΤΙΣ ΒΑΣΣΕΣ ΗΛΕΙΑΣ

ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝ - Ο ΝΑΟΣ ΣΤΙΣ ΒΑΣΣΕΣ ΕΙΝΑΙ Η ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΥΣΤΕΣ

Πρέπει να βρούμε τον ενδεδειγμένο τρόπο ώστε το Ανώτερο κομμάτι του Ελληνικού Είναι να προστατεύσει το ασθενέστερο. Πρέπει να απαλλαγούμε από τα βρεφικά και παιδικά ελαττώματα της φυλής μας για να μην μοιάζουμε με την εσφαλμένη πλευρά των Προγόνων μας. Κι αν πράγματι θέλουμε να είναι Εκείνοι οι καθοδηγητές μας, πρέπει αληθινά –και όχι επιφανειακά– να τους γνωρίσουμε και κυρίως να αποδεχθούμε το δικό τους σημαντικό κώδικα αξιών και αξιολογήσεων, αλλά εξελικτικά ανανεωμένο. Γι αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσουμε καλά τα εξής:

Σημείο 1ο. Οι Έλληνες δεν υπήρξαν ποτέ ειδωλολάτρες αλλά Ιδεολάτρες.
Και πρώτα απ' όλα πρέπει να καταλάβουμε, μία για πάντα, τι σημαίνει «ειδωλολατρία» –ώστε καιροσκόποι και συσκοτιστές να «μην ψαρεύουν σε θολά νερά» της σκέψης μας.
Η καθόλου Ανθρωπότητα υπήρξε εποχή που ήταν ειδωλολατρική. Όταν δεν γνώριζε την διαφορά ανάμεσα στον αληθινό εαυτό της και σ’ αυτό που παρίστανε ως εαυτό της ή στην εικόνα της. Τέτοια παμφυλετική περίοδος υπήρξε, αλλά είναι χαμένη στη νύχτα του χρόνου, στις Λεμούριες και Ατλάντειες «κελαινές» (μαύρες) ημέρες.
Και είναι ευνόητο, ειδωλολάτρες ή εξελικτικά πρωτόγονοι να εκλαμβάνουν για πραγματικότητα την ένσαρκη σκιά τους. Αλλά αυτοί είναι αδύνατον να αναπτύξουν λαμπρό πολιτισμό με διαχρονικές και αιώνιες αξίες. Γιατί, απλούστατα, στηρίζονται σε «άχερα» που τα παίρνει ο πρώτος άνεμος.

Η δημιουργία υψηλής τάξεως πολιτισμού προϋποθέτει ακριβή γνώση:
-    Ομοψυχίας και εσωτερικής Ομοιογένειας.
-    Λογοδυναμικής ήχων, κραδασμών και χρωμάτων.
-    Εννοιών, σημασιών και συμβόλων.
-    Μυθικών Αοράτων Μεγεθών.
-    Αρμονικής συλλειτουργίας των Μουσών:
-    Ορατών και αοράτων αποτελεσμάτων γεωμετρημένων Μυστηριακών εκστάσεων.
-    Τριών εξελικτικών αλμάτων για την συμπλησίαση του «Ενός», δηλαδή της Ενιαίας Ζωής.

Αυτά όμως, μαζί με την σαφή επίγνωση και πραγμάτωση του εξελικτικού Σχεδίου και Σκοπού, δεν είναι ούτε πρόβλημα, ούτε δουλειά, ούτε καθήκον, ούτε απλή «ακαδημαϊκή» ενασχόληση των «ειδωλολατρών».
Ας σοβαρευτούμε. 

Ειδωλολάτρες υπάρχουν ασφαλώς πολλοί όπως και σύγχρονοι πρωτόγονοι. Κι αυτοί είναι οι δυο κατηγορίες υλιστών, «θρήσκων» ή «θρησκευόμενων». Γιατί οι δυο δήθεν «αντίθετοι», συναποτελούν την πλειονότητα των γαιο-αιχμαλώτων, είτε το γνωρίζουν, είτε το αγνοούν. Είναι και οι δύο υλισταί στραμμένοι αποκλειστικά στη γη, την οποία βέβαια κακοποιούν και δεν σέβονται.
Αγνοούν, παντελώς, τι σημαίνει λαμπρή Εστία (ή Εστίαση) και τι σημαίνει στο κέντρο της η φλόγα της Θείας Σοφίας. Αγνοούν τι σημαίνει αναζήτηση της γνώσης των αιτίων. Μοναδικός λόγος για τον οποίον οι σημαντικοί Πρόγονοί μας μετέβαιναν, ζώντες, στον «Άδη». Ακριβώς για να λάβουν γνώση των πραγματικών αιτίων όλων των επίγειων προβλημάτων τους.
Και βέβαια, αγνοούν ολοσχερώς τι σημαίνει: μυημένη μουσική ή αρμονική ένωση του μέρους (ή μέλους) με το Όλο ή Παν (Παν-αρμονία).
Και ασφαλώς οι σύγχρονοι «μορφωμένοι» (ή παραμορφωμένοι) αγράμματοι αγνοούν και συχνά λοιδωρούν: τις Μυστικές Ιδέες που κρύβουν οι Σημαντικές Διδασκαλίες των Λαμπρών μας Προγόνων. Γιατί, όπως το επεσήμανε ο Αισχύλος για το έργο του (και αυτό ισχύει για όλους τους μεταγενεστέρους του) είναι μετάληψη («ψίχουλα» ή ψιχία) από το λαμπρό δείπνο του Ομήρου (και του Ορφέα).

Σημείο 2ο. Μόνο με Σημαντικές (ή «Σαμαντικές») Ερμηνείες είναι δυνατόν να κατανοηθούν οι  απόκρυφες Ιδέες στα έργα των Αρχαίων Ελλήνων.
Γιατί:
Ενώ, κάθε νοήμων αντιλαμβάνεται σύντομα (εξ αιτίας των αποτελεσμάτων των λαθών του) πως είναι ανόητο να νομίζει ότι όλα είναι όπως φαίνονται.
Ενώ αντιλαμβάνεται πως δεν πρέπει να «επιδεικνύει» και να βιάζεται να «δείξει» την γνώση του στην αρχή (γιατί απλούστατα δεν την έχει).
Ενώ κατανοεί, ενδεχομένως, πως η επίδειξη παρεμποδίζει την απόδειξη.
Ενώ κατανοεί (ή πρέπει) πως: το όποιο μέρος είναι δυνατόν να κατανοήσει μόνο το 1/7  του Όλου.

Παρά ταύτα, οι σύγχρονoι «Πανεπιστημιακοί» (αλήθεια: τι σχέση έχουν με το «Παν»;) και «Ακαδημαϊκοί» (αλήθεια: τι σχέση έχουν με τον Ακάδημο τον ομώνυμο ήρωα των αγρών όπως και με την Γεωμετρία;) –όλοι αυτοί οι βαρύγδουποι, σε ηχηρές ονομασίες– δεν κατανοούν παντελώς πως δεν φτάνει η «γραμματική και το συντακτικό» για την σημαντική ανά-γνωση της Ιερής Διδασκαλίας των Πνευματικών Ιερουργών που ήσαν (και είναι) οι Λαμπροί Έλληνες.

Τους θέτουμε (σ’ όλους αυτούς τους σύγχρονους δοκησίσοφους και βαρύγδουπους) ένα ερώτημα μόνο: Ποιοι είναι μικροί πνευματικά, οι Πρόγονοί μας ή αυτοί; Εκείνοι φρονούσαν (αταλάντευτα) πως υπάρχει πραγματική δυνατότητα περάσματος από το έγχρονο στο άχρονο, από την θνητότητα στην Αειζωία. Ενώ εσείς φρονείτε (ασφαλώς με «επιστημονικό πείσμα») πως τέτοια Γέφυρα Ελευθερίας ή Απελευθέρωσης από την αιχμαλωσία του Χρόνου ή Κρόνου, είναι καθαρό Μύθευμα για μωρά παιδιά!

Πρέπει όμως (δεδομένης της «Επιστημοσύνης» σας) να παραδεχτείτε οπωσδήποτε το εξής, αποδεδειγμένο από τον ίδιο τον Χρόνο ή Κρόνο, αδιάψευστο γεγονός:
-   Ενώ τα Έργα και τα Δημιουργήματα των Αρχαίων «Παραμυθάδων», περιέργως, είναι Αθάνατα και δεν τα αγγίζει ο Χρόνος, αντιθέτως τα ευφλογεί.
-   Τα δικά σας «έργα», περιέργως πάλι, μαραίνονται συνεχώς γιατί έχουν  σύντομη ημερομηνία  λήξεως!

Τι, λοιπόν, συμβαίνει;;;

Κι επειδή στο σημαντικό αυτό ερώτημα δεν μπορείτε (ούτε στο παρελθόν, ούτε τώρα, ούτε στο μέλλον θα μπορέσετε) να απαντήσετε χωρίς να πέσετε σε ιλαρο-τραγωδίες και να γελοιοποιηθείτε, γι αυτό είναι καλό (και για σας) να κατανοήσετε τα εξής λακωνικά:
-   Είναι αδύνατον να καταλάβετε, μόνο με γραμματική και συντακτικό, το Ελληνικό Δωδεκάθεο. Γιατί κανένας «Θεός», εξ ορισμού (Θέειν: Τρέχειν) δεν κατοικεί στη γη και στον αέρα, παρά μόνο στον Αιθέρα.

Ας το καταλάβουν επιτέλους οι «Επιστημονικοί» νόες: Εστία των Θεών είναι ο Αιθέρας –και μάλιστα ο Πρώτος (γιατί υπάρχουν τέσσερις!!). Όσο δεν θα αποδέχονται τον Αιθέρα τόσο θα επαναλαμβάνουν, όπως ο «Τραγικός Χορός» στο έργο του Σοφοκλή «Οιδίπους Τύραννος»: «τήσδε γης αθέως και ακάρπως εφθαρμένης».
Και είναι όντως «Τραγικά» όντα: Δηλαδή, γεω-εγω-κεντρικά. Θεωρούν τον εαυτό τους το  «κέντρο» της γης και του (έρημου) Σύμπαντος. Γι αυτό αδυνατούν να γίνουν όντως όντα.

-   Είναι αδύνατον επίσης να καταλάβουν ποιο είναι το σημαντικό νόημα του «Θηβαϊκού» κύκλου.
Με την επιφανειακή τους θέαση δεν θα κατανοήσουν ποτέ τι σημαίνει:
-   Κάδμος και Αρμονία.
-   Δρακόσπαρτοι.
-   Σφίγγα.....

Και βέβαια γιατί ο Τειρεσίας (τον οποίο εκθειάζει σαν Μάντη ο Όμηρος) παραβλέπεται τελείως από τους: Λάϊο - Οιδίποδα - Κρέοντα. Αφού όλοι προστρέχουν στο Μαντείο των Δελφών και όχι σ’ αυτόν. Κι ας ήταν ανάμεσά τους! Όλα αυτά θα τους μείνουν –φευ– αινίγματα αναπάντητα. Όπως και το σημαντικό ερώτημα:

Γιατί ο Απόλλων «διώκει» τον «Αθώο» Οιδίποδα;
Αλλά –και πάλι «φευ»– πέπρωται να παραμείνουν «Τραγικοί»... απόγονοι και «θαυμασταί» του  Οιδίποδος!
Ούτε θα καταλάβουν, αν συνεχίσουν να φοράνε φιλολογικές παρωπίδες, τί σημαίνει ο  «Τρωϊκός» κύκλος.

Γιατί, βέβαια, ο Όμηρος είναι αδύνατον να είναι Μεγάλος και ταυτόχρονα να κατέρχεται τόσο χαμηλά, σαν να είναι ποιητικός «ρεπόρτερ» ή πολεμικός ανταποκριτής! Οφείλουν συνεπώς να  διαλέξουν:
-   Ή είναι πράγματι Μεγάλος και Σημαντικός, οπότε άλλα εννοεί και σημαίνει.
-   Ή είναι «στα μέτρα τους» (ή λίγο παραπάνω, λόγω απλώς ποιητικής… ευγλωττίας).

Αποκλείεται, επίσης, να καταλάβουν τους Άθλους του Ηρακλή και του Θησέα. Γιατί, βλέπετε, τους «κυνηγάει» ο «Αιθέρας». Αφού Μητέρα του Θησέα είναι η «Αίθρα» που έφυγε με την «Ελένη» μαζί στην «Τροία».
Όσο για την «παρανοϊκή» Μιμοφωνία της Ελένης, γύρω από το «Δούρειο Ιππο», …ας μη μιλάμε καθόλου. Τους έχει πιάσει, διαχρονική, σιγή.

Γι’ αυτό, ακολουθώντας την γραμμή του Παράκελσου (όπως και του Μαξ Πλάνκ) τους λέμε με γαλήνια αυστηρότητα:
Αλλάξτε την μέθοδό σας προσεγγίσεως και ερμηνείας όλων των Μυητικών και Μυθολογικών «αινικτών» μέσω του κατώτερου αναλυτικού και συγκεκριμένου νου. Γιατί «αυτός» είναι «ου τις» και δεν μπορεί να ερμηνεύσει τόσο σημαντικά ορατά και αόρατα αινίγματα και μεγέθη. Μπροστά τους είναι άχρηστος και τα «αποκεφαλίζει» (ή έτσι νομίζει).

Γι’ αυτό σας προτείνουμε (ή καλύτερα στα εγγόνια σας που θα είναι πιο οξυδερκή) να υιοθετήσετε την Ση-μαντική μέθοδο και γλώσσα επικοινωνίας με τόσο Σημαντικά Μεγέθη.
Οι Μύστες (και τέτοιοι είναι οι Αρχαίοι Έλληνες Σοφοί) περιμένουν, μαζί με τους Ολοζώντανους Θεούς, να μάθουμε τη δική Τους γλώσσα για να επικοινωνήσουμε μαζί Τους. Κι αυτή, σας το ξαναλέμε, είναι η Ση-μαντική.

Αναστάσιος Ασημακόπουλος
ΕΝΩΔΩΝ  

Πηγή: ΑΙΘΕΡΟΔΡΟΜΙΟ

ΠΗΝΕΛΟΠΗ - ΑΠΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΣΩΦΡΟΣΥΝΗΣ, ΚΑΡΤΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΕΥΨΥΧΙΑΣ, ΣΕ ΚΑΙΡΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΟΝΟΜΑΤΟΔΟΣΙΑΣ ΤΩΝ ΚΑΙΡΙΚΩΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ Ο ΛΟΓΟΣ

Για την ιστορία του πράγματος: Δεν είναι κάτι καινούριο. Πριν δυο αιώνες στην Καραϊβική, ο τυφώνας έπαιρνε το όνομα του Αγίου που γιόρταζε την ημέρα της εμφάνισής του.
Η ονοματοδοσία σε έντονα καιρικά φαινόμενα όταν ξεκίνησε στις ΗΠΑ, συνηθίστηκε η χρήση γυναικείων ονομάτων, αλλά λόγω πολλών αντιδράσεων από γυναικείες οργανώσεις, αποφασίστηκε να μην υπάρχουν τέτοιου είδους διακρίσεις. Έτσι, κατέληξαν στη χρήση εναλλάξ τυχαίων γυναικείων και ανδρικών ονομάτων.
Στη συνέχεια αυτό υιοθετήθηκε και από άλλες χώρες, ανάμεσά τους και η Ελλάδα.
Έτσι από τις αρχές του 2017 αποφασίστηκε να δίνουν ονόματα σε καιρικά φαινόμενα και στη χώρα μας. Είναι δηλαδή και αυτό μια εισαγόμενη αντιγραφή.

Πολλοί άνθρωποι, εύλογα αναρωτιούνται, γιατί σε κάθε ακραία κακοκαιρία να δίνεται και ένα όνομα.
Η απάντηση είναι ότι η επιλογή ενός εύκολου ονόματος θα βοηθούσε στην καλύτερη και αμεσότερη μετάδοση πληροφοριών προς το ευρύ κοινό από τα ΜΜΕ, ώστε να λάβει τα κατάλληλα μέτρα για να προστατευτεί. (...)

Πηνελόπη και Τηλέμαχος αττικός ερυθρόμορφος σκύφος -450
Museo Civico, Chiusi

Αφορμή για να γράψω το κείμενο αυτό και να το μοιραστώ μαζί σας, είναι το όνομα Πηνελόπη.
Διαβάζουμε αυτές τις μέρες: “....αιτία για τη μεταβολή του καιρού είναι η «Πηνελόπη», ένα βαρομετρικό χαμηλό.....κλπ, κλπ.”
Ως απλός άνθρωπος, μόνο απλές δικές μου σκέψεις καταθέτω και αναρωτιέμαι:
Τι σχέση μπορεί να έχει το όνομα της Πηνελόπης, με καιρικά φαινόμενα;

Θεωρώ ότι είναι αταίριαστο, διότι:
Η Πηνελόπη προβάλλεται από τον Όμηρο ως πρότυπο συζυγικής πίστης, μητρικής στοργής, γυναικείας σωφροσύνης, καρτερίας, αξιοπρέπειας, και ευψυχίας. Χαρακτηρίζεται ωραία σαν την Άρτεμη ή την Αφροδίτη, με «αγαθάς φρένας», άμεμπτη και συνετή. 

Για την έντιμη δόξα της Πηνελόπης μιλάει ακόμη και ο αδικοσκοτωμένος Αγαμέμνονας από τον Κάτω Κόσμο. «Μα, εσύ Οδυσσέα, από σφαγή γυναίκας δεν φοβάσαι γιατί είναι φρόνιμη πολύ κι έχει καλή τη γνώμη» (λ 449-450).

«Κανείς κυρά, σ’ όλη τη γη δε θα σου βρει ψεγάδι. Αλήθεια, φτάνει η δόξα σου ως τα πλατιά τα ουράνια». (τ 106) βροντολαλεί ο Οδυσσέας.
Η Πηνελόπη λοιπόν είναι ΠΟΛΥΣΕΒΑΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ - Πρότυπο συζυγικής πίστης, μητρικής στοργής, γυναικείας σωφροσύνης, καρτερίας, αξιοπρέπειας, και ευψυχίας.

Γιατί στην χώρα μας “βαφτίζουν” τις κακοκαιρίες με ονόματα από την Ελληνική Αρχαιότητα; Είδαμε να δίνουν ονόματα όπως «Ευρυδίκη», «Αριάδνη», «Ορέστης», «Ιοκάστη»... Μπορεί η φαντασία μου να καλπάζει αλλά, ακούσια, έτσι ίσως να συνδέονται τα ονόματα των Αρχαίων προγόνων μας, με ακραία καιρικά φαινόμενα ή και πιθανές φυσικές καταστροφές του σήμερα, στο συλλογικό ασυνείδητο των Ελλήνων. Τραβηγμένο; Μπορεί. Και μπορεί για κάποιους, ότι έγραψα εδώ, να είναι “πολύ κακό για το τίποτα” και άνευ σημασίας. Ίσως. Αλλά όπως προείπα, απλώς καταθέτω τις σκέψεις μου και τις μοιράζομαι μαζί σας.

Τα έγραψα όλα αυτά διότι, θεώρησα το όνομα της Πηνελόπης αταίριαστο με την επερχόμενη κακοκαιρία και εκτός θέματος, για τους λόγους που προανέφερα. Διότι το όνομα είναι σύμβολο. Κάτι σημαίνει, κάτι προσδιορίζει. Ένα χαρακτηριστικό, μια ιδιότητα. Ειδικά τα ονόματα κυρίως της Ελληνικής Μυθολογίας, δεν τα έφεραν τυχαία οι κάτοχοί τους. Αντιπροσώπευαν την προσωπικότητά τους. Έτσι, αφού δίνουν όνομα σε ακραία καιρικά φαινόμενα, ίσως και καταστροφικά, θα έπρεπε να δίνουν, τουλάχιστον κάποιο όνομα που να ανταποκρίνεται και στις ιδιότητες του φαινομένου. Θα ήταν και πιο ταιριαστό και πιο αντιπροσωπευτικό με την όλη κατάσταση.

Καλό χειμώνα να έχουμε.

Σείριος
ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ