ΤΑ ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ

Στις ανατολικές πλαγιές του Παρνασσού και σε εποχές που η μνήμη του ανθρώπου χάνεται στην αχλή του χρόνου, εκεί όπου και η σημερινή περιοχή των Δελφών, άγνωστο πως και γιατί οι προγονοί των σημερινών Ελλήνων έκτισαν μαντείο και ιερά, ονομαστά σε όλη τη γη που κατά καιρούς ονομαζόταν Δελφύς, Πυθώ, Όμφη, στα οποία λατρεύτηκαν ο Ουρανός η Γαία, ο Ζεύς και ο Απόλλωνας.

Η παράδοση αναφέρει ότι το -9650 μετά τον μεγάλο κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, οι άνθρωποι για να σωθούν ανέβηκαν στο βουνό. Σταμάτησαν στο σημείο όπου άκουγαν τα ουρλιαχτά των λύκων. Την περιοχή αυτή θεώρησαν ασφαλή από τα νερά και σε ανάμνηση της σωτηρίας τους, έκτισαν την πόλη Λυκόρεια.. (Λύκος + ρεία = Αμεριμνησία που προσήλθε από τους Λύκους.

Σήμερα τα αρχαιότερα ευρήματα της περιοχής χρονολογούνται στο --7000. Αν σκεφτούμε ότι οι Δελφοί γνώρισαν την ανελέητη δήωση και πυρπόληση από κάποιους ανθρωπόμορφους μαυροφορεμένους, που κουβαλούσαν μαζί τους τον θάνατο και τις κατάρες του θεού της ασιατικής ερήμου και ούρλιαζαν, «Ες έδαφος φέρειν» (Γκρεμίστε τα-ισοπεδώστε τα), ή «Θεοδόσιος η Ρομφαία του θεού», ή «θάνατο στους εχθρούς του Ισραήλ», γκρέμιζαν τα ιερά, έσπαζαν τα αγάλματα, και έκαιγαν ότι στεκόταν όρθιο ώστε να μη θυμίζει το παρελθόν, ασφαλώς θα βρίσκαμε και παλαιότερα ευρήματα που θα φώτιζαν το απώτερο παρελθόν της ιστορίας μας.

Η αρχαία Ελληνική θρησκεία δεν ήταν δογματική, δεν συστηματοποιούσε ούτε κωδικοποιούσε τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και το σημαντικότερο όλων ποτέ δεν περιφρόνησε το θρησκευτικό πιστεύω άλλων λαών. Όλα αυτά γιατί οι Έλληνες δεν παρουσίαζαν την θρησκεία τους σαν έκφραση τελειότητας και έργο θεού. Δεν δεχόταν για τους θεούς ότι μπορούν να διαπράξουν κακές και άδικες πράξεις. Η ηθική δεν ήταν θεμελιωμένη στη θρησκεία αλλά στην λογική και τον αυτοσεβασμό του ατόμου. Δεν πίστευαν πως όταν τιμάς τον θεό έπρεπε να αξιώνεις την εύνοια του. Αυτό εξασφαλιζόταν μόνο με τον ηθικό και ενάρετο βίο του ατόμου. Ο σεβασμός και η τιμή προς το θείο αποτελούσε εσωτερική υποχρέωση, που εκδηλωνόταν σαν έκφραση της αγάπης προς τον δημιουργό και το έργο του.

Η ελληνική θεουργία εξύψωνε τον άνθρωπο στην υπέρτατη θρησκευτική συγκίνηση, σε αντίθεση με το χριστιανικό δόγμα που στοχεύει στην καταπίεση και τον έλεγχο του πιστού και πολεμά με μίσος κάθε τι που διαφωνεί μαζί του, ενώ δεν παύει να αυτοδιαφημίζεται σαν θρησκεία αγάπης, που εξοντώνει όμως τους αντιπάλους της.

Οι Δελφοί ήταν τόπος πανίερος για τους Έλληνες. εκεί συντελούσαν μια ιερή μυσταγωγία μεταξύ προσκυνητή και θειου. Στον χώρο αυτό κυριαρχούσε η μορφή του «Κραταιού Άρχοντα του Φωτός, Απόλλωνα». Ο Απόλλωνας Φοίβος είναι η κεντρική ενσαρκωμένη ακτίνα του Όλου Φωτός, που σηματοδοτεί την αναγέννηση του ανθρωπίνου πνεύματος, μετά τα σκοτάδια που έφερε στο ανθρώπινο μυαλό ο τρόμος του μεγάλου κατακλυσμού.

Είναι ο μοναδικός ΕΝΣΑΡΚΩΜΕΝΟΣ ΘΕΟΣ (όχι ημίθεος) από θνητή γυναίκα και τον πατέρα θεών και ανθρώπων, Δία. Είναι η θεϊκή οντότητα που χρησιμοποιούνταν σαν σύνδεσμος των ανθρώπων με το ουράνιο και το θείο, των θνητών με τους αθανάτους.

Είναι ο ελεήμων θεός που εξασφαλίζει την σωτηρία και των καθαρμό της ανθρώπινης ψυχής από τους ρύπους των εγκλημάτων ώστε να αποφύγει την καταδίωξη των Ερινυών. Θεράπευε τις ανθρώπινες ψυχές που υπέφεραν από την καταπάτηση του ηθικού νόμου. Έδινε άφεση αμαρτιών χωρίς να οργίζεται με τους ενόχους και τους παραβάτες του ηθικού νόμου, λύτρωνε τις ψυχές από τα λάθη, τα πάθη, τις κακίες και τα ανομήματα μέχρι την τελική εξιλέωση.

Δεχόταν με συγκατάβαση την μεταμέλεια, έθετε υπό την προστασία του τον αμαρτωλό και μεριμνούσε για την σωτηρία του από τον αδέκαστο και αυστηρό τιμωρό Δία, για αυτό ο Απόλλωνας ονομαζόταν, ΣΩΤΗΡ, Λυτρωτής, Ανορθωτής, Ευσπλαχνικός και Ανεξίκακος.

Ο Κραταιός Ήλιος θεός ήταν η παρηγοριά και η καταφυγή των πονεμένων, δυστυχισμένων και μετανοούντων αμαρτωλών που ζητούσαν την συγχώρεση του. Ο μετανοιωμένος ικέτης επικαλούνταν τον θεό, για να του προσφέρει την κάθαρση από το ανόμημα του και παρακαλούσε να τον δεχτεί υπό την σκέπη του με εύνοια, μέχρι την αποκάθαρση του.

Ο ικέτης που πήγαινε στους Δελφούς παρουσιαζόταν στον ιεροφάντη του ναού στον οποίο εξομολογούνταν τους λόγους που τον έφεραν στο ιερό του θεού και τι έγκλημα είχε διαπράξει. Ο ιεροφάντης αφού άκουγε τον επισκέπτη ικέτη, τον συμβούλευε τι έπρεπε να πράξει και του πρότεινε τον τρόπο εξιλέωσης του. Ακλουθούσε το άναμμα της ιερής δάδας (σημερινό κερί), έκαιγε λιβάνι μπροστά το άγαλμα του θεού, κατόπιν γινόταν σωματικός καθαρμός και ακρεοφαγία (νηστεία), για όσο διάστημα καθοριζόταν, μέχρι την στιγμή που συμμετείχε των μυστηρίων, τρώγοντας ψωμί και πίνοντας κρασί (μετάληψη το λέμε σήμερα). Ο ιεροφάντης άγγιζε το κεφάλι του μετανοιωμένου με κλαδάκι από την ιερή δάφνη των Δελφών, για να διώξει τους ρύπους της ψυχής του. Από τη στιγμή αυτή και μετά είχε την προστασία του Απόλλωνα. Στη συνέχεια ο ικέτης με ελευθέρα βούληση, γινόταν για όσο διάστημα επιθυμούσε, υπηρέτης των ιερών, μέχρι να αισθανθεί εξιλεωμένος και έτοιμος να ενταχθεί στην κοινωνία πάλι αγνός, ήρεμος, λυτρωμένος και καθαρός. Όριζε την ημέρα της αναχώρησης του και εξαγνισμένος πλέον, άναβε την ιερή δάδα και έκαιγε λιβάνι μπροστά στο άγαλμα του θεού και αφού έδενε στα μαλλιά του κλαδάκια από την ιερή δάφνη επέστρεφε και πάλι στην προηγούμενη ζωή του. (Στη σημερινή θρησκεία η δάφνη χρησιμοποιείτε σε ανάμνηση των βαΐων με τα οποία κατά την χριστιανική παράδοση υποδέχτηκαν το Χριστό στα Ιεροσόλυμα).

Όλες αυτές οι ιερουργίες ονομάστηκαν ειδωλολατρία από το Ελληνοκτόνο δόγμα, αν και πήρε όλα τα λατρευτικά και τυπικά του στοιχεία αυτούσια, για τη δική του θρησκεία.

Τι κι αν ο Κραταιός Ήλιος – Απόλλωνας έχασε τον θρόνο του από τους ανθρώπους της παρακμής και του τίποτα.

Τι κι αν ασέβησε πάνω στα ιερά του ο μαυροφορεμένος συρφετός των χαλαστάδων.

Τι κι αν τον είπαν είδωλο και τον αντικατέστησαν με τον εγκληματία Γιαχβέ του ασιατισμού και του μισανθρωπισμού.

Τι κι αν γκρέμισαν και έσπασαν τα αφθάστου κάλλους αγάλματα του.

Τι κι αν ο χριστιανικός σκοταδισμός σκέπασε την πατρίδα του.

Ο Φοίβος δεν μνησικάκησε. Επέστρεψε στην γενέτειρα του όχι μόνο σαν ελεήμονας θεός αλλά και σαν τιμωρός των ιερών παραμυθολόγων, για να εξαγνίσει τις ψυχές των Ελλήνων και να φωτίσει το πνεύμα τους.

Από τα πανάρχαια χρόνια στους Δελφούς συνέβαιναν ανεξήγητα φαινόμενα, που μόνο οι Ιεροφάντες, οι Μύστες και οι Πυθίες μπορούσαν να εξηγήσουν. Εξελίσσονταν υπερφυσικές καταστάσεις, που κατέστησαν τους Δελφούς γνωστούς σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο και την Πυθία αλάθητη στους χρησμούς, την οποία αργότερα γελοιοποίησε το χριστιανικό ιερατείο με τα συκοφαντικά του μυθεύματα.

Και σήμερα τα ουράνια και μυστηριώδη φαινόμενα επαναλαμβάνονται, μόνο που οι Έλληνες τα αγνοούν, ή τα θεωρούν σατανικά, αφού έγιναν καλοί χριστιανοί και δεν πρέπει να διαφωνούν με την απόφαση του ιερατείου.

Οι Δελφοί είναι το κέντρο της γης που συνδέει τον πλανήτη μας με το σύμπαν, είναι ο ενεργειακός χώρος που χρησιμοποιούν οι ουράνιοι προγονοί μας κατά την κάθοδο τους στην Γη στην εποχή μας. Όποιος επισκεφτεί τους Δελφούς σήμερα θα αισθανθεί και πάλι την ιερή παρουσία τους σε ένα καθαρά προσωπικό θεϊκό αντάμωμα, που συνοδεύεται από πλήθος υπερφυσικών φαινομένων. Παρατίθενται φωτογραφίες που υποστηρίζουν τα γραφόμενα μου και έχουν τραβηχτεί σε διαφορετικές ημερομηνίες και από διαφορετικά άτομα, στην Κασταλία πηγή των Δελφών.
(Φωτογραφία 1) Έχει παρθεί κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο (21/22 Δεκ.2002 και ώρα 00.15) από μια παρέα από το Αγρίνιο μέσα στο χάσμα της Κασταλίας πηγής των Δελφών, με φωτογραφική μηχανή συμβατικής τεχνολογίας. Το φως που πέφτει από το φωτεινό αντικείμενο πάνω από το σκούρο κυκλικό σώμα, αναλύεται στα χρώματα της ίριδας και μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ήταν διαφανές ή υπερβολικής στιλπνότητας αφού λειτούργησε σαν πρίσμα και ανέλυσε το φως. Από εξέταση της φωτογραφίας σε φασματογράφο, προέκυψε η ύπαρξη βηρυλλίου στο σώμα.

Οι φωτογραφίες 2και 6, έχουν τραβηχτεί το βράδυ της εαρινής ισημερίας (21/22 Μαρτ. 2003 και ώρα 00.10 έως 02.30). Την νύχτα αυτή είχαν συγκεντρωθεί μέσα στο χάσμα της Κασταλίας πηγής περίπου 40 άτομα, προερχόμενα από διάφορα μέρη της Ελλάδος, περιμένοντας κάποιο μήνυμα, ένα σημάδι από τις οντότητες που αυτοαποκαλούνται Ολύμπιοι*. Ήταν διαφόρων τάξεων και μορφώσεως ακόμη και ανώτατης ακαδημαϊκής παιδείας, με μόνο κοινό τους στοιχείο όπως με πληροφόρησαν αργότερα πολλοί από αυτούς, την ανάγνωση των βιβλίων μου και την δυσπιστία τους στα γραφόμενα μου. Οι φωτογραφίες έχουν ληφθεί και πάλι από φωτογραφική μηχανή συμβατικής τεχνολογίας χωρίς φλας.

Η μηχανή είχε στερεωθεί καλά πάνω σε τρίποδα, ώστε να μένει σταθερή για όση ώρα θα έμενε ανοιχτό το διάφραγμα της, ώστε να επιτευχτεί η φωτογράφηση μέσα στο σκοτάδι. Σύμφωνα με επώνυμες μαρτυρίες, η μηχανή άλλαξε δυο φορές κατεύθυνση κατά 90^ο σαν να την μετακινούσε ένα αόρατο χέρι. Τελικά την άφησαν στην θέση που μετακινήθηκε μόνη της την δεύτερη φορά.
(φωτογραφία 2) Ενώ υπήρχε σκοτάδι, οι κορυφές των Φαιδριάδων φωτίστηκαν από ένα φως αγνώστου πηγής και φάνηκε σαν ημέρα.

(Φωτογραφία 3) Και το φως αυτό κατέβηκε μέχρι τον χώρο της Κασταλίας πηγής. Μέσα στον χώρο της πηγής βρισκόταν όπως προανέφερα, σαράντα άτομα, και σύμφωνα με τις μαρτυρίες τους ένοιωθαν περίεργα και ανεξήγητα συναισθήματα ενώ συνέβαιναν όλα αυτά τα φαινόμενα…

(Φωτογραφία 4)Παρατηρούνται ανεξήγητα φωτεινά φαινόμενα και κάτω στο έδαφος φαίνονται δυο φωτεινές δέσμες.

(φωτογραφία 5) Στο δεξιό κάτω μέρος της φαίνετε να πυρπολείτε ο χώρος της Κασταλίας πηγής.

Το έδαφος της πηγής διασχίζουν δυο έντονες ενεργειακές δέσμες υπό μορφή κεραυνού. (οι κεραυνοί είναι τεθλασμένου σχήματος όπως στη φωτογραφία ενώ οι φωτεινές δέσμες είναι ευθύγραμμες). Από το χάσμα των βράχων εκτοξεύεται κεραυνός που καταλήγει στα σκαλοπάτια που οδηγούν μέσα σε αυτό και δίπλα υπάρχουν μυστηριώδεις φωτεινοί σχηματισμοί.

Φωτογραφία 6) Παρατηρούμε ένα φαντασμαγορικό, αινιγματικό και μυστηριώδες ενεργειακό πλέγμα εμπρός και πάνω από την Κασταλία πηγή, ακριβώς

πάνω από το σημείο που αναβλύζει το νερό. Οι φωτογραφίες που παραθέσαμε αποτελούν μαρτυρίες όλων αυτών που βιώσαν δεκάδες άτομα από διαφορετικά μέρη της Ελλάδος και φανερώνουν την ιερότητα του χώρου που γνώριζαν οι προγονοί μας και αγνοούν οι σημερινοί Έλληνες.

*Οι Ολύμπιοι είναι εξωγήινες οντότητες οι οποίες επικοινωνούν με ανθρώπους σε διάφορα σημεία της Γης και όπως υποστηρίζουν σκοπός τους είναι η προστασία του πλανήτη μας και γενικά του πλανητικού μας συστήματος από καταστροφές που οφείλονται είτε σε ανθρώπινες ενέργειες είτε σε εξωγενείς παράγοντες.

Ο γνωστός συγγραφέας Γερ. Καλογεράκης στα βιβλία του παραθέτει πολλές τέτοιες επικοινωνίες με τους Ολυμπίους, μέσα από τις οποίες δίδονται απαντήσεις σε πάρα πολλά ερωτήματα που μας απασχολούν. Για τα παρατηρηθέντα μέσα στην Κασταλία πηγή φαινόμενα ο συγγραφέας ζήτησε από τις Οντότητες πληροφορίες και έλαβε τις κάτωθι απαντήσεις.

Για φωτογραφία 1«…ο Κραταιός Άρχων Φωτός Απόλλων και η Φοίβη Άρτεμις, αφίχθησαν εις Γαιαν δια αντιμετώπισιν δευτέρας φάσεως του σχεδίου «ΑΝΑΤΟΛΗ», που ετοιμάζουν οι γήινοι αποστάτες και ενίσχυσιν των ηλιακών πεδίων του συμπαντικού έλικα της Γαίας, που ευρίσκεται εις τους Δελφούς. Οι ευρεθέντες εις Κασταλίαν πηγήν ετέθησαν υπό προστασίαν και ευεργετικήν ακτινοβόλησιν, δια αφύπνησιν πνεύματος αυτών και ανόδου τους εις δεύτερον επίπεδον ηλιακής μυήσεως, προς ενεργοποίησιν ουδετέρας υποφύσεως και νοητικήν επικοινωνία μεθ΄ υμών. Έρρωσθε».

Για φωτογραφίες 2-6 «Η παρουσία Ελλανίων εις Κασταλίαν πηγή Δελφών, που αναζητούσαν σημάδια της υπάρξεως μας, μας ικανοποίησε. Εμείς δημιουργήσαμε της παραστάσεις των φωτογραφιών. Η αναζήτησις των Ελλανίων ήταν αποτέλεσμα καθαρής καρδίας. Την στιγμήν που ευρίσκοντο μέσα στον χώρο της πηγής εμείς είμεθα κάτωθεν της δεξιάς κορυφής των Φαιδριάδων για να μη γίνει αισθητή η δική μας παρουσία. (αξιοσημείωτο είναι, σημειώνει ο κος Καλογεράκης, πως όταν οι οντότητες ευρίσκονται εντός χώρου, κάθε προσπάθεια προσέγγισης του είναι αδύνατη. Έχω βιώσει παρόμοιες καταστάσεις. Σημαίνει λοιπόν πως τα όντα επέτρεψαν την προσέγγιση στα παραυρεθέντα άτομα γι’ αυτό και το επισημαίνουν στο μήνυμα τους). Άπαντες οι παριστάμενοι ακτινοβολήθησαν δια ενεργοποίησιν των αρχαιγόνων δυνάμεων των και προετοιμασίαν διαδικασίας ηλιακής μυήσεως. Άπασες αι δυνάμεις που φυλάσσουν τον χώρο προέρχονται από την Ανωτέρα Τάξη Συμμάχων του γαλαξία του Κενταύρου και Τοξότου (Απόλλων- Άρτεμις) που ανήκουν στην 7^ην Αποστολήν. Άπαντα τα ενεργειακά φαινόμενα που συνετελέσθησαν, αποσκοπούσαν εις την κάθαρσιν της πηγής με ιονισμόν του ύδατος και την αναδιάταξιν των μορίων του, καθώς επίσης και συντήρησιν κοσμικών δυνάμεων με τον καθαρμό του συμπαντικού έλικος της Γαίας και προστασίαν του Ελλάνιου χώρου. Η δύναμις μεθ’ ημών. Έρρωσθε».

Φίλοι μου φέτος στις διακοπές σας επιστεφθείτε τα ιερά των πατέρων μας. Αναζητήστε τους θεούς των προγόνων μας και επιστρέψτε στις ρίζες της φυλής μας. Απαλλαγείτε από τον πνευματικό γεροντισμό και τον δογματικό σκοταδισμό. Η Ελλάδα πρέπει να συνεχίσει να ζει. Ας την αναστήσουμε. Είναι χρέος μας.

Πηγή: Περιοδικό "Ελλάνιον Ήμαρ", Τεύχος 21ο, σελ. 19, του Γεράσιμου Καλογεράκη

ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ …

Γράφει η Σόνη Ηλιάδη

Λένε πως η τραγωδία, είναι το σπίρτο που ανάβει φωτιά στον ψυχισμό τού ανθρώπου… δεν κρινόμαστε τόσο, από το πόσο σκληρή είναι η δοκιμασία, αλλά από το πώς βγαίνουμε μέσα απ’ αυτήν. Και όταν βγαίνουμε πιο σοφοί, πιο δυνατοί, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, έχουμε σίγουρα αποκομίσει κάτι πολύτιμο…
Αυτό τον καιρό που ως λαός και ως έθνος υφιστάμεθα έναν μεθοδευμένο, ανίερο πόλεμο, κυρίως ψυχολογικής φύσεως που στόχο έχει τον νού και την ψυχή μας, είναι η πιο καταλληλότερη στιγμή, να ενωθούμε για να ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΜΕ την τελμάτωση… Ακόμη τρομακτικότερη και από την ίδια την κατάρρευση, είναι η ιδέα τής επερχόμενης κατάρρευσης.
Ένα γκρίζο σύννεφο πλανάται στην ατμόσφαιρα. Απροκάλυπτη διαφθορά, απληστία, εθνική προδοσία, ξεπούλημα τής πατρίδος, με αποτέλεσμα πικρία, απογοήτευση, αγανάκτηση. Καθημερινά οι απανταχού πολιτικοδωρούμενες Σύβιλλες, βροντοφωνάζουν το προδιαγεγραμμένο τέλος μας. Οι αισιόδοξοι φαντάζουν αιθεροβάμωνες στα μάτια τών περισσοτέρων. Όμως μην πτοείστε!

Εάν τρομοκρατηθούμε, έχουμε προδικάσει την καταστροφή μας. Ο φόβος ανέκαθεν ήταν σύμμαχος τών τυρράνων και μόνον! Ένας λαός που πιστεύει πως είναι χαμένος, όχι αντίσταση δεν μπορεί να προβάλλει, αλλά αδυνατεί και να εξελιχθεί ακόμη! Η ελπίς μέσα στον ψυχισμό κάθε ανθρώπου, φωτίζει με τα χρώματα τής αισιοδοξίας την «εν δυνάμει» εικόνα τού μέλλοντός του. Όταν εγκαταλείπουμε την ελπίδα, δεν έχουμε σχέδια, δεν έχουμε όνειρα. Έχουμε γίνει έρμαιο τών καταστάσεων!
Η Ελλάς από αρχαιοτάτων χρόνων ακόμη, αποτελούσε πάντοτε τον αστάθμητο παράγοντα, στα σχέδια τών εκάστοτε ισχυρών τού πλανήτη. Ακόμη και με τις ήττες της, κατάφερνε να εμπνεύσει και να παραδειγματίσει, ακόμη και τούς εχθρούς της!

Αναρρωτηθήκατε ποτέ, γιατί πάντοτε οι Έλληνες, όταν απειλούνταν το έθνος και η πατρίς, ενώ θεωρούσαν όλοι την ήττα τους τετελεσμένο γεγονός, κατορθώναν να ανατρέψουν τα πάντα; Απλά άκουγαν αυτή την εσωτερική φωνή που λέγεται συνείδηση. Θεωρούσαν εαυτόν γνήσιο τέκνο τών προγόνων. Δεν είχαν αμφιβολίες για την καταγωγή τους… Πίστευαν στην σημαία, την πατρίδα, σέβονταν τα ιερά χώματά της και αντλούσαν θάρρος και ορμή, απ΄την ευχή τής μάνας. Εκείνης τής μάνας που τούς γαλούχισε, να υπερβάλλουν εαυτόν, όταν μάχονται υπέρ βωμών και εστιών!
Αν ανατρέξουμε σε όλα αυτά που μάς ενώνουν, θα παραμερίσουμε όλα όσα μάς οδηγούν στο τέρας τού διχασμού. Ακόμη και μέσα από τον βούρκο, καμμιά φορά αναδύονται λουλούδια… Αλληλεγγύη, σύμπνοια, συμπαράσταση, ένωση. Αξίες και ιδανικά, που μόνοι μας βάλαμε στο περιθώριο τής ζωής μας και με αυτόν τον τρόπο συμπαρασύραμε και τούς νέους σ’ αυτό. Αποκλεισμένοι στην ατομικότητά μας, λησμονήσαμε τις πραγματικές μας ανάγκες, και σκοπούς. Επιφορτώσαμε την ζωή μας, με τόσα λιγοστής χρηστικότητος πράγματα, τα οποία στην συνέχεια μάς έγιναν απαραίτητα. Και αφού κλείσαμε την πόρτα, φτάσαμε να αδιαφορούμε για το τι συνέβαινε έξω απ’ αυτήν. Τώρα πληρώνουμε το τίμημα. Με την απόσταση που λάβαμε από την κοινωνία, φτάσαμε σε σημείο να μην μπορούμε να ελέγξουμε ούτε την ίδια μας την οικογένεια. Και όντας συγκοινωνούντα δοχεία, αποδομήθηκαν αμφότερα. Το ήθος και η συμπεριφορά τών νέων, πλάθεται και διαμορφώνεται μέσα από την οικογένεια και την κοινωνία.
Η νέοι δεν διδάσκονται από τα λόγια, αλλά κυρίως από το παράδειγμά μας. Και σήμερα αυτό που βλέπει η κοινωνία στην συμπεριφορά τής νεολαίας και αποτροπιάζεται είναι το ίδιο το είδωλό της!
Εμείς ακόμη έχουμε πρότυπα να εμπνευστούμε… Αλλά τι θα αφήσουμε στις επόμενες γενεές όταν διαστρευλώνεται και παραμερίζεται η γλώσσα, η ιστορία μας και κατ’ επέκτασιν η εθνική μας ταυτότητα;
Ας πάψουμε πλέον να φιλονικούμε και να μεμψιμοιρούμε, για το «τις πταίει» για τον (δήθεν) επερχόμενο χαμό τής Ελλάδος.

Ναι «ήγγικεν η ώρα»! Δεν υπάρχουν περιθώρια, αλλά ούτε άλλη οδός, απ’ το προσανατολιστούμε στην συλλογική σκέψη και δράση. Υπάρχουν λαμπρά παραδείγματα στην ιστορία μας, που αποδεικνύουν περίτρανα, ότι όταν είμαστε ΕΝΩΜΕΝΟΙ μπορούμε να κάνουμε πράξη το ακατόρθωτο! Θα σάς θυμίσω έναν δυναμικό στίχο τού ποιητή Τάσου Λειβαδίτη: «Κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον, είμαστε κιόλας νεκροί…».
Αυτή η χώρα προήλθε απ’ το φως, ενεδύθη το φως και περιδιαβαίνοντας τα μονοπάτια τής ιστορίας, το μετέδωσε σε όλη την υφήλιο. Με την λαμπρή της πορεία, έφτασε να ταυτιστεί με την πλατύτερη έννοια τού φωτός, γράφοντας έτσι με χρυσά γράμματα τ’ όνομά της στην βίβλο τής αιωνιότητος… Τώρα θα την αφήσουμε να βυθιστεί εις το σκότος; Ακόμη και εάν τα αποτελέσματα δεν είναι τα αναμενόμενα, τουλάχιστον θα έχουμε αφήσει παρακαταθήκη στις επόμενες γενεές, ότι δεν αδρανήσαμε, αγωνιστήκαμε με ψυχή για να παραμείνουμε αυτό που πάντοτε είμαστε… ΕΛΛΗΝΕΣ! Και οι πράξεις που γίνονται με ψυχή και καθαρή πρόθεση καταγράφονται, όχι σε γήινα βιβλία, αλλά στο ΣΥΜΠΑΝ.
Ας μην ξεχνάμε τούς προγόνους μας. Καμμιά φορά όσο και αν φαίνεται παράξενο, ίσως χρειαστεί να κοιτάξουμε στο παρελθόν, για να προχωρήσουμε στο μέλλον…

Σόνη Ηλιάδη

Αποκαλύψεις για τα ΑΤΙΑ από Καναδό Υπουργό Άμυνας

 

VideoTranslations

Η ΕΛΛΑΣ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ

Ας μου επιτραπεί ένα χρήσιμο συμπληρωματικό σχόλιο. Στο 3’: 42’’ αναφέρεται πως η πυκνότητα των ναών μαρτυρεί την θεοσέβεια των πατέρων μας. Ήταν θεοσεβείς οι αρχαίοι Έλληνες, όχι λόγω πίστης με την σημερινή έννοια αλλά λόγω γνώσης. Η πυκνότητα των ναών , οφείλεται στην πληθώρα των ενεργειακών κοσμικών διαύλων οι οποίοι ενώνουν την Γαία με το υπόλοιπο σύμπαν και όλοι αυτοί οι δίαυλοι καταλήγουν στον Ελλαδικό χώρο. Μια γνώση που έχει άμεση σχέση με τον Συμπαντικό οργανισμό, με την ψυχή του σύμπαντος, αυτό που λέμε θεό. Μια θεϊκή γνώση που κατείχαν οι Έλληνες και σε κάθε τέτοιο σημείο έκτισαν ναούς, θέατρα, μαντεία, στάδια, ασκληπιεία και έτσι ερχόταν σε επαφή [και ειδικά μέσω των Ιερών Μυστηρίων] με τον υπερβατικό θεϊκό χώρο. Μια γνώση που κάποιοι την πολέμησαν την γκρέμισαν την συκοφάντησαν και έως και σήμερα την αποκαλούν, ειδωλολατρία . Ποιοί είναι ειδωλολάτρες και ποιοι κατέχουν γνώση για τον υπερβατικό θεϊκό χώρο, όσο είναι δυνατόν για τον ανθρώπινο νου, ας απαντήσει ο καθένας ότι νομίζει… Ποιες όμως είναι οι γνώσεις μας για τους αρχαίους Έλληνες, την απάντηση μας την άφησε ο Ρένος Αποστολίδης εδω: YouTube - ΤΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ: ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΙ ΤΟΠΟΙ ΔΥΝΑΜΗΣ (Αστρικές πύλες) #5

ΤΟ ΑΓΕΝΝΗΤΟ ΑΥΓΟ

Κατά τους Έλληνες το σύμπαν γεννήθηκε από το αγέννητο «Ωών» (αυγό). Όλα ήταν κάποτε μέσα σε εκείνο το μικρό «Αυγό». Είμαστε κι εμείς εκεί μέσα, παρόντες κατά την στιγμή της μεγάλης δημιουργίας. Όχι φυσικά με την σημερινή μας μορφή, αλλά με την υλη και την ενεργεία μας. Υπό την έννοια αυτή και μετά τον θάνατο μας θα μείνει αθάνατο το δομικό υλικό και η ενέργεια που φέρουμε μέσα μας. Πρόκειται για την Αθανασία της Ψυχής όπως την πίστευαν οι αρχαίοι Έλληνες, χιλιάδες χρόνια πριν εμφανιστούν οι Φοίνικες, Αιγύπτιοι, Χαλδαίοι, Πέρσες, Ινδοί, Κινέζοι και άλλοι λαοί της Ανατολής .

Οι Ορφικοί με το διεισδυτικό τους πνεύμα, είχαν διατυπώσει θεωρίες περί Σύμπαντος, Φύσης, Ζωής, Μονοθεΐας κλπ. Το «Αυγό» ήταν σύμβολο του παντός και αφιερωμένο στους οργιασμούς* του Διονύσου και της Ορφικής λατρείας. Οι Ορφικοί θεωρούσαν πως από το «Κοσμικό Αυγό» γεννηθήκαν ο Έρωτας και ο Φάνης (Φως) επειδή από τον τελευταίο έλαμψε το φως. Πρόκλος και Αριστοφάνης συμφωνούν με την αντίληψη ότι εκ του αυγού προσήλθε η Κοσμογονία, αλλά κανείς δεν λέγει πόθεν εγεννήθει το «Αυγό». Ίσως αυτό να είναι ένα από τα μυστικά της Ορφικής λατρείας, μολονότι μας το αποκαλύπτει εναργώς ο μεγαλύτερος εγκέφαλος που ανέδειξε ως τώρα η παγκόσμια διανόηση, ο φυσικός φιλόσοφος Ηράκλειτος. Ωστόσο τέτοια ερωτήματα τα γεννά η ατέλεια και η άγνοια της ανθρωποκεντρικής μας σκέψεως και δεν ανταποκρίνονται στην σοφία της θειας πρόνοιας, της ΦΥΣΗΣ.

Πηγή: Περιοδικό Ελλάνιο Ημαρ, τεύχος 16^ο , σελ. 43, του Κ.Χ.Κωνσταντινίδη

*Σχόλιο Σειρίου: Σήμερα οι υβριστές των προγόνων μας, των μυστηρίων και της Ελληνίδας γλώσσας , άλλαξαν τις έννοιες των λέξεων για να δικαιολογήσουν της πράξεις τους και στην λέξη όργιον= ιερόν έργον, έδωσαν την αρνητική σημασία που όλοι ξέρουμε, που απέχει από την πραγματικότητα 180^ο. Και δεν είναι η μόνη λέξη στην οποία έδωσαν αρνητική έννοια, έτσι ώστε ανάγκασαν τον Έλληνα όχι μόνο να ξεχάσει την ιερή γνώση, αλλά να την υβρίζει αποκαλώντας την ειδωλολατρία. Η άγνοια, ο λήθαργος, η αλαζονεία και η ύβρης σε όλο τους το «μεγαλείο». Αποτέλεσμα όλων αυτών, η Νέμεσις, που δεν είναι τίποτα άλλο από το να είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Και αν συνεχίσουμε έτσι έπονται χειρότερα.

Η ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑ ΤΩΝ ΟΡΦΙΚΩΝ

Εν αρχή το «Αυγό» και εξ αυτού ο Φάνης (το φως), είπαν οι ορφικοί.

Ενώ όλοι οι άλλοι λαοί είχαν θεοποιήσει τα κοσμικά φαινόμενα οι Έλληνες εξέφρασαν τον απεριόριστο θαυμασμό τους π

ρος το αχανές και ασύλληπτο άπειρο, το Σύμπαν. Εξέφρασαν τον ασίγαστο φόβο τους για τα όσα συνέβαιναν με τα φυσικά φαινόμενα γύρω τους, με ορθολογικό τρόπο και όχι με φόβο θεού. Παράλληλα με τον αντιληπτό κόσμο των αισθήσεων ανέπτυξαν και την λογική που στηριζόταν στην εμπειριοκρατία. Φορέας του κόσμου των αισθήσεων και της πρακτικής σκέψεως είναι ο Αριστοτέλης, ενώ του κόσμου των ιδεών και της μη αντιληπτής πραγματικότητες είναι ο Πλάτων και πριν από αυτόν οι Ηράκλειτος, Δημόκριτος, Παρμενίδης κ.α.

Μέχρι προσφάτως , η έννοια της ανθρώπινης λογικής δια μέσου των αισθήσεων ταυτιζόταν με την επιστημονική λογική. Τώρα πλέον η σύγχρονη επιστημονική σκέψη διαφοροποιείται όλο και περισσότερο από την «κοινή ανθρώπινη λογική». Έτσι ώστε, όποιος δεν έχει μυηθεί στα μυστήρια της επιστήμης να μη μπορεί να κατανοήσει την αλήθεια της σύγχρονης φυσικής, προς δικαίωση του Πλάτωνα και των άλλων Ελλήνων Σοφών. Κάτω από το πρίσμα αυτό και οι ιδέες των ορφικών δύνανται να συγκριθούν προς τις σύγχρονες αστρονομικές αντιλήψεις.

Με την λέξη «Ουρανός» οι Ορφικοί δεν εννοούσαν μόνο ότι σήμερα καλούμε ουράνια σφαίρα, αλλά επί πλέον ότι ονομάζουμε Αστρικό Κόσμο. Επίσης μίλησαν για πολλά Σύμπαντα, για πολλούς κόσμους, για Ηλιοκεντρικό σύστημα και για άλλες ιδέες που ισχύουν μέχρι σήμερα. Κατά τους Ορφικούς το Σύμπαν γεννήθηκε σε κάποια χρονική στιγμή προ αμνημονεύτων χρονών και για αυτό ο Ουρανός χαρακτηρίζεται «Πρεσβυγενέθλιος», ως ο πρώτος γεννηθείς η δε Φύσις ως «Πρωτογένεια», δηλ. πρωτότοκος, πανάρχαια αλλά και παλαίφατη, αρχέγονη και παμπάλαια. Φύσις Απάτωρ. Αυτή καλείται και «αυτοπάτωρ», επειδή αυτοδημιουργήθηκε χωρίς την μεσολάβηση κάποιου θεού, όπως πιστεύεται από τις μονοθεϊστικές κοσμικές θρησκείες.

Και ενώ το Σύμπαν έχει αρχή, οι Ορφικοί δέχονται ότι τούτο είναι άφθαρτο, ακατάλυτο και αιώνιο. Το σχήμα δε δια του οποίου αναπαριστούσαν το Σύμπαν ήταν ο κύκλος του οποίου κάθε σημείο μπορεί να είναι αρχή και τέλος. Διότι όλα τα σημεία επ αυτού ως προς το κέντρο (Θεός), απέχουν το ίδιο επομένως είναι ίσα. Αξίζει να σημειωθούν δυο χαρακτηριστικά του δικού μας σύμπαντος: α) ότι είναι «πυρίπνουν» δηλ. πύρινης καταστάσεως και β) ότι βασιλεύει «αάδιος ζωή», το οποίον σημαίνει ότι κόσμος και ζωή είναι αλληλένδετα. Φυσικά δεν εννοούσαν μόνο το πυρ αλλά και την κοσμική ακτινοβολία. Συνεπώς το Σύμπαν είναι η αρχή και το τέλος όλων. Παγγενέτωρ Ουρανός και «Παμμήτερα» φύση, ή πάντων πατήρ (και συγχρόνως) μήτηρ. Τούτο σημαίνει πως το Σύμπαν δεν γεννήθηκε από κάποιον θεό, όπως πιστεύουν οι εβραιογενείς μονοθεϊστικές θρησκείες (Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός, Ισλαμισμός) διότι «ουδέν εκ του Μηδενός» όπως πίστευαν. Η κοσμοκρατωρική ισχύς του σύμπαντος φαίνετε και από τους χαρακτηρισμούς της Φύσης ως «Παντωκράτειρας» «Δότειρας» και Συντηρήτριας» της Ζωής.

Πηγη: Περιοδικό Ελλάνιον Ήμαρ, Τεύχος 16^ο, σελ. 42, του Κ.Χ.Κωνσταντινίδη.