ΣΩΚΡΑΤΗΣ

Ο Σωκράτης ήτανε τραγικός. Όχι γιατί δε φορούσε τους χιτώνες και τις χλαμύδες του σοφιστή Πρωταγόρα, και δε μοσκοβολούσε τις πομάδες του. Αλλά γιατί ήξερε ότι μέσα στη φύση, δίπλα στην ευωδιά της ματζουράνας και του βασιλικού, υπάρχει η ανυπόφορη δυσωδία του ανθρώπινου σώματος, όταν σαν πτώμα το αποδομούν τα σκουλήκια.
Ο Σωκράτης ήτανε τραγικός. Όχι γιατί τον καταδίκασε ανόητα η Ηλιαία να πιει το φαρμάκι, αλλά γιατί μόνος του καταδίκασε τον εαυτό του να πιει φρόνιμα το φαρμάκι. Γέρος πια, για να γλυτώσει από την άχρηστη ζωή και το άθλιο γήρας.
Δεν εξαπατήθηκαν οι αθηναίοι να τον δικάσουνε άδικα.
Ο ίδιος εξαπάτησε τους αθηναίους να τον δικάσουνε δίκαια.
Ο αρχιτέκτονας της καταδίκης του Σωκράτη δεν ήταν η δικαστική πλάνη ενός λαού που δεν ήξερε.
Αλλά η τραγική σοφία ενός ανθρώπου που ήξερε.
Ο φρόνιμος ένας μεταχειρίστηκε σαν εργαλείο τους άφρονες πολλούς.
Γνωρίζεις, τίμιε αναγνώστη, ποιες ήσαν οι τελευταίες λέξεις του Σωκράτη;
Όταν πια είχε ενεργήσει το δηλητήριο όταν είχαν εκταθεί και άρχισαν να παγώνουν τα σκέλη  όταν το πανέξυπνο βλέμμα άρχισε να γίνεται ατενές και ο φύλακας δακρυσμένος ανάγειρε κατάλληλα το σώμα, για να ξεψυχήσει όσο γινότανε πιο ανώδυνα.
Τότε ο Σωκράτης εκοίταξε βασιλεμένα ολόγυρα τους μαθητές του. Εστράφηκε στον αγέρα, που άρχισε στα μάτια του να πήζει, και είπε τα στερνά λόγια: ώ Κρίτων, τω Ασκληπιό όφείλομεν άλεκτρνόνα- άλλ' άπόδοτε και μη αμελήσητε.
Ε' Κρίτων, να προσφέρουμε θυσία ευχαριστίας στον Ασκληπιό έναν αλεκτρυόνα. Μα να το κάμετε. Μην ξεχαστείτε.
Τι υπονοεί τούτη η παράξενη κουβέντα;
Ολάκερη η ζωή μου εστάθηκε μια αρρώστεια τώρα που φεύγω, εκείνο που στην ουσία φεύγει δεν είναι η ζωή αλλά η αρρώστεια.
Σε ποιον άλλο λοιπόν χρωστώ να ομολογήσω χάρη, παρά στο γιατρό που με γιάτρεψε; Στον Ασκληπιό, το θεό της υγείας!
Μόνο που ο Σωκράτης εκείνη την ώρα δε μιλούσε για λογαριασμό του μόνο.
Μιλούσε για κείνους, που ενώ γεννιούνται ζώα όπως όλοι μας, καθώς τελειώνουν, φτάνουν να γίνουν άνθρωποι, όπως οι λίγοι από μας.

Δ.  ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ - ΓΚΕΜΜΑ

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΔΕΝ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΔΟΓΜΑΤΑ

GreekTerminator

«ΜΗΔΕΙΣ ΑΓΕΩΜΕΤΡΗΤΟΣ ΕΙΣΙΤΩ ΜΟΥ ΤΗΝ ΣΤΕΓΗΝ»

O Πλάτων διδάχθηκε τα Μαθηματικά ιδιαιτέρως από τον έξοχο μαθηματικό Θεόδωρο τον Κυρηναίο, ο οποίος κατά τον Ιάμβλιχο ανήκε στη Σχολή των Πυθαγορείων. Ο Πλάτων ως φιλόσοφος πρέσβευε, ότι, για να γίνει κάποιος φιλόσοφος, έπρεπε να γνωρίζει Μαθηματικά. Κατά το έτος -387 ίδρυσε την Ακαδημία, η οποία επί χίλια περίπου χρόνια υπήρξε το πνευματικό κέντρο της ανθρωπότητας.
Την έκλεισε ο Ιουστινιανός το +529.
Στο υπέρθυρο της Ακαδημίας υπήρχε η επιγραφή: «Μηδείς αγεωμέτρητος εισίτω μου την στέγην», δηλαδή δεν επιτρεπόταν να φοιτήσει κάποιος στην Ακαδημία, εάν δεν γνώριζε Γεωμετρία, τουτέστιν Μαθηματικά. Όταν κάποιος νέος εξέφρασε την επιθυμία να παρακολουθήσει μαθήματα στην Ακαδημία, ο Ξενοκράτης, ο οποίος υπήρξε μετά τον Πλάτωνα και το Σπεύσιππο διευθυντής της Ακαδημίας, τον ρώτησε, εάν γνωρίζει Γεωμετρία. Στην αρνητική απάντηση του είπε: «Πορεύου· λαβάς γαρ ουκ έχεις φιλοσοφίας», δηλαδή «πήγαινε, δεν έχεις την απαιτούμενη προπαίδεια, για να μάθεις Φιλοσοφία». (Διογένης, Λ. ΙV, 10.)
Ότι ο Πλάτων πίστευε βαθύτατα, ότι, για να ασχοληθεί κάποιος με την Φιλοσοφία, πρέπει να γνωρίζει Μαθηματικά, φαίνεται εκ του ότι στους περισσότερους διαλόγους του έχει μνημονεύσει πολλές μαθηματικές προτάσεις.
Ελεύθερη Έρευνα

ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΤΑΥΤΟΤΗΤΟΣ ΙΠΤΑΜΕΝΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟΣΚΟΠΗΘΗΚΑΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ

Το βίντεο αναρτήθηκε στις 26 Ιουνίου  και ήδη προκαλεί πάταγο στη υφολογική κοινότητα του Ηνωμένου Βασίλειου.  Η ήμερα που εντοπίστηκαν τα άγνωστα ιπτάμενα αντικείμενα ήταν στις 12/6/2011 όταν κόσμος που ήταν κοντά στο κτήριο του BBC εντόπισε τρία λευκά ιπτάμενα φώτα να αναβοσβήνουν στον ουρανό και να πετάν με μεγάλη ταχύτητα σε σχηματισμό τριγώνου. Αμέσως ακλούθησαν και αλλά  παρόμοιου μεγέθους λευκά αντικείμενα που κρύφτηκαν στα σύννεφα. 
Σύντομα εντοπίστηκε και ένα μεγαλύτερο, λευκό δισκοειδές αντικείμενο που με αργές κινήσεις πέταξε κοντά στο σύννεφο που ήταν προφανώς και τα αλλά. Καθώς η κάμερα έψαχνε τον ουρανό, τα άγνωστα αντικείμενα ταχύτατα απομακρύνθηκαν από την περιοχή. 
Προφανώς δεν ήταν στημένο το περιστατικό γιατί  τα αντικείμενα τα εντόπισαν πλήθος κόσμου που βρίσκονταν και στην απέναντι πλευρά του δρόμου.
 Ο μάρτυρας που κυκλοφόρησε το βίντεο δηλώνει ότι είναι γνήσιο και αναφέρει με σκοπό τους αρνητικούς σχολιασμούς για απάτη: "Αν πιστεύετε ότι είναι εύκολο να γίνει με το photoshopped γιατί δεν κάνετε ένα βίντεο και να μας το δείξετε." Πηγή: http://www.huforc.gr/

ΣΥΝΟΔΟΣ ΟΝΤΟΤΗΤΑ

Πρόλογος: Το ισχύον θρησκευτικό δόγμα, αντέγραψε τα πάντα από την Αρχαιοελληνική κοσμοαντίληψη και κοσμοθέαση. Όταν λέμε τα πάντα εννοούμε τα πάντα! Τελετουργικά, μυστήρια κλπ, μέχρι θυμίαμα και «περιραντήριον ύδωρ» (αγιαστούρα που λέει ο λαός με βασιλικό). Απλώς τα μετάλλαξαν, τα μετονόμασαν και τα προσάρμοσαν στα μέτρα τους. Έτσι και την «Συνοδό Οντότητα»  την ονόμασαν φύλακα άγγελο (αν και δεν είναι άστοχος ο όρος). Φαίνετε κάποιοι από τους κατασκευαστές του δόγματος της εποχής εκείνης, είχαν κάποιες γνώσεις, όπως για παράδειγμα, γνώριζαν τις ιδιότητες του νερού, την μνήμη και την συνείδηση του και πως αυτό αντιδρά αναλόγως, από τις ενέργειες που δέχεται.
Τι είναι όμως η Συνοδός Οντότητα;
Διαβάζουμε στην «Υπέρτατη Μύηση», του κ. Γεράσιμου Καλογεράκη, εκδόσεις Δίον:
«Η Συνοδός Οντότητα είναι οντότητα φωτός υψηλής συχνότητας. Αντιλαμβάνεται τις ανθρώπινες σκέψεις και δίνει νοητικά απαντήσεις. Βρίσκεται πάντα κοντά σας, παρέχει προστασία και γνώσεις που τις αντλεί από το Κοσμικό Αρχείο, στο οποίο έχει πρόσβαση. Είναι η πηγή της έμπνευσης και της γνώσης σας. Αυτή κατευθύνει τις σκεπτoμoρφές προς σε εσάς και τις μεταβιβάζει στον εγκέφαλο σας.
Ο κάθε άνθρωπος με την υλική σύλληψή του στη Γαία, αυτόματα προσελκύει και τη συνοδό οντότητα, που είναι συνοδός της ψυχής του.
Η ψυχή επιλέγει την οντότητα και αυτή από την επιθυμία της να διαμορφώσει έναν τέλειο ανθρώπινο χαρακτήρα, δέχεται την πρόσκληση. Τη συνοδεύει στη Γαία με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση, για να τη βοηθήσει να ανταποκριθεί στο σχέδιο της δημιουργίας ή για βελτίωση ή για εκτέλεση κοσμικής αποστολής που πιθανόν έχει αναλάβει η ψυχή.
Η συνοδός οντότητα είναι πάντα παρούσα σε κάθε στιγμή, για παροχή βοηθείας στον άνθρωπο όταν απαιτηθεί.
Πλην της παροχής προστασίας, οι οντότητες αυτές, εκπέμπουν συνεχώς κύματα φωτός στον άνθρωπο για θετικό επηρεασμό, ενδυνάμωση των προσπαθειών του και βελτίωση του χαρακτήρα του».
Πηγή: «Η Υπέρτατη Μύηση» Γεράσιμος Καλογεράκης, εκδόσεις Δίον.
(Μέσα από τις ίδιες πηγές πληροφορηθήκαμε ότι, κάποιες ψυχές με ειδικό λόγο ύπαρξης με κοσμική αποστολή, συνοδεύονται και προστατεύονται και από δύο Συνοδούς Οντότητες).
Θα σας φανεί ίσως άσχετο το παρακάτω με όσα διαβάσατε μόλις τώρα… Θα πάμε στο Ιερό έργο του Ομήρου, την Ιλιάδα, όπου ο Όμηρος μας μιλάει για τα Αθάνατα Άλογα του Αχιλλέα.
Ο Ζέφυρος κατά την Ελληνική Μυθολογία ήταν προσωποποίηση του δυτικού ανέμου, ο οποίος εξακολουθεί να αναφέρεται με αυτό το όνομα ακόμα και σήμερα. Θεωρείται γιός της Ηώς και του Αστραίου, αδελφός του Βορέα. Είναι άνεμος απαλός, δίνει δροσιά στα Ηλύσια Πεδία και βοηθάει στη βλάστηση. Παντρεύτηκε την Άρπυια Ποδάργη και απέκτησαν τα δύο άλογα του Αχιλλέα, τον Ξάνθο και τον Βαλίο.
Ο θεός Ποσειδώνας τα χάρισε  στον Πηλέα, πατέρα του Αχιλλέα, ως γαμήλιο δώρο. Μετά τον θάνατο και του Αχιλλέα, τα δύο άλογα υπηρέτησαν, έπειτα από εντολή του Δία τον Νεοπτόλεμο (γιό του Αχιλλέα).
Ο Διόδωρος αναφέρει ότι σύμφωνα με την παράδοση τα άλογα αυτά ήταν αρχικά Τιτάνες σύμμαχοι του Δία και του Ποσειδώνα.
Τα άλογα αυτά έχουν τη δική τους ιστορία, αφού μπορούν να μιλούν με ανθρώπινη φωνή και να κλαίνε ακόμη, όταν προαισθάνονται τη συμφορά ή το θάνατο αγαπητού τους προσώπου. Τα αθάνατα άλογα του Αχιλλέα πετούν σαν πουλιά και ξεπερνούν κάθε εμπόδιο και κάθε κίνδυνο. 
" Πόσο γρήγορα είναι τα δικά μου άλογα, το ξέρετε, γιατί είναι αθάνατα, δώρο του Ποσειδώνα στον Πηλέα, τον πατέρα μου, κι εκείνος πάλι τα χάρισε σε μένα. Στέκουν τώρα και κλαιν τον Πάτροκλο, οι χαίτες τους ακουμπούν στη γη, και μένουνε ασάλευτα με την καρδιά θλιμμένη"( Ψ 276-284).
Τα άλογα, που έχουν προαισθανθεί το θάνατο του Πατρόκλου, μένουν ασάλευτα, κλαίνε και θρηνούν τον σύντροφό τους. Έτσι νιώθουν τον Πάτροκλο, το γενναίο τους ηνίοχο, που δεν υπάρχει πια.

Επισήμανση σελίδας: Προσοχή! Δεν δογματίζω, αυτό είναι ειδικότητα «άλλων». Άλλωστε ο Αριστοτέλης λέει, «ενδέχεται και άλλως έχειν» (μπορεί να είναι και αλλιώς). Σκέψεις καταθέτω και με ερώτηση τελειώνω το άρθρο....
Η Ιλιάδα (και όχι μόνο), όπως ξέρουμε, κρύβει έναν θησαυρό πληροφοριών και γνώσεων. Ακόμη και αυτά που μέχρι χθες τα χαρακτήριζαν φαντασίες του ποιητή, έχουν την ερμηνεία τους. Φαίνονται μεταφυσικά αλλά δεν είναι, διότι δεν υπάρχει μεταφυσική… Τα πάντα είναι Φυσική, απλώς μεταφυσική ονομάζει ο άνθρωπος τους φυσικούς νόμους που ακόμη δεν έχει ανακαλύψει, ή έχει ξεχάσει…
Η μεταφυσική είναι η φυσική του μέλλοντος.
Τα πάντα στην Ελληνική Μυθολογία και στα Έπη του Ομήρου, ονόματα κλπ. έχουν την σημασία τους και την ερμηνεία τους. Δεν είναι τίποτα τυχαίο. Η κάθε λέξη κρύβει πίσω της ολόκληρη Ιστορία.
Ας δούμε πάλι τα στοιχεία που μας δίνει ο Όμηρος για τα άλογα του Αχιλλέα με απαραίτητη προϋπόθεση να σκύψουμε με σεβασμό στο κείμενο και να έχουμε υπ όψιν μας ότι ο ποιητής ξέρει πολύ καλά τι λέει και τι κρύβει…
Πατέρας τους (των αλόγων του Αχιλλέως) ήταν ο Ζέφυρος (άυλη οντότητα) που δίνει δροσιά στα Ηλύσια Πεδία (άλλη διάσταση).
Μητέρα τους ήταν η  Άρπυια  Ποδάργη. Οι Άρπυιες θεωρούνταν αγγελιαφόροι του Άδη= πρόσβαση σε άλλη διάσταση.
Επομένως και οι δύο γονείς, Υπερβατικές Οντότητες.
Τα παιδιά τους, τα «άλογα» (του Αχιλλέα Ξάνθος και τον Βαλίος), είναι αθάνατα, μιλούν με ανθρώπινη φωνή, κλαίνε όταν προαισθάνονται συμφορά, προβλέπουν το μέλλον, πετούν σαν πουλιά… και ξεπερνούν κάθε εμπόδιο και κάθε κίνδυνο.
Λοιπόν τι λέτε; Ήταν άλογα; Ή μήπως ήταν κάτι άλλο; 

Τον Πάτροκλο σαν είδαν σκοτωμένο, που ήταν τόσο ανδρείος, και δυνατός, και νέος, άρχισαν τ' άλογα να κλαίνε του Αχιλλέως· η φύσις των η αθάνατη αγανακτούσε για του θανάτου αυτό το έργον που θωρούσε.
Τίναζαν τα κεφάλια των και τες μακρυές χαίτες κουνούσαν, την γη χτυπούσαν με τα πόδια, και θρηνούσαν τον Πάτροκλο που ενοιώθανε άψυχο -αφανισμένο- μιά σάρκα τώρα ποταπή -το πνεύμα του χαμένο- ανυπεράσπιστο -χωρίς πνοή- εις το μεγάλο Τίποτε επιστραμένο απ' την ζωή.

Τα δάκρυα είδε ο Ζεύς των αθανάτων αλόγων και λυπήθη. «Στου Πηλέως τον γάμο» είπε «δεν έπρεπ' έτσι άσκεπτα να κάμω· καλύτερα να μην σας δίναμε άλογά μου δυστυχισμένα! Τι γυρεύατ' εκεί χάμου στην άθλια ανθρωπότητα πούναι το παίγνιον της μοίρας.
Σεις που ουδέ ο θάνατος φυλάγει, ουδέ το γήρας πρόσκαιρες συμφορές σας τυραννούν. Στα βάσανά των σας έμπλεξαν οι άνθρωποι». -Όμως τα δάκρυά των για του θανάτου την παντοτεινή την συμφοράν εχύνανε τα δυό τα ζώα τα ευγενή.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης poetryanddreams

Η ΑΡΕΤΗ, ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΓΑΘΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

«ΣΤΟΝ ΤΥΜΒΟ ΤΟΥΣ ΑΘΑΝΑΤΟΥΣ ΟΙ ΜΟΥΣΕΣ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ, ΕΔΩ ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΣΤΑΥΡΑΕΤΟΙ, ΚΛΑΜΑΤΑ ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ»



Πηγές βίντεο: Kitsakos123  ,  ippokratis2008 , gesideris

ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΛΟΥΚΙΑΝΟΥ

Μια προφητική και ευφάνταστη ιστορία... πριν από 1850 χρόνια!
«...τυφὼν ἐπιγενόμενος καὶ περιδινήσας τὴν ναῦν καὶ μετεωρίσας ὅσον ἐπὶ σταδίους τριακοσίους οὐκέτι καθῆκεν εἰς τὸ πέλαγος, ἀλλ᾿ ἄνω μετέωρον» "Δημιουργήθηκε τυφώνας που περιέστρεψε το πλοίο και το σήκωσε στον αέρα τριακόσια στάδια χωρίς να ξαναπέσει στο πέλαγος, αλλά έμεινε εκεί μετέωρο"
Μπορεί ο Ιούλιος Βερν να πήγε «είκοσι χιλιάδες λεύγες κάτω από τη θάλασσα» και να είδε το μυστηριώδη βυθό, μπορεί η.... 'προσελήνωση' των Αμερικανών να έγινε τη δεκαετία του '60, πριν όμως από αυτά, το +160 ο Λουκιανός όχι μόνο πήγε στη Σελήνη με το αερό - πλοίο του, αλλά έφθασε μέχρι το διαστημικό οικισμό που είχε το όνομα Λυχνόπολις. Με μια φαντασία που εκτινάσσεται στα ουράνια, ο συγγραφέας της ύστερης Αρχαιότητας, με εξαιρετική δεινότητα στο γραπτό λόγο, μας παρασύρει και μας οδηγεί σε μαγικούς κόσμους του... διαστήματος. 
Η... εκτόξευση της 'νηώς' και η... προσελήνωση: Αποφάσισε, λέει, το ταξίδι αυτό από ... περιέργεια «ἡ τῆς διανοίας περιεργία». Αλλά και για έναν ακόμη λόγο, να μάθει τι υπάρχει στην άκρη του Ωκεανού και ποιοι άνθρωποι κατοικούν εκεί. Λέει επί λέξει:
«τὸ βούλεσθαι μαθεῖν τί τὸ τέλος ἐστὶν τοῦ ὠκεανοῦ καὶ τίνες οἱ πέραν κατοικοῦντες ἄνθρωποι»
Μετά από ογδόντα μέρες ταξίδι στον άγνωστο ωκεανό έφθασαν σε ένα παράξενο νησί. Εκεί βρήκαν μια τεράστια χάλκινη στήλη που ήταν γραμμένη στα Ελληνικά και έλεγε πως μέχρι εκεί είχανε φθάσει ο Ηρακλής και ο Διόνυσος.
(Στο σημείο αυτό υπάρχει ένα 'παιχνίδισμα' του συγγραφέα με την Ελληνική μυθολογία και με τα υπερατλαντικά ταξίδια των αναφερομένων μυθικών προσώπων, των οποίων οι ιστορίες πολύ συζητούνταν στην εποχή του). Όταν βγήκαν για αναγνώριση στο νησί βρήκαν κι έναν ποταμό τεράστιο που δεν έτρεχε νερό αλλά κρασί που έβγαινε απευθείας από τις ρίζες των ...αμπελιών. Υπήρχαν και ψάρια που όταν τα έτρωγε κανείς μεθούσε...
Φύγανε από το νησί και όταν βρεθήκανε στο πέλαγος δημιουργήθηκε ξαφνικά τυφώνας που άρπαξε το πλοίο και το σήκωσε τριακόσια στάδια αλλά δεν το άφησε να πέσει πάλι στη θάλασσα. Επτά μέρες και επτά νύκτες βρισκόταν στον αέρα. Την όγδοη μέρα είδαν μια μεγάλη γη στον αέρα σαν ένα νησί λαμπερό που είχε σχήμα σφαίρας με φωτισμό μεγάλο. Προσγειώθηκαν σε αυτή όπου και αποβιβάστηκαν. Διερευνώντας την παράξενη γη διαπίστωσαν πως ήταν κατοικήσιμη και καλλιεργημένη.
Η συνθήκη ήταν γραμμένη με... ηλεκτρισμό! Ο Λουκιανός μας λέει πως η γη που βρήκαν κατοικούνταν από τερατόμορφα όντα. Ένα είδος από αυτά τους.. συνέλαβε και τους οδήγησε στο βασιλιά τους που είχε το όνομα Ενδυμίων. Αυτός κατάλαβε πως ήταν ...Έλληνες από τη στολή τους. Απόρησε πως κατάφεραν να ταξιδεύσουν στον ...ουρανό.
Λέει ακριβώς: «ὁ δὲ θεασάμενος καὶ ἀπὸ τῆς στολῆς εἰκάσας, ῞Ελληνες ἆρα, ἔφη, ὑμεῖς, ὦ ξένοι; Πῶς οὖν ἀφίκεσθε, ἔφη, τοσοῦτον ἀέρα διελθόντες;»
Τους εξήγησε μάλιστα πως ο τόπος που βρίσκονται είναι η σελήνη που βλέπουν από τη γη.
Τότε πληροφορήθηκε πως εκεί, στο διάστημα, κατοικούσαν άλλα όντα αλλά με κοινά γνωρίσματα αυτών της γης. Με κράτη, με διενέξεις και πολέμους. Υπήρχαν οι 'Σεληνίτες', και οι Ηλιώτες που είχαν κοινή αποικία τον Εωσφόρο. Είχαν υπογράψει μάλιστα και συνθήκη ειρήνης μεταξύ τους. Τη συνθήκη αυτήν την γράψανε με ηλεκτρισμό και τη στήσανε στο μέσο του αέρα στα σύνορά τους.
«ἐγγράψαι δὲ τὰς συνθήκας στήλῃ ἠλεκτρίνῃ καὶ ἀναστῆσαι ἐν μέσῳ τῷ ἀέρι ἐπὶ τοῖς μεθορίοις»
Το κάτοπτρο της Σελήνης! Το ευφάνταστο μυαλό του Λουκιανού δεν σταματά στα παραπάνω. Μας λέει με τι τρόπο οι σεληνίτες είχαν... επαφή με τους γήινους.
«Υπάρχει ένα μεγάλο κάτοπτρο πάνω από ένα αβαθή φρεάτιο. Αν κατέβει κάποιος στο φρεάτιο ακούει όλα όσα εμείς λέμε στη γη. Κι εάν στραφεί κάποιος προς το κάτοπτρο βλέπει όλες τις πόλεις όλα τα έθνη όπως βλέπουμε τον καθένα (τηλεσκόπιο).Τότε και εγώ τους συγγενείς μου είδα και όλη την πατρίδα, αν, βέβαια, και αυτοί με έβλεπαν δεν μπορώ με ασφάλεια να το πω. Και αν κάποιος δε με πιστεύει όταν κάποτε και αυτός πάει εκεί θα διαπιστώσει ότι λέω αλήθεια...»
Ταξίδι μέχρι τις Πλειάδες... Αφού ταξιδεύσαμε, γράφει, την επομένη όλη τη νύκτα και την ημέρα, γύρω στο απόγευμα φθάσαμε στη Λυχνόπολη. Αυτή βρίσκεται μεταξύ των Πλειάδων και των Υάδων. 
Ο Λουκιανός μετά το διαστημικό ταξίδι του επιστρέφει προσθαλασσώνεται στη γη αλλά για κακή του τύχη ολόκληρο το καράβι του καταπίνεται από τεράστιο θαλάσσιο κύτος. Και οι περιπέτειες συνεχίζονται μέχρι το θάνατο του κύτους - μετά από πολύ καιρό- και την απελευθέρωση τους από την κοιλιά του κύτους.

Λουκιανός ο Σαμοσατεύς (+120 έως  +190) «Ἡ ἀληθής ἱστορία» Πηγή: schizas.com

ΑΡΠΥΙΕΣ

Στην Ελληνική Μυθολογία οι Άρπυιες ήταν, κόρες του Θαύμαντα  και της θαλάσσιας Νύμφης Ηλέκτρας οι αδελφές της αγγελιαφόρου των θεών Ίριδας. 
Το συλλογικό αυτό όνομα ετυμολογείται  από τις λέξεις αρπαγή - άρπαξ - αρπάζω, γι' αυτό και η λέξη «Άρπυιες» δασύνεται (παίρνει δασεία  στο πολυτονικό σύστημα γραφής).
Αποδινόταν σε προσωποποιήσεις του θυελλώδους ανέμου. Ως Άρπυιες, ο μεν Όμηρος  αναφέρει μόνο μια, την Ποδάργη (=ταχύπους), την οποία και θεωρεί μητέρα των ίππων του Αχιλλέα, ο δε Ησίοδος αναφέρει δύο: την Αελλώ και την Ωκυπέτη, στις οποίες αργότερα προστίθεται και η Κελαινώ. Πέραν όμως αυτών, αναφέρονται και άλλα ονόματα όπως: Αελλόπους, Νικοθόη, Ωκυθόη, Ωκυπόδη κ.λπ.
Είχαν τη μορφή πουλιών με κεφάλι γυναίκας και σε αντίθεση με την αδελφή τους Ίριδα αυτές θεωρούνταν αγγελιαφόροι του Άδη.
Οι Άρπυιες σχετίζονταν ιδιαίτερα με τους θεούς των ανέμων Ζέφυρο και Βορέα.
Ο Όμηρος (Ιλιάδα Π 148 κ.ε., Τ 400) αναφέρει ότι από την ένωση της Ποδάργης με τον Ζέφυρο γεννήθηκαν τα περίφημα για την ταχύτητά τους «άλογα» του Αχιλλέα,   ο Ξάνθος και ο Βαλίος, καθώς και τα «άλογα» των Διόσκουρων, ο Φλογέας και ο Άρπαγος (Τα εισαγωγικά στην λέξη άλογα έχουν τον σκοπό τους που θα δούμε σε επόμενη ανάρτηση).
Οι Άρπυιες μπορεί αρχικώς να ήταν προσωποποίηση κρητικής θεάς του θανάτου, που την απεικόνιζαν ως ανεμοστρόβιλο.  Ανάμεσα στα «καθήκοντά» τους αναφέρεται και η φροντίδα να παραδίνουν στις Ερινύες όσους βαρύνονταν με εγκλήματα..
Τις Άρπυιες μνημονεύουν, πλην του Απολλωνίου, οι Όμηρος  (εκτός από την Ιλιάδα και στην Οδύσσεια  υ 77-88), Ησίοδος (Θεογονια  265 κ.ε.), Απολλόδωρος ο Αθηναίος. Παυσανίας (10, 301). ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ